Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και την διασφάλιση της Ευρωπαϊκής συμμετοχής παρά τις ύστατες προσπάθειες της «εξυγίανσης» ήρθε η ώρα να κάνουμε το ταμείο όλων όσων βιώσαμε φέτος στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού. Η χρονιά αναμφίβολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως καρδιογράφημα με τις στιγμές που ο ΑΡΗΣ μας έμοιαζε «νεκρός» αγωνιστικά να είναι κάμποσες αλλά και την αντίδραση που πάντα ακολουθούσε να επιβεβαιώνει το πνεύμα του μαχητή που χαρακτηρίζει διαχρονικά τον σύλλογο μας και γουστάρουμε να βλέπουμε ανεξαρτήτως μπάτζετ και ειδικών συνθηκών.

ΟΙ ΥΨΗΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ

Με τον ΑΡΗ την περασμένη αγωνιστική σεζόν να σπάει τα κοντέρ και να βρίσκεται στην μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος στην 2^η θέση(και στην 1^η αρκετές στιγμές) λογικό είναι στην αφετηρία της επόμενης σεζόν να θέλεις να επαναλάβεις μια ίδια πορεία αλλά και να κάνεις το βήμα παραπάνω. Βήμα παραπάνω στο πρωτάθλημα αλλά κυρίως στο κύπελλο και στην Ευρώπη. Όταν μάλιστα στη θεωρία έγιναν ηχηρές μεταγραφές όπως αυτές του Καμαρά και του Εντιαγέ γιατί όχι να μην το πιστέψεις. Στην πράξη όμως τα λάθη αποδείχθηκαν πολλά. Γυμνή η ομάδα στην Ευρώπη και ένα «μπόλιασμα» παικτών που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τους τραυματισμούς και την αστάθεια παικτών που περιμέναμε το κάτι παραπάνω τότε το ότι  ο ΑΡΗΣ ξέμεινε από λύσεις και επιλογές σε αρκετά σημεία μέσα στη σεζόν ήταν κάτι το φυσιολογικό. Η δε μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου και το φαινόμενο Μήτρογλου ανέδειξε και άλλα προβλήματα βάζοντας για τα καλά στην εξίσωση της διαφαινόμενης αποτυχίας και τον έως τότε ρέκορντμαν προπονητή Άκη Μάντζιο. Η αλλαγή του Μπούργος μάλλον ήρθε καθυστερημένα αλλά όπως φάνηκε πρόλαβε να γλιτώσει την ομάδα από την ολική αποτυχία.

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΑΚΙ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΑ «BALLS» ΠΑΙΚΤΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ

Διπρόσωπος ο ΑΡΗΣ σχεδόν όλη την χρονιά. Έντονη δικαιολογημένη κριτική σε παίκτες και προπονητή με μνημειώδεις αποτυχίες όπως την πεντάρα από τα Γιάννενα και το κάζο από την Λαμία. Και όμως ο κόσμος ήταν πάντα εκεί δίπλα στην ομάδα να προσπαθεί να υπενθυμίσει στους παίκτες ότι είναι καλύτεροι από αυτό που παρουσιάζουν. Και όπως φάνηκε στην πορεία και οι παίκτες με τη σειρά τους έδειξαν κάμποσες φορές μέσα στη χρονιά ότι παρά τις όποιες ατυχίες ήταν αποφασισμένοι να παλέψουν. Ο ερχομός του Μπούργος άλλαξε αρχικά την ψυχολογία και στη συνέχεια μεταμόρφωσε και «τακτικά» την ομάδα. Παίκτες που δεν υπήρχαν στο ροτέισον εμφανίσθηκαν και από εκεί που δεν υπήρχαν λύσεις παρουσιάστηκαν παίκτες με καταλυτικό ρόλο στην τελευταία στροφή του πρωταθλήματος. Δύσκολα να ξεχωρίσεις κάποιον ως MVP της φετινής χρονιάς μιας και όλοι σχεδόν είχαν τις καλές και τις κακές στιγμές και δύσκολα μπορείς να επικεντρωθείς στον έναν παίκτη που έκανε την διαφορά. Ακόμη και αν αυτή η ομάδα στα περισσότερα παιχνίδια έδειχνε να έχει πρόβλημα «χημεία», τόσο στις ήττες όσο και στις νίκες ήταν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας.

Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΚΤΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΗΧΗΡΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΗΝ «ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ»

Συνεχίζει να λείπει ένας τίτλος, γράψαμε μια μαύρη σελίδα στο κύπελλο, φάγαμε μια ιστορική πεντάρα μέσα στην έδρα μας αλλά η χρονιά δεν είχε μόνο αυτές τις στιγμές. Ο ΑΡΗΣ τερμάτισε όπως και πέρσι 3^ος με μόλις 2 βαθμούς διαφορά από τη 2^η θέση που αν κάτσεις να αναλογιστείς τις συνθήκες είναι να γελάς με το ξεφτιλίκι των ανταγωνιστών σου. Ναι ο Ολυμπιακός και φέτος είχε μια πολύ πιο δυνατή και πλήρης ομάδα σε σχέση με τον ΑΡΗ μας και ακόμη και αν είχαμε το 50-50 εξασφαλισμένο από την αρχή μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος δύσκολα να τον προσπερνούσαμε. Για τους υπόλοιπους όμως δεν ισχύει το ίδιο. Τι και αν είχαν πολλαπλάσιο μπάτζετ, έπαιρναν πέναλτι σαν στραγάλια σε παρέλαση, έπαιζαν φιλικά, έβαζαν Έλληνες διαιτητές όποτε τους είχαν ανάγκη, τραμπούκιζαν και προπαγάνδιζαν με κάθε ευκαιρία… η βαθμολογία τους ξεμπροστιάζει. Ακόμη και τον πρωταθλητή των πέναλτι μπαογκ που τερμάτισε πιο ψηλά.  Και για να μην ξεχνιόμαστε… σε μια ακόμη χρονιά με την υπόθεση Ντουρμισάι να μας βασανίζει και έναν απίθανο -6 από το πουθενά να πλαστογραφεί την βαθμολογία του πρωταθλήματος πριν καν ξεκινήσει. Φυσικά και θα πανηγυρίσουμε έξαλλα τον θρίαμβο επί της ΑΕΚ και θα νιώσουμε υπερήφανοι για αυτή την 3^η θέση. Από την άλλοι οι ανταγωνιστές μας επιδιώκουν την κατάργηση των πλέιοφς με την ελπίδα να μην χάνουν 2-3 φορές τη χρονιά από τον ΑΡΗ και πιθανόν το τέλος των ξένων διαιτητών… και γιατί όχι και του VAR. Άλλωστε μότο του ΠΟΚ4 ή του big-πορδ είναι το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Σεβαστή η κάθε άποψη συνΑρειανού αλλά η κριτική που δέχεται ο πρόεδρος από μια μικρή μερίδα του κόσμου ώρες ώρες φαντάζει ακατανόητη. Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στον ΑΡΗ είχε δεκάδες ευκαιρίες να «πηδήξει από το καράβι» ή αν απλά ήταν «φυτευτός» όπως θέλανε και θέλουν να μας πείσουν να ανακοινώσει ένα καθεστώς «οικονομικής εξυγίανσης» όπως τόσοι και τόσοι που έχουν περάσει από τις διοικήσεις του ΑΡΗ μας στο ποδόσφαιρο αλλά και σε άλλα τμήματα του συλλόγου. Από τις επιπτώσεις της πανδημίας, τα παλιά χρέη(αυτά που θα σβηνόντουσαν με το χαρακίρι της Γ Εθνικής), το κυνήγι από την «παράγκα» του Ελληνικού ποδοσφαίρου, τις δύσκολες αγωνιστικές στιγμές και την συντονισμένη προπαγάνδα εναντίον του, είχε την ευκαιρία για να το κάνει. Αντ’ αυτού είναι εδώ, πληρώνει και ψάχνει τρόπους να κάνει τον ΑΡΗ μεγαλύτερο. Φυσικά θα κάνει και λάθη μιας και δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή της απόλυτης επιτυχίας.

ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

Η γλυκιά γεύση που μας άφησε ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ στο φινάλε της σεζόν έχει πολλές ερμηνείες. Σίγουρα δεν έχει τον πολυπόθητο τίτλο που διακαώς θέλουμε. Από την άλλη η καθιέρωση στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας σε ένα πρωτάθλημα όπου η λέξη «ισονομία» απουσιάζει επιδεικτικά είναι το απαραίτητο βήμα για να φθάσει ο ΑΡΗΣ εκεί όπου όλοι επιθυμούμε. Πλέον όλοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πορεία του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια δεν είναι ένα πυροτέχνημα ενώ και τα «χαστούκια» στην ΕΠΟ έχουν τρομοκρατήσει τους «τσιφλικάδες» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με τον Καρυπίδη αποφασισμένο να πετύχει, τον Μπούργος στο τιμόνι και μια βάση παικτών που νιώθουν πλέον από ΑΡΗ, τα καλύτερα έρχονται!

ΥΓ. Ακόμη παραμένουμε εγκλωβισμένοι με την υπόθεση Ντουρμισάι, όλη την χρονιά παίζαμε με το -6 χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν η πραγματική βαθμολογία ενώ και στο φινάλε έγινε η ύστατη προσπάθεια να μας κλέψουν το ευρωπαϊκό εισιτήριο και να το χαρίσουν στην ΑΕΚ. Και όμως αυτοί της ΕΠΟ είναι ακόμη στη θέση τους, έχουν μούτρα και μιλάνε δημόσια και οι «μεγάλοι» του ΠΟΚ4 ισχυρίζονται ότι θέλουν να κερδίζουν τα πάντα με την αξία τους μέσα στο γήπεδο. Προφανώς αυτό ισχύει μόνο στην περίπτωση του ποακ με τις κάρτες υγείας που τους χάρισαν τη θέση που οδηγούσε στα προκριματικά του CL. Κατά τα άλλα εμείς έχουμε τα πάρε δώσε με τον Πειραιά…

ΥΓ2. Μέσα σε όλα που βιώσαμε αυτή την περίεργη χρονιά υπήρχε και η στυγερή δολοφονία του Άλκη υπό τον μανδύα της οπαδικής αντιλαπότητας. Δύσκολα να εξηγήσεις σε κάποιον εκτός ΑΡΗ πόσο μας επηρρέασε όλο αυτό, άδικο για τους οικείους του και τη μνήμη του παιδιού να αναφέρετε αυτή η τραγωδία σαν κάτι που επηρρέασε τους υπόλοιπους. Ευθύνη όλων μας να κρατήσουμε τη μνήμη του ζωντανή. Μπράβο στην ΠΑΕ για τον συμβολισμό στα νέα διαρκείας.