Έφθασε η ώρα του μεγάλου τελικού! Η ημέρα που εδώ και μήνες περιμένουμε με περίσσια ανυπομονησία όλοι μας. Το μεγάλο ραντεβού με την ιστορία!

Αυτή τη φορά τα πάντα μοιάζουν διαφορετικά.

Το 50-50 σε ότι αφορά τις συνθήκες του τελικού έχει διασφαλιστεί.

Δεν είναι μια μάχη όπου συμμετέχεις ως το απόλυτο αουτσάιντερ.

Δεν είναι μόνο η δίψα και ο ενθουσιασμός της ομάδας και του κόσμου.

Σε αυτό το ραντεβού ΑΡΗ μου πρέπει να είσαι συνεπής!

Για 1914 λόγους και ακόμη περισσότερους, αυτή η μάχη θα πρέπει να κερδηθεί.

Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ να το σηκώσουμε!

Με μια βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκαν οι υποχρεώσεις του ΑΡΗ στο Final 8 του κυπέλλου Ελλάδος. Το κακό ξεκίνημα της 1^ης περιόδου αποδείχθηκε βαρίδιο στην προσπάθεια της ομάδας και παρά την φιλότιμη προσπάθεια στα επόμενα 3 δεκάλεπτα δεν μπορέσαμε ποτέ να μπούμε στο παιχνίδι. Ωστόσο και σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε πολύ καλά στοιχεία και ότι πλέον έχει αποκτήσει και έναν χαρακτήρα που του επιτρέπει να αντιμετωπίζει ακόμη και τα πιο δύσκολα παιχνίδια με μεγάλη ωριμότητα.

ΤΟ ΑΓΧΩΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΨΗΛΟΥΣ

Πέρα από την δεδομένη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες αλλά και τις σημαντικές απουσίες του ΑΡΗ μας εξαρχής υπήρχε ένα σημαντικό ερωτηματικό σχετικά με την αντιμετώπιση του Φάλ κάτω από το καλάθι. Εκεί ο ΑΡΗΣ δεν είχε απάντηση, ο Φάλ ήταν ανίκητος, ο Μπαρτζώκας ως έμπειρος προπονητής και αντιλαμβανόμενος τις δυνατότητες του ΑΡΗ τον άφησε μέσα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη πολύ πιο εύκολα από όσο θα περίμενε. Από την άλλη όμως δεν γίνεται να μην αναγνωρίσουμε την προσπάθεια των παικτών του Γιάννη Καστρίτη που ξεπερνώντας το αρχικό σοκ κατάφεραν να παίξουν καλό μπάσκετ και να κοντράρουν στα επόμενα 3 δεκάλεπτα τον Ολυμπιακό. Και μόνο το επιμέρους σκορ να κοιτάξει κανείς βγάζοντας το πρώτο δεκάλεπτο θα δει ότι ο ΑΡΗΣ έμεινε στο -13 πίσω από τον αντίπαλο του. Διαφορά που και αυτή διαμορφώθηκε κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο όπου η κούραση και η χαλάρωση είχε κάνει την εμφάνιση της. Και όλα αυτά  σε ένα παιχνίδι όπου κάθε σφύριγμα με αμφιβολία ή αν προτιμάτε «κουκούτσι» με τεράστια ευκολία δινόταν εις βάρος της ομάδας μας.

ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί το τελικό σκορ και ο αποκλεισμός να μας πληγώνει… αλλά ο Αρειανός το γνωρίζει το μπάσκετ και ακόμη και σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε μπορεί να διακρίνει μια ομάδα που τα έδωσε όλα σε μια άνιση μάχη και δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθεια. Σίγουρα αυτή η μάχη δεν ήταν για εμάς αλλά ακόμη και στα δύσκολα αυτή η ομάδα σε πείθει ότι μέχρι το τέλος της σεζόν θα τα δώσει όλα για να μας προσφέρει χαρούμενες μπασκετικές στιγμές. Δεν ξενερώνουμε και συνεχίζουμε δυνατά περιμένοντας με ανυπομονησία το επόμενο ραντεβού μας στο θρυλικό Παλέ!

ΥΓ. Παράπονα έχει η Τσαρούχα από τον κόσμο του ΑΡΗ που την κράζει… Ας κάτσει να δει με τους συναδέλφους της που φόρτωσαν κάθε «ανθρώπινο λάθος» ή «κουκούτσι» από το καρπούζι της διαιτησίας που χωρίζεται στα 2 όπως μας έλεγαν κάποτε κάποιοι διαιτητοπατέρες. «Κουκούτσια» που σε καμία περίπτωση δεν τα έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός και σίγουρα δεν τα χρειάζεται και το δύσμοιρο όπως το κατάντησαν Ελληνικό μπάσκετ.

ΥΓ2. Συνέχεια στην παρωδία final 8 έχουμε και σήμερα με τον κόσμο να απουσιάζει. Ακούγοντας όμως ένα στέλεχος της ΚΑΕ(ας μην γράψουμε το όνομα για να μην θεωρηθούμε εμπαθείς) το μεσημέρι στο Yellow και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που ασχολούνται με το μπάσκετ, καταλαβαίνεις γιατί κάθε χρόνο καταλήγουμε στα Δύο Αοράκια, με τον ήλιο να χτυπάει τους παίκτες στο παρκέ αν τα παιχνίδια γίνονται μεσημέρι και τον κόσμο φυσικά να απουσιάζει. Όταν σταματήσει το μπάσκετ να είναι κρατικοδίαιτο ίσως τελικά υπάρξει ελπίδα.

Με άγνοια κινδύνου και μπόλικη τρέλα… όπως ακριβώς μας έχουν συνηθίσει ως τώρα ο Γιάννης Καστρίτης και οι παίκτες του, ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει στο Final 8 ή αλλιώς κύπελλο Ελλάδος παρωδία νούμερο 48 για να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες πρόκρισης του αναλογούν! Απέναντι του ο  διεκδικητής της φετινής Ευρωλίγκας Ολυμπιακός με τα προγνωστικά να είναι συντριπτικά υπέρ του …αλλά αν ρωτήσεις έναν Αρειανό θα σου πει  ψιλά γράμματα που δεν μας αγγίζουν!

ΩΜΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ VS ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Ας μην κοροϊδευομάστε μεταξύ μας. Ο Ολυμπιακός φέτος εντυπωσιάζει με το μπάσκετ που παίζει, με την ποιότητα των παικτών του, με την ομαδικότητα και την αποτελεσματικότητα του πάνω στα παρκέ της Ευρώπης. Τα ελληνικά παρκέ είναι ανάξιας αναφοράς για τον φετινό Ολυμπιακό μιας και ο Παναθηναϊκός για ακόμη μια χρονιά δεν έχει καταφέρει να «αγοράσει» τίποτα που να θυμίζει μπάσκετ. Στην άλλη πλευρά όμως είναι μια παρέα που αποτελείται κυρίως από άπειρα παιδιά,  που παρόλο που αποχαιρέτησε την Ευρώπη νωρίς και έχει κάνει και κάποιες πικρές ήττες στην Ελλάδα δεν χαμπαριάζει… Αυτό έχει δείξει ως τώρα το σύνολο του Γ.Καστρίτη που σε αυτό το Final 8 χωρίς οπαδούς θα διεκδικήσει το δικαίωμα του στο όνειρο.

ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΟΛΑ

Τεράστια η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ του ΑΡΗ και του Ολυμπιακού και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Όπως ακριβώς κανείς δεν τολμάει να αμφισβητήσει την άγνοια κινδύνου, την μαχητικότητα και την πίστη για τη νίκη που δείχνει ο φετινός ΑΡΗ σε κάθε παιχνίδι. Όποιος τολμήσει να μας υποτιμήσει θα το πληρώσει… Τρέλανε μας ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ όπως ακριβώς κάνεις από την αρχή της χρονιάς!

ΥΓ. Άλλη μια εκδήλωση παρωδία από την ΕΟΚ με το κύπελλο παρωδία των 8 finalist να διεξάγεται μεταξύ αυλικών της ΕΟΚ, συγγενών και φίλων. Επόμενο πρότζεκτ τελικός κυπέλλου σε κάποιο νησί στην άλλη άκρη του πλανήτη!

Το ζήσαμε και αυτό στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν με τα «μπαλάκια» της κλήρωσης να κάνουν το χατίρι της επίσημης ποδοσφαιρικής συμμαχίας μεταξύ ΑΕΚ, Παναθηναϊκού και μπάογκ. Επίσημη συμμαχία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις από τους παράγοντες των ομάδων αλλά και των μιντιακών στρατών τους.

Ποιος να το περίμενε; μάλλον όλοι… ότι η κλήρωση θα έβγαζε το «ιδεατό» σενάριο για την συμμαχία των Σαββίδη-Μελισσανίδη-Αλαφούζο και οι ομάδες τους θα έπεφταν στα μαλακά. Θεωρητικά πάντα μιας και όλα κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Εκεί που ο ΑΡΗΣ μας έχει μάθει από την στιγμή της ίδρυσης του να δίνει όλες τις μάχες του χωρίς δεκανίκια. Σαφώς και μας έκατσε η πιο δύσκολη κλήρωση μιας και ο Ολυμπιακός εδώ και 2 μήνες περίπου είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.  Ωστόσο και αυτή η κακή κλήρωση έχει την θετική της πλευρά. Ο ΑΡΗΣ φέτος είναι δυνατός και θέλει να κατακτήσει το κύπελλο, οπότε το να θέλεις να αποφύγεις τον Ολυμπιακό που και σε αυτόν τον θεσμό είναι το φαβορί είναι από μόνο του ουτοπικό. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που μας δυσκολεύει πιο πολύ από όλους τους «big-πορδ» αλλά η ομάδα μας πείθει ότι μπορεί να τα καταφέρει.  Ενώ το ότι θα μπεις σε αυτά τα παιχνίδια σαν αουτσάιντερ είναι ένα ψυχολογικό μαξιλαράκι που μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά, σε αντίθεση με τα κρίσιμα παιχνίδια που φαίνεται να έχουμε τον πρώτο λόγο αλλά λήγουν με δυσάρεστο αποτέλεσμα.

Χρόνο ήθελε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ από την σημερινή κλήρωση αντιμετωπίζοντας στην επόμενη φάση έναν πιο βατό αντίπαλο. Αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η σειρά του Ολυμπιακού που και σε αυτόν τον θεσμό είναι το φαβορί. Πλέον ο Άκης Μάντζιος και οι παίκτες του είναι αντιμέτωποι με μια σημαντική πρόκληση και θα πρέπει άπαντες  να προσηλωθούν στον στόχο της πρόκρισης! Δεν μασάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ  μου!

ΥΓ. Μετά τον «ελληνοποίηση» του Κλάντεμπεργκ είδαμε και την απίθανη κλήρωση βγαλμένη από την φαντασία των πιο ακραίων συνομωσιολόγων!

ΥΓ2. Γατάκια της ΕΠΟ… όταν τα έκανε αυτά ο «δεινόσαυρος» της ΕΟΚ εσύ ήσασταν ακόμη αμούστακα παιδαρέλια!

Πώρωση και μοναδική Αρειανίδικη τρέλα επικρατεί στον πλανήτη ΑΡΗ με τον κόσμο να βρίσκεται στην τελευταία προπόνηση και να «ντοπάρει» την ομάδα ενόψει του μεγάλου ημιτελικού! Οι απώλειες των Βέλεθ και Σόουζα είναι σημαντικές αλλά όλοι στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ γνωρίζουν ότι το πάθος και η αποφασιστικότητα των παικτών μας είναι η κινητήρια δύναμη της ομάδος και τα στοιχεία αυτά που θα μας οδηγήσουν στην πρόκριση!

Όπως φάνηκε και κατά τη διάρκεια του σαββατιάτικου αγώνα στο ΟΑΚΑ οι τραυματισμοί των Βέλεθ και Σόουζα ήταν σημαντικοί και μόνο με θαύμα θα προλάβαιναν τον ημιτελικό της Τετάρτης.  Αποτέλεσμα αυτής της ατυχίας είναι οι αλχημείες που θα αναγκαστεί ο Μίκαελ Ένινγκ να κάνει για ακόμη μια φορά. Μπα ως στόπερ; Σάσα ή Σούντγκρεν ως δεξί μπακ και ο Ρόζ δίπλα στον Δέλη; Ή μήπως θα ρισκάρει με Μανσίνι ως δεξί μπακ που τα πήγε σχετικά καλά και σε αυτόν τον ρόλο; Το βέβαιο είναι ότι ο ΑΡΗΣ θα αναγκαστεί να παλέψει με άμυνα ανάγκης σε ένα παιχνίδι όπου τα εκτός έδρας γκολ έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία. Στην πράξη όμως ο ΑΡΗΣ έχει αντιμετωπίσει  4 φορές την ΑΕΚ υπό πολύ αντίξοες συνθήκες και παρά τα αρνητικά αποτελέσματα η ομάδα πείθει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Για να τα καταφέρει όμως θα πρέπει πρώτα από όλα το παιχνίδι να διεξαχθεί επί ίσους όρους, κάτι που δεν έγινε σε κανένα από τα προηγούμενα 4 παιχνίδια. Και αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που έχει τρελάνει και πωρώσει για τα καλά τους παίκτες μας ώστε να δώσουν ένα καλό μάθημα στο αεκάκι. Παρά τα αμυντικά προβλήματα η ομάδα μεσοεπιθετικά έχει μπόλικο ταλέντο και κόντρα στην εξίσου προβληματική άμυνα της ΑΕΚ μπορούμε παίζοντας επιθετικά να πάρουμε αυτό που θέλουμε. Άλλωστε το γνωμικό «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» δεν έχει βγει τυχαία… Για αυτό και ίσως ο προπονητής μας από το ξεκίνημα να στήσει την ομάδα με καθαρά επιθετικούς προσανατολισμούς, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τα μετόπισθεν. Τακτική με πολύ ρίσκο αλλά όσο πιο μακριά είναι η μπάλα από την περιοχή μας και στα πόδια των παικτών μας τόσο καλύτερα.

Η ΑΕΚ  πραγματικά φέτος έχει ξεπεράσει κάθε όριο εύνοιας απέναντι στην ομάδα μας και για αυτό πρέπει μέσα στο γήπεδο να πάρει την απάντηση της. Και αυτός ο ημιτελικός είναι η καλύτερη ευκαιρία για να την δώσουμε. Και ας μην είναι ο κόσμος στην κερκίδα οι παίκτες το έχουν πάρει το μήνυμα για την πρόκριση εδώ και καιρό. Σήμερα με το «ντου» στην προπόνηση απλά το ένιωσαν πιο έντονα στο πετσί τους! ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!

ΥΓ1. Μια πρώτη «μικρή» νίκη ήταν αυτή με την αντικατάσταση του παρατηρητή του αγώνα. Μπράβο στον κόσμο και στην ΠΑΕ για τα αντανακλαστικά και την αντίδραση.

ΥΓ2. Το θέμα με τον πρόεδρο της ΕΠΣ Καρδίτσας που ορίστηκε βοηθός παρατηρητή αλλά τελικά δήλωσε κώλυμα λόγω της αγάπης του για την ΑΕΚ δεν είναι ότι αυτά τα ανθρωπάκια υποστηρίζουν μια ομάδα… αλλά το ότι απροκάλυπτα το διαφημίζουν ακόμη και όταν αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Αν δεν βλέπουν κάτι ηθικά μεμπτό σε όλο αυτό όταν συμβαίνει μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας φανταστείτε τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες…

Με απόλυτη σοβαρότητα και χωρίς ίχνος υπεροψίας αντιμετωπίζει ο Σάββας Παντελίδης την σημερινή αναμέτρηση για το κύπελλο Ελλάδος απέναντι στον Εργοτέλη. Μπορεί ακόμη και το Χ να είναι αρκετό αλλά όπως φαίνεται από την επιλογή των παικτών, κανείς δεν θέλει να ρισκάρει την πρόκριση μιας και ο δρόμος του κυπέλλου είναι ίσως ο πιο εύκολος δρόμος για να ζήσουμε όλοι μας σπουδαίες στιγμές.

Η αποστολή για την Κρήτη που αποτελείται από τους Αναγνωστόπουλο, Καντιμοίρη, Mateo Garcia, Bruno Gama, Fran Velez, Diguiny, Martinez, Basha, Younes, Matilla, Mavraj, Menendez, Σιώπη, Δεληζήση, Τζανακάκη, Βαλεριάνο, Καλλίδη, Μπαγκαλιάνη έχει πολλές ερμηνείες. Πέρα από το ότι δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση για να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο παράλληλα υπάρχει ξεκάθαρα και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς παίκτες που δεν έχουν πάρει ευκαιρίες ως τώρα. Οπότε πολύ πιθανό παίκτες όπως οι Παυλίδης, Ιντζόγλου, Σταμπουλίδης, Ναζλίδης και ο Κολάσσο να ανήκουν στην μαύρη λίστα του Παντελίδη. Το τι θα αγωνιστούμε με το βασικό σχήμα είναι ένας λόγος παραπάνω για να δούμε κάτι καλό σήμερα μέσα στο γήπεδο που θα μας κάνει πιο αισιόδοξους για τη συνέχεια. Ναι δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τον Εργοτέλη αλλά το παιχνίδι είναι ιδανικό για να πετύχουμε κάτι παραπάνω από μια απλή νίκη.

Η ομάδα μετά τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα έχει άμεση ανάγκη για νίκες και καλές εμφανίσεις. Όποιες και αν είναι οι σκέψεις του προπονητή μας σήμερα ο ΑΡΗΣ οφείλει να κάνει το καθήκον του και να συνεχίσει απτόητος την πορεία του στο κύπελλο. Γερά για το διπλό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Εγκληματικές επιθέσεις σε διαιτητές, ευκαιρίες για δεύτερη επαγγελματική καριέρα σε ΠΑΕ για πρώην αστυνομικούς και διαιτητές, πρώην διαιτητές γίνονται τηλεπερσόνες και άλλα πολλά σε ένα "αγγελικά πλασμένο" ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ώρα να αντιδράσει

Οι 2 τραγικές εμφανίσεις-ήττες στη σειρά από Ολυμπιακό και Τέλεκομ Βον ακύρωσαν με συνοπτικές διαδικασίες την προσπάθεια που είχε ξεκινήσει από την αρχή της χρονιάς από τον Π.Γιαννάκη και τους παίκτες του γεμίζοντας άπαντες εντός και εκτός ομάδος με την αμφιβολία για το αν αυτή η ομάδα μπορεί να τα καταφέρει. Και όταν λέμε να τα καταφέρει δεν εννοούμε να σαρώσει τους τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά να είναι ανταγωνιστική σε κάθε παιχνίδι διεκδικώντας τη νίκη ανεξάρτητα από μπάτζετ και ονόματα. Κάτι που περιμένουμε να δούμε σήμερα στην άτυπη ρεβάνς της 25άρας της τελευταίας αγωνιστικής ή αν προτιμάτε στον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδος.

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τον ΑΡΗ που είδαμε στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και με την Τέλεκομ Μπον. Μετά βίας από αυτά τα 80 αγωνιστικά λεπτά να μπορούμε να κρατήσουμε τα 20'. Πολλά είναι αυτά που έχει να διορθώσει ο Π.Γιαννάκης που δικαιολογημένα την περασμένη Τρίτη έφθασε στα όρια εγκεφαλικού επεισοδίου με αυτά που έβλεπε από τους παίκτες. Παίκτες που στην πλειοψηφία τους ακόμη δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς ζητάει ο προπονητής τους από αυτούς. Και ένας κόουτς που αδυνατώντας να πιστέψει όλα όσα συμβαίνουν πάνω στο παρκέ ανακατεύει διαρκώς την τράπουλα μπας και βγάλει κάποιο καλό φύλλο. Η επιστροφή του Γ.Αθηναίου που ξεπέρασε τον τραυματισμό του και προπονήθηκε κανονικά τις τελευταίες ημέρες είναι το σημείο αναφοράς για την σημερινή αναμέτρηση αλλά σίγουρα θα πρέπει να δούμε και άλλους παίκτες να βγαίνουν μπροστά. Δεν γίνεται να είναι αυτή η εικόνα του Πέτγουεϊ που έχουμε δει ως τώρα. Δεν ξέρω αν ο παίκτης πονάει ή έχει κολλήσει ψυχολογικά αλλά θα πρέπει ο κόουτς κάποια στιγμή να τον ρίξει στα βαθιά για να φανεί επιτέλους αν μπορεί να βοηθήσει ή όχι. Όταν διαβάσαμε για την απόκτηση του Πέτγουεϊ κανείς μας δεν φανταζόταν έναν παίκτη που θα αγωνίζεται 10' με καθαρά βοηθητικό ρόλο. Το ίδιο ισχύει και για του Βον και Μπελ που ήρθαν με την προοπτική να σηκώσουν το βάρος της ομάδος στην επίθεση και για την ώρα στα περισσότερα παιχνίδια είναι "άσφαιροι". Ενώ ο Μπένσον που ξεκίνησε εντυπωσιακά έμεινε σε εκείνα τα 2 πρώτα παιχνίδια… 

Πάρα πολλά είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν στην ομάδα ώστε να αρχίσει να πείθει τον κόσμο ότι κάτι καλό πάει να γίνει. Παιχνίδια σαν το σημερινό δεν θα πρέπει να τα φοβόμαστε αλλά θα πρέπει να τα γουστάρουμε μιας και μόνο μέσα από τέτοια παιχνίδια μπορείς να κερδίσεις κάτι πραγματικά σαν  ΑΡΗΣ. Καλός ο Ολυμπιακός αλλά όχι ανίκητος. Το μόνο που χρειάζεται είναι οι παίκτες μας να το πιστέψουν και να τα δώσουν όλα πάνω στο παρκέ. Η παρουσία του Π.Γιαννάκη που τον στηρίζουμε απόλυτα μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι όλα θα βρουν τον δρόμο τους.  Άλλωστε εμείς όπως πάντα θα είμαστε εκεί να τους σπρώξουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς τη νίκη. ΡΕ ΑΡΗ ΡΕ ΑΡΗ ΡΕ ΑΡΗ, ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΜΑΜΗΣΕ ΤΟ ΒΡΩΜΕΡΟ ΤΟ ΨΑΡΙ!

ΥΓ.  Πάλι καλά που υπάρχουν και οι "ρεπόρτερς" του PlanetARIS.grκαι μας ενημερώνουν για τον αγαπημένο μας κόουτς οφ δε γιαρ… 20 πόντους διαφορά από κάποια Τσεντεβίτα(με πολύ μικρότερο μπάτζετ από την Ούνιξ) και κάποιον Γιούρι Ζντόβς στον πάγκο της Τσεντεβίτα να κάνει τον προπονητή… Το μόνο που δεν μας μετέφεραν οι "ρεπόρτερς" μας με βεβαιότητα είναι για το αν παίχθηκε καλό μπάσκετ και η Ούνιξ έκανε μια όμορφη ήττα…

Μπορεί η απογοητευτική εμφάνιση στην Αμαλιάδα να έχει μπλοκάρει οποιαδήποτε αισιόδοξη σκέψη για το μέλλον αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ομάδα από το ξεκίνημα της χρονιάς θα σηκώσει τα χέρια ψηλά και θα σπαταλήσει οποιαδήποτε ευκαιρία για διάκριση βρεθεί στο δρόμο της. Μια ευκαιρία όπως αυτή που μας έδωσε η κλήρωση του κυπέλλου Ελλάδος όπου θα αντιμετωπίσουμε τον Ολυμπιακό μέσα στο NickGalisHallστην προσπάθεια να βρεθούμε για ακόμη μια φορά κοντά στην κατάκτηση ενός τίτλου.

Αν και το εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΚ φαντάζει ως το ιδανικό αποτέλεσμα για την κλήρωση με δεδομένη τη διαφορά δυναμικότητας με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό θα πρέπει κάποια στιγμή να κατανοήσουμε ότι για το μέγεθος του ΑΡΗ η συμμετοχή σε έναν τελικό δεν είναι από μόνη της αρκετή. Αυτή η ομάδα έχει μεγαλουργήσει κατά το παρελθόν και ο αυτονόητος στόχος πρέπει πάντα να είναι η κορυφή. Μια κορυφή που για να την κατακτήσεις θα πρέπει να κερδίσεις τους καλύτερους όπως είναι τις τελευταίες δεκαετίες ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Σίγουρα υπάρχει μεγάλη διαφορά δυναμικότητας, αναμφίβολα η εικόνα που είδαμε την Κυριακή ήταν απογοητευτική αλλά τον παράγοντα κατάμεστο Παλέ με 5500 Αρειανούς να χοροπηδάνε και να σπρώχνουν την ομάδα προς τη νίκη δεν μπορεί να τον υποτιμήσει κανείς. Όταν μάλιστα οι ημιτελικοί είναι προγραμματισμένοι σε 3 εβδομάδες περίπου, προτού δηλαδή ο Ολυμπιακός καταφέρει να φθάσει σε επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας τότε ναι υπάρχουν ελπίδες που πρέπει να διεκδικήσουμε πάση θυσία.

Βέβαια όταν μιλάμε για τον θεσμό της κυπέλλου υπό την αιγίδα της ΕΟΚ η λογική πάρει περίπατο. Οι άνθρωποι που κάθε χρόνο έχουν μοναδικό στόχο να μετατρέπουν τον θεσμό σε γιορτή για την ομάδα του Παναθηναϊκού και να εξυπηρετούν τους φίλους τους εκεί στην Κρήτη είχαν το θράσος να κουνήσουν το δάχτυλο προς τους εκπροσώπους του ΑΡΗ μας για τη διεξαγωγή του περσινού τελικού που έγινε στο Παλέ! Λες και δεν ήταν η ΕΟΚ υπεύθυνη για την διοργάνωση… λες και δεν ήταν υπεύθυνη η αστυνομία για τους ελέγχους και την ασφάλεια… λες και δεν πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που παραδοσιακά οργανώνουν τελικούς εκτρώματα χωρίς ίχνος ντροπής…  Λογικό ως ένα σημείο με όλα όσα συμβαίνουν σε διοικητικό επίπεδο ο κ.Παπακυριάκης να φαντάζει αρκετά λίγος για να αντιδράσει σε τέτοιες καταστάσεις. Παρόλα αυτά καλό είναι οι υπερόπτες καρεκλοκένταυροι αιωνόβιοι παράγοντες της ΕΟΚ να γνωρίζουν ότι δεν απευθύνονται σε πρόβατα… όπως ακριβώς γνωρίζουμε και εμείς από όπου πηγάζει το απύθμενο κόμπλεξ του για τον ΑΡΗ… το ξέρουν καλά τόσο οι γερόλυκοι της ΕΟΚ όσο και οι πλούσιοι γόνοι ότι η ιστορία μια φορά γράφεται και δεν μπορεί να διαγραφεί όσα λεφτά και αν ρίξεις… όσες τρικλοποδιές και αν βάλεις στο σήμερα…

ΥΓ.  Δυστυχώς αυτή είναι η χώρα που ζούμε… θεσμοί που αυθαιρετούν κατά το δοκούν και ανθρωπάκια υπεράνω νόμων που πουλάνε ηθικολογία.

ΥΓ2. Να πλησιάζεις τα 100 και ακόμη να μην έχεις καταλάβει ότι ο σεβασμός κερδίζεται με το ήθος και την αξία σου και όχι με την ηλικία σου.

ΥΓ3. Για την στελέχωση και την εκπροσώπηση της ΚΑΕ τα έχουμε πει χίλιες φορές από την πρώτη ημέρα που ήρθε ο Ν.Λάσκαρης. Δεν ανακαλύψαμε χθες την Αμερική όπως οι διάφοροι "καλοθελητές".

Χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία να προσθέσει η αγαπημένη μας ομάδα άλλο έναν τίτλο στη συλλογή της γνωρίζοντας την ήττα από τον Παναθηναϊκό με 68-59. Σε ένα παιχνίδι που παρά την μέτρια εικόνα μας κυρίως στην επίθεση ήταν στα μέτρα μας και μπορούσαμε να κάνουμε την έκπληξη. Έλειπε ένας ηγέτης πάνω στο παρκέ, έλειπε ένας ηγέτης στον πάγκο και έλειπε και ένας ηγέτης παραέξω...Μοιραία ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι ακριβώς όπως και στα περισσότερα παιχνίδια από την αρχή αυτής της "περίεργης" χρονιάς και ηττήθηκε από μια καλύτερη ομάδα που βρέθηκε σε εξίσου κακή βραδιά.

Εξαρχής άπαντες γνώριζαν ότι για να μπορέσει ο ΑΡΗΣ σήμερα να διεκδικήσει το κύπελλο έπρεπε να παίξει καλή άμυνα αλλά και να έχει υψηλά ποσοστά ευστοχίας στα τρίποντα. Ναι μεν στην άμυνα τα πήγαμε καλά αλλά στην επίθεση υπήρχε το γνωστό χάος. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε από το ξεκίνημα να πάρει μια διαφορά ασφαλείας αλλά ο ΑΡΗΣ βρήκε στο πρόσωπο του Τσαϊρέλη τον μπροστάρη της αντεπίθεσης και κατάφερε να προσπεράσει στο σκορ. Οι 2 πόντοι διαφοράς  που υπήρχαν στο ημίχρονο με τους περισσότερους παίκτες  μας να είναι "κρυμμένοι" έδινε την ελπίδα ότι ακόμη και έτσι μπορούσαμε. Στο τρίτο δεκάλεπτο όμως η δική μας ομάδα δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο και ο Παναθηναϊκός μας τιμώρησε εκτοξεύοντας την διαφορά στο +17. Σε εκείνο το χρονικό σημείο σαν να έκαναν την εμφάνιση τους τα φαντασματάκια του Παλέ  και με τον Τζένκινς και τον Κάμινγκς να σκοράρουν με κάθε ευκαιρία καταφέραμε να μειώσουμε στους 4. Έλα όμως που οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται... Ανόητα λάθη στην επίθεση που ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι πρέπει να περάσουμε την μπάλα στον ψηλό, ολιγωρία από τον πάγκο που αποφάσισε  για σχεδόν ένα ολόκληρο δεκάλεπτο να παίξουμε χωρίς σέντερ την ώρα που οι αντίπαλοι ανανέωναν τις επιθέσεις τους, έκλεισαν και τα ματάκια τους σε 1-2 φάσεις  οι διαιτητές και κάπως έτσι χάθηκε η κούπα...

Ναι μεν προσπάθησε η ομάδα αλλά απείχε πάρα πολύ από αυτό που θα θέλαμε να δούμε σήμερα. Ναι μεν ότι και να έκανες μπορεί να έχανες αλλά το να μην βλέπεις νεύρο, ένταση, σκλήρη ως αντιαθλητική άμυνα στα κρίσιμα ή έστω μια μικροφασαρία μπας και αλλάξεις κάτι είναι κάτι που δεν χωνεύεται... Αλλά δυστυχώς όσοι παρακολουθούμε αυτή την ομάδα από κοντά δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο. Αυτός είναι ο προπονητής της ομάδος και αυτοί είναι οι παίκτες που επέλεξε. Χαμηλοί τόνοι, καλά παιδιά και αξιοπρέπεια.... Λείπει ο εγωισμός, λείπει το θράσσος, λείπει ο τσαμπουκάς και το σημαντικότερο λείπει η φιλοδοξία... Είμαστε χαρούμενοι που παίξαμε τελικό, να προχωρήσουμε και λίγο ακόμη στην Ευρώπη, να δώσουμε τον υπερ πάντων αγώνα για να βγούμε 4οι και όλα καλά. Η ιστορία πάντως έγραψε... μετά το κύπελλο των "απλήρωτων.... είχαμε και το κύπελλο των "χεσμένων"...

ΥΓ. Ας παραδειγματίζοντε λίγο και οι δικοί μας από τα καμωματα του Γιαννακόπουλου. Σε ένα γήπεδο όπου δεν υπήρχε η παραμικρή ένταση(μέχρι το φινάλε), οι φίλοι του Παναθηναϊκού ήρθαν σαν κύριοι στις θέσεις του και όλα λειτουργούσαν αρμονικά ο Τράκης  ήρθε και πούλησε τρέλα όταν εσένα σε τρέχουν από εδώ και από εκεί... και σε "ουδέτερες" έδρες οι οπαδοί σου πρέπει να γίνουν κομμάντο για να μπουν.

ΥΓ2. Με αρχηγό που δεν παίζει(?) καθόλου, ηγέτη έναν παραδοσιακά παγκίτη μικρομεσαίων ομάδων και προπονητή βοηθό αποτυχημένων δεν πας μπροστά...

ΥΓ3. Αν ο διαιτητής σφύριζε το φάουλ και αν ο προπονητής έβαζε μέσα κανά ψηλό και αν η γιαγιά μου είχε πατίνια...

ΥΓ4. Τελικά εκεί στην ΚΑΕ αισθάνονται δικαιωμένοι; τα μοίρασαν σωστά τα εισιτήρια;

ΥΓ5. Υπήρχε μεγάλο δίλλημα για την επιλογή της φωτογραφίας για το συγκεκριμένο ποστ. Οι "θριαμβευτές" που παραλαμβάνουν τα μετάλια τους στα αποδυτήρια(με κάποιος χαμογελαστούς?!?!?!)  ή τα σπασμένα καρεκλάκια στο Παλέ?

Κάτι λιγότερο από 24 ώρες έχουν απομείνει για το μεγάλο ραντεβού της αγαπημένης μας ομάδας με την ιστορία. Ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του καλούνται το απόγευμα του Σαββάτου να αφήσουν στην άκρη τα όποια προβλήματα ταλανίζουν αυτή την ομάδα από την αρχή της χρονιάς, να αδιαφορήσουν για τα μπάτζετ, τα φαβορί και τα αουτσάιντερ και να τα δώσουν όλα πάνω στο παρκέ διεκδικώντας τις πιθανότητες που μας αναλογούν για την κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου. Στο πλευρό τους θα είναι περισσότεροι από 1500 φίλοι της ομάδος  που θα δώσουν την δική τους "μάχη" στην κερκίδα.

Το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι για το αυριανό παιχνίδι θα το αφήσουμε στην άκρη. Με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια ο ΑΡΗΣ δεν έχει τύχη απέναντι στον Παναθηναϊκό αλλά όταν μιλάμε για έναν τελικό μέσα στο Παλέ τα δεδομένα αλλάζουν. Η ψυχική δύναμη, το αγωνιστικό πάθος και η προσήλωση των παικτών στον στόχο της νίκης είναι ικανά για να αλλάξουν τις ισορροπίες και να κάνουν τον ΑΡΗ μας το ακλόνητο φαβορί πάνω στο παρκέ. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα δούμε τον ΑΡΗ να υπερβαίνει τις δυνατότητες και θα πετυχαίνει κάτι που πολλοί το θεωρούν αδύνατο.  Το ένδοξο παρελθόν του Αυτοκράτορα είναι γεμάτο με τέτοιες ιστορίες με πολλές από αυτές μάλιστα να έχουν αποτυπώθει και με έναν τίτλο για πάντα στις καρδίες μας. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το κύπελλο μέσα στην Προύσα όπου οι παίκτες μας χάλασαν την γιορτή των Τούρκων που θεωρούσαν ότι το +11 ήταν αρκετό; Το μαγικό καλάθι του Ραϊσεβιτς σε νεκρό χρόνο όταν ο ΑΡΗΣ ήταν με την πλάτη στον τοίχο; ή μήπως να ξαναμνημονεύσουμε το κύπελλο των απλήρωτων κόντρα στους 3 της Αθήνας στα καλύτερα τους. Τότε που μια μισοδιαλυμένη παρέα παικτών σκόρπισε τον Παναθηναϊκό του Ράτζα και του Μπάιρον Σκότ στον ημιτελικό και στη συνέχεια πάτησε την δευτεραθλήτρια Ευρώπης ΑΕΚ και σήκωσε την κούπα. Όταν τα έχεις ζήσει όλα αυτά και φοράς την φανέλα του Αυτοκράτορα είναι δυνατόν να φοβηθείς; Μπαίνεις ψυχωμένα, τα δίνεις όλα και γράφεις το όνομα σου με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ΑΡΗ και του Ελληνικού αθλητισμού!

Δεν θα κρυφθούμε πίσω από το δαχτυλό μας... με την ταλαιπώρια που βιώνουμε από τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ,  με όλα όσα έχουν γίνει φέτος από το ξεκίνημα της χρονιάς στον μπασκετικό ΑΡΗ, το ξενέρωμα με την συμπεριφορά της ΚΑΕ προς τους κατόχους διαρκείας, την νοοτροπία που βγάζουν προς τα έξω (με αποκορύφωμα τις σημερινές δηλώσεις και παρουσία) ο προπονητής και οι παίκτες μας, η αμηχανία που νιώθουμε πριν από αυτό το παιχνίδι θυμίζει πολύ τον ποδοσφαιρικό τελικό της Πάτρας όπου ο κόσμος έδωσε βροντερο παρών με την ομάδα να έχει ήδη υποβιβασθεί. Όλα αυτά όμως και το πως αισθάνεται ο καθένας από εμάς ελάχιστη σημασία έχουν. Αυτό που μετράει είναι το τι πιστεύουν και το πως θα παρουσιαστούν όλοι όσοι αγωνισθούν αύριο με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Παίξτε σαν τον ΑΡΗ, τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού, την κορυφαία ομάδα του 20ου αιώνα, σβήστε τα υπεροπτικά χαμογελάκια από τα πρόσωπα των αντιπάλων μας που δεν σας υπολογίζουν, χαλάστε τα σχέδια του Βασιλακόπουλου και του Τσαγκρώνη και βουλώστε τα στόματα εχθρών και φίλων! ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μακάρι να μην χρειαστεί να ασχοληθούμε με το διαιτητικό τρίο αλλά αυτό με τον Αναστόπουλο έχει παραγίνει...

ΥΓ2. Κάθε όριο ξεπέρασαν οι κομπλεξικοί της ΕΟΚ. Από το να "αποσύρουν" τις ελάχιστες προσκλήσεις που έδωσαν σε τοπικούς φορείς μέχρι και να αρνηθούν τον αγώνα επίδειξης με αμαξίδιο... 

ΥΓ3. Μακάρι αυτό το νέο εγχείρημα με την αυριανή κυκλοφορία της εφημερίδας "ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ"  να συνδυαστεί και με έναν τίτλο! Όπως και να έχει καλή αρχή  σε αυτή την προσπάθεια, μιας και είναι κάτι  που το έχουμε ανάγκη όλοι μας!