Με τις γιούχες στο παιχνίδι με την Καρδίτσα μάλλον να πιάνουν τόπο… οι παίκτες του Καστρίτη έδειξαν διάθεση, έπαιξαν πιο συγκεντρωμένα και κατάφεραν να κερδίσουν την Λιετκαμπέλις με 81-66. Αναμφίβολα MVP της αναμέτρησης ο Γούντμπερι που όχι μόνο έδειξε ότι έχει επιστρέψει για τα καλά από τον τραυματισμό του αλλά ότι αξίζει γενικότερα σε αυτόν τον ΑΡΗ έναν πιο ενεργό ρόλο στο παιχνίδι. Νίκη χωρίς αντίκρισμα βαθμολογικά αλλά σίγουρα με ευεργετικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση της ομάδας που μετά τις τελευταίες εμφανίσεις είχε πιάσει πάτο.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με τον Γούντμπερι να είναι η αιχμή του δόρατος στην επίθεση και όλους τους υπόλοιπους να δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση στα καθήκοντα τους ο ΑΡΗΣ άντεξε στο καλό ξεκίνημα των Λιθουανών. Όχι μόνο δεν τους επέτρεψε να χτίσουν διαφορά αλλά κατάφερε και να προσπεράσει λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τα γνωστά όμως προβλήματα στην άμυνα κοντά στο καλάθι και η μοναξιά του Γούντμπερι στην επίθεση δεν μας επέτρεπαν να χτίσουμε διαφορά και έτσι το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο.

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ 4^Ης ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Κούπερ και Γουίλις δεν ήταν σε καλή βραδιά,  ο Νόλεϊ μετά τις παρεμβάσεις του Καστρίτη έμοιαζε με το πόδι κολλημένο στο φρένο και οι Χότζ και Λαζέφσκι είχαν απλά κάποιες εκλάμψεις που δεν ήταν αρκετές. Η άμυνα όμως ήταν αυτή που οδήγησε την έτσι και αλλιώς προβληματική Λιετκαμπέλις σε μια σειρά κακών επιλογών, άστοχων σουτ και αρκετών εύκολων λαθών. Νόλεϊ, Χότζ και Γούντμπερι έβγαλαν καλές άμυνες και έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα να τρέξει και να βρει γρήγορους πόντους. Και όταν και ο Κούπερ βρήκε ρυθμό στην επίθεση η πλάστιγγα έγειρε για την καλά προς την πλευρά μας. Ωστόσο και στο τέλος ο Γούντμπερι ήταν αυτός που με τα καλάθια του κλείδωσε τη νίκη για την ομάδα μας δίνοντας ιδανικό επίλογο σε μια καταπληκτική για τον ίδιο βραδιά.  

ΜΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο παρκέ, δείχνοντας από νωρίς μια διάθεση εντελώς διαφορετική από αυτήν του περασμένου Σαββάτου. Διαφορετική διάθεση έδειξε και ο Καστρίτης που από το τζάμπολ προσπάθησε να ταράξει τα νερά αφήνοντας τον Νόλεϊ στον πάγκο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε μια ομάδα που παρά τις όποιες λάθος επιλογές της σε άμυνα και επίθεση έδειχνε πιο σοβαρή. Ακόμη και όταν πέρασε ο Νόλεϊ στο παιχνίδι έμοιαζε με διαφορετικό παίκτη σε σχέση με αυτόν που βλέπουμε στους τελευταίους αγώνες που νομίζει ότι βρίσκεται στην αλάνα της γειτονιάς του με τους φίλους του. Είχε διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, κίνηση και υπομονή στην επίθεση. Μάλιστα έψαξε και τις συνεργασίες με κάποιες από αυτές να καταλήγουν σε ωραία καλάθια. Είχε όμως και έναν Γούντμπερι που τα έκανε σχεδόν όλα και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Το σημαντικότερο όμως από όλα έχει να κάνει με τον διαφορετικό τρόπο σκέψης του Καστρίτη σε σχέση με το παρελθόν. Επιτέλους αποφάσισε να δοκιμάσει και κάτι διαφορετικό και σε μεγάλο βαθμό του βγήκε.  Ας ευχηθούμε να μην ήταν μια αναλαμπή και να δούμε στη συνέχεια περισσότερο Γούντμπερι και λίγοτερο Νόλεϊ σε ρόλο one man team show γειτονιάς.  Όσο για τα προβλήματα στο 5, αυτά σίγουρα δεν λύνονται έτσι απλά με το δίδυμο ψηλών Μπάνκς – Ρόμπερτς. Ακόμη και όταν ο Ρόμπερτς είναι θετικός όπως ήταν σήμερα, δεν είναι αρκετό. Εκεί αναμένουμε τις αλλαγές στο ρόστερ.

ΟΙ ΓΙΟΥΧΕΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Στον απόηχο της κατακραυγής μετά την ιστορική ήττα ντροπής από την Καρδίτσα οι παίκτες του ΑΡΗ και το τεχνικό τιμ δεν είχε άλλη επιλογή από το να δείξει έστω ότι προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Πρώτος ο Καστρίτης προσπάθησε να ξεφύγει από τα τετριμμένα και οι παίκτες του σε μεγάλο βαθμό τον ακολούθησαν. Είχαν ένταση και συγκέντρωση στην άμυνα, υπομονή και κίνηση στην επίθεση αλλά και έναν Γούντμπερι απόλυτο πρωταγωνιστή στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΑΡΗ μας! Σχεδόν απίθανο να οδηγήσει κάπου παραπέρα αυτή η νίκη, σίγουρα όμως αποτελεί ένα πρώτο ελαφρύ παυσίπονο για όλους.

ΥΓ. Σήμερα φάνηκε ότι δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα που έχουν ή δεν έχουν κάποιοι παίκτες αλλά έχει να κάνει και με τον τρόπο που αξιοποιούνται μέσα από το «πλάνο» και την «διαδικασία» Καστρίτη.

ΥΓ2. Έστω οδεύοντας προς το τέλος του έτους είδαμε και μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό από τον κόουτς. Ας ελπίσουμε να υπάρχει συνέχεια και να μην ξεχαστεί μέσα στην γενικότερη θολούρα.

Έσπασε το αρνητικό σερί και ανάσανε  ο ΑΡΗΣ μας στη Λιθουανία όπου επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 74-92. Ο Τολιόπουλος θυμήθηκε τις περσινές επιδόσεις του στο Eurocup και φρόντισε να τις ξεπεράσει πετυχαίνοντας ατομικό ρεκόρ πόντων(26) και εύστοχων τρίποντων(6/8)! Ολοκληρωτική εμφάνιση και από τον Μποχωρίδη που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, μαζεύοντας ριμπάουντ, μοιράζοντας ασίστ, κλέβοντας μπάλες και σκοράροντας! Ικανοποίηση για τη νίκη και την εμφάνιση ως ένα βαθμό… μιας και οι παραφωνίες δεν έλειψαν.

ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση και προφανώς το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ σχεδόν σε όλα τα επίσημα παιχνίδια παύει να μας προκαλεί έκπληξη. Ο Μπάνκς τροφοδοτήθηκε, πέτυχε πόντους κοντά στο καλάθι, ο Μαντζούκας μπήκε δυνατά και ο Τολιόπουλος με το που πέρασε στο παιχνίδι έκανε ξεκάθαρο ότι σήμερα θα είναι η βραδιά του. Ο ΑΡΗΣ πήρε κεφάλι στο σκορ και έδειχνε ικανός να το διατηρεί.

ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί να υπήρχαν κάποια νεκρά διαστήματα σε άμυνα και ριμπάουντ όπου σε συνδυασμό με τους τραγελαφικούς διαιτητές έδιναν την ευκαιρία στους Λιθουανούς να μένουν κοντά στο σκορ αλλά σε κανένα σημείο της αναμέτρησης δεν έδειχνε ο ΑΡΗΣ να φοβάται. Με τον Τολιόπουλο να σκοράρει ακατάπαυστα, τον Μποχωρίδη να βρίσκεται παντού στην άμυνα και στην επίθεση αλλά  τον Χατζηδάκη να ανταποκρίνεται ιδανικά στο κομμάτι του σέντερ όπου πονούσαμε όλα έγιναν εύκολα. Η διαφορά έφθασε στο +22 τη στιγμή που η Λιετκαμπέλις με 0% στο τρίποντο δεν έδειχνε ικανή να απειλήσει και τα σφυρίγματα των διαιτητών απλά προκαλούσαν γέλιο. Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το παιχνίδι με τον ΑΡΗ να κατακτά την πρώτη του νίκη.

ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ

Σπουδαία η σημερινή εμφάνιση του Τολιόπουλου, επανήλθε για τα καλά στις περσινές του ρυθμίσεις. Και όταν ο Τολιόπουλος είναι on fire συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Μποχωρίδη που με 13 πόντους, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα διεκδίκησε με σθένος τον τίτλο του MVP. Πολύ καλός και ο Χατζηδάκης που με 12 πόντους έχοντας απόλυτη ευστοχία αλλά και τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο κάλυψε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα κοντά στο καλάθι.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΝΕ…

Ο ελληνικός κορμός έχει αναβαθμιστεί φέτος και σήμερα ήρθε η πρώτη επιβεβαίωση. Ακόμη και οι Μαντζούκας και Γκιουζέλης είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην πορεία θα ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν. Από την άλλη όταν έχεις 6-7 Αμερικάνους και άλλους 2 στην αναμονή λόγω τραυματισμών περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα και όχι να χρειάζεσαι μια διαστημική εμφάνιση του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη για να κερδίσεις μια ομάδα σαν την Λιετκαμπέλις. Ο Ντε Τζούλιους ήταν πολύ καλός όπως και ο Γούντμπερι που ήταν θετικός. Ο Άλκινς μόλις ήρθε και φαίνεται ότι με το που προσαρμοστεί θα δώσει λύσεις αλλά η τριάδα Νόλεϊ, Μπάνκς και Ρόμπερτς συνεχίζει να προβληματίζει έντονα.  Ο Μπάνκς προσπάθησε αλλά μάλλον η αδράνεια του σε κάποιες άμυνες και ριμπάουντ ή τα άχαρα σκριν του στην επίθεση εκνεύρισαν τον Καστρίτη που τον πέταξε επιδεικτικά στον πάγκο. Ο Ρόμπερτς έκανε ότι μπορούσε να για να βοηθήσει τους Λιθουανούς να ανακάμψουν όπως και ο Νόλεϊ που πρόσθεσε άλλη μια τραγική παρουσία με 16’ γεμάτα λάθη, κακή άμυνα και κακές αποφάσεις. Και αν για τον Νόλεϊ στην θέση 3 υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις να καλύψουν την ανυπαρξία του  για τους Μπάνκς και Ρόμπερτς δεν ισχύει το ίδιο. Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Λαζέφσκι είναι σε φάση αποθεραπείας και ο Γκιουζέλης εντελώς εκτός ρυθμού το πρόβλημα στους ψηλούς είναι τεράστιο. Θα είναι μεγάλο λάθος ο κόουτς να επαναπαυτεί στην καλή παρουσία του Χατζηδάκη και να δώσει χρόνο στους ψηλούς. Είναι καίρια η θέση του σέντερ για να πάμε για 2^η σερί χρονιά με αλχημείες.

Η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ

Η γεμάτη εμφάνιση του Μποχωρίδη και τα ατομικά ρεκόρ του εκστασιασμένου Τολιόπουλου που βομβάρδισε το καλάθι των Λιθουανών ήταν αρκετά για να σπάσει το αρνητικό σερί και ο ΑΡΗΣ μας να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη! Έπρεπε να αντιδράσει η ομάδα σε αυτό το κακό ξεκίνημα και κόντρα στην αδύναμη Λιετκαμπέλις άρπαξε την ευκαιρία και το έκανε παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ. Καλό όμως θα είναι αυτή η νίκη να μην μας παρασύρει και κρύψουμε τις τρανταχτές αδυναμίες μας κάτω από το χαλάκι. Υπάρχουν σημαντικά λάθη που πρέπει να διορθωθούν ώστε αυτή η αγωνιστική σεζόν να αποκτήσει νόημα. 

ΥΓ. Το μπάσκετ περνάει κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο και οι διαιτητές δυστυχώς είναι μεγάλο κομμάτι αυτού του προβλήματος. Το χειρότερο από όλα είναι ότι με κάθε ευκαιρία μας το υπενθυμίζουν. Ακόμη και σε παιχνίδι όπου η διαφορά είναι στο +20 και η νίκη έχει «κλειδώσει».

ΥΓ2. Μπάσκετ είχε σήμερα, «γκολ» από τον ΛΟΡΕΝ ΜΟΡΟΝ απολαύσαμε!

Με πιεστική άμυνα για σχεδόν 40’ και τον Χάρελ με τον Τολιόπουλο να είναι καθοριστικοί στο φινάλε, ο ΑΡΗΣ επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 69-60! Πήρε η ομάδα την σημαντική νίκη που ήθελε κόντρα σε μια ομάδα που στοχεύει να αφήσει πίσω στην κούρσα της πρόκρισης, ωστόσο δεν κατάφερε να καλύψει την διαφορά της πρώτης αναμέτρησης και αυτό ίσως να παίξει τον ρόλο του στη συνέχεια. Δεν αγωνίσθηκε δευτερόλεπτο ο Στάρκ, στο αντίο(?) του Κάρ που προσπάθησε χωρίς όμως να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο στα 23’ που αγωνίστηκε.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ

Καλά ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι, όχι γιατί πήρε από νωρίς κάποιο σημαντικό προβάδισμα αλλά γιατί από τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά φαινόταν ότι τους είχαμε. Η άμυνα μας με εξαίρεση ίσως τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα των Σόουζα και Μπάξτον ήταν πιεστική και σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματική. Τα 10 κλεψίματα μας και τα 23 λάθη των αντιπάλων που αποτυπώθηκαν στο τέλος της αναμέτρησης φαινόντουσαν από την αρχή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΣΤΟΚΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Σε συνέχεια του αγώνα με το Περιστέρι και σήμερα ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να έχει πολυφωνία στην επίθεση  παίρνοντας πόντους σχεδόν από όλους όσους πατούσαν παρκέ. Κόντρα όμως σε αυτή την διάθεση που είχε η ομάδα μας το πρόβλημα στην επίθεση για περίπου 3 δεκάλεπτα έκανε την εμφάνιση του. Ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει την διαφορά πέρα από το +12 αλλά έφθασε στο σημείο να μείνει πίσω στο σκορ και να αγκομαχά εκ νέου για τη νίκη. Παρά όμως τα κενά κάτω από το καλάθι και τα μακρινά σουτ που φάγαμε, η άμυνα ήταν αυτή που κάλυπτε την αστοχία μας και μπλόκαρε την αντεπίθεση των Λιθουανών.

ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΥΠΟΓΡΑΨΑΝ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η Λιετκαμπέλις κατάφερε να προηγηθεί με 56-57 περίπου 4΄ πριν την λήξη μεταφέροντας πλέον το άγχος της απαραίτητης νίκης στην πλευρά μας. Γιατί από εκεί που κυνηγούσαμε να καλύψουμε την διαφορά φθάσαμε να απειλούμαστε και με ήττα… Εκεί όμως ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα. Συνέχισε την πιεστική του άμυνα και βρίσκοντας στο πρόσωπο του Χάρελ και του Τολιόπουλου την αποφασιστικότητα και ψυχραιμία που χρειαζόταν αντέδρασε και έφθασε στη νίκη! Ιδιαίτερα ο Χάρελ που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες εμφανίσεις ήταν παντού στο γήπεδο κάνοντας τα πάντα!

Η ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑΚΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Απίστευτη άμυνα έπαιξε ο ΑΡΗΣ και σήμερα κυρίως χάρη στο επίπεδο έντασης που έβγαλαν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν. Ακόμη και αυτοί οι εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας και τα χαμένα ριμπάουντ έμοιαζαν με αδιάφορες παράπλευρες απώλειες. Τα λάθη των Λιθουανών και τα κακά τελειώματα τους στην επίθεση ήταν αποτέλεσμα αυτής της πίεσης που διήρκησε για 40’. Αν ήμασταν λίγο καλύτεροι στην επίθεση τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Η διστακτικότητα  όμως της πλειοψηφίας των παικτών , οδηγεί στις κακές επιλογές και στην αστοχία και αυτό είναι κάτι που μας ακολουθεί από την αρχή της σεζόν. Ακόμη όμως και έτσι δεν γίνεται να παραβλέψουμε ότι έστω και με αργούς ρυθμούς βλέπουμε μια βελτίωση. Ο Μπλούμπεργκ αρχίζει να προσφέρει, ο Σόουζα θέλει να συμμετέχει ενεργά στο παιχνίδι, ο Μπάξτον αν του την δώσεις σωστά θα το τελειώσει και ο Χάρελ όταν το παίρνει απόφαση δείχνει ικανός για σπουδαία πράγματα! Μέχρι και αυτός ο Κάρ σε σχέση με τις τραγικές εμφανίσεις του είναι πλέον πιο υποφερτός. Ενώ και ο Τολιόπουλος που είναι με διαφορά ο πιο συνεπής παίκτης στο σκοράρισμα είναι φανερό ότι προσπαθεί να γίνει πιο αποτελεσματικός στο παιχνίδι του. Με έναν πάντως πιο φυσιολογικό πόιντ γκαρντ από τον Κάρ το πιο πιθανό είναι να δούμε όλους τους παίκτες βελτιωμένους. Ο χρόνος που κρατά την μπάλα ο Καναδός και οι επιλογές που παίρνει οδηγεί και τους υπόλοιπους σε λάθη. Και αυτό όταν διορθωθεί θα δούμε έναν ανεβασμένο και απελευθερωμένο ΑΡΗ.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Δυσκολεύτηκε, αγχώθηκε αλλά στο τέλος τα κατάφερε! Μπορεί να μην ήρθε η διαφορά των 11 πόντων που θέλαμε αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ με το πείσμα και την μαχητικότητα του, πείθει ότι στο τέλος θα πάρει την πρόκριση που θέλει ότι και αν γίνει! Εντυπωσιακός ο Χάρελ που μαζί με τον Τολιόπουλο «κλείδωσαν» την νίκη όταν όλα πήγαιναν στραβά. Το παιχνίδι όμως δεν στράβωσε και ο ΑΡΗΣ πανηγύρισε με τον κόσμο του μια σημαντική παλικαρίσια νίκη!

ΥΓ. Ανακοινώθηκε ο Στάρκ! Βρε λες;

Γκρεμίζοντας ότι έχτιζε με περίσσια ευκολία επί 40’ ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη που ήθελε στη Λιθουανία. Αν και φάνηκε ότι μπορούσαμε φύγουμε νικητές σήμερα, η εκνευριστική αστοχία στις βολές, τα χαμηλά ποσοστά έξω από τα 6.75 και τα φθηνά λάθη αποδείχθηκαν αξεπέραστα εμπόδια. Οι Λιθουανοί είχαν αντοχές, υψηλό μπασκετικό IQ σαν ομάδα και φαρμακερά μακρινά σουτ που μας πλήγωσαν. Νέα ατυχία με τον Μπλούμπεργκ αυτή τη φορά να φεύγει από το γήπεδο τραυματίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΦΑΝΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Αν και μπήκε δυνατά η ομάδα στο παιχνίδι παίρνοντας κεφάλι στο σκορ με 9-7 στα πρώτα λεπτά η συνέχεια μας αποκάλυψε από νωρίς τα προβλήματα που θα μας ακολουθούσαν σε όλο το παιχνίδι. Κάθε στιγμή αδράνειας που δείχναμε , οι Λιθουανοί μας τιμωρούσαν.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ, ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ

Ο Ντε Σόουζα, Τολιόπουλος, Γκάλινατ, Μποχωρίδης έδιναν ο ένας την σκυτάλη στον άλλο στο σκοράρισμα και η επίθεση με εξαίρεση ένα νεκρό τρίλεπτο ρόλαρε καλά. Ωστόσο στην άμυνα γινόντουσαν ολοένα και πιο πολύπλοκα. Οι Λιθουανοί έβρισκαν στόχο και στα πιο απίθανα μακρινά σουτ και ταυτόχρονα όποτε έβλεπαν διαδρόμους προς το καλάθι μας ορμούσαν. Και όταν πετύχαινε(αρκετές φορές) να παίξει καλή άμυνα και να κλέψει μπάλες όχι μόνο δεν τελείωνε τους αιφνιδιασμούς αλλά κατάφερνε να δεχθεί ο ίδιος καλάθι στο transition.

ΚΟΥΡΑΣΗ, ΝΕΥΡΑ, ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Δεν τα παρατούσε η ομάδα όσο στραβά και αν πήγαιναν τα πράγματα. Κάπου όμως οι λύσεις στέρεψαν και οι Λιθουανοί που είχαν βρει το ρυθμό τους έχτισαν μια διαφορά που δεν δείχναμε ικανοί να καλύψουμε. Ήρθε και η κούραση, ακολούθησε η ιδιαίτερη ξαφνική ευαισθησία των διαιτητών, τα νεύρα… και η προσπάθεια για την ανατροπή έλαβε τέλος. Καλά έκανε και αντέδρασε ο Καστρίτης, ίσως να είχε νόημα αν το έκανε όμως νωρίτερα. Οι διαιτητές σφύριζαν αλλιώς στο Β ημίχρονο και αυτό έπαιξε τον ρόλο του

ΑΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΗΣ

Δύο πρόσωπα έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Από την μια είδαμε μια ψυχωμένη ομάδα να παίζει άμυνα υψηλής έντασης και να σκοράρει με αποφασιστικότητα δείχνοντας ικανή να πάρει τη νίκη. Από την άλλη παρακολουθήσαμε έναν αφελή ΑΡΗ που δεν μπορούσε να τελειώσει αιφνιδιασμούς, που έχανε δικά του ριμπάουντ και που δεν μπορούσε να βάλει βολή. Εντυπωσίασε το ένα πρόσωπο, προβλημάτισε το άλλο. Σίγουρα η παρουσία του Ντε Σόουζα ήταν ότι πιο θετικό κρατάμε σήμερα. Αν συνεχίσει έτσι τότε η ομάδα θα αποκτήσει κάτω από το καλάθι μια σταθερά. Όπως σε σταθερά πάει να εξελιχθεί από νωρίς ο Βασίλης Τολιόπουλος με την απόδοση του. Αν και ο Γκάλινατ σταθεροποιήσει την επαφή του με το καλάθι τότε όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Ιδιαίτερα και αν ο Καστρίτης το πάρει απόφαση να ενσωματώσει τον Κάρ σε πιο χαλαρούς ρυθμούς δίνοντας περισσότερο χρόνο σε παίκτες όπως είναι ο Κατσίβελης και ο Φίλιος. Φυσιολογικό να θέλει τον χρόνο του αλλά δεν γίνεται φέτος να λειτουργεί ο κόουτς όπως τις προηγούμενες χρονιές που δεν είχε αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Τώρα για το όσκαρ ατυχίας(?) που διεκδικεί ο Καστρίτης με τους παίκτες να αποχωρούν τραυματίες ο ένας μετά τον άλλον ότι και να πούμε είναι λίγο.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΣΟΟΥΖΑ, ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ

Μπορεί ο Ντε Σόουζα σήμερα να μοίρασε χαμόγελα αισιοδοξίας με την εμφάνιση του αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποφύγουμε την ήττα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε και μπορούσε όπως μας έδειξε να φθάσει στη νίκη αλλά φάνηκε πνευματικά κουρασμένος και αφελής χάνοντας τα άχαστα, κυνηγώντας κάποιο ρεκόρ αστοχίας από τις βολές. Έχει καλά στοιχεία η ομάδα, άλλα έχει και αρκετά προβλήματα που θα πρέπει ο Καστρίτης με τους παίκτες του να τα δουλέψουν …όπως και να επισπεύσει την απόκτηση του ξένου παίκτη μετά και τον τραυματισμό του Μπλούμπεργκ.  

ΥΓ. 3 παιχνίδια, 3 ισάριθμες ήττες με καμία από τις 3 να «ξενίζει». Στην Πάτρα όμως οι «εντυπώσεις» δεν θα είναι αρκετές και ο ΑΡΗΣ θα πρέπει πάση θυσία να δείξει ότι φέτος είναι όντως ικανός να κάνει το “step up” που ευελπιστεί.

Αγκαλιά με τη μεγάλη νίκη ήταν η ομάδα μας λίγα λεπτά πριν την λήξη του αγώνα. Η γνωστή όμως επιπολαιότητα στα "κρίσιμα" σε συνδυασμό με τα αργά αντανακλαστικά του πάγκου ήταν ότι χρειαζόταν η Νεπτούνας για να γυρίσει το παιχνίδι και να πάρει τη νίκη από το πουθενά. Αν και η ομάδα πάλεψε το παιχνίδι και έδειξε ότι μπορούσε εύκολα να κερδίσει σήμερα η αντίδραση της στα τελευταία λεπτά του αγώνα χάλασε την όλη προσπάθεια. 

Οι Λιθουανοί ζητώντας εκδίκηση για τον διασυρμό του πρώτου γύρου μπήκαν δυνατά και έδειξαν κατευθείαν ότι σήμερα θα είναι ένα πολύ διαφορετικό παιχνίδι. Στην επίθεση έμοιαζαν ασταμάτητοι την ίδια στιγμή που και η άμυνα τους μας δυσκόλευε πάρα πολύ. Αν και προσπάθησαν να ξεφύγουν στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας χάρη σε έναν αφηνιασμένο Γουάιτ και έναν αποτελεσματικό Χάγκινς ο ΑΡΗΣ επέστρεψε από το -10 και κατάφερε να μείνει κοντά στο σκορ. Στο τρίτο δεκάλεπτο και οι 2 ομάδες κόλλησαν επιθετικά μέχρι που ο Γουότερς πήρε το όπλο του και ο ΑΡΗΣ κατάφερε μέχρι και να προσπεράσει στο σκορ. Με τους Τσούπκοβιτς και Ξανθόπουλο να δίνουν λύσεις και επιθετικά και τον Γουότερς να συνεχίζει να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι όλα έδειχναν ότι ο ΑΡΗΣ θα πήγαινε σε μια σπουδαία νίκη. Όλα αυτά μέχρι 3' περίπου πριν την λήξη και στο σημείο όπου ήμασταν στο +7 η ομάδα μας θυμήθηκε τα "κατορθώματα" της σε Αμαλοιάδα και Βερολίνο καταφέρνοντας με αλλεπάλληλα λάθη να δεχθεί μέχρι το τέλος του αγώνα ένα σερί 16-2(!!!) γνωρίζοντας μια πικρή ήττα. Ο Γουότερς όπως πάντα βραχυκύκλωσε και με το τεχνικό τιμ για πολλοστή φορά απλά να παρακολουθεί τα επαναλαμβανόμενα λάθη στο κατέβασμα της μπάλας αντί να λειτουργήσει προνοητικά και να βάλει μέσα τον Ξανθόπουλο που σήμερα ήταν εξαιρετικός. Ενώ εντύπωση προκαλεί και ότι παρά το τάιμ άουτ που πήρε ο Πρίφτης οι παίκτες μας έδειχναν στην επίθεση να μην ξέρουν τι θέλουν... Να φάνε το χρόνο; να σκοράρουν; κανείς δεν κατάλαβε, ούτε καν οι ίδιοι. Εντυπωσιακός ο Γουάιτ στο πρώτο ημίχρονο στο δεύτερο όμως ξεχάστηκε στον πάγκο και στη συνέχεια δεν μπόρεσε να προσφέρει. Καλός και ο Χάγκινς όπου και αυτός ίσως θα μπορούσε να μπει νωρίτερα στο τέλος όπου και χάθηκαν πολλά ριμπάουντ. Τραγικός ο Μακνήλ που σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι πέρα από κάποιες ασίστ έσπασε τα καλάθια με την αστοχία του... Και οι υπόλοιποι που αγωνίσθηκαν πάλεψαν όσο μπορούσαν χωρίς όμως να καταφέρουν να κάνουν τελικά τη διαφορά.

Κανείς δεν είχε τη σημερινή νίκη δεδομένη αλλά όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι λογικά χαρακτηρίζεται το σημερινό ως τζάμπα ήττα... Το χειρότερο είναι ότι το "φαινόμενο" των τελευταίων λεπτών και της συνολικής τραγικής αντίδρασης της ομάδος δεν ήταν κάτι που έγινε για πρώτη φορά φέτος αλλά αντιθέτως είναι κάτι σαν μόνιμη κακή συνήθεια μας. Ας ελπίσουμε να ήταν η τελευταία τζάμπα ήττα με αυτόν τον τρόπο και την επόμενη φορά που ο κάθε Γουότερς πάει να "ξεφύγει" να βρεθεί κάποιος να τον ηρεμήσει... Όσο για την πρόκριση προσευχόμαστε για τα σενάρια που απομένουν και τα δίνουμε όλα την τελευταία αγωνιστική με την Αρμάνι. Έστω για την τιμή των όπλων...

ΥΓ. Με τόσο χάλια Νεπτούνας και τόσο καλή διαιτησία ήταν πραγματικά αυτοκτονία η σημερινή ήττα...

ΥΓ2. Ξαφνικά στο μυαλό μου ήρθε εκείνο το παιχνίδι με προπονητή τον Χέρμπερτ και τον Γουάσιγνκτον να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Τότε τουλάχιστον υπήρχε ένας Καλαϊτζής στον πάγκο που δεν άντεξε και σηκώθηκε και τον ξύπνησε τον κόουτς μπροστά σε ένα κατάμεστο Παλέ...

Αν και υπάρχει εναλλακτικό σενάριο που θέλει τον ΑΡΗ να προκρίνεται ακόμη και με ήττα στη Λιθουανία ορθώς η ομάδα αντιμετωπίζει την αυριανή αναμέτρηση σαν "τελικό". Ενδεχόμενη νίκη μεταφέρει την υπόθεση πρόκριση στο τελευταίο παιχνίδι του Last 32 στο Παλέ με την Αρμάνι. Και αν στην Ιταλία το παιχνίδι εξελίχθηκε σε εφιάλτη, τα πράγματα σε ένα κατάμεστο Παλέ με την Αρμάνι αδιάφορη βαθμολογικά(όπως αναμένεται να είναι) σίγουρα μπορεί να είναι νικηφόρο για την ομάδα μας. Το πρώτο παιχνίδι όπου διασύραμε την Νεπτούνας με μια εξαιρετική εμφάνιση πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό της νίκης!

Τους Λιθουανούς τους είδαμε πριν έναν μήνα μέσα στην έδρα μας. Αν και αθλητική ομάδα με καλά στοιχεία δεν μπόρεσε να αντιδράσει ούτε για μια στιγμή στην πιεστική μας άμυνα. Γιούινγκ,Μαζίκα και Μπιρούτα που είναι τα πρώτα βιολιά της Νεπτούνας εγκλωβίστηκαν στην άμυνα μας και υποχρεώθηκαν σε με μετριότατη εμφάνιση. Ιδίως οι 2 πρώτοι που σκόραραν με τραγικά ποσοστά. Η ψυχολογία μετά τις 3 συνεχόμενες νίκες είναι στα ύψη ενώ η επιλογή του Πρίφτη να "ανοίξει" το ροτέισον στο παιχνίδι με τον μπάογκ εφόσον συνεχιστεί μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Τσούπκοβιτς και Πελεκάνος μπορεί να μην έχουν προσφέρει ούτε τα ελάχιστα φέτος αλλά όπως φάνηκε την περασμένη Κυριακή ακόμη και κάποιες βοήθειες στην άμυνα και ένα δύο καλάθια στην επίθεση είναι ικανά να δώσουν το κάτι παραπάνω στους παίκτες του. Ενώ και η περίπτωση του "ανεβασμένου" Βασίλη Σίμτσακ είναι ένα ακόμη θετικό στοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο στα τελευταία παιχνίδια. Από εκεί και πέρα οι "καυτοί" Γουότερς και Μακνήλ αναμένεται να σηκώσουν το επιθετικό βάρος της ομάδος και καλό είναι το επιθετικό πλάνο του Πρίφτη να επικεντρωθεί σε αυτούς τους δύο φορμαρισμένους παίκτες. Ο  Γουάιτ και ο Χάγκινς που είναι "πεσμένοι" αυτή την περίοδο είναι το μεγάλο ερωτηματικό και θα πρέπει σύντομα να αρχίσουν να δίνουν στην ομάδα αυτά που πρόσφεραν πριν 1 με 2 μήνες. 

Το ταξίδι αποδείχθηκε κουραστικό κάτι που όπως φάνηκε το περίμενε η διοίκηση και το τεχνικό και για αυτό φρόντισαν να ταξιδέψουν στην Λιθουανία την Δευτέρα και όχι την παραμονή του αγώνα όπως συνηθίζουν οι περισσότερες ομάδες. Στο κομμάτι της διαιτησίας βέβαια εκεί έχουν γίνει κάποιες τραγελαφικές επιλογές από τους διοργανωτές αλλά ευελπιστούμε πάνω στο παρκέ όλες αυτές οι σκέψεις να είναι μόνο η καχυποψία μας και τίποτα παραπάνω. Είναι του χεριού μας η Νεπτούνας, το αποδείξαμε πριν ένα μήνα και αύριο απλά θα το ξανακάνουμε για ακόμη μια φορά. ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

ΥΓ. Το να προχωρήσεις στην Ευρώπη είναι κάτι που όλοι το θέλουμε πάρα πολύ. Το να υποδεχθούμε όμως την επόμενη αγωνιστική  στο κατάμεστο Παλέ τους Ιταλούς σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη θα μας δίνει την πρόκριση είναι μια εικόνα που όλοι μας θέλουμε σαν τρελοί να την ζήσουμε!

Πραγματοποιώντας ένα από τα καλύτερα δεκάλεπτα των τελευταίων ετών ο ΑΡΗΣ μπήκε με το γκάζι κολλημένο στο πάτωμα και το κράτησε εκεί μέχρι το τέλος του αγώνα φθάνοντας σε αυτή την ευρεία νίκη στην πρεμιέρα του Last 32 του Eurocup! Ο κόσμος που γέμισε το θρυλικό Παλέ από άκρη σε άκρη το απόλαυσε και έδωσε την δική του παράσταση στις κερκίδες!

Ένα καλό ξεκίνημα στο παιχνίδι δίνει πάντα αυτοπεποίθηση και παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Ο ΑΡΗΣ σήμερα όχι απλά ξεκίνησε καλά αλλά θα πρέπει να ψάξουμε πάρα πολύ για να θυμηθούμε ανάλογο ξεκίνημα στο παρελθόν. Το 25-5 του πρώτου δεκαλέπτου τα λέει όλα και αποτυπώνει ξεκάθαρα την εικόνα του σημερινού αγώνα. Οι παίκτες μας μπήκαν με το μάτι τους να γυαλίζει έπαιξαν εκπληκτική άμυνα, πάλεψαν με πάθος σε κάθε διεκδίκηση την ίδια στιγμή που στην επίθεση πυροβολούσαν ασταμάτητα με κάθε τρόπο! Οι Λιθουανοί έβλεπαν το καλάθι μας σαν κλειδαρότρυπα και έδειχναν ανήμποροι να αντιδράσουν. Η μικρή χαλάρωση σε κάποια διαστήματα στο Β ημίχρονο και μερικά μακρινά σουτ που πέτυχαν οι παίκτες της Νεπτούνας δεν ήταν αρκετά για να χαλάσουν το πάρτι. Όλοι σχεδόν οι παίκτες που αγωνίσθηκαν είχαν θετική παρουσία και έβαλαν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη.  Ο  Γουάιτ πρόσθεσε άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση με 19 πόντους και εξαιρετικές άμυνες την ίδια στιγμή που ο Μακνήλ φόρτωσε με άλλους 18 πόντους το αντίπαλο καλάθι. Ενώ σημείο αναφοράς σίγουρα αποτελεί και η παρουσία του Ξανθόπουλου με τις  6 ασίστ μιας και μετά τον τραυματισμό του δεν είχε βρει ρυθμό.Και οι υπόλοιποι πάντως ήταν εξαιρετικοί σε άμυνα και επίθεση. Αν και ο Τσούπκοβιτς για λόγους που δεν γνωρίζουμε δεν αγωνίσθηκε καθόλου ο Δ.Πρίφτης μοίρασε καλά τον χρόνο στους παίκτες του ώστε να τους έχεις και ξεκούραστους και σε εγρήγορση ενόψει της δύσκολης συνέχειας σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Όταν σε ένα παιχνίδι με μια άσημη Λιθουανική ομάδα φθάνεις μια άνασα από το sold out(έμειναν περίπου 50 εισιτήρια) τότε σε μεγάλο βαθμό έχεις πετύχει σαν ομάδα έναν από τους βασικούς στόχους σου που είναι να φέρεις τον κόσμο μαζικά στο γήπεδο. Εμφανίσεις σαν τις σημερινές όχι μόνο προσφέρουν απόλαυση σε όσους βρέθηκαν στο Παλέ αλλά κάνουν και τους υπόλοιπους να μετανιώνουν που δεν ήρθαν. Με τέτοιες αμυντικές επιδόσεις και με τέτοια έδρα ο ΑΡΗΣ τουλάχιστον στο σπίτι του δεν φοβάται κανέναν. Η αρχή στο Last 32 ήταν εξαιρετική και αναμένουμε και ανάλογη συνέχεια. ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΡΕΛΑΝΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Εμφανίσεις σαν τις σημερινές για άλλους σημαίνει ότι η ομάδα δεν χρειάζεται αλλαγές και για άλλους ότι με λίγη ενίσχυση ακόμη μπορείς να κάνεις θαύματα.

Ξεκινάει επιτέλους η δεύτερη φάση του Eurocup με μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα παιχνίδια που σίγουρα κάθε Αρειανός γουστάρει. Παρά τους διθυράμβους που γράφτηκαν για την πρόκριση στους 32 του Eurocup οι ομάδες που αντιμετώπισε η ομάδα μας στην πρώτη φάση δεν είχαν ούτε το ειδικό βάρος ούτε την εμπορικότητα που θα θέλαμε στην επιστροφή μας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όχι ότι σε αυτή τη φάση έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο μεγαθήριο αλλά όπως και να το κάνουμε η Αρμάνι Μιλάνο, η Άλμπα Βερολίνου και η λιθουανική Νεπτούνας μοιάζουν σαφώς πιο ελκυστικές. Με αφορμή λοιπόν την πρεμιέρα του Last 32 και τον αγώνα με την Νεπτούνας θα κάνουμε μια μικρή ανάλυση των αντιπάλων μας αρχίζοντας από τους Λιθουανούς.

Νεπτούνας Κλαϊπέντα: Όπως όλες οι λιθουανικές ομάδες έτσι και η Νεπτούνας είναι μια αθλητική ομάδα που παίζει σε υψηλό τέμπο και αρέσκεται στα μακρινά σουτ. Παρόλα αυτά στερείται σε δυνατά κορμιά κοντά στο καλάθι κάτι που ίσως την κάνει "ταιριαστό" αντίπαλο για εμάς. Η περιφερειακή μας άμυνα είναι εξαιρετική σε αντίθεση με την άμυνα μέσα στο "ζωγραφιστό" όπου σε αρκετά παιχνίδια αποτελεί πληγή για την ομάδα. Από την στιγμή που οι Λιθουανοί προτιμούν το περιφερειακό παιχνίδι με βάση την άμυνα μας μπορούμε να επιβάλλουμε το ρυθμό μας και να φθάσουμε στη νίκη. Στην επίθεση για τους ίδιους ακριβώς λόγους θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον Χάγκινς αλλά και ο Γουάιτ να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες κοντά στο καλάθι. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Μαυροκεφαλίδης της ΑΕΚ απέναντι στην συγκεκριμένη ομάδα έκανε 2 από τις καλύτερες εμφανίσεις του τη φετινή σεζόν. Είναι μαζί με την Άλμπα οι πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου και η βασική υποψήφια για να μείνει εκτός της επόμενης φάσης. Οπότε περιθώρια για στραβοπατήματα κόντρα στον συγκεκριμένο αντίπαλο δεν υπάρχουν.

Αρμάνι Μιλάνο: Η Ιταλική ομάδα δικαιολογημένα έχει τον τίτλο του φαβορί του ομίλου μιας και πρόκειται μια από τις ομάδες με μόνιμη παρουσία στην Ευρωλίγκα την τελευταία δεκαετία. Οι αρκετοί τραυματισμοί παικτών όπως του πρώτου σκόρερ της Τζεντίλε την οδήγησε σε αρκετές ήττες  και στο Eurocup. Πρόκειται για μια πιο πλήρη ομάδα από τον ΑΡΗ που από την στιγμή που επανέλθουν και οι τραυματίες θα πρέπει να ματώσουμε για να τους κερδίσουμε. Ο ύψους 2.17 Κροάτης Μπάρατς Στάνκο αναμένεται να είναι ο μεγάλος μας πονοκέφαλος στα μεταξύ μας παιχνίδια. Η στατιστική πάντως δείχνει ότι πρόκειται για ομάδα που δεν σκοράρει πολύ και συνήθως στα παιχνίδια που κρίνονται στην άμυνα ο ΑΡΗΣ βγαίνει νικητής. Το παιχνίδι του Β γύρου στο Παλε ίσως να είναι και το σημαντικότερο για την πρόκριση.

Άλμπα Βερολίνου: Αν και οι Γερμανοί έχουν βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια στο μπάσκετ επενδύοντας χρήματα σε υποδομές και στα ρόστερ τους εξακολουθούν να αδυνατούν να κάνουν το μπαμ στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Σε αυτό ακριβώς το μοτίβο κινείται και η Άλμπα Βερολίνου. Το ρεκόρ 5 νίκες 5 ήττες σε έναν σχετικά εύκολο όμιλο αυτό ακριβώς δείχνει. Ενώ και από το ρόστερ της απουσιάζει κάποιο μεγάλο όνομα. Εκτός λοιπόν από τη Νεπτούνας η Άλμπα μοιάζει η πιθανότερη ομάδα που θα αφήσουμε από κάτω. Για αυτό στα μεταξύ μας παιχνίδια μέχρι και η διαφορά πόντων μπορεί να παίξει τον ρόλο της.

Με μια γρήγορη ματιά ο καθένας μπορεί να δει ότι ναι μεν υπάρχουν σαφώς πιο σοβαρές ομάδες από αυτές που αντιμετωπίσαμε στην πρώτη φάση αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να μας τρομάξουν. Αν αφήσουμε στην άκρη την Αρμάνι Μιλάνο η Άλμπα και η Νεπτούνας είναι  στα μέτρα μας. Σε αυτά τα παιχνίδια όμως είναι απαραίτητο να βγάζει ο ΑΡΗΣ τον καλό του εαυτό σε άμυνα και επίθεση. Εμφανίσεις όπως αυτές με το Ρέθυμνο πιθανό να μην είναι αρκετές για να οδηγήσουν στη νίκη. Γεμίζουμε σε κάθε παιχνίδι ασφυκτικά το Παλέ και ποντάρουμε στην ενέργεια που παίρνουν οι παίκτες μας από την κερκίδα. Το Nick Galis Hall είναι η πιο καυτή έδρα στην Ευρώπη και σήμερα θα το κάνουμε να το κατανοήσουν ακόμη καλύτερα και οι Λιθουανοί. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟΥΣ!

Σε ένα φανταστικό σε εξέλιξη παιχνίδι η ομάδα βρέθηκε από τον παράδεισο στην κόλαση και μετά πάλι στο παράδεισο αρνούμενη να παραδώσει  τα όπλα και κερδίζοντας πανάξια στην παράταση μια παλικαρίσια πρόκριση! Παιχνίδια σαν και αυτό μου θυμίζουν μνήμες από το παρελθόν όπου ανεξάρτητα από την διακύμανση του σκορ στο τέλος ο ΑΡΗΣ ήταν πάντα ο νικητής. Κάπως έτσι έγινε και σήμερα όταν οι Λιθουανοί σε μια άτυχη φάση για εμάς έφεραν τα πάνω κάτω και από το  -2 βρέθηκαν στο +2 λίγα δευτερόλεπτα πριν το φινάλε και απόκτησαν σημαντικό προβάδισμα για την πρόκριση.  Εκεί όμως μίλησε η καλή αμυντική λειτουργία ολόκληρης της ομάδος και η έμπνευση του Ντέιβις να αιφνιδιάσει και να καρφώσει την μπάλα στο καλάθι της Ρουντούπις στέλνοντας με αυτό τον τρόπο  το παιχνίδι στην παράταση. Εκεί ανέλαβε δράση ο Μόλντροου όπου με 4 κοψίματα  έστησε μπλόκο στον δρόμο  για το καλάθι στους Λιθουανούς και σε συνδυασμό με καθοριστικά καλάθια που πέτυχαν οι Ντέιβις και Τσαλδάρης η νίκη ήρθε χωρίς να σπάσουν καρδιές όπως στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Στους διακριθέντες θα πρέπει να βάλουμε όλους τους παίκτες μιας και κόντρα στην φορμαρισμένη Ρουντούπις που έπαιξε αρκετά καλά  και το άγχος από την μαζική παρουσία του κόσμου και την κρισιμότητα του αγώνα παρά την απειρία των περισσοτέρων σε τέτοιες καταστάσεις υπήρχε καλή αντίδραση και σουτ με αυτοπεποίθηση που μας χάρισαν την νίκη. Παρόλα αυτά θα πρέπει να κάνουμε μια αναφορά στον Ντέιβις που έκανε την καλύτερη εμφάνιση από την στιγμή που ήρθε, όπως και ο Τσαλδάρης που αυτήν την φορά βοήθησε και επιθετικά. Εξαιρετικός ο Τζέιμς για ακόμη ένα παιχνίδι, όπως και ο Ταπούτος που πρόσθεσε άλλο ένα καλό παιχνίδι. Και ο Σέρτζιο Κεϊρούς ανήκει στους κορυφαίους που εκτός από τις μάχες που έδωσε στα ριμπάουντ πέτυχε και εντυπωσιακά καλάθια. Από την άλλη ο Σάμ Μόλντροου μπορεί να μην έκανε για 40' αισθητή την παρουσία του αλλά στην παράταση με τα κοψίματα του και την αποτελεσματικότητα του στην άμυνα σχεδόν "τέλειωσε" τους Λιθουανούς μόνος του. Αυτός όμως που έκλεψε την παράσταση ήταν ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ σήμερα. 4500 φίλοι  αντιλήφθηκαν την κρισιμότητα του αγώνα, εκτίμησαν την προσπάθεια των παιδιών του Β.Αλεξανδρή και έδωσαν βροντερό παρών δημιουργώντας καταπληκτική ατμόσφαιρα βγαλμένη από τα παλιά. Μακάρι να υπάρχει και ανάλογη παρουσία και στην συνέχεια γιατί ο μπασκετικός ΑΡΗΣ το αξίζει και με το παραπάνω.  Πάντως σε ότι έχει να κάνει με την συνέχεια της Ευρωπαϊκής μας πορείας στον δρόμο μας θα βρεθούν οι Κίμκι, η Βιλερμπάν και η Ντόνετσκ. Ευτυχώς στα παιχνίδια θρίλερ του 4ου ομίλου η Βαλένθια έχασε την πρώτη θέση στις λεπτομέρειες και έτσι νομίζω ότι ο όμιλος μας έχει γίνει πολύ πιο "προσιτός". Εκτός από την Κίμκι που μοιάζει με ακλόνητο φαβορί, η Βιλερμπάν και η Ντόνετσκ είναι στα μέτρα του καλού ΑΡΗ, άρα προχωράμε και δεν μασάμε! Δυστυχώς αυτές τις στιγμές δεν μπορούμε να τις απολαύσουμε όπως θα θέλαμε μιας και τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα που ταλανίζουν τον σύλλογο μας κάνουν να μην ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Ακούσαμε τον Ταπούτο και τον Τσαλδάρη να χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου προς την διοίκηση τονίζοντας ότι όπως αυτοί κάνουν το χρέος τους έτσι και η διοίκηση θα πρέπει να κάνει και αυτή το χρέος της  και να βρει τον τρόπο  για να τους πληρώσει. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την νέα προσφυγή από τον Χαραλαμπίδη. Και ενώ λοιπόν γίνονται όλα αυτά εξακολουθούν να εμφανίζονται άνθρωποι σαν τον Τζεβελέκη να στηρίζουν την διοίκηση Δαμιανίδη(δηλαδή τον ίδιο του τον εαυτό μιας και είναι ένας εκ των μεγαλομετόχων) αλλά και οπαδάρχες που πουλάνε "παπά" και προσπαθούν απελπισμένα να τονίσουν  το έργο(!?!?!) του Γ.Δαμιανίδη στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ! Μα καλά ο "αόρατος"(όπως τον αποκαλούν ειρωνικά προς τους υπόλοιπους) βρήκε τρόπο για να στείλει την ομάδα στα εκτός έδρας αεροπορικώς? Κατάφερε και άλλαξε την ώρα του αγώνα από τις 7 στις 9? Σπουδαίο έργο, πραγματικά... Αξίζει ως το τελευταίο ευρώ ο "έμμισθος"... Τώρα για χρέη και τις προσφυγές είναι απλά λεπτομέρειες ανάξιες αναφοράς... Όσο για την αστεία ερώτηση "Ποιοι είναι οι άλλοι που θέλουν να αναλάβουν την ομάδα" εγώ θα απαντήσω το εξής: Μας φτάνει που γνωρίζουμε ποιοι είστε εσείς και ποια είναι η προσφορά σας στον σύλλογο. Τα 5 εκ.  που είναι  περίπου τα χρέη νομίζω ότι είναι αρκετοί λόγοι για να προτιμάμε το ρίσκο των "αγνώστων" της πλευράς Γεωργούλη. Τι χειρότερο μπορούν να κάνουν από την διοίκηση Δαμιανίδη? ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!

Σαν τον πρώτο τελικό μιας σειράς από τελικούς που θα αντιμετωπίσουμε στην συνέχεια της ευρωπαϊκής μας πορείας στο Eurocup θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το παιχνίδι της Τρίτης απέναντι στην Λιθουανική Ρουντούπις. Και όταν αναφέρομαι σε τελικούς εννοώ ότι πρέπει κάποια στιγμή να θυμηθούμε την νοοτροπία του νικητή που είχαμε και να αντιμετωπίζουμε από εδώ και πέρα κάθε παιχνίδι ξεχωριστά σαν ένα βήμα πιο κοντά προς τα τελικά του Eurocup. Ναι μπορεί να έχουμε τρανταχτές αδυναμίες σαν ομάδα και στην διοργάνωση να βρίσκονται σαφώς δυνατότεροι αντίπαλοι από εμάς αλλά κυριολεκτικά κανείς μα κανείς από όλους όσους συμμετέχουν στο Eurocup δεν έχει την ιστορία και τον κόσμο που έχει ο ΑΡΗΣ μας. Αρκεί να αγκαλιάσουμε αυτήν την προσπάθεια και όλοι μαζί να πιστέψουμε στο θαύμα ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές δυσκολίες. Άλλωστε δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτή η ομάδα έχει κάνει το θαύμα της αμέτρητες φορές. Η αρχή αυτής της πορείας που όλοι ονειρευόμαστε ξεκινάει αύριο το βράδυ με το τελευταίο παιχνίδι των ομίλων απέναντι στην φορμαρισμένη Ρουντούπις που μετά την νίκη της επί της Νίμπουργκ στην Ευρώπη αλλά και την ακόμη πιο σπουδαία νίκη επί της Λιέτουβος Ρίτας εντός συνόρων "ονειρεύεται" πρόκριση μέσα στο σπίτι μας.  Σε αυτό το παιχνίδι θεωρώ ότι πρώτα είναι δική μας δουλειά ως οπαδοί να γεμίσουμε το Παλέ και να στείλουμε το ξεκάθαρο μήνυμα αποκλεισμού προς τους αντιπάλους με το που πατήσουν για το ζέσταμα στο παρκέ και στην συνέχεια να μπουν οι παίκτες του Β.Αλεξανδρή για το διαδικαστικό μέρος του αγώνα.  Αυτή η ομάδα που μετράει μερικά χρόνια ζωής θα πρέπει να καταλάβει ότι έχει να κάνει με τον μεγάλο ΑΡΗ του Νίκου Γκάλη και των άλλων παιδιών που είχε αναγκάσει ολόκληρη την Ευρώπη να υποκλιθεί μπροστά του. Σίγουρα εκείνες οι ημέρες ανήκουν στο παρελθόν αλλά υπάρχει μια τεράστια κληρονομιά που κρέμεται στο ταβάνι του Παλέ και ζει και αναπνέει μέσα στις ψυχές όλων των Αρειανών. Αγωνιστικά η ομάδα δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα παραπάνω από αυτό που έκανε μέσα στην Λιθουανία και από αυτό που συνεχίζει να κάνει και σε όλα τα παιχνίδια εδώ και αρκετό καιρό. Πιεστική άμυνα από την αρχή και ψυχραιμία στην επίθεση, τίποτα παραπάνω.  Τα αλλά τα αναλαμβάνουμε εμείς. Όλοι στο Παλέ για να γουστάρουμε μαζί με την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ! και για να μην ξεχνιόμαστε ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!