Νέες μαύρες σελίδες στην ένδοξη ιστορία του μπασκετικού ΑΡΗ πρόσθεσε η ομάδα μας σήμερα, καταφέρνοντας να χάσει από το Περιστέρι μέσα στο σπίτι και να σκορπίσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση και θλίψη. Θλίψη σαν και αυτή που εκφράζει η αγωνιστική μας εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή της χρονιάς. Δεν ξεφύγαμε από τον κανόνα σήμερα και μοιραία ήρθε η ήττα από μια μέτρια ομάδα όπως είναι το Περιστέρι που όμως ήταν ομάδα σε αντίθεση με εμάς.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΡΧΙΣΕ, Η ΟΜΑΔΑ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Με εξαίρεση το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έμοιαζε σαν να είχε παραμείνει στα αποδυτήρια. Χωρίς ενέργεια, χωρίς συγκέντρωση, χωρίς διάθεση, χωρίς μυαλό, χωρίς σχεδόν οτιδήποτε χαρακτηρίζει μια επαγγελματική ομάδα. Το 8-2 σχεδόν 2,5 λεπτά μετά το τζάμπολ μεταλλάχθηκε σε 16-25 με το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Η έλλειψη όμως στοιχειώδους πνευματικής συγκέντρωσης από παίκτες και προπονητή όχι μόνο δεν βοηθούσε ώστε να έρθει η βελτίωση αλλά αντιθέτως καταφέραμε να παρουσιαστούμε ακόμη πιο κακοί στο Β ημίχρονο. Οι παίκτες του Περιστερίου κυριολεκτικά έκαναν ότι ήθελαν μέσα στο γήπεδο. Και ας έλειπε ένα από τα βασικά τους γρανάζια που με την αθλητικότητα που διακρίνει τον Αβδάλα σίγουρα θα προβλημάτιζε αυτόν τον νωθρό ΑΡΗ.

ΕΒΓΑΛΕ ΝΕΥΡΟ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΟ ΤΟ -19

Με τον Κούπερ να βρίσκει ρυθμό και να δίνει λύσεις στην επίθεση και τον Μποχωρίδη να ξεσηκώνει τους συμπαίκτες του στην άμυνα ξαφνικά από εκεί που ο ΑΡΗΣ στο -19 στο έμοιαζε τελειωμένος ξαφνικά φάνηκε η ομάδα να έχει παλμό. Το παιχνίδι έγινε ροντέο, οι διαιτητές είχαν χάσει εντελώς τον έλεγχο του αγώνα και μέσα σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα με τον κόσμο έτοιμο να εκραγεί ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε την αντεπίθεση του καταφέρνοντας να ισοφαρίσει σχεδόν 2’ από το τέλος της αναμέτρησης.

ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΗΤΤΑ

Και εκεί που λες ότι έστω στο τέλος μπορείς σχεδόν από το πουθενά να κλέψεις τη νίκη σε ένα παιχνίδι που ήσουν τραγικός έρχονται οι ίδιοι οι παίκτες που έτρεξαν την ανατροπή του -19 να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Κακές επιθετικές επιλογές από Τολιόπουλο, Μποχωρίδη και Κούπερ όταν η μπάλα έκαιγε. Ένα τρίποντο μαχαιριά από τον Χάρις και τα μαζεμένα φθηνά λάθη του Τζούστον χάρισαν τη νίκη στο Περιστέρι και έστειλαν τον ΑΡΗ μας στα play out.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ, ΑΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΜΑΖΙ

Τι να πρωτοσχολιάσουμε για το καθαρά αγωνιστικό σκέλος της αναμέτρησης; Ότι μετά το παιχνίδι με τον Πανιώνιο και σήμερα ο ΑΡΗΣ κατέβηκε ανέτοιμος πνευματικά και χωρίς κάποιο ουσιαστικό αγωνιστικό πλάνο; Ότι ο Βετούλας αδικαιολόγητα επέμενε επί 25’ σε παίκτες και σχήματα που δεν μας έβγαιναν; Που δεν τόλμησε να ρισκάρει ξανά με τον Ρόμπερτς παρόλο που άφησε και πάλι τον Χότζ εκτός; Που δεν έβλεπε τη ζημιά που προκαλούσε ο Χατζηδάκης και ο Φιγκερόα σε όλα τα επίπεδα; Το ότι κανένας παίκτες δεν φάνηκε να αντέχει στην πίεση καθώς πλησιάζαμε προς το τέλος του αγώνα; Εδώ ο προπονητής ήταν στα χαμένα, δεν θα ήταν οι παίκτες του; Όλα στραβά από το καλοκαίρι έως και σήμερα με τίποτα να μην διορθώνεται. Και πως να διορθωθεί όταν το σύνθημα που δόθηκε γρήγορα γρήγορα γιατί έτσι βόλευε το αφήγημα είναι να τελειώσει η "άτυχη" χρονιά να πάμε στην επόμενη; Τις πήραμε τις νίκες με την έλευση του Βετούλα. Η ομάδα κατά 99% δεν κινδυνεύει, οπότε γιατι να ζοριστούν οι παίκτες; Τον στόχο τον πέτυχαν...

ΛΙΓΟΨΥΧΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Είτε είσαι διοικητικός παράγοντας, είτε είσαι προπονητής, είτε είσαι παίκτης… για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ πρέπει να το λέει και η ψυχούλα σου. Δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα φέτος αποδείχθηκε ότι ο ΑΡΗΣ αποτελείται από ανθρώπους πολύ λίγους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτής της ομάδας. Όπως ακριβώς δεν μπόρεσε ο  προπονητής και οι παίκτες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σήμερα. Άλλοι τουρίστες που παίζουν για τα νούμερα τους, άλλοι ξενερωμένοι, άλλοι βαριούνται μονίμως, άλλοι λύνουν τις διαφορές τους κατά την ώρα του αγώνα και άλλοι απλά εξαφανισμένοι στα δύσκολα. Αυτός είναι όλος ο φετινός ΑΡΗ με τον Λευτέρη Μποχωρίδη ίσως να αποτελεί την μοναδική εξαίρεση. Όχι γιατί λάμπει αγωνιστικά αλλά γιατί σε πείθει ότι νιώθει και προσπαθεί. Και πάνω από όλα δεν κρύβεται σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους. Όποιος φοβάται λοιπόν ας πάει σπίτι του. Οι υπόλοιποι θα είμαστε στο Παλέ όσο και αν προσπαθείτε να μας κόψετε το γήπεδο. Κρίμα ο πιο μπασκετικός λαός της Ελλάδος να τραβάει αυτά τα ξεφτιλίκια… κρίμα…

ΥΓ. Play out λοιπόν σε μια ακόμη «διοικητική υπέρβαση» όπως αυτή αποτυπώθηκε μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου.

ΥΓ2. Ευτυχώς στη μάχη των play out μέχρι και το σενάριο των μηδέν νικών μπορεί να μας βολέψει.

ΥΓ3. Όταν την 8^η, την 7^η, την 4^η θέση με ένα απίθανο τρίποντο στη λήξη και την πιθανότητα της 6^ης θέσης(που χάθηκε σήμερα) τις βαφτίζει πετυχημένες σεζόν τότε νομοτελειακά αργά ή γρήγορα θα κατέληγες στα play out.

ΥΓ4. Αρέσει δεν αρέσει, μοναδική ρεαλιστική ελπίδα τη δεδομένη χρονική στιγμή για να δούμε κάτι διαφορετικό στον μπασκετικό ΑΡΗ την επόμενη χρονιά είναι η φήμη περί εμπλοκής του Καρυπίδη και του Πρασσά στην ΚΑΕ να πάρει σάρκα και οστά. Διαφορετικά όπως λέει και ο σοφός λαός… αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει.