Με 2 ήττες ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο super cup ο ΑΡΗΣ μας, εκεί όπου ούτε στον μικρό τελικό κατάφερε να γευτεί την χαρά της νίκης με αντίπαλο το Περιστέρι. Προβληματική εμφάνιση για την ομάδα μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, με τον Τολιόπουλο να παλεύει μόνος του για τη νίκη σχεδόν σε όλο το Β ημίχρονο. Έκλεψε την παράσταση το Περιστέρι μοιράζοντας τον χρόνο σε νεαρούς Έλληνες ταλαντούχους αθλητές και όχι σε κάποιο λαχείο από κολέγιο των ΗΠΑ.

ΜΠΗΚΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Αρκετά συγκεντρωμένοι παρουσιάστηκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι. Καλή άμυνα, έλεγχος των ριμπάουντ και ευστοχία έξω από τα 6.75. Το +12 υπέρ μας επιβεβαίωνε την καλή μας παρουσία με το ζητούμενο να είναι η διάρκεια μέσα από το ροτέισον του Γ.Καστρίτη μιας και η πρόθεση να μοιραστεί ο χρόνος σε όλους.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ

Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια έτσι και στο σημερινό ξαφνικά τα μακρινά σουτ σταμάτησαν να βρίσκουν τον στόχο τους. Νόλεϊ, Μαντζούκας, Μποχωρίδης, Γούντμπερι έχαναν το ένα σουτ μετά το άλλο. Κάτι που κλόνισε σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθηση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Διστακτικότητα στην επίθεση, κακή αμυντική λειτουργία και φανερή έλλειψη ενέργειας κόντρα στους πιτσιρικάδες του Περιστερίου. Το Περιστέρι κάλυψε την διαφορά, πήρε κεφάλι στο σκορ και ο ΑΡΗΣ μπήκε στην γνώριμη διαδικασία ανατροπής του εις βάρους του σκορ.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αν και ο Ντε Τζούλιους έδωσε κάποιες λύσεις, ο Τολιόπουλος έδειχνε ο μοναδικός παίκτης να ανατρέψει την εις βάρος μας κατάσταση θυμίζοντας κάτι από την περσινή σεζόν. Ο Μποχωρίδης επανήλθε στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις, ο Μαντζούκας τα «έσπασε», ο Γούντμπερι δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο ενώ ο Νόλεϊ με τον τρόπο που αγωνιζόταν σε άμυνα και επίθεση σε έκανε να απορείς πως κατάφερε να πείσει αυτούς που έπεισε για να έρθει σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Στην άμυνα χωρίς τον Μπάνκς μέσα ελέω ροτέισον και τους Γκιουζέλη και Ρόμπερτς ανήμπορους να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του αγώνα και να κοντράρουν τα πιτσιρίκια του Περιστερίου δεν υπήρχε ιδιαίτερος βαθμός δυσκολίας και η ήττα ήρθε φυσιολογικά βάσει της εικόνας των 2 ομάδων.

ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ

2 βήματα εμπρός και άλλα 2 βήματα πίσω ήταν η συνολική εικόνα του ΑΡΗ σε αυτό το super cup των 4 ομάδων. Σε σχέση με τα φιλικά και τον αγώνα με την Βενέτσια η ομάδα έδειξε περισσότερη ομοιογένεια. Σε αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό ο Μπάνκς που άρχισε να θυμίζει φυσιολογικό σέντερ ικανό να κάνει τα βασικά. Είδαμε τον Τολιόπουλο να ανεβάζει στροφές, είδαμε τους Ντε Τζούλιους, Μποχωρίδη, Μαντζούκα και Χατζηδάκη να προσφέρουν κάποιες λύσεις. Και αυτά είναι τα θετικά. Στον αντίποδα όμως βασικά γρανάζια όπως ο Νόλεϊ, ο Ρόμπερτς και ως ένα βαθμό και ο Γούντμπερι δείχνουν να παραμένουν στα χαμένα. Και αν για τον Γούντμπερι που μπορεί επιθετικά να μην τα πηγαίνει καλά υπάρχει το ελαφρυντικό της προσφοράς του στα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού για τους άλλους 2 ξένους παίκτες η κατάσταση μοιάζει αποκαρδιωτική. Όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις απέναντι στους Αβδάλα, Ζούγγρη και Σταυρακόπουλο πως να ανταποκριθείς απέναντι σε πιο ικανούς αντιπάλους. Αν σε αυτούς τους 2 προσθέσουμε και το φάντασμα του Γκιουζέλη τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει την γύμνια του ΑΡΗ όταν δεν μπαίνουν τα μακρινά σουτ. Εκτός και αν σε μια εποχή όπου οι ομάδες μπορούν να έχουν 6-7 ξένους παίκτες ο ΑΡΗΣ στήθηκε για να έχει τον Τολιόπουλο και τους υπόλοιπους  Έλληνες πρωταγωνιστές και τους ξένους να γεμίζουν το ρόστερ.  Δεν είδαμε Χότζ και Λαζέφσκι και αυτό είναι το παρήγορο για τη συνέχεια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ 2 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΟΜΟΣ

Παιχνίδι προετοιμασίας ήταν και το σημερινό και κόντρα σε μια ισοδύναμη ομάδα όπως το Περιστέρι τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν έχουν σαφώς μεγαλύτερη αξία σε σχέση με το χθεσινό απέναντι στον Παναθηναϊκό. Συμπεράσματα για έναν ΑΡΗ που δεν μπόρεσε να κερδίσει το Περιστέρι που αγωνίσθηκε με 3 ξένους και πρωταγωνιστές 4 πιτσιρικάδες. Παραμένει «ήρεμο» το τεχνικό τιμ και η διοίκηση σχετικά με την πορεία της ομάδας, τα 2 παιχνίδια όμως με Τούρκ Τέλεκομ και ΑΕΚ θα δείξουν αν θα ηρεμήσουμε και εμείς.

ΥΓ. Βλέποντας την ομάδα του Περιστερίου και την καλή εμφάνιση των πιτσιρικάδων του αναρωτιέμαι αν τελικά είναι θέμα μπάτζετ ή τρόπου διαχείρισης του όπου μπάτζετ;

Ότι καλύτερο μπορούσε έκανε ο ΑΡΗΣ απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης για το super cup, γνωρίζοντας την ήττα με 81-68. Δεδομένη η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες, όπως δεδομένα και τα σφυρίγματα των διαιτητών. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως ο ΑΡΗΣ ίσως και να πραγματοποίησε την καλύτερη έως τώρα εμφάνιση. Υπήρχαν και πάλι οι τρανταχτές αδυναμίες αλλά αυτή η εικόνα ήταν σίγουρα βελτιωμένη σε σχέση με ότι έχουμε δει ως τώρα.

ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Ότι ακριβώς είδαμε στο πρώτο δεκάλεπτο απέναντι στην Βενέτσια είδαμε και σήμερα κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος, βομβάρδισε έξω από τα 6.75 αλλά κάτω από το καλάθι είχε τεράστια προβλήματα. Η άμυνα και τα ριμπάουντ ήταν η πληγή από τα αποδυτήρια για τον ΑΡΗ μας.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ, ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ

Στο 2^ο δεκάλεπτο επί της ουσίας κρίθηκαν όλα. Από την μια τα μακρινά σουτ σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο, από την άλλη Τσαρούχα και Καρπάνος μοίραζαν φάουλ στους παίκτες μας με κάθε ευκαιρία επιτρέποντας στον Παναθηναϊκό να επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ βολών. Η διαφορά ξέφυγε, οι αντίπαλοι μας βρήκαν ρυθμό και το παιχνίδι εξελίχθηκε σε τυπική διαδικασία. Τόσο τυπική διαδικασία που μέχρι και οι διαιτητές όταν η διαφορά πήγε στο +20 γύρισαν τον διακόπτη σφυριγμάτων βλέποντας πιο ορθολογικά το παιχνίδι.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Απαλλαγμένος από το πρέπει της νίκης αλλά και της εμφάνισης λόγω του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ έδειξε ένα πολύ πιο ώριμο σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια που παρακολουθήσαμε. Μπορεί ο Νόλεϊ να σπατάλησε επιδεικτικά τον χρόνο που του δόθηκε οι υπόλοιποι όμως σε διάφορα κομμάτια του αγώνα έδειξαν κάποια θετικά στοιχεία. Ο Μποχωρίδης ούτε καν σε φιλικό παιχνίδι δεν είχε καταφέρει να παρουσιάσει ένα τόσο θετικό πρόσωπο αλλά σήμερα θύμισε τον παίκτη που μας έκανε υπερήφανους μέσα στο παρκέ με τα κατορθώματα του. Ο Μπάνκς με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά του αγώνα ήταν ένας κανονικός σέντερ. Χωρίς παιχνίδι με την πλάτη στην επίθεση αλλά κατά τα άλλα κανονικός σέντερ. Και αυτό ήταν το σημαντικότερο κέρδος σήμερα. Μέχρι και ο Ρόμπερτς που στα προηγούμενα παιχνίδια έμοιαζε αόρατος σήμερα φώναξε παρών. Και ο Χατζηδάκης είχε θετική παρουσία. Ναι μεν η τριάδα Ντετζόυλιους – Γούντμπερι -  Νόλεϊ ήταν τραγική αλλά στην περιφέρεια όταν επιστρέψει και ο Χότζ θα έχει λύσεις η ομάδα, κάτω όμως από το καλάθι μέχρι σήμερα υπήρχε το απόλυτο χάος. 

ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Ένα δεκάλεπτο άντεξε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι… κάτι το αναμενόμενο κόντρα σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό(και την κουστωδία του). Αυτό όμως που είχε σήμερα την αξία του και πρέπει να κρατήσουμε ήταν η συνολική εικόνα που σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια(φιλικά και επίσημα) ήταν βελτιωμένη. Ιδιαίτερα κάτω από το καλάθι όπου το πρόβλημα έμοιαζε τεράστιο είδαμε τον Μπάνκς να προσφέρει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Στον μικρό τελικό της ταλαιπωρίας, οι παίκτες του Καστρίτη θα έχουν μια ακόμη ευκαιρία που θα πρέπει να εκμεταλλευτούν. Θέλει πολύ δουλειά ακόμη αλλά ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο δυσοίωνα όσο φαινόντουσαν μέχρι το σημερινό τζάμπολ.

ΥΓ. Σε φόρμα οι 3 διαιτητές. Επιβεβαίωσαν από το πρώτο επίσημο παιχνίδι ότι και την νέα αγωνιστική  χρονιά θα είναι οι πρωταγωνιστές…

ΥΓ2. Αν και κάτοχος διαρκείας, η ανάγνωση των τιμών για το Eurocup μου προκάλεσαν ένα σοκ. Σοβαρά τώρα 25€; 

Τέλος στο περίεργο και ντροπιαστικό σερί ηττών απέναντι στον Κολοσσό, έδωσε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στην Ρόδο κερδίζοντας ε 78-88! Κυριαρχική εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο, με το «τάισμα των ψηλών» να λειτουργεί εξαιρετικά και η διαφορά να φθάνει στο +19! Ένταση στο φινάλε του αγώνα με τους Ροδίτες να κάνουν μουτράκια, σε ένα γήπεδο όπου ο κόσμος της ομάδας έδωσε το δικό του χρώμα στις κερκίδες.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Νωθρά μπήκε στο παιχνίδι η ομάδα παρουσιάζοντας προβλήματα στην επίθεση και επιτρέποντας στον Κολοσσό να παίρνει επιθετικά ριμπάουντ και ένα γρήγορο προβάδισμα με 5-0. Σε αυτό το σημείο ο Καστρίτης έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά. Αν και είχαν περάσει μόλις 3’ από το τζάμπολ, πήρε το τάιμ άουτ, είπε τα λογάκια του και ο ΑΡΗΣ με το που μπήκε στο παρκέ ήταν άλλη ομάδα. Ανέκαμψε, πήρε το προβάδισμα και δεν ξανακοίταξε πίσω του!

ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ

Δεν είναι γκρίνια… η διαπίστωση ότι έως σήμερα τα επιθετικά πλάνα της ομάδας ήταν προβληματικά και το παιχνίδι με τους ψηλούς κάτω από το καλάθι απουσίαζε εντελώς. Στα πρώτα 2 δεκάλεπτα σήμερα, όποιος δεν καταλάβαινε όλο αυτό το διάστημα τι έλειπε από τον ΑΡΗ μάλλον θα το κατάλαβε. Με τους Κατσίβελη και Μποχωρίδη να οργανώνουν εναλλάξ το παιχνίδι, να διαβάζουν την αντίπαλη άμυνα με υπομονή και να βρίσκουν αρχικά τον Σόουζα και στη συνέχεια τον Μπάξτον ο ΑΡΗΣ κυριάρχησε! Δεν χρειάστηκε να ψάχνει τρίποντα και προσπάθειες απελπισίας. Οι 22 πόντοι του Μπάξτον στα πρώτα 20’ με κάποια εντυπωσιακά καρφώματα επιβεβαιώνει τον κανόνα που λέει ο καλός πόιντ γκαρντ «φτιάχνει» τους ψηλούς!

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΟ ΓΥΡΙΣΟΥΝ

Όπως στην Πάτρα κόντρα στον Απόλλων έτσι και σήμερα στη Ρόδο η ομάδα κάπου έχασε τη συγκέντρωση της. Ο Καστρίτης στο 3^ο δεκάλεπτο «μπήκε» αποφασισμένος να δώσει χρόνο στον Κάρ, ο ΑΡΗΣ αποσυντονίστηκε σε μεγάλο βαθμό και οι διαιτητές βρήκαν την ευκαιρία να βάλουν τον Κολοσσό στο παιχνίδι. Το ότι επιτρέψαμε το +19 να γίνει +5 είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τον κόουτς, ωστόσο η ομάδα έβγαλε αντίδραση. Και αφού έκοψε την φόρα του Κολοσσού και των διαιτητών, ήρθε και ο Γκάλινατ για να τους αποτελειώσει. Με ένα επιθετικό κρεσέντο στα τελευταία λεπτά τσάκισε κάθε σκέψη αντίδρασης. Το γούσταρε ο Αμερικάνος με το δίκιο του κάτι που τιμωρήθηκε μάλιστα από τους απίστευτους διαιτητές με τεχνική ποινή, βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα άλλης μια τραγικής διαιτησίας.

ΤΑ «ΑΚΟΥΣΕ» ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

Ότι και αν πιστεύει ο καθένας περί κούρασης κλπ. τα 2 παιχνίδια την εβδομάδα μόνο καλό είναι για μια ομάδα που μπορεί και θέλει να βελτιωθεί. Καλές οι προπονήσεις αλλά σαν τα επίσημα παιχνίδια δεν έχει. Όλα σχεδόν τα κακώς κείμενα της Τετάρτης σήμερα τα είδαμε διορθωμένα. Η αρχή έγινε από τον Καστρίτη και τον διαφορετικό αλλά απολύτως λογικό τρόπο που μοίρασε τον χρόνο σήμερα στην περιφέρεια. Χωρίς εμμονές, χωρίς παίκτες να ξεχνιούνται ή να τους κόβουμε τον ρυθμό από μόνοι μας όταν αυτοί είναι ασταμάτητοι όπως ακριβώς ήταν ο Μπάξτον στο πρώτο ημίχρονο. Είδαμε να εμπιστεύεται ξεκάθαρα την οργάνωση του παιχνιδιού στον Κατσίβελη και τον Μποχωρίδη κανονικά… και όχι να πρέπει να περάσει ο μισός χρόνος της επίθεσης για να φθάσει η μπάλα στα χέρια τους. Είδαμε τον Φίλιο που αναρωτιόμασταν γιατί δεν του δίνεται χρόνος. Είδαμε γιατί είναι προτιμότερο να εμπιστευτείς ακόμη και όταν δεν πηγαίνει και τόσο καλά έναν σκόρερ σαν τον Γκάλινατ. Εξαιρετική προσπάθεια από όλους που αγωνίσθηκαν με μοναδική εξαίρεση τον Κάρ που ούτε σήμερα μπόρεσε να βοηθήσει. Αυτή τη φορά όμως Γιάννη… τον έβαλες 18’ και όχι 27’.

ΕΣΠΑΣΕ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΕΡΙ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Με φόρα προσγειώθηκε ο ΑΡΗΣ στην Ρόδο, αφήνοντας την κακή εμφάνιση της Τετάρτης στη Θεσσαλονίκη και σκορπίζοντας στο πέρασμα του τον Κολοσσό! Εξαιρετική εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο με την ομάδα να βάζει στο παιχνίδι της στοιχεία που δεν είχαμε δει ως τώρα και τον Μπάξτον να τρομοκρατεί το αντίπαλο καλάθι πετυχαίνοντας 20 πόντους! Προσπάθησαν οι διαιτητές όπως στην Πάτρα να το γυρίσουν αλλά μάταια… Ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα και πήρε μια εύκολη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που ήδη έχει κάνει ζημιές και αναμένεται να κάνει και άλλες. ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Άραγε στο τράβηγμα από το λαιμό πάνω στον Μπάξτον που τσέκαραν οι διαιτητές στο Instant Replay τι έργο να έβλεπαν;

ΥΓ2. Κάποιοι πόνεσαν λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους όπως φάνηκε εκεί στη Ρόδο. Μην ζορίζεστε, σιγά σιγά θα συνηθίσετε ξανά. 

Συνεχίστηκε η αρνητική παράδοση απέναντι στον Κολοσσό Ρόδου με μια ακόμη πικρή ήττα που στοιχίζει σημαντικά βαθμολογικά για την ομάδα μας. Ένας ΑΡΗΣ που είχε κέφια στην επίθεση αλλά στην άμυνα απέτυχε παταγωδώς σχεδόν από τα πρώτα λεπτά που πάτησε στα παρκέ. Πολλά τα φθηνά λάθη, μεγάλη αδράνεια στις διεκδικήσεις και μια εικόνα συνολικά κατώτερη του αναμενομένου.

ΕΙΧΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΛΑΝΟ

Ορεξάτος φάνηκε να μπαίνει ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι και χτίζοντας μια μικρή διαφορά 5 πόντων στα πρώτα λεπτά έδειξε ότι κατέβηκε αποφασισμένος για τη νίκη. Η συνέχεια όμως με τον ΑΡΗ να προσπαθεί να ανεβάσει τη διαφορά και τον Κολοσσό σαν τσιμπούρι να παραμένει μια ανάσα από την ισοφάριση έδειχνε ότι κάτι δεν πάει καλά. Μια εικόνα που συνεχίστηκε για αρκετά λεπτά με τον Κολοσσό να προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα και τον ΑΡΗ μας να παραμένει σταθερός στα λάθη του.

ΧΩΡΙΣ ΑΜΥΝΑ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

Όσες λύσεις και αν βρίσκαμε στην επίθεση στην άμυνα τα καταστρέφαμε όλα με περίσσια ευκολία. Οι παίκτες μας κυνηγούσαν λυσσαλέα αλλά χωρίς μυαλό και ένα πλάνο στη σκέψη τους. Αποτέλεσμα όλου αυτού οι αντίπαλοι μας να διαβάσουν την άμυνα μας και να βρίσκουν το ένα ελεύθερο σουτ μετά το άλλο. Είτε κοντά στο καλάθι είτε μακριά ο ΑΡΗΣ αδυνατούσε να μαρκάρει και αυτό ήταν κάτι που αντί να διορθωθεί μέσα στο παιχνίδι διαρκώς χειροτέρευε.

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ

Καθαρά μένοντας στο αγωνιστικό κομμάτι ο ΑΡΗΣ μας έχει μπει σε ένα μοτίβο εδώ και κάμποσες αγωνιστικές που όπως φαίνεται δεν οδηγεί πουθενά. Σε ένα χρονικό σημείο στο πρωτάθλημα όπου η λογική λέει ότι οι ομάδες θα έπρεπε να έχουν οι φορμαριστεί ή να οδεύουν προς αυτό το σημείο, ο ΑΡΗΣ μας δείχνει να «αδειάζει» ολοένα και περισσότερο. Κάτι για το οποίο έχει μεγάλη ευθύνη και ο Καστρίτης μιας και δεν έχει καταφέρει να πείσει τους παίκτες του ότι στον ΑΡΗ εκτός από χειροκροτήματα υπάρχουν και απαιτήσεις. Απαιτήσεις και προσδοκίες που μάλλον οι παίκτες μας δεν αφουγκράζονται.

ΞΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Οι άμυνες κερδίζουν τα παιχνίδια λένε οι περισσότεροι οι προπονητές με κάτι αγώνες σαν τον σημερινό μας στη Ρόδο να αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα. Όταν πετυχαίνεις 90 πόντους αλλά επιτρέπεις στον αντίπαλο σου να σκοράρει περισσότερους, τότε μάλλον πνευματικά δεν ήσουν έτοιμος για ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Και αυτές οι λεπτομέρειες όπως και η συνολική εικόνα(μαζί με τις τελευταίες αγωνιστικές) θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά ενόψει της νέας σεζόν.

Δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη στη Ρόδο ο αποδεκατισμένος ΑΡΗΣ παρόλο που άφησε τα   προβλήματα του στην άκρη παλεύοντας  με όλες του τις δυνάμεις. Οι 3 διαιτητές από το ξεκίνημα του αγώνα επιδόθηκαν σε ένα ρεσιτάλ κακής διαιτησίας με θύμα τον ΑΡΗ. Και αυτός ο ΑΡΗΣ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κερδίζει και τους διαιτητές…

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ

Αν και ξένισε για ακόμη μια φορά η εμμονή του Καστρίτη με τον Καμάρα που τον ξεκίνησε μέχρι και βασικό η εξέλιξη του παιχνιδιού δικαίωσε τον κόουτς. Η ομάδα μπήκε δυνατά και έδειξε ότι δεν ήρθε στη Ρόδο για να χάσει αλλά ούτε και να κρυφθεί πίσω από τα προβλήματα της. Βρίσκοντας λύσεις από τον Κάουαν, τον Χάνλαν αλλά και τον Καμάρα(!!!) ο ΑΡΗΣ κατάφερε να φθάσει στο +9 στο Β δεκάλεπτο πείθοντας ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΛΥΣΕΩΝ

Οι κακές συνήθειες όμως δύσκολα κόβονται και ο ΑΡΗΣ πιστός σε αυτές έχασε τη συγκέντρωση του σε άμυνα και επίθεση. Ξαφνικά σαν να γύρισε διακόπτης η ομάδα σταμάτησε να παίζει καλή άμυνα και στην επίθεση πήγαινε διαρκώς σε λύσεις απελπισίας. Όλα αυτά με μερικά «κενά» σκυλίσιας άμυνας, κλεψιμάτων και κρίσιμων πόντων που έδειχναν ότι θα το παλέψουμε μέχρι το τέλος. Όταν όμως έχει μόνιμα από την αρχή του αγώνα τον βραχνά της διαιτησίας να σε πνίγει κάποια στιγμή θα λυγίσεις. Και αυτή η στιγμή πιθανόν να ήταν η τεχνική ποινή από το πουθενά στον Κάουαν. Ένα από τα πολλά περίεργα σφυρίγματα που δεν επέτρεψαν στην ομάδα μας να βρει ρυθμό και να διεκδικήσει στα ίσια την νίκη μέχρι το τέλος.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Εξαρχής η αποστολή στη Ρόδο ήταν δύσκολη λόγω των πολλών απουσιών και ιδιαίτερα αυτής του Κέλι. Οι 3 διαιτητές όμως φρόντισαν να την κάνουν αδύνατη επιβεβαιώνοντας την ανικανότητα που τους χαρακτηρίζει αλλά και το «κόμπλεξ» με τον ΑΡΗ. Κακός ο ΑΡΗΣ με κάποιες μικρές αναλαμπές από μπάσκετ, αλλά με τόσα προβλήματα τι να απαιτήσεις;

ΥΓ. Κανόνας πλέον στο ελληνικό μπάσκετ τα παιχνίδια να κρίνονται σύμφωνα με τις διαθέσεις των διαιτητών.

Μόλις στην 3η αγωνιστική στο πρωτάθλημα της Basket League και η επαναφορά στην πραγματικότητα για τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι σκληρή. Η αισιοδοξία που έφερε η νίκη επί του Παναθηναϊκού και οι καλές εντυπώσεις που έχει αφήσει γενικότερα ως τώρα η ομάδα έδωσαν τη θέση τους στην απειλή της αφαίρεσης βαθμών με το -3 να ακούγεται σαν εφιάλτης. Συνέπεια όλων των παραπάνω η επιστροφή στους αγώνες επιβίωσης με αρχή από το παιχνίδι με τον Κολοσσό Ρόδου.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ

Δεν χρειάζεται να έχεις inside info όταν πρόκειται για «δικαστικές μάχες» του ΑΡΗ μας. Ανεξαρτήτως αθλήματος, οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη νίκη σε εξωγηπεδικά ζητήματα είναι απλά η εξαίρεση του κανόνα. Ένας κανόνας που επιβεβαιώθηκε περίτρανα με το ακατανόητο -6 στο ποδόσφαιρο σε μια υπόθεση που η ομάδα πέρα από άγνοια δεν είχε και το παραμικρό όφελος. Και όταν το -6 στο ποδόσφαιρο είναι μαχαιριά, το -3 στο μπάσκετ που μεταφράζεται ποδοσφαιρικά σε -9 για τον ΑΡΗ των πέτρινων χρόνων είναι κάτι σαν θανατική ποινή. Και όσο μίζερη και αν είναι αυτή η σκέψη για την ομάδα της καρδιάς μας με μια ματιά στις τελευταίες σεζόν επιβεβαιώνεται. Η ΕΕΑ σκανδαλωδώς χωρίς να κρατάει ούτε τα προσχήματα, σε άλλες ομάδες προσέφερε άπλετο χρόνο να μπαλώσουν τρύπες και σε άλλες με διαδικασίες εξπρές τις έβγαλε άκυρες. Το φαινόμενο ΑΕΚ με τα μπαν προσωρινά να σβήνονται και αυτή τη στιγμή να είναι στα 2(φρέσκα) δείχνουν τον τρόπο που «ελέγχει» η επιτροπή τις ομάδες.

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ

Σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο στις 2 ήττες που κάναμε μιλήσαμε για την κωλυσιεργία στην απόκτηση σέντερ που ακυρώνει την όποια προσπάθεια. Εκτός γηπέδου όμως τα λάθη είναι εγκληματικά. Όχι γιατί η διοίκηση της ΚΑΕ λειτουργεί σε ένα εύρωστο οικονομικά περιβάλλον και θα μπορούσε με ευκολία όλα τα ζητήματα να τα έχει διευθετήσει αλλά όταν ξέρεις ότι σε περιμένουν στην γωνία πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός. Προφανώς και η ΚΑΕ ΑΡΗΣ έχει δώσει τα πατήματα στην ΕΕΑ να κάνει το παιχνίδι της. Πατήματα που όσο και αν κουκουλώσουν τα διάφορα κιτρινόμαυρα ΜΜΕ αργά ή γρήγορα όπως πάντα συμβαίνει βλέπουν τα φώτα της δημοσιότητας. Το να χρεώνεις την όλη κατάσταση στον Αυγενάκη και τον ύποπτο ρόλο της ΕΕΑ είναι τακτικές που δεν «καλύπτουν» τον Αρειανό φίλαθλο αλλά οπαδούς άλλης ομάδος της πόλης. Αυτονόητο ότι η απόδοση ευθυνών εντός και εκτός συλλόγου δεν ενδιαφέρει κανέναν και το μόνο ζητούμενο είναι ο ΑΡΗΣ έστω την ύστατη στιγμή να την γλιτώσει αν όχι με χρηματικό πρόστιμο με αφαίρεση -1 βαθμού που κατά κάποιο τρόπο έχει ήδη ρεφάρει με την εκτός προγράμματος νίκη επί του Παναθηναϊκού.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Και από εκεί που αυτή η ομάδα έβαλε τις βάσεις για μια χρονιά χωρίς πίεση ξαφνικά βρίσκεται από νωρίς να παλεύει σε παιχνίδια-τελικούς.  Τελικούς όπως το παιχνίδι με τον Κολοσσό Ρόδου που αναμένεται να τιμωρηθεί και αυτός από την ΕΕΑ. Παρόλα αυτά ομάδες όπως ο Κολοσσός, ο Ιωνικός, η Κύμη και το Ρέθυμνο παλαιότερα έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι έχουν και πλάτες. Η Τσαρούχα και ο Συμεωνίδης έβαλαν πλάτη στη νίκη επί του Ιωνικού όπως πέρσι κάποιοι άλλοι διαιτητές είχαν βάλει πλάτη στην κρίσιμη νίκη του Κολοσσού επί του ΑΡΗ μας στην Ρόδο. Δεν τα βγάζουμε από το μυαλό μας, τα έχουμε ζήσει αμέτρητες φορές. Για αυτό και το βάρος πέφτει στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του ώστε να πάρουν για αρχή εντός έδρας τις νίκες που πρέπει να πάρουν ώστε ο ΑΡΗΣ να μην μπλέξει σε περιπέτειες, ακόμη και αν πλανάται αυτό το -3. Ναι τα νούμερα τρομάζουν αλλά μην ξεχνάμε ότι πέφτει μόνο μια ομάδα φέτος και ότι υπάρχουν και άλλοι που αναμένεται να τιμωρηθούν. Το βάρος φυσικά πέφτει και στη διοίκηση που σε συνεργασία με τον προπονητή θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να κάνουν τις διορθωτικές κινήσεις αρχίζοντας από τον σέντερ ώστε ο ΑΡΗΣ να μην κινδυνέψει.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΛΕ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΤΙΜΩΡΙΑ

Νωρίς νωρίς για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ καλείται να παλέψει υπό αντίξοες συνθήκες και να ξεπεράσει πέρα από τις όποιες αγωνιστικές δυσκολίες και τις εξωαγωνιστικές τρικλοποδίες. Έλα όμως που ο Αρειανός έχει αρρωστημένη σχέση με την ομάδα και αυτό το κυνήγι είναι ικανό να τον ξεσηκώσει, να τον τραβήξει ως το Παλέ και να τον κάνει να «πνίξει» κάθε ομαδούλα που ευκαιριακά βρήκε πρόσφορο έδαφος μέσα στο ναυάγιο του Ελληνικού μπάσκετ για να κάνει το κομμάτι της. Το απόγευμα του Σαββάτου γεμίζουμε το Παλέ, παίζουμε εμείς στη θέση του σέντερ από το NBA(που ακόμη έρχεται) και οδηγούμε την ομάδα σε μια σημαντική νίκη. Πάρτε το χαμπάρι τον Αυτοκράτορα δεν μπορείτε να τον λυγίσετε!

ΥΓ. Το ότι ξαφνικά υιοθετήσαμε και εμείς ατάκες όπως «επιτροπή Αυγενάκη» μας προσβάλλει και εξισώνει ψήγματα με εγκλήματα.

Ούτε στη Ρόδο κατάφερε να σπάσει το αρνητικό του σερί ο ΑΡΗΣ μας που γνώρισε ακόμη μια ήττα. Τα πολλά λάθη και η κακή άμυνα ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά μας σήμερα, ωστόσο η προσπάθεια των παικτών μας φρεναρίστηκε με αηδιαστικό τρόπο από τους 3 διαιτητές της αναμέτρησης.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ

Με εξαίρεση τον Ντεκόζι και κατά διαστήματα τον Τσάλμερς δεν μπορούμε να πούμε ότι η ομάδα δεν ήταν συγκεντρωμένη στη νίκη. Έχοντας τον Μιλόσεβιτς σε σπουδαία ημέρα και βρίσκοντας επιθετικές λύσεις από Τσάλμερς και Φλιώνη πάλεψε για τη νίκη αλλά ο κακός του εαυτός υπερίσχυσε. Η τραγική άμυνα που επέτρεψε στον Κολοσσό να τελειώσει με ποσοστό ευστοχίας μεγαλύτερο από 70% στα δίποντα αλλά και η σωρεία φθηνών λαθών ήταν η αχίλλειος πτέρνα μας. Σε συνδυασμό με το κοουτσάρισμα του Καμπερίδη που θύμιζε προπονητή σχολικής ομάδος σε φιλική αναμέτρηση δεν είχαμε καμία τύχη σήμερα με τις ιδιαίτερες συνθήκες του αγώνα. Στα θετικά το ντεμπούτο του Νετζίπογλου ωστόσο αν η προοπτική και αυτού του αθλητή αφεθεί στις διαθέσεις του κάθε περαστικού από τον πάγκο δύσκολα να ξεφύγει από την πορεία της μετριότητας.

ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Και αν κόντρα στον Προμηθέα λόγω της μεγάλης διαφοράς δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες πέρασε στα ψιλά γράμματα η σφαγή από τους διαιτητές σήμερα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ξεκάθαρα οι διαιτητές από το πρώτο τζάμπολ σφύριξαν με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά τις 2 ομάδες. Μάλιστα ο ζήλος τους για να στηρίξουν τον Κολοσσό ή αν προτιμάτε για να βυθίσουν και άλλο την ομάδα μας τους ανάγκασε πολλές φορές να σφυρίξουν εξόφθαλμα ανάποδα. Οι 20 βολές στο ημίχρονο για τον Κολοσσό, τα 11 εις βάρος μας επιθετικά φάουλ και οι τεχνικές ποινές για το τίποτα ήταν μερικά από τα κατορθώματα των «γκρι». Το ότι με το που ξέφευγε στο σκορ ο Κολοσσός προσπαθούσαν να χρυσώσουν ελαφρώς το χάπι ήταν απλά μια ακόμη απόδειξη της ανικανότητας και του κόμπλεξ τους.

2 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΙΘΕΙ

Ούτε σήμερα κατάφερε να γράψει ο ΑΡΗΣ μας τον καθησυχαστικό επίλογο της μίζερης χρόνιας. Όσο και αν ήθελε η ομάδα τελικά λύγισε από τον κακό της εαυτό και τα σφυρίγματα των διαιτητών.  Ο εφησυχασμός στην ομάδα σε συνδυασμό με το συνεχόμενο κυνήγι από τη διαιτησία έχουν δημιουργήσει ένα επικίνδυνο μείγμα. Ας ευχηθούμε η φετινή ταλαίπωρη χρονιά να μην κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις στο φινάλε…

ΥΓ. Ελπίζω οι «σοφοί» στην ΚΑΕ και το «καλό παιδί» στον πάγκο της ομάδος να μην έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στην χασούρα των άλλων και να βλέπουν το παιχνίδι με τον Ιωνικό ως πραγματικό τελικό.

Χαμένος στην ηττοπάθεια του ο ΑΡΗΣ μας, ένα παιχνίδι που 2 φορές φάνηκε να το έχει στα χέρια του κατάφερε στο φινάλε να το χαρίσει στον αντίπαλο. Εμφανώς χωρίς τα απαραίτητα ψυχικά αποθέματα η ομάδα, ανύπαρκτο και το τεχνικό τιμ που απλά παρακολουθεί το παιχνίδι από εξέχουσα θέση. Μια ήττα που μας κρατάει κολλημένους στην τελευταία θέση και μας αναγκάζει να θέλουμε να τρέμουμε τον Κολοσσό(όπως και τον Ιωνικό) σε τυχόν πολλαπλές ισοβαθμίες.

Με τα γνωστά "τρικ" του Καμπερίδη με τον Φλιώνη αντί του Μπράουν στο ξεκίνημα μπήκε η ομάδα με τον Κολοσσό να έχει το πάνω χέρι χωρίς όμως να μπορεί να ξεφύγει. Στην δεύτερη περίοδο ο ΑΡΗΣ με κινητήρια δύναμη τον Μποχωρίδη και ρεσιτάλ ομαδικότητας κατάφερε να βρει εύκολους πόντους και να φθάσει τη διαφορά στο +14. Μέσα όμως σε ελάχιστα λεπτά στο φινάλε της 2ης περιόδου και στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου η διαφορά εξανεμίστηκε με τους παίκτες μας να βραχυκυκλώνουν και τον Καμπερίδη να παρακολουθεί με αγωνία… Και εκεί που περιμέναμε την κατάρρευση της ομάδος μας όπως τόσες φορές έχουμε δει πάλι με τον Μποχωρίδη μπροστάρη ο ΑΡΗΣ ανέβασε την απόδοση του και απέκτησε και πάλι διψήφια διαφορά. Ούτε όμως αυτή τη φορά υπήρχε η ηρεμία και τα αντανακλαστικά και ο Κολοσσός κάλυψε τη διαφορά καταφέρνοντας ύστερα από σχεδόν 30' να μπει σε ρόλο οδηγού. Από εκείνο το σημείο και μετά οι παίκτες μας έπαιζαν με "βαρίδια" στα πόδια με τον Μποχωρίδη παρά την εξαιρετική του εμφάνιση να είναι αυτός που με τα λάθη του και τις χαμένες βολές να παρασέρνει όλη την ομάδα στην ήττα. Με τον Καμπερίδη και στο φινάλε να παρακολουθεί με αγωνία τις προσπάθειες απελπισίας των παικτών του από την καλύτερη θέση του γηπέδου.

Δεν θα κρυφθούμε πίσω από το δάχτυλο μας αλλά αυτό το +14 και την εικόνα που είχε ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν την περιμέναμε. Όταν όμως η νίκη είναι το μοναδικό ζητούμενο το ποιος έπαιξε καλά και το ποιος όχι δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ο Μπράουν εξουδετερώθηκε από τους διαιτητές αλλά πρωτίστως εξουδετερώθηκε και από τον προπονητή του. Αν Σάββα μου δεν καταλαβαίνεις ότι ο ΑΡΗΣ στην παρούσα φάση έχει ανάγκη την τρέλα, τον εγωισμό και το κρύο αίμα του Μπράουν τότε δυστυχώς δεν έχεις καθαρή σκέψη. Αν δεν αντιλαμβάνεσαι τόσα χρόνια στον ΑΡΗ ότι ο Μποχωρίδης όσο καλός παίκτης και αν είναι αδυνατεί να σηκώσει το βάρος που του έχουν φορτώσει και στα κρίσιμα χάνεται τότε απορώ τι έβλεπες στο πλευρό των μεγάλων μπασκετικών γκουρού που σε δασκάλεψαν. Αν πάλι θεωρείς ότι για ότι συμβαίνει στην ομάδα την ευθύνη την έχουν μόνο οι παίκτες και κάποιος Γουλιέλμος μάλλον λάθος στα έχουν πει. Και αυτό ισχύει και για εσάς τους "σωτήρες" που ακόμη αλλάζετε παίκτες και ενισχύεται την ομάδα…

Μεγάλη ευκαιρία έχασε ο ΑΡΗΣ σήμερα που με μια νίκη θα έμπαινε δυνατά στην μάχη της επιβίωσης. Πλέον μετά την πιθανή ισοβαθμία με τον Ιωνικό και αυτή με τον Κολοσσό μπορεί να αποβεί καταστροφική. Για να ανησυχούμε όμως για τις ισοβαθμίες θα πρέπει πρώτα να κερδίσουμε. Και με αυτή την αυτοκαταστροφική διάθεση που έδειξε η ομάδα και σήμερα καμία νίκη δεν μπορούμε να την θεωρούμε δεδομένη. Και όσο η διοίκηση και ο προπονητής ζουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν όπου το "θέλω" υπερτερεί του "μπορώ" οι ελπίδες θα εξανεμίζονται.

ΥΓ. Όλα τα "καλά" σφυρίγματα οι διαιτητές τα κρατούσαν για το τέλος με πολλά από αυτά να έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Καμία όμως αντίδραση από τον πάγκο μας.

ΥΓ2. Και άντε λεφτά δεν έχετε ή δεν θέλετε να βάλετε για να βοηθήσετε την ομάδα. Ούτε να καθίσετε 2-3 από εσάς εκεί στον πάγκο να εμψυχώνετε λίγο τους παίκτες και να γκρινιάζετε στους διαιτητές; Εκτός αν περιμένατε και αυτό να το κάνει ο Καμπερίδης μαζί με τα υπόλοιπα που περιμένατε…

ΥΓ3. Μπήκε και ο Γεωργάκης και έπαιξε! Μπράβο Σάββα...

Αναζητώντας την νίκη που θα μας ξαναβάλει δυνατά στην μάχη της παραμονής ταξίδεψε η αγαπημένη μας ομάδα στη Ρόδο με όλους τους παίκτες να συμμετέχουν στην αποστολή. Παρόλα αυτά η προετοιμασία της ομάδος για αυτό το παιχνίδι μόνο υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν πραγματοποιήθηκε και αυτό ίσως να είναι ένα στοιχείο που θα παίξει στο ρόλο του. Ανεξάρτητα πάντως από τις συνθήκες οφείλουν οι παίκτες πατώντας στο παρκέ να αφήσουν τα πάντα στην άκρη και να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους για τη νίκη!

Ο Μποχωρίδης και ο Μιλόσεβιτς συμμετείχαν με τις εθνικές ομάδες των χωρών τους, ο αδικαιολογήτως απών Μπράουν πέρα από το “bullying” των συμπαικτών του ήταν για κάμποσες ημέρες εκτός προπονήσεων, ο Μόρις συνεπής σε ότι έχει δείξει ως τώρα προχώρησε σε αποχή λόγω οφειλών προς τον ατζέντη του, οι Φλιώνης, Σλαφτσάκης και Βουλγαρόπουλος αναλώθηκαν περισσότερο σε ατομικές προπονήσεις λόγω τραυματισμών και μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση έπρεπε ο Σάββας Καμπερίδης να προετοιμάσει την ομάδα. Ένας Καμπερίδης που έτσι και αλλιώς δυσκολεύεται να σηκώσει το βάρος που ανέλαβε μιας και φέρει σε μεγάλο βαθμό ευθύνη για τα εσωτερικά προβλήματα των παικτών μεταξύ τους αλλά και την αδυναμία να τους πείσει να παλέψουν στα εκτός έδρας… όπου η κινητήριος δύναμη της ομάδος, δηλαδή ο κόσμος της δεν είναι μαζικά εκεί για να σπρώξει τους παίκτες. Καθαρά αγωνιστικά ο Κολοσσός Ρόδου έχει δείξει πολύ καλύτερα στοιχεία σαν ομάδα. Η διοίκηση του έκανε εγκαίρως τις διορθωτικές κινήσεις και η ομάδα της Ρόδου από εκεί που ήταν εκ των φαβορί για τον υποβιβασμό πλέον φαίνεται να έχει ένα προβάδισμα. Η νίκη μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας άλλαξε τα δεδομένα και αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στην μάχη της επιβίωσης. Ένας λόγος παραπάνω ώστε ο ΑΡΗΣ μας να πάρει τη νίκη και να καλύψει τη διαφορά. Όλοι μας όμως αναγνωρίζουμε ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έχουν δείξει οι παίκτες μας ως τώρα κάθε φορά που εγκαταλείπουν το Παλε. Ενώ ένα τεράστιο ερωτηματικό πλανάται πάνω από τους παίκτες και των 2 ομάδων μιας και οι μεγάλες διακοπές όπως αυτή των 3 εβδομάδων επηρεάζουν την απόδοση τους.

Μπορεί ο τίτλος του τελικού να μην ταιριάζει απόλυτα στο αυριανό παιχνίδι στη Ρόδο όμως αν ο ΑΡΗΣ μας θέλει να αποφύγει τους κυριολεκτικά τελικούς θα πρέπει επιτέλους να αρχίζει να κερδίζει μακριά από το σπίτι του. Η νίκη του Κολοσσού στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας έχει αλλάξει τις ισορροπίες στην ουρά και ενδεχόμενη νίκη μαζί με τη διαφορά πόντων μπορεί να εξελιχθεί σε σωτήρια για την ομάδα μας. Ανεξάρτητα πάντως με τα σενάρια ελπίδας ή καταστροφής ο ΑΡΗΣ πρέπει να αρχίζει να κερδίζει. Και αυτή η αρχή μπορεί και πρέπει να γίνει στην Ρόδο! Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το σημείο που ντρεπόμαστε για το κατάντημα της ομάδος και αυτό είναι γεγονός. Το να κάνουμε όμως σημαία μας την «σωτηρία» της ομάδος μέσω αναδιάρθρωσης του πρωταθλήματος είναι το κάτι άλλο…

ΥΓ2. Παράγοντες και παράγοντες πηγαινοέρχονται στην ΚΑΕ εδώ και χρόνια. Όλοι αγωνιστές, όλοι καλοί, όλοι προσφέρουν αλλά ο ΑΡΗΣ με μαθηματική ακρίβεια βαδίζει προς την καταστροφή.

ΥΓ3. Και όμως κάποιοι θυμούνται τις «ιερές αγελάδες» του ΆΡΗ μας και αγωνιούν για το αν θα μας «σώσουν» ξανά… σε σημείο που μέχρι και τους παραδοσιακούς αυλοκόλακες τους να τους εξοργίζουν!

Λίγες ώρες έμειναν πριν το τζάμπολ στο Παλέ, εκεί όπου η αγαπημένη μας ομάδα θέλει να αποδείξει την ανωτερότητα της απέναντι στον Κολοσσό αλλά και να επιβεβαιώσει ότι έχει αλλάξει οριστικά σελίδα. Ακόμη και απέναντι στον Ολυμπιακό η ομάδα του Γ.Καστρίτη έδειξε ότι έχει δεν έχει χάσει τον ρυθμό της και ότι η εικόνα της στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου γύρου είναι απλά μια κακή ανάμνηση.

Ο Κολοσσός βρίσκεται με το ένα πόδι στην Α2 κυρίως λόγω της εικόνας του αλλά και όσων περίεργων συμβαίνουν στην basketleague… Ωστόσο οι μόλις 2 νίκες από τις υπόλοιπες ομάδες που παλεύουν για την παραμονή του δίνουν κάποιες ελπίδες και αυτές θα παλέψει να διεκδικήσει μέχρι να τις εξαντλήσει. Ωστόσο ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του δεν δείχνουν τη διάθεση να επιστρέψουν σε εκείνη την κατάσταση που ήταν η ομάδα πριν λίγους μήνες και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα δούμε έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο που θα εύκολα ή δύσκολα θα φθάσει στη νίκη.

Όσο μεταβατική χρονιά οικονομικής εξυγίανσης και αν χαρακτηρίζεται η φετινή δεν παύει ο ΑΡΗΣ να οφείλει πάντα να κοιτάει ψηλότερα ακόμη και αν μιλάμε για την 7η ή την 8η θέση του πρωταθλήματος…  Γεμίζουμε το Παλέ, κερδίζουμε τον Κολοσσό και κυνηγάμε να προσπεράσουμε μέχρι το τέλος της σεζόν όσες περισσότερες ομάδες μπορούμε!

ΥΓ. Μπράβο στον Δ.Γουλιέλμο για τη δυναμική του παρέμβαση στον ΕΣΑΚΕ! Ανεξάρτητα από την αγωνιστική κατάσταση της ομάδος ο ΑΡΗΣ πάντα οφείλει να είναι μπροστάρης σε τέτοιες κατάστασεις.

ΥΓ2. Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο και το δικαίωμα συμμετοχής του Γουάμπα αλλό ένα πολύ ωραίο story όπως μας το πλάσαραν φθάνει στο σημείο που θα φανεί αν είχε βάση ή αν ήταν λίγο ακόμη κουτόχορτο...