Δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει την έκπληξη(γιατί έκπληξη θα ήταν!) και η ΑΕΚ χάρη στο πιο ποιοτικό ρόστερ της πήρε τη νίκη χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Παιχνίδια που τα κερδίζει ο κόσμος ήταν το σημερινό αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός που ούτε και η ώθηση της κερκίδας μπόρεσε να τον βοηθήσει. Αίμα και ιδρώτας για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, τρικυμία στην άμυνα με παίκτες να βολοδέρνουν πέρα δώθε χωρίς νόημα. Στον ίδιο ρυθμό και ο κόουτς που μάλλον έβλεπε διαφορετικό παιχνίδι από ότι βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΣΤΟΠ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια και αυτό έκανε και σήμερα. Ντε Τζούλιους, Γούντμπερι και Μαντζούκας τράβηξαν την ομάδα στα πρώτα λεπτά και ο ΑΡΗΣ από το πρώτο δεκάλεπτο προσπάθησε να χτίσει προβάδισμα φθάνοντας στο +7. Και όπως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που ξεκινάει δυνατά η ομάδα και σε αυτό ξαφνικά η ομάδα τράβηξε χειρόφρενο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε και ο ΑΡΗΣ έριχνε σταδιακά την απόδοση του. Ότι καλό έχτιζε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς το γκρέμιζε. Στην άμυνα, στην επίθεση σε όλα. Όσο κυλούσε ο χρόνος η ΑΕΚ έβρισκε ολοένα και περισσότερες λύσεις. Αδιαφορώντας που το βαρύ πυροβολικό της ο Χέιλ αν και αγωνίσθηκε για 30’ χάρη στην απίστευτη άμυνα του Γούντμπερι έμεινε στους 5 πόντους με 1 στα 9 σουτ. Έβαζε ολοένα και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι ακόμη και από παίκτες που δεν φαινόντουσαν ικανοί να σου κάνουν ζημιά όπως οι 2 σέντερ της.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ

Πραγματικά από ένα σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο αποδεχόμενος ότι δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που έβλεπε το παιχνίδι ο Καστρίτης. Ο κόουτς αν και έβλεπε ότι η ΑΕΚ ανέβαινε και εμείς πέφταμε επέμεινε στις ίδιες και στις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν κάποιος παίκτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου στο 2^ο δεκάλεπτο στο 1’ που τον έβαλες όταν βλέπεις ότι υπόλοιποι δεν τραβάνε του δίνεις ξανά την ευκαιρία μπας και… Όταν ο «κατεξοχήν σκόρερ» Νόλεϊ αγωνίζεται 28’ με 1/7 σουτ, ανύπαρκτη άμυνα(1^ο φάουλ στο 4^ο δεκάλεπτο!) και κάμποσα λάθη τότε μάλλον εκεί στον πάγκο δεν βλέπουν καθαρά. Πραγματικά ο τρόπος που μοιράστηκε ο χρόνος σήμερα στο β ημίχρονο όπου η ΑΕΚ φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να «κλειδώσει» τη νίκη, προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ επέμενε στο ίδιο μοτίβο η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι στην διψήφια διαφορά και χωρίς να ζοριστεί την διατήρησε μέχρι το τέλος.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο της υπομονής. Έχει τύχει να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας και η ομάδα να μας διαψεύσει ευχάριστα. Αν όμως ξεκινάς κυνηγώντας την διάψευση τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Να πείσουμε ότι ο Νόλεϊ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα απλά θέλει τον χρόνο του(για αυτό και του τον χαρίσαμε σήμερα), ο Ρόμπερτς είναι πολύτιμος για την ομάδα(έπαιξε καλά με την Τούρκ), ο Μπάνκς δεν «ταίριαζε» στο παιχνίδι, ούτε ο Χατζηδάκης «ταίριαζε», ο Μπόχω δεν ένιωθε καλά, ο Άλκινς ανέτοιμος, ο Μαντζούκας αγχωμένος από τον κόσμο, ο Γκιουζέλης πιεσμένος από το βάρος της φανέλας και ο Τολιόπουλος «σκασμένος»… Μια δικαιολογία και μια αιτιολογία για όλα! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Ναι θα βελτιωθεί, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να πάει χειρότερα. Ναι πιθανόν σε 3 μήνες να έχει γίνει και ανταγωνιστικός. Ε και; Αν δηλαδή αποκλειστείς στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα μείνεις πίσω, στα @@ θα τα δώσουμε όλα στα πλέιοφς; Κόουτς μάλλον η «διαδικασία» έχει και μερικές παραφωνίες. Ας μείνουν στην άκρη οι εγωισμοί και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Διαφορετικά η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε ο Καστρίτης  με τον κόσμο τα τελευταία χρόνια θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτό δείχνει η εικόνα του Παλέ στα πρώτα 2 επίσημα παιχνίδια.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Δυστυχώς… η ομάδα δεν μας διέψευσε απέναντι στην ΑΕΚ. Ανέδειξε για ακόμη μια φορά όλες τις αδυναμίες της και μοιραία γνώρισε εύκολα την ήττα με 59-70. Μπορεί οι Ντε Τζούλιους και Γούντμπερι να παρουσιάστηκαν αισθητά βελτιωμένοι, η συνολική όμως κακή εικόνα της ομάδας επισκίασε τα πάντα. Ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος.  Μπερδεμένοι παίκτες, μπερδεμένος προπονητής, ξενερωμένος κόσμος…

ΥΓ. Το ζήσαμε το έργο κόουτς πέρσι με τον Κάρ που μέχρι και στο τελευταίο παιχνίδι του τον έβαλες 30’ ενώ ήταν ήδη παρελθόν. Δεν σου βγήκε… Ευχόμαστε ολόψυχα φέτος να βγει γιατί δεν αντέχεται άλλο.

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στον «τελικό των φτωχών» στο Περιστέρι, γνώρισε την ήττα και κατέληξε στην 4^η θέση. Σε ένα παιχνίδι ιδιαίτερων συνθηκών μιας και στον ανέτοιμο Σανόγκο, τον «εκτός μάχης» Χάρελ, προστέθηκε την τελευταία στιγμή και ο Γκάλινατ, ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε και αρκέστηκε. Παρόλα αυτά η ομάδα και σήμερα κατέθεσε ψυχή, έφθασε μια ανάσα από τη νίκη αλλά στο τέλος ξέμεινε από λύσεις  δυνάμεις.

ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ

Στα χαμένα… ήταν ο ΑΡΗΣ με το που πάτησε στο παρκέ με την ομάδα να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Το Περιστέρι παίζοντας πολύ πιο ορθολογικά βρήκε τις λύσεις τόσο από κοντά όσο και από μακριά φθάνοντας στο +9 νωρίς στο παιχνίδι. Η αντίδραση του ΑΡΗ σε αυτή την εικόνα ήταν μονοδιάστατη, εκνευριστική… αλλά απόλυτα αποτελεσματική. Είχε άστρο η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο και με κάμποσες καταπληκτικές τρίποντες βόμβες κατάφερε να μπει δυναμικά στο παιχνίδι. Όταν μάλιστα άρχισε να σοβαρεύεται κατάφερε να φθάσει και στο +5 λίγα δεύτερα πριν το ημίχρονο.

ΞΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Όσο εντυπωσιακός και αν ήταν ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι μετά το νωθρό του ξεκίνημα, φαινόταν ότι στον «μαραθώνιο» του αγώνα στο τέλος δεν θα άντεχε. Ο Τολιόπουλος σε αρκετά σημεία του αγώνα έμοιαζε μόνος του μιας και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες επιθετικές εκλάμψεις χωρίς την παραμικρή συνέπεια σε ότι έχει να κάνει με το σκοράρισμα. Το Περιστέρι στο τέλος βρήκε τα καλάθια που χρειαζόταν, μάζεψε τα ριμπάουντ που έπρεπε, έβαλε και μερικές βολές… και πήρε τελικά τη νίκη.

ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ, ΤΟ ΠΑΛΕΨΑΝ, ΤΟ ΕΧΑΣΑΝ

Τεράστιο το ξενέρωμα… όταν στο ξεκίνημα της μετάδοσης ενημερωθήκαμε ότι ο Γκάλινατ είναι η απώλεια της τελευταίας στιγμής και μαζί με τον Χάρελ θα είναι απλοί θεατές. Γνωρίζοντας μάλιστα ότι ακόμη και η παρουσία του Σανόγκο είναι αμφίβολη. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως οι παίκτες του Καστρίτη για ακόμη μια φορά μας εξέπληξαν. Δεν το πήγαν ως το τέλος όπως θα μπορούσαν αλλά το ότι το έφθασαν το παιχνίδι εκεί ήταν τεράστιο επίτευγμα δικό τους. Όπως δικά τους και τα λάθη και οι κακές επιλογές στην επίθεση και στον πάγκο. Μεγάλο παιχνίδι από τον Τολιόπουλο που μετά την αναμέτρηση πάντως στις δηλώσεις του έδειξε να ρίχνει μεγαλύτερο βάρος στο οικονομικό, παρά στο «συναισθηματικό».

ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Μέχρι και στο τελευταίο(σχεδόν αδιάφορο) παιχνίδι της χρονιάς ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλο του το είναι,  καταφέρε να αντιστρέψει τις εις βάρους του συνθήκες και να φθάσει μια ανάσα από τη νίκη. Σίγουρα θέλαμε να κερδίσουμε σήμερα αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ που απολαύσαμε φέτος έχει έναν μαγικό τρόπο ακόμη και τις ήττες να τις  πασπαλίζει με θετικά συναισθήματα. Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ όλη τη σεζόν, αυτός ήταν και σήμερα. Άλλες φορές ήταν πλήρης και έχανε, άλλες φορές ήταν ο μισός και κέρδιζε. Αψυχολόγητος, ασταθής αλλά πάντα μαχητής! Αναμένουμε με αγωνία να δούμε αν αυτός ο ΑΡΗΣ θα έχει και συνέχεια.

ΥΓ. Και όμως... η σημερινή διαιτησία ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα 5 παιχνίδια που παίξαμε!

Μπορεί η ομάδα μας να ηττήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Παναθηναϊκό και τους 3 διαιτητές που στο πρώτο ημίχρονο στήριξαν τον αντίπαλο μας που ζοριζόταν… αλλά ο «αχάμπαρος» κόσμος του ΑΡΗ και το ζεστό χειροκρότημα που πρόσφεραν απλόχερα στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του με τη λήξη του αγώνα έκλεψαν την παράσταση. Σε ένα παιχνίδι πραγματική γιορτή που ούτε η εύκολη επικράτηση του Παναθηναϊκού και οι προκλητικοί διαιτητές ήταν ικανοί να χαλάσουν.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Δεν μας απογοήτευσαν οι 3 διαιτητές, επιβεβαιώνοντας με το «καλημέρα» ότι στην ατζέντα των πράσινων και των κόκκινων ήταν το “sweep” και αυτοί ήταν εκεί για να το διασφαλίσουν. Κατάφεραν από νωρίς να μοιράσουν εκνευρισμό και να περιορίσουν τον ενθουσιασμό των παικτών μας. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά και αποφασισμένα ώστε να δώσει χαρά στον κόσμο και αυτό το έδειχναν οι παίκτες μας σε κάθε τους κίνηση. Το ελαφρύ προβάδισμα στα πρώτα 15’ μπορεί να μην έλεγε πολλά αλλά τα «νευράκια» των παικτών του Παναθηναϊκού και του Άταμαν που πίεζαν τους διαιτητές για να ανεβάσουν απόδοση έδειχνε ότι οι αντίπαλοι μας μάλλον δεν περίμεναν την αντίσταση μας.

Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Σε αντίθεση με το καλό του επιθετικό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα μας με το που πάτησε το παρκέ στο Β ημίχρονο άρχισε να «τρομοκρατεί» τα στεφάνια με την αστοχία του.  Το 14% στα μακρινά σουτ δεν άφηνε περιθώρια για πολλά, μιας και αργά ή γρήγορα ο Παναθηναϊκός θα άρχισε να βρίσκει τον στόχο και θα ξέφευγε όπως και έκανε. Όταν μάλιστα σου λείπουν και 2 από τα βασικά γρανάζια της άμυνας όπως είναι ο Χάρελ και ο Σανόγκο, πόσο να αντέξεις να κρατάς χαμηλά με την άμυνα τον «επτασφύριχτο»; Ωστόσο οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις και αυτό ήταν κάτι που το αναγνώρισε ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε λεπτομερώς για το ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από ότι βλέπουμε σχεδόν όλη την χρονιά. Μόνο ο Σόουζα ίσως να ξεχωρίζει σε σχέση με ότι πρόσφερε κατά την διάρκεια της σεζόν. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές, οι ίδιοι που θέλουν αλλά δεν μπορούν, οι ίδιοι εξαφανισμένοι. Όπως και να έχει όμως, όλοι πάλεψαν και αυτό είναι που μετράει σε ένα παιχνίδι όπως το σημερινό.

ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Μόνο αν είσαι Αρειανός μπορείς να καταλάβεις αυτήν την αγάπη και το δέσιμο με την ομάδα είτε μιλάμε για το μπάσκετ είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Απλά στο μπάσκετ η σχέση της ομάδας με τον κόσμο δεν είναι τόσο μονόπλευρη και για αυτό οι έντονες εκδηλώσεις αγάπης με κάθε ευκαιρία και το «συγχωροχάρτι» στις στραβές δίνονται πιο εύκολα εκεί. Και αυτό σήμερα που ζήσαμε στο Παλέ ήταν άλλη μια επιβεβαίωση. Αυτή η ζεστή οικογένεια του ΑΡΗ αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή μέχρι και το τελευταίο σημερινό παιχνίδι στο Παλέ τον Καστρίτη,  το υπόλοιπο τεχνικό τιμ και τους παίκτες αναγνωρίζοντας την τίμια προσπάθεια που έκαναν φέτος. Μια προσπάθεια που μπορεί στο ταμείο στο φινάλε της χρονιάς να μην εξιτάρει κανένα Αρειανό αλλά η εικόνα πάνω στο παρκέ σε πολλά παιχνίδια φέτος μας έκανε να ξεχειλίσουμε από υπερηφάνεια. Μας έκανε να θυμηθούμε συναισθήματα που κάπου στο βάθος τα είχαμε στριμώξει και αυτό είναι αρκετό ώστε να μπει ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στη φετινή σεζόν. Μπράβο ρε μάγκες, άντε με το καλό και το διπλό στο Περιστέρι!

ΥΓ. Κούρασαν και σήμερα οι διαιτητές με τα σφυρίγματα τους… ευτυχώς τόσο ο κόσμος όπως και όλη η ομάδα μας ήταν σε ένα χαλαρό mood, προετοιμασμένοι άπαντες για τις προκλήσεις, και οι αντιδράσεις όλων που βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα είχαν το χαβαλέ τους. Όπως και του Άταμαν που του ευχόμαστε ολόψυχα να βρει ανάλογες διαιτησίες στους τελικούς αλλά με κόκκινη χροιά. 

ΥΓ2. Κάτι πρέπει να παίζει με τα instant replay… μάλλον κάποιο μοντάζ γίνεται πριν το δουν οι διαιτητές. Δεν εξηγείται αλλιώς. Τζάμπα τα κράζουμε τα παιδιά.

ΥΓ3. Ας παραδειγματιστούμε όλοι από όσους βρέθηκαν στο γήπεδο σήμερα σε ένα παιχνίδι υπό ιδιαίτερες συνθήκες με τη νίκη εξαρχής να μοιάζει σχεδόν αδύνατη. Με την κερκίδα δυναμική από την αρχή μέχρι το τέλος, το ένα σύνθημα να δίνει πάσα στο άλλο και στο τέλος ένας τεράστιος ενθουσιασμός και ένα μοναδικό συναίσθημα γεμάτο ΑΡΗ! Μπορεί η αποτυχία στο ποδόσφαιρο να μας πλήγωσε όλους αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του. Αυτά που έχει περάσει ο Αρειανός οι άλλοι «μεγάλοι» δεν θα τα άντεχαν ούτε για μια ημέρα. Ναι χάθηκε μια μάχη, αλλά όσο είμαστε όρθιοι ο πόλεμος συνεχίζεται! Μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!

Με ένα απίστευτο buzzer beater του Τολιόπουλου ο ΑΡΗΣ προκρίθηκε στους 4 της Basket League, στέλνοντας για πρόωρες διακοπές την ομάδα του Λιόλιου και αφήνοντας τους 3 διαιτητές με ανοιχτό το στόμα να αναρωτιούνται πως τους γλίστρησε η νίκη μέσα από τα χέρια τους! Επική νίκη για τον ΑΡΗ κόντρα σε μια εμετική διαιτησία που ιδιαίτερα στο τρίτο δεκάλεπτο έκανε ότι μπορούσε για να βάλει τον Προμηθέα μέσα στο παιχνίδι. Ορισμός της ψυχωμένης εμφάνισης από τους παίκτες του Καστρίτη που δεν εγκατέλειψαν την μάχη παρά τα διαιτητικά όργια και στο τέλος πήραν αυτό που αξίζαν έστω και με αυτόν τον περιπετειώδη τρόπο!

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Σε αυτό το παιχνίδι δεν χωράει πολύ αγωνιστική ανάλυση… Ο ΑΡΗΣ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος από το τζάμπολ. Παρουσιάστηκε απόλυτα συγκεντρωμένος και αποφασισμένος για να πάρει την πρόκριση πραγματοποιώντας μια από τις πιο ολοκληρωτικές του εμφανίσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες το παιχνίδι θα τελείωνε με +20 πόντους χωρίς κανένα απόλυτο άγχος.

Δυστυχώς όμως για ακόμη μια φορά οι «κακές γλώσσες» που θέλουν την ομάδα του προέδρου της ΕΟΚ (παρά την όποια καλή προσπάθεια κάνει όλα αυτά τα χρόνια σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο)  όποτε ζορίζεται να έχει την βοήθεια της διαιτησίας, επιβεβαιώθηκαν. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχα για να «καθαρίσει» το παιχνίδι διακριτικά και αναγκάστηκαν οι 3 διαιτητές στο 3^ο δεκάλεπτο να προσθέσουν άλλο ένα μνημείο εγκληματικής διαιτησίας στο δύσμοιρο Ελληνικό μπάσκετ. Μάλλον αιφνιδιάστηκαν από την απόλυτη επικράτηση του ΑΡΗ πάνω στο παρκέ με την διαφορά να φθάνει στο +20 και βλέποντας τον Προμηθέα ανήμπορο να αντιδράσει, αντέδρασαν αυτοί.

Είναι δεκάδες τα εμετικά σφυρίγματα και δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιο. Έτσι χάθηκε το +20 και αμφιβάλλω αν υπήρχε τρόπος σε αυτό το παιχνίδι(σε αντίθεση με το πρόσφατο στο Παλέ) ο Καστρίτης και οι παίκτες του να μπορούσαν να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν. Όταν κατάφεραν να μας προσπεράσουν οι Πατρινοί στην 4^η περίοδο οι 3 διαιτητές μέσα σε 2’ έδωσαν 4 φάουλ υπέρ μας εκτός φάσης… λες και έχουν να κάνουν με χαζούς που δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς έγινε στο 3^ο δεκάλεπτο.

ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΣ

Μπορεί ο Τολιόπουλος να έκλεψε την παράσταση με το σουτ που έκρινε την αναμέτρηση αλλά σήμερα όλοι τους ήταν πρωταγωνιστές. Και πρώτος από όλους ο κόουτς Καστρίτης αλλά και το υπόλοιπο τεχνικό τιμ. Όταν βλέπεις όλη την ομάδα να παίζει με τέτοια προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο και αποφασιστικότητα από την πρώτη στιγμή που πατάει στο παρκέ, σημαίνει ότι έχει γίνει σπουδαία δουλειά τόσο στο διάβασμα του αντιπάλου όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι των παικτών.  Όποιος και αν έμπαινε στο παρκέ είχε το ίδιο τσιπάκι. Δεν είχε καλούς και κακούς σήμερα. Όλοι φώναξαν παρών με τον τρόπο τους μέσα στο παιχνίδι. Τα έλεγε ο κόουτς… αλλά η εικόνα των τελευταίων μηνών ήταν απογοητευτική. Στο τελικό όμως κρίσιμο ραντεβού είδαμε ότι ακριβώς μας περιέγραφε ο Καστρίτης όλο αυτό το διάστημα και αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Μπράβο και πάλι μπράβο σε όλους!

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΖΕ

Ο μόνος τρόπος που μπορούσε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αυτός. Το εκπληκτικό τρίποντο του Τολιόπουλου με τη λήξη δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στους 3 διαιτητές που τώρα θα πρέπει να απολογηθούν στα «αφεντικά» τους. 3΄΄ να υπήρχαν θα τον έβρισκαν τον τρόπο για να δώσουν τη νίκη στον Προμηθέα. Χίλια μπράβο σε όλη την ομάδα που βγήκε αλώβητη από το σημερινό σφαγείο, κόντρα σε μια από τις πιο αηδιαστικές διαιτησίες που έχουμε βιώσει. Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μας έφτιαξες πάλι!

ΥΓ. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχας σήμερα...

ΥΓ2. Και όμως απέναντι στον Προμηθέα υπήρχαν στιγμές που το «πάρε την ομάδα και φύγε» έμοιαζε λογικό.

ΥΓ3. Α ρε κατακαημένο μπασκετάκι που σε κατάντησαν οι περαστικοί και συμφεροντολόγοι τυχοδιώκτες… ρε τον Προμηθέα των συγγενών των παικτών και των υπαλλήλων του Λιόλιου σπρώχνετε ποδοπατώντας τον ΑΡΗ; Λίγο τσίπα ρε λιγόψυχοι.

ΥΓ4. Μήπως θα πρέπει επιτέλους η ΚΑΕ να φωνάξει για την διαιτησία;

ΥΓ5. Και εκεί στον Προμηθέα όπως φάνηκε στο φινάλε έχουν «οικογενειαρχίδες». Άραγε ο νέος(και παράλογος) αθλητικός νόμος ισχύει και για αυτούς ή ισχύει μόνο για τα αυθεντικά οπαδάκια της κερκίδας;

ΥΓ6. Όλα τα λεφτά η φάτσα του Παπαθεοδώρου στις σύντομες δηλώσεις της ΕΡΤ και η ατάκα «Καλό Καλοκαίρι» από την ρεπόρτερ!

ΥΓ7. Θεία Δίκη σήμερα, Θεία Δίκη και το Σάββατο στον Βόλο!

Ανισόρροπος  και ψυχοβγάλτης…  παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Προμηθέα Πατρών, καταφέρνοντας σε ένα παιχνίδι που χάρη στην απόδοση του να στοχεύει στην τριαντάρα εκδίκηση προς τους Πατρινούς, να το οδηγήσει στην παράταση και να το κερδίσει όμως στο φινάλε. Περισσότερο τρολάρισμα παρά κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα από τον Καστριτή που χαμένος στις εμμονές μας πρόσφερε αυτό το απίστευτο θέαμα που ευτυχώς κατέληξε σε νίκη… Όπως και να έχει η σειρά οδηγείται σε τρίτο παιχνίδι με τον ΑΡΗ να δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.

ΜΕ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗ ΚΑΙ ΧΑΡΕΛ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Αποφασισμένος να κόψει το σερί του Προμηθέα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι παρά το καλό ξεκίνημα των Πατρινών στα πρώτα λεπτά. Με τον Μποχωρίδη ύστερα από πάρα πολύ καιρό να επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις όπως και ο Χάρελ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο με 21-16. Σε ένα δεκάλεπτο όπου παρόλο που μόλις 4 παίκτες είχαν καταφέρει να σκοράρουν και υπήρχαν κάποια αμυντικά προβλήματα δείχναμε ικανοί να φθάσουμε στη νίκη.

ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Όσο κυλούσε ο χρόνος ολοένα και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να εμφανίζονται στο παρκέ και να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μετατραπεί σε παράσταση για έναν ρόλο. Σόουζα,  Γκάλινατ και ο αφηνιασμένος Χάρελ ήταν οι βασικοί λόγοι που φθάσαμε στο εντυπωσιακό +25 περίπου 11’  πριν τη λήξη του αγώνα με τον κόσμο να απολαμβάνει την αντίδραση της ομάδας μετά τα συνεχόμενα στραπάτσα κόντρα στους Πατρινούς.

ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που παρακολουθήσαμε στο 4^ο δεκάλεπτο. Παίκτες να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, ένας προπονητής να διεξάγει κάποιου είδους «μπασκετικό πείραμα» και 3 διαιτητές που σφύριζαν ότι τους κατέβαινε… προφανώς ενθουσιασμένοι από την αντίδραση των Πατρινών που αντί να εγκαταλείψουν το παιχνίδι έκαναν τα πάντα για να το ανατρέψουν. Οι 25 πόντοι έγιναν μια μακρινή ανάμνηση και ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ευτυχώς ο κόουτς θυμήθηκε τους παίκτες που είχε ξεχάσει και η νίκη μετά κόπως και βασάνων βάφτηκε στα κιτρινόμαυρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ FEELING ΛΕΕΙ ΗΤΤΑ

Η νίκη είναι αυτό που μετράει και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ την πήρε όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ναι αν απλά άκουσες το αποτέλεσμα, σίγουρα όχι αν παρακολούθησες το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που κατήργησε κάθε μπασκετική λογική και επιβεβαίωσε την ανεξήγητη εικόνα αποσύνθεσης που διέπει την ομάδα μας. Και δυστυχώς αυτή η αποσύνθεση έχει την υπογραφή ενός προπονητή που πιστέψαμε όχι γιατί ήταν απλά «καλός άνθρωπος» αλλά γιατί με την δουλειά του έπεισε και τον τελευταίο φίλο της ομάδας. Δυστυχώς εδώ και καιρό ο κόουτς το έχει χάσει… Μποχωρίδης, Σόουζα, και Γκάλινατ ξεχάστηκαν στον πάγκο για να παίξει 30’ ο αόρατος Μπλούμπεργκς, 22’ ο σε άλλο γήπεδο Σανόγκο και 24’ ο βραχυκυκλωμένος Στάρκ! Όταν ο παίκτης δεν είναι σε καλή μέρα ή απλά δεν του βγαίνει το παιχνίδι δεν φταίει αυτός που παραμένει μέσα και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Όπως και το ανάποδο. Αν βλέπεις ότι ο Μποχωρίδης έχει πάρει φόρα και ο Σόουζα υπερέχει κάτω από το καλάθι και εσύ τους αφήνεις στον πάγκο δεν σου φταίει κανείς άλλος. Τραγικό κοουτσάρισμα για ακόμη ένα παιχνίδι από έναν προπονητή που πιστέψαμε ότι μπορούσε να κάνει τη διαφορά.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Στα ίσια έφερε τη σειρά με τον Προμηθέα Πατρών ο ΑΡΗΣ μας, κερδίζοντας στην παράταση με 89-85 και στέλνοντας τις 2 ομάδες σε έναν «τελικό» στην Πάτρα. Προτού όμως φθάσει στη νίκη κατάφερε όσους άφησαν στην άκρη την «αμηχανία» του ποδοσφαιρικού ντέρμπι και βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ να τους προσφέρει και αυτός ένα δυνατό ψυχολογικό τεστ αντοχών... Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την απίστευτη προσπάθεια αυτοχειρίας που παρακολουθήσαμε σήμερα και την απώλεια του +25 μέσα σε περίπου 10’; Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πάντα αυτό που μετράει και σήμερα η ομάδα τα κατάφερε! Ας ελπίσουμε να κάνει το ίδιο και στην Πάτρα ανεξαρτήτως απόδοσης.   

ΥΓ. Μια ντουζίνα υστερόγραφα θα πρέπει να γραφούν σήμερα για τον Μποχωρίδη που έπαιξε μόλις 15΄, τον Σόουζα που ξαφνικά είναι χρήσιμος παίκτης, τον Στάρκ  και άλλα πολλά. Η ουσία όμως είναι ότι όταν θέτεις ως στόχο τα ελάχιστα αυτονόητα και δηλώνεις πετυχημένος 3 μήνες πριν τελειώσει η χρόνια τότε κινδυνεύεις να καταντήσεις πεδίο για μπασκετικά πειράματα σαν και αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα.

Παρόλο που ύστερα από καιρό παρουσιάστηκε έστω σε κάποια σημεία του αγώνα ανταγωνιστικός, ο ΑΡΗΣ μας δεν  κατάφερε να κάνει το μπρέικ στην Πάτρα και στρέφει πλέον το βλέμμα του στον «τελικό» της Δευτέρας. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη μπήκαν πολύ νευρικοί στο παιχνίδι, κατάφεραν με κόπο και βάσανο να ισορροπήσουν την αναμέτρηση αλλά τελικά βυθίστηκαν στις παθογένειες τους.  

ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ

Σε ευχολόγια είχαμε αρκεστεί τον τελευταίο καιρό μπας και δούμε την ομάδα μας να αλλάζει αγωνιστικό πρόσωπο αλλά όπως φάνηκε από το ξεκίνημα δεν έπιασαν τόπο. Απόλυτο μπάχαλο στην άμυνα, νωθρότητα σε κάθε κίνηση και απελπισία στην επίθεση. Η ομάδα ψαχνόταν σε όλες τις γραμμές του γηπέδου και ο Προμηθέας άρπαξε την ευκαιρία να χτίσει διψήφια διαφορά από νωρίς, αναγκάζοντας μας να κυνηγάμε διαρκώς το σκορ.

ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Σε αντίθεση με ότι μας είχε συνηθίσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες μετά το κακό ξεκίνημα έβγαλε αντίδραση. Σοβαρευτήκαμε στην άμυνα ενώ στην επίθεση κυρίως χάρη στον ορεξάτο Γκάλινατ βρίσκαμε τον στόχο. Τον στόχο… μιας και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ είχε επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ μακρινών σουτ με αποτέλεσμα λίγο πριν το ημίχρονο να ισοφαρίσουμε 35-35. 

ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Λίγο η ανάπαυλα του ημιχρόνου, λίγο τα πονηρά σφυρίγματα των διαιτητών και το καλό μομέντουμ του 2^ου δεκαλέπτου χάθηκε.  Μαζί και τα τρίποντα που ήταν ο βασικός λόγος της αντεπίθεσης. Ο Προμηθέας από εκεί που αστοχούσε βρήκε κάμποσα μαζεμένα τρίποντα και ο ΑΡΗΣ επανήλθε στις αρχικές προβληματικές του ρυθμίσεις. Κακός στην άμυνα, άτολμος, επιπόλαιος και άστοχος στην επίθεση.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ

Μποχωρίδης τραγικός, Τολιόπουλος διστακτικός, Χάρελ αλλού, Σταρκ στα χαμένα, Μπλούμπεργκς αόρατος, Γκάλινατ, Σόουζα και Σανόγκο με σκαμπανεβάσματα και ένα σύνολο με την «χημεία» και την «ομοιογένεια» να απουσιάζουν επιδεικτικά.  Σήμερα που οι δικαιολογίες περί αδιάφορων παιχνιδιών στερέψαν ο ΑΡΗΣ έβγαλε σχεδόν το ίδιο προβληματικό πρόσωπο που βλέπουμε εδώ και καιρό. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Ωστόσο η επιστροφή από το -13 αλλά και η αγωνιστική μας συμπεριφορά στο 2^ο δεκάλεπτο θύμισε κάτι από την αγωνιστική ταυτότητα του ΑΡΗ προτού καταρρεύσει.  Ο ΑΡΗΣ δεν τα έχει παρατήσει εντελώς και αυτό είναι σίγουρα θετικό μιας και τα μηνύματα που μας έστελνε αυτό έδειχνε. Ίσως λοιπόν με την πλάτη στον τοίχο να δούμε και μια ολοκληρωμένη αντίδραση τόσο από τους παίκτες όσο και από τον κόουτς που παραμένει στα χαμένα αναζητώντας νέες δικαιολογίες.  

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΠΙΘΑ

Μόνο έκπληξη δεν προκαλεί το τελικό σκορ και η μέτρια εικόνα μας για ακόμη ένα παιχνίδι τους τελευταίους μήνες. Με τον «τελικό» της Δευτέρας όμως να ακολουθεί, προτιμότερο είναι να κρατήσουμε την σπίθα που έδειξαν οι παίκτες μας σε κάποια διαστήματα του αγώνα… με την ελπίδα να γίνει φωτιά. Καιρό είχαμε να δούμε την ομάδα να αντιδράει. Την Δευτέρα όμως στο ραντεβού μας στο Παλέ, περιμένουμε πολλά παραπάνω από κάποια ψήγματα αντίδρασης.

ΥΓ. Τα αδιάφορα παιχνίδια δεν τα θέλουμε. Αλλά και τα παιχνίδια με βαθμολογικό ενδιαφέρον μας αγχώνουν. Για να δούμε λοιπόν τι ισχύει και για αυτά χωρίς αύριο «με την πλάτη στον τοίχο».

ΥΓ2. Πονηροί διαιτητές… σφυρίγματα ανάλογα με την διακύμανση του σκορ.

Νέα οδυνηρή ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας αυτή την φορά από τον Κολοσσό παρουσιάζοντας κάκιστο πρόσωπο και προβληματίζοντας ενόψει της συνέχειας του πρωταθλήματος. Είτε αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι είτε τελικός… δικαιολογίες για τέτοιες ήττες απέναντι σε μια ομάδα όπως είναι ο Κολοσσός δεν υπάρχουν. Αποδοκιμασίες και χειροκροτήματα στο φινάλε της αναμέτρησης με τον κόσμο να μοιάζει εξίσου μπερδεμένος με την ομάδα.

SMALL BALL ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

Δεν χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να φανεί ότι ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν είχε μπει συγκεντρωμένος στο παιχνίδι αλλά και ότι η προετοιμασία του ήταν τραγική. Ξεκίνημα με πάρτι των αντιπάλων μας κάτω από το καλάθι και μια γενικότερη ασυνεννοησία από την πλευρά μας σε άμυνα και ριμπάουντ. Έχαναν παίκτες, μπερδευόντουσαν στις αλλαγές, πηδούσαν δύο και τρεις μαζί σε προσποιήσεις και ριμπάουντ. Ο Κολοσσός παίζοντας αυτό το κλασσικό μπάσκετ που παίζει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια είχε τον έλεγχο, αναγκάζοντας μας να κυνηγάμε διαρκώς στο σκορ.

ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 6.75

Στην υπεροπλία του Κολοσσού κάτω από το καλάθι και την πολυφωνία του στην επίθεση το μόνο που προσπάθησε να αντιπαραθέσει ο ΑΡΗΣ ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια με μακρινά σουτ. Κάποια μπήκαν και αναθαρρήσαμε  αλλά στο τέλος ο καλύτερος που έπαιξε πιο σωστά, πιο λογικά, πιο ισορροπημένα κέρδισε. Στοιχεία που δεν έδειξε ούτε για μια στιγμή ο ΑΡΗΣ σήμερα και για αυτό έχασε.

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΠΗΓΑΝ ΚΟΥΒΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ

Η στατιστική του αγώνα τα λέει όλα. Εκτός από 2 λάθη λιγότερα σε όλα τα υπόλοιπα ο Κολοσσός ήταν καλύτερος. Και πως να μην είναι όταν ακολουθεί απλά τους «κανόνες» του αθλήματος κόντρα σε έναν αντίπαλο που πιο πολύ τον ενδιαφέρει να φέρει επανάσταση στον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ παρά να κερδίσει. Κάπως έτσι οι εμμονές του Καστρίτη με τα χαμηλά σχήματα, το παράλογο ροτέισον και την πλήρη απουσία επιθετικού πλάνου μας έφεραν στο σημείο να χάνουμε από το Μαρούσι και τον Κολοσσό μέσα στην έδρα μας δικαιότατα. Χωρίς καν να χρειαστεί να παρέμβει κάποια Τσαρούχα. Με την αξία μας. Και αντί να βάλουν παίκτες και τεχνικό τιμ τα κεφάλια κάτω και να δουλέψουν ψάχνουμε δικαιολογίες. Αν υπάρχει κίνητρο, αν τα play in είναι ανούσια, αν οι διαιτητές μας εκνευρίζουν αλλά δεν κάνει να το εκδηλώνουμε και χίλια δύο άλλα που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει.

ΑΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΣΩΣΤΑ

Όποιος πιάνεται από την έλλειψη κινήτρου για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μάλλον δεν ταιριάζει στον τεράστιο μπασκετικό ΑΡΗ και δύσκολα μπορεί να αφουγκραστεί την πίκρα που νιώθει ο Αρειανός σήμερα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους 2.500 φίλους που προσπέρασαν το «αδιάφορο» του αγώνα και βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα. Η ομάδα εδώ και αρκετό καιρό με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν βλέπεται. Και αντί από παιχνίδι σε παιχνίδι να κάνουμε ένα βήμα εμπρός καταλήγουμε να κάνουμε άλματα προς τα πίσω και να μοιράζουμε γρίφους… για δικαιολογίες. Κρίμα για την όλη φετινή προσπάθεια που τείνει να γίνει μια μακρινή ανάμνηση πριν καν ξεκινήσουν τα πλέιοφς.  

ΥΓ. 9’ 40’’ ο Σόουζα χωρίς 2^ο ψηλό, 4’ 48’’ ο Κατσίβελης σε ένα παιχνίδι με τραγική επιθετική λειτουργία, 5΄ 51’’ ο θετικός σήμερα Περσίδης, σχεδόν 22’ ο Μποχωρίδης σε μια άσχημη ήμερα για τον ίδιο(και για εμάς. Μόνο αν είσαι «μπασκετικός γκουρού» μπορείς να το καταλάβεις. Αν δεν το καταλαβαίνεις χειροκρότησε την προσπάθεια και μην μιλάς.

ΥΓ2. Φθάνουμε μήνα Μάιο και ο ΑΡΗΣ όχι μόνο παραμένει χωρίς επιθετικό πλάνο αλλά έχει ξεμείνει και μόλις με έναν ψηλό.  Για αυτό το μπάχαλο σε μια χρονιά με 9 συμβόλαια ξένων θα μας πει κανείς «ειδικός» τίποτα. Ή μόνο στα «μπράβο» κάνουμε τις αναλύσεις και ρωτάμε τους πρωταγωνιστές;

ΥΓ3. Έκανε το βήμα παραπάνω η ομάδα φέτος και έπιασε(?) τον στόχο της. Οπότε όλα καλά προχωράμε με  το βλέμμα προς την επόμενη χρονιά; Ας μας το πει κάποιος από την ΚΑΕ για να μην στεναχωριόμαστε άδικα.

ΥΓ4. Χάθηκε η νίκη και μαζί και η ευκαιρία να κουνήσουμε το δάχτυλο σε αυτούς που δεν ήρθαν σήμερα στο Παλέ...

Επιστροφή στις νίκες και στις σοβαρές… εμφανίσεις έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι κερδίζοντας με 75-82! Δεν έπιασε κάποια σπουδαία απόδοση σήμερα η ομάδα αλλά με εξαίρεση το 2^ο δεκάλεπτο ήταν σοβαρή και συγκεντρωμένη στην άμυνα και αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετό. Προσπάθησε η Τσαρούχα και παρέα της να γυρίσουν το παιχνίδι αλλά χωρίς επιτυχία.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Κεφάτοι μπήκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι με εύστοχα μακρινά σουτ αλλά και ξεκάθαρη διάθεση να παίξουν σωστή άμυνα. Το Περιστέρι έμοιαζε να μην έχει την απαιτούμενη ενέργεια να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αγώνα και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι παίκτες μας φθάνοντας στο +13 με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τολιόπουλος, Μπλούμπεργκς και Χάρελ ήταν οι βασικοί εκφραστές του καλού ξεκινήματος μας στην επίθεση με τον Σανόγκο να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά.

Η ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΑΙ  Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΔΡΑΣΗ

Τίποτα το παράξενο δεν έγινε σήμερα στο Περιστέρι… απλά οι διαιτητές για ακόμη μια φορά προσπάθησαν να αλλάξουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μέσα στα πρώτα 3’ του 2^ου δεκαλέπτου, η Τσαρούχα και η παρέα της ανακάλυψαν κάθε λογής σφύριγμα ώστε να μας κόψουν τον ρυθμό και να αφυπνίσουν το Περιστέρι. Και δυστυχώς το πέτυχαν. Τα  συνεχόμενα φαλτσοσφυρίγματα αποσυντόνισαν εντελώς τους παίκτες μας και από εκεί που ο ΑΡΗΣ λειτουργούσε ως καλοκουρδισμένη μηχανή ξαφνικά έμοιαζε με παιδική χαρά. Ο εκνευρισμός από τα σφυρίγματα έφερε λάθη, αστοχία και το Περιστέρι μπροστά με 5 πόντους.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΝΙΚΗΤΗΣ

Μπορεί το παιχνίδι να έμοιαζε σιγά σιγά να ξεφεύγει από τον έλεγχο μας αλλά οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Σανόγκο συνέχιζε να παλεύει σαν σκυλί σε κάθε φάση, ο Χάρελ έκλεβε το πορτοφόλι όποιου έβρισκε μπροστά και Σόουζα σαν από μηχανής Θεός έδινε λύσεις σε επίθεση και άμυνα εκεί που δεν το περίμενε κανείς!  Και όταν μπήκε και ο Στάρκ με τον Κατσίβελη στην εξίσωση η πλάστιγγα έγειρε οριστικά προς την πλευρά μας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ

Σίγουρα θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος ο Καστρίτης σήμερα από αυτά που είδε από τους παίκτες του. Η ομάδα σε 3 δεκάλεπτα έπαιξε με απόλυτη συγκέντρωση, δεν μάσησε από τα σφυρίγματα των διαιτητών και δεν σταμάτησε σε κανένα σημείο του αγώνα να πιστεύει στη νίκη. Είδε επιτέλους παίκτες όπως ο Μπλούμπεργκ, ο Σανόγκο, ο Στάρκ, ο Σόουζα και ο Κατσίβελης να παίρνουν πιο ώριμες αποφάσεις στην επίθεση και να βοηθάνε στο σκοράρισμα τον Τολιόπουλο και τον Χάρελ. Μοναδική παραφωνία ο Μποχωρίδης και ο Ριντ που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό. Ωστόσο αυτό που μετράει πέρα από τη νίκη είναι ότι ο ΑΡΗΣ έδειξε να συνέρχεται από την αγωνιστική καθίζηση που τον χαρακτήριζε στα τελευταία παιχνίδια.

ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι το εξεζητημένο ο ΑΡΗΣ αλλά παρουσιάζοντας ύστερα από καιρό τα βασικά του αγωνιστικά του χαρακτηριστικά πήρε τη νίκη κόντρα στο Περιστέρι  …την Τσαρούχα και τους λοιπούς. Η μαχητικότητα, η προσήλωση στην άμυνα αλλά και το πνεύμα νικητή που έμοιαζε να έχει χάσει τον τελευταίο καιρό σήμερα τα ξαναείδαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Καιρός να επιστρέψει και ο Γκάλινατ και να δούμε την ομάδα να ανεβάζει και άλλο την απόδοση ενόψει των κρίσιμων αναμετρήσεων. Μπράβο ρε Αρειανάρα!

Αλύγιστη παρουσιάστηκε η Τσαρούχα και η παρέα της σήμερα στο Σ.Ε.Φ. όπου παρά την σπουδαία προσπάθεια του ΑΡΗ μας κατάφεραν να παραδώσουν τη νίκη στον αγαπημένο τους Ολυμπιακό. Απίστευτο χειρουργείο κυρίως στο Α΄ημίχρονο,  με τους 3 διαιτητές να βάζουν τα θεμέλια της νίκης του Ολυμπιακού από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Θλιβερός ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του που διαμαρτυρόντουσαν σε κάθε σφύριγμα υπέρ του ΑΡΗ.

ΣΤΥΓΝΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με φόρα μπήκαν οι 3 διαιτητές στο παιχνίδι φροντίζοντας να κάνουν ξεκάθαρο στους παίκτες του Ολυμπιακού να μην αγχωθούν όσο καλά και αν αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ σήμερα. Κάθε ανάσα μας στην άμυνα και ένα φάουλ, κλεψίματα με τα πόδια, επιθετικά φάουλ σε κανονικά σκριν και «no foul» σε ότι και αν έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Παρά την φιλότιμη προσπάθεια των παικτών μας με 31-13 φάουλ εις βάρος μας και 39-9 βολές για τον Ολυμπιακό μόνο σε θαύμα ελπίζαμε. Το σε ποια επίθεση κρίθηκε το τελικό αποτέλεσμα και τι μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά ελάχιστη σημασία έχει με τη διαιτησία που είχαμε σήμερα.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Πέρα από τον εκνευρισμό που μας πρόσφερε το σημερινό παιχνίδι, μας γέμισε και με ικανοποίηση για την προσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Ο ΑΡΗΣ υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες έπαιξε όπως μπορούσε άμυνα, πάλεψε σαν σκυλί για τα ριμπάουντ και κυκλοφόρησε εξαιρετικά την μπάλα στην επίθεση με αποτέλεσμα να τελειώσει την αναμέτρηση με 50% στα τρίποντα. Ναι κάποια ήταν τυχερά αλλά και αρκετά από αυτά που χάθηκαν ήταν ελεύθερα. Είδαμε παίκτες σαν τον Χάρελ και τον Μπλούμπεργκς να παίρνουν τις πρωτοβουλίες που πρέπει και να είναι αποτελεσματικοί.  Είδαμε παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο σαν τον Περσίδη και τον Κατσίβελη να βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους στο παιχνίδι. Είδαμε και τον Τολιόπουλο ορθώς παρά την αστοχία του να μην εγκαταλείπει. Μέχρι και τον Ρίντ είδαμε να βοηθάει. Όλα αυτά βάζουν ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στο σημερινό παιχνίδι και μια παρακαταθήκη για τα επόμενα.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΕΙ

Μόλις 5’ κανονικής διάρκειας αγώνα ήταν αρκετά για να καταλάβεις το τι ακριβώς μας περίμενε σήμερα. Με σφυρίγματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη όποιου γνωρίζει τα βασικά του αθλήματος έδωσαν τη χείρα βοηθείας στον Ολυμπιακό να πάρει μια νίκη που υπό διαφορετικές συνθήκες μάλλον δεν θα είχε κατακτήσει. Χίλια μπράβο στην ομάδα για την μαχητικότητα και την βελτιωμένη εικόνα συνολικά σε ένα παιχνίδι «ιδιαίτερων συνθηκών» όπως αυτό εξελίχθηκε. Η νίκη δεν ήρθε όπως θα θέλαμε... θα αρκεστούμε στο ξεμπρόστιασμα του Ολυμπιακού και της ελληνικής διαιτησίας. 

ΥΓ. Πάτημα στο πόδι του επιτιθέμενου μέχρι και στο ποδόσφαιρο θα δινόταν κίτρινη κάρτα. Στον μπασκετικό Ολυμπιακό ούτε καν φάουλ!

ΥΓ2. Σεβαστή η διάθεση του κόουτς να θέλει να κρατάει άπαντες στην ομάδα επικεντρωμένους στο αγωνιστικό πλάνο χωρίς να ασχολούνται με τη διαιτησία. Εσύ όμως κόουτς οφείλεις έστω στη συνέντευξη τύπου να πεις δημόσια αυτό που όλοι μας νιώθουμε μετά από τέτοιες διαιτησίες.

ΥΓ3. Άγνωστο αν το να μην διαμαρτυρόμαστε για την διαιτησία είναι επιλογή της διοίκησης ή αυθόρμητη αντίδραση του τεχνικού τιμ και των παικτών. Σίγουρα όμως αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια φαίνεται να βρίσκει σιγά σιγά την αγωνιστική του αξιοπρέπεια, καιρός πλέον να βρει και την φωνή του. Εδώ φωνάζουν ακόμη και όταν ευνοούνται οι "κορυφαίοι" της Ευρωλίγκας.

Παρατεταμένη η «αγωνιστική κοιλιά» της ομάδας, συνεχίστηκε και σήμερα στο Περιστέρι όπου γνώρισε βαριά ήττα με 84-62. Κακός στην άμυνα για ένα μεγάλο μέρος του αγώνα, εκνευριστικά άστοχος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τη νίκη, χάνοντας με αυτόν τον τρόπο και την ευκαιρία να σκαρφαλώσει ψηλότερα στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Ίδιος και απαράλλαχτος παρουσιάστηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, ξεδιπλώνοντας από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο παρκέ όλα τα προβλήματα μου. Και αν την δυστοκία ως ένα βαθμό την περιμέναμε εξαρχής λόγω της απουσίας των Γκάλινατ και Στάρκ,  η άμυνα είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Για πλάκα έμπαιναν οι παίκτες του Περιστερίου στο καλάθι μας και πετύχαιναν εύκολους πόντους. Κανένα φόβητρο κάτω από το καλάθι ενώ και η πίεση περιφερειακά ήταν για γέλια.

ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΟΜΩΣ ΑΣΤΟΧΟΣ

Και ενώ το Περιστέρι εξαργύρωνε με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία μας σε όλα τα σημεία του παρκέ φθάνοντας στο +13 ήρθε η αφύπνιση. Ξαφνικά οι παίκτες μας ξεκίνησαν να παίζουν πιο έξυπνα άμυνα και να βγαίνουν αποτελεσματικά πάνω στην μπάλα. Η διαφορά μειώθηκε στους 4 πόντους και παρόλο που το Περιστέρι είχε τις απαντήσεις ο ΑΡΗΣ μας παρέμενε μέσα στο παιχνίδι. Όσο όμως βελτιωμένος και αν ήταν στην άμυνα, στην επίθεση μάλλον τα πράγματα είχαν γίνει χειρότερα. Η κούραση του Τολιόπουλου, τα σκαμπανεβάσματα του Χάρελ, η αφλογιστία του Ρίντ που σπατάλησε κάμποσα ελεύθερα σουτ, τα λάθη των Μποχωρίδη και Κατσίβελη και η «άχρωμη» εμφάνιση των Μπλούμπεργκς, Σόουζα και Μπάξτον δεν μας επέτρεπε να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Ξέφυγε στο τέλος η διαφορά μιας και στα τελευταία λεπτά φάνηκε να είχαμε πετάξει λευκή πετσέτα, κάτι που ίσως να μην το είχαμε ξαναδεί στον φετινό ΑΡΗ.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΙΠΠΙΚΟ

Ακούγοντας τον Καστρίτη στη συνέντευξη τύπου σήμερα(όπως και σε όλες τις τελευταίες) η ανησυχία για την πορεία της ομάδας μας γίνεται πιο έντονη. Προφανώς και οι απουσίες παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ομάδα είναι ανήμπορη να αντιδράσει. Και όταν λέμε ομάδα εννοούμε τη σημερινή που παρά τις όποιες απουσίες της, αυτή παρατάχθηκε με 6 ξένους που επέλεξε ο κόουτς. Οπότε το να επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στους τραυματισμούς μάλλον χάνουμε το νόημα και υπεκφεύγουμε να ασχοληθούμε με τα σημαντικά αγωνιστικά θέματα των τελευταίων αγωνιστικών. Και ας μην ξεχνάμε ότι φέτος ο ΑΡΗΣ έχει προσπεράσει πάρα πολλές φορές τις απουσίες του. Και ακόμη και όταν δεν κατάφερε να κερδίσει, η εικόνα ήταν πολύ καλύτερη από αυτήν που παρακολουθούμε εδώ και κάμποσα παιχνίδια.

ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ

Εύκολη ήττα για τον ΑΡΗ μας στο Περιστέρι με την ομάδα να προβληματίζει με την εικόνα της για ακόμη μια φορά. Μπορεί το τελικό σκορ να μην αντικατοπτρίζει την σημερινή προσπάθεια αλλά σίγουρα επιβεβαιώνει ότι ο ΑΡΗΣ παραμένει σε τροχιά αγωνιστικής κατηφόρας. Σημαντικές οι απουσίες, σίγουρα παίζουν τον ρόλο τους αλλά αυτή η εικόνα δεν δικαιολογείται. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά παιχνίδια ακόμη αλλά αν περιμένουμε να επιστρέψουν οι τραυματίες και να βρουν ρυθμό μάλλον δεν θα προλάβουμε…