Από την πρώτη στιγμή που επισημοποιήθηκαν τα σημαντικά έσοδα των ΚΑΕ από το στοίχημα ο καθένας αντιλήφθηκε την ευκαιρία που προέκυψε για τον ΑΡΗ μας ώστε να ξεμπλέξει από τις αμαρτίες του παρελθόντος και να αλλάξει οριστικά σελίδα. Μας προβλημάτισε η αναφορά του προέδρου του Α.Σ. σε συμπαίκτες και σε «επιφανείς» Αρειανούς ωστόσο θεωρήσαμε σωστό να περιμένουμε την συνέντευξη του Λευτέρη Αρβανίτη στο Yellow Radio όπου εκεί δόθηκαν πολλές εξηγήσεις τόσο για τα περίεργα του χθες όσο και για τις ελπίδες μας για το αύριο. Μια συνέντευξη που σε πολλά σημεία κατά κάποιο τρόπο μας «δικαιώνει» για την έντονη κριτική στάση που απέναντι στο «παρεάκι» της ΚΑΕ, στο πώς παρουσιάζεται το χρέος του Αυτοκράτορα αλλά και για το τι ακριβώς συνέβαινε σε μια περίοδο που όλα αν και έμοιαζαν ιδανικά ο ΑΡΗΣ δεν ήθελε να κάνει το βήμα παραπάνω αποθεώνοντας την μετριότητα.

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗ, ΤΑ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ Ο ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ

Ένα σημαντικό σημείο που ξεκαθαρίστηκε ήταν αυτό της περιόδου Λάσκαρη σε σχέση με τα χρέη. Πόσα βρήκε από τους «νοικοκύρηδες», πόσα άφησε στον «αλεξιπτωτιστή» και που τελικά κατέληξαν.  Με μια ψυχρή ματιά ο Λάσκαρης άφησε την ομάδα με λιγότερα χρέη από όσα ανέλαβε και αυτό λέει πολλά. Κάτι που δεν μπόρεσαν να πετύχουν παράγοντες και παράγοντες που δημόσια δήλωναν ότι αυτός ήταν ο στόχος τους.  Σίγουρα υπήρχε κακοδιαχείριση, σίγουρα θα μπορούσε η ομάδα να πετύχει παραπάνω αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια περίοδο όπου τα μικρά Αρειανάκια ξαφνικά είδαν ότι υπάρχουν και καλύτεροι ξένοι από τον Τζέρεμι Χάντ και ότι ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά μέσα στο γήπεδο ήταν κάτι παραπάνω από απλά αξιοπρεπής.

Ακόμη και αν ο Λάσκαρης ήταν ένα πυροτέχνημα ήταν φανερό ότι γούσταρε αυτό που γινόταν στο Παλέ και την δυναμική που είχε ο Αυτοκράτορας και αυτό τον ωθούσε ώστε να κάνει το κάτι παραπάνω. Αυτό το κάτι παραπάνω που δυστυχώς πολλοί στον ΑΡΗ δεν ήθελαν γιατί στο μυαλό τους είχαν αποκλειστικά τα χρέη… Τι και αν ο Λάσκαρης με το που ήρθε ήθελε να φέρει έναν Αμερικάνο για να ενισχύσει την ομάδα; Τελικά η «οικογένεια» και τα «γραφεία» κατέληξαν στον συμπαθή Τσιάρα. Τι και αν την επόμενη χρονιά πάλι υπήρξε η θέληση  για ενίσχυση… τελικά προτιμήθηκε το «βραβείο Τσούπκοβιτς» για την ομάδα που ξεκίνησε και ολοκλήρωσε την χρονιά χωρίς αλλαγή.  Ενώ την   χρονιά όπου τα χρέη αυξήθηκαν είδαμε ένα μεγάλο μπάτζετ να σπαταλιέται με ένα ερασιτεχνικό τρόπο από ανθρώπους με ταβάνι που φοβόντουσαν να κοιτάξουν παραπέρα με τον ΑΡΗ απλά να «κατακτά» τα αυτονόητα. Αποτέλεσμα μιας  αρρωστημένης νοοτροπίας που δεν βλέπει καμία αξία σε δεύτερες ή τρίτες θέσεις, θεωρεί την συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ανούσια και τις συμμετοχές σε τελικούς τζάμπα έξοδο μιας και αν φθάσεις ως εκεί θα πέσεις σε έναν παντοδύναμο Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό. Αυτή ήταν η λογική που καλλιεργήθηκε κάτι παραπάνω από μια δεκαετία,  αυτή τη λογική προσπαθούσαν να επιβάλουν επί Λάσκαρη, αυτή ήταν η λογική που μας οδήγησε σε χρονιές μετριότητας παρόλο που υπήρχε ένα «πυροτέχνημα» με χρήματα, αυτή είναι η λογική που πλέον έχει ρίξει τον πήχη τόσο χαμηλά στο σημείο που η γρήγορη σωτηρία της ομάδος να παρουσιάζεται ως διοικητική και αγωνιστική επιτυχία. Τουλάχιστον φτιάχτηκαν καριέρες προπονητών και παικτών που στην  πολυδιαφημισμένη «οικογένεια»  της ΚΑΕ ίσως να έχει και μεγαλύτερη αξία από το ίδιο το καλό της ομάδος και την χαρά του κόσμου που πονάει βλέποντας το κατάντημα του Αυτοκράτορα.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Στο σημείο που θεωρώ δεν κρύφθηκε καθόλου ο πρόεδρος ήταν σε ότι έχει να κάνει με την ταλαίπωρη χρονιά που διανύουμε. Δεν αρνήθηκε τα λάθη της διοίκησης και του προπονητή, δεν απέφυγε να χρεώσει ξεκάθαρα κάποιες επιλογές αποκλειστικά στον Σάββα με ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Άνταμ Σμίθ και του Κέν Μπράουν ενώ τόνισε και την κακή διαχείριση του ρόστερ όπου η αξιοποίηση παικτών όπως είναι ο Σιδηροηλίας για ανεξήγητους λόγους πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Πάντα έχει την αξία του να παραδέχεσαι τα λάθη, το σημαντικότερο όμως είναι να μην τα επαναλαμβάνεις. Για αυτό και οι μαθητευόμενοι μάγοι στην ΚΑΕ που θέλουν να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους θα πρέπει κάποια στιγμή να εκλείψουν.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ  ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ(ΠΟΥ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΝ)

Γένεσις, Σάρισα, ARIS Golden Club, οι «5 φίλοι», οι «επιφανείς» Αρειανοί κτλ κτλ κτλ.  Συνταγές που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Όχι γιατί έτσι το κρίνουμε εμείς αλλά γιατί έτσι έγραψε η ιστορία με την αγωνιστική απαξίωση της ομάδος και το ύψος των χρεών της ΚΑΕ. Ακόμη και αν εδώ στο PlanetARIS.gr πάντα μας άρεσε η ιδέα της Λέσχης και του μπασκετικού ARIS Golden Club πιστεύοντας ότι για τον Αυτοκράτορα ίσως και να αποτελούσε την μοναδική λύση ωστόσο οι ρεαλιστικές συνθήκες δείχνουν ότι αυτές οι λύσεις δεν περπατάνε… τουλάχιστον με την μορφή που τις ζήσαμε. Για αυτό και τώρα που τα οικονομικά δεδομένα στην ΚΑΕ αλλάζουν θα πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή. Ιδιαίτερη προσοχή γιατί οι καλύτερες ημέρες έρχονται και αυτό είναι κάτι το δεδομένο. Και αν φέρετε εικόνα στο μυαλό σας τα επίσημα του Παλέ τα τελευταία 20 χρόνια θα καταλάβετε τι σημαίνει ο ΑΡΗΣ «σηκώνει κεφάλι» για τους επιφανείς  Αρειανούς που στα εύκολα παλεύουν για μια θέση στα φώτα ενώ στα δύσκολα «αηδιασμένοι» αποστασιοποιούνται.  Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν και κάποιοι «επιφανείς» που ποτέ δεν γύρισαν την πλάτη στην ομάδα και ανεξαρτήτως προσώπων και καταστάσεων ήταν και είναι ακόμη εκεί. Δεν αναφερόμαστε σε αυτούς αλλά στους «εργολάβους» που εμφανίζονται κάθε φορά που εμφανίζεται χρήμα στην ΚΑΕ και έχουν την ευκαιρία να κάνουν μπίζνες ή απλά να κλέψουν λίγο από την όποια αίγλη έχει απομείνει σε αυτή την ιστορική ομάδα.

Ανέφερε ο κ.Αρβανίτης το θέμα της πολυμετοχικότητας και ευελπιστούμε από την στιγμή που επενδυτής στο μπάσκετ δεν υφίσταται(όπως ο ίδιος τόνισε) να το δούμε να γίνεται πράξη. Με ονοματεπώνυμα, κανόνες και ξεκάθαρες διακριτές γραμμές μεταξύ μικρομετόχων, μεγαλομετόχων, χορηγών, διοικητικών παραγόντων, υπαλλήλων, εθελοντών και μελών του αγωνιστικού τμήματος. Άλλο πράγμα η συστράτευση  όλων στο πλευρό του Αυτοκράτορα και άλλο η να έχει λόγο επί των θεμάτων της ομάδος(αγωνιστικά και μη) το συνεργείο καθαρισμού των γραφείων ή ο φίλος της ομάδος που αγόρασε ένα διαρκείας και 2 μπλουζάκια από την μπουτίκ. Αν δεν ξεκινήσει κάποια στιγμή να λειτουργεί επαγγελματικά η ΚΑΕ με το όποιο διαθέσιμο μπάτζετ έχει τότε πολύ δύσκολα να ξεφύγουμε από τον κύκλο των χρεών και της μετριότητας. Όσο για το μπαν αυτό είναι το αυτονόητο πρώτο βήμα.

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Πολύ ωραία τα είπε ο κ.Αρβανίτης και σχεδόν όλες οι τοποθετήσεις του είχαν μια λογική βάση που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Επειδή όμως μιλάμε για μια διοίκηση που έχει ξαναδοκιμαστεί, έχει ξαναμιλήσει για πλάνα, λύσεις,  συμπαίκτες  και όλοι γνωρίζουμε ότι τα λόγια από τις πράξεις έχουν μεγάλη απόσταση περιμένουμε να δούμε κινήσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Διοικήσεις με «μπροστινούς» και «πλάτες» αποδεδειγμένα δεν περπατάνε… Οπότε με πλήρη διαφάνεια και δημόσιο λόγο θα πρέπει η κουβέντα για την επόμενη ημέρα του Αυτοκράτορα να συνεχιστεί και να γίνει ακόμη πιο έντονη. Δεν αντέχεται άλλο ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σε αυτή την κατάσταση.  Αυτή η προοπτική που γεννιέται με τα λεφτά από το στοίχημα αλλά και την παραχώρηση του Παλέ θα πρέπει  πάση θυσία να αξιοποιηθεί. 

ΥΓ. Ακούστε την δίωρη συνέντευξη του Λ.Αρβανίτη στο Yellow Radio εδώ

ΥΓ2. ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής, σημαίνει να παλεύεις για την κορυφή ακόμη και αν όλο το σύμπαν σου φωνάζει ότι δεν μπορείς... λογικές απαξίωσης τι 2ος, τι 3ος, τι 7ος, τι στην Ευρώπη κομπάρσος, τι να κάνουμε στα πλέιοφς κτλ δεν χωράνε... Στόχος πρέπει πάντα να είναι η κορυφή και αν δεν μπορείς να κάνεις το άλμα για να την κατακτήσεις, τότε έστω με μικρά βηματάκια θα πρέπει να συνεχίζεις την πορεία σου προς αυτή.

ΥΓ3. Πριν μερικές ημέρες ακούσαμε και τον συμπαθή Σωτήρη Καραποστόλου να μιλάει για τον μπασκετικό ΑΡΗ. Και όταν η κουβέντα πήγε στην προπονητική και αν κάποια στιγμή ο δρόμος τον οδηγήσει στον ΑΡΗ ο άνθρωπος το είπε σχεδόν ξεκάθαρα… βιογραφικό για πόστο στον ΑΡΗ μπορεί να μην έχει(όπως τόσοι και τόσοι στην ομάδα μας) αλλά με τα παιδιά στα γραφεία, στο τεχνικό τιμ και τα κουμάντα της ομάδος έχει πολύ καλές σχέσεις άρα η πόρτα είναι ορθάνοιχτη και το φως αναμμένο…

Ανοιχτή πληγή παραμένει ο αποκλεισμός από τους ουκρανούς με τα όσα ακολούθησαν το βράδυ της Πέμπτης ίσως και να πονάνε περισσότερο από το σύντομο και οδυνηρό ευρωπαϊκό μας ταξίδι. Η απόλυση του Ένινγκ, η «παραίτηση» του Τερζή, ο ερχομός του Άκη Μάντζιου και η παραίτηση του Άγγελου Χαριστέα συνθέτουν το σκηνικό της επόμενης με το διπλό στο Βόλο να πέρασε και να μην ακούμπησε.

Προφανώς και μια αποτυχία όπως ήρθε αυτή στην προσπάθεια για την είσοδο στους ομίλους του Europa League έχει τα πάντα μέσα. Από λανθασμένες αποφάσεις στο σχεδιασμό της ομάδος, το σκάουτινγκ του αντιπάλου, τις επιλογές του προπονητή αλλά και την απόδοση των παικτών μέσα στο γήπεδο. Υπεύθυνοι προφανώς και υπάρχουν και με μια γρήγορη ματιά είναι πολλοί περισσότεροι από 2-3 άτομα. Λογική η αγανάκτηση του κόσμου, λογική και η αγανάκτηση του Καρυπίδη που εκτός της ξεφτίλας πληγώθηκε και οικονομικά από αυτή την ιστορία. Παρόλα αυτά δεν γίνεται επίσημα η ομάδα μας που εκφράζεται κυρίως(αν όχι πλέον και αποκλειστικά)  από τον Θόδωρο Καρυπίδη να λειτουργεί τόσο σπασμωδικά και επιπόλαια. Γιατί μόνο ως σπασμωδικές και επιπόλαιες κινήσεις θεωρούνται μεταμεσονύκτιες αποφάσεις απόλυσης προπονητή μετά από μόλις 2 επίσημα παιχνίδια, οι φήμες ότι έτσι και αλλιώς δεν τον ήθελε, η ακύρωση της φιλοσοφίας που εξέφραζε μέχρι προσφάτως ο πρώην τεχνικός διευθυντής αλλά και των δημόσιων τοποθετήσεων των ανθρώπων της ομάδος περί σταθερού τεχνικού τιμ που θα πλαισιώνει τον εκάστοτε προπονητή… Η δε στροφή στην ελληνική σχολή προπονητικής δίνοντας μια χρυσή ευκαιρία σε έναν προπονητή που δεν έχει δοκιμαστεί σε καράβια μεγάλα σαν και αυτό του ΑΡΗ ίσως αποτελεί και μεγαλύτερη ήττα από αυτήν της Πέμπτης. Όχι γιατί ο συμπαθής Άκης Μάντζιος που τίμησε τη φανέλα του ΑΡΗ σαν παίκτης δεν είναι ικανός αλλά γιατί πάρα πολύ απλά έλληνας προπονητής δεν υπάρχει… ΄Η τουλάχιστον δεν υπάρχει για αυτό το «όραμα» που κάθε φίλαθλος έχει για την ομάδα του. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τι εστί Έλληνας προπονητής…  η ίδια η ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου αποτυπώνει ξεκάθαρα τη θέση του.  Ενώ αν κάτσεις να ερμηνεύσεις λίγο πιο περίπλοκα αυτή την απόφαση του προέδρου μετά τη «διαδρομή» Σπανός-Ερέρα-Παντελίδης-Ένινγκ τότε είναι που θα απογοητευτείς. Το αποτέλεσμα όλων αυτών αντί ο ΑΡΗΣ να ψάχνει να διορθώσει τα κακώς κείμενα το γρηγορότερο δυνατό να αποφασίζει να τα γκρεμίσει και να χτίσει όλα από την αρχή… με τη διαφορά ότι δεν είμαστε στην αρχή…

Το να κρίνεις το τεχνικό τιμ και όλους τους υπεύθυνους του καλοκαιρινού σχεδιασμού μετά από μόλις 2 επίσημα παιχνίδια είναι από μόνο του παράλογο από όποια πλευρά και αν το δεις. Ακόμη και αν μιλάμε για έναν ντροπιαστικό αποκλεισμό και μια σημαντική οικονομική χασούρα. Όταν θα αρχίσεις να δείχνεις σαν ομάδα ότι λειτουργείς σοβαρά βάσει πλάνου και σέβεσαι τις επιλογές σου, τότε και ο κάθε Αρειανός θα αρχίζει να πιστεύει σε πολυετή projects και δεν θα βλέπει τον κάθε προπονητή και τεχνικό διευθυντή ως αναλώσιμους και εξιλαστήρια θύματα. Μακάρι μέσα στο γήπεδο ο Καρυπίδης να δικαιωθεί για τις επιλογές του. Μακάρι ο Άκης Μάντζιος με την παρουσία του στον ΑΡΗ να αλλάξει το στάτους των Ελλήνων προπονητών! Καλώς όρισες στον ΑΡΗ Άκη Μάντζιο!

ΥΓ. Προφανώς και ο Αρειανός ξεχνάει τις απίθανες προσωπικότητες που έχουν εμπλακεί με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ και για αυτό εξαντλεί την αυστηρότητα του στον Άγγελο Χαριστέα. Την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική προσωπικότητα που υπάρχει αυτή στην στιγμή στην σουπερλίγκα ως παράγοντας-μέλος ομάδος.

ΥΓ2.  Ακριβώς αυτές τις συμπεριφορές βλέπουν βετεράνοι του συλλόγου και δεν πλησιάζουν σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ούτε χρόνο δεν έκλεισε… χωρίς να έχει κάνει το δικαίωμα να κάνει μεταγραφές… και με το που το αποκτάει  μετά από μόλις 2 παιχνίδια τον «ακυρώνουν» σε όλα όσα πρόλαβε και είπε από την πρώτη ημέρα που ήρθε και τον οδηγούν σε παραίτηση.

ΥΓ3. Να λέμε και του στραβού το δίκιο… ο Αρειανός δεν είναι συνηθισμένος στο να έχει ποδοσφαιρικές προσωπικότητες σε σημαντικά πόστα στην ομάδα. Με τόσα χρόνια «μπολιασμένος» με τους εμπειρογνώμονες-τεχνοκράτες των καφενείων της Αλκμήνης οτιδήποτε διαφορετικό ξενίζει.

ΥΓ4. Ευτυχώς που ο ΑΡΗΣ είχε το δικό του τεχνικό τιμ και ανθρώπους όταν ήρθε ο Ένινγκ και δεν χρειαζόταν να φέρει τους δικούς του. Πετυχημένη συνταγή..

ΥΓ5. Στο προσκήνιο πάλι η μεταγραφή Φέτφα. Να παρακαλάμε να τελειώσουν γρήγορα οι μεταγραφές γιατί η φάση θυμίζει Γιουνές-Μπάσα-Μαβράϊ.

Σαν να μην κατέβηκε ποτέ ο ΑΡΗΣ στο γήπεδο… τα έκανε όλα στραβά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα γνωρίζοντας μια πικρή ιστορική ήττα. Από τις αλχημείες της τελευταίας στιγμής και την προσέγγιση του παιχνιδιού από τον Ένινγκ μέχρι την άνευρη παρουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των παικτών. Ο ΑΡΗΣ απέναντι σε μια άτεχνη ομάδα που δεν είχε να παρατάξει τίποτα περισσότερο από μαχητικότητα και δύναμη γνώρισε εύκολα την ήττα μη καταφέρνοντας ούτε για μια στιγμή να δικαιώσει τον ρόλο του φαβορί στη αποψινή αναμέτρηση.

Όταν μετά από μια ολόκληρη προετοιμασία με διαδοχικά φιλικά και ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια σου επιλέγεις να κάνεις εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά πάνω στα οποία δούλεψες τότε οποιοδήποτε αρνητικό αποτέλεσμα φαντάζει λογικό. Κάπως έτσι εξηγούνται οι επιλογές του Ένινγκ στο στήσιμο της ομάδος αλλά και το πλάνο νίκης που κατέληξε σε κουρελόχαρτο. Ο Σάσα για πρώτη φορά δεξί μπακ ενώ υπήρχε η επιλογή του Ροζ που από ότι έδειξε στα προηγούμενα παιχνίδια εκεί για την ώρα λειτουργεί καλύτερα, δίδυμο Τζέγκο – Ματίγια στο κέντρο, επιθετικοί που διστάζουν να πατήσουν στην περιοχή και Γκάμα – Φετφατζίδης να κόβουν χωρίς λόγο και στόχο προς τον άξονα. Την ίδια στιγμή που η άμυνα μας έμοιαζε με απέραντο σκορποχώρι όπου οι μακρινές μπαλιές και τα άτσαλα διωξίματα των Ουκρανών γινόντουσαν ευκαιρίες. Ευκαιρίες που ο ΑΡΗΣ δεν έκανε και δεν μπορούσε να κάνει με τον τρόπο που αγωνιζόταν. Αργές μεταβιβάσεις, εκνευριστική στατικότητα και μια ανούσια κατοχή της μπάλας που έδινε την άνεση του χρόνου στους αντιπάλους μας να οργανωθούν στην άμυνα τους. Φυσικά οι παίκτες είναι αυτοί που καλούνται μέσα στο γήπεδο να εφαρμόσουν το όποιο πλάνο και όταν χάνεις κάθε διεκδίκηση της μπάλας, δεν μπορείς να κάνεις κοντρόλ και οι απομακρύνσεις σου είναι από τραγικές ως επικίνδυνες οι όποιες σκέψεις του προπονητή πάνε περίπατο… Αυτόν τον ΑΡΗ είδαμε σήμερα με το σουτ του Γκάμα να αποτελεί την φωτεινή εξαίρεση, την φιλότιμη προσπάθεια των Τζέγκο, Σάσα,  Μπερτόγλιο και Ντάκοβιτς να είναι τα μοναδικά ίχνη ζωντάνιας στην ομάδα και τον Κουέστα σε κάμποσες περιπτώσεις να περιορίζει το μέγεθος της σημερινής ξεφτίλας.

Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για την σημερινή ντροπιαστική ήττα. Άπαντες υπεύθυνοι για αυτό που βιώσαμε. Από τον προπονητή που αναίρεσε τον ίδιο του τον εαυτό με τις επιλογές του αλλά και τους παίκτες ατομικά που αδίκησαν τους εαυτούς τους με την απάθεια στο παιχνίδι τους.  Χειρότερο από όλα όμως ήταν η νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίσαμε τους Ουκρανούς που αντί να «φτιαχτούμε» από τα κέφια της κληρωτίδας και να κάνουμε τα αυτονόητα λυγίσαμε από το βάρος του «πρέπει»  και καταρρεύσαμε μέσα στο γήπεδο. Όσο άδοξη και σύντομη και αν είναι η φετινή ευρωπαϊκή περιπέτεια η ομάδα θα πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Να διορθωθούν τα κακώς κείμενα το συντομότερο δυνατό και η συνέχεια της σεζόν να κάνει το σημερινό φιάσκο μια κακή ανάμνηση που θα ξεχαστεί.

ΥΓ. Ούτε ατυχία, ούτε αδικία, ούτε καμία δικαιολογία… απλά πήραμε αυτό που αξίζαμε μέσα στο γήπεδο.

ΥΓ2. 28 παιχνίδια αήττητος κόντρα σε μεγαθήρια και πας και χάνεις από ένα χωριό της Ουκρανίας...

ΥΓ3. Πολύ νωρίς ακόμη για να  βγάλουμε συμπεράσματα για τους παίκτες μας αλλά θα πρέπει η ομάδα να ενισχυθεί ώστε να μην δούμε φαινόμενα σαν τα περσινά και να περιμένουμε τον Ρόζ να καλύψει επαρκώς τη θέση του δεξιού μπακ και τον Ντάκοβιτς τη θέση του αριστερού μπακ.

ΥΓ4. Μοναδικό γιατρικό οι νίκες.

ΥΓ5. Όαση στη σημερινή ημέρα η επιστροφή του Ματέο Γκαρσία!

Μια ημέρα μετά την επέτειο της ιστορικής νίκης επί της κατόχου του Europa League Ατλέτικο Μαδρίτης με 1-0  στο Κλ.Βικελίδης ο ΑΡΗΣ μας ξεκινά μια ακόμη ευρωπαϊκή περιπέτεια που ευελπιστούμε να μας χαρίσει ανάλογες στιγμές με εκείνη τη σεζόν.  Δυστυχώς ο κόσμος δεν θα μπορέσει να δώσει δυναμικό παρών όπως τότε αλλά η ομάδα μας θα έχει την ευκαιρία απέναντι σε μια χαμηλής δυναμικότητας ομάδα όπως είναι η ουκρανική Κόλος  Κοβαλίβκα να κάνει το χρέος του και να πάρει μια υπερπολύτιμη πρόκριση στην επόμενη φάση.

Επειδή όμως η απόσταση μεταξύ του να θεωρείσαι φαβορί στα χαρτιά από το να το αποδείξεις μέσα στο γήπεδο είναι μεγάλη, τα «πρέπει» για τον ΑΡΗ μας είναι πολλά ώστε να έρθει αυτή η νίκη-πρόκριση.  Το πιο σημαντικό από όλα είναι ο Ένινγκ και οι συνεργάτες του όλες αυτές τις ημέρες να έχουν κατανοήσει και επεξεργαστεί τα δεδομένα από την τελευταία αγωνιστική σε Ελλάδα και Ουκρανία αντίστοιχα. Τα δεδομένα που στην Ουκρανία έδειξαν μια ομάδα σε καλό αγωνιστικό ρυθμό που μπορεί να κάνει τα βασικά όταν της δοθεί ο χώρος αλλά και στην Ελλάδα όπου κόντρα στην Λαμία φάνηκαν πολλές από τις αδυναμίες μας απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους που αρέσκονται στον «κλεφτοπόλεμο». Λίγο έλειψε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος να πληρώσουμε με ήττα τις κακές αντιδράσεις μας στις αντεπιθέσεις της Λαμίας και αυτό είναι το μάθημα που θα πρέπει να μείνει σε όλη την ομάδα. Το αν έφταιξε το σύστημα ή η ατομική απόδοση συγκεκριμένων ή ο συνδυασμός και των 2 θα φανεί στην πορεία. Δεύτερες ευκαιρίες όμως στην Ευρώπη εν μέσω πανδημίας δεν υπάρχουν οπότε τα λάθη δεν επιτρέπονται. Ένα ακόμη «πρέπει» για τον ΑΡΗ είναι η λύση στον γρίφο της επίθεσης. Ο Μανσίνι φαντάζει πιο δραστήριος από τους Λόπεθ και Μάνο αλλά η αποτελεσματικότητα στο σκοράρισμα είναι αυτό που κάνει την διαφορά.  Εκεί κρίνονται οι περισσότερες νοκ άουτ ευρωπαϊκές μονομαχίες αυτή την περίοδο και ο αγώνας κόντρα στην Κόλος Κοβαλίβκα δύσκολα να αποτελέσει εξαίρεση. Ωστόσο το θέλω της νίκης δεν πρέπει να παρασύρει τους παίκτες μας και να τους κάνει να ξεχάσουν τα αμυντικά τους καθήκοντα. Πρώτα πρέπει να θωρακίσουμε τα μετόπισθεν και μετά με προσοχή και πλάνο να ανέβουμε για να πετύχουμε το γκολ. Κομβικοί παίκτες θα είναι ως συνήθως οι Γκάμα και Φετφατζίδης, όπως και ο Ματίγια εφόσον τελικά προτιμηθεί να ξεκινήσει και πάλι βασικός. Ενώ και τα μπακ που κόντρα στην Λαμία μέχρι να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις από τον Ένικγκ ήταν πληγή για την ομάδα θα παίξουν εξίσου σημαντικό ρόλο. Ο Γκανέα στα αριστερά θα πρέπει να θεωρείτε σίγουρος, σε αντίθεση με τον Σάκιτς όπου στη θέση του μπορεί να δούμε από το ξεκίνημα τον Ροζ.  Αυτό όμως που σίγουρα μπορεί να μας οδηγήσει στη νίκη είναι το πείσμα και η αποφασιστικότητα που έδειξε ο ΑΡΗΣ κόντρα στην Λαμία ακόμη και όταν το παιχνίδι έδειχνε να στραβώνει. Με αυτό το πείσμα η πρόκριση δεν χάνεται!

Αν και μόλις  στο ξεκίνημα της χρονιάς η πρόκριση στους ομίλους του Europa League είναι από τους πιο σημαντικούς στόχους μας. Πολλά τα οφέλη της πρόκρισης εφόσον με το καλό έρθει αλλά αυτές οι σκέψεις θα πρέπει μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι να μείνουν στην άκρη.  Η ουκρανική Κόλος Κοβαλίβκα δεν τρομάζει αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί.  Η συγκέντρωση και η πειθαρχία στο πλάνο του Ένινγκ  σε συνδυασμό με την νοοτροπία νικητή που έδειξαν οι παίκτες μας κόντρα στη Λαμία φαντάζουν αρκετά για να έρθει η πρόκριση.  Κρίμα που δεν θα ζήσουμε στο γήπεδο κερκίδα σαν και αυτή κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Η καρδιά μας όμως θα χτυπάει δυνατά με επίκεντρο το Κλεάνθης Βικελίδης! ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

Άλλη μια ποδοσφαιρική σεζόν έλαβε τέλος για την αγαπημένη μας ομάδα με την 5η θέση, την έξοδο στην Ευρώπη για 2η διαδοχική χρονιά και κάποιες όμορφες στιγμές να είναι αυτά που κρατάμε. Το ταμείο καθαρά ψυχρά και αντικειμενικά αυτά περιλαμβάνει. Ένα αποτέλεσμα που για την πλειοψηφία του κόσμου αποτελεί την οριακή βάση στην αξιολόγηση της ομάδος μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ ώστε να μην ξαναζήσουμε εφιάλτες προηγούμενων ετών.

Είναι όμως και αυτά τα «ψιλά γράμματα» που πιθανόν με την πάροδο των χρόνων θα ξεχαστούν μιας δεν καταγράφονται στις στατιστικές που μας κάνουν υπερήφανους και μας υπενθυμίζουν το κλισέ «Δεν γίναμε ΑΡΗΣ για τους τίτλους». Τίτλους δεν κερδίσαμε ούτε φέτος και χάσαμε την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου μέσα από τα χέρια μας… στους ομίλους του Europa League δεν προκριθήκαμε… πιτσιρικάδες δεν αναδείξαμε… βάσεις για μια πιο ομαλή μετάβαση στην επόμενη σεζόν δεν βάλαμε… Τι καταφέραμε; Να υπενθυμίσουμε για ακόμη μια φορά σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Μαχητής μέχρι τέλους, κόντρα σε όλα και σε όλους! Με μεταγραφικό σχεδιασμό φιάσκο, με προπονητές που πήδηξαν από το καράβι με την πρώτη ευκαιρία, με μεταγραφικά μπαν κυριολεκτικά από το πουθενά, με ένα VAR που κολλούσε και ξεκολλούσε επιλεκτικά, με μια πανδημία που «αρρώστησε» τα ταμεία της ΠΑΕ και τον «δωδέκατο παίκτη» της ομάδος και με μια «εξυγιαντική συμμαχία» που εξαρχής είχε κάνει τη μοιρασιά της και το μόνο που απέμενε ήταν να σε βγάλει από τη μέση. Το πέτυχε ως ένα βαθμό μιας και οι μοιρασιά της δεν χάλασε. Από την μέση όμως ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν έφυγε αλλά απέδειξε με την παρουσία του ότι είναι εδώ. Αποφασισμένος να κάνει άνω κάτω τα πλάνα τους και να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του μέχρι τέλους όσα εμπόδια και αν του βάλουν. Και αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα που θέλουμε να βλέπουμε στον ΑΡΗ και στους ανθρώπους που μας εκπροσωπούν εντός και εκτός γηπέδου.  Και αν όλα τα παραπάνω δεν ωθούν το να βάλεις με ευκολία το θετικό πρόσημο στη σεζόν που ολοκληρώθηκε μάλλον για λάθος λόγους υποστηρίζεις αυτή την ομάδα…

Ούτε σεναριογράφοι ταινιών επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαν να προβλέψουν την εξέλιξη της φετινής ποδοσφαιρικής χρονιάς του ΑΡΗ.  Από την απαξίωση στην αποθέωση  ξανά πάλι στην απαξίωση και πάλι από την αρχή… Αυτοί όμως οι εναπομείναντες παίκτες στα πλέιοφς, το τεχνικό τιμ και η διοίκηση που δεν κρύφθηκαν από την εύκολη(και λογική) δικαιολογία της πανδημίας και πάλεψαν μέχρι το τέλος με όλες τους τις δυνάμεις χωρίς να σκεφθούν ούτε για μια στιγμή να εγκαταλείψουν είναι το παράσημο της σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε. Αυτό ακριβώς το πνεύμα μαχητή που είδαμε από ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ είναι η παρακαταθήκη για την επόμενη σεζόν και η υπόσχεση για καλύτερες ημέρες. Ξεπερνάμε τα εμπόδια  και πολεμάμε μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!

ΥΓ. Πόσο ρεαλιστικό είναι να  περιμένεις να κερδίσεις σε ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα αν δεν είσαι ένας από αυτούς που την σημάδεψαν;

ΥΓ2. Ο καθένας έχει το δικό του κριτήριο για την ομάδα και κάθε άποψη είναι σεβαστή. Όταν όμως χάνεις την ευκαιρία να αγγίξεις έναν τίτλο για 60’’ οποιαδήποτε κριτική περισσεύει.

ΥΓ3. Πέρα από το πνεύμα μαχητή που επέδειξε ο σύλλογος μας φέτος κόντρα σε χίλια μύρια προβλήματα οφείλουν άπαντες στο σύλλογο να μάθουν από τα λάθη τους. Διαφορετικά όλο αυτό το καρδιογράφημα της φετινής χρονιάς με τις όμορφες στιγμές και τα κρύα ντουζ θα πεταχτεί στα σκουπίδια.

ΥΓ4. Πρώτα θα αναμένουμε την οριστική ανακοίνωση για την  άρση των μπαν και μετά θα αναφερθούμε στην επόμενη χρονιά.

Άλλο ένα εμπόδιο ξεπέρασε η ΠΑΕ ΑΡΗΣ αποκτώντας κανονικά το δικαίωμα συμμετοχής στις εγχώριες και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η επιτροπή της ΕΠΟ με 5-0 υπέρ ψήφους αλλά και η UEFA έδωσαν τέλος σε αυτό το σήριαλ όπως είχε αναδειχθεί από τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ που διαρκώς ανακαλύπτουν και πιπιλίζουν προβλήματα(φανταστικά και μη) για την αγαπημένη μας ομάδα. Η σιγουριά των ανθρώπων της ΠΑΕ για το συγκεκριμένο θέμα επιβεβαιώθηκε με επίσημο τρόπο και πλέον απομένει κάτι αντίστοιχο να γίνει και στο θέμα των μπαν.

Αν και ποτέ στο παρελθόν το πρόβλημα της απαγόρευσης μεταγραφών δεν συνδεόταν άμεσα με ποινές αποκλεισμού από την Ευρώπη στο Ελλαδιστάν που τις τελευταίες ημέρες ο επαγγελματικός αθλητισμός διανύει «λαμπρές» στιγμές  αποτέλεσε την αφορμή όπως συνηθίζεται για να αναπτυχθεί μια παραφιλολογία για τον αν ο ΑΡΗΣ θα μπορέσει να αγωνιστεί στο Europa League. Και όταν μάλιστα βλέπεις τα κορυφαία sites της χώρας όπως το Sport24 και το Gazzeta να πετάνε με κάθε ευκαιρία αστερίσκους για το αν τελικά θα συμμετέχουμε στην Ευρώπη ή όχι τότε καταλαβαίνεις ότι το πράγμα έχει ξεφύγει από τα γνωστά fake news των ασπρόμαυρων ΜΜΕ στο χωριό της Θεσσαλονίκης. Και όλα αυτά σε μια περίοδο με μπόλικα καυτά θέματα όπως η επιβεβαίωση εκ των έσω της μη συμμετοχής του Παναθηναϊκού, τον τραγέλαφο στην επιτροπή εφέσεων της ΑΕΚ που ζητάει και τα ρέστα για ένα παιχνίδι που έπρεπε να διακοπεί και εκτίει την ποινή του αποκλεισμού της έδρας σε παιχνίδια χωρίς θεατές λόγω covid19, το χοντρό ψαλίδι στα μπάτζετ των big-πορδ,  το γνωστό παρασκηνιακό παιχνίδι με τις εκλογές στην ΕΠΟ,  την ένσταση του συμπολίτη για την παρουσία κόσμου στα γήπεδα και το κυνήγι του Αυγενάκη και της κυβέρνησης που ουσιαστικά έσωσε τον μπαογκ από τον υποβιβασμό στις ερασιτεχνικές κατηγορίες αλλά και την άνευ προηγουμένου κόντρα του Γιαννακόπουλου με μερίδα οπαδών του Παναθηναϊκού. Αντί λοιπόν να ασχολούνται με όλα αυτά ώστε να «ενημερώνουν» τα εκατομμύρια οπαδών των big-πορδ προτιμούν να ανακαλύπτουν προβλήματα στον ΑΡΗ μας  και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ομάδα είναι στο χείλος του γκρεμού.  

Τα χρόνια όπου ο Αρειανός αναλωνόταν σε εσωτερικές ίντριγκες με αφορμή στημένα δημοσιεύματα και βομβαρδισμό fake news έχουν χαθεί για τα καλά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η ευρεία μάζα του κόσμου του ΑΡΗ έχει «εκπαιδευτεί» και πλέον γνωρίζει και αποφεύγει τις παγίδες.  Σε τέτοιο βαθμό που αντιλαμβάνεται ότι όσο μεγαλύτερος ο πόλεμος που δεχόμαστε τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος των αντιπάλων και η δυναμική της ομάδος μας. Και ευτυχώς για αυτούς που πιστεύουν μόνο στα μάτια τους υπάρχει μια θελκτική ομάδα μέσα στο γήπεδο που θα υπάρχει και του χρόνου στο Europa League!

ΥΓ. Και ας κάνουμε και ένα μικρό μάθημα ιστορίας που στην εποχή μας μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ… ο Αλεξανδρινός ποιητής Καλλίμαχος [310 π.Χ.] είχε πει τη γνωστή φράση «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος».  Αχαριστία είναι να ξεχνάς τα παγωμένα χρέη επί δεκαετίες, το άνοιγμα τραπεζών σαββατοκύριακο, την διαγραφή χρεών με ελάχιστο αντίτιμα, το «επίδομα γέννας» που εσπευσμένα πέρασε στην Βουλή για να παραμείνεις στην κατηγορία και να πολεμάς αυτούς που διαχρονικά σε στηρίζουν με νύχια και με δόντια.

ΥΓ2. Λαοφιλής ομάδα που δεν θέλει τον κόσμο στα γήπεδα… ποια να είναι άραγε; Και γιατί να μην θέλει;

ΥΓ3. Ψυχασθενή  και ομοφοβικό τον βγάλανε τον πορτογάλο διαιτητή του αγώνα ΑΕΚ – ΑΡΗΣ για το κύπελλο μιας και τίποτα από όσα έγραψε στην έκθεση του δεν συνέβη(όπως και αυτά που έγραψε ο παρατηρητής του αγώνα) και η κίνηση «αγάπης» του Μελισσανίδη παρερμηνεύτηκε! Λογικό να μην θέλει να πληρώσει το πρόστιμο η ΑΕΚ όταν εκτίει την ποινή των 2 αγωνιστικών τις ημέρες του «lock down» των γηπέδων…

ΥΓ4. Άραγε στον ΑΡΗ αν παίρναμε έναν Βέλεθ  από τους big-πορδ και αφήναμε να φύγουν 5-6 από τους πρωτοκλασάτους μας πως θα το βλέπαμε;

ΥΓ5. Όπως οι οπαδοί πρέπει να καταλαβαίνουν ότι η θέση τους είναι μέχρι το κάγκελο έτσι και οι πρόεδροι-ιδιοκτήτες θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι ομάδες ανήκουν στον λαό τους και δεν είναι σαν τις άλλες εταιρίες τους.

Τίτλοι τέλους μπήκαν στη σεζόν 2019-20 για τον μπασκετικό ΑΡΗ με τρόπο άκομψο αλλά δίκαιο μιας και οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα αποτελούσε μια κατάφορη αδικία.  Ο ΑΡΗΣ έδειχνε σε σαφώς καλύτερη αγωνιστική κατάσταση σε σχέση με τους ανταγωνιστές του και σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθούσε έδειχνε να κρατάει την τύχη στα χέρια του.  Ακόμη και για τον εξίσου δύσμοιρο συμπολίτη θα ήταν μια άδικη απόφαση μιας και μαθηματικές ελπίδες υπήρχαν. Ωστόσο άλλο να σου μένει η ρετσινιά γιατί έτυχε όταν διεκόπη το πρωτάθλημα να είσαι στη ζώνη του υποβιβασμού και άλλο το θαύμα της παραμονής που έψαχνες να παρουσιάζεται με τη μορφή μιας παγκόσμιας πανδημίας. Η ομάδα έστω και έτσι απέφυγε το χειρότερο σενάριο. Ένα σενάριο αδιανόητο, ακατάληπτο και ανέφικτο για όσους έχουν προλάβει την χρυσή εποχή του μπασκετικού ΑΡΗ αλλά με την παρουσία μας τα τελευταία χρόνια το έχουμε κάνει υπαρκτό και λογικό…

Όσο εύκολη και αν  είναι η κριτική από έναν οπαδό(όπως είναι ο γραφών) μακριά από τις διοικητικές φουρτούνες  δεν είναι επικίνδυνη για την ομάδα όπως είναι η τακτική της μετατόπισης των ευθυνών από τους πρωταγωνιστές των διοικητικών εξελίξεων εδώ και πολλά χρόνια στον ΑΡΗ. Ο ΑΡΗΣ μπορεί να μην κινδύνεψε στην προ Λάσκαρη – Γουλιέλμου εποχή αλλά όλα έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα θα φθάναμε σε αυτό το σημείο. Από το υπερήφανο πλασάρισμα στην εξάδα και  τον θρίαμβο της τετράδας μέχρι τον αποκλεισμό από ομάδα Α2 στο κύπελλο και έναν τελικό ντροπής όπου όλοι έφυγαν χαμογελαστοί εκτός από τους φίλους της ομάδος μας. Ελάχιστα ήταν αυτά που θύμιζαν ΑΡΗ με το χειρότερο από όλα να είναι η ικανοποίηση, η χαρά και η ακατάπαυστη θριαμβολογία για την  κατάκτηση επιμέρους στόχων που ήθελαν ειδική επεξήγηση για να καταλάβεις.  Βραβείο «καλύτερης οικογένειας», βραβείο «ομοψυχίας αποδυτηρίων», βραβείο «στήριξης παίκτη που θα έπρεπε να είχε φύγει μετά την πρώτη προπόνηση», βραβείο «καλύτερου νέου συμβολαίου σε άλλη ομάδα χάρη στον ΑΡΗ», βραβείο  «φιλοτιμίας και προσπάθειας».  Μόνο σαν λάβαρα δεν κρεμάστηκαν στην οροφή του Παλέ δίπλα στους τίτλους του συλλόγου.  Και το χειρότερο από όλα, όλοι οι πρωταγωνιστές εντός και εκτός παρκέ έδειχναν όχι μόνο να τα έχουν αποδεχτεί  και να στηρίζουν αυτή την κατάσταση αλλά να την απολαμβάνουν κιόλας! Σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και η προοπτική της Α2 ή της Β Εθνικής(πριν την αλλαγή του νόμου για την διαγραφή χρεών) για κάποιους να αποτελεί την ευκαιρία που περιμένουν διακαώς για να την αρπάξουν από τα μαλλιά. Και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με κανέναν Λάσκαρη και Γουλιέλμο.

Σίγουρα πρέπει οι μετοχές να αλλάξουν χέρια μιας και στα χέρια του Γουλιέλμου δεν έχουν την παραμικρή αξία αλλά πρώτα θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία του ΑΡΗ μας και  κυρίως όλων όσων εμπλέκονται. Από τους παράγοντες  που νομίζουν ότι  η επιβίωση είναι επιτυχία, των οπαδών της μετριότητας που είναι έτοιμοι να αποθεώσουν τον οποιοδήποτε μπορεί να περπατήσει χωρίς να σκοντάψει πάνω στα παρκέ και τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τον ΑΡΗ και μοιάζουν περισσότερο γραφείο συμβούλων επαγγελματικού προσανατολισμού στον χώρο του μπάσκετ για τον κάθε απίθανο που έχει γοητευτεί από το άθλημα και θέλει να φτιάξει το βιογραφικό του.

Και κάπου εδώ κολλάει και η προοπτική της Ευρώπης. Πόσο άχαρο είναι να διαβάζεις τις αναλύσεις για τα οφέλη της ευρωπαϊκής συμμετοχής από όλους αυτούς που είχαν αναλάβει τον ρόλο να εκλογικεύσουν την απόφαση να στρέψει το βλέμμα του αλλού ο ΑΡΗΣ από κάτι που θεωρούσαμε αυτονόητο και για πολλά χρόνια αποτελούσε την ελπίδα του Αρειανού για χαρές ακόμη και όταν η Αυτοκρατορία είχε κλείσει τον κύκλο της;  Μακάρι η μεταβίβαση των μετοχών που αργά ή γρήγορα θα γίνει να σημαδευτεί παράλληλα με μια τέτοια απόφαση και να πλαισιωθεί όμως με ανθρώπους που δεν θα τη θεωρήσουν από μόνη της ως επιτυχία ή ευκαιρία για προπόνηση και ταξίδια ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Διαφορετικά τόσο η «αξία» των χρεωμένων μετοχών όσο και η πορεία του ΑΡΗ μας θα παραμείνει στον ίδιο μίζερο δρόμο της απόλυτης απαξίωσης. Διεκδικήστε την αλλαγή και ο κόσμος θα στηρίξει ακόμη και αν από τη νέα σεζόν δεν θα έχει καν το δικαίωμα να γεμίσει το θρυλικό Παλέ.

ΥΓ. Αντίστοιχη πορεία με τον ΑΡΗ έχει και ολόκληρο το οικοδόμημα του Ελληνικού μπάσκετ. Είτε μιλάμε για τον «αγωνιστή» Βασιλακόπουλο κόντρα στους φωτογραφικούς νόμους είτε για τη νέα τάξη πραγμάτων του ΕΣΑΚΕ και της Basket League με τις ομάδες των 300 συγγενών και φίλων να κάνουν το κομμάτι τους. Κριτήρια συμμετοχής προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά πάντα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μας. Τελικά τι έχει μεγαλύτερη αξία; ένα γεμάτο γήπεδο ή ένας μπαρουτοκαπνισμένος πρόεδρος με κάποια λεφτά για πέταμα; 

ΥΓ2. Αφού λοιπόν τα κεκλεισμένων των θυρών δεν σας τρομάζουν γιατί τα έχετε συνηθίσει και υπό φυσιολογικές συνθήκες και τα 50-60 άτομα που παρακολουθούσαν  τις (α)διάφορες μπασκετικές εκπομπές παρά τους «υψηλούς» καλεσμένους σε καιρό καραντίνας το βλέπετε θετικό ας κοπεί εντελώς και η κρατική επιδότηση να δούμε τελικά ποιος θα αντέξει. Σίγουρα όχι το Ελληνικο μπάσκετ.

ΥΓ3. Το έχουμε ξαναπεί χίλιες φορές κυρίως για τους νεότερους. Η αξία των αντιπάλων και της όλης διοργάνωσης δίνει αξία στον νικητή. Για να έρθει η κυριαρχία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο άθλημα έπρεπε πρώτα να ισοπεδωθεί σε τέτοιο βαθμό που ούτε οι ίδιες οι ομάδες δεν ενδιαφέρονται. Όχι μόνο για να κατακτήσουν τους εγχώριους τίτλους αλλά ούτε καν για να συμμετέχουν.

ΥΓ4. Και αν νομίζουν οι επιστήμονες εξ Αθηνών ότι οι καλομαθημένοι οπαδοί τους που έχουν εκπαιδευτεί επί δεκαετίες στο να συμμετέχουν μόνο στα πανηγύρια θα αρκεστούν στο να είναι ρολίστες της Ευρωλίγκας στην πορεία θα εκπλαγούν.

ΥΓ5. Και για αυτούς που αρνούνται να καταλάβουν τη διαφορά… Ο ΑΡΗΣ και ο μπάογκ δεν υποβιβάσθηκαν πάνω στο παρκέ και η παραμονή τους στην κατηγορία έστω με αυτόν τον τρόπο δεν έκλεψε τον ιδρώτα κάποιας άλλης ομάδας. Αντιθέτως η ανάδειξη του Παναθηναϊκού ως πρωταθλητή στέρησε την ευκαιρία της ΑΕΚ(ή του Προμηθένα) να κάνει το ντάμπλ κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό όπως ακριβώς τον είχε κερδίσει και στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

ΥΓ6. Μονόδρομος η αλλαγή νοοτροπίας… διαφορετικά στο μέλλον θα καταντήσεις σαν τον Ηρακλή που τερμάτισε 7^ος μετά από πόσα χρόνια απουσίας από την Basket League και αν δεις λίγο τα «ρεπορτάζ»  τους θα  νομίζεις ότι κατέκτησαν κάποιο τίτλο ή ότι κέρδισαν το εισιτήριο τους για την επόμενη Euroleague.

ΥΓ7. Όσο για τον Μποχωρίδη όποιος παρακολουθεί την ομάδα μπορεί να καταλάβει ότι από ένα σημείο και μετά αυτή η σχέση κάνει κακό και στους δύο.

Μια ανάσα έφθασε από την ολική ανατροπή η αγαπημένη μας ομάδα χωρίς όμως τελικά να τα καταφέρει. Η παθιασμένη εμφάνιση με τις 33 τελικές που "ξεγύμνωσαν" την Μόλντε δεν ήταν αρκετά… οι νορβηγοί  εκμεταλλευόμενοι μια αδράνεια στο φινάλε του πρώτου μέρους της παράτασης πήραν τελικά την πρόκριση . Αποθεώθηκε η ομάδα από τον κόσμο που αναγνώρισε την προσπάθεια των παικτών παρά τον πικρό αποκλεισμό.

Εντυπωσιακός ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και στις λεπτομέρειες δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την ολική ανατροπή.  Σωρεία ευκαιριών από τα πρώτα λεπτά, γκολ με φάουλ μαγεία από τον Ματίγια, ασίστ από Φετφατζίδη στην ψυχάρα Δεληζήση και  μαεστρική κεφαλιά από Ντιγκινί  οδήγησαν στο 3-0  βάζοντας φωτιά στο κατάμεστο Κλεάνθης Βικελίδης και πείθωντας ότι η Μόλντε δεν έχει καμία τύχη. Ένα λάθος στο τεχνητό οφσάιντ και μια κακή εκτίμηση του Κουέστα όμως έδωσαν το γκολ πρόκρισης στους νορβηγούς μη επιτρέποντας να κορυφωθεί το κιτρινόμαυρο πάρτι. Τα εναπομείναντα λεπτά η ομάδα πάλεψε, έκανε ευκαιρίες χωρίς όμως να καταφέρει κάτι παραπάνω. Έπαιξε τον ρόλο του και ο διαιτητής που πέρα από την γενικότερη εχθρική αντιμετώπιση αρνήθηκε την δεύτερη κίτρινη στον παίκτη της Μόλντε σε ξεκάθαρο χτύπημα με τον αγκώνα λίγο πριν το 90'.

Τελικά ο ΑΡΗΣ με το παιχνίδι του σήμερα απέδειξε ότι πέρα από τα ατομικά λάθη υπερεκτίμησε τους Νορβηγούς και αποκλείστηκε από το πρώτο παιχνίδι όπου προσπάθησε να παίξει πονηρά και όχι στα ίσια διεκδικώντας και εκεί τη νίκη. Το 3-0 ανάγκασε τον Παντελίδη να κατεβάσει την ομάδα με μια πιο ορθολογική επιθετικογενής ενδεκάδα όπου θα μπορούσε να κάνει την ανατροπή. Και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε σήμερα. Τα τρεξίματα του Σάσα στον χώρο του κέντρου απελευθέρωσαν τον Ματίγια όπου πέρα από το γκολ ήταν  ο Ματίγια που περιμένουμε να δούμε φέτος.  Ο Φετφατζίδης από τα πλάγια ήταν μια μόνιμη απειλή για την Μόλντε, ο Ντιγκινί έδινε τις απαραίτητες βοήθειες στον Ιντέγε όπου για ακόμη ένα παιχνίδι αν και δεν σκόραρε έδωσε μάχες και άνοιξε χώρους για τους συμπαίκτες του. Συγκινητικός ο Δεληζήσης που ακόμη και όταν επιστρέψει ο Βέλεθ ίσως να πρέπει να πάρει φανέλα βασικού. Πολλοί καλοί και οι Σούντγκρεν και Κόρχουτ ενώ και ο Ρόζ σήμερα απέφυγε τα λάθη. Εξαιρετικός ο Μαρτίνες που για ακόμη μια φορά κλείνει πονηρά το μάτι στον Παντελίδη δείχνοντας του ότι αξίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Φανερά ανέτοιμος ο  Λάρσον όπως και ο Γιουνές που δεν μπόρεσαν να έχουν ουσία στο παιχνίδι τους. Λίγα πράγματα από τον Τόνσο και σήμερα αν και δεν αγωνίσθηκε πολύ.  Θετικός ο Μπάσα στα λεπτά που αγωνίσθηκε. Μοιραίος συνολικά σε αυτές τις 2 αναμετρήσεις  ο Κουέστα που παρά τις καλές αποκρούσεις τα λάθη του επισκιάζουν τα πάντα και είναι ίσως μια θέση που θα πρέπει να ενισχυθούμε στην πορεία.

Μπορεί το ευρωπαϊκό όνειρο να έσβησε πρόωρα αλλά ο φετινός ΑΡΗΣ δείχνει ότι μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει.   Η πρόκριση ήταν η ουσία της σημερινής αναμέτρησης αλλά για αυτήν την παθιασμένη ομάδα και τρελαμένο λαό που πίστεψαν και κυνήγησαν μέχρι τέλους την πρόκριση αξίζει μόνο σεβασμός και υπερηφάνεια. Συνεχίζουμε πιο δυνατά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Η ομάδα με την σημερινή της εμφάνιση έδιωξε τα σύννεφα πάνω από το Κλ.Βικελίδης πριν καλά καλά μαζευτούν. 2-3 μεταγραφικές πινελιές και αυτή η ομάδα θα είναι υπερπλήρης.

ΥΓ2. Είχες και την ατυχία να έχεις Λάρσον και Γιουνές τραυματίες…

Σπουδαία πρόκριση πήρε η αγαπημένη μας ομάδα στην Κύπρο όπου υπέταξε την ΑΕΛ σε ένα αγχωτικό παιχνίδι. Χρυσός σκόρερ από την άσπρη βούλα ο Ντιγκινί ενώ διακριθέντες ήταν και οι Μπάσα με τον Ιντέγε που ήταν και οι πρωταγωνιστές της φάσης του πέναλτι. Τρελά πανηγύρια από τον κόσμο του ΑΡΗ στο γήπεδο της Λάρνακας που θύμισε Κλ.Βικελίδης!

Μπορεί ο ΑΡΗΣ να μην επανέλαβε την εντυπωσιακή εμφάνιση του πρώτου αγώνα αλλά είχε ουσία στο παιχνίδι του. Οι παίκτες του Σ.Παντελίδη παρουσιάστηκαν πιο ψύχραιμοι και διαβασμένοι και με εξαίρεση ένα εικοσάλεπτο στο πρώτο ημίχρονο μετά το γκολ δεν απειλήθηκαν ιδιαίτερα. Ιδιαίτερα στο Β ημίχρονο είδαμε μια ηρεμία και μια συγκέντρωση που βραχυκύκλωσε τους αντιπάλους μας. Μόνο η αποτελεσματικότητα έλειψε και σήμερα στην τελική προσπάθεια μιας και υπήρχαν αρκετές φάσεις  όπου ένα άγγιγμα θα ήταν αρκετό για να γίνει το 0-2. Η τύχη αυτή τη φορά ήταν με το μέρος μας και τα διαιτητικά λάθη δεν ήταν μονόπλευρα. Πολύ καλός ο Μπάσα που απέφυγε τα λάθη και ήταν στις φάσεις όπως και ο Ιντέγε που παρά τις ευκαιρίες που έχασε ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις και απασχολούσε διαρκώς την αντίπαλη άμυνα. Προσπάθησε ο Φετφατζίδης όσο αγωνίσθηκε χρειάζεται όμως χρόνο για να αρχίσει να βρίσκεται καλύτερα με τους συμπαίκτες του. Καλά στάθηκε και το δίδυμο Βέλεθ και Ροζ όπως και ο Κουέστα που αν και δεν απέφυγε κάποια λαθάκια είχε 2 καθοριστικές επεμβάσεις. Νικητής στην σκακιέρα των προπονητών ο Σάββας Παντελίδης με τις αλλαγές που έκανε και ιδιαίτερα την χρησιμοποίηση του Τόνσο που ήταν εξαιρετικός αλλά και τις διαφοροποιήσεις στο αρχικό πλάνο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να έρθει αυτή η πρόκριση.

Ανώτερος ο ΑΡΗΣ μας και στα 2 παιχνίδια πήρε αυτό που άξιζε και ήθελε τόσο πολύ. Τα παιχνίδια με την Μόλντε είναι πολύ κοντά και κάθε δευτερόλεπτο θα πρέπει να αξιοποιηθεί ώστε να παρουσιαστούμε ακόμη πιο έτοιμοι στη συνέχεια. Ωστόσο αυτή η πρόκριση έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία και είναι μια επιτυχία που βάζει τις βάσεις για μια ονειρική χρονιά! Συνεχίζουμε δυνατά… πιο δυνατά… ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ!!!!

ΥΓ. Φυσικά και υπάρχουν κενά στο ρόστερ όπως υπάρχουν και ανέτοιμοι παίκτες. Και εδώ ακριβώς φαίνεται πόσο σημαντικό είναι που διατηρήθηκε ο βασικός κορμός από πέρσι!

ΥΓ2. Που να βρει και ρυθμό και να αρχίζει να σκοράρει το θηρίο στην επίθεση… θα τρίβουμε τα μάτια μας!

ΥΓ3. Να σκάσει και η μεταγραφή Γκαρσία και δέσαμε!

ΥΓ4. Δώσαμε και μερικούς βαθμούς στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Στον ρυθμό της πρώτης αναμέτρησης κόντρα στην ΑΕ Λεμεσού κινείται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ με την δίψα του για πρόκριση-διάκριση στο EuropaLeagueνα είναι η κινητήρια δύναμη. Τα εισιτήρια για το σημερινό παιχνίδι σχεδόν έχουν εξαφανισθεί και όλα δείχνουν ότι η επιστροφή του ΑΡΗ στην Ευρώπη θα γίνει σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης!

Στο φιλικό με τον Ατρόμητο μπορεί ο ΑΡΗΣ μας να μην εντυπωσίασε, ωστόσο έδειξε σημαντική βελτίωση κάτι που ίσως είναι το σημαντικότερο στοιχείο που απαιτείται αυτή την χρονική περίοδο για κάθε ομάδα. Ο Σάββας Παντελίδης έδειξε τις προθέσεις του για το αυριανό παιχνίδι και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η ενδεκάδα που είδαμε κόντρα στον Ατρόμητο θα είναι αυτή που θα επιλέξει και για τον αγώνα με τους κύπριους.  Αυτό που ίσως να αλλάξει τελευταία στιγμή τα πλάνα του είναι η ταχεία ανάρρωση του Λάρσον που ακολούθησε κανονικά τις τελευταίες προπονήσεις και συμπεριλήφθηκε κανονικά στην αποστολή. Παράλληλα οι χαμηλές πτήσεις του Τόνσο  προβληματίζουν τον κόουτς και ίσως αυτός να είναι και ο σημαντικότερος λόγος που τελικά θα επιλέξει είτε να ξεκινήσει κατευθείαν με Λάρσον στα πλάγια και Ντιγκινί ως αντί-Τόνσο ή αν αφήσει τον Σουηδό στον πάγκο να προτιμήσει να ρίξει στην μάχη τον Μαρτίνες που στην προετοιμασία και στα φιλικά ήταν πιο ουσιαστικός από τον Τόνσο. Στην άμυνα η τετράδα των Κόρχουτ, Ρόουζ, Βέλεθ και Σούντγκρεν δύσκολα θα αλλάξει όπως και τα 2 αμυντικά χαφ με του Μπάσα και Ματίγια λογικά να είναι αυτοί που θα προτιμηθούν. Όσο αφορά τον αντίπαλο μας δεν έχουμε πολλά στοιχεία αλλά και μόνο το ότι η κυπριακή ομάδα αποτελείται κατά κύριο λόγο από ξένους αθλητές δείχνει ότι αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και πρωταρχικός στόχος για το αποψινό παιχνίδι πρέπει να είναι το μηδέν παθητικό. Αν κρατήσουμε ανέπαφη την εστία μας μέσα στο παιχνίδι διαβάζοντας τον αντίπαλο θα μπορέσουμε αφού επιβάλλουμε τον ρυθμό μας να εκμεταλλευτούμε κάποια από τις ευκαιρίες που θα μας δοθεί. Όπως όμως και να εξελιχθεί ο σημερινός αγώνας θα πρέπει ο Παντελίδης και οι παίκτες του να έχουν στην άκρη του μυαλού ότι θα υπάρχει και ρεβάνς.

Στιγμές Αρειανής παράνοιας ζούμε όλοι μέσα στο κατακαλόκαιρο κάτι που δείχνει πόσο ανάγκη είχε ο Αρειανός οπαδός την κανονικότητα. Και όταν μιλάμε για κανονικότητα στον ΑΡΗ εννοούμε να έχουμε μια σοβαρή διοίκηση που να μας προσφέρει μια ανταγωνιστική ομάδα χωρίς τα "αγκάθια" του παρελθόντος.  Αυτό φαίνεται να το έχει πετύχει ο Θ.Καρυπίδης και οι συνεργάτες του και σήμερα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας όλοι μαζί να απολαύσουμε τις θετικές συνέπειες αυτής της προσπάθειας. Ντυνόμαστε στα κίτρινα, πλημυρίζουμε το Κλ.Βικελίδης, χαζεύουμε τους Κύπριους και κάνουμε το αποφασιστικό βήμα πρόκρισης! ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!

ΥΓ. Εκεί στον ΑΣ και στην ΚΑΕ να νομίζετε ότι θα σας προσπεράσουμε έτσι απλά είστε γελασμένοι.