Σε ένα παιχνίδι θεωρητικά αδιάφορο, όπου η νίκη εξαρχής ήταν αυτονόητη, ο ΑΡΗΣ έδειξε 2 διαφορετικά πρόσωπα με το καλό πρόσωπο του Β ημιχρόνου να είναι αυτό που να τον οδηγεί στην εμφατική νίκη απέναντι στο Λαύριο με +24 πόντους! Τολιόπουλος, Χάρελ και Μπάξτον «κράτησαν» τον ΑΡΗ μέχρι να μπουν και οι υπόλοιποι παίκτες στο παιχνίδι και μετατρέψουν την αγχωτική εικόνα των πρώτων 20’ σε έναν υγιεινό απογευματινό περίπατο. Άσχημη η εικόνα του άδειου Παλέ προπαραμονή των γενεθλίων του συλλόγου σε μια ημέρα όπου η βροντερή παρουσία του κόσμου και η γιορτινή ατμόσφαιρα θα ήταν δεδομένη.

Η ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΛΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σαν να μην πέρασε μια ημέρα από την κακή εμφάνιση κόντρα στο Περιστέρι ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παρκέ παρουσιάζοντας ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Μοναχική η προσπάθεια του Τολιόπουλου στην επίθεση, σπασμωδικές βοήθειες από Χάρελ και Μπάξτον και όλοι οι υπόλοιποι στα χαμένα. Όπως στα χαμένα κινούταν και η άμυνα μας, με το ελλιπές και αδιάφορο Λαύριο να φαντάζει ικανό στα πρώτα 20’ να μιμηθεί το Μαρούσι. Το 38-38 του ημιχρόνου αποτύπωνε ξεκάθαρα το πόσο κακός ήταν ο ΑΡΗΣ σε αυτά τα πρώτα είκοσι λεπτά της αναμέτρησης.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ, ΞΕΜΠΛΟΚΑΡΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΕΥΚΟΛΑ

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ειπώθηκε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου από τον Καστρίτη προς τους παίκτες του αλλά σίγουρα τα λόγια του κόουτς έπιασαν τόπο. Η άμυνα έσφιξε, τα κλεψίματα διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι παίκτες του Λαυρίου πήγαιναν διαρκώς σε κακές επιλογές στην επίθεση. Αύτη η εξαιρετική αμυντική προσπάθεια των παικτών μας κυρίως χάρη στον Χάρελ,  στον Σανόγκο και στον Σλαφτσάκη είχε θετικό αντίκτυπο και στην επίθεση όπου ξαφνικά έδειχναν όλοι πιο απελευθερωμένοι. Το 38-38 έγινε 52-42 και όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Ξαφνικά παίκτες σαν τον Μπλούμπεργκς και τον Σανόγκο άρχιζαν να σκοράρουν ενώ μέχρι και ο Μποχωρίδης βρήκε τον δρόμο προς το καλάθι. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα  ο ΑΡΗΣ να ξεφύγει στο σκορ και να μην ξανακοιτάξει πίσω. Σίγουρα οι 24 πόντοι διαφοράς δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα του αγώνα, αποτυπώνουν όμως την μεταμόρφωση του ΑΡΗ στο Β ημίχρονο.

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

2 πρόσωπα έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα, οπότε τα ανάμεικτα συναισθήματα είναι δικαιολογημένα. Αποκαρδιωτικός για 20’, αποτελεσματικός με πολυφωνία στην επίθεση για τα υπόλοιπα 20’. Ανεξήγητα τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση αρκετών παικτών και η παρατεταμένη κακή εικόνα της ομάδας αλλά η εμφάνιση του Β ημιχρόνου μας αφήνει να αισιοδοξούμε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να ανακάμψει. Δύσκολα αυτή η ανάκαμψη να περάσει από τα χέρια του Ρίντ που και σήμερα δεν έδειξε ικανός να βοηθήσει. Οπότε αναμένουμε να δούμε παίκτες όπως ο Στάρκ και ο Μποχωρίδης να ανακάμπτουν αλλά και τον Μπλούμπεργκ να γίνεται πιο αποτελεσματικός χωρίς να αρκείται σε κάποια ξεσπάσματα όταν το παιχνίδι έχει κριθεί. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Κατσίβελη που όσο και αν προσπαθεί καταφέρνει με ευκολία κάθε θετική του ενέργεια να την διαγράφει με ένα επιπόλαιο λάθος.  Έχει δρόμο ακόμη ο ΑΡΗΣ μέχρι να φθάσει στο σημείο να θυμίζει την ομάδα που θαυμάσαμε πριν λίγο καιρό, αλλά τουλάχιστον σήμερα φάνηκε ότι δεν συνεχίζουμε να βαδίζουμε στα χαμένα.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα εύκολα δύσκολα έκανε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα 20’, αλλά με το που πάτησε στο παρκέ μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου έδειξε ότι έχει παλμό κερδίζοντας εύκολα το Λαύριο με 84-60. Τολιόπουλος και Χάρελ ήταν εκ των κορυφαίων της αναμέτρησης μαζί με τον Μπλούμπεργκς που όταν αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι έκανε την διαφορά. Θετική παρουσία και από τους Σανόγκο και Μπάξτον. Συνεχίζει να ψάχνεται η ομάδα αγωνιστικά αλλά τουλάχιστον σήμερα έδειξε σημάδια ανάκαμψης. Ανάκαμψη που θα πρέπει να έχει και ανάλογη συνέχεια ώστε ο ΑΡΗΣ στα κρίσιμα παιχνίδια να παρουσιαστεί όπως τον θαυμάσαμε όλη την χρονιά.

ΥΓ. Ένα γήπεδο μαζεύει κόσμο στο ελληνικό πρωτάθλημα και αυτό αποφάσισαν να το αδειάσουν. Συγχαρητήρια στην ΕΟΚ και την Ελληνική διαιτησία για το «έργο» τους.

Σπατάλησε την ευκαιρία να πάρει μια σημαντική νίκη ο ΑΡΗΣ μας  στο Λαύριο όπου γνώρισε την ήττα στην παράταση με 91-86. Χωρίς δυνάμεις, χωρίς συγκέντρωση, χωρίς εμπνεύσεις ο ΑΡΗΣ στο Λαύριο σκόρπισε απογοήτευση για τρία δεκάλεπτα. Στην τελευταία περίοδο, αντέδρασε, το γύρισε και αν και είχε το προβάδισμα για τη νίκη στο τέλος δεν έπαιξε έξυπνα και το πλήρωσε σκληρά. Μια ήττα που ήρθε και έδεσε με την γκάφα ολκής που κράτησε τον Στάρκ εκτός αγώνα.

ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με τη δύναμη πυρός του Λαυρίου να είναι τα γκάρντ και τον ΑΡΗ λόγω του τραυματισμού του Κατσίβελη και τη μη συμμετοχή του Στάρκ να υστερεί ποσοτικά στην περιφερειακή άμυνα που θα έπαιζε ο ΑΡΗΣ θα κρινόταν όλο το παιχνίδι. Κάτι που δυστυχώς από το ξεκίνημα δεν μας βγήκε. Πολλά τα ελεύθερα σουτ που δώσαμε και τα πληρώσαμε με το χειρότερο τρόπο. Οι ασίστ του Τολιόπουλου στους ψηλούς ήταν αυτές που μας κράτησαν στο πρώτο δεκάλεπτο μέσα στο παιχνίδι.

ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Και αυτό που στο πρώτα 10 λεπτά έμοιαζε απλά για ένα σημάδι στο δεύτερο δεκάλεπτο έγινε τεράστια πληγή που δεν έλεγε να κλείσει. Καμία άμυνα πάνω στα σουτ, πολλά χαμένα ριμπάουντ και στην επίθεση ξαφνικά τρικυμία. Κάτι στο οποίο φέρει ευθύνη ο Καστρίτης μιας και προσπάθησε να διορθώσει τα αμυντικά θέματα καταστρέφοντας την επίθεση μας και αποσύροντας τους Μπάξτον και Σόουζα σε όλο το δεύτερο δεκάλεπτο.   Αποτέλεσμα από την έμπνευση του κόουτς ο ΑΡΗΣ να συνεχίζει να μην παίζει άμυνα, να δίνει επιθετικά ριμπάουντ με περισσότερη ευκολία στον αντίπαλο και στην επίθεση να μην ξέρει πως να επιτεθεί.

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΓΙΝΕ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ

Σε όλο το τρίτο δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ προσπαθούσε να αντιδράσει αλλά το Λαύριο είχε τις απαντήσεις διατηρώντας διψήφια διαφορά πόντων(+16). Κάτι που δεν έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να επιστρέψει στο παιχνίδι. Έλα όμως που αυτόν τον ΑΡΗ δεν μπορείς να τον ξεγράφεις ποτέ. Ο Χάρελ θυμήθηκε την εμφάνιση του στο Τρέντο, ο Γκάλινατ δήλωσε παρών και ο ΑΡΗΣ κατάφερε λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη να προηγηθεί 2 φορές με +3. Μάλιστα είχε να δώσει και 2 φάουλ μιας και ο στόχος στο τέλος ήταν να οδηγηθεί το Λαύριο στις βολές ώστε να μην σουτάρει το τρίποντο της ισοφάρισης. Το φάουλ δεν έγινε ποτέ, το παιχνίδι πήγε στην παράταση και εκεί φάνηκε πόσο κουρασμένος και ελλιπής κατέβηκε σήμερα.

ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ

Με τον Κατσίβελη να είναι τραυματίας η παρουσία του Στάρκ ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Ήθελε περισσότερα πνευμόνια στην περιφερειακή άμυνα, ήθελε μια ακόμη επιλογή στην επίθεση. Και όμως για ένα μπέρδεμα στα γραφειοκρατικά ο Στάρκ δεν αγωνίσθηκε και ο ΑΡΗΣ πριν καν αρχίσει το παιχνίδι σαμπόταρε την προσπάθεια του. Όπως ακριβώς έκανε και ο Καστρίτης σε 2 σημεία του αγώνα όπου αποφάσισε να παίξει χωρίς ψηλό όταν οι ψηλοί μας τα πήγαιναν καταπληκτικά αλλά και να «ξεκουράσει» τον Γκάλινατ στο τρίτο δεκάλεπτο όταν ήταν η μοναδική απειλή για το αντίπαλο καλάθι. Ούτε και το φάουλ που ζήτησε να γίνει ακούσθηκε από τους παίκτες του αν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Τώρα αν το μόνιμο isolation και το one man show του Χάρελ και του Γκάλινατ ήταν το πλάνο της νίκης που χάθηκε στις λεπτομέρειες… τι να πω; Πολύ κακή εμφάνιση από την ομάδα, πολύ κακό κοουτσάρισμα και από τον κόουτς.

ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ... ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΤΑΡΚ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕ

Ένας παίκτης που δεν δηλώθηκε και ένα φάουλ που δεν έγινε ποτέ είναι το ρεζουμέ της σημερινής πολύ κακής βραδιάς για τον ΑΡΗ. Άσχημη εμφάνιση για τον ΑΡΗ μας που άργησε 3 δεκάλεπτα για να εμφανισθεί. Χάρελ και Γκάλινατ πάλεψαν να σώσουν τα προσχήματα αλλά η κακή βραδιά στο τέλος επιβεβαιώθηκε. Όπως επιβεβαιώθηκε πριν καν γίνει το τζάμπολ το πόσο ερασιτεχνικά λειτουργεί ακόμη η ομάδα.   Ευτυχώς ακολουθεί η Σλάσκ για να μας πέσει λίγο η πίεση Παραφωνία στην σημερινή άσχημη βραδιά, η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα στο Λαύριο. Συνεχίζουμε…

ΥΓ. Για αυτό δεν τον αλλάζαν τόσο καιρό τον Καρ. Είχε πολύ χαρτομάνι η ιστορία …που να μπλέκουμε.

Τρίτωσε το κακό για τον ΑΡΗ μας όπου αυτή τη φορά αντί για τους διαιτητές, ο κακός μας εαυτός ήταν που μας στέρησε τη νίκη. Άδεια πνευματικά και σωματικά έδειχνε η ομάδα μέσα στο γήπεδο όπου σχεδόν σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού δεν μπόρεσε να δείξει κάτι το θετικό. Απογοήτευση στον κόσμο που βλέπει ότι τελικά οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από την ίδια την ομάδα τελικά καταλήγουν στο κενό.

ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ

Αλλιώς τον μάθαμε τον ΑΡΗ του Γ.Καστρίτη και αλλιώς τον είδαμε σήμερα να αγωνίζεται από το ξεκίνημα του παιχνιδιού. Φανερή έλλειψη συγκέντρωσης σε κάθε μας κίνηση σε άμυνα και επίθεση. Άμυνα για γέλια που την έκαναν άνω κάτω με ευκολία οι παίκτες του Λαυρίου, φθηνά λάθη με κάθε ευκαιρία και μια εκνευριστική αστοχία από την αρχή μέχρι το τέλος. Ακόμη και όταν το Λαύριο μας χάριζε δωράκια με τις άστοχες βολές ή καταφέρναμε να βγάλουμε 1-2 καλές άμυνες στην επίθεση τα σκατώναμε με χαρακτηριστική ευκολία. Άφαντος ο Νότε, εγκλωβισμένος ο Τολιόπουλος, ούτε λέιαπ ο Μήτρου Λόνγκ, διστακτικός ο Νετζήπογλου, με τα γνωστά σκαμπανεβάσματα  ο Γκούντουιν. Με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα του Χόχλερ και λίγη βοήθεια από τον Καββαδά δεν είδαμε απολύτως τίποτα.  Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γιάννης Καστρίτης όπου επέμεινε υπερβολικά σε αυτή την άμυνα που δεν οδηγούσε πουθενά και ξέχασε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον Γκούντουιν στον πάγκο.

ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Όλοι μας από ότι φαίνεται υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας. Κάποιες εμφανίσεις κατάφεραν να μας πείσουν ότι αυτός ο ΑΡΗΣ έχει τέτοιο τσαγανό που δεν μασάει ούτε από απουσίες σαν και αυτές του Χάγκινς και του Σανόγκο. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Από τότε που τραυματίστηκε ο Χάγκινς ο ΑΡΗΣ παλεύει να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα. Δεδομένα που μεταβάλλονται από την στιγμή που επέστρεψε ο Χάγκινς αλλά και τραυματίζεται ξανά… Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Σανόγκο όπου σε αρκετά παιχνίδια είχε καθοριστική συμβολή. Και όπως παρασυρθήκαμε και εμείς έτσι κάπως παρασύρθηκε και η διοίκηση που την καλή διάθεση που έδειξε με την απόκτηση του Πάκ και την παρολίγο του Πούριφοϊ τελικά την άφησε στην άκρη. Έστω ένας ξένος στην περιφέρεια ή έστω κάτω από το καλάθι θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε μια χρονιά με κάμποσους τραυματισμούς. Ενώ ίσως να δημιουργούσε και μια πίεση και στους υπόλοιπους ξένους παίκτες ώστε να μην θεωρούν την θέση τους δεδομένη.

ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Πισωγύρισμα προς την απογοήτευση ήταν το σημερινό για τον ΑΡΗ μας που δεν μπόρεσε ούτε για λίγο να πείσει ότι μπορούσε να πάρει τη νίκη. Άνευρος, άτσαλος, άστοχος και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης για 40’. Λόγοι και επεξηγήσεις για την βαθμολογική θέση που βρίσκεται η ομάδα υπάρχουν.  Δικαιολογία όμως για αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν υπάρχει καμία …ιδιαίτερα για έναν ΑΡΗ μαχητή όπως είναι ο φετινός.

Χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας, υπέταξε με σχετική ευκολία και το Λαύριο και μαζί …και την προκλητική για ακόμη μια φορά Τσαρούχα! Σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ που διψούσε για μπάσκετ οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη προσηλωμένοι στην σκληρή άμυνα από την αρχή μέχρι το τέλος, επέβαλλαν τον ρυθμό τους και ανάγκασαν τους αντιπάλους τους να κυνηγάνε να μειώσουν την διαφορά. Το φινάλε της αναμέτρησης  βρήκε τον κόσμο του ΑΡΗ να γλεντάει την εμφατική νίκη και μαζί και την θλιβερή Τσαρούχα που έδειχνε να δυσκολεύεται να συνηθίσει την εικόνα του γεμάτου γηπέδου.

ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια πλέον ο ΑΡΗΣ έδειξε να έχει μάθει να ζει χωρίς τον Χάγκινς στον άσσο  αποφεύγοντας τα φθηνά λάθη του ξεκινήματος. Κάτι που έδωσε την ευκαιρία στον Χόκλερ να κάνει ένα εκρηκτικό ξεκίνημα και να βάλει από νωρίς τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού. Το 25-11 αποτύπωνε εύστοχα το ξεκίνημα των 2 ομάδων με την αντίδραση όμως του Λαυρίου να διαφαινόταν. Κάτι που έγινε στη συνέχεια με τη διαφορά να πέφτει στο +4 και την Τσαρούχα κυρίως με την συμπεριφορά της να έχει καταφέρει να κάνει άνω κάτω το γιορτινό κλίμα που υπήρχε στο Παλέ.

ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ

Μπορεί στην άμυνα και στα ριμπάουντ οι παίκτες του Καστρίτη να έβρισκαν τον τρόπο να μπλοκάρουν τους αντιπάλους τους όμως στην επίθεση με εξαίρεση το ξέσπασμα του Χόκλερ στο πρώτο δεκάλεπτο δεν είχε κάποιον άλλον παίκτη σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο ώστε να χτίσουμε μια διαφορά ασφαλείας και να «κλειδώσουμε» τη νίκη. Σε αυτό το σημείο όμως φάνηκε η μεγάλη διαφορά του φετινού ΑΡΗ σε σχέση με πέρσι με παίκτες όπως ο Σχίζας, ο Καββαδάς και ο Μήτρου-Λόνγκ να προσθέτουν σημαντικούς πόντους όταν δείχναμε να έχουμε κολλήσει. Στο τελευταία δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ απλά πάτησε γκάζι , το Λαύριο δεν μπόρεσε να ακολουθήσει και το σκορ διαμορφώθηκε όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι από το πρώτο ημίχρονο αν δεν είχαμε τα  «κόλπα» της Τσαρούχας.

ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ, ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν κάτι διαφοροποιεί τον ΑΡΗ σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες της Basket League αυτό είναι η ομαδικότητα σε κάθε φάση του παιχνιδιού. Από την πιεστική άμυνα με αλληλοκαλύψεις, το κυνήγι των ριμπάουντ, μέχρι και το σκοράρισμα. 6 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και ένας οριακά στους 9 είναι ένα στατιστικό που δείχνει πολλά. Όπως το ότι ο ΑΡΗΣ καταφέρνει και σκοράρει ακόμη και όταν ο Νότε για περίπου 30’ είναι άποντος και ο φορμαρισμένος Τολιόπουλος ελαφρώς μπερδεμένος. Με την επιστροφή του Χάγκινς ο ΑΡΗΣ θα έχει κυριολεκτικά 10 με 11 παίκτες στο ροτέισον του που υπό συνθήκες μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο στο παιχνίδι. Μέχρι και ο Φίλιος το έχει καταφέρει πριν τον τραυματισμό με τον Σιδηροηλία να είναι ίσως ο μοναδικός «ενεργός» παίκτης που δεν έχει καταφέρει ακόμη να πετύχει μια καλή εμφάνιση και να πείσει ότι μπορεί να βοηθήσει. Όταν όμως τα προηγούμενα χρόνια πάλευες να βρεις με το ζόρι 5-6 παίκτες να βασιστείς η φετινή κατάσταση μοιάζει ονειρική και φυσικά φέρνει την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη! Ένας πραγματικός προπονητής της νέας φουρνιάς που μιλάει μέσα στο γήπεδο με το «έργο» του και όχι στα γραφεία και σε διάφορα άλλα πηγαδάκια.

Η ΣΠΙΘΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΩΤΙΑ

Τι αν και ο αντίπαλος μας σήμερα ήταν το τελευταίο χωρίς νίκη Λαύριο… ο κόσμος του ΑΡΗ εκεί τρελαμένος να γουστάρει την μπασκετάρα του και να απολαμβάνει κάθε πόντο σαν γκολ! Μέχρι και την Τσαρούχα προσπέρασε που ήθελε πάση θυσία να κλέψει την παράσταση. Έλα όμως που ο Γιάννης Καστρίτης και οι παίκτες του δεν ήταν διατιθέμενοι να αφήσουν άλλη μια φορά τους «γκρι» να κλέψουν τον ιδρώτα τους και με τη γνωστή μαχητικότητα τους μετέτρεψαν ένα πονηρό παιχνίδι σε έναν υγιεινό περίπατο. Και όταν η εύκολη νίκη συνδυάζεται και με θεαματικές φάσεις τότε το πάρτι δεν τελειώνει ποτέ! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Είπαμε με τη διαιτησία έχει ανοίξει «βεντέτα». Και η Τσαρούχα ήταν η πιο κατάλληλη για να μας το υπενθυμίσει ακόμη και σε ένα παιχνίδι που έληξε με 26 πόντους διαφορά. Ότι και αν κάνουν το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Παλικαρίσια εμφάνιση από τον αποδεκατισμένο ΑΡΗ στο Λαύριο χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πάρει τη νίκη. Το ήθελε, έδειξε ότι μπορούσε αλλά οι 3 διαιτητές είχαν εντελώς διαφορετική άποψη. Με ένα ρεσιτάλ εξόφθαλμων ανάποδων σφυριγμάτων κατάφεραν να λυγίσουν τους μαχητικούς παίκτες του Γιάννη Καστρίτη και να μας οδηγήσουν σε μια άδικη ήττα.

ΜΥΑΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ

Εντυπωσίασε η ομάδα με την ωριμότητα που έδειξε σε αυτό το παιχνίδι δείχνοντας προσαρμοσμένος στις ιδιαίτερες συνθήκες του αγώνα λόγω των πολλών και σημαντικών απουσιών. Όχι μόνο στην επίθεση όπου παρά την απουσία του Χάνλαν έβρισκαν με υπομονή τον δρόμο προς το καλάθι αλλά και στην άμυνα με τα ανόητα και αχρείαστα φάουλ να μην κάνουν την εμφάνιση τους. Μια εικόνα κόντρα στα προγνωστικά απέναντι σε ένα Λαύριο που δεν είχε να επιδείξει απολύτως τίποτα πέρα από κάποια μακρινά σουτ.

ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΣΧΕΤΟΙ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

Αυτή η καλή εμφάνιση του ΑΡΗ αιφνιδίασε τους πάντες και από ότι φαίνεται και τους 3 διαιτητές.  Από εκεί που πίστευαν ότι θα είχαν ένα εύκολο έργο όταν το Λαύριο ξέφυγε με +8 είδαν έναν ΑΡΗ να μην τα παρατάει και να καταφέρνει να έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη.  Με ποια φάση να πρωτοασχοληθείς και ποιο σφύριγμα να πρωτοσχολιάσεις σε αυτήν την εμετική παράσταση των 3 διαιτητών. Τα 2 τελευταία φάουλ που κέρδισε ο Μουράτος σε αντιδιαστολή με το τελευταίο καλάθι και το φάουλ στον αέρα που δεν έδωσαν πάνω στον Νετζήπογλου αποτυπώνει τη σκέψη των 3 διαιτητών για τον νικητή της αναμέτρησης. Από την άλλη τα 5-6 «κοψίματα»  αυτουνού του Ουίλιαμς (του Λαυρίου) που άρπαζε τα χέρια των αντιπάλων στον αέρα και του σφύριξαν μόλις 2 φάουλ μάλλον θα πρέπει να γίνουν highlights  για κάποια εκπομπή με γκάφες διαιτητών.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ

Θύμα ακόμη μίας πλαστογραφίας από τους 3 διαιτητές έπεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα που όπως φάνηκε έπρεπε πάση θυσία να χάσει. Οι εναπομείναντες παίκτες του Γιάννη Καστρίτη αιφνιδίασαν άπαντες με την απόδοση τους και έφθασαν μια ανάσα από τη νίκη. Εκεί η έλλειψη δυνάμεων και λύσεων έπαιξε το ρόλο της, όπως όμως έπαιξαν τον καθοριστικό τους ρόλο τα σφυρίγματα των 3 διαιτητών. Κρίμα που χάθηκε αυτό το παιχνίδι, μπράβο όμως για την προσπάθεια. Μακάρι η κακοδαιμονία με τους τραυματισμούς κάποια στιγμή να μας αφήσει…

ΥΓ. Ας το πάρουν κάποια στιγμή χαμπάρι όλες αυτές οι συνοικιακές ομαδούλες και οι «φίλοι» τους. Αν στο τέλος της ολικής κατάρρευσης του ελληνικού μπασκετικού οικοδομήματος κάτι μείνει όρθιο, αυτό θα είναι ο ΑΡΗΣ!

Άλλη μια οδυνηρή ήττα στις λεπτομέρειες γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας μέσα στο σπίτι του από το Λαύριο με 69-73. Η αδυναμία να παίξουμε σωστή άμυνα στα κρίσιμα έπαιξε σημαντικό ρόλο όπως και η διαιτησία που για ακόμη μια φορά μας έβαλε τα δικά της εμπόδια. Προβληματισμός για την έλλειψη βελτίωσης αλλά και την αδυναμία την όποια προσπάθεια να την «εξαργυρώσουμε» με νίκη.

ΕΙΧΕ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με τους Λόκετ και το δίδυμο Κάουαν-Κώττα να κάνουν  την διαφορά στην επίθεση ο ΑΡΗΣ μπήκε γερά στο παιχνίδι δείχνοντας πόσο ήθελε σήμερα τη νίκη. Από την άλλη το Λαύριο που τα τελευταία χρόνια διαγράφει μια εξαιρετική πορεία έδειχνε πιο σταθερό στο παιχνίδι της δείχνοντας εξαρχής ότι τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Κάποια δίλεπτα ξεσπάσματα των 2 ομάδων άλλαζαν προς στιγμή το προβάδισμα αλλά καμία ομάδα δεν έδειχνε ικανή να ξεφύγει.

ΠΑΛΕΨΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Το Λαύριο με τον Κάρτερ και τον Σμιθ να σπάνε την άμυνα μας με κάθε ευκαιρία κατάφεραν να δώσουν ένα προβάδισμα στους αντιπάλους με την έλλειψη συγκέντρωσης σε όλη την ομάδα μας να είναι εμφανής. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ πάλεψε να το γυρίσει αλλά οι διαιτητές σε κάθε κρίσιμο σημείο φρόντισαν να δώσουν την «χείρα βοηθείας» στο Λαύριο και η ανατροπή να μην ολοκληρωθεί ποτέ. Συνεχόμενες βολές, τεχνική ποινή σε κρίσιμο σημείο, επιθετικά φάουλ για γέλια και γενικά μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση των 2 ομάδων στον τρόπο που σφύριζαν.

ΣΤΑΣΙΜΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ 

Αρκετά θετικά στοιχεία υπήρχαν σήμερα σε ατομικό επίπεδο αλλά σε επίπεδο συνόλου η εικόνα ήταν ίδια και απαράλλαχτη.  Ο Λόκετ παίζοντας για το επόμενο συμβόλαιο του έκανε την καλύτερη του εμφάνιση αλλά και αυτή είχε χαμηλό ταβάνι. Ο Κάουαν μοίρασε 6 ασίστ αξιοποιώντας αρκετά τους συμπαίκτες του . Ο Κώττας  αρκετά βελτιωμένος αναδείχθηκε κορυφαίος από την στατιστική για την ομάδα μας. Ο Γουίλιαμς σκόραρε ξανά και ο Τζούστον στις περισσότερες φάσεις που πάλεψε βρήκε νικητή. Όλα αυτά όμως τα θετικά δεν έχουν καθόλου σημασία μιας και σε επίπεδο συνόλου η ομάδα φάνηκε στάσιμη και εγκλωβισμένη στις παθογένειες της. Η έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα και η τεράστια αδυναμία να κλείσουμε τους διαδρόμους κοντά στο καλάθι έκανε και σήμερα την εμφάνιση της. Ενώ στην επίθεση τα πράγματα μάλλον ήταν χειρότερα μιας και πάλι ο Χάνλαν βγήκε εκτός παιχνιδιού και κανείς δεν είχε την διάθεση να καλύψει το κενό του. Εκτός και αν τα άνευ λογικής σουτ του Γούιλιαμς και τα ξεσπάσμα του Λόκετ αποτελούσαν κομμάτι κάποιου πλάνου… Καμία ουσιαστική βοήθεια τακτικά στον Χάνλαν που εξαρχής γνωρίζουμε ότι θα προσπαθήσουν να τον περιορίσουν, καμία διάθεση από τον Κάουαν να πάρει προσπάθειες, καμία σκέψη για ξεκαθάρισμα ρόλων στο επιθετικό κομμάτι. 2^ο παιχνίδι συνεχόμενο όπου ο Χάνλαν δέχεται πάσες στα τελευταία δευτερόλεπτα λόγω του ότι όλοι φοβούνται να σουτάρουν και αναγκάζεται να πάρει κακές προσπάθεις… Στοιχεία του παιχνιδιού μας πάνω στα οποία όφειλε να δουλέψει ο Καστρίτης με τους παίκτες του. Ο Κέλι όπως ήταν αναμενόμενο παρουσιάστηκε ανέτοιμος όχι μόνο σε σχέση με την ομάδα μιας και είχε μόλις 2 προπονήσεις αλλά και σωματικά μάλλον θα χρειαστεί τον χρόνο του.

ΑΝΗΜΠΟΡΟΣ ΕΞΩΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ «ΠΛΗΡΩΝΕΙ» ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Πέρα από τον εφησυχασμό που έφερε η νίκη με τον Παναθηναϊκό στις τάξεις της ομάδος φαίνεται να μας στοχοποίησε κιόλας.   Διαιτησίες που πιθανόν υπό άλλες συνθήκες να τις προσπερνούσαμε, με αυτόν τον ΑΡΗ κρίνουν ξεκάθαρα το αποτέλεσμα. Απροστάτευτη η ομάδα γίνεται έρμαιο του κάθε κομπλεξικού διαιτητή και ομαδούλας. Όσο για τους παίκτες και τον προπονητή που και σήμερα τα έδωσαν όλα… καλό είναι να κατανοήσουν ότι από ένα σημείο και μετά η προσπάθεια δεν αρκεί.

ΥΓ. Αυτά παθαίνεις όταν πας να βαφτίσεις το ψάρι κρέας.

Η άφιξη του Τζέιμς Κέλι που θα αγωνιστεί κανονικά απέναντι στο Λαύριο αλλά και οι κινήσεις που γίνονται για την αντικατάσταση του Λόκετ φαίνεται να δίνουν πίστωση χρόνου στην ομάδα και ο κόσμος να παραμένει ζεστός για τη φετινή προσπάθεια. Οι 3 ήττες στο πρωτάθλημα και  1 στο κύπελλο κρίθηκαν στις λεπτομέρειες αλλά αυτό δεν λέει και κάτι… Ίσως απλά να δείχνει ότι αυτή η ομάδα με λίγο «σπρώξιμο» από την διοίκηση και τον κόσμο να μπορεί να πετύχει τον στόχο της. Η αρχή έχει γίνει αλλά πρέπει να δοθεί και η ανάλογη συνέχεια.

ΑΡΓΗΣΑΜΕ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ

Από το καλοκαίρι πριν καν χτιστεί ο φετινός ΑΡΗΣ αυτό στο οποίο επιμέναμε ως πιστοί οπαδοί αυτής της ομάδος σχετικά με τις κινήσεις της διοίκησης ήταν να δει την όλη κατάσταση με ωμό ρεαλισμό και καθαρή μπασκετική λογική. Ο στόχος ήταν εξαρχής και παραμένει η γρήγορη σωτηρία της ομάδος. Και για να τον πετύχεις πρέπει απλά να ακολουθήσεις την συνταγή των ομάδων που όλη τους ύπαρξη, επιβίωση και «επιτυχία» βασίζεται σε αυτό τον στόχο. Ομάδες που το Α και το Ω τους είναι οι ξένοι. Και αυτό ως ένα βαθμό έγινε στον ΑΡΗ. Όταν όμως είσαι ΑΡΗΣ και έχεις δεκάδες χιλιάδες βλέμματα να παρακολουθούν την κάθε κίνηση σου τότε πρέπει να ξέρεις και να διαχειρίζεσαι την πίεση αλλά και να είσαι προσεκτικός στις κινήσεις σου. Ως τώρα ο Γιάννης Καστρίτης και οι παίκτες του δεν έχουν νιώσει πίεση. Ακόμη και η στραβή από τον Κολοσσό πέρασε ανώδυνα… Ο λόγος είναι ότι όλοι αναγνωρίζουν ότι αυτή η ομάδα παλεύει και ότι ακόμη είμαστε στην αρχή του πρωταθλήματος. Οι αγωνιστικές όμως περνάνε και αν η προσπάθεια δεν συνδυαστεί με νίκες τότε θα έχουμε πρόβλημα.

Ο ΤΖΕΪΜΣ ΚΕΛΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Καταρχήν θα πρέπει να το πούμε ότι δύσκολα αυτός ο παίκτης να είναι ο σέντερ που όλοι περιμέναμε. Δηλαδή ένας ψηλός παίκτης που με τον όγκο του θα γεμίζει τη ρακέτα και θα αποτελεί φόβητρο για τους αντιπάλους σε άμυνα και επίθεση. Πόσο μάλλον να κοντράρει δυνατούς και ψηλούς παίκτες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο ΑΡΗΣ με την απόκτηση του δεν έχει ανέβει επίπεδο. Ο Κέλι θα αντικαταστήσει τον Φίνκε, δηλαδή έναν παίκτη με ελάχιστα λεπτά συμμετοχής που έπαιζε μακριά από το καλάθι στην επίθεση και στην άμυνα αν και δεν του φαινόταν ήταν αρκετά soft. Το χειρότερο από όλα σε σχέση με τον Φίνκε που αποκλείεται(λογικά) να συμβεί με τον Κέλι είναι ότι δεν τον ήθελε ο προπονητής του. Όταν λοιπόν λες ότι φέτος θα βασιστείς στους 6 ξένους σου και δίνεις στον Φίνκε 3-4’ συμμετοχής τότε αυτομάτως είναι σαν να λες ότι δεν σου κάνει. Αν λοιπόν ο Κέλι ενσωματωθεί στο παιχνίδι της ομάδος με ενεργό ρόλο τότε ο ΑΡΗΣ θα αποκτήσει αγωνιστικά στοιχεία που απουσίαζαν εντελώς ως τώρα. Και αν αναλογιστούμε πόσο οριακά ήρθαν οι 4 ήττες τότε αυτά τα στοιχεία ίσως αποδειχθούν αρκετά.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ο κόσμος ως τώρα και ιδιαίτερα κόντρα στον Κολοσσό έδωσε βροντερό παρών και έτσι αναμένεται να γίνει και σήμερα απέναντι στο Λαύριο. Η πρώτη κίνηση έγινε με τον Τζέιμς Κέλι που θα αντικαταστήσει τον Φίνκε και όλοι προσδοκούν να δώσει το κάτι διαφορετικό κοντά στα καλάθια που λείπει από την ομάδα. Άρα αυτό που απομένει είναι η επιστροφή στις νίκες και το μάζεμα βαθμών. Η αρχή πρέπει να γίνει σήμερα στο Παλέ! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!  

Ακόμη μια κακή εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα σπαταλώντας άλλη μια ευκαιρία για να ξεκολλήσει από τον πάτο της βαθμολογίας. Το απελπιστικό ποσοστό ευστοχίας στις βολές και η περιφερειακή άμυνα πλήγωσε την ομάδα και οδήγησε στην ήττα. Κανένα σημάδι συνοχής και βελτίωσης στην ομάδα που συνεχίζει να μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι χωρίς προορισμό.

ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ ΝΤΡΑΓΚΙΣΕΒΙΤΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί ο Σάββας Καμπερίδης να προτίμησε να μπερδέψει τα χαρτιά του και να ξεκίνησε χωρίς τους Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς  ωστόσο η διαφορά φάνηκε όταν μπήκαν οι 2 παίκτες μέσα. Αν και ήταν φανερό ότι δεν πατούσαν καλά μπόρεσαν να μαζέψουν ριμπάουντ και να πετύχουν σημαντικούς πόντους οδηγώντας έστω προσωρινά την ομάδα στο +8 λίγο πριν το ημίχρονο.

ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΒΛΕΠΕ Ο ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ

Τι και αν οι Μιλόσεβτις και Ντραγκίσεβιτς έκαναν την διαφορά, ο Σάββας προτίμησε να ξεκινήσει το τρίτο δεκάλεπτο(δηλαδή μετά την ανάπαυλα ξεκούρασης) χωρίς αυτούς. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής ήταν το Λαύριο να χτίσει μια διαφορά και ο ΑΡΗΣ μέχρι το τέλος του αγώνα να κυνηγάει να μειώσει το σκορ.  Ακόμη και αν προς στιγμή φάνηκε η ομάδα να επιστρέφει χάρη στο μπάσκετ Ποσειδωνίου από τον Τσάλμερς τελικά ο Σάββας αποφάσισε να «εξαφανίσει» για σημαντικό χρονικό διάστημα και αυτόν τον παίκτη από το παρκέ!  Αν σε αυτό το κακό κοουτσάρισμα προσθέσουμε και τον εκνευρισμό που κατάφεραν να μεταφέρουν σε όλη την ομάδα οι κακοί διαιτητές τότε η ήττα μοιάζει απολύτως φυσιολογική.

ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ

Το έχουμε τονίσει εδώ και πολλές αγωνιστικές ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ είναι η έλλειψη αγωνιστικού πλάνου και βελτίωσης. Τι και αν απέναντι στο Μεσολόγγι είδαμε μια άλλη ομάδα πάνω στο παρκέ… εκείνη η καλή ομάδα χάθηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σε κάθε παιχνίδι βλέπουμε έναν ΑΡΗ να ξεκινάει από το μηδέν.  Ο σταθερά MVP Κουζέλογλου πρέπει να έχει δευτερεύων ρόλο όπως και οι Λίτλ και Ντεκοζί  που έχουν δείξει ότι μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Στο μόνο που δείχνει συνέπεια ο ΑΡΗΣ είναι στα λάθη. Προφανώς η έλλειψη ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ προπονητή είναι η αιτία αυτής της εικόνας. Με τον Τσάλμερς να αδυνατεί να οργανώσει το παιχνίδι αλλά να του δίνεται αυτός ο ρόλος πεισματικά και τους Σούλερ και Ντεκοζί να είναι οι παρτενέρ του στον χορό που τελικά πληρώνουν την κακή λειτουργία ολόκληρης της ομάδος χωρίς καν να συμμετέχουν σε αυτήν! Αντιθέτως ο Λίτλ για κάποιον λόγο έχει το προνόμιο να παίζει μαζί με τον Σταμάτη και Φλιώνη συμμετέχοντας σε σχήματα με πιο ορθολογικό τρόπο λειτουργίας. Ακόμη και αν σε αυτό το σχήμα υπάρχει ένας Φλιώνης που απλά περιφέρεται στο γήπεδο με στόχο να αποφεύγει τα λάθη η ομάδα λειτουργεί καλύτερα.  Τι και αν παίκτες σαν τον Κουζέλογλου και τον Σταμάτη ή ακόμη  τον Χαριτόπουλο και τον Καλαϊτζίδη έχουν δείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν… ο Σάββας έχει ένα πλάνο στο μυαλό του και πρέπει να το εφαρμόσει πάση θυσία.

ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΘΕΣΗ Η ΟΜΑΔΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ «ΤΕΛΙΚΟΥΣ»

Πήρε και το Λαύριο την ιστορική νίκη στο Παλέ σαν τόσους και τόσους τα τελευταία χρόνια οδηγώντας την ομάδα μας σε δεινή θέση και σε μια σειρά «τελικών» που όλοι  θέλαμε να αποφύγουμε φέτος. Κανένα ίχνος βελτίωσης στην ομάδα  που πετάει στα σκουπίδια τον όποιο χρόνο της δίνεται για να προετοιμαστεί και να παρουσιαστεί καλύτερη… Κανένα σημάδι που να δείχνει ότι ο Καμπερίδης μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση… Καμία διάθεση από την διοίκηση να αλλάξει κάτι…

ΥΓ. Για κλάματα και η Ελληνική διαιτησία , με τους διαιτητές να παλεύουν να πείσουν και τον τελευταίο υποστηρικτή τους ότι είναι ανίκανοι. Άλλες φορές μπορεί να διακόψουν 5’ τη ροή του αγώνα για να διορθώσουν 2 χαμένα δευτερόλεπτα  μέσω του instant replay ή να δώσουν ένα αντιαθλητικό κάπου στις αρχές του δεύτερου δεκαλέπτου και άλλες φορές με ύφος χιλίων καρδιναλίων αρνούνται να δουν ένα οφθαλμοφανέστατο εκπρόθεσμο τρίποντο.  8’’ κατοχής με το ρολόι το προσπερνάνε  και όταν ένας παίκτης του υποδεικνύει ότι έχει κολλήσει το χρονόμετρο αυτοί τον επιβραβεύουν με τεχνική ποινή!

ΥΓ2. Κάποιοι θα βρεθούν πάλι σήμερα να μας πουν για την «κωλοφαρδία» του Γερομίχαλου, του Μουράτου, του Μαστρογιανόπουλου κτλ. Όπως «κωλόφαρδος» ήταν κάποιος Αγραβάνης και οι άλλοι Έλληνες του Μεσολογγίου στο πρώτο παιχνίδι, ο Τσαλμπούρης με τον μπάογκ…  Ας ξυπνήσουν μερικοί  και να δουν με ποια κριτήρια επιλέγονται οι Έλληνες παίκτες  στον ΑΡΗ τα τελευταία 10 χρόνια και για ποιο λόγο υπάρχουν παίκτες που στηρίζονται με νύχια και με δόντια στην ομάδα και άλλοι που με ευκολία βαφτίζονται ανέτοιμοι, ατάλαντοι και παλιοχαρακτήρες.

Με τους  Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς αν και ανέτοιμοι να συμμετέχουν κανονικά στο παιχνίδι, ο ΑΡΗΣ μας αντιμετωπίζει το Λαύριο σε ένα ακόμη πολύ σημαντικό παιχνίδι. Οι αναπάντεχες νίκες της Λάρισας και του Μεσολογγίου έφεραν και πάλι την ομάδα στην τελευταία θέση και όπως φαίνεται ο αριθμός των νικών που εξασφαλίζει την σωτήρια μεγαλώνει.

Η ευρεία νίκη κόντρα στο Μεσολόγγι μπορεί να τόνωσε την ψυχολογία μας και να έδωσε στην ομάδα μια βαθμολογική ανάσα αλλά όπως φάνηκε στη συνέχεια του πρωταθλήματος υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμη.  Όπως φάνηκε και ότι τα φαβορί στην μίζερη basket league είναι για γέλια και για κλάματα μαζί. Με αυτό το τελευταίο στην σκέψη όλων θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το απόγευμα του Σαββάτου το Λαύριο. Μπορεί οι αντίπαλοι μας να διανύουν μια καταπληκτική για τα δεδομένα τους χρονιά αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν τους κάνει την άτρωτη ομάδα που σε έχει κερδίσει από τα αποδυτήρια.  Η ημέρα που θα βρεθούν παίκτες κλειδιά, η συγκέντρωση και η θέληση που  θα  δείξουν οι 2 ομάδες θα κρίνει την αναμέτρηση. Ο ΑΡΗΣ φέτος έχει δείξει 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα ως τώρα, πείθοντας ότι είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και  για το χειρότερο.  Και όταν είναι πλήρης μπορεί να κοιτάξει στα μάτια οποιοδήποτε αντίπαλο όπως ακριβώς έκανε με τον Προμηθέα και τον Ηρακλή. Οι επιστροφές των Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς είναι σημαντικές, οι πληρωμές που γίνονται τον τελευταίο καιρό είναι και αυτές εξίσου σημαντικές και όλα συνηγορούν στο να  έρθει μια σημαντική νίκη. Εύκολα ή δύσκολα δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Ο ΑΡΗΣ οφείλει να πάρει τουλάχιστον 4 νίκες μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος ώστε να μην μπλέξει. Το αυριανό παιχνίδι αν και κόντρα στο φορμαρισμένο Λαύριο είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για νίκη. Ιδίως από την στιγμή που θα παραταχθεί η ομάδα πλήρης και με τις τσέπες πιο γεμάτες σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες. Αφήνουμε τα όποια προβλήματα στην άκρη και πάμε να ξεμπερδέψουμε και με τον φετινό εφιάλτη το συντομότερο δυνατό!

Σε αναγκαστική απότομη προσγείωση μας ανάγκασε το Λαύριο σήμερα μετά τις 2 εμφατικές νίκες κερδίζοντας μας με χαρακτηριστική ευκολία. Μόλις ένα δεκάλεπτο αντέξαμε να ακολουθήσουμε τον ρυθμό του αντιπάλου σε ένα παιχνίδι που μάλλον δεν κατεβήκαμε να παλέψουμε ποτέ. Ελάχιστοι οι διασωθέντες από αυτό το ναυάγιο με τον Καμπερίδη να δείχνει ανήμπορος να διαχειριστεί την κατάσταση.

Τι και αν πιστώσαμε σε μεγάλο βαθμό την μεταμόρφωση της ομάδος κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα στον Σάββα Καμπερίδη, ο κόουτς έσπευσε να μας επαναφέρει στη θέση μας.  Το δίδυμο Ντραγκίσεβτις-Μιλόσεβιτς είχε φανεί ξεκάθαρα από τα προηγούμενα παιχνίδια ότι δεν «περπατάει»… και όμως σήμερα έτσι ξεκίνησε η ομάδα και παρόλο που στο πρώτο δεκάλεπτο ήμασταν κοντά στο σκορ η άμυνα μας και τα ριμπάουντ έδειχνε ότι ήταν ανοιχτή πληγή που δύσκολα θα έκλεινε. Την ίδια στιγμή που τα παιδικά μας λάθη με ευκολία έδιναν την ευκαιρία στο Λαύριο να κάνει το παιχνίδι του και να χτίσει ψυχολογία. Τέτοια ψυχολογία που από ένα σημείο και μετά έβλεπε το καλάθι μας σαν βαρέλι. Η αντίδραση από τον πάγκο ήταν τραγελαφική… Ο Μιλόσεβιτς πάνω που είχε πάρει φωτιά κάθισε στον πάγκο, ο Κουζέλογλου άργησε να μπει και πιθανόν στην καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του αγωνίσθηκε οριακά 20’ ενώ ο MVP των τελευταίων παιχνιδιών Ντεκοζί «τιμωρήθηκε» από τον κόουτς για το κακό του ξεκίνημα. Ενώ αν και με τον Σταμάτη μέσα η ομάδα είχε πιο καλό ρυθμό από ένα σημείο και μετά προτιμήθηκε ο Φλιώνης που με τον αργό του ρυθμό και την ατολμία του οδήγησε σε σωρεία λαθών και κακών επιθετικών επιλογών. Αποκορύφωμα της κακής ημέρας του Καμπερίδη ήταν η full press άμυνα με τον Κουζέλογλου στο κατέβασμα της μπάλας στο 2^ο(!!!) δεκάλεπτο και η επιλογή της ζώνης στην προσπάθεια να κόψουμε τα τρίποντα των αντιπάλων κόντρα στις «αρχές» του αθλήματος και της προπονητικής. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ο ΑΡΗΣ να γίνει το εύκολο θύμα στις άγριες διαθέσεις του Λαυρίου. Ναι οι αντίπαλοι μας σούταραν με εξαιρετικά ποσοστά αλλά η πλειοψηφία όλων των σουτ ήταν εντελώς αμαρκάριστα. Για τους άφαντους Αμερικάνους ότι και να πούμε είναι λίγο… ωστόσο καλό είναι να δούμε ότι σε ομάδες με ανάλογο ρόστερ ποιοτικά με την εμπιστοσύνη(και τον χρόνο) που παίρνουν από τους προπονητές τους κάποια στιγμή αρχίζουν και αποδίδουν. Έτσι συνέβη στο παιχνίδι με τον Ιωνικό με τον Σμιθ ξαφνικά να αφηνιάζει, έτσι συνέβη στο Μεσολόγγι με τον Γκριν που μας «σκότωσε» στο φινάλε, έτσι συνέβη και με τον δικό μας Ντεκοζί. Η εμφάνιση του Κουζέλογλου, το «φορμάρισμα» του Μιλόσεβιτς και η αγωνιστική άνοδος(επιθετικά) του Ντραγκίσεβιτς είναι ότι μπορούμε να κρατήσουμε από ένα παιχνίδι που θέλουμε να διαγράψουμε από την μνήμη μας.

2 βήματα εμπρός ένα άλμα πίσω είναι η έως τώρα πορεία του ΑΡΗ με την εικόνα της ομάδος να είναι αυτή που στεναχωρεί περισσότερο από την βαριά ήττα από το Λαύριο. Η βελτίωση που είδαμε στα 2 προηγούμενα παιχνίδια μάλλον ξεχάστηκε πίσω στη Θεσσαλονίκη και η ομάδα κατάφερε να «βγάλει» στην επιφάνεια την προβληματική εικόνα των 2 πρώτων παιχνιδιών. Κατώτεροι των περιστάσεων οι παίκτες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… «σεμινάριο» κακού κοουτσαρίσμος από τον συμπαθή κατά τα άλλα… Σάββα. Βαθιές ανάσες και συνεχίζουμε…

ΥΓ. Αν αυτόν τον Κουζέλογλου σήμερα δεν τον αφήνεις τουλάχιστον 30’ μέσα στο παιχνίδι τότε πότε θα τον αφήσεις; Ή δεν πρέπει να παίξει παραπάνω επειδή είναι Έλληνας χωρίς δυνατό όνομα; Ας μας εξηγήσει κάποιος «ειδικός» τι παραπάνω ήθελε από αυτόν τον παίκτη σήμερα ο προπονητής του και που το βρήκε σε άλλους.

ΥΓ2. Έλα Σάββα, επειδή είσαι νέος ξεκίνα το διάβασμα αρχίζοντας από τα βασικά ώστε να μάθεις “Τι είναι η άμυνα ζώνης στο μπάσκετ και πότε χρησιμοποιείται;”

ΥΓ3. Πιστός στις διδαχές των δασκάλων του ξεκίνησε τα υπονοούμενα για τους «αδιάφορους»(και απλήρωτους) παίκτες. Στην επόμενη στραβή προετοιμαζόμαστε για το all time classic “Παίρνω πάνω μου την ευθύνη αλλά οι παίκτες…»

ΥΓ4. Μνημείο κακής διαιτησίας. Όχι ότι το φιάσκο το σημερινό οφείλεται στους διαιτητές ή ότι ο ΑΡΗΣ μόνο πληγώθηκε από τα κακά σφυρίγματα αλλά από το πρώτο δίλεπτο του αγώνα όποιος ξέρει από μπάσκετ καταλάβαινε ότι για ακόμη μια φορά οι διαιτητές θα πάλευαν να κλέψουν την δόξα από τους παίκτες.