Την άτυπη ρεβάνς για την ήττα ντροπής του πρώτου γύρου πήρε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Καρδίτσα επικρατώντας με 76-82! Η ομάδα κέρδισε κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ, περιόρισε τα λάθη της στο Β ημίχρονο και πυροβολώντας από τα 6.75 έφθασε στη νίκη. Αποφύγαμε το μαρτύριο των play out και πλέον στόχος είναι ένα καλύτερο πλασάρισμα με φόντο κάποια οικονομικά οφέλη βάσει τελικής  κατάταξης.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Με τον Τολιόπουλο τελικά να παραμένει εκτός μάχης ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος και προσπάθησε από νωρίς να δείξει τις διαθέσεις του χτυπώντας κυρίως με τον Κούπερ και τον Γούντμπερι. Το μεγάλο πρόβλημα όμως που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν τα επιπόλαια λάθη ανά πάσα στιγμή. Κάτι που επέτρεψε στους αντιπάλους να φθάσουν μέχρι και το +6. Η ομάδα είχε διάθεση, πάλευε σε άμυνα και ριμπάουντ, έβρισκε λύσεις στην επίθεση αλλά τα φθηνά λάθη(ίσως και να σημειώθηκε ρεκόρ ημιχρόνου)  ήταν αυτά που την κρατούσαν πίσω στο σκορ.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ

Ένα πράγμα χρειαζόταν να κάνει ο ΑΡΗΣ για να διεκδικήσει το παιχνίδι και αυτό ήταν να σταματήσει να χαρίζει την μπάλα στον αντίπαλο με τόση ευκολία. Με το που ξεκίνησε να το κάνει με την έναρξη του 2^ου δεκαλέπτου τα πάντα άλλαξαν! Η ομάδα χάρη στους Κούπερ, Γούντμπερ και Χατζηδάκη έβρισκε λύσεις στην επίθεση, τα ριμπάουντ τα είχε καπαρωμένα και στην άμυνα οδηγούσε τους αντιπάλους του από την μια κακή επιλογή στην άλλη. Παρά την αντίσταση της Καρδίτσα από τα μέσα της 3^ης περιόδου ο ΑΡΗΣ έδειχνε ότι είχε βρει ρυθμό σε όλες τις πλευρές του γηπέδου και ήταν απλά θέμα χρόνου να κλειδώσει τη νίκη. Η διαφορά πήγε στο +11 και παρά τις προσπάθειες της Καρδίτσας, οι παίκτες μας χωρίς ιδιαίτερο άγχος στα τελευταία λεπτά κράτησαν τη νίκη.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ

Αυτά τα μόνιμα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας μέσα στο παιχνίδι είχε να αντιμετωπίσει ο ΑΡΗΣ μας κατά κύριο λόγο και όταν τα κατάφερε πήρε αυτό που δικαιούταν. Χωρίς να κάνει κάτι το μαγικό ο Βετούλας απλά με μια πιο ώριμη διαχείριση κατάφερε να τιθασεύει τον Κούπερ που σήμερα από μοιραίος όπως θα μπορούσε να ήταν με τα λάθη του τελικά έγινε ο κορυφαίος με τους πόντους του. Έδωσε περισσότερες πρωτοβουλίες στον Γούντμπερι και έβαλε και μέσα στο ροτέισον της περιφέρειας και τον Φίλλιο με τον Χότζ. Ακόμη και αυτός ο Χότζ παρά τα μόνιμα προβλήματα του στην άμυνα επί Βετούλα έχει καταφέρει να δείξει ένα πιο θετικό πρόσωπο. Όπως και ο Χατζηδάκης αλλά και ο Γκιουζέλης. Εξακολουθούν να υποφέρουν τα μάτια μας και να πονάει η ψυχή μας βλέποντας τη φετινή ομάδα αλλά σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα μετά την αλλαγή προπονητή.

ΑΤΥΠΗ ΡΕΒΑΝΣ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Χωρίς Τολιόπουλο αλλά με περίσσια διάθεση και πάθος ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κερδίσει την Καρδίτσα και να πάρει την άτυπη ρεβάνς για την βαριά ήττα του πρώτου γύρου. Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα ήταν ιδιαίτερα μαχητικοί σε όλη την διάρκεια του αγώνα και όταν αποφάσισαν να σοβαρευτούν σταματώντας τα φθηνά λάθη πήραν τα ηνία της αναμέτρησης και έφθασαν στη νίκη. Αποφύγαμε τον  εφιάλτη των πλεϊ άουτ και πλέον από την όγδοη θέση... κοιτάμε ως προς το επόμενο χαμηλό ταβάνι αυτής της μαρτυρικής χρονιάς. Με το μυαλό μας πάντα σε όλα αυτά που θα πρέπει να δρομολογηθούν για να μην ξαναζήσουμε τέτοια χρονιά.

Τα νεκρά διαστήματα στην επίθεση και τα μόνιμα προβλήματα στην άμυνα στοίχισαν μια ακόμη νίκη παρά την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλε η ομάδα. Εντυπωσιακός ο Κούπερ σήκωσε την ομάδα στις πλάτες του, θετικός και ο Νόλεϊ παρά την αστοχία του …σε έναν ΑΡΗ που ακόμη και να τολμήσει κάποιος να σουτάρει είναι ζητούμενο. Νεκρά διαστήματα και από τον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο που δίστασε να ανακατέψει παραπάνω την τράπουλα μπας και γυρνούσε το παιχνίδι.

ΜΕ ΚΟΥΠΕΡ ΟΔΗΓΟ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΡΟ

Με τον Κούπερ όπως φάνηκε από το τελευταίο παιχνίδι θα πορευόταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και έτσι ακριβώς και έγινε από το ξεκίνημα του αγώνα. Μαζί με τον Νόλεϊ ήταν οι 2 παίκτες που βγήκαν μπροστά και οδήγησαν στο ισχνό προβάδισμα του πρώτου δεκαλέπτου. Ένα δεκάλεπτο όπου όσο καλοί ήμασταν επιθετικά, άλλο τόσο κακοί ήμασταν στην άμυνα. Συνεχώς κακές τοποθετήσεις και άνευρες κινήσεις χωρίς ουσία.

ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Σε έναν σχεδόν σταθερό μονότονο ρυθμό κυλούσε το παιχνίδι. Νόλεϊ και Κούπερ με ατομικές ενέργειες να προσπαθούν να σκοράρουν την ίδια στιγμή που στην άμυνα τα πράγματα αντί να βελτιώνονται μάλλον γινόντουσαν χειρότερα. Στην άλλη πλευρά όμως όσο κυλούσε ο χρόνος προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να περιορίσουν τον Κούπερ και τον Νόλεϊ.  Αποτέλεσμα αυτής της εικόνας ήταν το προβάδισμα του Λαυρίου με 12 πόντους.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΘΕΙΑ

Αν και η εικόνα του αγώνα εκεί κάπου στο -12 έδειχνε ότι δύσκολα να άλλαζε κάτι ο ΑΡΗΣ βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και με μια αντεπίθεση διαρκείας χάρη στους 2 πρωταγωνιστές έφερε το παιχνίδι στα ίσια λίγο πριν τη  λήξη του 3^ου δεκαλέπτου. Η κούραση όμως έκανε την εμφάνιση της, Νόλεϊ και Κούπερ έκαναν τα λαθάκια και φυσικά δεν υπήρχε κανείς άλλος να τους καλύψει. Ούτε στην επίθεση αλλά ούτε και στην άμυνα όπου το Λαύριο εύκολα ή δύσκολα έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι. Σχεδόν όλη η 4^η περίοδος κύλησε έτσι με τον Καστρίτη να παρακολουθεί να ρισκάρει με κάτι διαφορετικό μπας και άλλαζε κάτι.

ΚΟΥΠΕΡ, ΝΟΛΕΪ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΑΟΣ

Περιμέναμε κάτι διαφορετικό σήμερα; Μάλλον όχι. Ίσως να μας αιφνιδίασε θετικά κιόλας η ομάδα σε κάποια σημεία του αγώνα που έδειχνε να παίζει πιο ώριμα. Κατά τα άλλα όλα κύλησαν βάσει πλάνου. Κούπερ και Νόλεϊ έκαναν τα πάντα. Ο μέτριος Χατζηδάκης που ήταν ότι καλύτερο είχες να επιδείξεις κοντά στο καλάθι και από εκεί και πέρα το χάος. Χάος που αρχίζει και τελειώνει στους 4 ξένους. Χότζ, Λαζέφσκι  και Ρόμπερτς με ελάχιστη επίδραση στο παιχνίδι. Ιδιαίτερα οι 2 πρώτοι φοβούνται να πάρουν πρωτοβουλίες και στην άμυνα είναι μόνιμη τρύπα… Ακόμη και ο Νόλεϊ σε έναν σοβαρό ΑΡΗ θα ελεγχόταν για τον τρόπο παιχνιδιού του. Σε αυτόν… καλά κάνει και ότι κάνει. Άλλωστε πλησιάζοντας τα μέσα Δεκέμβρη τι από όλα αυτά που σχεδίαζε και προετοίμαζε ο Καστρίτης το καλοκαίρι έχει πάει καλά; Σίγουρα πάντως δεν σχεδίαζε να περιμένει τον Κούπερ και τον Γουίλις μπας και τον σώσουν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Όσο και αν κάλυψαν τις απουσίες στα γκαρντ ο εντυπωσιακός Κούπερ και ο Νόλεϊ στην άμυνα και τους ψηλούς το κενό παρέμεινε. Συνεχίζει να πληρώνει ο ΑΡΗΣ τα λάθη του καλοκαιριού και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να επιστρέψουν οι τραυματίες και μπει και ο Γουίλις στο ρόστερ σε μια ακόμη διορθωτική κίνηση από αυτές που πρέπει να γίνουν. Βασανιστική διαδικασία αλλά αυτό είναι φέτος…

Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ με -12, είδε στην πορεία να χάνει από τραυματισμό τον Τολιόπουλο και τον Μποχωριδή, τελικά βρήκε νέους πρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Χότζ, Νόλεϊ, Κούπερ και Ρόμπερτς και τελικά έφθασε στη νίκη. Μια νίκη που ήρθε πολύ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ και δικαιολογημένα πανηγυρίστηκε από τους περίπου 5500 φίλους της ομάδας που εξάντλησαν τα εισιτήρια και γέμισαν κάθε άκρη του γηπέδου.

ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΣΚΟΡ

Με τέτοια χαλαρή άμυνα και τόσο κακές επιλογές στην επίθεση ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης έβαλε τον αντίπαλο του στη θέση του οδηγού. Η πολύ κακή μας παρουσία σε όλες τις πλευρές του γηπέδου έδωσε το δικαίωμα στους παίκτες του ποακ να βρουν ρυθμό και να φθάσουν στο +12. Η αδυναμία του Μπάνκς στα αμυντικά του καθήκοντα και στη μάχη των ριμπάουντ έμοιαζε με πληγή που αιμορραγούσε από τα αποδυτήρια. Ενώ στην επίθεση μπορεί ο Νόλεϊ και ο Τολιόπουλος να έκαναν όλη την δουλειά αλλά φαινόταν ότι κανείς από τους 2 δεν ήταν σε τόσο καλή ημέρα.

ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΤΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΦΡΕΝΗΡΗ ΡΥΘΜΟ

Η αποχώρηση του Τολιόπουλου λόγω τραυματισμού με τον ΑΡΗ να παλεύει να ξαναμπεί στο παιχνίδι έφερε μια παγωμάρα. Πόσο μάλλον όταν τα πράγματα στην άμυνα και στα ριμπάουντ βελτιώθηκαν με την είσοδο των Χατζηδάκη και Ρόμπερτς αλλά στην επίθεση ζοριζόμασταν. Αυτό το σοκ του τραυματισμού του Τολιόπουλου ίσως και να ήταν το έναυσμα για τους υπόλοιπους ώστε να βγουν μπροστά, να πάρουν τις πρωτοβουλίες που απέφευγαν και να γυρίσουν το παιχνίδι. Πρώτος και καλύτερος ο Χότζ που στα προηγούμενα παιχνίδια τα είχε σπάσει. Σήμερα όχι μόνο σκόραρε με καλά ποσοστά έξω από τα 6.75 αλλά κατάφερε με τα ριμπάουντ που μάζεψε και τα κλεψίματα που έκανε να δώσει την ευκαιρία στην ομάδα μας να τρέξει, να πετύχει εύκολους πόντους και να φθάσει με εντυπωσιακό τρόπο στο +18 λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα. Στο τέλος αυτός ο φρενήρης ρυθμός που συνέχισε να έχει η ομάδα μας έκανε ζημιά αλλά έπρεπε να αυτοκτονήσουμε για να χαθεί αυτή η νίκη.

ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ

Ενστικτώδες αντίδραση μάλλον ήταν η σημερινή της ομάδας, ιδιαίτερα από το χρονικό σημείο που τραυματίστηκε ο Τολιόπουλος. Πρώτος και καλύτερος ο Μποχωρίδης (μέχρι να αποχωρήσει και αυτός τραυματίας) έβγαλε ένα πείσμα στο δεύτερο δεκάλεπτο που παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα. Από την ένταση στην άμυνα μέχρι την οργάνωση των επιθέσεων ήταν από τους πιο κομβικούς παίκτες της αναμέτρησης παρόλο που τα στατιστικά του δείχνουν κάτι διαφορετικό. Αυτός όμως που έκανε την διαφορά ήταν ο Χότζ. Μήνες περιμέναμε μια τέτοια εμφάνιση και επιτέλους σήμερα είδαμε αυτόν τον Χότζ που μας παρουσιάστηκε ως δεινός σουτέρ και σκόρερ. Μακάρι να μην είναι μια εμφάνιση πυροτέχνημα και να υπάρχει ανάλογη συνέχεια. Ιδιαίτερα τώρα που οι Τολιόπουλος και Μποχωρίδης αναμένεται να λείψουν καιρό. Κούπερ και Νόλεϊ με την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στο παρκέ και τους πόντους που πέτυχαν παρά την αστοχία τους ήταν και αυτοί στους διακριθέντες.  Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε και στον Ρόμπερτς μιας και από τη στιγμή που μπήκε(με αρκετή καθυστέρηση) στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ απέκτησε οντότητα κάτω από το καλάθι. Μέχρι να μπει ο Ρόμπερτς η ρακέτα ήταν άδεια και όποιος ήθελε έμπαινε και πετύχαινε καλάθι με ευκολία. Αυτά ήταν τα θετικά στοιχεία της σημερινής νίκης που θα πρέπει να κρατήσουμε για τη συνέχεια. Πλέον ο Καστρίτης με τους Τολιόπουλο και Μποχωρίδη εκτός θα πρέπει να ουσιαστικά να στήσει ένα πολύ διαφορετικό πλάνο για τη συνέχεια. Και σίγουρα θα χρειαστεί τον Χότζ και τον Ρόμπερτς που είδαμε σήμερα.

Η ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΙΚΗ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Νοκ άουτ από νωρίς ο Τολιόπουλος… λίγο αργότερα αποχώρησε και ο Μποχωρίδης… αλλά ο ΆΡΗΣ τον χαβά του! Η ομάδα δεν μάσησε από το κακό της ξεκίνημα και τις ατυχίες με τους τραυματισμούς. Έβγαλε πάθος,  είχε τεράστια θέληση για τη νίκη και είχε και έναν εκπληκτικό Χότζ με μια εμφάνιση που μας χρωστούσε εδώ και καιρό!  Πήρε αυτό που ήθελε ο ΑΡΗΣ  μας, κερδίζοντας πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό  σκορ.  Σημαντική νίκη που δίνει αυτοπεποίθηση και ηρεμία στην ομάδα κόντρα στα προβλήματα τραυματισμών που δεν λένε να μας αφήσουν σε ησυχία. Δεν μασάμε όμως, το δείξαμε σήμερα και έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Παρόλο που ύστερα από καιρό παρουσιάστηκε έστω σε κάποια σημεία του αγώνα ανταγωνιστικός, ο ΑΡΗΣ μας δεν  κατάφερε να κάνει το μπρέικ στην Πάτρα και στρέφει πλέον το βλέμμα του στον «τελικό» της Δευτέρας. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη μπήκαν πολύ νευρικοί στο παιχνίδι, κατάφεραν με κόπο και βάσανο να ισορροπήσουν την αναμέτρηση αλλά τελικά βυθίστηκαν στις παθογένειες τους.  

ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ

Σε ευχολόγια είχαμε αρκεστεί τον τελευταίο καιρό μπας και δούμε την ομάδα μας να αλλάζει αγωνιστικό πρόσωπο αλλά όπως φάνηκε από το ξεκίνημα δεν έπιασαν τόπο. Απόλυτο μπάχαλο στην άμυνα, νωθρότητα σε κάθε κίνηση και απελπισία στην επίθεση. Η ομάδα ψαχνόταν σε όλες τις γραμμές του γηπέδου και ο Προμηθέας άρπαξε την ευκαιρία να χτίσει διψήφια διαφορά από νωρίς, αναγκάζοντας μας να κυνηγάμε διαρκώς το σκορ.

ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Σε αντίθεση με ότι μας είχε συνηθίσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες μετά το κακό ξεκίνημα έβγαλε αντίδραση. Σοβαρευτήκαμε στην άμυνα ενώ στην επίθεση κυρίως χάρη στον ορεξάτο Γκάλινατ βρίσκαμε τον στόχο. Τον στόχο… μιας και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ είχε επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ μακρινών σουτ με αποτέλεσμα λίγο πριν το ημίχρονο να ισοφαρίσουμε 35-35. 

ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Λίγο η ανάπαυλα του ημιχρόνου, λίγο τα πονηρά σφυρίγματα των διαιτητών και το καλό μομέντουμ του 2^ου δεκαλέπτου χάθηκε.  Μαζί και τα τρίποντα που ήταν ο βασικός λόγος της αντεπίθεσης. Ο Προμηθέας από εκεί που αστοχούσε βρήκε κάμποσα μαζεμένα τρίποντα και ο ΑΡΗΣ επανήλθε στις αρχικές προβληματικές του ρυθμίσεις. Κακός στην άμυνα, άτολμος, επιπόλαιος και άστοχος στην επίθεση.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ

Μποχωρίδης τραγικός, Τολιόπουλος διστακτικός, Χάρελ αλλού, Σταρκ στα χαμένα, Μπλούμπεργκς αόρατος, Γκάλινατ, Σόουζα και Σανόγκο με σκαμπανεβάσματα και ένα σύνολο με την «χημεία» και την «ομοιογένεια» να απουσιάζουν επιδεικτικά.  Σήμερα που οι δικαιολογίες περί αδιάφορων παιχνιδιών στερέψαν ο ΑΡΗΣ έβγαλε σχεδόν το ίδιο προβληματικό πρόσωπο που βλέπουμε εδώ και καιρό. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Ωστόσο η επιστροφή από το -13 αλλά και η αγωνιστική μας συμπεριφορά στο 2^ο δεκάλεπτο θύμισε κάτι από την αγωνιστική ταυτότητα του ΑΡΗ προτού καταρρεύσει.  Ο ΑΡΗΣ δεν τα έχει παρατήσει εντελώς και αυτό είναι σίγουρα θετικό μιας και τα μηνύματα που μας έστελνε αυτό έδειχνε. Ίσως λοιπόν με την πλάτη στον τοίχο να δούμε και μια ολοκληρωμένη αντίδραση τόσο από τους παίκτες όσο και από τον κόουτς που παραμένει στα χαμένα αναζητώντας νέες δικαιολογίες.  

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΠΙΘΑ

Μόνο έκπληξη δεν προκαλεί το τελικό σκορ και η μέτρια εικόνα μας για ακόμη ένα παιχνίδι τους τελευταίους μήνες. Με τον «τελικό» της Δευτέρας όμως να ακολουθεί, προτιμότερο είναι να κρατήσουμε την σπίθα που έδειξαν οι παίκτες μας σε κάποια διαστήματα του αγώνα… με την ελπίδα να γίνει φωτιά. Καιρό είχαμε να δούμε την ομάδα να αντιδράει. Την Δευτέρα όμως στο ραντεβού μας στο Παλέ, περιμένουμε πολλά παραπάνω από κάποια ψήγματα αντίδρασης.

ΥΓ. Τα αδιάφορα παιχνίδια δεν τα θέλουμε. Αλλά και τα παιχνίδια με βαθμολογικό ενδιαφέρον μας αγχώνουν. Για να δούμε λοιπόν τι ισχύει και για αυτά χωρίς αύριο «με την πλάτη στον τοίχο».

ΥΓ2. Πονηροί διαιτητές… σφυρίγματα ανάλογα με την διακύμανση του σκορ.

Με τις μηχανές να παραμένουν σβηστές και στο φινάλε των play in κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια κακή εμφάνιση αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τον προβληματισμό ενόψει των πλέιοφς που ξεκινάνε την Παρασκευή. Αν μάλιστα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε και τις δηλώσεις του Καστρίτη που ακολούθησαν την αναμέτρηση μάλλον δύσκολα να περιμένουμε κάτι διαφορετικό στη συνέχεια.

ΥΠΕΡΟΠΤΗΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΑΡΗΣ

Με το «αδιάφορο» να είναι το σήμα κατατεθέν του σημερινού αγώνα και τον Παναθηναϊκό να είναι καβάλα στο άλογο στον δρόμο για το Final 4 της Ευρωλίγκας οι αντίπαλοι μας κατέβηκαν ξεκάθαρα χωρίς την διάθεση να ζοριστούν. Με τον Σαμοντούροφ να παίρνει 33’ και τον Μπαρτσελόφσκι 28’ ο Άταμαν αντιμετώπισε με μια υποτιμητική διάθεση τον ΑΡΗ μας …αλλά η εξέλιξη του αγώνα τον δικαίωσε. Ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός σήμερα που σου έδινε μια αίσθηση ότι όποιον και αν  είχε απέναντι του θα έχανε.  Άστοχος, επιπόλαιος, τσαπατσούλης και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν αγχώσαμε ούτε για μια στιγμή τους αντιπάλους μας μιας και από μόνοι μας σκοντάφταμε στην προσπάθεια να μπούμε μέσα στην διεκδίκηση της νίκης.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ

Είναι πραγματικά λυπηρό αυτό που συμβαίνει με τον φετινό ΑΡΗ αλλά και πρωτόγνωρο. Στο χρονικό σημείο που όλες οι ομάδες στοχεύουν να φθάσουν στην κορυφή της απόδοσης τους, ο ΑΡΗΣ καταφέρνει και παρουσιάζεται σε κάθε παιχνίδι και χειρότερος. Ή τουλάχιστον εξίσου κακός όπως κόντρα στο Μαρούσι και στον Κολοσσό. Και όπως τονίσαμε και τότε δεν έχει να κάνει με το τελικό αποτέλεσμα αλλά με μια συνολική εικόνα που ουρλιάζει ότι υπάρχει σοβαρό αγωνιστικό πρόβλημα. Ούτε ένα στοιχείο στο παιχνίδι του δεν έχει βελτιώσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες. Είτε είχε παιχνίδια είτε έκανε απλά προπονήσεις το αποτέλεσμα αποκαρδιωτικό. Και τώρα προσευχόμαστε ο διακόπτης να γυρίσει …αν και ο κόουτς άρχισε να εκφράζει τις αμφιβολίες για το αν τελικά θα συμβεί αυτό.

ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ

Σε μόνιμη αγωνιστική πτώση παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που ούτε κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό κατάφερε να πείσει ότι τον ενδιαφέρει η συνέχεια του πρωταθλήματος. Ακόμη και αν ο κόουτς δηλώνει ικανοποιημένος από τους παίκτες του για την προσπάθεια και την συγκέντρωση σε αυτά τα παιχνίδια, η εικόνα δείχνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι που ελπίζουμε να αλλάξει στα πλέιοφς αν δεν θέλουμε να τελειώσει η σεζόν με αυτόν τον απογοητευτικό τρόπο. Όχι γιατί θα χάσουμε κάποιον τίτλο ή κάποια έξοδο στην Ευρώπη αλλά γιατί εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ που θαυμάσαμε και αποθεώσαμε κατά τη διάρκεια της σεζόν, απλά αγνοείται.

ΥΓ. Δικαιολογημένο το ξέσπασμα του Καστρίτη προς τους παίκτες του. Με αυτά που έβλεπε προς να κρατηθεί; Εμείς να δούμε πόσο ακόμη θα κρατιόμαστε…

ΥΓ2. Ο Παπαθεοδώρου καλά έκανε και είπε τα αυτονόητα. Εμείς πότε θα αρχίσουμε να μιλάμε;

Σε ένα απολαυστικό παιχνίδι για κάθε φίλο του μπάσκετ και ένα ευχάριστο φινάλε ειδικά για εμάς τους Αρειανούς, ο ΑΡΗΣ επικράτησε της ΑΕΚ με 93-91 στο κλειστό των Άνω Λιοσίων! Αλύγιστη η ομάδα παρά τις απουσίες, το νευρικό ξεκίνημα και το γρήγορο φόρτωμα με φάουλ βρήκε αστείρευτες ψυχικές δυνάμεις και πήρε μια σπουδαία νίκη. Αρχηγός με όλη την σημασία της λέξεως ο Βασίλης Τολιόπουλος με 25 πόντους, 10 ασίστ και μερικά σπουδαία σουτ που «σκότωσαν» την ΑΕΚ. Ενθουσιασμός στον κόσμο που βλέπει το γιορτινό κλίμα της περασμένης Τετάρτης να συνεχίζετε!

ΝΕΥΡΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΑΕΚ

Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που τρέχει και βγάζει ένταση σε αρκετά σημεία της αναμέτρησης αλλά μάλλον ο τρόπος με τον οποίο μπήκε στο παιχνίδι αιφνιδίασε τους παίκτες μας. Πιθανόν να είχε να κάνει και με το ότι στην άκρη του μυαλού τους υπήρχε το ποσοτικό πρόβλημα στην περιφέρεια λόγω της απουσίας του Στάρκ, του Μποχωρίδη και του Φίλιου. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να κυκλοφορεί την μπάλα με τεράστια νευρικότητα και το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Η ΑΕΚ προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί χτίζοντας μια διαφορά 8 πόντων αλλά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να προσαρμόζεται στο παιχνίδι και να βρίσκει τους τρόπους να μειώνει το σκορ με τους Σανόγκο, Γκάλινατ και Μπάκστον να έχουν κέφια.

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΦΑΟΥΛ ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

Με τον Καστρίτη από τον πάγκο να διαβάζει σιγά σιγά το παιχνίδι των αντιπάλων και να προσαρμόζει ανάλογα τα πλάνα του ο ΑΡΗΣ άρχιζε να πατάει ολοένα και καλύτερα και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Με όλους όσους έριχνε ο κόουτς στο παρκέ να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πήρε ένα μικρό προβάδισμα 5 πόντων και ανάγκασε την ΑΕΚ να κυνηγάει το σκορ. Μοναδικό πρόβλημα σε εκείνο το σημείο ήταν τα φάουλ που είχαν χρεωθεί οι Γκάλινατ και Κατσίβελης αλλά και οι ανάσες των περιφερειακών μιας και η ΑΕΚ ξεκάθαρα στόχευε στις απουσίες μας.

ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Τα φάουλ και η κούραση ανάγκαζαν τον Καστρίτη σε πολλές αλλαγές και την ομάδα να παλεύει διαρκώς να διατηρήσει τη συγκέντρωση της. Προς στιγμή τη χάσαμε και η ΑΕΚ που δεν το έβαζε κάτω βρήκε την ευκαιρία να προσπεράσει στο σκορ. Μάλιστα το +4 και το μομέντουμ έδειχνε ότι η ΑΕΚ είχε βρει τον ρυθμό της. Τα φαρμακερά σουτ του Γκάλινατ και το «δολοφονικό ένστικτο» του Τολιόπουλου που σόκαρε την ΑΕΚ από τα 6.75 ήταν αυτά που έγειραν την πλάστιγγα της νίκης στην πλευρά μας.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ

Εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ χάνει κερδίζει δεν παίζει καλά. Πιθανόν για τους λόγους που έχουμε σχολιάσει αρκετές φορές εδώ και πέρα αλλά και πρόσφατα ανέλυσε και ο κόουτς στην συνέντευξη τύπου μετά το παιχνίδι με τους Μαυροβούνιους. Σήμερα όμως η ίδια ομάδα, με περισσότερα προβλήματα από ότι στα προηγούμενα παιχνίδια έπαιξε φανταστικά. Ακόμη και αν το ξεκίνημα δεν ήταν καλό και η ΑΕΚ έδειχνε αποφασισμένη, όλοι όσοι πάτησαν παρκέ ήταν πνευματικά έτοιμοι να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις. Το ίδιο και ο κόουτς που στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κατάφερε να διαχειριστεί ιδανικά τους παίκτες του παρά την όποια κούραση και φάουλ αλλά και να βρει τα κατάλληλα σχήματα για να φθάσουμε στη νίκη. Ο Μπάξτον βελτιωμένος από παιχνίδι σε παιχνίδι, ο Κατσίβελης επανέρχεται, ο Μπλούμπεργκς ξανά πολυεργαλείο, ο Χάρελ σήμερα ευχάριστα αλλοπρόσαλλος, ο Σανόγκο θύμισε τον παίκτη πριν τον τραυματισμό του και ο Γκάλινατ πιο αποτελεσματικός από ποτέ. Και όταν φθάνουν τα κρίσιμα και η μπάλα ζυγίζει 100 κιλά, εσύ έχεις μέσα έναν ΑΡΧΗΓΟ σαν τον Τολιόπουλο με @@ κιλά δεν φοβάσαι τίποτα! Οπότε καταλήγουμε ότι ναι μεν οι απουσίες παίζουν τον ρόλο τους αλλά όταν ο Καστρίτης και οι παίκτες του θέλουν… όλα τα μπορούν!

ΑΧΑΜΠΑΡΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ

Αχάμπαρος… μαχητής ο ΑΡΗΣ από την αρχή μέχρι το τέλος! Τι και αν ξαφνικά 2 βασικοί παίκτες απουσιάζουν από το παιχνίδι και οι άλλοι 2 σου έχουν φορτωθεί με φάουλ από νωρίς; ΑΡΗΣ είσαι! Αδιαφορείς για τις στραβές, παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις και στο τέλος φεύγεις νικητής! Αρχηγάρα ο Τολιόπουλος με 25 πόντους, 10 ασίστ και μερικές καθοριστικές βόμβες έκλεισε το σπίτι της αξιόμαχης ΑΕΚ. Πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα για την σημαντική νίκη και την αρ@#δάτη εμφάνιση που μας κάνει υπερήφανους! ΕΤΣΙ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ζούμε για τη στιγμή να δούμε αυτή την ομάδα με όλους τους παίκτες υγιείς.

Με 10 χαμένες βολές,  πολλά λάθη σε φαινομενικά δικές του κατοχές και κάμποσα  άτσαλα τελειώματα αντί για εύκολους πόντους δεν κερδίζεις κανέναν. Πόσο μάλλον την αξιόμαχη Καρδίτσα μέσα στην έδρα της όπου είχε και το σπρώξιμο της διαιτητικής τριάδας. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ δεν θα πρέπει να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πέρα από τα δικά του θέματα μιας και μετά τη Ρουμάνια και σήμερα προβλημάτισε έντονα με την αγωνιστική του συμπεριφορά. Συνεχίζει να κουράζει ο Καστρίτης με τις δηλώσεις του.

ΑΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Και όταν ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια επιμένει να μπαίνει νωθρά και να μην θυμίζει την προς στιγμή κορυφαία άμυνα του Eurocup τότε μάλλον δεν μιλάμε για συγκυρίες. Έτσι και απέναντι στην Καρδίτσα το παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο πήγε στην επίθεση με τους Μπλούμπεργκς, Μποχωρίδη και Γκάλινατ να μην επιτρέπουν στην Καρδίτσα να χτίσει διαφορά. Όταν όμως δεν βρίσκεις τους τρόπους να περιορίσεις τα ατού του αντιπάλου τότε αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις όπως και έγινε στο δεύτερο δεκάλεπτο με την Καρδίτσα να φθάνει στο +12. Σε ένα χρονικό διάστημα όπου ο Καστρίτης ρίσκαρε να παίξει χωρίς ψηλό και οι αντίπαλοι μας το εκμεταλλεύτηκαν βρίσκοντας εύκολους πόντους και πολλά επιθετικά ριμπάουντ.

ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΞΕΧΑΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΒΟΛΕΣ

Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε τον ΑΡΗ που περιμέναμε να δούμε από το πρώτο τζάμπολ. Επιθετική άμυνα με υψηλή ένταση, αποφασιστικότητα στις προσπάθειες και μαχητικότητα σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας. Χάρη σε αυτή την άμυνα καλύψαμε τη διαφορά και προσπεράσαμε στο σκορ περίπου 15’ πριν τη λήξη δείχνοντας ικανός να φθάσει στη νίκη.  Ανασταλτικός παράγοντας σε όλη αυτή την προσπάθεια οι χαμένες βολές. Εύκολοι πόντοι στα σκουπίδια που έδειχναν να μας επηρεάζουν και ψυχολογικά μιας και αυτή η αστοχία επεκτάθηκε σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Άστοχος στις βολές, άστοχος στα μακρινά σουτ, άστοχος μέχρι και σε λέιαπ… Δύσκολα έβρισκε πόντους η ομάδα, ακόμη πιο  δύσκολα έβγαζε άμυνες όταν φθάσαμε στα κρίσιμα.  Η Καρδίτσα πήρε μια νίκη ίσως πιο εύκολα και από ότι περίμενε με τον ΑΡΗ μας σε ακόμη ένα παιχνίδι να είναι κατώτερος των περιστάσεων. Πήγε στράφι η καλή απόδοση του Μποχωρίδη αλλά και του Μπάξτον που πέρα από τα εντυπωσιακά καρφώματα σήμερα έδωσε σημεία ζωής σε άμυνα και ριμπάουντ.

ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Με εξαίρεση το ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε σήμερα. Ήταν soft, ήταν επιπόλαιος και αδιόρθωτος μιας συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Ακόμη και αν Μπάνκστον και Σόουζα δείχνουν σημάδια βελτίωσης σε ατομικό επίπεδο, σε ομαδικό επίπεδο δεν υπάρχει καμία διαφορά. Όποτε  παίζουμε με αντίπαλο που «μπουκάρει» στη ρακέτα έχουμε πρόβλημα. Και όμως τίποτα δεν αλλάζει. Ούτε καν αυτά που ακούμε μετά από τέτοιες εμφανίσεις. 2 παιχνίδια την εβδομάδα, ταξίδια από εδώ, ταξίδια από εκεί, τραυματισμοί, 6 ξένοι στην Ελλάδα, 7 ξένοι στην Ευρώπη και μια κατάσταση που ο Καστρίτης πρώτα από όλους ζορίζεται να διαχειριστεί. Αν μάλιστα λάβουμε σοβαρά τις δηλώσεις του μετά και το σημερινό παιχνίδι μάλλον δυσκολεύεται να αντιληφθεί την όλη κατάσταση και θεωρεί φυσιολογικό η ομάδα να έχει τόσες μεταπτώσεις στην απόδοση της.  Φυσιολογικό ως ένα σημείο ,  αποδεκτό όμως όχι. Και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα του ΑΡΗ αυτή την χρονική περίοδο. Ο κόσμος βλέπει δυνατότητες και ζητάει το κάτι παραπάνω, η ομάδα όμως συνεχίζει να επιμένει και να αρκείται στην προσπάθεια. Κάπως έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η σημερινή εικόνα μιας και σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο δεν μπορούμε να πούμε και πολλά. Γιατί δεν έβαλαν τις βολές; Γιατί τόση αστοχία στα μακρινά σουτ; Γιατί παίξαμε  πάλι χωρίς ψηλούς στο διάστημα που ξέφυγε η διαφορά; Γιατί ο Γκάλινατ έκανε ότι έκανε στο τέλος;  Όλα αυτά τα γιατί με αγωνιστικά και τεχνικά κριτήρια δεν εξηγούνται…

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Μόλις για λίγα λεπτά είδαμε τον κανονικό ΑΡΗ σήμερα και αυτά φάνηκαν αρκετά για να καλύψουν μια διαφορά 12 πόντων και να προσπεράσουμε στο σκορ. Με λίγα λεπτά όμως κανονικού ΑΡΗ, τόσες χαμένες βολές και μπόλικα ανόητα λάθη δεν γίνεται να κερδίσεις. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε «αποσπασματικά» σε ένα παιχνίδι. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι η δουλειά του κόουτς και των παικτών να το βρουν και να το διορθώσουν. Πρώτο βήμα για να το πετύχουν είναι να αφήσουν τις δικαιολογίες στην άκρη και απλά να παραδεχθούν ότι δεν έπαιξαν όπως μπορούσαν. Είναι μια αρχή και αυτό…

ΥΓ. Ακατανόητη η αντίδραση  του Γκάλινατ στο φινάλε. «Συγκεντρώμενος» και αυτός στην προσπάθεια όπως και όλη η ομάδα σήμερα.

Αλώβητος έφυγε ο ΑΡΗΣ από το Μαρούσι σε ένα παιχνίδι όπου οι διαιτητές του την είχαν στημένη… αλλά αυτός φρόντισε να τους χαλάσει τα σχέδια, να αντέξει στην πίεση και να πάρει τη νίκη! Ηγέτης στην επίθεση ο Γκάλινατ, ήταν αυτός που «σκότωνε» κάθε απόπειρα των διαιτητών να γυρίσουν το παιχνίδι …μέχρι φυσικά να τον αποβάλλουν με 5 φάουλ. Την καλύτερη του εμφάνιση την κρατούσε για το τέλος(?) o Καρ που πέρα από τους 12 πόντους που πέτυχε είχε και 6 ασίστ.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΕΡΙ

Πολλές οι 6 συνεχόμενες ήττες για αυτόν τον ΑΡΗ και οι παίκτες του Καστρίτη φάνηκε να το έχουν αντιληφθεί. Μπήκαν δυνατά στην άμυνα, αποφασιστικοί στην επίθεση, πήραν διψήφια διαφορά και δεν ξανακοίταξαν πίσω τους. Εξαιρετικό πρώτο δεκάλεπτο με όλους σχεδόν που πάτησαν στο παρκέ στο πρώτο δεκάλεπτο να συνεισφέρουν σε άμυνα και επίθεση. Το 29-17 του πρώτου δεκαλέπτου αποτύπωνε την ανωτερότητα του ΑΡΗ μας αλλά οι 3 διαιτητές είχαν προλάβει να στείλουν το μήνυμα ότι η νίκη δεν θα ερχόταν τόσο εύκολα.

ΠΙΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ ΜΕ ΓΚΑΛΙΝΑΤ

Δεν ήταν μόνο τα πολλά ανύπαρκτα φάουλ που μας χρέωναν ήταν και αυτά τα κραυγαλέα εις βάρος μας φάουλ που δεν σφυριζόντουσαν ποτέ. Και αν στην αρχή οι αντίπαλοι μας ήταν πολύ άστοχοι στις βολές στη συνέχεια βρήκαν εύκολους πόντους από εκεί και αυτό τους συντηρούσε μέσα στο παιχνίδι. Ωστόσο κάθε φορά που πήγαινε το Μαρούσι να σηκώσει κεφάλι και με την βοήθεια των διαιτητών να σημάνει την αντεπίθεση του ο Γκάλινατ ήταν εκεί να τους κόψει τις ελπίδες. Η διαφορά όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά με την λήξη του τρίτου δεκαλέπτου φθάσαμε στο +19(53-72).

ΑΝΤΕΞΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ

Και αν η εικόνα των 2 ομάδων και η διαφορά το 19 πόντων φώναζαν ότι ο ΑΡΗΣ θα κερδίσει εύκολα όπως άξιζε, οι 3 διαιτητές δεν είχαν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη. Επέτρεψαν στο Μαρούσι να πιέζει ασφυκτικά ξεπερνώντας σε αρκετές περιπτώσεις όχι απλά τα όρια του φάουλ αλλά ακόμη και αυτά του αντιαθλητικού. Την ίδια στιγμή είχαν φροντίσει από νωρίς να έχουν φορτώσει με ανύπαρκτα φάουλ τους Μπάξτον, Σόουζα και Γκάλινατ βγάζοντας τους από το παιχνίδι και αναγκάζοντας τον Καστρίτη να πάει σε αλχημείες. Το διπλό φάουλ στον Σλαφτσάκη που δεν σφυρίχτηκε ποτέ, το 5^ο φάουλ του Σόουζα που δεν κατάλαβε κανείς, το επιθετικό φάουλ του Γκάλινατ μετά από σπρώξιμο αντιπάλου, το αντιαθλητικό χτύπημα στον Μπλούμπεργκ που δόθηκε απλό φάουλ,  και το παραλίγο «κλέψιμο» φάουλ πάνω στον Κάρ στα τελευταία δευτερόλεπτα ήταν οι κορυφαίες στιγμές 3 διαιτητών που έκαναν μια συγκινητική προσπάθεια για να επιβάλλουν το αποτέλεσμα που ήθελαν. Το έκαναν ντέρμπι μειώνοντας στους 3 την διαφορά αλλά και πάλι αυτό δεν αρκετό.  Ο ΑΡΗΣ παίρνοντας βοήθειες από όλους, ακόμη και  από τον «φευγάτο» Καρ δεν μάσησε και πήρε τη νίκη!

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Με εξαίρεση την άμυνα μας κάτω από το καλάθι σε όλους τους υπόλοιπους τομείς ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε βελτιωμένος. Από τα ριμπάουντ, τα τελειώματα στους αιφνιδιασμούς που αποτελούσαν πληγή, την πολυφωνία στην επίθεση(6 παίκτες με διψήφιους πόντους, σκόραραν όλοι όσοι πήραν προσπάθειες) και τις ασίστ είδαμε καλύτερα πράγματα. Ακόμη και το ροτέισον αν εξαιρέσουμε την γνωστή εμμονή με τον Κάρ(36’) και τον παραγκωνισμό του Περσίδη και του Φίλλιου πήγε καλύτερα. Ο Γκάλινατ ήταν καταιγιστικός όπως και ο Σόουζα που σε 8’ είχε 8 ριμπάουντ και 10 πόντους με απόλυτη ευστοχία. 2 εκ των κορυφαίων της αναμέτρησης που όμως μπήκαν στο στόχαστρο των διαιτητών και αποβλήθηκαν με ανύπαρκτα φάουλ.  Πολύ καλός και ο Καρ που σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια έδωσε ασίστ και απέφυγε τα λάθη. Θετική παρουσία και από τον Μπλούμπεργκ σε όλες τις γραμμές του γηπέδου που για περίεργο όμως λόγο αγωνίσθηκε μόλις 13’.  Καθοριστική συμβολή στη νίκη και ιδιαίτερα όταν οι διαιτητές το έκαναν ντέρμπι είχαν οι Κατσίβελης και Τολιόπουλος με ψυχραιμία στο κατέβασμα της μπάλας αλλά και στις ελεύθερες βολές. Και όλα αυτά σε ένα ακόμη παιχνίδι που έλειψε ο Σανόγκο αλλά και ο Μποχωρίδης.

ΕΔΕΙΞΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΙΣ ΝΙΚΕΣ

Πόσα μπορεί να πει κανείς για αγωνιστικά θέματα στο παιχνίδι που παρακολουθήσαμε; Λίγα και ξεκάθαρα… ο ΑΡΗΣ ήταν ανώτερος, έκανε έναν υγιεινό περίπατο αλλά στην γωνία τον περίμεναν οι 3 διαιτητές για να του χαλάσουν την βόλτα. Έλα όμως που οι παίκτες του Καστρίτη αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν να τους κλέψουν την προσπάθεια και το πήγαν ως το τέλος. Σημαντική νίκη για βαθμολογικούς λόγους. Τεράστια νίκη για ψυχολογικούς λόγους για τον τρόπο που ήρθε κόντρα σε αυτή την συνεχόμενα προκλητική διαιτησία που βλέπει ΑΡΗ και αρρωσταίνει… Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνέχισε να τους το χαλάς!

ΥΓ. Καλός ο Καρ σήμερα, μακάρι να έπαιζε έτσι από την αρχή της χρονιάς… ωστόσο αυτή η εμμονή(36΄ !?!?!?)  που έχει ο κόουτς μαζί του δεν βοηθάει την ομάδα.

ΥΓ2. Μην ξεχάσουν οι δικοί μας μπασκετικοί φωστήρες να μας υπενθυμίσουν την πρόοδο που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στο κομμάτι της διαιτησίας χάρη στις συντονισμένες ενέργειες των δικών μας…

Τρίτωσε το κακό για τον ΑΡΗ μας όπου αυτή τη φορά αντί για τους διαιτητές, ο κακός μας εαυτός ήταν που μας στέρησε τη νίκη. Άδεια πνευματικά και σωματικά έδειχνε η ομάδα μέσα στο γήπεδο όπου σχεδόν σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού δεν μπόρεσε να δείξει κάτι το θετικό. Απογοήτευση στον κόσμο που βλέπει ότι τελικά οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από την ίδια την ομάδα τελικά καταλήγουν στο κενό.

ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ

Αλλιώς τον μάθαμε τον ΑΡΗ του Γ.Καστρίτη και αλλιώς τον είδαμε σήμερα να αγωνίζεται από το ξεκίνημα του παιχνιδιού. Φανερή έλλειψη συγκέντρωσης σε κάθε μας κίνηση σε άμυνα και επίθεση. Άμυνα για γέλια που την έκαναν άνω κάτω με ευκολία οι παίκτες του Λαυρίου, φθηνά λάθη με κάθε ευκαιρία και μια εκνευριστική αστοχία από την αρχή μέχρι το τέλος. Ακόμη και όταν το Λαύριο μας χάριζε δωράκια με τις άστοχες βολές ή καταφέρναμε να βγάλουμε 1-2 καλές άμυνες στην επίθεση τα σκατώναμε με χαρακτηριστική ευκολία. Άφαντος ο Νότε, εγκλωβισμένος ο Τολιόπουλος, ούτε λέιαπ ο Μήτρου Λόνγκ, διστακτικός ο Νετζήπογλου, με τα γνωστά σκαμπανεβάσματα  ο Γκούντουιν. Με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα του Χόχλερ και λίγη βοήθεια από τον Καββαδά δεν είδαμε απολύτως τίποτα.  Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γιάννης Καστρίτης όπου επέμεινε υπερβολικά σε αυτή την άμυνα που δεν οδηγούσε πουθενά και ξέχασε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον Γκούντουιν στον πάγκο.

ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Όλοι μας από ότι φαίνεται υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας. Κάποιες εμφανίσεις κατάφεραν να μας πείσουν ότι αυτός ο ΑΡΗΣ έχει τέτοιο τσαγανό που δεν μασάει ούτε από απουσίες σαν και αυτές του Χάγκινς και του Σανόγκο. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Από τότε που τραυματίστηκε ο Χάγκινς ο ΑΡΗΣ παλεύει να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα. Δεδομένα που μεταβάλλονται από την στιγμή που επέστρεψε ο Χάγκινς αλλά και τραυματίζεται ξανά… Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Σανόγκο όπου σε αρκετά παιχνίδια είχε καθοριστική συμβολή. Και όπως παρασυρθήκαμε και εμείς έτσι κάπως παρασύρθηκε και η διοίκηση που την καλή διάθεση που έδειξε με την απόκτηση του Πάκ και την παρολίγο του Πούριφοϊ τελικά την άφησε στην άκρη. Έστω ένας ξένος στην περιφέρεια ή έστω κάτω από το καλάθι θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε μια χρονιά με κάμποσους τραυματισμούς. Ενώ ίσως να δημιουργούσε και μια πίεση και στους υπόλοιπους ξένους παίκτες ώστε να μην θεωρούν την θέση τους δεδομένη.

ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Πισωγύρισμα προς την απογοήτευση ήταν το σημερινό για τον ΑΡΗ μας που δεν μπόρεσε ούτε για λίγο να πείσει ότι μπορούσε να πάρει τη νίκη. Άνευρος, άτσαλος, άστοχος και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης για 40’. Λόγοι και επεξηγήσεις για την βαθμολογική θέση που βρίσκεται η ομάδα υπάρχουν.  Δικαιολογία όμως για αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν υπάρχει καμία …ιδιαίτερα για έναν ΑΡΗ μαχητή όπως είναι ο φετινός.

Με την στέψη του πρωταθλητή και την εκκρεμότητα της κατάκτησης της τιμητικής(ναι είναι) 3^ης θέσης ανάμεσα στην ομάδα-έκπληξη Λάρισα και το «μεγαθήριο» Προμηθέα το πρωτάθλημα έφθασε  σχεδόν… στο τέλος του. Ένα πρωτάθλημα το οποίο εδώ και κάμποσο καιρό το παρακολουθούμε απλά ως τηλεθεατές και όχι όπως κανονικά θα έπρεπε από την κερκίδα στο πλευρό του Αυτοκράτορα να διεκδικούμε το κάτι παραπάνω κάτι μέχρι την τελευταία στιγμή.  Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η χρονιά ήταν μια απόλυτη αποτυχία και δεν υπήρξαν χαρούμενες στιγμές αλλά δεν παύει η κατάληξη της και φέτος να μας αφήνει με ένα συναίσθημα λύπης και νοσταλγίας.

ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΧΗΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΛΕΙΨΕΙ

Η τελική κατάταξη μας βρήκε στην 7^η θέση με την 5^η να χάθηκε στις λεπτομέρειες όπως και η προοπτική για κάτι ακόμη καλύτερο μέσα στις πλέιοφς όπως φάνηκε στη συνέχεια. Αυτό όμως που δεν αποτυπώνεται ούτε στο ελάχιστο στη βαθμολογία είναι η προσπάθεια που έγινε φέτος σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός ομάδος. Δεν τα παράτησε η διοίκηση, δεν τα παράτησε το τεχνικό τιμ, δεν τα παράτησαν οι παίκτες και ο κόσμος που ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος στο πλευρό τους. Και όλη αυτή η επιμονή εκφράστηκε με τον καλύτερο τρόπο με ένα σύνολο παικτών που «μάτωνε» πάνω στα παρκέ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως του αντιπάλου. Ναι μετά από κάμποσα χρόνια με κολλύρια και ηρεμιστικά φέτος δεν πόνεσαν τα μάτια μας παρά τις όποιες ανορθογραφίες. Δεν πηγαίναμε στο Παλέ σαν μαζοχιστές για να υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε ένα ακόμη μαρτύριο με μοναδικό κίνητρο την αγάπη μας για τον ΑΡΗ. Παρακολουθήσαμε μια ομάδα με όρεξη να παλέψει και να κερδίσει αλλά και την ικανότητα να το κάνει. Είδαμε παίκτες με αυταπάρνηση να ξεπερνούν συχνά τα στάνταρ τους, τα βιογραφικά και την «χρηματιστηριακή» τους αξία. Είδαμε ποιοτικούς παίκτες σαν τον Κέλι και τον Χάνλαν που τα προηγούμενα χρόνια έλειψαν από την ομάδα. Είδαμε νέους ορεξάτους παίκτες με φιλοδοξία και προοπτική σαν τον Κάουαν και τον Τζούστον. Είδαμε έναν Νετζήπογλου να μην κάθεται στις ταμπέλες του «ταλέντου» ή του «δικού μας παιδιού» αλλά να παλεύει για το κάτι παραπάνω και να ανταποκρίνεται σε εξαιρετικό βαθμό στο επίπεδο της ανδρικής ομάδος. Είδαμε ανά διαστήματα καλό μπάσκετ, με γρήγορο ρυθμό και ωραίες φάσεις. Όλα αυτά τα ζήσαμε, τα χαρήκαμε και δεν μας τα στερεί η τελική βαθμολογία. Σίγουρα η νίκη επί του Παναθηναϊκού αν και πολύ νωρίς ήταν η κορυφαία στιγμή της χρονιάς και μια απόδειξη ότι όταν παλεύεις και παίζεις χωρίς φόβο μπορείς να καταφέρεις πολλά.

MVP Ο ΚΟΟΥΤΣ ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ

Αν και υποστηρικτής της άποψης ότι οι παίκτες είναι οι πρωταγωνιστές και αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της όποιας επιτυχίας ή αποτυχίας φέτος το πολυτιμότερο συστατικό ήταν ο Γιάννης Καστρίτης. Κατάφερε με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ της κατηγορίας, εν μέσω σημαντικών τραυματισμών, οικονομικής αστάθειας που άγγιζε άμεσα το αγωνιστικό, αδυναμία ουσιαστικών διορθωτικών κινήσεων όπως συμβαίνει κατά κόρον σε όλες τις ομάδες να μας παρουσιάσει ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Πήρε μέχρι και από παίκτες που δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαν να σταθούν στην κατηγορία σε μια ομάδα με απαιτητικό κοινό θετικά πράγματα και τους μπόλιασε με επιτυχία στο σύνολο. Δεν θα πούμε αυτά τα σαχλά που έχουμε ακούσει κατά καιρούς για άλλους που έχουν κάτσει στον πάγκο της ομάδος ότι πρόκειται για έναν προπονητή επιπέδου ευρωλίγκας εκ των κορυφαίων της Ευρώπης κτλ κτλ αλλά αναμφίβολα πρόκειται για έναν εργατικό προπονητή που μέσα από την σκληρή δουλειά(και όχι τις δημόσιες σχέσεις) κερδίζει με το σπαθί του βήμα βήμα «πόντους» στην άτυπη βαθμολογία των ελλήνων προπονητών. Μακάρι να συνεχίσει το έργο του, υπό καλύτερες συνθήκες ώστε να δούμε και το κάτι παραπάνω.

ΕΙΧΕ ΕΞΑΡΧΗΣ ΧΑΜΗΛΟ ΤΑΒΑΝΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Εκ των συνθηκών η φετινή προσπάθεια όπως και των προηγούμενων ετών ήταν δύσκολη. Η διοίκηση όπως αυτή έχει σχηματιστεί μέσα από τον Ερασιτέχνη είχε ένα βουνό από εμπόδια που έπρεπε να λύσει και έναν στόχο που δεν περιοριζόταν σε αγωνιστικούς στόχους. Τα «βαρίδια» των προηγούμενων ετών ήταν έτσι και αλλιώς ασήκωτα ενώ το φιάσκο με τα λεφτά του στοιχήματος όπως ήταν λογική επηρέασε σημαντικά και την δική μας ομάδα. Άργησε να έρθει ο Κέλι, επέστρεψαν κάποια μπαν μλοκάροντας την σκέψη για αλλαγές, παίκτες που  πίστευαν  ότι ήταν πάνω από την ομάδα, η αποχώρηση του Χάνλαν  και μια αδυναμία για να υποστηριχθεί το σύνολο του Γ.Καστρίτη επαρκώς  ήταν αυτά που δεν μπορούσαν να κρυφθούν κάτω από το χαλάκι. Αν τώρα στην κουβέντα βάλουμε και την απειλή της αφαίρεσης βαθμών ή την μη αδειοδότηση της ομάδος(ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος) σίγουρα το πρόσημο είναι αρνητικό. Το αν όμως η όποια κριτική προς τη συγκεκριμένη διοίκηση είναι άδικη θα φανεί στην επόμενη ημέρα του μπασκετικού ΑΡΗ. Πάντα με την ελπίδα ότι όλο αυτό το θετικό κλίμα της οικογένειας, των χρεών που μειώνονται, της διοίκησης που ενισχύεται και των καλύτερων ημερών που έρχονται όπως με κάθε ευκαιρία μας μεταφέρουν οι μπασκετικοί ρεπόρτερ του ΑΡΗ κάποια στιγμή να μπορεί να το αντιληφθεί και ο απλός φίλαθλος της ομάδος χωρίς να χρειάζεται κάποιον δημοσιογράφο να του τα εξηγεί…

ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΑΝ…

Στο φινάλε αυτό που μένει από το φετινό πρωτάθλημα είναι το αναπάντητο ερώτημα “που θα μπορούσε να είχε φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ αν οι συνθήκες ήταν ελαφρώς καλύτερες;”. Αν δεν είχαμε τους σημαντικούς τραυματισμούς των Σχίζα, Σιδηροηλία και Χάνλαν. Αν ο Κέλι ερχόταν από την αρχή των αγωνιστικών υποχρεώσεων και δεν τον ανάγκαζαν οι σημαντικοί προσωπικοί λόγοι να αποχωρήσει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Αν μπορούσε η ομάδα να ενισχυθεί μέσα στη χρονιά με έναν έμπειρο ποιοτικό παίκτη. Αν ο Χάνλαν έμενε μέχρι το τέλος. Το πιο πιθανό είναι ότι μέχρι και μέσα Ιουνίου θα βλέπαμε ΑΡΗ. Παρόλα αυτά ο κόσμος ύστερα από χρόνια «ξαναζεστάθηκε» με τον μπασκετικό ΑΡΗ και διοικητικά φαίνεται να έγιναν κάποιες ποιοτικές προσθήκες με ουσιαστικό ρόλο και χρήμα. Μακάρι όπως συχνά πυκνά μας  καθησυχάζουν να υπάρχει συνέχεια σε αυτή την προσπάθεια και καλύτερες ημέρες. Σε αυτό το διαλυμένο πλέον Ελληνικό μπάσκετ δεν γίνεται ο ΑΡΗΣ να είναι απλά κομπάρσος… όπως και δεν γίνεται να δικαιολογούμε διαρκώς την επί χρόνια απουσία μας από την Ευρώπη.

ΥΓ. Πολλά μπορούμε να κατανοήσουμε και να δικαιολογήσουμε γύρω από τα διοικητικά του μπασκετικού ΑΡΗ. Αυτούς όμως τους διαχρονικά χαμηλούς τόνους ακόμη και όταν απέναντι μας έχουμε ομάδες τύπου Περιστερίου, Προμηθέα, Λαυρίου και Κολοσσού ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω.

ΥΓ2. Δεν είναι μόνο να έχεις χρήματα… αλλά πρέπει να ξέρεις και πώς να τα αξιοποιήσεις με τον φετινό Παναθηναϊκό να είναι ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αποτυχημένης διαχείρισης σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ3. Μπράβο στη Λάρισα και στον Φώτη Τακιανό για την φετινή πορεία. Απέδειξαν και αυτοί όπως τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει Λαύριο, Κολοσσός, Περιστέρι και Προμηθέας ότι με λίγη σοβαρότητα μπορείς να πετύχεις πολλά.

ΥΓ4.  Αν στον ΑΡΗ ο Φώτης Τακιανός έκανε αυτή την πορεία κάποιοι θα απαιτούσαν να του στήσουμε άγαλμα στην είσοδο του Παλέ.