Τρίτωσε το κακό για τον ΑΡΗ μας όπου αυτή τη φορά αντί για τους διαιτητές, ο κακός μας εαυτός ήταν που μας στέρησε τη νίκη. Άδεια πνευματικά και σωματικά έδειχνε η ομάδα μέσα στο γήπεδο όπου σχεδόν σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού δεν μπόρεσε να δείξει κάτι το θετικό. Απογοήτευση στον κόσμο που βλέπει ότι τελικά οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από την ίδια την ομάδα τελικά καταλήγουν στο κενό.

ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ

Αλλιώς τον μάθαμε τον ΑΡΗ του Γ.Καστρίτη και αλλιώς τον είδαμε σήμερα να αγωνίζεται από το ξεκίνημα του παιχνιδιού. Φανερή έλλειψη συγκέντρωσης σε κάθε μας κίνηση σε άμυνα και επίθεση. Άμυνα για γέλια που την έκαναν άνω κάτω με ευκολία οι παίκτες του Λαυρίου, φθηνά λάθη με κάθε ευκαιρία και μια εκνευριστική αστοχία από την αρχή μέχρι το τέλος. Ακόμη και όταν το Λαύριο μας χάριζε δωράκια με τις άστοχες βολές ή καταφέρναμε να βγάλουμε 1-2 καλές άμυνες στην επίθεση τα σκατώναμε με χαρακτηριστική ευκολία. Άφαντος ο Νότε, εγκλωβισμένος ο Τολιόπουλος, ούτε λέιαπ ο Μήτρου Λόνγκ, διστακτικός ο Νετζήπογλου, με τα γνωστά σκαμπανεβάσματα  ο Γκούντουιν. Με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα του Χόχλερ και λίγη βοήθεια από τον Καββαδά δεν είδαμε απολύτως τίποτα.  Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γιάννης Καστρίτης όπου επέμεινε υπερβολικά σε αυτή την άμυνα που δεν οδηγούσε πουθενά και ξέχασε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον Γκούντουιν στον πάγκο.

ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Όλοι μας από ότι φαίνεται υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας. Κάποιες εμφανίσεις κατάφεραν να μας πείσουν ότι αυτός ο ΑΡΗΣ έχει τέτοιο τσαγανό που δεν μασάει ούτε από απουσίες σαν και αυτές του Χάγκινς και του Σανόγκο. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Από τότε που τραυματίστηκε ο Χάγκινς ο ΑΡΗΣ παλεύει να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα. Δεδομένα που μεταβάλλονται από την στιγμή που επέστρεψε ο Χάγκινς αλλά και τραυματίζεται ξανά… Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Σανόγκο όπου σε αρκετά παιχνίδια είχε καθοριστική συμβολή. Και όπως παρασυρθήκαμε και εμείς έτσι κάπως παρασύρθηκε και η διοίκηση που την καλή διάθεση που έδειξε με την απόκτηση του Πάκ και την παρολίγο του Πούριφοϊ τελικά την άφησε στην άκρη. Έστω ένας ξένος στην περιφέρεια ή έστω κάτω από το καλάθι θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε μια χρονιά με κάμποσους τραυματισμούς. Ενώ ίσως να δημιουργούσε και μια πίεση και στους υπόλοιπους ξένους παίκτες ώστε να μην θεωρούν την θέση τους δεδομένη.

ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Πισωγύρισμα προς την απογοήτευση ήταν το σημερινό για τον ΑΡΗ μας που δεν μπόρεσε ούτε για λίγο να πείσει ότι μπορούσε να πάρει τη νίκη. Άνευρος, άτσαλος, άστοχος και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης για 40’. Λόγοι και επεξηγήσεις για την βαθμολογική θέση που βρίσκεται η ομάδα υπάρχουν.  Δικαιολογία όμως για αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν υπάρχει καμία …ιδιαίτερα για έναν ΑΡΗ μαχητή όπως είναι ο φετινός.

Με την στέψη του πρωταθλητή και την εκκρεμότητα της κατάκτησης της τιμητικής(ναι είναι) 3^ης θέσης ανάμεσα στην ομάδα-έκπληξη Λάρισα και το «μεγαθήριο» Προμηθέα το πρωτάθλημα έφθασε  σχεδόν… στο τέλος του. Ένα πρωτάθλημα το οποίο εδώ και κάμποσο καιρό το παρακολουθούμε απλά ως τηλεθεατές και όχι όπως κανονικά θα έπρεπε από την κερκίδα στο πλευρό του Αυτοκράτορα να διεκδικούμε το κάτι παραπάνω κάτι μέχρι την τελευταία στιγμή.  Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η χρονιά ήταν μια απόλυτη αποτυχία και δεν υπήρξαν χαρούμενες στιγμές αλλά δεν παύει η κατάληξη της και φέτος να μας αφήνει με ένα συναίσθημα λύπης και νοσταλγίας.

ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΧΗΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΛΕΙΨΕΙ

Η τελική κατάταξη μας βρήκε στην 7^η θέση με την 5^η να χάθηκε στις λεπτομέρειες όπως και η προοπτική για κάτι ακόμη καλύτερο μέσα στις πλέιοφς όπως φάνηκε στη συνέχεια. Αυτό όμως που δεν αποτυπώνεται ούτε στο ελάχιστο στη βαθμολογία είναι η προσπάθεια που έγινε φέτος σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός ομάδος. Δεν τα παράτησε η διοίκηση, δεν τα παράτησε το τεχνικό τιμ, δεν τα παράτησαν οι παίκτες και ο κόσμος που ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος στο πλευρό τους. Και όλη αυτή η επιμονή εκφράστηκε με τον καλύτερο τρόπο με ένα σύνολο παικτών που «μάτωνε» πάνω στα παρκέ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως του αντιπάλου. Ναι μετά από κάμποσα χρόνια με κολλύρια και ηρεμιστικά φέτος δεν πόνεσαν τα μάτια μας παρά τις όποιες ανορθογραφίες. Δεν πηγαίναμε στο Παλέ σαν μαζοχιστές για να υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε ένα ακόμη μαρτύριο με μοναδικό κίνητρο την αγάπη μας για τον ΑΡΗ. Παρακολουθήσαμε μια ομάδα με όρεξη να παλέψει και να κερδίσει αλλά και την ικανότητα να το κάνει. Είδαμε παίκτες με αυταπάρνηση να ξεπερνούν συχνά τα στάνταρ τους, τα βιογραφικά και την «χρηματιστηριακή» τους αξία. Είδαμε ποιοτικούς παίκτες σαν τον Κέλι και τον Χάνλαν που τα προηγούμενα χρόνια έλειψαν από την ομάδα. Είδαμε νέους ορεξάτους παίκτες με φιλοδοξία και προοπτική σαν τον Κάουαν και τον Τζούστον. Είδαμε έναν Νετζήπογλου να μην κάθεται στις ταμπέλες του «ταλέντου» ή του «δικού μας παιδιού» αλλά να παλεύει για το κάτι παραπάνω και να ανταποκρίνεται σε εξαιρετικό βαθμό στο επίπεδο της ανδρικής ομάδος. Είδαμε ανά διαστήματα καλό μπάσκετ, με γρήγορο ρυθμό και ωραίες φάσεις. Όλα αυτά τα ζήσαμε, τα χαρήκαμε και δεν μας τα στερεί η τελική βαθμολογία. Σίγουρα η νίκη επί του Παναθηναϊκού αν και πολύ νωρίς ήταν η κορυφαία στιγμή της χρονιάς και μια απόδειξη ότι όταν παλεύεις και παίζεις χωρίς φόβο μπορείς να καταφέρεις πολλά.

MVP Ο ΚΟΟΥΤΣ ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ

Αν και υποστηρικτής της άποψης ότι οι παίκτες είναι οι πρωταγωνιστές και αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της όποιας επιτυχίας ή αποτυχίας φέτος το πολυτιμότερο συστατικό ήταν ο Γιάννης Καστρίτης. Κατάφερε με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ της κατηγορίας, εν μέσω σημαντικών τραυματισμών, οικονομικής αστάθειας που άγγιζε άμεσα το αγωνιστικό, αδυναμία ουσιαστικών διορθωτικών κινήσεων όπως συμβαίνει κατά κόρον σε όλες τις ομάδες να μας παρουσιάσει ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Πήρε μέχρι και από παίκτες που δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαν να σταθούν στην κατηγορία σε μια ομάδα με απαιτητικό κοινό θετικά πράγματα και τους μπόλιασε με επιτυχία στο σύνολο. Δεν θα πούμε αυτά τα σαχλά που έχουμε ακούσει κατά καιρούς για άλλους που έχουν κάτσει στον πάγκο της ομάδος ότι πρόκειται για έναν προπονητή επιπέδου ευρωλίγκας εκ των κορυφαίων της Ευρώπης κτλ κτλ αλλά αναμφίβολα πρόκειται για έναν εργατικό προπονητή που μέσα από την σκληρή δουλειά(και όχι τις δημόσιες σχέσεις) κερδίζει με το σπαθί του βήμα βήμα «πόντους» στην άτυπη βαθμολογία των ελλήνων προπονητών. Μακάρι να συνεχίσει το έργο του, υπό καλύτερες συνθήκες ώστε να δούμε και το κάτι παραπάνω.

ΕΙΧΕ ΕΞΑΡΧΗΣ ΧΑΜΗΛΟ ΤΑΒΑΝΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Εκ των συνθηκών η φετινή προσπάθεια όπως και των προηγούμενων ετών ήταν δύσκολη. Η διοίκηση όπως αυτή έχει σχηματιστεί μέσα από τον Ερασιτέχνη είχε ένα βουνό από εμπόδια που έπρεπε να λύσει και έναν στόχο που δεν περιοριζόταν σε αγωνιστικούς στόχους. Τα «βαρίδια» των προηγούμενων ετών ήταν έτσι και αλλιώς ασήκωτα ενώ το φιάσκο με τα λεφτά του στοιχήματος όπως ήταν λογική επηρέασε σημαντικά και την δική μας ομάδα. Άργησε να έρθει ο Κέλι, επέστρεψαν κάποια μπαν μλοκάροντας την σκέψη για αλλαγές, παίκτες που  πίστευαν  ότι ήταν πάνω από την ομάδα, η αποχώρηση του Χάνλαν  και μια αδυναμία για να υποστηριχθεί το σύνολο του Γ.Καστρίτη επαρκώς  ήταν αυτά που δεν μπορούσαν να κρυφθούν κάτω από το χαλάκι. Αν τώρα στην κουβέντα βάλουμε και την απειλή της αφαίρεσης βαθμών ή την μη αδειοδότηση της ομάδος(ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος) σίγουρα το πρόσημο είναι αρνητικό. Το αν όμως η όποια κριτική προς τη συγκεκριμένη διοίκηση είναι άδικη θα φανεί στην επόμενη ημέρα του μπασκετικού ΑΡΗ. Πάντα με την ελπίδα ότι όλο αυτό το θετικό κλίμα της οικογένειας, των χρεών που μειώνονται, της διοίκησης που ενισχύεται και των καλύτερων ημερών που έρχονται όπως με κάθε ευκαιρία μας μεταφέρουν οι μπασκετικοί ρεπόρτερ του ΑΡΗ κάποια στιγμή να μπορεί να το αντιληφθεί και ο απλός φίλαθλος της ομάδος χωρίς να χρειάζεται κάποιον δημοσιογράφο να του τα εξηγεί…

ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΑΝ…

Στο φινάλε αυτό που μένει από το φετινό πρωτάθλημα είναι το αναπάντητο ερώτημα “που θα μπορούσε να είχε φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ αν οι συνθήκες ήταν ελαφρώς καλύτερες;”. Αν δεν είχαμε τους σημαντικούς τραυματισμούς των Σχίζα, Σιδηροηλία και Χάνλαν. Αν ο Κέλι ερχόταν από την αρχή των αγωνιστικών υποχρεώσεων και δεν τον ανάγκαζαν οι σημαντικοί προσωπικοί λόγοι να αποχωρήσει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Αν μπορούσε η ομάδα να ενισχυθεί μέσα στη χρονιά με έναν έμπειρο ποιοτικό παίκτη. Αν ο Χάνλαν έμενε μέχρι το τέλος. Το πιο πιθανό είναι ότι μέχρι και μέσα Ιουνίου θα βλέπαμε ΑΡΗ. Παρόλα αυτά ο κόσμος ύστερα από χρόνια «ξαναζεστάθηκε» με τον μπασκετικό ΑΡΗ και διοικητικά φαίνεται να έγιναν κάποιες ποιοτικές προσθήκες με ουσιαστικό ρόλο και χρήμα. Μακάρι όπως συχνά πυκνά μας  καθησυχάζουν να υπάρχει συνέχεια σε αυτή την προσπάθεια και καλύτερες ημέρες. Σε αυτό το διαλυμένο πλέον Ελληνικό μπάσκετ δεν γίνεται ο ΑΡΗΣ να είναι απλά κομπάρσος… όπως και δεν γίνεται να δικαιολογούμε διαρκώς την επί χρόνια απουσία μας από την Ευρώπη.

ΥΓ. Πολλά μπορούμε να κατανοήσουμε και να δικαιολογήσουμε γύρω από τα διοικητικά του μπασκετικού ΑΡΗ. Αυτούς όμως τους διαχρονικά χαμηλούς τόνους ακόμη και όταν απέναντι μας έχουμε ομάδες τύπου Περιστερίου, Προμηθέα, Λαυρίου και Κολοσσού ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω.

ΥΓ2. Δεν είναι μόνο να έχεις χρήματα… αλλά πρέπει να ξέρεις και πώς να τα αξιοποιήσεις με τον φετινό Παναθηναϊκό να είναι ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αποτυχημένης διαχείρισης σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ3. Μπράβο στη Λάρισα και στον Φώτη Τακιανό για την φετινή πορεία. Απέδειξαν και αυτοί όπως τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει Λαύριο, Κολοσσός, Περιστέρι και Προμηθέας ότι με λίγη σοβαρότητα μπορείς να πετύχεις πολλά.

ΥΓ4.  Αν στον ΑΡΗ ο Φώτης Τακιανός έκανε αυτή την πορεία κάποιοι θα απαιτούσαν να του στήσουμε άγαλμα στην είσοδο του Παλέ.

Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση για να παλέψει κατέβηκε ο ΑΡΗΣ στο σημερινό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας βαριά ήττα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη άφησαν την καλή άμυνα στη Θεσσαλονίκη την ίδια στιγμή που στην επίθεση ήταν ανεξήγητα βιαστικός και τσαπατσούλης.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΗΞΕΡΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΤΟΥ

Τι Παναθηναϊκός τι Ιωνικός… το ένα και το αυτό. Σαν να μην γνώριζε κανείς στην ομάδα ότι αντίπαλος μας ήταν ο Παναθηναϊκός  ο ΑΡΗΣ έδειξε μια εικόνα χωρίς λογική. Δυνατή άμυνα δεν είδαμε ποτέ, όπως και κοντρολ μπάσκετ σε ένα από τα παιχνίδια που για να μην διασυρθείς πρέπει να παίξεις και με τον χρόνο. Χρόνος που αν τον εξαντλούσες αποκλείεται να πετύχαινες να χάνεις με 20 πόντους μέσα σε 180’’. Και αν σε όλα αυτά προσθέσεις και τα φθηνά λάθη στις αλλαγές ή στο κατέβασμα της μπάλας τότε το -30 φαντάζει φυσιολογικό. Συνολική η απογοήτευση  από τον πάγκο μέχρι και τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε.

ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ

Δεν πρόκειται να μηδενίσουμε την όλη φετινή προσπάθεια για έναν ακόμη διασυρμό από τον Παναθηναϊκό. Ευελπιστούμε πάντως την Τρίτη στο Παλέ να δούμε για ακόμη μια φορά τον ΑΡΗ που απολαμβάναμε και γουστάραμε όλη τη χρονιά ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος.

Μέσα από τα χέρια του έχασε τη νίκη ο ΑΡΗΣ μας χάρη σε 2 φθηνά λάθη στο φινάλε της αναμέτρησης στην Πάτρα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη τα έδωσαν όλα, έφθασαν μια ανάσα από μια σημαντική νίκη που θα μας οδηγούσε στην 5^η θέση και κατά συνέπεια στην Ευρώπη αλλά εκεί δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Με τους Κάουαν και Τζούστον σε εξαιρετική ημέρα ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος για τη νίκη  με τους Πατρινούς όμως απελευθερωμένους από το «πρέπει» της νίκης να διατηρούν διαρκώς ένα ισχνό προβάδισμα προσπαθώντας με κάθε ευκαιρία να ξεφύγουν.  2 φορές  προσπάθησαν να χτίσουν μια διαφορά ασφαλείας και τις 2 φορές ο ΑΡΗΣ είχε την απάντηση του. Μάλιστα τη δεύτερη φορά καταφέραμε να προσπεράσουμε και να έχουμε τον πρώτο λόγο για τη νίκη.

ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΑΠΕΙΡΙΑ

99 στα 100 παιχνίδια που κρίνονται στον πόντο συνήθως κερδίζονται από την περιφέρεια και τα γκαρντ. Όταν λοιπόν έχεις  ελάχιστους γκαρντ ποσοτικά και μόλις έναν αξιόλογο γκαρντ που αναγκαστικά δεν του δίνεις ανάσες λογικό  είναι  στα κρίσιμα η μπάλα να γίνεται βαριά και η σκέψη να θολώνει. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ στις τελευταίες 2 κατοχές κυκλοφόρησε περισσότερο την μπάλα από όσο έπρεπε κάνοντας 2 ανόητα λάθη που μπορούσε εύκολα να τα αποφύγει αν απλά κρατούσε την μπάλα και περνούσε  το κέντρο στην πρώτη περίπτωση αλλά και αν είχε την καθαρή σκέψη να δώσει  την πάσα στον Κάουαν στην τελευταία επίθεση. Ότι έγινε έγινε και σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνεται η προσπάθεια όλης της χρονιάς. Άλλωστε όπως πολύ εύστοχα τόνισε ο Καστρίτης, αυτή η ομάδα μόνη της δημιούργησε νέους στόχους όπως η κατάληψη της 5^ης θέσης που στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν έμοιαζε με ανέκδοτο.

Η ΑΡΧΗ ΕΓΙΝΕ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

2 λάθη στο τέλος ήταν αρκετά ώστε να πετάξει ο ΑΡΗΣ την νίκη και μαζί την 5^η θέση με ότι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο με δεδομένες τις  αντίξοες συνθήκες της χρονιάς μόνο ικανοποίηση και υπερηφάνεια νιώθουμε για αυτό το αξιόμαχο σύνολο που ποτέ δεν τα παράτησε. Συγχαρητήρια στη διοίκηση, το τεχνικό τιμ και τους παίκτες για την φετινή προσπάθεια. Μακάρι αυτό που είδαμε φέτος να ήταν απλά η αρχή.

ΥΓ. Πραγματικά είναι απορίας άξιο να κατανοήσουμε το τι έχουν στο μυαλό τους οι ιθύνοντες του Ελληνικού πρωταθλήματος. Σε μια αγωνιστική όπου κρίνεται ο υποβιβασμός και μερικές κομβικές θέσεις στα πλέιοφς ο ΕΣΑΚΕ σφυρίζει αδιάφορα και δεν ορίζει όλους τους αγώνες την ίδια ώρα. Και μετά απορούν με τον κόσμο που δεν ασχολείται...

Κατάθεση ψυχής είδαμε από τους παίκτες του ΑΡΗ σήμερα του Παλέ επικρατώντας επί του ποακ στο φινάλε μιας αναμέτρησης που όπως εξελίχθηκε φαινόταν χαμένη. Το πείσμα του Νετζήπογλου, η σκυλίσια άμυνα στο τελευταίο δεκάλεπτο, τα μεγάλα σουτ των Γουίλιαμς και Πουλιανίτη και η ψυχραιμία του Κάουαν κατάφεραν το δυσοίωνο 55-66 να το εξαφανίσουν και να οδηγήσουν τον ΑΡΗ σε μια ακόμη σπουδαία νίκη με ανατροπή! Ξέφρενο πάρτι στο Παλέ και αποθέωση των πρωταγωνιστών!

ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Αγχωμένος και νωθρός μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι κάτι που αποτυπωνόταν κυρίως από την έλλειψη συγκέντρωσης σε άμυνα και επίθεση. Σαν να μην είχαν «διαβάσει» καθόλου τους αντιπάλους τους, οι παίκτες μας μάρκαραν ανούσια ψηλά, με δυσκολία άλλαζαν μαρκαρίσματα  και επέτρεπαν στους αντιπάλους μας να βρουν αμαρκάριστα σουτ και να μας πληγώσουν. Παρά το γεγονός ότι καταφέραμε με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου να προσπεράσουμε στο σκορ ήδη είχαμε δώσει στον συμπολίτη το περιθώριο να πιστέψει ότι μπορούσε να φύγει με τη νίκη.

ΟΛΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΑ

Σαν να μην έφθανε η έτσι και αλλιώς κακή άμυνα μας είχαμε και τους διαιτητές να δείχνουν μια μονόπλευρη υπερευαισθησία στις επαφές και να φορτώνουν με γρήγορα φάουλ τους παίκτες μας. Κάτι που έφερε ακόμη περισσότερη στην αμυντική μας συγκέντρωση με αποτέλεσμα συχνά πυκνά οι περιφερειακοί του συμπολίτη να βρίσκουν εύκολους διαδρόμους προς το καλάθι μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Και εκεί που όλα έδειχναν μαύρα… μίλησε η καρδιά! Αυτό δηλαδή το πάθος και πείσμα που χαρακτηρίζει τον φετινό ΑΡΗ και τον έχει κάνει ίσως την πιο ανθεκτική ομάδα του πρωταθλήματος παρά τα μύρια προβλήματα και τις έτσι και αλλιώς περιορισμένες δυνατότητες της. Άμυνα για όσκαρ, μεγάλα σουτ και ένα επιμέρους σκορ 22-12 στο τέταρτο δεκάλεπτο που έβαλε φωτιά στο Παλέ!

ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ

Όπως και στο πρώτο παιχνίδι έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ αγχώθηκε πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε. Ναι αυτοί οι αγώνες έχουν την ξεχωριστή τους σημασία αλλά δεν γίνεται αυτό να επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό την ομάδα. Λείπει η εμπειρία, λείπουν οι λύσεις από τον πάγκο αλλά όταν όλη την χρονιά έχεις δείξει 4-5 καλά πράγματα και μια συνέπεια στην άμυνα δεν γίνεται ξαφνικά να τα ξεχνάς. Για αυτό άλλωστε όταν το παιχνίδι φάνηκε να χάνεται οι παίκτες απελευθερωμένοι κατά κάποιο τρόπο βρήκαν και τις άμυνες και τα σουτ. Αναμφίβολα ο Καστρίτης έχει κάνει εξαιρετική και δεδομένων των συνθηκών η ομάδα έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες αλλά δεν γίνεται για να πιάσεις απόδοση να πρέπει να είσαι πάντα το αουτσάιντερ.  Μπράβο πάντως σε όλη την ομάδα και τον Καστρίτη που σε μια τόσο μέτρια βραδιά κατάφεραν και βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα για να το γυρίσουν!

ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Λίγο έλειψε ο ΑΡΗΣ να αδικήσει για ακόμη μια φορά τον εαυτό και ένα παιχνίδι που είχε όλες τις προϋποθέσεις για να το κερδίσει τελικά λόγω των δικών του λαθών να το χαρίσει στον αντίπαλο. Στο τέλος όμως μίλησε η καρδιά των παικτών που παρασυρόμενοι από το φλογισμένο Παλέ ολοκλήρωσαν την ανατροπή και πήραν μια σπουδαία νίκη ξεχωριστής βαθμολογικής σημασίας και γοήτρου. Όπως στην μπάλα έτσι και στο μπάσκετ, όσα λεφτά και αν δώσεις …κιτρινόμαυρη ψυχή και balls δεν αγοράζεις!  

ΥΓ. Άλλη μια κακή διαιτησία με εκατέρωθεν φαλτσοσφυρίγματα.  Ευτυχώς που έβαλε τις βολές ο Κάουαν …στο φάουλ που μάλλον ο διαιτητής είχε αφήσει «πλεονέκτημα» μέχρι να διαπιστώσει ότι πήραμε το ριμπάουντ και βάλαμε το καλάθι;

ΥΓ2. Αρκετά με το κοτόπουλο, επιτέλους λίγο νηστεία! Ντροπή!

Ακόμη και η συγκινητική προσπάθεια αυτής της αξιόμαχης αλλά αποδεκατισμένης ομάδας δεν είναι αρκετή για να μετριάσει την θλίψη από παιχνίδια σαν το σημερινό. Όχι γιατί ο ΑΡΗΣ έχασε με μια μεγάλη διαφορά από μια πολύ καλύτερη ομάδα αλλά γιατί ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με την βαριά ήττα «εγγυημένη».

Το πώς έφθασε ο ΑΡΗΣ να είναι εγκλωβισμένος μεταξύ τραυματισμών, παικτών τουριστών, μισθοφόρων του χιλιάρικου και μεταγραφικού μπαν είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία που δεν είναι της στιγμής να αναλυθεί(ξανά).

Το σημαντικά πάντως ερωτήματα που είναι της στιγμής… είναι το πώς και το πότε. Πως και πότε θα ξεφύγει ο Αυτοκράτορας από αυτήν την κατάσταση;

ΥΓ. Ευτυχώς η δικαστική μάχη κερδήθηκε και η βαθμολογία έμεινε σταθερή! Μπράβο σε όλους όσους πέτυχαν αυτήν την σημαντική νίκη. Σε διαφορετική περίπτωση θα βγάζαμε τα κομπιουτεράκια.

Εφτάψυχος αποδείχθηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα, παραμέρισε τις σημαντικές απουσίες που είχε, αδιαφόρησε για την προκλητική διαιτησία που τον φόρτωσε από νωρίς με φάουλ και υπέταξε τον Προμηθέα για 2^η φορά την φετινή σεζόν! Απόλυτος πρωταγωνιστής ο Στέλιος Πουλιανίτης που κυριολεκτικά έκανε το παιχνίδι της ζωής και δικαίως στη λήξη της αναμέτρησης αποθεώθηκε από τους συμπαίκτες του αλλά και από τον κόσμο στο Παλέ!

ΑΤΣΑΛΕΝΙΑ ΑΜΥΝΑ, ΞΕΦΡΕΝΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΚΑΙ «ΞΕΓΥΜΝΩΜΑ» ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ

Άλλο ένα πάρτι στήθηκε στο Παλέ σήμερα με πρωταγωνιστή τον απίθανο Πουλιανίτη και τους συμπαίκτες του! Προσηλωμένος ο ΑΡΗΣ στην άμυνα από το ξεκίνημα, ζόρισε απίστευτα τον Προμηθέα, αύξησε την πίεση και τον βραχυκύκλωσε.  Ούτε οι 3 διαιτητές που έκαναν όργια εις βάρος του δεν κατάφεραν να κόψουν τον ρυθμό μας και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφεραν να γυρίσουν την εις βάρος τους κατάσταση και να ρίξουν τον Προμηθέα στα σχοινιά. 3 τεχνικές, 2 αντιαθλητικά φάουλ και άλλα πολλά τα «λάθη» των διαιτητών που επιβεβαίωσαν τον κανόνα των τραγικών έως σφαγιαστικών φέτος διαιτησιών. Ο Πουλιανίτης όμως  σήμερα δεν ήθελε απλά να προσθέσει μια καλή εμφάνιση με την φανέλα του ΑΡΗ αλλά να βάλει την σφραγίδα του σε μια παλικαρίσια νίκη! 25 πόντοι χωρίς να χάσει σουτ, 1 ριμπάουντ και μια ασίστ σε κρίσιμο σημείο ήταν τα εντυπωσιακά επιτεύγματα του στο σημερινό παιχνίδι! Μακάρι να πάρει αυτοπεποίθηση από το σημερινό και να βοηθήσει όπως έδειξε ότι μπορεί και στη συνέχεια.

ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Πιθανόν το περιορισμένο ροτέισον λόγω των απουσιών να είναι ο βασικός λόγος που ξαφνικά βλέπουμε την ομάδα να έχει αποκτήσει μια σταθερότητα κυρίως στο αμυντικό παιχνίδι  αλλά και να βρίσκει λύσεις σχεδόν από το πουθενά στην επίθεση. Η εμφάνιση του Κάουαν στα προηγούμενα παιχνίδια, ο καθοριστικός Νετζήπογλου κόντρα στην ΑΕΚ, η άνοδος του Τζούστον στους τελευταίους αγώνες και η μεγαλειώδη παρουσία του Πουλιανίτη σήμερα αυτό ακριβώς δείχνει.  Μια ομάδα που παλεύει με όλες της τις δυνάμειας και σε κάνει διαρκώς να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσε να μας προσφέρει φέτος αν δεν είχε τα προβλήματα με τους τραυματισμούς, την φυγή του Κέλι και τις εμετικές διαιτησίες. Ένα μεγάλο μπράβο στους παίκτες και το τεχνικό τιμ!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΟ ΨΗΛΑ

Έχει βρει τη συνταγή ο Καστρίτης και αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα τελευταία παιχνίδια.  Η λυσσαλέα άμυνα και το πείσμα για τη νίκη των παικτών μας  παρέσυρε  τον Προμηθεά και τους 3 διαιτητές που δεν ήξεραν τι άλλο να κάνουν για να φρενάρουν τον ΑΡΗ.  Όπως ακριβώς δεν ήξεραν και οι παίκτες του Προμηθέα τι να κάνουν για να σταματήσουν τον εκπληκτικό Πουλιανίτη που «καθάρισε» σήμερα και δικαίως  αποθεώθηκε στο φινάλε της αναμέτρησης! Μπράβο ρε αλάνια!

ΥΓ. Με αυτό το τσίρκο της διαιτησίας θα ασχοληθεί κανείς;

ΥΓ2. Κρίμα ρε Ζούρο και σε είχαμε σε εκτίμηση... 

Παλικαρίσια εμφάνιση από τον αποδεκατισμένο ΑΡΗ στο Λαύριο χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πάρει τη νίκη. Το ήθελε, έδειξε ότι μπορούσε αλλά οι 3 διαιτητές είχαν εντελώς διαφορετική άποψη. Με ένα ρεσιτάλ εξόφθαλμων ανάποδων σφυριγμάτων κατάφεραν να λυγίσουν τους μαχητικούς παίκτες του Γιάννη Καστρίτη και να μας οδηγήσουν σε μια άδικη ήττα.

ΜΥΑΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ

Εντυπωσίασε η ομάδα με την ωριμότητα που έδειξε σε αυτό το παιχνίδι δείχνοντας προσαρμοσμένος στις ιδιαίτερες συνθήκες του αγώνα λόγω των πολλών και σημαντικών απουσιών. Όχι μόνο στην επίθεση όπου παρά την απουσία του Χάνλαν έβρισκαν με υπομονή τον δρόμο προς το καλάθι αλλά και στην άμυνα με τα ανόητα και αχρείαστα φάουλ να μην κάνουν την εμφάνιση τους. Μια εικόνα κόντρα στα προγνωστικά απέναντι σε ένα Λαύριο που δεν είχε να επιδείξει απολύτως τίποτα πέρα από κάποια μακρινά σουτ.

ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΣΧΕΤΟΙ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

Αυτή η καλή εμφάνιση του ΑΡΗ αιφνιδίασε τους πάντες και από ότι φαίνεται και τους 3 διαιτητές.  Από εκεί που πίστευαν ότι θα είχαν ένα εύκολο έργο όταν το Λαύριο ξέφυγε με +8 είδαν έναν ΑΡΗ να μην τα παρατάει και να καταφέρνει να έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη.  Με ποια φάση να πρωτοασχοληθείς και ποιο σφύριγμα να πρωτοσχολιάσεις σε αυτήν την εμετική παράσταση των 3 διαιτητών. Τα 2 τελευταία φάουλ που κέρδισε ο Μουράτος σε αντιδιαστολή με το τελευταίο καλάθι και το φάουλ στον αέρα που δεν έδωσαν πάνω στον Νετζήπογλου αποτυπώνει τη σκέψη των 3 διαιτητών για τον νικητή της αναμέτρησης. Από την άλλη τα 5-6 «κοψίματα»  αυτουνού του Ουίλιαμς (του Λαυρίου) που άρπαζε τα χέρια των αντιπάλων στον αέρα και του σφύριξαν μόλις 2 φάουλ μάλλον θα πρέπει να γίνουν highlights  για κάποια εκπομπή με γκάφες διαιτητών.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ

Θύμα ακόμη μίας πλαστογραφίας από τους 3 διαιτητές έπεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα που όπως φάνηκε έπρεπε πάση θυσία να χάσει. Οι εναπομείναντες παίκτες του Γιάννη Καστρίτη αιφνιδίασαν άπαντες με την απόδοση τους και έφθασαν μια ανάσα από τη νίκη. Εκεί η έλλειψη δυνάμεων και λύσεων έπαιξε το ρόλο της, όπως όμως έπαιξαν τον καθοριστικό τους ρόλο τα σφυρίγματα των 3 διαιτητών. Κρίμα που χάθηκε αυτό το παιχνίδι, μπράβο όμως για την προσπάθεια. Μακάρι η κακοδαιμονία με τους τραυματισμούς κάποια στιγμή να μας αφήσει…

ΥΓ. Ας το πάρουν κάποια στιγμή χαμπάρι όλες αυτές οι συνοικιακές ομαδούλες και οι «φίλοι» τους. Αν στο τέλος της ολικής κατάρρευσης του ελληνικού μπασκετικού οικοδομήματος κάτι μείνει όρθιο, αυτό θα είναι ο ΑΡΗΣ!

Δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη στη Ρόδο ο αποδεκατισμένος ΑΡΗΣ παρόλο που άφησε τα   προβλήματα του στην άκρη παλεύοντας  με όλες του τις δυνάμεις. Οι 3 διαιτητές από το ξεκίνημα του αγώνα επιδόθηκαν σε ένα ρεσιτάλ κακής διαιτησίας με θύμα τον ΑΡΗ. Και αυτός ο ΑΡΗΣ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κερδίζει και τους διαιτητές…

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ

Αν και ξένισε για ακόμη μια φορά η εμμονή του Καστρίτη με τον Καμάρα που τον ξεκίνησε μέχρι και βασικό η εξέλιξη του παιχνιδιού δικαίωσε τον κόουτς. Η ομάδα μπήκε δυνατά και έδειξε ότι δεν ήρθε στη Ρόδο για να χάσει αλλά ούτε και να κρυφθεί πίσω από τα προβλήματα της. Βρίσκοντας λύσεις από τον Κάουαν, τον Χάνλαν αλλά και τον Καμάρα(!!!) ο ΑΡΗΣ κατάφερε να φθάσει στο +9 στο Β δεκάλεπτο πείθοντας ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΛΥΣΕΩΝ

Οι κακές συνήθειες όμως δύσκολα κόβονται και ο ΑΡΗΣ πιστός σε αυτές έχασε τη συγκέντρωση του σε άμυνα και επίθεση. Ξαφνικά σαν να γύρισε διακόπτης η ομάδα σταμάτησε να παίζει καλή άμυνα και στην επίθεση πήγαινε διαρκώς σε λύσεις απελπισίας. Όλα αυτά με μερικά «κενά» σκυλίσιας άμυνας, κλεψιμάτων και κρίσιμων πόντων που έδειχναν ότι θα το παλέψουμε μέχρι το τέλος. Όταν όμως έχει μόνιμα από την αρχή του αγώνα τον βραχνά της διαιτησίας να σε πνίγει κάποια στιγμή θα λυγίσεις. Και αυτή η στιγμή πιθανόν να ήταν η τεχνική ποινή από το πουθενά στον Κάουαν. Ένα από τα πολλά περίεργα σφυρίγματα που δεν επέτρεψαν στην ομάδα μας να βρει ρυθμό και να διεκδικήσει στα ίσια την νίκη μέχρι το τέλος.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Εξαρχής η αποστολή στη Ρόδο ήταν δύσκολη λόγω των πολλών απουσιών και ιδιαίτερα αυτής του Κέλι. Οι 3 διαιτητές όμως φρόντισαν να την κάνουν αδύνατη επιβεβαιώνοντας την ανικανότητα που τους χαρακτηρίζει αλλά και το «κόμπλεξ» με τον ΑΡΗ. Κακός ο ΑΡΗΣ με κάποιες μικρές αναλαμπές από μπάσκετ, αλλά με τόσα προβλήματα τι να απαιτήσεις;

ΥΓ. Κανόνας πλέον στο ελληνικό μπάσκετ τα παιχνίδια να κρίνονται σύμφωνα με τις διαθέσεις των διαιτητών.

Πολύτιμη νίκη που εξασφαλίζει την ηρεμία στην ομάδα πιθανόν και έως το τέλος της σεζόν πήρε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Ιωνικό με 79-75! Συγχαρητήρια στον κόουτς και τους παίκτες του που παρά τις σημαντικές απουσίες ανταποκρίθηκαν στις συνθήκες του αγώνα!

Αξίζει να σημειωθεί ότι και αυτή η αγωνιστική ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Άλκη και κατά των φαινομένων οπαδικής βίας.

ΥΓ. Όσο η δικαιοσύνη καθυστερεί να κάνει το χρέος της και  δολοφόνοι του Άλκη συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, η διάθεση για αγωνιστική ανάλυση περιττεύει.