Βροντερή απάντηση προς τα "κέντρα αποφάσεων" του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα προσπαθήσει να δώσει η ομάδα μας σήμερα το απόγευμα(19.30) στο Κλ.Βικελίδης κόντρα στο Παναθηναϊκό. Μια αγωνιστική απάντηση εντός των 4 γραμμών μιας και από τότε που ιδρύθηκε αυτός ο σύλλογος εκεί έχει μάθει να δίνει όλες τις μάχες του. Όχι σε πολιτικά γραφεία, όχι στην ΕΠΟ, όχι στην ΚΕΔ, όχι σε οποιαδήποτε διοργανώτρια αρχή αλλά μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου με τον κόσμο στη κερκίδα να λειτουργεί σαν ασπίδα θα παλέψει για να πάρει μια σημαντικότατη νίκη που την έχουμε όλοι παρά πολύ ανάγκη.

Η παρουσία του Κάκου σε σχέση με τους υπόλοιπους "εγκληματίες" αφήνει ελπίδες ότι ίσως να παιχτεί στα ίσα ποδόσφαιρο, παρόλο που η ΕΠΟ με την απόφαση της για τιμωρία του Οικονομόπουλου με 2 αγωνιστικές(!!!) έβαλε και πάλι το χεράκι της. Πλέον όλα αυτά δεν πρέπει να κάνουν αίσθηση στον Μιλίνκοβιτς και στους παίκτες του και όλοι μαζί θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσουν σε όλη αυτή την κατάσταση είναι να βγάλουν πάθος, δύναμη και ενέργεια μέσα στο γήπεδο ώστε να μην αφήσουν περιθώρια σε κανένα "κοράκι" να ξανακλέψει τον ιδρώτα τους. Σημαντικές απουσίες όπως αυτές του Έλσνερ, του Ηρακλή και του Οικονομόπουλου θα πρέπει να μας γίνουν συνήθεια ώστε να βρούμε σαν ομάδα να καλύπτουμε κάθε κένο. Άλλωστε αν ψάξουμε να βρούμε θετικά στον φετινό ΑΡΗ τότε θα δούμε ότι πέρα από 2-3 παίκτες όλοι οι υπόλοιποι πολύ εύκολα μπορούν να αντικατασταθούν από κάποιον άλλο. Ήδη ο Νταμαρλής φαίνεται να έχει βρει ρυθμό, ο Σταυρόπουλους παλεύει να θυμηθεί τις πρώτες εξαιρετικές του εμφανίσεις ενώ ο Παπαδόπουλος θα πρέπει επιτέλους να δικαιώσει αυτούς που τον φέρανε και όλους εμάς που στο άκουσμα της μεταγραφής του πιστέψαμε σε μια εξαιρετική λύση στο χώρο του κέντρου. Ο Μαργαρίτης αν και δεν έχει κάνει το ιδιαίτερο δείχνει μια σταθερότητα και για αυτό θα παραμείνει στο αριστερό άκρο της άμυνας, με τους Πουλίδο, Κύργια και Ψυχογιό να συμπληρώνουν τις άλλες 3 θέσεις. Αγκάνθο, Τάτος, Σταυρόπουλος μαζί με το βαρύ επιθετικό όπλο της ομάδος Ουντότζι θα είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν κατά κύριο λόγο να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα του Παναθηναϊκού. Ένας Παναθηναϊκός που αν και δεν έχει την ποιότητα του παρελθόντος δείχνει μια αξιοσημείωτη αγωνιστικότητα και σίγουρα θα κατέβει να διεκδικήσει τη νίκη και όχι για να πάρει ένα Χ όπως έχουν κάνει όλοι όσοι ήρθαν ως τώρα στο Κλ.Βικελίδης. Κάτι που όπως έχει αποδειχθεί δυσκολεύει αφάνταστα τους παίκτες του Ζ.Μιλίνκοβιτς μιας και η επιθετική ανάπτυξη της ομάδος αποτελεί ακόμη άλυτο γρίφο. Κάπως έτσι λοιπόν οι παίκτες μας σε αντίθεση με τα προηγούμενα εντός έδρας παιχνίδια ίσως βρουν την ευκαιρία και τους χώρους για να κάνουν τη ζημιά στον Παναθηναϊκό και να πάρουν την πολυπόθητη νίκη.

Μπορεί η διοίκηση Ηλιάδη να παρουσιάζεται δημοσίως καθησυχαστική και σίγουρα ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά όμως η υπερβολικά αυστηρή απόφαση της ΕΠΟ για τον Οικονομόπουλο δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ όχι απλά παραμένει στο στόχαστρο αλλά ότι κάθε ευκαιρία που θα έχει αυτό το σάπιο κατεστημένο για να μας χτυπήσει θα την αξιοποιήσει. Μάλιστα τώρα που αρχίζουν τα παιχνίδια με τους "διαχειριστές της παράγκας" αναμένεται το κυνήγι να κορυφωθεί. Υποχρέωση όλων μας είναι να δείξουμε ότι δεν μασάμε από τέτοια και ότι και αν γίνει εμείς θα είμαστε δίπλα στο Θεό του πολέμου, έτοιμοι να τους χαλάσουμε το μοίρασμα της σημαδεμένης τράπουλας. Εδώ κολλάει το ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ, εδώ στα δύσκολα θα πρέπει ο κάθε Αρειανός να ορθώσει το ανάστημα του. Λίγες ώρες έμειναν... ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΖΕΛΑ!!!!!

ΥΓ. Θέμα από το πουθενά με τα εισιτήρια του αγώνα κατάφερε έξυπνα να δημιουργήσει ο Παναθηναϊκός και ακόμη πιο εύκολα να ακολουθήσουν οι δικοί μας. Αν και οι απαραίτητες εξηγήσεις νομίζω ότι δόθηκαν, κάποια στιγμή ευελπιστώ όλοι οι Αρειανοί πραγματικά να ενωθούν για το καλό της ομάδος και όχι ο καθένας να κοιτάει απλά να κάνει το "κομμάτι" του...

Πρόωρος αποκλεισμός για την ομάδα μας από το θεσμό του κυπέλλου που δεν κατάφερε ούτε απέναντι σε ομάδα της Football League να πάρει νίκη μέσα στην έδρα του. Η παντελής έλλειψη επιθετικού προσανατολισμού, συγκέντρωσης και πάθους οδήγησαν σε μια τραγική εμφάνιση και σε έναν δίκαιο αποκλεισμό μιας και ο Ολυμπιακός Βόλου φάνηκε συνολικά και στις 2 εμφανίσεις σαφώς πιο πειθαρχημένη ομάδα και αποφασισμένη για την πρόκριση. Η απογοήτευση από τον αποκλεισμό έδωσε τη θέση της στην αγανάκτηση για την συνολική εικόνα της ομάδος αλλά και την ατομική απόδοση της πλειοψηφίας των παικτών. 

Με αυτό που είδαμε σήμερα ή καλύτερα δεν είδαμε ότι και να πούμε ήταν λίγο. Ως ένα σημείο φέρει ευθύνη ο Μιλίνκοβιτς για το αμυντικογενή στήσιμο της ομάδος αλλά σε όλο το παιχνίδι φάνηκε ξεκάθαρα ότι όταν έχεις ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να αλλάξουν μια πάσα στα 2 μέτρα, δεν βγαίνουν νικητές σε καμία διεκδίκηση και σχεδόν ποτέ πρώτοι στη μπάλα ακόμη και όταν έχουν πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους κανένας προπονητής δεν μπορεί να σε σώσει. Δεν είναι καλό να μιλάμε με ονόματα αλλά όταν για δεύτερο παιχνίδι πάλι με τον Ολυμπιακό Βόλου ο νεαρός Σουνάς πραγματοποιεί τέτοια εμφάνιση ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πότε ο συγκεκριμένος παίκτης θα ξεδιπλώσει το ταλέντο του και θα αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους Οικονομόπουλο και Νταμαρλή που αν και στα προηγούμενα παιχνίδια είχαν αφήσει υποσχέσεις για κάτι καλύτερο, σήμερα που ο Μιλίνκοβιτς ξεκάθαρα με τον καταρτισμό της αποστολής τους εμπιστεύτηκε τυφλά αυτοί απογοήτευσαν. Και σαν να μην φθάνει η επιθετική ανυπαρξία της ομάδος μας στις ελάχιστες κραυγαλέες φάσεις για γκολ Πουλίδο και Αγγελούδης κατάφεραν να στείλουν την μπάλα έξω. Δύσκολα να πει κανείς αν είναι θέμα πίεσης & άγχους ή καθαρά θέμα ικανότητας αλλά είναι ολοφάνερο ότι όταν οι αντίπαλοι καταφέρνουν και περιορίζουν τον Τάτο και τον Αγκάνθο που διαθέτουν την απαραίτητη ποδοσφαιρική εφυία όλη η ομάδα μοιάζει με θίασο που πηγαίνει πέρα δώθε χωρίς σκοπό και αιτία. Σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο ΑΡΗΣ απέναντι σε ομάδες που θέλουν να πάρουν το Χ αδυνατεί να δημιουργήσει και να σκοράρει και αυτό είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα που θα πρέπει να λύσει ο Μιλίνκοβιτς. 

Το γήπεδο σήμερα δεν γέμισε αλλά όταν βλέπεις αυτά τα αποτελέσματα και αυτές τις εμφανίσεις λογικό είναι μεγάλη μερίδα του κόσμου να προτιμά να αράξει σπίτι του παρά να περάσει αυτή την ψυχοφθόρα δοκιμασία που περνάμε κάθε αγωνιστική.  Η λέξη υπομονή μας έχει στοιχειώσει για τα καλά και βλέποντας τα τελευταία 2 παιχνίδια και ο Μιλίνκοβιτς πάνω στον οποίο είχαμε εναποθέσει όλες τις ελπίδες μας να βρίσκεται σε αδιέξοδο τα πράγματα φαίνεται να χειροτερεύουν αντί να βελτιώνονται. Μετά τη σημερινή αποτυχία με τις πολύπλευρες απώλειες ο αγώνας με τον ΟΦΗ αποκτά ακόμη ιδιαίτερη σημασία. Τώρα το τι θα προλάβει να αλλάξει ο Μιλίνκοβιτς μέσα στις λίγες ημέρες που απομένουν ή αν το γεγονός ότι ο ΑΡΗΣ θα κατέβει για 2 αποτελέσματα θα μεταμορφώσει την ομάδα είναι κάτι που θα περιμένουμε με αγωνία να δούμε πάνω στο χόρτο. Κουράγιο αδέρφια...

Με τους Ίμπεχ, Παπαδόπουλο και Τριανταφυλλάκο να "πληρώνουν" το αρνητικό αποτέλεσμα κόντρα στον Πλατανιά αλλά και τον Ουντότζι να μην ρισκάρει να αγωνιστεί ανέτοιμος(τραυματίστηκε στον μηρό) η ομάδα μας θα παραταχθεί το βράδυ της Πέμπτης (20.30) στο Κλ.Βικελίδης με μοναδικό στόχο να ανατρέψει το 1-0 της πρώτης αναμέτρησης κόντρα στον Ολυμπιακό Βόλου. Μπορεί η απουσία του πρώτου σκόρερ Ουντότζι να είναι μια αρνητική έκπληξη για όλους μας αλλά η συμμετοχή του Αγκάνθο που εκτός απροόπτου θα ξεκινήσει και βασικός δείχνει ότι ο Μιλίνκοβιτς θέλει πάση θυσία την πρόκριση.

Μια πρόκριση που κακώς από πολλούς συνΑρειανούς μας πέφτει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μιας και η θετική έκβαση του αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου θα έχει πολλαπλά οφέλη για τον ταλαιπωρημένο ποδοσφαιρικό ΑΡΗ. Καταρχάς αυτή η ομάδα όπως και όλοι μας έχουμε ανάγκη από νίκες, έτσι λοιπόν μια νίκη αύριο, που θα είναι η πρώτη σε επίσημο παιχνίδι μέσα στο Κλ.Βικελίδης θα τονώσει το ηθικό όλων. Από εκεί και πέρα ο ΑΡΗΣ οφείλει στην ιστορία και στον κόσμο του να παλέψει να σκαρφαλώσει όσο πιο ψηλά μπορεί ανεξάρτητα από την αγωνιστική και βαθμολογική κατάσταση που μπορεί να βρίσκεται τη δεδομένη χρονική στιγμή στην ομάδα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον τελικό της Πάτρας όπου 5500 Αρειανοί κατεβήκαμε να στηρίξουμε την ομάδα στον τελικό του κυπέλλου με μια ομάδα πεσμένη στη Β Εθνική και κόντρα σε έναν Ολυμπιακό που είχε την κούπα στο τσεπάκι του. Ακόμη και τώρα θα ξανακατέβαινα για εκείνο το παιχνίδι και ας ήξερα όπως τότε την κατάληξη του. Για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που έχει να δει τίτλο 40φεύγα χρόνια το κύπελλο πρέπει να είναι πάντα στους στόχους μας και κάθε κουβέντα για επιλογή στόχων είναι πολυτέλεια. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και τα έσοδα για την ΠΑΕ από μελλοντικά εμπορικά παιχνίδια για το θεσμό του κυπέλλου τα λόγια είναι περιττά. Έτσι λοιπόν όλοι μας αύριο θα πρέπει να στηρίξουμε την ομάδα έχοντας σαν μοναδική σκέψη τη νίκη-πρόκριση.  Ο Μιλίνκοβιτς μπορεί να μπέρδεψε λίγο τον κόσμο με τους παίκτες που άφησε εκτός αποστολής αλλά αν εξαιρέσουμε τον Ουντότζι που δεν είναι απόλυτα υγιής οι υπόλοιποι 3 αποτελούν ξεκάθαρο μήνυμα προς όλη την ομάδα. Θα πρέπει λοιπόν όλοι να προσπαθήσουν περισσότερο, αρχίζοντας φυσικά από τους παίκτες που έχουν πάρει μπόλικες ευκαιρίες. Δεν είναι τυχαίο ότι Παπαδόπουλος και Τριανταφυλλάκος έχουν συνθέσει το πιο αποτυχημένο δίδυμο στο κέντρο, με το οποίο δεν έχουμε κερδίσει ούτε βαθμό. Ενώ και ο Ίμπε που έδειξε κάποια καλά στοιχεία έχει μείνει στάσιμος τη στιγμή που όλοι περιμέναμε να συνεχίζει να ανεβάζει σταδιακά την απόδοση του. Οι επιστροφές των Αγκάνθο, Πουλίδο και Οικονομόπουλου σε συνδυασμό με τις αλλαγές στο κέντρο μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο Ολυμπιακός Βόλου έχει αφήσει σημαντικούς παίκτες όπως ο Ακόστα , ο Ολίσε αλλά και ο Κατσιαρός που ήταν από τους καλύτερους παίκτες στο πρώτο παιχνίδι.

Το πάθημα με τον Πλατανιά πρέπει να μας γίνει μάθημα. 90' συγκέντρωση και ούτε ένα δευτερόλεπτο χαλάρωση, γιατί όπως είδαμε την Κυριακή μια στιγμή αδράνειας μπορεί να μας στοιχίσει ακριβά. Όποιος έχει αντοχές, πιστεύει σε αυτή την ομάδα και γουστάρει να δει τον ΑΡΗ να κερδίζει και να προκρίνεται ας έρθει να στηρίξει. Όλοι όσοι αδυνατούν να παρακολουθούν τον ΑΡΗ στην αγωνιστική κατάσταση που βρίσκεται και θεωρούν ότι στο μπάχαλο που επικρατεί, η γκρίνια, οι γιούχες και οι κροτίδες βοηθάνε ας κάτσει καλύτερα σπίτι του. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΝΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ!

Ήττα από το πουθενά για την ομάδα μας που πάνω που είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω της  κάνει ένα τεράστιο βήμα πίσω και χάνει την ευκαιρία να ξεκολλήσει από τις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η ήττα αυτή ήρθε από τον τελευταίο της βαθμολογίας Πλατανιά που παρά την κακή παρουσία του κατάφερε και με το παραπάνω να πετύχει αυτό που ήθελε. 4 φορές πέρασε το κέντρο, 2 γκολ πέτυχε και παραλίγο θα έβαζε και τρίτο. Σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στη ροή του αγώνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει πολύ έντονα τον Μιλίνκοβιτς.

Τελικά ο Μιλίνκοβιτς ελέω Βοσκάκη - απουσιών αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα και να μετατοπίσει τον Ηρακλή στο κέντρο της άμυνας πάνω που ως αμυντικό χαφ φαινόταν να είχε βρει τη φόρμα του. Την ίδια στιγμή προσπάθησε να γεμίσει το κέντρο με Τριανταφυλλάκο, Νταμαρλή και Παπαδόπουλο. Ένα σχήμα που με τον Τριανταφυλλάκο μέσα όπως αρκετές φορές έχουμε τονίσει από το ξεκίνημα της χρονιάς υστερεί πάρα πολύ σε δύναμη, ταχύτητα και ενέργεια με αποτέλεσμα η πρώτη "αμυντική γραμμή" να μπάζει και οι αντίπαλοι να κινούνται στον άξονα με σχετική ευκολία. Ο Μαργαρίτης αν και πήρε και πάλι φανέλα βασικού με την αντίδραση του στο δεύτερο γκολ του Πλατανιά μας υπενθύμισε γιατί από πέρσι ψάχναμε κάτι καλύτερο για το αριστερό άκρο της άμυνας μας. Επιθετικά τώρα η γνωστή τριπλέτα Τάτου, Ουντότζι, Ιμπε με τον Τάτο να αγωνίζεται στη πτέρυγα όπως και με τη Βέροια έτσι και σήμερα αντιμετώπισε  αρκετά προβλήματα στο να πατήσει στη αντίπαλη περιοχή. Μια επιθετική δυσλειτουργία που πήγαζε από την κακή ανάπτυξη της ομάδος από τα μετόπισθεν αλλά και την έλλειψη κίνησης που έδειχναν οι περισσότεροι παίκτες χωρίς τη μπάλα. Έστω και έτσι ο ΑΡΗΣ μας είχε μια φλύαρη υπεροχή και σου έδινε την εντύπωση ότι αργά ή γρήγορα θα έπαιρνε κεφάλι στο σκορ και θα "τέλειωνε" την υπόθεση νίκη σχετικά εύκολα. Το γκολ στο 43' ήταν καθοριστικό μιας και ήταν ένα ακόμη ανόητο γκολ από το πουθενά όπου τα πάντα και όλοι "συνηγορούν" ώστε να καταλήξει η μπάλα στα δίχτυα της εστίας μας. Μεγάλη ευθύνη φέρει για ακόμη μια φορά ο Σωκράτης Διούδης μιας και το τρώει στην κλειστή γωνία του. Για πρώτη φορά θα πω ότι με απογοήτευσε ο Μιλίνκοβιτς γιατί όσο και αν προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε τον αρχικό αμυντικογενή σχηματισμό για εντός έδρας παιχνίδι κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας δεν μπορώ να καταλάβω πως κατεβάζει την ομάδα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και στην επανάληψη όπου το σκορ ήταν 0-1. Ενώ και η αλλαγή του Ίμπε τόσο νωρίς ίσως να μην ήταν και η καλύτερη επιλογή μιας και σε μια ομάδα που έχει φανερή έλλειψη δημιουργικότητας επιθετικά βγάζεις έναν από τους ελάχιστους παίκτες που έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν φάσεις. Σίγουρα ο Ίμπε είναι πολύ αργός, παρόλα αυτά δείχνει ότι μπορεί να αντισταθμίσει την έλλειψη ταχύτητας με τη ποδοσφαιρική εφυία και τεχνική που διαθέτει. Ένω και η αντικατάσταση του Παπαδόπουλου και του Νταμαρλή όταν υπάρχει ένας Τριανταφυλλάκος που χάνει τα κοντρόλ μόνος του και προβληματίζεται στο που να δώσει την μπάλα μεταξύ του κέντρου και της μεγάλης περιοχής του Διούδη γεννάει ερωτηματικά. 

Σήμερα το στήσιμο του Μιλίνκοβιτς δεν βγήκε αλλά θέλω να πιστεύω ότι πλέον ο Σέρβος προπονητής έχει καταλάβει ότι πρέπει να αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά τα εντός με τα εκτός έδρας παιχνίδια. Είναι κρίμα όταν σου βγαίνουν κινήσεις όπως αυτή του Έλσνερ στο κέντρο της άμυνας και του Ηρακλή στα αμυντικά χαφ να τις αναιρείς από μόνος σου. Ο Πλατανιάς ήταν μετριότατος, δεν πίεσε καθόλου και όμως κατάφερε να πετύχει 2 γκολ. Κανείς δεν πίστεψε ότι μετά από τις 2 συνεχόμενες νίκες γίναμε υπερομάδα αλλά ούτε και περίμενε να δει ήττα για 2η συνεχόμενη χρονιά από το χωριό της Κρήτης. Κρίμα για τον κόσμο που άφησε εκδρομές, τριήμερα και αργίες και γέμισε το Κλ.Βικελίδης. Κρατάμε το φορμάρισμα του Ουντότζι που έχει ανοιχτή επικοινωνία με την αντίπαλη εστία και ελπίζουμε με την επιστροφή των Αγκάνθο, Πουλίδο και Οικονομόπουλου η ομάδα να επιστρέψει στις νίκες από την επόμενη κιόλας αγωνιστική.

ΥΓ1. Έπιασε τόπο η σφαγή του Βοσκάκη που έκανε ότι μπορούσε για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του.

ΥΓ2. Μεγάλη μαγκιά το πέταγμα των κροτίδων στο αντίπαλο τερματοφύλακα. Ιδίως μετά το γκολ της ισοφάρισης όπου συνήθως αυτός που ισοφαρίζει βγάζει πάθος και ο άλλος τα έχει χαμένα αυτό το 5λεπτο διακοπής ήταν ότι χρειαζόταν ο Πλατανιάς. Φυσικά στο 94' αν το σκορ ήταν υπέρ του ΑΡΗ σίγα μην σηκωνόταν ο τερματοφύλακας του Πλατανιά... 

Στο απόλυτο μηδέν έμεινε η ομάδα μας σήμερα απέναντι στον Παναιτωλικό γεμίζοντας με ακόμη περισσότερη απογοήτευση τον ήδη πικραμένο κόσμο της ομάδος. Μάλιστα σήμερα ξεγυμνώθηκε εντελώς η ομάδα με όλα τα εγκλήματα του καλοκαιριού να αποκαλύπτονται σήμερα. Τριανταφυλλάκος, Τάτος, Παπαδόπουλος, Ψυχογιός και Ουντότζι αντιμετώπισαν προβλήματα τραυματισμού σε ανύποπτες φάσεις με αποτέλεσμα να γίνουν άνω κάτω τα πλάνα του Μιλίνκοβιτς. Οι συνεχόμενες κράμπες, η έλειψη δυνάμεων και οι αρκετοί μικροτραυματισμοί είναι η απόδειξη ότι η προετοιμασία το καλοκαίρι δεν ήταν αυτή που έπρεπε με τα αρνητικά αποτελέσματα της να μην φαίνονται μόνο σε θέματα τακτικής αλλά και στην φυσική κατάσταση των παικτών.

Με Αγκάνθο, Ουντότζι, Τάτο, Σταυρόπουλο και Παπαδόπουλο για πρώτη φορά μαζί όλοι πιστεύαμε ότι εύκολα ή δύσκολα θα έβρισκαν τον τρόπο να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. Αντιθέτως όμως είδαμε κυρίως στο Α' ημίχρονο μια ομάδα χωρίς ενέργεια, τρεξίματα και πάθος για τη νίκη. Καμία διάθεση να ανέβουν ψηλά και να πιέσουν για το γκολ με αποτέλεσμα όλο το πρώτο ημίχρονο να κυλήσει χωρίς ουσιαστική ευκαιρία εκτός από το σουτ του Αγκάνθο που βρήκε στο δοκάρι για ακόμη μια φορά. Στο β ημίχρονο και με την είσοδο του  Ίμπε στο 57' , την αγωνιστική άνοδο του Οικονομόπουλου που άρχισε να βρίσκει τα πατήματα του μετά από το πολύ κακό του ξεκίνημα αλλά και τις εμπνεύσεις του Ουντότζι που σήμερα ήταν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα σε σχέση  με τους συμπαίκτες η ομάδα κυνήγησε το γκολ, δημιούργησε ευκαιρίες αλλά δεν μπόρεσε να πετύχει το νικητήριο γκολ. Κακές συνεννοήσεις μεσοεπιθετικά, πολλά νεύρα και ακόμη περισσότερες οι βεβιασμένες ενέργειες σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος παρουσιάστηκε κατώτερος του αναμενομένου και δεν πίεσε σχεδόν καθόλου. Μέχρι και ο Αγκάνθο δυσκολευόταν να κάνει ένα σωστό κοντρολ ή να δώσει μια καλή πάσα. Κάτι ανάλογο και από τον Τάτο που ούτε αυτός βρέθηκε σε καλή ημέρα. Παρόλα αυτά από αυτούς τους 2 παίκτες και από τον Ουντότζι περιμένουμε να κάνουν τη μια ξεχωριστή ενέργεια που θα αλλάξει την έκβαση του αγώνα. Η τύχη για ακόμη μια φορά μας γύρισε την πλάτη τόσο με τα σουτ των Αγκάνθο και Τάτου όσο και με την ανάποδη κεφαλιά του Οικονομόπουλου αλλά και την κοντινή προβολή του Ίμπε λίγο πριν τη λήξη του αγώνα. Αν ψάχνουμε να βρούμε κάτι θετικό από αυτο το άνευρο 0-0 είναι η άμυνα της ομάδος όπου σχετικά με προηγούμενα παιχνίδια έδειξε αρκετά πιο συμπαγής. Η παρουσία του Έλσνερ ως στόπερ που φαίνεται να του ταιριάζει πολύ πιο πολύ αλλά και η αγωνιστική άνοδος του Ίμπε που φαίνεται να έχει την ποιότητα που λείπει από την ομάδα. Ενώ με τον τραυματισμό του Τριανταφυλλάκου που μοιάζει να είναι ο φετινός Κοέλιο θα φανεί ξεκάθαρα στα επόμενα παιχνίδια αν αυτός ήταν το πρόβλημα στο χώρο του κέντρου. Ο Αγκάνθο μπορεί να απογοήτευσε σήμερα αλλά ουσιαστικά ήταν το πρώτο του επίσημο παιχνίδι με την "κανονική" ομάδα μιας και με τον Ολυμπιακού Βόλου αγωνίστηκε μερικά λεπτά και οι "αλλαγές" ήταν πάρα πολλές.

Βροντερό παρών από τους φίλους της ομάδος που παρά τα αρνητικά αποτελέσματα συνεχίζουν να στηρίζουν την ομάδα. Οι γιούχες στο τέλος δεν είναι ούτε διχασμός, ούτε ισοπέδωση, ούτε παραλογισμός. Είναι απλά ένα ξυπνητήρι για τους παίκτες μας που δείχνουν να κοιμούνται ήσυχοι αγνοώντας την καταστροφή που γίνεται σε αυτόν τον τεράστιο σύλλογο. Σίγουρα με αυτούς θα πορευτούμε μέχρι το τέλος, σίγουρα θα πρέπει να τους στηρίξουμε αλλά το να χειροκροτούμε την κάθε σωστή πάσα στα 2 μέτρα ή να λέμε δεν πειράζει και να τους χτυπάμε φιλικά στην πλάτη μετά από κάθε αρνητικό αποτέλεσμα όπως φαίνεται κάποιοι το εκλαμβάνουν ως "μαξιλαράκι" για κάθε βαθμολογική απώλεια. Όποιος δεν αντέχει, δεν μπορεί ή δεν θέλει ας το πει να τελειώνουμε και να πάρει άλλος τη θέση του. Ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη από παίκτες με αρ@@δια έτοιμους να τα δώσουν όλα πάνω στο χόρτο και όχι από ευθυνόφοβους που δεν βρίσκουν τη δύναμη για να δώσουν μια σωστή πάσα στον συμπαίκτη τους.  Όλοι σε εγρήγορση γιατί η υπομονή μας τελειώνει...

Με όλα του τα όπλα θα αγωνιστεί ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι στον Παναιτωλικό, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά από το ξεκίνημα της φετινής αγωνιστικής χρονιάς. Ο Ντ.Αγκάνθο επέστρεψε στη δράση την περασμένη Πέμπτη αλλά δίπλα του έλειπαν σημαντικοί παίκτες όπως ο Τάτος, ο Ουντότζι, ο Σταυρόπουλος και ο Παπαδόπουλος. Παίκτες που μπορούν να συνδυαστούν εξαιρετικά με τον Ισπανό στράικερ και όλοι μαζί να μετατρέψουν την βελτίωση που παρουσιάζει η ομάδα μας στα τελευταία παιχνίδια μεσοεπιθετικά σε γκολ που θα χαρίσουν τους πολυπόθητους βαθμούς στην ομάδα. Ευχάριστος πονοκέφαλος για τον Μιλίνκοβιτς που θα πρέπει να αφήσει κάποιους έξω από το αρχικό σχήμα ενώ ταυτόχρονα θα έχει τη δυνατότητα κατά την διάρκεια του αγώνα να ανακατέψει την τράπουλα με πιο δυνατά χαρτιά από τον πάγκο.

Η θετική παρουσία του Έλσνερ σαν στόπερ, η "αφύπνιση" του Ίμπε και τα πρώτα αναγνωριστικά πατήματα του Ντ.Αγκάνθο κόντρα στον Ολυμπιακό Βόλου παρά το αρνητικό αποτέλεσμα ήρθαν να προστεθούν στις τάσεις ανάκαμψης που δείχνει η ομάδα από την μέρα της έλευσης του Ζ.Μιλίνκοβιτς. Από τη στιγμή βέβαια που δεν έρχονται οι νίκες το αποτέλεσμα παραμένει μηδέν αλλά τουλάχιστον έστω και με αργούς ρυθμούς μπορεί να διακρίνει κανείς τάσεις βελτίωσης κάτι που δεν είδαμε ούτε για μια στιγμή τις πρώτες 3 αγωνιστικές. Μάλιστα οι "πρωτοκλασάτοι" της ομάδος δείχνουν να έχουν πεισμώσει και να θέλουν απεγνωσμένα τη νίκη σε αντίθεση με τους νεαρότερους ή λιγότερο έμπειρους που δείχνουν να λυγίζουν από την πίεση. Ό Μιλίνκοβιτς φαίνεται να φθάνει στη λύση του γρίφου και αυτό ευελπιστούμε να φάνει σήμερα με μια σημαντική νίκη απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα όπως έχει αποδειχθεί ως τώρα ο Παναιτωλικός. Οι αλλαγές αναμένονται να είναι πολλές σε σχέση με τον αγώνα της Πέμπτης αλλά ερωτηματικό παραμένει αν ο προπονητής μας ρίξει κατευθείαν στα βαθειά τον Αγκάνθο δίνοντας του φανέλα βασικού ή αν θα συνεχίσει να δίνει ευκαιρίες σε παίκτες όπως ο Τριανταφυλλάκος που για την ώρα μοιάζει ο αδύναμος κρίκος στον χώρο του κέντρου. Η απουσία του Κύργια στο κέντρο της άμυνας ελπίζουμε να ξεχαστεί οριστικά μετά το σημερινό παιχνίδι ενώ και ο Διούδης πιθανόν να επιστρέψει στη θέση του Μπουζάνη που δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά στα 2 παιχνίδια που αγωνίστηκε. Ίμπε και Σταυρόπουλος λογικά θα "κοντραριστούν" για μια θέση στην αρχική 11αδα αν και είναι σχεδόν βέβαιο ότι και οι 2 θα πάρουν χρόνο συμμετοχής.  Το παιχνίδι ίσως να είναι και το πιο δύσκολο μετά από αυτό κόντρα στον Ατρόμητο αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει οι παίκτες μας να δείξουν ότι έχουν τα ψυχικά αποθέματα, τη δύναμη και τον ποδοσφαιρικό εγωισμό για να ανταπεξέλθουν σε μια ομάδα με βαρειά φανέλα όπως είναι ο ΑΡΗΣ.

Η κούραση είναι εμφανής στα πρόσωπα και στις κουβέντες όλων των Αρειανών χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε τη μάχη. Όχι επειδή είμαστε μόλις στην 6η αγωνιστική αλλά γιατί ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής και η μάχη δεν σταματάει ποτέ. Κάτι που φάνηκε και πέρσι που κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος πολλοί μας είχαν για τελειωμένους αλλά στο τέλος άλλη ομάδα "ξεψύχησε". Όπως πέρσι στην προσπάθεια επιβίωσης αρωγός ήταν ο κόσμος έτσι και φέτος όλοι εμείς θα σπρώξουμε τους παίκτες μας στη νίκη. Μην το σκέφτεσαι λοιπόν. 16.00 αρχίζει το παιχνίδι, ντύνεσαι στα κίτρινα, κατηφορίζεις για Κλ..Βικελίδης, 90' φωνή και ξεμπούκωμα! ΝΤΟΥ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!

Βελτιωμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στον αγώνα με τον Λεβαδειακό χωρίς όμως αυτό να είναι αρκετό ώστε να έρθει η νίκη. Οι αλλαγές του Μιλίνκοβιτς στην τακτική της ομάδος και το πάθος των παικτών συνέθεσαν μια διαφορετική εικόνα από αυτή των 3 αγωνιστικών με τον ΑΡΗ να έχει τον έλεγχο του αγώνα και να δημιουργεί φάσεις. Τα προσωπικά λάθη και οι τεράστιες αμυντικές αδυναμίες για ακόμη μια φορά αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια και οδήγησαν στο δίκαιο 1-1 αν και στο 88' ο Σταυρόπουλος που ήταν ίσως ο κορυφαίος του αγώνα έχασε μοναδική ευκαιρία για να χαρίσει την νίκη στην ομάδα του.

Αυτά ακριβώς που είχαν διαρρεύσει από τις τελευταίες προπονήσεις, αυτά ακριβώς είδαμε σήμερα από τον Μιλίνκοβιτς και τους παίκτες του. Με τον Ουντότζι στη κορυφή και τον Τάτο στα πλάγια ο ΑΡΗΣ έδειχνε αρκετά απειλητικός στην χαλαρή άμυνα του Λεβαδειακού. Ιδίως στα πρώτα 25' του αγώνα οι αμυντικοί του Λεβαδειακού έδειχναν να μην πατάνε καλά και να κάνουν αρκετά λάθη που δυστυχώς δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε. Όσο περνούσε η ώρα ο ενθουσιασμός και η ζωντάνια των παικτών μας έπεφτε και αντί να γινόμαστε πιο απειλητικοί ο Λεβαδειακός έδειχνε πιο άνετος. Στο Β ημίχρονο δεν φαινόταν ότι θα άλλαζε κάτι αλλά η κακή εκτίμηση του Διούδη και η αδράνεια της άμυνας έδωσαν την ευκαιρία στον Κάπο( τι ειρωνεία...) να κάνει το 0-1 από ακόμη μια στημένη φάση. 4 παιχνίδια 4 γκολ από στημένα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας προπονητής για να διαπιστώσεις ότι η άμυνα μας μπάζει και δεν ξέρει πως να κινηθεί στα στημένα. Ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι και ο Διούδης έχει τις δικές του ευθύνες γιατί μετά το παιχνίδι με την Καλλονή και σήμερα είχε ευθύνη. Σε αντίθεση με τον αντίπαλο τερματοφύλακα που τουλάχιστον 4 φορές είπε όχι σε καλές προσπάθειες κυρίως του Ουντότζι. Ευτυχώς μετά το γκολ η κερκίδα που έδειξε να μην μασάει παρέσυρε τους παίκτες μας και τους έσπρωξε στην ισοφάριση με τον Ουντότζι να μπαίνει πολύ δυνατά στη μεγάλη περιοχή του Λεβαδειακού και να κάνει το 1-1. Προσπάθησαν οι παίκτες μας ιδίως μετά την αποβολή του Κονέ να πετύχουν το νικητήριο γκολ αλλά εκτός της φάσης του Σταυρόπουλου δεν κατάφεραν να απειλήσουν. Μπορεί ο νεαρός να έχασε μοναδική ευκαιρία αλλά για ακόμη ένα παιχνίδι έδειξε ότι ο ΑΡΗΣ στο πρόσωπο του όχι μόνο βρίσκει τον αντί-Γιαννώτα αλλά και έναν παίκτη ικανό να καλύψει αποτελεσματικά την πτέρυγα. Ιδίως όταν ο Ίμπε παρακολουθεί το παιχνίδι από την κερκίδα και οι εναλλατικές επιλογές του Μιλίνκοβιτς είναι οι Καραγιάννης και κατά ανάγκη ο Σουνάς τότε όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο νεαρός Σταυρόπουλος είναι κάτι σαν εσωτερική μεταγραφή αεροδρομίου. Ας ελπίσουμε ο νεαρός να συνεχίσει έτσι και να αρχίσει να κοιτάει και προς τα δίχτυα γιατί δυστυχώς οι συμπαίκτες του δυσκολεύονται να αξιοποιήσουν τις εξαιρετικές εμπνεύσεις του. Τάτος και Ουντότζι προσπάθησαν όσο μπορούσαν αλλά στην τελική προσπάθεια πάντα τα χαλούσαν οι έβρισκαν μπροστά τους τον πολύ καλό Στρατηλάτη. 

Μεσοεπιθετικά ο ΑΡΗΣ φάνηκε βελτιωμένος κυρίως χάρη στη διάθεση των Σταυρόπουλο, Ουντότζι και Τάτο αλλά όσο δεν έρχονται τα γκολ που θα δώσουν τη νίκη όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Πηγαίνοντας προς τα μετόπισθεν τα πράγματα παραμένουν στάσιμα, με τις αδυναμίες και τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Λίγα πράγματα και πάλι από τους Τριανταφυλλάκο, Έλσνερ και Παπαδόπουλο και ακόμη πιο λίγα από την αμυντική 4αδα κυρίως στα στημένα. Ο Ψυχογιός τα πήγε καλύτερα από τον Καραγκούνη αλλά όταν περνούσε το κέντρο δεν μπόρεσε να κάνει μια καλή ενέργεια, όπως και από την άλλη πλευρά ο Τσουμάνης. Κύργιας και Πουλίδο μοιάζουν με μια τεράστια τρύπα και δεν εμπνέουν καθόλου εμπιστοσύνη σε κανένα. Ακόμη και ο Ισπανός που είναι αρκετά έμπειρος μοιάζει αρκετά ασταθής. Οι εμπνεύσεις του Μιλίνκοβιτς βελτίωσαν ελαφρώς  την εικόνα του ΑΡΗ μεσοεπιθετικά αλλά μεσοαμυντικά χρειάζεται πολύ δουλειά. Ο Έλσνερ έδειξε κάποια ίχνη βελτίωσης αλλά η έλλειψη ταχύτητας  ιδίως όταν έχει δίπλα του τους Τριανταφυλλάκο και Παπαδόπουλο που μοιάζουν εξίσου αργοί καθιστούν το κέντρο του ΑΡΗ ανύπαρκτο. Στην αμυντική 4αδα με αυτά που έχουμε δει τις πρώτες 4 αγωνιστικές ειλικρινά δεν βλέπω τι μπορεί να αλλάξει. Ίσως το μόνο που μπορεί να αλλάξει την αμυντική λειτουργία της ομάδος είναι η συμμετοχή των αμυντικών χαφ όπου ως τώρα απουσιάζει προκλητικά. 

Ούτε σήμερα η ομάδα μας κατάφερε να πάρει τη νίκη και όπως είναι λογικό  ο προβληματισμός, η γκρίνια και η στεναχώρια επικρατεί σε όλους τους φίλους της ομάδος που και σήμερα δημιούργησαν μια ζεστή ατμόσφαιρα στο Κλ.Βικελίδης. Αναγκαστικά έχουμε φθάσει στο σημείο να παρακαλάμε από το ξεκίνημα όλα τα παιχνίδια των άλλων ομάδων να λήγουν Χ ή μισητές ομάδες να κερδίζουν για να κόβουν βαθμούς από τις ομάδες της ουράς. Η παρουσία του Μιλίνκοβιτς στον πάγκο και η διάθεση που δείχνει για να αλλάξει τα πράγματα είναι κάτι που μας κάνει λίγο να αισιοδοξούμε. Ενώ ανυπομονούμε μέχρι να δούμε τον Αγκάνθο να επιστρέφει από την τιμωρία και όπως πέρσι να γίνει ο "σωτήρας" της ομάδος.  Είναι φανερό ότι ο ΑΡΗΣ χρειάζεται παίκτες που έχουν την προσωπικότητα να πάρουν τις πρωτοβουλίες και να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Αυτό επιδίωξε και ο Μιλίνκοβιτς με την προώθηση του Ουντότζι στην κορυφή της επίθεσης. Σίγουρα όταν επιστρέψει ο Ισπανός θα μπορέσει μαζί με τους Τάτο, Ουντότζι και τον Σταυρόπουλο να κάνει ουσιαστικά πράγματα. Πρώτος βαθμός για το φετινό πρωτάθλημα σε ένα από τα χειρότερα ξεκινήματα της ιστορίας του ΑΡΗ μας. Μας αρέσει δεν μας αρέσει,  οι λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό είναι πίστη και υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή...

Απογοητευτικός για ακόμη ένα παιχνίδι παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα γνωρίζοντας οδυνηρή ήττα από την ΑΕΛ Καλλονής στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της χρονιάς. Παίκτες και προπονητής έδειχναν να αναπολούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο Πράβετς και τα "χλιαρά" φιλικά που έδωσαν χωρίς πίεση και άγχος. Κανένα αγωνιστικό πλάνο, κανένας προσανατολισμός στο παιχνίδι, καμία βοήθεια από τον πάγκο...

Δύο ήταν τα ζητούμενα σήμερα, 1)μια εμφάνιση που θα μας έκανε να ξεχάσουμε την πρώτη αγωνιστική και 2) οι 3 βαθμοί της νίκης που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητοι. Αντί για αυτό είδαμε μια Καλλονή να πατάει σαφώς καλύτερα στα πόδια της, να εκμεταλλεύεται την αμυντική αδράνεια της άμυνας μας και την κακή έξοδο του Διούδη και από ένα στημένο να κάνει το 0-1. Φυσικά εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχει καθαρό φάουλ πάνω στον Διούδη που ενώ κατευθύνεται για να μαζέψει την μπάλα παίκτης της Καλλονής που ήταν και σε θέση οφσάιντ πέφτει πάνω του και τον  βγάζει εκτός πορείας. Όπως ήταν αναμενόμενο ο Θάνος και οι βοηθοί του δεν είδαν τίποτα και κατευθύνθηκαν στην σέντρα. Με 80΄ να απομένουν όλοι δικαιολογημένα περιμέναμε την ομάδα μας να αντιδράσει, να πιέσει και να κυνηγήσει την ισοφάριση και την ανατροπή του σκορ. Κάτι που δεν έγινε ποτέ. Ελάχιστες οι ευκαιρίες που κάναμε, όλες χάρη σε ατομικές ενέργειες. Κομμένη στα δύο η ομάδα χωρίς κέντρο και χωρίς καθαρή σκέψη. Έλσνερ και Παπαδόπουλος δεν υπήρχαν στο κέντρο ούτε ανασταλτικά, ούτε δημιουργικά. 3 φορές βρέθηκε ο Σλόβένος σε σημείο βολής και  κατάφερε να στείλει την μπάλα απελπιστικά έξω. Λίγα πράγματα από τους Καραγκούνη και Τσουμάνη, ενώ για ακόμη ένα παιχνίδι Πουλίδο και Κύργιας έδειξαν να έχουν έλλειψη συγκέντρωσης. Ουντότζι και Τάτος προσπάθησαν να δημιουργήσουν φάσεις με ατομικές ενέργειες αλλά πέρα από 1-2 φάσεις οι περισσότερες ενέργειες τους ήταν αποτυχημένες. Σε άχαρο ρόλο ο Μανιάς που έτρεχε να προλάβει τις γιόμες από τα μετόπισθεν όπως και ο Αγγελούδης που αν και πιστεύαμε ότι θα παίξει δίπλα στον Μανιά για να πιέσει για το γκολ της ισοφάρισης περισσότερο έδειχνε να έχει το νου να καλύψει τα κενά προς τα πίσω. Εντυπωσιακός ο 18χρονος Σταυρόπουλος που έκανε τα πάντα στο γήπεδο εκτός από το να σκοράρει. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούμε να χαμογελάμε αυτές τις 2 αγωνιστικές αυτό είναι ο νεαρός Σταυρόπουλος. Ο Κοτσαρίδης έδωσε περισσότερη ζωντάνια στην ομάδα αλλά παρόλα αυτά η Καλλονή χωρίς να πιεστεί ιδιαίτερα κατάφερε να κρατήσει το προβάδισμα και να κάνει και το 0-2 λίγο πριν το τελικό σφύριγμα της λήξης.

Ψυχραιμία ζήτησε ο κ.Χατζηνικολάου και εξέφρασε την βεβαιότητα του ότι η ομάδα δεν θα κινδυνέψει και θα παρουσιαστεί πολύ καλύτερη στη συνέχεια. Φυσικά δεν μας είπε πως είναι δυνατόν να παρουσιάζεται τόσο κακή η ομάδα σε αντίθεση με τους αντιπάλους της , γιατί παίκτες που  θα έπρεπε να είναι οι στυλοβάτες του φετινού ΑΡΗ δεν αγωνίζονται ή δεν βλέπονται όταν αγωνίζονται και πως περιμένει η ομάδα να βελτιωθεί όταν δεν έχει δείξει στα 2 επίσημα παιχνίδια που έδωσε ούτε ένα θετικό στοιχείο. Αδύνατο να μην αγωνιά και αγχώνεται ο Αρειανός οπαδός μιας και για την ώρα βλέπουμε μια επανάληψη της περσινής χρονιάς. Περίεργες μεταγραφές, ανέτοιμη ομάδα, κυνήγι από τη διαιτησία συνοδευόμενη από τις ίδιες καθησυχαστικές δηλώσεις που και πέρσι μας οδήγησαν με το ενάμισι πόδι στη Β Εθνική 3 αγωνιστικές πριν το τέλος. Επιτέλους θα πρέπει να γίνει μια κοινή συνέντευξη τύπου Ηλιάδη και τεχνικού τιμ και να μας εξηγήσουν με ποιο σκεπτικό χτίστηκε η ομάδα. Γιατί δεν προχώρησαν οι ανανεώσεις των έμπειρων παικτών από πέρσι, γιατί αποκτήθηκαν βασικοί παίκτες την τελευταία στιγμή, γιατί επιλέχθηκε ο Έλσνερ που ήταν αν και ήταν από την αρχή της προετοιμασίας δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί αλλά και να μην τον εμπιστεύεται ο ίδιος ο προπονητής του, γιατί δεν αντιδράμε επίσημα για την διαιτησία όταν στις 2 πρώτες αγωνιστικές κόντρα σε 2 νεοφώτιστες ομάδες είχαμε 2 καθοριστικά εις βάρος μας σφυρίγματα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Αντί λοιπόν να ζητάνε από τον κόσμο του ΑΡΗ να μην ανησυχεί γιατί δια μαγείας όλα θα πάνε καλά ας βγούν να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας πουν τι συμβαίνει και ο ΑΡΗΣ ξεκινάει με αυτόν τον τρόπο το πρωτάθλημα....

Αν ψάξουμε διαχρονικά στα ρεπορτάζ της ομάδος μας θα δούμε συχνά πυκνά αναφορές σε νέα αρχή, νέα ξεκινήματα και επανεκκινήσεις κτλ. μιας και διακαώς όλοι επιζητούμε να βλέπουμε τον ΑΡΗ να αφήνει πίσω του εμφανίσεις σαν και αυτή στην Ριζούπολη και με μια νίκη να ορίζει την αφετηρία μιας καλής πορείας. Κάπως έτσι και την Κυριακή όπου ο ΑΡΗΣ μας θα υποδεχθεί την νεοφώτιστη Καλλονή σε ένα παιχνίδι που φαντάζει πολύ πιο σημαντικό από έναν αγώνα μόλις στην δεύτερη αγωνιστική. Η "πρεμιέρα" της νέα φανέλας(που άρεσε πολύ) της ομάδος συμπίπτει με το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι και όλοι επιθυμούμε να αποδειχθούν γούρικες.

Φυσικά οι νέες φανέλες και η επιθυμία όλων μας για μια νέα αρχή δεν είναι αρκετά για να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα λάθη που έγιναν στην πρώτη αγωνιστική σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο ήταν αρκετά και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επαναληφθούν. Οι διορθωτικές κινήσεις ξεκινάνε από τον προπονητή που αναγνωρίζοντας τις λανθασμένες επιλογές του και την υπερβολική εμπιστοσύνη που έδειξε σε παίκτες που ως τώρα δεν έχουν δείξει κάτι σπουδαίο αναμένεται να δούμε 3 με 4 νέα πρόσωπα. Ίμπε, Τριανταφυλλάκος και Ηρακλής πολύ δύσκολα να ξεκινήσουν βασικοί ενώ πολύ πιθανό είναι ο Αγγελούδης να επιβραβευθεί για την καλή παρουσία του στην πρώτη αγωνιστική και να είναι αυτός ο φουνταριστός επιθετικός αντί του Μανιά που ξεπέρασε το πρόβλημα τραυματισμού του. Έλσνερ και Οικονομόπουλος θα διεκδικήσουν μια θέση στα αμυντικά χαφ δίπλα στον Παπαδόπουλο με τον Έλσνερ να έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα μιας και όπως και να το κάνουμε πρόκειται για έναν από τους 3 ξένους άνω των 24 ετών από τους οποίους περιμένουμε πολλά παραπάνω από το να είναι οι αλλαγές του Τριανταφυλλάκου και του Οικονομόπουλου. Ο Ψυχογιός εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα πάρει τη θέση του Ηρακλή που στο πρώτο παιχνίδι ίσως και να μην πέρασε ούτε μια φορά το κέντρο... Μπορεί ο Ψυχογιός να μην είναι τόσο σταθερός σε απόδοση αλλά η ταχύτητα και το πάθος του υπερκαλύπτουν τις αδυναμίες του. Αρκεί να είναι υγιής και να μην έχει επηρεαστεί αρκετά από τον πρόσφατο τραυματισμό και σίγουρα θα ενισχύσει σε σημαντικό βαθμό όλη την δεξιά πτέρυγα. Ενώ και ο Σταυρόπουλος όπως έδειξε κόντρα στον Απόλλωνα μπορεί να προσφέρει πολλά παραπάνω από τον εμφανώς ανέτοιμο Ίμπε. Ενώ ένας εκ των Σουνά, Καραγκούνη και Μαργαρίτη μπορεί να είναι η επιλογή της τελευταίας στιγμής από τον Χατζηνικολάου. Με δεδομένες τις παραπάνω αλλαγές σε πρόσωπα και ευελπιστώντας ότι δεν θα ξαναδούμε ατομικά λάθη σαν αυτά του Κύργια και του Τριανταφυλλάκου στην πρώτη αγωνιστική που οδήγησαν στα 2 γκολ του Απόλλωνα θέλω να πιστεύω ότι η ομάδα θα μπορέσει να κάνει το παιχνίδι της και να πάρει εύκολα ή δύσκολα τη νίκη κόντρα σε έναν αντίπαλο που έδειξε καλά στοιχεία απέναντι στον Ολυμπιακό. Σίγουρα η Καλλονή που είναι νεοφώτιστη στην κατηγορία πρωταρχικό στόχο έχει την παραμονή στην σουπερλίγκα και για αυτό θα πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν αντίπαλο που θα παίζει την κλασσική εκνευριστική άμυνα .

Εκτός από τις νέες φανέλες και λόγω της απαγόρευσης των μετακινήσεων και ο κόσμος του ΑΡΗ θα κάνει το "ντεμπούτο" για τη νέα αγωνιστική σεζόν στο παιχνίδι με την Καλλονή. Θέλουμε να δούμε τον ΑΡΗ να ξεπερνάει τα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά του προβλήματα και να χαράζει μια ανοδική πορεία? Ε, τότε η στήριξη είναι μονόδρομος. Αφήνουμε στην άκρη την απογοήτευση μας και την δυσφορία μας για διάφορους χειρισμούς της διοίκησης και του προπονητή και όλοι μαζί αγκαλιάζουμε και στηρίζουμε τη νέα προσπάθεια που γίνεται φέτος στον ΑΡΗ. Είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε παίκτες, προπονητή και διοίκηση. Κάθε παιχνίδι στο Κλ.Βικελίδης ήταν, είναι και θα πρέπει να είναι μια γιορτή. Όλοι στο Κλ.Βικελίδης για την πρώτη νίκη της χρονιάς!

Καθώς απομένουν κάτι παραπάνω από 15 ημέρες για την έναρξη του πρωταθλήματος τα φιλικά παιχνίδια και οι δοκιμές από το τεχνικό τιμ συνεχίζονται σε πιο έντονους ρυθμούς μιας και ο σκοπός είναι ένας και μοναδικός. Να παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ στην πρεμιέρα κόντρα στον Απόλλων Σμύρνης όσο το δυνατό πιο ετοιμοπόλεμος. Για τον λόγο αυτό κανονίστηκαν παιχνίδια με ομάδες της σουπερλίγκας όπως το χθεσινό κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννενα, αυτό της Δευτέρας κόντρα στη Βέροια αλλά και το τελευταίο πριν την έναρξη του πρωταθλήματος με τον Πανθρακικό στην Κομοτηνή. 

Με παίκτες σαν τον Τάτο, τον νεοαποκτηθέντα Ιμπε αλλά και τους Τσουμάνη και Σικαλιά που θα αποτελέσουν οι 3 από τους 4 βασικές επιλογές να μην έχουν ακόμη αγωνισθεί τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν για την εικόνα του ΑΡΗ δεν είναι και τόσο ασφαλή. Κάπως έτσι και χθες όπου ο Χατζηνικολάου για ακόμη ένα φιλικό παιχνίδι ανακάτεψε την τράπουλα και απέφυγε να μπει στη λογική της βασικής 11αδας. Δεν είναι τυχαίο ότι στα περισσότερα παιχνίδια ο ΑΡΗΣ αποδίδει καλύτερα στο Β ημίχρονο όπου αλλάζει σχεδόν ολόκληρη η ομάδα. Χθες πάντως ο ΑΡΗΣ αν και πήρε μια νίκη ψυχολογίας με 2-0 δεν μπορούμε να πούμε ότι εντυπωσίασε. Αρκετά κουρασμένος φάνηκε κυρίως στο Α ημίχρονο με την ομάδα να είναι κομμένη στα δύο και να διστάζει απελπιστικά να ανέβει προς την αντίπαλη περιοχή ακόμη και όταν οι αντίπαλοι μας έδιναν χώρους στους παίκτες μας. Ίσως το πρόβλημα που υπάρχει στα άκρα της άμυνας να επηρρεάζει περισσότερο το επιθετικό παιχνίδι της ομάδος παρά στα μετόπισθεν. Μαργαρίτης και Ηρακλής ελάχιστες φορές πέρασαν το κέντρο και ακόμη και όταν το έκαναν δεν κατάφεραν να προσφέρουν κάτι. Ο Τριανταφυλλάκος ήταν ανύπαρκτος ενώ ο Σουνάς κόντρα σε μια ομάδα που ήταν περισσότερο στα μέτρα του ΑΡΗ διέψευσε ως ένα βαθμό όλους όσους υποστήριζαν πριν την έλευση του Τάτου ότι η θέση του επιτελικού μέσου μπορεί να καλυφθεί εκ των έσω. Γενικά υπήρχε μια εκνευριστική στατικότητα που έδωσε ουσιαστικά στους αντιπάλους μας να έχουν την υπεροχή. Μέσα σε αυτή την μετριότατη εικόνα της ομάδος ο Ροκ Έλσνερ προσπάθησε να δείξει ότι κακώς ακούγονται τόσο αρνητικά σχόλια γύρω από το πρόσωπο του. Έκοψε μερικές μπάλες, προώθησε 2-3 φορές σωστά το παιχνίδι της ομάδος  και πάτησε και περιοχή για να απειλήσει με το κεφάλι πραγματοποιώντας την καλύτερη του εμφάνιση σε όλα αυτά τα φιλικά. Φυσικά αν περιμένουμε από το συγκεκριμένο παίκτη να κυριαρχήσει στο χώρο του κέντρου, να βγαίνει πάντα πρώτος στην μπάλλα και να κάνει παιχνίδι πολύ πιθανόν να διαψευθούμε. Από την άλλη όμως αν ολόκληρη η ομάδα αρχίσει να λειτουργεί καλά τότε ίσως ο Έλσνερ να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για τον Χατζηνικολάου. Παρά την χλιαρή εικόνα του Α ημιχρόνου ο Μανιάς κατάφερε για ακόμη μια φορά να λάμψει και να γεμίσει όλους μας με χαμόγελα και ελπίδα. Σίγουρα τα επίσημα παιχνίδια είναι το απόλυτο κριτήριο για την ομάδα και τους παίκτες αλλά η ως τώρα παρουσία του Μανιά δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ πέτυχε φλέβα χρυσού. Έτσι όπως έχει πηγαίνει στα φιλικά και με δεδομένο ότι τις 5 πρώτες αγωνιστικές ο Αγκάνθο θα απουσιάσει ο Μανιάς έχει μια τεράστια ευκαιρία για να καθιερωθεί από το καλημέρα! Ενώ θα πρέπει να αναφερθούμε και στον Διούδη που όσες φορές χρειάστηκε ήταν εκεί αλλά και στον Κοτσαρίδη που έδωσε πολλές λύσεις από την πλευρά που αγωνίστηκε. Στην επανάληψη τα πράγματα βελτιώθηκαν ελαφρώς  μιας και οι παίκτες μας έδειξαν περισσότερη διάθεση αλλά και πάλι τα προβλήματα στην οργάνωση και ανάπτυξη του παιχνιδιού ήταν φανερά.

Το τελικό 2-0 δεν λέει απολύτως τίποτα αλλά από την άλλη αν ο ΑΡΗΣ καταφέρνει με τέτοιες εμφανίσεις να παίρνει τη νίκη τότε σίγουρα είμαστε σε καλό δρόμο. Άλλο να διορθώνεις τα προβλήματα μέσα από νικηφόρα αποτελέσματα και άλλο μέσα από πικρές ήττες. Το θετικό είναι ότι ως τώρα ο Χατζηνικολάου δείχνει αρκετά προσγειωμένος, αναφέρεται στα προβλήματα που βλέπουμε όλοι μας στο γήπεδο και ψάχνει να βρει λύσεις. Ελπίζω στους αγώνες με Βέροια και Πανθρακικό που θα μπουν και τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ και στην πρεμιέρα να κατέβουμε δυνατά για το διπλό! Ως τότε η αναζήτηση για στόπερ και δεξί μπακ συνεχίζεται...