Με 2 όμορφα γκολ στο πρώτο ημίχρονο  ο Λορέν Μορόν σφράγισε την ανωτερότητα του ΑΡΗ μας και μαζί άλλους 3 βαθμούς! Οι «παιδικές ασθένειες» κόντρα στην Λαμία δεν έκαναν την εμφάνιση τους αυτήν την φορά και ο ΑΡΗΣ παίζοντας με απόλυτη συγκέντρωση από το πρώτο σφύριγμα έκανε το αυτονόητο. Ενθουσιασμός για την εμφάνιση, τους 3 βαθμούς αλλά και την προοπτική που φαίνεται να έχει η φετινή ομάδα με την ποιότητα που διαθέτει.

ΗΘΕΛΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΗΚΕ

180΄΄ περίπου έπρεπε να περάσουν, ένα πολύ ωραίο χτύπημα φάουλ από τον Μόντσου και μια υπέροχη γυριστή κεφαλιά του Μορόν για να πάρουμε κεφάλι στο σκορ και να διώξουμε το άγχος. Ο ΑΡΗΣ πατούσε καλά από το ξεκίνημα και το επιβεβαίωσε με την πρώτη ευκαιρία!

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ, ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟ 2^Ο ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ

Το γρήγορο γκολ έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση στην ομάδα για να πετύχει ακόμη πιο εύκολα αυτό που εξαρχής είχε στο μυαλό της. Είχε την μπάλα διαρκώς στην κατοχή της, όποτε την έχανε την ανακτούσε με συνοπτικές διαδικασίες και έψαχνε με υπομονή το 2^ο γκολ. Η Λαμία είχε καταστεί ακίνδυνη και έδειχνε περισσότερο να έχει στο μυαλό της να μην φάει 2^ο γκολ παρά να ισοφαρίσει. Η καλή κυκλοφορία της μπάλας στο χώρο του κέντρου καρποφόρησε στο 42΄με τον Σιφουέντες σε μια αντεπίθεση έδωσε στον Μορόν έξω από την περιοχή και ο Ισπανός με ένα ευθύβολο συρτό σουτ έγραψε το 2-0.  Στο Β ημίχρονο μπορεί η ομάδα να μην σκόραρε και να ήταν ελαφρώς πιο φλύαρη αλλά διαχειρίστηκε με μεγάλη ευκολία το παιχνίδι ενώ είχε και κάποιες καλές στιγμές.

ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

 4^η συνεχόμενη νίκη, με τους 3 βαθμούς να είναι η ουσία αλλά η εμφάνιση να είναι αυτή που μας φτιάχνει. Σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι έχει αποκτήσει σταθερές στο παιχνίδι του . Έβαλε από τα αποδυτήρια το γκολ που ήθελε, κράτησε την μπάλα, πίεσε σωστά, έψαξε και βρήκε το δεύτερο γκολ χωρίς να κουραστεί και χωρίς να αγχωθεί ούτε για μια στιγμή.  Το κέντρο με την 3αδα Σιφουέντες-Μόντσου-Γκαρθία ώρες ώρες την έκρυβε την μπάλα, ο Μορόν έδειξε για τα καλά ότι έχει επανέλθει στις περσινές εκπληκτικές του ρυθμίσεις και σκοράρει με κάθε τρόπο και ο Νταρίντα δείχνει άνετος στο ρόλο του ως αλλαγή παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους.  Ο Μάντζιος έχει βρει το σχήμα, έχει βρει τις αλλαγές και χωρίς κάποια πίεση σταδιακά προσπαθεί να μπολιάσει και άλλους παίκτες όπως τον Χουάνκαρ αλλά και τον Κουάισον που πήρε τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του.  Πλέον η σκέψη του κόουτς(αλλά και όλων μας) είναι στο που μπορεί να φθάσει αυτή η ομάδα εφόσον είναι υγιής και της επιτρέψουν να παίξει το ποδόσφαιρο που μπορεί.

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΚΥΛΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚΑ

Σε απόλυτη αρμονία δείχνει να κινείται η ομάδα που από παιχνίδι σε παιχνίδι να σε πείθει ολοένα και περισσότερο ότι δεν παρακολουθούμε κάποιο πυροτέχνημα αλλά μια πραγματικά καλή ομάδα, με ποιοτικούς παίκτες που ακόμη είναι στην αρχή και έχουν να δώσουν πολλά περισσότερα. Αυτή την αίσθηση άφησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με τα 2 γκολ του Μορόν, την εξαιρετική πίεση που εγκλώβισε τον αντίπαλο και την καλή κυκλοφορία της μπάλας έκανε το «επικίνδυνο» παιχνίδι με την Λαμιά μια τυπική διαδικασία. 2 εβδομάδες ηρεμίας αλλά και δουλειάς για να αρχίσουμε να βλέπουμε ακόμη πιο σπουδαία πράγματα από τον Άκη Μάντζιο και τους παίκτες του. ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει την έκπληξη(γιατί έκπληξη θα ήταν!) και η ΑΕΚ χάρη στο πιο ποιοτικό ρόστερ της πήρε τη νίκη χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Παιχνίδια που τα κερδίζει ο κόσμος ήταν το σημερινό αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός που ούτε και η ώθηση της κερκίδας μπόρεσε να τον βοηθήσει. Αίμα και ιδρώτας για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, τρικυμία στην άμυνα με παίκτες να βολοδέρνουν πέρα δώθε χωρίς νόημα. Στον ίδιο ρυθμό και ο κόουτς που μάλλον έβλεπε διαφορετικό παιχνίδι από ότι βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΣΤΟΠ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια και αυτό έκανε και σήμερα. Ντε Τζούλιους, Γούντμπερι και Μαντζούκας τράβηξαν την ομάδα στα πρώτα λεπτά και ο ΑΡΗΣ από το πρώτο δεκάλεπτο προσπάθησε να χτίσει προβάδισμα φθάνοντας στο +7. Και όπως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που ξεκινάει δυνατά η ομάδα και σε αυτό ξαφνικά η ομάδα τράβηξε χειρόφρενο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε και ο ΑΡΗΣ έριχνε σταδιακά την απόδοση του. Ότι καλό έχτιζε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς το γκρέμιζε. Στην άμυνα, στην επίθεση σε όλα. Όσο κυλούσε ο χρόνος η ΑΕΚ έβρισκε ολοένα και περισσότερες λύσεις. Αδιαφορώντας που το βαρύ πυροβολικό της ο Χέιλ αν και αγωνίσθηκε για 30’ χάρη στην απίστευτη άμυνα του Γούντμπερι έμεινε στους 5 πόντους με 1 στα 9 σουτ. Έβαζε ολοένα και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι ακόμη και από παίκτες που δεν φαινόντουσαν ικανοί να σου κάνουν ζημιά όπως οι 2 σέντερ της.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ

Πραγματικά από ένα σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο αποδεχόμενος ότι δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που έβλεπε το παιχνίδι ο Καστρίτης. Ο κόουτς αν και έβλεπε ότι η ΑΕΚ ανέβαινε και εμείς πέφταμε επέμεινε στις ίδιες και στις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν κάποιος παίκτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου στο 2^ο δεκάλεπτο στο 1’ που τον έβαλες όταν βλέπεις ότι υπόλοιποι δεν τραβάνε του δίνεις ξανά την ευκαιρία μπας και… Όταν ο «κατεξοχήν σκόρερ» Νόλεϊ αγωνίζεται 28’ με 1/7 σουτ, ανύπαρκτη άμυνα(1^ο φάουλ στο 4^ο δεκάλεπτο!) και κάμποσα λάθη τότε μάλλον εκεί στον πάγκο δεν βλέπουν καθαρά. Πραγματικά ο τρόπος που μοιράστηκε ο χρόνος σήμερα στο β ημίχρονο όπου η ΑΕΚ φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να «κλειδώσει» τη νίκη, προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ επέμενε στο ίδιο μοτίβο η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι στην διψήφια διαφορά και χωρίς να ζοριστεί την διατήρησε μέχρι το τέλος.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο της υπομονής. Έχει τύχει να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας και η ομάδα να μας διαψεύσει ευχάριστα. Αν όμως ξεκινάς κυνηγώντας την διάψευση τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Να πείσουμε ότι ο Νόλεϊ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα απλά θέλει τον χρόνο του(για αυτό και του τον χαρίσαμε σήμερα), ο Ρόμπερτς είναι πολύτιμος για την ομάδα(έπαιξε καλά με την Τούρκ), ο Μπάνκς δεν «ταίριαζε» στο παιχνίδι, ούτε ο Χατζηδάκης «ταίριαζε», ο Μπόχω δεν ένιωθε καλά, ο Άλκινς ανέτοιμος, ο Μαντζούκας αγχωμένος από τον κόσμο, ο Γκιουζέλης πιεσμένος από το βάρος της φανέλας και ο Τολιόπουλος «σκασμένος»… Μια δικαιολογία και μια αιτιολογία για όλα! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Ναι θα βελτιωθεί, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να πάει χειρότερα. Ναι πιθανόν σε 3 μήνες να έχει γίνει και ανταγωνιστικός. Ε και; Αν δηλαδή αποκλειστείς στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα μείνεις πίσω, στα @@ θα τα δώσουμε όλα στα πλέιοφς; Κόουτς μάλλον η «διαδικασία» έχει και μερικές παραφωνίες. Ας μείνουν στην άκρη οι εγωισμοί και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Διαφορετικά η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε ο Καστρίτης  με τον κόσμο τα τελευταία χρόνια θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτό δείχνει η εικόνα του Παλέ στα πρώτα 2 επίσημα παιχνίδια.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Δυστυχώς… η ομάδα δεν μας διέψευσε απέναντι στην ΑΕΚ. Ανέδειξε για ακόμη μια φορά όλες τις αδυναμίες της και μοιραία γνώρισε εύκολα την ήττα με 59-70. Μπορεί οι Ντε Τζούλιους και Γούντμπερι να παρουσιάστηκαν αισθητά βελτιωμένοι, η συνολική όμως κακή εικόνα της ομάδας επισκίασε τα πάντα. Ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος.  Μπερδεμένοι παίκτες, μπερδεμένος προπονητής, ξενερωμένος κόσμος…

ΥΓ. Το ζήσαμε το έργο κόουτς πέρσι με τον Κάρ που μέχρι και στο τελευταίο παιχνίδι του τον έβαλες 30’ ενώ ήταν ήδη παρελθόν. Δεν σου βγήκε… Ευχόμαστε ολόψυχα φέτος να βγει γιατί δεν αντέχεται άλλο.

Με ένα ασύλληπτο γκολ από τον Μανού Γκαρθία ο ΑΡΗΣ μας εξαργύρωσε την ανωτερότητα του Β ημίχρονο,  βάφοντας κίτρινο το ντέρμπι της πόλης και προσθέτοντας 3 πολύτιμους βαθμούς στην συγκομιδή του. Είχε τις ευκαιρίες η ομάδα να ανοίξει το σκορ νωρίτερα αλλά και να κλειδώσει τη νίκη με ένα 2^ο γκολ, είχε όμως και την βοήθεια της τύχης εκεί που την χρειάστηκε. Σπουδαία νίκη που φτιάχνει για τα καλά ομάδα και κόσμο ενόψει της συνέχειας!

ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΣ

Με μια 11αδα που πέρα από την αναγκαστική αλλαγή του Μάγιο με τον Μοντόγια δεν έκρυβε κάποια έκπληξη. Ο ΑΡΗΣ μπήκε με τις γραμμές του κοντά πιέζοντας σχετικά ψηλά μην δείχνοντας διάθεση να κλειστεί και να δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλο του να κάνει το παιχνίδι. Όσο ιδανικά και αν έμοιαζε να αποδίδει η συγκεκριμένη τακτική τα ατομικά λάθη και οι χαμένες μπάλες στο κέντρο έδιναν την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να απειλήσει στο τρανζίσιον μιας και με στημένη άμυνα αδυνατούσε να βγάλει οργανωμένες επιθέσεις. Στις φάσεις του ποακ ο Κουέστα και η τύχη ήταν αυτά που κράτησαν ανέπαφη την εστία μας.  Οι εμπνεύσεις του Μορόν και οι προσπάθειες του Ντιαντί δεν ευδοκίμησαν και το 0-0 διατηρήθηκε μέχρι και το ημίχρονο.

ΚΑΘΑΡΙΣΕ Ο ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ ΟΠΩΣ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ

Φέτος θα είναι η χρονιά του Μανού Γκαρθία και ο Ισπανός φροντίζει να το επιβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία. Η μόνιμη ανακατωσούρα που έκανε στην αμυντική συνοχή του ποακ δεν ήταν αρκετή… η πάσα διαβήτης στον επερχόμενο Ντιαντί δεν έγινε γκολ(ούτε πέναλτι όπως φάνηκε στο replay). Οπότε ο Μανού έπρεπε να το πάρει πάνω του και ένα απλά πλάγιο στην δεξιά πλευρά του συμπολίτη να το μετατρέψει σε ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς. Πήρε την μπάλα, χόρεψε την άμυνα και εκεί που όλοι περίμεναν να κάνει την πάσα με σπάνιο σουτ βολίδα στην κλειστή γωνία του Κοτάρσκι άφησε άπαντες άναυδους στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα. Αυτό το γκολ ήταν αρκετό για να λυγίσει ο συμπολίτης που όσο περνούσε ο χρόνος γινόταν ολοένα και πιο ακίνδυνος με εξαίρεση τα στημένα.

ΕΒΓΑΛΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Το ξαναείπε ο Άκης Μάντζιος με τη λήξη του αγώνα και δεν έχει άδικο που το τονίζει. Ο ΑΡΗΣ φέτος έχει ποιότητα και παίκτες με προσωπικότητα. Σήμερα οι παίκτες μας ακόμη και όταν ο ποακ είχε τα καλά του διαστήματα δεν έδειξαν να χάνουν την αυτοσυγκέντρωση τους. Ούτε πανικοβλήθηκαν, ούτε οπισθοχώρησαν. Αντιθέτως με περίσσια αυτοπεποίθηση(υπερβολική σε κάποιες φάσεις) κρατούσαν, κυκλοφορούσαν μπάλα και έψαχναν μέσα από μια ορθολογική ανάπτυξη το γκολ. Μάλιστα πέρα από αυτή τη σταθερή συμπεριφορά είχε και τον απρόβλεπτο παράγοντα στο παιχνίδι του που δεν είχε ο αντίπαλος. Γκαρθία και Ντιαντί προσπάθησαν να κάνουν την διαφορά όλο το διάστημα που αγωνίστηκαν με τον Ισπανό να το πετυχαίνει με εντυπωσιακό τρόπο. Ακόμη και οι Σίστο και Φρίντεκ μπήκαν κάποιοι στιγμή σε αυτή την εξίσωση και αυτό έχει την δική του ξεχωριστή σημασία. Η ομάδα έχει ποιότητα, έχει βάθος στο ρόστερ, έχει έναν Κουάσιον στην αναμονή ικανό να αλλάξει προς τα πάνω τις ισορροπίες και εφόσον είναι όλοι υγιείς μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα. Και αυτό είναι κάτι που το επιβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία …όταν και οι «συνθήκες» του επιτρέπουν.

ΜΕ 50-50 ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Φταίει ο άνεμος; Φταίει το 50-50; Φταίει η τύχη; Όχι… φταίει ο δαίμονας Μανού Γκαρθία!  Ξανά και ξανά το βλέπουν σε επανάληψη εκεί στην Αγία Βαρβάρα μπας και καταλάβουν πως ο μάγος Μανού έστειλε την μπάλα στα δίχτυα!  2 στα 2 απέναντι στην νέα τάξη πραγμάτων των αδελφών σωματείων με 2 διαιτησίες άλλου επιπέδου σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια μας. Έτσι το πάνε το έργο από την αρχή της σεζόν, έτσι όπως σήμερα πρέπει να τους πάμε και εμείς μέχρι το τέλος της χρονιάς! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙAΝΑΡΑ! ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕΣ!

ΥΓ. Αυτές είναι οι ομαδάρες των big-πορδ. Βλέπουν 50-50 και τρέμουν… για αυτό και φροντίζουν στα υπόλοιπα παιχνίδια εκτός ντέρμπι να σου κόψουν την φόρα και να πάρουν αυτοί την απαιτούμενη ώθηση διαμορφώνοντας μια βαθμολογία σκέτη πλαστογραφία.

Πραγματοποιώντας μιας από τις καλύτερες εμφανίσεις του των τελευταίων χρόνων ο ΑΡΗΣ υπέταξε τον Ολυμπιακό με 2-1 και έστειλε το μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι φέτος, σε αυτό το πρωτάθλημα παρωδία… δεν θα είναι ο φτωχός συγγενής! Μαγική εικόνα το τελικό σκορ όπως αυτό διαμορφώθηκε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Το δοκάρι του Μορόν και άλλες 2-3 κραυγαλέες ευκαιρίες που σπαταλήθηκαν θα μπορούσαν να είχαν δώσει διαστάσεις θριάμβου στην αποψινή νίκη! Αποθέωση της ομάδας από τον κόσμο που είδε επιτέλους τον ΑΡΗ να αποδίδει σύμφωνα με την αξία του.

ΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Φέτος ο Μάντζιος έχει ξεκινήσει τη χρονιά με άλλη φιλοσοφία και αυτό το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Το ότι διατήρησε την τριάδα Μόντσου , Σιφουέντες και Γκαρθία κόντρα σε έναν αντίπαλο όπως είναι ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει ότι φέτος θα δούμε έναν πιο δημιουργικό ΑΡΗ που θα ψάχνει κανονικά το γκολ και όχι μέσα από «κλεφτοπόλεμο». Η επιστροφή του Βέλεθ και του Μάγιο  στο αρχικό σχήμα ήταν κάτι το αναμενόμενο μετά τον τραυματισμό του Φαμπιάνο και την εμφάνιση του Μοντόγια στην Κρήτη.

ΓΡΗΓΟΡΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ

Απόλυτα συγκεντρωμένοι μπήκαν οι παίκτες μας στο γήπεδο και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λεπτά του αγώνα. Το τρανζίσιον δούλεψε άψογα. Ο Μάγιο προώθησε το παιχνίδι και έβγαλε στην κατάλληλη στιγμή την πάσα στον ταχύτατο Ντιαντί. Ο Σενεγαλέζος «χόρεψε» τον αντίπαλο του, γύρισε στο ύψος του πέναλτι που είχε πάρει θέση ο Μανού Γκαρθία και ο Ισπανός με ακρίβεια έστειλα την μπάλα στην δεξιά γωνία του Τζολάκη!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ

Το γρήγορο γκολ τόνωσε την αυτοπεποίθηση των παικτών μας και αυτό ήταν φανερό σε κάθε τους κίνηση. Εξαιρετικές τοποθετήσεις και καλύψεις στους χώρους, κοντά οι γραμμές και αποτελεσματική πίεση σε σωστό χρόνο.  Με το κέντρο να λειτουργεί υποδειγματικά και τους Μόντσου και Σιφουέντες να κλέβουν και να μοιράζουν υποδειγματικά το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ ήταν η ομάδα που έψαχνε το δεύτερο γκολ με τις ευκαιρίες των Ντιαντί και Μόντσου και είχε κάποια ουσία στο παιχνίδι του. Ο Ολυμπιακός αρκέστηκε σε μια φλύαρη κατοχή που στην καλύτερη περίπτωση κατέληγαν σε κάποια απελπισμένη σέντρα. Οι καλές εκτελέσεις φάουλ στα στημένα που δόθηκαν στον Ολυμπιακό ήταν σχεδόν οι μοναδικές απειλές προς την εστία μας.

Ο ΜΟΡΟΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩΤΗΤΑ ΜΑΣ

Όχι μόνο δεν κλείστηκε όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ αλλά αντιθέτως έδειχνε με απόλυτη ψυχραιμία και αποφασιστικότητα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε στιγμή αδράνειας των αντιπάλων μας. Κάπως έτσι στο 41’ σε μια φάση μετά το κόρνερ όπου οι παίκτες μας έμειναν ψηλά, ο Μανού Γκαρθία βρήκε τον χώρο για να βγάλει μια μαγική πάσα στο κέντρο της περιοχής και να  δώσει την ευκαιρία στον επερχόμενο Μορόν να γράψει το 2-0 ξεσηκώνοντας για ακόμη μια φορά το Κλ.Βικελίδης!

ΕΧΑΣΕ ΤΑ ΑΧΑΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Τι και αν άπαντες αναμένανε την πίεση και την αντίδραση των Πειραιωτών, ο ΑΡΗΣ συνέχισε να χορεύει στο ρυθμό που είχε δώσει ο ίδιος. Με όλους τους παίκτες να λειτουργούν υποδειγματικά σε άμυνα και επίθεση δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους τους. Εξουδετέρωσαν με περίσσια ευκολία κάθε σκέψη επίθεσης του Ολυμπιακού και έψαξαν το 3^ο γκολ δημιουργώντας κλασσικές ευκαιρίες για να το πετύχουν. Το δοκάρι στο ωραίο σκάψιμο του Μορόν, οι 2 ευκαιρίες που ακολούθησαν και  χάθηκαν πάλι από τον Ισπανό αλλά και η φάση του Νταρίντα θα μπορούσαν εύκολα να είχαν αυξήσει τον δείκτη του σκορ. Το 3^ο γκολ δεν ήρθε, ο Ολυμπιακός μείωσε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, η νίκη όμως βάφτηκε κίτρινη! Μια πανάξια νίκη με μια ολοκληρωτική εμφάνιση!

ΕΔΕΙΞΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Ας μην κοροϊδευόμαστε, ξεκάθαρο προβάδισμα το 2-0 στο ημίχρονο αλλά από τον ΑΡΗ μας έχουμε δει πολλά απίστευτα πράγματα… Σήμερα όμως η ομάδα έπειθε ότι τη νίκη δεν την έχανε ακόμη και αν είχε άλλα 10 ημίχρονα. Η προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο που είχε καταστρώσει ο Άκης Μάντζιος και η ψυχραιμία που έδειχναν όλοι οι παίκτες ανεξαιρέτως σε έπειθε ότι τίποτα δεν θα στράβωνε σήμερα. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, κανείς δεν υστέρησε σήμερα. Ναι υπήρχαν κάποιοι που ξεχώρισαν περισσότερο από τους υπόλοιπους όπως ο Μανού Γκαρθία που πρόσθεσε άλλη μια γεμάτη εμφάνιση με 1 γκολ και 1 ασίστ αλλά δεν γίνεται να προσπεράσεις κανέναν. Σπουδαίος ο Φρίντεκ, θωρηκτό ο Βέλεθ,  κυρίαρχοι στο κέντρο οι Μόντσου και Σιφουέντες, αποτελεσματικός ο Μορόν, δαίμονας ο Ντιαντί, ουσιαστικός ο Μάγιο, ανεβασμένος ο Σίστο, συνεπής ο Μπράμπετς και σχεδόν θεατής ο Κουέστα. Ήταν όλοι τους υπέροχοι! Από τις καλύτερες εμφανίσεις των τελευταίων ετών και σίγουρα από τις πιο εύκολες νίκες απέναντι στον Ολυμπιακό. Δεν χωράνε πολλά σχόλια για το σημερινό. Η ομάδα έδειξε τις δυνατότητες της σήμερα και πάνω σε αυτή την εμφάνιση θα πρέπει να πατήσει για τη συνέχεια.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Περιμέναμε την ομάδα να αντιδράσει μετά το αρνητικό αποτέλεσμα στην Κρήτη αλλά η σημερινή εμφάνιση-νίκη ήταν πολλά περισσότερα από μια αντίδραση. Ο ΑΡΗΣ έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος, εξουδετέρωσε με ευκολία τον Ολυμπιακό και χάρη στα γκολ των Γκαρθία και Μορόν κατάφερε να φθάσει σε μια σπουδαία νίκη! Απέφυγε να δώσει διαστάσεις θριάμβου σπαταλώντας σημαντικές ευκαιρίες αλλά… αυτός ο ΑΡΗΣ μόνο αισιοδοξία μας γέμισε για τη συνέχεια! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μα καλά αυτοί που τον έφεραν τον διαιτητή δεν τον ενημέρωσαν ότι το 55-45 υπέρ του Ολυμπιακού ισοδυναμεί με σφαγή του;

ΥΓ2. Και όμως σε «έγκυρο» site υπάρχει άρθρο και video(?!?!?!) με τίτλο «Σοβαρά παράπονα του Ολυμπιακού για τη διαιτησία»

Ένα ημίχρονο απών όπου ο ΟΦΗ κυριάρχησε και πήρε το προβάδισμα και ένα ημίχρονο όπου έπαιξες σαν ΑΡΗΣ… αλλά κατάφερες σε 2 φάσεις να δεχθείς 2 γκολ. Μοντόγια και Μπράμπετς οι «πρωταγωνιστές» της συνολικής κακής αμυντικής λειτουργίας της ομάδας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της αναμέτρησης. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε να δει την ομάδα με περισσότερες προπονήσεις στα πόδια της να έχει μια βελτιωμένη εικόνα και όχι να προβληματίζει σε τέτοιο βαθμό.

ΜΕ ΝΤΑΡΙΝΤΑ – ΜΟΝΤΟΓΙΑ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Με τους Νταρίντα και Μοντόγια να αντικαθιστούν τους ανέτοιμους Μόντσου και Μάγιο στο αρχικό σχήμα ο Άκης Μάντζιος προσπάθησε να διατηρήσει στο μέγιστο βαθμό την όποια χημεία είχε δημιουργηθεί από τα προηγούμενα παιχνίδια. Αναμενόμενες κινήσεις μιας και οι επιλογές για τις συγκεκριμένες θέσεις ήταν περιορισμένες. 

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙ 45’

Μόνο ορεξάτος και αποφασισμένος για το διπλό δεν παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη στα πρώτα 45’ της αναμέτρησης. Με εξαίρεση μια παραλίγο μαγική ενέργεια του Σίστο στο ξεκίνημα που κατέληξε στο δοκάρι από εκεί και πέρα ο ΑΡΗΣ μας παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων του. Πίεζε, έτρεχε, πάλευε ο ΟΦΗ και εμείς απλά οπισθοχωρούσαμε, μπερδευόμασταν και αγχωνόμασταν ακόμη και όταν δεν υπήρχε λόγος. Με έναν αφηνιασμένο Νους και ένα εκρηκτικό ανά διαστήματα Φούντα  ο ΟΦΗ κατάφερε σε αρκετές φάσεις να εκθέσει την άμυνα μας και παρόλο που το 1-0 προέκυψε από ένα επιπόλαιο πέναλτι που έκανε ο Μοντόγια, θα μπορούσαν να είχαν πετύχει και άλλα γκολ. Ευτυχώς ο Κουέστα ήταν εκεί και ο ΑΡΗΣ παρέμεινε ζωντανός στο παιχνίδι.

Η ΟΛΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

Με κάποιο μαγικό τρόπο στο Β ημίχρονο μπήκε ένας άλλος ΑΡΗΣ μέσα. Η γρήγορη αλλαγή του Ντιαντί με τον Σαβέριο και Η μετατόπιση του Σίστο άλλαξε ως ένα σημείο τις ισορροπίες και η ομάδα παρουσιάστηκε πιο επιθετική, έβγαλε περισσότερη ενέργεια στις κινήσεις της και είχε την αποφασιστικότητα που έλειπε στα πρώτα 45’. Μορόν, Σαβέριο και Γκαρθία έψαξαν το γκολ της ισοφάρισης χωρίς όμως επιτυχία. Και εκεί που έδειχνε ότι η ισοφάριση ήταν θέμα χρόνου ήρθε μια στατική φάση από τα πλάγια και μια αδικαιολόγητη αδράνεια του Μπράμπετς στο κέντρο της άμυνας που απλά παρακολούθησε με αγωνία τον παίκτη που μάρκαρε να σηκώνεται και να καρφώνει με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα 2^ο γκολ στο 57’ από έναν ακίνδυνο ΟΦΗ στο σημείο που έχεις αρχίσει να επιβάλλεις το παιχνίδι σου… Το  ανόητο χέρι του Χατζηχριστίδη έδωσε την ευκαιρία στον Μορόν να μειώσει σε 2-1 από τα 11 βήματα και να ξαναφέρει τον ενθουσιασμό στην ομάδα για την ισοφάριση. Οι ευκαιρίες του Σαβέριο και του Σαμόρα ήταν οι πιο σημαντικές για να γίνει το 2-2. Για ακόμη μια φορά όμως η άμυνα μας έδειξε θολωμένη, δεν λειτούργησε σωστά και στο 83’ επέτρεψε στον ΟΦΗ να κλειδώσει την νίκη.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ

Πολλοί οι προβληματισμοί που μας αφήνει το σημερινό παιχνίδι.  Πρώτα από όλα ένα μεγάλο γιατί… Γιατί δεν παίξαμε από την αρχή όπως παίξαμε στο Β ημίχρονο; Γιατί επιμένουμε να παίζουμε στο ίδιο μοτίβο όταν ο αντίπαλος αποφασίζει να πιέζει ψηλά και αυτό μας δημιουργεί προβλήματα; Γιατί η ομάδα δείχνει τόσο ασύνδετη στο τρανζίσιον είτε όταν επιστρέφει στην άμυνα είτε όταν αποφασίζει να βγει γρήγορα στην επίθεση. Ώρες ώρες ο εξαιρετικός(και σήμερα) Μάνου Γκαρθία δείχνει να είναι στον κόσμο του… εκεί όπου με το που θα ξεφύγει από τους αντιπάλους του και θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία ήδη οι συμπαίκτες του θα έχουν κάνει αντίστοιχες κινήσεις στον χώρο. Μάταια όμως. Στατικοί στις περισσότερες φάσεις, εγκλωβισμένοι στις σκέψεις τους ακόμη και όταν είχαμε κλείσει τον ΟΦΗ στην περιοχή του. Γιατί τόσο διστακτικοί στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι επιθετικοί; Μόνο ο Μάντζιος μπορεί να ψάξει και να βρει τις απαντήσεις για όλα τα παραπάνω. Αφού όμως πρώτα βρει και τους παίκτες που στην παρούσα φάση είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα. Αρκετοί παίκτες σήμερα ήταν μέτριοι σε ατομικό επίπεδο και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε μετά από μια διακοπή 2 εβδομάδων που αναμέναμε μια πιο δουλεμένη ομάδα και παίκτες με περισσότερες ανάσες και πιο ξεκάθαρους ρόλους. Σίγουρα θέλει χρόνο η ομάδα, οφείλει όμως να δείχνει παιχνίδι με παιχνίδι βελτίωση. Και αυτό δεν το είδαμε καθόλου σήμερα.

2 ΦΑΣΕΙΣ, 2 ΓΚΟΛ, 3 ΧΑΜΕΝΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

Όταν στο καλό σου ημίχρονο που έχεις πάρει για τα καλά τον έλεγχο και παλεύεις για την ισοφάριση επιτρέπεις στον αντίπαλο σου σε μόλις 2 ευκαιρίες να βρει 2 γκολ… τότε δύσκολα ότι και αν κάνεις να αποφύγεις την ήττα. Έλειψε η συγκέντρωση στην άμυνα, έλειψε η αποτελεσματικότητα στην επίθεση, έλειψε η ένταση και η αποφασιστικότητα στις προσωπικές μονομαχίες. Πολλά τα κακώς κείμενα σε ένα χρονικό σημείο όπου περιμέναμε την ομάδα να αρχίζει να ανεβάζει στροφές αντί να χαμηλώνει ταχύτητα. Θέλει χρόνο... θέλει όμως και άμεση αντίδραση.

Την πρώτη του νίκη στο νέο πρωτάθλημα πανηγύρισε ο ΑΡΗΣ μας στις Σέρρες, κερδίζοντας την τοπική ομάδα με 1-0 χάρη στο γκολ του Σιφουέντες  που μαζί με τον Ντιαντί ήταν οι κορυφαίοι για την ομάδα μας. Μια νίκη που θα μπορούσε να είχε έρθει πολύ πιο εύκολα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια ή αν δεν βρισκόταν στον δρόμο μας ο διαιτητής Τσιμεντερίδης. Δεν άφησε να παιχτεί παιχνίδι με αστεία σφυρίγματα, φόρτωσε με κάρτες την ομάδα μας εντός και εκτός των 4 γραμμών, προσπάθησε να σπρώξει τον Πανσερραϊκό προς την εστία μας …αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου ήταν συγκεντρωμένοι, δεν μάσησαν από τις προκλήσεις και πέτυχαν τον στόχο τους! Δικαιολογημένη η αποθέωση τους από την υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα που έδωσε ξεχωριστό χρώμα στην αναμέτρηση!

ΣΥΜΠΑΓΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Για ακόμη μια φορά ο Άκης Μάντζιος επιβεβαίωσε ότι δεν κολλάει σε συγκεκριμένες επιλογές και πλάνα, επιλέγοντας κάθε φορά αυτούς που διακρίνει πιο ετοιμοπόλεμους. Η επιλογή του Ντιαντί, του Σίστο και του Σιφουέντες στο αρχικό σχήμα σε σχέση με ότι είδαμε κόντρα στον Ατρόμητο ήταν απόλυτα σωστές και ο ΑΡΗΣ παρουσίασε από το ξεκίνημα ένα καλό πρόσωπο σε ένα παιχνίδι όπου ο διαιτητής δεν ήθελε να παιχτεί ποδόσφαιρο. Προφανώς και το Χ ήταν εξαρχής αυτό που είχε ο Τσιμεντερίδης στο μυαλό του και έκανε ότι μπορούσε για να το πετύχει. Ο ΑΡΗΣ όμως έχοντας εξαιρετική αμυντική λειτουργία εγκλώβισε τον Πανσερραϊκό και δεν του επέτρεψε να βγάλει τις επιθετικές αρετές που έδειξε πριν λίγες ημέρες στην Τούμπα. Επιθετικά αν και μόλις στην 2^η αγωνιστική η ομάδα έδειξε μια ωριμότητα και κατάφερε να βγάλει αρκετές φάσεις μέσα από οργανωμένες επιθέσεις και σωστή κυκλοφορία της μπάλας.

 Ο ΝΤΙΑΝΤΙ ΕΚΛΕΨΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ, Ο ΣΙΦΟΥΕΝΤΕΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Με τον Πανσερραϊκό να μην μπορεί να απειλήσει και την ομάδα μας να διατηρεί με ευκολία την κατοχή και τον έλεγχο του αγώνα το ζητούμενο  ήταν το γκολ που θα ξεκλείδωνε την αντίπαλη άμυνα. Βασικός εκφραστής αυτής της προσπάθειας ήταν ο Ντιαντί που είτε με προσωπικές ενέργειες είτε με σωστές κινήσεις χωρίς την μπάλα συνδυαζόταν ωραία με τους υπόλοιπους και γινόταν απειλητικός. Το γκολ όμως ήρθε στο 34΄ από το υπέροχο σουτ του Σιφουέντες από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Ένα γκολ που πέρα από τους 3 βαθμούς που χάρισε στην ομάδα ήταν και το «κερασάκι» μιας ολοκληρωτικής εμφάνισης στο πρώτο γεμάτο ενενηντάλεπτο του Σιφουέντες. Κουβάλησε την μπάλα, είχε σωστές μεταβιβάσεις και γενικά σχεδόν όλες του οι κινήσεις ήταν απόλυτα αποτελεσματικές. Σε αντίθεση με τον Ντιαντί που υπήρχαν στιγμές που έκανε άνω κάτω την αντίπαλη άμυνα αλλά στο τέλος δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τις φάσεις. Πρόλαβε όμως ο νεαρός να δώσει το στίγμα του και να επιβεβαιώσει ότι στο πρόσωπο του ο ΑΡΗΣ έχει βρει πολλά περισσότερα από έναν ταλαντούχο παίκτη με προοπτική για το μέλλον.

ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ 2^Ο ΓΚΟΛ ΑΛΛΑ ΓΚΟΥΓΚΕΣΑΣΒΙΛΙ ΚΑΙ ΤΣΙΜΕΝΤΕΡΙΔΗΣ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ

Από την μια ο Τσιμεντερίδης έκοβε τον ρυθμό και έσπρωχνε με κάθε ευκαιρία τον Πανσερραϊκό προς την εστία μας, από την άλλη ο Γκουγκεσασβίλι επιδόθηκε σε ρεσιτάλ εντυπωσιακών αποκρούσεων. Ντιαντί(3-4 φορές), Μορόν, Μοντσού, Σαβέριο προσπάθησαν να κλειδώσουν την νίκη αλλά ο πορτιέρο των Σερρών ήταν εκεί και κράτησε τους αντιπάλους μας ζωντανούς μέχρι το τέλος. Η αμυντική μας λειτουργία όμως ήταν τόσο καλή σήμερα που μόνο με κάποιο πέναλτι φάντασμα σαν αυτό στο Περιστέρι θα μπορούσε να χαθεί η νίκη.

ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Είχαμε πει παρά το Χ με τον Ατρόμητο ότι η ομάδα είχε δείξει ένα καλό πρόσωπο. Σήμερα όμως ο ΑΡΗΣ ήταν κατά πολύ καλύτερος. Όχι μόνο για κατάφερε να πάρει τους 3 βαθμούς αλλά γιατί σε όλες τις γραμμές έδειξε βελτιωμένος. Η άμυνα απροσπέλαστη, στο κέντρο η κίνηση των παικτών και η κυκλοφορία της μπάλας ήταν υποδειγματική ενώ και στην επίθεση παρά το «χαμηλό τέμπο» του Μορόν ο ΑΡΗΣ κατάφερε να βγάλει μέσα από στρωτό ποδόσφαιρο μπόλικες ουσιαστικές ευκαιρίες που θα μπορούσαν να είχαν γίνει γκολ. Όλα αυτά μόνο αισιοδοξία μας γεμίζουν μιας και η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας συνεχίζεται και ακόμη είμαστε πολύ νωρίς για να κρίνουμε το τι έχουν να δώσουν τα νέα αποκτήματα αλλά και το πόσο καλά μπορούν να δέσουν με τους «παλιούς».

ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ

Υποψιασμένοι μπήκαμε στην νέα αγωνιστική σεζόν σχετικά με την «νέα τάξη πραγμάτων» στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όπως κόντρα στον Ατρόμητο έτσι και σήμερα στις Σέρρες υπήρχε το «κοράκι» αποφασισμένο να μας κόψει βαθμούς. Αυτή την φορά όμως ο ΑΡΗΣ ήταν πιο σοβαρός, πιο αποφασισμένος και δεν τους έδωσε την ευκαιρία να του κλέψουν τους βαθμούς. Το γκολ του Σιφουέντες ήταν αρκετό για να έρθει η νίκη σε ένα παιχνίδι όπου έπρεπε να είχαμε πετύχει πολλά περισσότερα. Μια νίκη που πανηγυρίστηκε έντονα από τον κόσμο της ομάδας που έστησε ένα μικρό Κλ.Βικελίδης στο ταλαίπωρο γήπεδο των Σερρών! Πρώτη νίκη και πρώτο χαστούκι στην εξύγιανση! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μισές δουλειές από τον Τσιμεντερίδη…  ούτε μια κόκκινη

Ένα λάθος από κάθε πλευρά ήταν αρκετό για να διαμορφώσει το ισόπαλο 1-1 και να οδηγήσει στην πρώτη απώλεια βαθμών για τον ΑΡΗ μας. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις απουσίες και τους ανέτοιμους παίκτες που αναγκαστικά αγωνίσθηκαν μπορούσαμε εύκολα να εκμεταλλευτούμε το «δώρο» του Ατρομήτου και να κλειδώσουμε τη νίκη. Καλά στοιχεία από τους νεοαποκτηθέντες, με την ομάδα όμως να δείχνει ότι θέλει ακόμη αρκετή δουλειά για να βρει τα πατήματα της, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Με το «δεξί» η κιτρινόμαυρη κερκίδα στο γήπεδο του Ατρομήτου, έδωσε το σύνθημα της στήριξης και προς όλους τους υπόλοιπους.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Με τις μεταγραφές να αργούν να ενσωματωθούν, τον Σίστο που πρόλαβε την προετοιμασία να είναι τραυματίας και τους Νταρίντα, Σουλεϊμάνωφ και Ζούλ τιμωρημένους οι επιλογές ήταν μετρημένες. Αναγκαστικά παίκτες με ελάχιστες προπονήσεις μπήκαν στο βασικό σχήμα. Κάπως έτσι ο Μάντζιος κατάφερε να παρατάξει ένα σύνολο που αμυντικά έδειχνε συμπαγής αλλά στην επίθεση είχε τα θέματα της. Κάτι ως έναν βαθμό φυσιολογικό μιας και οι Σίστο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνωφ πιθανόν να ξεκινούσαν και βασικοί εφόσον ήταν διαθέσιμοι.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Από τον τρόπο που πίεζαν οι 2 ομάδες στο ξεκίνημα οι αντίπαλοι μας ήταν αυτοί που έδειχναν να έχουν περισσότερο το μυαλό τους στη νίκη. Η διάθεση όμως που έδειχναν δεν μετουσιωνόταν σε φάσεις και ο ΑΡΗΣ μας εύκολα έπαιρνε την κατοχή και προσπαθούσε να βγει ψηλά. Με εξαίρεση όμως τον Μανού Γκαρθία και μερικές πρωτοβουλίες του Φετφατζίδη όλος ο ΑΡΗΣ έδειχνε να έχει μια αργή σκέψη, γεμάτη αμφιβολίες για το αν θα πρέπει να ανέβει πιο ψηλά ή με υπομονή να ψάξει το γκολ. Υπομονή που την δείξαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά με τον Μορόν να μην δείχνει συγκεντρωμένος οι καλές ευκαιρίες που του δόθηκαν, σπαταλήθηκαν με ευκολία.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις 2 ομάδες να κινούνται σχεδόν στα ίδια επίπεδα όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στο ένα γκολ. Και από την στιγμή που αυτό δεν μπορούσαμε να το βάλουμε εμείς… το έβαλε από μόνος του ο Ατρόμητος. Με την τύχη να μας χαμογελάει με το αυτογκολ στο 66’ και τον ΑΡΗ μας να ελέγχει το παιχνίδι η νίκη έμοιαζε να πλησιάζει. Λίγα λεπτά όμως αργότερα, το κακό διάβασμα της φάσης από τον Κουέστα και η «ευαισθησία» του διαιτητή πάτσισε τα λάθη και το πέναλτι που εκτέλεσε ο Γουάρντα έφεραν το παιχνίδι στα ίσια. Στα λεπτά που απέμειναν μέχρι τη λήξη και μετά την είσοδο του Σιφουέντες και του Ντιαντί η ομάδα μας έγινε πιο απειλητική και κυνήγησε το 2^ο γκολ. Σε αντίθεση με τον Ατρόμητο που αρκέστηκε σε καθυστερήσεις για να διατηρήσεις την ισοπαλία.

ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ «ΝΕΟΙ», ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Κάτι από την περσινή σεζόν θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα παρουσιάζοντας μια σοβαρή εικόνα κυρίως μεσοαμυντικά που όμως όταν περνάει το κέντρο δυσκολεύεται. Ακόμη και αν ο Μανού Γκαρθία ύστερα από καιρό μας υπενθύμισε γιατί περιμένουμε από αυτόν να κάνει την διαφορά, η ομάδα δυσκολευόταν πάρα πολύ να γίνει απειλητική. Κάτι που ίσως να έχει να κάνει και με την γενικότερη προσέγγιση του αγώνα από τον προπονητή μας μιας και η πίεση που ασκούσαμε όταν ο Ατρόμητος είχε την μπάλα περιείχε μπόλικο δισταγμό. Έλειψαν οι πρωτοβουλίες και η ποιότητα στην τελική πάσα στοιχεία που σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Νταρίντα, Σίστο και Σουλεϊμάνωφ. Συνυπολογίζοντας όμως τα δεδομένα της αναμέτρησης το πρόσημο είναι θετικό. Και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα 5 νέα πρόσωπα που έκαναν το ντεμπούτο τους σήμερα. Φρίντεκ, Ντιαντί, Μάγιο, Μοντσού, Σιφουέντες άφησαν καλές εντυπώσεις.  Παίκτες που δεν ακολούθησαν την προετοιμασία, δεν αγωνίσθηκαν στα φιλικά, δεν έχουν μάθει καν τα ονόματα των συμπαικτών τους. Όταν μπολιαστούν με τους υπόλοιπους και δούμε τον ΑΡΗ πλήρη τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Για πρεμιέρα όμως τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο τα πρώτα μηνύματα είναι θετικά.

ΠΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σαν 2 πεταμένοι βαθμοί στα σκουπίδια μοιάζουν οι σημερινοί έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι,  με το δώρο του Ατρομήτου να επιστρέφεται πίσω …από μια κακή αντίδραση του Κουέστα. Είχαμε το προβάδισμα, είχαμε τον έλεγχο δεν είχαμε όμως την αποφασιστικότητα για να το τελειώσουμε. Σίγουρα θέλει δουλειά και ενίσχυση η ομάδα όμως φαίνεται ότι υπάρχουν καλά υλικά ώστε ο ΑΡΗΣ να πορευτεί στο πρωτάθλημα χωρίς να έχει την σκέψη του στις ομάδες που θα τον ακολουθούν στην βαθμολογία. Τα βιαστικά συμπεράσματα ποτέ δεν οδηγούν σε κάτι καλό… αλλά μια γεύση αισιοδοξίας μας την άφησε η σημερινή αναμέτρηση.

ΥΓ. Πολύ κουβέντα σηκώνει το σημερινό πέναλτι. Και μόνο η κίνηση που κάνει ο παίκτης του Ατρομήτου να εκμαιεύσει την σύγκρουση με τον Κουέστα λέει πολλά. Είναι και αυτό ένα δείγμα της νέας εποχής της εξυγίανσης που ξεκίνησε χθες σε μια γειτονιά λίγο πιο πάνω.

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στον «τελικό των φτωχών» στο Περιστέρι, γνώρισε την ήττα και κατέληξε στην 4^η θέση. Σε ένα παιχνίδι ιδιαίτερων συνθηκών μιας και στον ανέτοιμο Σανόγκο, τον «εκτός μάχης» Χάρελ, προστέθηκε την τελευταία στιγμή και ο Γκάλινατ, ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε και αρκέστηκε. Παρόλα αυτά η ομάδα και σήμερα κατέθεσε ψυχή, έφθασε μια ανάσα από τη νίκη αλλά στο τέλος ξέμεινε από λύσεις  δυνάμεις.

ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ

Στα χαμένα… ήταν ο ΑΡΗΣ με το που πάτησε στο παρκέ με την ομάδα να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Το Περιστέρι παίζοντας πολύ πιο ορθολογικά βρήκε τις λύσεις τόσο από κοντά όσο και από μακριά φθάνοντας στο +9 νωρίς στο παιχνίδι. Η αντίδραση του ΑΡΗ σε αυτή την εικόνα ήταν μονοδιάστατη, εκνευριστική… αλλά απόλυτα αποτελεσματική. Είχε άστρο η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο και με κάμποσες καταπληκτικές τρίποντες βόμβες κατάφερε να μπει δυναμικά στο παιχνίδι. Όταν μάλιστα άρχισε να σοβαρεύεται κατάφερε να φθάσει και στο +5 λίγα δεύτερα πριν το ημίχρονο.

ΞΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Όσο εντυπωσιακός και αν ήταν ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι μετά το νωθρό του ξεκίνημα, φαινόταν ότι στον «μαραθώνιο» του αγώνα στο τέλος δεν θα άντεχε. Ο Τολιόπουλος σε αρκετά σημεία του αγώνα έμοιαζε μόνος του μιας και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες επιθετικές εκλάμψεις χωρίς την παραμικρή συνέπεια σε ότι έχει να κάνει με το σκοράρισμα. Το Περιστέρι στο τέλος βρήκε τα καλάθια που χρειαζόταν, μάζεψε τα ριμπάουντ που έπρεπε, έβαλε και μερικές βολές… και πήρε τελικά τη νίκη.

ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ, ΤΟ ΠΑΛΕΨΑΝ, ΤΟ ΕΧΑΣΑΝ

Τεράστιο το ξενέρωμα… όταν στο ξεκίνημα της μετάδοσης ενημερωθήκαμε ότι ο Γκάλινατ είναι η απώλεια της τελευταίας στιγμής και μαζί με τον Χάρελ θα είναι απλοί θεατές. Γνωρίζοντας μάλιστα ότι ακόμη και η παρουσία του Σανόγκο είναι αμφίβολη. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως οι παίκτες του Καστρίτη για ακόμη μια φορά μας εξέπληξαν. Δεν το πήγαν ως το τέλος όπως θα μπορούσαν αλλά το ότι το έφθασαν το παιχνίδι εκεί ήταν τεράστιο επίτευγμα δικό τους. Όπως δικά τους και τα λάθη και οι κακές επιλογές στην επίθεση και στον πάγκο. Μεγάλο παιχνίδι από τον Τολιόπουλο που μετά την αναμέτρηση πάντως στις δηλώσεις του έδειξε να ρίχνει μεγαλύτερο βάρος στο οικονομικό, παρά στο «συναισθηματικό».

ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Μέχρι και στο τελευταίο(σχεδόν αδιάφορο) παιχνίδι της χρονιάς ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλο του το είναι,  καταφέρε να αντιστρέψει τις εις βάρους του συνθήκες και να φθάσει μια ανάσα από τη νίκη. Σίγουρα θέλαμε να κερδίσουμε σήμερα αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ που απολαύσαμε φέτος έχει έναν μαγικό τρόπο ακόμη και τις ήττες να τις  πασπαλίζει με θετικά συναισθήματα. Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ όλη τη σεζόν, αυτός ήταν και σήμερα. Άλλες φορές ήταν πλήρης και έχανε, άλλες φορές ήταν ο μισός και κέρδιζε. Αψυχολόγητος, ασταθής αλλά πάντα μαχητής! Αναμένουμε με αγωνία να δούμε αν αυτός ο ΑΡΗΣ θα έχει και συνέχεια.

ΥΓ. Και όμως... η σημερινή διαιτησία ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα 5 παιχνίδια που παίξαμε!

Μπορεί η ομάδα μας να ηττήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Παναθηναϊκό και τους 3 διαιτητές που στο πρώτο ημίχρονο στήριξαν τον αντίπαλο μας που ζοριζόταν… αλλά ο «αχάμπαρος» κόσμος του ΑΡΗ και το ζεστό χειροκρότημα που πρόσφεραν απλόχερα στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του με τη λήξη του αγώνα έκλεψαν την παράσταση. Σε ένα παιχνίδι πραγματική γιορτή που ούτε η εύκολη επικράτηση του Παναθηναϊκού και οι προκλητικοί διαιτητές ήταν ικανοί να χαλάσουν.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Δεν μας απογοήτευσαν οι 3 διαιτητές, επιβεβαιώνοντας με το «καλημέρα» ότι στην ατζέντα των πράσινων και των κόκκινων ήταν το “sweep” και αυτοί ήταν εκεί για να το διασφαλίσουν. Κατάφεραν από νωρίς να μοιράσουν εκνευρισμό και να περιορίσουν τον ενθουσιασμό των παικτών μας. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά και αποφασισμένα ώστε να δώσει χαρά στον κόσμο και αυτό το έδειχναν οι παίκτες μας σε κάθε τους κίνηση. Το ελαφρύ προβάδισμα στα πρώτα 15’ μπορεί να μην έλεγε πολλά αλλά τα «νευράκια» των παικτών του Παναθηναϊκού και του Άταμαν που πίεζαν τους διαιτητές για να ανεβάσουν απόδοση έδειχνε ότι οι αντίπαλοι μας μάλλον δεν περίμεναν την αντίσταση μας.

Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Σε αντίθεση με το καλό του επιθετικό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα μας με το που πάτησε το παρκέ στο Β ημίχρονο άρχισε να «τρομοκρατεί» τα στεφάνια με την αστοχία του.  Το 14% στα μακρινά σουτ δεν άφηνε περιθώρια για πολλά, μιας και αργά ή γρήγορα ο Παναθηναϊκός θα άρχισε να βρίσκει τον στόχο και θα ξέφευγε όπως και έκανε. Όταν μάλιστα σου λείπουν και 2 από τα βασικά γρανάζια της άμυνας όπως είναι ο Χάρελ και ο Σανόγκο, πόσο να αντέξεις να κρατάς χαμηλά με την άμυνα τον «επτασφύριχτο»; Ωστόσο οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις και αυτό ήταν κάτι που το αναγνώρισε ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε λεπτομερώς για το ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από ότι βλέπουμε σχεδόν όλη την χρονιά. Μόνο ο Σόουζα ίσως να ξεχωρίζει σε σχέση με ότι πρόσφερε κατά την διάρκεια της σεζόν. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές, οι ίδιοι που θέλουν αλλά δεν μπορούν, οι ίδιοι εξαφανισμένοι. Όπως και να έχει όμως, όλοι πάλεψαν και αυτό είναι που μετράει σε ένα παιχνίδι όπως το σημερινό.

ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Μόνο αν είσαι Αρειανός μπορείς να καταλάβεις αυτήν την αγάπη και το δέσιμο με την ομάδα είτε μιλάμε για το μπάσκετ είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Απλά στο μπάσκετ η σχέση της ομάδας με τον κόσμο δεν είναι τόσο μονόπλευρη και για αυτό οι έντονες εκδηλώσεις αγάπης με κάθε ευκαιρία και το «συγχωροχάρτι» στις στραβές δίνονται πιο εύκολα εκεί. Και αυτό σήμερα που ζήσαμε στο Παλέ ήταν άλλη μια επιβεβαίωση. Αυτή η ζεστή οικογένεια του ΑΡΗ αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή μέχρι και το τελευταίο σημερινό παιχνίδι στο Παλέ τον Καστρίτη,  το υπόλοιπο τεχνικό τιμ και τους παίκτες αναγνωρίζοντας την τίμια προσπάθεια που έκαναν φέτος. Μια προσπάθεια που μπορεί στο ταμείο στο φινάλε της χρονιάς να μην εξιτάρει κανένα Αρειανό αλλά η εικόνα πάνω στο παρκέ σε πολλά παιχνίδια φέτος μας έκανε να ξεχειλίσουμε από υπερηφάνεια. Μας έκανε να θυμηθούμε συναισθήματα που κάπου στο βάθος τα είχαμε στριμώξει και αυτό είναι αρκετό ώστε να μπει ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στη φετινή σεζόν. Μπράβο ρε μάγκες, άντε με το καλό και το διπλό στο Περιστέρι!

ΥΓ. Κούρασαν και σήμερα οι διαιτητές με τα σφυρίγματα τους… ευτυχώς τόσο ο κόσμος όπως και όλη η ομάδα μας ήταν σε ένα χαλαρό mood, προετοιμασμένοι άπαντες για τις προκλήσεις, και οι αντιδράσεις όλων που βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα είχαν το χαβαλέ τους. Όπως και του Άταμαν που του ευχόμαστε ολόψυχα να βρει ανάλογες διαιτησίες στους τελικούς αλλά με κόκκινη χροιά. 

ΥΓ2. Κάτι πρέπει να παίζει με τα instant replay… μάλλον κάποιο μοντάζ γίνεται πριν το δουν οι διαιτητές. Δεν εξηγείται αλλιώς. Τζάμπα τα κράζουμε τα παιδιά.

ΥΓ3. Ας παραδειγματιστούμε όλοι από όσους βρέθηκαν στο γήπεδο σήμερα σε ένα παιχνίδι υπό ιδιαίτερες συνθήκες με τη νίκη εξαρχής να μοιάζει σχεδόν αδύνατη. Με την κερκίδα δυναμική από την αρχή μέχρι το τέλος, το ένα σύνθημα να δίνει πάσα στο άλλο και στο τέλος ένας τεράστιος ενθουσιασμός και ένα μοναδικό συναίσθημα γεμάτο ΑΡΗ! Μπορεί η αποτυχία στο ποδόσφαιρο να μας πλήγωσε όλους αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του. Αυτά που έχει περάσει ο Αρειανός οι άλλοι «μεγάλοι» δεν θα τα άντεχαν ούτε για μια ημέρα. Ναι χάθηκε μια μάχη, αλλά όσο είμαστε όρθιοι ο πόλεμος συνεχίζεται! Μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!

Δεν κρατιόταν οι φίλοι του Παναθηναϊκού να αποθεώσουν την ομάδα τους μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Κατάλληλη ευκαιρία για αυτό αποτέλεσε ο πρώτος ημιτελικός απέναντι στον ΑΡΗ μας, όπου ο Παναθηναϊκός επικράτησε εύκολα με 89-71. Σε ρυθμούς «κούπας» και οι 3 διαιτητές που φρόντισαν από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα αυτή η γιορτή να μην χαλάσει… καταγράφοντας μάλλον και ένα ρεκόρ όπως αυτό το 22-0 υπέρ του Παναθηναϊκού στις βολές! Αχάμπαροι οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έκαναν το παιχνίδι τους, πνίγοντας τα νεύρα τους από τα σφυρίγματα και βάζοντας δύσκολα στον πρωταθλητή Ευρώπης και αναγκάζοντας τους διαιτητές να καθαρίσουν για αυτόν.

ΓΚΡΙ ΦΙΕΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Καμία κριτική δεν χωράει στο παιχνίδι ως προς τη διακύμανση του σκορ και την όλη του εξέλιξη. Ο ΑΡΗΣ μας ήταν αυτός που έπρεπε και πάλευε από την αρχή μέχρι το τέλος για να μείνει κοντά στο σκορ. Πάλευε κόντρα στον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό αλλά και κόντρα στους πρωταθλητές αλητείας Έλληνες διαιτητές. Χωρίς ίχνος ντροπής έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να διασφαλίσουν ότι η γιορτή του Παναθηναϊκού δεν θα χαλάσει από τον Καστρίτη και τους παίκτες του. Τα υπερδιπλάσια φάουλ και το 22-0 στις βολές του ημιχρόνου δεν αφήνει περιθώρια στον σχολιασμό σχετικά με την σημερινή ήττα. Άλλη μια «εύκολη» ήττα του ΑΡΗ και της ελληνικής καλαθοσφαίρισης. Μπράβο σε όλη την ομάδα, μακάρι να παρουσιαστεί έτσι και την Κυριακή. 

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Άγνωστο αν ο ρόλος του απόλυτου αουτσάιντερ ήταν αυτό που επέτρεψε στους παίκτες του ΑΡΗ να δείξουν τέτοια συγκέντρωση και αποφασιστικότητα στο παιχνίδι ή κάπου εκεί στο 3^ο παιχνίδι με την Πάτρα ο διακόπτης γύρισε οριστικά και ο ΑΡΗΣ επανήλθε για τα καλά στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις. Με εξαίρεση κάποια φθηνά λάθη στα πρώτα 15’ όλη η ομάδα έδειξε μια απίστευτη προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο, χωρίς το παραμικρό ίχνος διάθεσης να εγκαταλείψει. Ούτε όταν οι 3 διαιτητές έκαναν τα δικά τους και οι αντίπαλοι μας έβρισκαν την ευκαιρία είτε με βολές είτε με μακρινά σουτ να ανεβάζουν την διαφορά. Ο ΑΡΗΣ ήταν εκεί, πεισματάρης να μην εγκαταλείπει και να αναγκάζει τους 3 διαιτητές για ακόμη μια φορά να ιδρώσουν για να βγάλουν το εξτραδάκι. Μπράβο σε όλη την ομάδα, μακάρι να παρουσιαστεί έτσι και την Κυριακή. 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τι να πεις πραγματικά για αυτή την «πράσινη αρμάδα»; Από την κορυφή της Ευρώπης στα «σκοτεινά υπόγεια» του ελληνικού μπάσκετ. Εκεί όπου ούτε το instant replay σε πανελλήνια μετάδοση είναι ικανό ρίξει λίγο φως για να αλλάξει την απόφαση των 3 «πρασινοσκούφηδων» με τη σφυρίχτρα. Πόσο μάλλον σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι γιορτή. Γιορτή για τους «πράσινους», παρωδία για οποιοδήποτε άλλο φίλο του μπάσκετ.

ΥΓ. Να πούμε ένα μπράβο στον ΠΑΟ για την κατάκτηση της ευρωλίγκας. «Επτάστερος» στην Ευρώπη, «Επτασφύριχτος» στην Ελλάδα! Ανεβάζει ποικιλοτρόπως το ελληνικό μπάσκετ.

ΥΓ2. Άραγε όταν  τα «κοράκια» ξεπερνούν τους εαυτούς τους όπως με αυτό το 22-0 βολές και το 7-15 φάουλ του ημιχρόνου αλλά και την απίθανη απόφαση μετά από instant replay για την αγκωνιά του Λεσόρ – αμυντικό(!!!) φάουλ Σλαφτσάκη, παίρνουν κάποιο μπόνους; πριμ υψηλής απόδοσης και τέτοια; Ήρεμα ρωτάω.