Ένα ημίχρονο απών όπου ο ΟΦΗ κυριάρχησε και πήρε το προβάδισμα και ένα ημίχρονο όπου έπαιξες σαν ΑΡΗΣ… αλλά κατάφερες σε 2 φάσεις να δεχθείς 2 γκολ. Μοντόγια και Μπράμπετς οι «πρωταγωνιστές» της συνολικής κακής αμυντικής λειτουργίας της ομάδας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της αναμέτρησης. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε να δει την ομάδα με περισσότερες προπονήσεις στα πόδια της να έχει μια βελτιωμένη εικόνα και όχι να προβληματίζει σε τέτοιο βαθμό.
ΜΕ ΝΤΑΡΙΝΤΑ – ΜΟΝΤΟΓΙΑ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ
Με τους Νταρίντα και Μοντόγια να αντικαθιστούν τους ανέτοιμους Μόντσου και Μάγιο στο αρχικό σχήμα ο Άκης Μάντζιος προσπάθησε να διατηρήσει στο μέγιστο βαθμό την όποια χημεία είχε δημιουργηθεί από τα προηγούμενα παιχνίδια. Αναμενόμενες κινήσεις μιας και οι επιλογές για τις συγκεκριμένες θέσεις ήταν περιορισμένες.
ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙ 45’
Μόνο ορεξάτος και αποφασισμένος για το διπλό δεν παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη στα πρώτα 45’ της αναμέτρησης. Με εξαίρεση μια παραλίγο μαγική ενέργεια του Σίστο στο ξεκίνημα που κατέληξε στο δοκάρι από εκεί και πέρα ο ΑΡΗΣ μας παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων του. Πίεζε, έτρεχε, πάλευε ο ΟΦΗ και εμείς απλά οπισθοχωρούσαμε, μπερδευόμασταν και αγχωνόμασταν ακόμη και όταν δεν υπήρχε λόγος. Με έναν αφηνιασμένο Νους και ένα εκρηκτικό ανά διαστήματα Φούντα ο ΟΦΗ κατάφερε σε αρκετές φάσεις να εκθέσει την άμυνα μας και παρόλο που το 1-0 προέκυψε από ένα επιπόλαιο πέναλτι που έκανε ο Μοντόγια, θα μπορούσαν να είχαν πετύχει και άλλα γκολ. Ευτυχώς ο Κουέστα ήταν εκεί και ο ΑΡΗΣ παρέμεινε ζωντανός στο παιχνίδι.
Η ΟΛΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ
Με κάποιο μαγικό τρόπο στο Β ημίχρονο μπήκε ένας άλλος ΑΡΗΣ μέσα. Η γρήγορη αλλαγή του Ντιαντί με τον Σαβέριο και Η μετατόπιση του Σίστο άλλαξε ως ένα σημείο τις ισορροπίες και η ομάδα παρουσιάστηκε πιο επιθετική, έβγαλε περισσότερη ενέργεια στις κινήσεις της και είχε την αποφασιστικότητα που έλειπε στα πρώτα 45’. Μορόν, Σαβέριο και Γκαρθία έψαξαν το γκολ της ισοφάρισης χωρίς όμως επιτυχία. Και εκεί που έδειχνε ότι η ισοφάριση ήταν θέμα χρόνου ήρθε μια στατική φάση από τα πλάγια και μια αδικαιολόγητη αδράνεια του Μπράμπετς στο κέντρο της άμυνας που απλά παρακολούθησε με αγωνία τον παίκτη που μάρκαρε να σηκώνεται και να καρφώνει με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα 2ο γκολ στο 57’ από έναν ακίνδυνο ΟΦΗ στο σημείο που έχεις αρχίσει να επιβάλλεις το παιχνίδι σου… Το ανόητο χέρι του Χατζηχριστίδη έδωσε την ευκαιρία στον Μορόν να μειώσει σε 2-1 από τα 11 βήματα και να ξαναφέρει τον ενθουσιασμό στην ομάδα για την ισοφάριση. Οι ευκαιρίες του Σαβέριο και του Σαμόρα ήταν οι πιο σημαντικές για να γίνει το 2-2. Για ακόμη μια φορά όμως η άμυνα μας έδειξε θολωμένη, δεν λειτούργησε σωστά και στο 83’ επέτρεψε στον ΟΦΗ να κλειδώσει την νίκη.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ
Πολλοί οι προβληματισμοί που μας αφήνει το σημερινό παιχνίδι. Πρώτα από όλα ένα μεγάλο γιατί… Γιατί δεν παίξαμε από την αρχή όπως παίξαμε στο Β ημίχρονο; Γιατί επιμένουμε να παίζουμε στο ίδιο μοτίβο όταν ο αντίπαλος αποφασίζει να πιέζει ψηλά και αυτό μας δημιουργεί προβλήματα; Γιατί η ομάδα δείχνει τόσο ασύνδετη στο τρανζίσιον είτε όταν επιστρέφει στην άμυνα είτε όταν αποφασίζει να βγει γρήγορα στην επίθεση. Ώρες ώρες ο εξαιρετικός(και σήμερα) Μάνου Γκαρθία δείχνει να είναι στον κόσμο του… εκεί όπου με το που θα ξεφύγει από τους αντιπάλους του και θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία ήδη οι συμπαίκτες του θα έχουν κάνει αντίστοιχες κινήσεις στον χώρο. Μάταια όμως. Στατικοί στις περισσότερες φάσεις, εγκλωβισμένοι στις σκέψεις τους ακόμη και όταν είχαμε κλείσει τον ΟΦΗ στην περιοχή του. Γιατί τόσο διστακτικοί στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι επιθετικοί; Μόνο ο Μάντζιος μπορεί να ψάξει και να βρει τις απαντήσεις για όλα τα παραπάνω. Αφού όμως πρώτα βρει και τους παίκτες που στην παρούσα φάση είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα. Αρκετοί παίκτες σήμερα ήταν μέτριοι σε ατομικό επίπεδο και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε μετά από μια διακοπή 2 εβδομάδων που αναμέναμε μια πιο δουλεμένη ομάδα και παίκτες με περισσότερες ανάσες και πιο ξεκάθαρους ρόλους. Σίγουρα θέλει χρόνο η ομάδα, οφείλει όμως να δείχνει παιχνίδι με παιχνίδι βελτίωση. Και αυτό δεν το είδαμε καθόλου σήμερα.
2 ΦΑΣΕΙΣ, 2 ΓΚΟΛ, 3 ΧΑΜΕΝΟΙ ΒΑΘΜΟΙ
Όταν στο καλό σου ημίχρονο που έχεις πάρει για τα καλά τον έλεγχο και παλεύεις για την ισοφάριση επιτρέπεις στον αντίπαλο σου σε μόλις 2 ευκαιρίες να βρει 2 γκολ… τότε δύσκολα ότι και αν κάνεις να αποφύγεις την ήττα. Έλειψε η συγκέντρωση στην άμυνα, έλειψε η αποτελεσματικότητα στην επίθεση, έλειψε η ένταση και η αποφασιστικότητα στις προσωπικές μονομαχίες. Πολλά τα κακώς κείμενα σε ένα χρονικό σημείο όπου περιμέναμε την ομάδα να αρχίζει να ανεβάζει στροφές αντί να χαμηλώνει ταχύτητα. Θέλει χρόνο... θέλει όμως και άμεση αντίδραση.
Αμυντικά κενά, φθηνά λάθη και μια άνευρη εμφάνιση από τον κουρασμένο ΑΡΗ που σε ακόμη ένα παιχνίδι κατέβηκε χωρίς να μπορεί κανείς να χαρτογραφήσει τις προθέσεις τους. Το τελικό 3-2 και η προσπάθεια που έγινε για την ανατροπή δεν αποτυπώνουν την εικόνα μιας και ο ΑΡΗΣ ήταν μέτριος σήμερα αλλά και ο ΟΦΗ δεν έκανε κάτι το ιδιαίτερο ώστε να αξίζει αυτή τη νίκη. Εντείνεται ο προβληματισμός για το πως θα κυλήσει η σεζόν που μόλις ξεκίνησε, με την ομάδα να μην πείθει και τα κακώς κείμενα του μεταγραφικού σχεδιασμού να μην διορθώνονται.
ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Κάτι από το πρώτο παιχνίδι με την Αραράτ θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα, με τον τρόπο με τον οποίο ήταν στημένος να μην δείχνει ξεκάθαρα τις διαθέσεις τους. Ήθελε τη νίκη εκμεταλλευόμενος τις ελάχιστες ευκαιρίες που θα του δινόταν; ήθελε να διασφαλίσει το μηδέν και μετά ότι βγει; Πάντως σε καμία περίπτωση δεν κατέβηκε σαν το φαβορί μέσα στο γήπεδο που είχε μεγαλύτερη ανάγκη το θετικό αποτέλεσμα. Ενώ και σε δυνάμεις και εντάσεις από την αρχή διαφάνηκε μια αδυναμία στις μονομαχίες και τις διεκδικήσεις της μπάλας με τους αντιπάλους μας. Ο ΟΦΗ με υψηλή πίεση, αρκετά τρεξίματα και πολύ δύναμη στις ενέργειες του, έδειχνε πιο απειλητικός χωρίς όμως να κάνει ευκαιρίες.
ΚΑΚΟΣ ΜΕΣΟΑΜΥΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΘΗΝΑ ΛΑΘΗ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ
Η άμυνα περισσότερο από ότι η επίθεση είναι καθαρά θέμα σωστής ομαδικής λειτουργίας και πειθαρχίας στις τοποθετήσεις αλλά ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του κόφτη και ποιος καλύπτει πίσω. Στον ΑΡΗ ως τώρα όλα αυτά είναι ένα ατελείωτο μπέρδεμα. Δεν ήξεραν πότε να πιέσουν, πότε να οπισθοχωρήσουν και πότε να καλύψουν το «ανέβασμα» του συμπαίκτη τους. Κάπως έτσι είδαμε τον τερματοφύλακα του ΟΦΗ να βγάζει ασίστ για το 1-0 και μια σειρά από λάθη να οδηγούν και στο 2-0.
ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ… ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΣΤΗ ΝΙΚΗ
Με το 2-0 πριν καλά καλά βγει το ημίχρονο ο ΑΡΗΣ δεν είχε άλλη επιλογή από το να ανέβει ψηλά και να γίνει πιο απειλητικός. Αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ο ΑΡΗΣ να δημιουργήσει ευκαιρίες, να βρει 2 γκολ με Μορόν και Φαμπιάνο και να φθάσει μια ανάσα από την ολική ανατροπή με το δοκάρι του Πάλμα. Ενώ και στο 1-0 υπήρχε η άμεση απάντηση από τον Πάλμα, με την μπάλα από τη θέση του σώματος του τερματοφύλακα του ΟΦΗ που διώχνει να φαίνεται να έχει περάσει την γραμμή αλλά το VAR το έπνιξε. Όπως δηλαδή και στο Βουκουρέστι με το που ο ΑΡΗΣ αναγκάστηκε να παίξει μπάλα και να βρει γκολ έδειξε ότι δεν είχε να φοβηθεί τίποτα από τον αντίπαλο του.
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ
Σαν να προσπαθούν οι παίκτες του Τόλη Τερζή να εφαρμόσουν ένα πλάνο που δεν μπορούν. Είτε μιλάμε για την επίθεση είτε για την άμυνα και στις 2 πλευρές του γηπέδου οι παίκτες μας μοιάζουν να μην ξέρουν τι θέλουν. Χτίσιμο παιχνιδιού από πίσω όπως απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο; Μα και όταν σπας την πίεση από την περιοχή σου και μεταφέρεις την μπάλα στο κέντρο τι κάνεις; Εκμεταλλεύεσαι τα κενά και την ανακατωσούρα της αντίπαλης άμυνας; Όχι. Παγώνεις τον ρυθμό και ξαναγυρίζεις την μπάλα πίσω ώστε να δώσεις την ευκαιρία στους αντιπάλους σου να επιστρέψουν στις θέσεις τους και να αναδιοργανωθούν. Ανεβαίνουν τα μπακ ή δεν ανεβαίνουν; Πιέζουμε ψηλά ή δεν πιέζουμε. Ερωτήσεις που φαίνεται να στριφογυρίζουν στο μυαλό των παικτών μας.
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ
Το να ετοιμάζεις ένα πλάνο και αυτό να μην σου βγαίνει μέσα στο παιχνίδι είναι κάτι που δύσκολα διορθώνεται κατά την διάρκεια του αγώνα. Το να βλέπεις όμως την ομάδα σου να ξεμένει από δυνάμεις είναι κάτι που μπορείς να το διορθώσεις με 5 αλλαγές πλέον. Ωραία μπήκε ο Ντουκουρέ στη θέση του κακού σήμερα Ζουλ αλλά έπρεπε να φθάσουμε στο 81’ για να γίνουν 3 αλλαγές; Δύσκολα ερμηνεύονται και οι επιλογές του Τερζή αλλά και η «εμπιστοσύνη» που δείχνει στο φετινό ρόστερ. Τουλάχιστον είδαμε ότι υπάρχει Ντουκουρέ στην ομάδα, ίσως στο μέλλον να δούμε ότι υπάρχει και ο Παναγίδης που στα φιλικά που αγωνίσθηκε ήταν εξαιρετικός. Μέχρι και στο κομμάτι των αλλαγών ο Τερζής έχει αρχίσει να γίνεται προβλέψιμος, όπως προβλέψιμη είναι και η ομάδα στο τι ακριβώς θα κάνει ή δεν θα κάνει μέσα στο γήπεδο.
ΧΑΜΗΛΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΗΧΗ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
Συνεχίζει να πληρώνει ο ΑΡΗΣ τα λάθη του καλοκαιρινού μεταγραφικού σχεδιασμού με τα κενά στην άμυνα και την έλλειψη(;) λύσεων από τον πάγκο να φαίνονται και στο σημερινό παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Ένα παιχνίδι που με το που αναγκάστηκε η ομάδα να αντιδράσει φάνηκε ότι μπορεί να κερδίσει αλλά στο τέλος κατάφερε να το χάσει. Προβληματική εικόνα που πρέπει να αλλάξει άμεσα… διαφορετικά θα χειμωνιάσει και θα αναρωτιόμαστε ακόμη τι στο καλό έγινε αυτό το καλοκαίρι.
ΥΓ. Και όμως στον ΑΡΗ που φέτος κινείται πιο «συντηρητικά», δεν μπορούμε να βρούμε δύο στόπερ, ένα αμυντικό χαφ και έναν επιθετικό που να «αρέσουν» στον προπονητή μας!
Ένα τελευταίο βήμα απέμεινε για τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ ώστε το 2021 να κλείσει όσο πιο αναίμακτα γίνεται αλλά και να κοιτάξει το 2022 με περισσότερη αισιοδοξία. Γιατί αν και το πρωτάθλημα χάθηκε… εφόσον μαζί με τον στόχο της τετράδας που παραμένει ζωντανός προκριθούμε και στο κύπελλο τότε όλα θα δείχνουν ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο. Και όταν μάλιστα ακολουθεί και η μεταγραφική περίοδος τότε να παραμένεις μέσα στους στόχους σου είναι ιδιαίτερα σημαντικό.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ
Λίγες ημέρες πέρασαν από το παιχνίδι του πρωταθλήματος, το τρίτο σε αυτή τη σεζόν κάτι που σημαίνει ότι οι ομάδες όχι μόνο απλά γνωρίζονται καλά αλλά έχουν και «φρέσκες» μνήμες! Το 1-1 σαν τελικό αποτέλεσμα άφησε εν μέρει και τις 2 ομάδες απογοητευμένες βάσει του τι προσδοκούσαν εξαρχής αλλά και του πως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Ο ΟΦΗ κρατάει το πρώτο ημίχρονο, ο ΑΡΗΣ μας κρατάει το δεύτερο. Ωστόσο η ομάδα μας έχει και το προβάδισμα από το πρώτο παιχνίδι οπότε σίγουρα ο ΟΦΗ θα δοκιμάσει και το κάτι παραπάνω.
3 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ 3 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ
Επιστρέφει ο Σούντγκρεν, επιστρέφει ο Τζέγκο, απών και πάλι οι Γκαρσία και Μπερτόγλιο. Αναγκαστικές αλλαγές στο ροτέισον που αποσταθεροποιούν την ομοιογένεια της ομάδος και δεν της επιτρέπουν να βρει σχήμα και ρυθμό. Κάπως έτσι εξηγούνται και τα 3 διαφορετικά πρόσωπα του ΑΡΗ κόντρα στον ΟΦΗ. Από το ήθελε αλλά δεν μπορούσε του Α γύρου του πρωταθλήματος, στον άνετο και ωραίο ΑΡΗ του κυπέλλου μέχρι και την αλλοπρόσαλλη εμφάνιση της περασμένης Πέμπτης και του 1-1. Ποιον ΑΡΗ θα δούμε στην Κρήτη αυτή τη φορά είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Πάντως ο Μάντζιος οφείλει να πατήσει σε παίκτες που δείχνουν να ανεβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα και να μην ρισκάρει. Ναι μεν οι απουσίες είναι ένα συνεχόμενο πρόβλημα αλλά λύσεις υπάρχουν.
ΠΡΟΚΡΙΝΕΤΑΙ, ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ
Το ζητούμενο μετά από κάθε καλή εμφάνιση για τον φετινό ΑΡΗ είναι αν θα την επαναλάβει ή θα κάνει το βηματάκι προς τα πίσω. Διαφορετικό το παιχνίδι αυτό με αυτό του πρωταθλήματος και υπάρχει και το «μαξιλαράκι ασφαλείας». Αυτό που σίγουρα δεν είναι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια είναι η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες. Συγκέντρωση, μαχητικότητα και η πρόκριση θα «κλειδώσει»! Να ξαποστάσουμε λιγάκι και να ασχοληθούμε και με τις μεταγραφές πιο χαλαρά. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!
ΥΓ. Τόσα και τόσα έχει περάσει αυτός ο σύλλογος και ακόμη μερικοί βάζουν τα πρόσωπα πάνω από την ίδια την ομάδα…
Με απόλυτη σοβαρότητα και χωρίς ίχνος υπεροψίας αντιμετωπίζει ο Σάββας Παντελίδης την σημερινή αναμέτρηση για το κύπελλο Ελλάδος απέναντι στον Εργοτέλη. Μπορεί ακόμη και το Χ να είναι αρκετό αλλά όπως φαίνεται από την επιλογή των παικτών, κανείς δεν θέλει να ρισκάρει την πρόκριση μιας και ο δρόμος του κυπέλλου είναι ίσως ο πιο εύκολος δρόμος για να ζήσουμε όλοι μας σπουδαίες στιγμές.
Η αποστολή για την Κρήτη που αποτελείται από τους Αναγνωστόπουλο, Καντιμοίρη, Mateo Garcia, Bruno Gama, Fran Velez, Diguiny, Martinez, Basha, Younes, Matilla, Mavraj, Menendez, Σιώπη, Δεληζήση, Τζανακάκη, Βαλεριάνο, Καλλίδη, Μπαγκαλιάνη έχει πολλές ερμηνείες. Πέρα από το ότι δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση για να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο παράλληλα υπάρχει ξεκάθαρα και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς παίκτες που δεν έχουν πάρει ευκαιρίες ως τώρα. Οπότε πολύ πιθανό παίκτες όπως οι Παυλίδης, Ιντζόγλου, Σταμπουλίδης, Ναζλίδης και ο Κολάσσο να ανήκουν στην μαύρη λίστα του Παντελίδη. Το τι θα αγωνιστούμε με το βασικό σχήμα είναι ένας λόγος παραπάνω για να δούμε κάτι καλό σήμερα μέσα στο γήπεδο που θα μας κάνει πιο αισιόδοξους για τη συνέχεια. Ναι δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τον Εργοτέλη αλλά το παιχνίδι είναι ιδανικό για να πετύχουμε κάτι παραπάνω από μια απλή νίκη.
Η ομάδα μετά τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα έχει άμεση ανάγκη για νίκες και καλές εμφανίσεις. Όποιες και αν είναι οι σκέψεις του προπονητή μας σήμερα ο ΑΡΗΣ οφείλει να κάνει το καθήκον του και να συνεχίσει απτόητος την πορεία του στο κύπελλο. Γερά για το διπλό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. Εγκληματικές επιθέσεις σε διαιτητές, ευκαιρίες για δεύτερη επαγγελματική καριέρα σε ΠΑΕ για πρώην αστυνομικούς και διαιτητές, πρώην διαιτητές γίνονται τηλεπερσόνες και άλλα πολλά σε ένα "αγγελικά πλασμένο" ελληνικό ποδόσφαιρο.
Εντυπωσιακή ανατροπή μέσα σε 45' κατάφερε να κάνει η ομάδα μας επεκτείνοντας το νικηφόρο σερί στις 4 νίκες και απολαμβάνοντας από νωρίς στο πρωτάθλημα την μοναξιά της κορυφής. Παιχνίδι με ξέφρενο ρυθμό και νίκη απέναντι σε μια καλοδουλεμένη ομάδα όπως παρουσιάστηκε σήμερα ο Εργοτέλης που θα πρέπει όμως να μας γίνει μάθημα αυτό το γρήγορο 2-0 ώστε να μην ξανασυμβεί στη συνέχεια.
Η διστακτικότητα με την οποία προσέγγισε το παιχνίδι η ομάδα μας στο ξεκίνημα του αγώνα σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή μαχητικότητα που έδειξαν οι αντίπαλοι οδήγησε σε αυτό το 2-0 μόλις από το 25΄ . Αν και θα μπορούσαμε να είχαμε ανοίξει πρώτοι το σκορ με την φάση του Πασσά αλλά και να μειώσουμε στο 27' με την μοναδική ευκαιρία του Κάσσου ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε μέσα στο γήπεδο. Στο Β ημίχρονο όμως οι παίκτες του Δ.Σπανού μπήκαν αποφασισμένοι να αλλάξουν τη ροή του αγώνα και αποδίδοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο κυρίως στο επιθετικό κομμάτι έφθασαν στην ολική ανατροπή! Την αρχή έκανε ο Ντούνης με πλασάρισμα μέσα από την μεγάλη περιοχή στο 53', στο 71΄ο Πλατέλλας έκανε από την άσπτρη βούλα το 2-2 από πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος μετά όμως από εξαιρετική ενέργεια του Διαμαντόπουλου ενώ το 2-3 έγινε από τον Πλατέλα που πήρε την πάρε βάλε πάσα του Ντούνη! Ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι πέρα από τα 3 γκολ η ομάδα μας έχασε σωρεία άχαστων ευκαιριών που δεν στοίχισαν.
Άρεσε ο ΑΡΗΣ μετά το 25', εντυπωσίασε στην επανάληψη. Αυτή η νίκη όμως θα πρέπει να μας διδάξει για τη συνέχεια γιατί ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισε ο Σπανός το παιχνίδι(θύμισε κάτι από Τρίκαλα) αλλά και η νωθρότητα που έδειξαν οι παίκτες μας στο ξεκίνημα δεν πρέπει να ξανασυμβούν. Η ομάδα πήρε τους 3 βαθμούς και έτσι ακριβώς πρέπει να συνεχίσει μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ πόνεσε τους!
ΥΓ. Για αυτούς που θέλουν να βάζουν τις γραμμές οφσάιντ στις οριακές φάσεις υπέρ του ΑΡΗ ας κάνουν τον κόπο να τις βάλουν και στα 4 από τα 5 οφσάιντ που έδωσε ο "τυφλός" επόπτης του πρώτου ημιχρόνου.
Εκμηδενίστηκαν και οι τελευταίες ελπίδες για άνοδο πριν από λίγο στην Κρήτη με τον ΑΡΗ μας να παρουσιάζεται πολύ κατώτερος των περιστάσεων και ουσιαστικά να απουσιάζει από το γήπεδο για σχεδόν 70'. Παρόλο που ήταν το παιχνίδι της χρονιάς ο ΟΦΗ ήταν καλύτερος από εμάς και εμείς το μόνο που προσπαθήσαμε ήταν να κλέψουμε τη νίκη. Κάτι που λίγο έλειψε να γίνει στο 94' με τον Τζανακάκη να παίρνει την θέση του Μιλούνοβιτς από το παιχνίδι με τις Σέρρες χάνοντας το άχαστο που θα μας έδινε τους 3 βαθμούς.
Απελπισία ήταν να σε πιάνει παρακολουθώντας τον σημερινό αγώνα... Σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι που όλοι περιμέναμε από τους παίκτες μας να δαγκώνουν σίδερα και να ματώσουν για τη νίκη είδαμε έναν ΑΡΗ σε παθητικό ρόλο ανήμπορο να κάνει το παραμικρό θετικό. Τα ίδια προβλήματα που βλέπουμε από την αρχή της χρονιάς είδαμε και σήμερα, τα ίδια λάθη από τον Κωστένογλου που μετά τα πρώτα παιχνίδια στον πάγκο σταμάτησε να προσπαθεί να διορθώσει τις τρανταχτές αδυναμίες μας στα αμυντικά χαφ αλλά και στην επίθεση θεωρώντας ότι η ομάδα είχε φθάσει στο επίπεδο να κερδίζει παιχνίδια σαν το σημερινό. Όταν όμως μετά το πάθημα στα Τρίκαλα, το μάθημα στις Σέρρες έρχεται και το σημερινό τότε μάλλον το πλάνο νίκης του Κωστένογλου δεν είναι και τόσο καλό... Ανύπαρκτος ο Ρόβας και σήμερα που ως συνήθως ήταν η πρώτη αλλαγή, διστακτικά τα μπακ που είχαν το μυαλό μονίμως στην άμυνα και όπως πάντα ελάχιστες εμπνεύσεις ως μηδαμινές στην επίθεση με τους Καπνίδη και Μπαργκάν να περνάνε καθυστερημένα στο παιχνίδι. Και μόνο ότι ο Διούδης ήταν ο MVP για την ομάδα μας τα λέει όλα για τον ΑΡΗ που είδαμε. Και όταν αγωνίζεσαι έτσι λογικό είναι να μην έχεις την τύχη με το μέρος σου και ο Τζανακάκης να σπαταλάει στο φινάλε μια μοναδική ευκαιρία για να κλέψουμε τη νίκη.
Πλέον το να κάνουμε μαθηματικούς υπολογισμούς για το αν αγωνιστικά μπορούμε να προλάβουμε το τραίνο της ανόδου είναι ανούσιο. Όταν δεν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να κερδίσουμε αυτά που περνάνε από τα πόδια των παικτών μας πόσο παράλογο είναι να ελπίζουμε σε στραβοπατήματα των άλλων; Φυσικά όσο αφορά τον Κωστένογλου και τους παίκτες του θα πρέπει να κρατήσουν την ψυχραιμία τους και να πάρουν όσους περισσότερους μπορούν μέχρι το τέλος. Αντιθέτως ο κ.Καρυπίδης θα πρέπει να γυρίσει γη και ουρανό ανάποδα ώστε να εκδικασθεί η ένσταση κατά της Λαμίας και να αφαιρεθούν οι 6 βαθμοί... όπως και το θέμα με τις αδειοδοτήσεις που όπως φαίνεται θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας αυτό το καλοκαίρι... Κρίμα για όλο τον κόσμο της ομάδος που ανυπομονεί να ξαναδεί τον ΑΡΗ στην σουπερλίγκα... ντροπή σε αυτούς τους λίγους που για τα προσωπικά τους καπρίτσια ρίξανε την ομάδα εδώ...
ΥΓ. Όταν από τα 12-13 φιλικά που είχαμε δώσει αλλά και τα πρώτα παιχνίδια φωνάζαμε γιατί ήταν οφθαλμοφανές ότι ο Αναστόπουλος τα έχει κάνει μαντάρα στον σχεδιασμό και το μοντάρισμα της ομάδος, ήμασταν οι προπονητές της κερκίδας που γκρινιάζαμε και γεμίζαμε την ομάδα με αρνητική ενέργεια. Από την άλλη είχαμε πίστη για την άνοδο, εμπιστοσύνη στα στελέχη της ομάδος και υπομονή μέχρι να "στρώσει" η ομάδα.... το ταμείο στο τέλος... χαρείτε το λοιπόν...
ΥΓ2. Μετά το 70' ξύπνησε η ομάδα μας σήμερα, να δούμε πότε θα ξυπνήσει και ο κόσμος... γιατί στις συνελεύσεις και στα γραφεία ξέρουμε να μπουκάρουμε και να τραμπουκίζουμε συνΑρειανούς για να περάσει το δικό μας αλλά όταν έρχεται ο πρωθυπουργός στην γειτονιά μας βαριόμαστε να ασχοληθούμε...
Αν και κανονικά σε κάτι τέτοια θα έπρεπε να έχουμε ανοσία τόσες φορές που τα έχουμε βιώσει αλλά όπως και να το κάνουμε η οργή και η αγανάκτηση είναι αυθόρμητα συναισθήματα. Και πως να αισθανθεί διαφορετικά ο Αρειανός οπαδός όταν για πολλοστή φορά βλέπει ξεκάθαρα μπροστά του τις αποδείξεις του χλευασμού και της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων από τα "κέντρα αποφάσεων". Ο λόγος φυσικά για τους "σοφούς", αιωνόβιους, καρεκλοκένταυρους παράγοντες της ΕΟΚ που μας ενημέρωσαν ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος μπάσκετ θα διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ. Κάτι που βγήκε κατόπιν κλήρωσης μεταξύ της έδρας των 2 φιναλίστ...
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει η τοπική κοινωνία κάποιας ουδέτερης πόλης που λατρεύει το μπάσκετ. Δεν υπάρχουν μαθητές να τους μοιράσουμε προσκλήσεις. Δεν υπάρχει πρόβλημα στο να πάρουν κανονικά εισιτήρια οι 2 ομάδες. Δεν υπάρχει πρόβλημα στο να γίνει ο τελικός στο ΟΑΚΑ όπως θα προτιμούσε και ο ΑΡΗΣ πέρσι παρόλο που ο αντίπαλος του ήταν ο Παναθηναϊκός. Μάλιστα αυτή τη φορά την "Σολομώντεια λύση" την έδωσε η κληρωτίδα και όχι φασιστικά όπως έκανε πέρσι ο Βασιλακόπουλος και η παρέα του. Ξαφνικά όλοι οι λόγοι που με περίσσιο θράσος μας ξεστόμιζε ο κ.Τσαγκρώνης για να μας "πείσει" έχουν πάει περίπατο και η φετινή "γιορτή" του κυπέλλου Ελλάδος θα γίνει υπό πιο φυσιολογικές συνθήκες σε σχέση με όταν συμμετέχει ο ΑΡΗΣ σε έναν τελικό. Αν μπορούμε να πούμε φυσιολογικές συνθήκες να διεξάγεται ένας τελικός στην έδρα του ενός από τους δύο φιναλίστ. Φυσικά αν ρωτήσουμε τους ίδιους ανθρώπους που ρωτήσαμε και πέρσι θα μας εξηγήσουν ότι είναι απλή σύμπτωση και δεν υπάρχει λόγος για να αισθανόμαστε αδικημένοι...
Αυτά είναι τα κατάλοιπα και τα κόμπλεξ που άφησε ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά της χρυσής Αυτοκρατορίας. Αυτοί οι άνθρωποι που απόκτησαν οντότητα και χρήματα χάρη στον ΑΡΗ ακόμη δεν μπορούν να χωνέψουν ότι η ιστορία δεν μπορεί να αλλάξει και ότι τα επιτεύγματα του ΑΡΗ ήταν μοναδικά, αξεπέραστα και δεν μπορούν να συγκριθούν με κανένα τίτλο. Όσο για τους διοικούντες και φίλους του Παναθηναϊκού αυτό είναι μια απλή απόδειξη για το πως ξεχωρίζουν οι πραγματικά σπουδαίες ομάδες από τις απλά μεγάλες... Ο ΑΡΗΣ κατέβαινε για βόλτα στο ΣΕΦ και σήκωνε κούπες ανεξάρτητα από τον αντίπαλο. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη και με ομάδα της Α2 να παίξει τελικό θα φροντίσει να αγωνιστεί στην έδρα και να έχει "καλή" διαιτησία... Ντρόπη σας ξεφτιλισμένοι που σκοτώνετε το μπάσκετ με κάθε ευκαιρία...
ΥΓ. Μια ανακοίνωση ρε παιδιά εκεί στην ΚΑΕ για τα μάτια του κόσμου που τόσο τον πείραξε το περσινό φιάσκο.
ΥΓ2. Και για να μην μας πουν ότι δεν τα λέμε όλα... ναι είναι γεγονός η ΕΟΚ για ακόμη μια φορά πρότεινε να γίνει ο τελικός στα "φιλαράκια" τους στην Κρήτη... Αλλά υπερίσχυσαν τα θέλω των ομάδων...
Όσο και αν είχαμε στην άκρη του μυαλού μας μια τέτοια εξέλιξη η ντροπή που νιώθουμε για όλους αυτούς που κλήθηκαν να εκπροσωπήσουν το μεγαλείο του ΑΡΗ μας δεν έχει τελειωμό. Με μια παρουσία σχεδόν σε όλα τα επίπεδα που πρόσβαλλε την ένδοξη ιστορία του συλλόγου αλλά και το μεγαλείο του ηρωικού κόσμου που αψήφησε τα προγνωστικά, τα αστυνομικά μπλόκα και τα τεχνάσματα του Βασιλακόπουλου και προσπάθησε να δώσει το παρόν στην Κρήτη. Οι φόβοι μας έγιναν πραγματικότητα, ο κόσμος του ΑΡΗ επιλεκτικά αποκλείστηκε(μεγάλο μέρος του κόσμου ενώ είχε εισιτήρια έμεινε εκτός), η διοίκηση κατέβασε τα βρακιά χωρίς να πει κουβέντα για τίποτα και ο συνταξιούχος-ταβερνιάρης που θέλει να λέγεται προπονητής κατάφερε μια ομάδα πωρωμένη στο Α ημίχρονο να την μετατρέψει σε ευνουχισμένη μέσα σε λίγα λεπτά. Η άγνοια του για τα ιστορικά ρεκορ που λίγο έλειψε να καταρριφθούν, το αηδιαστικό χαμόγελο του με τη λήξη του αγώνα και τα συγχαρητήρια που μοίρασε στην συνέντευξη τύπου προς πάσα κατεύθυνση απλά φανερώνουν όλα αυτά που λέγαμε από την πρώτη στιγμή για κακή επιλογή.
Αυτοί που έχουν την μικρότερη ευθύνη σε όλο αυτό το φιάσκο είναι οι παίκτες της ομάδος μας που βρέθηκαν για ακόμη μια φορά ανοχύρωτοι σαν πρόβατα στην σφαγή για να γίνουν περίγελος όλης της Ελλάδος. Και αν και έδειξαν ότι έχουν τσαγανό μέσα τους όταν έχεις τον Μίνιτ;ς στον πάγκο να σου ξεκινάει το Β ημίχρονο χωρίς τον Μποχωρίδη και τον Βεζένκοβ που ήταν οι κορυφαίοι της ομάδος μας στο Α ημίχρονο και να επιμένει σε τραγικά χαμηλά σχήματα χάνοντας κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ στην επανάληψη. Αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη στον Ασημακόπουλο που όσο και αν θέλει να το παίξει ο μεγάλος αρχηγός του τεράστιου συλλόγου που λέγεται ΑΡΗΣ μάλλον δεν καταλαβαίνει ότι μοιάζει περισσότερο με τραγική φιγούρα παρά ο παίκτης που θα σηκώσει την σημαία του συλλόγου ψηλά. Όταν λοιπόν αυτή η άπειρη ομάδα που δεν έχει έναν κανονικό ηγέτη μέσα στο παρκέ δεν έχει ούτε καν την απαραίτητη καθοδήγηση από τον πάγκο λογικό είναι σε ένα ημίχρονο να βάζει 13 πόντους. Το πως έβλεπε το παιχνίδι ο Μίνιτς φάνηκε από την επιλογή του να ρίξει τον Λαρετζάκη όταν η διαφορά πλησίαζε στους 40 πόντους... Ένα ολόκληρο ημίχρονο η ομάδα μας έμοιαζε να βρίσκεται σε τρικυμία και η κίνηση του καπετάνιου ήταν να βάλει μέσα έναν από τους νεαρότερους παίκτες της ομάδος που σε άλλα παιχνίδια δεν τον βάζει καν. Βάλε ρε και τον Πουλιανίτη μέσα ρε Μίνιτς να πάρει εμπειρία από το πως είναι να γίνεσαι σάκος του μποξ και να γελάει όλη η φίλαθλη Ελλάδα μαζί σου... Κρίμα για τα παιδιά που το ζήσανε όλο αυτό, ακόμη πιο κρίμα όμως που φορούσαν τις τιμημένες φανέλες του ΑΡΗ μας...
Όπως είπαμε και στον πρόλογο μας όλα τα παραπάνω ως ένα σημείο ήταν αναμενόμενα. Αν υπήρχε κάποιος που μπορούσε να περισώσει κάτι από την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ αυτός ήταν ο κ.Αρβανίτης και οι συνεργάτες του. Δηλαδή κ.Αρβανίτη τι έπρεπε να γίνει για να αγανακτήσετε και να προασπίσετε τα συμφέροντα του ΑΡΗ και του κόσμου του; Μήπως δεν γνωρίζατε για τους ταξιδιώτες από τη Θεσσαλονίκη; για τις οργανωμένες μετακινήσεις των φίλων του Παναθηναϊκού δεν ενημερωθήκατε ότι τους άφησαν να μπουν χωρίς κανένα πρόβλημα; Μέχρι και ορισμός διαιτητή έγινε που είχε την ταμπέλα του βάζελου έγινε και δεν είπατε κουβέντα... Πλήρη αποτυχία σε όλα τα επίπεδα για τον ΑΡΗ και αποκλειστική υπεύθυνη για αυτό είναι η διοίκηση του ΑΡΗ. Ναι μεν το άρθρο 99 είναι μια επιτυχία και ίσως αυτοί οι νεαροί αν μείνουν στον ΑΡΗ να κάνουν μια αξιόμαχη ομάδα αλλά διασυρμοί σαν τον σημερινό σε έναν τελικό και αποκλεισμοί ντροπής σαν τον περσινό από ομάδα Α2 είναι κατάμαυρες σελίδες στην ιστορία του ΑΡΗ... Αν νιώθετε λίγο ντροπή για όλα όσα έγιναν εις βάρος του ΑΡΗ και του κόσμου μας λόγω της δικής σας ανεπάρκειας και ανοχής ίσως να πρέπει να παραιτηθείτε. Πάρτε λοιπόν τον ταβερνιάρη προπονητή που ήταν χαρούμενος και μίλησε για ωραία ατμόσφαιρα στην συνέντευξη τύπου, μαζέψτε την ομάδα εργασίας σας που παραμυθιάστηκε από τον Αγγέλου και έστησε μια ομάδα βασισμένη σε επικοινωνιακά τρικ και άντε στα τσακίδια...
ΥΓ. Ως κάτοχος διαρκείας εδώ και δεκαετίες έχω σαν φιλοσοφία να μην επηρεάζεται η παρουσία μου στο γήπεδο από καμία διοίκηση, προπονητή ή παίκτη που αποτελεί τον ΑΡΗ μας. Σε διαφορετική περίπτωση θα το είχα κάνει κομμάτια και θα σας το πετούσα στα μούτρα σας κ.Αρβανίτη και λοιποί της διοίκησης...
ΥΓ2. Η πληροφορία ότι οι μέτοχοι είπαν στον κ.Αρβανίτη ότι θα καλύψουν τα πρόστιμα ώστε αυτός να μην κατεβάσει την ομάδα μέχρι να τηρηθούν όλα όσα είχε υποσχεθεί η ΕΟΚ είναι κάτι που θα πρέπει σίγουρα να διερευνηθεί.
ΥΓ3. Όταν βιάζεσαι ομαδικώς από βάζελο, αστυνομία, ΕΟΚ, ΚΕΔ, Δημόσια Τηλεόραση και δεν παλεύεις να σωθείς αλλά το δέχεσαι χωρίς να βγάλεις τσιμουδιά τότε λογικό είναι οι βιαστές σου να δηλώνουν δημόσια ότι ήταν συναινετικό και σου άρεσε...
ΥΓ4. Συγχαρητήρια σε όλα τα Αρειανά που βρέθηκαν στην Κρήτη.
ΥΓ5. Συγχαρητήρια κ.Αρβανίτη σήμερα κάνατε κάποιους συνΑρειανούς μας να αναπολούν τον Γ.Δαμιανίδη που χρέωσε την ομάδα με 5 εκ. ευρώ...
Λίγες ώρες έχουν μείνει πριν την έναρξη του μεγάλου τελικού και πολλοί συνΑρειανοί που δεν μπορούν να είναι σήμερα στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας περνάνε τον χρόνο τους ρίχνοντας ματιές στο ένδοξο παρελθόν της ομάδος μας. Αρχίζουμε από τα τελευταία με Ολυμπιακό στη Λαμία, πηγαίνουμε πιο πίσω στο καλάθι του Ραϊσεβιτς για το FIBA Cup, σταματάμε λίγο παραπάνω σε έναν από τους πιο παλικαρίσιους τίτλους της ιστορίας με στο Final Four του 1998 όπου Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και Ολυμπιακός στα καλύτερα τους προσκύνησαν στον Αυτοκράτορα των χιλίων προβλημάτων και συνεχίζουμε ίσως στον πιο ένδοξο τίτλο μέσα στην Προύσα που ξεσήκωσε μέχρι και τα αδέλφια τους Κύπριους να βγουν στον δρόμο να πανηγυρίσουν τον κιτρινόμαυρο θρίαμβο. Κάπου εκεί αλλάζει η διάθεση και από τους τίτλους με "αίμα και ιδρώτα" φθάνουμε στην Αυτοκρατορία με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά να μονοπωλούν τους τίτλους εντός συνόρων, να μας κάνουν ακόμη πιο υπερήφανους εκτός συνόρων και τον συμπολίτη πολλές φορές να βάζει την δικιά του πινελιά προσπαθώντας να "ρίξει" την Αυτοκρατορία αλλά πάντα τελικά να αποτυγχάνει... Αυτή είναι η ομάδα που ψηφίστηκε η κορυφαία του 20ου αιώνα, αυτός είναι ο Αυτοκράτος του Ελληνικού αθλητισμού, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ μας. Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες προσπάθειες πλαστογράφησης της ιστορίας και αν γίνουν για τουλάχιστον 50 χρόνια ακόμη αυτές οι ιστορίες θα μείνουν ανεξίτηλες στις καρδιές όλων μας. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να μην μένουμε μόνο σε αυτά αλλά να γράψουμε νέες σελίδες λαμπρής ιστορίας και αυτό ακριβώς θα πρέπει να κάνουν τα παλικάρια μας σήμερα στον μεγάλο τελικό.
Ρεαλισμός υπάρχει μπόλικος, κανείς δεν ονειροβατεί όλοι ξέρουν πόσο δύσκολη είναι η σημερινή αποστολή της ομάδος μας. Ίσως αυτός ο τελικός να είναι σε θεωρητικό επίπεδο ο δυσκολότερος που έχει δώσει ποτέ ο ΑΡΗΣ εντός των Ελληνικών συνόρων. Ε και τι με αυτό; Μήπως ήμασταν φαβορί όταν πήγαμε στην Προύσα με το -11 στο κεφάλι; Μήπως ήμασταν φαβορί με τη διαλυμένη ομάδα το 1998 μέσα στο Παλέ; Μήπως πριν το καλάθι του Ραϊσεβιτς δεν ήμασταν χαμένοι; Ή με τον Ολυμπιακό στη Λαμία λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος δεν ήμασταν πάλι με την πλάτη στο τοίχο; Κάθε φορά όμως αυτή η ομάδα έκανε τα μαγικά της και κέρδιζε! Τα χρόνια έχουν περάσει, το μπάσκετ έχει αλλάξει δραματικά αλλά ακόμη και φέτος ο ΑΡΗΣ βρίσκεται στον τελικό κόντρα στα προγνωστικά. Πόσοι άραγε να ήταν αισιόδοξοι στον προημιτελικό του κυπέλλου στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας; Ακόμη και μέσα στην έδρας μας με αυτόν τον Πανιώνιο όσο και αν δεν μας αρέσει να το λέμε δεν ήμασταν το φαβορί. Όπως λοιπόν τη βραδυά του ημιτελικού είδαμε για 25 με 30 λεπτά τον καλύτερο ΑΡΗ της φετινής χρονιάς, με τον Βεζένκοφ και τους υπόλοιπους να παίρνουν δύναμη από τη δίψα για διάκριση και να βγάζουν φωτιές έτσι και σήμερα θα πρέπει να δώσουν το 1000% των δυνατοτήτων τους. Απέναντι μας μια καλή αλλά κορεσμένη ομάδα που έχει κατακτήσει τα πάντα. Μπόλικοι τίτλοι με τους περισσότερους όμως από αυτούς να έχουν αρκετή βρωμιά πάνω τους μιας και οι Γιαννακόπουλοι κατάφεραν να "ποδοσφαιροποιήσουν" το μπάσκετ σε όλα του τα επίπεδα ώστε να κάνουν τον Παναθηναϊκό μεγάλο με κάθε κόστος και τίμημα... Ακόμη και αυτοί οι μεγάλοι παίκτες του Παναθηναϊκού όπως ο Διαμαντίδης, ο Φώτσης και οι άλλοι γνωρίζουν πολύ καλά τις αβάντες που έχουν και ότι ακόμη κόντρα στον αδύναμο ΑΡΗ η προεδράρα τους με τις πλάτες της ΕΟΚ και της ΚΕΔ κάνει ότι μπορεί για να διασφαλίσει τη νίκη. Αυτό και μόνο είναι αρκετό ώστε να πείσει τους παίκτες μας ότι όχι μόνο ότι έχουν κάποιες ελάχιστες πιθανότητες να κατακτήσουν το κύπελλο αλλά ότι οι "μεγάλοι" αντίπαλοι τους, τρέμουν με τη σκέψη της αποτυχίας. Το μόνο που απομένει είναι ο Μ.Μίνιτς και οι παίκτες του να αγωνιστούν έξυπνα, χωρίς άγχος, με πολύ πώρωση και να δώσουν οντότητα στις φοβισμένες σκέψεις των παικτών του Παναθηναϊκου.
Πράσινο τελικό έχουν προετοιμάσει οι ιθύνοντες της ΕΟΚ, έβαλε το λιθαράκι του σε αυτό ο γνωστός Θεσσαλονικιός, δημοσιοσχεσίτης Στ.Συμεωνίδης με τον ορισμό του Τανατζή αλλά όπως φαίνεται κάποια αδέλφια μας είναι αποφασισμένα να τους χαλάσουν τη γιορτή. Περισσότερα από 700 εισιτήρια σύμφωνα με πληροφορίες έχουν πέσει σε κιτρινόμαυρα χέρια, με τα μισά περίπου να έχουν πάει σε "κομάντος για ειδικές αποστολές". Η αστυνομία που και αυτή θα ήθελε ένα πράσινο γήπεδο θορυβήθηκε και έσπευσε να καλέσει τον κ.Αρβανίτη να επιληφθεί του θέματος αλλά όπως ήταν φυσιολογικό ο πρόεδρος της ΚΑΕ τους παρέπεμψε στους "επιστήμονες" της ΕΟΚ. Όσα και αν είναι τα αδέλφια μας στην κερκίδα του πολυδιαφημισμένου γηπέδου του Ηρακλέιου το σίγουρο είναι ότι θα τους χαλάσουν τη γιορτή. Το θέμα είναι και οι παίκτες μας να τους χαλάσουν τη γιορτή εντός παρκέ! Παλικάρια του ΑΡΗ, έχετε μοναδική ευκαιρία να γράψετε ιστορία με χρυστά γράμματα. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ!
Έστω και καθυστερημένα λόγω του ποδοσφαιρικού εφιάλτη μπαίνουμε σε μπασκετικούς ρυθμούς ενόψει του μεγάλου τελικού κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ένας τελικός που βρέθηκε σε δεύτερη μοίρα τόσο λόγω των προβλημάτων του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ που έχει τραβήξει όλη μας την ενέργεια αλλά και λόγω της απίστευτης διοργάνωσης αυτού του τελικού από τους κ.Βασιλακόπουλου και κ.Τσαγκρώνη που προτίμησαν να προσπεράσουν κάθε είδους λογική και ισονομία στέλνοντας τον Μακεδόνα ΑΡΗ στη Κρήτη και αποκλείοντας τους οπαδούς του με διάφορα τεχνάσματα. Όλα κομμένα και ραμμένα για ένα πράσινο τελικό... Με αυτά θα ασχοληθούμε στο συγκεκριμένο ποστ έτσι για "ζέσταμα" προτού ασχοληθούμε με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές που πρέπει να είναι οι παίκτες μας.
Για χάρη της ανάδειξης του νέου γηπέδου της Κρήτης και των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που κρύβονται από πίσω αποφασίσθηκε να γίνει ο τελικός στα Δύο Αοράκια, για χάρη της τοπικής κοινωνίας και των επεισοδίων που έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι οπαδοί του ΟΣΦΠ και του ΠΑΟ αποφασίσθηκε τα εισιτήρια να μην δοθούν εισιτήρια στις 2 ομάδες και για χάρη του Τανατζή(τον διαιτητή που οι άνθρωποι του Ολυμπιακού έχουν χαρακτηρίσει φιλοβάζελο και έχουν απαιτήσει από την ΚΕΔ να μην σφυρίζει παιχνίδια τους) που αποσύρεται ορίστηκε να σφυρίξει στον τελικό χωρίς να βγει από κλήρωση. Με λίγα λόγια σε όλο αυτό που λέγεται τελικός και ο ένας από τους 2 φιναλιστ είναι ο ΑΡΗΣ μας ουσιαστικά σε ότι γίνεται για αυτόν τον τελικό δεν υπάρχει πουθενά! Και για να μην βιαστεί κανείς να πει ότι το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό να επισημάνουμε τα εξής αυτονόητα. Το συγκεκριμένο γήπεδο το είχε δηλώσει ο Παναθηναϊκός για τα παιχνίδια της Ευρωλίγκας που ήταν τιμωρημένος, η "τοπική κοινωνία" στα συγκεκριμένα παιχνίδια γέμισε το γήπεδο δείχνοντας τις προτιμήσεις της κάτι φυσιολογικό για ένα από τα πιο νότια άκρα της Ελλάδος και ο Τανατζής φυσικά έχει την ταμπέλα του φιλοπαναθηναϊκού... Δηλαδή κατά διαβολική σύμπτωση όλα έχουν σχεδιαστεί λες και εμπνευστής είναι ο ίδιος ο Γιαννακόπουλος και απλά κάποιοι άνθρωποι που υποτίθεται υπηρετούν αυτό το άθλημα όπως οι Βασιλακόπουλος, Τσαγκρώνης και Συμεωνίδης απλά εμφανίζονται για να δικαιολογήσουν τα αυτονόητα... Και πάντα με τις πλάτες της αστυνομίας όπου αφού έβαλε την υπογραφή της σε αυτό το φιάσκο προκαλεί ακόμη περισσότερο εκφράζοντας τον προβληματισμό της για της "φήμες" ότι φίλοι του ΑΡΗ μας έχουν προμηθευτεί περισσότερα από 700 εισιτήρια... Φανταστείτε λοιπόν ο τελικός να γινόταν στην Δράμα, τα εισιτήρια να τα έδιναν στην τοπική κοινωνία και διαιτητές να ήταν κάποιοι από αυτούς που έχουν τολμήσει να μην σκύψουν το κεφάλι στις "πιέσεις" του Γιαννακόπουλου. Λέτε να υπήρχε περίπτωση να διοργανωθεί από όλους τους παραπάνω κυρίους ένας τέτοιος τελικός που μπορεί να αύξανε έστω και λίγο τις ελάχιστες πιθανότητες του ΑΡΗ μας κόντρα στον πανίσχυρο Παναθηναϊκό? Φυσικά και όχι...
Βλέποντας όλο αυτό το πανηγύρι που εδώ και καιρό έχει στηθεί ιδίως όλοι όσοι έχουν ζήσει την Αυτοκρατορία του ΑΡΗ μπορούν να καταλάβουν την τεράστια διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες. Από την μια ένας ΑΡΗΣ που ένωσε ολόκληρη την Ελλάδα, σήκωσε το άθλημα στα ουράνια και έσπασε τα Ελληνικά σύνορα και από την άλλη ένας Παναθηναϊκός που για να πετύχει όλα όσα λαμπρά έχει πετύχει έπρεπε να κάψει τα πάντα γύρω του και να τα γεμίσει με σκατά ώστε να καλύψει τη δυσωδία του και να το παίζει ανώτερος από τους άλλους. Όταν λοιπόν ακόμη και σήμερα με τον χιλιοταλαιπωρημένο ΑΡΗ, αδύναμο οικονομικά, που αναγκαστικά αποτελείται απο νεαρά φιλόδοξα παιδιά και κάποιους πιο έμπειρους φιλότιμους μπασκετμπολίστες ο παντοδύναμος Παναθηναϊκός κάνει ότι μπορεί για να πάρει ακόμη μεγαλύτερο πλεονέκτημα τότε όλοι μπορούν να καταλάβουν πόσο μεγαλύτερη ομάδα είμαστε και πόσο πολύ μας φοβούνται. Σας φοβούνται παλικάρια του ΑΡΗ μας!
Στη θεωρία ο ΑΡΗΣ έχει να περιμένει πολλά περισσότερα πάνω στο χορτάρι τόσο από τους βασικούς όσο και από αυτούς[…]
Το γεγονός ότι φορμάρονται όλο και περισσότεροι παίχτες είναι πολύ θετικό, φίλε Πλάνετ.Χθες δεν είχαμε την κατοχή μπάλας επειδή ο[…]
Φίλε Σπύρο, στα περισσότερα που γράφεις εν μέρει συμφωνώ αλλά το όλο πνεύμα της "παραίτησης" ή της "απαξίωσης" δεν μπορώ[…]
Καλησπέρα! Το μόνο site που δεν λογοκρίνει και μπορούμε να πούμε τον πόνο μας . Μετά τη σκόνη τι παρατηρούμε[…]
Κατανοώ την απογοήτευση για την εικόνα αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος και παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί συνΑρειανοί[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!