Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από την πρωτεύουσα μετά από ένα παιχνίδι όπου ως ένα βαθμό στάθηκε καλά αλλά τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα από την ΑΕΚ. Είχε τις ευκαιρίες του να κάνει την ζημιά αλλά ο παθητικός ρόλος που είχε σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης και η έλλειψη έντασης στις διεκδικήσεις επισκίασε την όποια προσπάθεια. Σε χαμηλά νερά ο Μορόν που έχασε σπουδαία ευκαιρία για να κάνει το 0-1.

ΟΛΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΗΔΕΝ

Απόλυτη συγκέντρωση και ψυχραιμία επέδειξε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ μας στα αμυντικά του καθήκοντα, εξουδετερώνοντας με ευκολία τις επιθέσεις των αντιπάλων. Ενώ και η πίεση ψηλά των παικτών της ΑΕΚ δεν έδειχνε να μας προβληματίζει. Δυστυχώς όμως ήταν ξεκάθαρο ότι στη σκέψη των μυαλών μας υπήρχε μόνο η λέξη «άμυνα» και τίποτα άλλο. Διστακτικότητα κάθε φορά που είχαμε την μπάλα στα πόδια, κακές επιλογές όποτε περνούσαμε το κέντρο και μια νωχελική προσπάθεια για να ανέβει η ομάδα ψηλά που πάντα έμενε στην μέση. Κάτι που από μόνο του έδινε ψυχολογία στους παίκτες της ΑΕΚ και διάθεση για να επιτεθεί.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΣΠΑΤΑΛΗΣΕ

Και όμως μέσα από αυτή την παθητική εικόνα η ομάδα κατάφερε να απειλήσει στην αντεπίθεση με τον Οντουμπάτζιο από πλάγια θέση φάτσα με τον τερματοφύλακα να κάνει κακή επιλογή. Και στη συνέχεια μέσα από μια πολύ ωραία οργανωμένη επίθεση με τον Οντουμπάτζιο πρωταγωνιστή να βγάζει πολύ παράλληλη σέντρα στο κέντρο της μικρής περιοχής αλλά χωρίς να βρεθεί κάποιος συμπαίκτης του στην πορεία της. Ενώ ακόμη πιο σπουδαία ευκαιρία ήταν αυτή του Μορόν, με τον Ισπανό μετά από εξαιρετική κίνηση να έχει όλο τον χρόνο να σουτάρει από πλεονεκτική θέση και τελικά να αστοχεί… 3 φάσεις που θα μπορούσαμε εύκολα να είχαμε ανοίξει το σκορ κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού.

Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Και όταν κόντρα στην πρωταθλήτρια Ελλάδος δεν εκμεταλλεύεσαι τις εξαιρετικές ευκαιρίες που σου δίνονται τότε αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις. Αν μάλιστα η άμυνα σου γίνεται διαρκώς στο ύψος της μεγάλης περιοχής και διαρκώς ξαναεπιστρέφεις την μπάλα στον αντίπαλο ή την στέλνεις κόρνερ δύσκολα την γλιτώνεις. Σε ένα από τα πολλά κόρνερ που κέρδισε η ΑΕΚ ο Βίντρα, θυμίζοντας Φαμπιάνο έκανε το 1-0 στο 59’ που ήταν και το τελικό σκορ. Το λυπηρό όμως της αποψινής βραδιάς ήταν αυτό που ακολούθησε και η αντίδραση …που δεν είδαμε ποτέ από την ομάδα μας. Έχεις 35’ να ισοφαρίσεις και εσύ συνεχίζεις να αγωνίζεσαι με μια χαλαρότητα και άνεση λες και κερδίζεις 3-0. Ήταν φανερά εκτός της λογικής μας η επίθεση και ακόμη στα 2-3 ανεβάσματα που είχαμε στα τελευταία λεπτά κατέληξαν σε εύκολο λάθος. Η ΑΕΚ χωρίς να εντυπωσιάσει ή να γίνει ιδιαίτερα απειλητική πήρε χωρίς να αγχωθεί τη νίκη παρά το εύθραυστο 1-0.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΑ, ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Όσο μεγάλος και αν ήταν εξαρχής ο βαθμός δυσκολίας της σημερινής αναμέτρησης στο γήπεδο όπως φάνηκε οι διαφορές δεν ήταν μεγάλες. Ο ΑΡΗΣ ήταν σωστά στημένος αμυντικά και ψύχραιμος στις κινήσεις του.  Και αυτό φάνηκε από τις ευκαιρίες που έκανε η ΑΕΚ, όχι ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Άρα ως εδώ όλα καλά. Όλα καλά, αν η ομάδα κατέβηκε με στόχο να μην φάει γκολ και στην επίθεση ότι μας βγει. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί ο τρόπος που λειτουργούσαν οι παίκτες μας όποτε είχαμε την κατοχή της μπάλας. Δεν τρέχεις, δεν βγάζεις ένταση στις μονομαχίες, δεν εκμεταλλεύεσαι τους κενούς χώρους, δεν μεταβιβάζεις γρήγορα, δεν κάνεις γεμίσματα, δεν κινείσαι, δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Απλά κουράζεις σε ένα αργό τέμπο χωρίς εμπνεύσεις και επιθετικό πλάνο σε ένα παιχνίδι που βρίσκεσαι πίσω στο σκορ. Και το χειρότερο είναι ότι παρά τις αλλαγές που έγιναν δεν φάνηκε το πρόβλημα να είναι ατομικό αλλά 100% ομαδικό. Δύσκολα να πεις αν αυτό είναι έργο Μάντζιου ή της ποιότητας των παικτών μας αλλά κάπως θα πρέπει να διορθωθεί.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Στην άμυνα περιορίστηκαν τα πλάνα μας κόντρα στην ΑΕΚ και αν εξαιρέσεις την κακή στιγμή του γκολ τα πήγαμε καλά.  Το γκολ του Βίντρα στο 59’ αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη στην ΑΕΚ αλλά και να αναδείξει την προβληματική νοοτροπία με την οποία κατέβηκε η ομάδα σήμερα. 35 αγωνιστικά λεπτά με το σκορ στο 1-0 και καμία απολύτως αντίδραση. Εμφανίσεις σαν την σημερινή απέναντι σε μια «κουρασμένη» ΑΕΚ που δεν πιέστηκε ποτέ στο ενενηντάλεπτο, θα πρέπει να μας προβληματίζουν είτε το ματς λήγει 1-0 είτε λήγει 5-0. Αν κάποια στιγμή θέλουμε κάτι να αλλάξει. Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να μιλάμε για «καλές εμφανίσεις» με «κακές στιγμές».

Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στην ΑΕΚ και από το πρώτο τζάμπολ πήρε το προβάδισμα και δεν το έχασε ποτέ, μετατρέποντας ένα θεωρητικά αγχωτικό παιχνίδι σε μια κιτρινόμαυρη γιορτή! Εγκλωβισμένη η ΑΕΚ από την άμυνα μας δεν μπόρεσε να πάρει ανάσα ούτε για μια στιγμή. Κορυφαίος ο Τολιόπουλος που με 19 πόντους «σκότωσε» την ΑΕΚ. Γεμάτη εμφάνιση και από τον Μπάκστον που πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής και δικαίωσε τον προπονητή του.

ΑΜΥΝΑ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΜΥΝΑ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι φέτος ο Καστρίτης από το ξεκίνημα της σεζόν έχει καταφέρει να πείσει τους παίκτες του ότι μέσα από την άμυνα μπορούν να καλύψουν κάθε αδυναμία τους και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε και σήμερα. Ατσαλένια άμυνα, μαχητικότητα σε κάθε φάση, ατελείωτο τρέξιμο με κάθε ευκαιρία και μια ΑΕΚ να παλεύει να ακολουθήσει τον ρυθμό μας χωρίς επιτυχία. Ακόμη και όταν επιθετικά ήμασταν άστοχοι ή είχαμε κακές επιλογές καταφέρναμε σιγά σιγά να χτίζουμε μια διψήφια διαφορά. Μια διψήφια διαφορά που όμως με την εικόνα των 2 ομάδων πάνω στο παρκέ έμοιαζε με σημαντικό προβάδισμα μιας και οι αντίπαλοι μας ήταν απελπιστικά άστοχοι.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί στο αμυντικό κομμάτι όλα να λειτουργούσαν ιδανικά αλλά στην επίθεση υπήρχε πρόβλημα. Αστοχία, αδράνεια και κακές επιλογές μας εμπόδιζαν να τελειώσουμε το παιχνίδι από νωρίς. Ο Τολιόπουλος όμως φέτος είναι πιο «καυτός» από ποτέ και οδηγώντας στο σκοράρισμα μας οδήγησε με ασφάλεια στη νίκη. Σημαντική συνεισφορά στη νίκη είχε και ο Μπάξτον που σήμερα έδειξε αρκετά από τα στοιχεία για τα οποία αποκτήθηκε. 12 πόντοι, 6 ριμπάουντ και 1 κόψιμο ήταν η συνεισφορά του στην πρώτη ουσιαστικά γεμάτη εμφάνιση του.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΑ

Πέρα από την συγκλονιστική άμυνα που δείχνει να είναι μόνιμα καρφωμένη στο μυαλό των παικτών μας, σήμερα ο Καστρίτης μπορεί να είναι ικανοποιημένος και για ακόμη περισσότερα. Μπάξτον, Κατσίβελης και Χάρελ έδωσαν σημαντικές λύσεις σε πολλά σημεία του αγώνα, ο καθένας με τον τρόπο του. Στα 20’ που αγωνίστηκε ο Μπάξτον ο ΑΡΗΣ επιτέλους έμοιαζε να έχει κανονικό σέντερ και μπόρεσε να βρει και εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι. Ενώ ο Κατσίβελης με το «εγκεφαλικό» του παιχνίδι ίσως για πρώτη φορά φέτος δικαιολόγησε την παρουσία του στον ΑΡΗ. Ο Χάρελ από την άλλη αρχίζει και παίρνει και κάποιες πρωτοβουλίες στην επίθεση σε αντίθεση με τα τελευταία παιχνίδια που ήταν αρκετά διστακτικός.  Αν και ακόμη υπάρχουν αρκετά στοιχεία που πρέπει να βελτιώσουμε στο παιχνίδι μας,  η ομάδα δείχνει να έχει τον τρόπο της για να πετυχαίνει αυτό που θέλει και αυτό είναι η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.

ΧΤΙΖΕΙ ΣΕΡΙ, ΜΑΖΕΥΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΓΕΜΙΖΕΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Γερές βάσεις για την τετράδα έβαλε ο ΑΡΗΣ μας με τη σημερινή του νίκη στο κατάμεστο Παλέ, σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε πολύ πιο χαλαρά από όσο περιμέναμε. Η άμυνα έβγαζε φωτιές από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και στην επίθεση είχε Τολιόπουλο! Μετά από 5 σερί νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δείχνει να ανταποκρίνεται στις υψηλότερες απαιτήσεις που υπάρχουν φέτος άλλα πείθει ότι έχει και πολλά ακόμη να δώσει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!  

Με σημαντικές απουσίες της τελευταίας στιγμής και την έλλειψη βαθμολογικού κίνητρου ο ΑΡΗΣ μας αντιμετώπισε την ΑΕΚ, κατάφερε να προηγηθεί …αλλά τελικά δεν απέφυγε την ήττα.  Ο Γκρέι από την άσπρη βούλα άνοιξε το σκορ αλλά τα πολλά αμυντικά κενά και η έλλειψη ουσιαστικής πίεσης στον άξονα έφεραν την ήττα. Αμηχανία και ανακούφιση στο φινάλε του αγώνα από τον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο,  μιας και αυτή η περίεργη νερόβραστη αγωνιστική σεζόν έλαβε τέλος.

ΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Με τους Χριστοδουλόπουλο και Ντουκουρέ να είναι οι εκπλήξεις του Τερζή στο αρχικό σχήμα ο ΑΡΗΣ φάνηκε από τα πρώτα λεπτά να χωλαίνει. Έλειπε η ενέργεια του Ετέμπο μεσοαμυντικά με τον Ντουκουρέ να μην πατάει καλά. Τ

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ Ο ΓΚΡΕΪ ΤΟ 1-0!

Τα σουτ του Τσούμπερ μάλλον λειτούργησαν σαν ξυπνητήρι για τους παίκτες μας που άρχισαν δειλά δειλά να κρατάνε την μπάλα περισσότερο και να αρχίζουν να κοιτάνε προς το άλλο μισό του γηπέδου. Με το που ανέβηκε λίγο πιο ψηλά όλη η ομάδα ο Ματέο Γκαρσία κατάφερε να βρει τους χώρους, να τρυπώσει στην αντίπαλη περιοχή και να κερδίσει το πέναλτι από όπου έγραψε το 1-0 ο Γκρέι!

ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΜΥΑΛΟ

Τι και αν αυτό το 1-0 ήταν ιδανικό σενάριο… η ομάδα δεν έδειχνε να το πιστεύει. Παρέδωσε την κατοχή στην ΑΕΚ, κλείστηκε και μέσα σε λίγα λεπτά από λάθος του Ντουκουρέ στον χώρο του κέντρου έδωσε την ευκαιρία  στον Φαν Βεερτ με ωραίο τελείωμα να ισοφαρίσει. Μετά την ισοφάριση και κυρίως χάρη στον πανταχού παρών Νταρίντα και τον δραστήριο Ρούπ η ομάδα μας άρχισε να κυκλοφορεί καλύτερα την μπάλα και να κόβει ελαφρώς τον ρυθμό της ΑΕΚ. Παρόλα αυτά η κακή λειτουργία της άμυνας και η αδυναμία προσαρμογής στα επιθετικά ατού των αντιπάλων μας στοίχισε για ακόμη μια φορά και ο Τσούμπερ κατάφερε αυτή την φορά να νικήσει τον Κουέστα. Έναν Κουέστα που παρά τα 2 γκολ είχε μια θετική παρουσία και κράτησε τον ΑΡΗ μέσα στο παιχνίδι.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΜΠΕΡΔΕΨΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Δεν ήταν κακός ο ΑΡΗΣ σήμερα αλλά με τον τρόπο που αγωνίστηκε έμοιαζε σαν να μην προσπάθησε αρκετά. Σαν να μην προσπάθησε αρκετά συνολικά. Από τον Τερζή που θα μπορούσε να έχει πιο λογικές επιλογές για αυτό το παιχνίδι μέχρι και τους παίκτες όπου στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και ιδιαίτερα καθώς τελείωνε το παιχνίδι δεν έδειχναν να καίγονται και για την ισοφάριση. Προφανώς και οι απουσίες έπαιξαν τον ρόλο τους μιας και ένας Πάλμα είναι αρκετός για να αλλάξει τα δεδομένα οποιασδήποτε αναμέτρησης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είχε κάποια λογική η χρησιμοποίηση του Χριστοδουλόπουλου αντί για τον «ανεβασμένο στα πλέιοφς» Ιτούρμπε ή η απουσία του Ετέμπο από την αποψινή αναμέτρηση.  Σίγουρα με τον ΑΡΗ πλήρη θα βλέπαμε άλλη αναμέτρηση.

ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ, ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΙΝΗΤΡΟ

Η ομάδα με τη σύνθεση που κατέβηκε ίσως και να μην μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο αλλά η έλλειψη μαχητικότητας και ουσιαστικής προσπάθειας για την ισοφάριση ιδιαίτερα στο φινάλε του αγώνα ήταν κάτι που δεν άρεσε. Παιχνίδια σαν το σημερινό ανεξαρτήτως στόχων θα πρέπει πάντα να αποτελούν κίνητρο για την ομάδα. Ας ελπίσουμε τη νέα σεζόν να δούμε μια εντελώς διαφορετικό νοοτροπία και μια χρονιά με πολύ περισσότερη ποδοσφαιρική λογική σε σχέση με την φετινή.

ΥΓ. Δεν ήθελε να δει πέναλτι ο Φωτιάς σήμερα με τίποτα. Ευτυχώς στην φάση του Ρούπ το VAR «δούλεψε».

Μάρτυρες ενός άλλου ακόμη επεισοδίου της εξυγιαντικής σούπερ λίγδας με την αλλαγή των ξένων διαιτητών με το «δικό μας παιδί» Διαμαντόπουλο να είναι ένα πρωτότυπο σενάριο που επιβεβαιώνει την μοναδικότητα του σε παγκόσμιο επίπεδο! Πάλεψαν οι παίκτες του Τερζή με όλες τις δυνάμεις του αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Έδωσε τις απαντήσεις του ο Κουέστα παρά το πλασματικό 3-1.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΗΜΙΑ

Τα σκαμπανεβάσματα που μας συντροφεύουν όλη την χρονιά σήμερα ήταν στα πάνω τους και ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε στιβαρός και αποφασισμένος να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του απέναντι στην ΑΕΚ και στο παρασκήνιο της επιλογής του διαιτητή. Σωστές τοποθετήσεις, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ένας Καμάτσο στην κορυφή που μαζί με τον Ιτούρμπε έδιναν άλλη ζωντάνια στην ομάδα. Το πέναλτι από το πουθενά και το 1-0 έφερε μια κρυάδα αλλά η ομάδα είχε φροντίσει να δείξει τα δόντια της. Η ισοφάριση του Ιτούρμπε λίγο πριν το ημίχρονο σφράγισε την καλή μας παρουσία στο πρώτο ημίχρονο και η «παντοδύναμη» ΑΕΚ άρχισε να ιδρώνει.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ Ο ΤΣΟΥΜΠΕΡ

Στην επανάληψη η ΑΕΚ ήθελε να πιέσει πιο πολύ όπως ήταν φυσιολογικό αλλά αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ σε αντίθεση με τον παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό είχε τις λύσεις. Μάλιστα το 1-2 από τον Καμάτσο που ήταν(?) οριακά οφσάιντ άγχωσε ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους μας που έδειχνε να τα έχουν χαμένα. Ωστόσο σε όλο το Β ημίχρονο ο Διαμαντόπουλος ήταν εκεί να σπρώχνει την ΑΕΚ προς την εστία μας και να επιτρέπει στην ΑΕΚ να αμύνεται με κινήσεις βγαλμένη από αγώνες πάλη. Η φάση του Καμάτσο στην αντεπίθεση του ΑΡΗ που δεν δόθηκε φάουλ και η προσπάθεια του Διαμαντόπουλου να ανακαλύψει ανύπαρκτο χέρι(πέναλτι)  στην πλάτη του Ενκουλού, αδιαφορώντας για το πεντακάθαρο φάουλ που προηγήθηκε νωρίτερα πάνω στον Πάλμα έδειξαν ξεκάθαρα τον τρόπο που σφύριζε ο διαιτητής αλλά και ποιος ήταν ο στόχος του στον αγώνα. Με αυτές τις «πλάτες» η ΑΕΚ έγινε πιο απειλητική και χάρη σε ένα άπιαστο σουτ του Τσούμπερ(που ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά) η αντίσταση μας λύγισε… Μια αντίσταση που πέρα από την συνολική εικόνα της ομάδας μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα είχε πρωταγωνιστή και τον Χουλιάν Κουέστα με σημαντικές πολύ δύσκολες αποκρούσεις.

ΤΑ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΑΤΙ

Περισσότερο ψυχανάλυση παρά αγωνιστική ανάλυση χρίζει το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Από τον καλοστημένο ΑΡΗ με σωστό πλάνο και νοοτροπία στην προσπάθεια αποδόμησης εκ των έσω της πολύ καλής μας παρουσίας. Μπράβε ρε Τερζή που ρίσκαρες με Καμάτσο και Νταμπό και μας βγήκε τόσο καλά! Μπράβο που είχες τα αντανακλαστικά αυτή τη φορά να δεις ότι ο Ετέμπο δεν πατούσε καλά και κινδύνευε να πάρει και 2^η κίτρινη κάρτα. Πως γίνεται όμως να βλέπεις από το 61΄ ότι ο Ιτούρμπε δεν μπορεί να προσφέρει άλλο;  Και πως γίνεται από το 61΄και μετά να βγάζεις 3 παίκτες που παίζουν μπροστά και να βάζεις 3 παίκτες που παίζουν στην άμυνα; Σε αυτό το παιχνίδι που είχες την ευκαιρία να τους ξεφτιλίσεις αποφάσισες να κρατήσεις το 1-1; Άραγε αν αυτόν τον Κουέστα τον είχαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια λες να παίρναμε κανά βαθμό παραπάνω;

ΠΟΥΛΗΣΕ ΑΚΡΙΒΑ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥ

Κόντρα στα προγνωστικά και σε όλα τα τραγελαφικά που προηγήθηκαν της αναμέτρησης για να καταλήξουμε στο φιάσκο Διαμαντόπουλου ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις αλλά όπως φάνηκε τελικά δεν ήταν αρκετό. Η έλλειψη βοήθειας από τον πάγκο μας που περισσότερο φρέναρε την όλη προσπάθεια αλλά και ο αφηνιασμένος στο Β ημίχρονο Διαμαντόπουλος έδωσε την δυνατότητα στην ΑΕΚ να πάρει μια νίκη που δεν άξιζε. Κρατάμε την εμφάνιση και ευελπιστούμε να υπάρξει ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Εξαιρετικός ο Χούλιαν Κουέστα στην επιστροφή του, που μάλλον ξανακερδίζει τη θέση του στην ενδεκάδα…

ΥΓ2. Εκεί στην ΕΠΟ… μα τι παράσταση δώσατε πάλι;

Συνεχίζει να τρελαίνει κόσμο ο ΑΡΗΣ του Γ.Κάστριτη που  για 2^η φορά φέτος κατάφερε να επικρατήσει της ΑΕΚ με 74-64 σε ένα παιχνίδι που προτού το τζάμπολ έμοιαζε πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με τον τρόπο που εξελίχθηκε. Στην πράξη όμως είδαμε ξανά τους παίκτες μας να παλεύουν σαν λιοντάρια για 40’, να παίρνουν το προβάδισμα από το ξεκίνημα και να μην το χάνουν ποτέ. Μάλιστα ο τρόπος που εξελίχθηκε το 4^ο δεκάλεπτο φανέρωσε την ανωτερότητα της ομάδας μας σήμερα και έδωσε το έναυσμα για το πάρτι στις κατάμεστες κερκίδες του Παλέ!

ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ένα από τα «κλισέ» που επαναλαμβάνουμε στο PlanetARIS.gr στον σχολιασμό των αγώνων μπάσκετ είναι η σημασία των πρώτων λεπτών της αναμέτρησης στα παιχνίδια. Η αυτοπεποίθηση που χτίζει μια ομάδα όταν μπαίνει δυνατά και ξεκινάει καλά είναι παρακαταθήκη για όλο το υπόλοιπο παιχνίδι. Και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε σήμερα με τον ΑΡΗ μας να ξεκινάει εκπληκτικά σε άμυνα και επίθεση, αναγκάζοντας την ΑΕΚ να ψάχνει τι από όλα πάει στραβά σε μια αναμέτρηση όπου ήταν το ξεκάθαρο φαβορί. Ο αποτελεσματικός Νετζήπογλου μαζί με τον πιο ώριμο από ποτέ Νότε έβαλαν τις βάσεις από την αρχή, με τον Γκούντουιν όσο κυλούσε ο χρόνος να ανεβάζει σημαντικά την απόδοση του.

Ο ΚΑΥΤΟΣ ΟΜΗΡΟΣ, Ο ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΓΚΟΥΝΤΟΥΙΝ ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΧΑΚΓΙΝΣ

Ο Νετζήπογλου το έδειξε στο ΣΕΦ ότι αρχίζει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης τους και σήμερα κόντρα σε έναν πιο βατό αντίπαλο έβγαλε τον παίκτη που θέλουμε να βλέπουμε στο γήπεδο. Πέρα από την γνωστή καλή του άμυνα, αυτή τη φορά άφησε την διστακτικότητα του στην άκρη και φόρτωσε με 14 πόντους το αντίπαλο καλάθι στην πιο ολοκληρωμένη φετινή του εμφάνιση. Ο Γκούντουιν από την άλλη με την αστάθεια που τον χαρακτηρίζει ολόκληρη τη σεζόν σήμερα χωρίς να το πάρει σχεδόν κανείς χαμπάρι πραγματοποίησε μια διαστημική εμφάνιση με 16 πόντους, 19 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και μόλις 2 λάθη κόντρα στους θηριώδεις ψηλούς της ΑΕΚ! Ο Χάγκινς από την άλλη αν και στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν βγήκε μπροστά ιδιαίτερα στο σκοράρισμα όταν ο ΑΡΗΣ τον χρειαζόταν, στην 4^η περίοδο όπως και σε προηγούμενα παιχνίδια ήταν άλλος παίκτης. Κοντρόλαρε τον ρυθμό, σκόραρε όποτε χρειάστηκε και τροφοδότησε με μαεστρία τους συμπαίκτες του την κατάλληλη στιγμή. Όπως και κόντρα στον μπάογκ σε όλες τις τελευταίες επιθέσεις ζητούσε και κρατούσε την μπάλα μόνος του σκοτώνοντας κάθε σκέψη των αντιπάλων για αντίδραση.

Η ΑΤΣΑΛΕΝΙΑ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ

Σήμερα ιδίως στο ξεκίνημα μπήκαν κάμποσα μακρινά σουτ που έδωσαν μια ώθηση στην ομάδα. Αυτό όμως που έβαλε τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού και διέλυσε κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της ΑΕΚ ήταν η άμυνα μας. Ακόμη και το ρίσκο του Καστρίτη με 4 γκάρντ που μας τρέλανε στην κερκίδα… στην πράξη μας βγήκε και ο ΑΡΗΣ όσο αγωνίσθηκε με μόλις 1 ψηλό κατάφερε να ανεβάσει την διαφορά. Σίγουρα και ο Καστρίτης κάνει τα λάθη του σε πολλά σημεία του αγώνα και πιθανόν και στην προετοιμασία του αγώνα(βλέποντας τον λάθος τρόπο αντιμετώπισης του Ξανθόπουλου και του Φλιώνη) αλλά από την στιγμή που έχει καταφέρει τους παίκτες του να θυσιάζονται για την ομάδα μέσα στο παιχνίδι όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ, ΤΑΒΑΝΙ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ

Ότι και να πει κανείς για τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι λίγο! Για 2^η φορά φέτος οι παίκτες του Γ.Καστρίτη υπέταξαν την ΑΕΚ με εμφατικό τρόπο παραμερίζοντας τα προβλήματα τραυματισμών και αδιαφορώντας για τα μπάτζετ και άλλα θεωρητικά. Μέσα στο γήπεδο αλώνιζαν τα λιοντάρια του Γ.Καστρίτη και στις κερκίδες οι εκστασιασμένοι πιστοί της πιο μπασκετικής ομάδας στην Ευρώπη! Όσο για τις δυνατότητες και το που μπορεί να φθάσει αυτός ο ΑΡΗΣ, είναι ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Την ήττα με 3-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από την ΑΕΚ σε ένα ακόμη παιχνίδι τραγέλαφο της ελληνικής σουπερλίγδας. Σαφώς και η ομάδα μας υστερούσε ποσοτικά και ποιοτικά σε σχέση με την επίδοξη πρωταθλήτρια ΑΕΚ ωστόσο ο τρόπος που εξελίχθηκε το παιχνίδι απέδειξε ότι στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν η «σφυρίχτρα» κρίνει σχεδόν τα πάντα. Από το πέναλτι και την εις βάρος μας κόκκινη κάρτα ακολουθώντας πιστά το «γράμμα του νόμου» μέχρι και την κλωτσοπατινάδα της ΑΕΚ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα με την ανοχή του διαιτητή και το γκρέμισμα του Φαμπιάνο στην «ηρωική έξοδο» που από την στιγμή που επέζησε ο παίκτης μας δεν υπήρχε λόγος να καταλογιστεί το πέναλτι…

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προφανώς και ο Πάρντιου με τόσες απουσίες στο μπλοκάκι του είχε ως πρώτο στόχο να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα και να προστατέψει κατά κύριο λόγο το μηδέν στην άμυνα. Άλλωστε με τα όπλα που είχε στην επίθεση η έτσι και αλλιώς δυστοκία στο γκολ ήταν εξαρχής τεράστιο πρόβλημα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό το πλάνο που είχε ο Πάρντιου δούλεψε ακόμη και αν ήρθε από νωρίς ένα γκολ από την άσπρη βούλα. Ακόμη και όταν έμεινε με 10 παίκτες η ομάδα δεν έχασε τη συνοχή και την συγκέντρωση της και σε καμία περίπτωση αυτό το τελικό 3-0 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα.  Φυσικά από όλο αυτό το πλάνο έλειπε εξαρχής το επιθετικό κομμάτι μιας και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι παίκτες σαν τον Ματέο Γκαρσία και τον Ιτούρμπε δεν μπορούν να έχουν στην ομάδα κάποιο ρόλο διαφορετικό από κάποιες βοήθειες και ειδικές αποστολές. Ενώ και ο Γκρέι θέλει σίγουρα ένα πολύ πιο επιθετικό πλάνο για να αποδώσει.

ΤΗΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΕΥΚΟΛΟ

3 γκολ μας έβαλε η ΑΕΚ αλλά επί της ουσίας το μόνο που έκανε ήταν να εξαργυρώσει τα δωράκια της διαιτησίας. Γκολ από τα 11 βήματα με ένα πέναλτι που ναι μεν είναι αλλά η ευκολία με την οποία το κέρδισε δεν γίνεται να μην μας εκνευρίζει όταν στις αντίστοιχες περιπτώσεις σε εμάς όλοι οι διαιτητές κοιτάνε αδιάφορα. 2ο γκολ από ένα κλέψιμο όπου μπροστά στα μάτια του διαιτητή ο αμυντικός σπρώχνει με απλωμένο το χέρι τον Νταμπό και τον κάνει να χάσει τον έλεγχο της μπάλας και μια εκνευριστική ανοχή στις συνεχόμενες κλωτσιές-φάουλ της ΑΕΚ σε κάθε προσπάθεια να κρατήσουμε την μπάλα. Όχι μόνο δεν έδειξε κάρτες στα συνεχόμενα φάουλ των αντιπάλων μας αλλά το «γράμμα του νόμου» τηρήθηκε εις βάρος του Φαμπιάνο αλλά και του Ετέμπο 2 φορές…  Όσο για το πέναλτι πάνω στον Φαμπιάνο το βλέπει ο Κουλμπάκοφ και όλη η Τούμπα και χασκογελάνε…

ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΟΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Λίγα πράγματα μπορείς να πεις για τον σημερινό ΑΡΗ αν σταθείς στο τελικό αποτέλεσμα μιας και αυτό το 3-0 είναι αρκετά σκληρό. Ωστόσο η ομάδα του Πάρντιου παρά τις τεράστιες ποσοτικές και ποιοτικές ελλείψεις στην επίθεση πάλεψε όσο μπορούσε κόντρα σε έναν ανώτερο αντίπαλο αλλά και έναν «καμικάζι» διαιτητή. Στήριξη στην ομάδα, να επιστρέψουν οι τραυματίες και να δούμε αν αυτή η βελτίωση που υπάρχει τουλάχιστον σε τακτικό επίπεδο μπορεί να μεταφραστεί στη συνέχεια σε γκολ και νίκες.

ΥΓ.  Από την αρχή της χρονιάς έχουν γραφτεί κάμποσα άρθρα για τη διάθεση που υπάρχει να σταματήσουν οι ορισμοί των ξένων διαιτητών. Αυτές οι διαιτησίες απλά θέλουν να σου περάσουν το μήνυμα ότι τζάμπα ξοδεύονται οι ομάδες για να έρχονται οι ξένοι. Ότι και αν γίνει την σφαγή δεν την γλιτώνεις.  

ΥΓ2. Κουράζει αυτή η ιστορία με τους πιτσιρικάδες που δεν "αξιοποιούνται".... τους προπονητές που αρκετοί θέλουν να τους αλλάζουν σαν τα πουκάμισα... και τους προέδρους που κάνουν ουρές για να αναλάβουν την ομάδα και να τα χώσουν χοντρά... 

Απόλυτος κυρίαρχος ο ΑΡΗΣ στο κλειστό των Άνω Λιοσίων  μετέτρεψε το ντέρμπι με την ΑΕΚ σε παράσταση για έναν ρόλο! Συγκεντρωμένος από την αρχή, παθιασμένος για 40’ και τέρας ψυχραιμίας όποτε η ΑΕΚ σκέφθηκε  ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Οδοστρωτήρας ο Γκούντγουιν, εκρηκτικός ο Χόχλερ, «ηλεκτρονικός εγκέφαλος» ο Χάγκινς, ανέλπιστα καλοί οι Νετζήπογλου και Φίλιος σε μια εμφάνιση που σκόρπισε χαμόγελα και αισιοδοξία!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ

Διαβασμένος και απόλυτα προσηλωμένος στο πλάνο του παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα συνεχίζοντας με αυτόν τον ρυθμό μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Σωστά στημένος, με καλές αλληλοκαλύψεις αλλά και πολλές λύσεις στην επίθεση ξάφνιασε την ΑΕΚ από νωρίς και την βύθισε στο άγχος μιας ήττας που πριν το τζάμπολ είχε κυκλώσει ως σίγουρη νίκη. Όσο κυλούσε ο χρόνος οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν φθηνά λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρέμεναν πιστοί στο πλάνο τους.  Η διαφορά έφθασε στο +17 για την αγαπημένη μας ομάδα και αν στο Β ημίχρονο οι διαιτητές δεν κατάπιναν την σφυρίχτρα τους σε μπόλικες περιπτώσεις φάουλ κάτω από το καλάθι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει ακόμη πιο εύκολα.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Μπορεί ο Γκούντγουιν λογικά να κερδίσει το βραβείο του MVP της αναμέτρησης αλλά αν το δεις συνολικά το παιχνίδι δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις έναν παίκτη  σήμερα. Ο εκρηκτικός Χόχλερ και ο Νετζήπογλου έδειξαν στην αρχή τον δρόμο προς τη νίκη και στη συνέχεια οι υπόλοιποι ακλούθησαν. Η μυαλωμένη(αυτή τη φορά) άμυνα έκανε τη δουλειά τόσο με τα κλεψίματα όσο και με τα πολλά κλεψίματα.  Ο Χάγκινς οργανωτικά ήταν άψογος ενώ επιθετικά όποτε η ομάδα έδειχνε να κολλάει έδινε λύσεις. Ο Φίλιος ερχόμενος από τον πάγκο όχι μόνο απλά κάλυψε το κενό του απόντα Τολιόπουλο αλλά κοντρόλαρε τον ρυθμό του παιχνιδιού, έπαιξε σωστή άμυνα και έδωσε πολύτιμους πόντους στην ομάδα.  Ο Νετζήπογλου ιδίως στο Α’ ημίχρονο θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε φέτος δείχνοντας ότι τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν απλά «αναγνωριστικά».   Στον πάγκο ο Γιάννης Καστρίτης διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ρόστερ του πηγαίνοντας σε ένα ροτέισον 7 παικτών χωρίς να ρισκάρει τη συνοχή της ομάδος με παίκτες που δεν ταίριαζαν στη σημερινή αναμέτρηση προσέχοντας ακόμη και τα φάουλ που λίγο έλειψε να γίνει μείζον πρόβλημα. Μοναδική παραφωνία ο Νότε που πέρα από την αστοχία του έχασε 2-3 εύκολες προσπάθειες και έκανε και μερικά «φθηνά» λάθη.

ΜΑΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ

Μετά τις εμφανίσεις(και ήττες) από τον μπαογκ και τον Ολυμπιακό αντίστοιχα δεν είχαμε κρύψει τις αμφιβολίες μας για το τι μπορεί να πετύχει ο φετινός ΑΡΗΣ με τις δεδομένες συνθήκες. Δεν υπάρχει όμως πιο ωραίο συναίσθημα από το να σε διαψεύδει η ομάδα σου και την απαισιοδοξία των προηγούμενων ημερών να την μετατρέπει σε ένα τεράστιο χαμόγελο και περίσσια αισιοδοξία για τη συνέχεια! Αυτό ακριβώς πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας με την επιβλητική του εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ που δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να διεκδικήσει τη νίκη. Μας έφτιαξε για τα καλά ο ΑΡΗΣ μας, μας ζέστανε και για την αυριανή ημέρα για να «κλειδώσουμε» ένα υπέροχο κιτρινόμαυρο Σαββατοκύριακο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σε παιχνίδια σαν το σημερινό καταλαβαίνεις ότι άλλο η  κακή διαιτησία και άλλο διαιτησία σε εντεταλμένη αποστολή.  Πολλά τα σφαλτσοσφυρίγματα  εκατέρωθεν.

Μόλις για 20’ εμφανίσθηκε ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο μιας και στη συνέχεια είδαμε ένα συνονθύλευμα παικτών να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο. Ομάδα χωρίς κέντρο, χωρίς εμπνεύσεις στην επίθεση και με ατομικά λάθη βγαλμένα από χαμηλές ερασιτεχνικές κατηγορίες. Απογοήτευση και αγανάκτηση στην κερκίδα περισσότερο για την εμφάνιση παρά για την ήττα απέναντι σε μια σοβαρή ΑΕΚ που εύκολα θα μπορούσε να είχε πετύχει και άλλα γκολ.

20’ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ

Για 20’ περίπου ο ΑΡΗΣ πατούσε εξαιρετικά στο γήπεδο, είχε ένταση στο παιχνίδι του και έψαχνε και την παραμικρή ευκαιρία για να βγάλει φάση. Ξαφνικά αυτή η εικόνα άρχισε σταδιακά να ξεφτίζει με αποκορύφωμα το πρώτο στημένο της ΑΕΚ που αν και από μακρινή θέση έπιασε στον ύπνο της άμυνα μας και με κοντινή κεφαλιά έκανε το 0-1 κόντρα στην ροή του αγώνα. Από εκείνο το σημείο ξεκίνησε η ολική κατάρρευση κάθε σκέψης για αντίδραση. Παιδικά ατομικά λάθη ακόμη και στις πιο απλές φάσεις με τα «δώρα» προς την ΑΕΚ να διαδέχονται το ένα το άλλο. Το πώς αυτό το παιχνίδι κατέληξε στο 0-2 και όχι σε ένα πιο ντροπιαστικό σκορ είναι ένα μικρό θαύμα δεδομένου των ευκαιριών που χάθηκαν από τους αντιπάλους μας.

ΚΑΜΜΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΛΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Λύσεις σε όλες τις γραμμές αναζητούσε ο Πάρντιου για να διορθώσει τα κακώς κείμενα του Βόλου  και τελικά δεν μπόρεσε να βρει ούτε μια. Το πρώτο γκολ είναι ευθύνη της αμυντικής λειτουργίας της ομάδος ενώ και το κέντρο για ακόμη μια φορά ήταν κενό όταν αμυνόμασταν και σε τρικυμία όταν είχαμε την μπάλα στα πόδια. Ο Νταμπό έδωσε άλλο ένα ξεκάθαρο δείγμα ότι είναι ανέτοιμος πνευματικά για να βοηθήσει την ομάδα όπως ακριβώς και ο Ντιόπ παρόλο που μπήκε στο 65΄και έπρεπε να έχει μια φρεσκάδα παραπάνω. Μαζικού και Φαμπιάνο χωρίς τον Μπράμπετς μοιάζουν αρκετά ασταθείς ενώ και ο Εμπακατά αμυντικά χωλαίνει. Αλλά και οι υπόλοιποι κινήθηκαν στους ίδιους απογοητευτικούς ρυθμούς με το λάθος του Μαντσίνι από όπου προήλθε το 2^ο γκολ και τα ακίνδυνα στημένα να επιβεβαιώνουν την κακή βραδιά. Εξίσου αποκαρδιωτική εικόνα υπήρχε και στην επίθεση όπου η επικοινωνία μεταξύ των παικτών μας  αλλά και η κίνηση χωρίς τη μπάλα απουσίαζε εντελώς.

ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Μπήκε, έπαιξε 20’ μπάλα και μετά εξαφανίσθηκε ο ΑΡΗΣ μας από το γήπεδο αφήνοντας στη θέση του ένα συνονθύλευμα παικτών που δεν μπορούσαν να αλλάξουν 2 πάσες μεταξύ τους. Όαση φαντάζει αυτό το 0-2 βάσει της εικόνας του αγώνα με τον κόσμο στο φινάλε του να ξεσπάει αδυνατώντας  να κατανοήσει αυτό που παρακολούθησε σήμερα. Σε αγωνιστικό αδιέξοδο έχει περιέλθει πλέον η ομάδα με τις επιλογές του Πάρντιου μια μια να καίγονται…

ΥΓ. Με αυτούς τους παίκτες θα πορευτούμε οπότε οφείλουμε να τους στηρίξουμε. Από την άλλη η αγανάκτηση για το "θέαμα" απόλυτα δικαιολογημένη.

Έκλεισε οριστικά το ρόστερ με τον ερχομό του Ετέμπο και πλέον το βάρος όλο έχει πέσει πάνω στον Πάρντιου και στην προσπάθεια του να ενσωματώσει την φιλοσοφία του στους παίκτες ή αν προτιμάτε τους παίκτες στην φιλοσοφία του. Για να γίνει βέβαια αυτό θα πρέπει πρώτα οι ίδιοι παίκτες να φθάσουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ετοιμότητας σωματικά και πνευματικά. Και αυτό το τελευταίο μοιάζει για την ώρα να είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΑΡΗ.

ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Καμία μεταγραφή δεν μπορεί να σου εγγυηθεί την επιτυχία. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μεταγραφές σε ένα χαμηλού επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα με τα μπάτζετ και τα κίνητρα της συμμετοχής για οποιοδήποτε ποδοσφαιριστή να είναι περιορισμένα. Βάσει λοιπόν αυτού του σκεπτικού όλοι οι παίκτες που αποκτήθηκαν έχουν παραστάσεις που δικαιολογούν τον ερχομό τους στον ΑΡΗ. Ντιοπ και Ντάμπο αν είχαν αυτή την εικόνα τα προηγούμενα χρόνια ούτε μέχρι την Ελλάδα δεν θα έφθαναν… όπως και πολλοί άλλοι που ως τώρα δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα. Ναι σίγουρα σε εκνευρίζει όταν διαβάζεις τους διθυράμβους στα sites και νομίζεις ότι βρίσκεσαι μεταξύ Premier League και Primera Division και τελικά η εικόνα είναι διαφορετική αλλά δεν παύει να μιλάμε για του χαμηλού επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα. Μπορεί ο ΑΡΗΣ να μην έχει το πιο δυνατό και πλήρες ρόστερ στην ιστορία του όπως κάπως βιαστικά ειπώθηκε αλλά σίγουρα έχει ένα καλό ποιοτικά ρόστερ που μπορεί να πετύχει πολλά.

ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΟΥ ΠΑΡΝΤΙΟΥ

Μετά το στραπάτσο του Βόλου τώρα είναι η στιγμή που θα φανούν τα αντανακλαστικά και η προσαρμοστικότητα του Πάρντιου. Θα δείξει εμμονές στις επιλογές της περασμένης εβδομάδος ή θα δοκιμάσει νέα πράγματα αναζητώντας ουσιαστικές λύσεις και όχι απλά την ελπίδα του κάτι διαφορετικού με την ίδια συνταγή; Το δίδυμο Ντιοπ – Νταμπό τρομάζει όπως και ένας πιθανός  παραγκωνισμός του Γκρέι μιας και τα ρεπορτάζ μιλάνε για Πάλμα και Ζερβίνιο στην κορυφή. Τα πάντα όμως κρίνονται μέσα στο γήπεδο όπως ακριβώς θα κριθεί ο Ενκολού κατά πόσο είναι έτοιμος αλλά και ο Ετεμπό που ήρθε πριν λίγα 24ωρα. Και όσο και αν θέλουμε να αποφύγουμε συγκρίσεις το μυαλό μας πάει και στον Μπούργος που δεν φοβόταν να ανακατέψει την τράπουλα. Και στις 3 γραμμές ο Πάρντιου έψαχνε λύσεις πριν τον Βόλο και το ίδιο ακριβώς κάνει και τώρα ενόψει ΑΕΚ. Λύσεις που ίσως δοθούν από τον Ματέο Γκαρσία που δείχνει μια συνέπεια στις ευκαιρίες που του δίνονται αλλά και από τον Ζερβίνιο που ανεβαίνει.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΤΟ «ΕΞΑΠΟΝΤΟ» ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΕΚ

7η αγωνιστική και ήδη η διαφορά από την κορυφή της βαθμολογίας είναι σημαντική.  Πλέον οι 3 βαθμοί απέναντι στην ΑΕΚ φαντάζουν σαν οξυγόνο επιβίωσης και θα πρέπει πάση θυσία να κατακτηθούν. Το παιχνίδι στο Βόλο το ξεχνάμε… και όπως ακριβώς κόντρα στον Ολυμπιακό όπου ο ΑΡΗΣ μας έβγαλε αντίδραση έτσι πρέπει και σήμερα. Κερδίζεις, σκαρφαλώνεις πιο ψηλά και επαναφέρεις την ΑΕΚ σε μια σκληρή πραγματικότητα όπου τα γήπεδα και τα πανηγύρια  δεν αρκούν για να πρωταγωνιστήσεις. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

Απίστευτο, συγκλονιστικό, ανεπανάληπτο κοκτέιλ συναισθημάτων μας κέρασε ο ΑΡΗΣ μας σε μια βραδιά που θα την θυμόμαστε για πάρα πολλά χρονιά! Από τον εφιάλτη του 0-2 που φοβόμασταν εξαρχής και ξαναζούσαμε για πολλοστή φορά, στην λύτρωση του 3-2 μέσα σε 15’.   Το σύνθημα της αντεπίθεσης το έδωσε ο Πάλμα, ο Μαντσίνι το έφερε στα ίσια, ο Γκαρσία μας έστειλε στα ουράνια σφραγίζοντας το Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δάκρυα χαράς στο Κλεάνθης Βικελίδης με τον κόσμο της ομάδος να βλέπει την κακοδαιμονία δεκαετιών να ξορκίζεται!

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ

Η αποφυγή εκπλήξεων στις ενδεκάδες και των 2 ομάδων και το διστακτικό ξεκίνημα επιβεβαίωσε όλους όσους έβλεπαν ότι το βάρος και η διαχείριση του «πρέπει» της νίκης θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο. Το παιχνίδι ήταν τελικός, η ΑΕΚ έπαιζε την τελευταία της ελπίδα για να σώσει ότι σώζεται ενώ και η ομάδα μας σχεδόν στην ίδια θέση με το βολικό 1Χ σε συνδυασμό με το καυτό Βικελίδης να την χρίζει αυτομάτως φαβορί για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το ότι η πρώτη τελική έγινε στο 21’ έδειχνε πόσο επηρεασμένες ψυχολογικά ήταν και οι 2 ομάδες από αυτή την κατάσταση.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Η ΑΕΚ έφθασε πρώτη μια ανάσα από  το να ανοίξει το σκορ με το «άχαστο» του Λιβάι Γκαρσία αλλά βλέποντας συνολικά το παιχνίδι μάλλον το δοκάρι του Ιτούρμπε στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ήταν πιο κομβική φάση. Ένα γκολ σε εκείνο το χρονικό σημείο πιθανόν να «άδειαζε» εντελώς τους αντιπάλους μας και να έκανε πιο εύκολο το έργο μας. 

ΜΑΤΣ ΡΟΝΤΕΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ(ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ)

Βασιλιάς των σπορ θεωρείται το ποδόσφαιρο και όχι άδικα όπως φάνηκε στο αποψινό παιχνίδι. 5’ αποτελεσματικότητας της ΑΕΚ ήταν αρκετά για να μας ισοπεδώσει και να μας κάνει να αντικρύσουμε την αποτυχία σε ένα ακόμη κομβικό must win παιχνίδι που προτού ξεκινήσει είχαμε όλες τις προϋποθέσεις  για να το κερδίσουμε.  Και εκεί που όλα είναι μαύρα ξαφνικά ο ΑΡΗΣ σαν πραγματικός  «Θεός του πολέμου»  αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη μάχη και μας χάρισε απλόχερα μιας μοναδική παράσταση. Στο 78’ ο ταλαντούχος και γεμάτο ποδοσφαιρικό εγωισμό Πάλμα με μια προσωπική ενέργεια έβαλε ξανά τον ΑΡΗ στο παιχνίδι που πλέον είχε τουλάχιστον 15’ για να πάρει το Χ. Με το Βικελίδης να έχει πάρει φωτιά και την σκέψη της αποτυχίας να τρομοκρατεί τα μυαλά των αντιπάλων μας το γήπεδο έγινε κατηφορικό για τους παίκτες μας που πλέον έδειχναν ατρόμητοι και αποφασισμένοι. Ο περιπετειώδης τρόπος που ήρθε η ισοφάριση μετά από αλλεπάλληλες χαμένες  χάρη στον Μαντσίνι που ήταν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή έφερε τον ΑΡΗ αγκαλιά με το Χ που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε ιδανικό μετά το 0-2. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό… Και ήρθε η φάση του 93’ που ο Καμαρά με τη γνωστή μαχητικότητα του και ταλέντο βγάζει από το πουθενά στον επερχόμενο Γκάμα μια τυφλή πάσα, αυτός πασάρει με ψυχραιμία στον Γκαρσία με τον τελευταίο να αποζημιώνει έστω με αυτόν τον  αγχωτικό τρόπο όλο τον οργανισμό ΑΡΗ που τον πίστεψε και τον στήριξε σε μια πολύ κακή χρονιά για τον ίδιο. Το γκολ του Ματέο Γκαρσία στις καθυστερήσεις «γκρέμισε» το Κλεάνθης Βικελίδης και έστειλε τους Αρειανούς στα ουράνια, σε μια παραδεισένια διάσταση!

ΟΛΟΙ ΕΒΑΛΑΝ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ

Από τον Μπούργος που απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν «κολλάει» στις αποφάσεις τους και έχει την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι καθώς εξελίσσεται μέχρι και τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε και απέδειξε ότι έχει κάκαλα! Αν δεν υπήρχαν όλα τα παραπάνω στο 0-2 θα είχε τελειώσει το παιχνίδι και θα ξεκινούσαμε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Και όμως ο ΑΡΗΣ απέδειξε ότι πέρα από τη στόφα μαχητή έχει πλέον και αυτή του νικητή.  Ένα μεγάλο αρνητικό σερί με τόσα χαμένα κρίσιμα παιχνίδια με εμφανίσεις κατώτερες των προσδοκιών απόψε έλαβαν τέλος με έναν εντυπωσιακό τρόπο. Με έναν εμφατικό μοναδικό τρόπο ανάλογο του κόσμου και της ψυχοσύνθεσης αυτής της ομάδος. Μιας ομάδος που έχει μάθε να πορεύεται με τα λάθη της, να παλεύει με θεούς και δαίμονες και ανεξαρτήτου αποτελέσματος πάντα να παραμένει όρθια. Όρθια, πανέτοιμη να δώσει την επόμενη μάχη της με τον κόσμο της εκεί στο πλευρό της αποφασισμένο να την στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του. Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ! Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που γουστάρουμε!

ΝΙΚΗ ΟΡΟΣΗΜΟ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη με αυτόν τον περιπετειώδη και μνημειώδη τρόπο κόντρα σε έναν ολόκληρο μηχανισμό που από το καλοκαίρι και πιο πριν φρόντισε να βάλει εμπόδια(Ντουρμισάι, Λάσκοφ) μέχρι και τα πλέιοφς με τα «φιλικά» και τους Έλληνες διαιτητές σε ειδικές αποστολές. Ακόμη και ο εξαίρετος σκωτσέζος διαιτητής δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος του, χωρίς όμως να χαλάσει την γιορτή μας. Τα δάκρυα χαράς από παίκτες και κόσμο φανερώνουν πόσο ανάγκη είχαμε όλοι μας μια τόσο σπουδαία νίκη! Σφραγίσαμε το ευρωπαϊκό εισιτήριο, ξορκίσαμε την κατάρα δεκαετιών και τώρα πάμε για άλλα! Συγχαρητήρια σε όλους  που βοήθησαν για να ζήσουμε αυτόν τον ανεπανάληπτο θρίαμβο!

ΥΓ. Όποιος δεν βλέπει ότι ο ΑΡΗΣ από την στιγμή που επέστρεψε στην σουπερλίγκα προοδεύει μάλλον είναι τυφλός. Και φυσικά αυτή η αξιόλογη πορεία των ρεκορ έχουν την υπογραφή του Καρυπίδη. Πρόεδρε σε ευχαριστούμε!

ΥΓ2. Δεν είναι τυχαίο το ότι η άνοδος του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια έχει συνδυαστεί με ξένους διαιτητές και το VAR. Πόσα χαρούμενες στιγμές μας έχουν κλέψει άραγε;

ΥΓ3. Κρίμα πάντως για τον σκωτσέζο διαιτητή που απέτυχε να παραμείνει ανεπηρέαστος από την κρισιμότητα του αγώνα. Για το VAR λίγο πολύ τα περιμέναμε.

ΥΓ4. Το ευρωπαϊκό εισιτήριο το κερδίσαμε, την Τρίτη όμως υπάρχει και άλλος στόχος  που πρέπει να κατακτηθεί.

ΥΓ5. Για τον Άλκη, τον Τόσκο, για όλους όσους έφυγαν νωρίς αλλά και για όσους έμειναν πιστοί και ακλόνητοι στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού!

ΥΓ6. Μοναδική παραφωνία ο "ανεγκέφαλος" που πέταξε το μπουκάλι. Ναι... ζοριστήκαμε, υπήρχε ένταση, νεύρα, απόγνωση σε κάποια σημεία του αγώνα αλλά τέτοια σκηνικά δεν έχουν σχέση με τον ΑΡΗ που αγαπάμε. Αν δεν αντέχεις  κάτσε σπίτι σου ή πήγαινε σε κανά άλλο γήπεδο που μπορεί να σου πουν και μπράβο.