Πιστός στις συνήθειες του και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, τα έδωσε όλα κόντρα στη Βενέτσια, κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να διεκδικήσει στα ίσια τη νίκη αλλά στο τέλος δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει τη νίκη. Ο εκπληκτικός Γουίλις προσπάθησε να το κερδίσει μόνος του αλλά στο τέλος και αυτός δεν είχε το καθαρό μυαλό όπως και οι Κούπερ και Νόλεϊ παρά την καλή τους εμφάνιση. Χειροκροτήματα και νεύρα στο φινάλε. Από την μια όλοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια παρά τα προβλήματα με τους τραυματισμούς από την άλλη όμως η συνολική εικόνα της ομάδας αρχές Δεκεμβρίου είναι απογοητευτική.

ΘΟΛΩΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ

Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η ομάδα στο αποψινό παιχνίδι είναι να απορείς με την προετοιμασία που έγινε. Παίκτες μπερδεμένοι σε όλο το μήκος και πλάτος του παρκέ! Δεν ήξεραν που να κινηθούν, έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλον και στην άμυνα έμοιαζαν με παιδάκια που προσπαθούσαν να σταματήσουν κάποιους σταρ του NBA. Στο ίδιο τέμπο και ο κόουτς που όσα νεύρα και αν έβγαζε εκεί στον πάγκο οι κινήσεις του έδειχναν κάτι εντελώς διαφορετικό και αρκετά παθητικό. Το 21-41 στα μισά του 2^ου δεκαλέπτου ήταν η αποτύπωση της εικόνας ενός αγώνα όπου ο ΑΡΗΣ απουσίαζε εκτός του Νόλεϊ που έμοιαζε εξαρχής ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος από όλους.

ΚΟΥΠΕΡ, ΝΟΛΕΪ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ …ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Με ένα προσωπικό κρεσέντο 11 συνεχόμενων πόντων, ο Κούπερ φώναξε βροντερό παρών στο παιχνίδι και μαζί ο ΑΡΗΣ έδειξε τα πρώτα σημάδια ζωής. Από εκεί που η διαφορά είχε κάτσει στο -20 αρχίσαμε να την ροκανίζουμε. Οι πόντοι του Κούπερ και του Νόλεϊ αφύπνισαν και τους υπόλοιπους που με αρκετή καθυστέρηση ανέβασαν την ένταση στην άμυνα. Η αντεπίθεση του ΑΡΗ γιγαντώθηκε όταν ο Γουίλις αποφάσισε να βγει μπροστά. Ο Αμερικάνος έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο με όποιο τρόπο ήθελε. Άλλες φορές με λογική, άλλες φορές με τρέλα, τις περισσότερες όμως φορές την έβαζε την μπάλα στο καλάθι. Όλα αυτά όμως μέχρι τα μισά της 4^ης περιόδου όπου η κούραση έκανε την εμφάνιση της και το προσπέρασμα για πρώτη φορά στο παιχνίδι με 70-69 δεν είχε συνέχεια. Και πως να έχει όταν στα τελευταία λεπτά η ομάδα θυμήθηκε όλα τα στραβά της και είπε να τα στριμώξει στα 3-4 λεπτά που απέμεναν. Μπλοκ άουτ ούτε για πλάκα, πολλά χαμένα ριμπάουντ, μαλθακότητα στην άμυνα και κακές επιλογές στην επίθεση.

ΚΟΥΠΕΡ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και τι δεν έχουμε ακούσει και δει φέτος με την «ειδική διαχείριση» των παικτών από τον Καστρίτη. Όλοι οι παίκτες θέλουν τον χρόνο τους, όλοι θέλουν τον τρόπο τους, όλα πρέπει να γίνουν σιγά σιγά ώστε να κατανοήσει ο καθένας την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, 2 εβδομάδες θέλει ο ένας για να βρει αγωνιστικό ρυθμό, 1 μήνα θέλουν οι άλλοι για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και τον Δεκέμβρη θα είμαστε. Αυτά ακούμε μαζί με ύμνους για τα μεγαθήρια αντιπάλους μας που πάνω στο παρκέ όμως  με το ζόρι κερδίζουν αυτόν τον προβληματικό γεμάτο απουσίες ΑΡΗ. Και ξαφνικά σκάνε μύτη 2 νέοι Αμερικάνοι και με συνοπτικές διαδικασίες επιβεβαιώνουν τα αυτονόητα. Έτοιμοι παίκτες με τσαγανό που δεν χρειάζονται κανά μήνα για να μας δείξουν αν ξέρουν ή δεν ξέρουν μπάσκετ. Έτσι απλά ο Γουίλις και ο Κούπερ στην δεύτερη εμφάνιση τους έκλεψαν την παράσταση. Μέχρι και ο Φίλλιος στην επιστροφή του έκλεισε το μάτι στον Καστρίτη που δεν τον ήθελε το καλοκαίρι. Και τελικά σήμερα ίσως και να είδαμε τον 2^ο καλύτερο πόιντ γκαρντ που έχει το ρόστερ. Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και να μπορείς να κατεβάσεις την μπάλα και να περάσεις το κέντρο εγκαίρως έχει την αξία του. Μόνο ο Νόλεϊ δείχνει να βελτιώνεται. Οι υπόλοιποι στάσιμοι, στην καλύτερη περίπτωση με κάποιες αναλαμπές. Φταίει η διαδικασία,  φταίει που τους επέλεξαν. Καλό θα είναι για την ομάδα κάποια στιγμή να ειπωθεί το τι φταίει. Εκτός και αν βολεύει να λέμε ότι φταίνε οι τραυματισμοί.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ

Η κακή άμυνα σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού και τα πολλά χαμένα ριμπάουντ για ακόμη ένα παιχνίδι που παλέψαμε ήταν η πληγή που έφερε την ήττα. Σπουδαία εμφάνιση από τον Γουίλις που λίγο έλειψε να το κερδίσει μόνος του. Αρκετά καλοί και ο Κούπερ με τον Νόλεϊ.  Όταν όμως από τους 74 πόντους που πέτυχες τους 61 τους πέτυχαν μόλις 3 παίκτες τότε το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες μπας και οι 3 γίνουν 5-6. Για βελτίωση σε άμυνα, ριμπάουντ, κλπ. ούτε λόγος.   

ΥΓ. 2-3 μπλοκ άουτ να μπορούσε να κάνει η ομάδα στο τέλος και θα είχαμε νικήσει. Υπομονή του χρόνου αν αυξηθεί το μπάτζετ μπορεί να δούμε και κανά μπλοκ άουτ...

Με όπλο την σκληρή του άμυνα προσπάθησε ο ΑΡΗΣ μας να καλύψει το κενό του ΝτεΤζούλιους, το πάλεψε, έφθασε κοντά στη νίκη, στο τέλος όμως η Βαλένθια βρήκε τις λύσεις και κατάφερε να φύγει με το διπλό. Το πάλεψαν όσο μπορούσαν οι παίκτες του Καστρίτη και παρά την δυστοκία στην επίθεση δεν εγκατέλειψαν ποτέ την μάχη. Ζεστό χειροκρότημα στο φινάλε παρά την ήττα, με τον κόσμο της ομάδας να αναγνωρίζει την προσπάθεια.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με την απουσία του ΝτεΤζούλιους να είναι ορατή από το ξεκίνημα του αγώνα ο Γ.Καστρίτης έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην άμυνα με τους παίκτες του να ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αποστολή. Στην επίθεση ο Τολιόπουλος παίζοντας αρκετά ώριμα, διάβαζε την αντίπαλη άμυνα και προτιμούσε να χτυπάει από κοντά παρά έξω από τα 6.75 . Τα χαμένα όμως ριμπάουντ και τα ελεύθερα μακρινά σουτ των Ισπανών ήταν αυτά που έδωσαν στην Βαλένθια το προβάδισμα. Ένα προβάδισμα που με κάθε ευκαιρία η ομάδα μας το αμφισβητούσε αν και ήταν φανερό ότι με το που άνοιγε η ψαλίδα στη διαφορά θα ήταν πολύ δύσκολο για να γίνει η ανατροπή. Και αυτή η δυσκολία είχε να κάνει κυρίως με την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπου ο Μπάνκς και πάλι ήταν «εκτός» παιχνιδιού και ο Ρόμπερτς αν και πάλευε έμοιαζε λίγος.

ΜΕ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το ημίχρονο έκλεισε στο -2 και  αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να κάνει όλους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να πιστέψουν ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη. Τίποτα όμως δεν άλλαξε στο Β ημίχρονο με τους Ισπανούς να βρίσκουν λύσεις εκμεταλλευόμενοι τις δεύτερες ευκαιρίες χάρη στα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που με ευκολία μάζευαν.  Η αντίδραση του ΑΡΗ ήταν τα ηρωικά καλάθια του Τολιόπουλου αλλά και του Γούντμπερι που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, παίζοντας τρομερή άμυνα, παλεύοντας σε κάθε ριμπάουντ και σκοράροντας με προσωπικές ενέργειες. Το 44-54 στο ξεκίνημα της 4^ης περιόδου έγινε 57-57 περίπου 2’ με τις δύο ομάδες να ζορίζονται πάρα πολύ να σκοράρουν και να τα δίνουν όλα στην άμυνα.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Όσο κοντά και αν έφθασε στη νίκη η ομάδα προσπερνώντας τα χαμένα ριμπάουντ, τα φθηνά λάθη και την έλλειψη λύσεων στην επίθεση στο τέλος όμως για να κερδίσει χρειαζόταν τα μεγάλα σουτ. Χότζ(2 φορές) και Τολιόπουλος(4 φορές) προσπάθησαν να σκοράρουν από μακριά  για να αλλάξουν τα δεδομένα χωρίς όμως επιτυχία. Η Βαλένθια εκμεταλλεύτηκε τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και το σπρώξιμο της διαιτησίας και πήρε τη νίκη που ήθελε.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

Δεδομένων των συνθηκών και της δυναμικής του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν πάρα πολύ καλός. Ιδιαίτερα στην άμυνα όσο περνούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν, διορθωνόταν και γινόταν ολοένα και πιο απροσπέλαστος. Οι Ισπανοί που είχαν έναν μ.ο. κοντά στους 100 πόντους σήμερα περιορίστηκαν στους 63 πόντους και αυτό λέει πολλά για την απόδοση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο όμως. Όπως και κόντρα στο Περιστέρι όπου είχαμε την απουσία του Νόλεϊ αλλά και σήμερα όπου προστέθηκε αυτή του ΝτεΤζούλιους ο Καστρίτης αναγκάστηκε να περιορίσει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο διαφορετικά. Οι πολλές αλλαγές περιορίστηκαν,  παίκτες που αγωνιζόντουσαν δεκάλεπτα σπασμένα σε δίλεπτα… πήραν πιο φυσιολογικές ευκαιρίες και αυτό φάνηκε πάνω στο παρκέ. Ο Γούντμπερι κάθε δευτερόλεπτο που έμενε στο παρκέ γέμιζε με αυτοπεποίθηση, παρόλο που ιδίως στην επίθεση δεν είχε ξεκινήσει καλά. Ενώ και Ρόμπερτς που έμεινε 25’ στο παρκέ αν και δεν εντυπωσίασε είχε όμως μια γεμάτη παρουσία με 12 ριμπάουντ και 10 πόντους. Παρά τα όποια προβλήματα τραυματισμών και την φυγή του ΝτεΤζούλιους ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια δείχνει πιο ομάδα και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μακάρι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο ο κόουτς γιατί πέρα από τα όποια λάθη στον σχεδιασμό και τους τραυματισμούς και στη κατανομή του χρόνου υπάρχει πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Το πάλεψε όσο μπορούσε ο ΑΡΗΣ απέναντι στη Βαλένθια με τους Ισπανούς όμως να έχουν πολλές περισσότερες λύσεις στην επίθεση αλλά και την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ. Παρά την ήττα όμως η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα έδειξε αυτό το μαχητικό πρόσωπο που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και αυτό οδήγησε στο αυθόρμητο χειροκρότημα του κόσμου με τη λήξη του αγώνα. Πλέον θα πρέπει με ψυχραιμία(αλλά και ταχύτητα) το τεχνικό τιμ και η διοίκηση να ζυγίσουν τις σκέψεις τους και να προχωρήσουν στις απαραίτητες κινήσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να μην συνεχίσει να αγωνίζεται με μειονέκτημα κυνηγώντας την υπέρβαση σε κάθε παιχνίδι. Περιφερειακός θα είναι; ψηλός θα είναι; Ότι και αν είναι… η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση.

Με τον ΝτεΤζούλιους για ακόμη ένα παιχνίδι να βγάζει φωτιές, ο ΑΡΗΣ λύγισε την αντίσταση του μαχητικού Περιστερίου και προσπέρασε το απρόοπτο με τον σοβαρό τραυματισμό του Νόλεϊ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Σαν αφύπνιση λειτούργησε η προκλητική διαιτησία που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο και να πεισμώσει την ομάδα μας ώστε να φθάσει στη νίκη, σε ένα χρονικό σημείο όπου το Περιστέρι έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι. Χαμόγελα στις κερκίδες με τη λήξη και ζεστό χειροκρότημα για τον Καστρίτη και τους παίκτες του!

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΑ ΠΑΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Νωθρός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο ξεκίνημα του παιχνιδιού με την ομάδα μας να ψάχνεται στην άμυνα και να προβληματίζεται έντονα από το passing game του Περιστερίου. Στην επίθεση οι επιλογές του ΝτεΤζούλιους δεν άρεσαν στον Καστρίτη και παρόλο που δεν φαινόταν άλλος να βγαίνει μπροστά στο σκοράρισμα τον τράβηξε στον πάγκο. Οι συνέπειες της συγκεκριμένης επιλογής δεν άργησαν να φανούν και ο ΑΡΗΣ κόλλησε επιθετικά για τα καλά επιτρέποντας στο Περιστέρι να προηγηθεί με +8.

ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ

Και από την στιγμή που ο κόουτς βλέποντας ότι υπήρχε έντονο πρόβλημα στο σκοράρισμα αποφάσισε να ξαναρίξει τον ΝτεΤζούλιους στο παιχνίδι τα πάντα άλλαξαν. Ο Αμερικάνος σε έναν δαιμονιώδη ρυθμό άρχιζε να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι με κάθε τρόπο με το κοντέρ να σταματάει λίγο πριν το ημίχρονο στους 19 πόντους και τον ΑΡΗ να προσπερνάει με 5!

ΤΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΧΑΡΗ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Με τον ίδιο άσχημο τρόπο που μπήκε στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας, με τον ίδιο ακριβώς ξεκίνησε και στην 3^η περίοδο. Δεν έβρισκε το αντίπαλο καλάθι με τίποτα ενώ στην άμυνα ο Κόφεϊ και οι πιτσιρικάδες έκαναν ότι ήθελαν. Το +7 του Περιστερίου λίγα δεύτερα πριν τη λήξη της 3^ης περιόδου και η εικόνα των 2 ομάδων δεν απέπνεε αισιοδοξία ενόψει της 4^ης περιόδου. Όταν μάλιστα σε αυτή την κακή 3^η περίοδο είχες και τους 3 διαιτητές να σφυρίζουν με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά τις 2 ομάδες αρνούμενοι σε πολλές φάσεις να καταλογίσουν τα φάουλ που γινόντουσαν, ήλπιζες σε ένα ηλεκτροσοκ που θα άλλαζε τα δεδομένα του αγώνα. Αυτό το ηλεκτροσόκ ήρθε κατά κάποιο τρόπο από 3 διαιτητές. Με τα σφυρίγματα τους εξόργισαν πέρα από τον κόσμο στο Παλέ, τους παίκτες μας και τον Γ.Καστρίτη που αν και τον έχουμε συνηθίσει να ξεσπάει στην άκρη του πάγκου… σήμερα τον έβγαλαν εντελώς εκτός εαυτού. Σε εκείνο το σημείο ο διακόπτης γύρισε και είδαμε έναν άλλον ΑΡΗ μέχρι το τέλος του αγώνα.

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Ο συνήθης ύποπτος ΝτεΤζούλιους άρχισε πάλι να σκοράρει δίνοντας το σύνθημα της αντεπίθεσης. Και όταν ο Αμερικανός λύγισε από την κούραση(ζήτησε μόνος του αλλαγή) τη σκυτάλη την πήρε ο Τολιόπουλος που μέχρι την 4^η περίοδο ήταν σκιά του εαυτού του. Στα κρίσιμα όμως ο Τολιόπουλος φώναξε για άλλη μια φορά παρών αλλάζοντας τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μάλιστα ο Τολιόπουλος βρήκε και βοήθειες από τους συμπαίκτες του με του Γούντμπερι, Μποχωρίδη, Λαζέσφσκι και Χατζηδάκη να πετυχαίνουν κρίσιμους πόντους και το -7 μέσα σε περίπου 5’ να γίνεται +12. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό την κατάλληλη στιγμή και η νίκη κλείδωσε χωρίς άγχος.

ΨΑΧΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ… ΑΛΛΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ

Τα κατάφερε η ομάδα, πήρε τη νίκη μένοντας ανεπηρέαστη από τον τραυματισμό του Νόλεϊ και την παραφιλολογία γύρω από τον ΝτεΤζούλιους.  Πλέον βλέπουμε όσους αγωνίζονται να βγάζουν περισσότερη ένταση στο παιχνίδι τους, να προσπαθούν να βοηθήσουν σε όλους τους τομείς και όχι να κοιτάει ο καθένας το κομμάτι του. Αν εξαιρέσεις την ηγετική φυσιογνωμία που έχει βγάλει από το πουθενά ο ΝτεΤζούλιους και τα σκαμπανεβάσματα του Τολιόπουλου σιγά σιγά και οι υπόλοιποι αρχίζουν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως. Στα ριμπάουντ, στις άμυνες, στο σκοράρισμα η ομάδα πήρε πράγματα από παίκτες που δεν μας είχαν συνηθίσει  σε κάτι τέτοιο.  Ναι την διαφορά την έκαναν 2 παίκτες στην επίθεση αλλά όταν ζόρισαν τα πράγματα όλοι φώναξαν παρών. Παρόλα αυτά η κατάσταση παραμένει δύσκολη και δεν είναι λύση να βασιστείς στο κρεσέντο ενός ή 2 παικτών, ιδιαίτερα όταν ο ένας από τους 2 είναι υπ ατμόν. Πολύ μεγάλο βάρος έχει πέσει στις πλάτες του Καστρίτη που σύντομα θα πρέπει να πάρει τις σωστές αποφάσεις.

ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΝΙΚΕΣ

Ο αφηνιασμένος ΝτεΤζούλιους συνέχισε να σκοράρει με κάθε τρόπο, ο Τολιόπουλος εμφανίσθηκε στο παιχνίδι την κατάλληλη στιγμή και όλοι οι υπόλοιποι φρόντιζαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει αυτή η πολύτιμή νίκη! 3^η συνεχόμενη νίκη για την ομάδα σε ένα χρονικό σημείο όπου η βελτίωση της ομάδας είναι απαραίτητο να έρθει μέσα από θετικά αποτελέσματα.  Το τι μας κρύβει η συνέχεια με αυτούς τους τραυματισμούς και την ενδεχόμενη αποχώρηση του Ντε Τζούλιους κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Ότι και αν γίνει ας γίνει γρήγορα γιατί η ομάδα δείχνει να βρίσκει τα πατήματα της και να ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου σιγά σιγά. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Την καλύτερη του έως τώρα εμφάνιση πραγματοποίησε ο ΑΡΗΣ μας στην σημαντική αναμέτρηση με τον Προμηθέα Πατρών κερδίζοντας χωρίς άγχος με 86-75! Οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη παρουσιάστηκαν αποφασισμένοι πάνω στο παρκέ και αυτό βγήκε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Βρήκε την επαφή του με το καλάθι ο Νόλεϊ, σήκωσαν την ομάδα στις πλάτες τους οι ΝτεΤζούλιους και Τολιόπουλος όταν ο Νόλεϊ σίγησε. Ξέσπασμα από τον κόσμο στην κερκίδα που έδειξε πόσο ανάγκη είχε αυτή την νίκη.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Μπορεί ως τώρα το καλό ξεκίνημα στα περισσότερα παιχνίδια να βασιζόταν κυρίως στην ευστοχία μας στην επίθεση, σήμερα η ομάδα έδειχνε να πατάει καλά σε όλες τις πλευρές του γηπέδου. Οι παίκτες μας έβρισκαν καλές επιλογές στην επίθεση και στην άμυνα την ίδια στιγμή έδειχναν να διαβάζουν τον αντίπαλο και να έχουν σε γενικές γραμμές καλές αντιδράσεις.

ΕΧΤΙΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΛΕΪ

Μπορεί και σήμερα στην άμυνα να κινούταν στα χαμένα και στην επίθεση να έκανε φθηνά λάθη αλλά η επαφή που είχε με το καλάθι στο πρώτα 20’ ήταν αυτό που όχι απλά μας είχε μπροστά στο σκορ, αλλά βοηθούσε ώστε ο ΑΡΗΣ να φαίνεται η ομάδα που ξεκάθαρα έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Θέλει σίγουρα να βελτιώσει πολλά στοιχεία στο παιχνίδι του αλλά τουλάχιστον μέχρι να το καταφέρει είναι απαραίτητο να σκοράρει όπως έκανε σήμερα.

ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΝΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Κάποια στιγμή οι παίκτες του Παπαθεοδώρου βλέποντας τον ΑΡΗ μας να διατηρεί με ευκολία μια διαφορά 8-10 πόντων αποφάσισε να ανεβάσει την πίεση στην άμυνα. Εκεί ακριβώς κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό και η νίκη μιας και η μείωση της διαφοράς ήταν κάτι το προσωρινό. Δεν χάθηκε η συγκέντρωση στην άμυνα, δεν θόλωσε το μυαλό στην επίθεση. Και πως να θολώσει το μυαλό στην επίθεση όταν έχεις παίκτες σαν τον Τολιόπουλο που πέτυχε 6 μάγκικα καλάθια δεχόμενος μπόλικο ξύλο από την άμυνα των Πατρινών. Παρέα με τον Τολιόπουλο και ο ΝτεΤζούλιους που αρχίζει να σταθεροποιείται σε υψηλή απόδοση. Όταν ο Νόλεϊ σταμάτησε να σκοράρει, οι 2 παίκτες πήραν τον ΑΡΗ από το χεράκι και τον οδήγησαν στην νίκη.

Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Αν θα διαλέγαμε ένα στοιχείο του σημερινού ΑΡΗ για να χρεώσουμε τη νίκη αυτό είναι η νοοτροπία που έδειξαν όλοι οι παίκτες μας σήμερα. Φαινόταν ότι μπήκαν από τα αποδυτήρια αποφασισμένοι να αλλάξουν την εικόνα τους και το πέτυχαν. Δεν έλλειψαν τα κενά στην άμυνα, η αδυναμία κάτω από το καλάθι και τα παιδικά λάθη στην επίθεση. Είδαμε όμως ένταση, είδαμε συγκέντρωση στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά και σχήματα με πιο ξεκάθαρους ρόλους από τον Γ.Καστρίτη. Νόλεϊ, Τολιόπουλος και ΝτεΤζούλιους δεν φοβήθηκαν να πάρουν τις προσπάθειες που τους αναλογούσαν και δικαιώθηκαν. Όλοι έδειξαν ένα κλικ καλύτεροι και αυτό ήταν αρκετό ώστε ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βελτιωμένος και να φθάσει σε μια πολύτιμη νίκη. Αρκεί να μην επαναπαυτούμε σε αυτήν και πιστέψουμε ότι όλα είναι καλά στην ομάδα μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.

ΠΕΙΣΜΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ

Για στεναχώρια των παιδιών ακούγαμε από το ξεκίνημα μετά τις κακές εμφανίσεις αλλά αντίδραση πάνω στο παρκέ δεν βλέπαμε. Σήμερα είδαμε από το τζάμπολ του αγώνα ένα σύνολο παικτών «νευριασμένο» και αποφασισμένο να αλλάξει την έως τώρα του εικόνα και να πάρει τη νίκη. Και αυτό ακριβώς έκανε χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο στον Προμηθέα(και τους 3 διαιτητές) να κάνουν κάτι άλλο από το να αποδεχθούν την ήττα. Δεν διορθώθηκαν όλα τα προβλήματα της ομάδας σήμερα επειδή κερδίσαμε… αλλά αυτή η νίκη έχει ξεχωριστή σημασία. Και για ψυχολογικούς και για βαθμολογικούς λόγους. Κρατάμε την αντίδραση και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Πολύ συζήτηση γίνεται για τις αντιδράσεις του κόσμου. Πόσοι χειροκρότησαν, πόσοι γιούχαρα κλπ. Ο καθένας έχει την άποψη του και είναι σεβαστό. Μην ξεχνάμε όμως ότι αυτοί που πηγαίνουν στο Παλέ ή στο Κλ.Βικελίδης, όπως και αν αντιδρούν… είναι αυτοί που εμπράκτως στηρίζουν την ομάδα με την παρουσία τους.

Δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει την έκπληξη(γιατί έκπληξη θα ήταν!) και η ΑΕΚ χάρη στο πιο ποιοτικό ρόστερ της πήρε τη νίκη χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Παιχνίδια που τα κερδίζει ο κόσμος ήταν το σημερινό αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός που ούτε και η ώθηση της κερκίδας μπόρεσε να τον βοηθήσει. Αίμα και ιδρώτας για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, τρικυμία στην άμυνα με παίκτες να βολοδέρνουν πέρα δώθε χωρίς νόημα. Στον ίδιο ρυθμό και ο κόουτς που μάλλον έβλεπε διαφορετικό παιχνίδι από ότι βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΣΤΟΠ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια και αυτό έκανε και σήμερα. Ντε Τζούλιους, Γούντμπερι και Μαντζούκας τράβηξαν την ομάδα στα πρώτα λεπτά και ο ΑΡΗΣ από το πρώτο δεκάλεπτο προσπάθησε να χτίσει προβάδισμα φθάνοντας στο +7. Και όπως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που ξεκινάει δυνατά η ομάδα και σε αυτό ξαφνικά η ομάδα τράβηξε χειρόφρενο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε και ο ΑΡΗΣ έριχνε σταδιακά την απόδοση του. Ότι καλό έχτιζε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς το γκρέμιζε. Στην άμυνα, στην επίθεση σε όλα. Όσο κυλούσε ο χρόνος η ΑΕΚ έβρισκε ολοένα και περισσότερες λύσεις. Αδιαφορώντας που το βαρύ πυροβολικό της ο Χέιλ αν και αγωνίσθηκε για 30’ χάρη στην απίστευτη άμυνα του Γούντμπερι έμεινε στους 5 πόντους με 1 στα 9 σουτ. Έβαζε ολοένα και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι ακόμη και από παίκτες που δεν φαινόντουσαν ικανοί να σου κάνουν ζημιά όπως οι 2 σέντερ της.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ

Πραγματικά από ένα σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο αποδεχόμενος ότι δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που έβλεπε το παιχνίδι ο Καστρίτης. Ο κόουτς αν και έβλεπε ότι η ΑΕΚ ανέβαινε και εμείς πέφταμε επέμεινε στις ίδιες και στις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν κάποιος παίκτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου στο 2^ο δεκάλεπτο στο 1’ που τον έβαλες όταν βλέπεις ότι υπόλοιποι δεν τραβάνε του δίνεις ξανά την ευκαιρία μπας και… Όταν ο «κατεξοχήν σκόρερ» Νόλεϊ αγωνίζεται 28’ με 1/7 σουτ, ανύπαρκτη άμυνα(1^ο φάουλ στο 4^ο δεκάλεπτο!) και κάμποσα λάθη τότε μάλλον εκεί στον πάγκο δεν βλέπουν καθαρά. Πραγματικά ο τρόπος που μοιράστηκε ο χρόνος σήμερα στο β ημίχρονο όπου η ΑΕΚ φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να «κλειδώσει» τη νίκη, προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ επέμενε στο ίδιο μοτίβο η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι στην διψήφια διαφορά και χωρίς να ζοριστεί την διατήρησε μέχρι το τέλος.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο της υπομονής. Έχει τύχει να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας και η ομάδα να μας διαψεύσει ευχάριστα. Αν όμως ξεκινάς κυνηγώντας την διάψευση τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Να πείσουμε ότι ο Νόλεϊ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα απλά θέλει τον χρόνο του(για αυτό και του τον χαρίσαμε σήμερα), ο Ρόμπερτς είναι πολύτιμος για την ομάδα(έπαιξε καλά με την Τούρκ), ο Μπάνκς δεν «ταίριαζε» στο παιχνίδι, ούτε ο Χατζηδάκης «ταίριαζε», ο Μπόχω δεν ένιωθε καλά, ο Άλκινς ανέτοιμος, ο Μαντζούκας αγχωμένος από τον κόσμο, ο Γκιουζέλης πιεσμένος από το βάρος της φανέλας και ο Τολιόπουλος «σκασμένος»… Μια δικαιολογία και μια αιτιολογία για όλα! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Ναι θα βελτιωθεί, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να πάει χειρότερα. Ναι πιθανόν σε 3 μήνες να έχει γίνει και ανταγωνιστικός. Ε και; Αν δηλαδή αποκλειστείς στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα μείνεις πίσω, στα @@ θα τα δώσουμε όλα στα πλέιοφς; Κόουτς μάλλον η «διαδικασία» έχει και μερικές παραφωνίες. Ας μείνουν στην άκρη οι εγωισμοί και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Διαφορετικά η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε ο Καστρίτης  με τον κόσμο τα τελευταία χρόνια θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτό δείχνει η εικόνα του Παλέ στα πρώτα 2 επίσημα παιχνίδια.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Δυστυχώς… η ομάδα δεν μας διέψευσε απέναντι στην ΑΕΚ. Ανέδειξε για ακόμη μια φορά όλες τις αδυναμίες της και μοιραία γνώρισε εύκολα την ήττα με 59-70. Μπορεί οι Ντε Τζούλιους και Γούντμπερι να παρουσιάστηκαν αισθητά βελτιωμένοι, η συνολική όμως κακή εικόνα της ομάδας επισκίασε τα πάντα. Ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος.  Μπερδεμένοι παίκτες, μπερδεμένος προπονητής, ξενερωμένος κόσμος…

ΥΓ. Το ζήσαμε το έργο κόουτς πέρσι με τον Κάρ που μέχρι και στο τελευταίο παιχνίδι του τον έβαλες 30’ ενώ ήταν ήδη παρελθόν. Δεν σου βγήκε… Ευχόμαστε ολόψυχα φέτος να βγει γιατί δεν αντέχεται άλλο.

Ανισόρροπος  και ψυχοβγάλτης…  παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Προμηθέα Πατρών, καταφέρνοντας σε ένα παιχνίδι που χάρη στην απόδοση του να στοχεύει στην τριαντάρα εκδίκηση προς τους Πατρινούς, να το οδηγήσει στην παράταση και να το κερδίσει όμως στο φινάλε. Περισσότερο τρολάρισμα παρά κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα από τον Καστριτή που χαμένος στις εμμονές μας πρόσφερε αυτό το απίστευτο θέαμα που ευτυχώς κατέληξε σε νίκη… Όπως και να έχει η σειρά οδηγείται σε τρίτο παιχνίδι με τον ΑΡΗ να δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.

ΜΕ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗ ΚΑΙ ΧΑΡΕΛ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Αποφασισμένος να κόψει το σερί του Προμηθέα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι παρά το καλό ξεκίνημα των Πατρινών στα πρώτα λεπτά. Με τον Μποχωρίδη ύστερα από πάρα πολύ καιρό να επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις όπως και ο Χάρελ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο με 21-16. Σε ένα δεκάλεπτο όπου παρόλο που μόλις 4 παίκτες είχαν καταφέρει να σκοράρουν και υπήρχαν κάποια αμυντικά προβλήματα δείχναμε ικανοί να φθάσουμε στη νίκη.

ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Όσο κυλούσε ο χρόνος ολοένα και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να εμφανίζονται στο παρκέ και να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μετατραπεί σε παράσταση για έναν ρόλο. Σόουζα,  Γκάλινατ και ο αφηνιασμένος Χάρελ ήταν οι βασικοί λόγοι που φθάσαμε στο εντυπωσιακό +25 περίπου 11’  πριν τη λήξη του αγώνα με τον κόσμο να απολαμβάνει την αντίδραση της ομάδας μετά τα συνεχόμενα στραπάτσα κόντρα στους Πατρινούς.

ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που παρακολουθήσαμε στο 4^ο δεκάλεπτο. Παίκτες να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, ένας προπονητής να διεξάγει κάποιου είδους «μπασκετικό πείραμα» και 3 διαιτητές που σφύριζαν ότι τους κατέβαινε… προφανώς ενθουσιασμένοι από την αντίδραση των Πατρινών που αντί να εγκαταλείψουν το παιχνίδι έκαναν τα πάντα για να το ανατρέψουν. Οι 25 πόντοι έγιναν μια μακρινή ανάμνηση και ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ευτυχώς ο κόουτς θυμήθηκε τους παίκτες που είχε ξεχάσει και η νίκη μετά κόπως και βασάνων βάφτηκε στα κιτρινόμαυρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ FEELING ΛΕΕΙ ΗΤΤΑ

Η νίκη είναι αυτό που μετράει και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ την πήρε όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ναι αν απλά άκουσες το αποτέλεσμα, σίγουρα όχι αν παρακολούθησες το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που κατήργησε κάθε μπασκετική λογική και επιβεβαίωσε την ανεξήγητη εικόνα αποσύνθεσης που διέπει την ομάδα μας. Και δυστυχώς αυτή η αποσύνθεση έχει την υπογραφή ενός προπονητή που πιστέψαμε όχι γιατί ήταν απλά «καλός άνθρωπος» αλλά γιατί με την δουλειά του έπεισε και τον τελευταίο φίλο της ομάδας. Δυστυχώς εδώ και καιρό ο κόουτς το έχει χάσει… Μποχωρίδης, Σόουζα, και Γκάλινατ ξεχάστηκαν στον πάγκο για να παίξει 30’ ο αόρατος Μπλούμπεργκς, 22’ ο σε άλλο γήπεδο Σανόγκο και 24’ ο βραχυκυκλωμένος Στάρκ! Όταν ο παίκτης δεν είναι σε καλή μέρα ή απλά δεν του βγαίνει το παιχνίδι δεν φταίει αυτός που παραμένει μέσα και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Όπως και το ανάποδο. Αν βλέπεις ότι ο Μποχωρίδης έχει πάρει φόρα και ο Σόουζα υπερέχει κάτω από το καλάθι και εσύ τους αφήνεις στον πάγκο δεν σου φταίει κανείς άλλος. Τραγικό κοουτσάρισμα για ακόμη ένα παιχνίδι από έναν προπονητή που πιστέψαμε ότι μπορούσε να κάνει τη διαφορά.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Στα ίσια έφερε τη σειρά με τον Προμηθέα Πατρών ο ΑΡΗΣ μας, κερδίζοντας στην παράταση με 89-85 και στέλνοντας τις 2 ομάδες σε έναν «τελικό» στην Πάτρα. Προτού όμως φθάσει στη νίκη κατάφερε όσους άφησαν στην άκρη την «αμηχανία» του ποδοσφαιρικού ντέρμπι και βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ να τους προσφέρει και αυτός ένα δυνατό ψυχολογικό τεστ αντοχών... Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την απίστευτη προσπάθεια αυτοχειρίας που παρακολουθήσαμε σήμερα και την απώλεια του +25 μέσα σε περίπου 10’; Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πάντα αυτό που μετράει και σήμερα η ομάδα τα κατάφερε! Ας ελπίσουμε να κάνει το ίδιο και στην Πάτρα ανεξαρτήτως απόδοσης.   

ΥΓ. Μια ντουζίνα υστερόγραφα θα πρέπει να γραφούν σήμερα για τον Μποχωρίδη που έπαιξε μόλις 15΄, τον Σόουζα που ξαφνικά είναι χρήσιμος παίκτης, τον Στάρκ  και άλλα πολλά. Η ουσία όμως είναι ότι όταν θέτεις ως στόχο τα ελάχιστα αυτονόητα και δηλώνεις πετυχημένος 3 μήνες πριν τελειώσει η χρόνια τότε κινδυνεύεις να καταντήσεις πεδίο για μπασκετικά πειράματα σαν και αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα.

Με τις μηχανές να παραμένουν σβηστές και στο φινάλε των play in κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια κακή εμφάνιση αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τον προβληματισμό ενόψει των πλέιοφς που ξεκινάνε την Παρασκευή. Αν μάλιστα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε και τις δηλώσεις του Καστρίτη που ακολούθησαν την αναμέτρηση μάλλον δύσκολα να περιμένουμε κάτι διαφορετικό στη συνέχεια.

ΥΠΕΡΟΠΤΗΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΑΡΗΣ

Με το «αδιάφορο» να είναι το σήμα κατατεθέν του σημερινού αγώνα και τον Παναθηναϊκό να είναι καβάλα στο άλογο στον δρόμο για το Final 4 της Ευρωλίγκας οι αντίπαλοι μας κατέβηκαν ξεκάθαρα χωρίς την διάθεση να ζοριστούν. Με τον Σαμοντούροφ να παίρνει 33’ και τον Μπαρτσελόφσκι 28’ ο Άταμαν αντιμετώπισε με μια υποτιμητική διάθεση τον ΑΡΗ μας …αλλά η εξέλιξη του αγώνα τον δικαίωσε. Ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός σήμερα που σου έδινε μια αίσθηση ότι όποιον και αν  είχε απέναντι του θα έχανε.  Άστοχος, επιπόλαιος, τσαπατσούλης και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν αγχώσαμε ούτε για μια στιγμή τους αντιπάλους μας μιας και από μόνοι μας σκοντάφταμε στην προσπάθεια να μπούμε μέσα στην διεκδίκηση της νίκης.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ

Είναι πραγματικά λυπηρό αυτό που συμβαίνει με τον φετινό ΑΡΗ αλλά και πρωτόγνωρο. Στο χρονικό σημείο που όλες οι ομάδες στοχεύουν να φθάσουν στην κορυφή της απόδοσης τους, ο ΑΡΗΣ καταφέρνει και παρουσιάζεται σε κάθε παιχνίδι και χειρότερος. Ή τουλάχιστον εξίσου κακός όπως κόντρα στο Μαρούσι και στον Κολοσσό. Και όπως τονίσαμε και τότε δεν έχει να κάνει με το τελικό αποτέλεσμα αλλά με μια συνολική εικόνα που ουρλιάζει ότι υπάρχει σοβαρό αγωνιστικό πρόβλημα. Ούτε ένα στοιχείο στο παιχνίδι του δεν έχει βελτιώσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες. Είτε είχε παιχνίδια είτε έκανε απλά προπονήσεις το αποτέλεσμα αποκαρδιωτικό. Και τώρα προσευχόμαστε ο διακόπτης να γυρίσει …αν και ο κόουτς άρχισε να εκφράζει τις αμφιβολίες για το αν τελικά θα συμβεί αυτό.

ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ

Σε μόνιμη αγωνιστική πτώση παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που ούτε κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό κατάφερε να πείσει ότι τον ενδιαφέρει η συνέχεια του πρωταθλήματος. Ακόμη και αν ο κόουτς δηλώνει ικανοποιημένος από τους παίκτες του για την προσπάθεια και την συγκέντρωση σε αυτά τα παιχνίδια, η εικόνα δείχνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι που ελπίζουμε να αλλάξει στα πλέιοφς αν δεν θέλουμε να τελειώσει η σεζόν με αυτόν τον απογοητευτικό τρόπο. Όχι γιατί θα χάσουμε κάποιον τίτλο ή κάποια έξοδο στην Ευρώπη αλλά γιατί εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ που θαυμάσαμε και αποθεώσαμε κατά τη διάρκεια της σεζόν, απλά αγνοείται.

ΥΓ. Δικαιολογημένο το ξέσπασμα του Καστρίτη προς τους παίκτες του. Με αυτά που έβλεπε προς να κρατηθεί; Εμείς να δούμε πόσο ακόμη θα κρατιόμαστε…

ΥΓ2. Ο Παπαθεοδώρου καλά έκανε και είπε τα αυτονόητα. Εμείς πότε θα αρχίσουμε να μιλάμε;

Σε ένα παιχνίδι θεωρητικά αδιάφορο, όπου η νίκη εξαρχής ήταν αυτονόητη, ο ΑΡΗΣ έδειξε 2 διαφορετικά πρόσωπα με το καλό πρόσωπο του Β ημιχρόνου να είναι αυτό που να τον οδηγεί στην εμφατική νίκη απέναντι στο Λαύριο με +24 πόντους! Τολιόπουλος, Χάρελ και Μπάξτον «κράτησαν» τον ΑΡΗ μέχρι να μπουν και οι υπόλοιποι παίκτες στο παιχνίδι και μετατρέψουν την αγχωτική εικόνα των πρώτων 20’ σε έναν υγιεινό απογευματινό περίπατο. Άσχημη η εικόνα του άδειου Παλέ προπαραμονή των γενεθλίων του συλλόγου σε μια ημέρα όπου η βροντερή παρουσία του κόσμου και η γιορτινή ατμόσφαιρα θα ήταν δεδομένη.

Η ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΛΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σαν να μην πέρασε μια ημέρα από την κακή εμφάνιση κόντρα στο Περιστέρι ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παρκέ παρουσιάζοντας ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Μοναχική η προσπάθεια του Τολιόπουλου στην επίθεση, σπασμωδικές βοήθειες από Χάρελ και Μπάξτον και όλοι οι υπόλοιποι στα χαμένα. Όπως στα χαμένα κινούταν και η άμυνα μας, με το ελλιπές και αδιάφορο Λαύριο να φαντάζει ικανό στα πρώτα 20’ να μιμηθεί το Μαρούσι. Το 38-38 του ημιχρόνου αποτύπωνε ξεκάθαρα το πόσο κακός ήταν ο ΑΡΗΣ σε αυτά τα πρώτα είκοσι λεπτά της αναμέτρησης.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ, ΞΕΜΠΛΟΚΑΡΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΕΥΚΟΛΑ

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ειπώθηκε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου από τον Καστρίτη προς τους παίκτες του αλλά σίγουρα τα λόγια του κόουτς έπιασαν τόπο. Η άμυνα έσφιξε, τα κλεψίματα διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι παίκτες του Λαυρίου πήγαιναν διαρκώς σε κακές επιλογές στην επίθεση. Αύτη η εξαιρετική αμυντική προσπάθεια των παικτών μας κυρίως χάρη στον Χάρελ,  στον Σανόγκο και στον Σλαφτσάκη είχε θετικό αντίκτυπο και στην επίθεση όπου ξαφνικά έδειχναν όλοι πιο απελευθερωμένοι. Το 38-38 έγινε 52-42 και όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Ξαφνικά παίκτες σαν τον Μπλούμπεργκς και τον Σανόγκο άρχιζαν να σκοράρουν ενώ μέχρι και ο Μποχωρίδης βρήκε τον δρόμο προς το καλάθι. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα  ο ΑΡΗΣ να ξεφύγει στο σκορ και να μην ξανακοιτάξει πίσω. Σίγουρα οι 24 πόντοι διαφοράς δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα του αγώνα, αποτυπώνουν όμως την μεταμόρφωση του ΑΡΗ στο Β ημίχρονο.

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

2 πρόσωπα έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα, οπότε τα ανάμεικτα συναισθήματα είναι δικαιολογημένα. Αποκαρδιωτικός για 20’, αποτελεσματικός με πολυφωνία στην επίθεση για τα υπόλοιπα 20’. Ανεξήγητα τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση αρκετών παικτών και η παρατεταμένη κακή εικόνα της ομάδας αλλά η εμφάνιση του Β ημιχρόνου μας αφήνει να αισιοδοξούμε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να ανακάμψει. Δύσκολα αυτή η ανάκαμψη να περάσει από τα χέρια του Ρίντ που και σήμερα δεν έδειξε ικανός να βοηθήσει. Οπότε αναμένουμε να δούμε παίκτες όπως ο Στάρκ και ο Μποχωρίδης να ανακάμπτουν αλλά και τον Μπλούμπεργκ να γίνεται πιο αποτελεσματικός χωρίς να αρκείται σε κάποια ξεσπάσματα όταν το παιχνίδι έχει κριθεί. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Κατσίβελη που όσο και αν προσπαθεί καταφέρνει με ευκολία κάθε θετική του ενέργεια να την διαγράφει με ένα επιπόλαιο λάθος.  Έχει δρόμο ακόμη ο ΑΡΗΣ μέχρι να φθάσει στο σημείο να θυμίζει την ομάδα που θαυμάσαμε πριν λίγο καιρό, αλλά τουλάχιστον σήμερα φάνηκε ότι δεν συνεχίζουμε να βαδίζουμε στα χαμένα.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα εύκολα δύσκολα έκανε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα 20’, αλλά με το που πάτησε στο παρκέ μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου έδειξε ότι έχει παλμό κερδίζοντας εύκολα το Λαύριο με 84-60. Τολιόπουλος και Χάρελ ήταν εκ των κορυφαίων της αναμέτρησης μαζί με τον Μπλούμπεργκς που όταν αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι έκανε την διαφορά. Θετική παρουσία και από τους Σανόγκο και Μπάξτον. Συνεχίζει να ψάχνεται η ομάδα αγωνιστικά αλλά τουλάχιστον σήμερα έδειξε σημάδια ανάκαμψης. Ανάκαμψη που θα πρέπει να έχει και ανάλογη συνέχεια ώστε ο ΑΡΗΣ στα κρίσιμα παιχνίδια να παρουσιαστεί όπως τον θαυμάσαμε όλη την χρονιά.

ΥΓ. Ένα γήπεδο μαζεύει κόσμο στο ελληνικό πρωτάθλημα και αυτό αποφάσισαν να το αδειάσουν. Συγχαρητήρια στην ΕΟΚ και την Ελληνική διαιτησία για το «έργο» τους.

Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας έκανε το αυτονόητο κερδίζοντας το συνονθύλευμα του μπαογκ με 77-63! Με τον Χάρελ να «φτιάχνει» τον κόσμο ο αγώνας εξελίχθηκε στο πάρτι που αναμέναμε ακόμη και αν η διαφορά δεν έφθασε εκεί που μπορούσε. Κουρασμένος, αγχωμένος, νευρικός αλλά σαφώς ανώτερος από τον αντίπαλο του για όλη την διάρκεια του αγώνα.

Ο ΧΑΡΕΛ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Εμφανώς κουρασμένος ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα, με την νευρικότητα και την έλλειψη συγκέντρωσης να αποτυπώνεται κυρίως στην κακή μας άμυνα κοντά στο καλάθι. Ο ποακ βρήκε κάποιους εύκολους και μερικά μακρινά σουτ αλλά ο Χάρελ, ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης είχαν τις απαντήσεις. Ο Καστρίτης διέκρινε το πρόβλημα στην άμυνα, ξεκίνησε τις αλλαγές με τον Ντε Σόουζα να παίρνει τον Μπάξτον και ο ΑΡΗΣ άρχισε σιγά σιγά να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα.

ΟΣΟ ΚΥΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες γινόταν ολοένα και πιο εμφανής. Ο Καστρίτης ανακατεύοντας διαρκώς την τράπουλα έβρισκε κάποιες λύσεις, την ίδια στιγμή που ο Τακιανός στην άλλη πλευρά έμοιαζε σε απόγνωση. Όπως και οι παίκτες του ποακ με το βάρος να πέφτει σε 2-3 και η κούραση πάνω τους να αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της. Κούραση που οφειλόταν στην εξαιρετική μας άμυνα που στο Β ημίχρονο εξουδετέρωσε κάθε «ατού» του συμπολίτη.  Ο Χάρελ συνέχιζε να κάνει τα μαγικά και στις 2 πλευρές του γηπέδου, ο Τολιόπουλος ανέβασε την απόδοση του και ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να φορτσάρει πήρε μια σημαντική νίκη.

ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ

Κάτι από τον ΑΡΗ επί ημερών του Κάρ θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την άμυνα να αργεί σχεδόν ένα δεκάλεπτο να προσαρμοστεί και την επίθεση να την χαρακτηρίζει η νευρικότητα και οι κακές επιλογές. Νευρικότητα που μας στοίχισε 11(!!!) χαμένες βολές. Ενδεικτικό της μέτριας απόδοσης μας σήμερα ήταν το πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου αν και έληξε στο +4 είχαμε καταφέρει ως εκείνο το σημείο να καταστρέψουμε 5 αιφνιδιασμούς και να πετάξουμε στα σκουπίδια 7 ελεύθερες βολές. Ακόμη και έτσι η ομάδα έπειθε ότι θα φθάσει εύκολα στη νίκη όπως και έγινε. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα κούρασης ή πνευματικής ετοιμότητας αλλά αυτό που έχει αξία είναι ότι ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς καν να αγχωθεί. Και αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα είναι που επιβεβαιώνει το πλάνο του Γ.Καστρίτη και την δουλειά που κάνει με τους συμπαίκτες του. Ακόμη και αν υπάρχουν στιγμές που δεν λειτουργεί σωστά η ομάδα, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Και αυτό είναι η «υπόσχεση» της ομάδας μας ενόψει της αναμέτρησης για το κύπελλο Ελλάδος ξανά με τον ποακ.

ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΕΛ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ SHOW

Τι και  αν ο ΑΡΗΣ μας δεν ήταν σήμερα στα καλύτερα του; αυτόν τον πόακ τον έχει για πλάκα και το απέδειξε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χάρελ μας πρόσφερε άλλη μια σπουδαία παράσταση, ο Τολιόπουλος συνέχισε τα δικά του και η ατσαλένια άμυνα του ΑΡΗ μας έκανε όλη την υπόλοιπη βρώμικη δουλειά ώστε να φθάσουμε σε μια εύκολη νίκη. Μοναδική ατμόσφαιρα στο Παλέ με την βροχή από χαρτάκια στο τζάμπολ και τους φίλους της ομάδας εκστασιασμένους να απολαμβάνουν μια ακόμη παράσταση των παικτών του Γ.Καστρίτη! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. 63 πόντους από αυτούς; Τους 35 με το ζόρι τους περνάνε.  Σφίξε την άμυνα Καστρίτη!

ΥΓ2. Αυτά είναι πανό! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Τη νίκη με 84-77 και μαζί την 5^η θέση κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου στη μεγαλύτερη διάρκεια του κυνηγούσε τους Ιταλούς. Η διστακτικότητα που έβγαζαν οι περισσότεροι παίκτες μας στην επίθεση εκτός του Τολιόπουλου και του Ντε Σόουζα ήταν αυτό που μας κρατούσε πίσω στο σκορ. Στο τέλος όμως Χάρελ, Στάρκ και Μποχωρίδης «ξεμπλόκαραν» επιθετικά και οδήγησαν την ομάδα σε μια σπουδαία νίκη. Τρελό πάρτι στο κατάμεστο Παλέ  με τον κόσμο της ομάδας να μοιάζει πιο διψασμένος για μεγάλες στιγμές από ποτέ!

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με το σώμα κουρασμένο και το μυαλό αποπροσανατολισμένο μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι επιτρέποντας στους Ιταλούς να κάνουν το παιχνίδι τους και να προηγηθούν από νωρίς. Η άμυνα μας έμπαζε από παντού με τους παίκτες της Τρέντο να σκοράρουν εύκολους πόντους την ίδια στιγμή που εκτός του Τολιόπουλου δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Το 15-25 ήταν ένα μικρό σοκ αλλά όχι αρκετό για να μας χαλάσει το πάρτι.

ΕΨΑΧΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

Από την μια η ευκολία που δεχόμασταν πόντους είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι και η δυσκολία να απαντήσουμε ανάγκασε τον Καστρίτη σε ένα συνεχόμενο «ανακάτεμα της τράπουλας». Έβαζε, έβγαζε προσπαθώντας να κόψει τον δρόμο προς το καλάθι μας αλλά να βρει και κάποιο σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα εκτός του Τολιόπουλου. Αυτό το σημείο αναφοράς ήταν ο Σόουζα που κατάφερε με δεύτερες επιθέσεις αλλά και προσωπικές ενέργειες να κρατήσει την ομάδα κοντά στο σκορ. Ωστόσο η Τρέντο κάθε φορά που φθάναμε στο -1 ή περνούσαμε στο +1 απαντούσε με κρύο αίμα και τρίποντες βόμβες. Η εικόνα του αγώνα ήταν ο ΑΡΗΣ να παλεύει να πάρει κεφάλι στο σκορ αλλά να μην μπορεί, ξανά και ξανά.

ΑΡΓΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με την απουσία του Γκάλινατ δεδομένη είναι λογικό τα σουτ που έπαιρνε ο Αμερικανός να τα μοιραστούν οι υπόλοιποι. Έλα όμως που οι περισσότεροι δεν ήθελαν… μέχρι τουλάχιστον τα μισά της 3^ης περιόδου όπου άρχισαν να κάνουν την «εμφάνιση» τους και να αλλάζουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Τους πόντους του Γκάλινατ και τις λύσεις στην επίθεση που έψαχνε ο ΑΡΗΣ σχεδόν για 25΄τα βρήκε στα πρόσωπα των Στάρκ, Χάρελ, Μποχωρίδη και Σανόγκο και ξαφνικά η πλάστιγγα έγειρε υπέρ μας. Η ομάδα ξεμπλόκαρε επιθετικά, ανέβηκε ψυχολογικά, έπαιξε πιο δυνατά σε άμυνα και ριμπάουντ και οι Ιταλοί εξαναγκάστηκαν απλά σε μια καλή εμφάνιση και ο ΑΡΗΣ στην χαρά της νίκης! Σε μια βραδιά όπου ήμασταν μέτριοι αλλά και πάλι τα καταφέραμε!

ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Δεν είναι υπερβολή όταν το μεγαλύτερο μερίδιο των όποιων μεγάλων στιγμών έχει ζήσει ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια, πιστώνεται στον Γιάννη Καστρίτη. Ηταν καθαρά δική του επιλογή από την αρχή της χρονιάς να ανοίξει σιγά σιγά το ροτέισον ώστε να φθάσει κάποια στιγμή η ομάδα σε αυτό το σημείο. Στο σημείο δηλαδή που θα έχει την πολυτέλεια να πάρει βοήθειες ακόμη και από τους πιο βοηθητικούς παίκτες του ρόστερ όπως είναι ο Περσίδης, ο Σλαφτσάκης και ο Καλόγηρος. Και πλέον με πιο γοργούς ρυθμούς λόγω του τραυματισμού του Γκάλινατ προσπαθεί να βρει εκτός από βοήθειες και νέους πρωταγωνιστές στην επίθεση. Και ναι σιγά σιγά το πετυχαίνει και αυτό! Σήμερα πέρα από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο, ο Σόουζα πήρε προσπάθειες και ήταν αποτελεσματικός. Ενώ στην πορεία και ο Χάρελ με τον Στάρκ και τον Μποχωρίδη αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να βγουν μπροστά και το έκαναν με απόλυτη επιτυχία. Σε άλλα παιχνίδια έχουμε δει και τον Μπλούμπεργκ να το κάνει. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται και στον επιθετικό τομέα που ήταν η αδυναμία του και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό για τη συνέχεια. Και δικαιολογεί την απόφαση να μην αποκτηθεί(για την ώρα) νέος ξένος παίκτης.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Οι τελευταίες νίκες σε Γερμανία και ΟΑΚΑ ξεσήκωσαν για τα καλά τους πάντες , γεμίσαν ασφυκτικά το Παλέ και έπλασαν ένα κλίμα απόλυτης πώρωσης. Σε αυτό το Παλέ, με αυτόν τον τρελαμένο κόσμο και με αυτή την αφηνιασμένη ομάδα δεν χάναμε με τίποτα όσο καλά και αν έπαιζε η Τρέντο. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ μας άντεξε, πάλεψε και στο τέλος πανηγύρισε μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που τον στέλνει στην Λετονία απέναντι στην ουκρανική Προμετέι για την πρόκριση στους 8. Μπορούν οι Ουκρανοί να μας σταματήσουν; Δύσκολα! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνεχίσε δυνατά, πιο δυνατά πιο δυνατά!

ΥΓ. Γίνεται να έρθει ο Θεός του μπάσκετ στο σπίτι του και ο ΑΡΗΣ να χάσει; Μα δεν γίνεται!