Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στον ΟΦΗ να αντιδράσει και με τον συνήθη ύποπτο Μορόν που σκόραρε 2 φορές πήρε τη σημαντική νίκη! Ανώτερος ο ΑΡΗΣ μας σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα με την αναποτελεσματικότητα, την ατυχία και τον Κατσικογιάννη και το VAR να είναι τα μοναδικά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσει. Μια νίκη που θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα βάσει της εικόνας του αγώνα αλλά από την στιγμή που πήραμε τους 3 βαθμούς ελάχιστη σημασία έχει.

ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Με τον Ουζουνίδη να φαίνεται να έχει βρει για τα καλά ένα σταθερό σχήμα ο ΑΡΗΣ μπήκε από την αρχή του αγώνα με την ίδια σοβαρότητα και συγκέντρωση που είχε δείξει στην Τρίπολη. Με ευκολία κυκλοφορούσαμε την μπάλα προς την επίθεση και με γρήγορες μεταβιβάσεις καταφέρναμε κυρίως από τα πλάγια να γινόμαστε απειλητικοί. Παράλληλες σέντρες που ήθελαν ένα τσαφ για να καταλήξουν στα δίχτυα, σουτ που κατέληγαν μακριά από την εστία ή κόντραραν στα σώματα με την μπάλα να μην μας κάνει το χατίρι και μερικές αποκρούσεις του πολύ καλού Ναούμοφ ήταν η εικόνα ενός ημιχρόνου με τον ΑΡΗ απόλυτο κυρίαρχο. Όσο όμως δεν έμπαινε το γκολ υπήρχε το γνωστό άγχος.

Η ΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ

Ότι δεν κατάφεραν ξανά και ξανά να πετύχουν οι παίκτες μας με τις ατελείς επιθετικές τους προσπάθειες το κατάφερε τελικά ο Μορόν από τα 11 βήματα στο 61. Ο Κουμπαράκης στο VAR είδε το καθαρό χέρι και ο Ισπανός με ωραία εκτέλεση έκανε το 1-0. Ο ΟΦΗ ξαφνικά εμφανίσθηκε στο γήπεδο χωρίς όμως να γίνεται απειλητικός. Αντιθέτως ο ΑΡΗΣ κατάφερε και βρήκε έστω και με τυχερό τρόπο το 2^ο γκολ από τον Μεντίλ όμως ο Κατσικογιάννης και VAR συνεργάστηκαν άψογα και βρήκαν παράβαση  για να το ακυρώσουν. Παράβαση που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν δει τη φάση. Βέβαια ο Κατσικογιάννης από την αρχή του αγώνα είχε καταφέρει να επιβεβαιώσει τις φήμες αφήνοντας επιδεικτικά το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μας ατιμώρητο όπως και τους ψεύτικους τραυματισμούς καθυστερήσεις ακόμη και εκεί που δεν υπήρχε καν υποψία για αληθινό τραυματισμό. Τέλος στο άγχος που παραδοσιακά προκαλεί αυτό το εύθραυστό 1-0 έδωσε και πάλι ο Μορόν στο 93! Ο Ισπανός έκλεψε την μπάλα στο κέντρο, κουβάλησε την μπάλα μέχρι την αντίπαλη εστία και με ωραίο σουτ έγραψε το τελικό 2-0! Κλειδώνοντας με τον καλύτερο τρόπο μια νίκη που δικαιούταν η ομάδα μας χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ

Με τον ΑΡΗ μας να καλείται να διατηρήσει τα κεκτημένα χωρίς καν να γνωρίζει αν αυτός ο δρόμος θα οδηγήσει τελικά στην Ευρώπη υπήρχε ο φόβος ότι η ομάδα μπορεί να έχανε εντελώς τη συγκέντρωση της σε αυτά τα πλέιοφς . Στην πράξη όμως βλέπουμε τον Μαρίνο Ουζουνίδη να έχει καταφέρει να βρει ένα σχήμα αλλά και γενικότερα να έχει πείσει τους παίκτες του να παραμείνουν σοβαροί και να μπαίνουν αποφασισμένοι στα παιχνίδια. Έτσι παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, έτσι ακριβώς τον είδαμε και σήμερα. Με τους περισσότερους παίκτες να έχουν θετική παρουσία το μόνο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί ήταν ο γρίφος του γκολ. Όπως στο γκολ του Μεντίλ όπου κακώς ακυρώθηκε η τύχη μας χαμογέλασε σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες τίποτα δεν μας πήγαινε καλά. Σίγουρα όταν σουτάρεις στα περιστέρια ή δεν δίνεις την σωστή πάσα έχεις την ευθύνη αλλά στο ποδόσφαιρο έχουμε δει ότι χωρίς λίγη τύχη δεν πας πουθενά.  Η αντίδραση μετά το 1-0 δεν ήταν καλή γιατί χάσαμε τον έλεγχο του ρυθμού και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να διορθωθεί για τη συνέχεια. Στο σύνολο όμως του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας ήταν κατά πολύ καλύτερος και αυτό είναι που μετράει.

ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ

Με τον Λορέν Μορόν να συνεχίζει και σήμερα την καλή παράδοση που έχει κόντρα στον ΟΦΗ ο ΑΡΗΣ μας πήρε τους 3 βαθμούς κερδίζοντας με 2-0 σε ένα παιχνίδι που βάσει της εικόνας θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα. Το σημαντικό όμως είναι ότι η ομάδα όχι μόνο έκανε το 2 στα 2 σε αυτή τη σειρά αγώνων αλλά έχει δείξει ως τώρα ένα στιβαρό πρόσωπο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους αντιπάλους του. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να μπούμε στην τετράδα κανείς δεν μπορούσε να θεωρήσει δεδομένη αυτή την καλή εικόνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Ουζουνίδη και τους παίκτες του. Η καλή αρχή έγινε, περιμένουμε και την ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Ρε κάτι συμπτώσεις! Από το 61΄ που σκόραρε ο Μορόν και μετά, ούτε μια φορά δεν παρέμειναν κάτω οι παίκτες του ΟΦΗ σε αντίθεση με τις εκνευριστικές καθυστερήσεις που προηγήθηκαν.

Σημαντική νίκη στην προσπάθεια εξασφάλισης της 5^ης θέσης πήρε ο ΑΡΗΣ μας στην πρεμιέρα των πλέιοφς διατηρώντας το προβάδισμα των 3 βαθμών από τους ανταγωνιστές του. Η κούρσα του Μεντίλ από τα πλάγια που σέρβιρε το 0-1 στον Μπράμπετς και το ωραίο πλασέ του Σαβέριο διαμόρφωσαν το τελικό 0-2. Άρεσε η ομάδα με την αποτελεσματικότητα της και τον τρόπο που διαχειρίστηκε το παιχνίδι μοιράζοντας χαμόγελα στους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στην Τρίπολη αλλά και όλους όσους παρακολούθησαν την αναμέτρηση από μακριά.

ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ

Χωρίς διάθεση να ρισκάρει ο Ουζουνίδης παράταξε ακριβώς την ίδια ενδεκάδα με την ΑΕΚ και ως ένα βαθμό διατήρησε και την ίδια φιλοσοφία. Προσεκτική η ομάδα σε κάθε της κίνηση, με ψυχραιμία κυκλοφορούσε την μπάλα βγαίνοντας διστακτικά προς την επίθεση αλλά χωρίς να γίνεται ευάλωτος στα μετόπισθεν. Κάτι που μας επέτρεψε να έχουμε τον έλεγχο του αγώνα και να γινόμαστε απειλητικοί ακόμη και όταν απέναντι μας είχαμε μια οργανωμένη άμυνα. Τα σουτ του Νταρίντα(2 φορές) και του Μόντσου δεν βρήκαν στόχο, οι εμπνεύσεις του Σπίκιτς δεν είχαν νόημα, η επέλαση όμως του Μεντίλ από τα πλάγια ήταν αυτή που οδήγησε στο γκολ. Σε μια από τις γνωστές του κινήσεις έβαλε με ταχύτητα και δύναμη τον αμυντικό στην πλάτη, έβγαλε την παράλληλη σέντρα στη μικρή περιοχή και έδωσε την ευκαιρία στον επερχόμενο Μπράμπετς με ωραία προβολή να ανοίξει το σκορ στο 37’!

ΕΛΕΓΞΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ, ΒΡΗΚΕ 2^Ο ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το ζητούμενο μετά το 0-1 και λαμβάνοντας υπόψη τις «ανατροπές-κηδείες» που μας έχει κάνει η Τρίπολη ήταν η διατήρηση της συγκέντρωσης. Οι παίκτες του Ουζουνίδη σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα, συνέχισαν να έχουν την κατοχή, να κυκλοφορούν σωστά την μπάλα και να μην επιτρέπουν στον αντίπαλο να γίνει απειλητικός. Αποκορύφωμα αυτής της ορθολογικής αγωνιστικής συμπεριφοράς ήταν η φάση του 57’ με τον Σαβέριο να υποδέχεται σε πλεονεκτική θέση την πάσα του Σιφουέντες και με ένα ιδανικό πλασέ να στέλνει την μπάλα στη γωνία της εστίας του Παπαδόπουλου. Η κόκκινη κάρτα(μέσω VAR) στο ξεκάθαρα αντιαθλητικό χτύπημα του Γκονζάλες(θυμίζοντας Μήτογλου) άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Ισορροπίες που παρά την μαχητικότητα των 10 του Αστέρα και την καθίζηση των παικτών μας δεν μπορούσαν να αλλάξουν.

ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ

Το εγκεφαλικό παιχνίδι των Μόντσου-Σιφουέντες στο κέντρο και η σταθερότητα των Φαμπιάνο και Μπράμπετς στα μετόπισθεν ήταν αυτά τα στοιχεία που επέτρεψαν στην ομάδα μας να επιβάλλει τους δικούς του όρους στην αναμέτρηση και να έχει από το ξεκίνημα τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Ήταν φανερό ότι παρόλο που υπήρχε αργή ανάπτυξη μεσοεπιθετικά και έλλειψη εμπνεύσεων ο ΑΡΗΣ έψαχνε τις στιγμές του για το γκολ ακόμη και κόντρα σε οργανωμένη άμυνα. Στιγμές σαν και αυτές που εκμεταλλεύτηκε ο Μεντίλ(το μισό γκολ είναι δικό του), ο Μπράμπετς και ο Σαβέριο. Γενικότερα η ομάδα με τον τρόπο που αγωνιζόταν απόπνεε μια σιγουριά ότι εύκολα ή δύσκολα θα το κέρδιζε το παιχνίδι όπως ακριβώς το πέτυχε. Έλειψε για άλλη μια φορά το killer instinct από την στιγμή που έμειναν οι αντίπαλοι μας με 10 παίκτες αλλά από την στιγμή που εύκολα κρατούσε το μαξιλαράκι του 0-2 ελάχιστη σημασία έχει.

ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η ομάδα μας την προσπάθεια της σε αυτά τα άχαρα πλέιοφς κερδίζοντας στην Τρίπολη με 2-0! Αυτή τη φορά δεν έβρεχε…  οι παίκτες μας ήταν συγκεντρωμένοι, αποτελεσματικοί και πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε. Πλέον με τα 2 συνεχόμενα εντός έδρας έχουμε την ευκαιρία να τελειώσουμε αυτή την παρωδία μια ώρα νωρίτερα. Το αν θα έχει νόημα ή όχι η 5^η θέση θα αργήσουμε να το μάθουμε. Κάθε νίκη όμως της ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΣ είναι χαρά!

ΥΓ. Άλλο παιχνίδι έβλεπε μάλλον ο Παντελίδης.

ΥΓ2. Τους γράφουμε τους 3 βαθμούς ή είναι 2 και ένα το κρατούμενο... ανάλογα με το πως θα εξελιχθούν τα πλέιοφς στην πορεία;

Σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι με λίγες σημαντικές στιγμές ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στο Χ και στους 0 βαθμούς(!!!) παρόλο που για περίπου 35΄ έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Ανεξήγητα διστακτική η ομάδα, σε κακή βραδιά οι περισσότεροι παίκτες, απογοητευτική η διαχείριση από τον Ουζουνίδη. Προσπάθησε ο κόσμος να αφυπνίσει την ομάδα και να την «πιέσει» να παλέψει για τη νίκη, στο τέλος όμως έφυγε σκασμένος και με μια τεράστια απορία για όλο αυτό που παρακολούθησε.

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ

Με όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους, την ΑΕΚ με τσακισμένη ψυχολογία και την ισοπαλία να μην έχει κανένα νόημα η λογική έλεγε ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να έχει μοναδικό στόχο τη νίκη. Έλα όμως που στην πράξη είδαμε ένα άλλο έργο. Κόντρα σε μια ΑΕΚ που ήθελε αλλά δεν μπορούσε ο ΑΡΗΣ προτίμησε να αναλωθεί σε μια ανούσια κυκλοφορία στα μετόπισθεν έχοντας μονίμως το μυαλό του στην άμυνα. Τόσο κολλημένος στο να προσέξει τα νώτα του που ακόμη και όταν του δινόταν η ευκαιρία να φύγει γρήγορα στην αντεπίθεση ή να πιέσει σε καταστάσεις όπου ήταν ολοφάνερο ότι η άμυνα της ΑΕΚ φλέρταρε με το λάθος πάντα δίσταζε σπαταλώντας κάθε υποψία απειλής προς την αντίπαλη εστία. Ένα ολόκληρο ημίχρονο σπαταλήθηκε με τον ΑΡΗ να αμύνεται και να καθυστερεί δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι κυλάει ιδανικά προς την πλευρά μας.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ

Μπορεί η ΑΕΚ να μην μας άγχωνε με την εικόνα της αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν η ομάδα που προσπαθούσε να κερδίσει. Και ίσως στο τέλος να τα κατάφερνε αν δεν γινόταν η φάση του 58’ όπου ο Μορόν χόρεψε τους αντιπάλους του, ο Μήτογλου θίχτηκε που τον έκανε χαζό ο Ισπανός και απάντησε με ένα εσκεμμένο τάκλιν από πίσω. Κίνηση που ο Γερμανός ρέφερι ενστικτωδώς τιμώρησε ορθώς με απευθείας κόκκινη κάρτα παρά τις αντιδράσεις των ανθρώπων της ΑΕΚ και την σκανδαλώδη  παρέμβαση του VAR.  Με παίκτη παραπάνω λες δεν γίνεται… θα βγούμε μπροστά, θα το ψάξουμε το γκολ και ίσως το βρούμε. Και όμως όχι! Ουζουνίδης και παίκτες είχαν άλλη άποψη και προτίμησαν να διαχειριστούν το αριθμητικό πλεονέκτημα χωρίς να ρισκάρουν καθόλου. Μάλιστα το έκαναν σε τέτοιο βαθμό που επέτρεψαν την ΑΕΚ των 10 παικτών να φαίνεται ακόμη πιο απειλητική από ότι όταν έπαιζε με 11. Και κάπως έτσι αποφύγαμε την ήττα από την ΑΕΚ χωρίς όμως να κερδίσουμε βαθμό.

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Τι must win games, τι προκρίσεις, τι τελικοί ο ΑΡΗΣ μας δυστυχώς στα κρίσιμα συνήθως μας κερνάει πίκρα… Σήμερα όμως ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του σε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία πρόσθεσαν και κάτι το ανεξήγητο. Ανεξήγητο όπως η επιλογή να παίξεις για το Χ σε ένα παιχνίδι όπου ήξερες ότι το Χ δεν σου δίνει βαθμό. Το ήξερες από την αρχή, το ήξερες και όταν έμειναν οι αντίπαλοι με 10 παίκτες. Αποφάσισες όμως να κρατήσεις τους μηδέν βαθμούς και να παλέψεις επικοινωνιακά με το χαρτί του «δεν μας κέρδισαν». Ακόμη και ένα ευρύ ροτέισον ώστε να δοθούν ευκαιρίες και να προστατευτούν συγκεκριμένοι παίκτες ενόψει πλέιοφς θα ήταν πιο τίμιο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Τι είδαμε σήμερα; Μια ομάδα αποφασισμένη για το Χ και έναν προπονητή να δείχνει ικανοποιημένος με ότι έβλεπε μέσα στο γήπεδο.  Και άντε στο κέντρο δεν είχαν και τόσες επιλογές αν και μπορούσε να ρίξει τον Φετφατζίδη, στα πλάγια με τον Σαβέριο που έβγαλε σχεδόν όλο τον αγώνα όλα λειτουργούσαν μια χαρά; Κρίμα πάντως για τον Ουζουνίδη που για λίγο έδειξε ότι ίσως να μπορούσε να αλλάξει κάποια πράγματα στην ομάδα. Τελικά δεν μπορεί να ξεφύγει από τον γενικό κανόνα της μιζέριας που διέπει τους Έλληνες προπονητές και σίγουρα δεν μοιάζει ικανός να βοηθήσει να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία της ομάδας μας που τόσο πληγώνει.

 ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ …ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ

Τι και αν άπαντες γνώριζαν εξαρχής ότι λόγω του παράλογου συστήματος διεξαγωγής των φετινών πλέιοφς η ισοπαλία δεν μας έδινε βαθμό, ο ΑΡΗΣ τον χαβά του. Πόσο μάλλον όταν έμεινε με 10 παίκτες η ΑΕΚ όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα μας στο πλάνο της ξέχασε να συμπεριλάβει τη λέξη νίκη. Γεμίζουμε με υπερηφάνεια… που δεν χάσαμε από αυτήν την μέτρια ΑΕΚ και ευελπιστούμε αυτή τη φορά μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος και την μίνι προετοιμασία, στην έναρξη των πλέιοφς να παρουσιαστεί η ομάδα βελτιωμένη και να κερδίσει τα αυτονόητα.

ΥΓ. Δεν είναι απαραίτητο για να κερδίσεις να παίξεις μπαλάρα και να μαγέψεις με την παρουσία σου μέσα στο γήπεδο. Είναι απαραίτητο όμως να θέλεις να κερδίσεις και να το δείχνεις.

ΥΓ2. Είτε 5-4-1 παίξεις, είτε 4-4-2 επιλέξεις είτε το «total football» με 2-3-5, αν παγώνεις πάντα το ρυθμό, γυρίζεις την μπάλα πίσω και κάνεις καθυστερήσεις μέχρι και στην αλλαγή ενώ παίζεις με παίκτη παραπάνω τα ίδια αποτελέσματα θα έχεις.

Το καλό του πρόσωπο μας έδειξε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Παναιτωλικό για περίπου 60’ και με 2 γκολ στο πρώτο ημίχρονο έφθασε στη νίκη. Δεν παρέλειψε όμως να μας υπενθυμίσει με πόση ευκολία κλωτσάει τις ευκαιρίες του αλλά και χάνει τη συγκέντρωση του από προκλητικές διαιτησίες σαν και αυτή του Σιδηρόπουλου(και του Varista) στο Β ημίχρονο. Έβγαλε όμως αντίδραση η ομάδα και σε ένα παγωμένο γήπεδο με ελάχιστο κόσμο κατάφερε να μοιράσει χαμόγελα.

ΕΠΑΙΞΕ ΣΑΝ ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΥΚΟΛΟ

Στροφή 180 μοιρών από την εμφάνιση με τον Λεβαδειακό έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο χορτάρι. Με ένα καταιγιστικό ξεκίνημα όπου μια ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη ο ΑΡΗΣ έμοιαζε άλλη ομάδα. Ο Παναιτωλικός από νωρίς έμοιαζε σαν μποξέρ εγκλωβισμένος στα σχοινιά δεχόμενος συνεχόμενα χτυπήματα με την κεφαλιά του Μορόν μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μόντσου να καταλήγει στα δίχτυα για το 1-0.  Στο 30΄ ο Μόντσου μετά την ασίστ στο πρώτο γκολ με μια απίθανη εκτέλεση φάουλ έκανε το 2-0 «κλειδώνοντας» σε μεγάλο βαθμό τη νίκη. Το παιχνίδι είχε έρθει ακριβώς εκεί που θέλαμε χάρη σε μια γεμάτη εμφάνιση που δεν άφηνε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο. Οι 12 ευκαιρίες(7 στην εστία) στο πρώτο ημίχρονο φώναζαν για ακόμη περισσότερα γκολ στη συνέχεια.

ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ VAR ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΟΥΝ

Εξίσου καλά μπήκε ο ΑΡΗΣ και στο Β ημίχρονο με τους παίκτες μας να θέλουν να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται την υπόθεση νίκη και με ένα τρίτο γκολ. Ένα γκολ που δεν ερχόταν μιας και την τελευταία στιγμή είτε διστάζαμε να σουτάρουμε είτε δεν δίναμε την πάσα στη σωστή στιγμή ακόμη και όταν βγαίναμε στην επίθεση με ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Παρόλα αυτά ο Παναιτωλικός παρέμενε ακίνδυνος. Μια όμως απίστευτη απόφαση του Σιδηρόπουλου σε συνεργασία με το VAR στο 60’ όπου το φάουλ και κίτρινη κάρτα υπέρ μας όπως καταλογίστηκε μετατράπηκε σε απλή κατοχή(!?!?!) χάλασε το μυαλό των παικτών μας. Ένα σφύριγμα που ήρθε σε συνέχεια αρκετών ανάποδων αποφάσεων που κυριολεκτικά αποσυντόνισε την ομάδα μας. Κάτι που φάνηκε μόλις στο επόμενο λεπτό με τον Παναιτωλικό στην πρώτη του ευκαιρία να βρίσκει με τον Ντιαζ το γκολ με όλη την άμυνα στημένη απέναντι του. Η συνέχεια μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης είχε κάμποσες χαμένες ευκαιρίες για το 3-1 αλλά και 1-2 στιγμές για τους αντιπάλους μας όπου θα μπορούσαν να είχαν ισοφαρίσει. Ευτυχώς το 2-1 παρέμεινε αν και θα μπορούσε να είχε έρθει πολύ πιο εύκολα αν αξιοποιούσαμε τις ευκαιρίες μας αλλά και αν Σιδηρόπουλος και VAR έβλεπαν το πέναλτι πάνω στον Νταρίντα στο 77’ από τον Σιέλη.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ

Πολλές οι αδυναμίες του φετινού ΑΡΗ με την τελευταία εικόνα από το ναυάγιο της Λειβαδιάς να είναι αποκαρδιωτική. Το ότι αυτή η ομάδα όμως έχει ποιότητα και όταν παρουσιάζεται πνευματικά έτοιμη μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα δεν το αμφισβητεί κανείς. Και σήμερα ο ΑΡΗΣ για 55’ δεν χωρούσε την παραμικρή αμφισβήτηση παρά μόνο ένα γιατί. Γιατί δεν έπαιξε έτσι και στην Λειβαδιά. Σήμερα πάντως οι παίκτες του Ουζουνίδη μέχρι να κάνει άνω κάτω το παιχνίδι ο Σιδηρόπουλος τα έκαναν όλα τέλεια. Μόντσου και Σιφουέντες κυριαρχούσαν στο κέντρο, ο Φέτφα συνέχισε να εκθέτει τον πρώην προπονητή του, ο Μορόν ήταν ουσιαστικός και ο Σπίκιτς όσο κυλούσε ο χρόνος ανέβαζε την απόδοση του. Με σωστή πίεση,  γρήγορες μεταβιβάσεις και αποφασιστικότητα ο ΑΡΗΣ έφτιαχνε την μια φάση μετά την άλλη. Εκεί όμως φάνηκε και το μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ. Όταν δεν μπορείς να τελειώσεις αυτές τις ευκαιρίες ώστε να πας με ένα ξεκούραστο 4 ή 5-0  τότε κινδυνεύεις από το πουθενά χάρη σε 2-3 ανάποδα σφυρίγματα να αγχωθείς. Το αν ο Ντούντου και ο Σπίκιτς δώσουν λύση σε αυτό το πρόβλημα τότε θα μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Μέχρι τότε όμως θα βασανιζόμαστε χωρίς λόγο όπως σήμερα.  

ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

Άλλος ΑΡΗΣ στη Λειβαδιά, άλλος ΑΡΗΣ ο σημερινός. Για περίπου 55’ ζωγράφιζε μέσα στο γήπεδο,  πέτυχε 2 γκολ(αντί για 4-5) μέχρι να έρθει ο Σιδηρόπουλος με τον Κατσικογιάννη στο VAR για να μας υπενθυμίσουν πόσο εύκολα πέφτουμε στις παγίδες που μας στήνουν. Ευτυχώς πέρα από κάποιες αγχωτικές στιγμές η ομάδα πήρε τη νίκη που δικαιούταν και μαζί 3 πολύτιμους βαθμούς για την μάχη της Ευρώπης. Το αν θα συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς η ομάδα ή με τις πρώτες σταγόνες βροχής θα καταρρεύσει θα το δούμε στη συνέχεια.  Μέχρι τότε κρατάμε τους 3 βαθμούς και συνεχίζουμε. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Το ζήσαμε και αυτό με τον κορυφαίο Έλληνα διαιτητή Σιδηρόπουλο.  Πλέον και τα φάουλ υπέρ του ΑΡΗ θα περνάνε φιλτράρισμα μέσω VAR και θα ακυρώνονται!  Ρε, τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας με αυτούς τους απίθανους!

Με τον ήρωα να αναδεικνύεται στο πρόσωπο της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη απέναντι σε έναν πολύ καλό Πανσερραϊκό σε ένα παιχνίδι ανοιχτό προς όλα τα αποτελέσματα όπως εξελίχθηκε. Ευτυχώς ο Κοσταρικανός λίγα δευτερόλεπτα αφού μπήκε στον αγώνα, ήταν σε εγρήγορση εκμεταλλεύτηκε την πορεία της μπάλας και με ψύχραιμη κίνηση έστειλε την μπάλα στα δίχτυα! Νίκη και 3 βαθμοί που δίνουν χρόνο και ηρεμία στον Ουζουνίδη να δουλέψει με τους παίκτες του.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Περιμέναμε να δούμε κάτι το διαφορετικό από τον Ουζουνίδη σήμερα και και η ενδεκάδα δεν έκρυβε σημαντικές εκπλήξεις φάνηκε ότι υπήρχε μια άλλη προσέγγιση ως προς τον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα. Οι γραμμές ήταν πιο ψηλά και η πίεση ξεκινούσε νωρίτερα κάτι που πολύ σπάνια βλέπαμε στα πρώτα ημίχρονα στην εποχή του Μάντζιου. Παρόλα αυτά υπήρχαν τα γνωστά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας αλλά και αναποτελεσματικότητα όταν βρισκόμασταν γύρω από την μεγάλη περιοχή του αντιπάλου. Στην άμυνα αν και φαινόταν συγκεντρωμένη, ώρες ώρες οι παίκτες του Πανσερραϊκού έμοιαζαν ασταμάτητοι στον τρόπο που έβγαιναν μπροστά.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΖΑΜΟΡΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ

Οι λεπτομέρειες ήταν αυτές που δεν επέτρεπαν στον ΑΡΗ να κάνει το κάτι παραπάνω στο Α’ ημίχρονο και αυτές τις λεπτομέρειες τις διόρθωσε σε μεγάλο βαθμό στο Β ημίχρονο. Και από την στιγμή που γλίτωσε από το δοκάρι στα πρώτα δευτερόλεπτα του Β ημιχρόνου έμοιαζε πιο αποφασισμένος. Ο παθιασμένος Πανσερραϊκός συνέχιζε να αμύνεται με μεγάλη ένταση και να ψάχνει την αντεπίθεση σε κάθε ευκαιρία αλλά πλέον οι παίκτες μας είχαν πιο γρήγορη σκέψη, σωστές μεταβιβάσεις και έδειχναν ξεκάθαρη διάθεση να ψάξουν το γκολ. Γκολ που δεν το βρήκε με τον Νταρίντα που από πλεονεκτική θέση έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Στο 85’ ο Σίστο και ο Ζαμόρα ήταν αυτοί που πρωταγωνίστησαν στην φάση του γκολ! Ο δραστήριος και επίμονος Σίστο μπέρδεψε την αντίπαλη άμυνα, η μπάλα κατέληξε στα πόδια του Ζαμόρα και αυτός έστειλε απλά και όμορφα την μπάλα στα δίχτυα. Στον χρόνο που απέμεινε χάθηκε η συγκέντρωση, ομάδα δεν αμυνόταν σωστά και ο Πανσερραϊκός έφθασε κοντά στην ισοφάριση. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Κουέστα για ακόμη μια φορά να σώσει την κατάσταση και να διατηρήσει το προβάδισμα μέχρι το τέλος!

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Έστω και δύσκολα η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε και κατάφερε να κρατηθεί κοντά στις υψηλές θέσεις.  Και αυτό είναι το πιο σημαντικό στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη στον πάγκο της ομάδας μας. Σε μεγάλο βαθμό είδαμε τον ΑΡΗ του Μάντζιου και αυτό είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό μιας και ο νέος κόουτς μετράει μόλις λίγες ημέρες. Και μόνο το ότι το γκολ προήλθε από 2 αλλαγές του Ουζουνίδη είναι κάτι το ενθαρρυντικό. Όπως και το ότι υπήρξε περισσότερη διάθεση στο πρώτο ημίχρονο από ότι συνήθως. Η επανεμφάνιση του Νταρίντα σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, ο μαχητικός Σίστο, ο αποτελεσματικός Ζαμόρα και ο πιο «κεφάτος» Ζουλ είναι μερικά ακόμη από τα κέρδη του σημερινού αγώνα. Τα προβλήματα στο κέντρο και η αναποτελεσματικότητα από τις πτέρυγες παραμένουν και εκεί θα περιμένουμε να δούμε τις παρεμβάσεις του νέου προπονητή.  

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη ο ΑΡΗΣ μας πήρε αυτό που ήθελε και κέρδισε πέρα από τους 3 βαθμούς και την ηρεμία του σε μια κρίσιμη στιγμή για την ομάδα. Ζοριστήκαμε αλλά στο τέλος τα καταφέραμε. Ο Ζαμόρα ήταν σε εγρήγορση, λειτούργησε σωστά και έβαλε το χρυσό γκολ της νίκης κόντρα σε έναν Πανσερραϊκό που πάλευε λυσσαλέα από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα …όπως δεν μας έχει συνηθίσει. Παραμένουμε σε τροχιά τετράδας και πλέον αναμένουμε με τον νέο προπονητή να αρχίσουμε να βλέπουμε την ομάδα να ανεβάζει την απόδοση της. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Πραγματοποιώντας μιας από τις καλύτερες εμφανίσεις του των τελευταίων χρόνων ο ΑΡΗΣ υπέταξε τον Ολυμπιακό με 2-1 και έστειλε το μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι φέτος, σε αυτό το πρωτάθλημα παρωδία… δεν θα είναι ο φτωχός συγγενής! Μαγική εικόνα το τελικό σκορ όπως αυτό διαμορφώθηκε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Το δοκάρι του Μορόν και άλλες 2-3 κραυγαλέες ευκαιρίες που σπαταλήθηκαν θα μπορούσαν να είχαν δώσει διαστάσεις θριάμβου στην αποψινή νίκη! Αποθέωση της ομάδας από τον κόσμο που είδε επιτέλους τον ΑΡΗ να αποδίδει σύμφωνα με την αξία του.

ΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Φέτος ο Μάντζιος έχει ξεκινήσει τη χρονιά με άλλη φιλοσοφία και αυτό το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Το ότι διατήρησε την τριάδα Μόντσου , Σιφουέντες και Γκαρθία κόντρα σε έναν αντίπαλο όπως είναι ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει ότι φέτος θα δούμε έναν πιο δημιουργικό ΑΡΗ που θα ψάχνει κανονικά το γκολ και όχι μέσα από «κλεφτοπόλεμο». Η επιστροφή του Βέλεθ και του Μάγιο  στο αρχικό σχήμα ήταν κάτι το αναμενόμενο μετά τον τραυματισμό του Φαμπιάνο και την εμφάνιση του Μοντόγια στην Κρήτη.

ΓΡΗΓΟΡΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ

Απόλυτα συγκεντρωμένοι μπήκαν οι παίκτες μας στο γήπεδο και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λεπτά του αγώνα. Το τρανζίσιον δούλεψε άψογα. Ο Μάγιο προώθησε το παιχνίδι και έβγαλε στην κατάλληλη στιγμή την πάσα στον ταχύτατο Ντιαντί. Ο Σενεγαλέζος «χόρεψε» τον αντίπαλο του, γύρισε στο ύψος του πέναλτι που είχε πάρει θέση ο Μανού Γκαρθία και ο Ισπανός με ακρίβεια έστειλα την μπάλα στην δεξιά γωνία του Τζολάκη!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ

Το γρήγορο γκολ τόνωσε την αυτοπεποίθηση των παικτών μας και αυτό ήταν φανερό σε κάθε τους κίνηση. Εξαιρετικές τοποθετήσεις και καλύψεις στους χώρους, κοντά οι γραμμές και αποτελεσματική πίεση σε σωστό χρόνο.  Με το κέντρο να λειτουργεί υποδειγματικά και τους Μόντσου και Σιφουέντες να κλέβουν και να μοιράζουν υποδειγματικά το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ ήταν η ομάδα που έψαχνε το δεύτερο γκολ με τις ευκαιρίες των Ντιαντί και Μόντσου και είχε κάποια ουσία στο παιχνίδι του. Ο Ολυμπιακός αρκέστηκε σε μια φλύαρη κατοχή που στην καλύτερη περίπτωση κατέληγαν σε κάποια απελπισμένη σέντρα. Οι καλές εκτελέσεις φάουλ στα στημένα που δόθηκαν στον Ολυμπιακό ήταν σχεδόν οι μοναδικές απειλές προς την εστία μας.

Ο ΜΟΡΟΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩΤΗΤΑ ΜΑΣ

Όχι μόνο δεν κλείστηκε όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ αλλά αντιθέτως έδειχνε με απόλυτη ψυχραιμία και αποφασιστικότητα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε στιγμή αδράνειας των αντιπάλων μας. Κάπως έτσι στο 41’ σε μια φάση μετά το κόρνερ όπου οι παίκτες μας έμειναν ψηλά, ο Μανού Γκαρθία βρήκε τον χώρο για να βγάλει μια μαγική πάσα στο κέντρο της περιοχής και να  δώσει την ευκαιρία στον επερχόμενο Μορόν να γράψει το 2-0 ξεσηκώνοντας για ακόμη μια φορά το Κλ.Βικελίδης!

ΕΧΑΣΕ ΤΑ ΑΧΑΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Τι και αν άπαντες αναμένανε την πίεση και την αντίδραση των Πειραιωτών, ο ΑΡΗΣ συνέχισε να χορεύει στο ρυθμό που είχε δώσει ο ίδιος. Με όλους τους παίκτες να λειτουργούν υποδειγματικά σε άμυνα και επίθεση δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους τους. Εξουδετέρωσαν με περίσσια ευκολία κάθε σκέψη επίθεσης του Ολυμπιακού και έψαξαν το 3^ο γκολ δημιουργώντας κλασσικές ευκαιρίες για να το πετύχουν. Το δοκάρι στο ωραίο σκάψιμο του Μορόν, οι 2 ευκαιρίες που ακολούθησαν και  χάθηκαν πάλι από τον Ισπανό αλλά και η φάση του Νταρίντα θα μπορούσαν εύκολα να είχαν αυξήσει τον δείκτη του σκορ. Το 3^ο γκολ δεν ήρθε, ο Ολυμπιακός μείωσε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, η νίκη όμως βάφτηκε κίτρινη! Μια πανάξια νίκη με μια ολοκληρωτική εμφάνιση!

ΕΔΕΙΞΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Ας μην κοροϊδευόμαστε, ξεκάθαρο προβάδισμα το 2-0 στο ημίχρονο αλλά από τον ΑΡΗ μας έχουμε δει πολλά απίστευτα πράγματα… Σήμερα όμως η ομάδα έπειθε ότι τη νίκη δεν την έχανε ακόμη και αν είχε άλλα 10 ημίχρονα. Η προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο που είχε καταστρώσει ο Άκης Μάντζιος και η ψυχραιμία που έδειχναν όλοι οι παίκτες ανεξαιρέτως σε έπειθε ότι τίποτα δεν θα στράβωνε σήμερα. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, κανείς δεν υστέρησε σήμερα. Ναι υπήρχαν κάποιοι που ξεχώρισαν περισσότερο από τους υπόλοιπους όπως ο Μανού Γκαρθία που πρόσθεσε άλλη μια γεμάτη εμφάνιση με 1 γκολ και 1 ασίστ αλλά δεν γίνεται να προσπεράσεις κανέναν. Σπουδαίος ο Φρίντεκ, θωρηκτό ο Βέλεθ,  κυρίαρχοι στο κέντρο οι Μόντσου και Σιφουέντες, αποτελεσματικός ο Μορόν, δαίμονας ο Ντιαντί, ουσιαστικός ο Μάγιο, ανεβασμένος ο Σίστο, συνεπής ο Μπράμπετς και σχεδόν θεατής ο Κουέστα. Ήταν όλοι τους υπέροχοι! Από τις καλύτερες εμφανίσεις των τελευταίων ετών και σίγουρα από τις πιο εύκολες νίκες απέναντι στον Ολυμπιακό. Δεν χωράνε πολλά σχόλια για το σημερινό. Η ομάδα έδειξε τις δυνατότητες της σήμερα και πάνω σε αυτή την εμφάνιση θα πρέπει να πατήσει για τη συνέχεια.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Περιμέναμε την ομάδα να αντιδράσει μετά το αρνητικό αποτέλεσμα στην Κρήτη αλλά η σημερινή εμφάνιση-νίκη ήταν πολλά περισσότερα από μια αντίδραση. Ο ΑΡΗΣ έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος, εξουδετέρωσε με ευκολία τον Ολυμπιακό και χάρη στα γκολ των Γκαρθία και Μορόν κατάφερε να φθάσει σε μια σπουδαία νίκη! Απέφυγε να δώσει διαστάσεις θριάμβου σπαταλώντας σημαντικές ευκαιρίες αλλά… αυτός ο ΑΡΗΣ μόνο αισιοδοξία μας γέμισε για τη συνέχεια! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μα καλά αυτοί που τον έφεραν τον διαιτητή δεν τον ενημέρωσαν ότι το 55-45 υπέρ του Ολυμπιακού ισοδυναμεί με σφαγή του;

ΥΓ2. Και όμως σε «έγκυρο» site υπάρχει άρθρο και video(?!?!?!) με τίτλο «Σοβαρά παράπονα του Ολυμπιακού για τη διαιτησία»

Ένα ημίχρονο απών όπου ο ΟΦΗ κυριάρχησε και πήρε το προβάδισμα και ένα ημίχρονο όπου έπαιξες σαν ΑΡΗΣ… αλλά κατάφερες σε 2 φάσεις να δεχθείς 2 γκολ. Μοντόγια και Μπράμπετς οι «πρωταγωνιστές» της συνολικής κακής αμυντικής λειτουργίας της ομάδας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της αναμέτρησης. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε να δει την ομάδα με περισσότερες προπονήσεις στα πόδια της να έχει μια βελτιωμένη εικόνα και όχι να προβληματίζει σε τέτοιο βαθμό.

ΜΕ ΝΤΑΡΙΝΤΑ – ΜΟΝΤΟΓΙΑ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Με τους Νταρίντα και Μοντόγια να αντικαθιστούν τους ανέτοιμους Μόντσου και Μάγιο στο αρχικό σχήμα ο Άκης Μάντζιος προσπάθησε να διατηρήσει στο μέγιστο βαθμό την όποια χημεία είχε δημιουργηθεί από τα προηγούμενα παιχνίδια. Αναμενόμενες κινήσεις μιας και οι επιλογές για τις συγκεκριμένες θέσεις ήταν περιορισμένες. 

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙ 45’

Μόνο ορεξάτος και αποφασισμένος για το διπλό δεν παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη στα πρώτα 45’ της αναμέτρησης. Με εξαίρεση μια παραλίγο μαγική ενέργεια του Σίστο στο ξεκίνημα που κατέληξε στο δοκάρι από εκεί και πέρα ο ΑΡΗΣ μας παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων του. Πίεζε, έτρεχε, πάλευε ο ΟΦΗ και εμείς απλά οπισθοχωρούσαμε, μπερδευόμασταν και αγχωνόμασταν ακόμη και όταν δεν υπήρχε λόγος. Με έναν αφηνιασμένο Νους και ένα εκρηκτικό ανά διαστήματα Φούντα  ο ΟΦΗ κατάφερε σε αρκετές φάσεις να εκθέσει την άμυνα μας και παρόλο που το 1-0 προέκυψε από ένα επιπόλαιο πέναλτι που έκανε ο Μοντόγια, θα μπορούσαν να είχαν πετύχει και άλλα γκολ. Ευτυχώς ο Κουέστα ήταν εκεί και ο ΑΡΗΣ παρέμεινε ζωντανός στο παιχνίδι.

Η ΟΛΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

Με κάποιο μαγικό τρόπο στο Β ημίχρονο μπήκε ένας άλλος ΑΡΗΣ μέσα. Η γρήγορη αλλαγή του Ντιαντί με τον Σαβέριο και Η μετατόπιση του Σίστο άλλαξε ως ένα σημείο τις ισορροπίες και η ομάδα παρουσιάστηκε πιο επιθετική, έβγαλε περισσότερη ενέργεια στις κινήσεις της και είχε την αποφασιστικότητα που έλειπε στα πρώτα 45’. Μορόν, Σαβέριο και Γκαρθία έψαξαν το γκολ της ισοφάρισης χωρίς όμως επιτυχία. Και εκεί που έδειχνε ότι η ισοφάριση ήταν θέμα χρόνου ήρθε μια στατική φάση από τα πλάγια και μια αδικαιολόγητη αδράνεια του Μπράμπετς στο κέντρο της άμυνας που απλά παρακολούθησε με αγωνία τον παίκτη που μάρκαρε να σηκώνεται και να καρφώνει με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα 2^ο γκολ στο 57’ από έναν ακίνδυνο ΟΦΗ στο σημείο που έχεις αρχίσει να επιβάλλεις το παιχνίδι σου… Το  ανόητο χέρι του Χατζηχριστίδη έδωσε την ευκαιρία στον Μορόν να μειώσει σε 2-1 από τα 11 βήματα και να ξαναφέρει τον ενθουσιασμό στην ομάδα για την ισοφάριση. Οι ευκαιρίες του Σαβέριο και του Σαμόρα ήταν οι πιο σημαντικές για να γίνει το 2-2. Για ακόμη μια φορά όμως η άμυνα μας έδειξε θολωμένη, δεν λειτούργησε σωστά και στο 83’ επέτρεψε στον ΟΦΗ να κλειδώσει την νίκη.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ

Πολλοί οι προβληματισμοί που μας αφήνει το σημερινό παιχνίδι.  Πρώτα από όλα ένα μεγάλο γιατί… Γιατί δεν παίξαμε από την αρχή όπως παίξαμε στο Β ημίχρονο; Γιατί επιμένουμε να παίζουμε στο ίδιο μοτίβο όταν ο αντίπαλος αποφασίζει να πιέζει ψηλά και αυτό μας δημιουργεί προβλήματα; Γιατί η ομάδα δείχνει τόσο ασύνδετη στο τρανζίσιον είτε όταν επιστρέφει στην άμυνα είτε όταν αποφασίζει να βγει γρήγορα στην επίθεση. Ώρες ώρες ο εξαιρετικός(και σήμερα) Μάνου Γκαρθία δείχνει να είναι στον κόσμο του… εκεί όπου με το που θα ξεφύγει από τους αντιπάλους του και θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία ήδη οι συμπαίκτες του θα έχουν κάνει αντίστοιχες κινήσεις στον χώρο. Μάταια όμως. Στατικοί στις περισσότερες φάσεις, εγκλωβισμένοι στις σκέψεις τους ακόμη και όταν είχαμε κλείσει τον ΟΦΗ στην περιοχή του. Γιατί τόσο διστακτικοί στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι επιθετικοί; Μόνο ο Μάντζιος μπορεί να ψάξει και να βρει τις απαντήσεις για όλα τα παραπάνω. Αφού όμως πρώτα βρει και τους παίκτες που στην παρούσα φάση είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα. Αρκετοί παίκτες σήμερα ήταν μέτριοι σε ατομικό επίπεδο και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε μετά από μια διακοπή 2 εβδομάδων που αναμέναμε μια πιο δουλεμένη ομάδα και παίκτες με περισσότερες ανάσες και πιο ξεκάθαρους ρόλους. Σίγουρα θέλει χρόνο η ομάδα, οφείλει όμως να δείχνει παιχνίδι με παιχνίδι βελτίωση. Και αυτό δεν το είδαμε καθόλου σήμερα.

2 ΦΑΣΕΙΣ, 2 ΓΚΟΛ, 3 ΧΑΜΕΝΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

Όταν στο καλό σου ημίχρονο που έχεις πάρει για τα καλά τον έλεγχο και παλεύεις για την ισοφάριση επιτρέπεις στον αντίπαλο σου σε μόλις 2 ευκαιρίες να βρει 2 γκολ… τότε δύσκολα ότι και αν κάνεις να αποφύγεις την ήττα. Έλειψε η συγκέντρωση στην άμυνα, έλειψε η αποτελεσματικότητα στην επίθεση, έλειψε η ένταση και η αποφασιστικότητα στις προσωπικές μονομαχίες. Πολλά τα κακώς κείμενα σε ένα χρονικό σημείο όπου περιμέναμε την ομάδα να αρχίζει να ανεβάζει στροφές αντί να χαμηλώνει ταχύτητα. Θέλει χρόνο... θέλει όμως και άμεση αντίδραση.

Ένα λάθος από κάθε πλευρά ήταν αρκετό για να διαμορφώσει το ισόπαλο 1-1 και να οδηγήσει στην πρώτη απώλεια βαθμών για τον ΑΡΗ μας. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις απουσίες και τους ανέτοιμους παίκτες που αναγκαστικά αγωνίσθηκαν μπορούσαμε εύκολα να εκμεταλλευτούμε το «δώρο» του Ατρομήτου και να κλειδώσουμε τη νίκη. Καλά στοιχεία από τους νεοαποκτηθέντες, με την ομάδα όμως να δείχνει ότι θέλει ακόμη αρκετή δουλειά για να βρει τα πατήματα της, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Με το «δεξί» η κιτρινόμαυρη κερκίδα στο γήπεδο του Ατρομήτου, έδωσε το σύνθημα της στήριξης και προς όλους τους υπόλοιπους.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Με τις μεταγραφές να αργούν να ενσωματωθούν, τον Σίστο που πρόλαβε την προετοιμασία να είναι τραυματίας και τους Νταρίντα, Σουλεϊμάνωφ και Ζούλ τιμωρημένους οι επιλογές ήταν μετρημένες. Αναγκαστικά παίκτες με ελάχιστες προπονήσεις μπήκαν στο βασικό σχήμα. Κάπως έτσι ο Μάντζιος κατάφερε να παρατάξει ένα σύνολο που αμυντικά έδειχνε συμπαγής αλλά στην επίθεση είχε τα θέματα της. Κάτι ως έναν βαθμό φυσιολογικό μιας και οι Σίστο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνωφ πιθανόν να ξεκινούσαν και βασικοί εφόσον ήταν διαθέσιμοι.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Από τον τρόπο που πίεζαν οι 2 ομάδες στο ξεκίνημα οι αντίπαλοι μας ήταν αυτοί που έδειχναν να έχουν περισσότερο το μυαλό τους στη νίκη. Η διάθεση όμως που έδειχναν δεν μετουσιωνόταν σε φάσεις και ο ΑΡΗΣ μας εύκολα έπαιρνε την κατοχή και προσπαθούσε να βγει ψηλά. Με εξαίρεση όμως τον Μανού Γκαρθία και μερικές πρωτοβουλίες του Φετφατζίδη όλος ο ΑΡΗΣ έδειχνε να έχει μια αργή σκέψη, γεμάτη αμφιβολίες για το αν θα πρέπει να ανέβει πιο ψηλά ή με υπομονή να ψάξει το γκολ. Υπομονή που την δείξαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά με τον Μορόν να μην δείχνει συγκεντρωμένος οι καλές ευκαιρίες που του δόθηκαν, σπαταλήθηκαν με ευκολία.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις 2 ομάδες να κινούνται σχεδόν στα ίδια επίπεδα όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στο ένα γκολ. Και από την στιγμή που αυτό δεν μπορούσαμε να το βάλουμε εμείς… το έβαλε από μόνος του ο Ατρόμητος. Με την τύχη να μας χαμογελάει με το αυτογκολ στο 66’ και τον ΑΡΗ μας να ελέγχει το παιχνίδι η νίκη έμοιαζε να πλησιάζει. Λίγα λεπτά όμως αργότερα, το κακό διάβασμα της φάσης από τον Κουέστα και η «ευαισθησία» του διαιτητή πάτσισε τα λάθη και το πέναλτι που εκτέλεσε ο Γουάρντα έφεραν το παιχνίδι στα ίσια. Στα λεπτά που απέμειναν μέχρι τη λήξη και μετά την είσοδο του Σιφουέντες και του Ντιαντί η ομάδα μας έγινε πιο απειλητική και κυνήγησε το 2^ο γκολ. Σε αντίθεση με τον Ατρόμητο που αρκέστηκε σε καθυστερήσεις για να διατηρήσεις την ισοπαλία.

ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ «ΝΕΟΙ», ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Κάτι από την περσινή σεζόν θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα παρουσιάζοντας μια σοβαρή εικόνα κυρίως μεσοαμυντικά που όμως όταν περνάει το κέντρο δυσκολεύεται. Ακόμη και αν ο Μανού Γκαρθία ύστερα από καιρό μας υπενθύμισε γιατί περιμένουμε από αυτόν να κάνει την διαφορά, η ομάδα δυσκολευόταν πάρα πολύ να γίνει απειλητική. Κάτι που ίσως να έχει να κάνει και με την γενικότερη προσέγγιση του αγώνα από τον προπονητή μας μιας και η πίεση που ασκούσαμε όταν ο Ατρόμητος είχε την μπάλα περιείχε μπόλικο δισταγμό. Έλειψαν οι πρωτοβουλίες και η ποιότητα στην τελική πάσα στοιχεία που σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Νταρίντα, Σίστο και Σουλεϊμάνωφ. Συνυπολογίζοντας όμως τα δεδομένα της αναμέτρησης το πρόσημο είναι θετικό. Και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα 5 νέα πρόσωπα που έκαναν το ντεμπούτο τους σήμερα. Φρίντεκ, Ντιαντί, Μάγιο, Μοντσού, Σιφουέντες άφησαν καλές εντυπώσεις.  Παίκτες που δεν ακολούθησαν την προετοιμασία, δεν αγωνίσθηκαν στα φιλικά, δεν έχουν μάθει καν τα ονόματα των συμπαικτών τους. Όταν μπολιαστούν με τους υπόλοιπους και δούμε τον ΑΡΗ πλήρη τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Για πρεμιέρα όμως τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο τα πρώτα μηνύματα είναι θετικά.

ΠΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σαν 2 πεταμένοι βαθμοί στα σκουπίδια μοιάζουν οι σημερινοί έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι,  με το δώρο του Ατρομήτου να επιστρέφεται πίσω …από μια κακή αντίδραση του Κουέστα. Είχαμε το προβάδισμα, είχαμε τον έλεγχο δεν είχαμε όμως την αποφασιστικότητα για να το τελειώσουμε. Σίγουρα θέλει δουλειά και ενίσχυση η ομάδα όμως φαίνεται ότι υπάρχουν καλά υλικά ώστε ο ΑΡΗΣ να πορευτεί στο πρωτάθλημα χωρίς να έχει την σκέψη του στις ομάδες που θα τον ακολουθούν στην βαθμολογία. Τα βιαστικά συμπεράσματα ποτέ δεν οδηγούν σε κάτι καλό… αλλά μια γεύση αισιοδοξίας μας την άφησε η σημερινή αναμέτρηση.

ΥΓ. Πολύ κουβέντα σηκώνει το σημερινό πέναλτι. Και μόνο η κίνηση που κάνει ο παίκτης του Ατρομήτου να εκμαιεύσει την σύγκρουση με τον Κουέστα λέει πολλά. Είναι και αυτό ένα δείγμα της νέας εποχής της εξυγίανσης που ξεκίνησε χθες σε μια γειτονιά λίγο πιο πάνω.

16-3 οι τελικές προσπάθειες αλλά όπως αποδείχθηκε τα 2 λάθη στην αμυντική λειτουργία της ομάδας μας ήταν αρκετά για να φθάσει ο αντίπαλος μας στη νίκη και να μας αναγκάσει σε μια πικρή ήττα. Πάλεψε η ομάδα, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της αλλά αυτά είναι ανούσιες λεπτομέρειες όταν δεν καταφέρνεις να πάρεις ούτε το Χ. Απογοήτευση για την σημερινή εξέλιξη αλλά το σύνθημα για την κατάκτηση του κυπέλλου με την λήξη της αναμέτρησης που ακούσθηκε στο κατάμεστο Κλ.Βικέλιδης όπως και η υποδειγματική συμπεριφορά του κόσμου είναι αυτά που θα πρέπει να κρατήσουμε.

ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Με τις 2 ομάδες να είναι αρκετά διστακτικές από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν φανερό ότι τόσο εμείς όσο κυλούσε ο χρόνος υπέρ μας αλλά και οι αντίπαλοι μας όσο τους έπαιρνε χρονικά προσπαθούσαν να βρουν τη στιγμή τους για ένα γκολ.  Παιχνίδι χωρίς ρυθμό, γεμίσματα στο πουθενά(κυρίως από τους αντιπάλους μας), χαζά νεύρα και ανούσιες εντάσεις και μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου που σε καμία περίπτωση δεν κατέληγε ούτε σε υποψία για ένα γκολ. Μια εικόνα που ως ένα βαθμό εμάς μας εξυπηρετούσε μιας και ο βασικός στόχος ήταν ο μπάογκ να μην φύγει νικητής από το Κλ.Βικελίδης. Ο ποακ δεν ήταν απειλητικός και φαινόταν να απέχει αρκετά από μια εμφάνιση που θα τον οδηγούσε στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά αλλάξαν στο 29’ όταν ο πιο δραστήριος παίκτης μας ο Λορέν Μορόν σε μια προσπάθεια να κάνει το κάτι παραπάνω ώστε να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση έχασε εύκολα την μπάλα και έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να προηγηθεί και να πιστέψει από το πουθενά ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο τίποτα δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει.

Η ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΦΕΡΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Σε αρκετά παιχνίδια ο ΑΡΗΣ παρουσιάζετε αλλαγμένος στο Β ημίχρονο και έτσι ακριβώς έγινε και σήμερα. Η ομάδα είχε αφουγκραστεί τα θέλω του κόσμου και το έδειξε με το που βγήκε από τα  αποδυτήρια. Μόλις στο 47’ ο Οντουμπάτζιο έκανε την γλυκιά σέντρα και ο Μορόν με ένα εκπληκτικό σουτ στην κίνηση έφερε στα ίσια στο παιχνίδι. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε το υπέροχο γκολ του Μορόν έδωσε έξτρα ώθηση στην ομάδα όπου στα λεπτά που ακολουθήσαν συνέχισε να πιέζει κυνηγώντας και ένα δεύτερο γκολ.

ΝΕΟ ΦΘΗΝΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Και ενώ ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πατάει καλύτερα μετά την ισοφάριση ήταν η σειρά του Οντουμπάτζιο σε μια ανύποπτη φάση να χάσει το μαρκάρισμα του αντιπάλου του και να δώσει την ευκαιρία στον ποακ να κινηθεί γρήγορα και να φθάσει από το πουθενά και σε ένα δεύτερο γκολ. Η συνέχεια μέχρι τη λήξη ήταν βασανιστική… καθυστερήσεις που ο διαιτητής δεν είδε ποτέ και κάμποσες επιπόλαιες ενέργειες από τους παίκτες μας που ενώ είχαν τις ευκαιρίες έλειπε η αποφασιστικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποκορύφωμα της αναποτελεσματικότητας μας ήταν η ευκαιρία του Ανσαριφάντ που πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά σε εξαιρετικό σημείο και την έστειλε έξω…

ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ

Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει οπότε η πίκρα και η αγανάκτηση του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο αν θέλουμε να κρίνουμε την εμφάνιση της ομάδας πέρα από το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα και ήθελε και πάλεψε για τη νίκη. Δεν της βγήκε το παιχνίδι; ήταν άτυχη; της έλειπε η ποιότητα για να τελειώσει τις φάσεις που είχε; Όπως και αν το βαφτίσεις σε ένα παιχνίδι όπου οι τελικές ευκαιρίες ήταν 16-3 δεν μπορείς να πεις ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν και το δικαιότερο βάσει της εικόνας των 2 ομάδων. Από την άλλη όμως αρκετοί σημαντικοί παίκτες μας που περιμένουμε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους σήμερα κυμάνθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Λίγες ημέρες μέχρι τον τελικό για να μιλάμε για βελτίωση και αλλαγές αλλά όπως και να έχει  αυτή η ήττα θα πρέπει να προβληματίσει τον Μάντζιο και τους παίκτες του ενόψει του μεγάλου τελικού. Εκεί όπου θα κριθεί ένας τίτλος που μας λείπει πάρα πολύ και όχι απλά το γόητρο μας.

ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ

Η ομάδα πάλεψε, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της, δεν είχε όμως την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο.   Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας… πολύ άσχημη η σημερινή ήττα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να μας αποπροσανατολίσει από τον μεγάλο μας στόχο που είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.  Αυτή ήταν η προτροπή του κόσμου με τη λήξη του αγώνα, σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης που περίμενε σήμερα πολλά περισσότερα από μια καλή προσπάθεια.

ΥΓ. Βάλε το ρε Ανσαριφάρντ να ξεμπερδεύουμε…

2 τελικούς μας επεφύλασσε η μοίρα, με τον έναν του κυπέλλου να είναι γνωστός εδώ και καιρό και τον δεύτερο του πρωταθλήματος να προκύπτει μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών. Ότι και αν κρίνεται όμως στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος για τους υπόλοιπους, για τον ΑΡΗ μας από την πρώτη ημέρα που είχε βγει το πρόγραμμα των πλέιοφς και ήθελε τον ποακ αντίπαλο μας στην τελευταία αγωνιστική τα πράγματα και ο στόχος της νίκης σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα ήταν εξαρχής γνωστά και τίποτα δεν αλλάζει. Αντιθέτως σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας και όλοι μας θα κατεβαίναμε με χαλαρή διάθεση… πλέον υπάρχει και ένα ιστορικό κίνητρο.  Σπουδαία ευκαιρία για τον φετινό ΑΡΗ αυτό το 2 στα 2, που δεν πρέπει να χαθεί.

1914 ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το συναίσθημα που νιώθει ο κάθε Αρειανός για την ομάδα του είναι κάτι προσωπικό, υποκειμενικό και δεν μπορεί να μπει σε καμία ζυγαριά. Αν ζεις και πεθαίνεις με τον ΑΡΗ στις χαρές και στις λύπες, ασχολείσαι επιδερμικά όποτε θυμάσαι ή όποτε η ομάδα είναι στα πάνω της δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν όμως για την αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχεις δεύτερες σκέψεις πέρα από τη νίκη και πρέπει κάποιος να σου εξηγήσει κάποιος γιατί κόντρα σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει άλλο στόχος πέρα από τη νίκη ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τότε μάλλον δεν νιώθεις από ΑΡΗ. Από το ΠΟΚ4, το μπαράζ του Βόλου, τα αεροπλανάκια για τη Β Εθνική, το απροκάλυπτο εμετικό στήσιμο με την Καλαμαριά και άλλες ακόμη μυριάδες περιπτώσεις το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αντιπαλότητα από την πλευρά τους δεν έχει φραγμούς, δεν έχει μέτρο, δεν έχει λογική. Δεν έχει λογική όπως δεν είχε η "γκαστερική" δολοφονία του Τόσκο, η σφαγή του Άλκη και πόσα ακόμη μακάβρια σκηνικά που επειδή δεν θρηνήσαμε νεκρούς πέρασαν σε δεύτερη μοίρα... Οπότε το να τους αντιμετωπίζεις εσύ με λογικά κριτήρια είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις μια τρύπα στο νερό.

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ

Ακόμη πιο αστείο από το να πρέπει να εξηγήσεις σε κάποιον Αρειανό γιατί στον «τελικό» του πρωταθλήματος δεν πρέπει να χάσουμε, είναι να εξηγήσεις σε κάποιον «ουδέτερο» ή «αλλόθρησκο» γιατί αυτό το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη αλλά αποκλειστικά με τα θέλω των 2 ομάδων. Η ιστορία έχει δώσει τις απαντήσεις της και σε αυτό. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ ΑΡΗΣ ήταν κόσμημα και διαφήμιση για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο δεν καπηλεύτηκε τα χρόνια της κυριαρχίας του για να εφαρμόσει το «μια πόλη, μια ομάδα» όταν ίσχυε κυριολεκτικά το «ένα Έθνος, μια ομάδα» για τον ΑΡΗ μας αλλά αντιθέτως παρέσυρε τον συμπολίτη μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό που κρινόταν μέσα στα γήπεδα να μεγαλουργήσει και αυτός με τον τρόπο του ακόμη και αν ήταν ο αιώνιος δεύτερος και πλέον το τμήμα μπάσκετ έχει διαγραφεί από τη μνήμη των κομπλεξικών οπαδών του. Στις μέρες μας…  επί Σαββίδη όπου ο μπαογκ μεγαλουργεί και διεκδικεί και κατακτά τίτλους έχει αποκαλυφθεί και το πραγματικό του πρόσωπο. Μια πόλη μια ομάδα μια τζατζίκι που λένε και οι Ηρακληδείς που άργησαν όμως να καταλάβουν με ποιους έχουν να κάνουν και το πλήρωσαν. Οι συνομιλίες στο «Koriopolis» δεν αφήνουν αμφιβολίες για τον τρόπο σκέψης τους. Η δράση τους όμως που εμπλέκει την αστυνομία, δημοτικές αρχές και όχι μόνο είναι ένας ανελέητος πόλεμος προς όποιον δεν αφουγκράζεται τις ίδιες απόψεις με τις δικές τους. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη πιο φυσιολογικά σαν συμπολίτες αλλά ακόμη απέχουμε έτη φωτός από αυτή την ημέρα.

ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ

Πέρα από το γόητρο, το πρωτάθλημα και τα θέλω των οπαδών υπάρχει και το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια έχει πάρει τον αέρα του πόακ μέσα έξω με ελάχιστες παρενθέσεις χάρη σε κάποια εγκληματικά σφυρίγματα. Όπως ακριβώς και ο Μάντζιος όποτε συναντάει τον Λουτσέσκου φεύγει χαμογελαστός. Μάλιστα στα τελευταία 3 νικηφόρα παιχνίδια ο συμπολίτης που τον έφθασαν να διεκδικεί το πρωτάθλημα ο Ρουμάνος άλλαξε την τακτική αντιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό την «συνταγή Μάντζιου». Έλα όμως που στο αυριανό παιχνίδι που θέλει μόνο τη νίκη δεν μπορεί να παίξει. Ενώ και από άποψη δυνάμεων και ψυχολογίας ο ΑΡΗΣ είναι πιο φρέσκος λόγω της διαχείρισης και στο μυαλό του πέρα από τον τελικό του κυπέλλου του έχει και μια ευκαιρία για να πάει ακόμη «φτιαγμένος» για τον μεγάλο τελικό.

ΔΥΟ ΤΕΛΙΚΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΕΣ

Ψευτοδιλήμματα και δεύτερες σκέψεις σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν. Ο ΑΡΗΣ το μόνο που έχει να κάνει είναι να συνεχίσει την αγαπημένη του συνήθεια κόντρα στον wanna be πρωταθλητή ώστε να τελειώσει ιδανικά το πρωτάθλημα και να πάει με άλλον αέρα στον μεγάλο τελικό. Όλοι από νωρίς στο γήπεδο ντυμένοι στα κίτρινα να δώσουμε την ώθηση στην ομάδα για να κάνει το 2 στα 2 που θέλουμε όσο τίποτα άλλο. Δύο τελικοί, δύο νίκες, τίποτα λιγότερο! ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ!