Πιστός στις συνήθειες του και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, τα έδωσε όλα κόντρα στη Βενέτσια, κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να διεκδικήσει στα ίσια τη νίκη αλλά στο τέλος δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει τη νίκη. Ο εκπληκτικός Γουίλις προσπάθησε να το κερδίσει μόνος του αλλά στο τέλος και αυτός δεν είχε το καθαρό μυαλό όπως και οι Κούπερ και Νόλεϊ παρά την καλή τους εμφάνιση. Χειροκροτήματα και νεύρα στο φινάλε. Από την μια όλοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια παρά τα προβλήματα με τους τραυματισμούς από την άλλη όμως η συνολική εικόνα της ομάδας αρχές Δεκεμβρίου είναι απογοητευτική.

ΘΟΛΩΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ

Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η ομάδα στο αποψινό παιχνίδι είναι να απορείς με την προετοιμασία που έγινε. Παίκτες μπερδεμένοι σε όλο το μήκος και πλάτος του παρκέ! Δεν ήξεραν που να κινηθούν, έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλον και στην άμυνα έμοιαζαν με παιδάκια που προσπαθούσαν να σταματήσουν κάποιους σταρ του NBA. Στο ίδιο τέμπο και ο κόουτς που όσα νεύρα και αν έβγαζε εκεί στον πάγκο οι κινήσεις του έδειχναν κάτι εντελώς διαφορετικό και αρκετά παθητικό. Το 21-41 στα μισά του 2^ου δεκαλέπτου ήταν η αποτύπωση της εικόνας ενός αγώνα όπου ο ΑΡΗΣ απουσίαζε εκτός του Νόλεϊ που έμοιαζε εξαρχής ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος από όλους.

ΚΟΥΠΕΡ, ΝΟΛΕΪ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ …ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Με ένα προσωπικό κρεσέντο 11 συνεχόμενων πόντων, ο Κούπερ φώναξε βροντερό παρών στο παιχνίδι και μαζί ο ΑΡΗΣ έδειξε τα πρώτα σημάδια ζωής. Από εκεί που η διαφορά είχε κάτσει στο -20 αρχίσαμε να την ροκανίζουμε. Οι πόντοι του Κούπερ και του Νόλεϊ αφύπνισαν και τους υπόλοιπους που με αρκετή καθυστέρηση ανέβασαν την ένταση στην άμυνα. Η αντεπίθεση του ΑΡΗ γιγαντώθηκε όταν ο Γουίλις αποφάσισε να βγει μπροστά. Ο Αμερικάνος έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο με όποιο τρόπο ήθελε. Άλλες φορές με λογική, άλλες φορές με τρέλα, τις περισσότερες όμως φορές την έβαζε την μπάλα στο καλάθι. Όλα αυτά όμως μέχρι τα μισά της 4^ης περιόδου όπου η κούραση έκανε την εμφάνιση της και το προσπέρασμα για πρώτη φορά στο παιχνίδι με 70-69 δεν είχε συνέχεια. Και πως να έχει όταν στα τελευταία λεπτά η ομάδα θυμήθηκε όλα τα στραβά της και είπε να τα στριμώξει στα 3-4 λεπτά που απέμεναν. Μπλοκ άουτ ούτε για πλάκα, πολλά χαμένα ριμπάουντ, μαλθακότητα στην άμυνα και κακές επιλογές στην επίθεση.

ΚΟΥΠΕΡ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και τι δεν έχουμε ακούσει και δει φέτος με την «ειδική διαχείριση» των παικτών από τον Καστρίτη. Όλοι οι παίκτες θέλουν τον χρόνο τους, όλοι θέλουν τον τρόπο τους, όλα πρέπει να γίνουν σιγά σιγά ώστε να κατανοήσει ο καθένας την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, 2 εβδομάδες θέλει ο ένας για να βρει αγωνιστικό ρυθμό, 1 μήνα θέλουν οι άλλοι για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και τον Δεκέμβρη θα είμαστε. Αυτά ακούμε μαζί με ύμνους για τα μεγαθήρια αντιπάλους μας που πάνω στο παρκέ όμως  με το ζόρι κερδίζουν αυτόν τον προβληματικό γεμάτο απουσίες ΑΡΗ. Και ξαφνικά σκάνε μύτη 2 νέοι Αμερικάνοι και με συνοπτικές διαδικασίες επιβεβαιώνουν τα αυτονόητα. Έτοιμοι παίκτες με τσαγανό που δεν χρειάζονται κανά μήνα για να μας δείξουν αν ξέρουν ή δεν ξέρουν μπάσκετ. Έτσι απλά ο Γουίλις και ο Κούπερ στην δεύτερη εμφάνιση τους έκλεψαν την παράσταση. Μέχρι και ο Φίλλιος στην επιστροφή του έκλεισε το μάτι στον Καστρίτη που δεν τον ήθελε το καλοκαίρι. Και τελικά σήμερα ίσως και να είδαμε τον 2^ο καλύτερο πόιντ γκαρντ που έχει το ρόστερ. Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και να μπορείς να κατεβάσεις την μπάλα και να περάσεις το κέντρο εγκαίρως έχει την αξία του. Μόνο ο Νόλεϊ δείχνει να βελτιώνεται. Οι υπόλοιποι στάσιμοι, στην καλύτερη περίπτωση με κάποιες αναλαμπές. Φταίει η διαδικασία,  φταίει που τους επέλεξαν. Καλό θα είναι για την ομάδα κάποια στιγμή να ειπωθεί το τι φταίει. Εκτός και αν βολεύει να λέμε ότι φταίνε οι τραυματισμοί.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ

Η κακή άμυνα σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού και τα πολλά χαμένα ριμπάουντ για ακόμη ένα παιχνίδι που παλέψαμε ήταν η πληγή που έφερε την ήττα. Σπουδαία εμφάνιση από τον Γουίλις που λίγο έλειψε να το κερδίσει μόνος του. Αρκετά καλοί και ο Κούπερ με τον Νόλεϊ.  Όταν όμως από τους 74 πόντους που πέτυχες τους 61 τους πέτυχαν μόλις 3 παίκτες τότε το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες μπας και οι 3 γίνουν 5-6. Για βελτίωση σε άμυνα, ριμπάουντ, κλπ. ούτε λόγος.   

ΥΓ. 2-3 μπλοκ άουτ να μπορούσε να κάνει η ομάδα στο τέλος και θα είχαμε νικήσει. Υπομονή του χρόνου αν αυξηθεί το μπάτζετ μπορεί να δούμε και κανά μπλοκ άουτ...

Με όπλο την σκληρή του άμυνα προσπάθησε ο ΑΡΗΣ μας να καλύψει το κενό του ΝτεΤζούλιους, το πάλεψε, έφθασε κοντά στη νίκη, στο τέλος όμως η Βαλένθια βρήκε τις λύσεις και κατάφερε να φύγει με το διπλό. Το πάλεψαν όσο μπορούσαν οι παίκτες του Καστρίτη και παρά την δυστοκία στην επίθεση δεν εγκατέλειψαν ποτέ την μάχη. Ζεστό χειροκρότημα στο φινάλε παρά την ήττα, με τον κόσμο της ομάδας να αναγνωρίζει την προσπάθεια.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με την απουσία του ΝτεΤζούλιους να είναι ορατή από το ξεκίνημα του αγώνα ο Γ.Καστρίτης έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην άμυνα με τους παίκτες του να ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αποστολή. Στην επίθεση ο Τολιόπουλος παίζοντας αρκετά ώριμα, διάβαζε την αντίπαλη άμυνα και προτιμούσε να χτυπάει από κοντά παρά έξω από τα 6.75 . Τα χαμένα όμως ριμπάουντ και τα ελεύθερα μακρινά σουτ των Ισπανών ήταν αυτά που έδωσαν στην Βαλένθια το προβάδισμα. Ένα προβάδισμα που με κάθε ευκαιρία η ομάδα μας το αμφισβητούσε αν και ήταν φανερό ότι με το που άνοιγε η ψαλίδα στη διαφορά θα ήταν πολύ δύσκολο για να γίνει η ανατροπή. Και αυτή η δυσκολία είχε να κάνει κυρίως με την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπου ο Μπάνκς και πάλι ήταν «εκτός» παιχνιδιού και ο Ρόμπερτς αν και πάλευε έμοιαζε λίγος.

ΜΕ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το ημίχρονο έκλεισε στο -2 και  αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να κάνει όλους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να πιστέψουν ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη. Τίποτα όμως δεν άλλαξε στο Β ημίχρονο με τους Ισπανούς να βρίσκουν λύσεις εκμεταλλευόμενοι τις δεύτερες ευκαιρίες χάρη στα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που με ευκολία μάζευαν.  Η αντίδραση του ΑΡΗ ήταν τα ηρωικά καλάθια του Τολιόπουλου αλλά και του Γούντμπερι που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, παίζοντας τρομερή άμυνα, παλεύοντας σε κάθε ριμπάουντ και σκοράροντας με προσωπικές ενέργειες. Το 44-54 στο ξεκίνημα της 4^ης περιόδου έγινε 57-57 περίπου 2’ με τις δύο ομάδες να ζορίζονται πάρα πολύ να σκοράρουν και να τα δίνουν όλα στην άμυνα.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Όσο κοντά και αν έφθασε στη νίκη η ομάδα προσπερνώντας τα χαμένα ριμπάουντ, τα φθηνά λάθη και την έλλειψη λύσεων στην επίθεση στο τέλος όμως για να κερδίσει χρειαζόταν τα μεγάλα σουτ. Χότζ(2 φορές) και Τολιόπουλος(4 φορές) προσπάθησαν να σκοράρουν από μακριά  για να αλλάξουν τα δεδομένα χωρίς όμως επιτυχία. Η Βαλένθια εκμεταλλεύτηκε τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και το σπρώξιμο της διαιτησίας και πήρε τη νίκη που ήθελε.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

Δεδομένων των συνθηκών και της δυναμικής του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν πάρα πολύ καλός. Ιδιαίτερα στην άμυνα όσο περνούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν, διορθωνόταν και γινόταν ολοένα και πιο απροσπέλαστος. Οι Ισπανοί που είχαν έναν μ.ο. κοντά στους 100 πόντους σήμερα περιορίστηκαν στους 63 πόντους και αυτό λέει πολλά για την απόδοση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο όμως. Όπως και κόντρα στο Περιστέρι όπου είχαμε την απουσία του Νόλεϊ αλλά και σήμερα όπου προστέθηκε αυτή του ΝτεΤζούλιους ο Καστρίτης αναγκάστηκε να περιορίσει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο διαφορετικά. Οι πολλές αλλαγές περιορίστηκαν,  παίκτες που αγωνιζόντουσαν δεκάλεπτα σπασμένα σε δίλεπτα… πήραν πιο φυσιολογικές ευκαιρίες και αυτό φάνηκε πάνω στο παρκέ. Ο Γούντμπερι κάθε δευτερόλεπτο που έμενε στο παρκέ γέμιζε με αυτοπεποίθηση, παρόλο που ιδίως στην επίθεση δεν είχε ξεκινήσει καλά. Ενώ και Ρόμπερτς που έμεινε 25’ στο παρκέ αν και δεν εντυπωσίασε είχε όμως μια γεμάτη παρουσία με 12 ριμπάουντ και 10 πόντους. Παρά τα όποια προβλήματα τραυματισμών και την φυγή του ΝτεΤζούλιους ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια δείχνει πιο ομάδα και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μακάρι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο ο κόουτς γιατί πέρα από τα όποια λάθη στον σχεδιασμό και τους τραυματισμούς και στη κατανομή του χρόνου υπάρχει πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Το πάλεψε όσο μπορούσε ο ΑΡΗΣ απέναντι στη Βαλένθια με τους Ισπανούς όμως να έχουν πολλές περισσότερες λύσεις στην επίθεση αλλά και την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ. Παρά την ήττα όμως η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα έδειξε αυτό το μαχητικό πρόσωπο που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και αυτό οδήγησε στο αυθόρμητο χειροκρότημα του κόσμου με τη λήξη του αγώνα. Πλέον θα πρέπει με ψυχραιμία(αλλά και ταχύτητα) το τεχνικό τιμ και η διοίκηση να ζυγίσουν τις σκέψεις τους και να προχωρήσουν στις απαραίτητες κινήσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να μην συνεχίσει να αγωνίζεται με μειονέκτημα κυνηγώντας την υπέρβαση σε κάθε παιχνίδι. Περιφερειακός θα είναι; ψηλός θα είναι; Ότι και αν είναι… η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση.

Σημαντική νίκη(που δεν την περιμέναμε) πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στη Γαλλία όπου επικράτησε της περσινής φιναλίστ του θεσμού Μπούργκ με 88-91 σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα και σχεδόν 2.5 ωρών… λόγω των 3 διαιτητών και της γραμματείας που τα έκαναν όλα μπάχαλο. Οι 21 πόντοι του Τολιόπουλου έκαναν την διαφορά αλλά η πολυφωνία στην επίθεση και οι μάχες στην άμυνα έβαλαν τις βάσεις της νίκης. Μια νίκη που δίνει νέο ενδιαφέρον στη βαθμολογία του ομίλου και ελπίδες για πρόκριση.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ

Δεν ήταν το γρήγορο προβάδισμα των 5 πόντων που διατηρήθηκε σχεδόν μέχρι το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε από νωρίς να πατάει γερά στα πόδια του και να βάζει δύσκολα στους Γάλλους. Έπαιζε δυνατή άμυνα και έβρισκε λύσεις στην επίθεση σχεδόν από όποιον πατούσε παρκέ.  Γούντμπερι, Ντετζούλιους και Μπάνκς έκαναν την καλή αρχή με τους Μποχωρίδη και Χατζηδάκη να έρχονται από τον πάγκο και να τη συνεχίζουν.  Και όταν πέρασε και ο Τολιόπουλος και άρχισε να πυροβολεί έξω από τα 6.75 η ομάδα άρχισε να σε πείθει ότι δεν πήγε στη Γαλλία για τουρισμό αλλά για να πάρει μια πολύτιμη νίκη.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΞΕ

Οι Γάλλοι αν και έβρισκαν εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι μας, στο μακρινό σουτ είχαν θέμα και αυτό έδειχνε να τους επηρεάζει συνολικά. Μάλιστα όταν άρχισε να προσαρμόζεται η άμυνα μας στο παιχνίδι τους κοντά στο καλάθι άρχισαν να αστοχούν ακόμη και στα άχαστα από κάτω. Κάποια στιγμή όπως ήταν λογικό οι Γάλλοι βρήκαν κάποια μακρινά σουτ, προσπέρασαν στο σκορ αλλά πάντα ο ΑΡΗΣ είτε με τον Τολιόπουλο, είτε με τον Χότζ, είτε με τον Ντετζούλιους είχε τις απαντήσεις. Στο τέλος χρειάστηκαν τα μεγάλα σουτ του Τολιόπουλου και του Γούντμπερι αλλά και η ψυχραιμία στις βολές για να έρθει άλλη μια νίκη στις λεπτομέρειες όπως ακριβώς έγινε πριν λίγες ημέρες στη Ρόδο.

ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτό το διπλό μιας και πριν το τζάμπολ λίγοι πίστευαν ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε την Μπουργκ. Η ομάδα δεν έπειθε και δεν έδειχνε να διορθώνει τις χτυπητές της αδυναμίες. Αδυναμίες όπως η άμυνα κάτω από το καλάθι όπου και σήμερα ήταν η πληγή μας. Πως ήρθε λοιπόν η νίκη;  Μα γιατί σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού βελτιωθήκαμε αισθητά! Τα ποσοστά στα μακρινά σουτ, τα ριμπάουντ και η μεγαλύτερη ένταση στην άμυνα περιορίζοντας τα αχρείαστα φάουλ. Και όλα αυτά όχι από έναν ή δύο παίκτες αλλά από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Πολυφωνία στην επίθεση με 5 διψήφιους και σχεδόν άλλους τόσους να σκοράρουν. Πέρα του Τολιόπουλου είδαμε στα τελευταία κρίσιμα λεπτά τους Γούντμπερι, Νόλεϊ αλλά και τον Χότζ να φωνάζουν παρών. Συμπέρασμα; Η βελτίωση σε ατομικό επίπεδο που δείχνουν οι περισσότεροι παίκτες από παιχνίδι σε παιχνίδι αρχίζει να αλλάζει την εικόνα ολόκληρης της ομάδας και να φέρνει νίκες. Νίκες που θα ερχόντουσαν πολύ πιο εύκολα αν στις θέσεις 4-5 υπήρχε ένας πραγματικά καλός παίκτης για να δώσει λύσεις και όχι όλα αυτά τα ημίμετρα που διαχειρίζεται ο Καστρίτης. Εξακολουθεί πάντως να φαντάζει δύσκολο να βελτιωθεί η άμυνα μας κοντά στο καλάθι με το υπάρχον ρόστερ.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Με τον Τολιόπουλο να πυροβολεί έξω από τα 6.75 και τον Γούντμπερι να πραγματοποιεί την καλύτερη του εμφάνιση, ο ΑΡΗΣ μας πήρε μια σπουδαία νίκη απέναντι στην Μπούργκ ισοπεδώνοντας όλα τα προγνωστικά!  Πέρα από τα καλά ποσοστά στα μακρινά σουτ, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη ήταν πραγματικοί μαχητές στην άμυνα και στα ριμπάουντ και αυτό έκανε τη διαφορά όταν δεν μας έβγαιναν τα σουτ. 2^η σερί νίκη μετά τη Ρόδο, κόντρα όμως σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο και αυτό λέει πολλά. Αναμένουμε να δούμε ανάλογη εικόνα και το Σάββατο κόντρα στο Περιστέρι. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σχεδόν 2.5 ώρες κράτησε το παιχνίδι με τους 3 διαιτητές και τη γραμματεία κάπου χαμένους στην μετάφραση να προσπαθούν να ξενερώσουν όσους παρακολουθούσαν το πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. 

Δύο διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στην Τσεντεβίτα, με αυτό της ολικής κατάρρευσης να επικρατεί στο 2^ο ημίχρονο και τελικά να οδηγεί στην ήττα με 75-82. Καλός ο ΑΡΗΣ όσο έμπαιναν τα τρίποντα, ανήμπορος να αντιδράσει όταν σταμάτησε να τα βάζει και οι Σλοβένοι διάβασαν το παιχνίδι μας. Κακή διαχείριση από τον κόουτς που χάθηκε στις εμμονές του και μαζί και μια σημαντική νίκη που η ομάδα έδειχνε ότι μπορούσε να πάρει.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

Με την ίδια ένταση και πνευματική συγκέντρωση που είχε ο ΑΡΗΣ απέναντι στους Πατρινούς το περασμένο Σάββατο μπήκε η ομάδα και αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να χτίσει ένα μικρό προβάδισμα. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές τοποθετήσεις και γρήγορα αντανακλαστικά την ίδια στιγμή που στην επίθεση  έβρισκε λύσεις. Είτε χάρη στον Νόλεϊ είτε από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο. Αυτό όμως που έκανε την διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες που έμπαιναν στο παρκέ έβαζαν ένα λιθαράκι στο σκοράρισμα.

Ο ΧΟΤΖ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΔΙΨΗΦΙΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Οι Σλοβένοι όσο κυλούσε ο χρόνος προσπάθησαν να ανεβάσουν την πίεση στην άμυνα και να παίξουν αρκετά πιο σκληρά ο ΑΡΗΣ όμως πυροβολούσε από μακριά κυρίως με τον Χοτζ που σήμερα θυμήθηκε το καλό του μακρινό σουτ. Και όσο τα τρίποντα έβρισκαν στόχο ο ΑΡΗΣ διατηρούσε σχετικά εύκολα μια διαφορά 10-12 πόντων.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

15’ πριν τελειώσει το παιχνίδι με τον ΑΡΗ μας στο +10 και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Ξαφνικά τα τρίποντα σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο. Όποιος και αν βαρούσε, ακόμη και αν ήταν εντελώς αμαρκάριστος αστοχούσε. Μια εκνευριστική αστοχία που όπως φάνηκε βραχυκύκλωσε πνευματικά την ομάδα. Λες και το μυαλό όλων είχε κολλήσει στην επιθετική δυστοκία στην άμυνα δεν λειτουργούσε τίποτα. Ανενόχλητοι οι αντίπαλοι μας περνούσαν στη ρακέτα και σκόραραν με ευκολία ξανά και ξανά και ξανά... Το έβλεπες να συμβαίνει διαρκώς και έβλεπες παράλληλα έναν ΑΡΗ στα χαμένα ανήμπορο να αντιδράσει. Και πως να αντιδράσει όταν ο κόουτς στον πάγκο είχε χαθεί στις σκέψεις του και έμοιαζε να αδυνατεί να αφουγκραστεί αυτό που συνέβαινε στο παιχνίδι.  Δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα γιατί δεν είχε τους παίκτες που ήθελε ετοιμοπόλεμους στον πάγκο; Δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα γιατί πίστευε ότι τα «παιδιά» στο τέλος θα τα καταφέρουν; Δεν ήθελε να δοκιμάσει τον Μπάνκς(αγωνίστηκε μόλις 5’)  γιατί οι άλλοι τα πήγαιναν εξαιρετικά; Δεν έδωσε οδηγία να κλείσει η άμυνα κοντά στο καλάθι και να αφήσει το τρίποντο γιατί φοβόταν μην οι Σλοβένοι τα βάλουν και χάσουμε; Η ουσία είναι ότι το +12 έγινε -8 λίγα λεπτά πριν τη λήξη με τίποτα να μην φαντάζει ικανό για να αλλάξει την κατάσταση. Ούτε καν μια βόμβα του Τολιόπουλου που μείωσε προσωρινά την διαφορά….

ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΟΜΑΔΙΚΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Είδαμε τον Χότζ να βρίσκει το χέρι του, τον Νόλεϊ να ξεκινάει δυνατά, τον Ρόμπερτς να παλεύει, τον Γούντμπερι να σκοράρει από τα 6.75, τους Τολιόπουλο και ΝτεΤζούλιους να παίρνουν πρωτοβουλίες και τον Λαζέφσκι να μας συστήνεται. Θετικά όλα αυτά, σίγουρα καλύτερα τα πράγματα σε σχέση με 2-3 αγώνες πιο πίσω. Έλα όμως που την ώρα που στον ΑΡΗ περιμένουμε παίκτες να μάθουν τα βασικά του μπάσκετ, να βρουν ρυθμό και τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα ανταγωνιζόμαστε ομάδες που αυτά τα έκαναν το καλοκαίρι και πλέον ασχολούνται με πιο ουσιώδη πράγματα. Πράγματα όπως να διαβάσουν τον αντίπαλο, να χτυπήσουν εκεί που πονάει και να εφαρμόσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο για να κερδίσουν όπως ακριβώς έκανε η Τσεντεβίτα σήμερα. Αντ αυτού υπάρχει η «διαδικασία» του Καστρίτη που απαιτεί να περιμένουμε τουλάχιστον 6-7 παίκτες να αντιληφθούν ποιοι είναι, που είναι και τι πρέπει να κάνουν. Ο ΑΡΗΣ σήμερα όσο έδειχνε μια στοιχειώδη εγρήγορση στην άμυνα και ήταν εύστοχος στα μακρινά σουτ έμοιαζε να πατάει καλά. Όταν όμως χάθηκε η συγκέντρωση δεν είχε από κάπου να πιαστεί. Ήλπιζε ότι κάποιος θα γινόταν ο ήρωας πάλι αλλά δεν…

Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ

Και αυτά όλα αυτά συμβαίνουν όταν μια ομάδα δεν έχει καμία σταθερά στο παιχνίδι της. Ακόμη και ο Τολιόπουλος που είναι κύριος εκφραστής της επίθεσης φαίνεται να δρα καθαρά ατομικά χωρίς την παραμικρή υποστήριξη από τους υπόλοιπους. Και αυτό ισχύει για όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μας σε άμυνα και επίθεση. Στην άμυνα επιμένουμε σε κάτι που αρκετοί παίκτες μας δεν μπορούν να ακολουθήσουν, στην επίθεση ακόμη αναρωτιόμαστε ποιος κατεβάζει την μπάλα και ποιος θα πάρει τα πολλά σουτ. Ο Νόλεϊ; o ΝτεΤζούλιους; ο Τολιόπουλος; ο Μποχωρίδης; ή καλύτερα σε όποιον κάτσει η μπάλα στα τελευταία δεύτερα της επίθεσης; Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στον προπονητή. Αυτός επέλεξε να κάνει προετοιμασία με τον Κλέι, να βάζει τον Νόλεϊ 35’ με 2 πόντους συγκομιδή, να αφήνει τον Μποχωρίδη να σουτάρει ξανά και ξανά, να δίνει 1’ 22’’ στον Άλκινς σε παιχνίδι που έφαγες ξεκούραστη τριαντάρα, να βάζει τον Μπάνκς 5’ όταν σε όλο το Β ημίχρονο σε έχουν τσακίσει κάτω από το καλάθι.  Ο Καστρίτης είναι αυτός που κρύβεται πίσω από δικαιολογίες σε τέτοιο βαθμό που συνεχίζει να δηλώνει αισιόδοξος και στα όρια της ικανοποίησης για τα «παιδιά» που κουράζονται και στεναχωριούνται.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΔΗΓΟ

Για σχεδόν 25’ ο ΑΡΗΣ σε έπειθε ότι μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Τελικά όμως ο Καστρίτης και οι παίκτες του κατάφεραν να μας διαψεύσουν και να μας υπενθυμίσουν ότι από τον ΑΡΗ που παρακολουθούμε μέχρι τον ΑΡΗ που ελπίζαμε να δούμε φέτος υπάρχει τεράστια απόσταση. Εκτός φυσικά και αν εμείς είμαστε τελικά οι μπερδεμένοι που περιμέναμε να δούμε το κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Δεν εξηγείται διαφορετικά η ηρεμία και η αισιοδοξία του κόουτς.

ΥΓ. Κουρασμένα, απογοητευμένα και στεναχωρημένα τα «παιδιά» λέει ο κόουτς.  Και εμείς μια από τα ίδια κόουτς.

ΥΓ2. Λίγο ακόμη υπομονή και στο Παλέ θα μείνουμε εμείς και εμείς κόουτς. Τουλάχιστον τότε μπορεί να μην αγχώνονται τα «παιδιά».

ΥΓ3. Τα μπάτζετ, οι τραυματίες,  μια προπόνηση δεν κάναμε όλοι μαζί, τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά, και να κερδίζαμε σήμερα δεν θα κατακτούσαμε το Eurocup.

Τη νίκη με 84-77 και μαζί την 5^η θέση κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου στη μεγαλύτερη διάρκεια του κυνηγούσε τους Ιταλούς. Η διστακτικότητα που έβγαζαν οι περισσότεροι παίκτες μας στην επίθεση εκτός του Τολιόπουλου και του Ντε Σόουζα ήταν αυτό που μας κρατούσε πίσω στο σκορ. Στο τέλος όμως Χάρελ, Στάρκ και Μποχωρίδης «ξεμπλόκαραν» επιθετικά και οδήγησαν την ομάδα σε μια σπουδαία νίκη. Τρελό πάρτι στο κατάμεστο Παλέ  με τον κόσμο της ομάδας να μοιάζει πιο διψασμένος για μεγάλες στιγμές από ποτέ!

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με το σώμα κουρασμένο και το μυαλό αποπροσανατολισμένο μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι επιτρέποντας στους Ιταλούς να κάνουν το παιχνίδι τους και να προηγηθούν από νωρίς. Η άμυνα μας έμπαζε από παντού με τους παίκτες της Τρέντο να σκοράρουν εύκολους πόντους την ίδια στιγμή που εκτός του Τολιόπουλου δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Το 15-25 ήταν ένα μικρό σοκ αλλά όχι αρκετό για να μας χαλάσει το πάρτι.

ΕΨΑΧΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

Από την μια η ευκολία που δεχόμασταν πόντους είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι και η δυσκολία να απαντήσουμε ανάγκασε τον Καστρίτη σε ένα συνεχόμενο «ανακάτεμα της τράπουλας». Έβαζε, έβγαζε προσπαθώντας να κόψει τον δρόμο προς το καλάθι μας αλλά να βρει και κάποιο σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα εκτός του Τολιόπουλου. Αυτό το σημείο αναφοράς ήταν ο Σόουζα που κατάφερε με δεύτερες επιθέσεις αλλά και προσωπικές ενέργειες να κρατήσει την ομάδα κοντά στο σκορ. Ωστόσο η Τρέντο κάθε φορά που φθάναμε στο -1 ή περνούσαμε στο +1 απαντούσε με κρύο αίμα και τρίποντες βόμβες. Η εικόνα του αγώνα ήταν ο ΑΡΗΣ να παλεύει να πάρει κεφάλι στο σκορ αλλά να μην μπορεί, ξανά και ξανά.

ΑΡΓΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με την απουσία του Γκάλινατ δεδομένη είναι λογικό τα σουτ που έπαιρνε ο Αμερικανός να τα μοιραστούν οι υπόλοιποι. Έλα όμως που οι περισσότεροι δεν ήθελαν… μέχρι τουλάχιστον τα μισά της 3^ης περιόδου όπου άρχισαν να κάνουν την «εμφάνιση» τους και να αλλάζουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Τους πόντους του Γκάλινατ και τις λύσεις στην επίθεση που έψαχνε ο ΑΡΗΣ σχεδόν για 25΄τα βρήκε στα πρόσωπα των Στάρκ, Χάρελ, Μποχωρίδη και Σανόγκο και ξαφνικά η πλάστιγγα έγειρε υπέρ μας. Η ομάδα ξεμπλόκαρε επιθετικά, ανέβηκε ψυχολογικά, έπαιξε πιο δυνατά σε άμυνα και ριμπάουντ και οι Ιταλοί εξαναγκάστηκαν απλά σε μια καλή εμφάνιση και ο ΑΡΗΣ στην χαρά της νίκης! Σε μια βραδιά όπου ήμασταν μέτριοι αλλά και πάλι τα καταφέραμε!

ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Δεν είναι υπερβολή όταν το μεγαλύτερο μερίδιο των όποιων μεγάλων στιγμών έχει ζήσει ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια, πιστώνεται στον Γιάννη Καστρίτη. Ηταν καθαρά δική του επιλογή από την αρχή της χρονιάς να ανοίξει σιγά σιγά το ροτέισον ώστε να φθάσει κάποια στιγμή η ομάδα σε αυτό το σημείο. Στο σημείο δηλαδή που θα έχει την πολυτέλεια να πάρει βοήθειες ακόμη και από τους πιο βοηθητικούς παίκτες του ρόστερ όπως είναι ο Περσίδης, ο Σλαφτσάκης και ο Καλόγηρος. Και πλέον με πιο γοργούς ρυθμούς λόγω του τραυματισμού του Γκάλινατ προσπαθεί να βρει εκτός από βοήθειες και νέους πρωταγωνιστές στην επίθεση. Και ναι σιγά σιγά το πετυχαίνει και αυτό! Σήμερα πέρα από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο, ο Σόουζα πήρε προσπάθειες και ήταν αποτελεσματικός. Ενώ στην πορεία και ο Χάρελ με τον Στάρκ και τον Μποχωρίδη αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να βγουν μπροστά και το έκαναν με απόλυτη επιτυχία. Σε άλλα παιχνίδια έχουμε δει και τον Μπλούμπεργκ να το κάνει. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται και στον επιθετικό τομέα που ήταν η αδυναμία του και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό για τη συνέχεια. Και δικαιολογεί την απόφαση να μην αποκτηθεί(για την ώρα) νέος ξένος παίκτης.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Οι τελευταίες νίκες σε Γερμανία και ΟΑΚΑ ξεσήκωσαν για τα καλά τους πάντες , γεμίσαν ασφυκτικά το Παλέ και έπλασαν ένα κλίμα απόλυτης πώρωσης. Σε αυτό το Παλέ, με αυτόν τον τρελαμένο κόσμο και με αυτή την αφηνιασμένη ομάδα δεν χάναμε με τίποτα όσο καλά και αν έπαιζε η Τρέντο. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ μας άντεξε, πάλεψε και στο τέλος πανηγύρισε μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που τον στέλνει στην Λετονία απέναντι στην ουκρανική Προμετέι για την πρόκριση στους 8. Μπορούν οι Ουκρανοί να μας σταματήσουν; Δύσκολα! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνεχίσε δυνατά, πιο δυνατά πιο δυνατά!

ΥΓ. Γίνεται να έρθει ο Θεός του μπάσκετ στο σπίτι του και ο ΑΡΗΣ να χάσει; Μα δεν γίνεται!

Με ένα εντυπωσιακό φόλοου κάρφωμα του Γκάλινατ 0.8’’ πριν τη λήξη ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη απέναντι στην Μπουντούτσνοστ και αγκάλιασε την πρόκριση! Κακή η ομάδα για περίπου 3 δεκάλεπτα, μεταμορφώθηκε στο 4^ο δεκάλεπτο όπου με την ώθηση της εκστασιασμένης από την ποδοσφαιρική πρόκριση κερκίδα έκανε την ολική ανατροπή έστω και με αυτόν τον περιπετειώδη τρόπο. Κλίμα γιορτής στο Nick Galis Hall με το 2 στα 2 να φωτίζουν μια σπουδαία ΑΡΕΙΑΝΗ βραδιά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙ ΑΜΥΝΑ

Στο ίδιο μοτίβο ακριβώς με τα τελευταία μας παιχνίδια, και σήμερα ο ΑΡΗΣ μπήκε σαν υπνωτισμένος. Πολύ κουρασμένος για να παίξει άμυνα, πολύ ταλαιπωρημένος για να πάρει τις σωστές επιλογές στην επίθεση. Έτσι έμοιαζε παρά το ότι ο Τολιόπουλος μπήκε ζεστά και φόρτωνε το αντίπαλο καλάθι.  Και σαν σε επανάληψη όταν ξεκίνησαν τα λάθη στην επίθεση οι Μαυροβούνιοι που είχαν κυριαρχήσει μέσα στη ρακέτα μας ξέφυγαν με +11. Διαφορά που για περίπου 2 δεκάλεπτα παλεύαμε να μειώσουμε και δεν μπορούσαμε.

Η ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΜΕ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ NICK GALIS HALL

Στην τελευταία περίοδο η ομάδα έκανε αυτό που κάνει πάντα. Έπαιξε σαν ΑΡΗΣ! Πιεστική άμυνα, δυνατά στις μονομαχίες για τα ριμπάουντ και αποφασιστικότητα στην επίθεση. Οι Μαυροβούνιοι άντεχαν και απαντούσαν κάθε φορά που πηγαίναμε να ισοφαρίσουμε αλλά φαινόταν ότι κάτι έχει αλλάξει. Περίπου 6’ πριν το φινάλε… και τα vibes από το εύστοχο πέναλτι του Βεστράτε στο Κλ.Βικελίδης καταφθάνουν στο Nick Galis Hall! Απότομα το Παλέ γεμίζει, τρέλα ξεχειλίζει από παντού και ο κόσμος μπαίνει δυνατά πλέον στο παιχνίδι για να το γυρίσει.  Ο Τολιόπουλος ασπάστηκε την θετική αύρα του κόσμου και με διαδοχικά μεγάλα καλάθια έφερε τον ΑΡΗ μια ανάσα από τη νίκη. Μια ανάσα από το εντυπωσιακό άλμα του Γκάλινατ που άρπαξε την μπάλα από το άστοχο τρίποντο του Χάρελ και την κάρφωσε στο καλάθι!

ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΑ …ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ

Must win ήταν το σημερινό παιχνίδι και παρά την μέτρια εικόνα η ομάδα μας τα κατάφερε και έκανε το αποφασιστικό βήμα για την πρόκριση. Και αυτό είναι ίσως το μοναδικό θετικό που μπορούμε να κρατήσουμε από την αποψινή βραδιά. Όπως φυσικά και την σπουδαία εμφάνιση του Τολιόπουλου αλλά και την θετική παρουσία του Μποχωρίδη για ακόμη ένα παιχνίδι που δείχνει να ανεβαίνει. Κατά τα άλλα… τραυματισμοί; ιώσεις; κούραση; ή πιο απλά η ομάδα δεν παίζει καλά. Οι λόγοι ή οι δικαιολογίες δεν έχουν σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ομάδα εδώ και καιρό παρουσιάζεται νωθρή, ξεχνάει να κάνει βασικά πράγματα όπως μπλοκ αουτ, είναι μπερδεμένη στο πως θέλει να παίξει άμυνα, επίθεση με ατομικές ενέργειες μόνο και έχει φθάσει πλέον στο σημείο να μην βάζει και βολές. Δεν ήταν τόσο καλοί οι αντίπαλοι μας σήμερα για να κριθεί έτσι το παιχνίδι. Εμείς δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε. Μακάρι όλο αυτό να οφείλεται όντως σε κάποιους «περαστικούς» παράγοντες και όταν όλοι οι παίκτες είναι υγιείς να ξαναβρεί ο ΑΡΗΣ την αγωνιστική του ταυτότητα. Αν όμως δεν έχει να κάνει με συγκυρίες όλο αυτό τότε σε λίγο που θα ξεκινήσουν τα κρίσιμα θα υπάρξει πρόβλημα.

ΔΕΝ ΕΧΑΝΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

Πολύ λίγοι… οι Μαυροβούνιοι για να μας χαλάσουν την βραδιά και ο Γκάλινατ ήταν εκεί για να διασφαλίσει ότι το πάρτι που ξεκίνησε από το Κλ.Βικελίδης θα συνεχιστεί και στο Nick Galis Hall! Τρομερός ο Τολιόπουλος πάλευε σχεδόν μόνος του μέχρι να μπει και ο κόσμος στην εξίσωση και με την θετική ενέργεια της ποδοσφαιρικής πρόκρισης να σπρώξει την ομάδα προς τη νίκη.  Μέτριος ο ΑΡΗΣ σήμερα αλλά από την στιγμή που πήρε αυτό που ήθελε, τέλος καλό, όλα καλά! 2 στα 2 και ΓΙΝΕ ΑΡΗΣ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ!

Σε γιορτινούς ρυθμούς ομάδα και κόσμος έδωσαν μια ακόμη παράσταση με καλεσμένο αυτή τη φορά τη Σλάσκ. Οι Πολωνοί ήταν πολύ αδύναμοι για να μας κοντράρουν και οι παίκτες του Καστρίτη άρπαξαν την ευκαιρία για να πάρουν μια εύκολη νίκη και παίζοντας κατά διαστήματα ωραίο μπάσκετ. Κορυφαίος ο Τολιόπουλος με 18 πόντους, 5 ασίστ και 6 ριμπάουντ! Αρκετά καλοί και οι Μπλούμπεργκς και Γκάλινατ που πέτυχαν από 17 και 16 πόντους αντίστοιχα, ενώ ο Χάρελ ήταν ο ήρωας της άμυνας με 5 κλέψιματά! Απόλαυσε τη νίκη ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ που την χρειαζόταν για να ηρεμήσει μετά το φιάσκο στο Λαύριο.

ΔΕΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Όλοι το γνωρίζαμε ότι η Σλάσκ δεν θα μπορούσε να μας κοντράρει μέσα στην έδρα μας και αυτό φρόντισε να το επιβεβαιώσει ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα. Η συνεργασία Τολιόπουλου – Μπάξτον απέδωσε από νωρίς καρπούς και η ομάδα πήρε με το καλημέρα το προβάδισμα και δεν το ξαναέχασε ποτέ. Μάλιστα δείχνοντας και μια πολυφωνία στην επίθεση κατάφερε να χτίσει και μια διψήφια διαφορά με την ολοκλήρωση του πρώτου δεκαλέπτου.

ΑΠΑΝΤΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ

Το ροτέισον του Καστρίτη δεν επηρέασε το ρυθμό που είχε βρει η ομάδα και ο ΑΡΗΣ συνέχιζε στο ίδιο τέμπο ανεξάρτητα από τους 5 που πατούσαν πάνω στο παρκέ. Ωστόσο ο Τολιόπουλος, ο Γκάλινατ και ο Μπλούμπεργκ ήταν αυτοί που έκαναν την διαφορά όποτε αγωνιζόντουσαν και οι βασικοί λόγοι που ποτέ δεν κινδυνέψαμε από τη Σλάσκ. Και οι υπόλοιποι όμως που αγωνίσθηκαν είχαν θετικό πρόσημο για αυτό και το ξεκούραστο τελικό +22.

ΣΑΝ ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Με την επιστροφή του Σανόγκο να είναι το σημείο αναφοράς στην αποψινή αναμέτρηση ο Καστρίτης  εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο την ευκαιρία που του έδινε η διαφορά δυναμικότητας με την Σλάσκ. Έδωσε χρόνο σε όλους τους παίκτες και κυρίως στους Σανόγκο και Στάρκ που ήταν απαραίτητο. Δοκίμασε σχήματα και είδε την ομάδα του σχεδόν σε όλες τις καταστάσεις να λειτουργεί καλύτερα σε σχέση με το παρελθόν. Τα 17 τρίποντα και οι 22 ασίστ είναι 2 νούμερα της στατιστικής που αποτυπώνουν ότι ο ΑΡΗΣ χωρίς τον Κάρ λειτουργεί πολύ καλύτερα. Είναι πιο ώριμος στο παιχνίδι του και πλέον με τον Στάρκ η μπάλα κυκλοφορεί πιο σωστά και τα σουτ γίνονται υπό καλύτερες συνθήκες. Ο ΑΡΗΣ μετά από αυτή την αλλαγή αρχίζει να γίνεται πιο ομάδα και να αποκτάει σταθερότητα. Και αυτό είναι κάτι που θα επιβεβαιωθεί πιο έντονα στα επόμενα παιχνίδια.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ

Μια χαλαρή όμορφη βραδιά αναμέναμε σήμερα στο Παλέ και  ο ΑΡΗΣ φρόντισε να μας την προσφέρει απλόχερα κερδίζοντας εύκολα την Σλάσκ με 93-71! Ο Τολιόπουλος επέστρεψε στις εντυπωσιακές εμφανίσεις και μαζί με τον Μπλούμπεργκς και τον Γκάλινατ κατέστρεψαν κάθε σκέψη των Πολωνών για αντίδραση. Θετικός ο Σανόγκο στην επιστροφή του μετά τον τραυματισμό, πολύ καλός και ο Χάρελ που αποθεώθηκε για την μαχητικότητα του στην άμυνα. Χαμόγελα αισιοδοξίας στο γήπεδο με τον κόσμο να βλέπει την ομάδα να βελτιώνεται με τον ερχομό του Στάρκ και να δίνει υποσχέσεις για ακόμη καλύτερα πράγματα στη συνέχεια! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με πιεστική άμυνα για σχεδόν 40’ και τον Χάρελ με τον Τολιόπουλο να είναι καθοριστικοί στο φινάλε, ο ΑΡΗΣ επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 69-60! Πήρε η ομάδα την σημαντική νίκη που ήθελε κόντρα σε μια ομάδα που στοχεύει να αφήσει πίσω στην κούρσα της πρόκρισης, ωστόσο δεν κατάφερε να καλύψει την διαφορά της πρώτης αναμέτρησης και αυτό ίσως να παίξει τον ρόλο του στη συνέχεια. Δεν αγωνίσθηκε δευτερόλεπτο ο Στάρκ, στο αντίο(?) του Κάρ που προσπάθησε χωρίς όμως να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο στα 23’ που αγωνίστηκε.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ

Καλά ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι, όχι γιατί πήρε από νωρίς κάποιο σημαντικό προβάδισμα αλλά γιατί από τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά φαινόταν ότι τους είχαμε. Η άμυνα μας με εξαίρεση ίσως τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα των Σόουζα και Μπάξτον ήταν πιεστική και σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματική. Τα 10 κλεψίματα μας και τα 23 λάθη των αντιπάλων που αποτυπώθηκαν στο τέλος της αναμέτρησης φαινόντουσαν από την αρχή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΣΤΟΚΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Σε συνέχεια του αγώνα με το Περιστέρι και σήμερα ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να έχει πολυφωνία στην επίθεση  παίρνοντας πόντους σχεδόν από όλους όσους πατούσαν παρκέ. Κόντρα όμως σε αυτή την διάθεση που είχε η ομάδα μας το πρόβλημα στην επίθεση για περίπου 3 δεκάλεπτα έκανε την εμφάνιση του. Ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει την διαφορά πέρα από το +12 αλλά έφθασε στο σημείο να μείνει πίσω στο σκορ και να αγκομαχά εκ νέου για τη νίκη. Παρά όμως τα κενά κάτω από το καλάθι και τα μακρινά σουτ που φάγαμε, η άμυνα ήταν αυτή που κάλυπτε την αστοχία μας και μπλόκαρε την αντεπίθεση των Λιθουανών.

ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΥΠΟΓΡΑΨΑΝ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η Λιετκαμπέλις κατάφερε να προηγηθεί με 56-57 περίπου 4΄ πριν την λήξη μεταφέροντας πλέον το άγχος της απαραίτητης νίκης στην πλευρά μας. Γιατί από εκεί που κυνηγούσαμε να καλύψουμε την διαφορά φθάσαμε να απειλούμαστε και με ήττα… Εκεί όμως ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα. Συνέχισε την πιεστική του άμυνα και βρίσκοντας στο πρόσωπο του Χάρελ και του Τολιόπουλου την αποφασιστικότητα και ψυχραιμία που χρειαζόταν αντέδρασε και έφθασε στη νίκη! Ιδιαίτερα ο Χάρελ που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες εμφανίσεις ήταν παντού στο γήπεδο κάνοντας τα πάντα!

Η ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑΚΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Απίστευτη άμυνα έπαιξε ο ΑΡΗΣ και σήμερα κυρίως χάρη στο επίπεδο έντασης που έβγαλαν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν. Ακόμη και αυτοί οι εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας και τα χαμένα ριμπάουντ έμοιαζαν με αδιάφορες παράπλευρες απώλειες. Τα λάθη των Λιθουανών και τα κακά τελειώματα τους στην επίθεση ήταν αποτέλεσμα αυτής της πίεσης που διήρκησε για 40’. Αν ήμασταν λίγο καλύτεροι στην επίθεση τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Η διστακτικότητα  όμως της πλειοψηφίας των παικτών , οδηγεί στις κακές επιλογές και στην αστοχία και αυτό είναι κάτι που μας ακολουθεί από την αρχή της σεζόν. Ακόμη όμως και έτσι δεν γίνεται να παραβλέψουμε ότι έστω και με αργούς ρυθμούς βλέπουμε μια βελτίωση. Ο Μπλούμπεργκ αρχίζει να προσφέρει, ο Σόουζα θέλει να συμμετέχει ενεργά στο παιχνίδι, ο Μπάξτον αν του την δώσεις σωστά θα το τελειώσει και ο Χάρελ όταν το παίρνει απόφαση δείχνει ικανός για σπουδαία πράγματα! Μέχρι και αυτός ο Κάρ σε σχέση με τις τραγικές εμφανίσεις του είναι πλέον πιο υποφερτός. Ενώ και ο Τολιόπουλος που είναι με διαφορά ο πιο συνεπής παίκτης στο σκοράρισμα είναι φανερό ότι προσπαθεί να γίνει πιο αποτελεσματικός στο παιχνίδι του. Με έναν πάντως πιο φυσιολογικό πόιντ γκαρντ από τον Κάρ το πιο πιθανό είναι να δούμε όλους τους παίκτες βελτιωμένους. Ο χρόνος που κρατά την μπάλα ο Καναδός και οι επιλογές που παίρνει οδηγεί και τους υπόλοιπους σε λάθη. Και αυτό όταν διορθωθεί θα δούμε έναν ανεβασμένο και απελευθερωμένο ΑΡΗ.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Δυσκολεύτηκε, αγχώθηκε αλλά στο τέλος τα κατάφερε! Μπορεί να μην ήρθε η διαφορά των 11 πόντων που θέλαμε αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ με το πείσμα και την μαχητικότητα του, πείθει ότι στο τέλος θα πάρει την πρόκριση που θέλει ότι και αν γίνει! Εντυπωσιακός ο Χάρελ που μαζί με τον Τολιόπουλο «κλείδωσαν» την νίκη όταν όλα πήγαιναν στραβά. Το παιχνίδι όμως δεν στράβωσε και ο ΑΡΗΣ πανηγύρισε με τον κόσμο του μια σημαντική παλικαρίσια νίκη!

ΥΓ. Ανακοινώθηκε ο Στάρκ! Βρε λες;

Πικρή ήττα στο φινάλε γνώρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στο Παλέ από την ρουμάνικη Κλουζ, σε ένα παιχνίδι όπου όπως φάνηκε μπορούσε να είχε κερδίσει! Η επιθετική μας ανυπαρξία σε συνδυασμό με τις απουσίες του Τολιόπουλου και του Σλαφτσάκη στέρησαν την ευκαιρία από μια νίκη «εντός προγράμματος».  Μπαράζ χαμένων ευκαιριών για να κλειδώσουμε τη νίκη ωστόσο σήμερα οι παίκτες μας δεν μπορούσαν να βρουν στόχο με τίποτα.

ΜΕ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ «ΖΕΣΤΟ» ΑΠΌ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΓΚΑΛΙΝΑΤ

Σε ωραία συνήθεια έχει εξελιχθεί το ξεκίνημα του Γκάλινατ στα τελευταία παιχνίδια, με τον Αμερικάνο να σκοράρει με κάθε ευκαιρία. Το 13-2 στα πρώτα λεπτά ήταν η απάντηση στην παγωμάρα που προκάλεσε στον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο η είδηση της τελευταίας στιγμής για τον Τολιόπουλο. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει ορεξάτος και στην άμυνα δείχνοντας ικανός να παραμερίσει τις απουσίες 2 σημαντικών παικτών και να φθάσει στη νίκη.

«ΣΤΟΠ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΣΤΟΝ ΓΚΑΛΙΝΑΤ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ

Η αρχή έγινε με την «έμπνευση» του κόουτς να τραβήξει από νωρίς στον πάγκο τον Γκάλινατ παρόλο που είχε πετύχει τους 10 από τους 19 πόντους της ομάδας. Η συνέχεια έγινε με την αντικατάσταση του εξαιρετικού οργανωτή Κατσίβελη με τον Κάρ. Ξαφνικά η επίθεση έμοιαζε με Γολγοθά, η μπάλα δεν έμπαινε στο καλάθι και αυτό όπως φάνηκε στη συνέχεια κλόνισε συνολικά την συγκέντρωση των παικτών μας. Όχι μόνο οι κακές επιλογές και η αστοχία συνεχιζόταν χωρίς σταματημό, αλλά αυτός ο εκνευρισμός και η επιπολαιότητα στην επίθεση επηρέασε και την αμυντική μας λειτουργία. Τουλάχιστον 7-8 φορές τρύπωσε ή καλύτερα ξεχάστηκε αντίπαλος κάτω από το καλάθι βάζοντας εύκολους πόντους. Όσο ένταση και αν έβγαζε ο ΑΡΗΣ στην άμυνα δεν ήταν όσο συγκεντρωμένος επέτρεψε στην Κλουζ να χτίσει μια διαφορά 8 πόντων και να πάρει το προβάδισμα για τη νίκη.

ΑΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η Κλουζ αν και είχε βρει μπόλικους εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι έδειχνε να μην αντέχει στην πίεση μας. Ο ΑΡΗΣ άρχισε να βγάζει τις άμυνες που ήθελε χάρη στους πολύ καλούς Χάρελ και Σανόγκο  που πάλεψαν και για τον Σλαφτσάκη που έλειπε αλλά ο γρίφος της επίθεσης έμοιαζε άλυτος. Και πως να λυθεί… όταν για λόγους που -  ως θεατές – αδυνατούμε να καταλάβουμε, ο Καστρίτης έδειχνε μια ακατανόητη εμπιστοσύνη στον Κάρ, στον Μποχωρίδη αλλά και στον Ντε Σόουζα. Σε αντίθεση με τον Σόουζα που έβγαλε κάποιες καλές άμυνες και μάζεψε και μερικά ριμπάουντ, ο Καρ ήταν μια μόνιμη «μαύρη τρύπα» σε άμυνα και επίθεση ενώ και ο Μποχωρίδης ήταν εκτός κλίματος του αγώνα.

ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ

Και όμως μέσα από την σκυλίσια άμυνα και ότι έβγαινε από το επιθετικό μπάχαλο η ομάδα όχι μόνο κάλυψε τη διαφορά άλλα έφθασε στο τέλος να έχει και τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Επί 3’ όλο το γήπεδο περίμενε αυτό το ένα καλάθι που πιθανόν να μας χάριζε τη νίκη …αλλά δεν ήρθε ποτέ. Σόουζα, Καρ, Μποχωρίδης, Γκάλινατ, δοκίμασαν ξανά και ξανά αλλά αυτό το καλάθι δεν μπόρεσαν να το βρουν. Σε αντίθεση με τους Ρουμάνος που βρήκαν 2 καλάθια στα τελευταία λεπτά του αγώνα και πήραν το παιχνίδι.

ΟΙ ΠΟΝΤΟΙ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΣΛΑΦΤΣΑΚΗ

Πολύ κακός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, κυρίως στην επίθεση που εκτός από τα ξεσπάσματα του Γκάλινατ και του Χάρελ αλλά και τον πολύ καλό Κατσίβελη δεν είχε τίποτα το αξιόλογο να παρουσιάσει και οι 59 πόντοι είναι η απόδειξη. Ενώ στην άμυνα αν και κρατήσαμε τους αντιπάλους μας μόλις στους 61 πόντους, υπήρχαν πολλές κακές στιγμές αδράνειας και ασυνεννοησίας που οδήγησαν σε ξεκούραστους πόντους για την Κλουζ. Τι έλειπε δηλαδή; Ένα Τολιόπουλος να «ξεκολλήσει» την ομάδα στο σκοράρισμα και ένας Σλαφτσάκης με τα τρεξίματα και την μαχητικότητα του, να κλείνει τις «τρύπες» που υπήρχαν σήμερα στην άμυνα.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Δεν θα κρεμάσουμε κανέναν επειδή σήμερα χάσαμε από μια ομάδα που μπορούσαμε παρά τα προβλήματα τραυματισμών να κερδίσουμε…  αλλά αν ψάξουμε για δικαιολογίες μάλλον θα αποπροσανατολιστούμε εντελώς. Όσο ο Καστρίτης επιμένει να εμπιστεύεται τον Κάρ σε τέτοιο βαθμό αδιαφορώντας για τα προφανή, τόσο η ομάδα θα μένει στάσιμη αντί να βελτιώνεται. Εκτός και αν το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και ενώ ο Αρειανός οπαδός αποζητά να δει την ομάδα του να κερδίζει και να προχωράει σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετέχει, η σκέψη του κόουτς είναι σε μερικούς μήνες να παίξουμε καλό μπασκέτ και να βοηθήσουμε και κάποια παιδιά να κάνουν καριέρα. Δεν είναι σε φόρμα ο Καστρίτης και αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Όπως και οι ατυχίες με τους τραυματισμούς φαίνονται έτσι ακριβώς φαίνονται και τα λάθη του Καστρίτη κατά την διάρκεια του αγώνα. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν ο ΑΡΗΣ δεν είχε αυτές τις απουσίες αλλά οι επιλογές του σε πολλά σημεία του αγώνα ξενίζουν. Καλή η προσπάθεια κόουτς, όλοι την αναγνωρίζουμε αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο στόχος είναι η νίκη και όχι οι εντυπώσεις.

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΝΟΗΣΕΙ

Το πάλεψε, άγγιξε τη νίκη αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερε. Έλειψαν οι πόντοι του Τολιόπουλου αλλά και οι καλές άμυνες του Σλαφτσάκη. Περισσότερο όμως έλειψε η συγκέντρωση και η αποφασιστικότητα από όλη την ομάδα σήμερα. Οι παίκτες διστακτικοί, ο κόουτς μπερδεμένος και ο ΑΡΗΣ έχασε ένα παιχνίδι που ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες μπορούσε να το κερδίσει. Φαινόταν ότι σύντομα θα ερχόταν μια τέτοια εμφάνιση και μια τέτοια κακή ήττα. Τα σημάδια τα είχαμε δει… ας ελπίσουμε αυτή τη φορά να μην τα αγνοήσουμε.

Μετά την πρώτη νίκη στο ελληνικό πρωτάθλημα ο ΑΡΗΣ συνέχισε νικηφόρα και στην Ευρώπη, λυγίζοντας την Τούρκ Τέλεκομ σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα! Το φλογισμένο Παλέ έδωσε την απαραίτητη ώθηση στους παίκτες του Γιάννη Καστρίτη, με τον «καυτό» Τολιόπουλο να παίζει και για τον απόντα Μποχωρίδη! Σημαντική νίκη που εκτός από πόντους ψυχολογίας έχει ιδιαίτερη αξία και στην προσπάθεια για πρόκριση στην επόμενη φάση.

ΝΤΕΡΜΠΙ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ορεξάτες μπήκαν και οι 2 ομάδες στο παρκέ, με τον ΑΡΗ να βλέπει σαν βαρέλι το αντίπαλο καλάθι στο ξεκίνημα αλλά και την Τούρκ Τέλεκομ να απαντάει και να φέρνει το παιχνίδι στα ίσια. Όσο καλοί ήμασταν στην επίθεση τόσο κακοί ήμασταν στην άμυνα. Οι αργές αλληλοκαλύψεις και τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν σε πολλές περιπτώσεις επέτρεπαν στους Τούρκους να βρίσκουν εύκολους πόντους και να διατηρούν ένα ισχνό προβάδισμα στη μεγαλύτερη διάρκεια του Α΄ ημιχρόνου. Ωστόσο με τον Σανόγκο να εντυπωσιάζει και τον Τολιόπουλο να γυαλίζει το μάτι του ο ΑΡΗΣ κόντραρε στα ίσια την φιναλίστ του περσινού Eurocup.

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Και ενώ όπως κυλούσε ο αγώνας οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν βρει τα κουμπιά μας και σιγά σιγά να επιβάλλουν τον ρυθμό τους, ήρθε η αφύπνιση από τον Τολιόπουλο με συνεχόμενους σημαντικούς πόντους. Η απόλυτη εκμετάλλευση του μομέντουμ και το προβάδισμα με 9 πόντους έμοιαζε ικανό για να «κλειδώσουμε» τη νίκη αλλά μάλλον δεν τα είχαμε υπολογίσει καλά… Κακές επιθετικές επιλογές, φθηνά λάθη και κάποια μεγάλα σουτ των αντιπάλων μας έφεραν τα πάνω κάτω.

ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΛΕ, ΠΑΘΙΑΣΜΈΝΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ

Ένα καλάθι, έστω σπασμένο σε 2 βολές χρειαζόταν ο ΑΡΗΣ για να νιώσει άνετα στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Ένα καλάθι που όσο και αν προσπαθούσαμε δεν ερχόταν! Σε αυτό όμως το σημείο ο ΑΡΗΣ κόλλησε στα μούτρα των Τούρκων την αγωνιστική του ταυτότητα με τη λέξη ΑΜΥΝΑ να αναγράφεται με τεράστια γράμματα. Μέσα σε μια απίστευτη ατμόσφαιρα από τον εκστασιασμένο κόσμο στις κερκίδες, οι αντίπαλοι μας  δεν κατάφεραν να πετύχουν καλάθι και αρκέστηκαν μέχρι στο τέλος σε μια ανούσια προσπάθεια. Και πως να το πετύχουν όταν όλοι όσοι πατούσαν πάνω στο παρκέ με τη φανέλα του Αυτοκράτορα τα έδιναν όλα σε κάθε άμυνα, σε κάθε ριμπάουντ, σε κάθε διεκδικίσημη μπάλα! Μπορεί να κολλήσαμε επιθετικά αλλά στην άμυνα υψώσαμε τείχος που έκανε μια χαρά τη δουλειά του.

Η ΑΜΥΝΑ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕ

Όσο χαρούμενοι και αν είμαστε μετά από τη σημερινή νίκη δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση ο Καστρίτης και οι παίκτες του να αποπροσανατολιστούν και να αμελήσουν τα σημεία του παιχνιδιού όπου ο ΑΡΗΣ προβλημάτισε με την εικόνα του. Ναι ο ΑΡΗΣ έπαιξε δυνατά, πείσμωσε, πάλεψε, απαίτησε και πήρε τη νίκη αλλά αν ήταν λίγο πιο συγκεντρωμένος και σοβαρός όλα θα είχαν γίνει πιο εύκολα. Δεν γίνεται η ομάδα επιθετικά να ψάχνει μόνο τον Τολιόπουλο και η μόνιμη επιλογή μας να είναι το μακρινό σουτ. Ζήτημα να δόθηκαν σε όλο το παιχνίδι 3 ασίστ κοντά στο καλάθι. Υπάρχει σύγχυση ρόλων  στη θέση του πόιντ γκαρντ με αποτέλεσμα τα συστήματα να πηγαίνουν περίπατο… Δεν είναι όλοι οι παίκτες σαν τον Τολιόπουλο ή τον Γκάλινατ να πάνε με ευκολία στο ένας με ένας. Υπάρχουν παίκτες σαν τον Σόουζα που πρέπει να τροφοδοτηθούν σωστά αλλά και παίκτες σαν τον Χάρελ που για να εξαπολύσουν το φαρμακερό τους μακρινό σουτ θα πρέπει να δημιουργήσεις τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Ενώ και στους ψηλούς το δίδυμο Σλαφτσάκη – Περσίδη ήταν μια ατυχής επιλογή στην οποία εμμέναμε χωρίς λόγο. Βέβαια όλα αυτά ίσως στην πορεία να έχουν μικρή σημασία μιας και ο ερχομός του Μπάνκστον και η επιστροφή του Μποχωρίδη θα αλλάξουν σημαντικά το μοίρασμα του χρόνου. Ενώ και η άνοδος παικτών όπως ο Κάρ που σήμερα ήταν και πάλι βελτιωμένος θα παίξει σημαντικό ρόλο στην συνολική εικόνα της ομάδας μας.

ΧΤΙΖΕΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΣΕΡΙ, ΜΑΖΕΥΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Ευρωπαϊκές βραδιές σαν την σημερινή μας είχανε λείψει. Ο κόσμος να χοροπηδάει και να τραγουδάει σαν τρελός στην κερκίδα, οι παίκτες να αφουγκράζονται τον παλμό του κόσμου και να ματώνουν πάνω στο παρκέ και ο ΑΡΗΣ μας με την λήξη της αναμέτρησης να επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά το προσωνύμιο «τουρκοφάγος»! Μας άγχωσαν στο φινάλε… αλλά τέλος καλό όλα καλά! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μπόλικα αγωνιστικά «κενά» είχε ο ΑΡΗΣ σήμερα. Αυτό όμως το απύθμενο πάθος και η αυτοθυσία των παικτών μας μοιάζουν ικανά να καλύψουν κάθε λάθος. Αν μας αφήσουν και οι τραυματισμοί ήσυχους… θα δούμε σπουδαία πράγματα φέτος!