Ισόπαλος αναδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Παναθηναϊκό στο φινάλε της σουπερλίγκας. Μπορούσε τη νίκη ο ΑΡΗΣ αλλά το χαμένο πέναλτι του Καμαρά, η έλλειψη καθαρού μυαλού στην επίθεση και η συνολικά καλή παρουσία του Λοντίγκιν κράτησαν το 1-1 του πρώτου ημιχρόνου. Καλές εντυπώσεις άφησε η ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς αλλά ο τρόπος που χάθηκε η σημερινή νίκη μας υπενθύμισε τις παθογένειες του φετινού ΑΡΗ που μας οδήγησαν ως εδώ.

ΝΩΘΡΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ

Δευτερόλεπτα μετά τη σέντρα και γινόταν ολοένα και πιο ορατό η χαλαρότητα των παικτών μας και η αποφασιστικότητα των αντιπάλων μας. Ο Παναθηναϊκός ήταν απειλητικός, βρήκε ένα καλό στημένο και με μια ανάποδη τυφλή τυχερή κεφαλιά τιμώρησε την αδράνεια της άμυνας μας.  Ο ΑΡΗΣ είχε πρόβλημα στο να ανακόψει τα ανεβάσματα του Παναθηναϊκού αλλά και να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα. Παρόλα αυτά όσο κυλούσαν τα λεπτά η ομάδα άρχισε να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα του αγώνα ανεβάζοντας σταδιακά την απόδοση της. Η γκολάρα του Ιτούρμπε κόντρα στην προσπάθεια του Τζήλου να το ακυρώσει επιβεβαίωσε ότι η ομάδα και σήμερα κατέβηκε για την νίκη και μόνο για την νίκη ανεξαρτήτως της σημασίας του αγώνα.

ΟΙ «ΑΛΛΑΓΕΣ» ΤΟΥ ΤΕΡΖΗ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΊΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ

Ο ΑΡΗΣ είχε ήδη αρχίσει να βρίσκει τα πατήματα του και από την στιγμή που ο Τερζής πήρε την απόφαση με την σέντρα του Β ημιχρόνου να ρίξει μέσα τους «βασικούς» Πάλμα, Καμαρά και Ρούπ στην θέση του Χριστοδουλόπουλου, του Σγούρου και του Γκρέι οι ισορροπίες της αναμέτρησης άλλαξαν! Μπορεί και ο Παναθηναϊκός να είχε τις καλές στιγμές του με το δοκάρι και τις καίριες επεμβάσεις του Σιαμπάνη αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν αυτός ήλεγξε το παιχνίδι και είχε τις σημαντικότερες φάσεις για να κάνει το γκολ. Το σήριαλ μεταξύ Πάλμα και Καμαρά για το ποιος θα χτυπήσει το πέναλτι οδήγησε στην μεγαλειώδη απόκρουση του Λοντίγκιν που εξελίχθηκε εκ των πρωταγωνιστών της αναμέτρησης. Άγγιξε το γκολ ο Νταρίντα με άλλη μια εκπληκτική σουτάρα που τράνταξε το δοκάρι ενώ υπήρχαν κάμποσες φάσεις όπου θα μπορούσε να γίνει το γκολ όπου ο Καμαρά κυρίως αλλά και ο Πάλμα δεν είχαν την καθαρή  σκέψη για να κάνουν την σωστή επιλογή.

ΑΡΕΣΕ Η ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Καλός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Και πάλι όμως φάνηκε ότι κάτι έλειπε ώστε η ομάδα να εξαργυρώσει την καλή εμφάνιση της. Κάτι που το είδαμε κάμποσες φορές τη φετινή σεζόν. Οι αλλαγές του Τερζή στο τελευταίο(και αδιάφορο) παιχνίδι της χρονιάς είχαν μια λογική αλλά οι κινήσεις του μέσα στον αγώνα και ο τρόπος που αγωνίσθηκε η ομάδα απέδειξε ότι ο ΑΡΗΣ μας μόνο αδιάφορος δεν ήταν. Ξεχώρισαν κάποιοι παίκτες όπως ο Ιτούρμπε που στα πλέιοφς είναι άλλος παίκτης από αυτόν που ξέραμε. Εξαιρετικός ο Νταρίντα όπως και ο Ρουπ, παίκτες που ευελπιστούμε να τους διατηρήσουμε στο ρόστερ ενόψει της νέας χρονιάς. «Ψήφο εμπιστοσύνης» πήρε και ο Σιαμπάνης που ήταν πολύ καλός σήμερα και ίσως θα πρέπει να διατηρηθεί στην τριπλέτα των γκολκιπερ. Ουσιαστικός και ο Πίρσμαν που και αυτός στα πλέιοφς έχει δείξει έναν εντελώς διαφορετικό πρόσωπο δίνοντας μάλιστα λύσεις και ως στόπερ. Δεν έλειψαν όμως και τα τραγελαφικά με την διαφωνία Καμαρά – Πάλμα για το ποιος θα χτυπήσει το πέναλτι να μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν «δομικά» προβλήματα στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ.

ΑΔΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Ούτε σήμερα ξέφυγε ο ΑΡΗΣ μας από τον «κανόνα» ολόκληρης της χρονιάς και αδικώντας τον εαυτό του σε ένα παιχνίδι όπου μπορούσε να φύγει με τη νίκη, τελικά αρκέστηκε στο Χ. Η γκολάρα του Ιτούρμπε, το χαμένο πέναλτι του Καμαρά μαζί με πολλές λάθος επιλογές και η σουτάρα του Νταρίντα που τράνταξε το δοκάρι ήταν οι στιγμές που διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα. Ανάμεικτα τα συναισθήματα για μια χρονιά όπου η ομάδα μας ναι μεν εξασφάλισε το ευρωπαϊκό εισιτήριο αλλά η όλη της πορεία χαρακτηρίστηκε από τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της και μια γενικότερη μετριότητα. Απαραίτητη η αλλαγή σε πολλά επίπεδα για να δούμε το κάτι διαφορετικό την επόμενη χρονιά.

ΥΓ. Και μόνο που σε αυτό το σουτ του Νταρίντα δεν μας δείχνει ένα replay να δούμε που χτύπησε η μπάλα προκαλεί …καχυποψία.

Μόνο αποφασισμένος(όπως γράψαμε νωρίτερα) δεν μπήκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο παιχνίδι παραδιδόμενος στην μαχητικότητα και την επιθυμία για τη νίκη των παικτών του Παναθηναϊκού. Ανέτοιμη, ασύνδετη, νωχελική, απαθής και μονότονη ήταν η ομάδα σήμερα με το «πλάνο νίκης» του Μάντζιου να καταλήγει στα σκουπίδια. Απογοήτευση για το νέο πισωγύρισμα και την μόνιμη αστάθεια που μας χαρακτηρίζει φέτος.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΑΝΑΓΚΗΣ ΜΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Μπεναλουάν, Λούμορ και Λόπεθ πήραν φανέλα βασικού με τον Λούμορ όμως να μην αγωνίζεται στη φυσική του θέση κάτι που από το ξεκίνημα φάνηκε ότι δεν βγαίνει.  Όπως δεν έβγαινε και ότι άλλο είχε σχεδιάσει ο Μάντζιος μιας και η ομάδα για ακόμη μια φορά προσπάθησε να κάνει κάτι που δεν μπορούσε αλλά και δεν ταίριαζε στη σημερινή αναμέτρηση.

ΜΑΣ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΕ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΥΣΚΟΛΟ ΤΡΟΠΟ

Μπορεί εσύ να θέλεις να κρατήσεις χαμηλό τέμπο, να κυκλοφορήσεις την μπάλα με την ησυχία σου και να «χτίσεις» παιχνίδι από πίσω προς την επίθεση με υπομονή... ΑΛΛΑ υπάρχει και ο αντίπαλος.  Και όταν ο αντίπαλος σε πιέζει ασφυκτικά με κάθε ευκαιρία σχεδόν σε όλο το γήπεδο τότε σίγουρα δεν μπορείς να εφαρμόσεις το πλάνο σου εκτός και αν θυμίζεις κάτι από Μπαρτσελόνα στις καλές χρονιές του Μέσι. Αυτό ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός σήμερα και πήρε μια σχετικά εύκολη νίκη. Με ένα άναρχο ποδόσφαιρο, με κάποια δουλεμένα στημένα αλλά με μπόλικη ταχύτητα και ένταση σε κάθε φάση. Αν λοιπόν Άκη Μάντζιο δεν μεταφέρεις λίγο την μπάλα προς την αντίπαλη περιοχή έστω άναρχα, έστω για λίγο ώστε να νιώσουν ότι απειλούνται τότε όλο θα πρεσάρουν και θα πρεσάρουν μέχρι να κάνεις το λάθος. Και όσο για τα λάθη στην άμυνα τα έχουμε πει, τα έχουμε ξαναζήσει… κάθε φορά και ένας διαφορετικός «πρωταγωνιστής».

ΣΤΑΣΙΜΟΣ ΣΕ ΟΛΑ

Άλλο να βλέπεις αυτή την εικόνα μήνα Σεπτέμβριο και άλλο μήνα Ιανουάριο. Η ομάδα αντί να βελτιώνεται όσο περνάει ο καιρός δείχνει να κάνει βηματάκια προς τα πίσω. Ξαφνικά εκεί που συζητούσαμε το  πως θα «θωρακιστεί» η άμυνα και θα «ξεμπουκώσει» ο Καμαρα φθάσαμε να μετράμε στα δάχτυλα του ενός χεριού τις «σκέψεις» για γκολ. Ενώ και οι συχνές χαμηλές πτήσεις σημαντικών παικτών πλέον λογίζονται ως φυσιολογικές. Ναι υπήρχαν απουσίες σημαντικές αλλά δεν γίνεται να έχεις αυτή την εικόνα. Μια εικόνα που επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό το περιορισμένο ροτέισον που κάνει φέτος ο Μάντζιος αλλά και το πόσο «γυμνό» τελικά είναι το ρόστερ μας.  Εφόσον πάντως δεν βρεθεί κανα «λαχείο» στις μεταγραφές τότε μάλλον θα πρέπει  να αλλάξει τον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ, τον χρόνο που δίνει σε κάποιους και δεν δίνει σε άλλους αλλά και να απαιτήσεις από τους «βασικούς» να δώσουν το κάτι παραπάνω.

ΑΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΕΙ

Ασύνδετος, νωθρός και διστακτικός ήταν ο ΑΡΗΣ μας  σήμερα μπαίνοντας στραβά  στο 2022 και σκορπώντας απογοήτευση αντί για τα χαμόγελα που θέλαμε. Αυτό που τρομάζει περισσότερο από όλα για τη συνέχεια είναι αυτή η εντύπωση που σου δίνει η ομάδα ότι κάθε στραβό αποτέλεσμα είναι συγκυριακό και δεν χρειάζεται τίποτα να αλλάξει. Αγωνιστική φιλοσοφία; σύστημα; οι παίκτες; ο προπονητής; κάτι άλλο; Σίγουρα πάντως κάτι πρέπει να αλλάξει…

ΥΓ. Αυτός ο Φωτιάς συνεχίζει να μας μπερδεύει… τελικά είναι «εξυγιαντικός» ή απλά ανίκανος;

Ασφυκτιά ο ΑΡΗΣ μας στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με τις μαθηματικές ελπίδες όσο περνάνε οι αγωνιστικές να στερεύουν και αυτές. Διοικητικά με όλα αυτά που δεν γίνονται από τη διοίκηση Σκόρδα αλλά και με όλες τις "τρικλοποδιές" που βάζουν διαρκώς όλοι οι υπόλοιποι που διεκδικούν την διοίκηση της ΠΑΕ  μαζί με τους παρατρεχάμενους τους δεν περιμένουμε κάτι για αυτό όλες τις ελπίδες μας τις έχουμε εναποθέσει πάνω στον Σ.Παπαδόπουλο και τους παίκτες του. Όχι ότι και αυτοί με την σειρά τους δεν μας έχουν απογοητεύσει αλλά με όλα όσα συμβαίνουν στον ΑΡΗ φέτος ίσως να είναι και οι τελευταίοι που φταίνε.

Με τον φορμαρισμένο Παναθηναϊκό να θέλει να δώσει συνέχεια στην μεγάλη νίκη επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη αν θέλουμε να κερδίσουμε κάτι από αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να τους αιφνιδιάσουμε. Δίλλημα για το αν θα πρέπει ο Σ.Παπαδόπουλος να ρισκάρει κατεβάζοντας την ομάδα πιο επιθετικά ή πιο αμυντικά κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται 3ποντα και όχι τον βαθμό της ισοπαλίας. Μπορεί σε αγώνες όπως με τον Απόλλων, την Καλλονή τον Πλατανιά ακόμη και η ισοπαλία να έπαιζε σημαντικό ρόλο αλλά με τον Παναθηναϊκό δεν νομίζω ότι ο στόχος θα πρέπει να είναι το Χ. Για παράδειγμα ο ΑΡΗΣ παιχνίδια όπως με τον Παναιτωλικό εκτός  και την Ξάνθη και τον ΟΦΗ εντός τα αντιμετώπισε αρκετά φοβισμένα, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα μετόπισθεν με αποτέλεσμα να μαζέψει 3 βαθμούς. Αν αντι για αυτό έπαιζε φουλ επίθεση από το ξεκίνημα του αγώνα και απαιτούσε τη νίκη τουλάχιστον με Ξάνθη ή ΟΦΗ θα το πετυχαίναμε, άρα οι 3 βαθμοί πάλι θα ερχόντουσαν. Ενώ αρκετά διδακτικό θα έπρεπε να ήταν για εμάς το παιχνίδι με τη Βέροια όπου ενώ περιμέναμε μια Βέροια φοβισμένη που θα κλειστεί πίσω στην άμυνα μας ανάγκασε ένα ολόκληρο ημίχρονο να προσπαθούμε να αποφύγουμε το γκολ! Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε σήμερα, αιφνιδιάζοντας τον Παναθηναϊκό από το ξεκίνημα του αγώνα. Διαφορετικά ο φετινός ΑΡΗΣ με τις απουσίες που έχει δύσκολα να αντέξει το ενενηνταλεπτο.  Όσο αφορά τους παίκτες που θα επιλέξει ο προπονητής μας αν και πριν ξεκινήσει ο αγώνας ακούγονται πολλές γκρίνιες για εμένα είναι σχεδόν τυπικό το θέμα. Η ουσία είναι τι προσανατολισμό θα έχει η ομάδα. Θα βγει μπροστά να διεκδικήσει τη νίκη ή θα δούμε φουλ άμυνα ελπίζοντας σε 2 ή 3 αντεπιθέσεις που ίσως να οδηγήσουν στο νικητήριο γκολ; 

Ο Μάνταλος ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν απέβαλλε τους Μπουγαϊδη και Μπακασέτα, αλλά αυτό είναι το Ελληνικό πρωτάθλημα και από τη στιγμή που αδυνατούμε να αντιδράσουμε κάπως έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε. Πλέον αυτό που ψάχνουμε είναι ένα θαύμα και οι μόνοι που μπορούν να μας οδηγήσουν στο θαύμα είναι οι παίκτες μας. Όχι για τα 400.000 ευρώ που έταξε ο Λ.Σκόρδας την ίδια στιγμή που άπαντες είναι απλήρωτοι αλλά για να αποδείξουν οι ίδιοι παίκτες σε όλο τον κόσμο ότι η τελευταία θέση δεν τους αξίζει. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται νίκες για να σωθεί και μια νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό μπορεί να τα γυρίσει όλα ανάποδα. Για αυτό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΔΙΠΛΟ ΣΤΗ ΛΕΟΦΩΡΟ!