Έχει περάσει καιρός όπου αυτό το παιχνίδι μαγνήτιζε το βλέμμα ολόκληρης της φίλαθλης Ελλάδας και το κάθε χρόνο και χειρότερα ταιριάζει απόλυτα στο παραδοσιακό μπασκετικό ντέρμπι της πόλης. Με τις 2 ομάδες όχι μόνο να μην έχουν την αίγλη του ένδοξου παρελθόντος αλλά ακόμη και σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες της Α1 να θεωρούνται ως φτωχοί συγγενείς. Για του λόγου το αληθές και λόγω των οικονομικών προβλημάτων που υπάρχουν και στις 2 ομάδες ο μεν μπαογκ έχει 2 ξένους ενώ η ομάδα μόλις 1 ξένο όταν ομάδες σαν τον Απόλλων Π. και το Ρέθυμνο έχουν άπο 4-5. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν η ομάδα μας που έχει και στην πλάτη της ένα τραγικό ξεκίνημα σε κύπελλο και πρωτάθλημα Ελλάδος θα παλέψει για μια νίκη που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να την θεωρούμε δεδομένη. Μια νίκη που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι τόνωση του ηθικού όλων μας μιας και βαθμολογικά νίκες "εντός προγράμματος" δεν είναι ικανές να αλλάξουν κάτι.

Έστω και έτσι για να έρθει αυτή η νίκη πολλά πρέπει να αλλάξουν στην ομάδα μας με την σοβαρότητα να είναι το πρώτο και πιο σημαντικό στοιχείο που λείπει από τον φετινό ΑΡΗ σε όλα τα επίπεδα. Και από την στιγμή που αναφερόμαστε στο αγωνιστικό κομμάτι ο πρώτος που πρέπει να είναι σοβαρός στο παιχνίδι του Σαββάτου είναι ο Β.Αγγέλου. Αυτός θα δείξει πρώτος την διάθεση να κάνει κάποια πράγματα σωστά και οι παίκτες του θα πρέπει να τα εφαρμόσουν. Δυνατό ξεκίνημα με βασική πεντάδα που να περιέχει τον άπειρο Μποχωρίδη και τον ντεφορμέ Καραποστόλου δεν υπάρχει. Αν λοιπόν ο Β.Αγγέλου δεν θέλει να επιβαρύνει με το επιπρόσθετο άγχος ενός κακού ξεκινήματος τους παίκτες του σε αυτό το παιχνίδι ξεχωριστής σημασίας τότε πρέπει από την αρχή να ρίξει τα πιο δυνατά χαρτιά του μέσα ώστε να γεμίσει η ομάδα με αυτοπεποίθηση και να διώξει μακριά κάθε φόβο και σκέψη γύρω από την ήττα. Όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει λογικά να έχουν δουλευτεί μέσα στις προπονήσεις και σύστημα στην επίθεση που ακόμη δεν έχουμε δει ούτε για δείγμα αλλά και "παγίδες" στον Παπαδόπουλο που σε μεγάλο βαθμό είναι ο κινητήριος μοχλός του συμπολίτη. Ελπίζω αυτή την φορά να μην δούμε μια επανάληψη του αγώνα με τον Πανιώνιο όπου μέχρι και οι πέτρες γνωρίζανε ότι ο Παππάς είναι σε εξαιρετική κατάσταση και θα πάρει το παιχνίδι πάνω και εμείς το μόνο που κάναμε είναι να αναρωτιόμαστε πόσους πόντους τελικά θα σκοράρει. Σίγουρα ο ΑΡΗΣ μας δεν είναι σε καλή κατάσταση αλλά και αυτός ο μπάογκ παρά την ανοδική του πορεία δεν έχει να δείξει τίποτα το ιδιαίτερο εκτός από 2-3 καλούς παίκτες.

Ανεξάρτητα πάντως από το επίπεδο των 2 ομάδων αλλά και τις συνεχόμενες απογοητευτικές εμφανίσεις  ο κόσμος θα δώσει βροντερό παρών στο Παλέ και θα προσπαθήσει να σπρώξει την ομάδα προς την νίκη. Υποχρέωση του προπονητή και των παικτών μας να σεβαστούν τον κόσμο αλλά και την ιστορική φανέλα που φοράνε. Ας δούμε λίγο νεύρο και πάθος για την νίκη. Άλλο αποτέλεσμα δεν υπάρχει και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ! ΌΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΞΕΠΟΥΠΟΥΛΙΑΣΜΑ!

Αν και γενικά εδώ στο PlanetARIS.gr έχουμε ως φιλοσοφία να αποφεύγουμε να κρίνουμε αυστηρά μεμονωμένα αθλητές και προπονητές της ομάδος μιας και αυτό που βγαίνει μέσα στο γήπεδο είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας με αυτά που είδαμε σήμερα στο Παλέ θα ξεφύγουμε από τις αρχές μας και θα αναφερθούμε στο σεμινάριο προπονητικής μπάσκετ που παρακολουθήσαμε σήμερα με εισηγητή τον Βαγγέλη Αγγέλου που πολύ γρήγορα κατάφερε να μας πείσει ότι πολύ δύσκολα θα δούμε τον ΑΡΗ να διαπρέπει με αυτόν στον πάγκο.

Σε ένα πρωτάθλημα όπου λόγω του χαμηλού επιπέδου οι περισσότεροι προπονητές έχουν αφήσει στην άκρη το ροτέισον και όπως γινόταν πριν 20 με 30 χρόνια περίπου βασίζονται σε έναν κορμό 5-6 παικτών δίνοντας τους πρωταγωνιστικό ρόλο και αφήνοντας τους στο παρκέ σχεδόν σε ολόκληρο το παιχνίδι ανεξάρτητα από την απόδοση τους. Κάπως έτσι βλέπουμε στην Α1 παίκτες σαν τον Παππά, τον Κυρίτση, τον Λιακόπουλο, τον Γκαγκαλούδη, τον ΜακΓκραθ, τον Πέτροβιτς(πρώην παίκτης του ΑΡΗ ετών 36!) να έχουν βγει από την αφάνεια και να σηκώνουν στις πλάτες τους τις ομάδες που αγωνίζονται. Κόντρα λοιπόν σε κάθε λογική, σε προπονητικό πλάνο και μπασκετική φιλοσοφία ο Βαγγέλης Αγγέλου κατέβασε την ομάδα με τους 2 καλύτερους του παίκτες που έδειξαν στο προηγούμενο παιχνίδι να βρίσκουν ρυθμό στον πάγκο και προτίμησε να ξεκινήσει με τον άπειρο Μποχωρίδη και τραγικά ντεφορμέ από το ξεκίνημα της χρονιάς Καραποστόλου. Το -10 στα πρώτα 5' δεν ήταν κάποια έκπληξη αλλά η λογική εξέλιξη του αγώνα. Έτσι μετά από 6 αγωνιστικά λεπτά όταν αποφάσισε ο Β.Αγγέλου να ρίξει μέσα τους Πάσαλιτς και Βεργίνη το καλό ξεκίνημα που κάθε προπονητής ζητάει(υπο φυσιολογικές συνθήκες) είχε πάει εντελώς στραβά με τους παίκτες του Πανιωνίου να βλέπουν ότι έχουν την ευκαιρία να καθαρίσουν πολύ πιο εύκολα από όσο περίμεναν το παιχνίδι ενώ οι έτσι και αλλιώς αγχωμένοι παίκτες μας να παίζουν με βαρίδια στα πόδια βλέποντας το φάσμα της ήττας από τα πρώτα 5 λεπτά του παιχνιδιού. Φυσικά όταν έχεις 35' μπροστά υπάρχουν τα περιθώρια να διορθωθεί ότι κακό έχει γίνει αλλά από έναν προπονητή που λειτουργεί τόσο ανορθόδοξα δεν θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι καλύτερο όπως το να είχε ετοιμάσει κάποιο ειδικό πλάνο για να περιορίσει τον Παππά που είχε στήσει από νωρίς το δικό του πάρτι έχοντας στην μεγαλύτερη διάρκεια του Α' ημιχρόνου περισσότερους πόντους από όσους είχε πετύχει συνολικά η ομάδα μας... Όσο για την καλή δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις που τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε από εδώ και απο εκεί νομίζω ότι φάνηκε. Ακριβώς τις ίδιες αδυναμίες και λάθη που είδαμε στα προηγούμενα παιχνίδια είδαμε και στο σημερινό. Χαλαρή άμυνα, ανύπαρκτα μπλοκ άουτ-πρόβλημα στα ριμπάουντ, κακή κυκλοφορία της μπάλας και έλλειψη συστημάτων στην επίθεση. Το μοναδικό σημείο που είχε φανεί να βελτιώνεται στον αγώνα με τον Πανελευσινιακό που ήταν η άνοδος του Πάσαλιτς και του Βεργίνη κατάφερε ο Αγγέλου να το χαλάσει κόβοντας τους τον ρυθμό... Αυτό που πρέπει να του αναγνωρίσουμε του Αγγέλου είναι το "ανάστημα" του σαν προπονητής όταν σχεδόν όλο το γήπεδο βλέποντας την ομάδα πελαγωμένη του φώναζε να πάρει τάιμ άουτ αλλά αυτός εκεί βράχος ήξερε πότε να το ζητήσει... Δεν είναι τύχαιο ότι στο τρίλεπτο που η κερκίδα ζητούσε απεγνωσμένα ένα τάιμ άουτ η διαφορά εκτοξεύτηκε από τους 20 στους 30 πόντους! Για τους παίκτες παρά την απαράδεκτη εμφάνιση σχεδόν όλων δεν θέλω να πω πολλά μιας και όλοι οι παίκτες που έχουμε εκτός ίσως από τον Πάσαλιτς είναι 100% παίκτες ομάδος. Δηλαδή αν η ομάδα δεν λειτουργεί σωστά τότε και αυτοί δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά. Για παράδειγμα αν δεν κάνεις μπλοκ άουτ ο Χαρίσης παρά το ύψος του δεν καθαρίζει τα ριμπάουντ, στον Σαρικόπουλο αν του δώσεις την μπάλα κάτω από το γόνατο δεν θα την πιάσει ποτέ, τον Καραποστόλου αν δεν τον βγάλεις ελεύθερο στο τρίποντο δεν θα σκοράρει, τον Πελεκάνο αν δεν τραβήξεις τους παίκτες για να του δώσεις χώρους δεν θα μπορέσει να μπει μέσα και άλλα πολλά. Όταν λοιπόν δω τον ΑΡΗ να αγωνίζεται σαν φυσιολογική ομάδα κάνοντας τα βασικά τότε θα αρχίσω να κρίνω και τους παίκτες πιο αυστηρά.

Απογοητευτική ήταν η παρουσία του κόσμου για ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι και ακόμη πιο απογοητευτική αναμένεται να είναι μετά το σημερινό στραπάτσο. Ελπίζω πάντως όλα αυτά που συμβαίνουν φέτος στον ΑΡΗ να είναι ταχύρυθμα τμήματα διοίκησης μεγάλης μπασκετικής ομάδας για τον κ.Αρβανίτη και τους λοιπούς της διοίκησης και να κατανοήσουν κάποια βασικά πράγματα όπως ότι οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι και ότι ο βοηθός προπονητή είναι για να βοηθάει τον βασικό προπονητή... ΌΧΙ ΑΛΛΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ! Κουραστήκαμε...

ΥΓ. "Κορόιδο" Σκουρτόπουλε που ξεκίνησες με τον Παππά βασικό και δεν τον άφησες στο πάγκο.

Εντυπωσιακά έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα ο Πανιώνιος με τον Ν.Παππά να οργιάζει πάνω στο παρκέ και το 4 στα 4 με 2 εκτός έδρας νίκες σε σχετικά δύσκολες έδρες να αντικατοπτρίζουν στο απόλυτο την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ομάδα της Ν.Σμύρνης. Μόνο τυχαία δεν είναι η συγκεκριμένη πορεία μιας και από το καλοκαίρι είχαμε επισημάνει ότι ο Πανιώνιος με τις κινήσεις που έκανε είναι το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση της 3ης θέσης. Βέβαια αυτή η εκτίμηση είχε γίνει την στιγμή που υπήρχε μια αδράνεια στον σύλλογο μας και δεν είχαμε ξεκινήσει τις εντυπωσιακές μεταγραφικές κινήσεις με Χαρίση-Πελεκάνο-Βεργίνη. Τελικά όμως το θέμα με τα δελτία των Αμερικάνων άλλαξε εκ νέου τα δεδομένα για την ομάδα μας και κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει την δεδομένη στιγμή ποια μπορεί να είναι η πορεία του ΑΡΗ στο φετινό πρωτάθλημα.

Στατιστικές, προγνωστικά, εκτιμήσεις και λοιπές θεωρητικές προσεγγίσεις ενός αγώνα λίγη σημασία έχουν όταν οι ομάδες πατάνε στο παρκέ. Ιδίως όταν μιλάμε για το παρκέ του πιο θρυλικού γηπέδου της Ευρώπης με το πιο μπασκετικό κοινό της Ελλάδος. Το Σάββατο το απόγευμα στις 17.00 η αγαπημένη μας ομάδα θα υποδεχθεί τον φορμαρισμένο Πανιώνιο και θα προσπαθήσει να του κόψει την φόρα, παίρνοντας μια σημαντική νίκη κυρίως για λόγους γοήτρου και ψυχολογίας μιας και μια εντός έδρας νίκη επί του Πανιωνίου πάντα θεωρείται νίκη εντός προγράμματος. Ο αντίπαλος μας κινείται στους ρυθμούς του Ν.Παππά που μετά την καλή περσινή "κουτσή" χρονιά στον συμπολίτη φέτος για την ώρα είναι το Α και το Ω των Νεοσμυρνιωτών. Αυτό φάνηκε και στην βαριά ήττα του Πανιωνίου στο Eurocup κόντρα στην Οστάνδη όπου οι Βέλγοι από την στιγμή που περιόρισαν τον νεαρό γκαρντ όλα έγιναν εύκολα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι παίκτες πρέπει να υποτιμηθούν γιατί τόσο ο Γιανκόβτις όσο και ο γνώριμος μας Μπόγρης αλλά και οι 3 Αμερικάνοι είναι ικανοί να κάνουν την ζημιά. Το θέμα όμως από το ξεκίνημα της σεζόν δεν είναι τόσο ο αντίπαλος όσο η δική μας ομάδα. Με τον Πανελευσινιακό είδαμε κάποια θετικά στοιχεία κυρίως σε ατομικό επίπεδο με τους Βεργίνη και Πάσαλιτς να αποδίδουν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους αλλά συνολικά η ομάδα παρουσίασε αρκετά προβλήματα σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Χαλαρή άμυνα, ανύπαρκτα μπλοκ άουτ και πολλά χαμένα ριμπάουντ όπως και τα πολλά λάθη είναι αδυναμίες που υπάρχουν από το ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων. Σε αυτά ακριβώς πάνω δουλεύει ο Β.Αγγέλου με τους παίκτες από τους οποίους περιμένει περισσότερη προσπάθεια αλλά και την αφύπνιση συγκεκριμένων παικτών όπως του Χαρίση, Καραποστόλου και του Σαρικόπουλου που η εως τώρα προσφορά τους είναι σχεδόν μηδαμινή και ίσως να είναι και ο βασικός λόγος του μπλακ άουτ που παθαίνει η ομάδα στο τρίτο δεκάλεπτο. Σε αυτό το μπλακ αουτ έχει και τις ευθύνες του ο προπονητής και θα πρέπει ίσως να αναθεωρήσει την φιλοσοφία του περί ροτέϊσον γιατί δεν γίνεται Πάσαλιτς και Βεργίνης που ήταν με διαφορά οι καλύτεροι παίκτες του ΑΡΗ μας στον αγώνα με τον Πανελευσινιακό που κρίθηκε στις λεπτομέρειες να αγωνίζονται από περίπου 25' και σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό με τις τόσες επιλογές να υπάρχουν παίκτες που αγωνίζονται 30'. Κάτι ανάλογο ισχύει για τις περισσότερες ομάδες της Α1 που λόγω έλειψης ποιοτικών παικτών βασίζονται σε 6-7 παίκτες το πολύ ενώ οι καλοί παίκτες αγωνίζονται για περισσότερα από 30'. Άλλωστε μετά από 2 εβδομάδες παρουσίας περιμένουν και από τον νέο προπονητή μας να αρχίσει να περνάει στοιχεία της δικής του φιλοσοφίας στην ομάδα.

Αν και το πρωτάθλημα που διανύουμε είναι ίσως το χειρότερο ποιοτικά των τελευταίων δεκαετιών ο ΑΡΗΣ μας από το καλοκαίρι παλεύει να αλλάξει σελίδα και να ξεκινήσει την δική του επανάσταση βασιζόμενος κυρίως σε Έλληνες παίκτες. Παίκτες που μπορούν να αισθανθούν την αύρα του Παλέ, να νιώσουν τον παλμό της κερκίδας. Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι Παλέ είναι το φρούριο τους και όλοι εμείς είμαστε στο πλευρό τους. Ας προσπαθήσουμε να υπενθυμίσουμε σε αυτούς τους παίκτες, σε ολόκληρη την φίλαθλη Ελλάδα αλλά και στους ίδιους μας τους εαυτούς τι σημαίνει Παλέ. Ένα γήπεδο όπου η λέξη "νίκη" για τον αντίπαλο απουσίαζε επί δεκαετίες από το λεξιλόγιο του. Όλοι διαρκείας! Όλοι στο Παλέ!

Με νέο look θα παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Ηλυσιακό που με τον Αγγέλου στην άκρη του πάγκου και τον Χαντ πάνω στο παρκέ θα επιδιώξει να πάρει το πρώτο ροζ φύλλο αγώνα στο πρωτάθλημα. Σχεδόν με ιεροσυλία μοιάζει μια συζήτηση για νίκη του ΑΡΗ επί του Ηλυσιακού αλλά όταν διασύρεσαι απο Κηφισιά και ΑΓΟΡ θα πρέπει με μια μεγάλη δόση ρεαλισμού να σκύψεις πάνω από τα προβλήματα και να αντιμετωπίσεις κάθε αντίπαλο με σοβαρότητα αφήνοντας στην άκρη ονόματα και προϊστορίες.

Κάπως έτσι προέκυψε και η ξαφνική αντικατάσταση του Αλεξανδρή με τον Αγγέλου με την παγωμάρα που έφερε η είδηση να δίνει την θέση της σε ένα τεράστιο ερωτηματικό για το αν ο νέος προπονητής έχει την απαιτούμενη δυναμική για να παραμείνει στην ηλεκτρική θέση του πάγκου με επιτυχία. Τα αποτελέσματα για αρχή αλλά και η συνολική εικόνα της ομάδος μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα θα είναι αυτά που θα δείξουν για το αν ο Βαγγέλης Αγγέλου μπορεί να ανταπεξέλθει ως πρώτος προπονητής της ομάδος μας ή θα είναι άλλος ένας περαστικός που με 1-2 στραβά αποτελέσματα θα αντικατασταθεί. Μαζί του ντεμπουτάρει και ο Τζέρεμι Χαντ που θα προσπαθήσει να αρπάξει απο τα μαλλιά την μεγαλύτερη ευκαιρία της καρίερας του. Μπορεί να μην εντυπωσίασε πέρσι αλλά είναι ένας παίκτης ομάδος που μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς και εφόσον αποδειχθεί και υγιής ίσως να δέσει ιδανικά και με τους υπόλοιπους. Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα λίγα πράγματα μπορούμε να πούμε για τον Ηλυσιακό που είναι από τις πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος. Παρόλα αυτά από το καλημέρα οι παίκτες του Δ.Παπανικολάου έστειλαν το μήνυμα τους ότι όποιος τους υποτιμήσει θα το πληρώσει όπως το πλήρωσε η Καβάλα μέσα στην έδρα της στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Απο εκεί και πέρα αν οι παίκτες μας παίξουν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Χαρίσης και Καραποστόλου είναι σχεδόν ανύπαρκτοι στις πρώτες 2 αγωνιστικές ενώ και οι Πάσαλιτς και Πελεκάνος δεν έχουν αντιληφθεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο που πρέπει να έχουν στον φετινό ΑΡΗ. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Βεργίνη που όμως δικαιολογείται μιας και μετράει ελάχιστες ημέρες στην ομάδα. Το να βρει το "κουμπί" των παικτών του είναι η πρώτη και η πιο σημαντική αποστολή του Β.Αγγέλου. Αν το πετύχει όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους γιατί ο φετινός ΑΡΗΣ έχει καλό υλικό ή τουλάχιστον καλύτερο υλικό από την πλειοψηφία των ομάδων της Α1.

Λίγο το 3ημερο λόγω της σημερινής αργίας, λίγο το ξενέρωμα από την απόλυση του Αλεξανδρή που σε γενικές γραμμές δεν άρεσε όπως όλα δείχνουν θα επηρεάσουν την προσέλευση του κόσμου. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να απογοητεύει κανέναν γιατί ο Αρειανός οπαδός συνέρχεται γρήγορα από τις "σφαλιάρες" και στηρίζει κάθε υγιή προσπάθεια. Πάντως εύχομαι η διοίκηση να καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα που της στέλνει ο κόσμος και αφού σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό όλα δείχνουν ότι πάμε για άλλη μια χρονιά υπομονής ας φορτσάρει εξωαγωνιστικά όπου και εκεί περιμένουμε πολλά και σημαντικά με την οικονομική "ανάσταση" της ομάδος, τον έλεγχο και τον καταλογισμό ευθυνών.

Με φανερή την έλλειψη κάποιου συγκεκριμένου πλάνου και αντιδρώντας  σπασμωδικά η διοίκηση της ΚΑΕ ΑΡΗΣ μετά την απόφαση της να στηρίξει τον Β.Αλεξανδρή κάνοντας μάλιστα δεκτή την απαίτηση του "τίγρη" για ενίσχυση της ομάδος και φέρνοντας άμεσα τον Αμερικάνο Χάντ προχώρησε ξαφνικά στην απομάκρυνση του Αλεξανδρή και στην συμφωνία με τον Β.Αγγέλου. Μια απόφαση που όπως βγαίνει προς τα έξω ήταν το αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας των διοικούντων της ΚΑΕ για κάποιες τοποθετήσεις του Β.Αλεξανδρή σε ότι έχει να κάνει με την αγωνιστική παρουσία της ομάδος. Τώρα γιατί αυτό δεν έγινε την Δευτέρα το βράδυ στο έκτακτο διοικητικό συμβούλιο όπου βγήκε  δημόσια ότι δεν υπάρχει θέμα Αλεξανδρή και έγινε λίγες ώρες μετά απλά φανερώνει την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό αλλά και την απογοήτευση των ανθρώπων της ΚΑΕ για αυτό το πολύ κακό ξεκίνημα του ΑΡΗ όπου η ομάδα μας πάνω στο παρκέ κατάφερε να εκμηδενίσει όλη την προσπάθεια που έγινε το καλοκαίρι από την νέα διοίκηση και να κάνει άλματα προς τα πίσω γεμίζοντας τον κόσμο με απογοήτευση αλλά και στερώντας από την διοίκηση ένα πολύ σημαντικό ποσό που θα κέρδιζε από τον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό που δεν έγινε ποτέ...

Λογικό είναι να υπάρχει εκνευρισμός και απογοήτευση αλλά όπως γράψαμε και σε πρόσφατο κείμενο αυτό το κακό ξεκίνημα ήταν το αποτέλεσμα του ρίσκου που πήρε η διοίκηση σε συνεργασία με τον Β.Αλεξανδρή το καλοκαίρι στο θέμα των δελτίων αλλά και η αδυναμία των παικτών που αγωνίστηκαν να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Με αυτό ως δεδομένο θεωρώ οτι η διοίκηση της ΚΑΕ βιάστηκε πολύ και έκανε ένα σημαντικό λάθος τόσο επικοινωνιακά όσο και ηθικά απέναντι σε έναν άνθρωπο που κατά την διάρκεια της περσινής χρονιάς κατάφερε να κρατήσει μια απλήρωτη ομάδα που ταξίδευε στην Αθήνα οδικώς ενωμένη, να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο παρά το γεγονός ότι ο καλύτερος παίκτης αποχώρησε και δεν αντικαταστάθηκε ποτέ και να εμπνεύσει ως ένα σημείο τον κόσμο του ΑΡΗ που στο πρόσωπο του Βαγγέλη Αλεξανδρή έβλεπε έναν συνδετικό κρίκο με το ένδοξο παρελθόν του Αυτοκράτορα. Αν δεν πίστευαν στον Β.Αλεξανδρή έπρεπε να το είχαν ξεκαθαρίσει από το καλοκαίρι και όχι σε μια χρονιά εξυγίανσης να διώχνεις τον άνθρωπο που αποδεδειγμένα αντέχει στα δύσκολα σε μια προσπάθεια να του φορτώσεις κάθε ευθύνη.

Επειδή όμως σαν οπαδοί αυτής της ομάδος είμαστε υπεράνω προσώπων φυσικά και δεν θα σταθούμε παραπάνω σε αυτό το λάθος της διοίκησης και θα ευχηθούμε και εμείς με την σειρά μας θα ευχαριστήσουμε για την προσφορά του και θα αποχαιρετήσουμε τον Β.Αλεξανδρή και ασχοληθούμε με τον αντικαταστάτη του που όπως όλα δείχνουν θα είναι ο Βαγγέλης Αγγέλου που ήδη βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη. Αν και σαν παίκτης ο Β.Αγγέλου ήταν αρκετά αντιπαθής και το αγωνιστικό του στυλ τραγικό μιας και είχε την εκνευριστική συνήθεια ακόμη και μόνος κάτω από το καλάθι του αντιπάλου να ήταν, αυτός προτιμούσε να πασάρει έξω σαν προπονητής έχει δείξει ένα πολύ πιο σοβαρό πρόσωπο. Βέβαια επι της ουσίας σαν προπονητή είναι δύσκολο να τον κρίνουμε μιας και το όνομα του το "έφτιαξε" ως βοηθός προπονητή του Ντούσαν Ίβκοβιτς για σχεδόν 4 χρόνια σε Ντιναμό Μόσχας και Ολυμπιακό όπως βοηθός προπονητή ήταν και επι Μίνιτς στον ΑΡΗ μας πριν 10 χρόνια περίπου. Σαν βασικός προπονητής στο πέρασμα του από ομάδες όπως η Χαλκίδα, τα Τρίκαλα και η προβληματική ΑΕΚ δεν έχει να επιδείξει και κάτι σπουδαίο. Ας ελπίσουμε με να ήρθε η στιγμή για τον Β.Αγγέλου να "φτιάξει" και το όνομα του ως βασικός προπονητής στον πάγκο του ΑΡΗ μας. Όσο για τους διοικούντες της ΚΑΕ θα πρέπει να παραδειγματιστούν από την υπομονή και την επιμονή που δείχνει ο κόσμος της ομάδος και από την στιγμή που έχουν ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια αρκετά δυνατά, κάτι που έχει αναγνωριστεί από όλο τον κόσμο καλό είναι να μην ξεφύγουν από το γενικότερο πλάνο εξυγίανσης και να αποφύγουν τα άλματα προόδου μιας και για αρχή και τα μικρά βηματάκια προς τα μπροστά είναι αρκετά.

Αρκετά νευρικός και πολύ φοβισμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που δεν μπόρεσε να κοιτάξει στα μάτια τον αντίπαλο του απογοητεύοντας με την παρουσία τους περίπου 4000 φίλους της ομάδος που βρέθηκαν σήμερα στο Παλε. Κόντρα σε ένα Παναθηναϊκό που εκτός από τους Διαμαντίδη, Σχορτσιανίτη και Τσαρτσαρή δεν είχε να επιδείξει κάτι άλλο σπουδαίο και είχε σε γενικές γραμμές μέτρια απόδοση. Κάτι που φυσικά εμείς δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε σχεδόν καθόλου γιατί ακόμη και στο πρώτο ημίχρονο αν ήμασταν συγκεντρωμένοι και μαχητικοί θα έπρεπε να είχαμε προηγηθεί και όχι να κυνηγάμε το σκορ.

Λογικός ο έντονος εκνευρισμός του Β.Αλεξανδρή μιας και σε όλο το παιχνίδι δεν κάναμε σχεδόν τίποτα σωστά. Χωρίς μπλοκ άουτ και δύναμη στα ριμπάουντ, άνευρο ντάμπλ τιμ στον Σχορτσιανίτη και μηδαμινές αλληλοκαλύψεις στην άμυνα, ανύπαρκτη κυκλοφορία της μπάλας και εκνευριστική ατολμία στην επίθεση και μια ανεξήγητη χαλαρότητα ήταν αυτά που μας έδειξε ο ΑΡΗΣ σχεδόν για 40'. Με εξαίρεση κάποιες ενέργειες του Ασημακόπουλου αλλά και την διάθεση που έδειξε ο Τσακαλέρης ερχόμενος από τον πάγκο όλοι οι υπόλοιποι πιάσανε σχεδόν πάτο σε όλους τους τομείς. Ακόμη και ο Πελεκάνος που πέτυχε κάποια καλάθια ουσιαστικά δεν έδωσε την απαραίτητη ώθηση στην ομάδα τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Και αν για τον Μποχωρίδη υπάρχει η δικαιολογία της απειρίας για τους Πάσαλιτς και Καραποστόλου αυτή η διστακτικότητα και η έλλειψη πρωτοβουλιών στην επίθεση ήταν κάτι το ανεξήγητο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Όσο για τους ψηλούς μας Χαρίση και Σαρικόπουλο εκεί υπήρχε το απόλυτο ναυάγιο μιας και σε καμία στιγμή του παιχνιδιού δεν μπόρεσαν να δικαιολογήσουν την παρουσία τους μέσα στο γήπεδο. Εδώ βέβαια θα πρέπει να αναφέρουμε ότι έχουν το ελαφρυντικό ότι δεν βοηθήθηκαν σχεδόν καθόλου από τα γκαρντ μας σε αντίθεση με τους αντίπαλους ψηλούς όπου τροφοδοτήθηκαν αρκετές φορές κάτω από το καλάθι.

Άλλη μια ήττα κόντρα στον Παναθηναϊκό, άλλο ένα παιχνίδι που δεν μπορέσαμε να δικαιολογήσουμε καν τον τίτλο του ντέρμπι που θέλαμε να δώσουμε στο παιχνίδι πριν το ξεκίνημα του... Μια κάκιστη παρουσία που απογοήτευσε τον κόσμο παρά του έστειλε κάποιο αισιόδοξο μήνυμα. Σίγουρα η ιστορία με τους Αμερικάνους και τα δελτία έχει παίξει τον ρόλο της αλλά αν χρειάζεσαι 3 ρούκις για να παίξεις μια σωστή άμυνα, να κάνεις ένα μπλοκ άουτ για να μην παίζουν "μήλα" κάτω από το καλάθι σου και να βρεις το θάρρος να σουτάρεις τότε τι να πω μάλλον η φιλοσοφία μου για το συγκεκριμένο άθλημα είναι λανθασμένη. Είναι νωρίς βέβαια για αφορισμούς και καταλογισμό ευθυνών μιας και σήμερα ήταν μόλις η πρεμιέρα του πρωταθλήματος αλλά δεν είναι ανάγκη να ωραιοποιούμε τα πάντα κοροϊδεύοντας τον ίδιο μας τον εαυτό. Βέβαια αν η τραγωδία της Κηφισιάς που έδωσε "πάσα" στην σημερινή απογοήτευση έχει συνέχεια και στο Ρέθυμνο τότε μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά για τον μπασκετικό ΑΡΗ και για το κατά πόσο μπορούν Έλληνες αθλητές να σηκώσουν το βάρος αυτής της ιστορικής φανέλας που έχουν φορέσει θρύλοι του Ελληνικού αθλητισμού. Πάντως η διοίκηση δείχνει τον δρόμο και συνεχίζει να ενισχύει την ομάδα με εντυπωσιακές κινήσεις σαν και αυτή του Βεργίνη όπου για τα δεδομένα του Ελληνικού πρωταθλήματος είναι μια σπουδαία μεταγραφή που σίγουρα θα βοηθήσει πολύ.  Το γήπεδο δεν γέμισε όπως θα θέλαμε αλλά το μήνυμα του κόσμου με την λήξη του αγώνα ήταν ελπιδοφόρο. Αν βοηθήσει λίγο και η ομάδα με κανα θετικό αποτέλεσμα τότε μαζί με την αισιοδοξία θα επιστρέψει και ο κόσμος στο γήπεδο! ΟΛΟΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

Η φράση "Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω" που αναφέρει στην ανακοίνωση της η ΚΑΕ ΑΡΗΣ είναι αυτό που πρέπει να καταλάβει κάθε Αρειανός και παρά την απογοήτευση από ήττες όπως αυτή με την Κηφισιά ή αυτές που θα ακολουθήσουν σε αυτή την μεταβατική χρονιά είναι καθήκον όλων μας να στηρίξουμε με ιδιαίτερη θέρμη την  προσπάθεια που γίνεται φέτος στον μπασκετικό ΑΡΗ. Μια προσπάθεια που την χαρακτηρίζει πρώτα από όλα η ειλικρίνεια αλλά και η ξεκάθαρη διάθεση των ανθρώπων της ΚΑΕ να επαναφέρουν τον Αυτοκράτορα στον θρόνο του. Τώρα αν αυτό καθυστερήσει 1-2 χρόνια ή και περισσότερο είναι κάτι που κανείς δεν το γνωρίζει, τα πρώτα δείγματα γραφής είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά.

Πρεμιέρα στην Α1 με ντέρμπι κόντρα στον Παναθηναϊκό που παρά τις συνταρακτικές αλλαγές στο ρόστερ του και στο τεχνικό τιμ παραμένει μια πολύ δυνατή ομάδα που θα πρέπει οι παίκτες του Β.Αλεξανδρή να υπερβούν τις δυνατότητες τους για να φθάσουν στην νίκη. Μάλιστα η πρόσφατη παρουσία του Παναθηναϊκού στην Μαδρίτη διέλυσε κάθε αυταπάτη που είχαν ορισμένοι φίλαθλοι με μικρή σχέση με το συγκεκριμένο άθλημα που το καλοκαίρι μιλούσαν για "διάλυση" Παναθηναϊκού και ομάδα με περιορισμένες δυνατότητες. Παίκτες όπως οι Διαμαντίδης, Σχορτσιανίτης, Ούκιτς, Πάνκο χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να τους περιορίσεις και η άμυνα σου πρέπει να είναι δυνατή για 40'. Ο Β.Αλεξανδρής γνωρίζει πολύ καλά τις δυσκολίες της αυριανής αναμέτρησης μια αναμέτρηση που γίνεται ακόμη δυσκολότερη με το όλο μπλέξιμο με την ΦΙΜΠΑ που έχει ως αποτέλεσμα η ομάδα μας να παρουσιαστεί και αύριο χωρίς Αμερικάνικη βοήθεια και όπως όλα δείχνουν να αλλάξει εντελώς τον μεταγραφικό σχεδιασμό της. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι οι επιλογές του κόουτς θα είνα σαφώς λιγότερες αλλά και αν θέλουμε να κερδίσουμε θα πρέπει οι παίκτες που θα έρχονται από τον πάγκο να δώσουν βοήθειες σε όλους τους τομείς ώστε να ξεπεραστούν προβλήματα που θα παρουσιαστούν κατά την διάρκεια του αγώνα όπως είναι η κούραση και η φθορά από τα φάουλ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν κατεβαίνει στο παρκέ "απροστάτευτος" και σε συνδυασμό με την παρουσία του Σχορτσιανίτη κάτω από το καλάθι αναμένεται τα ανθρωπάκια με τα γκρι να μας σπάσουν τα νεύρα με το "καλημέρα". Πέρα όμως από τις αντικειμενικές δυσκολίες το πιο σημαντικό από όλα είναι οι παίκτες του Β.Αλεξανδρή να μην αντιμετωπίσουν το παιχνίδι μοιρολατρικά, να πιστέψουν στις δυνάμεις τους αλλά και στην νίκη. Αν λοιπόν η νεοφώτιστη στην Α2 Κηφισιά μπορεί να διασύρει τον ΑΡΗ εκμεταλλευόμενη το πάθος της και τον ρόλο της ως outsider γιατί λοιπόν και οι παίκτες μας να μην λειτουργήσουν ανάλογα και να αφήσουν τους αντιπάλους τους να αγχώνονται και να προβληματίζονται από το ξεκίνημα του αγώνα.

Όταν μάλιστα έχεις στο πλευρό σου και την συμπαράσταση του κόσμου που διψάει για μια μεγάλη νίκη το κίνητρο είναι ακόμη μεγαλύτερο. Μπορεί να υπήρξε μια παγωμάρα μετά τον αποκλεισμό του κυπέλλου αλλά και ένα ξενέρωμα με την ιστορία με την ΦΙΜΠΑ αλλά αύριο το απόγευμα το Παλέ θα είναι γεμάτο γιατί πολύ απλά αυτά τα μεγάλα παιχνίδια περιμένουμε σαν μοναδικές ευκαιρίες για να διατυμπανίσουμε σε ολόκληρη την Ελλάδα ότι ο ΑΡΗΣ επιστρέφει. Ας αφήσουμε στην άκρη παραδόσεις, ψυχρά στατιστικά, ρεαλισμούς και ας πιστέψουμε όλοι μαζί στην νίκη! ΟΛΟΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΑΖΕΛΟ!

10' πιεστικής άμυνας και καλώς επιλογών στην επίθεση ήταν αρκετά για να ξεπεράσει ο ΑΡΗΣ την αντίσταση του μαχητικού Περιστερίου. Πιθανόν οι φωνές του Β.Αλεξανδρή να αφύπνισαν τους παίκτες του κάτι που φάνηκε με το που πάτησαν το πόδι στο παρκέ για το Β ημίχρονο. Η soft άμυνα του πρώτου ημιχρόνου που είχε δώσει το δικαίωμα στους αντιπάλους μας να σουτάρουν υπο καλές προϋποθέσεις έδωσε την θέση της στην πιεστική άμυνα του δευτέρου ημιχρόνου με αποτέλεσμα να κλέψουμε αρκετές φορές την μπάλα και να κόψουμε τον εκνευριστικό ρυθμό ευστοχίας που είχαν από την περιφέρεια οι αντίπαλοι μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο μέρος του αγώνα οι παίκτες μας έκαναν ελάχιστα φάουλ κάτι που δείχνει ότι υπήρχε μια χαλαρότητα σχεδόν από όλους στα αμυντικά καθήκοντα. Αυτό ήταν το πρώτο και πιο βασικό στοιχείο που άλλαξε και έδωσε αυτοπεποίθηση στους παίκτες μας και άρχισαν να σουτάρουν πολύ καλύτερα εκτελώντας το Περιστέρι από τα 6.75.

Ο Χαρίσης κυρίως στο Α' ημίχρονο και ο Πάσαλιτς με τον Μποχωρίδη στο δεύτερο ημίχρονο έκαναν την διαφορά για την ομάδα μας ενώ και οι Ασημακόπουλος, Καραποστόλου και Δήμας είχαν καθοριστική συμβολή στην σημερινή επικράτηση. Ακόμη και οι Τσακαλέρης, Βεζένκωφ και Μούρτος στα λεπτά που αγωνίστηκαν έδωσαν λύσεις και έδειξαν αρκετά καλά στοιχεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν όλο το τέταρτο δεκάλεπτο ο Β.Αλεξανδρής άφησε στο παρκέ μια νεαρή 5αδα με τους Μποχωρίδη, Δήμα, Μούρτο, Βεζένκωφ και Τσακαλέρη να κρατάνε την διαφορά στους 20 πόντους χωρίς πρόβλημα. Αν και έλειπε σχεδόν η μισή ομάδα(Πελεκάνος, Σαρικόπουλος, Κόλιμον, Άουτερμπριτζ,Σάιμον) για να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα από τα στοιχεία που μας έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα μόνο ικανοποιημένοι μπορούμε να είμαστε μιας και όλοι όσοι αγωνίστηκαν έδειξαν να βγάζουν πάνω στο παρκέ αυτά για τα οποία αποκτήθηκαν. Ο Χαρίσης γέμισε την ρακέτα και είχε μια ολοκληρωμένη παρουσία σε άμυνα και επίθεση, ο Πάσαλιτς τόσο σαν οργανωτής όσο και σαν εκτελεστής πρωταγωνίστησε, οι Ασημακόπουλος και Καραποστόλου με την εμπειρία τους έδωσαν λύσεις σε σημεία που η ομάδα έδειχνε να κολλάει ενώ και ο Μποχωρίδης έδειξε να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και να παίρνει πιο πρωτοβουλίες. Δήμας, Τσακαλέρης, Βεζένκωφ και Μούρτος έδειξαν και αυτοί ότι μπορούν να δίνουν ανάσες στους βασικούς από τον πάγκο κάτι απαραίτητο για κάθε ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Φανταστείτε λοιπόν σε αυτό το σύνολο την μαχητικότητα και εμπειρία του Πελεκάνου, την ενέργεια και ταλέντο των 3 αμερικάνων  αλλά και τον θηριώδη Σαρικόπουλο να συμπληρώνει το κενό του Χαρίση κάτω από τα καλάθια. Όσο και αν δεν θέλουμε να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα από τα πρώτα δείγματα γραφής ο φετινός ΑΡΗΣ φαίνεται να έχει συναρπαστικό παρόν και λαμπρό μέλλον!

Μπορεί το Παλέ να μην γέμισε όπως θα θέλαμε αλλά οι περίπου 3500 φίλοι της ομάδος έστειλαν το μήνυμα στήριξης προς την διοίκηση Αρβανίτη και γεμάτο ενθουσιασμό αγκάλιασαν αυτή την νέα προσπάθεια. Πολλά χαμόγελα και αρκετό κέφι στον κόσμο του ΑΡΗ κάτι ασυνήθιστο μιας και τα τελευταία χρόνια ακόμη και όσοι στήριζαν την ομάδα έβγαζαν μια δικαιολογημένη απογοήτευση και αγανάκτηση για το κατάντημα του Αυτοκράτορα. Πάντως είναι πραγματικά εκπληκτικό πόσο γρήγορα έχει αλλάξει η ψυχολογία όλων μας και αυτό το χρωστάμε στην διοίκηση Αρβανίτη και όλους όσους την στηρίζουν. Αρκετός κόσμος προμηθεύτηκε σήμερα το διαρκείας του και πλέον είναι καθαρά θέμα χρόνου για να ξαναδούμε το Παλέ όπως παλιά! Άλλωστε η απαίτηση του κόσμου για κύπελλο στον Πύργο τον Λευκό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το σύνθημα της αντεπίθεσης της Αυτοκρατορίας! ΟΛΟΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ! ΟΛΟΙ ΠΑΛΕ!

Όπως άρχισε έτσι ακριβώς τελείωσε αυτό το πρωτάθλημα και κατά διαβολική σύμπτωση κόντρα στην ίδια ομάδα με το γνωστό αποτέλεσμα των τελευταίων χρόνων. Φυσικά και μας πληγώνει αυτή η κατάσταση αλλά δεν σημαίνει ότι θα γυρίσουμε την πλάτη στον ΑΡΗ μας ή θα ισοπεδώσουμε οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται. Και αυτό το λέμε γιατί πολύ απλά φέτος είδαμε έναν προπονητή και ένα σύνολο παικτών να προσπαθούν διαρκώς να ξεπεράσουν αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά προβλήματα και να ξεπεράσουν τις δυνατότητες τους τιμώντας όσο μπορούσαν φυσικά την φανέλα που φορούσαν ανεξάρτητα από το αν τα κατάφεραν ή όχι...

Κάτι ανάλογο είδαμε και σήμερα κόντρα στον Παναθηναϊκό με τους παίκτες μας να θέλουν αλλά να μην μπορούν. Με την περιφέρεια μας στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα να είναι εκνευριστικά άστοχη, τον Ντέιβις σε άλλο γήπεδο, τον Μαυραϊδή να δυσκολεύεται να κυκλοφορήσει την μπάλα σωστά και με τις περισσότερες ελεύθερες βολές να καταλήγουν στα σκουπίδια δεν μπορέσαμε να βρούμε ποτέ ρυθμό και οι αντίπαλοι μας είχαν εύκολο έργο σχεδόν από την αρχή του αγώνα. Περιμέναμε αυτό το τελικό αποτέλεσμα αλλά σίγουρα περιμέναμε να δούμε έναν πιο ανταγωνιστικό ΑΡΗ ανάλογο με αυτόν του Α' ημιχρόνου στο ΟΑΚΑ. Παρόλα αυτά σε αντίθεση με αυτά που βλέπαμε ολόκληρη σχεδόν την χρονιά είδαμε αρκετές φορές την μπάλα να περνάει κοντά στο καλάθι με αποδέκτη κυρίως τον Μπόγρη όπου με 16 πόντους ήταν ο κορυφαίος για την ομάδα μας. Αρκετά καλός και ο Βεργίνης κυρίως στα οργανωτικά του καθήκοντα μιας και κατάφερε να δώσει 5 ασιστ αλλά η αστοχία του(2 στα 8 σουτ) μετρίασε την συνολική του απόδοση.

Ο κόσμος μπορεί να μην ήταν αρκετός όπως θα θέλαμε να ήταν αλλά με το σφύριγμα της λήξης μπορούσες να διακρίνεις μια ανακούφιση στα πρόσωπα όλων για την ολοκλήρωση αυτής της μαύρης χρονιάς αλλά και μια γλυκιά προσμονή για την επόμενη χρονιά.  Δεν είναι τυχαίο ότι και στην ανάπαυλα στο επίκεντρο των συζητήσεων στα πηγαδάκια ήταν άνθρωποι σαν τον κ.Αρβανίτη και τον κ.Γεωργουλή που έχουν καθοριστικό ρόλο στις διοικητικές εξελίξεις. Όσο για τον μοναχικό καβαλάρη στην πρώτη σειρά των επισήμων του Παλέ ελπίζω να ήταν η τελευταία φορά που τον είδαμε αυτόν και το κομπολόι του...

Με το αυριανό παιχνίδι να είναι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι στην σεζόν αλλά και το τέλος όπως όλα δείχνουν μιας εποχής που άρχισε με όνειρα και φιλοδοξίες και κατέληξε με άνευ προηγουμένου ξεπεσμό  είναι  μια ιδανική ευκαιρία για να δείξουμε ότι ο κόσμος του ΑΡΗ βρίσκεται κοντά στον Αυτοκράτορα, πονάει αυτό το τμήμα και αγωνιά για τις εξελίξεις. Η μαζική παρουσία μας στο αυριανό αδιάφορο ουσιαστικά παιχνίδι κόντρα σε έναν αντίπαλο που τα τελευταία χρόνια μας έχει κυριολεκτικά διαλύσει θα είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα με πολλαπλούς παραλήπτες. 

Μπορεί αγωνιστικά η ομάδα να απέτυχε παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την προσπάθεια του Β.Αλεξανδρή και των παικτών υπό τραγικές συνθήκες. Οι 2 οδικές μετακινήσεις στην πρωτεύουσα, τα τεράστια χρέη και οι ειρωνικές υποσχέσεις σίγουρα δεν είναι ιδανικό περιβάλλον για κανέναν επαγγελματία καλαθοσφαιριστή. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αν ο Β.Αλεξανδρής είχε από την αρχή της προετοιμασίας όλους τους παίκτες(με Τζέιμς και Τσαλδάρη φυσικά) εύκολα ή δύσκολα θα είχε βγάλει τον ΑΡΗ τρίτο μια θέση που είναι το μίνιμουμ για μια ομάδα σαν και εμάς σε αυτό το άθλιο πρωτάθλημα 2 ταχυτήτων.  Παίκτες και προπονητής αξίζουν το θερμό χειροκρότημα γιατί ποτέ δεν εγκατέλειψαν την μάχη και πάλεψαν με όλες τις δυνάμεις τους.

Η πρωτοβουλία του κ.Αρβανίτη, η αλλαγή στάσης των μετόχων της ΓΕΝΕΣΙΣ, η στήριξη του κ.Γεωργούλη και των υπόλοιπων μελών της ΣΑΡΙΣΑ είναι μια σπίθα ελπίδας για έναν ΑΡΗ πολύ διαφορετικό από αυτόν που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Αν δουν ένα γεμάτο Πάλε θα καταλάβουν ότι σε αυτή την δύσκολη προσπάθεια που έχουν ξεκινήσει δεν θα είναι μόνοι αλλά θα έχουν στο πλευρό και τον κόσμο του ΑΡΗ που "διψάει" για να δει και πάλι μια ανταγωνιστική ομάδα που να εκπέμπει υγεία και όχι ένα τσούρμο παικτών που κάθε χρόνο αλλάζει.

Τέλος άνθρωποι σαν τον κ.Δαμιανίδη και τους υποστηρικτές τους που συνεχίζουν να ριχνούν παντού ευθύνες εκτός από τον ίδιο τους τον εαυτό θα πρέπει να καταλάβουν πόσο κακό έκαναν στην ομάδα και αυτό θα γίνει μόνο αν γεμίσει το Παλέ ακόμη και στα επίσημα όπου ο κ.Δαμιανίδης απλωνόταν και έπαιζε μονάχος το κομπολόι του... Εύχομαι να μας κάνει την χάρη και να κάτσει σπίτι του αύριο.

Όλοι στο Παλέ λοιπόν να δώσουμε ξεκάθαρο μήνυμα σε εχθρούς και φίλους! Και καμία "αγωνιστική σφαλιάρα" στον Ομπράντοβιτς δεν θα μας χαλούσε...