Με τον Μπρούνο Γκάμα να πραγματοποιεί μιας από τις καλύτερες φετινές του εμφανίσεις και να σκοράρει και το νικητήριο γκολ η ομάδα μας επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με τους πολύτιμους 3 βαθμούς. Μπορεί να μην έπεισε ούτε σήμερα με την απόδοση της και να είχε αρκετά νεκρά διαστήματα αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που θέλαμε και από την στιγμή που το πετύχαμε τα υπόλοιπα είναι περιττές λεπτομέρειες.

Με γκολ από τα αποδυτήρια ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας καταφέρνοντας με τον Ματέο Γκαρσία μόλις μετά από 19'' να ανοίξει το σκορ σε μια φάση που ξεκίνησε από μια εξαιρετική ενέργεια του Μπρούνο Γκάμα. Με το 1-0 υπέρ μας η ψυχολογία είχε ανέβει και για τα επόμενα 30 περίπου λεπτά ο ΑΡΗΣ είχε κλείσει τον Απόλλων στην πλευρά του κυνηγώντας το δεύτερο γκολ. Αντί όμως για δεύτερο γκολ ήρθε ένα μπλακ άουτ και η πικρή ισοφάριση στο 45'. Ένα μπλάκ άουτ που έμοιαζε περισσότερο ψυχολογικό ως συνέπεια της αφέλειας των παικτών μας με το ανούσιο πισωγύρισμα της μπάλας και τα φθηνά λάθη. Εξίσου νωθρά ξεκίνησε το Β ημίχρονο μέχρι το 55' που αρχίσαμε να ανεβάζουμε ρυθμούς και να παίρνουμε εκ νέου τον έλεγχο του αγώνα. Στο 69' Ντιγκινί και Γκάμα συνδυάστηκαν με εντυπωσιακό τρόπο με τον τελευταίο με μια βολίδα να γράφει το τελικό 1-2. Στη συνέχεια υπήρχαν και κάποιες ευκαιρίες να μπει και το τρίτο γκολ χωρίς ωστόσο να το καταφέρνουμε. Ανεξάρτητα από το θετικό αποτέλεσμα η ομάδα φάνηκε και σήμερα ότι νοσεί σε πολλά σημεία του παιχνιδιού. Σίγουρα είναι ένα επίπεδο πιο ψηλά ποιοτικά από την πλειοψηφία των ομάδων της σουπερλίγκας αλλά αυτό δεν είναι αρκετό σε όλα τα παιχνίδια για να φθάσει στις νίκες. Μαρτίνες και Κωσταντινίδης που πήραν την ευκαιρία σήμερα δεν απέδωσαν αυτά που περιμέναμε αλλά έδειξαν σε αρκετές φάσεις ότι μπορούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω σε σχέση με τους παίκτες που αντικατέστησαν. Θα πρέπει όμως στη συνέχεια τόσο οι συγκεκριμένοι παίκτες όσο και οι υπόλοιποι που θα πάρουν την ευκαιρία τους να δείξουν  ότι αξίζουν φανέλα βασικού.

Μια από τα ίδια ο σημερινός ΑΡΗΣ με το τελικό όμως αποτέλεσμα αυτή τη φορά να είναι θετικό. Ο Μπρούνο Γκάμα έκανε τη διαφορά στο σημερινό παιχνίδι, ωστόσο όπως φάνηκε από τον τρόπο που εξελίχθηκε ο αγώνας η ομάδα έχει πολλά κακώς κείμενα που πρέπει να διορθωθούν με πρώτο και καλύτερο αυτό το κουραστικό πισωγύρισμα της μπάλας. Από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει ο νέος προπονητής με την ελπίδα στη συνέχεια να δούμε την ομάδα να ξεδιπλώνει τις αρετές της. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Αυτό με το να νιώθουμε ότι ο διαιτητής σφύριξε σωστά και ο αντίπαλος να νιώθει αδικημένος όταν έχει ισοφαρίσει με οφσάιντ γκολ είναι μοναδικό Αρειανό φαινόμενο!

ΥΓ2. Όλα δείχνουν Παντελίδης για τον πάγκο μια επιλογή που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Για άλλους πισωγύρισμα για άλλους μια "σίγουρη" επιλογή ικανή να οδηγήσει την ομάδα στον στόχο της που είναι η έξοδος στην Ευρώπη. Αναμένουμε την επίσημη ανακοίνωση και τη δικαίωση της συγκεκριμένης επιλογής.

Με μια πολύ ωραία κεφαλιά του Καπνίδη ο ΑΡΗΣ κατάφερε να πάει τη νίκη γοήτρου σε ένα αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι. Μια νίκη χωρίς αντίκρυσμα σε έναν αγώνα που στην αρχή της χρονιάς τον περιμέναμε αν όχι σαν γιορτή, τουλάχιστον με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης. Αντιθέτως η απογοήτευση από την χαμένη άνοδο σε συνδυασμό με την βροχερή ημέρα οδήγσε στην σημερινή εικόνα του γηπέδου κάτι που σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα του για τον ΑΡΗ του Καρυπίδη, του Κωστένογλου και των παικτών.

Ο Απόλλων ήρθε για τουρισμό στην Θεσσαλονίκη και αυτό φαινόταν από το ξεκίνημα του αγώνα. Οι παίκτες μας έλεγχαν εύκολα τον ρυθμό αλλά η δημιουργία ευκαιριών ήταν και σήμερα όπως και όλη την χρονιά η μεγάλη πληγή για την ομάδα. Τα μακρινά σουτ του Τάτου και του Πίτου Γκαρσία δεν έβρισκαν στόχο, οι εμπνεύσεις του Ντούνη δεν είχαν ουσία ενώ οι σέντρες μας και τα στημένα κατέληγαν στο κενό. Στο 71' όμως ο Πίτου Γκαρσία έκανε την σέντρα και ο Καπνίδης με εξαιρετική γυριστή κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ελάχιστες φορές ενοχλήθηκε ο Διούδης που όμως στις 1-2 επικίνδυνες φάσεις του Απόλλων ήταν εκεί.

Σίγουρα όλους μας πονάει να βλέπουμε το γήπεδο μας άδειο, όταν όμως τα τελευταία χρόνια έχουμε ζήσει όλα αυτά που έχουμε ζήσει η σημερινή εικόνα φαντάζει ως λογική εξέλιξη. Άγνωστο για το ενδιαφέρον με τον κ.Μπούμπουρα καταλήξει σε αλλαγή ιδιοκτησιακού αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε το συντομότερο δυνατό να ξεκαθαρίσει το θέμα. Το να βρίσκεται ο ΑΡΗΣ την δεδομένη χρονική στιγμή μεταξύ του Καρυπίδη που σχεδιάζει την επόμενη ημέρα και ενός νέου επενδυτή μόνο κακό κάνει. Σε καμία περίπτωση ο κ.Καρυπίδης δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και το ιδανικό σενάριο θα είναι μέσα στις επόμενες ημέρες να γίνει ο γάμος με τον κ.Μπούμπουρα ώστε όλοι μας να αναθαρρήσουμε και να αλλάξει και το κλίμα στην ομάδα. Αν όμως δεν γίνει τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε τις όποιες εναλλακτικές ρεαλιστικές λύσεις υπάρχουν, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν...

Λίγα λεπτά χώριζαν τον ΑΡΗ για να πετύχει τον στόχο του σήμερα αλλά τελικά η αφέλεια του Ντούνη και η κακή αντίδραση του Αναστόπουλου μετά την αποβολή οδήγησαν στην ισοπαλία. Μια ισοπαλία που δίνει ξεκάθαρο προβάδισμα στον Απόλλων και αναγκάζει τον ΑΡΗ για ακόμη μια φορά σε ένα άχαρο κηνύγι της 2ης θέσης... Πλέον θα χρειαστεί η ομάδα μας όχι μόνο να αποφύγει το οποιοδήποτε στραβοπάτημα αλλά να έχει και το βλέμμα του καρφωμένο πάνω στους συνεκδικηητές της ανόδου.

Σαφώς πιο ισσοροπήμενη παρουσίαστηκε η ομάδα μας πάνω στο γήπεδο σε σχέση με το παιχνίδι στην Λαμία. Κάτι αναμενόμενο μιας και η ισοπαλία δεν μας αρκούσε και η νίκη έμοιαζε με μονόδρομο. Ο Απόλλων ήθελε να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού αλλά οι παίκτες μας έδειχναν αρκετά συγκεντρωμένοι και δεν κλείστηκαν πίσω. Μόλις στο 14΄ ο Ίλιτς βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση μέσα στην περιοχή και άνοιξε το σκορ. Όσο και αν ήθελε να πιέσει στη συνέχεια ο Απόλλων η ομάδα μας έδειχνε αποφασισμένη να πάρει τους 3 βαθμούς. Στο 32' ο Ντούνης σε μια κόντρα επίθεση με ωραία κίνηση έκανε το 2-0 και όλα έδειχναν ότι θα πανηγυρίζαμε την μεγάλη νίκη. Η αρχή του κακού έγινε μόλις στο 47' όταν και ο Ντούνης λειτουργόντας επιπόλαια μετά από φάουλ που δεν του δόθηκε πήρε την 2η κίτρινη κάρτα αφήνοντας την ομάδα του με 10 παίκτες. Στη συνέχεια ο Αναστόπουλος βλέποντας το παιχνίδι από την δική του οπτική γωνία(πολύ διαφορετική από την δική μας) έβγαλε τον Πίτου Γκαρσία που ήταν από τους καλύτερους στο Α ημίχρονο και μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και να δώσει ηρεμία στον χώρο του κέντρου. Ενώ λίγα λεπτά αργότερα και ενώ ο Απόλλων είχε ήδη μειώσει σε 1-2 αποφάσισε να βγάλει και τον πολύ καλό Ίλιτς που μπορούσε όπως φάνηκε και στην φάση με τον Παυλίδη που κακώς δόθηκε οφσάιντ όχι μόνο να κρατήσει την μπάλα αλλά και να βγει στην αντεπίθεση. Η είσοδος τοο Τάτου ναι μεν είχε λογική αλλά και με τον Μπαργκάν έξω όσο και αν προσπάθησε δεν είχε κανένα στήριγμα. Και όλα αυτά με τον Ρόβα να είναι αόρατος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και τον Παυλίδα να τρέχει άχαρα από εδώ και από εκεί. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ κλείστηκε πίσω ήταν θέμα χρόνου να έρθει η ισοφάριση. Μπορεί να χρειαζόμασταν λίγα λεπτά ακόμη για να πάρουμε τη νίκη αλλά πολύ δύσκολα να αποφεύγαμαι την ισοφάριση με αυτή την τακτική από το χρονικό σημείο που μείναμε με δέκα.

Αρκετά δύσκολη φαντάζει η κατάσταση μετά το σημερινό αποτέλεσμα. Δυστυχώς θυμίζει την πρώτη χρονιά από την Γ Εθνική όπου ελπίζαμε σε ένα στραβοπάτημα του αντιπάλου που δεν ερχόταν ποτέ. Φυσικά και έχει πολλά ακόμη παιχνίδια, φυσικά και υποδεχόμαστε στον δεύτερο γύρο τον Απόλλων και την Λαμία αλλά τα ίδια λέγαμε και στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος όταν με μεγάλη ευκολία πετούσαμε βαθμούς με την Καρδίτσα και τον Αιγινιακό. Μοναδικό θετικό που κρατάμε σήμερα είναι η παρουσία του Ταυλαρίδη και του Σόουζα που έδειξαν σε μεγάλο βαθμό να "δένουν" την άμυνα μας παρά το αρνητικό αποτέλεσμα...

ΥΓ. Την πήρες την 2η καρτούλα σου ενώ πιο πριν μπορούσε να σφυριχθεί φάουλ, πήρες και ένα ανύπαρκτο οφσάιντ σε μια φάση μισό γκολ... Ναι μεν για τον ΑΡΗ αυτά είναι στην καθημερινή μας ρουτίνα αλλά όταν βγαίνεις και κάνεις βασυσήμαντες δηλώσεις περί προστασίας από τη διαιτησία και όλα τα κουκούτσια είναι πάλι από την πλευρά σου τότε μάλλον έχουμε μείνει μόνο στα λόγια... Ο σοφός λαός λέει "σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει".

ΥΓ2. Ώρες ώρες πάντως είναι να τρελένεσαι με το πως βλέπουν οι προπονητές τα παιχνίδια. Δεν είναι απλά το ότι βάζει τον λάθος παίκτη μέσα αλλά επιλέγει να βγάλει και αυτόν που πιστεύεις ότι είναι από τους καλύτερους... και μάλιστα 2 φορές!

Το κακό ξεκίνημα και οι μέτριες εμφανίσεις σε αρκετά παιχνίδια για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ όπου ο στόχος της ανόδου είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο για στραβοπατήματα και άλλες απώλειες βαθμών. Η νίκη σήμερα απέναντι στον Απόλλων Σμύρνης είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Το σενάριο της ήττας δεν πρέπει καν να μας περνάει από το μυαλό και για αυτό σε λίγες ώρες από τώρα ο Νίκος Αναστόπουλος και οι παίκτες του καλούνται να δείξουν το καλό τους πρόσωπο ώστε να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη με τους 3 βαθμούς της νίκης.

Αν μια ομάδα σε αυτή την κατηγορία εκτός του ΑΡΗ μας ξεχωρίζει αυτή σίγουρα είναι ο Απόλλων Σμύρνης. Το ότι φιγουράρει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και με ένα "μαξιλαράκι ασφαλείας" διαφορά αυτό ακριβώς δείχνει. Παρόλα αυτά ο καλός ΑΡΗΣ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί σε αυτή την κατηγορία και τα πάντα εξαρτιώνται από τους παίκτες μας. Νέα πρόσωπα αναμένεται να δούμε στη Ριζούπολη με τους Ταυλαρίδη, Σόουζα και Γκαρσία να βάζουν υποψηφιότητα για μια θέση στην αρχική ενδεκάδα. Ο Νέτο είναι κανονικά στην αποστολή όπως και ο Μακουτά που κόντρα στον Ολυμπιακό άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Η συμμετοχή του Τάτου θα κριθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να λύσει ο Αναστόπουλος σήμερα. Ο Ανάκογλου ως τώρα δεν δείχνει ικανός να καλύψει το κενό του Τάτου, σε αντίθεση με τον Γκαρσία που στη Λαμία με το που μπήκε μεταμόρφωσε ολόκληρη την ομάδα. Φυσικά σημαντικό ρόλο στο πως θα αγωνιστεί σήμερα ο ΑΡΗΣ παίζει και η προσέγγιση του Νίκου Αναστόπουλου σε αυτό το παιχνίδι. Άπαντες είδαν ότι στην Λαμία παρά την όποια έλλειψη μαχητικότητας και αποτελεσματικότητας των παικτών μας, ο "κλεφτοπόλεμος" δύσκολα να οδηγούσε σε κάτι καλό... Πέρα ίσως από τον βαθμό της ισοπαλίας που χάθηκε στις καθυστερήσεις η ομάδα μας δύσκολα να πετύχαινε κάτι παραπάνω. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να το ξαναδούμε.

Δεν χρειαζόταν το χειρουργείο του Καλογερόπουλου στη Λαμία για να είμαστε υποψιασμένοι για τη διαιτησία. Άλλωστε μια ζωή ο ΑΡΗΣ απέναντι σε αυτό το σύστημα ήταν, είναι και θα είναι. Παρόλα αυτά το όνομα του Μάνταλου δεν γίνεται να μας αφήσει "ασυγκίνητους". Γνωστό πρωτοπαλίκαρο που συχνά πυκνά αναλαμβάνει "δύσκολες αποστολές" και τις φέρνει εις πέρας με κάθε κόστος. Ο διαφορετικός τρόπος που σφυρίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι βγάζει μάτι και προκαλεί περίεργες απορίες. Στο παιχνίδι με τον Πλατανιά όπου ήταν η αρχή της κατρακύλας προς τη Γ Εθνική είχε βάλει με μεγάλα γράμματα την υπογραφή του. Ας ελπίσουμε σήμερα να είναι διαφορετική η αποστολή του αλλά και η ομάδα μας να μην του δώσει την ευκαιρία όπως απλόχερα έδωσε στον Καλογερόπουλο στην Λαμία. ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ!

Χιλιοπαιγμένο το σημερινό σενάριο με το γνωστό πικρό φινάλε για την ομάδα μας που παρά το πάθος και την επιμονή που έδειξε προδόθηκε από τις γνωστές στιγμές αδράνειας της άμυνας και του τερματοφύλακα. Πλέον είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι παίκτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και από τη στιγμή που τα πάντα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή οι ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν φθαρεί ψυχολογικά μοιάζει να είναι μονόδρομος παρά το τεράστιο ρίσκο.

Ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να πεισθούμε ότι το μόνο διαφορετικό σήμερα ήταν το ημερολογιακό έτος. Άμυνα με τα μάτια, σέντρα σουτ και 0-1 από το καλημέρα. Και όμως οι παίκτες μας δεν μάσησαν, προσπάθησαν, δημιούργησαν φάσεις, κυνήγησαν το γκολ αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Λίγο η ατυχία, λίγο η επιπολαιότητα και πολύ ο εξαιρετικός Τζόρβας που σαν σωστός τερματοφύλακας έσωσε αρκετές φορές την ομάδα του από την ισοφάριση.  Σε αντίθεση με τον Διούδη που για πολλοστή φορά πληρώσαμε την κακή αντίδραση του. Το παιδί μπορεί να έχει πολλές δυνατότητες, όταν όμως δεν υπάρχει υγιής ανταγωνισμός για μια θέση ή ούτε καν η πολυτέλεια να μπει κάποιος άλλος(μιας και τους βγάλανε όλους σκάρτους ή τους ωθήσανε σε αποχώρηση)  για μερικά παιχνίδια ώστε να ηρεμήσει ψυχολογικά ο νεαρός τερματοφύλακας τότε τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο, σχεδόν από το ξεκίνημα της χρονιάς.  Τόσο η  αναμφισβήτητη αδυναμία του στις εξόδους όσο και το ψυχολογικό βάρος της ευθύνης που λόγω απειρίας αδυνατεί να σηκώσει τον έχουν κάνει πραγματικό κίνδυνο για την εστία μας. Κάθε γέμισμα προς την περιοχή μας ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταλήξει σε γκολ... Άραγε αν ο Απόλλων είχε έναν Διούδη στο τέρμα του με τόσα γεμίσματα και στημένα που είχαμε πόσο να είχε πάει το σκόρ? Κατά τα άλλα όταν ο Σουνάς με τόσα λάθη είναι ο καλύτερος του σημερινού ΑΡΗ τότε λογικό είναι ο ΑΡΗΣ να φθάνει μια ανάσα αλλά να μην μπορεί να σκοράρει. Ο Αγγελούδης φάνηκε και πάλι λίγος ενώ ο Παπαδόπουλος απλά έπεισε ότι το παλικάρι δεν μπορεί... Όσο για τον έμπειρο Πουλίδο ίσως να πρέπει να ξανασκεφτεί την περίπτωση του ο Σ.Παπαδόπουλος.  Η εμπειρία και η ωριμότητα ενός παίκτη φαίνεται από τον τρόπο παιχνιδιού του και όχι από την ηλικία του και ο Ισπανός φέτος φαίνεται έμπειρος μόνο στα χαρτιά. Εντύπωση έκανε ο Ρένια που με το που πέρασε έδωσε ζωντάνια στην δεξιά πλευρά και παραλίγο θα άλλαζε την ροή του αγώνα. Θα πρέπει ο Σούλης Παπαδόπουλος να δώσει ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν χρόνο συμμετοχής μιας και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους μοιάζουν να είναι κατεστραμμένοι ψυχολογικά και ανήμποροι να σταθούν στα πόδια τους.

Τα πράγματα σήμερα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα, αν όμως υπάρχει μια ελπίδα για να σωθούμε αυτή έχει 2 ονόματα. Ο Λάμπρος Σκόρδας και ο Σούλης Παπαδόπουλος μοιάζουν ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που πιστεύουν στην σωτηρία της ομάδος. Αυτό έδειξαν με τις δηλώσεις τους και ίσως είναι οι μόνοι που με μπροστάρηδες κάποιους παίκτες όπως τον Τάτο, τον Αγκάνθο και ίσως τα νέα αποκτήματα να μπορέσουν να αφυπνίσουν και τους υπόλοιπους παίκτες. Σήμερα χάθηκε άλλη μια σημαντική μάχη αλλά όχι ο πόλεμος. Είναι ιερή υποχρέωση όλων όσων αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ αλλά και του κόσμου να παλέψουν μέχρι το τέλος. Έστω με ότι θετικά μπορούμε να κρατήσουμε από τη σημερινή αναμέτρηση, με κάποιους παίκτες όπως ο Σουνάς και ο Ρένια να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Με πίστη, τσαμπουκά και τρέλα κόντρα σε όλα και σε όλους!

ΥΓ. Σε τραγική κατάσταση η ομάδα με μια μικρή μερίδα του κόσμου να δείχνει να αδιαφορεί για αυτό και να ενδιαφέρεται περισσότερο για να περάσει τα μηνύματα της. "Τα λαμόγια δεν ξεχνώ..." λέει το πανό και οι ύβρεις έχουν συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα. Όταν όμως σε ένα χωριό σαν τη Θεσσαλονίκη που ξέρουμε όλοι μας ποιοι πίνανε καφέ με ποιούς, ποιοί πήρανε πόστα στην ΠΑΕ, στα καταστήματα, στα μπαράκια, στον ARIS FM, κτλ.  και ποιοί κάνανε πλάτες σε όλα αυτά τα λαμόγια και τραμπουκίζανε Αρειανούς σε μια προσπάθεια να τους φιμώσουν τότε πραγματικά αναρωτιέμαι σε ποιούς αναφέρεται αυτό το πανό, από ποιους έχει γίνει και τι εξυπηρετεί να υβρίζεται ο μοναδικός άνθρωπος που έδωσε το παρόν στο Βελλίδειο και δήλωσε ότι βγαίνει μπροστά για να προσπαθήσει να σώσει την ομάδα? Τι εξυπηρετεί αυτή η στοχευμένη επίθεση τη δεδομένη στιγμή? Η γιούχα της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου προς αυτές τις αστείες αντιδράσεις είναι ένα σημάδι ότι και μνήμη έχει ο κόσμος του ΑΡΗ αλλά και θέλει το καλό της ομάδος. Που αν και το ξεσκαρτάρισμα είναι απαραίτητο για να πάει μπροστά αυτός ο σύλλογος και ίσως ο Λ.Σκόρδας είναι ένας από τους λίγους που έχει τα κότσια για να το κάνει τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της ομάδος. Θα ξαναεπαναλάβω για πολλοστή φορά σε κάθε συνΑρειανό ανεξάρτητα από την ηλικία του και τις πεποιθήσεις του. Όχι στην τυφλή εμπιστοσύνη και στην  μασημένη τροφή. Σκεφτείτε τι λέει, ποιος το λέει και αν υπάρχει κάποιος λόγος που το λέει... Ας σωθεί ο ΑΡΗΣ και μετά τα "οικογενειακά" σας...

Με το δεξί θέλει να μπει η ομάδα μας στο 2014, σπάζοντας το αρνητικό εντός έδρας σερί σε ένα παιχνίδι που μοιάζει πρόωρο τελικό. Ο Απόλλων Σμύρνης είναι μια από τις ομάδες που κυνηγάμε να βάλουμε από κάτω για αυτό η νίκη στον σημερινό αγώνα έχει διπλή βαθμολογική αξία. Τα σημάδια αλλαγής ψυχολογίας στην ομάδα φάνηκαν ακόμη και από το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης αλλά όπως και με τα Γιάννενα αν δεν έρθουν οι 3 βαθμοί της νίκης όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. 

Άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο φαίνεται να έχουν αντιληφθεί την άμεση ανάγκη για νίκη, για αυτό και ο Σ.Παπαδόπουλος όπως βγαίνει από τα ρεπορτάζ φαίνεται να καταλήγει σε ένα σχήμα με παίκτες που έχουν περισσότερα επιθετικογενή στοιχεία από τους υπόλοιπους. Η απουσία του Τάτου, του Κύργια και του Ψυχογιού  σε συνδυασμό με τη φυγή των Ουντότζι και Έλσνερ είναι τα προβλήματα που καλείται να λύσει ο προπονητής μας. 4-4-2 με Αγκάνθο και  Μανιά να φαντάζει η πιο πιθανή γραμμή κρούσης με τους Τσουμάνη, Αγγελούδη, Σταυρόπουλο και Σουνά να βάζουν υποψηφιότηα για τις 2 πτέρυγες και τους Παπαδόπουλο και Οικονομόπουλο να είναι τα φαβορί μεσοαμυντικά. Στην άμυνα τώρα εκτός απροόπτου θα δούμε τους Μαργαρίτη, Ηρακλή, Πουλίδο και Καραγκούνη ενώ κάτω από τα δοκάρια θα κάτσει ο ντεφορμέ Διούδης.  Κάπως έτσι θα κατέβει ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι σε έναν Απόλλων Σμύρνης  που έρχεται ενισχυμένος με 2 νέα μεταγραφικά αποκτήματα, κάτι που ευελπιστούσαμε να συμβεί και με την δική μας ομάδα αλλά δυστυχώς δεν κατέστει εφικτό. Αυτό όμως που έχει σημασία σε παιχνίδια σαν το σημερινό είναι η διάθεση και το πάθος που θα δείξουν οι παίκτες μας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες η θέληση και η συγκέντρωση των παικτών είναι αυτό που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα και για αυτό θα πρέπει οι 11 που θα επιλέξει τελικά ο Σ.Παπαδόπουλος να κατέβουν σαν καμικάζι.

Το 2013 είναι παρελθόν και μαζί μια άσχημη αγωνιστική χρονιά για ολόκληρο τον ΑΡΗ. Δεν είναι ψέμα ότι οι γιορτές για τα 100 χρόνια όσο ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ είναι στην εντατική περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Για αυτό λοιπόν σήμερα πρέπει επιτέλους να γίνει το ξεκίνημα της αντεπίθεσης που περιμένουμε εδώ και καιρό. Αλλωστε έτσι όπως είναι το προγράμμα από τις πρώτες αγωνιστικές του Β γύρου θα φανεί αν υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για να σωθούμε ή απλά κυνηγάμε το θαύμα και τις μαθηματικές πιθανότητες. Ιερη υποχρέωση κάθε φίλου του ΑΡΗ να βρεθεί σήμερα στις 19.30 στο Κλ.Βικελίδης και να συνταχθεί στον αγώνα για την επιβίωση της ομάδος μας! ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑΣ!

Εμφανώς ανέτοιμος και με πολλά "κενά" παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Ριζούπολη και γνώρισε πικρή ήττα με 2-1 απέναντι σε έναν Απόλλων που δεν εντυπωσίασε αλλά κατάφερε να εκμεταλλευτεί στο απόλυτο τα λάθη της άμυνας μας. Καθοριστικός ο Κομίνης στην εξέλιξη του αγώνα που έκλεισε τα μάτια σε καθαρό πέναλτι στο πρώτο ημίχρονο και ενώ το σκορ ήταν 1-0.

Μόλις η 1η αγωνιστική και όλες οι φοβίες που είχαμε για τον φετινό ΑΡΗ αποκαλύφθηκαν στο σημερινό παιχνίδι. Στα φιλικά όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για τον Κύργια αλλά δυστυχώς η δικαίωση ήρθε για όσους υποστήριζαν ότι ο ΑΡΗΣ έπρεπε να πάρει ακόμη έναν έμπειρο αμυντικό για παρτενέρ του Πουλίδο. Εκτός από την αδράνεια ολόκληρης της άμυνας στο πρώτο γκολ το δεύτερο γκολ ήταν προσωπικό δώρο του Κύργια, ενώ υπήρξαν και 1-2 φάσεις ακόμη που οι κεντρικοί αμυντικοί της ομάδας μας έδειξαν να τα έχουν χαμένα. Η ανυπαρξία του Τριανταφυλλάκου μεσοαμυντικά σε συνδυασμό με τις μηδαμινές προωθήσεις του Ηρακλή και του Τσουμάνη από τα πλάγια ουσιαστικά έκοψαν την ομάδα στα 2 και άφησαν τους προωθημένους παίκτες σε έναν άχαρο ρόλο. Αρκετή συζήτηση έγινε και για τον βαθμό ετοιμότητας του Ίμπεχ που ακόμη και στο Α' ημίχρονο που αγωνίστηκε δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Η είσοδος του Αγγελούδη στην θέση του Ιμπέχ και η μετατόπιση του Μανιά στα πλάγια βελτίωσε ελαφρώς τα πράγματα αλλά ο τραυματισμός του Μανιά χάλασε τα πλάνα του Χατζηνικολάου που αναγκάστηκε νωρίς νωρίς να κάνει και τις 3 αλλαγές του, αλλάζοντας ταυτόχρονα και την διάταξη της ομάδος και αφήνοντας τον Παπαδόπουλο μόνο του. Ο ενθουσιασμός και η ταχύτητα που έδωσαν στην ομάδα οι Σταυρόπουλος και Σουνάς άλλαξαν εμφανώς την εικόνα αλλά το 2-0  ήταν δύσκολο να ανατραπεί στο χρόνο που είχε απομείνει. 

Πολύ πικρή η πρώτη γεύση μιας και χάσαμε με σχετική ευκολία από έναν αδύναμο όπως παρουσιάστηκε αντίπαλο που δεν πίεσε καθόλου και αρκέστηκε σε ένα παθητικό παιχνίδι για σχεδόν 80'. Το 65% κατοχή υπέρ μας δείχνει ότι αν ήμασταν έτοιμοι θα μπορούσαμε αν όχι να πάρουμε τη νίκη τουλάχιστον να φεύγαμε με τον βαθμό ισοπαλίας. Σίγουρα στην πρεμιέρα κανείς δεν είναι έτοιμος αλλά ο Χατζηνικολάου φάνηκε να μην έχει καθαρή εικόνα για τους παίκτες του. Ρίσκαρε με τη συμμετοχή του ανέτοιμου Ίμπεχ και του ασταθή Τριανταφυλλάκου και δεν δικαιώθηκε. Από την άλλη η μη χρησιμοποίηση του Έλσνερ ούτε σαν αλλαγή σε έναν ΑΡΗ ειδικών συνθηκών μοιάζει να είναι μεγάλο πλήγμα που ίσως να αποδειχθεί ακόμη μεγαλύτερο στη συνέχεια. Με 3 μεταγραφές άνω των 24 ετών πραγματικά αυτό που γίνεται με τον Έλσνερ μοιάζει με τεράστιο λάθος. Άγνωστο το τι μπορεί να αλλάξει ο Χατζηνικολάου και οι συνεργάτες του μέσα σε 1 εβδομάδα το σίγουρο όμως είναι ότι η νίκη στον αγώνα με την Καλλονή γίνεται ακόμη πιο αναγκαία μετά τη σημερινή ήττα. Το πρόγραμμα είναι έτσι διαμορφωμένο που αν στο ξεκίνημα της σεζόν οι βαθμολογικές απώλειες είναι σημαντικές τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν στη συνέχεια πάρα πολύ δύσκολα. Όσο για τον Κομίνη ελπίζω να δούμε κάποια αντίδραση και όχι την κλασσική σιγή ιχθύος....

Με το δεξί θέλει να ξεκινήσει ο ΑΡΗΣ μας τις επίσημες υποχρεώσεις του κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης σε ένα παιχνίδι που δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει το τελικό αποτέλεσμα. Από την μια ο ενθουσιασμός των αντιπάλων μας για την επιστροφή τους στην σούπερλιγκα μετά από πολλά χρόνια ενώ από την άλλη ο άνεμος αλλαγής που έχει φέρει η διοίκηση Ηλιάδη και η επιθυμία όλων στην ομάδα να ξεχαστεί όσο το δυνατό γρηγορότερα η περσινή χρονιά. Αυτό το τελευταίο είναι ίσως και το μεγαλύτερο κίνητρο για τον κ.Χατζηνικολάου και τους παίκτες. Μια νίκη θα επιβεβαίωση την "αλλαγή σελίδας" και σε αγωνιστικό επίπεδο ενώ ένα αρνητικό αποτέλεσμα πιθανόν να μας βάλει σε σκέψεις.

Αν και οι 2 ομάδες δώσανε αρκετά φιλικά δύσκολα κανείς μπορεί να προβλέψει τους 11 που θα ξεκινήσουν. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ  σε 3 με 4 θέσεις η μάχη για τη φανέλα βασικού ήταν μεγάλη. Από τη μια η ανετοιμότητα κάποιων παικτών από την άλλη η καλή παρουσία κάποιων άλλων στα φιλικά που υποτίθεται θα ήταν "ρεζέρβες".  Ο Διούδης θα βρεθεί κάτω από τα δοκάρια, με τους Πουλίδο και Κύργια να είναι οι σίγουροι για το κέντρο της άμυνας. Στα πλάγια ο Τσουμάνης και ο Ηρακλής έχουν τον πρώτο λόγο ενώ εκτός απροόπτου ο Τριανταφυλλάκος θα βρεθεί στο πλευρό του Παπαδόπουλου στα αμυντικά χαφ. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε την εύλογη απορία όλων σχετικά με τη μη χρησιμοποίηση(όπως όλα δείχνουν) του Έλσνερ. Αν δηλαδή ένας από τους 3 ξένους που αποκτήθηκε από το ξεκίνημα της προετοιμασίας δεν πείθει τον προπονητή του τότε σίγουρα υπάρχει πρόβλημα με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Αντιθέτως ο Ίμπε για τον οποίον επίσης ακουστήκαν πολλά φαίνεται ότι ακόμη και ανέτοιμος να πείθει τον προπονητή του και να τον προτιμά για την αριστερή πτέρυγα. Στα δεξιά η θέση έχει καπαρωθεί από την πρώτη στιγμή από τον Ουντότζι όπως και στον κέντρο όπου ο Τάτος κατά κάποιο τρόπο παίζει χωρίς αντίπαλο μιας και οι Σουνάς και οι Τριανταφυλλάκος στην συγκεκριμένη θέση παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τους στα φιλικά, δεν έπεισαν. Στην κορυφή της επίθεσης όσο τρανταχτή είναι η απουσία του Αγκάνθο άλλο τόσο είναι η παρουσία του Μανιά που θα παίξει πρώτο επίσημο παιχνίδι απέναντι στην ομάδα με την οποία πέτυχε 18 γκολ και κατάφερε να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της Football League. Ας ελπίσουμε τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας που συνήθως θέλουν τους "πρώην" να σκοράρουν κόντρα στις παλιές τους ομάδες σήμερα να επαληθευτούν.  Όσο αφορά τους παίκτες που θα κάθονται στον πάγκο, εκτός από τη μη παρουσία του Κοτσαρίδη πoυ στα φιλικά τα πήγε πολύ καλά όλα τα υπόλοιπα φαίνονται φυσιολογικά. Στο αντίπαλο στρατόπεδο ο Απόλλων Σμύρνης από τα φιλικά που έδωσε δείχνει ότι ναι μεν πατάει καλά αλλά όπως όλες οι ομάδες είναι ακόμη ανέτοιμος.  Η διοικητική σταθερότητα, οι σίγουρες μεταγραφές με παίκτες που έχουν μεγάλη εμπειρία από το Ελληνικό πρωτάθλημα  και ο ενθουσιασμός που θα υπάρχει στο γήπεδο της Ριζούπολης είναι σημαντικά πλεονεκτήματα του αντιπάλου μας.

Μπορεί σε κάθε πρεμιέρα να ευελπιστούμε σε κάτι καλύτερο για τον ΑΡΗ μας και ολόκληρο το Ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά οι "φωστήρες" τρέχουν από το καλημέρα να μας υπενθυμίσουν ότι εδώ είναι Ελλαδιστάν... Η απαγόρευση της μετακίνησης των φίλων της ομάδας μας στη Ριζούπολη και  η ανακοίνωση των ανθρώπων του Απόλλωνα που αντί να βγάλουν εκδοτήρια και να τονίσουν ότι όποιος θέλει μπορεί να έρθει ζήτησαν από τον κόσμο του ΑΡΗ να σεβαστεί την απόφαση των "αρχών" είναι μια πρώτη γνώριμη γεύση. Ενώ και η χθεσινή διαιτησία στην παραπάνω γειτονιά όπου αγωνίστηκαν οι φιλοξενούμενοι της πόλης δείχνει ότι πάμε για μια από τα ίδια. Εμείς θα ευχηθούμε καλή επιτυχία σε παίκτες και διοίκηση ενόψει της νέας σαιζόν και θα τους παρακαλέσουμε να μην δώσουν το "δικαίωμα" σε κανέναν διαιτητή και σε καμία ομαδούλα να κάνει τις μαγκιές που έκανες πέρσι. Όσο για στήριξη, κάποια πράγματα είναι περιττά να αναφέρονται συνεχώς. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΡΕ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!!!!

Η αντίστροφη μέτρηση εδώ και λίγες ημέρες έχει ξεκινήσει και η πρεμιέρα της Κυριακής κόντρα στον Απόλλων Σμύρνης είναι πολύ κοντά. Όπως όλες οι ομάδες αυτή τη χρονική περίοδο έτσι και ο ΑΡΗΣ μας δεν είναι στον επιθυμητό βαθμό ετοιμότητας κάτι που έχει ο ομολογήσει ο ίδιος ο Χατζηνικολάου. Το μεταγραφικό πάζλ εκτός συγκλονιστικού απροόπτου με τον δανεισμό του νεαρού Καραγκούνη από τον Ολυμπιακό έχει ολοκληρωθεί, το προχθεσινό φιλικό στην Κομοτηνή ήταν το τελευταίο της προετοιμασίας και το μόνο που απομένει είναι από την πρώτη κιόλας αγωνιστική να φανεί η σκληρή δουλειά που έγινε στην προετοιμασία και φυσικά οι σωστές επιλογές που έγιναν απο το τεχνικό τιμ σε συνεργασία με τη διοίκηση.

Επιθυμία κάθε προπονητή είναι στο ξεκίνημα της προετοιμασίας να έχει όλους τους παίκτες στη διάθεση του, κάτι που είναι όμως αδύνατο. Φυσικά και παίκτες σαν τον Ιμπέχ ΄και τον Τσουμάνη που θα αποτελέσουν πιθανόν βασικές επιλογές θα μπορούσαν να είχαν αποκτηθεί σαφώς νωρίτερα αλλά από την άλλη όπως φαίνεται στην περίπτωση του Έλσνερ κάθε παίκτης χρειάζεται το δικό του χρόνο για να προσαρμοστεί. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι κατά την περσινή προβληματική περίοδο αρκετοί ήταν αυτοί που χρειάστηκαν σχεδόν όλο τον Α' γύρο μέχρι να βρουν τα πατήματα τους. Ανεξάρτητα από τις επιλογές παικτών τις οποίες δεν μπορούμε να κρίνουμε από τώρα, φέτος φαίνεται όλα να λειτουργούν καλύτερα και γενικά να υπάρχει πειθαρχία, αρκετή αυτοπεποίθηση και συγκρατημένη αισιοδοξία ταυτόχρονα που πηγάζει κυρίως από τον πρόεδρο της ομάδος κ.Ηλιάδη. Αυτή η αυτοπεποίθηση φαίνεται να αποτυπώνεται και στον αγωνιστικό χώρο όπου ο ΑΡΗΣ τόσο στα παιχνίδια που μπορέσαμε να δούμε όσο και σε αυτά που απλά ενημερωθήκαμε από τα ρεπορταζ έδειξε να πατάει γερά στα πόδια του και να πιστεύει στις δυνάμεις του. Δεν είναι τυχαίο που σε όλα τα παιχνίδια η ομάδα μας παρά τις ελλείψεις στην άμυνα δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα. Ούτε φυσικά ότι μπόρεσε να σκοράρει αρκετές φορές χωρίς να εντυπωσιάσει στο οργανωτικό κομμάτι. 

Δεν θα βιαστούμε να κρίνουμε παίκτες και προπονητή και θα στηρίξουμε την ομάδα όπως μόνο εμείς γνωρίζουμε και φέτος. Ασπαζόμαστε τις δηλώσεις του κ.Μούτα περί γρήγορης παραμονής και οριοθέτησης νέων στόχων στην πορεία του πρωταθλήματος γιατί όσο και αν δεν μας αρέσει η φετινή ομάδα είναι μια συνέχεια της περσινής που γλίτωσε την τελευταία στιγμή. Άρα καλύτερα είναι την ανοδική πορεία που θέλουμε να την χαράξουμε να την περπατήσουμε βήμα βήμα και όχι από την αρχή πριν καν δούμε τους αντιπάλους μας και μετρήσουμε τις δικές μας δυνάμεις να απαιτούμε υψηλούς στόχους. Φυσικά για τον ΑΡΗ σε ένα πρωτάθλημα χωρίς την ΑΕΚ η Ευρώπη θα έπρεπε να θεωρείτε κάτι το αυτονόητο. Το γιατί όμως δεν συμβαίνει αυτό και αναγκαζόμαστε να έχουμε αφετηρία των προσδοκιών μας την περσινή 13η θέση ας μας το πουν αυτοί που επι χρόνια στήριζαν(και μερικοί ακόμη στηρίζουν) το καθεστώς που μας έφερε μια ανάσα από την καταστροφή. Εμείς σαν οπαδοί ζούμε για την κάθε Κυριακή. Περιμένουμε να μάθουμε αν θα δοθούν τα 2000 εισιτήρια που "καλόπιστα" θέλει να δώσει ο πρόεδρος του Απόλλωνα ή αν για ακόμη μια φορά η αστυνομία θα βγει μπροστά και ανυπομονούμε να δούμε και πάλι την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ πάνω στο χόρτο!

ΥΓ. Φυσικά και δεν ξεχνάμε το άρθρο 99 αλλά περιμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις, γιατί δυστυχώς στον ΑΡΗ από ειδήσεις του καφενέ και κωλοτούμπες έχουμε χορτάσει τα τελευταία χρόνια.