Σε ένα μέτριο ποιοτικά παιχνίδι με ελάχιστες καλές ευκαιρίες εκατέρωθεν, ο Μπράμπετς με κεφαλιά στο 77΄ έβαλε το πολυπόθητο γκολ, ο Κουέστα φώναξε ηχηρό παρών στις καλές ευκαιρίες του Ατρομήτου και ο ΑΡΗΣ μας σφιχταγκάλιασε την Ευρώπη σε ένα παιχνίδι που ήταν μετριότατος. Αναμένο το show των ανθρώπων του Ατρομήτου κατά την διάρκεια του αγώνα όπως και αυτό που ακολούθησε από τον συνήθη ύποπτο Πάμπλο Γκαρσία μετά την λήξη της αναμέτρησης.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΟ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ ΤΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Με το +6 που μπήκε η ομάδα στον αποψινό αγώνα το μοναδικό καταστροφικό αποτέλεσμα για την ομάδα μας θα ήταν η ήττα. Με αυτή τη λογική οι παίκτες μας παρουσιάστηκαν αρκετά διστακτικοί στο να βγουν μπροστά, να πιέσουν και να στριμώξουν τον Ατρόμητο στην περιοχή του κυνηγώντας το γκολ. Μια εικόνα  που έδωσε θάρρος στους αντιπάλους μας που έτσι και αλλιώς έπαιζαν το τελευταίο τους χαρτί για τις όποιες ελπίδες είχαν για την έξοδο στην Ευρώπη. Ο ΑΡΗΣ αμυνόταν καλά αλλά είχε τεράστιο πρόβλημα στη δημιουργία φάσεων κάτι που είχε να κάνει κυρίως με τις αργές μεταβιβάσεις, την έλλειψη πρωτοβουλιών και το «παιχνίδι με τον χρόνο» που ήταν καρφωμένο στο μυαλό των παικτών μας. Σε όλη αυτή την κατάσταση έβαλε το χεράκι του και ο Σιδηρόπουλος χάνοντας εντελώς τον πειθαρχικό έλεγχο και σπρώχνοντας τον Ατρόμητο προς την εστία μας με κάθε ευκαιρία.

ΤΟ ΓΚΟΛ Ο ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ, ΤΟ «ΜΗΔΕΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟ» Ο ΚΟΥΕΣΤΑ

Όσο κυλούσε ο χρόνος ο ΑΡΗΣ βελτιωνόταν και έστω με κάποιες σπασμωδικές ενέργειες προσπάθησε να βρει γκολ. Στην τελική όμως απόφαση κανείς δεν είχε το καθαρό μυαλό και με ευκολία οι όποιες προϋποθέσεις για γκολ κατέληγαν στα σκουπίδια. Μια στημένη φάση έμοιαζε η μόνη μας ελπίδα για να σκοράρουμε και έτσι ακριβώς έγινε. Στο 76’ έγινε το κόρνερ με κοντινή πάσα, ακολούθησε το γέμισμα με τον Μπράμπετς να παίρνει την κεφαλιά και να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Στο φινάλε της αναμέτρησης με τον Σιδηρόπουλο να σπρώχνει τον Ατρόμητο για την ισοφάριση λίγο έλειψε να αυτοκτονήσουμε. Ευτυχώς ο Κουέστα για 2^η φορά στην αναμέτρηση έκανε μια σπουδαία απόκρουση και διατήρησε ανέπαφη την εστία μας!

ΜΕ ΚΑΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Δεν ξέρω πως το είχε διαβάσει ο Ουζουνίδης το σημερινό παιχνίδι και το είχε οργανώσει με τους παίκτες του, σίγουρα όμως ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε. Παρόλα αυτά δεν γίνεται να μην αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα κόντρα σε μια μαχητική ομάδα και έναν προκλητικό διαιτητή δέχθηκε ουσιαστικά μόλις 2 με 3 και στο τέλος βρήκε και το γκολ της νίκης. Λίγοι παίκτες ξεχώρισαν αλλά αυτό που κυρίως ήταν το πρόβλημα ήταν η λογική με την οποία αντιμετωπίσαμε συνολικά το παιχνίδι. Και αυτό φάνηκε και από τις αργοπορημένες και περιορισμένες αλλαγές του Ουζουνίδη που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν και πολλά στην εικόνα μας. Υπήρχε όμως θέληση, υπήρχε πίστη για τη νίκη και αυτό βγήκε στο τέλος ακόμη και αν η απόδοση μας δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Τίποτα όμως δεν έχει τελειώσει και θα πρέπει στα εναπομείναντα παιχνίδια να δούμε έναν πιο αποφασιστικό ΑΡΗ.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΡΙΑΚΟ ΕΧΕΙ ΤΗ ΓΛΥΚΑ ΤΟΥ

Σε κανέναν δεν άρεσε η ομάδα σήμερα αλλά το ότι κατάφερες να πάρεις αυτό που ήθελες χαλώντας ουσιαστικά όλο το σχέδιο όπως είχε στηθεί εξαρχής(συν την έκτακτη παρουσία του Σιδηρόπουλου) έχει την αξία του.  Ευτυχώς Μπράμπετς και Κουέστα «καθάρισαν την μπουγάδα» και επέτρεψαν σε όλους εμάς να παρακολουθήσουμε με άλλη διάθεση το plan B του Πάμπλο Γκαρσία και των ανθρώπων του Ατρομήτου που ακολούθησε το τελικό σφύριγμα της λήξης. Σίγουρα θα προτιμούσαμε να τους είχαμε πατήσει… αλλά μετά θα έλειπε το pablo show. Έτσι ρε Αρειανάρα, συνέχισε να τους πονάς με κάθε ευκαιρία!

ΥΓ. Καλό θα ήταν κάποια στιγμή να εξαλειφθούν τα υβριστικά συνθήματα και οι αντεγκλήσεις εντός των γηπέδων και αγωνιστικών χώρων. Κανείς όμως δεν πέθανε από ύβρεις… και καλό είναι να το θυμούνται όλοι αυτοί που υποκριτικά και επιλεκτικά θίγονται όταν κάποιος τους βρίσει. Τώρα αν όλα αυτά υποκινούν τη βία, καλό τότε είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές εντός γηπέδων που πληρώνονται για να φέρονται σαν επαγγελματίες να κάνουν την αυτοκριτική τους προτού κουνήσουν το δάχτυλο στον οποιοδήποτε.

Χωρίς διακοπές και ευχάριστες παρενθέσεις ο ΑΡΗΣ παρέμεινες πιστός στις κακές του συνήθειες και σήμερα και μοιραία γνώρισε μια ακόμη εντός έδρας ήττα από τον Κολοσσό. Μια ήττα που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί αν ο ΑΡΗΣ δεν έδειχνε αυτή την απίστευτη εμμονή στα τρίποντα που δεν του έβγαιναν(όπως και στο τελευταίο του Γούντμπερι) και έδειχνε περισσότερο ζήλο στα ριμπάουντ. Το χεράκι τους φυσικά έβαλαν και οι 3 διαιτητές που σε όλη την διάρκεια του αγώνα «έσπρωχναν» τον Κολοσσό με αποκορύφωμα το φάουλ στον Κολοβέρο λίγα δεύτερα πριν τη λήξη.

ΡΕΣΙΤΑΛ ΑΣΤΟΧΩΝ ΤΡΙΠΟΝΤΩΝ

Με τον ΑΡΗ να δείχνει ξεκάθαρη διάθεση να πάει ξεκούραστα στο παιχνίδι χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα παρουσίασε από την αρχή τα γνωστά του συμπτώματα. Χαλαρή άμυνα, χαμένα ριμπάουντ και μακρινά σουτ με κάθε ευκαιρία. Και από την στιγμή που τα μακρινά σουτ δεν έβρισκαν στόχο ο Κολοσσός χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο πήρε τα ηνία της αναμέτρησης και πάλευε να ξεφύγει στο σκορ. Ανά διαστήματα αντιδρούσαμε, μειώναμε τη διαφορά, προσπερνούσαμε προς στιγμή αλλά γρήγορα τα χαμένα ριμπάουντ, η αστοχία και τα λάθη έδιναν το προβάδισμα στον αντίπαλο μας. Προβάδισμα που συντηρούσε με ευκολία μιας και οι 3 διαιτητές σφύριζαν με διαφορετικά κριτήρια ιδιαίτερα τις φάσεις κάτω από το καλάθι. Εκεί όπου οι παίκτες της Ρόδου κέρδιζαν με ευκολία τα φάουλ και τις βολές σε αντίθεση με τους δικούς μας που έπεφταν σε «τοίχος».

ΤΟ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΣΟΥΤ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Κάπου εκεί στο 4^ο δεκάλεπτο και με τη διαφορά να έχει πάει στο +13 για την Ρόδο, οι παίκτες μας αποφάσισαν να βάλουν λίγη ένταση παραπάνω στο παιχνίδι τους.  Κάποιες καλές άμυνες, μερικά κρίσιμα ριμπάουντ και 2-3 συνεχόμενα τρίποντα έφεραν το παιχνίδι στο πόντο 48’’ πριν τη λήξη. Εκεί είχαμε τις ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά τόσο οι επιλογές του Τολιόπουλου όσο και η αστοχία του Γούντμπερι δεν μας επέτρεψαν να ολοκληρώσουμε την ανατροπή. Καθοριστικές και οι αποφάσεις των διαιτητών στα τελευταία δευτερόλεπτα με όλες να είναι υπέρ του Κολοσσού.

ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ

Άχαρο εξαρχής το παιχνίδι, το έκαναν ακόμη πιο άχαρο και οι παίκτες μας με τον προπονητή με τον τρόπο που το διαχειριστήκαν. Παρακολουθώντας την ομάδα να σουτάρει 40 τρίποντα και να βελτιώνει το τραγικό ποσοστό της στο τέλος, να μην μαρκάρει κοντά στο καλάθι και να χάνει το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο είναι να αναρωτιέσαι ποιος τελικά είναι ο ρόλος του Βετούλα σε αυτό το χρονικό σημείο για την ομάδα μας. Περισσότερο απλά να καλύπτει τη θέση του προπονητή μοιάζει παρά να ασχολείται με την ουσία. Προφανώς και είναι άδικο να του χρεώνουμε αυτή την κατάσταση με ένα τσούρμο αδιάφορους παίκτες που ποτέ δεν μπόρεσαν να γίνουν ομάδα, όμως και αυτός με την σειρά του απέτυχε να βελτιώσει την εικόνα. Κάποιες εκλάμψεις που έφεραν καθοριστικές νίκες για να γλιτώσουμε την απόλυτη καταστροφή αλλά ως εκεί. Στενάχωρο πάντως που ούτε στα play out η ομάδα δεν νιώθει έστω και λίγο την ανάγκη να διασκευάσει ελαφρώς τις εντυπώσεις.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

Συνηθισμένοι στην πίκρα… οι ηρωικοί φίλοι που βρήκαν το κουράγιο να βρεθούν δίπλα στην ομάδα με την ελπίδα να πάρουν μια μικρή δόση χαράς σε αυτά τα μαρτυρικά play out. Συνηθισμένη όμως και η ομάδα να χάνει φέτος από τον οποιοδήποτε χωρίς καν να κάνει μια στοιχειώδη προσπάθεια. Προσπάθεια σαν και αυτή που είδαμε μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο που όμως δεν ήταν αρκετή για να μας χαρίσει τη νίκη. Το story ολόκληρης της χρονιάς σε ένα ακόμη παιχνίδι με τη σκέψη όλων μας στο τι μέλλει γενέσθαι...

ΥΓ. Είναι και το αδιάφορο της αναμέτρησης που δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε παραπάνω με τους 3 απίστευτους διαιτητές. Το έκαναν το χρέος του πάντως.

ΥΓ2. Για να είμαστε ειλικρινείς και που το κοντράραμε ήταν επιτυχία με τα φετινά δεδομένα. Σαν να ακούω τον κόουτς Καστρίτη να αναλύει με την λήξη του αγώνα «Συγχαρητήρια στον αντίπαλο, τα παιδιά προσπάθησαν και στεναχωρήθηκαν  πολύ για την ήττα αλλά όλη την εβδομάδα είχαμε τραυματισμούς και δεν έγιναν σωστές προπονήσεις, ο Χατζηδάκης δεν μπορούσε να αγωνιστεί και η αποχώρηση του Κούπερ επηρέασε ψυχολογικά την ομάδα»

Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στον ΟΦΗ να αντιδράσει και με τον συνήθη ύποπτο Μορόν που σκόραρε 2 φορές πήρε τη σημαντική νίκη! Ανώτερος ο ΑΡΗΣ μας σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα με την αναποτελεσματικότητα, την ατυχία και τον Κατσικογιάννη και το VAR να είναι τα μοναδικά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσει. Μια νίκη που θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα βάσει της εικόνας του αγώνα αλλά από την στιγμή που πήραμε τους 3 βαθμούς ελάχιστη σημασία έχει.

ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Με τον Ουζουνίδη να φαίνεται να έχει βρει για τα καλά ένα σταθερό σχήμα ο ΑΡΗΣ μπήκε από την αρχή του αγώνα με την ίδια σοβαρότητα και συγκέντρωση που είχε δείξει στην Τρίπολη. Με ευκολία κυκλοφορούσαμε την μπάλα προς την επίθεση και με γρήγορες μεταβιβάσεις καταφέρναμε κυρίως από τα πλάγια να γινόμαστε απειλητικοί. Παράλληλες σέντρες που ήθελαν ένα τσαφ για να καταλήξουν στα δίχτυα, σουτ που κατέληγαν μακριά από την εστία ή κόντραραν στα σώματα με την μπάλα να μην μας κάνει το χατίρι και μερικές αποκρούσεις του πολύ καλού Ναούμοφ ήταν η εικόνα ενός ημιχρόνου με τον ΑΡΗ απόλυτο κυρίαρχο. Όσο όμως δεν έμπαινε το γκολ υπήρχε το γνωστό άγχος.

Η ΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ

Ότι δεν κατάφεραν ξανά και ξανά να πετύχουν οι παίκτες μας με τις ατελείς επιθετικές τους προσπάθειες το κατάφερε τελικά ο Μορόν από τα 11 βήματα στο 61. Ο Κουμπαράκης στο VAR είδε το καθαρό χέρι και ο Ισπανός με ωραία εκτέλεση έκανε το 1-0. Ο ΟΦΗ ξαφνικά εμφανίσθηκε στο γήπεδο χωρίς όμως να γίνεται απειλητικός. Αντιθέτως ο ΑΡΗΣ κατάφερε και βρήκε έστω και με τυχερό τρόπο το 2^ο γκολ από τον Μεντίλ όμως ο Κατσικογιάννης και VAR συνεργάστηκαν άψογα και βρήκαν παράβαση  για να το ακυρώσουν. Παράβαση που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν δει τη φάση. Βέβαια ο Κατσικογιάννης από την αρχή του αγώνα είχε καταφέρει να επιβεβαιώσει τις φήμες αφήνοντας επιδεικτικά το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μας ατιμώρητο όπως και τους ψεύτικους τραυματισμούς καθυστερήσεις ακόμη και εκεί που δεν υπήρχε καν υποψία για αληθινό τραυματισμό. Τέλος στο άγχος που παραδοσιακά προκαλεί αυτό το εύθραυστό 1-0 έδωσε και πάλι ο Μορόν στο 93! Ο Ισπανός έκλεψε την μπάλα στο κέντρο, κουβάλησε την μπάλα μέχρι την αντίπαλη εστία και με ωραίο σουτ έγραψε το τελικό 2-0! Κλειδώνοντας με τον καλύτερο τρόπο μια νίκη που δικαιούταν η ομάδα μας χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ

Με τον ΑΡΗ μας να καλείται να διατηρήσει τα κεκτημένα χωρίς καν να γνωρίζει αν αυτός ο δρόμος θα οδηγήσει τελικά στην Ευρώπη υπήρχε ο φόβος ότι η ομάδα μπορεί να έχανε εντελώς τη συγκέντρωση της σε αυτά τα πλέιοφς . Στην πράξη όμως βλέπουμε τον Μαρίνο Ουζουνίδη να έχει καταφέρει να βρει ένα σχήμα αλλά και γενικότερα να έχει πείσει τους παίκτες του να παραμείνουν σοβαροί και να μπαίνουν αποφασισμένοι στα παιχνίδια. Έτσι παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, έτσι ακριβώς τον είδαμε και σήμερα. Με τους περισσότερους παίκτες να έχουν θετική παρουσία το μόνο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί ήταν ο γρίφος του γκολ. Όπως στο γκολ του Μεντίλ όπου κακώς ακυρώθηκε η τύχη μας χαμογέλασε σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες τίποτα δεν μας πήγαινε καλά. Σίγουρα όταν σουτάρεις στα περιστέρια ή δεν δίνεις την σωστή πάσα έχεις την ευθύνη αλλά στο ποδόσφαιρο έχουμε δει ότι χωρίς λίγη τύχη δεν πας πουθενά.  Η αντίδραση μετά το 1-0 δεν ήταν καλή γιατί χάσαμε τον έλεγχο του ρυθμού και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να διορθωθεί για τη συνέχεια. Στο σύνολο όμως του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας ήταν κατά πολύ καλύτερος και αυτό είναι που μετράει.

ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ

Με τον Λορέν Μορόν να συνεχίζει και σήμερα την καλή παράδοση που έχει κόντρα στον ΟΦΗ ο ΑΡΗΣ μας πήρε τους 3 βαθμούς κερδίζοντας με 2-0 σε ένα παιχνίδι που βάσει της εικόνας θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα. Το σημαντικό όμως είναι ότι η ομάδα όχι μόνο έκανε το 2 στα 2 σε αυτή τη σειρά αγώνων αλλά έχει δείξει ως τώρα ένα στιβαρό πρόσωπο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους αντιπάλους του. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να μπούμε στην τετράδα κανείς δεν μπορούσε να θεωρήσει δεδομένη αυτή την καλή εικόνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Ουζουνίδη και τους παίκτες του. Η καλή αρχή έγινε, περιμένουμε και την ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Ρε κάτι συμπτώσεις! Από το 61΄ που σκόραρε ο Μορόν και μετά, ούτε μια φορά δεν παρέμειναν κάτω οι παίκτες του ΟΦΗ σε αντίθεση με τις εκνευριστικές καθυστερήσεις που προηγήθηκαν.

25 Μαρτίου 2025 και ο ΑΡΗΣ μας γιορτάζει τα 111α γενέθλιά του! Περισσότερο από έναν αιώνα ιστορίας, γεμάτη πάθος, αγώνες, αφοσίωση και αγάπη! Όχι απλώς ένα αθλητικό σωματείο που κυνηγά κάποιους τίτλους αλλά μια οικογένεια, μια ιδέα που ενώνει γενιές και γενιές φιλάθλων με τις αξίες που που πρεσβεύει να παραμένουν αναλλοίωτες στον χρόνο …ακόμη και αν όλα γύρω μας αλλάζουν.

Ένας σύλλογος που διδάσκει τι σημαίνει μαχητικότητα, τι σημαίνει αφοσίωση, τι σημαίνει να κρατάς το κεφάλι ψηλά και να μην τα παρατάς ποτέ ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ένα κοκτέιλ συναισθημάτων, με χαρές, λύπες, αναμνήσεις και όνειρα, αλλά πάνω απ’ όλα με υπερηφάνια για τον ΑΡΗ, τον κόσμο του και όλα όσα εκπροσωπεί αυτή η ομάδα.

Ο ΑΡΗΣ δεν είναι απλώς μια ομάδα,  είναι πηγή έμπνευσης και δύναμης, είναι τρόπος και στάση ζωής!

Δύσκολα να στο εξηγήσω αν δεν είσαι ένας από εμάς.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.

ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή,  με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4^η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…

ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.

ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.  

ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.

ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;

Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες των Γουίλις και Μποχωρίδη και επικράτησε του Λαυρίου με 82-65! Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση σε όλη την διάρκεια του αγώνα, δεν επέτρεψαν στο Λαύριο να πιστέψει ότι μπορεί να αντιδράσει και με το που διόρθωσαν τα ποσοστά ευστοχίας στο Β ημίχρονο κλείδωσαν τη νίκη και μαζί με τη διαφορά που μας δίνει το πλεονέκτημα σε αυτή την μίζερη κούρσα στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Πνευματικά έτοιμη παρουσιάστηκε η ομάδα στο σημερινό παιχνίδι, με σχεδόν όλους τους παίκτες να μπαίνουν από νωρίς αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους σε ένα «πονηρό» παιχνίδι. Με αρκετά τρεξίματα, γρήγορες επιστροφές, σωστή άμυνα στον παίκτη που είχε τη μπάλα και αρκετή ένταση στα ριμπάουντ και στην άμυνα κάτω από το καλάθι κατάφεραν από σχετικά νωρίς να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Η αστοχία στα μακρινά σουτ και η παραφωνία που άκουγε στο όνομα Σαρίφ Κούπερ ήταν αυτά που για περίπου 15’ κρατούσαν το Λαύριο κοντά στο παιχνίδι. Η άνοδος του Τολιόπουλου, η εκρηκτικότητα του Τζούστον και τα εύστοχα σουτ του Γούντμπερι έφεραν τη διαφορά στο +15.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ

Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό, είχε πολυφωνία στην επίθεση και σε άμυνα και ριμπάουντ έβλεπες μια μαχητικότητα από όλους τους παίκτες που ήταν πάνω στο παρκέ που συνεχώς κλιμακωνόταν. Το Λαύριο είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι μας και το μόνο που πάλευε ήταν να ρίξει τη διαφορά από τους 18 πόντους που είχε καρφωθεί για πολύ ωραία. Ακόμη και όταν ο Βετούλας αποφάσισε να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει περισσότερο το χρόνο η ομάδα κατάφερε να παραμένει ανταγωνιστική και να διατηρεί σχετικά εύκολα το προβάδισμα της μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ικανοποιημένος δήλωσε ο Νίκος Βετούλας στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της αναμέτρησης, και πως να μην είναι; Είδε τον Χατζηδάκη να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του κάτω από το καλάθι με 11 πόντους και 11 ριμπάουντ και παρέα με τον δυναμικό Τζούστον(10 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κερδίζουν με ευκολία την μάχη των ψηλών. Είδε τον Τολιόπουλο να βρίσκει ρυθμό και να αλλάζει τη ροή της αναμέτρησης αλλά και τον Γούντμπερι να μην πτοείται από τα πρώτα άστοχα σουτ και τελικά να γίνεται ο καταλύτης αυτής της νίκης.  Είδε και όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη. Υπήρχε φυσικά και ο Κούπερ που ήταν σε άλλο γήπεδο, υπήρχαν και κάποια παιδαριώδη λάθη. Για τον φετινό όμως ΑΡΗ να κερδίζει από το 13’ με διψήφια διαφορά και να το κρατάει με ευκολία μέχρι το τέλος είναι επίτευγμα.  Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάνει με 2 σημαντικότατες απουσίες όπως αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΒΡΑΔΙΑ

Έπρεπε να φθάσουμε στην 20ή αγωνιστική για να απολαύσουμε ένα παιχνίδι χαλαρά χωρίς να αγχωνόμαστε και να εκνευριζόμαστε μέχρι να έρθει η νίκη. Σήμερα η ομάδα τα είχε σχεδόν όλα! Έβγαλε ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ επί 40’, έτρεξε όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, προσπέρασε την αστοχία του πρώτου ημιχρόνου και κλείδωσε με τα μακρινά σουτ τη νίκη και την διαφορά που χρειαζόμασταν. Κρατάμε το ευχάριστο δίωρο που μας χάρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και συνεχίζουμε στην βασανιστική πορεία που έχουμε χαράξει από την αρχή της χρονιάς.

ΥΓ. Έχει χαθεί κάθε μέτρο στο ελληνικό μπάσκετ… διαμαρτυρόμενο και αδικημένο το Λαύριο. Το Λαύριο που είχε χρονιές που πήγαινε χέρι χέρι με την  Τσαρούχα.

ΥΓ2. Τελικά στην 20^η αγωνιστική πέρα από την εύκολη νίκη,  μάθαμε ότι ακόμη και με 2 σημαντικές απουσίες σαν και αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη μπορείς να κερδίσεις!

Την 3^η συνεχόμενη νίκη του πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό παραμένοντας ζωντανός για την μάχη της τετράδας! Πειστική εμφάνιση από το σύνολο του Ουζουνίδη. Σωστά στημένη η ομάδα, με ξεκάθαρη διάθεση να πιέσει, να ψάξει το γκολ και να πάρει τη νίκη όπως ακριβώς και έκανε! Μια νίκη που θα μπορούσε εύκολα να είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Απαίτηση για διπλό στη Λειβαδιά η ιαχή του κόσμου στο φινάλε μιας μοναδικής κιτρινόμαυρης!

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ

Ένα δεκάλεπτο χρειάστηκαν περίπου οι παίκτες μας για να βρουν τα πατήματα τους και να κόψουν τον αέρα στον Παναθηναϊκό που είχε μπει πιο ορεξάτος και πιο επιθετικός στην αναμέτρηση. Όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα ανέβαζε την απόδοση της, οι παίκτες μας έμπαιναν πιο δυνατά στις φάσεις κερδίζοντας τις περισσότερες μονομαχίες. Οι επελάσεις του Μεντίλ οδήγησαν στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία με την προβολή του Μορόν να κόβεται την τελευταία στιγμή από τον Ίνγκασον. Λίγα λεπτά αργότερα η διαγώνια σουτάρα του Σιφουέντες με τροχιά προς τα δίχτυα ανάγκασε τον Λοντίγκιν σε μια εντυπωσιακή απόκρουση. Ένας Λοντίγκιν που ήταν σε καταπληκτική ημέρα μιας και στη συνέχεια για 2^η φορά καταφέρνει να σταματήσει τον Σαβέριο σε μια δύσκολη φάση. Εκεί που ο ΑΡΗΣ είχε το μομέντουμ ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να χτυπήσει στην αντεπίθεση αλλά Βέλεθ και Κουέστα ήταν σε ετοιμότητα.

Ο ΣΑΒΕΡΙΟ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, Ο ΜΟΡΟΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Ότι δεν κατάφερε να κάνει ο Σαβέριο στην πρώτη του ουσιαστική προσπάθεια το κατάφερε με την δεύτερη. Στο 43΄ σε μια από τις γνωστές «εφόδους» του από τα πλάγια, κατάφερε να φέρει την μπάλα στο καλό του πόδι και με ένα άπιαστο σουτ να ανοίξει το σκορ ξεσηκώνοντας το σχεδόν κατάμεστο Κλ.Βικελίδης! Όπως ιδανικά τελείωσε το Α ημίχρονο έτσι όμορφα ξεκίνησε και το δεύτερο. Μόλις στο 49’ ο Μορόν υποδέχθηκε ωραία την μπάλα μέσα στην μεγάλη περιοχή με το αμυντικό του Παναθηναϊκού να τον ρίχνει στο έδαφος και τον Γερμανό διαιτητή να δίνει το πέναλτι. Ψύχραιμος ο Μορόν πρόσθεσε άλλο ένα γκολ στην συγκομιδή του και έβαλε γερές βάσεις για να έρθει η νίκη.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΚΟΛ

2-0 από το 50’ και όλοι αναμέναμε σύμφωνα με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα ως τώρα αναμέναμε οπισθοχώρηση, νευρικότητα και άγχος μέχρι το τέλος. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν είχε την παραμικρή διάθεση να γκρεμίσει ότι έχτισε. Και αφού πέρασε ένα δεκάλεπτο ανασυγκρότησης με βιαστικά διωξίματα και προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας πήρε ξανά τον έλεγχο. Με καλές τοποθετήσεις, σωστή πίεση, γρήγορες μεταβιβάσεις έκανε τον Παναθηναϊκό να μοιάζει εντελώς ακίνδυνος και ανήμπορος να αντιδράσει. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί θα μπορούσαμε εύκολα να σκοράρουμε και ένα τρίτο γκολ στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Αν και από τους υποστηρικτές του Άκη Μάντζιου που δεν έβλεπε κάποιο νόημα στην αντικατάσταση του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη σήμερα είδαμε έναν ΑΡΗ να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και να έχει ουσία στο παιχνίδι του. Είδαμε παίκτες ψυχωμένους να βγαίνουν μπροστά στην μπάλα, να μην φοβούνται και να αντέχουν μέχρι το τέλος κάνοντας τους αντιπάλους τους να μοιάζουν κουρασμένοι. Όλοι όσοι πήραν ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής εκτός του Σίστο ήταν εξαιρετικοί. Ώρες ώρες η κυκλοφορία της μπάλας και ο τρόπος που αναπτυσσόταν η ομάδα έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Μηχανή με γρανάζια σαν τον Σαβέριο που βρήκε δίχτυα αλλά και τους Μεντίλ και Σπίκιτς που από τις πρώτες παρουσίες τους δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου βγαίνει κερδισμένος! Ξαφνικά οι πτέρυγες απέκτησαν ζωντάνια και ο ΑΡΗΣ μοιάζει πιο απρόβλεπτος πιο απειλητικός. Όλα όμως τα παραπάνω θα έχουν αξία αν αυτή η εμφάνιση αποδειχθεί στην πορεία ότι είναι αποτέλεσμα δουλειάς και όχι μια ευτυχή συγκυρία. Αυτό όμως που σίγουρα συμβαίνει είναι ότι η ομάδα δείχνει να βγαίνει από το αγωνιστικό αδιέξοδο που βρισκόταν παρά τα τελευταία θετικά αποτελέσματα και μοιάζει ικανή να παλέψει κόντρα στα προγνωστικά και τα «μαγειρέματα»...

ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχαμε να δούμε μια τόσο καλή εμφάνιση και δεδομένων των συνθηκών ίσως η σημερινή να ήταν ακόμη καλύτερη. Διαβασμένη η ομάδα, αποφασισμένοι οι παίκτες με τις εντάσεις και τα τρεξίματα που απαιτούνται σε τέτοια παιχνίδια. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Παναθηναϊκό πέρα από του να παραδοθεί στην ανωτερότητα μας! Αυτός ο ΑΡΗΣ που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν φοβάται τίποτα και θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες έχει μέχρι το τέλος. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ένα δίκιο το έχουν. Στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν όταν είσαι του big-πορδ και δεν ευνοείσαι σκανδαλωδώς είναι αδικία!

Την τελευταία του ευρωπαϊκή αγγαρεία έβγαλε εις πέρας ο μπασκετικός ΑΡΗΣ, προσθέτοντας άλλη μια ήττα στη φετινή του συγκομιδή. Ελάχιστη προσπάθεια από την πλειοψηφία των παικτών, ακόμη πιο λίγη πνευματική συγκέντρωση σε ένα παιχνίδι που ούτε ως προπόνηση δεν αξιοποιήθηκε. Ελάχιστος ο κόσμος στο γήπεδο παρά το φθηνό εισιτήριο δείγμα της απογοήτευσης που έχει σκορπίσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΑΠΩΝ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Στην επίθεση του βασίστηκε ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης σε μια προσπάθεια να καλύψει τις αδυναμίες του στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Φιγκερόα, Κούπερ και Ρόμπερτς είχαν τον τρόπο τους στην επίθεση και το +7 λίγο πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου σε έκανε να ελπίζεις ότι ίσως σήμερα να βλέπαμε κάτι το διαφορετικό. Όσο όμως περνούσε ο χρόνος η πληγή της άμυνας και των χαμένων ριμπάουντ αιμορραγούσε ολοένα και πιο έντονα. Η Κλουζ εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο τις δεύτερες ευκαιρίες και με συνοπτικές διαδικασίες άλλαξε την εικόνα του αγώνα.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ

Οι Ρουμάνοι προσπέρασαν στο σκορ και φούλαραν ολοταχώς για να χτίσουν και μια διαφορά ασφαλείας. Ασφάλεια για την Κλούζ το 59-82  στο 34’, ένας ακόμη ευρωπαϊκός εφιάλτης για εμάς. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι και η διαιτησία έβαλε το χεράκι της μιας και μέχρι να πάει η διαφορά στο +20 για τους Ρουμάνους, τα σφυρίγματα ήταν 100-0. Αυτό όμως που πονάει είναι η εικόνα που έδειξε η ομάδα από ένα σημείο και μετά. Ανόητα λάθη, αβίαστες επιλογές στην επίθεση, κουραστική αστοχία και καμία απολύτως διάθεση για να παλέψουν σε οποιαδήποτε φάση. Τα 2 συνεχόμενα εντυπωσιακά καρφώματα του Γούντμπερι και η μείωση της διαφοράς προς στιγμή ξύπνησε τους λίγους ηρωικούς φίλους που βρέθηκαν στο γήπεδο αλλά όλο αυτό ήταν μια παρένθεση που κράτησε λίγα δευτερόλεπτα.

Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ… ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Όταν από το ξεκίνημα της χρονιάς δικαιολογείς τα πάντα, εκλογικεύεις κάθε ήττα και χωρίς ίχνος ντροπής δηλώνεις ευθαρσώς ότι επιλέγεις παιχνίδια τότε κάπου στην πορεία εγκλωβίζεσαι σε ένα αρνητικό μοτίβο. Σε ένα μοτίβο σαν το σημερινό με μια ομάδα που είχε τόσο καρφωμένο στο μυαλό της ότι το παιχνίδι ήταν αδιάφορο που δεν μπήκε καν στην διαδικασία να το αξιοποιήσει ως προπόνηση. Ακόμη και σε ατομικό επίπεδο που η λογική θα έλεγε ότι χωρίς άγχος θα μπορούσαν κάποιοι παίκτες να μας δείξουν έστω σήμερα μια βελτίωση παραπάνω, δεν είδαμε τίποτα. Και γιατί άλλωστε να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε παίκτης να ιδρώσει παραπάνω όταν το παιχνίδι είναι αδιάφορο και η ήττα είναι ήττα ασχέτως της τελικής διαφοράς; Έτσι τους έμαθαν ότι τσουλάνε τα πράγματα στον φετινό ΑΡΗ και πάνω σε αυτό το σκεπτικό συνεχίζουν και πορεύονται σχεδόν όλοι οι παίκτες. Ίσως αυτή η αλλαγή νοοτροπίας να είναι και η πιο σημαντική πρόκληση για τον Νίκο Βετούλα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε για το αν οι Γούντμπερι και Φίλλιος ξεχώρισαν. Αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία πως  να αλλάξει ριζικά η κακή αγωνιστική μας κατάσταση;

ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

Με μια «τιμητική» ήττα με μόλις 15 πόντους από την ρουμάνικη Κλούζ ο ΑΡΗΣ έριξε τίτλους τέλους  στα ευρωπαϊκά του βάσανα. Όταν σου έχει γίνει συνήθεια η επιλογή παιχνιδιών, η αδιαφορία και οι εύκολες ήττες τότε κάπου μπορεί να παρασυρθείς και ακόμη και εκεί που οφείλεις να δείξεις ότι κάτι πάει καλύτερα, κάτι αλλάζει, κάτι βελτιώνεται …εσύ κάνεις πάλι τα δικά σου. Ευτυχώς που μας τελειώσανε τα αδιάφορα παιχνίδια(και οι δικαιολογίες)  και ακολουθούν must win αναμετρήσεις όπως αυτή με τον Πανιώνιο. Εκεί που ελπίζουμε να γυρίσει ο διακόπτης και να μην παρασυρθούμε από τις κακές μας συνήθειες.

ΥΓ. Καλά ξηγήθηκε η ΚΑΕ με το «πακέτο» εισιτηρίων. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν οι τιμές των εισιτηρίων.

Ούτε κόντρα στον άλλο ουραγό του ομίλου τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ αν και σε μεγάλο βαθμό έδειξε βελτιωμένος και είχε πολλές ευκαιρίες για να πάρει τη νίκη. Στο τέλος όμως τόσο της κανονικής διάρκειας του αγώνα όσο και της παράτασης δεν κατάφερε να αποφύγει τις κακές του συνήθειες και γνώρισε μια ακόμη ήττα στις λεπτομέρειες.  Ξεκάθαρη η διάθεση του νέου προπονητή να αλλάξει τα πράγματα, με τους παίκτες μας όμως στο τέλος να δείχνουν ότι είναι εθισμένοι στην ήττα.

ΥΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Κανείς δεν περίμενε με 1-2 προπονήσεις να δει άλλη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως παίζεις τόσο κακό και άναρχο μπάσκετ σαν και αυτό που παίζει ο ΑΡΗΣ φέτος ακόμη και 1-2 βασικές αλλαγές είναι αρκετές για να φανεί η διαφορά. Με αυτή τη λογική είδαμε έναν πιο ήρεμο ΑΡΗ, να μην αναλώνεται ανούσια στην άμυνα με φθηνά φάουλ και άσκοπη πίεση την ίδια στιγμή που οι περιστροφές στην επίθεση περιορίστηκαν και η μπάλα κυκλοφόρησε πιο ορθολογικά. Μια εικόνα που του επέτρεψε να είναι ανταγωνιστικός παρά τις χαμένες μάχες στα ριμπάουντ. Ο Γουίλις από το ξεκίνημα ήταν η αιχμή του δόρατος στην επίθεση με τους υπόλοιπους σιγά σιγά να δίνουν και αυτοί λύσεις.

ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Κόντρα σε ότι έχουμε δει ως τώρα όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα βελτίωνε τις αδυναμίες της. Στα ριμπάουντ είδαμε περισσότερη αποφασιστικότητα και στην επίθεση ανακαλύψαμε ότι και άλλοι παίκτες εκτός των Γουίλις, Κούπερ και Τολιόπουλου μπορούν να σκοράρουν. Γκιούζελης και Φίλλιος τόλμησαν τα ελεύθερα σουτ που τους δόθηκαν και βρήκαν στόχο. Το ίδιο και ο Χότζ με 3 στα 5 τρίποντα. Προς στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε με 8 πόντους αλλά φαινόταν ότι οι αντίπαλοι μας δεν θα τα παρατούσαν έτσι απλά.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ

Η εκνευριστική ευστοχία των Γερμανών έξω από τα 6.75 στο Β ημίχρονο, οι στιγμές χαλάρωσης σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και τα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών μετέτρεψαν το παιχνίδι σε ντέρμπι για γερά νεύρα με τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο. Όταν όμως ήρθε η ώρα για τα κρίσιμα η κούραση και η ηττοπάθεια που έχει περάσει στο πετσί των παικτών μας έκανε την εμφάνιση της. Τόσο στην κανονική διάρκεια όπου ισοφαριστήκαμε με φόλοου σε νεκρό χρόνο όσο και στο τέλος της παράτασης με τις πολλές χαμένες βολές και τα παιδαριώδη λάθη είδαμε μια επανάληψη όλης αυτής της αγωνιστικής τρικυμίας που μας έχει οδηγήσει στην τελευταία θέση του ομίλου, στην προτελευταία θέση του ελληνικού πρωταθλήματος και εκτός του final 8 του κυπέλλου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Λίγα 24ωρα μετρά ο Νίκος Βετούλας στον πάγκο και θα ήταν αδύνατο να μπορούσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να επιδράσει σε μεγάλο βαθμό στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας. Και όμως με μια πιο απλή άμυνα χωρίς την παράλογη πίεση παντού με τα πολλά φάουλ  η ομάδα έδειχνε πιο στιβαρή. Στην επίθεση μέχρι να φθάσουμε στα κρίσιμα είχε περισσότερη ηρεμία και καλύτερες επιλογές με συμμετοχή σχεδόν όλων των παικτών. Όλοι προσπάθησαν και σχεδόν όλοι κάτι πρόσφεραν. Είδαμε τον Γκιούζελη και τον Φίλλιο να σκοράρουν, τον Γουίλις να μοχθεί περισσότερο σε άμυνα και ριμπάουντ μετά την αδιαφορία του 1^ου δεκαλέπτου, τον Ρόμπερτς να βελτιώνεται αισθητά σε όλους τους τομείς μέσα στο παιχνίδι, είδαμε τον Χότζ επιτέλους να βρίσκει στόχο! Προφανώς και οι παίκτες ήθελαν να δείξουν κάτι παραπάνω αλλά και ο Βετούλας μοίρασε τον χρόνο σωστά. Όλα σωστά, όλα καλά μέχρι τα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Εκεί παίκτες και προπονητής έχασαν κυριολεκτικά την μπάλα. Η κούραση και η κακή ψυχολογία θόλωσε το μυαλό των παικτών και εκεί κάπου αδράνησε και ο πάγκος να ρισκάρει με μια αλλαγή. Σίγουρα πληγώνει ο τρόπος με τον οποίο ήρθε μια ακόμη μια ήττα αλλά αυτό που προέχει είναι να αλλάξει άμεσα το αγωνιστικό μας πρόσωπο. Σήμερα έγινε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

ΝΕΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΝΕΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Προσπάθησε, πάλεψε αλλά στο τέλος τα κατάφερε και πάλι να χάσει …όπως ακριβώς μας έχει συνηθίσει από την αρχή της χρονιάς. Δεν κόβονται οι κακές συνήθειες έτσι εύκολα, ιδιαίτερα για μια ομάδα με τόσα πολλά προβλήματα που δεν κάνει σχεδόν τίποτα σωστά πάνω στο παρκέ. Σήμερα όμως είδαμε παίκτες «εξαφανισμένους» να εμφανίζονται  και μια ομάδα να προσπαθεί να παίξει πιο ορθολογικά παρόλο που στα κρίσιμα τα έκανε όλα λάθος. Λάθη που θα πρέπει να διορθώσει ο νέος κόουτς με τους παίκτες του μιας και το Σάββατο στο Μαρούσι τα λάθη δεν επιτρέπονται.

ΥΓ. Αν κάτι αναγνωρίζω στον Καστρίτη και στην πορεία του στην ομάδα μας είναι ότι μας έκανε να νιώσουμε ύστερα από χρόνια έστω και σπασμωδικά ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Αυτό το συναίσθημα μεταφράστηκε σε μια σχέση εμπιστοσύνης, με τον κόσμο να στηρίζει μαζίκα την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια παρά τις όποιες στραβές και ατυχίες. Το πως εξελίχθηκε αυτή η σχέση εμπιστοσύνης και αυτή η στήριξη φάνηκε σήμερα από την εικόνα του σχεδόν άδειου γηπέδου.

ΥΓ2. Καλοί οι συναισθηματισμοί, τα θετικά πρόσημα, οι άξιοι άνθρωποι και το οικογενειακό κλίμα που διέπει τον μπασκετικό ΑΡΗ αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να θυμηθούμε(και να αποδεχθούμε) ότι  ο καθρέφτης της ομάδας είναι το γήπεδο …και η κερκίδα. Εκεί δηλαδή όπου η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος στην κερκίδα γουστάρει.

Σε ένα από τα πιο ήσυχα ντέρμπι των τελευταίων ετών παρακολουθήσαμε σήμερα με τις 2 ομάδες να μοιράζονται τις εντυπώσεις και να αρκούνται στον βαθμό της ισοπαλίας. Λίγες ευκαιρίες και για τις 2 πλευρές που περισσότερο είχαν στο μυαλό τους το μηδέν στην άμυνα παρά να βρουν το γκολ. Κάτι όμως που βόλευε εξαρχής τους αντιπάλους μας που πλέον έχουν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα για την μάχη της τετράδας. Παρόλα αυτά σημασία έχει η ομάδα να επιστρέψει άμεσα στις νίκες που αγνοεί εδώ και κάμποσες αγωνιστικές.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Δεκαπέντε λεπτά περίπου κράτησε η κυριαρχία του ΑΡΗ μας στο παιχνίδι με ένα ξεκίνημα που σε έπειθε ότι αν συνεχίζαμε σε αυτό το ρυθμό, αργά ή γρήγορα το γκολ θα ερχόταν. Πνευματικά έτοιμοι, με καλές τοποθετήσεις, πίεση ψηλά και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας προς την επίθεση. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά ψάχνοντας την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ και αναγκάζοντας τον ποακ σε παθητικό ρόλο. Παρά την υπεροχή του στο ξεκίνημα η πρώτη και σημαντικότερη ευκαιρία για να βάλουμε το γκολ ήρθε στο 25’ από λάθος του αντιπάλου με τον Νταρίντα αρχικά αν και σε πλεονεκτική θέση να αιφνιδιάζετε και το σουτ του Σουλεϊμάνοφ στη συνέχεια να το μπλοκάρει ο Κοτάρσκι.

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΘΙΖΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Πλησιάζοντας προς το ημίχρονο η όλη εικόνα του αγώνα είχε αλλάξει. Ξαφνικά η πίεση ψηλά σταμάτησε, οι παίκτες μας έδειχναν πιο φοβισμένοι και από εκεί που με 2-3 κινήσεις βγαίναμε μπροστά ξεκίνησε μια ταλαιπωρία της μπάλας στο δικό μας μισό και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να ανέβουν και να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν ακόμη και να πάρουν τη νίκη. Τα προβλήματα στην αμυντική μας λειτουργία γινόταν ολοένα και πιο έντονα, τα λάθη πιο συχνά και η μόνιμη διστακτικότητα στην επίθεση μπλόκαρε τη δημιουργία κάθε ουσιαστικής ευκαιρίας. Ο Κουέστα και ο Φαμπιάνο στα κρίσιμα προστάτεψαν την εστία, στην επίθεση όμως τα σουτ των Μόντσου, Σιφουέντες και Γκαρθία που έγιναν υπό σχετικά καλές προϋποθέσεις δεν βρήκαν στόχο. Στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και οι 2 ομάδες έμοιαζαν να κάθονται στο Χ χωρίς να έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Με τον Φρίντεκ να αγωνίζεται τελικά κανονικά αν και ανέτοιμος, τον Γκαρθία να μετατοπίζεται στις πτέρυγες(αν και σύγκλινε διαρκώς στο κέντρο), τον Νταρίντα στο κέντρο ως αντι-Γκαρθία, τον Φαμπιάνο τελικά να καλύπτει τη θέση του δεξί μπακ και τον Βέλεθ να τον αναπληρώνει στο κέντρο της άμυνας ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με ένα σχήμα ανάγκης με τους πιο ετοιμοπόλεμους παίκτες που πιθανόν να είχε ο Ουζουνίδης. Ως ένα βαθμό όλες αυτές οι επιλογές απέδωσαν μιας και τα προβλήματα που έπρεπε να διαχειριστεί ο κόουτς ήταν πολλά. Επί της ουσίας όμως ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να είναι όσο αποτελεσματικός ήθελε και έπρεπε να είναι ώστε να πάρει τη νίκη. Ναι μεν ο συμπολίτης πουλάει ακόμη το παραμύθι της διεκδίκησης του πρωταθλήματος αλλά εμείς ούτε σαν παραμύθι πλέον δεν μπορούμε να αναφέρουμε την 4η θέση. Το παιχνίδι ήταν ανοιχτό από την αρχή ως το τέλος και στα 3 αποτελέσματα αλλά ο ΑΡΗΣ όφειλε να ρισκάρει.  Το αν ήταν ανεβασμένος ο Σιφουέντες, αν ανταποκρίθηκε ο Φαμπιάνο και ο ανέτοιμος Φρίντεκ από την στιγμή που δεν ήρθε  η νίκη δεν έχει καμία σημασία.

ΕΚΑΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Την τελευταία του ρεαλιστική ελπίδα για είσοδο στην τετράδα σπατάλησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στο Χ με τον συμπολίτη. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να ανακατέψει την τράπουλα για να καλύψει τα προβλήματα στα μπακ και στις πτέρυγες ωστόσο όμως φοβήθηκε να ρισκάρει περισσότερο και να αποδεχθεί ότι  η νίκη ήταν το ζητούμενο και τίποτα λιγότερο από τους 3 βαθμούς. Δεν τα καταφέραμε και πλέον πάμε για νέους στόχους. Είτε μιλάμε όμως ακόμη για 4η θέση είτε μιλάμε για την 5η κοινός παρονομαστής είναι η νίκη και οι 3 βαθμοί. Νίκη σαν και αυτή που έπρεπε να πάρουμε σήμερα για να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η συνέχεια του πρωταθλήματος για τον Αρειανό και περισσότερο άγχος για τον συμπολίτη. Την είχαμε την ευκαιρία, την κάψαμε και αυτή.