Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση για να παλέψει κατέβηκε ο ΑΡΗΣ στο σημερινό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας βαριά ήττα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη άφησαν την καλή άμυνα στη Θεσσαλονίκη την ίδια στιγμή που στην επίθεση ήταν ανεξήγητα βιαστικός και τσαπατσούλης.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΗΞΕΡΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΤΟΥ

Τι Παναθηναϊκός τι Ιωνικός… το ένα και το αυτό. Σαν να μην γνώριζε κανείς στην ομάδα ότι αντίπαλος μας ήταν ο Παναθηναϊκός  ο ΑΡΗΣ έδειξε μια εικόνα χωρίς λογική. Δυνατή άμυνα δεν είδαμε ποτέ, όπως και κοντρολ μπάσκετ σε ένα από τα παιχνίδια που για να μην διασυρθείς πρέπει να παίξεις και με τον χρόνο. Χρόνος που αν τον εξαντλούσες αποκλείεται να πετύχαινες να χάνεις με 20 πόντους μέσα σε 180’’. Και αν σε όλα αυτά προσθέσεις και τα φθηνά λάθη στις αλλαγές ή στο κατέβασμα της μπάλας τότε το -30 φαντάζει φυσιολογικό. Συνολική η απογοήτευση  από τον πάγκο μέχρι και τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε.

ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ

Δεν πρόκειται να μηδενίσουμε την όλη φετινή προσπάθεια για έναν ακόμη διασυρμό από τον Παναθηναϊκό. Ευελπιστούμε πάντως την Τρίτη στο Παλέ να δούμε για ακόμη μια φορά τον ΑΡΗ που απολαμβάναμε και γουστάραμε όλη τη χρονιά ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος.

Με φόρα από τον «τελικό» του Σαββάτου, ο ΑΡΗΣ πέρασε εύκολα από τα Γιάννενα με το εμφατικό 0-3  ολοκληρώνοντας τη σεζόν στην 3^η θέση.  Στα λόγια έμειναν οι παίκτες των Ιωαννίνων που αφέθηκαν στις διαθέσεις των παικτών του Μπούργος. Φαμπιανό, Καμαρά και Εμπακατά τα γκολ της νίκης. Αποθέωση της ομάδος και κιτρινόμαυρο πάρτι από περίπου  2000 φίλους της ομάδος που βρέθηκαν στα Γιάννενα.

ΕΙΧΕ ΚΙΝΗΤΡΟ, ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Μπορεί οι παίκτες των Ιωαννίνων να έκαναν κάποιες βαρύγδουπες δηλώσεις σχετικά με τη σημερινή αναμέτρηση αλλά με το σφύριγμα της σέντρας μια ομάδα υπήρχε μέσα στο γήπεδο και αυτή ήταν ο ΑΡΗΣ. Η ομάδα μας πατούσε καλύτερα από το ξεκίνημα και μόλις σε λίγα αγωνιστικά λεπτά κατάφερε να προηγηθεί. Ο Φαμπιάνο έγραψε και αυτός το όνομα του στην λίστα των φετινών σκόρερ με σουτ μέσα από την μεγάλη περιοχή μετά από εκτέλεση κόρνερ. Αυτό το γρήγορο γκολ έδωσε μια ακόμη ώθηση στους παίκτες μας αλλά και στους αντιπάλους μας την πάσα για να  αρχίζουν να σκέφτονται τις διακοπές τους νωρίτερα.  Στο 22’ ο Ιτούρμπε είδε την ωραία κίνηση του Καμαρά, έβγαλε την μακρινή ασιστ και ο Μαυριτανός σφράγισε άλλη μια καλή εμφάνιση με ένα γκολ θυμίζοντας το γκολ που πέτυχε πριν λίγες ημέρες στην Τούμπα. Κάπου εκεί το παιχνίδι αν και είχε μπόλικο χρόνο ολοκληρώθηκε μιας και φαινόταν ότι οι αντίπαλοι μας είχαν εγκαταλείψει.  Η συνέχεια ήθελε τον ΑΡΗ μας  χωρίς ιδιαίτερο άγχος να κλέβει μπάλες , να κυκλοφορεί με ευκολία και να φτιάχνει φάσεις κυνηγώντας και άλλο γκολ. Ένα γκολ που στο 81’ έβαλε ο Εμπακατά με ωραίο σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής!

ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

Μπορεί να μην έγινε το βήμα παραπάνω που θα θέλαμε όμως οι ιδιαίτερες συνθήκες και ο τρόπος με τον οποίο διατηρήσαμε φέτος  τα κεκτημένα απέδειξε ότι η ομάδα έχει αλλάξει επίπεδο. Όταν σε μια μέτρια χρονιά, γεμάτο λάθη, προβλήματα και «εμπόδια» καταφέρνεις να τερματίζεις 3^ος, τότε ναι αυτό δείχνει ότι έχεις αλλάξει επίπεδο. Όπως και η 4^η συνεχόμενη έξοδο στην Ευρώπη για πρώτη φορά αυτό δείχνει. Πλέον το ΠΟΚ4 έχει εμπεδώσει ότι η «μοιρασιά» έχει γίνει πολύπλοκη και ότι ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών δεν είναι ένα πυροτέχνημα.     

ΑΝΕΤΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ

Άνετος και ωραίος ο ευρωπαίος ΑΡΗΣ, κέρδισε εύκολα τα Γιάννενα κλείνοντας με γλυκό τρόπο μια περίεργη χρονιά. Η τελική 3^η θέση στην κατάταξη είναι μια μικρή δικαίωση για τον ΑΡΗ μας που παρά τα λάθη του και τις «τρικλοποδιές» δεν εγκατέλειψε τη μάχη ποτέ. Κάπως έτσι δικαιολογείται το «ξέσπασμα» του Σαββάτου μετά τον θρίαμβο επί της ΑΕΚ αλλά και το ζεστό το χειροκρότημα από τους φίλους της ομάδος που έντυσαν το γήπεδο των Ζωσιμάδων στα κιτρινόμαυρα. Έστω και στο φινάλε της σεζόν αυτή η ομάδα απέδειξε ότι αξίζει και επιβάλλεται να έχει συνέχεια! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Απίστευτο, συγκλονιστικό, ανεπανάληπτο κοκτέιλ συναισθημάτων μας κέρασε ο ΑΡΗΣ μας σε μια βραδιά που θα την θυμόμαστε για πάρα πολλά χρονιά! Από τον εφιάλτη του 0-2 που φοβόμασταν εξαρχής και ξαναζούσαμε για πολλοστή φορά, στην λύτρωση του 3-2 μέσα σε 15’.   Το σύνθημα της αντεπίθεσης το έδωσε ο Πάλμα, ο Μαντσίνι το έφερε στα ίσια, ο Γκαρσία μας έστειλε στα ουράνια σφραγίζοντας το Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δάκρυα χαράς στο Κλεάνθης Βικελίδης με τον κόσμο της ομάδος να βλέπει την κακοδαιμονία δεκαετιών να ξορκίζεται!

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ

Η αποφυγή εκπλήξεων στις ενδεκάδες και των 2 ομάδων και το διστακτικό ξεκίνημα επιβεβαίωσε όλους όσους έβλεπαν ότι το βάρος και η διαχείριση του «πρέπει» της νίκης θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο. Το παιχνίδι ήταν τελικός, η ΑΕΚ έπαιζε την τελευταία της ελπίδα για να σώσει ότι σώζεται ενώ και η ομάδα μας σχεδόν στην ίδια θέση με το βολικό 1Χ σε συνδυασμό με το καυτό Βικελίδης να την χρίζει αυτομάτως φαβορί για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το ότι η πρώτη τελική έγινε στο 21’ έδειχνε πόσο επηρεασμένες ψυχολογικά ήταν και οι 2 ομάδες από αυτή την κατάσταση.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Η ΑΕΚ έφθασε πρώτη μια ανάσα από  το να ανοίξει το σκορ με το «άχαστο» του Λιβάι Γκαρσία αλλά βλέποντας συνολικά το παιχνίδι μάλλον το δοκάρι του Ιτούρμπε στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ήταν πιο κομβική φάση. Ένα γκολ σε εκείνο το χρονικό σημείο πιθανόν να «άδειαζε» εντελώς τους αντιπάλους μας και να έκανε πιο εύκολο το έργο μας. 

ΜΑΤΣ ΡΟΝΤΕΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ(ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ)

Βασιλιάς των σπορ θεωρείται το ποδόσφαιρο και όχι άδικα όπως φάνηκε στο αποψινό παιχνίδι. 5’ αποτελεσματικότητας της ΑΕΚ ήταν αρκετά για να μας ισοπεδώσει και να μας κάνει να αντικρύσουμε την αποτυχία σε ένα ακόμη κομβικό must win παιχνίδι που προτού ξεκινήσει είχαμε όλες τις προϋποθέσεις  για να το κερδίσουμε.  Και εκεί που όλα είναι μαύρα ξαφνικά ο ΑΡΗΣ σαν πραγματικός  «Θεός του πολέμου»  αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη μάχη και μας χάρισε απλόχερα μιας μοναδική παράσταση. Στο 78’ ο ταλαντούχος και γεμάτο ποδοσφαιρικό εγωισμό Πάλμα με μια προσωπική ενέργεια έβαλε ξανά τον ΑΡΗ στο παιχνίδι που πλέον είχε τουλάχιστον 15’ για να πάρει το Χ. Με το Βικελίδης να έχει πάρει φωτιά και την σκέψη της αποτυχίας να τρομοκρατεί τα μυαλά των αντιπάλων μας το γήπεδο έγινε κατηφορικό για τους παίκτες μας που πλέον έδειχναν ατρόμητοι και αποφασισμένοι. Ο περιπετειώδης τρόπος που ήρθε η ισοφάριση μετά από αλλεπάλληλες χαμένες  χάρη στον Μαντσίνι που ήταν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή έφερε τον ΑΡΗ αγκαλιά με το Χ που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε ιδανικό μετά το 0-2. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό… Και ήρθε η φάση του 93’ που ο Καμαρά με τη γνωστή μαχητικότητα του και ταλέντο βγάζει από το πουθενά στον επερχόμενο Γκάμα μια τυφλή πάσα, αυτός πασάρει με ψυχραιμία στον Γκαρσία με τον τελευταίο να αποζημιώνει έστω με αυτόν τον  αγχωτικό τρόπο όλο τον οργανισμό ΑΡΗ που τον πίστεψε και τον στήριξε σε μια πολύ κακή χρονιά για τον ίδιο. Το γκολ του Ματέο Γκαρσία στις καθυστερήσεις «γκρέμισε» το Κλεάνθης Βικελίδης και έστειλε τους Αρειανούς στα ουράνια, σε μια παραδεισένια διάσταση!

ΟΛΟΙ ΕΒΑΛΑΝ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ

Από τον Μπούργος που απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν «κολλάει» στις αποφάσεις τους και έχει την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι καθώς εξελίσσεται μέχρι και τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε και απέδειξε ότι έχει κάκαλα! Αν δεν υπήρχαν όλα τα παραπάνω στο 0-2 θα είχε τελειώσει το παιχνίδι και θα ξεκινούσαμε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Και όμως ο ΑΡΗΣ απέδειξε ότι πέρα από τη στόφα μαχητή έχει πλέον και αυτή του νικητή.  Ένα μεγάλο αρνητικό σερί με τόσα χαμένα κρίσιμα παιχνίδια με εμφανίσεις κατώτερες των προσδοκιών απόψε έλαβαν τέλος με έναν εντυπωσιακό τρόπο. Με έναν εμφατικό μοναδικό τρόπο ανάλογο του κόσμου και της ψυχοσύνθεσης αυτής της ομάδος. Μιας ομάδος που έχει μάθε να πορεύεται με τα λάθη της, να παλεύει με θεούς και δαίμονες και ανεξαρτήτου αποτελέσματος πάντα να παραμένει όρθια. Όρθια, πανέτοιμη να δώσει την επόμενη μάχη της με τον κόσμο της εκεί στο πλευρό της αποφασισμένο να την στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του. Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ! Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που γουστάρουμε!

ΝΙΚΗ ΟΡΟΣΗΜΟ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη με αυτόν τον περιπετειώδη και μνημειώδη τρόπο κόντρα σε έναν ολόκληρο μηχανισμό που από το καλοκαίρι και πιο πριν φρόντισε να βάλει εμπόδια(Ντουρμισάι, Λάσκοφ) μέχρι και τα πλέιοφς με τα «φιλικά» και τους Έλληνες διαιτητές σε ειδικές αποστολές. Ακόμη και ο εξαίρετος σκωτσέζος διαιτητής δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος του, χωρίς όμως να χαλάσει την γιορτή μας. Τα δάκρυα χαράς από παίκτες και κόσμο φανερώνουν πόσο ανάγκη είχαμε όλοι μας μια τόσο σπουδαία νίκη! Σφραγίσαμε το ευρωπαϊκό εισιτήριο, ξορκίσαμε την κατάρα δεκαετιών και τώρα πάμε για άλλα! Συγχαρητήρια σε όλους  που βοήθησαν για να ζήσουμε αυτόν τον ανεπανάληπτο θρίαμβο!

ΥΓ. Όποιος δεν βλέπει ότι ο ΑΡΗΣ από την στιγμή που επέστρεψε στην σουπερλίγκα προοδεύει μάλλον είναι τυφλός. Και φυσικά αυτή η αξιόλογη πορεία των ρεκορ έχουν την υπογραφή του Καρυπίδη. Πρόεδρε σε ευχαριστούμε!

ΥΓ2. Δεν είναι τυχαίο το ότι η άνοδος του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια έχει συνδυαστεί με ξένους διαιτητές και το VAR. Πόσα χαρούμενες στιγμές μας έχουν κλέψει άραγε;

ΥΓ3. Κρίμα πάντως για τον σκωτσέζο διαιτητή που απέτυχε να παραμείνει ανεπηρέαστος από την κρισιμότητα του αγώνα. Για το VAR λίγο πολύ τα περιμέναμε.

ΥΓ4. Το ευρωπαϊκό εισιτήριο το κερδίσαμε, την Τρίτη όμως υπάρχει και άλλος στόχος  που πρέπει να κατακτηθεί.

ΥΓ5. Για τον Άλκη, τον Τόσκο, για όλους όσους έφυγαν νωρίς αλλά και για όσους έμειναν πιστοί και ακλόνητοι στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού!

ΥΓ6. Μοναδική παραφωνία ο "ανεγκέφαλος" που πέταξε το μπουκάλι. Ναι... ζοριστήκαμε, υπήρχε ένταση, νεύρα, απόγνωση σε κάποια σημεία του αγώνα αλλά τέτοια σκηνικά δεν έχουν σχέση με τον ΑΡΗ που αγαπάμε. Αν δεν αντέχεις  κάτσε σπίτι σου ή πήγαινε σε κανά άλλο γήπεδο που μπορεί να σου πουν και μπράβο.

Μέσα από τα χέρια του έχασε τη νίκη ο ΑΡΗΣ μας χάρη σε 2 φθηνά λάθη στο φινάλε της αναμέτρησης στην Πάτρα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη τα έδωσαν όλα, έφθασαν μια ανάσα από μια σημαντική νίκη που θα μας οδηγούσε στην 5^η θέση και κατά συνέπεια στην Ευρώπη αλλά εκεί δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Με τους Κάουαν και Τζούστον σε εξαιρετική ημέρα ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος για τη νίκη  με τους Πατρινούς όμως απελευθερωμένους από το «πρέπει» της νίκης να διατηρούν διαρκώς ένα ισχνό προβάδισμα προσπαθώντας με κάθε ευκαιρία να ξεφύγουν.  2 φορές  προσπάθησαν να χτίσουν μια διαφορά ασφαλείας και τις 2 φορές ο ΑΡΗΣ είχε την απάντηση του. Μάλιστα τη δεύτερη φορά καταφέραμε να προσπεράσουμε και να έχουμε τον πρώτο λόγο για τη νίκη.

ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΑΠΕΙΡΙΑ

99 στα 100 παιχνίδια που κρίνονται στον πόντο συνήθως κερδίζονται από την περιφέρεια και τα γκαρντ. Όταν λοιπόν έχεις  ελάχιστους γκαρντ ποσοτικά και μόλις έναν αξιόλογο γκαρντ που αναγκαστικά δεν του δίνεις ανάσες λογικό  είναι  στα κρίσιμα η μπάλα να γίνεται βαριά και η σκέψη να θολώνει. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ στις τελευταίες 2 κατοχές κυκλοφόρησε περισσότερο την μπάλα από όσο έπρεπε κάνοντας 2 ανόητα λάθη που μπορούσε εύκολα να τα αποφύγει αν απλά κρατούσε την μπάλα και περνούσε  το κέντρο στην πρώτη περίπτωση αλλά και αν είχε την καθαρή σκέψη να δώσει  την πάσα στον Κάουαν στην τελευταία επίθεση. Ότι έγινε έγινε και σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνεται η προσπάθεια όλης της χρονιάς. Άλλωστε όπως πολύ εύστοχα τόνισε ο Καστρίτης, αυτή η ομάδα μόνη της δημιούργησε νέους στόχους όπως η κατάληψη της 5^ης θέσης που στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν έμοιαζε με ανέκδοτο.

Η ΑΡΧΗ ΕΓΙΝΕ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

2 λάθη στο τέλος ήταν αρκετά ώστε να πετάξει ο ΑΡΗΣ την νίκη και μαζί την 5^η θέση με ότι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο με δεδομένες τις  αντίξοες συνθήκες της χρονιάς μόνο ικανοποίηση και υπερηφάνεια νιώθουμε για αυτό το αξιόμαχο σύνολο που ποτέ δεν τα παράτησε. Συγχαρητήρια στη διοίκηση, το τεχνικό τιμ και τους παίκτες για την φετινή προσπάθεια. Μακάρι αυτό που είδαμε φέτος να ήταν απλά η αρχή.

ΥΓ. Πραγματικά είναι απορίας άξιο να κατανοήσουμε το τι έχουν στο μυαλό τους οι ιθύνοντες του Ελληνικού πρωταθλήματος. Σε μια αγωνιστική όπου κρίνεται ο υποβιβασμός και μερικές κομβικές θέσεις στα πλέιοφς ο ΕΣΑΚΕ σφυρίζει αδιάφορα και δεν ορίζει όλους τους αγώνες την ίδια ώρα. Και μετά απορούν με τον κόσμο που δεν ασχολείται...

Την  αντίδραση που αναμέναμε έβγαλε σήμερα η ομάδα μας στην Τούμπα κερδίζοντας για ακόμη μια φορά την «μεγάλη» ομάδα του ποακ που παρέμεινε χωρίς νίκη στα 10 τελευταία παιχνίδια …που συμπτωματικά δεν κέρδισε και πέναλτι! Ο Μπούργος περιόρισε τους πειραματισμούς του, οι παίκτες παρουσιάστηκαν συγκεντρωμένοι και η ομάδα χωρίς καν να πιάσει κάποια σπουδαία εμφάνιση εξαργύρωσε έστω με αυτό το 1-0 την ανωτερότητα του μέσα στο γήπεδο. Έλειψε η «μπούκα» στο φινάλε, δεν έλειψαν όμως τα «λαϊκά δικαστήρια» από τους φίλους της ομάδος «φαινόμενο».

ΟΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΟΜΑΔΑ

Αρκετός λόγος έγινε τις προηγούμενες ημέρες για τα πειράματα του Μπούργος και από ότι φαίνεται η «γκρίνια» του κόσμου συμβάδισε με τη σκέψη του προπονητή μας.  Επιστρέφοντας σε έναν πιο γνώριμο σχηματισμό με τον Καμαρά στην κορυφή, τον Μπερτόγλιο μετά από καιρό από πίσω του και τους Ιτούρμπε και Μαντσίνι στα άκρα η ομάδα έδειχνε πολύ πιο στιβαρή και δεμένη στο γήπεδο από το σφύριγμα στη σέντρα. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εικόνα είχε ο Σούντγκρεν που ύστερα από καιρό θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε και διακαώς ζητούσαμε την ανανέωση του συμβολαίου  του.  Ο Σουηδός έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο και έφθασε και 2 φορές μερικά εκατοστά μακριά από το γκολ.  Ενώ και η μαχητικότητα του Καμαρά επέτρεπε στους Μαντσίνι και Ιτούρμπε να κάνουν τις γνωστές μπούκες του.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΡΙΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΜΑΡΑ

Εξαρχής ήταν σχεδόν βέβαιο ότι οι 2 ομάδες θα πήγαιναν περισσότερο σε ένα παιχνίδι τακτικής παρά σε ένα ροντέο που θα εξαντλούσε και πιθανόν θα αποδεκάτιζε και τις 2 ομάδες. Λίγες οι καλές στιγμές με τον ΑΡΗ μας να έχει τον πρώτο λόγο και τους αντιπάλους μας να προσπαθούν κυρίως να χτυπήσουν από αντεπιθέσεις και στημένα. Το χαμένο τετ α τετ του Καμαρά στο πρώτο ημίχρονο δικαιολογημένα προκάλεσε την αγανάκτηση όλων μας αλλά το να «δικάζεις» τους παίκτες και την ομάδα σου πριν τελειώσει το παιχνίδι είναι έγκλημα και αυτό φάνηκε σήμερα. Ο Μπούργος από την πρώτη στιγμή στάθηκε δίπλα του και προσπάθησε να τον ανεβάσει κάτι που το πέτυχε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου. Ο Καμαρά άφησε την κακή στιγμή πίσω του, συνέχισε να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις και δικαιώθηκε πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ. Λίγο έλειψε να πετύχει και το 2^ο λίγα λεπτά πριν το τέλος σε μια εντυπωσιακή κούρσα που πέρασε σχεδόν όλη την άμυνα του συμπολίτη.  Σίγουρα ήταν ο κορυφαίος της αναμέτρησης μαζί με τον Σούντγκρεν αλλά και τον Κουέστα όπου τις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε ήταν αυτός που έπρεπε!

ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ

Διδακτικά τα τελευταία 2 παιχνίδια για αυτούς που αρνούνται να δουν καθαρά και ρεαλιστικά τα πράγματα. Ο ΑΡΗΣ όλη την χρονιά πορεύεται με τις λάθος επιλογές του, την ατυχία του με τους τραυματισμούς και τα «εμπόδια» που του βάζουν οι ανταγωνιστές του. Σε  αυτή την πορεία έχει τις καλές στιγμές που σε πείθει ότι είναι ικανός να τα σαρώσει όλα  αλλά και τις στιγμές που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν μπορεί να κερδίσει γενικότερα... Απογοήτευση  κόντρα στα «δεύτερα»  του  Ολυμπιακού, αντίδραση και γούστα για ακόμη μια φορά μέσα στην Τούμπα.  2 παιχνίδια απέμειναν, το ένα τελικός. Γεμίζουμε το Κλ.Βικελίδης και στηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις μας αυτή την ομάδα! Έτσι ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου, συνέχισε να μοιράζεις πονο!

ΥΓ. Καλός ο διαιτητής, τραγικός όμως ο VARistas που έπνιξε το πέναλτι για το 0-2.

ΥΓ2. Νο penalty, no goal, no party, επεισόδιο 10 και συνεχίζεται… ας είναι καλά οι Έλληνες διαιτητές που στην κανονική διάρκεια του έδωσαν μπόλικα δωράκια για να το παίζει άνετος στα πλέιοφς.

ΥΓ3. Βλέποντας  την προσπάθεια να εκβιάσουν πέναλτι και τις διαμαρτυρίες των παικτών του συμπολίτη σε κάθε ανύπαρκτη φάση καταλαβαίνεις πως «προετοιμάζεται»  και πως είναι «μαθημένη» αυτή η ομάδα. Τζάμπα τόσοι πρώην διαιτητές  για «ειδικά σεμινάρια»;

Σαν χαμένος στην μετάφραση έμοιαζε σήμερα ο ΑΡΗΣ απέναντι στα «δεύτερα» του Ολυμπιακού γνωρίζοντας πικρή ήττα από μια στημένη φάση…  για ακόμη μια φορά. Τραγικοί σχεδόν όλοι οι παίκτες με τον Μπούργος να βάζει την υπογραφή του στο σημερινό συνονθύλευμα. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση του κόσμου με την εικόνα της ομάδος να τον πληγώνει περισσότερο  από το τελικό αποτέλεσμα.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΔΙΠΛΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ

Αν δεν ήσουν ενημερωμένος για την σημασία του αγώνα δύσκολα παρακολουθώντας τον να μπορούσες να διακρίνεις ότι η ομάδα μας σήμερα καιγόταν για τη νίκη και απέναντι μας ήταν μια αδιάφορη ομάδα με μπόλικες αλλαγές και παίκτες που πρώτη φορά έπαιζαν φέτος. Άνευρος, κουρασμένος, υπερβολικά αγχωμένος και εκνευριστικά αργός σε σκέψη και εκτέλεση κάθε κίνησης. Ακόμη και στις πιο απλές πάσες οι παίκτες μας κατάφερναν να κάνουν λάθη ενώ όσες φορές τους δόθηκε η ευκαιρία να τρέξουν και να συνδυαστούν μπροστά από την αντίπαλη εστία πάντα έκαναν την λάθος επιλογή. Στην άμυνα παρόλο που δεν δεχθήκαμε πίεση καταφέραμε σαν σε επανάληψη να φάμε άλλο ένα γκολ από στημένο με τους 2 στόπερ μας να παραμένουν καρφωμένοι στο έδαφος. Κάτω από την βάση όλοι οι παίκτες που σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι έδειξαν το χειρότερο τους πρόσωπο.

ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΠΟΥΡΓΟΣ

Δεν θα ήταν λογικό να μείνει έξω από αυτήν την ντροπιαστική εξίσωση της σημερινής εμφάνισης ο Μπούργος. Ανεξαρτήτως τακτικής και ατομικής απόδοσης των παικτών το κομμάτι της πνευματικής προετοιμασίας έχει να κάνει με το τεχνικό τιμ και αυτό που φάνηκε σήμερα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ ήταν απόλυτα ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα. Σαν να μην είπε κανείς στους παίκτες ότι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια της χρονιάς που μπορεί να σου εξασφαλίσει το εισιτήριο της Ευρώπης. Η μεγαλύτερη όμως αποτυχία είναι ότι αν και ήξερες ότι πρέπει πάση θυσία να σκοράρεις και ότι αυτό θα έπρεπε να το κάνεις με διαφορετικό τρόπο λόγω της απουσίας του Καμαρά τελικά δεν καταφέραμε καν να γίνουμε απειλητικοί μιας κανείς δεν ήξερε τι ρόλο τραβούσε στην επίθεση της ομάδος. Μέχρι και Μάνος που μπήκε στα τελευταία λεπτά κινήθηκε εκτός περιοχής… Αυτής της μόνιμα άδεια από παίκτες μας αντίπαλης περιοχής. Οι δηλώσεις του μετά από τη λήξη του αγώνα για μεγάλη προσπάθεια και ευκαιρίες δείχνει το πόσο μπερδεμένος είναι.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Μια από τις χειρότερες εμφανίσεις της χρονιά μας «φύλαγε» ο ΑΡΗΣ για σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου έπρεπε να το κερδίσουμε πάση θυσία.  Άψυχος και αναποτελεσματικός από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό κατάφερε να αναδείξει τα «δεύτερα» του Ολυμπιακού και να πετάξει με ευκολία 3 βαθμούς. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη αλλά με τέτοια εικόνα δεν μπορείς να ελπίζεις για πολλά. Μονόδρομος η άμεση αντίδραση από παίκτες και προπονητή που στα εναπομείναντα παιχνίδια οφείλουν να κατέβουν στο γήπεδο… γιατί σήμερα δεν κατέβηκαν.

Με το πόδι πατημένο στο γκάζι ο ΑΡΗΣ μας πρόσφερε άλλο ένα ευχάριστο απόγευμα κερδίζοντας τη φιλόδοξη Λάρισα χωρίς να αγχωθεί σε κανένα σημείο του αγώνα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με τη γνωστή τους μαχητικότητα δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους τους. Αρνητικοί πρωταγωνιστές οι 3 διαιτητές που ακόμη και όταν όλα είχαν έκαναν ότι μπορούσαν για να εκνευρίσουν τον κόσμο.

ΑΜΥΝΑ ΑΜΥΝΑ ΑΜΥΝΑ

Πονοκέφαλος έχει καταντήσει ο ΑΡΗΣ για τους αντιπάλους με την επιθετική του άμυνα να βελτιώνεται διαρκώς και να καταστρέφει με συνοπτικές διαδικασίες κάθε επιθετικό πλάνο. Αν εξαιρέσεις τα συνηθισμένα ανόητα φάουλ στο ξεκίνημα του αγώνα κοντά στο κέντρο η ομάδα έδειξε απίστευτη προσήλωση στην άμυνα και κατάφερε να διαχειριστεί εξαιρετικά το πρόβλημα με τα φάουλ που στα πρώτα λεπτά έκανε την εμφάνιση του. Ακόμη και η αδυναμία κάτω από το καλάθι που υπήρχε στο πρώτο δεκάλεπτο όσο κυλούσαν τα λεπτά διορθωνόταν.

ΒΡΗΚΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Αν εξαιρέσεις κάποιους αιφνιδιασμούς και τα τρίποντα στην επίθεση υπήρχαν αρκετά νεκρά διαστήματα και ιδιαίτερα απέναντι σε οργανωμένη άμυνα δεν υπήρχαν λύσεις. Όταν όμως στο άλλο μισό δεν «περνούσε» τίποτα οι παίκτες κατάφερναν τελικά να βρίσκουν και λύσεις στην επίθεση ακόμη και μέσα στο καλάθι. Χαρακτηριστική η 3^η περίοδο που αν και δυσκολευόμασταν πολύ στην επίθεση τελικά καταφέραμε να διατηρήσουμε το προβάδισμα κυρίως λόγω της «ατσαλένιας» άμυνας.

ΕΦΥΓΕ Ο ΧΑΝΛΑΝ ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η αποχώρηση του Χάνλαν ήταν μια σημαντική απώλεια για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Ωστόσο αυτή η νέα κατάσταση σε συνδυασμό με την αποφυγή οποιουδήποτε αρνητικού σεναρίου για την τελική κατάταξη έδωσε την ευκαιρία σχεδόν σε όλους τους παίκτες να παίξουν πιο ελεύθερα στην επίθεση. Δεν είναι σύμπτωση ότι ο ΑΡΗΣ έχει βρει κάμποσους πρωταγωνιστές στην επίθεση από την ημέρα που έφυγε. Ακόμη και όταν ο Κέλι αγκομαχά… υπάρχουν λύσεις. Σήμερα ήταν ο Κάουαν με τον Τζούστον, τις προάλλες ο Λόκετ με τον Πουλιανίτη και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Μέχρι και ο Σχίζας έχει καταφέρει στο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά την επιστροφή του να δείξει ότι αυτοί που επέμεναν ότι μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά τον φετινό ΑΡΗ είχαν δίκιο.  Μέχρι και ο Κέλι έχει επηρεαστεί από αυτό το κλίμα και αφήνει χώρο στους συμπαίκτες του σε αντίθεση με την παρουσία προτού φύγει για Αμερική.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Συμμετοχή ύστερα από κάμποσα χρόνια στα πλέιοφς, 5^η – 6^η θέση με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ  κτλ κτλ. Ανούσιες λεπτομέρειες που σε άλλες χρονιές θα γινόντουσαν σημαία για να πείσουν τον κόσμο ότι κάτι καλό γίνεται… αλλά φέτος είναι περιττό μιας και αυτός ο ΑΡΗΣ του Γ.Καστρίτη και των μαχητικών παικτών δεν χρειάζεται ούτε υπότιτλους ούτε επεξηγήσεις. Και μόνο που έχει καταφέρει ύστερα από χρόνια να μας  προσφέρει  απλόχερα όμορφες μπασκετικές στιγμές και χαμόγελα με τόσο εμφατικό και γουστόζικο τρόπο όπως έκανε σήμερα, είναι αρκετό!  Σημαντική νίκη που αναμένεται να παρατείνει ευχάριστα τη διάρκεια του φετινού πρωταθλήματος. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Πολύς ζήλος από την διαιτητική τριάδα για να πέσει στο τέλος η διαφορά κάτω από τους 10 πόντους σε ένα παιχνίδι όπου και η νίκη και η διαφορά πόντων είχε κριθεί πολύ πριν τα τελευταία δευτερόλεπτα.  Το χάσαμε το στοιχηματάκι;

ΥΓ2. Τι έγινε βρε Φώτη; Κατάλαβες ότι η πόρτα είναι για τα καλά κλειστή(παρά το σπρώξιμο) και είπες να αφήσεις τις "καλές σχέσεις" στην άκρη;

Από πνευματικά ανέτοιμος ως μπερδεμένος παρουσιάστηκε σήμερα ο ΑΡΗΣ στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας την ήττα με 1-0. Σαν να μην ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο ο ΑΡΗΣ χάθηκε στις ανασφάλειες του πετώντας σημαντική ευκαιρία για να εξασφαλίσει σημαντικό προβάδισμα για την Ευρώπη. Και όλα αυτά απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που πέρα από την ιδιαίτερη διάθεση που έδειξαν οι παίκτες του δεν είχε να παρουσιάσει κάτι άλλο.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ …ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ

Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και σήμερα το αποτέλεσμα έδειξε μια σωρεία λαθών από τον Μπούργος. Από την έμπνευση της τριπλέτας Σάσα-Ντουκουρέ-Ματίγια, την συμμετοχή του Γκάμα στο αρχικό σχήμα σε ένα παιχνίδι όπου ήθελες ταχύτητα για να χτυπήσεις στην αντεπίθεση, την ανοχή στον Καμαρά μέχρι και τις βιαστικές περίεργες αλλαγές όλα βγήκαν λάθος.  Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ένας μπερδεμένος ΑΡΗΣ που δεν ήξερε τι έκανε μέσα στο γήπεδο ενώ φαινόταν ότι το παιχνίδι είναι στα μέτρα του …ακόμη και αν έπαιζε με 10 παίκτες. Μπερδεμένος από την αρχή που τρώει ένα γκολ από το πουθενά μέχρι το τέλος που δεν πήρε πότε την απόφαση να πιέσει και ότι βγει…

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν σήμερα μιας και η συντριπτική πλειοψηφία έμοιαζε να είναι ακόμη σε πασχαλινές διακοπές. Έλειψε η ένταση στις κινήσεις τους, έλειψε το καθαρό μυαλό στην κρίσιμη πάσα ή στην τελική προσπάθεια. Ενώ η περίπτωση του Καμαρά σηκώνει πολύ κουβέντα μιας και ακόμη μια φορά κατάφερε να ξεχωρίσει για την συμπεριφορά του παρά για την αγωνιστική του απόδοση χαντακώνοντας ολόκληρη την ομάδα. Είχαμε τους τραυματισμούς, είχαμε την περίπτωση Μήτρογλου αλλά το ότι η ομάδα ξέμεινε για διάφορους λόγους από επιθετικούς είναι ένα τεράστιο έγκλημα.

ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Πνευματικά ανέτοιμος κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο γήπεδο παρά την κρισιμότητα του αγώνα. Νωθροί παίκτες, τακτικά μπερδεμένοι έχασαν από έναν Παναθηναϊκό που δεν έκανε τίποτα το ιδιαίτερο ακόμη και όταν έπαιζε με παίκτη παραπάνω. Πισωγύρισμα η σημερινή ήττα και εμφάνιση στη Λεωφόρο που μας αφήνει πιο πίσω σε αυτή την κούρσα για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ωστόσο τίποτα δεν έχει τελειώσει και όλα θα κριθούν σε έναν «τελικό» με την ΑΕΚ στο Κλ.Βικελίδης.

ΥΓ. Μέτριος ο ΑΡΗΣ σήμερα, μέτριος και ο διαιτητής με τον VARista.

ΥΓ2. Μπράβο στα αλάνια που βρέθηκαν κοντά στην ομάδα!

Κατάθεση ψυχής είδαμε από τους παίκτες του ΑΡΗ σήμερα του Παλέ επικρατώντας επί του ποακ στο φινάλε μιας αναμέτρησης που όπως εξελίχθηκε φαινόταν χαμένη. Το πείσμα του Νετζήπογλου, η σκυλίσια άμυνα στο τελευταίο δεκάλεπτο, τα μεγάλα σουτ των Γουίλιαμς και Πουλιανίτη και η ψυχραιμία του Κάουαν κατάφεραν το δυσοίωνο 55-66 να το εξαφανίσουν και να οδηγήσουν τον ΑΡΗ σε μια ακόμη σπουδαία νίκη με ανατροπή! Ξέφρενο πάρτι στο Παλέ και αποθέωση των πρωταγωνιστών!

ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Αγχωμένος και νωθρός μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι κάτι που αποτυπωνόταν κυρίως από την έλλειψη συγκέντρωσης σε άμυνα και επίθεση. Σαν να μην είχαν «διαβάσει» καθόλου τους αντιπάλους τους, οι παίκτες μας μάρκαραν ανούσια ψηλά, με δυσκολία άλλαζαν μαρκαρίσματα  και επέτρεπαν στους αντιπάλους μας να βρουν αμαρκάριστα σουτ και να μας πληγώσουν. Παρά το γεγονός ότι καταφέραμε με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου να προσπεράσουμε στο σκορ ήδη είχαμε δώσει στον συμπολίτη το περιθώριο να πιστέψει ότι μπορούσε να φύγει με τη νίκη.

ΟΛΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΑ

Σαν να μην έφθανε η έτσι και αλλιώς κακή άμυνα μας είχαμε και τους διαιτητές να δείχνουν μια μονόπλευρη υπερευαισθησία στις επαφές και να φορτώνουν με γρήγορα φάουλ τους παίκτες μας. Κάτι που έφερε ακόμη περισσότερη στην αμυντική μας συγκέντρωση με αποτέλεσμα συχνά πυκνά οι περιφερειακοί του συμπολίτη να βρίσκουν εύκολους διαδρόμους προς το καλάθι μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Και εκεί που όλα έδειχναν μαύρα… μίλησε η καρδιά! Αυτό δηλαδή το πάθος και πείσμα που χαρακτηρίζει τον φετινό ΑΡΗ και τον έχει κάνει ίσως την πιο ανθεκτική ομάδα του πρωταθλήματος παρά τα μύρια προβλήματα και τις έτσι και αλλιώς περιορισμένες δυνατότητες της. Άμυνα για όσκαρ, μεγάλα σουτ και ένα επιμέρους σκορ 22-12 στο τέταρτο δεκάλεπτο που έβαλε φωτιά στο Παλέ!

ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ

Όπως και στο πρώτο παιχνίδι έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ αγχώθηκε πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε. Ναι αυτοί οι αγώνες έχουν την ξεχωριστή τους σημασία αλλά δεν γίνεται αυτό να επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό την ομάδα. Λείπει η εμπειρία, λείπουν οι λύσεις από τον πάγκο αλλά όταν όλη την χρονιά έχεις δείξει 4-5 καλά πράγματα και μια συνέπεια στην άμυνα δεν γίνεται ξαφνικά να τα ξεχνάς. Για αυτό άλλωστε όταν το παιχνίδι φάνηκε να χάνεται οι παίκτες απελευθερωμένοι κατά κάποιο τρόπο βρήκαν και τις άμυνες και τα σουτ. Αναμφίβολα ο Καστρίτης έχει κάνει εξαιρετική και δεδομένων των συνθηκών η ομάδα έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες αλλά δεν γίνεται για να πιάσεις απόδοση να πρέπει να είσαι πάντα το αουτσάιντερ.  Μπράβο πάντως σε όλη την ομάδα και τον Καστρίτη που σε μια τόσο μέτρια βραδιά κατάφεραν και βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα για να το γυρίσουν!

ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Λίγο έλειψε ο ΑΡΗΣ να αδικήσει για ακόμη μια φορά τον εαυτό και ένα παιχνίδι που είχε όλες τις προϋποθέσεις για να το κερδίσει τελικά λόγω των δικών του λαθών να το χαρίσει στον αντίπαλο. Στο τέλος όμως μίλησε η καρδιά των παικτών που παρασυρόμενοι από το φλογισμένο Παλέ ολοκλήρωσαν την ανατροπή και πήραν μια σπουδαία νίκη ξεχωριστής βαθμολογικής σημασίας και γοήτρου. Όπως στην μπάλα έτσι και στο μπάσκετ, όσα λεφτά και αν δώσεις …κιτρινόμαυρη ψυχή και balls δεν αγοράζεις!  

ΥΓ. Άλλη μια κακή διαιτησία με εκατέρωθεν φαλτσοσφυρίγματα.  Ευτυχώς που έβαλε τις βολές ο Κάουαν …στο φάουλ που μάλλον ο διαιτητής είχε αφήσει «πλεονέκτημα» μέχρι να διαπιστώσει ότι πήραμε το ριμπάουντ και βάλαμε το καλάθι;

ΥΓ2. Αρκετά με το κοτόπουλο, επιτέλους λίγο νηστεία! Ντροπή!

Απόλυτος κυρίαρχος στο τοπικό ντέρμπι ήταν για ακόμη ένα παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας όπου χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερη αντίσταση επικράτησε με 1-0 χάρη στην πολύ ωραία κεφαλιά του Ντουκουρέ. Αδικεί το τελικό αποτέλεσμα την ομάδα που βάσει απόδοσης και ευκαιριών θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να είχε πετύχει περισσότερα γκολ. Στα γνωστά επικοινωνιακά παιχνίδια αρκέστηκε ο «θίασος» του συμπολίτη με τον μπάογκ για ακόμη έναν αγώνα στο Κλ.Βικελίδης να ασχολείται περισσότερο με τις «εντυπώσεις» παρά με το ίδιο το παιχνίδι.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ, ΣΤΑΘΕΡΟΣ

5’ παιχνιδιού ήταν αρκετά για να καταλάβεις ότι ο ΑΡΗΣ είχε μπει απόλυτα συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Οι γραμμές έπαιζαν κοντά, η πίεση όταν ο αντίπαλος είχε την μπάλα ήταν υποδειγματική ενώ η κυκλοφορίας της μπάλας σε γρήγορο τέμπο δημιουργούσε διαρκώς προϋποθέσεις για γκολ. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει τακτικά τι αποζητούσαν στην σημερινή αναμέτρηση.

Ο ΝΤΟΥΚΟΥΡΕ ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ «ΑΝΙΚΗΤΟ» ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ

Η υπεροχή του ΑΡΗ μετουσιώθηκε σε γκολ από την εξαιρετική κεφαλιά του Ντουκουρέ μετά από εκτέλεση κόρνερ σε μια φάση όπου ο Πασχαλάκης ήταν ανήμπορος να αντιδράσει. Εν αντιθέσει ο Πασχαλάκης ήταν αναμφίβολα ο MVP του συμπολιτή και ο βασικός λόγος που το σκορ παρέμεινε στο φτωχό 1-0. Αποκρούσεις όπως αυτές στα σουτ του Μαντσίνι και ιδιαίτερα του Γκάμα «χρεώνονται» περισσότερο στον Έλληνα γκολκιπερ παρά στην αναποτελεσματικότητα των παικτών μας.

Ο ΜΠΟΥΡΓΟΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Δεν φοβάται να ρισκάρει σε αλλαγές προσώπων και συστημάτων και αυτό είναι κάτι που έχει κερδίσει άπαντες είτε μιλάμε για τους παίκτες του είτε για τον κόσμο της ομάδος. Ακόμη και αν ο Πάλμα δεν κατάφερε να έχει μια ανάλογη παρουσία με αυτή στο ΟΑΚΑ είδαμε χάρη σε αυτή την τακτική τον Καμαρά απελευθερωμένο να κάνει άνω κάτω την αντίπαλη άμυνα και να είναι βασικό γρανάζι στην επιθετική λειτουργία της ομάδος. Ενώ και η ενσωμάτωση των Ντουκουρέ και Εμπακατά στην ομάδα μαζί με την ενεργοποίηση του Μπεναλουάν έχουν ανεβάσει την ομάδα επίπεδο, δίνοντας της ένα βάθος πάγκο που κάπου στην πορεία είχε χαθεί. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να φαντάζει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή που το μόνο που φοβάται είναι η αναποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια.

ΕΞΑΡΓΥΡΩΣΕ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΣΤΟ ΟΑΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΠΤΟΗΤΟΣ

Το ήθελε περισσότερο και το απέδειξε μέσα στο γήπεδο όπου επικράτησε εύκολα απέναντι σε έναν αντίπαλο που και σε αυτή την αναμέτρηση κατέβηκε περισσότερο για «επικοινωνιακό παιχνίδι» παρά για να παίξει ποδόσφαιρο. Η τρομερή κεφαλιά του Ντουκουρέ ήταν αρκετή για να μας οδηγήσει στη νίκη απέναντι στον Πασχαλάκη που ήταν και ο μοναδικός από τους αντιπάλους μας που παρουσιάστηκε στο γήπεδο.  Με το που κοπάζουν οι πανηγυρισμοί… συνειδητοποιείς ότι έπαιζες μόνος σου και το μόνο που έχει αξία είναι οι 3 βαθμοί της νίκης! Έτσι ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου, συνέχισε να τους πονάς!

ΥΓ. Το θετικό όταν τους κερδίζεις με ένα λιτό 1-0 είναι ότι τους αφήνεις να συνεχίζουν τον ύπνο τους αδιάκοπα και όταν αλλάζουν πλευρό να μασάνε και λίγο από τον σανό που απλόχερα τους προσφέρουν.