Άλλη μια προσπάθεια του ΑΡΗ μας να ανακάμψει έμεινε στην μέση. Η ομάδα επέστρεψε από το -20 αλλά η μόνιμη αδυναμία στην άμυνα και η εμμονή στα λάθη δεν της επέτρεψε να διεκδικήσει τη νίκη μέχρι το τέλος. Κακή προσέγγιση και από τον κόουτς που μάλλον δεν είχε διαβάσει καθόλου τον αντίπαλο και επέμεινε σε μια άμυνα όπου εύκολα οι παίκτες της ΑΕΚ μπορούσαν να σπάσουν. Σε αδιέξοδο η ομάδα που φαίνεται να εθίζεται στις εύκολες ήττες και τις κατοστάρες.

ΜΠΗΚΕ ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ

Αρκετά δυνατά μπήκε στο πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα μας με τους Γούντμπερι, Κούπερ και Γουίλις να βρίσκουν τους τρόπους να σκοράρουν και να συντηρούν ένα ελαφρύ προβάδισμα για την ομάδα μας. Στο τέλος όμως του πρώτου δεκαλέπτου φάνηκε η όποια συγκέντρωση υπήρχε να χάνεται και η ΑΕΚ από το πουθενά να αρπάζει την ευκαιρία και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να προσπερνάει με +5! Η αρχή του κακού έγινε στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου η κορύφωση του όμως έγινε στο 2^ο δεκάλεπτο όπου εκεί πραγματικά η ομάδα απλά έκατσε σε μια άκρη και παρακολούθησε την ΑΕΚ να κάνει ότι γουστάρει μέσα στο γήπεδο. Το 49-29 λίγο πριν το ημίχρονο έμοιαζε με βιαστικούς τίτλους τέλους άλλης μιας προσπάθειας του ΑΡΗ μας να ανακάμψει.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΔΕΝ ΚΟΒΟΝΤΑΙ

Αν και με τους Χέιλ και Κουσμίνσκας η ΑΕΚ έμοιαζε να καθαρίζει εύκολα το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση στο γήπεδο. Με τους Γούντμπερι, Γούιλις και Νόλεϊ να μην καταθέτουν τα όπλα η ομάδα μας σιγά σιγά ροκάνισε την διαφορά και έφθασε στο -4 με αρκετό χρόνο για να ολοκληρώσει την ανατροπή. Εκεί όμως φάνηκε η έλλειψη πλάνου, η απουσία ρόλων στην ομάδα και φυσικά η «απόσταση» που υπάρχει μεταξύ παικτών και προπονητή. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι ο Νόλεϊ για ακόμη μια φορά από εκεί που ήταν εκ των κορυφαίων παραδόθηκε στην αφέλεια του… χωρίς να υπάρχει κανείς εκτός των 4 γραμμών να τον επαναφέρει αλλά και χωρίς να υπάρχει κάποιος εντός των 4 γραμμών να του πάρει την μπάλα από τα χέρια και να βγει μπροστά. Καμία ομαδική προσπάθεια και συγχρονισμένη σκέψη, παρά μόνο ατομικές ενέργειες και εμπνεύσεις από γηπεδάκια με χαμηλές μπασκέτες που κατέληγαν σε λάθη.

ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Καθαρά ποσοτικά το μέτρησε ο Καστρίτης το παιχνίδι χωρίς καν να μπει στην διαδικασία να δει τι στυλ παίκτες έχει η ΑΕΚ και ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να τους αντιμετωπίσει.  Για αυτό και επέλεξε να αφήσει τον Ρόμπερτς εκτός δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην περιφερειακή άμυνα μιας και εκεί σου λέει υπάρχει η δύναμη της ΑΕΚ. Έλα όμως που για παίκτες σαν τον Χέιλ το ένας με ένας είναι βούτυρο στο ψωμί του. Ενώ μάλλον αγνόησε εντελώς την ύπαρξη ενός παίκτη σαν τον Κουζμίνσκας. Αντιθέτως ο κόουτς επέμεινε στις αρχές του παρασέρνοντας τους παίκτες του να μαρκάρουν στο κέντρο ακόμη και τους ψηλούς , αφήνοντας άδεια την ρακέτα μας και οδηγώντας τους σε ανούσια φάουλ και βολές. Καλή η πιεστική άμυνα ψηλά αλλά δεν γίνεται να πηγαίνεις πάντα για το κλέψιμο. Ιδιαίτερα όταν δεν έχεις παίκτες ικανούς να το ακολουθήσουν. Χότζ και Νόλεϊ ήταν μια μόνιμη τρύπα στην άμυνα. Ενώ και ο Λαζέφσκι για πολλοστή φορά φάνηκε λίγος αν και προσπάθησε. Όχι ότι οι υπόλοιποι έθελξαν αλλά και πως να δείξουν το κάτι διαφορετικό όταν ο ΑΡΗΣ μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι. Κάπως έτσι πήγε η διαφορά στους 20 πόντους, κάπως έτσι ο Νόλεϊ από κορυφαίος έγινε ξανά μοιραίος. Τουλάχιστον είχε συμμετοχή στο παιχνίδι σε αντίθεση με τον Χότζ.

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΤΩΝΟΥΝ

Λίγος στην άμυνα, πολύς… στα λάθη από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Προσπάθησαν τα παιδιά… επέστρεψαν από το -20 αλλά ως εκεί. Εύκολα η ΑΕΚ πήρε τη νίκη που ήθελε δίνοντας αναβολή στην «αντεπίθεση» που αναμένουμε εδώ και καιρό από τον Καστρίτη και τους παίκτες του. Οι πληγές του καλοκαιριού θέλουν τον χρόνο τους για να κλείσουν. Χρόνος που όσο περνάνε οι αγωνιστικές και οι κατοστάρες διαδέχονται η μια την άλλη, μοιάζει με πολυτέλεια. Ας ευχηθούμε η νέα χρονιά να μας φέρει πίσω τους τραυματίες, να προπονηθούν τα παιδιά όλα μαζί και να δούμε επιτέλους την ομάδα να σηκώνει κεφάλι. Διαφορετικά θα είναι πολύ ζόρικο το 2025.

ΥΓ. Ξέρει ο κόουτς να σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Χότζ ή Νόλεϊ ή κάποια έκπληξη; Σε μια φυσιολογική ομάδα αυτό θα ήταν ξεκάθαρο, στον φετινό ΑΡΗ όμως όχι.