Ούτε τον τελευταίο Ιωνικό δεν κατάφερε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ μας, γνωρίζοντας μάλιστα την ήττα με 1-0. Σε ένα παιχνίδι όπου είχε τον πρώτο λόγο, λίγες αλλά καλές ευκαιρίες που σπατάλησε ξανά και μια αρρωστημένη φοβική νοοτροπία στον τρόπο προσέγγισης του αγώνα που δείχνει ότι δεν οδηγεί πουθενά. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε σε αυτό το παιχνίδι να ξεκινήσει η ανάκαμψη ενόψει των πλέιοφς.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΛΟΓΙΣΤΙΑΣ

Με τις αλχημείες του Πάρντιου να συνεχίστηκαν και σήμερα λόγω των αρκετών τραυματισμών,  ανέτοιμων παικτών αλλά και τιμωρημένων  ο ΑΡΗΣ κατέβηκε απέναντι στον τελευταίο Ιωνικό με μοναδικό στόχο τη νίκη. Τον πρώτο λόγο τον είχε κόντρα στον κλεφτοπόλεμο του Ιωνικού αλλά η ουσία στο παιχνίδι του απουσίαζε ξανά. Ευκαιρίες σαν το σουτ του Οντουμπάτζιο μετά την ωραία «ασίστ» του Γκρέι, την σέντρα του Νταρίντα που δεν κατάφεραν να βρουν Γκρέι και Ιτούρμπε, το τετ α τετ του Γκρέι και το «ριμπάουντ» που σπατάλησε ο Ματέο Γκαρσία στη συνέχεια της φάσης είναι ιδανικές καταστάσεις για να σκοράρεις. Όταν δεν το κάνεις τότε κρέμεσαι από μια κακή στιγμή σαν αυτή του πέναλτι και γνωρίζεις την ήττα. Αν από την άλλη το γνωρίζεις σαν ομάδα ότι 3-4 καλές ευκαιρίες δεν σου φθάνουν για να βρεις δίχτυα ε τότε πρέπει να παίζεις κυριαρχικό ποδόσφαιρο και να σκυλιάζεις μέχρι να έρθει το γκολ. Αυτή η υπομονετική διαχείριση του παιχνιδιού με τη φλύαρη κατοχή δεν οδηγεί πουθενά. Και αν κάτι πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε είναι αυτό.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΤΖΕΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ

Αναμφίβολα οι τραυματισμοί και στο χρονικό σημείο που έχουν έρθει για αρκετούς παίκτες, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία του φετινού ΑΡΗ. Όταν όμως φθάνεις στο σημείο να χάνεις και από τον τελευταίο Ιωνικό  τότε οι δικαιολογίες περισσεύουν. Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες μεγάλη, όπως ακριβώς και η διαφορά στο μπάτζετ όπου απέναντι  στους 4 που βρίσκονται ψηλότερα στη βαθμολογία πάντα το αναφέρουμε και το λογαριάζουμε. Και αν για την διαχείριση του φετινού μπάτζετ ο Πάρντιου έχει την μικρότερη ευθύνη, για τη διαχείριση του ρόστερ έχει μεγάλη. ‘Όποια βελτίωση τακτικά είχε δείξει η ομάδα στα προηγούμενα παιχνίδια σήμερα κόντρα στον πιο αδύναμο αντίπαλο από όλους την πέταξε στα σκουπίδια και μαζί η όποια εμπιστοσύνη υπήρχε στο έργο του προπονητή. Όσο για τους παίκτες και κυρίως αυτούς που περιμένουμε να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα εκεί και αν η εμπιστοσύνη έχει πάει περίπατο.

ΕΠΙΑΣΕ ΠΑΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Σαν να έπιασε «πάτο» ο ΑΡΗΣ στη φετινή περίοδο με την σημερινή του ήττα στη Νίκαια. Κόντρα στον τελευταίο Ιωνικό παρουσίασε το γνωστό του φλύαρο πρόσωπο, έχασε και πάλι τα άχαστα στις ελάχιστες ευκαιρίες που δημιούργησε και κατάφερε μάλιστα να χάσει από το πουθενά. Δύσκολα να δούμε κάτι χειρότερο από το σημερινό στη συνέχεια του πρωταθλήματος και αυτό είναι το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα της αποψινής απογοητευτικής βραδιάς.

ΥΓ. Όπως στην επιτυχία έτσι και στην αποτυχία όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Αν δεν εμπιστευτείς κάποια στιγμή έναν προπονητή,  να τον στηρίξεις με όλες σου τις δυνάμεις δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και ο κύκλος των "χαμένων προπονητών" θα συνεχίζεται με τα ίδια αποτελέσματα.