Θετικές ήταν οι ειδήσεις των τελευταίων ημερών στο μέτωπο της άρσης των 2 μπαν από την FIFA με την ΠΑΕ ΑΡΗΣ να ενημερώνει επισήμως ότι ολοκληρώθηκαν οι απαραίτητες ενέργειες και το θέμα είναι πλέον διαδικαστικό. Ευχάριστη εξέλιξη ωστόσο μέχρι να έρθει στα γραφεία της ΠΑΕ κάποιο επίσημο έγγραφο από την FIFA που θα επικυρώνει το δικαίωμα των μεταγραφών για την ομάδα μας υπάρχει ακόμη αγωνία. Αγωνία που ναι μεν υπάρχει στον κόσμο αλλά στην διοίκηση όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά αντιθέτως δια στόματος Άγγελου Χαριστέα δίνεται και το σύνθημα για έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ την νέα αγωνιστική σεζόν!

Στον απόηχο των θετικών εξελίξεων με τα μπαν ξεκίνησε και η διάθεση των εισιτηρίων διαρκείας για τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Ίδιες τιμές με τις περσινές με κάποιες μικροδιορθώσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Τιμές που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα χαρακτηριζόντουσαν απόλυτα ικανοποιητικές αλλά… όχι στην εποχή του κορωνοϊού. Ναι μεν ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και δεν γίνεται να ζούμε κλειδωμένοι στα σπίτια μας αλλά προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι η ΠΑΕ δεν συμπεριλαμβάνει ούτε έναν αστερίσκο σε σχέση με αυτό το θέμα. Οπωσδήποτε ο κόσμος που μπορεί οφείλει να στηρίξει την ομάδα γιατί η δύναμη του ΑΡΗ είναι ο κόσμος του. Το να αγνοείς όμως τόσο επιδεικτικά μια κατάσταση που τη βιώνει όλος ο πλανήτης και πολλοί συνάνθρωποι μας με άσχημο τρόπο μοιάζει με προκλητική αμέλεια… Θετικά πάντως είναι τα πρώτα μηνύματα από την ανταπόκριση του κόσμου. Φυσικά όταν θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο για το αν τα παιχνίδια γίνουν με κόσμο ή όχι τότε θα γίνει λογικά και ο πανικός.

Από την διαλυμένη ομάδα που τελικά στάθηκε στο ύψος της μέχρι την αναβίωση των παλαιών χρεών με τα μπαν που φαίνεται να λύνονται, ένα ένα τα εμπόδια τελικά ξεπερνιούνται. Κλασσική τακτική Καρυπίδη που πλέον μοιάζει να το κάνει επίτηδες για να ξεμπροστιάζει τους επικριτές του εντός και εκτός της οικογένειας του ΑΡΗ. Όσο υπάρχουν οι καλοθελητές του γνωστού payroll που ανακαλύπτουν διαρκώς προβλήματα και αδιέξοδα παρασύροντας αρκετούς συνΑρειανούς άλλο τόσο πρέπει ο Καρυπίδης και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ με κάθε ευκαιρία να τους γλεντάει εντός και εκτός γηπέδου!

ΥΓ. Η ομάδα η αποδεκατισμένη που θα έτρωγε 10 γκολ, ο Βέλεθ ο μοναδικός που αποχώρησε στην μέση των πλέιοφς, ο Φέτφα που ήθελε να φύγει, τα μπαν που δεν θα λυνόντουσαν, τα λεφτά που δεν έχει ο Καρυπίδης και που τα βρίσκει, το πωλητήριο του Ρόουζ και συνεχίζουμε με νέα αφηγήματα…

ΥΓ2. Με αφορμή τα διαρκείας για ακόμη μια φορά φάνηκε το επικοινωνιακό πρόβλημα του ΑΡΗ και ο λάθος τρόπος αντιμετώπισης της αλήθειας.  Εντάξει… διαρκείας… να κάνουμε ντου… να στηρίξουμε… Τόσο  δύσκολο και παράλογο δηλαδή είναι να εκφράσει κάποιος  την απορία του για το αν θα γίνουν τα παιχνίδια με κόσμο και τι θα γίνει σε περίπτωση που τελικά η μισή χρονιά διεξαχθεί με άδειες κερκίδες;

34 ημέρες μετά από το τελευταίο μας ποστ για το μπάσκετ ήρθε η γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη αποκλειστικά για την ΚΑΕ ώστε να δώσει ένα τέλος στην βουβαμάρα των προηγούμενων ημερών και να ορίσει το σημείο επανεκκίνησης του μπασκετικού ΑΡΗ. Ένα σημείο επανεκκίνησης αναμενόμενο σε εκνευριστικό βαθμό και ένας αγώνας επιβίωσης που επισημοποιήθηκε με την «συγκατάθεση» του Δ.Γουλιέλμου και τους 19 μεσεγγυούχους των μετοχών. Η απουσία του κόσμου από όλη αυτή την προσπάθεια και η έλλειψη ουσιαστικών λύσεων(και εξηγήσεων) από όσους βρήκαν το σθένος να βγουν μπροστά  αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα της ομάδος μας τα τελευταία χρόνια αλλά και το κατάντημα του Ελληνικού μπάσκετ.

Οι εξηγήσεις για το πώς φθάσαμε ως εδώ

Έχουν χιλιοειπωθεί οι λόγοι που έφθασε ο ΑΡΗΣ ως εδώ και δεν έχει να προσφέρει τίποτα να τους αναφέρουμε ξανά αλλά πλέον έγινε ξεκάθαρο ότι η ΚΑΕ εδώ και δεκαετίες λειτουργεί περισσότερο σαν το βήμα της Ελληνικής Βουλής όπου οι διάφοροι παράγοντες πηγαινοέρχονται σαν τους βουλευτές και λένε τα δικά τους. Άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν μπορούσαν, άλλοι ίσως να έσφαλαν,  άλλοι είχαν θέμα με τους πολιτικούς τους αντιπάλους που πλέον είναι στο πλευρό τους, άλλους τους έφαγε το σύστημα και άλλους τους πείραξε η κριτική και τα θέλω του κόσμου. Όταν αναφέρεται ως διοικητικό επίτευγμα η ανατροπή μιας άδικης τιμωρίας σε μια ομάδα με την ιστορία του ΑΡΗ που 2 διαδοχικές  χρονιές γλιτώνει τον υποβιβασμό οριακά, τα λόγια είναι περιττά…

Η «προσπάθεια» του Γουλιέλμου

Αναμφίβολα η ευχαριστήρια ανακοίνωση του Α.Σ. προς το πρόσωπο του Δ.Γουλιέλμου αποτελεί μέρος της συμφωνίας μαζί με τις υπόλοιπες οικονομικές διαπραγματεύσεις που εδώ και 40 ημέρες περίπου έκαναν το «παραδίδω τις μετοχές μου χωρίς αντίτιμο» στο νέο μίνι σήριαλ του καλοκαιριού.  Τα γιατί και τα πως έφθασε ο Δ.Γουλιέλμος να «προσπαθεί» να σώσει τον ΑΡΗ μόνος του ενώ δεν είχε τη δυνατότητα όπως ο ίδιος δήλωσε δεν ρωτήθηκαν ποτέ και δεν πρόκειται ποτέ να μας τα πουν με επίσημο τρόπο. Η ομερτά στον μπασκετικό ΑΡΗ καλά κρατεί μέχρι που η σιωπή σπάει με ένα αφελές ερώτημα του τύπου “μα γιατί ο κόσμος δεν αγκαλιάζει την προσπάθεια που γίνεται;”.  Άσε που μετά θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και για τον «απαθή» ρόλο του Ερασιτέχνη στις διαδικασίες της ΚΑΕ που για προφανείς λόγους κανείς δεν θέλει να δώσει.

Ο μονόδρομος της επιβίωσης

2 ήταν οι «λύσεις» που προτάθηκαν στην  συνέλευση με την μια να έχει να κάνει με την διατήρηση των μετοχών στην κατοχή του Γουλιέλμου κάτι που οδήγησε πρακτικά σε μια πρόταση που υπερψηφίστηκε και είχε να κάνει με την λύση της πολυμετοχικότητας. Δηλαδή με κάποια νομικά και οικονομικά τεχνάσματα θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους μας να στηρίξουμε την ΚΑΕ με τον πλέον επίσημο τρόπο. Με λίγα λόγια, λεφτά δεν υπάρχουν, πλάνο διαφορετικό από το γνωστό της στήριξης(και της μετατόπισης ευθυνών) του κόσμου δεν υπάρχει και ο ΑΡΗΣ σαν να ξαναγυρίζει καμιά οκταετία πίσω όπου η 6^η θέση παρουσιαζόταν σαν επίτευγμα. Πλέον όμως με το φαντασματάκι του υποβιβασμού να κόβει βόλτες στο θρυλικό Παλέ εκείνη η πορεία μοιάζει όντως με επίτευγμα… Και κάπου εδώ κολλάει και το Παλέ που ίσως είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί την σημερινή κατάσταση με εκείνη της προ-Λάσκαρη εποχής. Η ενδεχόμενη παραχώρηση του Παλέ υπό ευνοϊκές συνθήκες σε συνδυασμό με τα χρήματα που παρακρατούνται από σχετικές οφειλές είναι μια ανάσα στον ασθενή ΑΡΗ. Εφόσον υπάρχει(;) και το πλάνο αξιοποίησης του γηπέδου ίσως τα πράγματα να είναι ελαφρώς καλύτερα.

Τα συμπεράσματα για την επόμενη ημέρα

Αν κάτι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή την συνέλευση είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται ενεργά με τον μπασκετικό ΑΡΗ ίσως στην πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων 50 χρόνων για την ομάδα μας αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό οικοδόμημα του μπάσκετ. Άνθρωποι με τα καλά τους και τα άσχημα τους. Με τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις τους. Τουλάχιστον υπάρχουν και αυτοί. Και όσο μίζερο και αν ακούγεται αυτό, σε έναν σύλλογο όπου παρουσιάστηκε ως λύση ο οικιοθελής υποβιβασμός της ομάδος σε ερασιτεχνική κατηγορία ο μονόδρομος της επιβίωσης με ελπίδα το άγνωστο ακούγεται πιο θελκτικό.  Τουλάχιστον αυτή τη φορά όσοι τελικά ασχοληθούν ας είναι πιο «μυαλωμένοι» αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Η εύρεση επενδυτή να τεθεί επιτέλους ως πρωταρχικός στόχος πάνω σε σωστές βάσεις και τα πανηγύρια για κάθε βήμα μωρού να μείνουν στη άκρη… Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

ΥΓ. Για κάθε «προσπάθεια» σαν και αυτή του Δ.Γουλιέλμου στην ΚΑΕ μια άλλη προσπάθεια μένει στις σκέψεις.

ΥΓ2. Το να μιλάς για πολυμετοχικότητα και την συμμετοχή του κόσμου και την ίδια στιγμή να απουσιάζουν οι βασικοί χρηματοδότες της ομάδος της χρονιάς που διανύσαμε είναι από μόνο του περίεργο.

ΥΓ3. Και με τις συζητήσεις με την ΦΙΜΠΑ που βρίσκονται σε καλό δρόμο σχετικά με τα νέα δεδομένα απαγόρευσης μεταγραφών λόγω των μπαν ξεπεράστηκε και αυτό το πρόβλημα.

ΥΓ4. Τουλάχιστον δεν έγινε αναφορά σε Ελληνόπουλα, σε ακαδημίες παραγωγής ταλέντων και άλλα τέτοια που έχουμε ακούσει άλλες φορές. Βλέπεις με τον Βουλγαρόπουλο να αποτελεί παρελθόν πριν του δοθούν οι ευκαιρίες και κάποιες περίεργες μεταγραφές Ελλήνων από το πουθενά την περασμένη χρονιά τα λόγια είναι περιττά.

ΥΓ5. Και φυσικά όταν πας να ψηφίσεις λύση για τον Αυτοκράτορα μετά από έναν μήνα σιωπής χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα λογικό είναι η πρόταση να είναι μια και χωρίς σχεδόν καμία ουσία. Ψημένος ο Ερασιτέχνης σε αυτές τις καταστάσεις.

ΥΓ6. Ακόμη και αυτό της μπασκετικής Λέσχης που είχε ακουσθεί ως φήμη τελικά θα αποτελούσε πιο ουσιαστικό πλάνο. Όταν τα τελευταία χρόνια γίνονται έρανοι για 5.000 ευρώ μια μπασκετική Λέσχη θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Βέβαια θα έκανε και ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντηθούν και όπως έχει διδάξει το παρελθόν κανείς παράγοντας δεν το θέλει αυτό.

ΥΓ7. Και αυτό το σχόλιο περί στήριξης του κόσμου και διάφορων παραγόντων σε αρρωστημένες καταστάσεις τι ακριβώς ήταν; Παραπονάκι; Μάλλον η λογική συνέπεια της μυστικοπάθειας και της συστηματικής παραπληροφόρησης που συνεχίζεται αδιάκοπα.

ΥΓ8. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Δ.Γουλιέλμος θα είχε γίνει "καπνός" μέσα σε 24 ώρες αν ο κόσμος ήξερε τι ακολουθεί. Όταν όμως δεν ξέρεις μετά τι ακολουθεί απλά κάθεσαι αποχαυνωμένος και παρατηρείς...

ΥΓ9. Χρόνια Πολλά στον έναν και μοναδικό μπασκετικό Θεό Νίκο Γκάλη! Τα κεράσματα σου, αναμνήσεις μιας ζωής!

Άλλη μια ποδοσφαιρική σεζόν έλαβε τέλος για την αγαπημένη μας ομάδα με την 5η θέση, την έξοδο στην Ευρώπη για 2η διαδοχική χρονιά και κάποιες όμορφες στιγμές να είναι αυτά που κρατάμε. Το ταμείο καθαρά ψυχρά και αντικειμενικά αυτά περιλαμβάνει. Ένα αποτέλεσμα που για την πλειοψηφία του κόσμου αποτελεί την οριακή βάση στην αξιολόγηση της ομάδος μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ ώστε να μην ξαναζήσουμε εφιάλτες προηγούμενων ετών.

Είναι όμως και αυτά τα «ψιλά γράμματα» που πιθανόν με την πάροδο των χρόνων θα ξεχαστούν μιας δεν καταγράφονται στις στατιστικές που μας κάνουν υπερήφανους και μας υπενθυμίζουν το κλισέ «Δεν γίναμε ΑΡΗΣ για τους τίτλους». Τίτλους δεν κερδίσαμε ούτε φέτος και χάσαμε την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου μέσα από τα χέρια μας… στους ομίλους του Europa League δεν προκριθήκαμε… πιτσιρικάδες δεν αναδείξαμε… βάσεις για μια πιο ομαλή μετάβαση στην επόμενη σεζόν δεν βάλαμε… Τι καταφέραμε; Να υπενθυμίσουμε για ακόμη μια φορά σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Μαχητής μέχρι τέλους, κόντρα σε όλα και σε όλους! Με μεταγραφικό σχεδιασμό φιάσκο, με προπονητές που πήδηξαν από το καράβι με την πρώτη ευκαιρία, με μεταγραφικά μπαν κυριολεκτικά από το πουθενά, με ένα VAR που κολλούσε και ξεκολλούσε επιλεκτικά, με μια πανδημία που «αρρώστησε» τα ταμεία της ΠΑΕ και τον «δωδέκατο παίκτη» της ομάδος και με μια «εξυγιαντική συμμαχία» που εξαρχής είχε κάνει τη μοιρασιά της και το μόνο που απέμενε ήταν να σε βγάλει από τη μέση. Το πέτυχε ως ένα βαθμό μιας και οι μοιρασιά της δεν χάλασε. Από την μέση όμως ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν έφυγε αλλά απέδειξε με την παρουσία του ότι είναι εδώ. Αποφασισμένος να κάνει άνω κάτω τα πλάνα τους και να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του μέχρι τέλους όσα εμπόδια και αν του βάλουν. Και αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα που θέλουμε να βλέπουμε στον ΑΡΗ και στους ανθρώπους που μας εκπροσωπούν εντός και εκτός γηπέδου.  Και αν όλα τα παραπάνω δεν ωθούν το να βάλεις με ευκολία το θετικό πρόσημο στη σεζόν που ολοκληρώθηκε μάλλον για λάθος λόγους υποστηρίζεις αυτή την ομάδα…

Ούτε σεναριογράφοι ταινιών επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαν να προβλέψουν την εξέλιξη της φετινής ποδοσφαιρικής χρονιάς του ΑΡΗ.  Από την απαξίωση στην αποθέωση  ξανά πάλι στην απαξίωση και πάλι από την αρχή… Αυτοί όμως οι εναπομείναντες παίκτες στα πλέιοφς, το τεχνικό τιμ και η διοίκηση που δεν κρύφθηκαν από την εύκολη(και λογική) δικαιολογία της πανδημίας και πάλεψαν μέχρι το τέλος με όλες τους τις δυνάμεις χωρίς να σκεφθούν ούτε για μια στιγμή να εγκαταλείψουν είναι το παράσημο της σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε. Αυτό ακριβώς το πνεύμα μαχητή που είδαμε από ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ είναι η παρακαταθήκη για την επόμενη σεζόν και η υπόσχεση για καλύτερες ημέρες. Ξεπερνάμε τα εμπόδια  και πολεμάμε μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!

ΥΓ. Πόσο ρεαλιστικό είναι να  περιμένεις να κερδίσεις σε ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα αν δεν είσαι ένας από αυτούς που την σημάδεψαν;

ΥΓ2. Ο καθένας έχει το δικό του κριτήριο για την ομάδα και κάθε άποψη είναι σεβαστή. Όταν όμως χάνεις την ευκαιρία να αγγίξεις έναν τίτλο για 60’’ οποιαδήποτε κριτική περισσεύει.

ΥΓ3. Πέρα από το πνεύμα μαχητή που επέδειξε ο σύλλογος μας φέτος κόντρα σε χίλια μύρια προβλήματα οφείλουν άπαντες στο σύλλογο να μάθουν από τα λάθη τους. Διαφορετικά όλο αυτό το καρδιογράφημα της φετινής χρονιάς με τις όμορφες στιγμές και τα κρύα ντουζ θα πεταχτεί στα σκουπίδια.

ΥΓ4. Πρώτα θα αναμένουμε την οριστική ανακοίνωση για την  άρση των μπαν και μετά θα αναφερθούμε στην επόμενη χρονιά.

Αλώβητος έφυγε από την Τούμπα ο ΑΡΗΣ μας για ακόμη μια φορά σε ένα από τα πιο παράξενα ντέρμπι των τελευταίων ετών. Οι 11 του Ένινγκ κόντρα στα προβλήματα μιας περίεργης χρονιάς, έδειξαν αυταπάρνηση και άντεξαν μέχρι το φινάλε σε ένα παιχνίδι που στα «χαρτιά» φαινόταν χαμένο. Ξεχώρισε ο Σόουζα που ήταν βράχος στην άμυνα όπως και ο Κουέστα που συνέχισε τις εκπληκτικές εμφανίσεις του.

Παιχνίδι αντοχών ήταν το σημερινό για την ομάδα μας με τους 11 εναπομείναντες παίκτες να έχουν πρώτα να αντιμετωπίσουν την κούραση και μετά τον αντίπαλο τους. Ο μπαογκ μπήκε πιο ορεξάτος είχε τον πρώτο λόγο και τις ευκαιρίες αλλά η ομάδα μας δεν μάσησε. Λίγο η τύχη, λίγο ο Κούεστα, πολύ περισσότερο ο Σόουζα που ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να εγκλωβίσει τον συμπολίτη που όσο περνούσε η ώρα έχανε την επιθετικότητα του. Σε αυτό βοήθησε και η πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας μεσοεπιθετικά αλλά και ο μαχητικός Διαμαντόπουλος που πάλευε σε κάθε διεκδίκηση με όλες του τις δυνάμεις. Η ανάποδη κεφαλιά του Σόουζα, το εξαιρετικό χτύπημα του Ματίγια που ανάγκασε τον Πασχαλάκη σε μια δύσκολη απόκρουσε και η παραλίγο προβολή του Διαμαντόπουλου μετά από την σέντρα διαβήτη του Μαρτίνες ήταν οι καλύτερες μας ευκαιρίες. Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι όπου παρά την στατιστική λίγες ήταν οι πραγματικά καλές ευκαιρίες για να μπει ένα γκολ. Ωστόσο σε μεγάλο βαθμό φάνηκε η ηρωική προσπάθεια των παικτών μας σε αυτά τα πλέιοφς που τόσο κατηγορήθηκαν για τις άσχημες ήττες μιας και σε αυτή την τελευταία αγωνιστική ΑΕΚ και μπάογκ με έλλειψη κίνητρου(μιας και τα συμφώνησαν για την 2η θέση)  και μερικές αλλαγές φάνηκαν πολύ κατώτεροι του αναμενομένου.

Στάθηκε στο ύψος του ο ΑΡΗΣ μας σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου οι οπαδοί του συμπολίτη προτού ξεκινήσει ονειρευόντουσαν βροχή από γκολ και «ιστορικά» ρεκόρ. Στο γήπεδο όμως μέσα αυτοί οι εναπομείναντες 11 αντί για δυνάμεις και τρεξίματα παρέταξαν θέληση και πείσμα αποχαιρετώντας την χρονιά με ψηλά το κεφάλι. Ένα γλυκόπικρο φινάλε σε μια γλυκόπικρη χρονιά… Αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις Κάρυ!

ΥΓ. Βλέποντας τον μπαογκ με 3-4 ρεζέρβες φρέσκων παικτών κατόπιν επιλογής του προπονητή του να έχει αυτή την εικόνα (και την ΑΕΚ  που παραχώρησε την 2η θέση μεσοβδόμαδα) καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο ήταν για τον Ένινγκ και τους παίκτες του να βγάζουν τα πλέιοφς με 12-13 ετοιμοπόλεμους παίκτες, 2 πιτσιρικάδες στην άμυνα και κανένα απολύτως βαθμολογικό κίνητρο.

ΥΓ2. Βροχή ονομάτων για την ομάδα μας αλλά μέχρι να ακούσουμε την επίσημη ανακοίνωση για την άρση των μπαν απλά τα προσπερνάμε.

ΥΓ3. Με αυτόν τον σχολιασμό και αυτά τα επιλεκτικά ριπλέϊ από το ποακ τιβι ως ένα σημείο είναι λογικό τα πρόβατα του συμπολίτη να πιστεύουν ότι τους κυνηγάει το σύστημα των Αθηνών…

ΥΓ4. Είχαμε και την ανακοίνωση της Ένωσης Δημοσιογράφων για την στοχοποίηση συναδέλφων τους από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ… για τα στημένα ρεπορτάζ κατά παραγγελία ούτε κουβέντα! Προφανώς και αυτά τα ρεπορτάζ  πλέον διδάσκονται στις σχολές δημοσιογραφίας και δεν προκαλούν έκπληξη αλλά καθημερινότητα.

Η τελευταία πράξη του μαρτυρίου των πλέιοφς απέμεινε για την αγαπημένη μας ομάδα που θα αντιμετωπίσει τον συμπολίτη με κυριολεκτικά μια 11άδα. Στον πάγκο θα κάθεται ο Έμαν αλλά και ο νεαρός Τσαγγαλίδης που όμως είναι τραυματίας. Μια κατάσταση που από μόνη της είναι πολύ ιδιαίτερη και δεν χρίζει ιδιαίτερο σχολιασμό.

Στη διάθεση και τις αντοχές των παικτών θα ποντάρει για ακόμη μια φορά ο Ένινγκ μιας και η τεχνική προσέγγιση του αγώνα υπό αυτές τις συνθήκες είναι περιττή. Σαφώς σε καλύτερο επίπεδο ετοιμότητας ο συμπολίτης αλλά και ενδιαφερόμενος βαθμολογικά. Και αν μέσα σε αυτό προσθέσεις και την επιδεικτική στήριξη και αλληλεγγύη των big-πορδ που έτσι απλά προσπέρασαν το θέμα των δελτίων τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι η αποστολή μας είναι πάρα πολύ δύσκολη. Θα πρέπει η ομάδα να παίξει έξυπνα, να χτυπήσει στην αντεπίθεση και με όπλο την καλή κυκλοφορία της μπάλας να μην αφήσει να γίνει σάκος του μποξ.

Μια ενδεκάδα μας απέμεινε για το φινάλε… μια ενδεκάδα που θα πρέπει να τα δώσει όλα μέσα στο γήπεδο παραμερίζοντας τα προβλήματα, την κούραση και τις σκέψεις για την επόμενη ημέρα. Σίγουρα είναι πιο εύκολο να το γράφεις από το να το κάνεις πράξη… Στηρίζουμε ολόψυχα την προσπάθεια των παικτών μας και ευχόμαστε αύριο να σταθούν στο ύψος τους!

ΥΓ. Ήταν που ήταν τα πλέιοφς για γέλια έγινε και αυτό με τα δελτία. Πόσο πιο χαμηλά Ελληνικό ποδόσφαιρο;

ΥΓ2. Και μετά όταν ο Αρειανός οπαδός μιλάει για ΠΟΚ4 και μοιρασιές μεταξύ τους σε ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα μας λένε ότι βλέπουμε φαντάσματα.

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι σε έναν πιο φρέσκο και δραστήριο Παναθηναϊκό και δίκαια ηττήθηκε με 0-1. Αν και οι αντίπαλοι μας ήταν καλύτεροι είχαμε τις ευκαιρίες μας με αποκορύφωμα το χαμένο πέναλτι του Φετφατζίδη λίγο πριν το ημίχρονο.  Πέρα από την πικρή ήττα είχαμε και την κόκκινη του Ροζ όπου δημιουργεί τεράστιο κενό στην άμυνα ενόψει του φινάλε των πλέιοφς.

Με τα χέρια του Ένινγκ να είναι δεμένα όσο αφορά τις επιλογές για την ενδεκάδα και οποιοδήποτε βασικό ή εναλλακτικό πλάνο η ομάδα μπήκε στο παιχνίδι γνωρίζοντας ότι ο αντίπαλος θα πιέσει και θα προσπαθήσει να τρέξει στον αγωνιστικό χώρο.  Σε αυτή την φρεσκάδα και ταχύτητα του Παναθηναϊκού ο ΑΡΗΣ μας απάντησε με καλή κυκλοφορία της μπάλας δημιουργώντας κάποιες ευκαιρίες όπως το γκολ του Μανσίνι στο 12’ που τελικά ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Η καλή κυκλοφορία της μπάλας οδήγησε και στο κερδισμένο πέναλτι του Γκάμα στο 43’ παρά τις προσπάθειες του VAR να πείσει τον διαιτητή να το ακυρώσει… Ο Φετφατζίδης για τους λόγους του…  ζήτησε να το εκτελέσει αυτός με τον νεαρό τεραμτοφύλακα του Παναθηναϊκού τελικά να το αποκρούει. Ένα γκολ που δεν μπήκε ποτέ και πιθανόν να άλλαζε τη ροή του αγώνα. Στο Β ημίχρονο η ομάδα μας με μόλις 2 αλλαγές στη διάθεση της ξέμεινε από δυνάμεις σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που με 5 αλλαγές κατάφερε να διατηρηθεί σε υψηλό τέμπο και να πάρει τελικά τη νίκη.

Δεν χωνεύεται η ήττα από τα «δεύτερα» του Παναθηναϊκού αλλά η κριτική και οι αφορισμοί σε αυτό το χρονικό σημείο δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα. Ο Γολγοθάς των πλέιοφς τελειώνει και το μόνο που έχει σημασία είναι ο Καρυπίδης να «τελειώσει» το θέμα των μπαν. Όλα τα υπόλοιπα ανούσιες λεπτομέρειες…

ΥΓ. Το να τρέχεις σαν χαζός και με το που χάνεις την μπάλα να κάνεις διαρκώς φάουλ με την ανοχή του διαιτητή στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν το λες και «έξυπνη» στρατηγική. Υπο φυσιολογικές συνθήκες όμως με 2-3 γρήγορες κίτρινες κάρτες μαζεύεσαι και παίζεις κανονικό ποδόσφαιρο.

ΥΓ2. Χίλια μπράβο στην ΠΑΕ για την αντίδραση και το ξεμπρόστιασμα των ασπρόμαυρων μιντιακών στρατών. Απορώ με τους συνΑρειανούς που «ενημερώνονται» από μέσα όπως το OPEN, το Metropolis, το SDNA και άλλα που βρίσκονται στο γνωστό payroll.

 ΥΓ3. Άκου εκεί να τολμήσεις να σφυρίξεις 2 πέναλτι εις βάρος ομάδας του big-πορδ… δεν παραδειγματίζεσαι από τους συναδέλφους σου στο VAR; Δικαιολογημένα τα παράπονα των βάζελων στα χρόνια της εξυγίανσης που μάλλον ξέχασαν τα πέναλτι που πέρνανε με το κιλό όλη τη χρονιά…  Τζάμπα η συμμαχία;

«Κλείδωσε» την 5^η θέση η αγαπημένη μας ομάδα στην Κρήτη όπου χάρη σε ένα γκολ ποίημα και τον on fire Κουέστα πήρε το πολύτιμο διπλό. Εντυπωσιακός στο πρώτο ημίχρονο όπου θα μπορούσε να πετύχει και δεύτερο γκολ, «βράχος» ο Κουέστα που απέκρουσε το τρίτο του πέναλτι σε αυτά τα πλέιοφς!

Στη διάθεση που θα έδειχναν οι παίκτες μας είχαμε αναφερθεί ότι θα κριθεί το παιχνίδι και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε σήμερα. Οι παίκτες του Ένινγκ κατάλαβαν την σημασία του αγώνα, έπαιξαν εξαιρετικά όσο είχαν δυνάμεις και έδωσαν την απάντηση στους Κρητικούς μέσα στο γήπεδο. Οι μεσοεπιθετικοί  μας έδειξαν την ποιότητα  τους σε όλη τη διάρκεια του αγώνα με τους ωραίους συνδυασμούς και το ακόμη πιο ωραίο γκολ βγαλμένο από το playstation! Το τακουνάκι του Μαντσίνι, τα τρεξίματα και η ασίστ του Κόρχουτ και το «αριστοκρατικό» τελείωμα του Φέτφα πρόσφεραν άλλη μια ποδοσφαιρική ζωγραφιά στο πανελλήνιο. Ενώ και στην άμυνα όπου στο δεύτερο ημίχρονο δεχθήκαμε μεγάλη πίεση είδαμε περισσότερο πάθος και συγκέντρωση από ότι τα προηγούμενα παιχνίδια. Παρόλα αυτά ο ΟΦΗ είχε τις ευκαιρίες του αλλά δεν υπολόγισε τον φορμαρισμένο Κουέστα που εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις του και κλείνει το μάτι στη διοίκηση σχετικά με το νέο του συμβόλαιο. Σίγουρα ήταν ο MVP της αναμέτρησης αν και η νίκη θα μπορούσε να έρθει πολύ πιο εύκολα από την επίθεση αν υπήρχε συγκέντρωση στην τελική προσπάθεια.

Στάθηκαν στο ύψος τους οι παίκτες μας και αντιλαμβανόμενοι την σημασία του αγώνα έδωσαν το κάτι παραπάνω σήμερα και πήραν ένα σπουδαίο διπλό κατακτώντας την 5^η θέση. Μια 5^η θέση που δεν μας ικανοποιεί σε καμία περίπτωση αλλά αυτός ήταν ο στόχος μας στα πλέιοφς. Αυτό πάντως που βγαίνει από το σημερινό παιχνίδι είναι ότι αυτοί οι παίκτες που απέμειναν νιώθουν από ΑΡΗ και πρέπει να στηριχθούν και να πλαισιωθούν με ακόμη καλύτερους. Άντε ρε Κάρυ τελείωνε με το μπαν για να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τα μεταγραφικά!

ΥΓ. Είπαμε αυτά τα παιχνίδια σε μεγάλο βαθμό είναι αδιάφορα. Ωστόσο με την χρησιμοποίηση των Μαρτίνες και Μαντσίνι στο αρχικό σχήμα και την επιστροφή του Φέτφα βλέπεις έναν διαφορετικό ΑΡΗ ακόμη πιο θελκτικό στην επίθεση.

ΥΓ. Για το «κοράκι» τι να πεις; Τόσο οι κίτρινες κάρτες που μας έβγαλε όσο και τα πολλά φάουλ που δεν μας έδωσε γύρω από την μεγάλη περιοχή του ΟΦΗ έδειξε τις διαθέσεις του.

ΥΓ3. Χαρτάκι στους οπαδούς του ΟΦΗ από την ΕΠΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ από το μεγάλο αφεντικό! Ε τι? Τζάμπα οι λαχνοί και τα δωράκια?

ΥΓ4. Πόσο πονάει όταν ο ΑΡΗΣ γ@#$ει!

Με τον Φετφατζίδη να έχει ενσωματωθεί για τα καλά και πάλι στην ομάδα και τους Κόρχουτ και Σόουζα να έχουν ξεπεράσει τους τραυματισμούς του, ο ΑΡΗΣ μας κατεβαίνει στην Κρήτη για να παίξει το τελευταίο ουσιαστικό παιχνίδι της χρονιάς. Η νίκη απέναντι στον ΟΦΗ θα ισοδυναμεί με την κατάκτηση της 5^ης θέσης και αυτός είναι ο ελάχιστος στόχος που έχει απομείνει για την ομάδα μας.

Μπορεί κόντρα στον Ολυμπιακό να μην γλιτώσαμε την τεσσάρα αλλά φάνηκε ξεκάθαρα ότι η παρουσία του Φετφατζίδη έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μεταμόρφωση της ομάδος μεσοεπιθετικά. Και αυτό με τον παίκτη να επιστρέφει στην δράση μετά από σχεδόν 2 εβδομάδες αποχής. Αν σε στην εξίσωση βάλουμε τον Κόρχουτ που η απουσία ήταν εμφανής στο τελευταίο παιχνίδι αλλά και τον Σόουζα που σε ξεπέρασε τον τραυματισμό τότε με δεδομένη την προβληματική κατάσταση που υπάρχει εδώ και καιρό ο Ένινγκ θα πρέπει να νιώθει χαρούμενος. 15 παίκτες στη διάθεση του Γερμανού, με την ενδεκάδα λίγο πολύ γνωστή. Αυτό όμως που θα παίξει καθοριστικό ρόλο θα είναι η διάθεση των παικτών. Αν αντιληφθούν ότι  τη σημασία του αγώνα και την ελάχιστη ικανοποίηση(ή καλύτερα την αποφυγή απογοήτευσης) που μπορούν να δώσουν στον κόσμο  τότε ο ΑΡΗΣ μας εύκολα ή δύσκολα θα πάρει αυτό που θέλει στην Κρήτη. Διαφορετικά το φινάλε αυτής της ενδιαφέρουσας χρονιάς θα είναι όσο πιο άγευστο γίνεται.

Τίποτα δεν θυμίζει την πρεμιέρα των πλέιοφς όπου ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον ΟΦΗ επέστρεψε δυναμικά και με τη νίκη που πήρε γέμισε με αισιοδοξία τον κόσμο ενόψει του ημιτελικού του κυπέλλου και της συνέχειας των πλέιοφς. Πλέον η διατήρηση της 5^ης θέσης είναι ο ελάχιστος στόχος που μας έχει απομείνει. Απαραίτητη η νίκη για να σπάσει η μονοτονία της αβεβαιότητας των μπαν, της γκρίνιας και της απαξίωσης των πάντων. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Ο καθένας μπορεί να γράφει και να λέει ότι θέλει. Οι πράξεις όμως κάνουν την διαφορά. Για αυτό αγαπητέ Κάρυ ώρα για πράξεις!

Με τον Φετφατζίδη να επιστρέφει ορεξάτος μετά την μεταγραφική του περιπέτεια ο ΑΡΗΣ ήταν πιο απειλητικός αλλά στην άμυνα ήταν τραγωδία και δίκαια ηττήθηκε με το βαρύ 4-2. Αμίλητος ο Ένινγκ που δείχνει ανήμπορος να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση. Ευχάριστο «διάλλειμα» το πρώτο γκολ του νεαρού Μπαγκαλιάννη.

Οι πολλές αλλαγές του Ολυμπιακού , η συμμετοχή του Φετφατζίδη και η επιλογή του Ένινγκ να μην βάλει τον Διαμαντόπουλο μέσα έδωσε την ευκαιρία στην ομάδα να παρουσιαστεί σαφώς καλύτερη μεσοεπιθετικά. Αν και  ο Γκάμα ήταν σε πολύ κακή ημέρα με κινητήριο μοχλό τον Φετφατζίδη η ομάδα κυκλοφόρησε ωραία την μπάλα και δημιούργησε μπόλικες ευκαιρίες . Τα τελειώματα όμως ήταν τραγικά σε αντίθεση με αυτά του Ολυμπιακού που αποδείχθηκε πιο αποτελεσματικός. «Αρωγός» στην αποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού ήταν η κακή μας άμυνα όπου από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα ήταν ένα απέραντο σκορποχώρι. Χάθηκε ο Ροζ στα αριστερά ενώ και οι νεαροί Μπακουτσής και Μπακαλιάνης είχαν πολύ κακές τοποθετήσεις και επιστροφές με αποτέλεσμα ο Κουέστα σε πολλές φάσεις να μένει μόνος και να αναγκάζεται σε εντυπωσιακές επεμβάσεις ή στο να μαζεύει την μπάλα από τα δίχτυα. Εκμεταλλεύτηκε ελαφρώς η ομάδα μας τις αλλαγές του Ολυμπιακού αλλά δυστυχώς όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από το σημερινό παιχνίδι…

Ολοκληρώθηκε βασανιστικά ακόμη ένα παιχνίδι για την αγαπημένη μας με μια ακόμη βαριά ήττα να μοιάζει φυσιολογική…  Δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει αυτό που βιώνει ο Αρειανός οπαδός αυτή την περίοδο και όλοι κρεμόμαστε από τις επίσημες ανακοινώσεις της ΠΑΕ σχετικά με το μπαν. Πρώτα το μπαν …και μετά οι μεταγραφές.

ΥΓ. Φωνάζεις γιατί δεν δίνονται ευκαιρίες σε νεαρούς παίκτες… παίζουν, τρως 4 γκολ για πλάκα και μετά προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα.

ΥΓ2. Τι και αν γράφουμε για μιντιακούς στρατούς και οι μάσκες από τα πληρωμένα αρδάκια να έχουν πέσει εδώ και καιρό… πάλι ένα δύο στημένα άρθρα είναι αρκετά για να ξεσηκώσουν μερικούς συνΑρειανούς μας και να ξεκινήσουν επανάσταση.

ΥΓ3. Τόσα χρόνια με διαχειριστές και εράνους μας έγινε βίωμα… οτιδήποτε διαφορετικό μας τρομάζει, μας ξινίζει και θέλουμε να το φάμε.

Ανήμπορος να αντιδράσει στις διαθέσεις της ΑΕΚ παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα γνωρίζοντας βαριά ήττα με 1-4. Ο «άδειος» από δυνάμεις,  ψυχικά αποθέματα αλλά και παίκτες ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός σήμερα. Μια ΑΕΚ που σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού έδειξε σαφώς περισσότερο ζήλο από όσο χρειαζόταν με την ανοχή του Λευκορώσου διαιτητή.

Με τον Δεληζήση να επιστρέφει στο κέντρο της άμυνας, τον Ροζ να μετατοπίζεται στα δεξιά και τον Σάσα στην φυσική του θέση ο Ένινγκ δεν ρίσκαρε όπως έκανε στον ημιτελικό με την ΑΕΚ. Το ποδόσφαιρο όμως είναι ένα άθλημα που δεν μπορείς να παίξεις σε χαλαρούς ρυθμούς αν δεν «συμφωνεί» και ο αντίπαλος και έτσι η ομάδα μας σε όλο το παιχνίδι ήταν σε παθητικό ρόλο. Το γκολ για τους αντιπάλους μας ήταν θέμα χρόνου και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Κουέστα τα 4 γκολ με τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν φαντάζουν φυσιολογικά… Η προσωρινή ισοφάριση του Γκάμα με μακρινό σουτ που κόντραρε ήταν απλά ένα ευχάριστο διάλειμμα σε ένα δυσάρεστο παιχνίδι.  Ο τραυματισμός του Σάσα ανησύχησε περισσότερο τους ανθρώπους της ομάδος από το τελικό σκορ.

Δεν έχει νόημα η κριτική σε αυτά τα παιχνίδια… Είναι φανερό ότι η ομάδα απλά προσπαθεί να τα διαχειριστεί αποφεύγοντας τις κάρτες, τους τραυματισμούς και τις βαριές ήττες… κάτι που δυστυχώς δεν έγινε σήμερα. Επειδή όμως υπάρχουν 2 ακόμη παιχνίδια με δυνατούς αντιπάλους θα πρέπει ο Ένινγκ και οι παίκτες του να βρουν τον τρόπο και τις απαραίτητες αντοχές.

ΥΓ. Μεγαλύτερη ξεφτίλα από μια βαριά ήττα πιθανόν να είναι η ομάδα να κατέβει με λιγότερο από 11 παίκτες στο παιχνίδι… μακάρι να μην το ζήσουμε και αυτό!

ΥΓ2. Στον «αέρα» η μεταγραφή του Φέτφα! Ακόμη και τα πιο απλά και συνηθισμένα πράγματα στον πλανήτη ΑΡΗ αποκτούν σασπένς!