Την πιο δύσκολη ομάδα του ομίλου αντιμετωπίζει σήμερα το βράδυ στο Nick Galis Hall η αγαπημένη μας ομάδα, σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη μοιάζει μονόδρομος. Όχι τόσο βαθμολογικά μιας και σε αυτόν τον όμιλο ο ΑΡΗΣ δεν ανησυχεί αλλά γιατί μια νίκη κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο θα πιστποιήσει ότι η ομάδα βελτιώνεται. Κάτι που το είδαμε έστω και σε ελάχιστο βαθμό και κόντρα στον Ολυμπιακό. 

Η Μπάνβιτ είναι σαφώς πιο δυνατή σε σχέση με την ομάδα που αντιμετωπίσαμε 2 φορές πέρσι στο Eurocup αλλά σίγουρα πρόκειται για μια ομάδα στα μέτρα του ΑΡΗ. Η αήττητη πορεία της σε Τουρκία και Ευρώπη δείχνει ότι είναι μια δυνατή ομάδα αλλά όπως φάνηκε και στο τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι που έδωσε απέναντι στην Τσέχικη Νίμπουργκ όπου και δυσκολεύτηκε να κερδίσει δεν πρόκειται για κάποια ομάδα φόβητρο. Αυτό όμως που μας τρομάζει φέτος είναι ο κακός μας εαυτός. Το άσχημο πρόσωπο που έχουμε δείξει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια φέτος, με εξαίρεση ίσως ένα δύο. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό υπήρχε πάθος, οι παίκτες μας έβγαλαν μπόλικη ενέργεια πάνω στο παρκέ, την ίδια στιγμή που παίκτες που ενσωματώθηκαν καθυστερημένα στην ομάδα όπως ο Ντραγκίσεβιτς άρχισαν να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Κάτι ανάλογο ευελπιστούμε να αρχίσει από σήμερα να γίνεται και με τον Γιάνκοβιτς όπου καλό θα είναι να πάρει τον σωστό ρόλο στην ομάδα και να μην χαραμιστεί στη θέση 4 σαν αλλαγή του Ντραγκίσεβιτς. Κατά τα άλλα στο ίδιο έργο θεατές θα είμαστε για ακόμη μια φορά, ανεμένοντας με αγωνία να δούμε αν σήμερα θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του αγώνα οι 4 Αμερικάνοι. Κάμινγκς, Μάρμπλ και Τζένκινς έχουν δείξει κάποια καλά στοιχεία αλλά απέχουν έτη φωτός ακόμη από το να δικαιώσουν τους ανθρώπους που τους επέλεξαν. Ο Μπάκνερ από την άλλη παρά τα τρομερά αθλητικά προσόντα μοιάζει ως ο πιο αδύναμος κρίκος στην ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ιδίως από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Καββαδάς και έχει πέσει μεγαλύτερο ευθύνης πάνω του. Και μόνο που η ομάδα με τον Σίμτσακ μέσα ρολάρει πολύ καλύτερα λέει πάρα πολλά για τις επιδόσεις του Μπάκνερ. Συνολικά πάντως οφείλει η ομάδα να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια μπας και κάποια στιγμή αρχίσουμε να αισιοδοξούμε για τη φετινή χρονιά.

Αν και η ήττα με τον Ολυμπιακό χαρακτηρίζεται από αρκετούς μίζερους συνΑρειανούς μας ως ήττα εντός προγράμματος, η προσπάθεια να αναδειχθεί η Μπάνβιτ ως άλλη μια Ευρωπαϊκή υπερδύναμη μάλλον πέφτει στο κενό. Η ομάδα οφείλει όχι απλά να νικήσει σήμερα αλλά να κάνει και μια πειστική εμφανίση ώστε να επανέλθει η ηρεμία στο σύλλογο και να δούν και οι τυφλοί ότι οι "δουλευταράδες" όντως δουλεύουν... Ας μην σκεφτόμαστε το σενάριο της ήττας ούτε για πλάκα. Με το κύπελλο Ελλάδος να προχωράει με γοργούς ρυθμούς σε σχέση με την πίστωση χρόνου που χρειάζεται η φετινή ομάδα,  η Ευρώπη φαίνεται τουλάχιστον ως τώρα η μοναδική ελπίδα μας για διάκριση. Ας μην την σπαταλήσουμεκαι αυτή την ευκαιρία.

ΥΓ. Πέρα από τους στόχους(αυτούς που φοβόμαστε να πούμε επίσημα αλλά τους συζητάμε καφενειακά) που σιγά σιγά απομακρύνονται υπάρχει και ο κόσμος της ομάδος που τα τελευταία χρόνια έχει έρθει πιο κοντά στην ομάδα. Όπως φάνηκε και στον αγώνα με τον Ολυμπιακό παρά την πίκρα του σχεδόν γέμισε το Παλέ. Εμείς οι άρρωστοι ότι και αν γίνει θα είμαστε εκεί. Με 1500 άτομα στο Παλέ όμως η ομάδα δεν γίνεται πάει μπροστά. Για αυτό ας προσέξουν άπαντες στην ομάδα να μην ξενερώσουν και άλλο τον κόσμο...

Λίγες ώρες έμειναν πριν το τζάμπολ της σημαντικής αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό! Ένα παιχνίδι που αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ομάδα μας για να "ρεφάρει" το πολύ κακό ξεκίνημα στη φετινή αγωνιστική σεζόν. ΄Οχι τόσο βαθμολογικά, γιατί οι ήττες από το Ρέθυμνο και τον μπαογκ δύσκολα μπορούν να καλυφθούν αλλά κυρίως στη συνείδηση του κόσμου που σε μεγάλο βαθμό έχει απογοητευτεί με την εικόνα της ομάδος σε μια χρονιά γεμάτη προσδοκίες. Η παρουσία του Γιάνκοβιτς με τα κιτρινόμαυρα τραβάει όλο μας το ενδιαφέρον ελπίζοντας ότι αυτός ο παίκτης θα κάνει τη διαφορά παρασύροντας και τους συμπαίκτες του για μια καλύτερη συνέχεια αρχίζοντας με μια σπουδαία νίκη!

Στα τελευταία παιχνίδια ο ΑΡΗΣ έχει δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο και παίκτες που δεν βλεπόντουσαν έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν βελτίωση. Η δυναμικότητα των αντιπάλων ως τώρα δεν μας έχει επιτρέψει να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για τις δυνατότητες του φετινού ΑΡΗ αλλά με μια πρώτη ανάγνωση τα πράγματα απέναντι σε αντιπάλους του επιπέδου του Ολυμπιακού φαίνονται πολύ δύσκολα. Ναι μεν στην επίθεση υπάρχει βελτίωση και στην καλή μας ημέρα μπορούμε να κάνουμε σπουδαία πράγματα αλλά στην άμυνα για την ώρα δεν πείθουμε. Μπορεί τα σκορ να δείχνουν άλλα πράγματα, ας μην ξεχνάμε όμως με ποιους αντίπαλους δοκιμαστήκαμε ως τώρα. Ενδεικτικά ο Προμηθέας Πατρών που θεωρητικά ήταν ίσως ο πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετωπίσαμε ως τώρα μας έβαλε σχεδόν 80 πόντους. Με τον Ολυμπιακό που έχει πιο δυνατά κορμιά και χτυπάει αρκετές φορές κοντά στο καλάθι τα πράγματα θα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Οπότε αν θέλουμε να κερδίσουμε η αρχή θα πρέπει να γίνει από την άμυνα. Ο Μπάκνερ επιτέλους να βρει τον χώρο δράσης του πάνω στο παρκέ αλλά και όλη η υπόλοιπη η ομάδα να γίνει πολύ πιο σκληρή και να μην φοβηθεί τις επαφές. Ο Γιάνκοβιτς είναι ένας παίκτης που μπορεί να βοηθήσει σε όλες τις πλευρές του γηπέδου αλλά μόνος του είναι αδύνατο να τα καταφέρει. Ας εκμεταλλευτούν το τίτλο του αουτσάιντερ και ας τα δώσουν όλα σήμερα για τη νίκη!

Σε μια χρονιά χωρίς ουσιαστικούς στόχους ένας από τους "επιμέρους στόχους" που συζητιόταν από την αρχή στα κιτρινόμαυρα στέκια ήταν το Παλέ να ξαναγίνει η απόρθητη έδρα που ήταν και παλιά. Απόρθητη έδρα χωρίς εξαιρέσεις. Βέβαια ο συμπολίτης ήδη μας έκανε τη ζημιά, αλλά μια νίκη σήμερα μπορεί να ξεπλύνει την ντροπή και να πείσει άπαντες ότι ο ΑΡΗΣ βαδίζει στο σωστό δρόμο. Άλλωστε η διοίκηση απέδειξε με την μεταγραφή του Γιάνκοβιτς ότι και θέλει και μπορεί να κάνει αυτά που πρέπει ώστε η ομάδα να συνεχίσει την ανοδική της πορεία. Πλέον πρέπει να μιλήσει ο κόουτς και οι παίκτες του πάνω στο παρκέ! ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!!!

Επιστροφή στις νίκες για την αγαπημένη μας ομάδα κόντρα στην αδύναμη Μπάκεν Μπέαρς σε ένα παιχνίδι που περιμέναμε να δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ, που δυστυχώς και πάλι δεν είδαμε. Το τελικό σκορ δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα αγώνα. Μια εικόνα στην οποία φάνηκε ξεκάθαρα ο πανικός και το άγχος που διέπει τον προπονητή και τους παίκτες μας δημιουργώντας την εύλογη απορία για το αν αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερο μπάσκετ και αν μπορεί πόσο χρόνο θα χρειαστεί.

Άναρχο μπάσκετ σε όλη την διάρκεια του αγώνα, προσωπικές ενέργειες χωρίς πλάνο και αρκετά soft άμυνα ήταν αυτά που έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο δεύτερο ημίχρονο όπου σε περίπου 15' πετύχαμε μόλις 12 πόντους δίνοντας το δικαίωμα στους Δανούς να μειώσουν μέχρι και στους 6 πόντους! Το ξέσπασμα του Ζάρα στα τελευταία 5' ήταν αρκετό για να μην αγχωθεί η ομάδα και οδηγηθούμε σε "ντέρμπι". Δύσκολα να κρατήσεις κάτι το θετικό πέρα από τη νίκη στο σημερινό παιχνίδι. Ναι μεν η στατιστική έχει γράψει 21 πόντους για τον Μάρμπλ και μια θετική παρουσία του Μπάκνερ αλλά και του Κάμινγκς που πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής αλλά όσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι μάλλον δεν τα είδαν και τόσο καλά τα πράγματα. Και αν η επίθεση είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού που θέλει το χρόνο του και έχει να κάνει με την ημέρα που θα βρεθούν οι παίκτες(όπως ο Ζάρας σήμερα) η αμυντική απόδοση της ομάδος θα έπρεπε να είναι σε σαφώς καλύτερο επίπεδο. Με τον Ντραγκίσεβιτς να απουσιάζει από τα αμυντικά του καθήκοντα και τον Μπάκνερ να συνεχίζει να βρίσκεται στα χαμένα υπήρχαν στιγμές που οι αντίπαλοι μας ορμούσαν στο καλάθι μας σαν σε προπόνηση... Ενώ και πάλι είναι ζήτημα για το αν βγήκε(ή έγινε καν προσπάθεια) κάποιο σύστημα στην επίθεση. Πάλι καλά που οι Δανοί απλά συλλέγουν εμπειρίες από αυτά τα παιχνίδια και δεν μπήκαν καν στην λογική να δουν πως μας αντιμετώπισαν οι ομάδες που μας νίκησαν για να εφαρμόσουν την ίδια τακτική...

Αν και από την αρχή που μαζεύτηκε αυτή η ομάδα το πρόβλημα επικεντρονώταν στην προσαρμογή των ξένων στην φιλοσοφία του Δ.Πρίφτη πλέον τα πράγματα φαντάζουν ακόμη πιο δύσκολα. Ο πανικός που ακολούθησε την ήττα με τον συμπολίτη και ο βομβαρδισμός ειδήσεων που είχε να κάνει με την αντικατάσταση παικτών και τις συμφωνίες με άλλους έχει κλονίσει για τα καλά την αυτοπεποίθηση  όλων στην ομάδα. Είναι ίσως η πρώτη φορά από τότε που ήρθε ο Δ.Πρίφτης στον ΑΡΗ που φαίνεται τόσο αγχωμένος και παράλληλα εκνευρισμένος με όλα όσα βλέπει. Η αλλαγή πλεύσης στο σκεπτικό της "μαζικής αντικατάστασης παικτών" σύμφωνα με τις δηλώσεις του κόουτς μοιάζει να είναι η απέλπιδα προσπάθεια για να αλλάξει το κλίμα στην ομάδα. Κάτι που όμως μοιάζει να μην είναι αρκετό από μόνο του και ίσως ο αγώνας στην Πάτρα το ερχόμενο Σάββατο να έχει πάρει την μορφή "τελικού" για αυτή την ομάδα... όπως τουλάχιστον την ξέρουμε μέχρι σήμερα...

ΥΓ. Αρκετές φορές έχουμε κατηγορηθεί για εμπάθεια προς το πρόσωπο του προπονητή αλλά η αλήθεια είναι ότι μας δίνει και αυτός πατήματα... Με τον Καββαδά τραυματία, τον Μπάκνερ στα χαμένα(και ίσως και με τις βαλίτσες στο χέρι) σε ένα παιχνίδι-προπόνηση επιλέγεις να αφήσεις τον Χρηστίδη έξω αντί να του δώσεις χρόνο τώρα που οι συνθήκες σε έχουν αναγκάσει να ψάχνεις λύσεις εκ των έσω για τις θέσεις των ψηλών. Αλλά ξέχασα... έχουμε πολλούς Βασίληδες...

ΥΓ2. Διπλό τάιμ άουτ(το δεύτερο νταβατζιλίκι από τον διαιτητή) στο μισό δευτερόλεπτο για να οργανώσεις την τελευταία επίθεση και η ομάδα δεν μπορεί καν να αλλάξει την μπάλα από έξω... Άν έμπαινε και το τρίποντο από το κέντρο που πρόλαβαν και σούταραν οι  αρκούδες τότε σίγουρα θα έπρεπε να μπεί στα highlights του coach of the year!

Νέο ξεκίνημα θα επιδιώξει ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στην Μπάκεν Μπέαρς από τη Δανία σε ένα παιχνίδι παράσταση για έναν ρόλο, όπου ο ΑΡΗΣ όχι απλά πρέπει να πρωταγωνιστήσει αλλά να δείξει ότι το χαστούκι από τον συμπολίτη τον έχει αφυπνίσει για τα καλά. Ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής ο Δ.Πρίφτης μαζί με την διοίκηση καλούνται να διαχειριστούν την μεγαλύτερη κρίση της εποχής Λάσκαρης σε ένα σημείο όπου φαίνεται να επικρατεί ο απόλυτος πανικός... Παίκτες φεύγουν μαζικά, σπουδαίες μεταγραφές κλείνονται και στο τέλος χαλάνε, περσινοί αστέρες είναι με το ένα πόδι πίσω στην ομάδα και παίκτες που ήταν με τις βαλίτσες στο χέρι κάνουν σκληρή προπόνηση ώστε να αρπάξουν την τελευταία ευκαιρία τους...

Το χάσμα που υπάρχει στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, με εξαίρεση την Ευρωλίγκα όπου όντως συμμετέχουν οι δυνατότερες ομάδες στην Ευρώπη τη δεδομένη χρονική στιγμή έχει δώσει την ευκαιρία μέσω των άλλων διοργανώσεων σε ομάδες όπως είναι η Μπάκεν Μπέαρς από τη Δανία να παίξουν σε ένα πολύ πιο ανταγωνιστικό επίπεδο. Για τη δική μας ομάδα  υπό φυσιολογικές συνθήκες  θα ήταν μια αγγαρεία αλλά με την υπάρχουσα κατάσταση μοιάζει με ιδανική ευκαιρία ώστε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να μετριάσουμε τους κραδασμούς από το σοκ του περασμένου Σαββάτου. Φυσικά για να ηρεμήσει η κατάσταση χρειάζονται πολλά παραπάνω από μια νίκη με μια άσημη ομάδα της πλάκας αλλά ακόμη και αυτή μπορεί να αποτελέσει μια αρχή αν συνοδευτεί από καλή εμφάνιση. Ο τραυματισμός του Καββαδά είναι το νέο πρόβλημα που παρουσιάστηκε αλλά και πάλι αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά, αυτά που πρέπει να διορθώσει ο κόουτς δεν έχουν να κάνουν με τον Καββαδά αλλά σχεδόν με όλους τους υπόλοιπους και ιδιαίτερα τους 4 ξένους. Όσο αναβαθμισμένο ρόλο και αν πάρουν οι "φιλότιμοι", όσους πιτσιρικάδες και αν ξαφνικά θυμηθούμε και τους φωνάξουμε από την κερκίδα για να αγωνιστούν μερικά λεπτά η ομάδα δεν πρόκειται να αλλάξει την εικόνα της αν δεν μεταμορφωθούν οι 4 Αμερικάνοι. Οποιαδήποτε συμπεράσματα για "αλλαγή" στο σημερινό παιχνίδι με αυτόν τον αντίπαλο θα είναι 100% εσφαλμένα αλλά τουλάχιστον μπορεί να είναι μια αρχή.

Όπως γράψαμε στην αρχή του ποστ(και θα αναλύσουμε σε ξεχωριστό ποστ πολύ σύντομα) η ήττα του Σαββάτου "ξεγύμνωσε" τις αδυναμίες μας που μέσα από το συστηματική παραπληροφόρηση και ωραιοποίηση των πάντων  το πλάνο, οι συνεργασίες, η οικογένεια, οι τεχνοκράτες, κτλ παρουσιαζόταν σαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Μόνο τα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ να διαβάσεις από Αρειανούς δημοσιογράφους μπορείς να καταλάβεις για το οργανωτικό επίπεδο της ΚΑΕ αλλά και την συνεργασία που υπάρχει με το τεχνικό τιμ. Τα σκληρά παζάρια του καλοκαιριού με παίκτες που υπήρχε η επιθυμία να παραμείνουν στην ομάδα, οι "ψαγμένες" επιλογές από τις προπονήσεις του NBDL. η αδιαφορία για σίγουρες λύσεις με γνώση του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και του Ελληνικού πρωταθλήματος, η προσήλωση σε στόχους πιο προσιτούς οικονομικά και η εμμονή στο να μην αλλάζουν παίκτες που ήταν το περσινό "μότο" ξαφνικά από έξυπνες και μελετημένες επιλογές φαντάζουν πλέον με τρανταχτά λάθη. Λάθη για τα οποία η ευθύνη δεν βαραίνει σε καμία περίπτωση μόνο τον προπονητή που έχει συγκεντρώσει τα βέλη της οργής του κόσμου τις τελευταίες ημέρες. Ας ελπίσουμε λοιπόν να δούμε μια νέα αρχή σε όλα τα επίπεδα και ας ξεκινήσουμε από σήμερα το βράδυ πάνω στο παρκέ!

Μάρτυρες σε ακόμη ένα μπασκετικό ναυάγιο γίναμε σήμερα στο κατάμεστο Nick Galis Hall παρακολουθώντας μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος που κατάφερε να ηττηθεί σε ένα παιχνίδι όπου θα έπρεπε να είναι μονόλογος. Οι γνωστές αδυναμίες σε άμυνα και επίθεση έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους δίνοντας το δικαίωμα στον εξίσου τραγικό ως αστείο συμπολίτη να πάρει μια νίκη που ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός τους θα το περίμενε. Κρίμα για τον κόσμο και την μαγική ατμόσφαιρα που δημιούργησε για ακόμη μια φορά.

Όση προσπάθεια και αν κάνεις να αναλύσεις αυτό το παιχνίδι δυσφήμιση του αθλήματος, δύσκολα μπορεί να πεις κάτι ουσιαστικό για το τι ακριβώς έπαιξαν οι 2 ομάδες, που στόχευαν οι προπονητές και ποιό ήταν το αγωνιστικό πλάνο. Βέβαια θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο συμπολίτης κατάφερε να περάσει και 4-5 φορές την μπάλα κάτω από το καλάθι και στην άμυνα ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ξεκάθαρο ότι μας άφησε το μακρινό σουτ. Στα δικά μας χάλια τώρα... δυστυχώς δεν είδαμε ούτε ένα κλικ βελτίωσης σε σχέση με την τραγωδία στο Ρέθυμνο ή την νίκη στη Σλοβενία όπου και πάλι η ομάδα ήταν κακή. Τα πολλά φάουλ που έπαιξαν ρόλο στο παιχνίδι είναι φαινόμενο που το ξαναείδαμε και πέρσι μέχρι που ο κόουτς αποφάσισε να εγκαταλείψει το fullpressσε τόσο μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού. Όταν λοιπόν ο coach of the year πετάει στο τέταρτο δεκάλεπτο ως το τελευταίο του χαρτί μια ελληνική πεντάδα από παγκίτες με το σκεπτικό ότι αυτοί μπορούν να ανταπεξέλθουν καλύτερα με αποκορύφωμα το εύστοχο σουτ 3 πόντων του Σίμτσακ τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει την απελπισία που υπήρχε στο τεχνικό τιμ σήμερα. Κάτι άλλωστε που φάνηκε και σε όλη την διάρκεια του αγώνα όπου δύσκολα μπορεί κανείς να βρει μια φάση στην επίθεση που έγινε προσπάθεια να βγει κάποιο επιθετικό σύστημα. Run and gun στην χειρότερη του μορφή, που θύμιζε κάτι από μπάσκετ αλάνας με τον καθέ παίκτη να κάνει ότι του κατεβαίνει στο μυαλό. Όταν αυτή είναι η προσέγγιση της ομάδος στο παιχνίδι τότε μάλλον είναι και λογικό μέχρι και ένας από τους πιο έμπειρους παίκτες πάνω στο παρκέ όπως ο Ξανθόπουλος που μέχρι και ο ίδιος γνωρίζει την αδυναμία του στα μακρινά σουτ να σουτάρει 7 άστοχα τρίποντα. Το αν αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει είναι κάτι που για την ώρα φαντάζει πάρα πολύ δύσκολο.

Η ήττα εκτροχιάζει εντελώς την φετινή προσπάθεια μόλις από την 3η αγωνιστική. Βαθμολογικές απώλειες όπως στο Ρέθυμνο και ιδιαίτερα σήμερα σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζουν με τις προσδοκίες που έχει ο κόσμος του ΑΡΗ φέτος από την ομάδα του. Προσδοκίες και αισιοδοξία που φάνηκαν από τον χρόνο ρεκόρ που έγινε το σημερινό sold out. Πλέον αυτό που μένει, είναι να δούμε αν τελικά στον μπασκετικό ΑΡΗ ενδιαφέρεται κανείς για την αγωνιστική πορεία ή απλά το "πλάνο" έχει να κάνει με οτιδήποτε άλλο συμβαίνει εκτός παρκέ... και αν φυσικά υπάρχει κάποιος εκεί στην ΚΑΕ που νευρίασε, αγανάκτησε, απόρησε με αυτό που είδε και θέλει να το αλλάξει... 

ΥΓ. Οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι για να βγάλουν μια ολόκληρη σεζόν με επίσημες υποχρεώσεις που ξεκινάνε τέλη Σεπτεμβρίου και ολοκληρώνονται τέλη Μάιου. Δεν χτίζεται μια ομάδα για να πάρει μπρος γύρω στον Δεκέμβριο και να μείνει από δυνάμεις από Απρίλιο.

ΥΓ2. Για τους μπασκετικούς φιλόσοφους/ψυχολόγους:: Όταν ο αντίπαλος σε μαρκάρει με 3 μέτρα απόσταση και σου δίνει το σουτ, το κάνει γιατί αυτό έχει μελετήσει και ζητήσει ο αντίπαλος προπονητής γιατί διέκρινε μια αδυναμία σου. Όταν εσύ σουτάρεις και ξανασουτάρεις από μακρυά ουσιαστικά εφαρμόζεις και επιβεβαιώνεις το πλάνο του αντίπαλου προπονητή. Φυσικά αν τα έβαζες τα τρίποντα δεν θα σου έδιναν και 3 μέτρα χώρο για να σουτάρεις...

ΥΓ3. Πάλι καλά που είπε το "ΟΧΙ" ο coach of the year στον Παναθηναϊκό γιατί φαντάσου πως θα έπαιζε η ομάδα αν δεν υπήρχε στον πάγκο μας... 

ΥΓ4. Ευτυχώς που ακολουθεί παιχνίδι με μπυραρία και όλα θα βρουν τον δρόμο τους. Υπομονή, επιμονή, χαμηλά το κεφάλι, όχι επιπόλαιες αποφάσεις, όχι νεοπλουτισμός, πολυετές πλάνο, οικογένεια, χημεία και αγάπη μόνο...

ΥΓ5. Και να κερδίζαμε πρωτάθλημα δεν θα περνάμε, η τρίτη θέση δεν δίνει τίποτα, τέταρτοι μάλλον θα βγούμε, στην Ευρώπη είμαστε αήττητοι, οπότε όλα καλά...

ΥΓ6. Τα μπάτζετ?

Λίγες ώρες έχουν απομείνει για το τζάμπολ ανάμεσα στην αγαπημένη μας ομάδα και τον συμπολίτη, με τον ΑΡΗ μας να είναι το ξεκάθαρο φαβορί παρά τις χαμηλές πτήσεις των τελευταίων 3 παιχνιδιών. Και με τις 2 ομάδες ακόμη να ψάχνονται πάνω στο παρκέ, αναμφισβήτητα ο παράγοντας έδρας πέρα από την διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων έχει τον πρώτο λόγο. Μοναδικός αντίπαλος ο κακός του εαυτός!

Και μόνο τα ρόστερ και τα βιογραφικά των παικτών των 2 ομάδων να διαβάσει κανείς μπορεί να καταλάβει την διαφορά που χωρίζει τις 2 ομάδες. Η αλήθεια όμως είναι ότι τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάσκετ και για αυτό πρέπει οι παίκτες του Δ.Πρίφτη και ο ίδιος ο κόουτς να δείξουν πάνω στο παρκέ ότι μαθαίνουν από τα λάθη τους, δουλεύουν πάνω στις αδυναμίες τους και ότι απλά είναι θέμα χρόνου να βρεθεί η χημεία ώστε να ξεδιπλώσει αυτή η ομάδα τις αρετές της. Η έλλειψη επιθετικού πλάνου που οδηγεί στην κατάχρηση του τριπόντου και τα πολλά λάθη είναι στην κορυφή της λίστας του κόουτς αλλά και στην άμυνα παρόλο που δεν έχει φανεί ακόμη λόγω των αντιπάλων, υπάρχουν στιγμές που οι παίκτες μας χάνονται. Στην επίθεση όμως με τον Καββαδά να φαντάζει ασταμάτητος, τον Ντραγκίσεβιτς να έχει περισσότερο χρόνο με την ομάδα και τον Τζένκινς να επιστρέφει αναμένεται να δούμε έναν βελτιωμένο ΑΡΗ σε σχέση με τα τελευταία 2 παιχνίδια. Το αν ο Μάρμπλ αρχίζει να παίζει το μπάσκετ που ξέρει, ο Μπάκνερ αποφύγει τα πολλά λάθη και ο Κάμινγκς γίνει πιο ουσιαστικός είναι αυτά που ουσιαστικά θα κρίνουν το πόσο εύκολα θα κερδίσουμε. Δεν πρέπει να υποτιμάμε κανέναν αντίπαλο αλλά όταν απέναντι μας έχουμε μια κουρασμένη ομάδα που έπαιξε 3 παρατάσεις, καλύτερος παίκτης της ως τώρα είναι ο Τσόχλας και ο Χρυσικόπουλος  και το σημαντικότερο όπλο τους για το "ντέρμπι" είναι ο τίτλος του αουτσάιντερ που δεν έχει τίποτα να χάσει, τότε λογικά θέλοντας και μη η σκέψη όλων μας πάει στην τελική διάφορα με την οποία θα επιβληθεί ο ΑΡΗΣ μας επί του αντιπάλου του.

Δυστυχώς έχουν περάσει οι εποχές που αυτά τα παιχνίδια έκριναν τίτλους και ολόκληρη η Ελλάδα τα περίμενε με αγωνία. Για εμάς τους Αρειανούς πάντα έχουν μια ξεχωριστή σημασία αλλά θα πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι ο μπασκετικός ΑΡΗΣ ιδίως από την στιγμή που ήρθε ο Ν.Λάσκαρης σε αυτά τα παιχνίδια δεν έχει να κερδίσει τίποτα παραπάνω από 2 βαθμούς, όσους δηλαδή κέρδισε και με τα Τρίκαλα. Μπορεί να έχουμε τις διαφορές μας με αυτή την ομάδα και να γουστάρουμε να ξεφτιλίζονται αλλά η αλήθεια είναι ότι η αξία του αντίπαλου δίνει αξία στον νικητή... Και με αυτόν τον αντίπαλο δυστυχώς ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να κερδίσει τίποτα περισσότερο από τους 2 βαθμούς... Για αυτό καλό είναι να μην αποπροσανατολιζόμαστε και άπαντες να επικεντρωθούν στην άμεση βελτίωση που θα πρέπει να δείξει από αυτό το παιχνίδι ομάδα ώστε να βάλει τις βάσεις για μια καλύτερη συνέχεια. Συνέχεια που θα έχει να κάνει με πολλά περισσότερα από μια νίκη με τους ανύπαρκτους. ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!!!

ΥΓ. Ανακαίνιση του γηπέδου μπάσκετ για τα πιτσιρίκα στο Κλ.Βικελίδης, τράπεζα αίματος, χορηγία με την κόκα κόλα, σούπερ φωτογράφηση και συνεχίζουμε.... Εύγε στην οικογένεια Λάσκαρη!

Μπορεί η ομάδα μας να μην έπιασε τα υψηλά στάνταρ απόδοσης της περασμένης Τετάρτης αλλά εξίσου εύκολα πήρε τη νίκη κόντρα στα Τρίκαλα που αν και φάνηκαν πιο αξιόμαχη ομάδα σε σχέση με την Κύμη δεν μπόρεσαν να  αντισταθούν ούτε για ένα δεκάλεπτο. Από την αρχή η ομάδα μας προσπάθησε να χτίσει μια διαφορά ασφαλείας, κάτι που το πέτυχε στο δεύτερο δεκάλεπτο και εκεί ουσιαστικά τέλειωσε και το παιχνίδι. Ο βαρύς τραυματισμός του Σανικίντζε λίγο πριν την λήξη της αναμέτρησης επισκίασε τη χαρά μας και όλοι αναμένουμε με αγωνία να μάθουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται ο παίκτης.

Η ομάδα των Τρικάλων πέρα από τον πολύ καλό σε κάποιες φάσεις Μπάρλοου δεν είχε να επιδείξει κάτι παραπάνω και μοιραία αφέθηκε σε παθητικό ρόλο από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο. Η απουσία του Τζένκινς αν και περιόρισε την δύναμη πυρός από την περιφέρεια πέρασε απαρατήρητη και η εξέλιξη του αγώνα έδωσε το δικαίωμα στον Δ.Πρίφτη να μοιράσει τον χρόνο και να κάνει αρκετές δοκιμές. Η εκρηκτικότητα του Κάμμινγκς, η υπεροχή του Καββαδά, η επιμονή του Μάρμπλ, οι λύσεις από τον Τσαϊρέλη και η  ευστοχία του Ζάρρα ήταν αυτά που έκαναν την διαφορά για τον ΑΡΗ στο πρώτο ημίχρονο.  Παρόλο που ο ΑΡΗΣ έφθασε σε μια εύκολη νίκη, η εικόνα του κυρίως στο Β ημίχρονο προβλημάτισε. Η αστοχία του Μάρμπλ από τα 6.75(1 στα 9 ίσως και να είναι και ρεκόρ), τα νεκρά διαστήματα στην επίθεση και η αδράνεια του Μπάκνερ μέσα στο ζωγραφιστό ήταν αυτά που χαρακτήρισαν το παιχνίδι της ομάδος μας στην επανάληψη και αυτή ήταν η γεύση που άφησε η ομάδα στον κόσμο που σήμερα έδωσε βροντερό παρών.

Ο σοβαρός τραυματισμός του Σανικίντζε λίγο πριν το φινάλε πάγωσε άπαντες στο γήπεδο και όπως φαίνεται θα αναγκάσει τον Δ.Πρίφτη να αλλάξει τα πλάνα του μιας και οι πρώτες πληροφορίες μιλάνε για ρήξη χιαστών και τον παίκτη να μένει εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μακάρι να μην επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο μιας και ο συγκεκριμένος παίκτης έμοιαζε να ταιριάζει απόλυτα στον ρόλο που τον ήθελε ο κόουτς. Δυστυχώς όμως και αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι και θα πρέπει το τεχνικό τιμ και η διοίκηση να κάνουν το καλύτερο δυνατό για την ομάδα. Ευτυχώς υπάρχει το περιθώριο για μια θέση κοινοτικού με τα σενάρια να έχουν ήδη ξεκινήσει μόλις λίγα λεπτά(!!!)  μετά τον τραυματισμό του Σανικίντζε. Δεν ξεκινάει καλά η χρονιά αλλά ας ελπίσουμε η συνέχεια να μην μας κρύβει και άλλες τέτοιες δυσάρεστες εκπλήξεις και με όλους τους παίκτες υγιείς ο ΑΡΗΣ μας να μπορέσει να παίξει φέτος το μπάσκετ που μπορεί.

ΥΓ. Πέρα από τον τραυματισμό του Σανικίντζε και τη νίκη της ομάδος το παιχνίδι σημαδεύτηκε και από την παρουσία του μοναδικού Νίκου Γκάλη! Μπορεί το φιάσκο με το Nick Galis Cup να μας ξενέρωσε όλους αλλά ο μπασκετικός Θεός έδειξε σήμερα πόσο μεγάλος είναι και εκτός παρκέ και με την παρουσία του στο γήπεδο έκλεισε στόματα! Φυσικά και γνώρισε την αποθέωση μιας και όπως δήλωσε ο ίδιος το Παλέ είναι το σπίτι του και όλοι εμείς οι τυχεροί, η οικογένεια του  ...και αυτό δεν πρόκειται να το χαλάσει κανείς που δεν νιώθει τι εστί ΑΡΗΣ και τι εστί Νίκος Γκάλης για τον κόσμο της ομάδος!

ΥΓ2. Ώρες ώρες το "δημοσογραφικό δαιμόνιο" ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη λογική... λίγα λεπτά μετά τον τραυματισμό του άτυχου Σανικίντζε και σε ραδιόφωνο της πόλης μιλούσαν ήδη για σκέψεις(!?!?!) των ανθρώπων του ΑΡΗ για αντικατάσταση του παίκτη ή ενίσχυση της ομάδος αναφέροντας μάλιστα και συγκεκριμένα ονόματα παικτών!!! ...και όλα αυτά λίγα λεπτά μετά τον τραυματισμό του παίκτη!

Μετά την πρεμιέρα στο κύπελλο ήρθε η ώρα και για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ καλείται τουλάχιστον να αποδείξει ότι είναι ένα(ή και περισσότερα) επίπεδο πάνω από τις μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος και σε αυτήν την Basket League των 3 ταχυτήτων θα ξεχωρίζει. Το αν μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω είναι μια ερώτηση που θα απαντηθεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς, εκεί που θα φανεί η δυναμική, η συνέπεια και η δίψα για διάκριση του φετινού ΑΡΗ.

Τα Τρίκαλα και φέτος θα είναι ένα από τα φαβορί για τον υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία. Μέχρι και το ότι συμμετέχει τελικά στο πρωτάθλημα αποτελεί επίτευγμα για τους Τρικαλινούς μιας και το καλοκαίρι που μας πέρασε είχαν φθάσει μια ανάσα από το να ακολουθήσουν τον δρόμο της Κηφισιάς και να εγκαταλείψουν την πρώτη κατηγορία λόγω διάφορων οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων. Οι 4 Αμερικανοί και οι 3 "πρώην Αρειανοί"(Τσαλδάρης, Μανωλόπουλος και Καραθανάσης) δύσκολα να μπορέσουν να κάνουν την διαφορά στο αυριανό παιχνίδι και όπως όλα δείχνουν η ομάδα μας θα πάει σε ακόμη μια καλή προπόνηση. Φυσικά και δεν υπάρχει διάθεση να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο αλλά όπως τονίσαμε και στην αρχή ο μίνιμουμ στόχος του φετινού ΑΡΗ είναι να κάνει ξεκάθαρο σε όλη την μπασκετική Ελλάδα ότι οι εποχές όπου ομάδες σαν τον Κόροιβο και τον Κολοσσό έπαιρναν  παλικαρίσιες νίκες κόντρα στην ομάδα μας ανήκουν στο παρελθόν. Αυτό έγινε απέναντι στην Κύμη και αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και αύριο. Εκεί που πέρα από τη νίκη ο Δ.Πρίφτης θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει με τους παίκτες του σε συνθήκες αγώνα με στόχο την βελτίωση. Μπορεί ο Τζένκινς να μην αγωνισθεί αλλά και αυτό είναι μια δοκιμασία που θα οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα το τεχνικό τιμ.

Η ομάδα άρεσε πολύ στο παιχνίδι του κυπέλλου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Τα πολλά λάθη, η έλλειψη επιθετικού πλάνου και η χαλαρή άμυνα κάτω από το καλάθι είναι μερικά από αυτά που πρέπει να διορθωθούν. Το πρόγραμμα βοηθάει και ο κόουτς με τους παίκτες του θα πρέπει να το εκμεταλλευτούν. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αν και την περσινή χρονιά η ομάδα στα πρώτα παιχνίδια είχε δείξει εξαιρετικά στοιχεία, στη συνέχεια όχι μόνο δεν έδειξε την βελτίωση που θα περιμέναμε(με εξαίρεση 1-2 παίκτες) αλλά στο τέλος έμεινε και από δυνάμεις. Οπότε καλό είναι από την αρχή να μπει ο πήχης ψηλά και να δει ο Δ.Πρίφτης πως μπορεί να πάρει το καλύτερο δυνατό από όλους τους παίκτες του, γιατί σε μια τόσο μεγάλη χρονιά σίγουρα θα τους χρειαστεί όλους. Καλή αρχή Αρειανάρα μου!

Σε παράσταση για έναν ρόλο εξελίχθηκε το παιχνίδι, όπως ακριβώς αναμενόταν πριν το τζάμπολ. Η Κύμη ήταν αρκετά αδύναμος αντίπαλος για να αντισταθεί στις ορέξεις των παικτών του Δ.Πρίφτη και έτσι απλά με συνοπτικές διαδικασίες από το ημίχρονο η υπόθεση νίκη είχε τελειώσει. Ο ξέφρενος ρυθμός του δευτέρου δεκαλέπτου, η πιεστική και ταυτόχρονα αποτελεσματική άμυνα, ο βομβαρδισμός από την περιφέρεια και τα κάμποσα εντυπωσιακά καρφώματα ήταν το καλύτερο μήνυμα που θα μπορούσε να στείλει η ομάδα στον κόσμο σε αυτό το ξεκίνημα της νέας χρονιάς!

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του φετινού ΑΡΗ που φάνηκε μόλις από το πρώτο επίσημο παιχνίδι είναι το βάθος πάγκου. Οι σαφώς περισσότερες επιλογές που έχει πλέον ο κόουτς επιτρέπει την ομάδα να έχει μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι της, οι παίκτες με να έχουν περισσότερη φρεσκάδα και να καταφέρνουν να αποδίδουν πολύ καλύτερα όπως έγινε ιδιαίτερα στο δεύτερο δεκάλεπτο του αγώνα. Η εκρηκτικότητα του Κάμινγκς, η σταθερή σύνδεση με το αντίπαλο καλάθι του Τζένκινς. το "εγκεφαλικό" παιχνίδι του Σανικίντζε, τα ξεσπάσματα του Μάρμπλ και η δύναμη μέσα στο καλάθι(αν και εδώ υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης) που προσφέρει η παρουσία του βελτιωμένου Μπάκνερ και Καββαδά είναι αυτά που συνθέτουν το προφίλ του φετινού ΑΡΗ. Και αν στους προαναφερθέντες προσθέσουμε και τους "παλιούς" Ξανθόπουλο, Μούρτο, τον πιο αποτελεσματικό φέτος Ζάρα, τις "ποιοτικές" ανάσες που μπορούν να προσφέρουν  οι Τσαϊρέλης και Σίμτσακ τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι ο ΑΡΗΣ έχει αλλάξει επίπεδο σε σχέση με την περσινή ομάδα. Τώρα αν αυτό που είδαμε με τον Φλιώνη που πήρε κάμποσα λεπτά συμμετοχής έχει και συνέχεια και ο ΑΡΗΣ μπορεί να μπολιάσει και έναν νέο ελπιδοφόρο παίκτη στο παιχνίδι του τότε αναμένετε να δούμε μια πολύ ενδιαφέρουσα αγωνιστική χρονιά που θα μας προσφέρει μπόλικες συγκινήσεις. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και την δυναμικότητα του αντιπάλου όπου έτσι όπως παρουσιάστηκε θα πρέπει να κάνει τεράστια πρόοδο στη συνέχεια αν θέλει να "επιβιώσει" στην παρθενική της εμφάνιση στην Basket League.

Ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την ευκαιρία για μια καλή προπόνηση που τους δόθηκε μέσω του κυπέλλου κόντρα στην Κύμη. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να κάνουν και στη συνέχεια και αυτό το βατό πρόγραμμα που έχει βγάλει η κλήρωση να αποτελέσει την ιδανική συνταγή για να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες της. Η έλλειψη επιθετικού πλάνου κοντά στο καλάθι είναι ένα σημαντικό θέμα που μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα τις ημέρες που η "περιφέρεια" θα κολλάει. Ενώ και η άμυνα μέσα στο ζωγραφιστό θα πρέπει κάποια στιγμή να "σφίξει". Το επίπεδο ετοιμότητας σε σχέση με την εικόνα που είδαμε πριν περίπου 15 ημέρες έχει αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό και όπως φαίνεται χρόνος και δυνατότητες υπάρχουν! Μια καλή κλήρωση εντός έδρας και φύγαμε για την κούπα!

ΥΓ. Φήμες θέλουν να "έπεσε κατσάδα" και ξαφνικά παίκτες που στα φιλικά δεν αγωνιζόντουσαν καθόλου ή έπαιζαν μετά βίας 1 με 2 λεπτά ξαφνικά άρχισαν να αξιοποιούνται όπως και παίκτες τριτο-τέταρτες επιλογές που έπαιζαν μισό αγώνα στα φιλικά έμειναν στον πάγκο...

ΥΓ2. Αν υπήρχε κάτι το αρνητικό σήμερα, αυτό ήταν η παρουσία του κόσμου. Τώρα το γιατί ο κόσμος δεν αφουγκράζεται την "δίψα" που πολλοί θέλουν να παρουσιάζουν ότι όλοι έχουν για τον Αυτοκράτορα είναι κάτι που ο καθένας μπορεί να το απαντήσει όπως νομίζει.. για εμάς εδώ στο PlanetARIS.gr η απάντηση είναι ξεκάθαρη και έχει σχολιαστεί αρκετές φορές... Πάντως, αν συνεχίσει η ομάδα να αγωνίζεται έτσι τότε πολύ γρήγορα το Παλέ θα γεμίσει.

Εμφανώς βελτιωμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο χθεσινό φιλικό παιχνίδι στο Nick Galis Cup, όπως άλλωστε συνέβη και στην Ιταλία προ λίγων ημερών όπου κέρδισε την Βενέτσια(72-80) σε ένα παιχνίδι όπου δεν είχαμε εικόνα. Χθες μπορεί να μην καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη(70-71) αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει όταν μιλάμε για φιλικά παιχνίδια. Αυτό που μετράει είναι ότι η ομάδα μας έδειξε να βελτιώνει αρκετά στοιχεία στο παιχνίδι και αυτό θα κρατήσουμε από τη χθεσινή αναμέτρηση.

Σε αντίθεση με την Γκαζιαντέπ χθες ο ΑΡΗΣ αντιμετώπισε μια σοβαρή και δυνατή ομάδα με πληρότητα σε όλες τις θέσεις. Μπορεί η ανάδειξη της ως συνήθως από τους γνωστούς "κύκλους" ως υποψήφια πρωταθλήτρια Τουρκίας να απέχει αρκετά από την πραγματικότητα αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για μια αρκετά δυνατή ομάδα. Με τον Τσαϊρέλη στη σύνθεση του και τον Σανικίντζε με πολιτικά ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε πολύ πιο συμπαγής σαν ομάδα και έβγαλε ενέργεια και δύναμη στην άμυνα. Κάτι που έλειπε στα προηγούμενα παιχνίδια και ήταν το πιο ανησυχητικό στοιχείο στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Στην επίθεση αν και υπήρχαν κάποια προβλήματα, ο Τζένκινς δείχνει να αντιλαμβάνεται ολοένα και καλύτερα τον ρόλο του στην ομάδα και να παίρνει τις πρωτοβουλίες που πρέπει στην επίθεση. Οι Κάμινγς και Μάρμπλ ναι μεν δείχνουν καλά στοιχεία αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται στα χαμένα και να ψάχνουν τα πατήματα τους στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Καββαδάς από την άλλη μπορεί να μην επανέλαβε την καλή εμφάνιση κόντρα στην Βενέτσια αλλά στις λίγες φάσεις που πήρε την μπάλα φάνηκε ότι αν τροφοδοτηθεί σωστά από τους συμπαίκτες του μπορεί να κάνει τη διαφορά κάτω από το καλάθι. Όταν η ομάδα αρχίσει να ρολάρει επιθετικά και να εφαρμόζονται κάποια συστήματα τότε θα δούμε αν μπορεί ο Καββαδάς και ο Μπάκνερ να σκοράρουν. Ο μεγάλος πονοκέφαλος του Δ.Πρίφτη για την ώρα, φαίνεται να είναι τα ριμπάουντ και η άμυνα κάτω από το καλάθι. Κοινός παρανομαστής ο αμερικανός Μπάκνερ που πιθανόν "πνευματικά" να αγωνίζεται ακόμη στο πρωτάθλημα της Κίνας όπου με την ελάχιστη προσπάθεια κατάφερνε να έχει εντυπωσιακές αποδόσεις σε νούμερα. Όσο και αν το πρόβλημα του Μπάκνερ που είναι το διάβασμα του παιχνιδιού και η αντίληψη της φάσης ώστε να αντιδράσει σωστά σε άμυνα και ριμπάουντ μοιάζει να είναι ένα θέμα που δεν λύνεται τόσο απλά(έχει να κάνει με τη γενικότερη ιδιοσυγκρασία του), δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτό είναι το "φυσιολογικό" του παίκτη και ότι το σκάουτινγκ τιμ του ΑΡΗ δεν το εντόπισε προτού τον αποκτήσει. Οπότε θα πρέπει να αισιοδοξούμε ότι είναι θέμα χρόνου και για τον Μπάκνερ να επιστρέψει σε "ευρωπαϊκά πρότυπα". Φυσικά τα ριμπάουντ δεν έχουν να κάνουν μόνο με τους ψηλούς αλλά με μια συλλογική προσπάθεια από όλη την ομάδα. Αν και χάσαμε πολλά ριμπάουντ είδαμε τους παίκτες μας να κάνουν αρκετές φορές μπλοκ άουτ και αυτό είναι κάτι θετικό μιας και τα προηγούμενα χρόνια η απουσία μπλοκ άουτ ήταν μόνιμο πρόβλημα. Σίγουρα δεν ήταν 100% συγκεντρωμένοι ώστε σε κάθε φάση να κάνουν μπλοκ άουτ αλλά αυτό είναι κάτι που διορθώνεται εύκολα. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε όμως και την απουσία του Σανικίντζε, ενός παίκτη που ακόμη δεν έχει προλάβει καν να προπονηθεί με την ομάδα. Και μόνο που μιλάμε για το βασικό μας 4αρι, με ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα και πλούσια Ευρωπαϊκή εμπειρία ίσως και να είναι ο παίκτης που θα δώσει λύση σε πολλά από τα προβλήματα της ομάδος μας σε άμυνα, ριμπάουντ και επίθεση. 

Άλλο ένα φιλικό έμεινε προτού μπούμε στις επίσημες υποχρεώσεις. Η ομάδα σε καμμία περίπτωση δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας αλλά όπως φαίνεται είναι σε καλό δρόμο. Το σημαντικό στοιχείο που έχουμε τονίσει και σε παλαιότερα κείμενα είναι ότι υπάρχει το υλικό για να γίνει μια πολύ δυνατή ομάδα.  Έχουμε να δούμε πολλά περισσότερα από τους Κάμμινγκς και Μάρμπλ, ενώ ο Μπάκνερ δύσκολα να είναι ο παίκτης που έχει φανεί ως τώρα με αυτές τις κακές εμφανίσεις. Όταν μπει και ο Σανικίντζε στο παιχνίδι και τους δούμε όλους μαζί τότε σιγά σιγά θα μπορούμε να σχηματίσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον ΑΡΗ της νέας σεζόν.  Αισιοδοξούμε ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά και μετράμε τις ημέρες για να ξαναπάμε στο Παλέ! 

ΥΓ. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα φιλικά για να πάρουν χρόνο οι "μικροί"...