Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ με -12, είδε στην πορεία να χάνει από τραυματισμό τον Τολιόπουλο και τον Μποχωριδή, τελικά βρήκε νέους πρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Χότζ, Νόλεϊ, Κούπερ και Ρόμπερτς και τελικά έφθασε στη νίκη. Μια νίκη που ήρθε πολύ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ και δικαιολογημένα πανηγυρίστηκε από τους περίπου 5500 φίλους της ομάδας που εξάντλησαν τα εισιτήρια και γέμισαν κάθε άκρη του γηπέδου.

ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΣΚΟΡ

Με τέτοια χαλαρή άμυνα και τόσο κακές επιλογές στην επίθεση ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης έβαλε τον αντίπαλο του στη θέση του οδηγού. Η πολύ κακή μας παρουσία σε όλες τις πλευρές του γηπέδου έδωσε το δικαίωμα στους παίκτες του ποακ να βρουν ρυθμό και να φθάσουν στο +12. Η αδυναμία του Μπάνκς στα αμυντικά του καθήκοντα και στη μάχη των ριμπάουντ έμοιαζε με πληγή που αιμορραγούσε από τα αποδυτήρια. Ενώ στην επίθεση μπορεί ο Νόλεϊ και ο Τολιόπουλος να έκαναν όλη την δουλειά αλλά φαινόταν ότι κανείς από τους 2 δεν ήταν σε τόσο καλή ημέρα.

ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΤΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΦΡΕΝΗΡΗ ΡΥΘΜΟ

Η αποχώρηση του Τολιόπουλου λόγω τραυματισμού με τον ΑΡΗ να παλεύει να ξαναμπεί στο παιχνίδι έφερε μια παγωμάρα. Πόσο μάλλον όταν τα πράγματα στην άμυνα και στα ριμπάουντ βελτιώθηκαν με την είσοδο των Χατζηδάκη και Ρόμπερτς αλλά στην επίθεση ζοριζόμασταν. Αυτό το σοκ του τραυματισμού του Τολιόπουλου ίσως και να ήταν το έναυσμα για τους υπόλοιπους ώστε να βγουν μπροστά, να πάρουν τις πρωτοβουλίες που απέφευγαν και να γυρίσουν το παιχνίδι. Πρώτος και καλύτερος ο Χότζ που στα προηγούμενα παιχνίδια τα είχε σπάσει. Σήμερα όχι μόνο σκόραρε με καλά ποσοστά έξω από τα 6.75 αλλά κατάφερε με τα ριμπάουντ που μάζεψε και τα κλεψίματα που έκανε να δώσει την ευκαιρία στην ομάδα μας να τρέξει, να πετύχει εύκολους πόντους και να φθάσει με εντυπωσιακό τρόπο στο +18 λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα. Στο τέλος αυτός ο φρενήρης ρυθμός που συνέχισε να έχει η ομάδα μας έκανε ζημιά αλλά έπρεπε να αυτοκτονήσουμε για να χαθεί αυτή η νίκη.

ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ

Ενστικτώδες αντίδραση μάλλον ήταν η σημερινή της ομάδας, ιδιαίτερα από το χρονικό σημείο που τραυματίστηκε ο Τολιόπουλος. Πρώτος και καλύτερος ο Μποχωρίδης (μέχρι να αποχωρήσει και αυτός τραυματίας) έβγαλε ένα πείσμα στο δεύτερο δεκάλεπτο που παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα. Από την ένταση στην άμυνα μέχρι την οργάνωση των επιθέσεων ήταν από τους πιο κομβικούς παίκτες της αναμέτρησης παρόλο που τα στατιστικά του δείχνουν κάτι διαφορετικό. Αυτός όμως που έκανε την διαφορά ήταν ο Χότζ. Μήνες περιμέναμε μια τέτοια εμφάνιση και επιτέλους σήμερα είδαμε αυτόν τον Χότζ που μας παρουσιάστηκε ως δεινός σουτέρ και σκόρερ. Μακάρι να μην είναι μια εμφάνιση πυροτέχνημα και να υπάρχει ανάλογη συνέχεια. Ιδιαίτερα τώρα που οι Τολιόπουλος και Μποχωρίδης αναμένεται να λείψουν καιρό. Κούπερ και Νόλεϊ με την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στο παρκέ και τους πόντους που πέτυχαν παρά την αστοχία τους ήταν και αυτοί στους διακριθέντες.  Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε και στον Ρόμπερτς μιας και από τη στιγμή που μπήκε(με αρκετή καθυστέρηση) στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ απέκτησε οντότητα κάτω από το καλάθι. Μέχρι να μπει ο Ρόμπερτς η ρακέτα ήταν άδεια και όποιος ήθελε έμπαινε και πετύχαινε καλάθι με ευκολία. Αυτά ήταν τα θετικά στοιχεία της σημερινής νίκης που θα πρέπει να κρατήσουμε για τη συνέχεια. Πλέον ο Καστρίτης με τους Τολιόπουλο και Μποχωρίδη εκτός θα πρέπει να ουσιαστικά να στήσει ένα πολύ διαφορετικό πλάνο για τη συνέχεια. Και σίγουρα θα χρειαστεί τον Χότζ και τον Ρόμπερτς που είδαμε σήμερα.

Η ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΙΚΗ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Νοκ άουτ από νωρίς ο Τολιόπουλος… λίγο αργότερα αποχώρησε και ο Μποχωρίδης… αλλά ο ΆΡΗΣ τον χαβά του! Η ομάδα δεν μάσησε από το κακό της ξεκίνημα και τις ατυχίες με τους τραυματισμούς. Έβγαλε πάθος,  είχε τεράστια θέληση για τη νίκη και είχε και έναν εκπληκτικό Χότζ με μια εμφάνιση που μας χρωστούσε εδώ και καιρό!  Πήρε αυτό που ήθελε ο ΑΡΗΣ  μας, κερδίζοντας πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό  σκορ.  Σημαντική νίκη που δίνει αυτοπεποίθηση και ηρεμία στην ομάδα κόντρα στα προβλήματα τραυματισμών που δεν λένε να μας αφήσουν σε ησυχία. Δεν μασάμε όμως, το δείξαμε σήμερα και έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!