Γρήγορα θα το ξεχάσουμε το σημερινό παιχνίδι, εκεί όπου ο ΑΡΗΣ έκανε απλά το καθήκον του παίρνοντας την πρόκριση επί του Εθνικού Πειραιώς με 0-1. Σκόρερ και κορυφαίος της αναμέτρησης με διαφορά από τον 2^ο ο Νταρίντα που για ακόμη μια φορά δίδαξε τι εστί επαγγελματισμός στο ποδόσφαιρο. Κατά τα άλλα το εκτενές ροτέισον, τα αγωνιστικά λεπτά που πήραν παίκτες που τα είχαν ανάγκη αλλά και η αδιαφορία που έδειξαν συγκεκριμένοι στην ευκαιρία που τους δόθηκε είναι αυτά που κρατάει ο προπονητής μας αλλά και όλοι μας πέρα από την πρόκριση.

Ο ΝΤΑΡΙΝΤΑ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Με τον Νταρίντα να πιάνει υψηλά επίπεδα απόδοσης, αδιαφορώντας  για τον αντίπαλο του ο ΑΡΗΣ προσπάθησε από το ξεκίνημα να εξαργυρώσει την διαφορά δυναμικότητας που εξαρχής υπήρχε ανάμεσα στις 2 ομάδες. Μαζί με τον Ντιαντί ήταν οι πιο δραστήριοι παίκτες της ομάδας και από αυτούς τους 2 προέκυψε και το τελικό 0-1. Ένα 0-1 από το 30’ που διατηρήθηκε εύκολα μέχρι το τέλος αν και υπήρχαν κάποια ατομικά λάθη που παραλίγο θα τα πληρώναμε.

ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΦΑΝΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Τον περσινό ΑΡΗ θυμηθήκαμε βλέποντας το αρχικό σχήμα και από την στιγμή που απέναντι μας είχαμε μια ομάδα Γ Εθνικής περιμέναμε την δουλειά να γίνει πιο εύκολα. Όταν όμως με ελάχιστες εξαιρέσεις πέρα από τους παίκτες που δικαιολογημένα ήταν στα χαμένα βλέπεις μια έλλειψη συγκέντρωσης και αδιαφορία από αρκετούς αναγκαστικά η σκέψη μας πάει στο μόνιμο πρόβλημα νοοτροπίας. Αυτό το διαχρονικό πρόβλημα που δεν μας επιτρέπει ούτε καν απέναντι σε ερασιτεχνικές ομάδες Γ Εθνικής να επιβάλλουμε την κυριαρχία μας εντός των 4 γραμμών. Ναι η ομοιογένεια ήταν λογικό να μην υπάρχει αλλά τα φθηνά λάθη και η έλλειψη έντασης σε αρκετά σημεία της αναμέτρησης είναι κάτι το διαφορετικό. Μακάρι πάντως αυτός ο αγώνας να αποτελέσει την αφορμή για να μπουν κάποια πράγματα σε μια σειρά. Ο φετινός ΑΡΗΣ έχει βάθος πάγκου, μεγάλο εσωτερικό ανταγωνισμό και σε αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να προσαρμοστούν όλοι οι παίκτες μας, είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει. Μόνο έτσι θα βελτιωθούμε.

ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Ο ΑΡΗΣ πέτυχε αυτό που ήθελε σήμερα και όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με ασήμαντες λεπτομέρειες. Για τον προπονητή μας όμως σίγουρα αυτές οι λεπτομέρειες δείχνουν πολλά σχετικά με το επίπεδο ετοιμότητας αλλά και την διάθεση αρκετών παικτών που περιμέναμε σήμερα να αξιοποιήσουν την ευκαιρία που τους δόθηκε. Όπως και να έχει η πρόκριση ήρθε χωρίς ιδιαίτερο άγχος και ο ΑΡΗΣ με ένα σχήμα ειδικών συνθηκών απέφυγε τις παγίδες που κρύβουν παιχνίδια σαν το σημερινό. Κρατάμε την πρόκριση και συνεχίζουμε.

Με ένα απίστευτο buzzer beater του Τολιόπουλου ο ΑΡΗΣ προκρίθηκε στους 4 της Basket League, στέλνοντας για πρόωρες διακοπές την ομάδα του Λιόλιου και αφήνοντας τους 3 διαιτητές με ανοιχτό το στόμα να αναρωτιούνται πως τους γλίστρησε η νίκη μέσα από τα χέρια τους! Επική νίκη για τον ΑΡΗ κόντρα σε μια εμετική διαιτησία που ιδιαίτερα στο τρίτο δεκάλεπτο έκανε ότι μπορούσε για να βάλει τον Προμηθέα μέσα στο παιχνίδι. Ορισμός της ψυχωμένης εμφάνισης από τους παίκτες του Καστρίτη που δεν εγκατέλειψαν την μάχη παρά τα διαιτητικά όργια και στο τέλος πήραν αυτό που αξίζαν έστω και με αυτόν τον περιπετειώδη τρόπο!

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Σε αυτό το παιχνίδι δεν χωράει πολύ αγωνιστική ανάλυση… Ο ΑΡΗΣ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος από το τζάμπολ. Παρουσιάστηκε απόλυτα συγκεντρωμένος και αποφασισμένος για να πάρει την πρόκριση πραγματοποιώντας μια από τις πιο ολοκληρωτικές του εμφανίσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες το παιχνίδι θα τελείωνε με +20 πόντους χωρίς κανένα απόλυτο άγχος.

Δυστυχώς όμως για ακόμη μια φορά οι «κακές γλώσσες» που θέλουν την ομάδα του προέδρου της ΕΟΚ (παρά την όποια καλή προσπάθεια κάνει όλα αυτά τα χρόνια σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο)  όποτε ζορίζεται να έχει την βοήθεια της διαιτησίας, επιβεβαιώθηκαν. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχα για να «καθαρίσει» το παιχνίδι διακριτικά και αναγκάστηκαν οι 3 διαιτητές στο 3^ο δεκάλεπτο να προσθέσουν άλλο ένα μνημείο εγκληματικής διαιτησίας στο δύσμοιρο Ελληνικό μπάσκετ. Μάλλον αιφνιδιάστηκαν από την απόλυτη επικράτηση του ΑΡΗ πάνω στο παρκέ με την διαφορά να φθάνει στο +20 και βλέποντας τον Προμηθέα ανήμπορο να αντιδράσει, αντέδρασαν αυτοί.

Είναι δεκάδες τα εμετικά σφυρίγματα και δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιο. Έτσι χάθηκε το +20 και αμφιβάλλω αν υπήρχε τρόπος σε αυτό το παιχνίδι(σε αντίθεση με το πρόσφατο στο Παλέ) ο Καστρίτης και οι παίκτες του να μπορούσαν να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν. Όταν κατάφεραν να μας προσπεράσουν οι Πατρινοί στην 4^η περίοδο οι 3 διαιτητές μέσα σε 2’ έδωσαν 4 φάουλ υπέρ μας εκτός φάσης… λες και έχουν να κάνουν με χαζούς που δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς έγινε στο 3^ο δεκάλεπτο.

ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΣ

Μπορεί ο Τολιόπουλος να έκλεψε την παράσταση με το σουτ που έκρινε την αναμέτρηση αλλά σήμερα όλοι τους ήταν πρωταγωνιστές. Και πρώτος από όλους ο κόουτς Καστρίτης αλλά και το υπόλοιπο τεχνικό τιμ. Όταν βλέπεις όλη την ομάδα να παίζει με τέτοια προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο και αποφασιστικότητα από την πρώτη στιγμή που πατάει στο παρκέ, σημαίνει ότι έχει γίνει σπουδαία δουλειά τόσο στο διάβασμα του αντιπάλου όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι των παικτών.  Όποιος και αν έμπαινε στο παρκέ είχε το ίδιο τσιπάκι. Δεν είχε καλούς και κακούς σήμερα. Όλοι φώναξαν παρών με τον τρόπο τους μέσα στο παιχνίδι. Τα έλεγε ο κόουτς… αλλά η εικόνα των τελευταίων μηνών ήταν απογοητευτική. Στο τελικό όμως κρίσιμο ραντεβού είδαμε ότι ακριβώς μας περιέγραφε ο Καστρίτης όλο αυτό το διάστημα και αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Μπράβο και πάλι μπράβο σε όλους!

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΖΕ

Ο μόνος τρόπος που μπορούσε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αυτός. Το εκπληκτικό τρίποντο του Τολιόπουλου με τη λήξη δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στους 3 διαιτητές που τώρα θα πρέπει να απολογηθούν στα «αφεντικά» τους. 3΄΄ να υπήρχαν θα τον έβρισκαν τον τρόπο για να δώσουν τη νίκη στον Προμηθέα. Χίλια μπράβο σε όλη την ομάδα που βγήκε αλώβητη από το σημερινό σφαγείο, κόντρα σε μια από τις πιο αηδιαστικές διαιτησίες που έχουμε βιώσει. Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μας έφτιαξες πάλι!

ΥΓ. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχας σήμερα...

ΥΓ2. Και όμως απέναντι στον Προμηθέα υπήρχαν στιγμές που το «πάρε την ομάδα και φύγε» έμοιαζε λογικό.

ΥΓ3. Α ρε κατακαημένο μπασκετάκι που σε κατάντησαν οι περαστικοί και συμφεροντολόγοι τυχοδιώκτες… ρε τον Προμηθέα των συγγενών των παικτών και των υπαλλήλων του Λιόλιου σπρώχνετε ποδοπατώντας τον ΑΡΗ; Λίγο τσίπα ρε λιγόψυχοι.

ΥΓ4. Μήπως θα πρέπει επιτέλους η ΚΑΕ να φωνάξει για την διαιτησία;

ΥΓ5. Και εκεί στον Προμηθέα όπως φάνηκε στο φινάλε έχουν «οικογενειαρχίδες». Άραγε ο νέος(και παράλογος) αθλητικός νόμος ισχύει και για αυτούς ή ισχύει μόνο για τα αυθεντικά οπαδάκια της κερκίδας;

ΥΓ6. Όλα τα λεφτά η φάτσα του Παπαθεοδώρου στις σύντομες δηλώσεις της ΕΡΤ και η ατάκα «Καλό Καλοκαίρι» από την ρεπόρτερ!

ΥΓ7. Θεία Δίκη σήμερα, Θεία Δίκη και το Σάββατο στον Βόλο!

Και με τον πλέον επίσημο τρόπο ο ΑΡΗΣ μας με αυτό το 0-0 σφράγισε το εισιτήριο του για τον μεγάλο τελικό! Δεν του βγήκαν οι φάσεις, αγχώθηκε και για μια δύο στιγμές αλλά ως εκεί. Ο ΑΡΗΣ επιβεβαίωσε το ρόλο του φαβορί και πήρε την αυτονόητη πρόκριση απέναντι στον Παναιτωλικό. Πανζουρλισμός στις κερκίδες του Κλ.Βικελίδης με τον κόσμο να αδιαφορεί για τα «κουλούρια» που παρακολούθησε και να απολαμβάνει με όλο του το είναι αυτήν πρόκριση στον τελικό μετά από 14 ολόκληρα χρόνια.

ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ, ΑΓΧΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Από την μια το άγχος του πρέπει για εμάς από την άλλη το «nothing to lose» του Παναιτωλικού δημιούργησαν εξαρχής ιδιαίτερες συνθήκες στην αναμέτρηση. Ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο, δεν κινδύνευε αλλά όποτε έφθανε στην αντίπαλη περιοχή τα έκανε όλα λάθος. Ο Παναιτωλικός έπαιζε με τον χρόνο θέλοντας να κρατήσει το 0-0 όσο μπορούσε ώστε να μεγαλώσει και άλλο το άγχος μας και ως ένα σημείο αυτό το πλάνο του λειτουργούσε ιδανικά.

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΛΛΑ ΒΟΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ

Μπορεί οι κλασσικές ευκαιρίες που δημιουργήσαμε να ήταν ελάχιστες αλλά οι καταστάσεις όπου μπορούσαμε να σκοράρουμε ήταν πάρα πολλές. Εκεί φάνηκε το πόσο πιεσμένοι ήταν οι παίκτες μας σήμερα μιας και στις περισσότερες από αυτές τις φάσεις δεν καταφέραμε ούτε καν να σουτάρουμε. Λάθος πάσες, άνευρα σουτ πάνω στους αντιπάλους, χαμένα κοντρολ και μια ατολμία που γεννούσε μόνο εκνευρισμό. Ο Παναιτωλικός στα τελευταία 15’ προσπάθησε να γίνει απειλητικός. Είχε μια καλή κεφαλιά που πέρασε δίπλα από το δοκάρι και ως εκεί.  Στο τέλος ο Ανσαριφάρντ αφού μαζί με τον Μορόν δεν κατάφεραν να σκοράρουν λειτούργησε έξυπνα, έπαιξε με τον χρόνο και «κλείδωσε» την πρόκριση.

ΔΕΝ ΣΚΟΡΑΡΕ ΑΛΛΑ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Για πρώτη φορά φέτος ο Άκης Μάντζιος επέλεξε ενδεκάδα με όλους τους παίκτες στη διάθεση του ετοιμοπόλεμους για την πρόκριση και αυτό ήταν το αποτέλεσμα του ροτέισον που παρακολουθούμε εδώ και αρκετά παιχνίδια. Η παρουσία του Βέλεθ επιβεβαίωσε ότι στο πρόσωπο του ο προπονητής μας βρήκε έναν αξιόπιστο αμυντικό χάφ ενώ η ταυτόχρονη παρουσία του Μορόν με τον Ανσαριφάρντ ήταν κάτι καινούργιο που όμως φαινόταν ότι ταίριαζε. Για αυτό δούλευαν εδώ και καιρό ο Μάντζιος και οι παίκτες και σήμερα παρά το 0-0 το κατάφεραν. Και όταν μιλάμε για παιχνίδια που κρίνουν πρόκριση ή τίτλο το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα.  Το αν έπαιξες καλά ή όχι αν στο τέλος πάρεις αυτό που θέλεις δεν θα το θυμάται κανείς.

ΤΙΣ ΕΝΥΤΠΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΑΣ

Την ευκαιρία του να διεκδικήσει το πολυπόθητο κύπελλο επικύρωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, αφήνοντας τον Παναιτωλικό του Πετράκη με τις θετικές εντυπώσεις της προσπάθειας των 20’ του πρώτου αγώνα και της μιας ουσιαστικής ευκαιρίας σήμερα. Ο ΑΡΗΣ αν και αγχωμένος ήταν σοβαρός και πήρε αυτό που ήθελε. Μια πρόκριση ύστερα από 14 χρόνια σε έναν τελικό και μια ευκαιρία για έναν τίτλο ύστερα από ακόμη περισσότερο καιρό... Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία και αυτό φάνηκε από τον τρόπο που πανηγύρισε ο κόσμος την σημερινή πρόκριση. Με την απαίτηση για «Κύπελλο στον Πύργο τον Λευκό» να είναι το σύνθημα στα χείλη όλων μας! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Κρατήσαμε και δυνάμεις για το παιχνίδι της Κυριακής για αυτούς που ρωτάνε και ανησυχούν...

Ούτε για μια στιγμή δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κοιτάξει στα μάτια την Προμετέι και αναπόφευκτα γνώρισε μια βαριά ήττα-αποκλεισμό. Δυνατοί παρουσιάστηκαν οι Ουκρανοί αλλά με τόσο κακό ΑΡΗ όλοι οι αντίπαλοι μας στο Eurocup εκτός ίσως της Σλάσκ θα έκαναν πάρτι. Παρά την όποια απογοήτευση η ομάδα αποθεώθηκε από την δυναμική κιτρινόμαυρη κερκίδα που στήθηκε στη Λετονία μιας και η φετινή πορεία μας στην Ευρώπη ήταν ανέλπιστα ευχάριστη.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ «ΣΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ»

Κανένα περιθώριο δεν άφησαν οι Ουκρανοί στον Καστρίτη και τους παίκτες του. Με το που πάτησαν στο παρκέ σε κάθε στιγμή επιβεβαίωναν την ανωτερότητα τους. Σε άμυνα, επίθεση, ριμπάουντ, στα πάντα. Δεν υπήρχαμε στο γήπεδο και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν στο απόλυτο οι αντίπαλοι μας. Οι 28 πόντοι  διαφοράς αντικατοπτρίζουν απόλυτα το πόσο κακοί ήμασταν σήμερα. Χάρελ και Τολιόπουλος αν και άστοχοι στα μακρινά σουτ ήταν οι μόνοι που προσπάθησαν να αντισταθούν. Όλοι οι υπόλοιποι κούρασαν με την ατολμία τους.

ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΛΑΘΟΣ

Την έχουμε ξαναδεί την εικόνα ο ΑΡΗΣ να μένει πίσω στο σκορ από νωρίς και στη συνέχεια να παλεύει να επιστρέψει στο παιχνίδι. Εκτός  ελαχίστων εξαιρέσεων πάντα έβρισκε στην πορεία τα πατήματα του, προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις του αγώνα και στο τέλος ανεξαρτήτως αποτελέσματος έβγαζε μια θετική εικόνα μαχητή. Σήμερα όμως φάνηκε η ομάδα να μην είναι σωστά προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει την Προμετέι. Ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει αλλά μάλλον το πλάνο δεν ήταν αυτό που έπρεπε. Ούτε κάτω από το καλάθι, ούτε μακριά από το καλάθι μπορέσαμε να αμυνθούμε. Για πλάκα έμπαιναν μέσα και σκόραραν, ελεύθεροι σούταραν έξω από τα 6.75 . Και άλλους δυνατούς αντιπάλους βρήκαμε στην πορεία αλλά συνήθως δείχναμε διαφορετικό πρόσωπο. Μοναδικό «θετικό» στοιχείο που βγαίνει από τον σημερινό αποκλεισμό ίσως να είναι το ότι έγινε ξεκάθαρο ότι η ομάδα χρειάζεται μέχρι να έρθει ο Γκάλινατ ένα ακόμη σημείο αναφοράς στην επίθεση. Για αυτό αποκτήθηκε ο Ριντ και για αυτό θα πρέπει ένας από τους ξένους που φοβάται να βγει μπροστά να κάτσει στην κερκίδα.

ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΒΑΡΕΙΑ ΗΤΤΑ

Σαν μποξέρ παγιδευμένος στη γωνία που κινδυνεύει από την αρχή με νοκ άουτ έμοιαζε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα.  Ανήμπορος να αμυνθεί, ανήμπορος να επιτεθεί, ανήμπορος να αντιδράσει στις διαθέσεις των παικτών της Προμετέι. Βαριά η ήττα, πικρός ο αποκλεισμός αλλά όχι ικανός για να αμαυρώσει το θετικό πρόσημο της επιστροφής μας στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μπράβο στον Γιάννη Καστρίτη και τους παίκτες του για την φετινή υπερπροσπάθεια και τις χαρές που μας πρόσφεραν σε έναν θεσμό όπου υπήρχε ο φόβος να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε και πλέον η μπασκετική Ευρώπη το γνωρίζει!

ΥΓ. Μπράβο σε όλους όσους βρέθηκαν σήμερα στη Ρίγα και στο χειροκρότημα που πρόσφεραν στην ομάδα παρά την ήττα. ΑΡΗΣ ΠΑΝΤΟΥ!

64-49 έγραφε το σκορ στο 35΄ με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει μια αξιολύπητη εικόνα, κάνοντας τις σπουδαίες εμφανίσεις του τελευταίου μήνα να μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση που ξεθώριαζε. Αυτή ήταν η εικόνα, έτσι νιώθαμε όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο μόνος που έβλεπε διαφορετικά το παιχνίδι ήταν ο Τολιόπουλος! Δεν εγκατέλειψε, το πίστεψε και το κατάφερε σχεδόν μόνος του. 17 πόντοι στην 4^η περίοδο με κάμποσα αρχ@@άτα καλάθια όπως και αυτό που έγραψε το τελικό 74-76! Τα λόγια είναι περιττά και πολύ αδύναμα για να αποτυπώσουμε αυτό που έγινε.

ΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ

Γεμάτος αυτοπεποίθηση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη με πρώτο στόχο απλά να επαναλάβει ότι έκανε την περασμένη Κυριακή με τον συμπολίτη. Εκεί που ο μέτριος ΑΡΗΣ κέρδισε χωρίς να αγχωθεί καθόλου. Στην σκέψη μας, αυτή ήταν η βάση της απόδοσης και μόνο καλύτερα θα μπορούσαμε να παίξουμε. Στο παρκέ όμως όταν μπήκαν οι 2 ομάδες είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό και στις 2 πλευρές. Και αν από τον μπάογκ περιμέναμε να δούμε αντίδραση  από την ομάδα μας όμως δεν περιμέναμε να δούμε αυτό το χάλι. Αστοχία από όλα τα σημεία του γηπέδου, λάθη επί λαθών, άμυνα για γέλια και χαμένες βολές με το τσουβάλι. Μοναδική παρηγοριά η ελπίδα κάποιου ξεσπάσματος όσο μας το επέτρεπε ο χρόνος.

ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Ας μην είμαστε άδικοι. Οι συμπολίτες έμοιαζαν να το θέλουν περισσότερο και να είναι πιο προετοιμασμένοι και συγκεντρωμένοι σε όλα τα επίπεδα. Από την μαχητικότητα που έβγαζαν στα ριμπάουντ, το εύκολο διάβασμα της αδυναμίας μας να αμυνθούμε κάτω από το καλάθι μέχρι και τις προσαρμογές στην άμυνα πάνω στα γκάρντ μας. Η διψήφια διαφορά(+16) που είχαν σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου τρίποντου βομβαρδισμού ή επιθετικού κρεσέντου ενός ή 2 παικτών. Ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας «διαβασμένης»  ομάδας που έπαιζε παθιασμένα, συγκεντρωμένα και λειτουργούσε καλύτερα από εμάς σε κάθε γραμμή του γηπέδου. Και όταν στην υπερπροσπάθεια μας του τρίτου δεκαλέπτου που ρίχνουμε την διαφορά από τους 16 στους 5 πόντους  καταφέρνουν να αντέξουν και να φέρουν το παιχνίδι στο +15 υπέρ τους μόλις 5’  πριν το τέλος, τότε είναι που το κιτρινόμαυρο καράβι αρχίζει να βυθίζεται και το ναυάγιο να μοιάζει αναπόφευκτο.

Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Όταν όμως έχεις καπετάνιο Τολιόπουλο κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένο τίποτα. Τόσο εμείς από τις οθόνες μας  που δικαιολογημένα κάπου στην πορεία πιστέψαμε ότι το παιχνίδι τελείωσε, όσο και ακόμη περισσότερο οι αντίπαλοι μας που νόμιζαν ότι το είχαν καθαρίσει. Όταν όλα έμοιαζαν να έχουν κριθεί  ο Τολιόπουλος βροντοφώναξε παρών. Ξεκίνησε με βομβαρδισμό ροκανίζοντας την διαφορά και στην τελευταία επίθεση μας έκανε χαζό τον Τσαϊρέλη γράφοντας το τελικό 74-76! Στην τελευταία επίθεση του μπαογκ η άμυνα έκανε τη δουλειά της. Αναμενόμενο μιας και οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν καταρρεύσει με την τροπή που πήρε το παιχνίδι. Την άλλη  φορά ας ρωτήσουν πρώτα τον Τολιόπουλο και μετά ας ξεκινήσουν να πανηγυρίζουν.

ΟΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΕΣ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Δεκαετίες ολόκληρες παρακολουθώ αυτό το άθλημα αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν μπορώ να το κατανοήσω με λογικά κριτήρια. Δεν βλεπόταν η ομάδα. Όταν αδυνατείς να σταματήσεις τον Τσαϊρέλη και τον Μαργαρίτη και ο Σχίζας σε καρφώνει στα μούτρα δικαιολογίες δεν χωράνε. Ούτε για τις 10 χαμένες βολές και τα 18 ριμπάουντ λιγότερα χωράνε δικαιολογίες.  Πως αυτή η ομάδα με την τραγική εικόνα που είχε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν εγκατέλειψε; Πως συνέχιζε ο Καστρίτης να δίνει οδηγίες στους παίκτες του βλέποντας να τα κάνουν όλα χάλια χωρίς να παθαίνει εγκεφαλικό; Πως ο Τολιόπουλος όταν όλα δείχνουν χαμένα(όπως και ο ίδιος), ξαφνικά πετάει φωτιές και φέρνει τα πάνω κάτω; Δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά, ούτε κατά διάνοια μπασκετικά. Μόνο μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό που μπορεί να το εξηγήσει. Η λέξη ΑΡΗΣ! Γιατί στον μπασκετικό ΑΡΗ τα όρια και η λογική καταργούνται και τα πάντα μπορούν συμβούν. Αυτό έγινε σήμερα και μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί. Ο Τολιόπουλος έκανε την διαφορά αλλά δεν έπαιζε μόνος του. Δεν χρειάζεται να μας εξηγήσει ο Καστρίτης και οι παίκτες του τι μαγικά έκαναν στο τάιμ άουτ  για να γίνει όλο αυτό. Αρκεί που έγινε!

ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο… πόσταρε λίγο μετά το φινάλε της αναμέτρησης η ΚΑΕ και μάλλον έχει δίκιο. Με αυτόν τον ΑΡΗ τίποτα δεν είναι αδύνατο! Επική εμφάνιση από τον Τολιόπουλο, πήρε από το χεράκι τον «τελειωμένο» ΑΡΗ όταν όλα έδειχναν χαμένα και τον οδήγησε σε μια ιστορική πρόκριση! Δεν ξέρουμε τι μας κρύβει η συνέχεια και αν  θα κάνουμε ένα ακόμη «ηχηρό μπαμ» κόντρα στον Παναθηναϊκό αλλά σήμερα ο ΑΡΗΣ με τον Τολιόπουλο μπροστάρη πρόσθεσε μια ακόμη σελίδα στην πλούσια ιστορία του Αυτοκράτορα. Ανυπομονούμε να διαβάσουμε την επόμενη σελίδα που θα γραφεί από αυτήν την ομάδα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, μας έφτιαξες πάλι!

ΥΓ. Δάκρυσε ο Τολιόπουλος στο φινάλε με την συγκινητική υπερπροσπάθεια του συμπολίτη που έπεσε στο κενό.

ΥΓ2. Με το «μαχαίρι στα δόντια» κατέβηκαν, με μπρατσάκια κολυμπώντας τους βλέπω να επιστρέφουν.

ΥΓ3. Ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ - Επεισόδιο #118

Το πρώτο βήμα για την εξασφάλιση της πρόκρισης στον τελικό του κυπέλου έκανε απόψε ο ΑΡΗΣ στο Αγρίνιο, κερδίζοντας τον Παναιτωλικό με 0-1! Μπορεί να άργησε 20’ να μπει στο παιχνίδι, στη συνέχεια όμως επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί και πήρε αυτό που ήθελε. Καθοριστικός ο Κουέστα με τις αποκρούσεις του που κράτησε το μηδέν όσο ο ΑΡΗΣ παρέπαιε, ογκόλιθος στην άμυνα αλλά και χρυσός σκόρερ ο Βέλεθ! Χαμόγελα και για τον Μανού Γκαρθία που ανεβάζει σταδιακά την απόδοση του με αποκορύφωμα την συστημένη σέντρα στον Βέλεθ για το γκολ που έκρινε τον νικητή.

ΠΑΡΕΠΑΙΕ ΕΠΙ 20’

Εδώ και καιρό ακούγαμε σύσσωμη την ομάδα μετά τις μέτριες πτήσεις της στα παιχνίδια του πρωταθλήματος να ψιθυρίζει  ότι το μυαλό όλων είναι στον ημιτελικό με τον Παναιτωλικό.  Κάτι τέτοιο όμως δεν είδαμε με τη σέντρα του αγώνα. Αντιθέτως είδαμε έναν Παναιτωλικό διψασμένο για να αρπάξει την μεγάλη του ευκαιρία, με τους παίκτες του να έχουν φτερά στα πόδια και να ψάχνουν λυσσαλέα το γκολ. Ένας μόνιμος κίνδυνος γύρω από την εστία μας και κάποιες σημαντικές ευκαιρίες που ανέδειξαν τον Κουέστα σε πρωταγωνιστή για τον ΑΡΗ μας. Ο Ισπανός γκολκίπερ ήταν εκεί που έπρεπε και είχε εξαιρετικές αντιδράσεις σε 3-4 πολύ καλές ευκαιρίες του Παναιτωλικού. Σε αυτό το δύσκολο έργο ο Κούεστα είχε την συμπαράσταση του συμπατριώτη του Βέλεθ που θύμισε σήμερα τον παίκτη που θαυμάσαμε και αγαπήσαμε στην πρώτη του θητεία στην ομάδα.

ΣΥΝΗΛΘΕ ΚΑΙ ΕΘΕΣΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Η εικόνα του ΑΡΗ στα πρώτα 20’ της αναμέτρησης ήταν απογοητευτική και εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτήν που αναμέναμε. Από την στιγμή όμως που ο Παναιτωλικός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το καλό του ξεκίνημα, οι παίκτες του Μάντζιου βρήκαν ρυθμό αλλά και τον τρόπο για να γίνει απειλητικός. Σαβέριο και Μπράμπετς έχασαν σπουδαίες ευκαιρίες για να στείλουν τον ΑΡΗ στα αποδυτήρια με προβάδισμα στο σκορ. Παρόλα αυτά οι ισορροπίες του αγώνα είχαν αλλάξει και πλέον ο ΑΡΗΣ έπειθε ότι θα πάρει την πολυπόθητη νίκη.

Ο ΓΚΑΡΘΙΑ ΣΕΡΒΙΡΕ Ο ΒΕΛΕΘ ΣΚΟΡΑΡΕ

Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ συνέχισε όπως ακριβώς είχε τελειώσει το πρώτο ελέγχοντας τον ρυθμό και , ψάχνοντας το γκολ.  Μπράμπετς και Σουλεϊμάνωφ απείλησαν αλλά δεν τα καταφέραν. Ο ΑΡΗΣ όμως έδειχνε πλέον αποφασισμένος να πάρει τη νίκη και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Χτύπημα σαν και αυτό του Μανού και του Βέλεθ. Η πρώτη μαγική πάσα του Γκαρθία στο Ά ημίχρονο προς τον Σαβέριο χαραμίστηκε, η δεύτερη όμως συστημένη σέντρα προς τον Βέλεθ στο 64’ οδήγησε στο τελικό 0-1!

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με το σκορ πλέον στο 0-1 και τον ΑΡΗ να ελέγχει το παιχνίδι, η απογοήτευση των αντιπάλων μας μετά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν ήταν εμφανής. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι παίκτες μας με ευκολία κυκλοφορούσαν την μπάλα και όποτε έβρισκαν τους χώρους έβγαιναν απειλητικά μπροστά. Ο Μάντζιος φρέσκαρε την ομάδα και όλα κυλούσαν ιδανικά. Τζάμπα άγχος στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης με τους παίκτες μας ανεξήγητα να βιάζονται να εκτελέσουν τα πλάγια και να αρνούνται να πεισματικά να κάνουν έστω και λίγο καθυστέρηση… Καθυστέρηση όπως βλέπουμε σχεδόν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου από όλες τις ομάδες όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι το μόνο που μετράει.

ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ

Κουέστα, Βέλεθ, Γκαρθία και Μορόν έκαναν όλη την δουλειά για την ομάδα μας σήμερα. Ο Κούεστα ήταν η ασπίδα της εστίας, ο Βέλεθ το σημείο αναφοράς στην άμυνα και ο σκόρερ, ο Γκαρθία κράτησε μπάλα και μοίρασε ασίστ ενώ και ο Μορόν με εξαιρετικές τοποθετήσεις και κινήσεις απασχολούσε διαρκώς την αντίπαλη άμυνα. Ο ΑΡΗΣ ήταν το φαβορί της αναμέτρησης και το απέδειξε παίρνοντας τη νίκη και αυτό είναι που μετράει. Το συνέβη στα πρώτα 20΄ και γιατί μπήκε η ομάδα έτσι είναι κάτι που σίγουρα θα πρέπει να το ξεψαχνίσει ο Άκης Μάντζιος και να βρει τη λύση. Στοίχισε η απουσία των Ζούλ και Τζούρασεκ; Βρέθηκε ο Βεστράτε σε πολύ κακή ημέρα; Όποιο και αν είναι το πρόβλημα θα πρέπει ενόψει της συνέχειας να διορθωθεί.

ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Ο Γκαρθία σέρβιρε, ο Βέλεθ το κάρφωσε! Και όσο η ομάδα δεν πατούσε καλά είχε τον Κουέστα φύλακα-άγγελο στην εστία του. Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ άφησε τις εντυπώσεις για τους άλλους και βολεύτηκε με τη νίκη που τον φέρνει μια ανάσα από τον τελικό.  Σίγουρα υπάρχει προβληματισμός για το κακό ξεκίνημα αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτά τα παιχνίδια δεν έχει σημασία τίποτα άλλο εκτός από το τελικό αποτέλεσμα. Και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε αυτό που ήθελε και ετοιμάζει σιγά σιγά βαλίτσες για τον τελικό!

ΥΓ. Συμπαθής ο Πετράκης αλλά τι περιμένατε; Εδώ έφαγε 4 γκολ και μιλούσε για ατυχία και καλή εμφάνιση της ομάδας του. Σήμερα με το φτωχό 0-1 αφηνίασε!

Τη νίκη με 84-77 και μαζί την 5^η θέση κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου στη μεγαλύτερη διάρκεια του κυνηγούσε τους Ιταλούς. Η διστακτικότητα που έβγαζαν οι περισσότεροι παίκτες μας στην επίθεση εκτός του Τολιόπουλου και του Ντε Σόουζα ήταν αυτό που μας κρατούσε πίσω στο σκορ. Στο τέλος όμως Χάρελ, Στάρκ και Μποχωρίδης «ξεμπλόκαραν» επιθετικά και οδήγησαν την ομάδα σε μια σπουδαία νίκη. Τρελό πάρτι στο κατάμεστο Παλέ  με τον κόσμο της ομάδας να μοιάζει πιο διψασμένος για μεγάλες στιγμές από ποτέ!

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με το σώμα κουρασμένο και το μυαλό αποπροσανατολισμένο μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι επιτρέποντας στους Ιταλούς να κάνουν το παιχνίδι τους και να προηγηθούν από νωρίς. Η άμυνα μας έμπαζε από παντού με τους παίκτες της Τρέντο να σκοράρουν εύκολους πόντους την ίδια στιγμή που εκτός του Τολιόπουλου δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Το 15-25 ήταν ένα μικρό σοκ αλλά όχι αρκετό για να μας χαλάσει το πάρτι.

ΕΨΑΧΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

Από την μια η ευκολία που δεχόμασταν πόντους είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι και η δυσκολία να απαντήσουμε ανάγκασε τον Καστρίτη σε ένα συνεχόμενο «ανακάτεμα της τράπουλας». Έβαζε, έβγαζε προσπαθώντας να κόψει τον δρόμο προς το καλάθι μας αλλά να βρει και κάποιο σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα εκτός του Τολιόπουλου. Αυτό το σημείο αναφοράς ήταν ο Σόουζα που κατάφερε με δεύτερες επιθέσεις αλλά και προσωπικές ενέργειες να κρατήσει την ομάδα κοντά στο σκορ. Ωστόσο η Τρέντο κάθε φορά που φθάναμε στο -1 ή περνούσαμε στο +1 απαντούσε με κρύο αίμα και τρίποντες βόμβες. Η εικόνα του αγώνα ήταν ο ΑΡΗΣ να παλεύει να πάρει κεφάλι στο σκορ αλλά να μην μπορεί, ξανά και ξανά.

ΑΡΓΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με την απουσία του Γκάλινατ δεδομένη είναι λογικό τα σουτ που έπαιρνε ο Αμερικανός να τα μοιραστούν οι υπόλοιποι. Έλα όμως που οι περισσότεροι δεν ήθελαν… μέχρι τουλάχιστον τα μισά της 3^ης περιόδου όπου άρχισαν να κάνουν την «εμφάνιση» τους και να αλλάζουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Τους πόντους του Γκάλινατ και τις λύσεις στην επίθεση που έψαχνε ο ΑΡΗΣ σχεδόν για 25΄τα βρήκε στα πρόσωπα των Στάρκ, Χάρελ, Μποχωρίδη και Σανόγκο και ξαφνικά η πλάστιγγα έγειρε υπέρ μας. Η ομάδα ξεμπλόκαρε επιθετικά, ανέβηκε ψυχολογικά, έπαιξε πιο δυνατά σε άμυνα και ριμπάουντ και οι Ιταλοί εξαναγκάστηκαν απλά σε μια καλή εμφάνιση και ο ΑΡΗΣ στην χαρά της νίκης! Σε μια βραδιά όπου ήμασταν μέτριοι αλλά και πάλι τα καταφέραμε!

ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Δεν είναι υπερβολή όταν το μεγαλύτερο μερίδιο των όποιων μεγάλων στιγμών έχει ζήσει ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια, πιστώνεται στον Γιάννη Καστρίτη. Ηταν καθαρά δική του επιλογή από την αρχή της χρονιάς να ανοίξει σιγά σιγά το ροτέισον ώστε να φθάσει κάποια στιγμή η ομάδα σε αυτό το σημείο. Στο σημείο δηλαδή που θα έχει την πολυτέλεια να πάρει βοήθειες ακόμη και από τους πιο βοηθητικούς παίκτες του ρόστερ όπως είναι ο Περσίδης, ο Σλαφτσάκης και ο Καλόγηρος. Και πλέον με πιο γοργούς ρυθμούς λόγω του τραυματισμού του Γκάλινατ προσπαθεί να βρει εκτός από βοήθειες και νέους πρωταγωνιστές στην επίθεση. Και ναι σιγά σιγά το πετυχαίνει και αυτό! Σήμερα πέρα από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο, ο Σόουζα πήρε προσπάθειες και ήταν αποτελεσματικός. Ενώ στην πορεία και ο Χάρελ με τον Στάρκ και τον Μποχωρίδη αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να βγουν μπροστά και το έκαναν με απόλυτη επιτυχία. Σε άλλα παιχνίδια έχουμε δει και τον Μπλούμπεργκ να το κάνει. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται και στον επιθετικό τομέα που ήταν η αδυναμία του και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό για τη συνέχεια. Και δικαιολογεί την απόφαση να μην αποκτηθεί(για την ώρα) νέος ξένος παίκτης.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Οι τελευταίες νίκες σε Γερμανία και ΟΑΚΑ ξεσήκωσαν για τα καλά τους πάντες , γεμίσαν ασφυκτικά το Παλέ και έπλασαν ένα κλίμα απόλυτης πώρωσης. Σε αυτό το Παλέ, με αυτόν τον τρελαμένο κόσμο και με αυτή την αφηνιασμένη ομάδα δεν χάναμε με τίποτα όσο καλά και αν έπαιζε η Τρέντο. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ μας άντεξε, πάλεψε και στο τέλος πανηγύρισε μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που τον στέλνει στην Λετονία απέναντι στην ουκρανική Προμετέι για την πρόκριση στους 8. Μπορούν οι Ουκρανοί να μας σταματήσουν; Δύσκολα! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνεχίσε δυνατά, πιο δυνατά πιο δυνατά!

ΥΓ. Γίνεται να έρθει ο Θεός του μπάσκετ στο σπίτι του και ο ΑΡΗΣ να χάσει; Μα δεν γίνεται!

Την πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup εξασφάλισε ο ΑΡΗΣ μας που ισοπέδωσε κυριολεκτικά την Ουλμ μέσα στο σπίτι της! Η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα έδινε τον ρυθμό και οι παίκτες μας χόρευαν τους αντιπάλους τους. «Διαστημικός» για ακόμη μια φορά(μετά το Τρέντο) ο Χάρελ με 19 πόντους, 7 ασίστ, 8 ριμπάουντ και 6 κλεψίματα πετσόκοψε κάθε ελπίδα των αντιπάλων μας. Πανηγυρικό κλίμα και μπόλικη υπερηφάνεια για αυτό  που είδαμε σήμερα μέσα στο γήπεδο και την πανάξια πρόκριση!

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με την περιφερειακή άμυνα του ΑΡΗ μας από το ξεκίνημα του αγώνα να «μπάζει» και τους Γερμανούς να βομβαρδίζουν με εκπληκτικά ποσοστά τα πράγματα δεν έμοιαζαν καλά. Το 19-11 που προηγήθηκε η Ούλμ και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι μας ήταν μια πρόωρη απογοήτευση. Η λογική αντίδραση που περιμέναμε ήταν να αλλάξει ο κόουτς κάποια πράγματα στην άμυνα ή απλά οι ίδιοι παίκτες που δεν πίεζαν σωστά να ξεκινήσουν να το κάνουν. Έλα όμως που οι παίκτες του Καστρίτη είχαν άλλο πλάνο στο μυαλό τους και στον βομβαρδισμό της Ουλμ απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Τολιόπουλος,  Χάρελ και Μπλούμπεργκς έβαλαν μεγάλα σουτ και το 26-23 που έληξε η 1^η περίοδο ήταν μια ηχηρή απάντηση στο πολύ καλό ξεκίνημα των αντιπάλων μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ… ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ

Τι έγινε ακριβώς στην ανάπαυλα πριν το 2^ο δεκάλεπτο κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με ακρίβεια. Οι παίκτες μας όμως μπήκαν διαφορετικοί μέσα στο παρκέ. Στην άμυνα έμοιαζαν δαιμονισμένοι, στα ριμπάουντ ορμούσαν σαν αγρίμια και στην επίθεση πουλούσαν τρέλα με κάθε τρόπο. Πρώτος από όλους ο Ρόνι Χάρελ που ώρες ώρες ένιωθες ότι δεν είναι μόνο ένας αλλά πάνω στο παρκέ κυκλοφορούν 2-3 Χάρελ ταυτόχρονα. Ήταν παντού, τα έκανε όλα καταγράφοντας μια εξωπραγματική εμφάνιση! Ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πάτησε γκαζι, έφθασε στο +23 και έτσι απλά διέλυσε τους Γερμανούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να μειώσουν κάτω από τους 13 πόντους. Ισοπεδωτική εμφάνιση που δεν αφήνει περιθώρια για οποιοδήποτε άλλο σχόλιο πέρα από θαυμασμό.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΕΜΦΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Κάτι σαν παρουσίαση των δυνατοτήτων που έχει ο φετινός ΑΡΗΣ παρακολουθήσαμε σήμερα στο Ούλμ με την ομάδα να μας αναγκάζει να τρίβουμε τα μάτια μας μη πιστεύοντας αυτά που βλέπουμε από τους παίκτες του Καστρίτη! Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε είδαμε σπουδαία πράγματα. Ακόμη και αυτοί που δεν μπήκαν καλά στο παιχνίδι στην πορεία κατάφεραν να βοηθήσουν και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Αρχηγάρα ξανά ο Τολιόπουλος πρόσθεσε άλλη μια σπουδαία εμφάνιση. Όσο για τον Χάρελ τα λόγια είναι φτωχά για να αποτυπώσουν αυτά που έκανε σήμερα. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ο Μποχωρίδης έλειπε, ο Γκάλινατ αποχώρησε τραυματίας στο τέλος του 1^ου δεκαλέπτου και ο Μπλούμπεργκ τραυματίστηκε στην 4^η περίοδο τότε αυτή η εμφάνιση αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και με τον Στάρκ ακόμη να ψάχνεται αλλά να έχει προλάβει να δείξει τις ικανότητες του… είναι να αναρωτιέσαι που μπορεί να φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Μεγαλειώδη εμφάνιση, επιβλητική νίκη-πρόκριση! Φρούριο στην άμυνα, πολυβόλα στην επίθεση και ένας Χάρελ «σεληνιασμένος» να κάνει τα πάντα πάνω στο παρκέ! Στα χαμένα οι Γερμανοί έμοιαζαν να μην μπορούν να πιστέψουν αυτό που τους συμβαίνει. Ίσως και να ήταν η καλύτερη παράσταση που μας χάρισαν φέτος ο Καστρίτης και οι παίκτες του. Μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη. Μπράβο ρε μάγκες, μας κάνατε υπερήφανους!

ΥΓ. Μια σπίθα θέλει αυτός ο κόσμος και είναι έτοιμος να βάψει όλο τον πλανήτη κιτρινόμαυρο! Μπράβο ρε αλάνια για την υπέροχη κερκίδα!

Ισόπαλος με 2-2 αναδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας στον Βόλο, παίρνοντας εύκολα την πρόκριση όπως αναμενόταν μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα. 2 γκολ ο Σαβέριο σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε περισσότερο με αγγαρεία για τους παίκτες μας παρά για έναν προημιτελικό κυπέλλου. Χωρίς διάθεση, περισσότερο προσπαθούσαν να προφυλαχθούν παρά να μπουν στις φάσεις, μένοντας στα βασικά και στο ισόπαλο 2-2.  Μετά από δυόμιση μήνες περίπου βρήκε την ευκαιρία ο κόσμος του ΑΡΗ και βρέθηκε στο γήπεδο του Βόλου, με τους οπαδούς και των 2 ομάδων να ζεσταίνουν την κρύα βραδιά.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ» ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΒΕΛΕΘ

Με την ολοκλήρωση του πρώτου ενενηντάλεπτου στη Θεσσαλονίκη και το 3-0 όπως αυτό διαμορφώθηκε στα τελευταία λεπτά, ο Μάντζιος ένιωσε μια ανακούφιση μιας και στον επαναληπτικό θα μπορούσε να ξεκουράσει τους παίκτες που ήθελε αλλά και να δώσει αγωνιστικό ρυθμό σε άλλους χωρίς το παραμικρό άγχος. Έτσι ακριβώς έπραξε, επιλέγοντας μια πειραματική ενδεκάδα με την επιστροφή του Βέλεθ να είναι το σημείο αναφοράς.

ΣΚΟΡΑΡΕ,  ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕ

Όλες αυτές οι αλλαγές όπως ήταν και το πιο λογικό προκάλεσαν μια δυσλειτουργία που γινόταν πιο έντονη από την έλλειψη έντασης στις ενέργειες των παικτών μας. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο και δεν ένιωθε την παραμικρή απειλή από τους αντιπάλους του. Μάλιστα χάρη στο εύστοχο πέναλτι του Σαβέριο στο 26’  πήρε και το προβάδισμα δείχνοντας ότι με συνοπτικές διαδικασίες θα κερδίσει και αυτό το παιχνίδι. Αυτό πιστέψαμε εμείς που το βλέπαμε, αυτό μάλλον πίστεψαν και οι παίκτες του Άκη Μάντζιου που στη συνέχεια χαλάρωσαν. Σε αντίθεση με την Νίκη Βόλου που παρά το 0-1 είχε κατέβει να απολαύσει το παιχνίδι και να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορεί.  Η ισοφάριση 8΄ αργότερα σε μια φάση που η άμυνα μας αδράνησε και η τύχη ευνόησε τους παίκτες του Βόλου επιβεβαίωσε ότι οι αντίπαλοι μας δεν είχαν διάθεση να τα παρατήσουν τόσο εύκολα. Μάλιστα το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου μας βρήκε πίσω στο σκορ με 2-1 χάρη σε ένα τραγικό γύρισμα του Μπράμπετς προς τον Χουτσεσιώτη.

ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΕΦΥΓΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Η εικόνα ήταν προβληματική και ο Μάντζιος ήταν αναγκασμένος να προχωρήσει σε αλλαγές και πιθανόν να ρίξει παίκτες που δεν είχε σκοπό να τους χρησιμοποιήσει. Έτσι μέσα σε περίπου 12 λεπτά προχώρησε σε 4 αλλαγές. Νταρίντα, Βεστράτε, Μοντόγια και Μενέντεθ μεταμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα μας, ο ΑΡΗΣ ισορρόπησε το παιχνίδι και κατάφερε πάλι με τον Σαβέριο να πετύχει ένα ωραίο γκολ και να διαμορφώσει το τελικό 2-2.

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΕΤΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Όσο και αν σε παιχνίδια όπως το σημερινό η εμφάνιση δεν έχει καμία απολύτως σημασία, δεν παύει να βγαίνουν κάποια συμπεράσματα για όλους τους παίκτες που αγωνίζονται. Ναι είναι λογικό η ομάδα να μην έχει συνοχή αλλά η διάθεση και η προσήλωση που δείχνει ο καθένας ατομικά καταγράφεται. Μπορεί δηλαδή ο κόουτς να διακρίνει αν μπορεί να υπολογίζει στον Σαβέριο ή όχι. Μπορεί να διακρίνει την συνέπεια του Τζούρασεκ, του Φατόρε, του Σαμόρα και του Παναγίδη. Ή και το επίπεδο ετοιμότητας «βασικών» παικτών όπως είναι οι Μπράμπετς, Μοντόγια και Φεράρι. Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ συνεχίσει να ξεχωρίζει παιχνίδια και να μοιράζεται ο χρόνος στους διαθέσιμους παίκτες ανάλογα τότε ίσως είναι προτιμότερο ο Μάντζιος να περιορίσει το ροτέισον και να δώσει ευκαιρίες και χρόνο σε αυτούς που μπορούν να το εκμεταλλευτούν.

ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

Μια εύκολη πρόκριση και διαχείριση του ρόστερ ήταν ο στόχος από το άκουσμα της κλήρωσης και αυτό ακριβώς έγινε σήμερα στον Βόλο. Το αν ο ΑΡΗΣ ήταν ή δεν ήταν καλός έχει την αξία του αλλά στην παρούσα φάση δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που προέχει είναι η ομάδα να παρουσιαστεί στους ημιτελικούς με τον Παναιτωλικό ή τον ΟΦΗ όσο πιο έτοιμη, πλήρης και ενισχυμένη μεταγραφικά γίνεται. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.

ΥΓ. Μια χαρά ο Ανσαριφάρντ για αλλαγή του Μορόν!

Στατικός, τσαπατσούλης στα τελειώματα, χωρίς ιδιαίτερη διάθεση να επιβληθεί και να τελειώσει τον αντίπαλο επί 89’, έδειχνε η ομάδα μας ότι θα βολευτεί με το 1-0 αφήνοντας κατά κάποιο τρόπο ανοιχτούς λογαριασμούς για τον επαναληπτικό στον Βόλο. Έλα όμως που μας κρατούσε τα καλύτερα για το τέλος. Μια πολύ ωραία γυριστή κεφαλιά του Νταρίντα και ένα μαγικό φαλτσαριστό σου του Σουλεϊμάνοφ στα τελευταία λεπτά των καθυστερήσεων έγραψαν το τελικό 3-0 και έστειλαν κατά 99.99% τον ΑΡΗ μας στα ημιτελικά του κυπέλλου!  

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες να είναι εμφανής από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ με σωστή κυκλοφορία της μπάλας ξεκίνησε δυνατά το κυνήγι του γκολ. Μέχρι το 20’ ο ΑΡΗΣ πρόλαβε να σπαταλήσει 5-6 εξαιρετικές ευκαιρίες με αποκορύφωμα το τετ α τετ του Μορόν που για την κλάση θα έπρεπε να το είχε σκοράρει. Τσαπατσούληδες οι παίκτες μας στα τελειώματα τους, έκαιγαν από μόνοι τους τις ευκαιρίες που είχαν και όταν έπιαναν τα σουτ που ήθελα έπεφταν πάνω στον εξαιρετικό σήμερα γκολκιπερ του Βόλου. Όπως εξαιρετικός ήταν και ο Κουέστα στην μοναδική επικίνδυνη φάση της Νίκης Βόλου στο παιχνίδι όταν το σκορ ήταν ισόπαλο. Το 0-0 στα πρώτα 45’ βάσει ευκαιριών δεν ήταν δίκαιο αλλά έριχνε τα φώτα στην έλλειψη πίεσης και αποτελεσματικότητας της ομάδας μας.

ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕ

Μπορεί ο ΑΡΗΣ να μην είχε «καταπιεί» όπως λέμε στην ποδοσφαιρική πιάτσα τον υποδεέστερο αντίπαλο του στο πρώτο ημίχρονο αλλά είχε κάμποσες ευκαιρίες για να το πετύχει και άξιζε να είναι μπροστά στο σκορ. Παρόλα αυτά ο Άκης Μάντζιος δεν έπεσε στην παγίδα να πιστέψει ότι το γκολ ήταν απλά θέμα χρόνου και από νωρίς στο Β ημίχρονο ξεκίνησε τις αλλαγές. Οντουμπάτζιο , Σουλεϊμάνοφ και Βεστράτε πέρασαν στην θέση του μετριότατου Μοντόγια, του νωθρού Φετφατζίδη και του επίφοβου λόγω της κίτρινης κάρτας Ντουκουρέ. Κινήσεις που έδωσαν μια ώθηση παραπάνω στην ομάδα και στο 58’ απέδωσαν καρπούς. Η αρχή έγινε από την παράλληλη κίνηση με την εστία του Σουλεϊμάνοφ μέσα στην μεγάλη περιοχή και ένα πολύ δυνατό σουτ που απέκρουσε ο Γκαραβέλης δίνοντας όμως την ευκαιρία στον Νταρίντα να πάρει το ριμπάουντ και να στείλει ανενόχλητος την μπάλα στα δίχτυα για το 1-0! Στη συνέχεια ψάξαμε και το δεύτερο γκολ αλλά ο τερματοφύλακας της Νίκης Βόλου ήταν εκεί για να εξουδετερώσει κάθε προσπάθεια μας. Το παιχνίδι φώναζε ότι θα λήξει στο 1-0, η σκέψη μας άρχισε να ταξιδεύει σιγά σιγά προς το Παλέ αλλά οι παίκτες μας δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Η κεφαλιά του Νταρίντα στο 93’ και το τεχνικό σουτ του Σουλεϊμάνοφ στο 95’ αποκατέστησαν την τάξη και έστειλαν τον ΑΡΗ στην επόμενη φάση!

ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΙΔΡΩΣΕΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Μάλλον πιο ξεκούραστα πίστευαν οι παίκτες μας ότι θα κέρδιζαν το σημερινό παιχνίδι αλλά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν τους έβγαινε. Η πίεση που ασκούσαν στους αντιπάλους τους ήταν χαλαρή ενώ και στις περισσότερες φάσεις δεν έμπαιναν δυνατά. Τις ευκαιρίες όμως τις έκαναν και στο τέλος τα γκολ μπήκαν. Γκολ που θα μπορούσαν να έχουν έρθει από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης αν είμασταν πιο προσεκτικοί και αποφασιστικοί στην τελική προσπάθεια. Όταν όμως μιλάμε για τον θεσμό του κυπέλλου η εμφάνιση δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ο ΑΡΗΣ χωρίς να ζοριστεί ή να χρειαστεί να φορτσάρει πήρε αυτό που ήθελε και ήδη σκέφτεται τον ημιτελικό. Αυτό κρατάμε εμείς από το σημερινό παιχνίδι. Τις λεπτομέρειες με τα κακώς κείμενα ας τα δει ο Μάντζιος με τους παίκτες του.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Αποστολή εξετελέσθη για τον ΑΡΗ που έστω και στα τελευταία λεπτά των καθυστερήσεων έκανε το αυτονόητο και αγκάλιασε από σήμερα την πρόκριση. Ο Νταρίντα αναμφίβολα ο κορυφαίος της αναμέτρησης με 2 γκολ(+1 ακυρωθέν), πολύ καλός και ο Σουλεϊμάνοφ που πέρασε στο Β ημίχρονο και μαζί με τις υπόλοιπες αλλαγές του Μάντζιου βελτίωσαν την εικόνα της ομάδας. Ζητούμενο από εδώ και πέρα η διαχείριση της κούρασης και των τραυματισμών ώστε ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί στη συνέχεια στο κύπελλο όσο πιο έτοιμος γίνεται.