Ξεκίνημα στα παιχνίδια χωρίς γυρισμό για τον ΑΡΗ μας όπου το μεσημέρι του Σαββάτου θα υποδεχθεί στο θρυλικό Παλε τον Ήφαιστο Λήμνου. Μετρημένα τα κουκιά πλέον για να σωθεί ο ΑΡΗΣ πάνω στα παρκέ και άπαντες θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω ώστε να το πετύχουμε. Οι καλές εμφανίσεις και οι εντυπώσεις δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και μόνο οι βαθμοί της νίκης έχουν αξία.

Σε αντίθεση με το διάστημα της μεγάλης διακοπής πριν τον αγώνα με τον Κολοσσό η προετοιμασία φαίνεται να κυλάει ομαλά με τον Σάββα Καμπερίδη να έχει όλους τους παίκτες στη διάθεση του. Τραυματισμοί δεν υπάρχουν όπως και διαμαρτυρίες για πληρωμές… Το αν αυτή η κατάσταση λειτουργήσει ευεργετικά θα φανεί μέσα στο γήπεδο. Ο Ήφαιστος Λήμνου μπορεί να κάνει για τα δεδομένα του εξαιρετική χρονιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα φόβητρο. Συν φυσικά ότι εκτός έδρας δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά… Αντίπαλος μας όμως όπως στα περισσότερα παιχνίδια είναι πρώτα ο κακός μας εαυτός. Τα νεκρά διαστήματα σε άμυνα και επίθεση είναι αυτά που μας έχουν οδηγήσει στην δυσμενή βαθμολογική θέση. Ενώ και τα αντανακλαστικά από τον πάγκο ως τώρα δεν λειτουργούν και τόσο καλά με αποτέλεσμα παιχνίδια να χάνονται μέσα από τα χέρια μας με πανομοιότυπο βασανιστικό τρόπο. Ναι μεν η ατομική απόδοση συγκεκριμένων παικτών θα παίξουν καθοριστικό ρόλο αλλά όπως είδαμε και στη Ρόδο το «πολυδιαφημισμένο» σχεδον triple double του Μπόχω δεν ήταν αρκετό. Για αυτό απαιτείται ομαδική προσπάθεια και συγκέντρωση από όλους τους παίκτες(και το τεχνικό τιμ) για 40’. Μόνο έτσι θα έρθει η πολύτιμη νίκη!

Μετά και την ήττα στη Ρόδο η κατάσταση είναι πλέον οριακή και το επόμενο στραβοπάτημα εκτός απροόπτου οδηγεί στον γκρεμό. Τα πως φθάσαμε ως εδώ όπως και τα γιατί η ομάδα πορεύεται με τη νέα διοίκηση σαν να μην τρέχει τίποτα είναι ψιλά γράμματα… Μόνο η μαζική παρουσία του κόσμου στο γήπεδο έχει σημασία για να σπρώξει την ομάδα στην νίκη! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

ΥΓ. Θα το ξαναπούμε όσο και αν κουράζουμε… Όταν βγαίνεις μπροστά οφείλεις να βρίσκεις λύσεις. Θα πάρεις δωρεές από κάποια πλούσια οικογένεια; Κανά περίεργο δάνειο από κάποια τράπεζα; Θα τα βάλεις από την τσέπη σου; κάτι πρέπει να κάνεις πάντως…

ΥΓ2. «Όμορφη» αυτή η ιστοριούλα με το Παλέ αλλά στην χώρα όπου μπαίνουν τροπολογίες μέσα σε μια νύχτα για ομάδες μαζί με το επίδομα γέννας στον ΑΡΗ μας λένε ότι το θέμα κολλάει για γραφειοκρατικούς λόγους.

Αξιόμαχος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό χωρίς όμως να καταφέρει το μικρό θαύμα που ήθελε. Η υπεροπλία του Παναθηναϊκού, τα προβλήματα της "τελευταίας" στιγμής και η προκλητική διαιτησία οδήγησαν στην ήττα. Παρόλα αυτά η ομάδα με την εικόνα της και την μαχητικότητα που έδειξε στέλνοντας το μήνυμα της ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Με την απρόσμενη απουσία του Μπράουν να διογκώνει το πρόβλημα στη θέση του πόιντ γκαρντ λόγω του τραυματισμού του Φλιώνη, ο ΑΡΗΣ είχε εξαρχής να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα. Κάτι που φρόντισε ο Σάββας Καμπερίδης να το κάνει ξεκάθαρο(μην τυχόν και κάποιος δεν γνώριζε το πρόβλημα και είχε απαιτήσεις) από το τζάμπολ επιλέγοντας να ξεκινήσει με τον νεαρό Βλάσσιο. Το 0-10 στο ξεκίνημα υπενθύμισε στον νεαρό κόουτς ότι ο ΑΡΗΣ έχει ξαναπαίξει με τον Μποχωρίδη στον άσσο και τον Γκετσεβίτσιους σε πιο δημιουργικό ρόλο. Και ενώ οι περισσότεροι περιμέναμε να δούμε μετά το κακό ξεκίνημα έναν ΑΡΗ να εγκαταλείπει την προσπάθεια και να αφήνεται στις διαθέσεις του Παναθηναϊκού όπως πολλές φορές έχουμε δει στο παρελθόν οι παίκτες μας έβγαλαν αντίδραση και κατάφεραν να επιστρέψουν στο παιχνίδι. Όσο και αν πάλευε ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να "κλειδώσει" από νωρίς τη νίκη. Μποχωρίδης, Μιλόσεβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Φιτζπάτρικ πήραν την ομάδα στις πλάτες του και προσπάθησαν να την σπρώξουν προς την ανατροπή. Ωστόσο η ποιότητα του Παναθηναϊκού αλλά και η κλασσική πράσινη σφυριχτά αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια και ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στις εντυπώσεις. Πήραν χρόνο και οι πιτσιρικάδες λόγω των απουσιών με τον Σιδηροηλία να ξεχωρίζει. Αγωνίστηκε και ο νεοαποκτηθέντας Γεωργάκης γεννώντας ερωτηματικά για το πώς κατέληξε αυτός ο παίκτης στην ομάδα μας…

Πάλεψε ο ΑΡΗΣ όσο μπορούσε απέναντι στα προβλήματα του και τον Παναθηναϊκό κερδίζοντας τις εντυπώσεις… εντυπώσεις που στα επόμενα παιχνίδια θα πρέπει να γίνουν νίκες ώστε να σωθεί η ομάδα. Αηδία για την "πράσινη" διαιτησία αλλά και τον "υπερήφανο" πρωταθλητή που φαίνεται να απολαμβάνει τον εξευτελισμό του ελληνικού μπάσκετ. Συγκινητική η παρουσία του κόσμου σε ένα παιχνίδι χαμένο από τα αποδυτήρια που συνήθως εξελίσσεται σε βασανιστήριο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, συνεχίζουμε!

ΥΓ. Μετά και την φυγή του Μπράουν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την άρση του μπαν αλλά και για όλους τους Αρειανούς παράγοντες που εδώ και πολλά χρόνια "γυροφέρνουν" την ομάδα να κάνουν αυτά που πρέπει για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο. Ναι μεν αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους βγαίνουν μπροστά σε αυτή την δύσκολη στιγμή …αλλά όταν βγαίνεις μπροστά το κάνεις γιατί μπορείς να παλέψεις.

ΥΓ2. Αντάξιος πρωταθλητής του ξεπεσμένου ελληνικού πρωταθλήματος των "δεινοσαύρων" της ΕΟΚ,  των "φυτευτών" του ΕΣΑΚΕ και των γκρι εντολοδόχων με την σφυρίχτρα ο Παναθηναϊκός.

ΥΓ3. Στα π@π@ρια μας και αν δεν έρθει στη συνέντευξη τύπου ο μπαρμπα Πιτίνο…

ΥΓ4. Αν έχεις καλό μάνατζερ μπορείς να πετύχεις πολλά στον αθλητισμό λένε… και αν ο μάνατζερ έχει  καλούς φίλους μπορεί να κάνει το απίστευτο πιστευτό… γιατί οι φίλοι δεν θέλουν να στεναχωρούν ο ένας τον άλλο για να μην χαλάσει το οικογενειακό κλίμα και οι παρέες παλιάς γειτονιάς …που φάγανε τον ΑΡΗ.

Ένα μικρό θαύμα χρειάζεται ο ΑΡΗΣ μας στο αυριανό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό για να φθάσει στη νίκη και όσο και αν μας πληγώνει αυτό, είναι η σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αν υπάρχει όμως μια ελπίδα για τη νίκη αυτή θα μείνει ζωντανή μόνο με το δυναμικό παρών του κόσμου. Πέρα όμως από το αγωνιστικό η οικονομική ένεση που μπορεί να δώσει η παρουσία του κόσμου φαντάζει σαν οξυγόνο στον ασθενή την δεδομένη χρονική στιγμή.

Ελάχιστα είναι αυτά που μπορούμε να πούμε για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι στο αυριανό παιχνίδι. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τον υπό διάλυση Ιωνικό, το να ελπίζεις στη νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό είναι καθαρά ουτοπικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του δεν πρέπει να τα δώσουν όλα για να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες υπάρχουν για τη νίκη. Σίγουρα πρέπει να γίνει μια υπερπροσπάθεια στην άμυνα την ίδια στιγμή που στην επίθεση όντας το ακλόνητο άουτσάιντερ χωρίς ιδιαίτερη πίεση οφείλουν να είναι πιο εύστοχοι. Κάτι που το είχαμε δει και στο ΟΑΚΑ όπου ο ΑΡΗΣ επιθετικά τουλάχιστον είχε πραγματοποιήσει ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια. Αν η κούραση, η χαλαρότητα και η υπεροψία του Παναθηναϊκού μας δώσει την ευκαιρία για τη νίκη εμείς θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για να την αρπάξουμε. Διαφορετικά θα πρέπει όσοι βρεθούμε αύριο στο γήπεδο να είμαστε προετοιμασμένοι για μια από τα ίδια…

Όσο χρειάζεται ο ΑΡΗΣ τη νίκη στα εναπομείναντα παιχνίδια άλλο τόσο χρειάζεται και την οικονομική βοήθεια όλων μας ώστε αυτή η προσπάθεια επιβίωσης να μην μείνει στην μέση. Ναι μας πονάει αυτή η κατάσταση αλλά ο Αυτοκράτορας μας χρειάζεται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

Εντυπωσίασε ο ΑΡΗΣ με τη σημερινή του απόδοση, διαλύοντας τη Λάρισα  και καλύπτοντας την διαφορά του πρώτου αγώνα. Ασταμάτητος ο Ντραγκίσεβιτς, έκανε ότι ήθελε κάτω από το καλάθι της Λάρισας παρασύροντας και τους συμπαίκτες του σε μια εύκολα νίκη! Αισθητά βελτιωμένη η ομάδα μοίρασε με την παρουσία της χαμόγελα και αισιοδοξία για τη δύσκολη συνέχεια.

Με τον Ντραγκίσεβιτς από το ξεκίνημα να παίρνει την ομάδα από το χεράκι και να την οδηγεί προς τη νίκη ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε ασυνήθιστα καλά παίρνοντας από νωρίς διψήφια διαφορά. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που κυνηγάμε στο σκορ σήμερα οι παίκτες μας πήραν ψυχολογία από το καλό ξεκίνημα και πατώντας πάνω σε αυτό μετέτρεψαν το παιχνίδι σε παράσταση για ένα ρόλο. Με τη διαφορά να βρίσκεται σταθερά γύρω στους 25 πόντους το μόνο ζητούμενο ήταν να υπερκαλύψουμε το -14 του πρώτου αγώνα μέχρι  το τέλος. Κάτι που τελικά έγινε σχετικά εύκολα παρόλο που στα τελευταία 5' η ομάδα έχασε τη συγκέντρωση της. Πέρα από τον Ντραγκίσεβιτς που ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, ο Μπράουν μετά το νωθρό ξεκίνημα του πήρες μπρος και ήταν απολαυστικός μέχρι το τέλος! Έδωσε λύσεις ο Μόρις που αν ήταν λίγο προσεκτικός θα μπορούσε να είχε ακόμη πιο καταλυτική παρουσία στο παιχνίδι. Επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις ύστερα από καιρό και ο Γκετσεβίτσιους με 13 πόντους και 4 ασίστ! Σημαντικές οι βοήθειες και από τους υπόλοιπους που με τη διάθεση και πάθος που έδειξαν δεν άφησαν ούτε για μια στιγμή στους παίκτες της Λάρισας να πιστέψουν ότι μπορούν να αντιδράσουν.

Η καλύτερη ίσως εμφάνιση του φετινού ΑΡΗ που είχε πολυφωνία στην επίθεση αλλά και την διάθεση να παίξει άμυνα για 40'.  Δίδαξε μπάσκετ ο Ντραγκίσεβιτς στην επίθεση με της ψηλούς της Λάρισας να μοιάζουν ανήμποροι να τον σταματήσουν. Χαμόγελα αισιοδοξίας στο Παλέ υστέρα καιρό με την ομάδα να αρχίσει να πείθει και πάνω στο παρκέ ότι μπορεί να τα καταφέρει! Και όταν μάλιστα έχει αυτόν τον μαγικό κόσμο στο πλευρό του που πάντα στα δύσκολα είναι εκεί, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα! Συνεχίζουμε ακόμη πιο δυνατά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Και κάπου εκεί που ακούς για την ανεβασμένη και αλλαγμένη Λάρισα που έκανε την "έκπληξη" σε Πάτρα και Λαύριο έρχεται η στιγμή που την "θαυμάζεις" πάνω στο παρκέ και συνειδητοποιείς πόσο "συναρπαστικός" είναι ο κόσμος της Basket League…

ΥΓ2. Πραγματικά αυτό το κώλυμα πολλών με τον Παπαντωνίου και κάθε παικτάκι που παίζει παθιασμένα δεν μπορώ να το καταλάβω... Για αυτό μάλλον όλα τα καλά άλλα "άμπαλα" παιδιά κολλάνε ένσημα στον χιλιοταλαιπωρημένο μπασκετικό ΑΡΗ...

ΥΓ3. Το είπαμε... μέγας δάσκαλος ο Αγγέλου που δεν ξεκίνησε με την καλύτερη δυνατή πεντάδα του όπως και ο μαθητής Σάββας! Ευτυχώς την ανοησία την πλήρωσε ο τρέλαρχος που επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά το πόσο γκουρού της προπονητικής είναι...

Το πρώτο από τα 3 must win παιχνίδια κατάφερε και κέρδισε ο ΑΡΗΣ μας αξιοποιώντας στο έπακρο την δύναμη της έδρας του! Ο Ηρακλής αν και μας αιφνιδίασε με την ευστοχία του στα τρίποντα στο Α ημίχρονο, στην συνέχεια η θέληση των παικτών μας υπερίσχυσε και η νίκη έστω και λίγο αγχωτικά βάφτηκε κίτρινη. Καθοριστικός ο Μπράουν που άλλαξε το μομέντουμ του αγώνα και απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν πρέπει να βγαίνει από το παρκέ εκτός και αν το ζητήσει ο ίδιος!

Με εκνευριστική ευστοχία έξω από τα 6.75 ξεκίνησε ο Ηρακλής με όλους όσους παρακολουθούσαν το παιχνίδι να απορούν με την ρέντα των αντιπάλων όταν παίζουν απέναντι μας. Το 5-18 έδειξε από νωρίς ότι η ομάδα αν δεν άλλαζε δραστικά την εικόνα της δεν θα απέφευγε το μοιραίο. Ευτυχώς αυτή τη φορά το αντιλήφθηκε εγκαίρως ο Καμπερίδης και με 2 σημαντικές κινήσεις κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση. Η αρχή της αντεπίθεσης έγινε με την είσοδο του Μπράουν που για κάποιον λόγο δεν ξεκινάει βασικός… Ο βραχύσωμος Αμερικανός κατάφερε να δώσει ταχύτητα στην ομάδα αλλά και πόντους στην επίθεση συμπαρασύροντας και του συμπαίκτες του. Η καθοριστική όμως κίνηση ήταν η αλλαγή στην αμυντική προσέγγιση του αγώνα με ένα πρέσινγκ με παγίδες στα 3/4 του γηπέδου. Άμυνα που προβλημάτισε πολύ την ομάδα του Ηρακλή και την οδήγησε στο να χάσει τη συγκέντρωση. Με τον Μπράουν να συνεχίζει να σκοράρει, τον Μποχωρίδη να αφυπνίζεται και τους Ντραγκίσεβιτς και Μόρις να δίνουν πολύτιμες βοήθειες καταφέραμε να ροκανίσουμε τη διαφορά, να προσπεράσουμε και να φθάσουμε στο φινάλε του αγώνα με ένα μαξιλαράκι ασφαλείας. Στο τέλος αν και οι παίκτες μας έκαναν τα εύκολα δύσκολα τελικά απέφυγαν την αυτοκτονία και πήραν τη νίκη. Παρά τη νίκη η ομάδα δεν πείθει. Ναι μεν σήμερα είδαμε μια μεγαλύτερη προσπάθεια στην άμυνα αλλά η συνολική εικόνα δεν ήταν καλή. Ανεξαρτήτως του αν θα ενισχυθούμε ή όχι θα πρέπει ο Καμπερίδης να κάτσει να δουλέψει με τους παίκτες του και να αλλάξουν ριζικά κάποια πράγματα στην ομάδα. Δεν γίνεται να παίζουμε άμυνα επιλεκτικά, δεν γίνεται στην επίθεση να μην υπάρχει πλάνο, δεν γίνεται ο Φιτζπάτρικ να μην έχει ρόλο στην ομάδα, δεν γίνεται ο Μπράουν να είναι η αλλαγή του Μόρις και πάντα η ομάδα να ξεκινάει τα παιχνίδια κυνηγώντας το σκορ με ψυχολογικό μειονέκτημα.

Παιχνίδι χωρίς γυρισμό ήταν το σημερινό και ευτυχώς η ομάδα αν και δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο κατάφερε και πήρε τη νίκη. Μια νίκη πολύτιμη που όμως αν δεν αλλάξουμε ριζικά την εικόνα μας πιθανόν να μην έχει και αντίκρισμα. Απαραίτητη η ενίσχυση αλλά και το ξεκαθάρισμα των ρόλων στο υπάρχον ρόστερ. Συνεχίζουμε και παλεύουμε μέχρι το τέλος γιατί μπάσκετ χωρίς ΑΡΗ δεν υπάρχει!

ΥΓ. Καραμέλα έχει καταντήσει αυτό με τον κόσμο που τάχα… δεν στηρίζει την ομάδα. Με τον ΑΡΗ σκιά  της ένδοξης ιστορίας του να ξεφτιλίζεται σε ένα απαξιωμένο και αστείο πρωτάθλημα που διεξάγεται μεταξύ συγγενών και φίλων αυτοί οι 4000 με 4500 φίλοι της ομάδος είναι ήρωες και όαση για το Ελληνικό μπάσκετ.

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παλέ όπως τονίζει ο σύνδεσμος… όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην παναρειανή συστράτευση για την σωτηρία του Αυτοκράτορα. Σε ένα φλογισμένο Παλέ όπου η ομάδα μας με τη στήριξη του κόσμου θα πρέπει να  κερδίσει τον Ηρακλή και να κάνει το πρώτο και πιο αποφασιστικό βήμα για τη σωτηρία του.  Η διοίκηση πρωτοδικείου  είναι κοντά στην άρση των μπαν και στην ενίσχυση της ομάδος κάτι που δείχνει ότι υπάρχει πίστη ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί και πρέπει να το γυρίσει!

Οι 3 νίκες στα επόμενα 3 παιχνίδια είναι μονόδρομος  για να έχουμε ελπίδες με το πρώτο παιχνίδι να φαίνεται και το πιο δύσκολο. Ο Ηρακλής αν και αρκετά ασταθής στην απόδοση του είναι σε καλύτερη κατάσταση από την ομάδα, συν ότι το γρήγορο αγωνιστικό του στυλ δεν μας ταιριάζει… Κάτι που θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του ο Σάββας Καμπερίδης και μαζί με τους παίκτες του να ψάξουν τους τρόπους ώστε στην άμυνα να παρουσιαστούμε καλύτεροι. Εκεί πονάει η ομάδα, εκεί πρέπει να βρει τις λύσεις ο Καμπερίδης, σε αυτό το κομμάτι οι παίκτες θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω. Αν δεν παίξεις άμυνα όσους συνδυασμούς και σπουδαία καλάθια και αν βγάλεις στην επίθεση δεν θα έχει αντίκρισμα.  Το είδαμε σε πολλά παιχνίδια φέτος, το είδαμε και κόντρα στον συμπολίτη όπου στην επίθεση ήμασταν καλοί αλλά στην άμυνα τραγικοί.  Θα παίξουν πιο σκληρά όλοι στην άμυνα; θα θυσιαστούν κάποιοι παίκτες με τα φάουλ που θα κάνουν στα ατού του αντιπάλου; Θα γίνουν πιο έξυπνες παγίδες;  άγνωστος ο τρόπος αλλά η ουσία είναι ότι δεν θα πρέπει να ξαναδούμε τον ΑΡΗ να ελπίζει ότι απλά ο αντίπαλος δεν θα βάλει τα σουτ…  Ώρα να βγει μπροστά ο Μποχωρίδης, ώρα να δούμε τον Γκετσεβίτσιους να παίρνει περισσότερα σουτ, ώρα να αφήσει ο Καμπερίδης τον Μπράουν να κάνει το παιχνίδι του. 

Ο  ξεσηκωμός του κόσμου ενόψει του αγώνα με τον Ηρακλή αλλά και  οι κινήσεις που γίνονται για την ενίσχυση  της ομάδος οδηγούν στον δρόμο της επιβίωσης! Μια επιβίωση που επιβάλλει το 3 στα 3 στα επόμενα παιχνίδια αρχίζοντας από το παιχνίδι του Σαββάτου. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να μείνει όρθιος και χωρίς λιγοψυχίες να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

ΥΓ. Είτε τα γράφει ο κάθε Παπαδογιάννης (http://www.gazzetta.gr/basketball/basket-league/article/1432081/matomeno-mas-tsirko) είτε όχι δεν αλλάζει κάτι και αυτό φάνηκε στην περίπτωση του Ολυμπιακού όπου κανείς δεν συγκινήθηκε. Ίσα ίσα κάποιες ομαδούλες φαίνεται να απολαμβάνουν  την προσπάθεια τους να μπουν στα πλέιοφς ή στην τετράδα της Basket League.  Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα…

ΥΓ2. Αδύναμος κρίκος ο Μόρις από την αρχή της χρονιάς.

Επιστροφή στις νίκες για την αγαπημένη μας ομάδα απέναντι στο Λαύριο που αποδείχθηκε μόνο λόγια του αέρα ανάλογα του προέδρου του. Βελτιωμένη η ομάδα έβγαλε πάθος, βρήκε λύσεις στην επίθεση και όλα αυτά χάρη στο ροτέισον του Καμπερίδη που δείχνει να διαχειρίζεται το ρόστερ καλύτερα από τον προκάτοχο του. Άλλη μια εντυπωσιακή παρουσία του κόσμου του ΑΡΗ την ίδια στιγμή που στα υπόλοιπα γήπεδα παίζουν μεταξύ συγγενών και φίλων.

Αιφνιδιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από την αποτελεσματικότητα των παικτών του Λαυρίου που ήρθαν από τον πάγκο και αν και έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι δεν κατάφερε να περιορίζει τον αντίπαλο. Το ισορροπημένο πρώτο δεκάλεπτο έδειξε ξεκάθαρα ότι στην άμυνα πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο και αυτό ακριβώς ξεκίνησαν να κάνουν οι παίκτες μας. Ανεβάζοντας την πίεση και συνεχίζοντας να βρίσκουμε πόντους χάρη στην καλή κυκλοφορίας της μπάλας η ομάδα μας άρχιζε να επιβάλλει τον ρυθμό της και να ψάχνει την ευκαιρία να ξεφύγει στο σκορ. Κάτι που το κατάφερε στο 3ο δεκάλεπτο με συνεχόμενες καλές άμυνες και καθαρό μυαλό στην επίθεση. Οι +24 πόντοι που έφθασε η διαφορά ήταν αρκετό για να πάρουμε τη νίκη παρά τα νεκρά διαστήματα στην τελευταία περίοδο. Συνολικά η ομάδα φάνηκε περισσότερο συγκεντρωμένη από άλλες φορές, οι παίκτες έδειξαν διάθεση να παίξουν άμυνα και στην επίθεση φαίνεται σιγά σιγά οι παίκτες να βρίσκουν τους ρόλους τους. Από τον Μποχωρίδη που ήταν ο κορυφαίος μαζί με τον Ντραγκίσεβιτς μέχρι τους Μπράουν και Μόρις που ήταν πιο ουσιαστικοί στο παιχνίδι τους σε σχέση με τα προηγούμενα. Η ομάδα με τον Καμπερίδη στον πάγκο βρίσκει σιγά σιγά τα πατήματα και βελτιώνετε. Ωστόσο θα πρέπει οι παίκτες να εντείνουν ακόμη περισσότερο την προσπάθεια και κυρίως στην άμυνα να δείχνουν τον ίδιο ζήλο που έδειξαν μετά το πρώτο δεκάλεπτο.

Χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα ο ΑΡΗΣ μας έκανε το καθήκον του σε έναν από τους πολλούς "τελικούς" που έχει φέτος. Ο αέρας αλλαγής αρχίζει και αποτυπώνεται και πάνω στο παρκέ με τον Σάββα Καμπερίδη να διαχειρίζεται ως τώρα εξαιρετικά το ρόστερ. Απίστευτη ώθηση από τον κόσμο που είναι μπροστάρης στην προσπάθεια επιβίωσης του Αυτοκράτορα! Συνεχίζουμε δυνατά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Παράβαση από των παικτών του Λαυρίου στο τζάμπολ χωρίς να κυλήσει ο χρόνος και οι άσχετοι με τα γκρι δίνουν την μπάλα με 14''(?!?!?) στον ΑΡΗ. Και κομπλεξικοί και άσχετοι!

Φαβορί για τον υποβιβασμό είναι πλέον και επισήμως ο ΑΡΗΣ μας μετά την οδυνηρή εντός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο. Σε ένα παιχνίδι που παρά την προκλητικά εχθρική διαιτησία το είχε στα χέρια του και τελικά κατάφερε να το χάσει. Ανύπαρκτη η ομάδα σε όλα τα επίπεδα, έχει αφεθεί στην τύχη της και στις ορέξεις της ΕΟΚ, της ΚΕΔ και των γκρι εντολοδόχων που και σήμερα βοήθησαν ώστε να έρθει η ήττα.

Νωθρά μπήκαν από το ξεκίνημα οι παίκτες μας χωρίς την παραμικρή διάθεση να παίξουν άμυνα και να δώσουν το κάτι παραπάνω στις μάχες γύρω από το καλάθι. Οι παίκτες του Πανιώνιου ανενόχλητοι σκόραραν ενώ όταν δεν μπορούσαν να το κάνουν είχαν τους 3 διαιτητές να τους στέλνουν στην γραμμή των βολών με ευκολία. Στο πρώτο ημίχρονο όμως η ευστοχία μας έξω από το 6.75 ισορρόπησε την κατάσταση αλλά όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στον πόντο. Άλλωστε η διάθεση των διαιτητών φάνηκε από το ξεκίνημα όπου ήρθαν "διαβασμένοι" και προστάτεψαν τον Σάμιουελς ώστε να μην μπλέξει με φάουλ παρόλο που υπέπεσε πολλές φορές στην παράβαση.  Με δύο μέτρα και δύο σταθμά σφύριζαν οι διαιτητές κάτι που επέτρεπε στον Πανιώνιο να παίζει πιο άνετα αλλά και στους δικούς πρόσφερε εκνευρισμό μιας και κάτω από το καλάθι ιδιαίτερα πάνω στον Ντραγκίσεβιτς δεν σφύριζαν με τίποτα φάουλ. Και με τον φόβο της ήττας να βαραίνει τα πόδια των παικτών στο Β ημίχρονο πέρα από κάποια ξεσπάσματα και μια παραπάνω προσπάθεια στην άμυνα είδαμε τον ΑΡΗ να κολλάει στην επίθεση. Όπως ακριβώς κόλλησε και ο Μαρκόπουλος όπου σήμερα έκανε ένα πολύ κακό κοουτσάρισμα. Ναι μεν έχει τις δικαιολογίες του μιας και με τον ερχομό των 2 ξένων την τελευταία στιγμή(και όχι στην διακοπή του πρωταθλήματος όπως επέβαλε η λογική) και την επιστροφή του Μποχωρίδη ξαφνικά έχει να μοντάρει εκ νέου την ομάδα αλλά σήμερα έχασε εντελώς τον έλεγχο του παιχνιδιού. Ξεχάστηκαν οι Μιλόσεβιτς και ο Φιτζπάτρικ στον πάγκο σε μια ημέρα που έδειχναν να πατάνε καλά, δόθηκε παραπάνω χρόνος από όσο θα έπρεπε στον Φλιώνη στο φινάλε και δεν κατάφερε να πείσει τους παίκτες του να βγάλουν ένα σύστημα στο τέλος ή να δώσουν την μπάλα στον Μποχωρίδη που είχε αφυπνιστεί στο τέλος. Ενώ τεράστια πληγή αποτελεί και η αδυναμία του κόουτς να μπολιάσει τον Γκετσεβίτσιους μαζί με τον Μποχωρίδη και τους υπόλοιπους παίκτες. Ο Λιθουανός που στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν από τους κορυφαίους ξαφνικά έχει γίνει σκιά του εαυτού και τριγυρνάει χωρίς ρόλο ανούσια πάνω στο παρκέ. Πολλά τα λάθη που πρέπει στη συνέχεια πάση θυσία να διορθωθούν.

Μέσα σε ένα Παλέ που κόχλαζε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ κατάφερε για ακόμη μια φορά να απογοητεύσει. Δύσκολα τα πράγματα για την ομάδα αλλά οφείλουν οι παίκτες και ο κόουτς να σκύψουν πάνω από τις αδυναμίες τους και να δείξουν ένα καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια. Επιβάλλεται η συσπείρωση όλων γύρω από τον μπασκετικό ΑΡΗ μιας και μετά το σημερινό έχει γίνει ξεκάθαρο ότι η ΕΟΚ και η ΚΕΔ είναι αποφασισμένες να αρπάξουν την ευκαιρία που τους δίνουμε απλόχερα. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ!

ΥΓ. Μια τέτοια διαιτησία να δω και εγώ εκτός έδρας υπέρ του ΑΡΗ…

ΥΓ2. Ντροπή σου Δημήτρη Γουλιέλμε… ντροπή σου…

Μεγαλειώδη επιστροφή έκανε ο Λευτέρης Μποχωρίδης μετά τον τραυματισμό οδηγώντας την ομάδα στη νίκη μετά από 7 συνεχόμενες ήττες! Ο αρχηγός της ομάδος έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο συμπαρασύροντας και τους συμπαίκτες του παρουσιάζοντας τον καλύτερο φετινό ΑΡΗ. Τρομερός παλμός και από την κερκίδα που δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να σπρώχνει την ομάδα στη νίκη!

Σαν θηρίο στο κλουβί που μόλις απελευθερώθηκε έμοιαζε ο Μποχωρίδης από το πρώτο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης. Αρχηγός με όλη τη σημασία της λέξεως έδειξε από την αρχή ότι δεν θα επέτρεπε ο ΑΡΗΣ να χάσει. 27 πόντοι με εξαιρετικά ποσοστά, 5 ριμπάουντ, 4 ασιστ και 1 κλέψιμο ήταν τα σημερινά επιτεύγματα του διώχνοντας τον φόβο της 8ης συνεχόμενης ήττας από τους συμπαίκτες του και αναγκάζοντας τους να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ντραγκίσεβιτς που αν και επιθετικά δεν ήταν καλός στην άμυνα ξεπέρασε τον εαυτό του όπως και ο Μιλόσεβτις που μάζεψε 11 ριμπάουντ. Πολύτιμες βοήθειες έδωσε και ο Μόρις που απέφυγε όμως να πάρει πολλές προσπάθειες όπως και ο Γκετσεβίτσιους κυρίως στο διάστημα που ο Μποχωρίδης καθόταν στον πάγκο. Θετικοί και οι υπόλοιποι που έδωσαν το κάτι παραπάνω σε άμυνα και ριμπάουντ που ήταν και οι σημαντικότεροι λόγοι πέρα του Μποχωρίδη που φθάσαμε στην πολυπόθητη νίκη. Λίγα πράγματα από τον Φιτζπάτρικ όπως ήταν λογικό αλλά φάνηκε ότι και μόνο οι ανάσες που έδωσε στους άλλους 2 ψηλούς ήταν υπερπολυτίμες. Εξαίρεση στην πολύ καλή παρουσία που είχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα ήταν ο Τάλτον που για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε λίγος. Μακάρι αυτή τη φορά να ήταν όντως το τελευταίο του παιχνίδι γιατί με έναν φυσιολογικό πόιντ γκαρντ που μπορεί να τρέξει την ομάδα όταν χρειάζεται, να πάρει κάποια πρωτοβουλία στην επίθεση αλλά και να παίξει στοιχειώδη άμυνα θα είμαστε πολύ καλύτεροι.

Συγκίνησε με την παρουσία του ο Λευτέρης Μποχωρίδης που έκανε πάνω στο παρκέ κατάθεση ψυχής  οδηγώντας την ομάδα στη νίκη! Νίκη ελπίδας και χαμόγελα ύστερα από καιρό στο Παλέ με τον κόσμο να δείχνει αποφασισμένο να μην αφήσει το μπάσκετ στην τύχη του. Η σημερινή νίκη σε συνδυασμό με την απουσία του Γουλιέλμου αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πρέπει να αποτελέσει αφετηρία αλλαγών. Αλλαγών στο ρόστερ ώστε να παρουσιαστούμε ακόμη πιο δυνατοί στη συνέχεια αλλά και διοικητικών αλλαγών ώστε ο Αυτοκράτορας να αλλάξει οριστικά σελίδα μακριά από ουρανοκατέβατους σωτήρες!

ΥΓ. Για την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας και την επικίνδυνη δράση της τα λόγια είναι περιττά… Σας ξέρουμε…