Σε άλλες εποχές "μπαρούτι" θα μύριζε όλη η περιοχή γύρω από το Κλ.Βικελίδης αλλά για ακόμη μια φορά φάνηκε ότι η σκληρή καθημερινότητα λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και η επανάληψη μιας μίζερης κατάστασης που βιώνει τα τελευταία χρόνια ο Αρειανός τον έχει οδηγήσει να παρακολουθεί αποχαυνωμένος αναμετρήσεις σαν τις σημερινές "αδιαφορώντας" ότι ίσως το σημερινό παιχνίδι να ήταν και το τελευταίο του ΑΡΗ που ξεράμε. Εκτός από κάποια περιορισμένα συνθήματα κατά της ΠΑΕ πριν την έναρξη του αγώνα ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί φίλοι της ομάδος που βρέθηκαν σήμερα στο γήπεδο αναλώθηκαν σε συνθήματα κατά του συμπολίτη(!!!)... όπως ανάλογο περιεχόμενο περιείχε και το σχετικό πανό "ανακοινώσεων" που αρχικά υπήρχε στην Θ2 και μεταφέρθηκε στην συνέχεια στη Θ3... Έκδηλη η απογοήτευση του κόσμου για όλα όσα γίνονται ή δεν γίνονται καλύτερα στην αγαπημένη μας ομάδα, με τους γηραιότερους να αρνούνται να πιστέψουν ότι η ομάδα μας έχει φθάσει μια ανάσα από το "χαρακίρι".

Από την στιγμή λοιπόν που λίγες ώρες πριν την σημαντικότερη απόφαση στην ιστορία του ΑΡΗ δεν κουνιόταν φύλλο ασχοληθήκαμε και εμείς με το παιχνίδι. Εκεί όπου λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα το σύνολο του κ.Καλαϊτζίδη άφησε θετικά μηνύματα παρά τις δεδομένες ελλείψεις στο ρόστερ και το γεγονός ότι ήταν μόλις το πρώτο φιλικό για την ομάδα μας. Όσο δύσκολο και αν είναι να κρίνεις από ένα φιλικό παιχνίδι όπου απουσιάζουν τα σκληρά μαρκαρίσματα και η σκοπιμότητα αυτό που ξεκάθαρα φάνηκε στο τρόπο που αγωνίστηκε η ομάδα μας ήταν η πειθαρχία και η συνοχή μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Είδαμε τους παίκτες μας να κρατάνε τις θέσεις τους και να μην κινούνται άναρχα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό και τίποτα παραπάνω μιας και οι σημερινοί μας αντίπαλοι φάνηκαν ιδιαίτερα αδύναμοι και χωρίς ιδιαίτερη διάθεση. Όταν θα αρχίσει να συμπληρώνεται το ρόστερ και δούμε και κάποια φιλικά απέναντι σε Ελληνικές ομάδες που η δυναμικότητα του θα είναι σαφώς πιο μετρήσιμη σε σχέση με την άσημη Γιαβόρ τότε ίσως να μπορούν να βγουν πιο ασφαλή συμπεράσματα. Πάντως η πρώτη εντύπωση ήταν θετική.

Ο κόσμος σίγουρα δεν ήταν αρκετός αλλά για μια ομάδα που δεν ξέρει που θα αγωνίζεται και δεν μπόρεσε να κατεβάσει ούτε 18αδα στο πρώτο επίσημο φιλικό της χρονιάς ήταν μια χαρά. Παλμός υπήρχε στην κερκίδα και παρόλο που δεν είχε κανείς την διάθεση να ασχοληθεί με το καυτό θέμα των ημερών η δίψα για ΑΡΗ στα πρόσωπα όλων ήταν εμφανής. Μια σπίθα χρειάζεται, να φανεί ότι υπάρχει ελπίδα, πλάνο και όραμα και όλα έτσι απλά μπορεί να αλλάξουν. Αρκεί να πιστέψουμε στον ΑΡΗ που μάθαμε και να μην σταματήσουμε ποτέ να μαχόμαστε για τον κιτρινόμαυρο Θεό! ΑΡΗ ΘΥΜΙΣΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

ΥΓ. Η σημερινή εικόνα του Κλ.Βικελίδης ήταν μια γεύση από τον ΑΡΗ της Γ Εθνικής που πολλοί συνΑρειανοί μας οραματίζονται. 

ΥΓ2.  Κουρασμένοι οι παίκτες της Γιαβόρ, από το πρωί συναρμολογούσαν έπιπλα...

Οι "μοναδικές συγκινήσεις" στον πλανήτη ΑΡΗ συνεχίζονται και έτσι σε λίγες ώρες(στις 21.00) από τώρα η αγαπημένη μας ομάδα θα συμμετέχει στο πιο περίεργο παιχνίδι στην ιστορία της. Όχι γιατί θα αγωνιστεί με μια άσημη ομάδα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις επίσημες υποχρεώσεις της Football League αλλά γιατί μπορεί το σημερινό φιλικό παιχνίδι να είναι και το τελευταίο παιχνίδι του ΑΡΗ όπως τον ξέραμε. Του ΑΡΗ με τις καλές και κακές στιγμές του αλλά πάντα αγωνιστή να παλεύει για να σκαρφαλώσει ψηλότερα. Είτε να παλεύει για να σκαρφαλώσει στην κορυφή της superleague είτε απλά για να αφήσει πίσω του μια μαύρη χρονιά στην B Εθνική και να επιστρέψει στην superleague. Όποιοι και αν ήταν οι στόχοι μας, πάντα με τον κόσμο στο πλευρό του ο ΑΡΗΣ δεν έσκυβε το κεφάλι και διεκδικούσε το καλύτερο δυνατό. Όλα αυτά μπορεί σε λίγες ώρες να αποτελέσουν παρελθόν και ο ΑΡΗΣ για πρώτη φορά στην ιστορία του να παρατήσει την μάχη, να σηκώσει "λευκή πετσέτα" και να γίνει για ακόμη μια φορά το πειραματόζωο του Ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Είναι σχεδόν αδύνατο να σταθούμε στους σημερινούς αντιπάλους μας ή να σχολιάσουμε έστω και λίγο το ελλιπέστατο ρόστερ μας όταν κρίνεται η ίδια η ύπαρξη του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ. Τι σημασία έχει ποιοι θα αγωνιστούν σήμερα ή πόσες μεταγραφές κάναμε ή θα κάνουμε αν τελικά αυτό το σχέδιο ετών(όπως πολλοί από εμάς το βλέπουμε) πάρει μέσα στις επόμενες ώρες σάρκα και οστά και ο ΑΡΗΣ μας κάνει χαρακίρι και γίνει περιφερόμενος θίασος στα χωριά της Β.Ελλάδος... Ήδη τα μπαογκοράδια και σχεδόν όλοι οι οπαδοί του συμπολίτη έχουν ξεκινήσει τις προετοιμασίες για το πάρτι περιμένοντας να ακούσουν το σύνθημα της έναρξης από χείλη Αρειανών. Πόσο ειρωνικό ακούγεται αυτό που κάποιοι μας πλασάρουν σαν λύση να είναι και η επιθυμία του εχθρού σου που ζει και αναπνέει από τον πόνο σου; Κορκοδειλίσια δάκρυα και αστείρευτη αγανάκτηση από τους "αντικειμενικούς" δημοσιογράφους και ατάκες του στυλ "η καλύτερη επιλογή! και εμείς αν δεν είχαμε τον Σαββίδη αυτό θα κάναμε" από τους τάχα συμπονετικούς-νοήμονες(υπάρχουν και τέτοιοι) συμπολίτες που παθαίνοντας αμνησία ξεχνάνε τα παγωμένα χρέη τους, τους προέδρους του που βρίσκονται στην φυλακή, τις ανακοινώσεις περί "πλυντηρίων", τις πολιτικές παρεμβάσεις και κόπτονται για την νομιμότητα, το σωστό και το έντιμο που και αυτοί υπό άλλες συνθήκες θα ακολουθούσαν... Ευθυνόφοβοι παράγοντες και καρεκλοκένταυροι διαχειριστές με άδειες τσέπες, οπαδάρχες που για άλλη μια φορά έχουν πεισθεί και γνωρίζουν με βεβαιότητα το "καλό του ΑΡΗ" και ο απλός κόσμος παρασυρόμενος στον ρόλο του κομπάρσου σε μια κακοπαιγμένη τραγωδία... Όλοι οι υπόλοιποι ακόμη προσπαθούμε να καταλάβουμε που χάθηκε το πνεύμα του μαχητή από τον Αρειανό και γιατί αντί να πιέζουμε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο συνΑρειανούς για να "συμφωνήσουν" με τα θέλω μας δεν γινόμαστε μια γροθιά για να χτυπήσουμε δυνατά το χέρι στο τραπέζι και να απαιτήσουμε το καλύτερο για τον ΑΡΗ μας. Για έναν ΑΡΗ που σύμφωνα με όλους τους εμπλεκομένους αν είχε 2 με 3 εκ.ευρώ ζεστό χρήμα θα μπορούσε να διεκδικήσει επάξια την άνοδο στην Superleague αλλά αντί να ενωθούμε και να παλέψουμε για μια τέτοια λύση φαίνεται να προτιμάμε τις εύκολες λύσεις εκεί που ο κάθε ανύπαρκτος παραγοντίσκος θα μπορεί να το παίξει ηγέτης και στρατηγός ενός τεράστιου συλλόγου όπως είναι ο ΑΡΗΣ. 

Ούτε σήμερα πρόκειται όλα τα παραπάνω να μας κρατήσουν μακριά από την καψούρα μας. Το ραντεβού μας θα είναι για ακόμη μια φορά στις κερκίδες του Κλ.Βικελίδης με την ελπίδα ότι η λογική θα πρυτανέψει και ο ΑΡΗΣ θα απαιτήσει από το Ελληνικό ποδόσφαιρο τα ελάχιστα από αυτά που δικαιούται και δεν θα γίνει περιφερόμενος θίασος στα χωριά της Β.Ελλάδος. Τώρα αν το έγκλημα ολοκληρωθεί καλό είναι να σκεφτείτε ότι ίσως ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του ποτέ να μην είναι ξανά ο ίδιος... Βλέπετε άλλοι υπερηφανεύονται που ήταν παρών στο κύπελλο του 70', στην πρόκριση επί της Περούτζια, στον θρίαμβο επί της Ατλέτικο και άλλοι γιατί δώσανε το παρών σε ένα παιχνίδι με 50 άτομα... Μαγκιά να είσαι και στα δύσκολα παρών αλλά όταν μόνο αυτά έχεις ζήσει και μνημονεύεις τότε πολύ πιθανό κάποια μέρα να καταντήσεις Μακεδονικός ή Αγροτικός Αστέρας όπου ζούνε διαρκώς στα δύσκολα... 

ΥΓ. Ήδη τα σενάρια για τον ΑΡΗ της Γ Εθνικής έχουν φουντώσει για τα καλά. Αν τελικά επιβεβαιωθεί αυτό που θέλει την ομάδα στην Γ χωρίς την παρουσία του κ.Γαλανού αλλά με την συμμετοχή διάφορων άλλων επιφανών σωτήρων όπως εδώ και χρόνια φωνάζουμε, τότε θα μιλάμε για το μεγαλύτερο "τρύπημα" που έχει γίνει ποτέ.

ΥΓ2. Στην ΚΑΕ όπου υπήρχαν σχεδόν 5.5 εκ. ευρώ χρέη και ετήσια έσοδα από τηλεοπτικά και ΟΠΑΠ περίπου 200.000 € προτιμήθηκε η οικονομική εξυγίανση μέσω του άρθρου 99 με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ για 2-3 χρονιές να είναι καταδικασμένος σε αγωνιστική μετριότητα. Δεν βρέθηκε ένας "σοφός" εκεί να τους πει να ακολουθούσουν το "υπερήφανο" παράδειγμα της μπασκετικής ΑΕΚ, του Περιστερίου και άλλων ομάδων; Τώρα ο ΑΡΗΣ θα ήταν στην Α1 χωρίς χρέη και θα χτυπούσε πρωτάθλημα και final four Ευρωλίγκας! Πλάκα κάνω...

Ούτε στο φινάλε αυτής της εφιαλτικής αγωνιστικής χρονιάς δεν καταφέραμε να χαρούμε μια νίκη... Ακόμη και αν αντίπαλος μας ήταν μια μέτρια και αδιάφορη ομάδα όπως ήταν τα Γιάννενα σήμερα που στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα  είχαν παθητικό ρόλο. Η παρουσία του κόσμου σήμερα παρόλο που δεν ήταν αντιπροσωπευτική του όγκου του λαού του ΑΡΗ έστειλε το μήνυμα προς πάσα κατεύθυσνη. Είμαστε πολλά τα "αρρωστάκια" και η ομάδα δεν θα μείνει μόνη της ποτέ!

Ο Γ.Φοιρός σε μια προσπάθεια να τους χωρέσει όλους στην 11αδα έβαλε τον Τριανταφυλλάκο πίσω από τον επιθετικό και τον Α.Τάτο πιο πίσω με αποτέλεσμα η επιθετική ανάπτυξη της ομάδος κάπου να κολλάει... Στο Β ημίχρονο που ανέβηκε ο Α.Τάτος και άρχισε να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες ανέβηκε ολόκληρη η ομάδα, κυνήγησε το γκολ χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τα άσχημα τελειώματα του μαχητικού Μανιά και οι καλές τοποθετήσεις του Βελλίδη (που από την μια πλευρά μάζεψε βρισίδια από την άλλη χειροκροτήματα) οδήγησαν στο 0-0 σε ένα παιχνίδι  όπου δεν υπήρχε βαθμολογικό ενδιαφέρον. Ξεχώρισε και πάλι ο Α.Τάτος, προσπάθησαν οι Μανιάς και Μπακασέτας, καλά τα στημένα του Σουνά αλλά ως εκεί... Πάντως σε παιχνίδι όπου απουσίαζε η σκοπιμότητα και τα σκληρά μαρκαρίσματα οποιαδήποτε κριτική είναι άνευ ουσίας.

Τέλειωσε ο φετινός εφιάλτης και αρχίζει ένας νέος Γολγοθάς από εδώ και πέρα.  Ένας Γολγοθάς που κανείς δεν ξέρει ακόμη αν θα αρχίσει από την Β ή την Γ εθνική και για αυτό αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι φωστήρες της ΚΜΑ που παρά την ανυπαρξία τους συνεχίζουν να παραμένουν στις θέσεις τους. Η παραίτηση του Δ.Σ. της ΚΜΑ όπως και της ΠΑΕ την δεδομένη χρονική στιγμή μοιάζει με απαραίτητη προϋπόθεση για να δούμε την επόμενη ημέρα. Ο Λ.Σκόρδας δυστυχώς απέτυχε και αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να κάτσει στην άκρη και να αποποιηθεί τον ρόλο του "θεματοφύλακα" της ΠΑΕ που από μόνος του φαίνεται να έχει αναλάβει. Ενώ το Δ.Σ. της ΚΜΑ έχει βάλει την υπογραφή του και στις 2 αποτυχημένες διοικήσεις που οδήγησαν στον φετινό υποβιβασμό. Αρκετά καθυστερήσαμε την κουβέντα για την επόμενη ημέρα, καιρός λοιπόν να σταματήσουν να κρύβονται άπαντες και να μας πουν στα ίσια ποιοι θέλουν Γ εθνική, ποιοι θέλουν ΑΦΜ και ποιοι θέλουν Β. Να ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε και αν τελικά όλα τα σενάρια των τελευταίων 2 ετών που ήθελαν εκ των έσω προσπάθεια για τη "διάλυση" του ΑΡΗ ώστε να καλυφθούν τα εγκλήματα των προηγούμενων ετών έχουν πραγματική υπόσταση ή όχι. Εμείς σαν απλοί οπαδοί θα είμαστε εκεί να στηρίξουμε τον ΑΡΗ μας. Είτε συμφωνούμε με πρόσωπα και καταστάσεις είτε όχι. Γιατί πραγματικά εκτός από τους λίγους που έχουν προσωπικά συμφέροντα για τον υπόλοιπο κόσμο του ΑΡΗ ισχύει το πάνω από όλα και όλους ο ΑΡΗΣ...

Αν και απεχθάνομαι κάθε προσπάθεια ανύψωσης των φιλάθλων ώστε να υπερκαλυφθεί η αγωνιστική ανυπαρξία οποιασδήποτε ομάδος, υπάρχουν κάποια παιχνίδια που πραγματικά το ενδιαφέρον επικεντρώνεται περισσότερο στην παρουσία του κόσμου παρά στην αναμέτρηση των 2 ομάδων μέσα στις 4 γραμμές. Τέτοιο παιχνίδι ήταν ο τελικός της Πάτρας, ο ευρωπαϊκός αγώνας στην Ρώμη, η εκδρομή στην Καλλιθέα ή ακόμη και αν θέλετε ο αγώνα στο Χαϊδάρι όπου και μόνο η σκέψη ότι ο ΑΡΗΣ πάλευε για να βγεί τρίτος στην Β εθνική ήταν ξενέρωμα από μόνη της. Έτσι και σήμερα αυτό που θα έχει ενδιαφέρον θα είναι η παρουσία του κόσμου στις κερκίδες του Κλ.Βικελίδης.

Αγωνιστικά κάθε αναφορά είναι περιττή. Και οι 2 ομάδες είναι αδιάφορες κάτι που σημαίνει ότι πολύ πιθανό να δούμε ένα παιχνίδι ελεύθερο ανάλογο με αυτό στην Τρίπολη. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά από την στιγμή που θα πάμε στο γήπεδο, παρά την πίκρα μας γιατί όχι να μην φωνάξουμε γκολ και να έχουμε να λέμε ότι είδαμε και μια δεύτερη νίκη φέτος στο Κλ.Βικελίδης... Από την στιγμή που ανέλαβε ο Φοιρός η ομάδα δείχνει πιο σοβαρή και όχι όπως στον αγώνα με τον Εργοτέλη όπου ακόμη και εμείς οι λίγοι που βρεθήκαμε στο γήπεδο ντραπήκαμε για αυτό που βλέπαμε...

Ο καθένας τον ΑΡΗ τον αισθάνεται διαφορετικά και πολλοί σαν και εμένα τον ΑΡΗ τον έχουν στην καρδιά τους σαν κάτι ξεχωριστό όπου η παραμικρή συμμετοχή σε ότι έχει να κάνει με τον ΑΡΗ αποτελεί μια γιορτή. Φυσικά άλλες φορές η γιορτή είναι ένα ατελείωτο ξέφρενο πάρτι και άλλες φορές μια απλή σεμνή τελετή. Είτε έτσι είτε αλλιώς ούτε καν μπορώ να σκεφθώ να αγωνίζεται η αγαπημένη μου ομάδα μέσα στο σπίτι της  και εγώ να πίνω τον καφέ μου ή να αρκούμαι στην TV. ΑΡΗ Θυμίσου μια ζωή μαζί σου λέει το σύνθημα και σήμερα είναι ιδανική ευκαιρία για να το υπενθυμίσουμε σε όλους εντός και εκτός ΑΡΗ! Να είσαι εκεί!

Κυκλοθιμικούς μας έχει καταντήσει ο φετινός ΑΡΗΣ με την αγωνιστική παρουσία σχεδόν όλων των τμημάτων να μην μας αφήνουν να σηκώσουμε κεφάλι αλλά και την ίδια στιγμή κάποια ευχάριστα διαλλείματα όπως η χθεσινή γιορτή ή η πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου μπάσκετ μας οδηγούν σε ξεσπάσματα χαράς με ημερομηνία λήξης. Με βάση αυτό το σκεπτικό περιμένω τόσο σήμερα απέναντι στον Εργοτέλη όσο και στα εναπομείναντα παιχνίδια η ομάδα μας να κάνει ότι μπορεί για να κερδίσει ανεξάρτητα αν πλέον το βαθμολογικό ενδιαφέρον έχει χάθει.

Δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με το αγωνιστικό μιας και όπως είπαμε δεν έχει και τόσο σημασία οφείλουν όμως οι παίκτες μας να δείξουν σεβασμό στον κόσμο του ΑΡΗ. Όχι μόνο σε αυτούς που θα βρεθούν σήμερα στο γήπεδο αλλά σε όλο τον πικραμένο κόσμο του ΑΡΗ. Η επιστροφή του Μπουγαϊδή και του Μπακασέτα δίνει άλλη δυναμική στην ομάδα ενώ ο βαθμολογικά αδιάφορος Εργοτέλης φαντάζει εύκολο θύμα. Αρκεί φυσικά οι παίκτες μας να δείξουν διάθεση για νίκη και όχι να βγουν στο γήπεδο για να κάνουν άλλη μια αγγαρεία.

"ΑΡΗ θυμίσου μια ζωή μαζί σου" φωνάζουμε στα δύσκολα και πολλοί από εμάς το εφαρμόζουμε εδώ και πολλά χρόνια στην πράξη.  Αν λοιπόν αισθάνεσαι ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψεις ποτέ την ομάδα και είσαι υπεράνω αγωνιστικών στόχων και διοικητικών καταστάσεων τότε σήμερα είναι η καλύτερη ευκαιρία για να αποδείξεις ότι το λες και το εννοείς. Δεν χρειάζεται να περιμένεις του χρόνου να δεις σε ποια κατηγορία θα σε στείλουν οι φωστήρες παράγοντες σου για να δείξεις την στήριξη σου στην ομάδα. 17.15 στο Κλ.Βικελίδης η Αρειανάρα αγωνίζεται κόντρα στον Εργοτέλη και όπου παίζει ο Θεός δεν θα είναι μοναχός!

Λίγος φάνηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που απέναντι σε έναν ανύπαρκτο μπαογκ που ήρθε να πάρει το Χ μιας και δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη παρά το αριθμητικό πλεονέκτημα για περισσότερα από 40'. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την εμφάνιση του πολυδιαφημισμένου συμπολίτη που θα ερχόταν στο γήπεδο μας και θα έκανε πάρτι αλλά δυστυχώς το μόνο που μας μένει είναι η πίκρα ακόμη μιας βραδιάς χωρίς νίκη και να αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με αυτή την τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα. 

Το παιχνίδι από πριν μύριζε μπαρούτι και ως ένα σημείο είδαμε περισσότερο μια κλωτσοπατινάδα παρά αγώνα ποδόσφαιρου. Μπορεί η ατμόσφαιρα να ήταν εκρηκτική αλλά σε καμία περίπτωση δεν έγινε τίποτα το τρομερό στο Κλ.Βικελίδης και αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί τα ελάχιστα αντικείμενα που έπεσαν στον αγωνιστικό χώρο θα περνούσαν απαρατήρητα αν οι παίκτες του μπαογκ δεν ερχόντουσαν αποφασισμένοι για να προκαλέσουν και να δυναμιτίσουν το κλίμα. Ψευτοτσαμπουκάδες, διαμαρτυρίες σε κάθε φάση στον διαιτητή και "παιχνίδι" με τον κόσμο στην κερκίδα από το πρώτο λεπτό. Μέσα σε όλα αυτά παίχτηκε και λίγο ποδόσφαιρο με τον ΑΡΗ να πετυχαίνει 2 γκολ το ένα δυστυχώς στην εστία μας. Στην επανάληψη οι αδυναμίες της ομάδος μας φάνηκαν ξεκάθαρα μιας και ενώ παίζαμε με παίκτη παραπάνω δεν μπορέσαμε ουσιαστικά να απειλήσουμε. Και πως να απειλήσεις όταν εκτός του Τάτου και λίγο του Αγκάνθο που συμμετείχε σε κάποιους συνδυασμούς μεσοεπιθετικά αλλά και τους Μανιά και Τσουμάνη που ήταν σχετικά δραστήριοι όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν αρκετά νωχελικοί. Ενώ βλέποντας την απόδοση του Σουνά που πήρε ακόμη μια ευκαιρία από τον προπονητή του καταλαβαίνεις οτί σε αυτά τα παιχνίδια η τεχνική και το ταλέντο περνάνε σε δεύτερη μοιρά και η δύναμη, το πάθος αλλά και η προσωπικότητα που βγάζει ο παίκτης μέσα στο γήπεδο είναι αυτά που κάνουν την διαφορά. Αν φοβάσαι να πάρεις πρωτοβουλίες, να δημιουργήσεις ή να σουτάρεις για να κυνηγήσεις το γκολ τότε απλά σπαταλάς μια θέση στην 11αδα. Και για αυτό ευθύνη φέρει ο Σ.Παπαδόπουλος που συνεχίζει να εμπιστεύεται παίκτες που ολόκληρη την χρονιά δεν έχουν δείξει τίποτα. Μέχρι και η αλλαγή του Καραγιάννη είναι απλά η απόδειξη ότι ο προπονητής μας βρίσκεται σε απόγνωση. Δεν γίνεται παίκτες που ο ίδιος έχει κάνει εισήγηση να αποχωρήσουν τον Ιανουάριο ξαφνικά να συμμετέχουν στην αποστολή και σε παιχνίδια σαν το σημερινό. Όλα αυτά δείχνουν την προχειρότητα και τον πανικό του Σ.Παπαδόπουλο που από την στιγμή που δεν έχει τους παίκτες που θέλει στη διάθεση του οδηγείται σε λάθος αποφάσεις και πειράματα χωρίς λογική.

Ηφαίστειο ήταν το Κλ.Βικελίδης σήμερα με τον κόσμο σκασμένο να πανηγυρίζει σαν τρελός το 1-0 του Τάτου. Δυστυχώς το φινάλε ήταν το γνωστό πικρό που γευόμαστε σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια από την αρχή της χρονιάς. Η απογοήτευση είναι χαραγμένη στα πρόσωπα όλων μας και πλέον θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σιγά σιγά την επόμενη ημέρα. Μια επόμενη ημέρα που εδώ και αρκετές αγωνιστικές κάποιοι συνΑρειανοί μας μόνο αυτή σκέφτονται και ίσως αυτά τα αποτελέσματα να βοηθάνε τις όποιες σκέψεις έχουν. Δεν εγκαταλείπουμε την μάχη, στεκόμαστε δίπλα στην Αρειανάρα και ευχόμαστε και αυτοί που είναι στη διοίκηση ή αυτοί που θα έρθουν αύριο μεθαύριο να κάνουν ότι μπορούν για να προασπίσουν τα συμφέροντα του συλλόγου. Σε αυτό το σάπιο πρωτάθλημα έχουμε δει πολλά "θαύματα" να γίνονται. Γιατί λοιπόν να μην γίνει και ένα για τον ΑΡΗ... Όσο για τον συμπολίτη απλά φάνηκε ξεκάθαρα πόσο γυμνή ομάδα είναι χωρίς το κοράκι στο πλευρό της. Όταν δεν μπορείς να δίνεις διαρκώς μπουνιές και εγκληματικά χτυπήματα τιμωρούνται τότε το μόνο που μπορεί να κάνει ο διεκδικητής του πρωταθλήματος και του Champions League είναι να πανηγυρίζει ισοπαλίες σαν την σημερινή κόντρα στον ουραγό του πρωταθλήματος.

Όταν μοιάζουν όλα να έχουν χαθεί, το τέλος να πλησιάζει και αισθάνεσαι ότι έχεις πιάσει πάτο για τα καλά τότε απαλλαγμένος από τον φόβο της αποτυχίας(μιας και έχεις ήδη αποτύχει) μπορεί επιτέλους να βρεις τις δυνάμεις και τα ψυχικά αποθέματα για να κάνεις όλα αυτά που δεν έκανες μια ολόκληρη χρονιά. Αυτό ακριβώς περιμένω από τους παίκτες μας μιας και κακά τα ψέματα το αυριανό παιχνίδι είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για όλους όσους απαρτίζουν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ για μια σταγόνα εξιλέωσης σε σχέση με τις πίκρες που μας έχουν προσφέρει από την αρχή της χρονιάς. Όχι ότι αν κερδίσουμε την Κυριακή σωθήκαμε ή θα κάνουμε κάτι μοναδικό που θα συζητιέται για πολλά χρονιά αλλά έστω και το να επιστρέψουμε το βράδυ της Κυριακής στα σπίτια μας με ένα προσωρινό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα μας είναι κάτι. 

Αγωνιστικά δεν μπορούμε να πούμε και πολλά μιας και από την μια ο συμπολίτης είναι καλύτερη ομάδα και από την άλλη αυτό το βρωμερό σύστημα που έχει στοχοποιήσει τον ΑΡΗ φρόντισε να μας αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο μιας και για ακόμη μια αγωνιστική θα στερηθούμε τους Μπουγαϊδη και Μπακασέτα. Η συμμετοχή των Αγκάνθο, Γιαννίτση και Καμινιώτη είναι στα θετικά αλλά όλα θα φανούν στην διάθεση που θα δείξουν οι παίκτες μας. Δεν νομίζω ο Σ.Παπαδόπουλος να κάνει άλλα πειράματα ανάλογα με αυτό του Κύργια σαν δεξί μπακ που είδαμε για ακόμη μια φορά κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αντιθέτως ευελπιστώ να δω τα τρεξίματα και την πίεση ψηλά που είδαμε στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα δεν μας δικαίωσε. Το να μπει η ομάδα παθητικά όπως μπήκε στα παιχνίδια με την Βέροια και τον ΟΦΗ σίγουρα δεν πρόκειται να μας προσφέρει κάτι. Ας κάτσουν να σκεφτούν λίγο οι παίκτες μας την μεγάλη ευκαιρία που έχουν μπροστά τους ώστε να χαρίσουν σε όλους εμάς λίγη χαρά. Ας σκεφτούν τις πίκρες που τόσο καιρό μας προσφέρουν, ας θυμηθούν όλες τις αδικίες που έχουν υποστεί από την αρχή της χρονιάς, ας σκεφτούν το διασφαλισμένο από τα τηλεοπτικά πριμ που τους έταξε η διοίκηση ή απλά ας παίξουν για τους εαυτούς τους για να μας πείσουν ότι η τελευταία θέση τους αδικεί. Ο προπονητής διάλεγει τους παίκτες αλλά όποιος και αν αγωνιστεί θα πρέπει να είναι έτοιμος να ματώσει μέσα στο γήπεδο. Αν διστάζει, δεν είναι σίγουρος ή έχει άλλα στο μυαλό του ας κάτσει σπίτι του. Εμείς περιμένουμε αύριο να δούμε 11 μαχητές πάνω στο χόρτο να κατατροπώνουν τους οχτρούς!

Αν και πραγματικά αυτό το ντέρμπι ξεχωρίζει από τα προηγούμενα λόγω της ιδιαίτερης σημασίας του αγώνα, η αμηχανία, ο προβληματισμός και η απογοήτευση για όλα όσα συμβαίνουν στην αγαπημένη μας ομάδα ήταν αυτά που επικράτησαν ολόκληρη την εβδομάδα. Είναι λυπηρό  πριν το ντέρμπι που θα κρίνει τις ελάχιστες μαθηματικές ελπίδες που μας απομένουν να ζούμε ημέρες 2009... όπως τότε που κάποιοι "Αρειανοπατέρες" ξεκίνησαν τον δικό τους αγώνα για τις δικές τους φιλοδοξίες εκτός του αγωνιστικού χώρου. Πνίγουμε την απογοήτευση μας για όλα αυτά, παθαίνουμε αμνησία για ένα 24ωρό και το μόνο που μας μένει στο άδειο μας μυαλό είναι το παιχνίδι με αυτή την μισητή ομάδα που εκφράζει όλα αυτά που σιχαινόμαστε στον αθλητισμό και την Ελληνική κοινωνία γενικότερα. Απάντηση στον υπερόπτη κρατικοδίαιτο συμπολίτη μέσα στο γήπεδο! ΝΤΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ανύπαρκτος σε όλα τα επίπεδα αποδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα... Όσο διοικητικά με τους 2 προέδρους όσο και αγωνιστικά με μια ομάδα φοβισμένη που ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Η απογοήτευση από την αγωνιστική εικόνα της ομάδος αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις όπως φάνηκε σήμερα επηρέασε και τον κόσμο που δεν έδωσε μαζικό παρών όπως θα έπρεπε σε ένα τόσο καθοριστικό παιχνίδι. Ελπίδες πλέον μένουν μόνο μαθηματικές αλλά από τη στιγμή που η ομάδα μας αδυνατεί να κερδίσει αυτόν τον αδιάφορο ΟΦΗ τότε πολύ σύντομα και οι μαθηματικές ελπίδες να εκλείψουν.

Οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών ήταν τα πρώτα σημάδια ενός ΑΡΗ αποσυντονισμένου αντί στο μυαλό όλων να είναι η σημερινή νίκη. Κάπως έτσι παρασύρθηκε και ο Σ.Παπαδόπουλος που σε συνδυασμό με τις αρκετές και σημαντικές απουσίες κατέβασε μια 11αδα όχι με τόσο ξεκάθαρο επιθετικό αποπροσανατολισμό. Μάλιστα η τοποθέτηση του Αγγελούδη στην κορυφή της επίθεσης ήταν εξαρχής ένα ρίσκο μιας και ο νεαρός επιθετικός όσο συμπαθής και φιλότιμος και αν είναι δυστυχώς όλη την χρονιά όπως και σήμερα έχει αποδειθχεί πολύ λίγος. Όταν βλέπεις για 90' τον φουνταριστό επιθετικό σου να μην μπορεί να κερδίσει μια διεκδίκηση ή να μην καταφέρνει να χωθεί σε μια φάση τότε καταλαβαίνεις καλύτερα γιατί ακόμη και ο κουτσός Αγκάνθο είναι υπερπολύτιμος για αυτόν τον ΑΡΗ. Ενώ και ο εκρηκτικός και ταχύς Τσουμάνης πιθανόν να μπορούσε να προσφέρει πολλά πιο πολλά στα χαφ. Με αυτά και με αυτά είδαμε έναν ανούσιο ΑΡΗ, εντελώς ακίνδυνο απέναντι σε μια ομάδα που δεν πίεσε, δεν έκανε καθυστερήσεις και ώρες ώρες έμοιαζε να μην θέλει καν να βάλει γκολ... Ακόμη όμως και αυτός ο  αδιάφορος ΟΦΗ κατάφερε κάποιες στιγμές να γίνει απειλητικός. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Διούδης που σε 2-3 περιπτώσεις έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά και γλίτωσε την ομάδα μας από τα χειρότερα, αν και αυτή η ισοπαλία ισοδυναμεί με ήττα. Προσπάθησε ο Τάτος που έβγαλε 2-3 καλές μπαλιές, πάλεψε ο Μανιάς αλλά ως εκεί και τίποτα παραπάνω...

Η σημερινή ισοπαλία μοιάζει με ταφόπλακα. Μια εξέλιξη που διαφαινόταν εδώ και πολύ καιρό αλλά σαν ΑΡΗΣ, όποια διοίκηση και αν έχουμε αύριο(ή την Τρίτη) το πρωί θα πρέπει να παλέψει μέχρι το τέλος. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να ξαναγίνει αξιοπρεπής όπως εύστοχα ειπώθηκε στην πρόσφατη Γ.Σ. αλλά η "λευκή πετσέτα" δεν είναι αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ να ξέρω αν πραγματικά υπάρχουν Αρειανοί σήμερα που αισθάνονται χαρούμενοι για τους δικούς τους λόγους αλλά σήμερα στο γήπεδο με τη λήξη του αγώνα μόνο βουρκωμένα μάτια έβλεπες να ξεχειλίζουν με απογοήτευση και αγανάκτηση. Απογοήτευση για το κατάντημα του ΑΡΗ, αγανάκτηση για όλους αυτούς που επι χρόνια "βιάζουν" τα όνειρα μας. Όποιοι  λοιπόν έχουν τα αρ@@@ια να βγουν μπροστά και να σώσουν την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ ας το κάνουν, διαφορετικά ας κάνουν στην άκρη. ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!

50 ολόκληρα λεπτά χρειάστηκαν να περάσουν για να απειλήσει ουσιαστικά η ομάδα μας τον αντίπαλο και αυτό σε μεγάλο βαθμό ήταν και ο βασικός λόγος που σήμερα δεν καταφέραμε να πάρουμε τους 3 βαθμούς της νίκης.  Φυσικά όπως συνηθίζεται σε όλα τα παιχνίδια στο Κλ.Βικελίδης είχαμε ακόμη ένα ρεσιτάλ διαιτησίας από τον Μήτσιο που εκτός από τα αμέτρητα φάουλ γύρω από την περιοχή μας την υπερβολική ευαισθησία στο θέατρο των αντιπάλων ακόμη και εκτός των 4 γραμμών του γηπέδου, έκλεισε τα μάτια του και σε καταφανέστατο χέρι μέσα στην περιοχή που ανέκοψε την πορεία της μπάλας προς την εστία.

Τους βαθμούς της νίκης θέλαμε σήμερα και αν αυτοί ερχόντουσαν από την άσπρη βούλα όλοι θα ήμασταν ικανοποιημένοι σήμερα. Αντί για αυτό όμως αναγκαστικά μένουμε σε όλα τα λάθη της ομάδος που έδειξε σε ακόμη ένα παιχνίδι σημάδια ποδοσφαιρικής αφέλειας και πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο μέχρι να πάρει μπρος και να καταλάβει ότι πρέπει πάση θυσία να πάρουμε την νίκη. Λίγο η πίεση και η προσπάθεια των παικτών της Βέροιας να βγουν μπροστά, λίγο και οι πλάτες της διαιτησίας που τους έσπρωχνε προς την εστία μας και αντί να δούμε ένα παιχνίδι όπου θα κλείσουμε τη Βέροια στα καρέ της αρκεστήκαμε σε παθητικό ρόλο. Και πως να γίνει διαφορετικά όταν αντί να κατέβεις αποφασισμένος για πόλεμο κάθεσαι και κάνεις fair play όταν σε 3 φάσεις οι παίκτες της Βέροιας αντί να πετάξουν την μπάλα έξω για τον πεσμένο παίκτη της ομάδος τους, συνέχισαν την φάση προσπάθησαν να σκοράρουν και στη συνέχεια όταν έχαναν την μπάλα ζητούσαν από τα κορόιδα τα δικά μας να σταματήσουν το παιχνίδι και να πετάξουν την μπάλα έξω... Με αυτή την νοοτροπία δεν γίνεται να κερδίσεις σε παιχνίδι που παίζεις την ζωή σου... Στην επανάληψη είδαμε έναν ΑΡΗ σαφώς καλύτερο που προσπάθησε να βγει μπροστά και να σκοράρει. Υπήρχαν 3-4 ευκαιρίες αλλά ως εκεί. Πολύ λίγοι φάνηκαν σήμερα παίκτες που περιμέναμε πολλά από αυτούς. όπως οι Μπακασέτας, Τσουμάνης, Καμινιώτης ενώ και ο Βαγγέλη ότι έκανε κατέληγε σε λάθος. Η καλή αμυντική λειτουργία της ομάδος που όντως είναι αισθητά βελτιωμένη δεν είναι αρκετή για να μας σώσει.

Ματς κλειδί ήταν αυτό με τη Βέροια και από τη στιγμή που δεν ήρθε η νίκη θα πρέπει να καλύψουμε τους χαμένους βαθμούς κάπου αλλού. Φάνηκε ότι ο κόσμος δεν παίζει μπάλα μιας και το κατάμεστο Κλ.Βικελίδης δεν ήταν αρκετό για να σπρώξει την ομάδα στην νίκη. Ο αγώνας με τον Πλατανιά μοιάζει τελικό και θα πρέπει πάση θυσία η διοίκηση Σκόρδα να ψάξει να βρει τον τρόπο για να έχει ο ΑΡΗΣ στην Κρήτη στο πλευρό του έναν διαιτητή σαν τον Μήτσιο. Αν χαθεί αυτό το παιχνίδι μετά μόνο οι μαθηματικές πιθανότητες θα μας μείνουν. Δεν υπάρχει χρόνος για καταδίκες και σκυμμένα κεφάλια. Σηκώνουμε το κεφάλι, δεν εγκαταλείπουμε και συνεχίζουμε πιο δυνατά την προσπάθεια της σωτηρίας.

Μαζεύοντας τα κομμάτια μας από τη χθεσινή ημέρα ντροπής γυρνάμε το διακόπτη, φοράμε την κιτρινόμαυρη πανοπλία και ετοιμαζόμαστε να βρεθούμε στον ποδοσφαιρικό μας ναό στο πλευρό του Θεού! Σε μια αναμέτρηση διαφορετική από τις άλλες μιας και θα κρίνει κατά πόσο η ομάδα μας έχει βάσιμες ελπίδες για να σωθεί. Και μόνο ότι η μια από τις 2 νίκες που έχουμε κάνει σε αυτό το εφιαλτικό για εμάς πρωτάθλημα είναι απέναντι στον Πανιώνιο είναι αρκετό για να αισιοδοξούμε ότι ύστερα από σχεδόν 1 γύρο( περίπου 6 μήνες πρωταθλήματος ) θα γευτούμε τη χαρά της νίκης. Έτσι και αλλιώς άλλο αποτέλεσμα δεν υπάρχει εκτός της νίκης και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το έχουν όλοι όσοι αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ στο μυαλό τους.

Στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ο ΑΡΗΣ έφυγε αλώβητος δείχνοντας κάποια στοιχεία όπως δύναμη, πάθος και πονηριά(κυρίως στα τελευταία λεπτά) σε ένα δύσκολο γήπεδο με έναν πολύ καλό αντίπαλο. Αυτό το παιχνίδι όμως θα είναι πολύ διαφορετικό γιατί ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να αρκεστεί σε παθητικό ρόλο όπως έκανε στο Β ημίχρονο απέναντι με τον Παναιτωλικό αλλά θα πρέπει να πετύχει το γκολ(ή τα γκολ) που θα τον οδηγήσουν στη νίκη. Σε αυτό βοηθάει η επιστροφή του Α.Τάτου και του Καμινιώτη ενώ ευχάριστο είναι και το γεγονός ότι Μπουγαϊδης, Γιαννίτσης και Μανιάς που ήταν αμφίβολοι θα αγωνιστούν κανονικά. Εκτός αποστολής έμειναν οι Βλάχος και Ψυχογιός άρα η λογική λέει ότι θα δούμε τον Βαγγελή στη φυσική του θέση και τον Τσουμάνη σαν αριστερό μπακ παρόλο που η παρουσία του νεαρού μπακ έχει πληγώσει την ομάδα σε αντίθεση με τις φορές που έχει αγωνιστεί πιο μπροστά και τα έχει πάει σαφώς καλύτερα.  Πειράματα τύπου Πουλίδο ή Κύργια στα χαφ δύσκολα θα δούμε. Από εκεί και πέρα σοβαρή υποψηφιότητα βάζει ο Τσιάρας να αγωνιστεί και πάλι σαν "κόφτης" στα αμυντικά χαφ και μαζί με τον Καμινιώτη να κλειδώσουν τις συγκεκριμένες θέσεις. Ο Σ.Παπαδόπουλος στις δηλώσεις του δείχνει να κατανοεί ότι πρέπει να αλλάξει κάτι και να βρει τις λύσεις για τα εντός έδρας αλλά αυτό θα πρέπει να το αποδείξει με τις επιλογές του. Ενδεχόμενη προτίμηση στον Γιάννη Παπαδόπουλο απλά θα αποδείξει ότι ο προπονητής μας χάνεται στις εμμονές του. Ο Πανιώνιος έχει αποδείξει ότι είναι μαχητική ομάδα αλλά όπως φάνηκε και στο παιχνίδι του πρώτου γύρου αυτό δεν είναι αρκετό.

Δύσκολες εποχές για Αρειανούς όμως αυτές τις δύσκολες εποχές δείχνουμε πόσο δυνατοί είμαστε. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα μας θα αγωνιστεί με την πλάτη στον τοίχο. Όπως τις προηγούμενες φορές τα καταφέραμε έτσι θα τα καταφέρουμε και σήμερα. Πάντα ο κόσμος ήταν παρών στα δύσκολα, πόσο λοιπόν όταν έχουμε ένα τέτοιο παιχνίδι στην έδρα μας. Αφήνουμε στεναχώριες, δουλειές και λοιπές υποχρεώσεις και προετοιμαζόμαστε για να κατηφορίσουμε από νωρίς στο Κλ.Βικελίδης. Οι παίκτες του Πανιωνίου θα πρέπει πρώτα να λυγίσουν από τις φωνές μας και στην συνέχεια να υποκλιθούν στην ανωτερότητα των παικτών μας. Για το κοράκι δεν θέλω να σκέφτομαι καν ότι μπορεί να μας βάλει τρικλοποδιές. ΔΥΝΑΜΗ, ΠΑΘΟΣ, ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΑΣ! ΑΪΝΤΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!