Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ από το Καραϊσκάκη όπου δεν κατάφερε να πάρει ούτε τον βαθμό της ισοπαλίας παρόλο που προηγήθηκε με 0-1 και έδειχνε να πατάει καλά στην αναμέτρηση. Ο φθηνός τρόπος όπως μου δέχθηκε τα 2 γκολ επισκίασε τα πάντα. Σχεδόν τα πάντα… μιας και η διάθεση του Σουηδού ρέφερι να «σπρώξει» τον Ολυμπιακό με την υπερβολική 2^η κίτρινη στο Μοντόγια και το «πνίξιμο» του πέναλτι πάνω στον Νταρίντα στο ξεκίνημα του αγώνα δεν κρύβεται εύκολα.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ «ΕΠΝΙΞΑΝ» ΤΟ ΠΕΝΑΛΤΙ

Σε ένα πρωτάθλημα παρωδία με τον Ολυμπιακό να κάνει φέτος τα κουμάντα κατεβαίνεις υποψιασμένος και ελπίζεις ο ξένος διαιτητής να κάνει το χρέος του, να παίξουν οι 2 ομάδες μπαλίτσα και να κερδίσει ο καλύτερος ή και να λήξει Χ. Έλα όμως που στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν αυτό δεν γίνεται. Μόλις λίγα λεπτά μετά τη σέντρα, ο Νταρίντα υποδέχεται ωραία την μπάλα και μπαίνει στην περιοχή του Ολυμπιακού και έρχεται ο Ροντινέι και τον κλωτσάει. Έτσι απλά, χωρίς να έχει καμία σχέση με την μπάλα και ρίχνει κάτω τον Νταρίντα. Κάτι φυσικά που δεν ήταν στα πλάνα του Σουηδού διαιτητή και του Varista για αυτό και δεν είδε κανείς τους τίποτα. Όταν λοιπόν γίνεται αυτή η φάση τι να περιμένεις για τη συνέχεια; Τα φάουλ γύρω από την περιοχή του Ολυμπιακού που δεν μας τα έδιναν ποτέ; Τα σπρωξίματα πάνω στον Μορόν και τις αγκαλιές πάνω στον Φέτφα και τον Σουλεϊμάνωφ; Την ανύπαρκτη 2^η κίτρινη κάρτα – αποβολή στον Μοντόγια; Προφανώς και προσπάθησαν να κρατήσουν τα προσχήματα και ακύρωσαν τα 2 γκολ του Ολυμπιακού μιας και στις συγκεκριμένες φάσεις δεν μπορούσαν να ξαναδιαψεύσουν την εικόνα όπως έκαναν στο πέναλτι του Νταρίντα αν και ο Σουηδός όπως φάνηκε από τον φακό το πάλεψε πάρα πολύ για να μετρήσει και αυτό το γκολ.

ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Με αυτές τις συνθήκες στο παιχνίδι η ομάδα πατούσε καλά. Ήξερε πως να λειτουργεί στην άμυνα φορτώνοντας το κέντρο και αφήνοντας τις πλευρές πιο χαλαρές, είχε συγκέντρωση και μετέφερε εύκολα και γρήγορα την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση. Ταυτόχρονα είχε καλές αντιδράσεις όποτε του δινόταν η ευκαιρία και έψαχνε τη στιγμή του για να βγει μπροστά. Σε μια φάση όπου ξεκίνησε από κλέψιμο του Μορόν στον χώρο του κέντρου, οι παίκτες μας συνδυάστηκαν σωστά, η μπάλα κατέληξε πάλι στον Ισπανό όπου με μια πολύ ωραία κίνηση και ακόμη πιο ωραίο ευθύβολο σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή έκανε στο 36’ το 0-1! Στα λεπτά που ακολούθησαν μέχρι το ημίχρονο ο Φρίντεκ άνοιξε τον χορό των λαθών με τον Κουέστα όμως να σταματάει τον Μάρτινς διατηρώντας το 0-1.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΑ ΦΘΗΝΑ ΤΟΥ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΟΥ

Σε έπειθε ο ΑΡΗΣ του Α ημιχρόνου ότι μπορεί να φύγει νικητής παρόλο που ο Νίμπεργκ σφύριζε Ολυμπιακό μιας και οι αντίπαλοι μας δυσκολευόντουσαν πολύ να δημιουργήσουν φάσεις. Και επειδή δυσκολευόντουσαν είπαμε να τους βοηθήσουμε από μόνοι μας… Μόντσου και Μπράμπετς συνδυάστηκαν για να δώσουν την ευκαιρία στον Κωστούλα μόλις στο 52’ να ισοφαρίσει. Ο Μοντόγια συνέχισε να μπαίνει άγαρμπα στις φάσεις με τον Σουηδό να αρπάζει την ευκαιρία και να τον αποβάλλει σε μια φάση όπου δύσκολα δίνεται κίτρινη κάρτα. Τη χαριστική βολή την έδωσε ο Ρόουζ που έχασε τη θέση του επιτρέποντας στον Κωστούλα να γίνει ο ήρωας του αγώνα με 2 γκολ. Ένα δεύτερο γκολ λίγα λεπτά πριν το τελικό σφύριγμα της λήξης σε ένα σημείο του αγώνα όπου θεωρητικά όλη η προσήλωση των παικτών μας ήταν στην άμυνα.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΛΗΣ

Να στείλει τις επιθέσεις του Ολυμπιακού στα πλάγια και να ψάξει με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας την αντεπίθεση ήταν το πλάνο και σε μεγάλο βαθμό οι παίκτες του Ουζουνίδη το εφάρμοσαν άψογα. Οι αντίπαλοι μας είχαν την υπεροχή, έκαναν παιχνίδι αλλά δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν ευκαιρίες πέρα από κάποιες εξαιρέσεις. Τα 2 γκολ ήταν από φθηνά ατομικά λάθη και ακόμη και αν στο 2^ο γκολ παίζαμε με 10 παίκτες δεν αποτελεί δικαιολογία.  Η ομάδα για ακόμη ένα παιχνίδι δεν μπόρεσε να έχει διάρκεια και δεν κατάφερε να κερδίσει κάτι από τα καλά της διαστήματα. Πέρα από τις απουσίες που υπήρχαν πριν την έναρξη της αναμέτρησης, είχαμε και τις ατυχίες με τους τραυματισμούς(πριν και κατά την διάρκεια( και τις αναγκαστικές αλλαγές που χάλασαν τα πλάνα του Ουζουνίδη αλλά πλέον το πρόβλημα στο ρόστερ πέρα από ποιοτικό αρχίζει και γίνεται και ποσοτικό. Προφανώς και ο τρόπος που θα διαχειριστεί αυτή τη δύσκολη κατάσταση ο νέος προπονητής θα καθορίσει και τη συνέχεια μας στο πρωτάθλημα.

ΕΧΑΣΕ ΒΑΘΜΟΥΣ , ΕΧΑΣΕ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Είχε το προβάδισμα στο σκορ, σε έπειθε ότι μπορεί να τα καταφέρει και να αντέξει στην «πίεση» του σουηδού ρέφερι και του Ολυμπιακού στο τέλος όμως τα έκανε όλα λάθος και έμεινε με το απόλυτο τίποτα. Έχασε τους βαθμούς, έχασε την ευκαιρία να «ανέβει» ψυχολογικά, έχασε και άλλους 2 παίκτες από τραυματισμούς.  Ανεξάρτητα από το πόσο μακριά φαντάζει αυτή τη στιγμή η τετράδα, η ομάδα φωνάζει για μεταγραφική ενίσχυση και ίσως πλέον να είναι και ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει η κατάσταση. Το χαρτί του προπονητή το «κάψαμε», σειρά τώρα οι μεταγραφές.

ΥΓ. Το πόσο αρρωστημένο είναι το ποδοσφαιρικό περιβάλλον και πόσο έχει περάσει στο πετσί των οπαδών των ομάδων του big-πορδ η εύνοια και οι αβάντες το καταλαβαίνεις από παιχνίδια σαν το σημερινό. Όταν αυτή τη φάση του Νταρίντα λες ότι δεν είναι πέναλτι και ότι το σπρώξιμο στον Μπράμπετς πριν το γκολ που ορθώς ακυρώθηκε δεν είναι φάουλ, τότε μάλλον το βλέπουμε εντελώς διαφορετικά το ποδόσφαιρο.

ΥΓ2. Και κάπου εκεί στη σαπίλα του ποδοσφαίρου κολλάνε και τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Αυτά που στα ρεπορτάζ τους και στα highlights τους δεν έχουν τη φάση του Νταρίντα. Σαν να μην έγινε ποτέ!

Με μια αδικαιολόγητη κακή παρουσία στο Β ημίχρονο  ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες πέταξε ότι έχτισε στα πρώτα 45’  και το προβάδισμα με 0-1 και γνώρισε την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης. Όσο και αν άρεσε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο, η εικόνα της στην επανάληψη και ο τρόπος που διαχειρίστηκε το παιχνίδι διέγραψε τα πάντα. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να αλλάξει τα πράγματα αλλά οι παίκτες του είχαν διαφορετική γνώμη.

ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ

Λίγα λεπτά χρειάστηκαν οι παίκτες και των 2 ομάδων για να «ζυγίσουν» το βρεγμένο γήπεδο και να αρχίσουν να ψάχνουν το γκολ. Τα κόλπα της μπάλας και το ολισθηρό χορτάρι επέτρεπε στις 2 ομάδες έστω και με άναρχο τρόπο να βγαίνουν μπροστά και να ψάχνουν το γκολ. Ο Σίστο μόλις στο τρίτο λεπτό πρόσθεσε στο παλμαρέ του άλλη μια διπλή ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται. Λίγα λεπτά αργότερα ευτυχώς και ο Καλτσάς τον μιμήθηκε χάνοντας και αυτός με τη σειρά του το άχαστο. Στη συνέχεια οι παίκτες μας ανέβασαν αισθητά την απόδοση τους, έμοιαζαν να είχαν αντιληφθεί στο απόλυτο τις ιδιαιτερότητες του γηπέδου και με σωστή πίεση και εξαιρετικό passing game πήραν τον έλεγχο του αγώνα. Ο Σαβέριο πέταξε άλλη μια καλή ευκαιρία στο 27΄ αλλά λίγα λεπτά αργότερα ο Σίστο έβγαλε την ασίστ και ο Ζαμόρα με μια εξαιρετική γυριστή κεφαλιά έγραψε το 0-1! Το εντυπωσιακό πέρα από το προβάδισμα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ μετά το γκολ όχι μόνο δεν οπισθοχώρησε αλλά συνέχισε να κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο.

ΜΟΥΣΚΕΨΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ

Με την αίσθηση ότι ο ΑΡΗΣ θα βρει αργά ή γρήγορα και 2^ο γκολ μπήκαμε στα αποδυτήρια, με έναν εντελώς διαφορετικό ΑΡΗ βγήκαμε. Ότι εντυπωσιακό είχαμε δει στα πρώτα 45’ όσο κυλούσε ο χρόνος έμοιαζε με μακρινή ανάμνηση. Αδικαιολόγητη οπισθοχώρηση, λάθη επί λαθών και ο απόλυτος αποσυντονισμός στα μετόπισθεν. Χαρακτηριστική η φάση της ισοφάρισης του Αστέρα στο 59’ με την άμυνα σχεδόν παραταγμένη να περιμένει την παράλληλη σέντρα και τελικά όταν γίνεται αυτή να παραμένει αδρανής. Ο Μανού Γκαρθία έχασε μοναδική ευκαιρία για να μας βάλει ξανά μπροστά και από εκείνο το σημείο και μετά… είδαμε κόπωση μόνο στους δικούς μας παίκτες και ένα ακόμη πιο καταπονημένο γήπεδο που αποτελούσε πρόβλημα μόνο για εμάς! Ο Αστέρας πατούσε ολοένα καλύτερα και χωρίς να χρειαστεί να πιέσει ή να δημιουργήσει αρκετές ευκαιρίες βρήκε με ένα μακρινό γέμισμα και μια απίθανη κεφαλιά του Μακέντα και το 2^ο γκολ στο 76’ . Η έλλειψη αντίδρασης στα εναπομείναντα λεπτά ήταν το κερασάκι μιας άνοστης τούρτας.

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ;

Πόσο εύκολο είναι να διαχωρίσεις το παιχνίδι σε Ά και Β ημίχρονο όταν το έχεις χάσει για να μοιραστείς τον ενθουσιασμό σου για τον ΑΡΗ των πρώτων 45’; Τους έψησε ο Ουζουνίδης, είναι η διαφορετική φιλοσοφία με τον Μάντζιο; Η ομάδα πάντως είχε ότι χρειαζόταν ένα παιχνίδι στην βροχή. Δύναμη, μυαλό και πλάνο! Με 0-1 πήγε στο ημίχρονο και με μια παρουσία που δεν χωρούσε αμφισβήτηση. Τι έγινε στο Β ημίχρονο μόνο οι ίδιοι οι παίκτες μπορούν να μας το πουν. Υπήρξε κάποια οδηγία διαφορετική από το πρώτο που άλλαξε τα πάντα ή υπήρξε κάτι άλλο; Τι να σου κάνει ο Ουζουνίδης; Ναι η είσοδος του Σιφουέντες δυσκόλεψε τα πράγματα μιας και μέχρι να συνηθίσει το γήπεδο χάθηκε το παιχνίδι… Ωστόσο δεν ήταν μόνο ο Σιφουέντες το πρόβλημα μιας και όλοι είτε λίγο είτε πολύ ο καθένας ξεχωριστά έμοιαζε αγνώριστος σε σχέση με τα πρώτα 45’. Φταίνε οι παίκτες; Φταίει ο προπονητής; Φταίει η έλλειψη εσωτερικού ανταγωνισμού; Ευθύνη του Ουζουνίδη πάντως είναι να βρει τι φταίει και να το διορθώσει.

ΑΓΝΩΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ, ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Αποφασισμένος να γκρεμίσει ότι έχτισε στα πρώτα 45’ μπήκε στο Β ημίχρονο και για κακή μας τύχη το κατάφερε μια χαρά… Κυρίαρχος στο γήπεδο και με 0-1 προβάδισμα μπήκε στα αποδυτήρια, δεν βγήκε όμως ποτέ στο Β ημίχρονο και στο τέλος δεν έμεινε ούτε ο βαθμός της ισοπαλίας. Από τα μπράβο του πρώτου ημιχρόνου, στο «τι βλέπουμε πάλι Θεέ μου» του Β ημιχρόνου. Κρίμα μιας και αυτοί οι 3 βαθμοί ήταν ιδιαίτερα σημαντικοί και θα επέτρεπαν στην ομάδα να παραμείνει πολύ κοντά στην κορυφή, στον νέο μας προπονητή να δουλέψει με λιγότερη πίεση αλλά και σε όλους μας να κάνουμε πιο ευχάριστες γιορτές.

ΥΓ. Από την μια οι μεταπτώσεις στην απόδοση που  σε τρελαίνουν, από την άλλη η έλλειψη αντίδρασης όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στο σκορ που σε ισοπεδώνει.

Με τον ήρωα να αναδεικνύεται στο πρόσωπο της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη απέναντι σε έναν πολύ καλό Πανσερραϊκό σε ένα παιχνίδι ανοιχτό προς όλα τα αποτελέσματα όπως εξελίχθηκε. Ευτυχώς ο Κοσταρικανός λίγα δευτερόλεπτα αφού μπήκε στον αγώνα, ήταν σε εγρήγορση εκμεταλλεύτηκε την πορεία της μπάλας και με ψύχραιμη κίνηση έστειλε την μπάλα στα δίχτυα! Νίκη και 3 βαθμοί που δίνουν χρόνο και ηρεμία στον Ουζουνίδη να δουλέψει με τους παίκτες του.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Περιμέναμε να δούμε κάτι το διαφορετικό από τον Ουζουνίδη σήμερα και και η ενδεκάδα δεν έκρυβε σημαντικές εκπλήξεις φάνηκε ότι υπήρχε μια άλλη προσέγγιση ως προς τον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα. Οι γραμμές ήταν πιο ψηλά και η πίεση ξεκινούσε νωρίτερα κάτι που πολύ σπάνια βλέπαμε στα πρώτα ημίχρονα στην εποχή του Μάντζιου. Παρόλα αυτά υπήρχαν τα γνωστά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας αλλά και αναποτελεσματικότητα όταν βρισκόμασταν γύρω από την μεγάλη περιοχή του αντιπάλου. Στην άμυνα αν και φαινόταν συγκεντρωμένη, ώρες ώρες οι παίκτες του Πανσερραϊκού έμοιαζαν ασταμάτητοι στον τρόπο που έβγαιναν μπροστά.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΖΑΜΟΡΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ

Οι λεπτομέρειες ήταν αυτές που δεν επέτρεπαν στον ΑΡΗ να κάνει το κάτι παραπάνω στο Α’ ημίχρονο και αυτές τις λεπτομέρειες τις διόρθωσε σε μεγάλο βαθμό στο Β ημίχρονο. Και από την στιγμή που γλίτωσε από το δοκάρι στα πρώτα δευτερόλεπτα του Β ημιχρόνου έμοιαζε πιο αποφασισμένος. Ο παθιασμένος Πανσερραϊκός συνέχιζε να αμύνεται με μεγάλη ένταση και να ψάχνει την αντεπίθεση σε κάθε ευκαιρία αλλά πλέον οι παίκτες μας είχαν πιο γρήγορη σκέψη, σωστές μεταβιβάσεις και έδειχναν ξεκάθαρη διάθεση να ψάξουν το γκολ. Γκολ που δεν το βρήκε με τον Νταρίντα που από πλεονεκτική θέση έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Στο 85’ ο Σίστο και ο Ζαμόρα ήταν αυτοί που πρωταγωνίστησαν στην φάση του γκολ! Ο δραστήριος και επίμονος Σίστο μπέρδεψε την αντίπαλη άμυνα, η μπάλα κατέληξε στα πόδια του Ζαμόρα και αυτός έστειλε απλά και όμορφα την μπάλα στα δίχτυα. Στον χρόνο που απέμεινε χάθηκε η συγκέντρωση, ομάδα δεν αμυνόταν σωστά και ο Πανσερραϊκός έφθασε κοντά στην ισοφάριση. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Κουέστα για ακόμη μια φορά να σώσει την κατάσταση και να διατηρήσει το προβάδισμα μέχρι το τέλος!

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Έστω και δύσκολα η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε και κατάφερε να κρατηθεί κοντά στις υψηλές θέσεις.  Και αυτό είναι το πιο σημαντικό στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη στον πάγκο της ομάδας μας. Σε μεγάλο βαθμό είδαμε τον ΑΡΗ του Μάντζιου και αυτό είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό μιας και ο νέος κόουτς μετράει μόλις λίγες ημέρες. Και μόνο το ότι το γκολ προήλθε από 2 αλλαγές του Ουζουνίδη είναι κάτι το ενθαρρυντικό. Όπως και το ότι υπήρξε περισσότερη διάθεση στο πρώτο ημίχρονο από ότι συνήθως. Η επανεμφάνιση του Νταρίντα σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, ο μαχητικός Σίστο, ο αποτελεσματικός Ζαμόρα και ο πιο «κεφάτος» Ζουλ είναι μερικά ακόμη από τα κέρδη του σημερινού αγώνα. Τα προβλήματα στο κέντρο και η αναποτελεσματικότητα από τις πτέρυγες παραμένουν και εκεί θα περιμένουμε να δούμε τις παρεμβάσεις του νέου προπονητή.  

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη ο ΑΡΗΣ μας πήρε αυτό που ήθελε και κέρδισε πέρα από τους 3 βαθμούς και την ηρεμία του σε μια κρίσιμη στιγμή για την ομάδα. Ζοριστήκαμε αλλά στο τέλος τα καταφέραμε. Ο Ζαμόρα ήταν σε εγρήγορση, λειτούργησε σωστά και έβαλε το χρυσό γκολ της νίκης κόντρα σε έναν Πανσερραϊκό που πάλευε λυσσαλέα από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα …όπως δεν μας έχει συνηθίσει. Παραμένουμε σε τροχιά τετράδας και πλέον αναμένουμε με τον νέο προπονητή να αρχίσουμε να βλέπουμε την ομάδα να ανεβάζει την απόδοση της. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Το παρθενικό γκολ του Μάγιο στο 14’ και το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Μορόν στο 36’ ήταν αρκετά για να μας χαρίσουν τους 3 βαθμούς. Προσπάθησε να αντιδράσει ο Ατρόμητος, μείωσε το σκορ με πέναλτι αλλά στη συνέχεια δεν απείλησε ούτε μια φορά. Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας μετά τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα σε ένα σημείο του πρωταθλήματος που έψαχνε τους 3 βαθμούς σαν οξυγόνο.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Ο Ατρόμητος θέλησε να αιφνιδιάσει ο ΑΡΗΣ όμως έδειχνε να πατάει καλά στο ξεκίνημα. Το κέντρο παρά την απουσία του Σιφουέντες λειτουργούσε καλά και ο ΑΡΗΣ χάρη στην σωστή κυκλοφορία της μπάλας ήταν η ομάδα που είχε τον έλεγχο του αγώνα. Σε μια από τις πρώτες φάσεις που η ομάδα είχε ανέβει ψηλά ο Μάγιο μάζεψε το διώξιμο της άμυνας του Ατρομήτο, πήρε τον χώρο που του έδωσαν και με ένα μακρινό συρτό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ που απελευθέρωσε την ομάδα και της έδωσε την ψυχολογική ώθηση που έψαχνε στην αποψινή αναμέτρηση.

ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΒΡΗΚΕ 2^Ο ΓΚΟΛ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΣΕ

Έχοντας περισσότερη αυτοπεποίθηση οι παίκτες μας μετά το 1-0 προσπάθησαν δίνοντας χώρο στους αντιπάλους μας να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Σε μια τέτοια κατάσταση ο Μανού, Μορόν και Νταρίντα συνδυάστηκαν ωραία και ο Τσέχος ανατράπηκε λίγο πριν στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο Μορόν ψύχραιμος από τα 11 βήματα έκανε το 2-0 και κάπου εκεί η νίκη άρχισε να γέρνει για τα καλά προς την πλευρά μας. Στο 44΄ήταν η μεγάλη στιγμή του Σαβέριο για να κλειδώσει τη νίκη το τελείωμα του όμως δεν ήταν ανάλογο της όλης εξαιρετικής προσπάθειας και η μπάλα κατέληξε έξω.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ

Από την μεγάλη ευκαιρία του Σαβέριο στο τέλος του Ά ημιχρόνου μέχρι και το ενθουσιώδες ξεκίνημα του Β ημιχρόνου ο ΑΡΗΣ έδειχνε άνετος και ωραίος να καλπάζει προς τη νίκη. Μια ανύποπτη φάση και ένα χέρι-πέναλτι από τον Βέλεθ μόλις στο 52’ ήταν αρκετό για να του χαλάσει το μυαλό. Ο Ατρόμητος μείωσε και παράλληλα γέμισε με άγχος το σύνολο του Άκη Μάντζιου. Για περίπου 40’ μέχρι τη λήξη του αγώνα ο ΑΡΗΣ αρκέστηκε στη διαχείριση του σκορ. Χωρίς διάθεση να βγει μπροστά και με μπόλικο φόβο για τα μετόπισθεν παρόλο που ο Ατρόμητος αδυνατούσε να γίνει απειλητικός. Δεν υπήρξε δύσκολη στιγμή μέχρι το τελικό σφύριγμα και έστω και με αυτόν τον αγχωτικό τρόπο ήρθε η νίκη.

ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ

Αποτελεσματικός ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς να αγχωθεί. Ο Άκης Μάντζιος στις δηλώσεις του δεν έκρυψε ότι άπαντες στην ομάδα ένιωθαν απίστευτη πίεση και ήθελαν διακαώς αυτή την νίκη. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα μέσα στο γήπεδο. Ο ΑΡΗΣ ήταν η καλύτερη ομάδα, δεν πανικοβλήθηκε ούτε για μια στιγμή όσες φορές δέχθηκε πίεση, είχε πιο ουσιαστικές ευκαιρίες και όταν αποφάσιζε να βγει μπροστά έφθανε στην αντίπαλη περιοχή με ευκολία. Ξαφνικά όμως όλα τα παραπάνω τα έδωσε μια κλωτσιά και τα πέταξε στην άκρη. Έτσι απλά ξαφνικά η ομάδα αποφάσισε να κρατήσει αυτό το σκορ  αποκλειστικά παίζοντας άμυνα. Όχι κακή άμυνα, όχι διωξίματα πανικού αλλά άμυνα. Ούτε έτσι μπόρεσε να κάνει κάτι ο Ατρόμητος αλλά αυτή η συμπεριφορά της ομάδας μας είναι και το μεγάλο πρόβλημα με τις μικρομεσαίες ομάδες. Προφανώς το βάρος για αυτή την συμπεριφορά πέφτει στον Μάντζιο. Όταν όμως έρχονται οι βαθμοί ακολουθούν και τα υπόλοιπα. Στα θετικά πέρα της νίκης και η χρησιμοποίηση κάποιων παικτών που ήταν παραγκωνισμένοι. Όχι ότι πρόλαβαν να δείξουν κάτι αλλά ήταν μια αρχή.

ΧΤΙΖΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Σε ένα άδειο Κλ.Βικελίδης ο ΑΡΗΣ μας χάρη στο ωραίο σουτ του Μάγιο και το εύστοχο πέναλτι του Μορόν κέρδισε τον Ατρόμητο με 2-1 και επέστρεψε στις νίκες! Συγκεντρωμένος και αποτελεσματικός ο ΑΡΗΣ …μέχρι να τον πνίξει το άγχος και να μπει σε μια βασανιστική διαδικασία από μόνος του για περίπου 40’. Ευτυχώς δεν το πλήρωσε και πήρε τους 3 βαθμούς που είχαμε τόσο ανάγκη. Τέλος καλό όλα καλά αλλά μπορούμε και καλύτερα! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ισοπαλία αποκλεισμός στις λεπτομέρειες για τον ΑΡΗ μας που παρουσιάστηκε αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με την εικόνα του στις τελευταίες αναμετρήσεις. Προηγήθηκε, είχε τις ευκαιρίες του και για το 2^ο γκολ αλλά στο τέλος η ΑΕΚ ήταν αυτή που πήρε αυτό που ήθελε.  Η αναποτελεσματικότητα μας στις κλασσικές ευκαιρίες και η έλλειψη λύσεων από τον πάγκο ήταν αυτά που μας στοίχισαν σήμερα. Παγωμάρα στον κόσμο που αν και είδε την ομάδα να το παλεύει στο τέλος ήρθε ο αποκλεισμός.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΟΡΟΝ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ

Με την έκπληξη στο αρχικό σχήμα να έχει να κάνει με την απουσία του Μορόν και την τοποθέτηση του Ντιαντί στην κορυφή της επίθεσης ο ΑΡΗΣ μπήκε πολύ διαφορετικός σε σχέση με τα τελευταία παιχνίδια. Κάλυπτε σωστά τους χώρους, είχε ένταση στο παιχνίδι του και ανέβαζε τον ρυθμό όποτε του δινόταν η ευκαιρία. Κάτι που αιφνιδίασε την ΑΕΚ και έφερε τον Σουλεϊμάνοφ μια ανάσα από το γκολ μόλις στο 4’. Ο Μπρινιόλι όμως αντέδρασε σωστά. Ξανά ο Σουλεϊμάνοφ αστόχησε παρά την ωραία ενέργεια του αλλά και ο Ντιαντί έχασε μια ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται. Νωρίτερα η ΑΕΚ είχε την δική της μεγάλη στιγμή με τον Οντουμπάτζιο να παίρνει την κεφαλιά ανάμεσα στους 2 κεντρικούς μας αμυντικούς και να στέλνει την μπάλα στο δοκάρι.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΓΚΟΛ Ο ΜΟΡΟΝ

Σαν να μην του έφθανε του Ντιαντί η αστοχία του τραυματίστηκε κιόλας δίνοντας τη θέση του στον Λορέν Μορόν στο 40’. Μόλις λίγα λεπτά αργότερα ο Ισπανός διάβασε ιδανικά την σέντρα του Μόντσου, έκανε σε σωστό timing την κίνηση προς την μπάλα και με ωραία κεφαλιά έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα μας.

ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΟ ΜΟΜΕΝΤΟΥΜ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ

Με τον ΑΡΗ μας να έχει ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα ο ενθουσιασμός στις κερκίδες είχε εκτοξευτεί και έσπρωχνε τους παίκτες μας προς το δεύτερο γκολ. Στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου ο Σίστο παραλίγο να μας έβαζε σε θέση πρόκρισης αλλά ο Μπρινιόλι με μια απίστευτη απόκρουση κράτησε το σκορ. Στη συνέχεια η ΑΕΚ κυρίως χάρη στις αλλαγές που έγιναν άρχισε να ανεβάζει την απόδοση της και να γίνεται πιο απειλητική. Παρόλα αυτά η ομάδα μας έψαχνε την ευκαιρία της για να βρει το γκολ της πρόκρισης και παραλίγο θα το έβρισκε και πάλι από τον Μορόν που στο 78’ πήγε να κρεμάσει τον αντίπαλο γκολκιπερ αλλά χωρίς επιτυχία. Λίγα λεπτά αργότερα η ΑΕΚ κατάφερε να ισοφαρίσει σε μια στιγμή που και η άμυνα μας δεν αντέδρασε σωστά αλλά και η μπάλα μετά την απόκρουση του Κουέστα στρώθηκε στον Μαρσιάλ για να σκοράρει.  Στον χρόνο που απέμεινε δεν παίχτηκε ποδόσφαιρο, με τον Φωτιά, το VAR και τις καθυστερήσεις των παικτών της ΑΕΚ να μας στερούν μια ύστατη προσπάθεια. Ύστατη προσπάθεια που ακόμη και στην τελευταία φάση της αναμέτρησης δεν θέλησε να μας της δώσει ο Φωτιάς. Ένας Φωτιάς που στο Β ημίχρονο έπαιξε ξεκάθαρα ΑΕΚ.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Προσπάθησε, το πάλεψε, έφθασε κοντά στο να πετύχει, στο τέλος όμως δεν τα κατάφερε. Έτρεχε, έβγαινε μπροστά από τη μπάλα, δεν δίσταζε στις μακρινές μπαλιές ενώ στην άμυνα πίεζε σωστά. Μια εικόνα που έκανε το παιχνίδι του Σαββάτου να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση. Σε παιχνίδια σαν και αυτό  όμως τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται πρέπει να τις εκμεταλλεύεσαι και αυτή η αναποτελεσματικότητα, μας στέρησε την πρόκριση. Άγνωστο αν οι ομιλίες του προέδρου ή οι εσωτερικές συζητήσεις ή  απλά ο ποδοσφαιρικός εγωισμός και το κίνητρο της αποψινής αναμέτρησης ήταν αυτό που γύρισε τον διακόπτη σήμερα. Με αυτή την εικόνα και τον Βόλο θα κέρδιζες και σε καμία περίπτωση δεν θα ξεφτιλιζόσουν από την ΑΕΚ το περασμένο Σάββατο. Σε αυτές τις μεταπτώσεις το μεγάλο μερίδιο ευθύνης το έχει  ο Μάντζιος μιας και αυτός ο αποφασίζει ποιος είναι ετοιμοπόλεμος και έχει τη διάθεση να παλέψει. Να παλέψει όπως πάλεψαν οι περισσότεροι σήμερα σε αντίθεση με τα προηγούμενα 2 παιχνίδια. Και από την στιγμή που το κύπελλο είναι παρελθόν, ας μείνουμε στην βελτίωση και στην ελπίδα ότι πρόκειται για κάτι μόνιμο και όχι περιστασιακό.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ, ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Πικρή γεύση αφήνει η σημερινή ισοπαλία μαζί με την απορία του τι θα γινόταν αν ο Σιδηρόπουλος έδινε την κόκκινη στο πρώτο παιχνίδι. Αυτό όμως που μένει είναι ο αποκλεισμός παρά την καλή προσπάθεια που έκανε η ομάδα σήμερα. Αισθητά βελτιωμένη, έβγαλε αντίδραση αλλά όχι όσο χρειαζόταν για να κερδίσει.  Το κύπελλο τελείωσε νωρίς φέτος… ας κρατήσουμε τουλάχιστον αυτή την βελτίωση για τη συνέχεια του πρωταθλήματος.

Βαριά ήττα με 4-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στην Opap Arena σε ένα παιχνίδι όπου δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να κοντράρει την ΑΕΚ. Σε παθητικό ρόλο, χωρίς σκοπό και πλάνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Χωρίς διάθεση οι παίκτες, έχασαν όλες τις μονομαχίες και έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Απογοήτευση και μούδιασμα στον κόσμο του ΑΡΗ ενόψει και της ρεβάνς του κυπέλλου.

ΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ

Μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ να μπαίνει χαλαρά στα παιχνίδια αλλά σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο.  Η ΑΕΚ πίεζε, έπαιρνε τα μέτρα που της δίναμε,  έψαχνε με κάθε τρόπο να φτιάξει φάση για γκολ και οι παίκτες μας απλά παρακολουθούσαν. Όπως ακριβώς παρακολουθούσαν και το Μουκουντί με κοντινή κεφαλιά να ανοίγει το σκορ στο 17. Η ίδια απάθεια έδωσε την ευκαιρία στη ΑΕΚ λίγο πριν το ημίχρονο σε μια από τις μπούκες της στην περιοχή μας να κερδίσει το πέναλτι με τη βοήθεια του VAR και να πετύχει και ένα δεύτερο γκολ.

Η ΚΑΘΙΣΙΖΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Το πιο λυπηρό στον σημερινό ΑΡΗ ήταν η αδυναμία του να αντιδράσει. Η ΑΕΚ έκανε ότι ήθελε μέσα στο γήπεδο και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αλλάξει την εικόνα της αναμέτρησης. Το κέντρο μας απουσίαζε επιδεικτικά, η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και οι αντίπαλοι μας σκύλιαζαν να το εκμεταλλευτούν.  Γκαρθία, Μόντσου, Σιφουέντες και αλλαγή Νταρίντα. Αυτό το κέντρο έκρυβε την μπάλα και έφτιαχνε το παιχνίδι για όλη την ομάδα. Πλέον με το ζόρι αλλάζουν 2 μπαλιές. Το τελικό 4-0 όσο και αν δεν μας αρέσει είναι ένα «τίμιο» σκορ έτσι όπως παίξαμε.

Η «ΚΟΙΛΙΑ» ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Δύσκολα να αποκρυπτογραφηθεί το πλάνο και το όλο σκεπτικό με το οποίο κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Από που να το πιάσεις αυτό το παιχνίδι και τι να πρωτοσχολιάσεις;  Δεν μπορούσαμε να μαρκάρουμε, δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε μπάλα, δεν μπορούσαμε έστω να κάνουμε 1-2 μακρινές μπαλιές να ιδρώσουμε λίγο τον Μορόν και τα εξτρέμ, δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε μια μονομαχία. Ακίνδυνος σε μόνιμο παθητικό ρόλο χωρίς να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Είναι οι διαιτητικές σφαγές που έχουν χαλάσει το μυαλό των παικτών; Είναι οι υψηλές προσδοκίες που γεννήθηκαν και ξαφνικά δημιουργήθηκε άγχος; Είναι μια λογική(?) αγωνιστική κοιλιά που όλες οι ομάδες περνάνε; Σίγουρα πάντως δεν είναι ο ΑΡΗΣ που κατάφερε να γεμίσει το Κλ.Βικελίδης με το Βόλο. Δεν είναι ώρα να επιρρίψουμε ευθύνες για αυτή την παρατεταμένη κακή εικόνα. Είναι όμως η στιγμή που ο Μάντζιος θα πρέπει να βρει τον τρόπο για να γυρίσει ο διακόπτης στο μυαλό των παικτών και να επιστρέψει ο ΑΡΗΣ στον δρόμο προς την κορυφή που ο ίδιος χάραξε. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη. Αντιθέτως υπάρχει μια σημαντική ευκαιρία ξανά κόντρα στην ΑΕΚ για να μας δείξει αυτή η ομάδα ότι έχει ποδοσφαιρικό εγωισμό και μπορεί να βγάλει αντίδραση. Αντίδραση σαν και αυτή που δεν είδαμε κόντρα στην ΑΕΚ αλλά ούτε και κόντρα στον αδύναμο Βόλο.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Με σβηστές μηχανές μπήκε ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο και έτσι το πήγε μέχρι τέλος. Παίκτες χωρίς τσαγανό, ομάδα χωρίς σκοπό. Η «κοιλιά» σήμερα ξεπέρασε και αυτήν με το Βόλο. Σίγουρα και το «κυνήγι» που τρώμε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό το μυαλό της ομάδας. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αντιδράσουμε και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Την ξαναέχεις την ΑΕΚ, αυτή τη φορά για το κύπελλο, στο σπίτι σου μπροστά στον κόσμο σου. Εδώ θα φανεί αν βιαστήκαμε να χαμογελάσουμε ή όχι.

Χωρίς τη συγκέντρωση και την ένταση που θα έπρεπε να έχει παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο γνωρίζοντας την ήττα από τον ΝΠΣ Βόλο. Έδωσε δικαιώματα η ομάδα με την παρουσία της και οι αντίπαλοι μαζί με τον Τσαγκαράκη και τους Varistes άρπαξαν την ευκαιρία. Από φάουλ ξεκινάει το γκολ του Βόλου, «διόρθωσε» το καθαρό χέρι-πέναλτι το VAR, δεν είδε κανείς τους τίποτα στις 2 περιπτώσεις πέναλτι πάνω στον Μορόν. Δικαιολογημένη η απογοήτευση του κόσμου που πείσμωσε μετά τη σφαγή του Αγρινίου και γέμισε το γήπεδο αλλά τόσο το τελικό αποτέλεσμα όσο και η εικόνα δεν ήταν αυτή που περίμενε.

ΝΩΘΡΟΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Αδικαιολόγητα νωθρός και νευρικός μπήκε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ μας δείχνοντας τεράστια δυσκολία στην επιθετική του ανάπτυξη. Εκεί όπου ήταν αρκετά στατικός και χωρίς δημιουργικότητα εγκλωβίστηκε με ευκολία στο αμυντικό παιχνίδι του διαβασμένου Βόλου. Οι αντίπαλοι είχαν φορτώσει το κέντρο εξουδετερώνοντας τον Μανού και οδηγώντας το παιχνίδι στα εξτρέμ που για ακόμη ένα παιχνίδι ήταν αναποτελεσματικά. Πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω ίσως και να ήταν η έλλειψη μαχητικότητας που έδειξαν οι παίκτες μιας και με ελάχιστες εξαιρέσεις στις περισσότερες διεκδικήσεις έβγαιναν χαμένοι. Το πρόβλημα στο τρανζίσιον μπορεί να φάνηκε ξεκάθαρα στη φάση του γκολ του Βόλου αλλά ίσως να ήταν ακόμη πιο έντονο όταν επιχειρούσαμε να βγούμε μπροστά. Ακόμη και όταν καταφέρναμε να ξανακερδίσουμε την κατοχή κάθε απόπειρα προσπάθειας να βγούμε γρήγορα στην επίθεση τελείωνε άδοξα κυρίως λόγω της δικής μας διστακτικότητας και έλλειψης συγκέντρωσης. Το χειρότερο από όλα είναι ότι όσο κυλούσε ο χρόνος όχι μόνο δεν προσαρμοζόμασταν στις απαιτήσεις του αγώνα αλλά δίναμε το δικαίωμα στον αντίπαλο να κρατάει και να κυκλοφορεί εύκολα την μπάλα χωρίς να νιώθει ιδιαίτερη πίεση.

ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΚΑΙ VAR ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥΣ

Όσο κακή και αν ήταν η ομάδα μας σήμερα σε καμία περίπτωση δεν άξιζε την ήττα απέναντι σε αυτόν τον Βόλο που πέρασε 2 φορές το κέντρο για να επιτεθεί. Όταν όμως απέναντι σου έχεις έναν Τσαγκαράκη που τις κάρτες τις είχε μόνο για εσένα, που δεν είδε το φάουλ του Γκαρθία, που είδε(?) το κάτι διαφορετικό στο χέρι-πέναλτι που τον φώναξε το VAR και τη φάση του Μορόν όλοι τους μαζί την προσπέρασαν με ευκολία τότε τα πράγματα γίνονται τόσο δύσκολα που ούτε το βαθμό της ισοπαλίας δεν μπορείς να πάρεις. Όπως και στο Αγρίνιο θα μιλούσαμε για ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι αν ο διαιτητής και οι βοηθοί του στο VAR έκαναν σωστά τη δουλειά τους στις 3-4 φάσεις που οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ

Πέρα από την έως τώρα καλή πορεία της ομάδας και τις σημαντικές νίκες κόντρα σε Ολυμπιακό και ποακ το πιο αισιόδοξο στοιχείο για τη συνέχεια είναι ότι αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα. Πέρα από τους παίκτες που ήδη παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής που η λογική λέει ότι πέρα από τον αγωνιστικό ρυθμό θα βρίσκονται και μεταξύ τους καλύτερα υπάρχουν και αυτοί που περιμένουν την ευκαιρία στην άκρη του πάγκου για να δείξουν ότι αξίζουν. Αυτή όμως η προοπτική εδώ και μερικά παιχνίδια έχει πάει περίπατο. Την ίδια στιγμή που ανταγωνιστές μας στην κορυφή και οι αντίπαλοι μας βελτιώνονται και μας διαβάζουν καλύτερα, εμείς παραμένουμε στάσιμοι. Ναι δεν γίνεται τα όποια αγωνιστικά προβλήματα να διορθωθούν έτσι απλά με 2-3 προπονήσεις αλλά δεν γίνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι τα προβλήματα να παραμένουν αμετακίνητα. Από τις αδράνειες της άμυνας, την αναποτελεσματικότητα των εξτρέμ, τα μπλάκ άουτ στο κέντρο μέχρι το πεταμένο πρώτο ημίχρονο, έχουμε φτιάξει ένα αρνητικό μοτίβο που ζοριζόμαστε να διορθώσουμε. Ναι, υπάρχουν οι παίκτες που με μια κίνηση μπορούν να αλλάξουν τη ροή του αγώνα αλλά αυτό δεν γίνεται να αποτελεί τον τρόπο λειτουργίας μας. Δουλειά του Άκη Μάντζιου και των παικτών του είναι αυτά, να βρουν τι φταίει και να το διορθώσουν. Υπάρχει υλικό, η ομάδα είναι στον σωστό δρόμο αλλά θα πρέπει να συνεχίσει να βαδίζει σε αυτόν.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΟΛΟΥΣ

Σε ένα φυσιολογικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον όπου τα παιχνίδια παίζονται 50-50,  για να έρθει η νίκη όταν έχεις απέναντι σου έναν υποδεέστερο(αν και διαβασμένο) αντίπαλο δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να βγάζεις φωτιές και να τον ισοπεδώσεις για να πάρεις τους 3 βαθμούς. Στον μαγικό κόσμο όμως της ελληνικής σουπερλίγδ όταν είσαι ο ΑΡΗΣ, είσαι υποχρεωμένος να προετοιμάζεσαι ώστε να κερδίσεις και τους διαιτητές. Γιατί αν μπεις χαλαρός, χωρίς την απαραίτητη συγκέντρωση και ένταση θα σε τιμωρήσουν. Θα σε τιμωρήσει ο ΝΠΣ Βόλος τη μια φορά που θα περάσει το κέντρο, θα σε τιμωρήσει ο Τσαγκαράκης, θα σε τιμωρήσει και το VAR. Και επειδή το τι βλέπουν και τι σφυρίζουν οι άλλοι εμείς δεν μπορούμε να το διορθώσουμε, οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι και να παρουσιαστούμε στη συνέχεια πιο δυνατοί. Μόνο έτσι θα γίνει η δουλειά… Δεν θέλει απογοήτευση. Επιμονή και πείσμα θέλει από όλους μας. Ο κόσμος το έδειξε σήμερα, θα πρέπει να το δείξει και η ομάδα στη συνέχεια.  

ΥΓ. Για πες μας ρε Λαουάν που ήσουν και στο γήπεδο… στην φάση του Γκαρθία πριν το 0-1 και στη φάση του 77’ πάνω στο Μορόν υπάρχει «touch» ή όχι;

ΥΓ2. Και άλλοι κλεμμένοι βαθμοί στο σακούλι της ντροπής.

Από τον Σιδηρόπουλο και την «καρατιά» του Μπρινιόλι, στους Τσιμεντερίδη και Ζαμπαλά που είδαν φάουλ του Σιφουέντες ακυρώνοντας το υπέροχο γκολ του Μανού και στη συνέχεια δεν είδαν τίποτα στη φάση του τραυματισμού του Χουάνκαρ αναγκάζοντας μας να παίξουμε με 9 παίκτες και να δεχθούμε και το 2^ο γκολ. Το περιμέναμε με το που ορίστηκε ο Τσιμεντερίδης και δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Και αν θα πρέπει να ασχοληθούμε και με το αγωνιστικό τότε ναι θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι αναγκαστικές αλλαγές στην άμυνα και η απουσία του Κουέστα στοίχισαν στην ομάδα. Φαινόταν ότι δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στα μετόπισθεν και αυτό επηρέασε συνολικά την αγωνιστική μας συμπεριφορά και οδήγησε σε ένα άνευρο πρώτο ημίχρονο και ένα φθηνό γκολ από αδράνεια της άμυνα μας. Στην επανάληψη όμως είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ που έψαξε το γκολ και κατάφερε μάλιστα να βρει 2 και να ανατρέψει εντελώς την εις βάρος του κατάσταση χάρη στην ποιότητα του Μανού Γκαρθία. Το ότι ακυρώθηκε το προβάδισμα του ΑΡΗ και αναγκάστηκε η ομάδα μας να παίξει με 9 παίκτες στη φάση που δέχθηκε το 2^ο γκολ ήταν μια ιδιαίτερη συνθήκη που διαμορφώθηκε από τον διαιτητή και το VAR. Ας κρατήσει η ομάδα ότι στο επόμενο θα πρέπει να παίξει πολύ καλύτερα ώστε να μην δώσει σε κανέναν την ευκαιρία να μας κλέψει τους βαθμούς όπως έγινε σήμερα. Δεν είναι εύκολο, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ VAR

Σε παιχνίδια σαν το σημερινό το να μένεις στα κακώς κείμενα της ομάδας σου μόνο σε λάθος μονοπάτια θα οδηγηθείς. Ο ΑΡΗΣ μπήκε αισθητά βελτιωμένος στο Β ημίχρονο, ο Μανού πέτυχε 2 πανέμορφα γκολ και η ομάδα ήταν μπροστά με 1-2 στο 64΄. Αυτός ήταν ο αγώνας που παρακολουθήσαμε μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο. Το παιχνίδι που ακολούθησε ήταν αυτό που αποφάσισαν με το ζόρι να δούμε ο Τσιμεντερίδης με τον Ζαμπαλά. Αν νομίζουν όμως ότι έτσι εύκολα θα ξεμπερδέψουν με τον ΑΡΗ στο τέλος θα εκπλαγούν. Δεν μασάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου.

ΥΓ. Και 10 γκολ αν έβαζε ο Παναιτωλικός, αν ήταν οφσάιντ θα έπρεπε να ακυρωθούν! Τι όχι;

ΥΓ2. «Μήνυμα στήριξης» από Τσιμεντερίδη και Ζαμπαλά στον Σιδηρόπουλο… για να μην νιώθει μόνος.

Δεν παρεκκλίνει ούτε σπιθαμή ο ΑΡΗΣ μας από την πορεία που έχει χαράξει και σκοράροντας 3 φορές κατάφερε να ξεπεράσει και το εμπόδιο του μαχητικού Λεβαδειακού. Ένα αποτέλεσμα που μας διατηρεί στην κορυφή και μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε! Σουλεϊμάνοφ, Μόντσου και Μορόν τα 3 γκολ, ισοφάρισε προσωρινά ο πολύ καλός Ζίνι που ταλαιπώρησε αρκετά την άμυνα μας. Βροντερό παρών από τον κόσμο που από παιχνίδι σε παιχνίδι αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερο τη φετινή προσπάθεια.

ΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η διαχείριση δυνάμεων ήταν το πρώτο ζητούμενο για τον Μάντζιο σε αυτή την τριάδα αγώνων και αυτό ακριβώς έκανε με 6 αλλαγές σε σχέση με την ενδεκάδα που αγωνίσθηκε απέναντι την ΑΕΚ, με το δίδυμο των στόπερ Φαμπιάνο-Βέλεθ να αγωνίζεται για πρώτη φορά μαζί. Πιο ορεξάτος φάνηκε να μπαίνει στο παιχνίδι ο Λεβαδειακός, με τον ΑΡΗ μας όμως να παρουσιάζεται συγκεντρωμένος από τη σέντρα. 9’ παιχνιδιού και ο Μάγιο με μια πολύ καλή σέντρα στο πρώτο δοκάρι έδωσε την ευκαιρία στον Σουλεϊμάνοφ με ωραία κεφαλιά να ανοίξει από νωρίς το σκορ! Το γρήγορο προβάδισμα οδήγησε τον Λεβαδειακό από νωρίς να βγει μπροστά και να ψάξει την ισοφάριση. Τα ανεβάσματα των αντιπάλων μας προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ο Μανού Γκαρθία που έβγαλε σε περίοπτη θέση τον Σιφουέντες για να κάνει το 2-0 χωρίς όμως να καταφέρει να τελειώσει την φάση. Και όταν δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες σου ακολουθεί συνήθως η τιμωρία… με τον Ζίνι αυτή τη φορά στην κατάλληλη θέση για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα από την παράλληλη σέντρα του Τσάπρα.

Η ΒΟΛΙΔΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΣΟΥ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Μόλις 4’ πέρασαν από το γκολ της ισοφάρισης και ο Μόντσου μετά από ένα «καυγαδάκι» με τον Σουλεϊμάνοφ για το ποιος θα εκτελέσει το φάουλ έδειξε γιατί είχε πεισμώσει να το σουτάρει ο ίδιος. Με ένα άπιαστο σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα και έδωσε ξανά το προβάδισμα στην ομάδα μας. Μάλιστα τα πειράγματα μεταξύ Σουλεϊμάνοφ και Μόντσου μετά το γκολ έδειξαν και το ωραίο κλίμα που υπάρχει μεταξύ των παικτών μας.

ΕΨΑΞΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ

Παρά το 3-1 ο Λεβαδειακός συνέχισε να ανεβαίνει ψηλά και να ψάχνει το γκολ χωρίς όμως να δημιουργεί ουσιαστικές φάσεις. Αντιθέτως η ομάδα που είχε οπισθοχωρήσει με το που έπαιρνε την μπάλα ξεκινούσε άμεσα την αντεπίθεση με τις περισσότερες φορές παρά τις καλές προϋποθέσεις η τελευταία πάσα ήταν πάντα λάθος. Τελικά μια από τις κούρσες του αρκετά καλού σήμερα Σίστο κατέληξε σε πάσα προς τον Μόντσου στο ύψος του πέναλτι με τον αμυντικό του Λεβαδειακού να τον κατεδαφίζει προτού προλάβει να σουτάρει. Ο Τζήλος έδειξε την παράβαση και ο Μορόν με ψυχραιμία έγραψε στο 63’ το τελικό 3-1! Λίγο έλειψε να πετύχουμε και 4^ο γκολ αλλά οι ευκαιρίες των Σίστο και Μορόν δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και το γκολ του Νταρίντα ξεκίνησε από χέρι του Σίστο.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΣΟ ΚΑΛΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ήταν πολύ καλή η εμφάνιση του Λεβαδειακού που μας έδινε την αίσθηση ότι δεν ήμασταν όσο καλοί έπρεπε ή όντως και σήμερα παίξαμε μια ταχύτητα κάτω από τα στάνταρ μας. Αν όμως δεν μείνουμε στο όνομα και την βαθμολογική θέση του αντιπάλου τότε μάλλον θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με την εικόνα της ομάδας μας. Η άμυνα παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στο μαρκάρισμα του Ζίνι κατάφερε να βρει λύσεις, καλύπτοντας μάλιστα και τους τραυματισμούς των 2 στόπερ που ξεκίνησαν στο αρχικό σχήμα. Και στην επίθεση παρά τις πολλές λάθος πάσες και άσχημα τελειώματα καταφέραμε να βρούμε 3 γκολ και να δημιουργήσουμε τουλάχιστον άλλες 3 κλασσικές ευκαιρίες. Και όταν χωρίς άγχος καταφέρνεις να παίρνεις αυτό που θέλεις με τη συμβολή παικτών που περιμένεις να ανεβάσουν την απόδοση τους όπως οι Σουλεϊμάνοφ, Μάγιο, Σίστο και Μόντσου,  τότε το πρόσημο είναι με βεβαιότητα θετικό. Ο Άκης Μάντζιος τόσο στο κοουτσάρισμα του όσο και στις δηλώσεις του μοιάζει πέρα από προσγειωμένος και απόλυτα σίγουρος για τις επιλογές του και τον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ. Η ομάδα όχι μόνο παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει αλλά σιγά σιγά «φορμάρει» ολοένα και περισσότερους παίκτες. Και σε αυτή τη χρονιά όπως εξελίσσεται θα τους χρειαστείς όλους!

ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΓΕΥΕΙ

Όταν σε παιχνίδια σαν το σημερινό όπου φεύγεις με την απορία αν ήμασταν καλοί ή όχι κόντρα στον αξιόμαχο Λεβαδειακό, έχεις πετύχει 3 γκολ, έχεις δημιουργήσει κάμποσες ευκαιρίες, δεν έχεις πτοηθεί από τους τραυματισμούς των 2 βασικών σου στόπερ και έχεις πάρει ένα ακόμη τρίποντο χωρίς άγχος τα λόγια είναι περιττά. Ο Μάντζιος και οι παίκτες του έχουν χτίσει αυτοπεποίθηση και ακόμη και όταν δεν κάνουν τα μαγικά τους, παίρνουν αυτό που θέλουν! Το γεμάτο Κλ.Βικελίδης και η χαρά του κόσμου που ξεχειλίζει είναι ένα ακόμη επίτευγμα αυτής της ομάδας που απολαμβάνει την μοναξιά της κορυφής για ακόμη μια αγωνιστική. ΕΤΣΙ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Δεν απέφυγε την ήττα ο ΑΡΗΣ μας στην Opap Arena κόντρα στην ΑΕΚ και πλέον καλείται στη ρεβάνς στο κατάμεστο όπως αναμένεται Κλ.Βικελίδης να ανατρέψει το εις βάρος του 1-0. Τη σφραγίδα του στο παιχνίδι έβαλε ο Σιδηρόπουλος με την απίστευτη άρνηση του να δώσει την κόκκινη κάρτα στην εγκληματική ενέργεια του Μπρινιόλι αδιαφορώντας μάλιστα και για τις συστάσεις του VAR που τον προέτρεψε να ξαναδεί την φάση πιο καλά. Η εικόνα δεν τον συγκίνησε αφού αίμα δεν είχε χυθεί… και ο αποφασισμένος Σιδηρόπουλος πρόσθεσε στην ελληνική διαιτησία άλλη μια μνημειώδη απόφαση που θα θυμόμαστε για καιρό.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ

Λίγο η κούραση, λίγο οι 5 αλλαγές στο αρχικό σχήμα , λίγο και το ότι το Χ μας βόλευε και ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε αρκετά διστακτικός στο πρώτο ημίχρονο. Η ΑΕΚ είχε την υπεροχή και έψαχνε το γκολ χωρίς να μας αγχώνει ιδιαίτερα αλλά και χωρίς να νιώθει κάποια απειλή. Η χαμηλή ένταση στην πίεση όταν δεν είχαμε την μπάλα και η αργή σκέψη όποτε είχαμε την κατοχή μας οδήγησε σε έναν παθητικό ρόλο.

Ο ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ

«Εμπιστοσύνη στους Έλληνες διαιτητές» είναι το σλόγκαν αλλά αποφάσεις σαν αυτές του Σιδηρόπουλου μόνο δεν βοηθάνε προς αυτή την κατεύθυνση. Σίγουρα όμως βοηθάνε ομάδες σαν την ΑΕΚ να πάρουν αυτό που θέλουν με οποιοδήποτε τρόπο! Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ο μη καταλογισμός της κόκκινης κάρτας στην καρατιά του Μπρινιόλι πάνω στον Σουλεϊμάνoφ στο 34’ από τον Σιδηρόπουλο. Τι και αν ο Φωτιάς από το VAR αδυνατούσε να κλείσει τα μάτια σε αυτό που είδε όλη η Ελλάδα; o Σιδηρόπουλος επιβεβαίωσε το πόσο «σπουδαίος» διαιτητής είναι, ακύρωσε το VAR και μαζί και την νοημοσύνη μας. Μια ξεκάθαρη φάση όπου θα άλλαζε σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες της αναμέτρησης με το σκορ εκείνη την στιγμή να είναι στο 0-0.  Στις καθυστερήσεις με τη βοήθεια της τύχης μετά από εκτέλεση κόρνερ δόθηκε η ευκαιρία στον Μαρσιάλ από κοντά να κάνει το 1-0.

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ …ΑΓΓΙΞΕ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ αναγκαστικά έπρεπε να ανεβάσει την πίεση του και αυτό ακριβώς έκανε. Η ομάδα ανέβηκε πιο ψηλά διεκδικώντας περισσότερες κατοχές σε σχέση με τα πρώτα 45’. Όσο όμως και αν προσπαθούσε στο τέλος πάντα κάτι έλειπε για να φτιάξουμε ουσιαστικές ευκαιρίες.  Ακόμη όμως και με αυτή την προβληματική εικόνα Ντιαντί και Κουάισον θα μπορούσαν τόσο στο 80’ όσο και στην τελευταία φάση του αγώνα να βρουν το γκολ της ισοφάρισης.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ

Με 3 παιχνίδια μέσα σε 1 εβδομάδα ο δρόμος της διαχείρισης δυνάμεων μοιάζει με μονόδρομο για κάθε ομάδα. Έτσι και ο Μάντζιος σήμερα προσπάθησε να διαχειριστεί την κούραση αλλά και τον αγωνιστικό ρυθμό κάποιων βασικών παικτών. Όλο αυτό δεν μας βγήκε μιας και το κενό του Μορόν στην επίθεση και του Σιφουέντες στο κέντρο δεν μπόρεσε να καλυφθεί επαρκώς. Αλλά και αυτοί που ξεκίνησαν και είχαν αγωνισθεί και την Κυριακή έμοιαζαν μια ταχύτητα κάτω στις κινήσεις τους και στην σκέψη τους. Όλα αυτά δείχνουν ότι μπορεί ο ΑΡΗΣ να έχει βαθύ ρόστερ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή συγκεκριμένα κενά δεν μπορούν να καλυφθούν. Κατά τα άλλα θα πρέπει και ο Μάντζιος να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του για αυτά τα παιχνίδια όπου πέρα από τη νίκη βολεύεσαι και με το Χ. Γιατί κινδυνεύεις όπως σήμερα να φύγεις με άδεια χέρια.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ

Δεν έθελξε η ομάδα με την απόδοση της αν και θα μπορούσε έστω και στο φινάλε του αγώνα να ισοφαρίσει. Ενός αγώνα με αλλοιωμένες από τον Σιδηρόπουλο συνθήκες που αγνόησε τις τάπες στο πρόσωπο του Σουλεϊμάνoφ αλλά και τις «συστάσεις» του VAR για να δώσει την πεντακάθαρη κόκκινη κάρτα. Και έτσι όπως το κανόνισε ο Σιδηρόπουλος με μειονέκτημα θα πάμε στη ρεβάνς αλλά…  αυτό το 1-0 μέσα στο Κλ.Βικελίδης δεν φοβίζει κανέναν.

ΥΓ. Εμπιστοσύνη στους Έλληνες διαιτητές και μάλιστα χωρίς VAR! Άκου εκεί να διορθώνουν από το VAR τον Σιδηρόπουλο …ντροπή!

ΥΓ2. Εντωμεταξύ οι καλομαθημένοι οπαδοί της ΑΕΚ μάλλον πίστευαν ότι το VAR φώναξε τον διαιτητή για να ακυρώσει την κίτρινη κάρτα! Έτσι είναι αν συνηθίζεις στην εύνοια, κάπου το όριο της υποκρισίας και της ντροπής χάνεται.