Μέσα σε ένα φλεγόμενο Παλέ με περισσότερους από 4500 φίλους της ομάδος, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έβγαλαν περίσσιο πάθος στο παρκέ φθάνοντας με ευκολία στη νίκη. Ρίγος συγκίνησης και αποθέωση για τη χρυσή ομάδα του 79 που τιμήθηκε στο ημίχρονο του αγώνα.

Σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την ομάδα του πρώτου γύρου που ταλαιπωρούσε τα μάτια και τα νεύρα μας και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στο σημερινό παιχνίδι. Εκεί που ο ΑΡΗΣ με το πόδι πατημένο στο γκάζι πίεσε ασφυκτικά, έτρεξε σε κάθε φάση και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που του έδωσαν οι αντίπαλοι για να σκοράρει. Κάτι που το κατάφερε ως ένα βαθμό στο πρώτο ημίχρονο χτίζοντας μια διψήφια διαφορά που έφθασε μέχρι και τους 18 πόντους. Με αυτή την διψήφια διαφορά αλλά και με την υποδειγματική πιεστική άμυνα δεν αγχώθηκε ούτε καν όταν στο τρίτο δεκάλεπτο που δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα. Το μοίρασμα του χρόνου από τον Καστρίτη επέτρεψε στην ομάδα να διατηρείται φρέσκια ώστε να μπορεί να πιέζει στην άμυνα την ίδια στιγμή που οι αντίπαλοι έμοιαζαν να μένουν από δυνάμεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η προσπάθεια του Πανιωνίου να λάβει τέλος στο τέταρτο δεκάλεπτο και να μετατραπεί το υπόλοιπο του αγώνα σε ένα κιτρινόμαυρο πάρτι. Πολύ καλή η ομάδα που έδειξε χαρακτήρα όταν ήταν άστοχη σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που όταν στράβωναν μεγάλες διαφορές με ευκολία εκμηδενιζόντουσαν. Δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιον μιας και όλοι σχεδόν έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει η σημερινή νίκη. Μια νίκη που αν ήμασταν έστω και λίγο πιο εύστοχοι στα τόσα ελεύθερα σουτ που βαρέσαμε θα ερχόταν ακόμη πιο εύκολα.

 Ο ΑΡΗΣ πλέον έχει γίνει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως και αυτό είναι 100% έργο του Γ.Καστρίτη. Και όταν παίζεις σαν ομάδα όπως έπαιξες σήμερα κανένας Πανιώνιος δεν μπορεί να σε κοντράρει. Πλέον η ομάδα απελευθερωμένη από το βαθμολογικό άγχος και με ένα μήνα "προετοιμασίας" οφείλει και μπορεί να κοιτάξει και να διεκδικήσει τις υψηλότερες θέσεις ακόμη και αν αυτές δεν έχουν αξία για τον ΑΡΗ που θέλουμε. Και φυσικά η προσοχή όλων μας πρέπει να στραφεί στην επόμενη ημέρα. Γιατί το να υποστούμε το φετινό μαρτύριο της "οικονομικής εξυγίανσης" χωρίς αντίκρισμα θα είναι απλά μια τρύπα στο νερό.

ΥΓ. Και όμως επί Β.Αγγέλου το ενδεχόμενο αυτή η ομάδα να παίζει καλό μπάσκετ, να γεμίζει το γήπεδο και να ξεσηκώνει τον κόσμο έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ας ρωτήσει ο "τρέλαρχος" τον γιό του τι μαγικά κάνει ο John Castle στις προπονήσεις για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του ο γκουρου…

ΥΓ2. Τεράστιες προσωπικότητες με τα επιτεύγματα τους να μην είναι μετρήσιμα με τα δεδομένα της σημερινής εποχής. Το ευτύχημα είναι ότι η κληρονομία τους αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο με το γεμάτο γήπεδο σήμερα όπως και κόντρα στο Λαύριο να μοιάζει με φυσιολογικό για τον Αρειανό οπαδό.

ΥΓ3. Μεγάλη αλήθεια ομολόγησε ο Γ.Ιωαννίδης μιας και όλοι θυμόμαστε το πώς σώθηκε ο συμπολίτης. Όπως όμως σωστά τόνισε, ΑΡΗΣ είσαι και αν γουστάρεις μπορείς να κάνεις και αυτό!

ΥΓ4. Θυμάμαι πέρσι που ανέλαβε  ο Αλεξανδρής τον Πανιώνιο την χολή που έβγαλαν μερικοί μπερδεμένοι συνοπαδοί μας που προσπαθούν να πείσουν και τους υπόλοιπους για τον "εχθρό" Αλεξανδρή… Το ιδιαίτερα ζεστό χειροκρότημα που έλαβε σήμερα ο "τίγρης" ήταν η καλύτερη απάντηση προς όλους αυτούς με την "κοντή" μνήμη.

ΥΓ5. Κάθε κίνηση ανάλογη με τη σημερινή που τιμάει και υπενθυμίζει το ένδοξο παρελθόν του ΑΡΗ είναι αξιέπαινη ακόμη και αν υπάρχουν σε αυτή και αρκετές οργανωτικές παραφωνίες. Αρκεί φυσικά το όλο κλίμα να μην παρασύρει τον μεγαλομέτοχο και ξεχάσει ποιος πρέπει να είναι ο στόχος του.

ΥΓ6. Κλείστε από τώρα Μπέρι και Ντόρσεϊ μπας και δούμε έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ του χρόνου. Αυτονόητο ότι το μπαν το καλοκαίρι θα έχει λυθεί.