Με κεκτημένη ταχύτητα από την νίκη επί της Στρασμπούργκ η ομάδα μας ξεπέρασε εύκολα και το εμπόδιο του Προμηθέα Πάτρων με τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του να έχουν στην άκρη του μυαλού τους τον μεγάλο τελικό. Μπορεί να μην πιάσαμε την απόδοση της περασμένης Τρίτης αλλά σε σχέση με άλλα παιχνίδια η εικόνα μας ήταν αρκετά καλή. Ο Κάμινγκς και ο Τζένκινς ήταν οι πρώτοι σκόρερ αλλά ο ενθουσιώδης Τζάκσον ήταν αυτός που με το παιχνίδι του αλλά και το πάθος του πάνω στο παρκέ έκλεψε την παράσταση!

Με τον ΑΡΗ φέτος να μοιάζει με διχασμένη προσωπικότητα και το πως θα κατέβει η ομάδα σε κάθε παιχνίδι να μοιάζει με άλυτο γρίφο ο αγώνας απέναντι στον ανεβασμένο Προμηθέα έκρυβε κινδύνους. Ευτυχώς όμως όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα έβρισκε λύσεις στην επίθεση και έσφιγγε την άμυνα της. Και αν στο τρίτο δεκάλεπτο προς στιγμή το ξέσπασμα του Γκίκα και του Φαγιέ έριξε  τη διαφορά γρήγορα ήρθε η αντίδραση από τον Κάμινγκς στην επίθεση και από τον Τζάκσον στην άμυνα και οι ισσοροπίες αποκαταστάθηκαν και η νίκη ήρθε όσο εύκολα όσο δείχνει και το τελικό σκορ. Με εξαίρεση ίσως τον Φλιώνη που βρέθηκε σε κακή ημέρα όλοι όσοι χρησιμοποιήθηκαν βοήθησαν σήμερα. Πολύ καλός ο Κάμινγκς του δευτέρου ημιχρόνου που έχασε μόλις 1 σουτ, εξαιρετικός ο Τζάκσον που συνεχίζει να ανεβαίνει από παιχνίδι σε παιχνίδι και προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στην ομάδα με την ενέργεια που βγάζει πάνω στο παρκέ.

Για ακόμη ένα παιχνίδι ο κόσμος στο Παλέ ήταν περισσότερος από το αναμενόμενο κάτι που δείχνει ότι η συμμετοχή στον τελικό αλλά και ο ορισμός του τελικού στο Nick Galis Hall έχει λειτουργήσει ευεργετικά. Πλέον απομένει μόλις ένας αγώνας πριν τον μεγάλο τελικό. Ένας αγώνας πολύ πονηρός μιας και ο Δ.Πρίφτης θα πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε να παρουσιάσει την ομάδα ανταγωνιστική στο ΣΕΦ ώστε να μην κλονιστεί η αυτοπεποίθηση πριν τον Παναθηναϊκό αλλά και χωρίς να πιέσει σωματικά τους παίκτες του. Το θετικό είναι ότι η ομάδα φαίνεται να αγωνίζεται με περισσότερη αυτοπεποίθηση και κάποια εσωτερικά μικροπροβλήματα να έχουν μείνει στην άκρη. 

ΥΓ. "Ανάμεικτη" η υποδοχή στον Β.Αγγέλου. Ευτυχώς υπήρξε και κόσμος που "νιώθει" και τον γιούχαρε... υπάρχει ακόμη ελπίδα!

ΥΓ2. ...και από την άλλη ακούς και διαβάζεις συνΑρειανούς να σου λένε για τα Τρίκαλα που παραλίγο θα κέρδιζαν την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. ...μάλλον δεν υπάρχει ελπίδα!

Το προτελευταίο παιχνίδι πριν τον μεγάλο τελικό δίνει σε λίγες ώρες η αγαπημένη μας ομάδα στο Nick Galis Hall όπου θα υποδεχθεί τον Προμηθέα Πατρών του Β.Αγγέλου. Ένα παιχνίδι που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι μια τυπική διαδικασία αλλά με τον φετινό ΑΡΗ να έχει προδώσει αρκετές φορές την εμπιστοσύνη μας αποτελεί ακόμη ένα ερωτηματικό για το πως θα παρουσιαστεί σήμερα η ομάδα. Και όλα αυτά μια εβδομάδα πριν τον μεγάλο τελικό και την τεράστια ευκαιρία που έχουμε για να προσθέσουμε έναν ακόμη τίτλο στο ταβάνι του Παλέ.

Ο "εκ των κορυφαίων" ευρωπαίων προπονητών Β.Αγγέλου κατέληξε τελικά στον Προμηθέα Πατρών να παλεύει για τη σωτηρία αντί για κάποια ομάδα της Ευρωλίγκας(σύμφωνα με αυτά που μας έλεγαν όταν ήταν στον ΑΡΗ). Κάτι που για να είμαστε ειλικρινείς για την ώρα φαίνεται να το πετυχαίνει. Η εκτός έδρας νίκη στην Λευκάδα και η νίκη επί του Κολοσσού την περασμένη αγωνιστική δείχνει ότι ο Προμηθέας Πατρών είναι σε ανοδική πορεία, ενώ λίγο έλειψε μερικές αγωνιστικές πιο πριν να κάνει το μεγάλο μπαμ κερδίζοντας(αν του επέτρεπαν τα κοράκια) τον Παναθηναϊκό. Κάτι που σημαίνει ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει σήμερα να επαναλάβει την καλή εμφάνιση κόντρα στην Στρασμπούργκ. Εκεί που δεν έκανε το μεγάλο παιχνίδι επιθετικά αλλά είχε μια άμυνα για 40' που μασούσε σίδερα. Αύτο υποτίθεται είναι το σήμα κατατεθέν των ομάδων του Δ.Πρίφτη αλλά δυστυχώς φέτος το έχουμε ξεχάσει. Αν πάντως οι παίκτες μας δείξουν την ίδια διάθεση που έδειξαν την περασμένη Τρίτη τότε πολύ πιθανό να απολαύσουμε έναν ευχάριστο περίπατο όπως με το Ρέθυμνο και τους Γάλλους.

Το είχαμε τονίσει και μετά τον αγώνα της Τρίτης ότι είναι πολύ σημαντικό σε αυτά τα λίγα παιχνίδια πριν τον τελικό ο ΑΡΗΣ να δείξει το καλό του πρόσωπο ώστε να ανέβει η αυτοπεποίθηση όλων. Ακόμη και στον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ θα πρέπει να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να αποδείξουμε πρώτα στους εαυτούς μας και μετά στους αντιπάλους ότι πρέπει να μας σέβονται και να μας υπολογίσουν. Για αυτό σήμερα πάμε να πατήσουμε τον νεοφώτιστο Προμηθέα και να στείλουμε το μήνυμα ότι έστω και με λίγη καθυστέρηση ο ΑΡΗΣ βρίσκει τον δρόμο του!

ΥΓ. Προπονητική "τιτανομαχία" στο Παλέ! Ο καλύτερος Έλληνας προπονητής απέναντι σε έναν από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη! Ποιος θα νικήσει? Μα φυσικά αυτός που έχει στο πλευρό του εκ τους "κορυφαίους" βοηθούς προπονητή στην Ευρώπη... Ναι το ακούσαμε και αυτό... τι άλλο θα ακούσουμε δεν ξέρουμε σε αυτήν την όμορφη μπασκετούπολη δεν ξέρουμε...

ΥΓ2. Ποιος Ιτούδης ρε Βασιλακόπουλε?!?!? Έδω έχουμε τον κορυφαίο που είναι και σε πιο οικονομική τιμή!

Να ξεπεράσει τους κραδασμούς της νέας αποκαρδιωτικής εμφάνισης μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα προσπαθήσει σε λίγες ώρες από τώρα η αγαπημένη μας ομάδα κερδίζοντας στο Nick Galis Hall τη Γαλλική Στρασμπούρ και κάνοντας το πρώτο βήμα για την πρόκριση. Ένα παιχνίδι που αποκτάει ακόμη περισσότερη σημασία μιας και έρχεται σε ένα πολύ καθοριστικό χρονικά σημείο και η νίκη σήμερα μοιάζει με φάρμακο στον ασθενή.

Με την εικόνα που παρουσιάζει συχνά πυκνά η ομάδα μας φέτος ελάχιστη σημασία έχει ο αντίπαλος. Κάτι άλλωστε που φαίνεται από τις τεράστιες μεταπτώσεις στην απόδοση από παιχνίδι σε παιχνίδι όπου την μια κερδίζει με 48 πόντους διαφορά και άλλη χάνει από αντιπάλους που με το ζόρι καταφέρνουν να κάνουν τα βασικά. Σίγουρα η Στρασμπούρ σε σχέση με τον μπάογκ και τα Τρίκαλα μοιάζει με μεγαθήριο μιας και πρόκειται για σαφώς πιο σοβαρή ομάδα, με ποιοτικότερους και πιο αθλητικούς παικτές. Και όμως ο καλός ο ΑΡΗΣ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα... παρά μόνο τον κακό του εαυτού.

Το πόσο άρρωστη είναι η ομάδα μας φέτος φαίνεται ακόμη και από τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών. Ο συμπαθής κατά τα άλλα Γιάνκοβιτς σε μια προσπάθεια να "διασκευάσει"  τα όσα ο κόσμος καλώς ή κακώς συμπαίρανε από την τελευταία του ανάρτηση στα social media και μίλησε για κακή κριτική, οπαδούς του καναπέ και αγνούς οπαδούς... Σε έναν σύλλογο βάζοντας και τον κόσμο μέσα υπάρχει μια "ιεραρχία" στις απαιτήσεις, στις υποχρεώσεις και στις ευθύνες. Καλό λοιπόν άπαντες εκεί στην ομάδα να σκύψουν πάνω από τα προβλήματα και να βρουν τους τρόπους για να τα λύσουν και ύστερα να ψάξουν για ευθύνες παραέξω. Άλλωστε ο κόσμος έχει αποδείξει αμέτρητες φορές αν στηρίζει ή όχι... και δεν περιμένει κανέναν περαστικό παράγοντα, προπονητή ή παίκτη για να του πει αν θα στηρίξει την αγαπημένη του ομάδα ή όχι. Για αυτό ο καθένας ας κάνει σωστά τη δουλειά του... Εμείς στην κερκδία και οι παίκτες και ο προπονητής πάνω στο παρκέ. ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ!

NICK GALIS HALL!!! Στο ιστορικότερο γήπεδο της Ελλάδος, εκεί που ουσιαστικά γεννήθηκε το Ελληνικό μπάσκετ θα διεξαχθεί ύστερα από περίπου  19 χρόνια  ο μεγάλος τελικός κυπέλλου ανάμεσα στον ΑΡΗ μας και τον Παναθηναϊκό! Η διοίκηση του ΑΡΗ δεν εγκατέλειψε τη "μάχη" ούτε για μια στιγμή, οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού στάθηκαν στο ύψος τους και στην αρχική τους επίσημη δήλωση περί τελικού στη Β.Ελλάδα και οι καρεκλοκένταυροι της ΕΟΚ βρισκόμενοι σε αδιέξοδο αναγκάστηκαν να ορίσουν το θρυλικό Παλέ για τη διεξαγωγή του τελικού!

Κόντρα στο πείσμα των ανθρώπων της ΕΟΚ αλλά και την ύποπτη σιωπή(έως σήμερα) της διοίκησης του Παναθηναϊκού οι εκπρόσωποι της ΚΑΕ ΑΡΗΣ δεν έκαναν ούτε ένα βήμα πίσω από τις αρχικές τους τοποθετήσεις. Δεν μάσησαν από την προπαγάνδα που τους ήθελε να έχουν συμφωνήσει για ΟΑΚΑ, δεν απογοητεύτηκαν από τα τεχνάσματα των "δεινόσαυρων" της ΕΟΚ και τελικώς δικαιώθηκαν. Η σημερινή απόφαση είναι η σημαντικότερη επικοινωνιακή νίκη του Λάσκαρη από την ημέρα που ήρθε.  Μια νίκη αντάξια της ιστορίας του συλλόγου που απεγνωσμένα ψάχναμε εδώ και πολλά χρόνια.  Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που μάθαμε από μικροί, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που γουστάρουμε και έτσι ακριβώς ευελπιστούμε ο Νίκος Λάσκαρης και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης να συνεχίσουν να προασπίζουν τα συμφέροντα της ομάδος που αγαπάμε. Κινήσεις σαν και αυτές παρόλο που δεν εντός των 4 γραμμών του γηπέδου υπενθυμίζουν στους παλιούς και διδάσκουν στους νεότερους ότι ο ΑΡΗΣ των 103 χρόνων ιστορίας(95 το μπάσκετ) δεν είναι ο ΑΡΗΣ που αποφασίζει να μην αγωνισθεί στην Ευρώπη, που δεν έχει δικαίωμα μεταγραφών, που παλεύει για την εξάδα, που έχει για μπροστάρηδες κάποιους φιλότιμους που απλά προσπαθούν(χωρίς να μπορούν) για το καλύτερο... Αλλά είναι η ομάδα που έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα σπάζοντας  τα Ελληνικά σύνορα και παρασύροντας μια ολόκληρη χώρα στο να πιστέψει ότι μπορεί να καταφέρει όλα όσα θεωρούσε αδύνατα! Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που μάθαμε, χωρίς μπάτζετ και ταβάνια...

Μια πρώτη νίκη ήταν η σημερινή απέναντι στο καταστημένο της ΕΟΚ αλλά και τον Παναθηναϊκό που εδώ και χρόνια βαδίζουν μαζί χέρι χέρι.  Η σημερινή απόφαση αλλάζει σημαντικά τα δεδομένα του τελικού και πλέον το μπαλάκι από την διοίκηση πάει πάσα στον προπονητή και τους παίκτες της ομάδος. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιτυχία(όπως βαφτίστηκε από αρκετούς συνΑρειανούς) της περσινής χρονιάς ήταν ότι κερδίσαμε 2 φορές τον Παναθηναϊκό μέσα στην έδρα μας για τα πλεϊόφς. Νίκες που ναι μεν τις χαρήκαμε αλλά στην άκρη του μυαλού μας γνωρίζαμε ότι άλλο η αξία της νίκης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και άλλο στα πλέιοφς... Μια νίκη όμως σε έναν τελικό κυπέλλου δεν χωράει αμφισβήτηση. Καλύτερη ευκαιρία για τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του να πετύχουν κάτι πραγματικά εξαιρετικό και να γράψουν τα ονόματα τους στην ιστορία του ΑΡΗ με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα δεν υπάρχει. Εμείς θα είμαστε στο πλευρό σας να κάνουμε όλοι μαζί τα αδύνατα δυνατά!

Με εντυπωσιακό τρόπο επέστρεψε η ομάδα μας στις νίκες διαλύοντας το Ρέθυμνο με 98-50! Με όλους(σχεδόν) τους παίκτες να σκοράρουν και πέντε να έχουν διψήφιο αριθμό πόντων οι παίκτες του Δ.Πρίφτη ξέσπασαν στο Ρέθυμνο τόσο για της συνεχόμενες ήττες και κακές εμφανίσεις των τελευταίων αγώνων όσο και για την πικρή ήττα στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Μια επιβλητική νίκη που ήταν απαραίτητη για πολλούς λογούς που σε καμία όμως περίπτωση δεν θα πρέπει να μας αποπροσανατολίσει ενόψει της δύσκολης συνέχειας.

Ο αγώνας με το Ρέθυμνο είχε εξαρχής τη δική του ξεχωριστή σημασία. Το σενάριο της ήττας έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε αλλά ακόμη και μια οριακή νίκη με νερόβραστη εμφάνιση θα λειτουργούσε αρνητικά. Αυτό φάνηκε να το έχουν αντιληφθεί άπαντες στην ομάδα και για αυτό είδαμε σήμερα έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο και σε άμυνα και επίθεση. Με τον Καββαδά ασταμάτητο, τους Ντραγκίσεβιτς και Τζένκινς να "πυροβολούν" με κάθε ευκαιρία ο ΑΡΗΣ από την αρχή πήρε σημαντικό προβάδισμα όχι μόνο στο σκορ αλλά και στην ψυχολογία. Το καλό ξεκίνημα έδωσε τις όποιες αρνητικές σκέψεις, αυτό βγήκε πάνω στο παρκέ από όλους τους παίκτες που απέφυγαν τα πολλά λάθη, κυκλοφορούσαν σωστά την μπάλα και σούταραν με αρκετά καλά ποσοστά. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη διαφορά να εκτοξευτεί και να φθάσουμε σε μια νίκη σχεδόν με ντάμπλ σκορ. Και επειδή στον ΑΡΗ οι συγκινήσεις δεν λείπουν για ακόμη μια φορά ζήσαμε την ιστορία με την εκατοστάρα με τον κόσμο να θέλει, τον κόουτς να μην θέλει, τους παίκτες να μην ακούν τον κόουτς, η 100άρα να μην πετυχαίνεται αλλά η προσπάθεια μας για τους 100  να αποτελεί αφορμή για παρεξήγηση μεταξύ του Σίμτσακ και του προπονητή του Ρεθύμνου! Γιατί; Γιατί ΑΡΗΣ είσαι!!!!

Ότι καλύτερο ήταν η σημερινή νίκη και εντυπωσιακή εμφάνιση μιας και ήρθε σε ένα χρονικό σημείο όπου η ψυχολογία όλων είχε πιάσει πάτο. Αυτή τη φορά θα πρέπει ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του να διαχειριστούν σωστά το αποτέλεσμα για να μην ξαναέχουμε το φαινόμενο του Δεκεμβρίου όπου ο ΑΡΗΣ είχε 7 σερί νίκες, χωρίς να παίξει καλό μπάσκετ(εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) αλλά προπάντων χωρίς να ασχοληθεί και να διορθώσει με τα οφθαλμοφανή προβλήματα στο παιχνίδι μας. Οι 48 πόντοι διαφορά είναι κάτι που γουστάρουμε αλλά δεν σημαίνει ότι ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε την κρίση, είμαστε πλέον ομαδάρα και απλά συνεχίζουμε. Η μεταγραφική ενίσχυση είναι απαραίτητη όπως και η βελτίωση σε όλους τους τομείς. Άλλωστε τα παιχνίδια που υπάρχουν μέσα στο Φεβρουάριο σε πρωτάθλημα, Ευρώπη και κύπελλο δεν μπορείς να τα κερδίσεις με τα ψέματα αλλά ούτε και να μείνεις στις εντυπώσεις.

ΥΓ. Μέχρι και οι πέτρες το ξέρουν ότι αν δεν υπήρχε ο Γκάλης και ο ΑΡΗΣ τόσο ο Βασιλακόπουλος όσο και πολλοί ακόμη στο χώρο του μπάσκετ θα ήταν ένα τίποτα.

ΥΓ2. Την ευαισθησία των διαιτητών για τα συνθήματα κατά του Βασιλακόπουλου την περίμενα, το να ζητάει όμως ο κόουτς οφ δε γίαρ να γίνουν συστάσεις από τα μεγάφωνα πραγματικά με ξεπερνάει...

Με τον ΑΡΗ στα τελευταία παιχνίδια να αποτελεί σκιά του εαυτού και τον Δημήτρη Πρίφτη να αδυνατεί να βρει λύσεις στα αγωνιστικά προβλήματα αναγκαστικά φθάσαμε στο σημείο ένα ευχάριστο χωρίς άγχος απόγευμα όπως θα ήταν κανονικά το σημερινό παιχνίδι με το Ρέθυμνο να το αντιμετωπίζουμε σαν αγώνα κομβικής σημασίας. Μετά την αποκαρδιωτική εμφάνιση και ήττα στα Τρίκαλα, ο ΑΡΗΣ μας σήμερα καλείται  όχι μόνο για λόγους γοήτρου να επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις και στις νίκες αλλά και για την επιτακτική ανάγκη των βαθμών της νίκης. Με την ομάδα να βρίσκεται στην 5η θέση της βαθμολογίας, ισόβαθμη με μπαογκ και Κολοσσό, το επόμενο στραβοπάτημα μπορεί να είναι καταστροφικό...

Το πρώτο καμπανάκι της χρονιάς χτύπησε στην Κρήτη, όταν ο ΑΡΗΣ του διπλασιασμένου μπάτζετ και της καλής(σύμφωνα με αρκετούς) περσινής χρονιάς έχασε από το Ρέθυμνο πετώντας στα γρήγορα στα σκουπίδια έναν εκ των βασικών στόχων που ήταν η ομάδα μας να εδραιώσει τη διαφορά επιπέδου με τις μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος.  Το χειρότερο δεν ήταν η ήττα αλλά ο τρόπος που ήρθε η ήττα που από τότε φώναζε ότι κάτι δεν λειτουργεί καλά στην ομάδα. Και αυτό δεν είχε να κάνει τόσο με τους παίκτες όσο με το πλάνο που είχε καταστρώσει ο κόουτς και την εφαρμογή του. Από τότε πέρασε ένας ολόκληρος γύρος, έφυγαν παίκτες, ήρθαν παίκτες η εξέλιξη όμως της ομάδος τραγική μιας και μπαίνοντας στον Φεβρουάριο το άλλοθι της νέας ομάδας που χτίζεται, ψάχνει τη χημεία της και βελτιώνεται διαρκώς πλέον δεν περνάει... Το Ρέθυμνο είναι μια μαχητική ομάδα που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολλές ζημιές και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα μας ζορίσει σήμερα. Αντίπαλος μας όμως για πολλοστή φορά φετός είναι ο κακός μας εαυτός. Πρώτα αυτόν πρέπει να κερδίσουμε και μετά όλα τα υπόλοιπα θα βρούν τον δρόμο τους... Η πιθανή απουσία του Κάμινγκς δυσκολεύει τα πράγματα για τον ΑΡΗ όπως τον έχουμε μάθει ως τώρα. Από την άλλη αν ο Αμερικάνος δεν αγωνισθεί ίσως τελικά να φανεί ως ένα βαθμό και τι ακριβώς φταίει φέτος.

Επιτακτική η ανάγκη της νίκης σήμερα για να παραμείνουμε μέσα στους στόχους μας, στόχοι που αν και δεν έχουν αποκαλυφθεί ποτέ από επίσημα χείλη από πολλούς συνΑρειανούς μας έχουν γίνει σημαία παρέα με το είμαστε μέσα... Στόχος ευρωπαϊκός δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει ή έχει ήδη επιτευχθεί η ελαφρότητα όμως που δείξαμε στη φάση των ομίλων είχε το κόστος της. Τόσο το Στραβούργο όσο και η Βιλερμπάν που ακολουθεί σε περίπτωση πρόκρισης είναι 2 σοβαρές ομάδες. Όχι τίποτα φόβητρο για έναν φυσιολογικό ΑΡΗ αλλά για τον φετινό ΑΡΗ που δεν μπορεί να κερδίσει τους Σκαϊλάινερς και διασύρεται στα Τρίκαλα ορθώς ο Δ.Πρίφτης όπως πάντα μιλάει για δύσκολη κλήρωση. Μιλάμε για Γαλλικές επαγγελματικές, σοβαρές ομάδες, με κάμποσους Αμερικάνους και έντονο το αθλητικό στοιχείο. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να μας προβληματίσει... Αν μέχρι τότε έρθει άλλος ένας "σωτήρας" στο Παλέ και μεταμορφώσει αυτό το χάλι που βλέπουμε πάνω στο παρκέ φαντάζει περισσότερο με μια ευχή απελπισίας παρά με ένα υπαρκτό σενάριο... Για αυτό ας "κλειδώσουμε" την είσοδο μας στα πλέιοφς της Basket League και μετά βλέπουμε...

ΥΓ. Μετά τα Τρίκαλα αυτό που βγάλανε προς τα έξω οι πριφτολάγνοι είναι ότι ο κόουτς άστραψε και βρόντηξε στα αποδυτήρια και ότι πλέον θα δούμε άλλον, άγριο Πρίφτη που θα τον τρέμουν οι παίκτες και θα τον ακούν... μετά τη Μονακό κάπου αυτό ξεχάστηκε...

Ούτε βήμα πίσω δεν πρέπει να κάνει η ΚΑΕ ΑΡΗΣ σε αυτή την παρωδία που εξελίσσεται για ακόμη μια φορά μπροστά στα μάτια μας σχετικά με τον ορισμό του γηπέδου που θα διεξαχθεί ο τελικός ανάμεσα στην ομάδα μας και τον Παναθηναϊκό.Οι γνωστοί εντολοδόχοι της ΕΟΚ προσπαθούν για πολλοστή φορά να εξυπηρετήσουν αθλητικά  και πολιτικά συμφέροντα όπως ανενόχλητοι εδώ και χρόνια με κάθε ευκαιρία κάνουν. Αυτή τη φορά όμως ο ΑΡΗΣ δεν είναι σε κατάσταση ανάγκης(τουλάχιστον διοικητικά) και θα τον βρουν μπροστά τους!

Ο επικοινωνιακός ξεπεσμός της ΕΟΚ αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο. Από την μια ο κ.Τσαγκρώνης με τις γνωστές καθησυχαστικές τοποθετήσεις τους που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και ότι μεθοδεύεται κάθε φορά και από την άλλη ο Παναθηναϊκός να δηλώνει την επιθυμία του να γίνει ο τελικός στην Β.Ελλάδα... Η ομάδα δηλαδή που τα τελευταία χρόνια με κάθε ευκαιρία έχει την άνεση και την πολυτέλεια να διεκδικεί το κύπελλο Ελλάδος μέσα στην έδρα του φέτος είπε να κάνει ένα διάλλειμα. Η ομάδα που ούτε καν απέναντι στον Απόλλων Πατρών και το  Ρέθυμνο δεν μπήκε στην διαδικασία να κουνηθεί από το σπίτι της για να πάει στην Πάτρα ή στην Κρήτη για να χαρούν οι τοπικές κοινωνίες αλλά και να δείξει μια στοιχειώδη ανωτερώτητα ως μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στον χώρο του μπάσκετ. Αυτή είναι η "ισονομία" που διεκδικούν οι Γιαννακόπουλοι για την ομάδα τους, απλά αυτή τη φορά δεν έμειναν μόνο στους "μπροστάρηδες" της ΕΟΚ για να κάνουν την δουλειά τους αλλά αποφάσισαν να μας πουλήσουν και τρέλα. Η απάντηση της ΚΑΕ ότι ο τελικός πρέπει να γίνει στο Nick Galis Hall και ότι δεν πρόκειται να κατέβουμε στην Κρήτη ήταν αυτό που σκεφτέται κάθε Αρειανός και για αυτό ακριβώς δεν πρέπει να υποχωρήσει ούτε για μια στιγμή. Καμία απολύτως διαπραγμάτευση. Ξάνθη, Κοζάνη, Λάρισα... αν θέλουν Β.Ελλάδα. Και αν θέλουν να είναι πραγματικοί μάγκες όπως ήταν ο Γκάλης, ο Γιαννάκηγς και τα άλλα παιδιά που δεν μασούσαν από ¨ουδέτερες" έδρες και ας έρθουν να πάρουν το κύπελλο μέσα στο θρυλικό Παλέ. Άλλωστε όπως εύστοχα τόνισαν και από την ΚΑΕ, ανυπομονούμε να τους φιλοξενήσουμε.

Παρά το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζεται και τις διάφορες επιτροπές ,  δυστυχώς στην Ελλάδα ζούμε και γνωρίζουμε ότι άνθρωποι σαν τους "αιωνόβιους" της ΕΟΚ και τους καταστροφείς του Ελληνικού μπάσκετ παράγοντες του Παναθηναϊκού αν θέλουν να κάνουν το δικό τους θα το κάνουν. Αυτό ακριβώς όμως θα πρέπει να πράξει και ο Νίκος Λάσκαρης. Μπορεί αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ φέτος να νοσεί σημαντικά αλλά αυτό ίσως δημιουργτεί πρόσφορο έδαφος για να τραβήξει αυτή την κόντρα στην άκρα και να υψώσει το ανάστημα του απέναντι σε αυτή την σαπίλα. Μακάρι να μην χρειαστεί να φθάσουμε αντιμέτωποι με το δίλλημα αν θα κατέβουμε ή όχι αλλά καλό είναι να ξέρει ο Λάσκαρης ότι αν το πει το ΟΧΙ θα είμαστε στο πλευρό του.

ΥΓ. Μετά και τις τοποθετήσεις των δημοσίων φορέων της Ξάνθης έχει πέσει στο κενό κάθε προσπάθεια παραπληροφόρησης περί άρνησης του Δήμου Ξάνθης, αδυναμίας της αστυνομίας ή καταλληλότητας του γηπέδου.

ΥΓ2. Φώτο από τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος το 1987 στο ΣΕΦ κόντρα στον Πανελλήνιο. Έτσι για να θυμόμαστε τι εστί "ισονομία" επί Αυτοκρατορίας.

ΥΓ3. Τζαμόν Γκόρνταν... επιτέλους μετά από χρόνια ακούμε και το όνομα ενός ξένου που μας ενθουσιάζει και δεν χρειάζεται να ψάξουμε βιντεάκια από το πουθενά για να διαπιστώσουμε την αξία του. Μακάρι να κλείσει το συντομότερο δυνατό.

Χωρίς ενέργεια και με το μυαλό στα μεθεόρτια από την πρόκριση κόντρα στην ΑΕΚ η ομάδα μας γνώρισε ντροπιαστική ήττα από τη γερμανική Σκάιλαϊνερς μέσα στο Nick Galis Hall. Μια ήττα που αναπόφευκτα μας φέρνει πίσω στην σκληρή πραγματικότητα και στα εμφανή αγωνιστικά προβλήματα που συνεχίζουν να ταλανίζουν την ομάδα μας από την αρχή της χρονιάς. Μια εμφάνιση που "φωνάζει" ενίσχυση και όλων πλέον η σκέψη είναι στις επόμενες κινήσεις που θα κάνει η διοίκηση σε συνεργασία με το τεχνικό τιμ.

Ορεξάτη μπήκε η ομάδα σήμερα δείχνοντας αποφασισμένη να αποδείξει ότι η ήττα του πρώτου γύρου ήταν απλά μια άτυχη βραδιά. Με Καββαδά και Γιάνκοβιτς μπορστάρηδες και τον Ζάρα να σκοράρει με κάθε ευκαιρία νωρίς νωρίς φτάσαμε στο +9 χωρίς τίποτα να προμηνύει την εξέλιξη του αγώνα. Κάπου εκεί όμως άρχισε να χάνεται ο ρυθμός και τα γνωστά προβλήματα με την χαλαρή άμυνα και τις κακές επιλογές στην επίθεση να κάνουν την εμφάνιση τους δίνοντας το δικαίωμα στους Γερμανούς όχι μόνο να μειώσουν αλλά να χτίσουν και μια διαφορά υπέρ τους. Φυσικά σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο "καυτός" Ζάρας εξαφανίσθηκε στον πάγκο όπως και ο Καββαδάς όπου από την αρχή του αγώνα είχε προβληματίσει την αντίπαλη άμυνα. Και με τους Γερμανούς να κάνουν ότι θέλουν στο γήπεδο ακολούθησε το απόλυτο βραχυκύκλωμα τόσο μέσα στις 4 γραμμές  του γηπέδου αλλά και παραέξω. Ο κόουτς προσπάθησε με συνεχείς αλλαγές να βρει την λύση αλλά μάλλον μπέρδεψε περισσότερο τους παίκτες του με αποτέλεσμα να μην έρθει ποτέ η αντίδραση και η μετριότατη Σκάιλαϊνερς του Γκόρντον Χέρμπερτ να κερδίζει για 2η φορά φέτος τον ΑΡΗ... Στα ρηχά ο Κάμινγκς, ανύπαρκτος ο Τζένκινς, κακός ο Ντραγκίσεβιτς και με σκαμπανεβάσματα ο Γιάνκοβιτς. Προσπάθησαν οι Καββαδάς, Ζάρας και Ξανθόπουλος χωρίς όμως να τα καταφέρουν...

Η σημερινή ήττα μπορεί να μην σημαίνει και πολλά βαθμολογικά(η 3η θέση βοηθάει στην κλήρωση της επόμενης φάσης) αλλά πληγώνει σημαντικά το γόητρο κάθε Αρειανού. Ήττες σαν και αυτές στην "μαύρη τρύπα" του Πάλε είναι που χαλάνε την νοοτροπία του Αρειανού, τον βάζουν στην ανόητη λογική της επιλογής αγώνων και στόχων και τον αναγκάζουν να συμβιβάζεται με το ενδεχόμενο της αποτυχίας ακόμη και στις πιο αστείες προκλήσεις... Όταν το κατανοήσουν αυτό η διοίκηση, ο προπονητής, οι παίκτες και ο κάθε άνθρωπος που αποτελεί κομμάτι του μπασκετικού ΑΡΗ τότε ίσως και να αρχίσουν να γίνονται ουσιαστικά βήματα προόδου και να ακολουθήσουν και επιτυχίες που να μην χρειάζονται "υπότιτλους" για να καταλάβουμε το πότε πρέπει να χαρούμε...

ΥΓ. Άλλος είχε την φήμη του "ύπνου" και άλλος τον ψιλοπήρε χαλαρά εκεί στην άκρη του πάγκου...

ΥΓ2. Δύο ήττες από τον Γκόρντον Χέρμπερ και τους Γερμανούς του!?!?!?

ΥΓ3. Ο αποτυχημένος-ύπνος Χέρμπερτ που μας έβγαλε τρίτους στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και μας πήγε στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Φαντάσου να σε πήγαινε ο MVP στους 16 της Ευρωλίγκας και να σε έβγαζε τρίτο. Κουστούμι κρεμασμένο θα είχαμε στην οροφή του Παλέ δίπλα στην φανέλα με το νούμερο 6!!!!

ΥΓ4. "Αδιάφορο" παιχνίδι με όλη σχεδόν την ομάδα να σέρνεται... Άραγε αυτά τα 2 τα "πιτσιρίκια" στην άκρη του πάγκου πόσο χειρότερα θα τα κατάφερναν;

YΓ5. Αυτά συμβαίνουν όταν μια νίκη-πρόκριση μήνα Ιανουάριο απέναντι στην ΑΕΚ με 1 πόντο μέσα στο κατάμεστο Παλέ σε παιχνίδι της χρονιάς και σε κατάκτηση στόχου...

ΥΓ6. Και για τους 'χαρούμενους" οπαδούς... το παιχνίδι ήταν αδιάφορο και δεν μας ένοιαζε... μας αναστάτωσε η αποχώρηση του Μπάκνερ... επηρρέασε ψυχολογικά την ομάδα η αρνητική απόφαση για την Μπάνβιτ... αυτό που θέλαμε με την ΑΕΚ το πήραμε.... δηλαδή η Σκάιλαϊνερς που κέρδισε θα σηκώσει κούπα; ποια ενίσχυση, θα χαλάσει η χημεία... σημασία έχει η οικονομική εξυγίανση της ομάδος... ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ???

Την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι θρίλερ που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Η ομάδα είχε ψυχή, δεν εγκατέλειψε όταν το ματς φάνηκε να στραβώνει, πήρε δύναμη από την κερκίδα και πάτησε για ακόμη μια φορά το αεκάκι! Δικαιολογημένοι, τρελοί πανηγυρισμοί στο Παλέ από παίκτες, τεχνικό τιμ, διοίκηση και κόσμο μιας και η σημερινή νίκη δίνει ελπίδα για κάτι κάλο σε μια χαμένη(όπως φαινόταν ως τώρα) χρονιά γεμάτο λάθη και ατυχίες.

Κάτι από τον ημιτελικό με τον Πανιώνιο στο Παλέ πριν 3 χρόνια θύμισε ο ΑΡΗΣ μας με το εκρηκτικό του ξεκίνημα δείχνοντας αποφασισμένος να καθαρίσει το παιχνίδι πολύ πιο εύκολα από ότι θα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος οπαδός της ομάδος.  Η ευστοχία στα μακρινά σουτ, η καλή άμυνα και η διψήφια διαφορά που χτίσαμε από νωρίς έδειχνε ότι πατούσαμε καλά. Σε εκείνο όμως το σημείο το υπερβολικό ροτέισον αποσυντόνισε την ομάδα και μαζί με την προκλητική διαιτησία έδωσαν την ευκαιρία στην ΑΕΚ να μπει στο παιχνίδι. Στο Β ημίχρονο η ΑΕΚ προσπάθησε να ξεφύγει στο σκορ(+8) και εκεί ακριβώς ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα και με μπροστάρηδες τους Τζένκινς, Γιάνκοβιτς και Κάμινγκς κατάφεραν να γυρίσουν το παιχνίδι. Στο θρίλερ των τελευταίων δευτερολέπτων ο Ούκιτς πέτυχε ένα πολύ δύσκολο και τυχερό καλάθι αλλά ο Κάμινγκς με μια εξαιρετική προσπάθεια γεμάτο δύναμη και αυτοπεποίθηση έστειλε τον ΑΡΗ στον τελικό! Αναμφισβήτητα κορυφαίος ο Κάμινγκς που πέτυχε κρίσιμους πόντους, πολύ καλός και ο Τζένκινς που σήμερα εκτός από πόντους έπαιξε καλή άμυνα, βοήθησε στα ριμπάουντ και είμαι μια γεμάτη εμφάνιση. Ο Γιάνκοβιτς μπορεί να μην ήταν πολύ εύστοχος σήμερα αλλά βοήθησε πάρα πολύ σε όλους τους τομείς. Ενώ και ο Μπάκνερ στο τελευταίο(?!?!) του παιχνίδι με την κιτρινόμαυρη φανέλα ήταν ουσιαστικός στο παιχνίδι του. Σημαντική ήταν και η βοήθεια που πρόσφεραν από τον πάγκο οι Σίμτσακ και ο Ξανθόπουλος. Όσο για τον κόουτς μας μπέρδεψε λίγο με το ροτέισον του, τον παραγκωνισμό του Καββαδά και την μη χρησιμοποίηση του Ξανθόπουλου στα τελευταία λεπτά που θα μπορούσε να βοηθήσει σε άμυνα και επίθεση αλλά το αποτέλεσμα έστω και οριακά ευτυχώς για όλους μας τον δικαίωσε!

Σπουδαία η σημερινή βραδιά για όλους τους Αρειανούς ανεξάρτητα από τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες του καθενός. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να σταθούμε στη σημερινή νίκη λες και πετύχαμε κάτι παραπάνω από το δικαίωμα στην διεκδίκηση ενός τίτλου. Αυτός είναι ο βασικός στόχος και η πρόκριση ήταν απλά το απαραίτητο βήμα. Ας σοβαρευτούμε λιγάκι σαν ομάδα, ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν ώστε ο ΑΡΗΣ να κατέβει ως διεκδικητής του κυπέλλου και πάνω στο πάρκε και όχι μόνο στην θεωρία. Άλλωστε αν η διοίκηση, το τεχνικό τιμ και οι παίκτες φτιάχτηκαν σήμερα με τον κόσμο και τα γούστα μετά την λήξη του αγώνα, ας απλά σκεφτούν τι έχει να γίνει αν σηκώσουμε και μια κούπα ύστερα  από τόσα χρόνια!

ΥΓ. Βελτιωμένος ο Μπάκνερ στα τελευταία παιχνίδια αλλά εξακολουθεί να απέχει πολύ από τον σέντερ που είχαμε στο μυαλό μας όταν αποκτήθηκε το καλοκαίρι. Πόσο δε μάλλον και για τον παίκτη με το μεγαλύτερο συμβόλαιο στον φετινό ΑΡΗ. Πακετάκι, κορδελίτσα, φιογκάκι και άντε γειά...

ΥΓ2. Πραγματικά πολύ κακοί οι Έλληνες διαιτητές...

Μπορεί οι Τσέχοι να ήταν αυτοί που ταλαιπωρήθηκαν σημαντικά για να φθάσουν στη Θεσσαλονίκη μόλις λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα, ο ΑΡΗΣ μας όμως ήταν αυτός που παρουσιάστηκε "κρύος" στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Οι 3 Αμερικάνοι μας και ο Ντραγκίσεβιτς όμως έκαναν την διαφορά και οδήγησαν την ομάδα στη νίκη πρόκριση παρά την συνολικά μέτρια εικόνα της ομάδας σε ένα παιχνίδι που γρήγορα θα ξεχαστεί.

Αιφνιδίασαν οι Τσέχοι με την αποδόση τους, που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την χαλαρή άμυνα μας δείχνοντας από νωρίς ότι σήμερα δεν θα είχαμε εύκολο έργο όπως περιμέναμε. Με σουτ έξω από τα 6.75 αλλά και χτυπώντας σε πρώτο χρόνο κοντά στο καλάθι προσπάθησαν από την αρχή να ξεφύγουν στο σκορ όπως ακριβώς έκαναν και στην Τσεχία. Η αντίδραση ήρθε χάρη στον Τζένκινς όπου μετά από καιρό βρήκε το χέρι του και κατάφερε να πετύχει 21 πόντους με 5 τρίποντα με κάποια από αυτά να είναι πολύ σημαντικά προς το τέλος της αναμέτρησης. Μαζί με τον Κάμμινγκς αλλά και την πολύτιμη βοήθεια των Μπάκνερ, Ντραγκίσεβιτς και Ζάρα η αντίσταση της Νίμπουργκ κάμφθηκε και ήρθε η νίκη. Μπορεί να μην καλύφθηκε η διαφορά αλλά με το σύστημα διεξαγωγής του BCL ελάχιστη σημασία έχει. 

Πέρα από κάποιες καλές επιδόσεις παικτών όπως του Τζένκινς και του Μπάκνερ(σε σχέση με προηγούμενες εμφανίσεις) η ομάδα και σήμερα είχε μια προβληματική εικόνα. Soft άμυνα και νευρικότητα στην επίθεση με πολλά ανόητα λάθη. Μια εικόνα που έρχεται σε αντίθεση με την βελτίωση και την αισιοδοξία μετά τις 7 συνεχόμενες νίκες. Με το παιχνίδι της χρονιάς(μέχρι το επόμενο) να ακολουθεί δεν υπάρχει το χρονικό περιθώριο για να αναρωτηθούμε αν τελικά τα εύκολα παιχνίδια οδήγησαν σε λάθος συμπεράσματα και αν θα έπρεπε η ομάδα να είχε ενισχυθεί εδώ και καιρό. Κρατάμε την νίκη και ευελπιστούμε να δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ το απόγευμα του Σαββάτου...

ΥΓ. Την μια το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, την άλλη ο "χιονιάς". Όταν το σύμπαν συνομωτεί για να μην γεμίσει το Παλέ.