Μπορεί η ομάδα μας να ηττήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Παναθηναϊκό και τους 3 διαιτητές που στο πρώτο ημίχρονο στήριξαν τον αντίπαλο μας που ζοριζόταν… αλλά ο «αχάμπαρος» κόσμος του ΑΡΗ και το ζεστό χειροκρότημα που πρόσφεραν απλόχερα στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του με τη λήξη του αγώνα έκλεψαν την παράσταση. Σε ένα παιχνίδι πραγματική γιορτή που ούτε η εύκολη επικράτηση του Παναθηναϊκού και οι προκλητικοί διαιτητές ήταν ικανοί να χαλάσουν.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ
Δεν μας απογοήτευσαν οι 3 διαιτητές, επιβεβαιώνοντας με το «καλημέρα» ότι στην ατζέντα των πράσινων και των κόκκινων ήταν το “sweep” και αυτοί ήταν εκεί για να το διασφαλίσουν. Κατάφεραν από νωρίς να μοιράσουν εκνευρισμό και να περιορίσουν τον ενθουσιασμό των παικτών μας. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά και αποφασισμένα ώστε να δώσει χαρά στον κόσμο και αυτό το έδειχναν οι παίκτες μας σε κάθε τους κίνηση. Το ελαφρύ προβάδισμα στα πρώτα 15’ μπορεί να μην έλεγε πολλά αλλά τα «νευράκια» των παικτών του Παναθηναϊκού και του Άταμαν που πίεζαν τους διαιτητές για να ανεβάσουν απόδοση έδειχνε ότι οι αντίπαλοι μας μάλλον δεν περίμεναν την αντίσταση μας.
Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
Σε αντίθεση με το καλό του επιθετικό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα μας με το που πάτησε το παρκέ στο Β ημίχρονο άρχισε να «τρομοκρατεί» τα στεφάνια με την αστοχία του. Το 14% στα μακρινά σουτ δεν άφηνε περιθώρια για πολλά, μιας και αργά ή γρήγορα ο Παναθηναϊκός θα άρχισε να βρίσκει τον στόχο και θα ξέφευγε όπως και έκανε. Όταν μάλιστα σου λείπουν και 2 από τα βασικά γρανάζια της άμυνας όπως είναι ο Χάρελ και ο Σανόγκο, πόσο να αντέξεις να κρατάς χαμηλά με την άμυνα τον «επτασφύριχτο»; Ωστόσο οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις και αυτό ήταν κάτι που το αναγνώρισε ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε λεπτομερώς για το ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από ότι βλέπουμε σχεδόν όλη την χρονιά. Μόνο ο Σόουζα ίσως να ξεχωρίζει σε σχέση με ότι πρόσφερε κατά την διάρκεια της σεζόν. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές, οι ίδιοι που θέλουν αλλά δεν μπορούν, οι ίδιοι εξαφανισμένοι. Όπως και να έχει όμως, όλοι πάλεψαν και αυτό είναι που μετράει σε ένα παιχνίδι όπως το σημερινό.
ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
Μόνο αν είσαι Αρειανός μπορείς να καταλάβεις αυτήν την αγάπη και το δέσιμο με την ομάδα είτε μιλάμε για το μπάσκετ είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Απλά στο μπάσκετ η σχέση της ομάδας με τον κόσμο δεν είναι τόσο μονόπλευρη και για αυτό οι έντονες εκδηλώσεις αγάπης με κάθε ευκαιρία και το «συγχωροχάρτι» στις στραβές δίνονται πιο εύκολα εκεί. Και αυτό σήμερα που ζήσαμε στο Παλέ ήταν άλλη μια επιβεβαίωση. Αυτή η ζεστή οικογένεια του ΑΡΗ αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή μέχρι και το τελευταίο σημερινό παιχνίδι στο Παλέ τον Καστρίτη, το υπόλοιπο τεχνικό τιμ και τους παίκτες αναγνωρίζοντας την τίμια προσπάθεια που έκαναν φέτος. Μια προσπάθεια που μπορεί στο ταμείο στο φινάλε της χρονιάς να μην εξιτάρει κανένα Αρειανό αλλά η εικόνα πάνω στο παρκέ σε πολλά παιχνίδια φέτος μας έκανε να ξεχειλίσουμε από υπερηφάνεια. Μας έκανε να θυμηθούμε συναισθήματα που κάπου στο βάθος τα είχαμε στριμώξει και αυτό είναι αρκετό ώστε να μπει ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στη φετινή σεζόν. Μπράβο ρε μάγκες, άντε με το καλό και το διπλό στο Περιστέρι!
ΥΓ. Κούρασαν και σήμερα οι διαιτητές με τα σφυρίγματα τους… ευτυχώς τόσο ο κόσμος όπως και όλη η ομάδα μας ήταν σε ένα χαλαρό mood, προετοιμασμένοι άπαντες για τις προκλήσεις, και οι αντιδράσεις όλων που βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα είχαν το χαβαλέ τους. Όπως και του Άταμαν που του ευχόμαστε ολόψυχα να βρει ανάλογες διαιτησίες στους τελικούς αλλά με κόκκινη χροιά.
ΥΓ2. Κάτι πρέπει να παίζει με τα instant replay… μάλλον κάποιο μοντάζ γίνεται πριν το δουν οι διαιτητές. Δεν εξηγείται αλλιώς. Τζάμπα τα κράζουμε τα παιδιά.
ΥΓ3. Ας παραδειγματιστούμε όλοι από όσους βρέθηκαν στο γήπεδο σήμερα σε ένα παιχνίδι υπό ιδιαίτερες συνθήκες με τη νίκη εξαρχής να μοιάζει σχεδόν αδύνατη. Με την κερκίδα δυναμική από την αρχή μέχρι το τέλος, το ένα σύνθημα να δίνει πάσα στο άλλο και στο τέλος ένας τεράστιος ενθουσιασμός και ένα μοναδικό συναίσθημα γεμάτο ΑΡΗ! Μπορεί η αποτυχία στο ποδόσφαιρο να μας πλήγωσε όλους αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του. Αυτά που έχει περάσει ο Αρειανός οι άλλοι «μεγάλοι» δεν θα τα άντεχαν ούτε για μια ημέρα. Ναι χάθηκε μια μάχη, αλλά όσο είμαστε όρθιοι ο πόλεμος συνεχίζεται! Μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!
Ούτε την ισοπαλία δεν κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι όπου άξιζε τη νίκη. Κόντρα σε έναν αντίπαλο όπου καιγόταν για τη νίκη και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τον μεγάλο τελικό, η ομάδα έπαιξε επιθετικά, δημιούργησε μπόλικες καλές φάσεις κυνηγώντας με μανία το γκολ αλλά 2 κακές στιγμές του Μπράμπετς διαμόρφωσαν αυτό το 0-2. Απογοήτευση για τον τρόπο που ήρθε αυτή η ήττα από την άλλη όμως υπάρχει ικανοποίηση για την απόδοση της ομάδας που με λίγη αποτελεσματικότητα(ή τύχη) παραπάνω θα μπορούσε να είχε κερδίσει σε ένα βαθμολογικά αδιάφορο παιχνίδι.
ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ
Παθητικό με αντεπιθέσεις τον περιμέναμε τον ΑΡΗ ως συνήθως σε αυτά παιχνίδια αλλά ο Μάντζιος μάλλον ήθελε να μπερδέψει τον αντίπαλο του. Λίγοι θα περίμεναν ότι ο ΑΡΗΣ θα αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο τον Παναθηναϊκό και πιθανόν αυτό να ήταν και το στοιχείο που άλλαξε εξαρχής τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Η ομάδα με Γκαρθία και Νταρίντα στο κέντρο είχε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και μαζί με τον δραστήριο Μορόν τραβούσαν μπροστά και τους υπόλοιπους που σε κάθε ευκαιρία ανέβαιναν ψηλά. Ενώ στην άμυνα οι Φαμπιάνο και Μπράμπετς έμοιαζαν απροσπέλαστοι παρά τις δυνατές «μπούκες» του Ιωαννίδη προς την περιοχή μας. Οι ευκαιρίες και τα σουτ δεν κατέληγαν σε γκολ και αυτό ήταν το μόνο ανησυχητικό αν και υπήρχε η πίστη ότι τελικά θα βρούμε δίχτυα.
Ο ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ ΞΕΛΑΣΠΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ
Και ενώ το γήπεδο έμοιαζε ανηφορικό για τον Παναθηναϊκό ήρθε η τραγική λάθος πάσα του Μπράμπετς στο 59΄ για να τον βάλει μπροστά στο σκορ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης. Στη συνέχεια οι παίκτες μας προσπάθησαν να το φέρουν στα ίσα αλλά λίγο ο Ντρακόφσκι με τις καλές τοποθετήσεις του, λίγο η τύχη και η ισοφάριση δεν ήρθε ποτέ. Μάλιστα στις καθυστερήσεις ήρθε και το 2ο δώρο από τον Μπράμπετς όπου μετά από δύσκολη απόκρουση του Κουέστα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μας ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια ημέρα που σίγουρα ο Τσέχος θα θέλει να ξεχάσει. Και μαζί και όλοι εμείς.
ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟ ΓΚΟΛ
Ο ΑΡΗΣ είχε φέρει το παιχνίδι σχεδόν εκεί που ήθελε. Ο Παναθηναϊκός από «φαβορί» είχε μετατραπεί σε «αουτσάιντερ» και το μόνο που έλειπε ήταν το γκολ που θα επιβεβαίωνε την ανωτερότητα μας. Ένα γκολ που δεν ήρθε σε αντίθεση με 2 ατομικά λάθη που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ. Ένα σκορ καθόλου αντιπροσωπευτικό της εικόνας των 2 ομάδων. Πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το τέχνασμα του Μάντζιου να αιφνιδιάσει επιτρέποντας στην ομάδα να παίξει πιο ανοιχτά. Έλειψε η συγκέντρωση στην τελική φάση όπως έλειψε και η τύχη. 2 είναι όμως τα στοιχεία που θα πρέπει να κρατήσουμε από το παιχνίδι. Ένα ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να παίξει στα ίσια(και όχι με κλεφτοπόλεμο) τον Παναθηναϊκό. Δύο ότι θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός ενόψει τελικού. Τίποτα άλλο. Αδιάφορο παιχνίδι, παίξαμε καλά, αξίζαμε τη νίκη …χάσαμε, συνεχίζουμε.
ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣ
Το πόσο μπορείς να διαχωρίσεις την εμφάνιση της ομάδας από το τελικό αποτέλεσμα είναι μεγάλη κουβέντα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε τη νίκη και το απέδειξε με τον τρόπο που αγωνίσθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος. Άξιζε τη νίκη, τελικά όμως δεν πήραμε ούτε το Χ. Καλή η προσπάθεια σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου δεν υπήρχε άλλο κίνητρο πέρα από την αξιοπρέπεια μας. Στον τελικό όμως η προσπάθεια από μόνη της αν δεν έρθει η νίκη δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. Άλλο όμως παιχνίδι ο τελικός και άλλο το σημερινό.
Την ήττα από τον Παναθηναϊκό γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο κατάμεστο Παλέ σε ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες του Καστρίτη τα έδωσαν όλα για ακόμη φορά αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Δεν αντέξανε στο ρυθμό του Παναθηναϊκού που στο Β ημίχρονο ανέβασε απόδοση, δεν αντέξανε και στα σφυρίγματα των διαιτητών που μετά την από την ανάπαυλα του ημιχρόνου έβγαζαν πράσινες φωτιές… Χειροκροτήθηκε στο φινάλε η ομάδα για την προσπάθεια σε ένα ακόμη μοναδικό πάρτι που στήθηκε στο Nick Galis Hall.
ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ
Αν κάτι έχει διαφορετικό ο ΑΡΗΣ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι μπαίνει πολύ πιο δυνατά στα παιχνίδια. Ακόμη και όταν η επίθεση αργεί να πάρει μπρος, στην άμυνα όλοι παίκτες σκυλιάζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο. Έτσι και σήμερα απέναντι στον δυνατό Παναθηναϊκό του έδειξαν από την αρχή ότι σήμερα τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Μπορεί να βρήκε εύκολους πόντους με τον Αντετοκούμπο κάτω από το καλάθι αλλά γρήγορα η άμυνα μας προσαρμόστηκε. Και από την στιγμή που βρήκε τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι το παιχνίδι πήρε ακριβώς την μορφή του ντέρμπι που περιμέναμε με τις 2 ομάδες να έχουν εναλλάξ το προβάδισμα.
ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ ΑΡΗΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ
Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν το καλύτερο μας. Όχι μόνο δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να ξεφύγει αλλά κατάφερε με την ολοκλήρωση του να πάρει και κεφάλι στο σκορ. Το εντυπωσιακό buzzer beater κάρφωμα του Μπάξτον με την λήξη του ημιχρόνου ήταν το κερασάκι της μεγάλης προσπάθειας στα πρώτα 20’. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι προς έκπληξη όλων μας σε αυτά τα 2 δεκάλεπτα τα σφυρίγματα των διαιτητών είχαν μια ισορροπία, αντιμετωπίζοντας τις 2 ομάδες ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
ΠΗΡΑΝ ΜΠΡΟΣ ΤΑ «ΓΚΡΙ ΟΠΛΑ» ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ
Ότι ελπίδες και αν μας επέτρεψαν στα πρώτα 20’ οι διαιτητές να έχουμε για μια δίκαια αναμέτρηση μέχρι το τέλος, με το που μπήκανε από τα αποδυτήρια για το 2ο ημίχρονο τις έκαναν κομματάκια με συνοπτικές διαδικασίες. Τα φάουλ με το παραμικρό σε κάθε προσπάθεια του Παναθηναϊκού προς το καλάθι και ένα συνεχόμενο μπόνους βολών άλλαξαν σημαντικά τα δεδομένα του αγώνα. Μέχρι ο Παναθηναϊκός να «χτίσει» μια διαφορά ήταν σχεδόν αδύνατον να τους μαρκάρουμε μιας και κάθε επαφή χρεωνόταν με φάουλ και οδηγούσε στις βολές. Όσο για τα σφυρίγματα υπέρ μας… έπρεπε να φθάσει η διαφορά στο +13 2’30’’ πριν το τέλος και να νιώσουν ασφάλεια ότι μπορούν πλέον να το κάνουν ελεύθερα. Χωρίς το άγχος της ήττας για τους αγαπημένους τους πράσινους.
ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΌΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Έχει αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα η ομάδα και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και σήμερα κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο. Η γρήγορη προσαρμογή της άμυνας στα κενά κάτω από το καλάθι αλλά και η ένταση με την οποία έπαιξαν σχεδόν όλοι σήμερα αποτελεί «σταθερά» του φετινού ΑΡΗ. Από εκεί και πέρα όλοι προσπάθησαν αν και ο Μποχωρίδης με τον Σόουζα ήταν σε πολύ κακή ημέρα. Όπως ίσως και ο Χάρελ που εξακολουθεί να είναι φοβικός στις επιθετικές επιλογές του. Ο Κατσίβελης μοιάζει να έχει βρει ρυθμό την ίδια στιγμή που ο Τολιόπουλος επέστρεψε δυναμικά στο σκοράρισμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό σε αυτή την χρονική περίοδο που ακόμη ψαχνόμαστε. Όπως ψάχνεται και ο Γκάλινατ που δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Βελτιωμένος ο Κάρ ως έναν βαθμό αλλά σίγουρα ο Καστρίτης όπως και όλοι μας περιμένουμε πολλά περισσότερα από αυτόν τον παίκτη. Συνολικά πάντως η ομάδα δείχνει ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Και αν με την επιστροφή του Μπλούμπεργκ αποκτήσουμε και μια λύση ουσίας παραπάνω τότε ίσως να μπορούμε να κερδίζουμε και παιχνίδια σαν το σημερινό.
ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ
Στις δηλώσεις του ο Καστρίτης όπως συνηθίζει ήταν απόλυτα εύστοχος. Όχι μόνο για το σημερινό παιχνίδι αλλά και για την συνολική εικόνα της ομάδας. Είπε ο ΑΡΗΣ θα παλεύει σε όλα τα παιχνίδια αδιαφορώντας για τον αντίπαλο και ότι στο τέλος θα κερδίσουμε περισσότερα από όσα μας αναλογούν. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε και το ταβάνι που έχει αυτή η ομάδα. Αυτό ακριβώς είδαμε και σήμερα, έναν ΑΡΗ να παλεύει αδιαφορώντας για τον αντίπαλο που έχει απέναντι του. Ένας αντίπαλος πολύ δυνατός όπως είναι ο Παναθηναϊκός που όταν έχει και τα σφυρίγματα μαζί του είναι πολύ δύσκολο να τον κερδίσεις. Και ναι ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν είναι σε επίπεδο να κερδίζει τον Παναθηναϊκό και τα ανθρωπάκια με τα γκρι που παριστάνουν τους διαιτητές. Μπράβο στον κόσμο για την απίστευτη κερκίδα, μπράβο στην ομάδα για την προσπάθεια! Συνεχίζουμε δυνατά.
ΥΓ. Πόσο αστείοι αυτοί οι διαιτητές… με το που «κλείδωσε» η νίκη για τον Παναθηναϊκό έδωσαν και 2-3 σφυρίγματα υπέρ μας.
ΥΓ2. Από τα καλύτερα καρφώματα ever το buzzer beater του Μπάξτον, παρέα με εκείνο του Κεϊρούς πάλι στη λήξη του ημιχρόνου κόντρα στον Ολυμπιακό!
Από πνευματικά ανέτοιμος ως μπερδεμένος παρουσιάστηκε σήμερα ο ΑΡΗΣ στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας την ήττα με 1-0. Σαν να μην ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο ο ΑΡΗΣ χάθηκε στις ανασφάλειες του πετώντας σημαντική ευκαιρία για να εξασφαλίσει σημαντικό προβάδισμα για την Ευρώπη. Και όλα αυτά απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που πέρα από την ιδιαίτερη διάθεση που έδειξαν οι παίκτες του δεν είχε να παρουσιάσει κάτι άλλο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ …ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ
Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και σήμερα το αποτέλεσμα έδειξε μια σωρεία λαθών από τον Μπούργος. Από την έμπνευση της τριπλέτας Σάσα-Ντουκουρέ-Ματίγια, την συμμετοχή του Γκάμα στο αρχικό σχήμα σε ένα παιχνίδι όπου ήθελες ταχύτητα για να χτυπήσεις στην αντεπίθεση, την ανοχή στον Καμαρά μέχρι και τις βιαστικές περίεργες αλλαγές όλα βγήκαν λάθος. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ένας μπερδεμένος ΑΡΗΣ που δεν ήξερε τι έκανε μέσα στο γήπεδο ενώ φαινόταν ότι το παιχνίδι είναι στα μέτρα του …ακόμη και αν έπαιζε με 10 παίκτες. Μπερδεμένος από την αρχή που τρώει ένα γκολ από το πουθενά μέχρι το τέλος που δεν πήρε πότε την απόφαση να πιέσει και ότι βγει…
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν σήμερα μιας και η συντριπτική πλειοψηφία έμοιαζε να είναι ακόμη σε πασχαλινές διακοπές. Έλειψε η ένταση στις κινήσεις τους, έλειψε το καθαρό μυαλό στην κρίσιμη πάσα ή στην τελική προσπάθεια. Ενώ η περίπτωση του Καμαρά σηκώνει πολύ κουβέντα μιας και ακόμη μια φορά κατάφερε να ξεχωρίσει για την συμπεριφορά του παρά για την αγωνιστική του απόδοση χαντακώνοντας ολόκληρη την ομάδα. Είχαμε τους τραυματισμούς, είχαμε την περίπτωση Μήτρογλου αλλά το ότι η ομάδα ξέμεινε για διάφορους λόγους από επιθετικούς είναι ένα τεράστιο έγκλημα.
ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Πνευματικά ανέτοιμος κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο γήπεδο παρά την κρισιμότητα του αγώνα. Νωθροί παίκτες, τακτικά μπερδεμένοι έχασαν από έναν Παναθηναϊκό που δεν έκανε τίποτα το ιδιαίτερο ακόμη και όταν έπαιζε με παίκτη παραπάνω. Πισωγύρισμα η σημερινή ήττα και εμφάνιση στη Λεωφόρο που μας αφήνει πιο πίσω σε αυτή την κούρσα για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ωστόσο τίποτα δεν έχει τελειώσει και όλα θα κριθούν σε έναν «τελικό» με την ΑΕΚ στο Κλ.Βικελίδης.
ΥΓ. Μέτριος ο ΑΡΗΣ σήμερα, μέτριος και ο διαιτητής με τον VARista.
ΥΓ2. Μπράβο στα αλάνια που βρέθηκαν κοντά στην ομάδα!
Το πρώτο παιχνίδι των πλέιοφς μπορεί να είχε για τον ΑΡΗ μας την πιο δύσκολη θεωρητικά «έξοδο» σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα η συνέχεια όμως είναι πολύ πιο διαφορετική και ως ένα σημείο βολική. Βολική εφόσον ο ΑΡΗΣ παρουσιαστεί εξίσου δυνατός με την πρεμιέρα αλλά και γιατί όχι ακόμη καλύτερος! Απλά τα πράγματα. Αν ο ΑΡΗΣ σήμερα κερδίσει τον Παναθηναϊκό και την επόμενη αγωνιστική κερδίσει και τα Γιάννενα μέσα στο Κλεάνθης Βικελίδης τότε θα φέρει τους ανταγωνιστές του σε πολύ μειονεκτική θέση. Συν φυσικά ότι θα μπερδέψει τόσο πολύ την βαθμολογία που η όποια συνεννόηση(εντός γηπέδου) για τη «συμμαχία» θα είναι σχεδόν αδύνατη.
ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ
Κανέναν λόγο δεν έχει να αλλάξει τα πλάνα του ο Μπούργος μιας και από παιχνίδι σε παιχνίδι υπό την καθοδήγηση του, ο ΑΡΗΣ παρουσιάζεται ολοένα και καλύτερος. Παίκτες που έμοιαζαν στα χαμένα έχουν βρει την αυτοπεποίθηση τους και όλη η ομάδα πείθει ότι είναι σε ανοδική πορεία.
ΒΡΙΣΚΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ
Από την δυναμική επιστροφή του Σούντγκρεν, την «επανεμφάνιση» του Σάκιτς, το δίδυμο Εντιαγέ-Καμαρά μέχρι τον βελτιωμένο Ιτούρμπε και τον χρόνο συμμετοχής σε παίκτες όπως οι Ντουκουρέ, Μπεναλουάν και Χαϊροβιτς ο Μπούργος από την πρώτη ημέρα που ήρθε δείχνει ξεκάθαρα τη διάθεση του να «ενεργοποιήσει» όλους τους διαθέσιμους παίκτες. Και όπως έχει φανεί από τα πλέιοφς των προηγούμενων σεζόν, το βάθος πάγκου και η ετοιμότητα των παικτών είναι ίσως το κλειδί της επιτυχίας.
ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ
Μπορεί ο γρήγορος αποκλεισμός από την Ευρώπη, το «χαρακίρι» με τη Λαμία στο κύπελλο και το βάρος του -6 μέχρι προσφάτως να συνέθεσαν μια περίεργη ως ξενέρωτη πορεία όλη τη σεζόν αλλά τώρα υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία να μπει ένας γλυκός επίλογος. Ναι ο κόσμος του ΑΡΗ θέλει και αξίζει πολλά παραπάνω από ένα εισιτήριο στην Ευρώπη αλλά ποτέ δεν έχει εγκαταλείψει τη μάχη. Όλοι μας πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα σε αυτή την προσπάθεια με την ελπίδα στο τέλος των πλέιοφς να έχει εξασφαλισθεί για ακόμη μια χρονιά η Ευρώπη. Και φυσικά αυτό το καλοκαίρι τα πράγματα να γίνουν σωστά… ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. Ξεκάθαρη η πρόθεση των οπαδών όλων των ομάδων για να αλλάξει ουσιαστικά το σκηνικό …εκτός από μίας.
Νέο πρωτάθλημα, νέα αρχή για τον μπασκετικό ΑΡΗ σε μια ακόμη δύσκολη χρονιά όπως αναμένεται να είναι. Με τα «βαρίδια» των προηγούμενων ετών να παραμένουν ο μπασκετικός ΑΡΗΣ ξεκινάει φέτος την προσπάθεια του από μια διαφορετική αφετηρία που σε σχέση με το παρελθόν φαντάζει καλύτερη. Με δεδομένες τις αρνητικές συνθήκες στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της ομάδος εντός και εκτός παρκέ. Η άρση του μπαν και η συμμετοχή στο ροτέισον νέων Ελλήνων παικτών είναι το σημείο αναφοράς της νέας προσπάθειας και όλοι ευελπιστούμε στο τέλος της χρονιάς το πρόσημο να είναι θετικό.
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ
Έχοντας ένα εκ των χαμηλότερων μπάτζετ της Basket League και με την απουσία της εμπειρίας να χαρακτηρίζει το φετινό ρόστερ οι στόχοι θέλοντας και μη είναι περιορισμένοι. Το ζητούμενο σε πρώτη φάση δεν είναι άλλο από το να δούμε στα παρκέ έναν ΑΡΗ ανταγωνιστικό. Έναν ΑΡΗ που θα παλεύει σε κάθε παιχνίδι για τη νίκη και θα είναι θελκτικός για τον κόσμο που συνεχίζει να τον ακολουθεί και φυσικά θα μείνει μακριά από τις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας. Ακόμη και αυτός ο ελάχιστος στόχος φαντάζει δύσκολος αλλά τα πρώτα δείγματα γραφής δείχνουν ότι μπορεί να το πετύχει.
ΡΟΣΤΕΡ ΜΕ ΑΘΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Στους 6 ξένους του θα βασιστεί κατά κύριο λόγο ο ΑΡΗΣ μας και αυτό με μια πρώτη ματιά είναι μια ωμή και ρεαλιστική προσέγγιση της χρονιάς. Με «φυσιολογικούς» Αμερικάνους παίκτες γεμάτο ενέργεια, αθλητικότητα και δίψα για διάκριση ακόμη και αν αυτή η διάκριση περιορίζεται σε ένα υψηλότερο επαγγελματικό συμβόλαιο θεωρητικά το στήσιμο της ομάδος δείχνει πιο λογικό. Απαλλαγμένος από λογικές «βετεράνων αθλητών», «αιώνιων ταλέντων» και «δικών μας καλών παιδιών» που πρέπει πάση θυσία να στηριχθούν ο ΑΡΗΣ θα επιχειρήσει να κάνει αυτό που κάνει η πλειοψηφία των ομάδων του πρωταθλήματος και σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να αποδίδει. Γρήγορος ρυθμός, μάχη για κάθε μπάλα, αρκετά μακρινά σουτ και 2 γκαρντ στην περιφέρεια που έχουν τον τρόπο να βάζουν την μπάλα στο καλάθι. Η απόκτηση του Φίνκε ακόμη και με την ταμπέλα του προσωρινού δείχνει ότι η ομάδα θα στηριχθεί τουλάχιστον για αρχή σε ευέλικτα σχήματα και στα μακρινά σουτ. Στον αγώνα με τη Λάρισα φάνηκε ότι ο Κώττας δεν μπορεί… κάτι που το αναμέναμε όλοι. Οπότε καλύτερα χαμηλά σχήματα που θα προβληματίσουν ως ένα σημείο τον αντίπαλο, παρά ορθολογικά σχήματα που δεν σου βγαίνουν πάνω στο παρκέ.
ΠΡΩΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ
Πάει καιρός από τότε που υπήρχε η λαϊκή απαίτηση το Παλέ να είναι απόρθητο φρούριο ανεξαρτήτως αντιπάλου και πλέον τα παιχνίδια απέναντι στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό αντιμετωπίζονται ως «δυνατά φιλικά». Δύσκολα το σημερινό απέναντι στον Παναθηναϊκό να αποτελέσει εξαίρεση του θλιβερού κανόνα. Ωστόσο το να παλέψεις και να διεκδικήσεις τη νίκη με όλες τις δυνάμεις σου όσο αντέχεις ή όσο σου επιτρέψει ο αντίπαλος επιβάλλεται. Ναι η διαφορά δυναμικότητας είναι μεγάλη αλλά και αυτός ο Παναθηναϊκός δεν θυμίζει σε τίποτα την πανίσχυρη ομάδα με το πλούσιο ρόστερ παλαιότερων ετών. Και όταν όλοι σε θεωρούν χαμένο άγχος δεν υπάρχει αλλά αντιθέτως σου δίνεται η ευκαιρία χωρίς πίεση και άγχος να βγάλεις τον καλύτερο σου εαυτό.
ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΩΣΤΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Κατευθείαν στα βαθειά καλείται να κολυμπήσει ο νέος «χωρίς μπαν» ΑΡΗΣ του Γιάννη Καστρίτη όπου σήμερα το βράδυ θα αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό. Δύσκολη αποστολή αλλά όχι αδύνατη απέναντι σε αυτόν τον Παναθηναϊκό. Και αν η νίκη φαντάζει μακριά, περιμένουμε να δούμε έναν ΑΡΗ που θα την διεκδικήσει με όλο του το είναι μπροστά στον κόσμο του που φέτος θα είναι και πάλι στο πλευρό του. Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!
ΥΓ. Από το 2006 περίπου ξεκίνησαν οι εκάστοτε «σοφοί» συστηματικά να ρίχνουν τον πήχη των προσδοκιών ξορκίζοντας με κάθε ευκαιρία το φαντασματάκι της Αυτοκρατορίας που πλανάται στο θρυλικό Παλέ. Από τα ταβάνια των «πετυχημένων» χρονιών φθάσαμε μια ανάσα από τον πάτο του βαρελιού και την αποθέωση της μετριότητας συνεχίζοντας ακριβώς το ίδιο τροπάριο…
Με τον ΑΡΗ μας να έχει εξασφαλίσει και μαθηματικά πλέον την έξοδο του στην Ευρώπη για 3η συνεχόμενη χρονιά τα 2 εναπομείναντα παιχνίδια αποτελούν μια τυπική διαδικασία. Διαδικασία και ευκαιρία για την ομάδα μας ώστε να διασκευάσει τις εντυπώσεις που χάλασε στο φινάλε μια ξέφρενης πορείας. Καλύτερη ευκαιρία από τον αποτυχημένο Παναθηναϊκό που έρχεται με υπηρεσιακό προπονητή στον πάγκο του δεν υπάρχει και θα πρέπει να την εκμεταλλευτούμε!
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΜΠΟΣΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Όσο και αν λέμε ότι ο στόχος επετεύχθη δεν παύει όλοι στο ποδοσφαιρικό τμήμα να έχουν ένα παράπονο από την εικόνα της ομάδος στα πλέιοφς. Έστω και στο φινάλε αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει και για να γίνει αυτό θα πρέπει ο Άκης Μάντζιος να δει πιο καθαρά τα πράγματα και να επιλέξει τους παίκτες που θέλουν και μπορούν να αγωνισθούν σήμερα. Η σωματική και πνευματική κούραση των παικτών πέρα από δικαιολογία αποτελεί και μια πραγματική κατάσταση. Κατάσταση που δεν αντιμετωπίστηκε με επιτυχία στα προηγούμενα παιχνίδια και πλέον με τα νέα δεδομένα μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η συμμετοχή του Ντουάρτε στην αποστολή δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση όπως και η απουσία των ανέτοιμων παικτών. Ακόμη και στο αρχικό σχήμα αναμένεται να δούμε διαφορετικά πράγματα με βασικά όπλα της ομάδος μάλλον να μένουν στον πάγκο και να αγωνίζονται εφόσον χρειαστεί σαν αλλαγή.
ΚΛΕΙΔΩΣΕ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ – ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ
Και μόνο το γεγονός ότι κλείδωσε η Ευρώπη πρέπει να είναι αρκετό ώστε να διώξει το οποιοδήποτε άγχος από τους παίκτες μας και να τους απελευθερώσει ώστε να φτάσουν σήμερα σε μια νίκη κόντρα στον προβληματικό Παναθηναϊκό. Νίκη για τον κόσμο που έχει αυτή τη γλυκόπικρη γεύση, νίκη για τους παίκτες και τον προπονητή που έχουν αδικήσει τον εαυτό τους στα πλέιοφς, νίκη για να γίνει ξεκάθαρο ότι ο ΑΡΗΣ δεν εξασφάλισε τυχαία την συμμετοχή του στην Ευρώπη. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!
ΥΓ. Μόνο σαν ανέκδοτο ακούγεται το να ισχυρίζεται κανείς ότι βγήκαμε στην Ευρώπη λόγω της νίκης της ΑΕΚ σε ένα πρωτάθλημα που το πέρασες στην μεγαλύτερη διάρκεια του στις πρώτες 2 θέσεις… Απλά στα πλέιοφς εξαργυρώσαμε την καλή μας πορεία στην κανονική διάρκεια. Αν δεν είχε αξία αυτή η πορεία τότε όλες οι ομάδες θα ξεκινούσαν με 0 βαθμούς.
Μια ακόμη σημαντική ευκαιρία έχει ο ΑΡΗΣ μας αύριο στη Λεωφόρο να εδραιώσει το προβάδισμα του για την έξοδο στην Ευρώπη αλλά και τη 2η θέση που είναι ο αυτονόητος στόχος μας σύμφωνα με την εξέλιξη του πρωταθλήματος. Η νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό έχει διπλή βαθμολογική αξία χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι και το Χ δεν θα είναι ένα θετικό αποτέλεσμα. Για να έρθει όμως το θετικό αποτέλεσμα θα πρέπει να δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ από αυτόν της περασμένης Κυριακής και για αυτό ο Άκης Μάντζιος ετοιμάζει μια σειρά από αλλαγές.
ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΑΓΕΣ
Όσο και αν η διαιτησία έκρινε σε μεγάλο βαθμό την τελική έκβαση του αγώνα κόντρα στην ΑΕΚ δεν παύει ο ΑΡΗΣ να ήταν κατώτερος του αναμενομένου στην συγκεκριμένη αναμέτρηση. Πέρα από τις δεδομένες απουσίες όπως αυτές των Γκάμα, Μπεναλουάν και Κάτσε είδαμε παίκτες που τους δόθηκε η ευκαιρία να μην ανταποκρίνονται στον ρόλο τους. Ο Μπρούνο απογοήτευσε εντελώς ενώ οι Σίλβα και Μαντσίνι επιβεβαίωσαν για ακόμη μια φορά ότι ο ρόλος της «χρυσής αλλαγής» τους ταιριάζει περισσότερο. Όλα αυτά συνηγορούν σε μια σειρά από αλλαγές στο αρχικό σχήμα με την επιστροφή του Ματέο Γκάρσια να είναι η πιο σημαντική. Σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολο για έναν παίκτη που είναι «άφαντος» όλη τη χρονιά ξαφνικά στα κρίσιμα να δείξει το καλό του πρόσωπο αλλά οι συνθήκες δίνουν στον νεαρό Αργεντινό την ιδανική ευκαιρία για να το κάνει καλύπτοντας το κενό του Γκάμα. Για το άλλο άκρο αναμένεται να γίνει μάχη μεταξύ Σίλβα και Μαντσίνι με τον δεύτερο να έχει περισσότερες πιθανότητες λόγω της προσήλωσης του στο πλάνο του προπονητή. Για την κορυφή εκτός απροόπτου θα δούμε επιστροφή Μάνου με τον Μήτρογλου όμως να παίρνει λογικά σημαντικό χρόνο συμμετοχής ανάλογα με την εξέλιξη του παιχνιδιού. Στα μπακ δύσκολα ο Μάντζιος να προχωρήσει σε αλλαγές αν και ο Σούντγκρεν θύμισε κάτι από τα παλιά απέναντι στην ΑΕΚ. Ανεξάρτητα πάντως από τους 11 που θα ξεκινήσουν στην αυριανή αναμέτρηση θα δοθούν ευκαιρίες σε πολλούς παίκτες που ψάχνουν μια καλή εμφάνιση για να επανέλθουν και αυτό θα παίξει καταλυτικό ρόλο στο παιχνίδι.
ΑΛΛΑΓΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ 2 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Πέρα από την διαιτησία κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει ξεκάθαρα τι ακριβώς έφταιξε στα πρώτα ημίχρονα με ΑΕΚ και Αστέρα και παρουσιαστήκαμε τόσο νωθροί. Το βέβαιο όμως είναι ότι αυτές οι εμφανίσεις δεν πρέπει να επαναληφθούν. Ακόμη και σε μια κακή βραδιά η αστάθεια και ο πανικός που έβγαλε η άμυνα μας σε κάποια σημεία των τελευταίων 2 αγώνων δεν θύμιζε σε τίποτα τον ΑΡΗ που παρακολουθούμε από την αρχή της χρονιάς. Όσα πρόσωπα και αν αλλάξουν στην ενδεκάδα το σημαντικότερο όλων είναι να αλλάξει η νοοτροπία και η φιλοσοφία προσέγγισης αυτών των παιχνιδιών. Και αυτό σε μεγάλο βαθμό είναι αποκλειστική ευθύνη του Μάντζιου για να το μεταφέρει και στην υπόλοιπη ομάδα. Δεν υπάρχει λόγος η ομάδα να εγκλωβίζεται από μόνη της και σε καμία περίπτωση δεν είναι φόβος το να αναγνωρίζουμε ότι και το Χ είναι ένα θετικό αποτέλεσμα.
ΜΕ ΚΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ
Όσο είμαστε μπροστά στην βαθμολογία, αυτοί που αγχώνονται για τη νίκη και παίζουν παιχνίδια χωρίς αύριο είναι οι αντίπαλοι μας. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε αλλά και να αναγνωρίσουμε ότι παίζουμε για 2 αποτελέσματα κάνοντας απλά το παιχνίδι μας. Αυτό το παιχνίδι που σχεδόν από την αρχή του πρωταθλήματος μας έφερε στη 2η θέση. Κερδίζεις και τους τελειώνεις!
Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι σε έναν πιο φρέσκο και δραστήριο Παναθηναϊκό και δίκαια ηττήθηκε με 0-1. Αν και οι αντίπαλοι μας ήταν καλύτεροι είχαμε τις ευκαιρίες μας με αποκορύφωμα το χαμένο πέναλτι του Φετφατζίδη λίγο πριν το ημίχρονο. Πέρα από την πικρή ήττα είχαμε και την κόκκινη του Ροζ όπου δημιουργεί τεράστιο κενό στην άμυνα ενόψει του φινάλε των πλέιοφς.
Με τα χέρια του Ένινγκ να είναι δεμένα όσο αφορά τις επιλογές για την ενδεκάδα και οποιοδήποτε βασικό ή εναλλακτικό πλάνο η ομάδα μπήκε στο παιχνίδι γνωρίζοντας ότι ο αντίπαλος θα πιέσει και θα προσπαθήσει να τρέξει στον αγωνιστικό χώρο. Σε αυτή την φρεσκάδα και ταχύτητα του Παναθηναϊκού ο ΑΡΗΣ μας απάντησε με καλή κυκλοφορία της μπάλας δημιουργώντας κάποιες ευκαιρίες όπως το γκολ του Μανσίνι στο 12’ που τελικά ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Η καλή κυκλοφορία της μπάλας οδήγησε και στο κερδισμένο πέναλτι του Γκάμα στο 43’ παρά τις προσπάθειες του VAR να πείσει τον διαιτητή να το ακυρώσει… Ο Φετφατζίδης για τους λόγους του… ζήτησε να το εκτελέσει αυτός με τον νεαρό τεραμτοφύλακα του Παναθηναϊκού τελικά να το αποκρούει. Ένα γκολ που δεν μπήκε ποτέ και πιθανόν να άλλαζε τη ροή του αγώνα. Στο Β ημίχρονο η ομάδα μας με μόλις 2 αλλαγές στη διάθεση της ξέμεινε από δυνάμεις σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που με 5 αλλαγές κατάφερε να διατηρηθεί σε υψηλό τέμπο και να πάρει τελικά τη νίκη.
Δεν χωνεύεται η ήττα από τα «δεύτερα» του Παναθηναϊκού αλλά η κριτική και οι αφορισμοί σε αυτό το χρονικό σημείο δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα. Ο Γολγοθάς των πλέιοφς τελειώνει και το μόνο που έχει σημασία είναι ο Καρυπίδης να «τελειώσει» το θέμα των μπαν. Όλα τα υπόλοιπα ανούσιες λεπτομέρειες…
ΥΓ. Το να τρέχεις σαν χαζός και με το που χάνεις την μπάλα να κάνεις διαρκώς φάουλ με την ανοχή του διαιτητή στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν το λες και «έξυπνη» στρατηγική. Υπο φυσιολογικές συνθήκες όμως με 2-3 γρήγορες κίτρινες κάρτες μαζεύεσαι και παίζεις κανονικό ποδόσφαιρο.
ΥΓ2. Χίλια μπράβο στην ΠΑΕ για την αντίδραση και το ξεμπρόστιασμα των ασπρόμαυρων μιντιακών στρατών. Απορώ με τους συνΑρειανούς που «ενημερώνονται» από μέσα όπως το OPEN, το Metropolis, το SDNA και άλλα που βρίσκονται στο γνωστό payroll.
ΥΓ3. Άκου εκεί να τολμήσεις να σφυρίξεις 2 πέναλτι εις βάρος ομάδας του big-πορδ… δεν παραδειγματίζεσαι από τους συναδέλφους σου στο VAR; Δικαιολογημένα τα παράπονα των βάζελων στα χρόνια της εξυγίανσης που μάλλον ξέχασαν τα πέναλτι που πέρνανε με το κιλό όλη τη χρονιά… Τζάμπα η συμμαχία;
Ένα από τα πιο στενάχωρα παιχνίδια που προκαλούν μόνο θλίψη σε όσους ακόμη ασχολούνται με τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι αυτό στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Από την μια η μόνιμη μετριότητα που χαρακτηρίζει την ομάδα μας από την άλλη η δυναμική του αντιπάλου και κάπου στην μέση και κάποια ανθρωπάκια με γκρι που παλεύουν να αποδείξουν ακόμη και στα πιο αδιάφορα παιχνίδια ότι η πράσινη ΕΟΚ μπορεί να υπολογίζει σε αυτά.
Με αυτά τα δεδομένα και ανεξάρτητα από τις 2 σημαντικές απουσίες οι παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου θα προσπαθήσουν να περάσουν αυτό το παιχνίδι όσο πιο ανώδυνα γίνεται… Γιατί ακόμη και σαν προπόνηση να το δεις, όταν απουσιάζουν 2 πενταδάτοι, άλλος ένας είναι με το ένα πόδι εκτός ομάδος όπως και η πρώτη σου αλλαγή ε τότε ούτε στη σφαίρα της προετοιμασίας δεν μπορείς να δεις αυτό το παιχνίδι.
Ωστόσο ο χρόνος περνάει, ο Μόρις πιθανόν την επόμενη αγωνιστική να αγωνισθεί κανονικά και οι απαραίτητες μέρες αποθεραπείας για τον Μποχωρίδη μειώνονται. Τώρα αν γίνονται προσπάθειες ώστε να λυθεί το μπαν του Γουίβερ που εδώ και 2 εβδομάδες είναι τυπική διαδικασία… αν βρεθούν και πεισθούν να έρθουν οι αντικαταστάτες του Τάλτον και του Γκάγκιτς ή αν βρεθούν οι εγγυήσεις για να ενισχυθεί ουσιαστικά η ομάδα με τον Γιάνκοβιτς είναι άλλο θέμα και δεν έχει καμία σχέση με το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Ωστόσο το ότι δεν εκμεταλλευόμαστε αυτό το χρονικό διάστημα μέχρι το κομβικό παιχνίδι με τον Κολοσσό δείχνει πάρα πολλά για την διοίκηση της ΚΑΕ αλλά και το πώς θα πορευτεί η ομάδα και αυτή τη σεζόν…
Κουράγιο σε όλους μας!
ΥΓ. Και αυτός ο ζήλος αρκετών για να δικαιώσουν την προσπάθεια του Δ.Γουλιέλμου και να αναδείξουν την κάθε θετική κίνηση ώρες ώρες κουράζει. Όπως και το αντίθετο κουράζει αλλά το πράγμα μιλάει από μόνο του. Δεν χρειάζεται να βάλεις υπότιτλους για να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει και φέτος στον ΑΡΗ.
Φίλε Σπύρο, στα περισσότερα που γράφεις εν μέρει συμφωνώ αλλά το όλο πνεύμα της "παραίτησης" ή της "απαξίωσης" δεν μπορώ[…]
Καλησπέρα! Το μόνο site που δεν λογοκρίνει και μπορούμε να πούμε τον πόνο μας . Μετά τη σκόνη τι παρατηρούμε[…]
Κατανοώ την απογοήτευση για την εικόνα αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος και παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί συνΑρειανοί[…]
Θα μπορούσε να αλλάξει φίλε Πλάνετ,αν έγραφαν και έλεγαν κι άλλοι, όχι μόνο εγώ σαν την καλαμιά στον κάμπο, ότι[…]
Δεν διαφωνώ πέρα ότι αυτό που αναφέρεις είναι διαχρονικό πρόβλημα σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο και όχι σημερινό. Το θέμα[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!