Προτελευταία αγωνιστική και μαθηματικά τίποτα δεν έχει κριθεί για τον χιλιοταλαιπωρημένο ΑΡΗ που καλείται να κερδίσει για να «κατακτήσει» κάτι το αυτονόητο. Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια όλοι μας, αυτή είναι η κατάσταση στην οποία έστω και την ύστατη στιγμή ο Καμπερίδης και οι παίκτες του να ανταποκριθούν.

Με τον Λίτλ τελικά να επανέρχεται κανονικά στις προπονήσεις, η ομάδα μας θα κατέβει σχεδόν πλήρης απέναντι στον Ιωνικό. Οι αντίπαλοι μας σχεδόν αδιάφοροι και με μόλις 4 ξένους στην σύνθεση τους υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα μας ανησυχούσαν αλλά με τον φετινό ΑΡΗ τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Αν στην τραγική αγωνιστική εικόνα της ομάδος προσθέσεις και τον παράγοντα διαιτησία που τις τελευταίες αγωνιστικές οργιάζει όποτε μας βλέπει τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι «σίγουρη νίκη» για αυτόν τον ΑΡΗ δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχουν και δικαιολογίες για την διοίκηση, τον Καμπερίδη και τους παίκτες για το σημείο που έχουν φθάσει την ομάδα.

ΥΓ. Μετά την «διαφήμιση» της νέας εποχής του ΑΡΗ την επόμενη σεζόν(που κατά διαβολική σύμπτωση συμπίπτει με την εισροή χρημάτων από το στοίχημα) με φίλους της ομάδος έτοιμους να αγκαλιάσουν την ομάδα και να την στηρίξουν οικονομικά άρχισαν να αναφέρονται και τα «ψιλά γράμματα» για να μην ονειροβατεί ο κόσμος.

Στις λεπτομέρειες έχασε ο ΑΡΗΣ ένα φαινομενικά δικό του παιχνίδι όπως εξελίχθηκε. Οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη έδειχναν στο Β ημίχρονο ότι έλεγχαν το παιχνίδι αλλά ένα «μπλάκ αουτ» στην επίθεση και μερικά μεγάλα σουτ των αντιπάλων έκριναν την αναμέτρηση. Χάθηκε μια πολύτιμη νίκη και η ευκαιρία για να αφήσει πίσω του ο ΑΡΗΣ αυτή την μίζερη χρονιά.

ΜΠΗΚΕ ΧΑΛΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Το ξεκίνημα σε κάθε αναμέτρηση είναι πολύ σημαντικό μιας και επηρεάζει την ψυχολογία των παικτών σχεδόν σε όλη την αναμέτρηση. Ο ΑΡΗΣ δεν ήταν συγκεντρωμένος στην άμυνα και στο πρώτο δεκάλεπτο έκανε ένα μίνι πάρτι παίρνοντας από νωρίς κεφάλι στο σκορ. Ωστόσο προς το τέλος της 1^ης περιόδου φάνηκε ότι η ομάδα άρχιζε να καταλαβαίνει το τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Εξαρχής η περιφερειακή άμυνα ήταν ο στόχος του ΑΡΗ και όταν το θυμήθηκε η εικόνα του αγώνα άλλαξε και ο ΑΡΗΣ μπήκε στη θέση του οδηγού. Αφού περιορίστηκαν τα ατού του συμπολίτη στην επίθεση έστω και με μπόλικη ταλαιπωρία έβρισκε λύσεις με το +11 της 3^ης περιόδου να αποτυπώνει ξεκάθαρα το προβάδισμα της ομάδος μας.

ΜΠΛΟΚΑΡΕ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ – ΤΟΝ «ΜΠΛΟΚΑΡΑΝ» ΑΜΥΝΤΙΚΑ

Και ενώ όλα έδειχναν να κυλάνε αρμονικά στην 4^η περίοδο ξεπρόβαλλε για πολλοστή φορά η τρανταχτή αδυναμία του φετινού ΑΡΗ. Την στιγμή που ο μπάογκ διέθετε 4 παίκτες που ήθελαν την μπάλα στα χέρια τους για να πετύχουν κρίσιμους πόντους ο ΑΡΗΣ μας κινούταν στα χαμένα με ούτε έναν παίκτη να «νιώθει» ότι μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι. Στα μεγάλα σουτ των Τέρνερ και Κάρτερ η ομάδα μας δεν είχε καμία απάντηση και το πλήρωσε.

ΟΜΑΔΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις με την κριτική της ομάδος σήμερα. Από τις παράλογες επιλογές των παικτών μας ακόμη και στους αιφνιδιασμούς; Από την έλλειψη επιθετικού πλάνου; Από το πώς ξεχάστηκε χωρίς λόγο ο Ντεκόζι στον πάγκο; Από την έλλειψη «ηγέτη» πάνω στο παρκέ; Από την έλλειψη «νεύρου» στον πάγκο; Χάθηκε η ευκαιρία να ξεμπερδέψουμε οριστικά από τις χαμηλές θέσεις αλλά και να πάρουμε μια νίκη γοήτρου. Συνεχίζουμε…

ΥΓ. Έστω και με μπόλικη ταλαιπωρία η χρονιά θα σωθεί. Άραγε το πλάνο για την επόμενη ημέρα δουλεύεται  ή απλά μας δουλεύετε;

Την ευκαιρία για μια καθοριστική «διπλή» νίκη θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το βράδυ του Σαββάτου στο Παλέ, όπου κερδίζοντας τον συμπολίτη πέρα από την νίκη γοήτρου θα ξεμπερδέψει οριστικά από οποιοδήποτε κίνδυνο. Σύσσωμη η ομάδα θέλει διακαώς τη νίκη γνωρίζοντας ότι πέρα από την βαθμολογική σημασία θα προσφέρει και μια ξεχωριστή χαρά στον ταλαιπωρημένο και φέτος κόσμο.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ

Με τα συχνά προβλήματα τραυματισμών που αντιμετωπίζει και φέτος ο ΑΡΗΣ οι ανάσες που πήραν οι παίκτες μας ήταν σημαντικές. Ενώ το καλό κλίμα από τις 2 συνεχόμενες νίκες διατηρήθηκε. Μια κατάσταση σαφώς καλύτερη από ότι έχουν συνηθίσει ως τώρα ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες  του. Άπαντες γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό το παιχνίδι για τον κόσμο.  Φυσικά και δεν θα υπάρχει η πίεση από τον κόσμο στην κερκίδα και αυτό για αυτόν τον ΑΡΗ ίσως να είναι και θετικό.

ΚΛΕΙΔΙ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΜΥΝΑ

Οι ενισχυτικές κινήσεις του συμπολίτη φαίνεται να έχουν πιάσει τόπο και πλέον στο ρόστερ του έχει 3 παίκτες που στην καλή τους ημέρα μπορεί να σε «σκοτώσουν».  Ο ΑΡΗΣ πριν 1-2 μήνες θα είχε πρόβλημα με τους συγκεκριμένους παίκτες αλλά με την εικόνα που δείξαμε στα τελευταία 2 παιχνίδια τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η περιφερειακή μας άμυνα έχει βελτιωθεί αισθητά και εφόσον η ομάδα αμυντικά λειτουργήσει και πάλι το ίδιο τότε το πρόβλημα θα μεταφερθεί στον συμπολίτη που είναι αρκετά προβλέψιμος επιθετικά. Στην επίθεση από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας έχει αποδείξει ότι έχει τους τρόπους να βρει τις λύσεις από πολλούς και διάφορους παίκτες. Αν λοιπόν υπάρξει προσήλωση στην άμυνα, η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα έρθει.

ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΙ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ

Ακόμη και αν οι 2 ομάδες είναι απαξιωμένες αγωνιστικά εδώ και χρόνια διεκδικώντας τον τίτλο του μονόφθαλμου ανάμεσα στους τυφλούς δεν παύει για τον κόσμο να έχει πάντα μια ιδιαίτερη χροιά. Για τον φετινό ΑΡΗ αυτό το παιχνίδι δυστυχώς αποτελεί την μοναδική ευκαιρία πέρα από τους 2 πολύτιμους  βαθμούς να μας προσφέρει και μερικά σύντομα χαμόγελα. Για αυτό δυνατά από την αρχή και ντου για τη νίκη!

ΥΓ. Σχεδόν 30 χρόνια έχουν περάσει και ο Θ.Μητρούδης συνεχίζει να μαυρίζει τις καρδιές των Αρειανών. Δεν έφθανε που η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του ΑΡΗ γράφτηκε από τα χέρια του θέλησε να δώσει και συνέχεια… προφανώς για να διαλύσει και την τελευταία αμφιβολία για το τι έφταιξε τότε και αν τελικά ήταν οικονομικό το θέμα ή θέμα «γενναίων αποφάσεων».

Το καλύτερο αμυντικά παιχνίδι του ΑΡΗ μας παρακολουθήσαμε σήμερα, περιορίζοντας μια από τις καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος στους 52 πόντους και κατακτώντας μια σημαντική νίκη! Η αμυντική προσήλωση στην άμυνα και η πολυφωνία στην επίθεση ήταν το κλειδί της νίκης. Ξεχώρισε ο Ντραγκίσεβιτς και η «επανεμφάνιση» του Φλιώνη στα παρκέ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΣΟΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Για πρώτη φορά φέτος είδαμε από το τζάμπολ έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο και προσηλωμένο στα πρέπει του παιχνιδιού.  Με όπλο την εξαιρετική αμυντική λειτουργία καταφέραμε να αποτρέψουμε τα επιθετικά ατού της Λάρισας να βρουν ρυθμό και να τους οδηγήσουμε στον εκνευρισμό. Ένας εκνευρισμός που όσο περνούσε ο χρόνος  γινόταν και πιο έντονος μιας και η προσήλωση μας στην άμυνα ήταν αδιάκοπη. Την ίδια στιγμή στην επίθεση για πρώτη φορά υπήρχε πολυφωνία και λύσεις σχεδόν από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Από τον Φλιώνη που «επέστρεψε στην ενεργό δράση» μέχρι και τους Σιδηροηλία και Σλαφτσάκη. Ενώ οι Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς έδειξαν πόσο απαραίτητοι είναι στον φετινό ΑΡΗ. Ακόμη και οι Αμερικάνοι της ομάδος σε μια άκρως μέτρια ημέρα για αυτούς κατάφεραν να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση. Όσο για τον Κουζέλογλου τα λόγια είναι περιττά και θα πρέπει σύντομα να σκεφθεί η διοίκηση τι θα κάνει με αυτόν τον παίκτη και το συμβόλαιο του το καλοκαίρι.

ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Διπλή νίκη ήταν η σημερινή, με την ομάδα μας να αποκτά πλέον ένα σημαντικό προβάδισμα σε αυτή την κούρσα της ντροπής. Εξίσου σημαντικό με τη νίκη ήταν και η συνολική παρουσία των παικτών του Σάββα Καμπερίδη. Για πρώτη φορά είδαμε έναν συγκεντρωμένο ΑΡΗ που ήξερε και τι έκανε και τι ήθελε πάνω στο παρκέ. Μακάρι να τον ξαναδούμε και στη συνέχεια!

Ένα ακόμη καθοριστικό παιχνίδι δίνει η ομάδα μας στον φετινό Γολγοθά όπου η νίκη είναι μονόδρομος. Μια νίκη επί της Λάρισας θα έχει διπλή βαθμολογική αξία σε περίπτωση ισοβαθμίας και θα αποφορτίσει σε μεγάλο βαθμό την ομάδα. Όσο δύσκολο(;) και αν είναι το παιχνίδι κόντρα στην απρόβλεπτη Λάρισα, θα πρέπει να κερδηθεί

Όλους τους παίκτες θα έχει στη διάθεση του ο Σάββας Καμπερίδης παρά τις απουσίες και τα προβλήματα τραυματισμών τις προηγούμενες ημέρες. Η αναβολή του αγώνα με τον Ηρακλή, η διακοπή για τις Εθνικές και το παιχνίδι «προπόνηση» με τον Παναθηναϊκό έδωσε στην ομάδα τον χρόνο να επουλώσει τις πληγές της και να προετοιμαστεί καλύτερα για την κρίσιμη συνέχεια. Αν τώρα όλο αυτό το χρονικά διάστημα αξιοποιήθηκε λογικά θα φανεί και πάνω στο παρκέ. Άλλωστε το διαζύγιο με τον Σούλερ άλλαξε τις ισορροπίες στην ομάδα και πιθανόν να δούμε επιτέλους και μια διαφορετική διαχείριση στο ρόστερ. Εκεί όπου θα πρέπει να δούμε περισσότερο σχήματα με Ντεκόζι και Λίτλ αλλά και λιγότερο με Φλιώνη μέσα. Και φυσικά να δοθεί χρόνος και σε παίκτες σαν τον Σιδηροηλία όπου σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται δείχνει ότι μπορεί να βοηθήσει. Πέρα από τα πλάνα του προπονητή ξεκάθαρο ρόλο θα παίξει η προσήλωση των παικτών μας στην άμυνα. Η Λάρισα έχει παίκτες με πλούσιο επιθετικό ταλέντο και αν δεν προετοιμαστείς σωστά για να τους σταματήσεις τότε μπορεί να σε «σκοτώσουν». Για αυτό και θα πρέπει να με δυνατή άμυνα από την αρχή ώστε να μην τους επιτρέψουμε να βρουν ρυθμό. Στην επίθεση θα βρεθεί η άκρη.

Όσο και αν θέλαμε να αποφύγουμε τέτοιους τελικούς ντροπής, τελικά πάλι στο ίδιο μίζερο σημείο φθάσαμε. Για φύγουμε όμως από αυτή την μίζερη κατάσταση οφείλουμε να πάρουμε τη νίκη για να κοιτάξουμε τη συνέχεια με πιο αισιοδοξία. Το κατά πόσο αυτό το αντιλαμβάνονται παίκτες και προπονητής, θα φανεί μέσα στο γήπεδο.

Ακόμη μια κακή εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα σπαταλώντας άλλη μια ευκαιρία για να ξεκολλήσει από τον πάτο της βαθμολογίας. Το απελπιστικό ποσοστό ευστοχίας στις βολές και η περιφερειακή άμυνα πλήγωσε την ομάδα και οδήγησε στην ήττα. Κανένα σημάδι συνοχής και βελτίωσης στην ομάδα που συνεχίζει να μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι χωρίς προορισμό.

ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ ΝΤΡΑΓΚΙΣΕΒΙΤΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί ο Σάββας Καμπερίδης να προτίμησε να μπερδέψει τα χαρτιά του και να ξεκίνησε χωρίς τους Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς  ωστόσο η διαφορά φάνηκε όταν μπήκαν οι 2 παίκτες μέσα. Αν και ήταν φανερό ότι δεν πατούσαν καλά μπόρεσαν να μαζέψουν ριμπάουντ και να πετύχουν σημαντικούς πόντους οδηγώντας έστω προσωρινά την ομάδα στο +8 λίγο πριν το ημίχρονο.

ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΒΛΕΠΕ Ο ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ

Τι και αν οι Μιλόσεβτις και Ντραγκίσεβιτς έκαναν την διαφορά, ο Σάββας προτίμησε να ξεκινήσει το τρίτο δεκάλεπτο(δηλαδή μετά την ανάπαυλα ξεκούρασης) χωρίς αυτούς. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής ήταν το Λαύριο να χτίσει μια διαφορά και ο ΑΡΗΣ μέχρι το τέλος του αγώνα να κυνηγάει να μειώσει το σκορ.  Ακόμη και αν προς στιγμή φάνηκε η ομάδα να επιστρέφει χάρη στο μπάσκετ Ποσειδωνίου από τον Τσάλμερς τελικά ο Σάββας αποφάσισε να «εξαφανίσει» για σημαντικό χρονικό διάστημα και αυτόν τον παίκτη από το παρκέ!  Αν σε αυτό το κακό κοουτσάρισμα προσθέσουμε και τον εκνευρισμό που κατάφεραν να μεταφέρουν σε όλη την ομάδα οι κακοί διαιτητές τότε η ήττα μοιάζει απολύτως φυσιολογική.

ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ

Το έχουμε τονίσει εδώ και πολλές αγωνιστικές ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ είναι η έλλειψη αγωνιστικού πλάνου και βελτίωσης. Τι και αν απέναντι στο Μεσολόγγι είδαμε μια άλλη ομάδα πάνω στο παρκέ… εκείνη η καλή ομάδα χάθηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σε κάθε παιχνίδι βλέπουμε έναν ΑΡΗ να ξεκινάει από το μηδέν.  Ο σταθερά MVP Κουζέλογλου πρέπει να έχει δευτερεύων ρόλο όπως και οι Λίτλ και Ντεκοζί  που έχουν δείξει ότι μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Στο μόνο που δείχνει συνέπεια ο ΑΡΗΣ είναι στα λάθη. Προφανώς η έλλειψη ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ προπονητή είναι η αιτία αυτής της εικόνας. Με τον Τσάλμερς να αδυνατεί να οργανώσει το παιχνίδι αλλά να του δίνεται αυτός ο ρόλος πεισματικά και τους Σούλερ και Ντεκοζί να είναι οι παρτενέρ του στον χορό που τελικά πληρώνουν την κακή λειτουργία ολόκληρης της ομάδος χωρίς καν να συμμετέχουν σε αυτήν! Αντιθέτως ο Λίτλ για κάποιον λόγο έχει το προνόμιο να παίζει μαζί με τον Σταμάτη και Φλιώνη συμμετέχοντας σε σχήματα με πιο ορθολογικό τρόπο λειτουργίας. Ακόμη και αν σε αυτό το σχήμα υπάρχει ένας Φλιώνης που απλά περιφέρεται στο γήπεδο με στόχο να αποφεύγει τα λάθη η ομάδα λειτουργεί καλύτερα.  Τι και αν παίκτες σαν τον Κουζέλογλου και τον Σταμάτη ή ακόμη  τον Χαριτόπουλο και τον Καλαϊτζίδη έχουν δείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν… ο Σάββας έχει ένα πλάνο στο μυαλό του και πρέπει να το εφαρμόσει πάση θυσία.

ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΘΕΣΗ Η ΟΜΑΔΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ «ΤΕΛΙΚΟΥΣ»

Πήρε και το Λαύριο την ιστορική νίκη στο Παλέ σαν τόσους και τόσους τα τελευταία χρόνια οδηγώντας την ομάδα μας σε δεινή θέση και σε μια σειρά «τελικών» που όλοι  θέλαμε να αποφύγουμε φέτος. Κανένα ίχνος βελτίωσης στην ομάδα  που πετάει στα σκουπίδια τον όποιο χρόνο της δίνεται για να προετοιμαστεί και να παρουσιαστεί καλύτερη… Κανένα σημάδι που να δείχνει ότι ο Καμπερίδης μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση… Καμία διάθεση από την διοίκηση να αλλάξει κάτι…

ΥΓ. Για κλάματα και η Ελληνική διαιτησία , με τους διαιτητές να παλεύουν να πείσουν και τον τελευταίο υποστηρικτή τους ότι είναι ανίκανοι. Άλλες φορές μπορεί να διακόψουν 5’ τη ροή του αγώνα για να διορθώσουν 2 χαμένα δευτερόλεπτα  μέσω του instant replay ή να δώσουν ένα αντιαθλητικό κάπου στις αρχές του δεύτερου δεκαλέπτου και άλλες φορές με ύφος χιλίων καρδιναλίων αρνούνται να δουν ένα οφθαλμοφανέστατο εκπρόθεσμο τρίποντο.  8’’ κατοχής με το ρολόι το προσπερνάνε  και όταν ένας παίκτης του υποδεικνύει ότι έχει κολλήσει το χρονόμετρο αυτοί τον επιβραβεύουν με τεχνική ποινή!

ΥΓ2. Κάποιοι θα βρεθούν πάλι σήμερα να μας πουν για την «κωλοφαρδία» του Γερομίχαλου, του Μουράτου, του Μαστρογιανόπουλου κτλ. Όπως «κωλόφαρδος» ήταν κάποιος Αγραβάνης και οι άλλοι Έλληνες του Μεσολογγίου στο πρώτο παιχνίδι, ο Τσαλμπούρης με τον μπάογκ…  Ας ξυπνήσουν μερικοί  και να δουν με ποια κριτήρια επιλέγονται οι Έλληνες παίκτες  στον ΑΡΗ τα τελευταία 10 χρόνια και για ποιο λόγο υπάρχουν παίκτες που στηρίζονται με νύχια και με δόντια στην ομάδα και άλλοι που με ευκολία βαφτίζονται ανέτοιμοι, ατάλαντοι και παλιοχαρακτήρες.

Με τους  Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς αν και ανέτοιμοι να συμμετέχουν κανονικά στο παιχνίδι, ο ΑΡΗΣ μας αντιμετωπίζει το Λαύριο σε ένα ακόμη πολύ σημαντικό παιχνίδι. Οι αναπάντεχες νίκες της Λάρισας και του Μεσολογγίου έφεραν και πάλι την ομάδα στην τελευταία θέση και όπως φαίνεται ο αριθμός των νικών που εξασφαλίζει την σωτήρια μεγαλώνει.

Η ευρεία νίκη κόντρα στο Μεσολόγγι μπορεί να τόνωσε την ψυχολογία μας και να έδωσε στην ομάδα μια βαθμολογική ανάσα αλλά όπως φάνηκε στη συνέχεια του πρωταθλήματος υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμη.  Όπως φάνηκε και ότι τα φαβορί στην μίζερη basket league είναι για γέλια και για κλάματα μαζί. Με αυτό το τελευταίο στην σκέψη όλων θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το απόγευμα του Σαββάτου το Λαύριο. Μπορεί οι αντίπαλοι μας να διανύουν μια καταπληκτική για τα δεδομένα τους χρονιά αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν τους κάνει την άτρωτη ομάδα που σε έχει κερδίσει από τα αποδυτήρια.  Η ημέρα που θα βρεθούν παίκτες κλειδιά, η συγκέντρωση και η θέληση που  θα  δείξουν οι 2 ομάδες θα κρίνει την αναμέτρηση. Ο ΑΡΗΣ φέτος έχει δείξει 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα ως τώρα, πείθοντας ότι είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και  για το χειρότερο.  Και όταν είναι πλήρης μπορεί να κοιτάξει στα μάτια οποιοδήποτε αντίπαλο όπως ακριβώς έκανε με τον Προμηθέα και τον Ηρακλή. Οι επιστροφές των Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς είναι σημαντικές, οι πληρωμές που γίνονται τον τελευταίο καιρό είναι και αυτές εξίσου σημαντικές και όλα συνηγορούν στο να  έρθει μια σημαντική νίκη. Εύκολα ή δύσκολα δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Ο ΑΡΗΣ οφείλει να πάρει τουλάχιστον 4 νίκες μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος ώστε να μην μπλέξει. Το αυριανό παιχνίδι αν και κόντρα στο φορμαρισμένο Λαύριο είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για νίκη. Ιδίως από την στιγμή που θα παραταχθεί η ομάδα πλήρης και με τις τσέπες πιο γεμάτες σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες. Αφήνουμε τα όποια προβλήματα στην άκρη και πάμε να ξεμπερδέψουμε και με τον φετινό εφιάλτη το συντομότερο δυνατό!

Όσο και αν θέλαμε να αποφύγουμε την φετινή χρονιά παιχνίδια με χαρακτήρα «must-win” ή «τελικού» δυστυχώς μόλις από την έναρξη του Β γύρου ο ΑΡΗΣ μας μπαίνει σε αυτή την διαδικασία. Μόνο με νίκη σήμερα η ομάδα θα ξεκολλήσει από τον πάτο της βαθμολογίας και θα βάλει τις βάσεις για μια πιο ήρεμη συνέχεια …ώστε να αποφύγει ένα δραματικό φινάλε ανάλογο των τελευταίων ετών.

Με τους Λίτλ και Μιλόσεβιτς να δίνουν κανονικά το παρών στην σημερινή αναμέτρηση ο Σάββας Καμπερίδης καταστρώνει τα δικά του πλάνα νίκης. Πλάνα νίκης που θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση που θα παρουσιαστούν οι παίκτες του και τα επίπεδα συγκέντρωσης που θα δείξουν κατά την διάρκεια του αγώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μιλόσεβιτς που στο τελευταίο παιχνίδι που έσφιξε τα δόντια για να αγωνιστεί ήταν σκιά του εαυτού του. Ενώ η αστάθεια των περισσότερων παικτών στην απόδοση τους είναι ένα ακόμη στοιχείο που θα κρίνει το παιχνίδι. Μια ο Τσάλμερς, μια ο Σούλερ, μια ο Ντεκόζι, μια ο Λίτλ αποδίδουν καλά. Ποτέ όμως δεν έχουμε δει 2-3 από τους Αμερικάνους μας να παίζουν καλά στο ίδιο παιχνίδι. Και φυσικά είναι το κομμάτι της άμυνας όπου αρκετές φορές έχουμε δείξει ότι μπορούμε να παίξουμε δυνατά και αποτελεσματικά αλλά τις περισσότερες φορές το ξεχνάμε. Το Μεσολόγγι από την άλλη έχει τα δικά του προβλήματα και βρίσκεται και αυτό στον πάτο της βαθμολογίας αλλά σαν εικόνα ομάδος για την ώρα φαντάζει πιο συμπαγής και λειτουργική. Όλα αυτά όμως θα φανούν πάνω στο παρκέ, εκεί όπου αισιοδοξούμε να δούμε τον ΑΡΗ να επιστρέφει στις νίκες ύστερα από καιρό.

Αν ο πρωταρχικός στόχος της ομάδος φέτος ήταν να μην μπλέξει σε περιπέτειες τότε σίγουρα έχουμε ήδη αποτύχει. Και μόνο που φθάσαμε στο σημείο να αγχωνόμαστε για την εντός έδρας αναμέτρηση με το Μεσολόγγι δείχνει πολλά. Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμη πολλά παιχνίδια και εφόσον η ομάδα βρει τα πατήματα της πάνω στο παρκέ μπορεί να ξεμπλέξει. Επιβάλλεται να γίνει η αρχή σήμερα πάση θυσία και αυτήν ακριβώς την αυτοθυσία θέλουμε να δούμε από όλη την ομάδα σήμερα. Άντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ σύνελθε και πάτησε τους!

ΥΓ. Σε όλους μας αρέσουν αυτές οι δημόσιες εμφανίσεις του Παναγιώτη Γιαννάκη και όλη αυτή η αναδρομή στο ένδοξο και μοναδικό ιστορικό παρελθόν του Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού. Ακόμη και αν «ξεπετάγονται» μέσα από αυτό δυσάρεστες αναμνήσεις από ανθρώπους σαν τον Μητρούδη και τον Μπουτάρη σχετικά με το έγκλημα της φυγής του μπασκετικού Θεού Νίκου Γκάλη. Το ότι σε όλες αυτές τις συζητήσεις δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στο σήμερα και δεν στέλνεται ένα σύντομο μήνυμα προς την Πολιτεία για την αδικία προς τον ΑΡΗ στο θέμα του Παλέ, κάτι δείχνει…

Προκλητικά αδιάφορος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με συνοπτικές διαδικασίες επέτρεψε στο Περιστέρι να πάει στο +26 και να βάλει τις βάσεις για μια εύκολη νίκη. Η αντίδραση του δεύτερου ημιχρόνου με τα μακρινά σουτ απελπισίας απλά συμμάζεψαν το σκορ και τίποτα παραπάνω.

ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Βλέποντας τον ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης στο μυαλό μας ήρθε ο προσφάτως εορτάζοντας Γ.Ιωαννίδης και το πώς θα αντιδρούσε προς την εικόνα των παικτών του μέσα στο γήπεδο. Σαν υπνωτισμένοι οι παίκτες πάνω στο παρκέ απλά παρακολουθούσαν τον έναν και μοναδικό πόιντ γκαρντ του Περιστερίου τον νεαρό Καράμπελα να ξανασυστήνεται στο Ελληνικό κοινό… Άνω κάτω έκανε την άμυνα μας με τους παίκτες που καλέστηκαν να τον περιορίσουν να μοιάζουν με ερασιτέχνες αθλητές παιδικής ομάδος.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΙΧΝΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Και όταν βλέπεις τον ΑΡΗ να μπαίνει έτσι στο παιχνίδι εύλογα δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα. Προετοιμάζεται η ομάδα «πνευματικά» για να κατέβει να παίξει ένα παιχνίδι που είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει; Γνωρίζει κανείς από το τεχνικό τιμ ότι οι 2 βασικοί πόιντ γκαρντ του αντιπάλου ήταν εκτός μάχης και ο Καράμπελας ίσως θα έπρεπε να πιεστεί παραπάνω σε άμυνα και επίθεση; Συζητιέται σε γενικές γραμμές κάποιου είδους επιθετικό πλάνο ή το να στήνονται οι ψηλοί στο τρίποντο και να βαράνε βαφτίζεται πλάνο; Σχεδόν 15 τρίποντα εκτέλεσαν οι ψηλοί σου που δεν διακρίνονται για το μακρινό τους σουτ. Ενώ  ασιστ κοντά στο καλάθι ή κάποιο πικ εν ρολ ούτε για πλάκα. Υπάρχει πόιντ γκαρντ στην ομάδα που οργανώνει το παιχνίδι ή όχι; Υπάρχει τεχνικό τιμ στην ομάδα που κάνει scouting του αντιπάλου;  Λειτουργεί ο προπονητής κατά την διάρκεια του αγώνα ή με το που στραβώνει η φάση πελαγώνει ξεχνώντας παίκτες στον πάγκο; Ψιλά γράμματα για τον μπασκετικό ΑΡΗ των τελευταίων χρόνων.

ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ – ΤΑ ΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΦΤΑΙΕΙ…

Και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από την εικόνα πάνω στο παρκέ αυτό είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην ομάδα. Κανείς δεν φταίει! Όλοι κάνουν καλά την δουλειά τους και απλά έχει γίνει αποδεκτό ότι η ομάδα δεν μπορεί αλλά και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Κάτι που δυστυχώς έχει περάσει και σε μερίδα του κόσμου που μπερδεύει την στήριξη στην ομάδα με την εκνευριστική ανοχή στην σωρεία λαθών που ξεκίνησαν το καλοκαίρι και συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Σίγουρα ισοπεδώνοντας όλη την προσπάθεια που έχει γίνει δεν προσφέρεις κάτι αλλά το να μην πιέζεις για το καλύτερο προσφέροντας άλλοθι στους «πρωταγωνιστές» δεν οδηγεί πουθενά.

ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Πέντε λεπτά μπασκετικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να εξαντλήσεις όλα τα αποθέματα σου σε κολλύρια, αλκοόλ και ψυχοφάρμακα… Κανένα αγωνιστικό πλάνο, καμία διάθεση για το κάτι παραπάνω παρά μόνο μια άναρχη αντίδραση όταν όλα φάνηκαν να έχουν κριθεί. Όσο οι διοικούντες αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι αυτή η ομάδα χρειάζεται κάποιου είδους ηλεκτροσόκ για να συνέλθει τόσο θα συνεχίζονται αυτές οι τραγωδίες και ο ΑΡΗΣ στο πρωτάθλημα θα έχει τυπική συμμετοχή. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ…

ΥΓ. Έπρεπε να φθάσουμε μήνα Ιανουάριο για να ακούσουμε πλέον και στις δικαιολογίες ότι δεν υπάρχουν παίκτες. Παίκτες όμως υπήρχαν το καλοκαίρι, παίκτες υπήρχαν και πριν 1-2 μήνες όπου και τότε η κατάσταση έδειχνε που πήγαινε.

ΥΓ2. Οι ξένοι δεν μπορούν να αλλάξουν γιατί έχουμε μπάν. Έλληνας παίκτης που να δώσει το κάτι παραπάνω δεν μπορεί να έρθει για κάποιον λόγο. Ο προπονητής δεν αλλάζει γιατί είναι καλό παιδί και μάλλον δουλεύει δωρεάν.  Όποιος δεν το έχει καταλάβει τελείωσε ο πρώτος γύρος(απομένει η ήττα από τον Παναθηναϊκό) και ο ΑΡΗΣ ισοβαθμεί στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με την Λάρισα και το Μεσολόγγι που αγωνιστικά πάνω στο παρκέ μοιάζουν να είναι ένα επίπεδο πιο πάνω.

ΥΓ3. Άραγε αν αντί για τον Καμπερίδη στον πάγκο είχαμε το παλικάρι που σκουπίζει το παρκέ πόσο χειρότερο ΑΡΗ θα βλέπαμε;  

Την επιστροφή στις νίκες θα ψάξει ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στο Περιστέρι σήμερα στις 19.30 στο Nick Galis Hall. Ένα πολύ δύσκολο και ιδιαίτερο παιχνίδι τόσο για την ομάδα μας όσο και για τον αντίπαλο μας με τις απουσίες λόγω τραυματισμών και τα πήγαινε-ελα(στο Περιστέρι) να συνθέτουν μια θολή εικόνα για την αγωνιστική κατάσταση και των 2 ομάδων. Αγωνία μέχρι το τζάμπολ για τη συμμετοχή των Σούλερ και Μιλόσεβιτς.

Μας έχει μπερδέψει ο φετινός ΑΡΗΣ με τα διαφορετικά πρόσωπα που δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι για αυτό κάθε λογική ανάγνωση της σημερινής αναμέτρησης πάει στα σκουπίδια. Το Περιστέρι αν και θεωρητικά είναι πιο δυνατή και πλήρης ομάδα ως τώρα με την παρουσία του δεν πείθει. Όπως δεν πείθει και ο ΑΡΗΣ μας που πέρα από τις δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες έχει και τις απουσίες των Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;) και Σούλερ(;) που κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Κόντρα στον Ιωνικό αν και ηττηθήκαμε η ομάδα έδειξε αξιόμαχη παίζοντας πιο ορθολογικά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αυτό θα περιμένουμε να δούμε και σήμερα με συγκεκριμένους παίκτες όμως να βγαίνουν μπροστά όπως ακριβώς έκανε ο Σούλερ την τελευταία αγωνιστική.  Τσάλμερς, Λίτλτ και Ντεκόζι θα πρέπει να πάρουν περισσότερο χρόνο και πρωτοβουλίες. Ενώ ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δώσει ο Καμπερίδης στην διαχείριση των Κουζέλογλου, Χαριτόπουλου και Σλαφτσάκη μιας και είναι οι μοναδικοί παίκτες που μπορούν να παίξουν κάτω από το καλάθι. Σχήματα με Κουζέλογλου-Χαριτόπουλο μαζί δεν θα πρέπει να δούμε όπως και τους ελάχιστους ψηλούς μας να μπαίνουν σε διαδικασίες full-press από το ξεκίνημα του αγώνα… Χρειάζεται πλάνο και συγκέντρωση ώστε να έρθει η νίκη.

Η διοίκηση έστω και με καθυστέρηση αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο συνεπής στις υποχρεώσεις της και αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί από όλους τους παίκτες. Όποια και αν είναι τα προβλήματα ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη αυτή τη νίκη και θα πρέπει να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να την πάρει. Το Περιστέρι έχει τα δικά του θέματα και θα πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δύσκολα να σχολιάσεις την κίνηση της διοίκησης με το άνοιγμα που έκανε για ακόμη μια φορά προς τον κόσμο… Το σίγουρο είναι ότι η στήριξη των οργανωμένων από την πρώτη κιόλας μέρα σε αυτή την προσπάθεια είναι αξιέπαινη.