Αν είναι δύσκολο ένας θρήσκος, πιστός να εξηγήσει τη θρησκεία και την πίστη του σε έναν άθεο το να εξηγήσουμε εμείς οι Αρειανοί σε οποιοδήποτε φίλαθλο άλλης ομάδας τι σημαίνει να είσαι ΑΡΗΣ είναι αδύνατο.

Η υπερηφάνεια, η πίστη, η αφοσίωση, η αγνή αγάπη, το καθαρό βλέμμα, το απαράμιλλο  θάρρος μπροστά στα δύσκολα και η επιμονή κόντρα σε Θεούς και δαίμονες είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τον ψυχικό κόσμο του Αρειανού.Αν δεν είσαι κάτοικος του πλανήτη ΑΡΗ δεν μπορείς να καταλάβεις!

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΑΡΗΣ 108 ετών! Ημέρα υπερηφάνειας, ημέρα νοσταλγίας για τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος, ημέρα προβληματισμού για το σήμερα και το αύριο της αθλητικοκοινωνικοπολιτισμικής ιδέας που ακούει στο όνομα ΑΡΗΣ!

Αυτή τη φορά δεν θα απαριθμήσουμε τους τίτλους, ούτε θα υπενθυμίσουμε πόσες φορές ο ΑΡΗΣ ήταν ο πρώτος των πρώτων εντός και εκτός γηπέδου. Θα επικεντρωθούμε στην πηγή της δύναμης του που δεν είναι άλλη από τον υπέροχο κόσμο του!

Μια παθιασμένη ερωτική σχέση, μια αγάπη άνευ όρων, ένα δέσιμο πέρα από κάθε λογική που λίγοι εκτός ΑΡΗ μπορούν να καταλάβουν. Μια αυτοτροφοδοτούμενη πηγή ενέργειας που δεν στερεύει ποτέ. Και αυτό περί αστείρευτης ενέργειας έχει αποδειχθεί περίτρανα την τελευταία δεκαετία. Αυτά που έχει περάσει ο κόσμος του ΑΡΗ λίγοι οπαδοί άλλων ομάδων τα έχουν βιώσει. Εξορία στο ποδόσφαιρο, πέτρινα χρόνια στο μπάσκετ και ένα σάπιο σύστημα να σε κυνηγάει ακόμη μέσα στην ίδια σου την πόλη. Και όμως από αυτή τη μάχη έχουμε βγει νικητές και η δυναμική παρουσία μας 108 χρόνια μετά είναι η απόδειξη του θριάμβου μας. Αυτό το πάθος, αυτή η αφοσίωση, αυτή η πίστη όλων μας τροφοδοτεί και γιγαντώνει την αγαπημένη μας ομάδα!

Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το Project108, σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε η εκδήλωση του επίσημου ΑΡΗ. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει μια επετειακή γιορτή πανηγύρι αναπολώντας ένδοξες στιγμές από το παρελθόν αλλά γιατί το σήμερα απαιτεί την συμμετοχή και την εγρήγορση όλων μας. Ο Άλκης Καμπανός είναι το σημείο αναφοράς στο σήμερα του ΑΡΗ και από αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει ο ΑΡΗΣ να αναπροσαρμόσει την πορεία του. Μια πορεία που όχι μόνο δεν θα πρέπει να περιοριστεί σε αθλητικούς χώρους αλλά αντιθέτως να αγκαλιάσει κάθε σπιθαμή και πτυχή της Θεσσαλονίκης αλλά και γιατί άλλωστε να μην παρασύρει σε αυτόν τον καθαρό και αγνό δρόμο και ολόκληρη την υπόλοιπη χώρα. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο ΑΡΗΣ θα παρασέρνει από πίσω του ένα ολόκληρο Έθνος.

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Μια παρέα, μια ιδέα, ένα πάθος, μια τρέλα… κάπως  έτσι γεννήθηκε ο ΑΡΗΣ μας πριν 107 ολόκληρα χρόνια ανήμερα της γιορτής της επετείου της Επανάσταση του 1821!  Η αρχή δόθηκε σε ένα καφενείο στο Βότση, η συνέχεια ξεπέρασε κατά πολύ τα Ελληνικά σύνορα! Γενιές και γενιές με τον κιτρινόμαυρο Θεό στο στήθος, στην καρδιά, στην σκέψη σε κάθε βήμα της ζωής μας!

Ένα αθλητικό σωματείο που από την πρώτη ημέρα ίδρυσης του μετατράπηκε σε κοινωνικοπολιτισμικό φαινόμενο προσπερνώντας τα αθλητικά όρια!

Ο πρώτος των πρώτων εντός και εκτός γηπέδων δίδαξε και συνεχίζει να διδάσκει ήθος, αγωνιστικότητα και αξίες που τείνουν να εκλείψουν!

Η μοναδική ομάδα που κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες με το σύνθημα «Ένα Έθνος μια Ομάδα» να αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα τους άθλους του Αυτοκράτορα και να εξηγεί γιατί αναδείχθηκε η κορυφαία ομάδα του 20^ου αιώνα στην χώρα.

Ένας λαός που έχει δώσει τις εξετάσεις του αμέτρητες φορές κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες  γκρεμίζοντας κάθε σύστημα αξιολόγησης και  οπαδικής λογικής!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΕΙΑΝΑ!

107 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΔΟΞΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, 107 ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ,  107 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΗΣ και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Τυχεροί όσοι καταφέραμε έστω και για λίγο να συντονιστούμε κατά την χθεσινή ημέρα στο Yellow Radio ακούγοντας τα βιώματα, τις σκέψεις, τις καρδιές των συνΑρειανών μας που ξεδιπλώθηκαν στα ερτζιανά. Η καλύτερη απάντηση σε όσους αναζητούν την οπαδική τους ταυτότητα γύρω από εφήμερες επιτυχίες και τίτλους.

Μια σχεδόν αυθόρμητη κίνηση σαν και αυτή των οργανωμένων που έβαλαν φωτιά στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης είναι αρκετή για να υπενθυμίσει σε όλους μας ότι ο ΑΡΗΣ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από εφήμερες επιτυχίες και επί πληρωμή μεγαλεία. 105 χρόνια ένδοξης ιστορίας και αστείρευτης κοινωνικοπολιτισμικής προσφοράς και συνεχίζουμε…

Χωρίς να έχουμε πετύχει κάτι το αξιοσημείωτο τη φετινή χρονιά στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ να ψυχορραγεί το 2019 είναι χρονιά ορόσημο για τον ΑΡΗ μας μιας και με την δυναμική επιστροφή μας στην σουπερλίγκα αποδείξαμε ότι η φλόγα του ΑΡΗ δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Τι και αν βρισκόμασταν 4 χρόνια στην εξορία… τι και αν το προσωνύμιο  Αυτοκράτορας το χρησιμοποιούν τα τελευταία χρόνια οι αντίπαλοι μας ειρωνικά… τι και αν η διαπλοκή σε αυτή την πόλη(και όχι μόνο) μαζί με τους μιντιακούς στρατούς και τους "φίλους" εξ Αθηνών έχουν βαλθεί να μας αφανίσουν… Όνειρο ήταν για κάθε αλλόθρησκο που κατάντησε εφιάλτης! Αυτό σημαίνει το 2019 για τον ΑΡΗ και είναι απλά η αρχή!

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου! Σε ευχαριστώ που μου ομορφαίνεις τη ζωή!

25η Μαρτίου, μια σημαδιακή ημερομηνία για ολόκληρο το Ελληνικό έθνος που έμελλε να είναι και η ημερομηνία ίδρυσης της αγαπημένης μας ομάδος! Μια μέρα που ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια η συγκίνηση και το δέος για τα ιδεώδη και τα επιτεύγματα του ΑΡΗ της Θεσσαλονικής, της Μακεδονίας, της Ελλάδος!

Αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι απλά μια μίζερη παρένθεση σε όλο αυτό το μεγαλείο του ΑΡΗ μας. Η ένδοξη η ιστορία μας και οι αξίες που αντιπροσωπεύει ο ΑΡΗΣ μας ήταν, είναι και πάντα θα πρέπει να είναι  ο οδηγός για το μέλλον.

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε η εκδήλωση για τα 101 χρόνια από την ίδρυση του ΑΡΗ μας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στην αίθουσα Βεργίνα του καζίνο. Από την μια πλευρά οι μεγάλες προσωπικότητες από το ένδοξο παρελθόν του συλλόγου μας, τα ιστορικά βιντεάκια στην μεγάλη οθόνη, τα μαγνητοσκοπημένα μηνύματα από επώνυμους(και όχι μόνο) Αρειανούς και άλλα παρόμοια μας έκαναν να νιώσουμε το μεγαλείο του ΑΡΗ μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος για να τα τινάξουμε όλα στον αέρα για 2-3 κακές χρονιές. Από την άλλη η έλλειψη πιτσιρικάδων, το τσουχτερό εισιτήριο που παρέπεμπε σε φιλανθρωπική εκδήλωση, κάποιες "περίεργες" και ταυτόχρονα προκλητικές βραβεύσεις αλλά και οι γνωστοί "λεζανταδόροι"  μας έκαναν να προβληματιστούμε για το ποιο τελικά μπορεί να είναι το μέλλον αυτού του συλλόγου όταν εξακολουθεί να μην τραβάει μια διαχωριστική γραμμή με τις παθογένειες χρόνων που μας έφεραν ως εδώ.

Ανεξάρτητα από το όλο ύφος και σκεπτικό της εκδήλωσης που μας βρίσκει αντίθετους θα πρέπει να τονίσουμε ότι ως ένα  σημείο οι διοργανωτές τα πήγαν περίφημα. Δεν είδαμε την προχειρότητα που περιμέναμε και παρά την μεγάλη καθυστέρηση στην έναρξη η εκδήλωση κύλησε όπως έπρεπε αγγίζοντας τόσο αυτούς που βρέθηκαν στην αίθουσα Βεργίνα όσο και όλους τους υπόλοιπους που αρκέστηκαν στο Live Streaming. Τα ιερά τέρατα της Αυτοκρατορίας Μιχαϊλίδης, Ιωαννίδης, Γιαννάκης(ο Γκάλης απουσίαζε), οι μεγάλες δόξες του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ, ο μεγαλύτερος σε ηλικία εν ζωή πρόεδρος του ΑΡΗ μας, ο "άγνωστος οπαδός" που παρά τα προβλήματα υγείας του βρίσκεται διαρκώς δίπλα στην ομάδα κατάφεραν να μας ταξιδέψουν στον χρόνο, να μας συγκινήσουν και να μας δώσουν δύναμη για το μέλλον. Δύναμη και ελπίδα ότι ίσως αυτή η γιορτή σε 1-2 χρόνια θα πραγματοποιηθεί όπως πραγματικά αξίζει στον ΑΡΗ και τον κόσμο του. Με τα τμήματα του συλλόγου να είναι εκεί που πραγματικά ανήκουν και όλους εμάς να χαμογελάμε υπερήφανα αγκαλιασμένοι και όχι προβληματισμένοι και απογοητευμένοι να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με στραβό μάτι....

Μπορεί να συγκινηθήκαμε  και να αισθανθήκαμε ακόμη πιο Αρειανά  υπερήφανοι παράλληλα δεν θα μπορούσαμε να αισθανθούμε το ίδιο για ένα κομμάτι της εκδήλωσης που είχε να κάνει κυρίως με βραβεύσεις παραγόντων... Δεν υπάρχει λόγος να χαλάσουμε τη διάθεση κάποιων αναφέροντας συγκεκριμένα ονόματα. Όταν όμως στο πέρασμα σου από διοικητικά πόστα υπάρχουν μελανές σελίδες και θολά σημεία που έχουν πληγώσει τον ΑΡΗ είναι τουλάχιστον ντροπή τόσο για αυτούς που παίρνουν αυτή την ανόητη πρωτοβουλία όσο και για αυτούς που το αποδέχονται γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την κοινή λογική και το λαϊκό συναίσθημα. Άραγε τι μηνύματα είναι αυτά που περνάμε με τέτοιες κινήσεις στους νεότερους; Έτσι τον θέλουμε τον Αρειανό; υποτελή, λεζανταδόρο, δημοσιοσχεσίτη και υποτακτικό σε οποιοδήποτε του κουνάει μερικά η ευρώ ή  απλά του τα υπόσχεται; Σίγουρα ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή χρειάζεται όλες τις δυνάμεις του ενωμένες και δεν περισσεύει κανείς... σίγουρα πολλές φορές ο χρόνος επουλώνει τις πληγές και οι αποκλεισμοί δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα... από το συγχωροχάρτι, τη δεύτερη ευκαιρία, την μεγάλη Αρειανή αγκαλιά που είναι έτοιμη να δεχθεί τους πάντες... μέχρι τη βράβευση, υπάρχει πάρα μα πάρα πολύ μεγάλη απόσταση...

ΥΓ. Εκδήλωση-απάντηση για όλους τους κακοπροαίρετους που κατηγορούν τους ανθρώπους του ΑΣ και της ΚΜΑ ότι δεν εργάζονται για να βρουν τρόπους να φέρουν έσοδα στο σύλλογο...