Σημαντική νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο Μαρούσι σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα με τον ΑΡΗ μας αυτή τη φορά να κάνει την ανατροπή από το -11 και να καταφέρνει να φεύγει με το διπλό! Καθοριστικός ο Τολιόπουλος στο 4ο δεκάλεπτο, θύμισε κάτι από τον killer της περσινής περιόδου αν και δεν ξεκίνησε καθόλου καλά στο παιχνίδι. Περισσότερο ψύχραιμος και υπομονετικός ο ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Βετούλα μοιάζει να βρίσκει την ηρεμία του και να χτίζει έστω και με αργούς ρυθμούς μια αγωνιστική ταυτότητα.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ
Δεν έχασε χρόνο ο ΑΡΗΣ μας και με το που πάτησε στο παρκέ ξεκίνησε να ξεδιπλώνει τις αδυναμίες του κοντά στο καλάθι. Ο Λαντζεβάιν έκανε πάρτι με την άμυνα του Ρόμπερτς αλλά και την απάθεια όλων στα ριμπάουντ. Οι αντίπαλοι μας όποτε ήθελαν έμπαιναν και σκόραραν χωρίς να βρίσκουν αντίσταση, με τα μακρινά σουτ και το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις να είναι αυτό που δεν επέτρεπε στο Μαρούσι να ξεφύγει στο σκορ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Όσο συνεχιζόταν η αδυναμία μας στην άμυνα και στα ριμπάουντ η επίθεση ήταν αυτή που μας κρατούσε. Μποχωρίδης, Γούντμπερι και Κούπερ πήραν την σκυτάλη από τον Γουίλις και κρατούσαν την ομάδα μέσα στο παιχνίδι. Όταν όμως ο Χάρελ πήρε μπρος και το τραγικό στα τρίποντα Μαρούσι βρήκε και 2-3 εύστοχα η διαφορά πήγε στο -11. ΄Ένα σημείο στο παιχνίδι περίπου 12’ πριν το τέλος με την εικόνα των 2 ομάδων να μοιάζει εκ διαμέτρου αντίθετη. Από την μια το Μαρούσι να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα και να βελτιώνεται και από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας να μοιάζει ανήμπορος να αντιδράσει.
ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Κούπερ, Γκιουζέλης και Τολιόπουλος με τη σειρά ήταν οι παίκτες που οδήγησαν στην ανατροπή του -11 όταν όλα έμοιαζαν χαμένα. Κάτι που όπως φάνηκε αιφνιδίασε τους αντιπάλους μας που πίστευαν ότι είχαν «κλειδώσει» τη νίκη με αποτέλεσμα στα τελευταία λεπτά με το που προσπεράσαμε να βγάζουν το χειρότερο πρόσωπο τους. Αντιθέτως η ομάδα μας πήρε τα πάνω της με πρώτο και καλύτερο τον Τολιόπουλο που θύμισε τον περσινό παίκτη που δεν αποδεχόταν ποτέ την ήττα. Με μεγάλα σουτ και ωραίες ασιστ στους συμπαίκτες του ήταν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες αυτής της νίκης.
ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ
Δεν έχουμε κανά καημό να ασχολούμαστε με τον Καστρίτη τώρα που είναι παρελθόν αλλά ο κόουτς πέρα από τα όποια λάθη του, περνούσε και τον εκνευρισμό του στους παίκτες κατά την διάρκεια των αγώνων. Έναν εκνευρισμό που ιδιαίτερα όταν πηγαίναμε στα κρίσιμα η ομάδα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο και έχανε τις νίκες μέσα από τα χέρια της. Σήμερα ο ΑΡΗΣ απέφυγε τα λάθη των προηγούμενων παιχνιδιών που κρίθηκαν στον πόντο, δεν πήγε σε βιαστικές επιλογές, έπαιξε με τον χρόνο, ήταν εύστοχος στις βολές και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους μας να διεκδικήσουν την νίκη. Είδαμε τον Γκιουζέλη για 2ο συνεχόμενο παιχνίδι να είναι επιδραστικός και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Τον Κούπερ να τραβάει φρένο και να σκέφτεται περισσότερο τις επιλογές του. Τον Γουίλις να βάζει στοπ στα λάθη του και τον Τολιόπουλο από εκεί που έμοιαζε αδιάφορος να ξυπνάει το θηρίο μέσα του. Μαζί με τους Γούντμπερι, Μποχωρίδη και Χατζηδάκη να κάνουν πολύ βρώμικη δουλειά και να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως στο παιχνίδι. Ξεκάθαρα όλες αυτές οι μικρές αλλαγές σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο φέρνουν την υπογραφή του Βετούλα. Όχι γιατί πρόλαβε μέσα σε λίγες ημέρες να «χτίσει» κάτι καινούργιο αλλά μπόρεσε να «γκρεμίσει» αρκετές εμμονές του πρώην κόουτς που είχαν εγκλωβίσει την ομάδα όπως η άμυνα. Ναι και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κακός στην άμυνα. Ήταν όμως απλά κακός… και όχι αυτοκαταστροφικός με πολλά αχρείαστα φάουλ, σπατάλη ενέργειας και βολές δώρο στον αντίπαλο. Ακόμη και στην επίθεση προσπαθεί η ομάδα να κυκλοφορήσει την μπάλα και όχι από την αρχή μέχρι το τέλος η μπάλα να είναι στα χέρια του Κούπερ ή του Τολιόπουλου που θα πάρουν τελικά και το σουτ. Μέχρι και τους ψηλούς προσπαθούμε να βάλουμε στο παιχνίδι παρόλο που ακόμη δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ
Αυτή τη φορά η ομάδα τα κατάφερε! Επέστρεψε από το -11 σε ένα χρονικό σημείο όπου έδειχναν όλα χαμένα, πήρε το προβάδισμα και στο τέλος έδειξε την απαραίτητη ψυχραιμία ώστε να αποφύγει το χαρακίρι όπως τις προηγούμενες φορές. Βελτιωμένη η ομάδα αν και έμοιαζε σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού να παλεύει κόντρα στον κακό της εαυτό. Πλέον με αυτή τη νίκη μπορεί ο ΑΡΗΣ να ανασάνει με ανακούφιση και να δει τη συνέχεια του πρωταθλήματος με λιγότερο άγχος. Και που ξέρεις; Αν κερδίσεις το Πανιώνιο και έρθουν και κάποια βολικά αποτελέσματα ίσως ξαφνικά να αποκτήσουμε και ένα ενδιαφέρον για τη συνέχεια πέρα από την αποφυγή των χειρότερων σεναρίων.
ΥΓ. ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ
Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας στη Λαμία που κατάφερε να κερδίσει τον κακό του δαίμονα με 2-0! Την παράσταση έκλεψε ο συνήθης ύποπτος Λορέν Μορόν με τα 2 γκολ αλλά και ο Μεντίλ που σέρβιρε το πρώτο γκολ αλλά και είχε μια συνολικά εξαιρετική παρουσία! Πιο απελευθερωμένη η ομάδα χωρίς το «πρέπει» να περάσει η μπάλα από τα πόδια του Μανού Γκαρθία ωστόσο δυσκολεύτηκε αρκετά στο να δημιουργήσει ευκαιρίες.
ΕΙΧΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ
Με στόχο να ελέγξει το παιχνίδι από το ξεκίνημα είχε ο ΑΡΗΣ μας και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε. Η Λαμία σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο απλά έψαχνε ένα λάθος μπας και καταφέρει να βγει μπροστά. Το πρόβλημα όμως για ακόμη μια φορά ήταν η αργή κυκλοφορία και η έλλειψη δημιουργίας όποτε φθάναμε έξω από την περιοχή του αντιπάλου. Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε γρήγορα, πάντα κάποιος έπαιρνε την απόφαση να παγώσει το ρυθμό και να γυρίσει τη μπάλα πίσω ακόμη και αν είχε διάπλατο τον δρόμο μπροστά ή οι συμπαίκτες του ήδη είχαν κάνει τη σωστή κίνηση. Η καλά οργανωμένη άμυνα της Λαμίας έκανε εύκολα τη δουλειά της και κάπως έτσι έληξε το πρώτο ημίχρονο με τα σουτ των Νταρίντα, Μόντσου και Μορόν να μην βρίσκουν στόχο.
ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ!
Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε πιο δυνατά με τον Φετφατζίδη από τη δεξιά πλευρά να συνεχίζει να ταλαιπωρεί την άμυνα της Λαμίας και τον Μεντίλ από την αριστερή πλευρά να τρέχει ασταμάτητα και να αποτελεί μια μόνιμη απειλή. Στο 66΄ ο Μόντσου που είχε διαβάσει το παιχνίδι του Μεντίλ του έβγαλε μια εξαιρετική κάθετη πάση και αυτός με απίστευτη ταχύτητα υποδέχθηκε τη μπάλα έβγαλε την τέλεια σέντρα στον Μορόν και ο Ισπανός με ιδανικό τρόπο κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα! Η πλάστιγγα της νίκης έγερνε για τα καλά προς την πλευρά μας αλλά απέναντι στη Λαμία με το σκορ στο 1 γκολ δεν μπορείς να είσαι ήρεμος. Όταν όμως ο Μορόν έχει κέφια μπορείς! Αφού πρώτα Σαβέριο, Ζαμόρα και Νταρίντα έχασαν ξανά και ξανά τα άχαστα, ήρθε η σειρά του Ισπανού με μια μαγική προσωπική ενέργεια να χορέψει την άμυνα της Λαμίας και να πλασάρει ιδανικά για το 0-2! Στα τελευταία 15’ της αναμέτρησης χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ ενώ στο 88’ η Λαμία έμεινε και με 10 παίκτες μετά την αγκωνία του Φουρτάδο στον Βέλεθ.
ΠΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ
Δύσκολα να ξεχάσουμε πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει τέτοια παιχνίδια όπου στην μια από τις 2 φορές που περνάει το κέντρο ο αντίπαλος να βρίσκει δίχτυα. Σήμερα ευτυχώς δεν έγινε αυτό. Δεν έγινε γιατί ο ΑΡΗΣ δεν επέτρεψε στη Λαμία να σκεφθεί ότι μπορεί να απειλήσει. Ήταν σωστά στημένος και κρατούσε με ευκολία την μπάλα ακόμη και όταν οι αντίπαλοι μας πίεζαν. Ο Γκαρθία απουσίαζε και δεν έψαχνε όλη η ομάδα τον τρόπο να τον βρει και να τον συνδυαστεί μαζί του. Είδαμε τις πτέρυγες επιτέλους να συμμετέχουν στο παιχνίδι με τον Φετφατζίδη να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Ενώ και στα αριστερά αν και ο Σίστο ήταν από τους χειρότερους, ο Μεντίλ(που μπήκε από σπόντα λόγω τραυματισμού του Φρίντεκ στο 5’) ήταν ασταμάτητος και κάλυπτε όλη την πλευρά με τεράστια ευκολία. Φάσεις σαν και αυτή του 0-1 κάναμε άλλες 5 στο παιχνίδι. Δεν έγιναν όλες γκολ αλλά αυτές οι προσπάθειες έλειπαν στα προηγούμενα παιχνίδια γιατί τα πάντα έπρεπε να περάσουν από τον άξονα. Πέρα του Μορόν και τον Μεντίλ που ξεχωρίσαν κανείς δεν μπορείς να πεις ότι έκανε κάτι το σπουδαίο. Όλοι όμως μαζί είχαν έναν ενεργό ρόλο και συμμετοχή στο παιχνίδι. Και αυτό ίσως είναι η παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για τη συνέχεια όπου περιμένουμε να δούμε και άλλους παίκτες σαν τον Μεντίλ να μπαίνουν και να κάνουν τη διαφορά.
ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ
Με τον Λορέν Μορόν να σκοράρει 2 φορές και τον Μεντίλ να οργώνει την αριστερή πλευρά και να δίνει την ασίστ για το πρώτο γκολ, ο ΑΡΗΣ επέστρεψε στις νίκες ύστερα από περίπου 1.5 μήνα! Κατάφερε να ξεπεράσει τις απουσίες του, το κακό φεγγάρι και επιτέλους να εξαργυρώσει τη βελτίωση του Β ημίχρονου με 2 γκολ. Σημαντική νίκη για την ομάδα μας σε ένα χρονικό σημείο όπου όλα έμοιαζαν δυσοίωνα . Όχι ότι με αυτή τη νίκη ξαφνικά έστρωσαν όλα αλλά σίγουρα βοηθάει τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Μετά τις «δυνατές» αποχωρήσεις αναμένουμε και την ανάλογη ενίσχυση.
Σημαντική ευκαιρία να ανακάμψει βαθμολογικά και να δώσει ένα ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα έχασε ο ΑΡΗΣ μας στο Περιστέρι όπου ηττήθηκε με 73-68. Μπορεί αυτή τη φορά η ομάδα να μην διασύρθηκε και να έφθασε πολύ κοντά στη νίκη αλλά όταν το χιλιοταλαιπωρημένο Περιστέρι που είχε και αυτό τις δικές του σημαντικές απουσίες σου κάνει ανατροπή από το -20 τότε η πίκρα και η ντροπή είναι ανάλογη της 40άρας… Ίδια αποτελέσματα και ίδιες δικαιολογίες από τον Καστρίτη που συνεχίζει απτόητος να ισοπεδώνει την καψούρα μας με τις «προπονητικές του ικανότητες» και την υπεροψία του.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ
10’ τρίβαμε τα μάτια μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε πάνω στο παρκέ. Συγκεντρωμένος σε άμυνα και ριμπάουντ, υπομονή και σωστή κυκλοφορίας στην επίθεση. Ο ΑΡΗΣ έκανε τα πάντα σωστά πάνω στο παρκέ, ήταν εύστοχος και κατάφερε να φθάσει στο +20 περίπου 2’ πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Γουίλις, Κούπερ, Ρόμπερτς, Μποχωρίδης, Φιγκερόα και Τολιόπουλος έμοιαζαν αποφασισμένοι να καθαρίσουν από νωρίς την υπόθεση νίκη.
ΔΟΚΤΩΡ ΤΖΕΚΙΛ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΪΝΤ
Από το παιχνίδι με την Μπούργκ είχαμε να δούμε τον ΑΡΗ να παίζει τόσο καλά και προς στιγμή πιστέψαμε ότι ίσως μετά τη νίκη με τον Κολοσσό, τουλάχιστον στο ελληνικό πρωτάθλημα ίσως ήρθε η ώρα να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ. Έλα όμως που τελικά η ομάδα αποφάσισε να μιμηθεί τον γνωστό χαρακτήρα Δρ.Τζέκιλ και το alter ego του τον κ.Χάιντ. Άλλος ΑΡΗΣ σε όλη τη συνέχεια του παιχνιδιού. Όσο κυλούσε το παιχνίδι, τα πρώτα δέκα λεπτά έμοιαζαν με εικόνες που ξεθώριαζαν μέχρι στο σημείο που κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει το τι απεικόνιζαν!
ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ
Ξαφνικά η άμυνα χαλάρωσε, τα ριμπάουντ χανόντουσαν, στην επίθεση έκανε ο καθένας του κεφαλιού και αν κατά τύχη έμπαινε κανα σουτ αντιστεκόμασταν στο μαχητικό Περιστέρι. Και όταν επιστρέφεις από το -20 λογικό είναι να έχεις την ψυχολογία με το μέρος σου και όλα τα μεγάλα σουτ να τα βάζεις όπως τα έβαλαν σήμερα οι αντίπαλοι μας. Σουτ στα οποία δεν είχαμε καμία απάντηση είτε βαρούσαμε από τα 8 μέτρα είτε βαρούσαμε εντελώς αμαρκάριστοι.
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΣΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ
Μετά και το σημερινό παιχνίδι και την ήττα πλέον επιβεβαιώθηκαν οι φοβίες μας. Οι φοβίες μας που θέλουν τον κόουτς Καστρίτη να τα έχει χαμένα σε τέτοιο βαθμό που να αποτελεί κίνδυνο για την ομάδα. Όταν προηγείσαι με 20 πόντους η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Διαχείριση σαν και αυτή που έπρεπε να κάνει πρώτα ο Καστρίτης από τον πάγκο και να ακολουθήσουν και οι παίκτες εντός των 4 γραμμών. Όταν όμως ο κόουτς διακατέχεται από μια μόνιμη σύγχυση πως να κουμαντάρει τους παίκτες του; Έψαχνες σκορ και τον Γουίλις τον είχες στον πάγκο. Προτίμησε να δώσει 5’ παραπάνω στον Λαζέφσκι που σε 21’ 33’’ είχε 5 βολές, 2 ριμπάουντ και 2 ασίστ! Τουλάχιστον οι υπόλοιποι τολμάνε και σουτάρουν. Λαζέφσκι και Χότζ ούτε το σθένος να σουτάρουν δεν έχουν. Βέβαια και οι υπόλοιποι που σκόραραν ήταν άστοχοι αλλά πως να μην είναι όταν η ομάδα δεν έχεις ίχνος επιθετικού πλάνου. Το 90% των σουτ γίνονται από τραγικές συνθήκες ιδίως όταν αρχίζει να υπάρχει πίεση. Αυτή είναι η βελτίωση και τα αποτελέσματα της δουλειάς του Καστρίτη που θέλει το ταμείο να το κάνουμε στο τέλος.
ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΝΟ ΘΛΙΨΗ
Τίτλοι τέλους έπεσαν στις όποιες κρυφές ελπίδες διατηρούσαμε στο να αλλάξει η ομάδα πρόσωπο και να σκαρφαλώσει στη βαθμολογία. Μετά και την εντυπωσιακή ανατροπή …του «λαβωμένου» Περιστερίου από το -20 και την ήττα η συνέχεια του πρωταθλήματος αποκτάει διαδικαστικό χαρακτήρα. Πιο πριν περιμέναμε τους τραυματίες, μετά τις αλλαγές των ξένων, μετά να προπονηθούν όλοι μαζί και τώρα που έγιναν όλα καταλήξαμε ότι τα παιδιά είναι κουρασμένα. Στόχος πλέον να αποφύγουμε απλά τα χειρότερα. Άραγε θα καταφέρουμε;
ΥΓ. Στις λεπτομέρειες χάθηκε το παιχνίδι την Πάτρα, στις λεπτομέρειες κρίθηκε και σήμερα στο Περιστέρι. Και τα 2 θα μπορούσαμε να τα είχαμε κερδίσει. Συμβαίνουν αυτά… οι νίκες θα έρθουν. Σε αυτή την αγωνιστική περίοδο; Στην επόμενη; Τι σημασία έχει; Αφού διοίκηση και προπονητής τα βλέπουν όλα καλά, όλα καλά θα είναι. Τι όχι;
ΥΓ2. Μετά τους μακάκες της κερκίδας έχουμε και τους μακάκες τους δημοσιογράφους που τολμάνε να κάνουν ερωτήσεις και μετά πηγαίνουν και γράφουν ότι θέλουν. Συνεχίζει να μοιράζει πόνο ο κόουτς…
ΥΓ3. Θα το ξαναγράψουμε για ακόμη μια φορά. Ανήθικη η στάση του Καστρίτη που συνεχίζει και παραμένει στον πάγκο. Κρίμα για τους συνΑρειανούς στη διοίκηση που στηρίζουν και συντηρούν αυτή την κατάσταση.
Σε ένα από τα πιο ήσυχα ντέρμπι των τελευταίων ετών παρακολουθήσαμε σήμερα με τις 2 ομάδες να μοιράζονται τις εντυπώσεις και να αρκούνται στον βαθμό της ισοπαλίας. Λίγες ευκαιρίες και για τις 2 πλευρές που περισσότερο είχαν στο μυαλό τους το μηδέν στην άμυνα παρά να βρουν το γκολ. Κάτι όμως που βόλευε εξαρχής τους αντιπάλους μας που πλέον έχουν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα για την μάχη της τετράδας. Παρόλα αυτά σημασία έχει η ομάδα να επιστρέψει άμεσα στις νίκες που αγνοεί εδώ και κάμποσες αγωνιστικές.
ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΕΧΑΣΕ
Δεκαπέντε λεπτά περίπου κράτησε η κυριαρχία του ΑΡΗ μας στο παιχνίδι με ένα ξεκίνημα που σε έπειθε ότι αν συνεχίζαμε σε αυτό το ρυθμό, αργά ή γρήγορα το γκολ θα ερχόταν. Πνευματικά έτοιμοι, με καλές τοποθετήσεις, πίεση ψηλά και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας προς την επίθεση. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά ψάχνοντας την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ και αναγκάζοντας τον ποακ σε παθητικό ρόλο. Παρά την υπεροχή του στο ξεκίνημα η πρώτη και σημαντικότερη ευκαιρία για να βάλουμε το γκολ ήρθε στο 25’ από λάθος του αντιπάλου με τον Νταρίντα αρχικά αν και σε πλεονεκτική θέση να αιφνιδιάζετε και το σουτ του Σουλεϊμάνοφ στη συνέχεια να το μπλοκάρει ο Κοτάρσκι.
ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΘΙΖΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Πλησιάζοντας προς το ημίχρονο η όλη εικόνα του αγώνα είχε αλλάξει. Ξαφνικά η πίεση ψηλά σταμάτησε, οι παίκτες μας έδειχναν πιο φοβισμένοι και από εκεί που με 2-3 κινήσεις βγαίναμε μπροστά ξεκίνησε μια ταλαιπωρία της μπάλας στο δικό μας μισό και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να ανέβουν και να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν ακόμη και να πάρουν τη νίκη. Τα προβλήματα στην αμυντική μας λειτουργία γινόταν ολοένα και πιο έντονα, τα λάθη πιο συχνά και η μόνιμη διστακτικότητα στην επίθεση μπλόκαρε τη δημιουργία κάθε ουσιαστικής ευκαιρίας. Ο Κουέστα και ο Φαμπιάνο στα κρίσιμα προστάτεψαν την εστία, στην επίθεση όμως τα σουτ των Μόντσου, Σιφουέντες και Γκαρθία που έγιναν υπό σχετικά καλές προϋποθέσεις δεν βρήκαν στόχο. Στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και οι 2 ομάδες έμοιαζαν να κάθονται στο Χ χωρίς να έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Με τον Φρίντεκ να αγωνίζεται τελικά κανονικά αν και ανέτοιμος, τον Γκαρθία να μετατοπίζεται στις πτέρυγες(αν και σύγκλινε διαρκώς στο κέντρο), τον Νταρίντα στο κέντρο ως αντι-Γκαρθία, τον Φαμπιάνο τελικά να καλύπτει τη θέση του δεξί μπακ και τον Βέλεθ να τον αναπληρώνει στο κέντρο της άμυνας ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με ένα σχήμα ανάγκης με τους πιο ετοιμοπόλεμους παίκτες που πιθανόν να είχε ο Ουζουνίδης. Ως ένα βαθμό όλες αυτές οι επιλογές απέδωσαν μιας και τα προβλήματα που έπρεπε να διαχειριστεί ο κόουτς ήταν πολλά. Επί της ουσίας όμως ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να είναι όσο αποτελεσματικός ήθελε και έπρεπε να είναι ώστε να πάρει τη νίκη. Ναι μεν ο συμπολίτης πουλάει ακόμη το παραμύθι της διεκδίκησης του πρωταθλήματος αλλά εμείς ούτε σαν παραμύθι πλέον δεν μπορούμε να αναφέρουμε την 4η θέση. Το παιχνίδι ήταν ανοιχτό από την αρχή ως το τέλος και στα 3 αποτελέσματα αλλά ο ΑΡΗΣ όφειλε να ρισκάρει. Το αν ήταν ανεβασμένος ο Σιφουέντες, αν ανταποκρίθηκε ο Φαμπιάνο και ο ανέτοιμος Φρίντεκ από την στιγμή που δεν ήρθε η νίκη δεν έχει καμία σημασία.
ΕΚΑΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Την τελευταία του ρεαλιστική ελπίδα για είσοδο στην τετράδα σπατάλησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στο Χ με τον συμπολίτη. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να ανακατέψει την τράπουλα για να καλύψει τα προβλήματα στα μπακ και στις πτέρυγες ωστόσο όμως φοβήθηκε να ρισκάρει περισσότερο και να αποδεχθεί ότι η νίκη ήταν το ζητούμενο και τίποτα λιγότερο από τους 3 βαθμούς. Δεν τα καταφέραμε και πλέον πάμε για νέους στόχους. Είτε μιλάμε όμως ακόμη για 4η θέση είτε μιλάμε για την 5η κοινός παρονομαστής είναι η νίκη και οι 3 βαθμοί. Νίκη σαν και αυτή που έπρεπε να πάρουμε σήμερα για να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η συνέχεια του πρωταθλήματος για τον Αρειανό και περισσότερο άγχος για τον συμπολίτη. Την είχαμε την ευκαιρία, την κάψαμε και αυτή.
Το αυτονόητο έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον Κολοσσό Ρόδου αν και για 3 δεκάλεπτα φρόντισε να μας τρομοκρατήσει με την απόδοση του. Στη 4η περίοδο ομάδα και κόσμος πείσμωσαν, τα έδωσαν όλα και δικαιώθηκαν! Σπουδαίος Λευτέρης Μποχωρίδης που ήταν ίσως ο μοναδικός παίκτης που μπήκε και πάλεψε όπως έπρεπε να παλέψει από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα όταν οι υπόλοιποι έμοιαζαν ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος της αναμέτρησης. Νερόβραστη αγωνία… για το μέλλον του Καστρίτη στον πάγκο της ομάδας.
ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΜΑΣ
Σε ένα οριακό(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι μετά από όσα είχαν προηγηθεί και τον ορισμό της Τσαρούχας το πως θα έμπαινε η ομάδα στον αγώνα θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της αναμέτρησης. Κόντρα στις προσδοκίες για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ μας αιφνιδίασε αρνητικά και δεχόμενος 27 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο επιβεβαίωσε ότι η κατάσταση ήταν οριακή. Με μόνιμο προβάδισμα ο Κολοσσός σχεδόν για 3 ολόκληρα δεκάλεπτα κυνηγούσαμε στο σκορ τους αντιπάλους μας που προηγήθηκαν 2 φορές με + 9 πόντους γεμίζοντας άπαντες με ακόμη περισσότερο άγχος και εκνευρισμό. Σε όλο αυτό το διάστημα ένας Μποχωρίδης ήταν συνεπής, ένας Γούντμπερι προσπαθούσε και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες εκλάμψεις και μπόλικες κακές στιγμές.
ΠΕΙΣΜΩΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΟΜΑΔΑ
Θα άντεχε η ομάδα την πίεση όσο κυλούσε ο χρόνος; Θα άντεχε ο κόσμος να βλέπει αυτό το ξεφτιλίκι; Σκεπτόμενος λογικά θα έλεγες μάλλον όχι, βιώνοντας το όμως στο φλογισμένο Παλέ θα έλεγες σίγουρα ναι! Το 45-54 στο 27’ έγινε 58-58 μέσα σε 3’! Η κερκίδα είχε πάρει φωτιά και οι παίκτες μας άρχισαν επιτέλους να αντλούν ενέργεια από αυτή. Ο κόουτς Καστρίτης θυμήθηκε ότι υπάρχει και άλλη άμυνα πέρα από αυτή που μας συνηθίζει και ξαφνικά με άμυνα ζώνης είδαμε τον ΑΡΗ να προβληματίζει τον αντίπαλο. Στην εξίσωση του αγώνα μπήκε πιο δυνατά ο Κούπερ μαζί με τον Τολιόπουλο και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Το 4ο δεκάλεπτο ήταν ένα συνεχόμενο ξέσπασμα μιας χιλιοταλαιπωρημένης ομάδας που πήρε μια ανάσα.
Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Σε παιχνίδια σαν το σημερινό τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε άρα όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε 2η μοίρα. Ο Μποχωρίδης ήταν συγκινητικός μιας και αυτός ήταν αυτός που παρέσυρε και τους υπόλοιπους στην ανατροπή. Όλοι οι υπόλοιποι ήθελαν, προσπαθούσαν χωρίς όμως συνέπεια και ψυχραιμία. Με το που ανέτρεψε το σκορ η ομάδα οι παίκτες απελευθερώθηκαν και το τέλειωσαν εύκολα. Μέχρι όμως να έρθει η ανατροπή είδαμε έναν ΑΡΗ να ζορίζεται κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας, την ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ρόστερ με φανερή έλλειψη ποιότητας. Έπρεπε ο Καστρίτης πάνω στην απελπισία του να παραμερίσει τις εμμονές του και να επιστρατεύσει για σχεδόν 10 ολόκληρα λεπτά την άμυνα ζώνης και να δούμε τον ΑΡΗ επιτέλους να αμύνεται πιο αποτελεσματικά. Καθοριστική η κίνηση του κόουτς που ελπίζω να αποτελέσει μάθημα για το μέλλον. Αν υπάρχει κοινό μέλλον…
ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΝΕΥΣΕ
Έκανε το αυτονόητο ο ΑΡΗΣ μας, πήρε την νίκη κόντρα στον Κολοσσό και απέφυγε τα ακόμη πιο εφιαλτικά σενάρια από αυτό που ήδη βιώνουμε. Άργησε σχεδόν 3 δεκάλεπτα… αλλά κάπου εκεί στο 28’ ήταν σχεδόν αδύνατο να αγνοήσεις τον παλμό και την ενέργεια της κερκίδας. Απίστευτη παράσταση από τον κόσμο του ΑΡΗ σε ένα παιχνίδι που δεν αρμόζει την ιστορία του. Παραμέρισε την πίκρα του, έπνιξε τον εγωισμό του, πείσμωσε όταν έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να κερδίσει τον Κολοσσό επί περίπου 30’ και στο τέλος δικαιώθηκε. Μπράβο στον Μποχωρίδη για την παλικαρίσια στάση του τόσο την Τετάρτη όσο και σήμερα. Μπράβο στον κόουτς που θυμήθηκε την άμυνα ζώνης, μπράβο και στους υπόλοιπους που έστω και με καθυστέρηση ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Καιρός να ασχοληθούμε και με την επόμενη ημέρα. Εκτός και αν θεωρούμε όλα αυτά που βιώνουμε φυσιολογικά.
ΥΓ. Όλο πρόβλημα νοοτροπίας βλέπουμε και όλο στεναχωριόμαστε με παίκτες και προπονητές σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ που δεν νιώθουν από ΑΡΗ, δεν νιώθουν πίεση για να πετύχουν το κάτι παραπάνω και δεν αφουγκράζονται την απογοήτευση μας στα αρνητικά αποτελέσματα και στις ιστορικές αποτυχίες. Την άλλη φορά που θα αναρωτηθείς γιατί συμβαίνει αυτό να θυμηθείς την φετινή μπασκετική χρονιά. Την χρονιά του step up, με τις 11 μεταγραφές ξένων, με τις ιστορικές ήττες, με τους μ@κ@κες και την νίκη στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Κολοσσό. Όλα φυσιολογικά, όλοι καλοί στη δουλειά τους απλά ήμασταν άτυχοι…
ΥΓ2. ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑ κάθε λογής υβριστικά και bullying προς οποιοδήποτε άνθρωπο πόσο μάλλον προς τον προπονητή της ομάδας μας και το οικογενειακό περιβάλλον του. Είναι λυπηρό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και δεν πρέπει να συμβαίνουν. Κόουτς όμως θα μου επιτρέψεις να πω αν και δεν νομίζω ότι θα το καταλάβεις όπως και δεν έχεις καταλάβει και όλα τα υπόλοιπα της φετινής χρονιάς… πραγματικά είναι επίτευγμα στον μπασκετικό ΑΡΗ να έχεις φέρει μερίδα του κόσμου στο σημείο να μην πηγαίνει στο γήπεδο ενώ έχει διαρκείας, να έρχεται κόσμος και να αποχωρεί από το 3ο δεκάλεπτο ανήμπορος να παρακολουθήσει το «θέαμα», να γιουχάρει παίκτες και προπονητή εν ώρα αγώνα και να υπάρχουν ακόμη περισσότερα ευτράπελα που δεν συνάδουν με την ποιότητα και το ήθος του κόσμου του ΑΡΗ.
Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στην Πάτρα και παρά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε ύστερα από 2 παρατάσεις λύγισε. Η ομάδα έπαιξε άμυνα, βρήκε λύσεις στην επίθεση, έβγαλε αντίδραση κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά τα νεκρά διαστήματα πνευματικής συγκέντρωσης ήταν αυτά που του στοίχισαν. Πλέον ο ΑΡΗΣ έχει αποκτήσει στόχο να αποφύγει τα χειρότερα κάτι όμως που δεν πτοεί καθόλου τον Καστρίτη που συνεχίζει να ζει στον κόσμο του αλλά και την διοίκηση που τον στηρίζει άνευ λογικής.
ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ
Από τις σπάνιες φορές που ο ΑΡΗΣ ξεκινάει το παιχνίδι βγάζοντας ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ. Η ομάδα με το που πάτησε στο παρκέ φαινόταν ετοιμοπόλεμη και έτοιμη να πάρει το πολύτιμο διπλό. Ο Μποχωρίδης, Γουίλις, Τολιόπουλος και Κούπερ ήταν ζεστή στην επίθεση ενώ στην άμυνα έδινε ρυθμό ο Γούντμπερι. Οι παίκτες του Προμηθέα ζοριζόντουσαν και στις 2 πλευρές του γηπέδου με αποτέλεσμα λίγα λεπτά πριν το ημίχρονο να προηγηθούμε με +7.
ΕΧΑΝΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Και ενώ η ομάδα σε έπειθε ότι το έχει σήμερα ξαφνικά λίγο πριν το ημίχρονο έπαθε το πρώτο μπλακ άουτ. Το +7 με συνοπτικές διαδικασίες μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε -7 και έδωσε ένα τεράστιο ψυχολογικό ντοπάρισμα στους αντιπάλους μας. Δεν τα παράτησε η ομάδα με τον Τολιόπουλο να γίνεται πιο επιθετικός και τον Γουίλις να παρεμβαίνει με κάθε τρόπο στο παιχνίδι. Κάθε φορά όμως που πλησιάζαμε στο σκορ στο τέλος η μια κακή επιλογή διαδεχόταν την άλλη με αποτέλεσμα να κυνηγάμε διαρκώς στο σκορ. Προφανώς και υπήρχε εκνευρισμός για αρκετές αποφάσεις των 3 διαιτητών αλλά κάπου έπρεπε να επικρατήσει και ψυχραιμία. Τόσο πάνω στο παρκέ όσο και στον πάγκο.
ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΤΤΑ
Το +8 του Προμηθέα 3’ 26’’ πριν το τέλος έδειχνε ότι δύσκολα θα το γυρνούσαμε. Ωστόσο οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Με τον Γούντμπερι να παραμένει βράχος στην άμυνα, τον Κούπερ να σκοράρει με κάθε τρόπο και τον Τολιόπουλο να προσθέτει μια τρίποντη βόμβα σχεδόν από το πουθενά πήγαμε στην παράταση. Μάλιστα στην παράταση είχαμε 3 ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά το τυχερό τρίποντο του Λούντζη στην λήξη της 1ης παράτασης. Στη 2η παράταση ο Προμηθέας βρήκε κάμποσα μεγάλα σουτ και αυτά ουσιαστικά οδήγησαν στην ήττα.
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
Ξεκάθαρα ότι παρακολουθούμε από το καλοκαίρι έως και σήμερα φέρει απόλυτα την υπογραφή του Καστρίτη. Ακόμη και σήμερα όπου οι Χότζ και Λαζέφσκι αγωνίσθηκαν με τον Νόλεϊ(που ξαφνικά έγινε κωλόπαιδο και αυτός) να είναι ήδη στην πατρίδα του και τον Ρόμπερτς εκτός αποστολής. Και τι έγινε αν δεν έχεις σέντερ ή λίγη αθλητικότητα στο παιχνίδι σου; Μάλλον τίποτα θα σου πει ο Καστρίτης όπου συνεχίζει να βλέπει στο πρόσωπο του Λαζέφσκι τον Ντίρκ Νοβίτσκι…. Όπως και το να μην κάνεις φάουλ και να επιτρέψεις το τρίποντο στην τελευταία επίθεση είναι μια επιλογή. Μετά Χριστόν προφήτες θα πει κανείς αλλά δεν παύει να είναι και αυτό μια επιλογή που πήρε ο κόουτς. Αποτέλεσμα όλων αυτών των επιλογών ο ΑΡΗΣ να παλεύει στις τελευταίες θέσεις και να αρκείται σε μια ομολογουμένως καλή προσπάθεια που έγινε σήμερα και κρίθηκε στις λεπτομέρειες.
ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΤΟΧΟ
Έπεσε μαχόμενος… ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα μετά από 2 παρατάσεις και παραμένοντας μαλωμένος με τη νίκη. Ούτε στα «κρίσιμα» ανταποκρίθηκε η ομάδα που συνεχίζει να πληρώνει τις κουραστικά επαναλαμβανόμενες λανθασμένες επιλογές του κόουτς Καστρίτη που μας έχουν οδηγήσει στον πάτο της βαθμολογίας. Πλέον αποκτήσαμε «στόχους» και ετοιμαζόμαστε για «τελικούς» και αυτό πραγματικά ήθελε μεγάλη προσπάθεια για να το πετύχετε. Κρίμα…
ΥΓ. Ούτε το κουράγιο να αναφερθούμε στη διαιτησία όπως μας έχει καταντήσει ο μπασκετικός ΑΡΗΣ φέτος. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τους 3 διαιτητές αλλά δεν βλέπεις συχνά σε ένα παιχνίδι 4 με 5 φορές να γίνονται εσκεμμένα φάουλ, ο παίκτης που το έκανε να σηκώνει το χέρι και οι διαιτητές να μην σφυρίζουν τίποτα.
ΥΓ2. Νολεϊ out - Χοτζ in , Ρόμπερτς out – Λαζέφσκι in . Κάθε επιλογή και ένα ακόμη λάθος!
ΥΓ3. Μην ξαναμιλήσει κανείς για «κινδύνους» και «τελικούς» γιατί θα τον μαλώσει ο κόουτς που δεν ασπάζεται την αισιοδοξία. Το ταμείο στο τέλος…
Αισθητά σημάδια βελτίωσης έδειξε ο ΑΡΗΣ μας σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι όπως ήταν αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό. Ωστόσο αυτή η βελτίωση όπως ήταν αναμενόμενο… δεν ήταν αρκετή για να πετύχει κάτι περισσότερο από μια «τιμητική» ήττα. Αρκετός κόσμος στο γήπεδο κόντρα στο κλίμα απογοήτευσης για την συνολική πορεία της ομάδας αλλά και τις επαναλαμβανόμενες εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις του Καστρίτη που αυτή τη φορά μας μάλωσε που αγχώνουμε την ομάδα με τα «πρέπει»…
ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΤΖ «ΚΑΥΤΟ» ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Με τον Χότζ να επανεμφανίζεται στο γήπεδο μετά από εκείνο το παιχνίδι με τον ποακ ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και για τη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές αντιδράσεις, στα ριμπάουντ οι Γουίλις, Γούντμπερι και Ρόμπερτς έλεγχαν την κατάσταση και στην επίθεση υπήρχαν σωστές επιλογές και αποτελεσματικότητα με κύριο εκφραστή τον Χότζ που ξεκίνησε με 4 στα 4 τρίποντα. Το 38-32 περίπου στα μέσα του 2ου δεκαλέπτου ήταν κυρίως αποτέλεσμα της συνολικής καλής μας παρουσίας. Το κακό όμως τελείωμα στα τελευταία δεύτερα του ημιχρόνου που επέτρεψε στον αντίπαλο μας να προσπεράσει έδειχνε ότι χρειαζόμασταν πολλά περισσότερα για να διεκδικήσουμε τη νίκη.
ΦΡΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΓΚΡΙ», ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΤΑ
Όταν απέναντι σου έχεις μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό κάθε λάθος στοιχίζει. Είτε μιλάμε για λάθος δικό σου, είτε μιλάμε για λάθη των διαιτητών. Άλλοι διαιτητές βγήκαν στο 3ο δεκάλεπτο καταπίνοντας την σφυρίχτρα τους όποτε έπαιζε άμυνα ο Ολυμπιακός και επιτρέποντας του να βρει ρυθμό σε άμυνα και επίθεση. Ο ΑΡΗΣ σε αυτό το ερυθρόλευκο ξέσπασμα απάντησε με αστοχία και ακόμη περισσότερα φθηνά λάθη με αποτέλεσμα γρήγορα το παιχνίδι να αποτελέσει τυπική διαδικασία με τον νικητή γνωστό από νωρίς. Η βιασύνη του Καστρίτη να πετάξει «λευκή πετσέτα»
ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΔΡΟΜΟ
Αυτά τα 15’ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ότι το πιο ελπιδοφόρο είδαμε σήμερα ενόψει της συνέχειας. Φυσικά σε αυτή την καλή εικόνα καταλυτικό ρόλο έπαιξε η ευστοχία του Χότζ που πιθανόν να ήταν και κάτι τυχαίο. Η ουσία όμως είναι ότι για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα ο ΑΡΗΣ έμοιαζε με ομάδα. Είχε συγκέντρωση στην άμυνα, δύναμη στις διεκδικήσεις, υπομονή και αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Όλα αυτά όμως κάπου έλαβαν τέλος κάπως άκομψα, βιαστικά και με χαρακτηριστική ευκολία. Δεν βρήκε κάποια λύση ο Καστρίτης, δεν το ζόρισε και πολύ και έτσι απλά αποδεχθήκαμε την ήττα όπως ακριβώς την είχαμε «κυκλώσει» από την αρχή της χρονιάς… Ανεβασμένος ο Τολιόπουλος σε σχέση με το προηγούμενο κακό παιχνίδι του, θετικός ο Ρόμπερτς όπως και οι Γούντμπερι και Κούπερ αν και μπορούσαν να δώσουν περισσότερα. Εκτός ρυθμού ο Φιγκερόα, μέτριος και ο Γουίλις αλλά είχαν απέναντι τους αρκετά καλούς αμυντικούς.
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΝΙΚΕΣ
Πάλεψε όσο μπορούσε, είχε κάποια καλά διαστήματα, έδειξε ότι βελτιώνεται αλλά ως εκεί. Ξεχώρισε ο Χότζ με 23 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας αλλά και 5 κλεψίματα στην 2η ουσιαστική του εμφάνιση από το ξεκίνημα της χρονιάς. Παραμένει το πρόβλημα στην άμυνα αλλά και τα φθηνά λάθη στην επίθεση από την στιγμή που η κούραση κάνει την εμφάνιση της. Παρόλα αυτά ακολουθούν παιχνίδια όπου εκεί δεν γίνεται να αρκεστούμε στην βελτίωση και την προσπάθεια. Η ομάδα χρειάζεται νίκες και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.
ΥΓ. Στενάχωρες αλλά ρεαλιστικές οι δηλώσεις του Μπαρτζώκα. Από την άλλη αυτές του Καστρίτη ήταν μόνο στενάχωρες… μιας και ΑΡΗΣ χωρίς «πρέπει» δεν γίνεται να υπάρχει. Είτε βολεύει τον εκάστοτε προπονητή, παίκτη, διοικητικό παράγοντα είτε όχι, στον ΑΡΗ υπάρχει και το «πρέπει» της νίκης αλλά και πίεση για να πετύχεις τους όποιους στόχους. Και όταν οι στόχοι σου περιορίζονται σε ένα καλό πλασάρισμα στην βαθμολογία ακόμη και το πως το πετυχαίνεις έχει τη σημασία του. Αν δεν το καταλαβαίνεις όλο αυτό υπάρχει πρόβλημα.
ΥΓ2. Σχεδόν γεμάτο το Παλέ παρά την τραγική πορεία της ομάδας. Καλό είναι να τα θυμόμαστε και αυτά προτού μιλήσουμε για γκρινιάρηδες, ανθρωποφάγους οπαδούς χωρίς ενσυναίσθηση της κατάστασης.
Άλλη μια προσπάθεια του ΑΡΗ μας να ανακάμψει έμεινε στην μέση. Η ομάδα επέστρεψε από το -20 αλλά η μόνιμη αδυναμία στην άμυνα και η εμμονή στα λάθη δεν της επέτρεψε να διεκδικήσει τη νίκη μέχρι το τέλος. Κακή προσέγγιση και από τον κόουτς που μάλλον δεν είχε διαβάσει καθόλου τον αντίπαλο και επέμεινε σε μια άμυνα όπου εύκολα οι παίκτες της ΑΕΚ μπορούσαν να σπάσουν. Σε αδιέξοδο η ομάδα που φαίνεται να εθίζεται στις εύκολες ήττες και τις κατοστάρες.
ΜΠΗΚΕ ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ
Αρκετά δυνατά μπήκε στο πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα μας με τους Γούντμπερι, Κούπερ και Γουίλις να βρίσκουν τους τρόπους να σκοράρουν και να συντηρούν ένα ελαφρύ προβάδισμα για την ομάδα μας. Στο τέλος όμως του πρώτου δεκαλέπτου φάνηκε η όποια συγκέντρωση υπήρχε να χάνεται και η ΑΕΚ από το πουθενά να αρπάζει την ευκαιρία και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να προσπερνάει με +5! Η αρχή του κακού έγινε στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου η κορύφωση του όμως έγινε στο 2ο δεκάλεπτο όπου εκεί πραγματικά η ομάδα απλά έκατσε σε μια άκρη και παρακολούθησε την ΑΕΚ να κάνει ότι γουστάρει μέσα στο γήπεδο. Το 49-29 λίγο πριν το ημίχρονο έμοιαζε με βιαστικούς τίτλους τέλους άλλης μιας προσπάθειας του ΑΡΗ μας να ανακάμψει.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΔΕΝ ΚΟΒΟΝΤΑΙ
Αν και με τους Χέιλ και Κουσμίνσκας η ΑΕΚ έμοιαζε να καθαρίζει εύκολα το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση στο γήπεδο. Με τους Γούντμπερι, Γούιλις και Νόλεϊ να μην καταθέτουν τα όπλα η ομάδα μας σιγά σιγά ροκάνισε την διαφορά και έφθασε στο -4 με αρκετό χρόνο για να ολοκληρώσει την ανατροπή. Εκεί όμως φάνηκε η έλλειψη πλάνου, η απουσία ρόλων στην ομάδα και φυσικά η «απόσταση» που υπάρχει μεταξύ παικτών και προπονητή. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι ο Νόλεϊ για ακόμη μια φορά από εκεί που ήταν εκ των κορυφαίων παραδόθηκε στην αφέλεια του… χωρίς να υπάρχει κανείς εκτός των 4 γραμμών να τον επαναφέρει αλλά και χωρίς να υπάρχει κάποιος εντός των 4 γραμμών να του πάρει την μπάλα από τα χέρια και να βγει μπροστά. Καμία ομαδική προσπάθεια και συγχρονισμένη σκέψη, παρά μόνο ατομικές ενέργειες και εμπνεύσεις από γηπεδάκια με χαμηλές μπασκέτες που κατέληγαν σε λάθη.
ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ
Καθαρά ποσοτικά το μέτρησε ο Καστρίτης το παιχνίδι χωρίς καν να μπει στην διαδικασία να δει τι στυλ παίκτες έχει η ΑΕΚ και ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να τους αντιμετωπίσει. Για αυτό και επέλεξε να αφήσει τον Ρόμπερτς εκτός δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην περιφερειακή άμυνα μιας και εκεί σου λέει υπάρχει η δύναμη της ΑΕΚ. Έλα όμως που για παίκτες σαν τον Χέιλ το ένας με ένας είναι βούτυρο στο ψωμί του. Ενώ μάλλον αγνόησε εντελώς την ύπαρξη ενός παίκτη σαν τον Κουζμίνσκας. Αντιθέτως ο κόουτς επέμεινε στις αρχές του παρασέρνοντας τους παίκτες του να μαρκάρουν στο κέντρο ακόμη και τους ψηλούς , αφήνοντας άδεια την ρακέτα μας και οδηγώντας τους σε ανούσια φάουλ και βολές. Καλή η πιεστική άμυνα ψηλά αλλά δεν γίνεται να πηγαίνεις πάντα για το κλέψιμο. Ιδιαίτερα όταν δεν έχεις παίκτες ικανούς να το ακολουθήσουν. Χότζ και Νόλεϊ ήταν μια μόνιμη τρύπα στην άμυνα. Ενώ και ο Λαζέφσκι για πολλοστή φορά φάνηκε λίγος αν και προσπάθησε. Όχι ότι οι υπόλοιποι έθελξαν αλλά και πως να δείξουν το κάτι διαφορετικό όταν ο ΑΡΗΣ μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι. Κάπως έτσι πήγε η διαφορά στους 20 πόντους, κάπως έτσι ο Νόλεϊ από κορυφαίος έγινε ξανά μοιραίος. Τουλάχιστον είχε συμμετοχή στο παιχνίδι σε αντίθεση με τον Χότζ.
ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΤΩΝΟΥΝ
Λίγος στην άμυνα, πολύς… στα λάθη από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Προσπάθησαν τα παιδιά… επέστρεψαν από το -20 αλλά ως εκεί. Εύκολα η ΑΕΚ πήρε τη νίκη που ήθελε δίνοντας αναβολή στην «αντεπίθεση» που αναμένουμε εδώ και καιρό από τον Καστρίτη και τους παίκτες του. Οι πληγές του καλοκαιριού θέλουν τον χρόνο τους για να κλείσουν. Χρόνος που όσο περνάνε οι αγωνιστικές και οι κατοστάρες διαδέχονται η μια την άλλη, μοιάζει με πολυτέλεια. Ας ευχηθούμε η νέα χρονιά να μας φέρει πίσω τους τραυματίες, να προπονηθούν τα παιδιά όλα μαζί και να δούμε επιτέλους την ομάδα να σηκώνει κεφάλι. Διαφορετικά θα είναι πολύ ζόρικο το 2025.
ΥΓ. Ξέρει ο κόουτς να σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Χότζ ή Νόλεϊ ή κάποια έκπληξη; Σε μια φυσιολογική ομάδα αυτό θα ήταν ξεκάθαρο, στον φετινό ΑΡΗ όμως όχι.
Με μια αδικαιολόγητη κακή παρουσία στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες πέταξε ότι έχτισε στα πρώτα 45’ και το προβάδισμα με 0-1 και γνώρισε την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης. Όσο και αν άρεσε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο, η εικόνα της στην επανάληψη και ο τρόπος που διαχειρίστηκε το παιχνίδι διέγραψε τα πάντα. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να αλλάξει τα πράγματα αλλά οι παίκτες του είχαν διαφορετική γνώμη.
ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ
Λίγα λεπτά χρειάστηκαν οι παίκτες και των 2 ομάδων για να «ζυγίσουν» το βρεγμένο γήπεδο και να αρχίσουν να ψάχνουν το γκολ. Τα κόλπα της μπάλας και το ολισθηρό χορτάρι επέτρεπε στις 2 ομάδες έστω και με άναρχο τρόπο να βγαίνουν μπροστά και να ψάχνουν το γκολ. Ο Σίστο μόλις στο τρίτο λεπτό πρόσθεσε στο παλμαρέ του άλλη μια διπλή ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται. Λίγα λεπτά αργότερα ευτυχώς και ο Καλτσάς τον μιμήθηκε χάνοντας και αυτός με τη σειρά του το άχαστο. Στη συνέχεια οι παίκτες μας ανέβασαν αισθητά την απόδοση τους, έμοιαζαν να είχαν αντιληφθεί στο απόλυτο τις ιδιαιτερότητες του γηπέδου και με σωστή πίεση και εξαιρετικό passing game πήραν τον έλεγχο του αγώνα. Ο Σαβέριο πέταξε άλλη μια καλή ευκαιρία στο 27΄ αλλά λίγα λεπτά αργότερα ο Σίστο έβγαλε την ασίστ και ο Ζαμόρα με μια εξαιρετική γυριστή κεφαλιά έγραψε το 0-1! Το εντυπωσιακό πέρα από το προβάδισμα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ μετά το γκολ όχι μόνο δεν οπισθοχώρησε αλλά συνέχισε να κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο.
ΜΟΥΣΚΕΨΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ
Με την αίσθηση ότι ο ΑΡΗΣ θα βρει αργά ή γρήγορα και 2ο γκολ μπήκαμε στα αποδυτήρια, με έναν εντελώς διαφορετικό ΑΡΗ βγήκαμε. Ότι εντυπωσιακό είχαμε δει στα πρώτα 45’ όσο κυλούσε ο χρόνος έμοιαζε με μακρινή ανάμνηση. Αδικαιολόγητη οπισθοχώρηση, λάθη επί λαθών και ο απόλυτος αποσυντονισμός στα μετόπισθεν. Χαρακτηριστική η φάση της ισοφάρισης του Αστέρα στο 59’ με την άμυνα σχεδόν παραταγμένη να περιμένει την παράλληλη σέντρα και τελικά όταν γίνεται αυτή να παραμένει αδρανής. Ο Μανού Γκαρθία έχασε μοναδική ευκαιρία για να μας βάλει ξανά μπροστά και από εκείνο το σημείο και μετά… είδαμε κόπωση μόνο στους δικούς μας παίκτες και ένα ακόμη πιο καταπονημένο γήπεδο που αποτελούσε πρόβλημα μόνο για εμάς! Ο Αστέρας πατούσε ολοένα καλύτερα και χωρίς να χρειαστεί να πιέσει ή να δημιουργήσει αρκετές ευκαιρίες βρήκε με ένα μακρινό γέμισμα και μια απίθανη κεφαλιά του Μακέντα και το 2ο γκολ στο 76’ . Η έλλειψη αντίδρασης στα εναπομείναντα λεπτά ήταν το κερασάκι μιας άνοστης τούρτας.
ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ;
Πόσο εύκολο είναι να διαχωρίσεις το παιχνίδι σε Ά και Β ημίχρονο όταν το έχεις χάσει για να μοιραστείς τον ενθουσιασμό σου για τον ΑΡΗ των πρώτων 45’; Τους έψησε ο Ουζουνίδης, είναι η διαφορετική φιλοσοφία με τον Μάντζιο; Η ομάδα πάντως είχε ότι χρειαζόταν ένα παιχνίδι στην βροχή. Δύναμη, μυαλό και πλάνο! Με 0-1 πήγε στο ημίχρονο και με μια παρουσία που δεν χωρούσε αμφισβήτηση. Τι έγινε στο Β ημίχρονο μόνο οι ίδιοι οι παίκτες μπορούν να μας το πουν. Υπήρξε κάποια οδηγία διαφορετική από το πρώτο που άλλαξε τα πάντα ή υπήρξε κάτι άλλο; Τι να σου κάνει ο Ουζουνίδης; Ναι η είσοδος του Σιφουέντες δυσκόλεψε τα πράγματα μιας και μέχρι να συνηθίσει το γήπεδο χάθηκε το παιχνίδι… Ωστόσο δεν ήταν μόνο ο Σιφουέντες το πρόβλημα μιας και όλοι είτε λίγο είτε πολύ ο καθένας ξεχωριστά έμοιαζε αγνώριστος σε σχέση με τα πρώτα 45’. Φταίνε οι παίκτες; Φταίει ο προπονητής; Φταίει η έλλειψη εσωτερικού ανταγωνισμού; Ευθύνη του Ουζουνίδη πάντως είναι να βρει τι φταίει και να το διορθώσει.
ΑΓΝΩΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ, ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
Αποφασισμένος να γκρεμίσει ότι έχτισε στα πρώτα 45’ μπήκε στο Β ημίχρονο και για κακή μας τύχη το κατάφερε μια χαρά… Κυρίαρχος στο γήπεδο και με 0-1 προβάδισμα μπήκε στα αποδυτήρια, δεν βγήκε όμως ποτέ στο Β ημίχρονο και στο τέλος δεν έμεινε ούτε ο βαθμός της ισοπαλίας. Από τα μπράβο του πρώτου ημιχρόνου, στο «τι βλέπουμε πάλι Θεέ μου» του Β ημιχρόνου. Κρίμα μιας και αυτοί οι 3 βαθμοί ήταν ιδιαίτερα σημαντικοί και θα επέτρεπαν στην ομάδα να παραμείνει πολύ κοντά στην κορυφή, στον νέο μας προπονητή να δουλέψει με λιγότερη πίεση αλλά και σε όλους μας να κάνουμε πιο ευχάριστες γιορτές.
ΥΓ. Από την μια οι μεταπτώσεις στην απόδοση που σε τρελαίνουν, από την άλλη η έλλειψη αντίδρασης όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στο σκορ που σε ισοπεδώνει.
Ούτε το τελικό σκορ της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό δεν μας πάει η καρδιά να πληκτρολογήσουμε. Ακόμη και σε ένα παιχνίδι όπου κάθεσαι προετοιμασμένος μέχρι και για μια τριαντάρα στο κεφάλι, ο Καστρίτης και οι παίκτες του έχουν τον τρόπο να σε εκπλήξουν. Να σε εκπλήξουν με την έλλειψη προσπάθειας, συγκέντρωσης και ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ της όλης κατάστασης. Όταν όμως ο ίδιος ο κόουτς δεν νιώθει ότι οφείλει να πει μια συγγνώμη προς τον κόσμο για αυτό που βιώνουμε τι να περιμένουμε και από τους παίκτες του.
ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Με μια δικαιολογία και μια υπόσχεση για το μέλλον στο στόμα πορεύεται ο Καστρίτης από το καλοκαίρι έως και σήμερα. Από την μια οι τραυματισμοί από την άλλη το όταν θα μαζευτούμε όλοι μαζί θα δείτε. Το τραγικό όμως στην όλη κατάσταση είναι ότι ο κόουτς πιστεύει ότι αυτή η εξήγηση καλύπτει τα πάντα. Αυτούς που στην άμυνα είναι αλλού για αλλού, αυτούς που δεν τρέχουν να γυρίσουν, αυτούς που στα ριμπάουντ παρακολουθούν απλά αν θα έρθει η μπάλα πάνω τους, αυτούς που στην επίθεση τρέμουν με το που πιάσουν την μπάλα ή στο άλλο άκρο νομίζουν ότι παίζουν στην γειτονιά τους.
ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΟΥ
Απλά ξεκάθαρα τα πράγματα για όποιον δεν ψάχνει δικαιολογίες. Χότζ, Λαζέσφκι, Μπάνκς προοριζόντουσαν για βασικοί, Νόλεϊ 6ος στο ροτέισον και ο Ρόμπερτς μαζί με τον Χατζηδάκη να ανταγωνίζονται για την πρώτη αλλαγή στη θέση του σέντερ. Χότζ, Μπάνκς, Νόλεϊ και Ρόμπερτς φαίνεται να μην έχουν την παραμικρή ιδέα για το πως παίζεται το άθλημα στην Ευρώπη. Ακόμη και αν βγάλουν κάποια καλή άμυνα ή κάνουν κάποιο κλέψιμο ή μπλοκ αυτό είναι καθαρά συμπτωματικό. Όταν όμως δεν ξέρεις πως να βάζεις το κορμί σου σε άμυνα και επίθεση, πως κινούνται οι αντίπαλοι και δεν έχεις συνηθίσεις καθόλου στο physical game τότε δεν μπορείς να προσφέρεις τίποτα και παρασέρνεις και όλους τους υπόλοιπους σε αυτό το χάλι. Ο Λαζέσφκι μοιάζει πιο έμπειρος αλλά το κορμί του είναι τόσο αδύναμο που θυμίζει έφηβο αθλητή ανάμεσα σε άνδρες. Σε ποιον να μοιράσει ασίστ ο Κούπερ αν δεν κάνει κανείς κίνηση, από ποιον να πάρει σωστό σκριν ο Τολιόπουλος για να σουτάρει με καλύτερες προϋποθέσεις, με ποιον παρέα να παίξει άμυνα ο Γούντμπερι; Και αντί από τον Οκτώβριο να αρχίσει να διορθώνει τα λάθη του ο κόουτς αποφάσισε να τζογάρει στην πλάτη του ΑΡΗ μπας και δικαιωθεί για τις αρχικές επιλογές του. Πως να δικαιωθεί όμως όταν πλέον έχει χάσει τα αποδυτήρια, οι ίδιοι οι παίκτες του κρύβονται πίσω από την δικαιολογία του κόουτς και ο καθένας κάνει ότι θέλει όποτε θέλει.
ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ
Ο ΑΡΗΣ δυστυχώς πληρώνει τις εμμονές του προπονητή και την απίστευτη ανοχή που δείχνει η διοίκηση και μια μερίδα του κόσμου στο πρόσωπο του. Μια ματιά να ρίξεις γύρω στο ελληνικό πρωτάθλημα θα δεις προπονητές και παίκτες να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα. Με γνώμονα πάντα το καλό της ομάδας! Στον ΑΡΗ όμως είμαστε πιστοί και στηρίζουμε. Στηρίζουμε προπονητές, στηρίζουμε βοηθούς προπονητών, στηρίζουμε παίκτες, στηρίζουμε παράγοντες. Τελικά όπως φαίνεται μόνο τον ΑΡΗ δεν στηρίζουμε. Διαφορετικά δεν εξηγείτε όλο αυτό.
ΥΓ. Για να μην λέμε μόνο τα αρνητικά της «διαδικασίας» του Καστρίτη και τι έχει κοστίσει στην ΚΑΕ (αλλαγές παικτών, μειωμένα εισιτήρια, λιγότερα χρήματα* από τηλεοπτικά και στοίχημα) να πούμε ότι η μη συμμετοχή του ΑΡΗ στο Final 8 του κυπέλλου μας γλιτώνει τα έξοδα μετακίνησης.
ΥΓ2. Το μεγαθήριο της Καρδίτσας με τους παίκτες έτοιμους για ευρωλίγκα που ήρθε και σου έκανε πλάκα μέσα στο Παλέ, έχασε χθες μέσα στην έδρα της από τον συμπολίτη. Αυτά για αυτούς που όλα τα δικαιολογούν.
ΥΓ3. Και ακούς μετά να λένε ότι ο προπονητής στις ομάδες είναι το εύκολο θύμα… για ρωτήστε και προς τα εδώ.
Συμφωνώ φίλε Πλάνετ,αν και ο Σουλειμάνωφ είναι από τους παίχτες που μπορούν να αναπληρωθούν σχετικά εύκολα, κυρίως ανασταλτικά βοηθούσε εδώ[…]
Νομίζω ότι τόσο ο Μάντζιος όσο και ο Ουζουνίδης αντιλαμβανόντουσαν ότι δεν αξιοποιούσαν όσο θα μπορούσαν τον Μανού Γκαρθία και[…]
Συμφωνώ με αυτό που γράφεις ότι η ομάδα ήταν πιο απελευθερωμένη παίζοντας λιγότερο με το δεκάρι και περισσότερο με τα[…]
Όταν παίζεις φοβικά, υπερβολικά αμυντικά όπως στον περσινό τελικό, δεν περιμένεις προφανώς να φανεί το δεκάρι, φίλε Πλάνετ.Εκείνο το παιχνίδι[…]
Επίσης δεν καταλαβαίνω φίλε Πλάνετ γιατί, εφόσον λέμε ότι έχουμε πρόβλημα στα εξτρέμ,δεν έμεινε ο Παναγίδης.Ηταν τόσο κακός;Με αυτόν βασικό[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!