Το πάλεψε…  ο ΑΡΗΣ μας να κερδίσει το Μαρούσι που ήταν καλύτερο στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά στο φινάλε δεν του βγήκαν τα σουτ και γνώρισε την ήττα. Σχεδόν μόνος πάλευε ο Τολιόπουλος στην επίθεση την ίδια στιγμή που ο Ραντούλιτσα και οι υπόλοιποι του Αμαρουσίου έσπαγαν πλάκα κάτω από το καλάθι μας σκοράροντας με ευκολία και μαζεύοντας και 17 επιθετικά ριμπάουντ. Σε απόγνωση ο κόσμος που αδυνατεί να κατανοήσει τον τρόπο διαχείρισης των θεμάτων της ομάδας από τον προπονητή και την διοίκηση.

ΜΠΗΚΕ ΜΕ ΟΡΜΗ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΡΑΚΑΡΕ

Ενθαρρυντικό ήταν το ξεκίνημα για τον ΑΡΗ μας με τον Μπάνκς να αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη δείχνοντας ορεξάτος και προσφέροντας λύσεις στην επίθεση. Στην άμυνα όμως τα προβλήματα δεν κρυβόντουσαν και πέρα από την αδυναμία στο μαρκάρισμα του Ραντούλιτσα είχαμε και το γνωστό θέμα με τα ριμπάουντ. Και όταν ξεχνάς άμυνα και ριμπάουντ και ελπίζεις μόνο στην επίθεση εκεί όπου ο ένας εκ των 2 βασικών σου σκόρερ έχει αποχωρήσει και ο τρίτος κατά σειρά είναι τραυματίας τότε όταν θα ζορίσουν τα πράγματα στην επίθεση το πρόβλημα θα είναι τεράστιο. Μόλις 5΄ είχε ο ΑΡΗΣ ρυθμό και ξαφνικά σαν να έπεσε ο διακόπτης και η ομάδα έχασε κάθε επαφή με το αντίπαλο καλάθι. Το 8-8 έγινε 10-24 και όλα έδειχναν δυσοίωνα.

ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ ΠΑΛΕΨΑΝ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΚΕΙ

Ο χρόνος περνούσε, η εικόνα δεν άλλαζε. Ο ΑΡΗΣ με αίμα και ιδρώτα πετύχαινε πόντους ώστε να μην χάνει την επαφή με το σκορ, το Μαρούσι όμως είχε ολοένα και περισσότερες απαντήσεις. Ακόμη και όταν αποφασίσαμε να παίξουμε πιο σκληρή άμυνα, κλέψαμε μπάλες και φέραμε το παιχνίδι στα ίσια χάρη στο πείσμα του Τολιόπουλου και τις βοήθειες του Γούντμπερι και του Μποχωρίδη πάλι η ομάδα δεν σε έπειθε ότι θα τα καταφέρει. Ακόμη και αν είχες προσπεράσει στο σκορ στα τελευταία λεπτά.  Φαινόταν ότι για να κερδίσεις η μοναδική σου επιλογή θα ήταν και σήμερα κάποια τρελά σουτ του Τολιόπουλου που δυστυχώς όπως και με τη Βαλένθια δεν βρήκαν στόχο.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ  ΣΤΙΣ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ

Το Μαρούσι δεν ήταν καλύτερο λόγω κάποιων τυχερών μακρινών σουτ ή χάρη στις ατομικές επιδόσεις ενός ή δύο παικτών αλλά γιατί σαν σύνολο έπαιζε πιο ορθολογικά και είχε περισσότερες λύσεις. Ακόμη και όταν έπαιζε με τους νεαρούς Καρακώστα, Τανούλη και τον γερασμένο όπως μας έλεγαν Ραντούλιτσα έδειχνε να πατάει πολύ καλύτερα από εμάς που όταν δεν έπαιζε ο Τολιόπουλος υπήρχε πρόβλημα. Και πως να μην υπάρχει πρόβλημα όταν ακόμη και σήμερα περιμένεις τον Χότζ και τον Λαζέφσκι να ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν; Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Μπάνκς. Το βλέπουμε, το γνωρίζουμε, το έχει(?) παραδεχθεί και ο Καστρίτης και όμως δεν βλέπουμε την παραμικρή αλλαγή. Ούτε στην αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών, ούτε στον τρόπο διαχείρισης τους από τον Καστρίτη. Και από την στιγμή που ο κόουτς και η διοίκηση λειτουργούν σαν να μην τρέχει τίποτα, δεν έχουν προβεί σε καμία ουσιαστική κίνηση ενίσχυσης και δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ικανοποιημένοι τότε πως να περιμένουμε άραγε κάτι διαφορετικό από τους παίκτες μας; Κρίμα πάντως γιατί θα μπορούσε αυτή την προβληματική περίοδο να τη διαχειριζόταν πιο εύκολα μέσα από νίκες παρά με πικρές εντός έδρας σαν την σημερινή.

ΗΤΤΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ …ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

Ήττα πισωγύρισμα για τον ΑΡΗ μας απέναντι στο Μαρούσι που παρουσιάστηκε διαβασμένο και ετοιμοπόλεμο σε αντίθεση με εμάς που παραμείναμε σταθεροί στα προβλήματα μας. Προσπάθησαν τα παιδιά…  στο τέλος όμως όπως και με τη Βαλένθια τα μεγάλα σουτ δεν μπήκαν και ήρθε η ήττα στις λεπτομέρειες. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αποχώρησε ο ΝτεΤζούλιους, έλειπε ο Νόλεϊ, ο Χότζ και ο Λαζέσφκι προέρχονται από τραυματισμό, οι Μπάνκ και Ρόμπερτς θέλουν τον χρόνο τους για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και φυσικά πάνω από όλα ας μην ξεχνάμε ότι τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά.  

ΥΓ. Πριν 2 εβδομάδες περίπου αποκτήθηκε ο Άνταμς που έκρινε την αναμέτρηση. Τελικά υπάρχουν παίκτες στον πλανήτη Γη; Γιατί από αυτά που ακούμε και διαβάζουμε στο τέλος θα πεισθούμε ότι όλο και όλο 4-5 γκαρντ είναι διαθέσιμα στην αγορά τα οποία δεν είναι για το δικό μας πορτοφόλι.

ΥΓ2. Και πέρσι χάσαμε από το Μαρούσι μέσα στην έδρα μας, σε εκείνες τις 2 «κολλητές» εντός έδρας ήττες παρέα με τον Κολοσσό. Ε και; Ούτε τότε συγκινήθηκε κανείς, ούτε και τώρα.

ΥΓ3. Είναι μέρος της διαδικασίας. Τι δεν καταλαβαίνεις;