Τα 3 πιο δυνατά φιλικά παιχνίδια έδωσε η ομάδα μας τις τελευταίες 3 ημέρες γνωρίζοντας ισάριθμες ήττες. Εξαρχής οι περισσότεροι γνωρίζαμε ότι ο ΑΡΗΣ δύσκολα θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο συγκεκριμένο τουρνουά και το επίπεδο των 3 άλλων ομάδων που συμμετείχαν αλλά οι νίκες δεν ήταν το ζητούμενο. Ο Β.Αγγέλου μετά τα εύκολα παιχνίδια στη Φλώρινα με Αία Ευόσμου, Φίλλιπο Βέροιας, Αριστοτέλη Φλώρινας αλλά και τα σχετικά δυνατά με ΚΑΟΔ και Λουκόιλ Ακαντέμικ ήθελε να μετρήσει τις δυνάμεις των παικτών του και να δει την ομαδική αντίδραση του ΑΡΗ απέναντι σε σαφώς πιο δυνατούς αντιπάλους. Και αυτό ακριβώς έγινε στο τουρνουά της Μπάμπεργκ όπου εκτός από την διοργανώτρια που είναι η πρωταθλήτρια Γερμανίας, η γνωστή Λιέτουβος Ρίτας και η όχι τόσο γνωστή Μπανβιτ είναι επιπέδου Ευρωλίγκας και σαφώς πιο δυνατές ομάδες από τη συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων που θα αντιμετωπίσει ο ΑΡΗΣ μας φέτος στο Ελληνικό πρωτάθλημα.

3 παιχνίδια 3 ήττες και μάλιστα τα 2 πρώτα χωρίς να παρουσιάσει τόσο καλό πρόσωπο και με διαφορές που κατά την διάρκεια του αγώνα ξεπερνούσαν τους 20 πόντους. Ενώ στο σημερινό κόντρα στη Μπάμπεργκ που θεωρητικά είναι η πιο δυνατή ομάδα αυτού του τουρνουά μπόρεσε να είναι ανταγωνιστικός στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Εικόνα δεν είχαμε ούτε από αυτά τα παιχνίδια αλλά ούτε και από εκείνα στη Φλώρινα αλλά από όλες τις πληροφορίες που καταφέραμε να συλλέξουμε από ανθρώπους που είδαν την ομάδα αλλά και από στατιστικής πλευράς φθάσαμε στα εξής συμπεράσματα. Ο φετινός ΑΡΗΣ δείχνει να είναι ομάδα ρυθμού. Δηλαδή αν καταφέρει να βρει ρυθμό μπορεί να μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να χτίσει διαφορές ή και αντιστρόφως να καλύψει διαφορές. Στηρίζεται στην ομαδικότητα και για αυτό όταν δεν βρίσκει ρυθμό κολλάει κυρίως επιθετικά μιας και δεν έχει τον παίκτη που θα πάρει τις πρωτοβουλίες. Δεν έχει το απαραίτητο βάθος στον πάγκο με αποτέλεσμα τα σκαμπανεβάσματα σε απόδοση κατά την διάρκεια του αγώνα να είναι μεγάλα. Ένα πρόβλημα που διογκώνεται ακόμη παραπάνω από την απουσία των Χαντ και Σαρικόπουλου. Προσπαθεί να παίξει κοντά στο καλάθι σε αντίθεση με πέρσι που οι ψηλοί της ομάδος ήταν απλό διακοσμητικό στοιχείο. Σε ατομικό επίπεδο τώρα αναμφισβήτητα ο Βεζένκωφ δείχνει ανανεωμένος μετά το ενδιαφέρον καλοκαίρι που είχε αλλά και την απόφαση του να παραμείνει στον ΑΡΗ. Φαίνεται να έχει καταλάβει την αξία του και δουλεύει σκληρά για να δικαιώσει όλους αυτούς που τον πιστεύουν. Παίρνει πολλές περισσότερες πρωτοβουλίες από όσο θα περίμενε κανείς και δείχνει παρά το νεαρό της ηλικίας του να θέλει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ομάδα. Μ.Πελεκάνος και Κ.Χαρίσης συνεχίζουν ακριβώς από εκεί που σταμάτησαν πέρσι. Ναι μεν είναι οι πιο έμπειροι παίκτες της ομάδος μαζί με τον Ασημακόπουλο που παραμένει σταθερή αξία αλλά θέλουν και τη βοήθεια των συμπαικτών τους για να κάνουν το κάτι παραπάνω. Ιδίως στην περίπτωση του Κ.Χαρίση θέλω να πιστεύω ότι φέτος θα έχει πολύ πιο ενεργό ρόλο στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδος. Γκίκας και Αθηναίου έπεσαν κατευθείαν στα βαθειά. Δείχνουν να κερδίζουν την εμπιστοσύνη του Β.Αγγέλου και να διεκδικούν και θέση μέχρι και στη βασική 5αδα. Και οι 2 μπορούν να προσφέρουν σε άμυνα κα επίθεση αλλά αυτό που χρειάζεται περισσότερο  ο ΑΡΗΣ από αυτούς είναι καθαρό μυαλό και συγκέντρωση για 40'.  Ο Τσακαλέρης δείχνει βελτιωμένος σε αντίθεση με τον Σπ.Μούρτο που δεν έχει δείξει κάτι παραπάνω με τη προηγούμενη σεζόν παρόλο που πέρσι είχε κάνει το  ξεπέταγμα του.  Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Μποχωρίδη που έχει όμως τη δικαιολογία της κούρασης κάτι που διαπιστώθηκε από την πρώτη στιγμή που επέστρεψε από τις Εθνικές ομάδες. Για τον υπο δοκιμή Λαρετζάκη αλλά και για τους υπόλοιπους νεαρούς από τον τρόπο που τους χρησιμοποιεί ο Αγγέλου φαίνεται ότι δεν είναι 100% έτοιμοι για να μπουν στα βαθειά. 

Δύσκολα μπορεί ο Αρειανός που έχει ζήσει τις ένδοξες στιγμές της ομάδος του να δεχθεί την ανωτερότητα μιας Γερμανικής ομάδος αλλά και τις εύκολες ήττες από άσημες ομάδες όπως αυτή η Μπανβιτ αλλά αυτή είναι μια πραγματικότητα που όσο γρηγορότερα τη δεχθούμε τόσο καλύτερα για όλους μας. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, όχι μόνο για τον ΑΡΗ αλλά και για το Ελληνικό μπάσκετ γενικότερα. Μπορεί Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός να διατηρούνται σε κορυφαίο επίπεδο αλλά κάποτε ακόμη και ομάδες όπως ο Ηρακλής, ο Μακεδονικός ή ο Πανελλήνιος έβγαιναν στην Ευρώπη και είχαν σπουδαία παρουσία σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την προσπάθεια που γίνεται στον μπασκετικό ΑΡΗ ελπίζοντας ότι πολύ σύντομα θα απολαύσουμε τους καρπούς της. Παράδειγμα προς μίμηση θα πρέπει να είναι οι πιστοί φίλοι της ομάδος από τη Γερμανία που σε αυτά τα 3 παιχνίδια έδωσαν δυναμικό παρών και έδειξαν το δρόμο και σε εμάς. Όλοι δίπλα στην ομάδα, όλοι διαρκείας, όλοι στο Παλέ!