Ένα λάθος από κάθε πλευρά ήταν αρκετό για να διαμορφώσει το ισόπαλο 1-1 και να οδηγήσει στην πρώτη απώλεια βαθμών για τον ΑΡΗ μας. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις απουσίες και τους ανέτοιμους παίκτες που αναγκαστικά αγωνίσθηκαν μπορούσαμε εύκολα να εκμεταλλευτούμε το «δώρο» του Ατρομήτου και να κλειδώσουμε τη νίκη. Καλά στοιχεία από τους νεοαποκτηθέντες, με την ομάδα όμως να δείχνει ότι θέλει ακόμη αρκετή δουλειά για να βρει τα πατήματα της, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Με το «δεξί» η κιτρινόμαυρη κερκίδα στο γήπεδο του Ατρομήτου, έδωσε το σύνθημα της στήριξης και προς όλους τους υπόλοιπους.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Με τις μεταγραφές να αργούν να ενσωματωθούν, τον Σίστο που πρόλαβε την προετοιμασία να είναι τραυματίας και τους Νταρίντα, Σουλεϊμάνωφ και Ζούλ τιμωρημένους οι επιλογές ήταν μετρημένες. Αναγκαστικά παίκτες με ελάχιστες προπονήσεις μπήκαν στο βασικό σχήμα. Κάπως έτσι ο Μάντζιος κατάφερε να παρατάξει ένα σύνολο που αμυντικά έδειχνε συμπαγής αλλά στην επίθεση είχε τα θέματα της. Κάτι ως έναν βαθμό φυσιολογικό μιας και οι Σίστο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνωφ πιθανόν να ξεκινούσαν και βασικοί εφόσον ήταν διαθέσιμοι.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Από τον τρόπο που πίεζαν οι 2 ομάδες στο ξεκίνημα οι αντίπαλοι μας ήταν αυτοί που έδειχναν να έχουν περισσότερο το μυαλό τους στη νίκη. Η διάθεση όμως που έδειχναν δεν μετουσιωνόταν σε φάσεις και ο ΑΡΗΣ μας εύκολα έπαιρνε την κατοχή και προσπαθούσε να βγει ψηλά. Με εξαίρεση όμως τον Μανού Γκαρθία και μερικές πρωτοβουλίες του Φετφατζίδη όλος ο ΑΡΗΣ έδειχνε να έχει μια αργή σκέψη, γεμάτη αμφιβολίες για το αν θα πρέπει να ανέβει πιο ψηλά ή με υπομονή να ψάξει το γκολ. Υπομονή που την δείξαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά με τον Μορόν να μην δείχνει συγκεντρωμένος οι καλές ευκαιρίες που του δόθηκαν, σπαταλήθηκαν με ευκολία.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις 2 ομάδες να κινούνται σχεδόν στα ίδια επίπεδα όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στο ένα γκολ. Και από την στιγμή που αυτό δεν μπορούσαμε να το βάλουμε εμείς… το έβαλε από μόνος του ο Ατρόμητος. Με την τύχη να μας χαμογελάει με το αυτογκολ στο 66’ και τον ΑΡΗ μας να ελέγχει το παιχνίδι η νίκη έμοιαζε να πλησιάζει. Λίγα λεπτά όμως αργότερα, το κακό διάβασμα της φάσης από τον Κουέστα και η «ευαισθησία» του διαιτητή πάτσισε τα λάθη και το πέναλτι που εκτέλεσε ο Γουάρντα έφεραν το παιχνίδι στα ίσια. Στα λεπτά που απέμειναν μέχρι τη λήξη και μετά την είσοδο του Σιφουέντες και του Ντιαντί η ομάδα μας έγινε πιο απειλητική και κυνήγησε το 2^ο γκολ. Σε αντίθεση με τον Ατρόμητο που αρκέστηκε σε καθυστερήσεις για να διατηρήσεις την ισοπαλία.

ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ «ΝΕΟΙ», ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Κάτι από την περσινή σεζόν θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα παρουσιάζοντας μια σοβαρή εικόνα κυρίως μεσοαμυντικά που όμως όταν περνάει το κέντρο δυσκολεύεται. Ακόμη και αν ο Μανού Γκαρθία ύστερα από καιρό μας υπενθύμισε γιατί περιμένουμε από αυτόν να κάνει την διαφορά, η ομάδα δυσκολευόταν πάρα πολύ να γίνει απειλητική. Κάτι που ίσως να έχει να κάνει και με την γενικότερη προσέγγιση του αγώνα από τον προπονητή μας μιας και η πίεση που ασκούσαμε όταν ο Ατρόμητος είχε την μπάλα περιείχε μπόλικο δισταγμό. Έλειψαν οι πρωτοβουλίες και η ποιότητα στην τελική πάσα στοιχεία που σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Νταρίντα, Σίστο και Σουλεϊμάνωφ. Συνυπολογίζοντας όμως τα δεδομένα της αναμέτρησης το πρόσημο είναι θετικό. Και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα 5 νέα πρόσωπα που έκαναν το ντεμπούτο τους σήμερα. Φρίντεκ, Ντιαντί, Μάγιο, Μοντσού, Σιφουέντες άφησαν καλές εντυπώσεις.  Παίκτες που δεν ακολούθησαν την προετοιμασία, δεν αγωνίσθηκαν στα φιλικά, δεν έχουν μάθει καν τα ονόματα των συμπαικτών τους. Όταν μπολιαστούν με τους υπόλοιπους και δούμε τον ΑΡΗ πλήρη τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Για πρεμιέρα όμως τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο τα πρώτα μηνύματα είναι θετικά.

ΠΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σαν 2 πεταμένοι βαθμοί στα σκουπίδια μοιάζουν οι σημερινοί έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι,  με το δώρο του Ατρομήτου να επιστρέφεται πίσω …από μια κακή αντίδραση του Κουέστα. Είχαμε το προβάδισμα, είχαμε τον έλεγχο δεν είχαμε όμως την αποφασιστικότητα για να το τελειώσουμε. Σίγουρα θέλει δουλειά και ενίσχυση η ομάδα όμως φαίνεται ότι υπάρχουν καλά υλικά ώστε ο ΑΡΗΣ να πορευτεί στο πρωτάθλημα χωρίς να έχει την σκέψη του στις ομάδες που θα τον ακολουθούν στην βαθμολογία. Τα βιαστικά συμπεράσματα ποτέ δεν οδηγούν σε κάτι καλό… αλλά μια γεύση αισιοδοξίας μας την άφησε η σημερινή αναμέτρηση.

ΥΓ. Πολύ κουβέντα σηκώνει το σημερινό πέναλτι. Και μόνο η κίνηση που κάνει ο παίκτης του Ατρομήτου να εκμαιεύσει την σύγκρουση με τον Κουέστα λέει πολλά. Είναι και αυτό ένα δείγμα της νέας εποχής της εξυγίανσης που ξεκίνησε χθες σε μια γειτονιά λίγο πιο πάνω.

Με το χειρότερο τρόπο ολοκληρώθηκε το ντέρμπι της πόλης για την ομάδα μας όπου γνώρισε μια αναπάντεχη ήττα έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Δεν το τελείωσε στο πρώτο ημίχρονο όπου είχε σπουδαίες ευκαιρίες(και 2 δοκάρια) για να πολλαπλασιάσει τα τέρματα του και έδωσε το δικαίωμα στον διαιτητή και στο VAR να κάνουν τα δικά τους χαρίζοντας ουσιαστικά τη νίκη στον μπάογκ. Σε έναν μπάογκ που όσο παιζόταν ποδόσφαιρο δεν έδειξε τίποτα αλλά με του που έγινε τσίρκο το παιχνίδι έλαμψε με τις αστειότητες του.

ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ

Απόλυτα συγκεντρωμένος στο πλάνο του Τερζή παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο ημίχρονο με τους παίκτες μας να έχουν σωστές τοποθετήσεις και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Ο Πάλμα έδειξε από νωρίς την διάθεση του να πάρει πρωτοβουλίες στην επίθεση και αν και στην πρώτη προσπάθεια του δεν βρήκε εστία, στη δεύτερη με αριστοτεχνικό σουτ έγραψε το 1-0. Η συνέχεια ήταν ανάλογη με τον ΑΡΗ να κινείται όπως πρέπει μέσα στο γήπεδο και να βρίσκει με υπομονή τους τρόπους για να απειλήσει. Καμαρά, Ιτούρμπε και Γκαρσία ήταν οι πρωταγωνιστές στις σημαντικές ευκαιρίες που δημιουργήσαμε με το δοκάρι 2 φορές και μερικές κακές επιλογές στις υπόλοιπες να μας στερούν και ένα δεύτερο γκολ. Η εικόνα έδειχνε τον ΑΡΗ να κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο και πέρα από κάποια δωράκια της άμυνας μας ο μπαογκ δεν είχε τίποτα να επιδείξει.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΣΚΟΡ, ΤΟ VAR ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Όσο καλές και αν έδειχναν οι προϋποθέσεις που είχαν δημιουργηθεί στα πρώτα 45’ για μια εύκολη επικράτηση η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο ΑΡΗΣ οπισθοχώρησε ελαφρώς βγάζοντας αδικαιολόγητο άγχος για την διαφύλαξη του 1-0 ξεχνώντας στα αποδυτήρια την ευκολία με την οποία έλεγχε το παιχνίδι χωρίς να απειλείται ιδιαίτερα. Φυσικά το ότι ο αντίπαλος μας κέρδισε μερικά μέτρα στο γήπεδο δεν σημαίνει ότι έκανε ευκαιρίες… και ως συνήθως ήρθε το VAR για να του δώσει την ώθηση που χρειαζόταν για να κάνει τα δικά του. Με ένα απίστευτο πέναλτι σε μια φάση από αυτές που γίνονται κάμποσες σε κάθε παιχνίδι για άλλη μια φορά ανακαλύφθηκε παράβαση από το VAR και ο μπάογκ από εκεί που δεν μπορούσε να κάνει ούτε μια οργανωμένη επίθεση κατάφερε να ισοφαρίσει και να πάρει πέρα από το γκολ και την ψυχολογία. Σε αυτό το σημείο πέρα από την αδράνεια του Τερζή από τον πάγκο φάνηκε και η κακή μας νοοτροπία. Αντί να ηρεμήσουμε και να ξαναψάξουμε τους τρόπους για να βγούμε μπροστά παρασυρθήκαμε από τα καραγκιοζλίκια των αντιπάλων και αφήσαμε το ποδόσφαιρο στην άκρη. Και όταν το παιχνίδι δεν περιορίζεται στα καθαρά αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ υστερεί… και δέχεται και 2^ο γκολ σε μια φάση όπου οι γραμμές του VAR φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί περίεργα. Άλλες φορές στο πόδι, άλλες φορές στο χέρι, άλλες φορές στο σώμα, ανάλογα με το ποιος είναι να ευνοηθεί. Ματς ροντέο, με τον Σουηδό να έχει χάσει τον έλεγχο και τους παίκτες του μπάογκ να δείχνουν με κάθε ευκαιρία το «ποδοσφαιρικό μεγαλείο» που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα. Αντί για 25’ παίξαμε με το ζόρι 10’ σε μια ακόμη αγωνιστική όπου η διαιτησία και το VAR βάζουν την σφραγίδα τους.

ΑΛΛΟ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ

Το να διαχωρίζεις το κομμάτι της διαιτησίας από το υπόλοιπο παιχνίδι είναι ολίγον τι παράλογο μιας και αν δεν υπήρχε το πέναλτι-φάντασμα όλα πιθανόν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όσο παίχτηκε ποδόσφαιρο ότι δεν θα πρέπει να ασχοληθούμε με τα δικά μας λάθη και να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Είδαμε από την μια πλευρά έναν προπονητή να ανακατεύει την τράπουλα και να δίνει ζωντάνια στην ομάδα του και από την άλλη έναν προπονητή χαμένο στην αδράνεια του να παρακολουθεί άπραγος το πρόβλημα στην δεξιά πλευρά της άμυνας μας.  Όσο αφορά το γενικότερο κομμάτι της νοοτροπίας και την αλλαγή σκέψης των παικτών μας που παραχώρησαν αδικαιολόγητα μέτρα στους αντιπάλους μας εκεί πραγματικά δεν ξέρεις που να το χρεώσεις… Αυτές ήταν οι οδηγίες που δόθηκαν στα αποδυτήρια; Λειτούργησαν ενστικτωδώς οι παίκτες μας χάνοντας την συγκέντρωση τους; Άγνωστο… Σίγουρα πάντως ο ΑΡΗΣ άφησε στα αποδυτήρια την προσήλωση στο αρχικό πλάνο και αφέθηκε στο τσίρκο του Β ημιχρόνου που μερικοί το χαρακτηρίζουν ποδόσφαιρο.

ΔΕΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ… ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Όταν δεν καθαρίζεις τη νίκη στο σημείο που κυριαρχείς και αφήνεις τους άλλους να ελπίζουν… τότε ο κάθε διαιτητής, το κάθε VAR και η κάθε ομάδα που προτιμάει παιχνίδι ροντέο αντί για κανονικό ποδόσφαιρο αρπάζει την ευκαιρία για να σου κλέψει τη νίκη που αξίζεις. Ολοκληρωτική ήττα για τον ΑΡΗ μας που δεν μπόρεσε να αντιδράσει σε μια ακόμη ποδοσφαιρική αλητεία εις βάρος  του.

ΥΓ. Όχι ότι αν θα έπαιζε ο Κουέστα η νίκη ήταν εξασφαλισμένη… αλλά θα μας εξηγήσει κανείς με ποιο σκεπτικό επιλέχθηκε ο Σιαμπάνης αντί για τον βασικό τερματοφύλακα(και αρχηγό της ομάδας) στην καλύτερη του φάση από τότε που ήρθε στην ομάδα μας;

Μνημείο ηττοπάθειας στήθηκε από τον ΑΡΗ μας σήμερα στη Λαμία όπου σε ένα παιχνίδι δικό του έκανε τα πάντα για να μην το κερδίσει! 2 χαμένα πέναλτι(το ένα στη λήξη), κλασσικές ευκαιρίες στα σκουπίδια και ένα γκολ μαχαιριά λίγο πριν την λήξη που ξεχάστηκε… όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Μαύρη παράδοση οι περιπετειώδεις αποκλεισμοί από το κύπελλο τα τελευταία χρόνια.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ

Εμφανής από το ξεκίνημα ήταν η διαφορετική εικόνα του ΑΡΗ μας σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια με όλους τους παίκτες να παίζουν με μεγάλη ένταση σε κάθε φάση. Η ομάδα έδειχνε να πατάει καλά και να έχει τη διάθεση να τελειώσει όσο γίνεται γρηγορότερα την υπόθεση πρόκριση.

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Μόλις στο 15’ ο Μπερτόγλιο κέρδισε το πέναλτι και ο Καμαρά είχε την ευκαιρία να τα κάνει όλα πιο εύκολα. Και όμως η μπάλα κατέληξε άουτ… ένα πρώτο μήνυμα για την πίκρα που θα ακολουθούσε. Εκεί η ομάδα έχασε το ρυθμό της και η Λαμία πίστεψε περισσότερο ότι μπορούσε να πάρει την πρόκριση. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ βρήκε και πάλι τα πατήματα του, πίεσε χωρίς όμως να βρει στόχο ότι προσπάθεια και αν έκανε. Ένα γκολ που παραλίγο θα ερχόταν από πόδι αντιπάλου αλλά διαιτητής και VAR είδαν ότι η μπάλα δεν είχε περάσει ολόκληρη την γραμμή!

ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ

Η Λαμία κλείστηκε στο καβούκι της, ο ΑΡΗΣ πίεζε, τα σουτ πήγαιναν έξω ή στην αγκαλιά του τερματοφύλακα και μόλις ένα κόρνερ που παραχωρήθηκε με ανόητο τρόπο έγινε εις βάρος μας γκολ 90’’ πριν τα πέναλτι. Και όμως αυτή η μαχαιριά δεν ήταν η τελευταία… Τρομερή χαμένη ευκαιρία από Ιτούρμπε, κερδισμένο πέναλτι από Γκάμα στις καθυστερήσεις της παράτασης και μια ανάσα από μια πρόκριση που έμοιαζε να είχε χαθεί! Και όμως το πέναλτι του Γκάμα το σταμάτησε ο τερματοφύλακας της Λαμίας και στη συνέχεια της φάσης ο Γκάνεα αντί να στείλει από κοντά τη μπάλα στα δίχτυα την έστειλα στα περιστέρια.

ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ

Την καλύτερη του εμφάνιση σε αυτά τα 3 παιχνίδια με τη Λαμία πραγματοποίησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό. Η ομάδα είχε περισσότερη ενέργεια και αποφασιστικότητα στις κινήσεις της. Άφησε στην άκρη την εμμονή της στο αργό στρωτό ποδόσφαιρο που συνηθίζει και προσπάθησε να δώσει πιο γρήγορο ρυθμό από ότι συνήθως. Μια υπεροχή που ακόμη και όταν το γήπεδο έγερνε προς την εστία της Λαμίας εμείς καταφέραμε να φέρουμε τα πάνω κάτω. Πλέον το πρόβλημα δείχνει να είναι περισσότερο ψυχολογικό(ναι ψυχολογικό) παρά κάτι που έχει να κάνει άμεσα με το ποδόσφαιρο. Λείπει η συγκέντρωση σε όλους τους παίκτες, το καθαρό μυαλό στις κρίσιμες στιγμές, η αυτοπεποίθηση σε κάθε σημαντική ενέργεια. Δεν ξέρω αν η αλλαγή προπονητή θα ξεμπλόκαρε με κάποιον τρόπο το μυαλό των παικτών αλλά σίγουρα δεν μπορεί ο Μάντζιος να μπει μέσα να σουτάρει πέναλτι, να δώσει την σωστή πάσα ή να κάνει ένα εύστοχο σουτ. Από την άλλη σίγουρα θα μπορούσε να κατεβάζει την ομάδα πιο επιθετική στα περισσότερα παιχνίδια μπας και κάποια στιγμή το «πρέπει» της νίκης αρχίσει να γίνεται τατουάζ σε όποιον φοράει την κιτρινόμαυρη φανέλα.

ΑΜΕΣΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΖΟΝ

Δεν τολμάμε να πούμε το  «όλα τα έχουμε δει» με αυτή την ομάδα μιας και πάντα βρίσκει τον τρόπο να μας εκπλήσσει δυσάρεστα… Το πάλεψε και το κατάφερε, να χάσει ένα παιχνίδι δικό του με έναν απίθανο βασανιστικό τρόπο. Άπαντες υπεύθυνοι για αυτή την αποτυχία. Ο ΑΡΗΣ φυσικά δεν σταματάει εδώ όπως ποτέ δεν σταμάτησε μπροστά στις δυσκολίες. Ας παρθούν οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν με γνώμονα όχι μόνο τις επόμενες ημέρες αλλά και τις επόμενες χρονιές. Κουράσατε…

ΥΓ. Σκέφτεσαι τους αποκλεισμούς από το κύπελλο τα τελευταία χρόνια και σου έρχεται να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο.

Κρύο ντους  προσέφερε  και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στον κόσμο του μετατρέποντας μια δική του νίκη θρίαμβο σε μια απογοητευτική ισοπαλία. Η άναρχη οπισθοχώρηση των τελευταίων λεπτών και το ανύπαρκτο πέναλτι που ανακάλυψε ο Πολωνός διαιτητής διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα. Μια ισοπαλία που αφήνει μόνο πικρή γεύση μιας και και η ομάδα ήταν κατά κράτος καλύτερη σήμερα.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΥΜΠΑΓΗΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Πέρα του Μπουσέρ που αντικατέστησε τον Κουέστα, Μαντσίνι και Μπρούνο επιφύλασσε ο Άκης Μάντζιος με τον ΑΡΗ από τα πρώτα λεπτά να βρίσκει ιδανικά την ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης βάζοντας δύσκολα στον αντίπαλο του. Η μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδος πίεζε εξαιρετικά και σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να απειλήσει.  Στο 17’ ο Γκάμα άγγιξε το γκολ με τον Ζίβκοβιτς όμως να κάνει μια σπουδαία απόκρουση.  Στο 26’ όμως οι αντίπαλοι μας δεν ήταν τυχεροί και ο Μπερτόγλιο μετά από έναν εξαιρετικό συνδυασμό έκανε το 0-1.

ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ 0-2

Μετά το 0-1 φάνηκε και η διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες με τον συμπολίτη να μην βρίσκει με τίποτα τρόπους να γίνει απειλητικός και τα άναρχα γεμίσματα ανά πάσα στιγμή να είναι το μοναδικό που έχει να επιδείξει.  Ο ΑΡΗΣ συνεχίζοντας στους ίδιους ρυθμούς έψαξε το δεύτερο γκολ και το βρήκε στο 69’ με τον Μάνο που πριν λίγο είχε περάσει ως αλλαγή.  Ενώ στο 82’ ο ίδιος παίκτης σε μια φάση διαρκείας έχασε μοναδική ευκαιρία για το 0-3!

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΝΑΛΤΙ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΣΤΟ 94’

Κάπου εκεί ο ΑΡΗΣ έδειξε τις τάσεις αυτοχειρίας του και ενώ έλεγχε το παιχνίδι αποφάσισε να ταμπουρωθεί πίσω και να δώσει χώρο στον αντίπαλο να κάνει τα γεμίσματα του και να κερδίζει στημένα. Άλλωστε δεν μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο και εμείς του δώσαμε την ευκαιρία απλόχερα να το κάνει. Σε αυτό βοήθησαν και οι αλλαγές του Μάντζιου όπου στόχευαν ξεκάθαρα στην άμυνα εγκαταλείποντας την ιδέα της κατοχής της  μπάλας. Αυτό όμως που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να χαθεί η νίκη ήταν ο Πολωνός διαιτητής. Πέρα που έσπρωχνε με φάουλ τον μπαογκ προς την περιοχή μας έψαχνε να βρει την ευκαιρία να δώσει και το κάτι παραπάνω. Για αυτό άλλωστε οι παίκτες του μπάογκ σε κάθε φάση βουτούσαν και διαμαρτυρόντουσαν μαζικά. Είχαν προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο. Και αν στο 77’ το πρώτο αστείο πέναλτι ακυρώθηκε γιατί δεν γινόταν αλλιώς από το VAR στο 94’ ο Πολωνός ανακάλυψε νέο πέναλτι  σε έξοδο του Μπουσέ! Μια φάση που την βλέπουμε αμέτρητες φορές σε κάθε παιχνίδι και τις περισσότερες φορές δίνεται φάουλ υπέρ του τερματοφύλακα. Ο Βιερίνια σαν άλλος Τζόρτζεβιτς έστειλε την μπάλα στα δίχτυα από την άσπρη βούλα και ο συμπολίτης κέρδισε άλλο ένα ανέλπιστο και άδικο Χ. Ένα  Χ που όσο και αν το πανηγυρίζουν  θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ 4 ΓΡΑΜΜΩΝ

Δύσκολα να κρίνεις μετά το σημερινό τον προπονητή και τους παίκτες. Ένας ΑΡΗΣ που μέχρι το 80’ έκανε πλάκα στον αντίπαλο του. Και ένας ΑΡΗΣ που στα τελευταία 15’ κατάφερε να βάλει τον αντίπαλο μέσα στην περιοχή μας και τον διαιτητή να του δώσει την χαριστική βολή.  Σίγουρα κάτι φταίει και ο ΑΡΗΣ ενώ είναι αγκαλιά με κάτι σημαντικό το χάνει με τόση ευκολία. Δεν επικεντρώνεται σε πρόσωπα το πρόβλημα. Αλλά η ευθύνη είναι στον Άκη Μάντζιο για να το διορθώσει.  Είτε επιλέγοντας τους παίκτες που έχουν δυνάμεις και ψυχικά αποθέματα στα σημαντικά παιχνίδια είτε με μια τακτική στα κρίσιμα όπου δεν θα θυμίζει «ταμπούρι και άγιος ο Θεός». Αυτή η εγκληματική αφέλεια πρέπει να εκλείψει.

ΧΤΙΖΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΕ ΟΔΥΝΗΡΟ ΤΡΟΠΟ

Μετά και την πρόκριση στο κύπελλο ο ΑΡΗΣ παραχώρησε και υπερήφανο Χ στον συμπολίτη. Ένα δικό του παιχνίδι που ήταν απόλυτος κυρίαρχος κατάφερε να το φέρει στα  μέτρα του συμπολίτη και να δώσει την ευκαιρία στον Πολωνό διαιτητή να σφυρίξει το πέναλτι εφεύρεση στο 94’.  Άγνωστο αν αυτές οι απογοητεύσεις είναι μέρος της διαδικασίας για έναν ΑΡΗ πιο μυαλωμένο στη συνέχεια. Η ποδοσφαιρική αφέλεια μας  στα τελευταία λεπτά τείνει να γίνει κακή συνήθεια που πρέπει να κοπεί άμεσα. Ιδίως τώρα που έρχονται στα πλέιοφς και κάθε παιχνίδι θα έχει ξεχωριστή σημασία.  Όσο για τους συμπολίτες…  τα πανηγύρια για το Χ δείχνουν πολλά.

ΥΓ. Είναι και γκαντέμης ο Μάνος… από εκεί που θα ήταν από τους ήρωες κατέληξε μοιραίος!

ΥΓ2. Έχουμε πει για τον Κλάτενμπεργκ ότι το έχει γυρίσει το θέμα εδώ και καιρό. Λογικό είναι να το γυρίσουν και οι διαιτητές που φέρνει.

ΥΓ3. Με πέναλτι απάτη στο 94’ . Και η ιστορία της «εξυγίανσης» του Ελληνικού ποδοσφαίρου συνεχίζεται.

ΥΓ4. Που να έπαιζε ο Κουέστα μέσα και να χρεωνόταν αυτός το πέναλτι.

Όπως ακριβώς ήλπιζαν οι «επιστήμονες» της σουπερλίγδας εξελίχθηκε το παιχνίδι με τον ΑΡΗ να λυγίζει από τις καιρικές συνθήκες και τον «κοντοχωριανό» Βάτσιο μένοντας στο 0-0 κόντρα στον Παναιτωλικό. Ακυρώθηκε καθαρό γκολ με τις γραμμές να εφάπτονται από το VAR, τιμωρήθηκε με κίτρινη κάρτα ο Γκάμα για θέατρο σε ολοφάνερο πέναλτι που του γίνεται.

ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΙ «ΚΟΝΤΟΧΩΡΙΑΝΟΣ» ΒΑΤΣΙΟΣ ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Υπό αντίξοες συνθήκες διεξήχθη άλλο ένα παιχνίδι του ΑΡΗ την στιγμή που άλλα παιχνίδια «προφητικά» να αναβάλλονται. Ο βαθμός δυσκολίας ήταν εξαρχής δύσκολος λόγω της κατάστασης του παγωμένου αγωνιστικού αλλά και του διαιτητή Βάτσιου που επιβεβαίωσε τις φοβίες όλων μας. Ο ΑΡΗΣ είχε τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι και αυτό φάνηκε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο στην αναμέτρηση. Ήταν βέβαιο ότι θα παιχνίδι θα κρινόταν στο γκολ και ο ΑΡΗΣ το πέτυχε μόλις στο 7’. Ωστόσο εκεί για ακόμη μια φορά καταλάβαμε τι ακριβώς σημαίνει το ότι οι γραμμές στο VAR τοποθετούνται από ανθρώπινο χέρι και σε μια φάση όπου οι γραμμές σχεδόν εφάπτονται το γκολ του Γκάμα ακυρώθηκε. Σαν να μην έφθανε αυτή η φάση ήρθε και το κερασάκι στην αηδιαστική τούρτα της διαιτησίας από τον Βάτσιο στο 40’ όπου η ανατροπή του Γκάμα μέσα στην μεγάλη περιοχή βαφτίσθηκε  θέατρο και τιμώρησε τον Πορτογάλο με κίτρινη κάρτα. Κίτρινη κάρτα που σημαίνει ότι ο Γκάμα θα λείψει σε ένα από τα εναπομείναντα 4 παιχνίδια.

ΈΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΤΕΛΙΚΗ ΠΑΣΑ

Η ομάδα δεν έδειξε να πτοείτε από τις διαιτητικές αποφάσεις, κυνήγησε το γκολ με ωραία κυκλοφορίας της μπάλας αλλά στην τελική πάσα όλα γινόντουσαν λάθος. Τι και αν οι ευκαιρίες που καταγράφηκαν στον αγώνα έδειχναν μια σχετική ισορροπία, ο ΑΡΗΣ μπήκε πολλές φορές με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή και για λεπτομέρειες δεν κατάφερε να σκοράρει. Οι λεπτομέρειες όμως είναι που κάνουν την διαφορά όταν θέλεις να κλειδώσεις στόχους όπως είναι η 2^η θέση του πρωταθλήματος και η ομάδα σήμερα σε αυτές υστέρησε. Ακόμη και αν οι κινήσεις του Μάντζιου ως ένα σημείο έδειχναν λογικές και βοήθησαν τελικά δεν κατάφεραν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μπρούνο που όσο κεφάτος και αν μπήκε στο παιχνίδι τελικά κατάφερε να εκνευρίσει τους πάντες με τις κακές σέντρες του σε φάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο γκολ. Πιο ζωηρός ο Μήτρογλου σήμερα αλλά και πάλι δεν τροφοδοτήθηκε σωστά. Ενώ και ο Κάτσε που ξεκίνησε βασικός δεν είχε ουσία στο παιχνίδι του και σπατάλησε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν για να προωθήσει το παιχνίδι σωστά. Λίγο έλειψε στο φινάλε ο Γκάμα να βάλει την υπογραφή του σε μια ακόμη σημαντική νίκη και σε ένα παιχνίδι που αναμφίβολα ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου.

ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ

Μας πλήγωσε το σημερινό αποτέλεσμα αλλά κυρίως ο τρόπος όπως εξελίχθηκε ένα παιχνίδι που δεν έπρεπε καν να ξεκινήσει. Το γκολ οφσάιντ που λανθασμένα ακυρώθηκε και το πέναλτι πάνω στο Γκάμα που δεν δόθηκε διαμόρφωσαν εντελώς διαφορετικά το  παιχνίδι και το αποτέλεσμα. Χρονικά περιθώρια για γκρίνιες και αφορισμούς δεν υπάρχουν. Η ομάδα οφείλει να κοιτάξει μπροστά και να βρει τους τρόπους ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική. Παραμένουμε στη 2^η θέση και συνεχίζουμε πιο δυνατά.

ΥΓ. Χάθηκαν 2 βαθμοί σήμερα κόντρα σε μια αδύναμη ομάδα και αυτό μας πληγώνει. Σε άλλο γήπεδο με κάποια ομάδα του big-πορδ αυτές οι 2 φάσεις που «κρίθηκαν» εις βάρος του ΑΡΗ μας θα ήταν αφορμή για «πορεία πρωταθλητισμού» και διθυράμβους.

ΥΓ2. Ίσως σήμερα να μην ήταν και η σωστή κίνηση να παίξει ο ΑΡΗΣ τόση ώρα χωρίς κλασσικό φορ. Ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες καλές εμφανίσεις του Μάνου αλλά και τον ερχομό του Μήτρογλου.

Νέο χειρουργείο για τον ΑΡΗΣ μας στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ της «εξυγιαντικής συμμαχίας» να μας κλέβει ακόμη μια σπουδαία νίκη. Πνίγηκε η πρώτη κίτρινη κάρτα του Μάνταλου για ίδιο ακριβώς τράβηγμα  ενώ η πέναλτι εφεύρεση στο 86 που οδήγησε στο Χ επιβεβαίωσε τους φόβους που υπήρχαν για τη διαιτησία. Ωστόσο η παλικαρίσια εμφάνιση μας στο δεύτερο ημίχρονο με ενδεκάδα ειδικών συνθηκών αποτελεί οδηγό για την πρόκριση στο παιχνίδι της Τετάρτης.

Κακό το ξεκίνημα για τον ΑΡΗ μας μιας και ο Ένινγκ προσπάθησε να μπερδέψει λίγο τα πράγματα βάζοντας τον Μανσίνι στην κορυφή και ρίχνοντας στην μάχη τους Τόνσο και Σόουζα . Τα πράγματα μπερδεύτηκαν ακόμη περισσότερο στην πορεία όταν αρχικά ο Βέλεθ και στη συνέχεια ο Σόουζα αποχώρησαν τραυματίες σε ένα παιχνίδι όπου ήδη απουσίαζαν οι Κόρχουτ και Σούντγκρεν. Αυτή ακριβώς την κατάσταση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί η ΑΕΚ που έτσι και αλλιώς πατούσε καλύτερα αλλά υπολόγιζε χωρίς τον Κουέστα που σήμερα είχε εξαιρετικές τοποθετήσεις και καλές αντιδράσεις. Στο Β ημίχρονο αν και η ομάδα αγωνιζόταν με σχήμα ανάγκης με 1 καθαρό στόπερ και κανένα μπακ έπαιξε έξυπνα και πιο παθιασμένα αλλάζοντας τις ισορροπίες του αγώνα. Ισορροπίες που άλλαξαν για τα καλά στο 51’ με το γνωστό ψευτομαγκάκι Μάνταλο να τραβάει προκλητικά(για 2^η φορά στο παιχνίδι) τον Μπα μέσα στην μεγάλη περιοχή και το VAR περιέργως για τα Ελληνικά δεδομένα να κάνει σωστά τη δουλειά του. Ο Γκάμα έκανε το 0-1 αλλά το προβάδισμα μας κράτησε μόλις για λεπτά μιας και τα αμυντικά μας προβλήματα ήταν πάρα πολλά από τα πλάγια. Παρά την ψυχρολουσία της ισοφάρισης οι παίκτες του Μίχαελ Ένινγκ δεν το έβαλαν κάτω αλλά αντιθέτως έβγαλαν πείσμα και άρχισαν να απειλούν ολοένα και περισσότερο την αντίπαλη εστία. Κάπως μετά από κλέψιμο στο κέντρο και έναν ωραίο συνδυασμό ο Τόνσο έβγαλε τη σέντρα στον Μαρτίνες και ο Αργεντινός με εντυπωσιακή γυριστή κεφαλιά έκανε το 1-2! Όταν όμως παίζεις με τα αγαπημένα παιδιά της εξυγίανσης τίποτα δεν τελειώνει πριν το τελικό σφύριγμα και έτσι ο Παπαπέτρου ανακάλυψε σε μια διεκδίκηση της μπάλας που κατευθυνόταν εκτός περιοχής πέναλτι από όπου έγινε και το τελικό 2-2.

Εξαρχής αυτό το παιχνίδι ήταν ειδικών συνθηκών αλλά οι καταστάσεις το έκαναν ακόμη πιο ιδιαίτερο. Μέσα όμως σε αυτή την ανακατωσούρα ο ΑΡΗΣ έδειξε στοιχεία εξαιρετικής ομάδος και κυρίως ότι πνευματικά είναι πανέτοιμος. Κορυφαίος ο Κουέστα με τις αποκρούσεις του που κράτησε όρθια την ομάδα. Πολύ καλός ο Μανσίνι και ο Τόνσο που έκαναν μεσοεπιθετικά την διαφορά για την ομάδα μας ενώ και ο Μαρτίνες απέδειξε ότι ο ΑΡΗΣ ακόμη και στον πάγκο(ή την κερκίδα) έχει παίκτες με ποιότητα.  Καλά τα πήγε και ο Μπα παρόλο που έπαιξε σε μια άγνωστη για αυτόν θέση. Ανέβασε την απόδοση του ο Σάσα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια και αυτό είναι πολύ καλό σημάδι ενόψει του ημιτελικού. Άφαντος σχεδόν ο Ντιγκινί που με την εμφάνιση του μάλλον μας έδειξε ότι πνευματικά είναι ήδη φευγάτος…  Λίγα πράγματα από τους Γκάμα, Φετφατζίδη, Ματίγια και Λάρσον που μάλλον δεν θέλανε να ρισκάρουν την παρουσία τους στο παιχνίδι της Τετάρτης.

 Παρά την άδικη ισοπαλία όπως κύλησε το παιχνίδι μόνο υπερηφάνεια νιώθουμε για αυτή την ομάδα που στάθηκε όρθια και ξεγύμνωσε την ψευτοεξυγίανση για ακόμη μια φορά. Αυτό που σίγουρα μας πίκρανε είναι ο τραυματισμός του Βέλεθ που χάνει το παιχνίδι της Τετάρτης. Με το πάθος και το πείσμα όμως που έβγαλαν οι παίκτες μας στο Β ημίχρονο δεν φοβόμαστε τίποτα. Κρίμα που δεν θα μπορέσουμε να είμαστε στο γήπεδο να υποδεχθούμε τα καλόπαιδα της ΑΕΚ όπως τους αρμόζει…

ΥΓ. Με τόσες σφαγές που έχουμε βιώσει πολλές φορές προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε μόνοι μας τους εαυτούς και να τους πείσουμε ότι πρόκειται απλά για ένα «αυστηρό» σφύριγμα.  Ο Παπαπέτρου που δεν είδε κανένα από τα 2 τραβήγματα(για την μαγκιά) του Μάνταλου, που μετά το πέναλτι που αναγκάστηκε να δώσει λόγω VAR έδωσε κατευθείαν κίτρινη στον Μανσίνι για το τίποτα ενώ έχει χαρίσει μπόλικα τραβήγματα και χτυπήματα από πίσω των παικτών της ΑΕΚ και στην πρώτη ευκαιρία που του δίνεται μετά το 1-2 σπεύδει να ανακαλύψει πέναλτι.

ΥΓ2. Καμία σχέση το πέναλτι που κέρδισε ο ΑΡΗΣ στον ημιτελικό με το σημερινό. Συν φυσικά ότι εκείνο το έδωσε ξένος διαιτητής…

ΥΓ3. Κρίμα για το Gazzeta που κάποτε στεκόταν στο ύψος τους αλλά από ότι φαίνεται εδώ και καιρό έχει μπει και αυτό στο γνωστό payroll.

ΥΓ4. Ικανοποιημένοι δηλώνουν οι αεκτζήδες… μάλλον δεν κατάλαβαν πως αγωνίσθηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα.

Ανοιχτούς λογαριασμούς άφησε ο ΑΡΗΣ μας για τον επαναληπτικό με τον Ατρόμητο με την ομάδα μας να χάνει και πέναλτι και μαζί την ευκαιρία να πάρει το προβάδισμα. Εγκλωβίστηκαν οι παίκτες του Ένινγκ στην άμυνα του Ατρομήτου που απέφυγε να παίξει ποδόσφαιρο… Τίποτα όμως δεν χάθηκε και όλα θα κριθούν στη ρεβάνς εκεί όπου ο ΑΡΗΣ θα τα δώσει όλα για την πρόκριση.

Σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι του πρωταθλήματος θύμισε η σημερινή αναμέτρηση με τον ΑΡΗ μας και σήμερα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει και τους παίκτες του Ατρομήτου να αρέσκονται σε διωξίματα και μακρινές μπαλιές. Με την μπάλα όμως στον αέρα κυρίως στον χώρο του κέντρου η ομάδα μας έχανε τις μονομαχίες και αυτό ήταν κάτι που μας έβγαζε διαρκώς εκτός ρυθμού. Όπως και η έξυπνη πίεση του Ατρομήτου ψηλά που δεν επέτρεπε στους παίκτες μας να αλλάξουν όπως θέλανε την μπάλα. Αποτέλεσμα από όλα αυτά ήταν μια φλύαρη κατοχή, πολλά λάθη και ελάχιστες ευκαιρίες που περισσότερο ήταν ημιτελείς προσπάθειες. Το γύρισμα του Ντιγκινί στο 16' που έκοψε ο αμυντικός του Ατρομήτου πάνω στην γραμμή ήταν η καλύτερη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου και ίσως και η μοναδική μας ευκαιρία(εκτός του πέναλτι) στον αγώνα. Ο ΑΡΗΣ όμως ήθελε το γκολ, έβγαινε όσο μπορούσε μπροστά και σε μια ανύποπτη φάση ο Βέλιος έκανε ένα ανόητο πέναλτι στο Ματίγια με τον Γκάμα τελικά να σημαδεύει το οριζόντιο δοκάρι. Από εκείνο το σημείο η ομάδα άδειασε ψυχολογικά και αν και ήθελε να κυνηγήσει το γκολ είχε χάσει τη συγκέντρωση της. Δεν ήταν καλός ο ΑΡΗΣ σήμερα με σχεδόν όλους τους παίκτες του να έχουν μέτρια απόδοση. Μέτρια απόδοση είχε και ο Ένινγκ που δεν διάβασε εξαρχής σωστά το παιχνίδι και άργησε να κάνει τις αλλαγές του. Σίγουρα ο Ντουρμισάι έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή μιας και ήταν δεδομένο εξαρχής ότι υστερούσαμε σε δύναμη. Ενώ φάνηκε να αιφνιδιαζόμαστε από το αντιποδόσφαιρο του Ατρομήτου αν και ήταν κάτι το αναμενόμενο.

Δεν κατάφερε ο ΑΡΗΣ να βάλει βάσεις πρόκρισης σήμερα που εγκλωβίστηκε στο αντιποδόσφαιρο του Ατρομήτου. Μοιραίος ο Γκάμα που έστειλε το πέναλτι στο δοκάρι… Υπάρχει όμως και ο επαναληπτικός όπου εκεί ίσως τα πράγματα να είναι πιο εύκολα. Αρκεί φυσικά ο ΑΡΗΣ μας να παρουσιαστεί πιο αποφασισμένος και να αγωνιστεί πιο έξυπνα. Τίποτα δεν τέλειωσε σήμερα. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ εσύ θα προκριθείς!

Ακόμη μια μαύρη ημέρα για τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που στις καθυστερήσεις γλίτωσε τα χειρότερα και "άρπαξε" τον βαθμό της ισοπαλίας από τον Αιγινιακό. Η φλύαρη υπεροχή του πρώτου ημιχρόνου, οι χαμένες ευκαιρίες του δευτέρου ημιχρόνου και η αμυντική αδράνεια στις αντεπιθέσεις του Αιγινιακού επιβεβαίωσαν όλα όσα είδαμε την περασμένη αγωνιστική στην Καρδίτσα και το γενικότερο πρόβλημα που υπάρχει στην ομάδα. Οι αποδοκιμασίες στο τέλος της αναμέτρησης ήταν μια φυσιολογική αντίδραση του σκασμένου κόσμου του ΑΡΗ ενώ το συμβάν με τον Τζιμπούρ κατά την αποχώρηση του φανερώνει τον ερασιτεχνισμό με τον οποίο λειτουργούν όσοι βρίσκονται στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ.

Αρκετά δυνατά μπήκε η ομάδα και μόλις λίγα λεπτά μετά τη σέντρα άγγιξε το γκολ με τον Καπνίδη που σπατάλησε μια τεράστια ευκαιρία. Η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη, ο ΑΡΗΣ είχε μια φλύαρη υπεροχή χωρίς να γίνεται ιδιαίτερα απειλητικός σε αντίθεση με τον Αιγινιακό που στην μόλις μια ευκαιρία που είχε στο πρώτο ημίχρονο χρειάστηκε η εξαιρετική επέμβαση του Διούδη για να παραμείνει το 0-0. Στην επανάληψη και αφού άρχσε γρήγορα γρήγορα ο Αναστόπουλος να ανακατεύει την τράπουλα αντιλαμβανόμενος ότι το αρχικό σχήμα δεν περπατούσε ο ΑΡΗΣ ανέβασε την απόδοση του και έγινε σαφώς πιο απειλητικός. Το δοκάρι του Μιλούνοβιτς ήταν η καλύτερη στιγμή της ομάδος μας στο Β ημίχρονο αλλά από την στιγμή που η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα τα λόγια είναι περιττά... Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει ο ΑΡΗΣ το κατάφερε σε μια αντεπίθεση ο Αιγινιακός στο 88' με τον Ρανγκέλωφ κάνοντας το 0-1 κόντρα στη ροή του αγώνα. Στις καθυστερήσεις ο Τζιμπούρ κέρδισε το πέναλτι και ο Τάτος έστειλε από τα 11 μέτρα την μπάλα στα δίχτυα διαμορφώνοντας το τελικό 1-1.

Συνολικά η εικόνα της ομάδος δεν ήταν καλή. Μπορεί σε σχέση με τον αγώνα στην Καρδίτσα στο Β ημίχρονο να είδαμε έναν καλύτερο ΑΡΗ αλλά δεν γίνεται να προχωρήσει η ομάδα έτσι. Η αμυντική προσέγγιση του Αναστόπουλου στο παιχνίδι, οι πολλές δοκιμές στην 11αδα και οι αλχημείες σε κάποιες θέσεις με παίκτες που χαραμίζονται για να χωρέσουν στους συγκεκριμένους σχηματισμούς  που επιλέγει ο προπονητής έχουν οδηγήσει τον ΑΡΗ να παρουσιάζεται σαφώς κατέωτερος του αναμενομένου. Σίγουρα κάθε ομάδα θέλει τον χρόνο της αλλά αν ο ΑΡΗΣ στην Football League με αυτό το ρόστερ και αυτούς τους αντιπάλους και ύστερα από 2-3 μήνες προετοιμασίας δεν μπορεί να παίξει πιο επιθετικά και να καθαρίζει αυτά τα παιχνίδια με ευκολία τότε το πιο πιθανό είναι με τις υπάρχουσες συνθήκες να μην μπορεί να το καταφέρει ποτέ. Ενώ δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι όπως επί Καλαϊτζίδη έτσι και επί Αναστόπουλου όταν στον πάγκο σου υπάρχει ένας προπονητής που χτίζει την ομάδα από την αρχή όπως αυτός θέλει και τελικά δυσκολεύεται να εφαρμόσει τα αυτονόητα σε μια χαμηλής δυναμικότητας κατηγορία τότε το μέλλον μοιάζει ιδιαίτερα αβέβαιο όταν έρθουν τα πιο δύσκολα. Άγνωστο το τι μπορεί να αλλάξει άμεσα την κατάσταση πέρα από την αντικατάσταση του προπονητή και όσο λογικό και αν ακούγεται να ζητάει ο Αναστόπουλος πίστωση χρόνου άλλο τόσο λογικό ακούγεται το να απαιτεί ο Αρειανός να βλέπει την ομάδα του να παίζει καλή μπάλα και να κερδίζει.

ΥΓ. Αν υπήρχε κάτι που έκανε πολλούς να είναι αρνητικοί όταν πέρσι ανέλαβε ο Αναστόπουλος την ομάδα αυτό είχε να κάνει με το προηγούμενο πέρασμα του από τον ΑΡΗ της Β Εθνικής. Και τότε τα ίδια ζήσαμε... μια χρονιά η ομάδα να παλεύει να παίξει μπάλα, να παίρνει με το ζόρι τα παιχνίδια και να κερδίζει την άνοδο στις καθυστερήσεις. Ωραίος τυπάς ο Αναστόπουλος αλλά ίσως το "restart" να χρειάζεται και κάτι παραπάνω ώστε να υπάρχει και μια προοπτική...

ΥΓ2. Όταν έπαιρναν την "γενναία" απόφαση να στείλουν την ομάδα στην Γ Εθνική θα έπρεπε οι "σοφοί" να υπολογίσουν ότι δεν είμαστε Αγγλία και η Γ Εθνική όπως και η Football League είναι 2 κατηγορίες ανύπαρκτες... Ναι μεν όσοι είμαστε από Θεσσαλονίκη έχουμε την τύχη να βλέπουμε την  Αρειανάρα αλλά ο ΑΡΗΣ δεν είναι ομάδα γειτονιάς για να την περιορίζουμε στα σύνορα του νομού... Έγκλημα το ότι δεν υπήρχε τηλεοπτική μετάδοση ή έστω live streaming... Πάλι καλά που υπάρχει και το Yellow Radio 92.8.

ΥΓ3. Όταν η ομάδα δεν μπορεί να κερδίσει λογικό είναι τα πάντα να σου φταίνε. Το μπάχαλο σε όλο του το μεγαλείο... Οπαδοί μπουκάρουν στο γήπεδο ανενόχλητοι και ένας άνθρωπος στην ομάδα δεν υπάρχει για να αντιληφθεί την κατάσταση και να προστατέψει τους παίκτες από τα χειρότερα. Χειρότερα σαν και αυτό που έγινε με τον Τζιμπούρ. Για να δούμε αν εκ των υστέρων υπάρχει λίγη σοβαρότητα και τελειώσει το θέμα έτσι απλά.

Έχει καταντήσει πλέον ένα κακόγουστο αστείο, απελπιστικά κουραστικό μιας και το έχουμε ξαναζήσει αμέτρητες φορές και όσο και αν προσπαθούμε να κοιτάξουμε τα δικά μας λάθη και να βελτιωθούμε σαν ομάδα πάντα συναντάμε διαιτητές σαν τον Ντάκο, τον Παμπορίδη, τον Κουκουλάκη και άλλους που συνεχώς μας προκαλούν και παίζουν με τα νεύρα μας και τα όρια μας. Και επειδή πάντα υπάρχουν οι φωστήρες της κερκίδας που θεωρούν εύκολη λύση το να κατηγορούν την ομάδα μας και τους παίκτες μας για τις χαμένες ευκαιρίες θα σας υπενθυμίζω τον βασικό σκοπό του ποδοσφαίρου που είναι να βάλεις την μπάλα στα δίχτυα περισσότερες φορές απο τον αντίπαλο σου και να πάρεις τους 3 βαθμούς. Τώρα εαν αυτό γίνει με κεφαλιά του Αμπρέου, με πλασέ του Χαβίτο, με μακρινό σου του Νέτο, με τακουνάκι του Γκρασιάν ή με εκτέλεση πέναλτι απο τον Κόκε ελάχιστη σημασία έχει μιας και αυτό που μετράει είναι η νίκη και 3 βαθμοί. Σε κενή εστία μπροστά να βρίσκεται παίκτης της ομάδος σου και να αστοχήσει 10 φορές στον ίδιο αγώνα σε καμιά περίπτωση δεν δίνει το δικαίωμα στον διαιτητή να μην σφυρίζει οφθαλμοφανέστατα πέναλτι που τα δικαιούσε και να σου στερεί μοναδική ευκαιρία για να σκοράρεις και να πάρεις την νίκη. Οι δίκαιες 3 αποβολές για το αντιαθλητικό παιχνίδι της Καβάλας νομίζω δείχνουν οτι ο διαιτητής προσπαθούσε να "χρυσώσει το χάπι" για όλα αυτά που έκανε στο Α ημίχρονο χωρίς επιτυχία όμως γιατί εμείς δεν τρώμε αυτόν τον "παπά". Ας έδινε τα πέναλτι που έπρεπε και ας βλέπαμε πως θα εξελισσόταν το παιχνίδι. Κατά τα άλλα η ομάδα μου άρεσε σήμερα. Απο το 20' και μετά απαίτησε την νίκη, δημιούργησε ευκαιρίες και όσο περνούσε  ο χρόνος ανέβαζε απόδοση σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια όπου η απόδοση μας στο Β ημίχρονο ήταν τραγική. Ευχάριστη έκπληξη ήταν για όλους μας η πολύ καλή εμφάνιση  του Σέρτζιο Κόκε που μετά απο πολύ καιρό  θύμισε σε μεγάλο βαθμό τον παλιό καλό του εαυτό. Μπορεί να μην σκόραρε αλλά έβγαλε 2 πάσες στον Αμπρέου μισό γκόλ, άσχετα εαν ο τελευταίος τις πέταξε στα σκουπίδια. Ελπίζω να υπάρχει και συνέχεια  γιατί ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη τον καλό Κόκε. Μπορεί να χάθηκαν άλλοι 2 βαθμοί αλλά ας μην ξεχνάμε οτι το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμη και η έλευση του νέου προπονητή μπορεί να αλλάξει τα κακώς κείμενα της ομάδος μας που και σήμερα έκαναν την εμφάνιση τους. Η επιθετική ανάπτυξη της ομάδος μας είναι προβληματική. Υπήρχαν αρκετες στιγμές που αν και η ομάδα μας πίεζε ασφυκτικά τον αντίπαλο μας μέσα στην περιοχή υπήρχε μόνο ενας Αμπρέου και οι υπόλοιποι αλλάζανε πασούλες έξω, ψάχνωντας απελπιστικά μια σέντρα. Ο Λεάντρο Γκρασιάν πάρα τις μεγάλες προσδοκίες που έφερε με τον ερχομό του φαίνεται να έχει εγκλωβιστεί στις κακές του εμφανίσεις και πλέον ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ φαντάζει ως ο ιδανικός άνθρωπος για να τον αφυπνίσει και να ον αναγκάσει να βγάλει απο μέσα του τις πραγματικές του δυνατότητες. Για πρώτη φορά φέτος θα μιλήσω για ατυχία σε αντίθεση με κάποιους γκρινιάρηδες που προτιμούν την λέξη ανικανότητα αλλά όσοι έχουν παίξει ποδόσφαιρο γνωρίζουν πολύ καλά το "Όλα μπαίνουν και όλα χάνονται". Δυστυχώς σήμερα ξαναπαρακολουθήσαμε το "όλα χάνονται"... Τα συγχαρητήρια μου θέλω να δώσω στην συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που βρέθηκε στο γήπεδο τόσο για την υπομονή που έδειξε όσο και για το πάθος που κατάφερε και πέρασε απο το 20' και μετά. Νομίζω οτι αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να μας γίνει παράδειγμα και να το καταλάβει μέχρι και ο τελευταίος οτι μεγάλο μέρος απο την ενέργεια που βγάζουμε στην κερκίδα περνάει και στους παίκτες μας. Πάντως η αλλαγή ψυχολογίας φάνηκε ακόμη και με τον Κούπερ στην κερκίδα και οι 2 εβδομάδες διακοπής που ακολουθούν μοιάζουν με μια μίνι προετοιμασία όχι μόνο για το ντέρμπι της τούμπας που ακολουθεί αλλά και για το υπόλοιπο του πρωταθλήματος. Όσο για την προσαρμογή του Κούπερ στα Ελληνικά δεδομένα νομίζω οτι σήμερα πήρε μια γεύση και κατάλαβε οτι στην Ελλάδα όταν θέλεις να κάνεις μεγάλη ομάδα θα πρέπει να είναι τόσο δυνατή μέσα στο γήπεδο που να κερδίζει ακόμη και τους διαιτητές. Εκτός βέβαια και αν οι διαιτητές είναι με το μέρος σου, που ευτυχώς δεν είναι... γιατί ως Αρειανός δεν θα το δεχόμουνα ποτέ!