Σε ένα μέτριο ποιοτικά παιχνίδι με ελάχιστες καλές ευκαιρίες εκατέρωθεν, ο Μπράμπετς με κεφαλιά στο 77΄ έβαλε το πολυπόθητο γκολ, ο Κουέστα φώναξε ηχηρό παρών στις καλές ευκαιρίες του Ατρομήτου και ο ΑΡΗΣ μας σφιχταγκάλιασε την Ευρώπη σε ένα παιχνίδι που ήταν μετριότατος. Αναμένο το show των ανθρώπων του Ατρομήτου κατά την διάρκεια του αγώνα όπως και αυτό που ακολούθησε από τον συνήθη ύποπτο Πάμπλο Γκαρσία μετά την λήξη της αναμέτρησης.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΟ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ ΤΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Με το +6 που μπήκε η ομάδα στον αποψινό αγώνα το μοναδικό καταστροφικό αποτέλεσμα για την ομάδα μας θα ήταν η ήττα. Με αυτή τη λογική οι παίκτες μας παρουσιάστηκαν αρκετά διστακτικοί στο να βγουν μπροστά, να πιέσουν και να στριμώξουν τον Ατρόμητο στην περιοχή του κυνηγώντας το γκολ. Μια εικόνα  που έδωσε θάρρος στους αντιπάλους μας που έτσι και αλλιώς έπαιζαν το τελευταίο τους χαρτί για τις όποιες ελπίδες είχαν για την έξοδο στην Ευρώπη. Ο ΑΡΗΣ αμυνόταν καλά αλλά είχε τεράστιο πρόβλημα στη δημιουργία φάσεων κάτι που είχε να κάνει κυρίως με τις αργές μεταβιβάσεις, την έλλειψη πρωτοβουλιών και το «παιχνίδι με τον χρόνο» που ήταν καρφωμένο στο μυαλό των παικτών μας. Σε όλη αυτή την κατάσταση έβαλε το χεράκι του και ο Σιδηρόπουλος χάνοντας εντελώς τον πειθαρχικό έλεγχο και σπρώχνοντας τον Ατρόμητο προς την εστία μας με κάθε ευκαιρία.

ΤΟ ΓΚΟΛ Ο ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ, ΤΟ «ΜΗΔΕΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟ» Ο ΚΟΥΕΣΤΑ

Όσο κυλούσε ο χρόνος ο ΑΡΗΣ βελτιωνόταν και έστω με κάποιες σπασμωδικές ενέργειες προσπάθησε να βρει γκολ. Στην τελική όμως απόφαση κανείς δεν είχε το καθαρό μυαλό και με ευκολία οι όποιες προϋποθέσεις για γκολ κατέληγαν στα σκουπίδια. Μια στημένη φάση έμοιαζε η μόνη μας ελπίδα για να σκοράρουμε και έτσι ακριβώς έγινε. Στο 76’ έγινε το κόρνερ με κοντινή πάσα, ακολούθησε το γέμισμα με τον Μπράμπετς να παίρνει την κεφαλιά και να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Στο φινάλε της αναμέτρησης με τον Σιδηρόπουλο να σπρώχνει τον Ατρόμητο για την ισοφάριση λίγο έλειψε να αυτοκτονήσουμε. Ευτυχώς ο Κουέστα για 2^η φορά στην αναμέτρηση έκανε μια σπουδαία απόκρουση και διατήρησε ανέπαφη την εστία μας!

ΜΕ ΚΑΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Δεν ξέρω πως το είχε διαβάσει ο Ουζουνίδης το σημερινό παιχνίδι και το είχε οργανώσει με τους παίκτες του, σίγουρα όμως ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε. Παρόλα αυτά δεν γίνεται να μην αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα κόντρα σε μια μαχητική ομάδα και έναν προκλητικό διαιτητή δέχθηκε ουσιαστικά μόλις 2 με 3 και στο τέλος βρήκε και το γκολ της νίκης. Λίγοι παίκτες ξεχώρισαν αλλά αυτό που κυρίως ήταν το πρόβλημα ήταν η λογική με την οποία αντιμετωπίσαμε συνολικά το παιχνίδι. Και αυτό φάνηκε και από τις αργοπορημένες και περιορισμένες αλλαγές του Ουζουνίδη που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν και πολλά στην εικόνα μας. Υπήρχε όμως θέληση, υπήρχε πίστη για τη νίκη και αυτό βγήκε στο τέλος ακόμη και αν η απόδοση μας δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Τίποτα όμως δεν έχει τελειώσει και θα πρέπει στα εναπομείναντα παιχνίδια να δούμε έναν πιο αποφασιστικό ΑΡΗ.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΡΙΑΚΟ ΕΧΕΙ ΤΗ ΓΛΥΚΑ ΤΟΥ

Σε κανέναν δεν άρεσε η ομάδα σήμερα αλλά το ότι κατάφερες να πάρεις αυτό που ήθελες χαλώντας ουσιαστικά όλο το σχέδιο όπως είχε στηθεί εξαρχής(συν την έκτακτη παρουσία του Σιδηρόπουλου) έχει την αξία του.  Ευτυχώς Μπράμπετς και Κουέστα «καθάρισαν την μπουγάδα» και επέτρεψαν σε όλους εμάς να παρακολουθήσουμε με άλλη διάθεση το plan B του Πάμπλο Γκαρσία και των ανθρώπων του Ατρομήτου που ακολούθησε το τελικό σφύριγμα της λήξης. Σίγουρα θα προτιμούσαμε να τους είχαμε πατήσει… αλλά μετά θα έλειπε το pablo show. Έτσι ρε Αρειανάρα, συνέχισε να τους πονάς με κάθε ευκαιρία!

ΥΓ. Καλό θα ήταν κάποια στιγμή να εξαλειφθούν τα υβριστικά συνθήματα και οι αντεγκλήσεις εντός των γηπέδων και αγωνιστικών χώρων. Κανείς όμως δεν πέθανε από ύβρεις… και καλό είναι να το θυμούνται όλοι αυτοί που υποκριτικά και επιλεκτικά θίγονται όταν κάποιος τους βρίσει. Τώρα αν όλα αυτά υποκινούν τη βία, καλό τότε είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές εντός γηπέδων που πληρώνονται για να φέρονται σαν επαγγελματίες να κάνουν την αυτοκριτική τους προτού κουνήσουν το δάχτυλο στον οποιοδήποτε.

Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στον ΟΦΗ να αντιδράσει και με τον συνήθη ύποπτο Μορόν που σκόραρε 2 φορές πήρε τη σημαντική νίκη! Ανώτερος ο ΑΡΗΣ μας σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα με την αναποτελεσματικότητα, την ατυχία και τον Κατσικογιάννη και το VAR να είναι τα μοναδικά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσει. Μια νίκη που θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα βάσει της εικόνας του αγώνα αλλά από την στιγμή που πήραμε τους 3 βαθμούς ελάχιστη σημασία έχει.

ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Με τον Ουζουνίδη να φαίνεται να έχει βρει για τα καλά ένα σταθερό σχήμα ο ΑΡΗΣ μπήκε από την αρχή του αγώνα με την ίδια σοβαρότητα και συγκέντρωση που είχε δείξει στην Τρίπολη. Με ευκολία κυκλοφορούσαμε την μπάλα προς την επίθεση και με γρήγορες μεταβιβάσεις καταφέρναμε κυρίως από τα πλάγια να γινόμαστε απειλητικοί. Παράλληλες σέντρες που ήθελαν ένα τσαφ για να καταλήξουν στα δίχτυα, σουτ που κατέληγαν μακριά από την εστία ή κόντραραν στα σώματα με την μπάλα να μην μας κάνει το χατίρι και μερικές αποκρούσεις του πολύ καλού Ναούμοφ ήταν η εικόνα ενός ημιχρόνου με τον ΑΡΗ απόλυτο κυρίαρχο. Όσο όμως δεν έμπαινε το γκολ υπήρχε το γνωστό άγχος.

Η ΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ

Ότι δεν κατάφεραν ξανά και ξανά να πετύχουν οι παίκτες μας με τις ατελείς επιθετικές τους προσπάθειες το κατάφερε τελικά ο Μορόν από τα 11 βήματα στο 61. Ο Κουμπαράκης στο VAR είδε το καθαρό χέρι και ο Ισπανός με ωραία εκτέλεση έκανε το 1-0. Ο ΟΦΗ ξαφνικά εμφανίσθηκε στο γήπεδο χωρίς όμως να γίνεται απειλητικός. Αντιθέτως ο ΑΡΗΣ κατάφερε και βρήκε έστω και με τυχερό τρόπο το 2^ο γκολ από τον Μεντίλ όμως ο Κατσικογιάννης και VAR συνεργάστηκαν άψογα και βρήκαν παράβαση  για να το ακυρώσουν. Παράβαση που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν δει τη φάση. Βέβαια ο Κατσικογιάννης από την αρχή του αγώνα είχε καταφέρει να επιβεβαιώσει τις φήμες αφήνοντας επιδεικτικά το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μας ατιμώρητο όπως και τους ψεύτικους τραυματισμούς καθυστερήσεις ακόμη και εκεί που δεν υπήρχε καν υποψία για αληθινό τραυματισμό. Τέλος στο άγχος που παραδοσιακά προκαλεί αυτό το εύθραυστό 1-0 έδωσε και πάλι ο Μορόν στο 93! Ο Ισπανός έκλεψε την μπάλα στο κέντρο, κουβάλησε την μπάλα μέχρι την αντίπαλη εστία και με ωραίο σουτ έγραψε το τελικό 2-0! Κλειδώνοντας με τον καλύτερο τρόπο μια νίκη που δικαιούταν η ομάδα μας χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ

Με τον ΑΡΗ μας να καλείται να διατηρήσει τα κεκτημένα χωρίς καν να γνωρίζει αν αυτός ο δρόμος θα οδηγήσει τελικά στην Ευρώπη υπήρχε ο φόβος ότι η ομάδα μπορεί να έχανε εντελώς τη συγκέντρωση της σε αυτά τα πλέιοφς . Στην πράξη όμως βλέπουμε τον Μαρίνο Ουζουνίδη να έχει καταφέρει να βρει ένα σχήμα αλλά και γενικότερα να έχει πείσει τους παίκτες του να παραμείνουν σοβαροί και να μπαίνουν αποφασισμένοι στα παιχνίδια. Έτσι παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, έτσι ακριβώς τον είδαμε και σήμερα. Με τους περισσότερους παίκτες να έχουν θετική παρουσία το μόνο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί ήταν ο γρίφος του γκολ. Όπως στο γκολ του Μεντίλ όπου κακώς ακυρώθηκε η τύχη μας χαμογέλασε σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες τίποτα δεν μας πήγαινε καλά. Σίγουρα όταν σουτάρεις στα περιστέρια ή δεν δίνεις την σωστή πάσα έχεις την ευθύνη αλλά στο ποδόσφαιρο έχουμε δει ότι χωρίς λίγη τύχη δεν πας πουθενά.  Η αντίδραση μετά το 1-0 δεν ήταν καλή γιατί χάσαμε τον έλεγχο του ρυθμού και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να διορθωθεί για τη συνέχεια. Στο σύνολο όμως του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας ήταν κατά πολύ καλύτερος και αυτό είναι που μετράει.

ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ

Με τον Λορέν Μορόν να συνεχίζει και σήμερα την καλή παράδοση που έχει κόντρα στον ΟΦΗ ο ΑΡΗΣ μας πήρε τους 3 βαθμούς κερδίζοντας με 2-0 σε ένα παιχνίδι που βάσει της εικόνας θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα. Το σημαντικό όμως είναι ότι η ομάδα όχι μόνο έκανε το 2 στα 2 σε αυτή τη σειρά αγώνων αλλά έχει δείξει ως τώρα ένα στιβαρό πρόσωπο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους αντιπάλους του. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να μπούμε στην τετράδα κανείς δεν μπορούσε να θεωρήσει δεδομένη αυτή την καλή εικόνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Ουζουνίδη και τους παίκτες του. Η καλή αρχή έγινε, περιμένουμε και την ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Ρε κάτι συμπτώσεις! Από το 61΄ που σκόραρε ο Μορόν και μετά, ούτε μια φορά δεν παρέμειναν κάτω οι παίκτες του ΟΦΗ σε αντίθεση με τις εκνευριστικές καθυστερήσεις που προηγήθηκαν.

Σημαντική νίκη στην προσπάθεια εξασφάλισης της 5^ης θέσης πήρε ο ΑΡΗΣ μας στην πρεμιέρα των πλέιοφς διατηρώντας το προβάδισμα των 3 βαθμών από τους ανταγωνιστές του. Η κούρσα του Μεντίλ από τα πλάγια που σέρβιρε το 0-1 στον Μπράμπετς και το ωραίο πλασέ του Σαβέριο διαμόρφωσαν το τελικό 0-2. Άρεσε η ομάδα με την αποτελεσματικότητα της και τον τρόπο που διαχειρίστηκε το παιχνίδι μοιράζοντας χαμόγελα στους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στην Τρίπολη αλλά και όλους όσους παρακολούθησαν την αναμέτρηση από μακριά.

ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ

Χωρίς διάθεση να ρισκάρει ο Ουζουνίδης παράταξε ακριβώς την ίδια ενδεκάδα με την ΑΕΚ και ως ένα βαθμό διατήρησε και την ίδια φιλοσοφία. Προσεκτική η ομάδα σε κάθε της κίνηση, με ψυχραιμία κυκλοφορούσε την μπάλα βγαίνοντας διστακτικά προς την επίθεση αλλά χωρίς να γίνεται ευάλωτος στα μετόπισθεν. Κάτι που μας επέτρεψε να έχουμε τον έλεγχο του αγώνα και να γινόμαστε απειλητικοί ακόμη και όταν απέναντι μας είχαμε μια οργανωμένη άμυνα. Τα σουτ του Νταρίντα(2 φορές) και του Μόντσου δεν βρήκαν στόχο, οι εμπνεύσεις του Σπίκιτς δεν είχαν νόημα, η επέλαση όμως του Μεντίλ από τα πλάγια ήταν αυτή που οδήγησε στο γκολ. Σε μια από τις γνωστές του κινήσεις έβαλε με ταχύτητα και δύναμη τον αμυντικό στην πλάτη, έβγαλε την παράλληλη σέντρα στη μικρή περιοχή και έδωσε την ευκαιρία στον επερχόμενο Μπράμπετς με ωραία προβολή να ανοίξει το σκορ στο 37’!

ΕΛΕΓΞΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ, ΒΡΗΚΕ 2^Ο ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το ζητούμενο μετά το 0-1 και λαμβάνοντας υπόψη τις «ανατροπές-κηδείες» που μας έχει κάνει η Τρίπολη ήταν η διατήρηση της συγκέντρωσης. Οι παίκτες του Ουζουνίδη σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα, συνέχισαν να έχουν την κατοχή, να κυκλοφορούν σωστά την μπάλα και να μην επιτρέπουν στον αντίπαλο να γίνει απειλητικός. Αποκορύφωμα αυτής της ορθολογικής αγωνιστικής συμπεριφοράς ήταν η φάση του 57’ με τον Σαβέριο να υποδέχεται σε πλεονεκτική θέση την πάσα του Σιφουέντες και με ένα ιδανικό πλασέ να στέλνει την μπάλα στη γωνία της εστίας του Παπαδόπουλου. Η κόκκινη κάρτα(μέσω VAR) στο ξεκάθαρα αντιαθλητικό χτύπημα του Γκονζάλες(θυμίζοντας Μήτογλου) άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Ισορροπίες που παρά την μαχητικότητα των 10 του Αστέρα και την καθίζηση των παικτών μας δεν μπορούσαν να αλλάξουν.

ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ

Το εγκεφαλικό παιχνίδι των Μόντσου-Σιφουέντες στο κέντρο και η σταθερότητα των Φαμπιάνο και Μπράμπετς στα μετόπισθεν ήταν αυτά τα στοιχεία που επέτρεψαν στην ομάδα μας να επιβάλλει τους δικούς του όρους στην αναμέτρηση και να έχει από το ξεκίνημα τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Ήταν φανερό ότι παρόλο που υπήρχε αργή ανάπτυξη μεσοεπιθετικά και έλλειψη εμπνεύσεων ο ΑΡΗΣ έψαχνε τις στιγμές του για το γκολ ακόμη και κόντρα σε οργανωμένη άμυνα. Στιγμές σαν και αυτές που εκμεταλλεύτηκε ο Μεντίλ(το μισό γκολ είναι δικό του), ο Μπράμπετς και ο Σαβέριο. Γενικότερα η ομάδα με τον τρόπο που αγωνιζόταν απόπνεε μια σιγουριά ότι εύκολα ή δύσκολα θα το κέρδιζε το παιχνίδι όπως ακριβώς το πέτυχε. Έλειψε για άλλη μια φορά το killer instinct από την στιγμή που έμειναν οι αντίπαλοι μας με 10 παίκτες αλλά από την στιγμή που εύκολα κρατούσε το μαξιλαράκι του 0-2 ελάχιστη σημασία έχει.

ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η ομάδα μας την προσπάθεια της σε αυτά τα άχαρα πλέιοφς κερδίζοντας στην Τρίπολη με 2-0! Αυτή τη φορά δεν έβρεχε…  οι παίκτες μας ήταν συγκεντρωμένοι, αποτελεσματικοί και πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε. Πλέον με τα 2 συνεχόμενα εντός έδρας έχουμε την ευκαιρία να τελειώσουμε αυτή την παρωδία μια ώρα νωρίτερα. Το αν θα έχει νόημα ή όχι η 5^η θέση θα αργήσουμε να το μάθουμε. Κάθε νίκη όμως της ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΣ είναι χαρά!

ΥΓ. Άλλο παιχνίδι έβλεπε μάλλον ο Παντελίδης.

ΥΓ2. Τους γράφουμε τους 3 βαθμούς ή είναι 2 και ένα το κρατούμενο... ανάλογα με το πως θα εξελιχθούν τα πλέιοφς στην πορεία;

25 Μαρτίου 2025 και ο ΑΡΗΣ μας γιορτάζει τα 111α γενέθλιά του! Περισσότερο από έναν αιώνα ιστορίας, γεμάτη πάθος, αγώνες, αφοσίωση και αγάπη! Όχι απλώς ένα αθλητικό σωματείο που κυνηγά κάποιους τίτλους αλλά μια οικογένεια, μια ιδέα που ενώνει γενιές και γενιές φιλάθλων με τις αξίες που που πρεσβεύει να παραμένουν αναλλοίωτες στον χρόνο …ακόμη και αν όλα γύρω μας αλλάζουν.

Ένας σύλλογος που διδάσκει τι σημαίνει μαχητικότητα, τι σημαίνει αφοσίωση, τι σημαίνει να κρατάς το κεφάλι ψηλά και να μην τα παρατάς ποτέ ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ένα κοκτέιλ συναισθημάτων, με χαρές, λύπες, αναμνήσεις και όνειρα, αλλά πάνω απ’ όλα με υπερηφάνια για τον ΑΡΗ, τον κόσμο του και όλα όσα εκπροσωπεί αυτή η ομάδα.

Ο ΑΡΗΣ δεν είναι απλώς μια ομάδα,  είναι πηγή έμπνευσης και δύναμης, είναι τρόπος και στάση ζωής!

Δύσκολα να στο εξηγήσω αν δεν είσαι ένας από εμάς.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

Σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι με λίγες σημαντικές στιγμές ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στο Χ και στους 0 βαθμούς(!!!) παρόλο που για περίπου 35΄ έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Ανεξήγητα διστακτική η ομάδα, σε κακή βραδιά οι περισσότεροι παίκτες, απογοητευτική η διαχείριση από τον Ουζουνίδη. Προσπάθησε ο κόσμος να αφυπνίσει την ομάδα και να την «πιέσει» να παλέψει για τη νίκη, στο τέλος όμως έφυγε σκασμένος και με μια τεράστια απορία για όλο αυτό που παρακολούθησε.

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ

Με όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους, την ΑΕΚ με τσακισμένη ψυχολογία και την ισοπαλία να μην έχει κανένα νόημα η λογική έλεγε ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να έχει μοναδικό στόχο τη νίκη. Έλα όμως που στην πράξη είδαμε ένα άλλο έργο. Κόντρα σε μια ΑΕΚ που ήθελε αλλά δεν μπορούσε ο ΑΡΗΣ προτίμησε να αναλωθεί σε μια ανούσια κυκλοφορία στα μετόπισθεν έχοντας μονίμως το μυαλό του στην άμυνα. Τόσο κολλημένος στο να προσέξει τα νώτα του που ακόμη και όταν του δινόταν η ευκαιρία να φύγει γρήγορα στην αντεπίθεση ή να πιέσει σε καταστάσεις όπου ήταν ολοφάνερο ότι η άμυνα της ΑΕΚ φλέρταρε με το λάθος πάντα δίσταζε σπαταλώντας κάθε υποψία απειλής προς την αντίπαλη εστία. Ένα ολόκληρο ημίχρονο σπαταλήθηκε με τον ΑΡΗ να αμύνεται και να καθυστερεί δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι κυλάει ιδανικά προς την πλευρά μας.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ

Μπορεί η ΑΕΚ να μην μας άγχωνε με την εικόνα της αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν η ομάδα που προσπαθούσε να κερδίσει. Και ίσως στο τέλος να τα κατάφερνε αν δεν γινόταν η φάση του 58’ όπου ο Μορόν χόρεψε τους αντιπάλους του, ο Μήτογλου θίχτηκε που τον έκανε χαζό ο Ισπανός και απάντησε με ένα εσκεμμένο τάκλιν από πίσω. Κίνηση που ο Γερμανός ρέφερι ενστικτωδώς τιμώρησε ορθώς με απευθείας κόκκινη κάρτα παρά τις αντιδράσεις των ανθρώπων της ΑΕΚ και την σκανδαλώδη  παρέμβαση του VAR.  Με παίκτη παραπάνω λες δεν γίνεται… θα βγούμε μπροστά, θα το ψάξουμε το γκολ και ίσως το βρούμε. Και όμως όχι! Ουζουνίδης και παίκτες είχαν άλλη άποψη και προτίμησαν να διαχειριστούν το αριθμητικό πλεονέκτημα χωρίς να ρισκάρουν καθόλου. Μάλιστα το έκαναν σε τέτοιο βαθμό που επέτρεψαν την ΑΕΚ των 10 παικτών να φαίνεται ακόμη πιο απειλητική από ότι όταν έπαιζε με 11. Και κάπως έτσι αποφύγαμε την ήττα από την ΑΕΚ χωρίς όμως να κερδίσουμε βαθμό.

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Τι must win games, τι προκρίσεις, τι τελικοί ο ΑΡΗΣ μας δυστυχώς στα κρίσιμα συνήθως μας κερνάει πίκρα… Σήμερα όμως ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του σε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία πρόσθεσαν και κάτι το ανεξήγητο. Ανεξήγητο όπως η επιλογή να παίξεις για το Χ σε ένα παιχνίδι όπου ήξερες ότι το Χ δεν σου δίνει βαθμό. Το ήξερες από την αρχή, το ήξερες και όταν έμειναν οι αντίπαλοι με 10 παίκτες. Αποφάσισες όμως να κρατήσεις τους μηδέν βαθμούς και να παλέψεις επικοινωνιακά με το χαρτί του «δεν μας κέρδισαν». Ακόμη και ένα ευρύ ροτέισον ώστε να δοθούν ευκαιρίες και να προστατευτούν συγκεκριμένοι παίκτες ενόψει πλέιοφς θα ήταν πιο τίμιο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Τι είδαμε σήμερα; Μια ομάδα αποφασισμένη για το Χ και έναν προπονητή να δείχνει ικανοποιημένος με ότι έβλεπε μέσα στο γήπεδο.  Και άντε στο κέντρο δεν είχαν και τόσες επιλογές αν και μπορούσε να ρίξει τον Φετφατζίδη, στα πλάγια με τον Σαβέριο που έβγαλε σχεδόν όλο τον αγώνα όλα λειτουργούσαν μια χαρά; Κρίμα πάντως για τον Ουζουνίδη που για λίγο έδειξε ότι ίσως να μπορούσε να αλλάξει κάποια πράγματα στην ομάδα. Τελικά δεν μπορεί να ξεφύγει από τον γενικό κανόνα της μιζέριας που διέπει τους Έλληνες προπονητές και σίγουρα δεν μοιάζει ικανός να βοηθήσει να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία της ομάδας μας που τόσο πληγώνει.

 ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ …ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ

Τι και αν άπαντες γνώριζαν εξαρχής ότι λόγω του παράλογου συστήματος διεξαγωγής των φετινών πλέιοφς η ισοπαλία δεν μας έδινε βαθμό, ο ΑΡΗΣ τον χαβά του. Πόσο μάλλον όταν έμεινε με 10 παίκτες η ΑΕΚ όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα μας στο πλάνο της ξέχασε να συμπεριλάβει τη λέξη νίκη. Γεμίζουμε με υπερηφάνεια… που δεν χάσαμε από αυτήν την μέτρια ΑΕΚ και ευελπιστούμε αυτή τη φορά μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος και την μίνι προετοιμασία, στην έναρξη των πλέιοφς να παρουσιαστεί η ομάδα βελτιωμένη και να κερδίσει τα αυτονόητα.

ΥΓ. Δεν είναι απαραίτητο για να κερδίσεις να παίξεις μπαλάρα και να μαγέψεις με την παρουσία σου μέσα στο γήπεδο. Είναι απαραίτητο όμως να θέλεις να κερδίσεις και να το δείχνεις.

ΥΓ2. Είτε 5-4-1 παίξεις, είτε 4-4-2 επιλέξεις είτε το «total football» με 2-3-5, αν παγώνεις πάντα το ρυθμό, γυρίζεις την μπάλα πίσω και κάνεις καθυστερήσεις μέχρι και στην αλλαγή ενώ παίζεις με παίκτη παραπάνω τα ίδια αποτελέσματα θα έχεις.

Μια από τα ίδια τον ΑΡΗ μας στο Βόλο, όπου με μια νερόβραστη εμφάνιση απώλεσε και τις τελευταίες πιθανότητες του για την είσοδο του στην τετράδα. Χωρίς την απαραίτητη αποφασιστικότητα η ομάδα, κατάφερε να φάει ένα ακόμη γκολ από κόρνερ και να αφεθεί τελικώς στις διαθέσεις του προκλητικού Παπαδόπουλου που μαζί με το VAR καθάρισαν την μπουγάδα για τον άμεσα ενδιαφερόμενο συμπολίτη. Οργισμένη ανακοίνωση από την ΠΑΕ που κάποια στιγμή θα πρέπει όμως να βρει τους τρόπους για να προστατεύει την ομάδα από διαιτησίες σαν τη σημερινή.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΕΥΡΟ

Με τον Φατόρε να ξεκινάει στο άκρο της άμυνας και τον Μοντόγια να ξεκινάει στα χαφ ο ΑΡΗΣ σε ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια της χρονιάς  αναγκαστικά κατέβηκε με σύνθεση ανάγκης. Κάτι που μαζί με την γενικότερη νωθρότητα που χαρακτήριζε την πλειοψηφία των παικτών μας οδήγησε σε μια ανούσια υπεροχή και μια εικόνα που δεν θύμιζε σε τίποτα τον ΑΡΗ που είδαμε κόντρα στον Παναιτωλικό. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ ήταν καλύτερος μέσα στο γήπεδο, είχε τις στιγμές  του με το σουτ του Μορόν και τη φάση του πέναλτι πάνω στον Νταρίντα όπου Παπαδόπουλος και VAR το έπνιξαν αλλά επί της ουσίας πέταξε με ευκολία τα πρώτα 45’ στα σκουπίδια.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΠΕΟΥ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΦΕΤΦΑΤΖΙΔΗ

Πιο ορεξάτος μπήκε στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ μας χωρίς ωστόσο να μπορεί να γίνει όσο απειλητικός θα ήθελε. Έστω και με αυτή την εικόνα μια έμπνευση του Φετφατζίδη από τα δεξιά σε μια προσπάθεια να κάνει το γέμισμα μέσα στην περιοχή η μπάλα πήρε μια περίεργη τροχιά και με λίγη δόση τύχης κατέληξε στα δίχτυα για το 0-1! Επειδή όμως όταν μιλάμε για ΑΡΗ στο Ελληνικό πρωτάθλημα τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ζήσαμε αλλά μια μνημειώδη στιγμή της εξυγίανσης. Χωρίς να φαίνεται ο λόγος παρέμβασης του VAR, o Μπέος έκανε ντου στο γήπεδο και απαίτησε από τον διαιτητή να δει την φάση στο VAR. Το VAR γύρισε τη φάση 15’’ πίσω, είδε παράβαση στο ύψος του κέντρου από τον Φαμπιάνο και κάπως έτσι ένα ακόμη γκολ ακυρώθηκε για την ομάδα μας με έναν τρόπο που σπάνια βλέπεις να συμβαίνει σε παιχνίδια που δεν αγωνίζεται ο ΑΡΗΣ. Και όλα αυτά όταν στην αμέσως προηγούμενη φάση μέσα στη μεγάλη περιοχή ο Φετφατζίδης δέχεται κλωτσιά από τον αντίπαλο του χωρίς φυσικά να καταλογιστεί το πέναλτι.

ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΒΟΥΛΑ, ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Το προβάδισμα που μας έκλεψαν στο γκολ του Φετφατζίδη ήρθε λίγα λεπτά αργότερα από τα 11 βήματα. Το καθαρό χέρι του αμυντικού του Βόλου μέσα στην περιοχή δεν γινόταν να το πνίξουν και έτσι ο Μορόν με 2^η προσπάθεια έκανε το 0-1 στο 65’.  Ένα προβάδισμα που διατηρήθηκε για περίπου 5’ μιας και στο πρώτο κόρνερ που κέρδισε στη συνέχεια του αγώνα η άμυνα μας είχε για πολλοστή φορά τη γνωστή κακή αντίδραση στα στημένα δίνοντας την ευκαιρία στον Χέρμανσον να σκοράρει χωρίς καμία πίεση. Κανείς δεν πήδηξε στον αέρα ενώ και ο Μεντίλ ήταν πολύ μακριά από τον χώρο ευθύνης του. Τόσο πριν την ισοφάριση όσο και μετά ο Κουέστα εκτέθηκε από την άμυνα του και αναγκάστηκε να κάνει 2 εντυπωσιακές αποκρούσεις για να κρατήσει αρχικά το προβάδισμα μας και στη συνέχεια το Χ. Τα τελευταία 15’ κύλησαν με τον Παπαδόπουλο να σφυρίζει σε κάθε υποψία ευκαιρίας μας, όπως και ο επόπτης που βιαστικά σήκωνε την σημαία ακόμη και εκεί που δεν υπήρχε οφσάιντ. Η φάση του Ντούντου στο 80’ σε μια φάση που εύκολα θα μπορούσε να είχε γίνει το 1-2 ήταν η μοναδική ουσιαστική απόπειρα για να αντιδράσουμε και να πάρουμε τη νίκη.

ΑΣΤΑΘΗΣ, ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ ΣΤΗ ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ

Το μεγάλο στοίχημα του Ουζουνίδη για το σημερινό παιχνίδι ήταν να πείσει τους παίκτες του να δείξουν το ίδιο πρόσωπο με αυτό κόντρα στον Παναιτωλικό. Δεν τα κατάφερε και σε μεγάλο βαθμό αυτό ήταν που μας κόστισε τη νίκη. Κόντρα σε έναν τόσο μέτριο αντίπαλο όπως ο σημερινός Βόλος αν ο ΑΡΗΣ παρουσιαζόταν όπως έπρεπε, ο Παπαδόπουλος και ο Τζήλος δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Όταν όμως αναγκάζεσαι να βάλεις τον  παροπλισμένο Φατόρε στο αρχικό σχήμα, τον Μοντόγια  σε θέση που φυσιολογικά δεν θα τον έβαζες ποτέ και οι αλλαγές σου γίνονται απλά για να γίνουν τότε δύσκολα να ξεφύγεις από το αποτέλεσμα που σου είχαν προκαθορίσει. Όταν μάλιστα και η άμυνα σου τρώει για πολλοστή φορά τέτοιο γκολ κατά κάποιο τρόπο χάνεις και το δίκιο σου. Κατά κάποιο τρόπο… μιας και ποτέ δεν θα μάθουμε τι παιχνίδι θα παρακολουθούσαμε αν δινόταν το πέναλτι στον Νταρίντα, μετρούσε το γκολ του Φετφατζίδη και έβγαινε με κόκκινη όπως έπρεπε ο Μύγας. Με τα αν όμως δεν πας πουθενά.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΛΑΘΗ» ΤΟΥΣ

Δεν έθελξε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την απόδοση του αλλά υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να είχε φύγει με το διπλό από τον Βόλο και να έβλεπε τη συνέχεια του πρωταθλήματος με άλλο ενδιαφέρον. Όταν όμως δεν πατάς τον αντίπαλο και λειτουργείς για πολλοστή φορά ερασιτεχνικά σε μια στημένη φάση τότε γίνεσαι εύκολη λεία για τον κάθε Παπαδόπουλο και Τζήλο που αποδέχθηκαν με τεράστια ευκολία την «παρέμβαση» του Μπέου. Και αν απέναντι σε αυτή τη «συμμορία» που διαμορφώνει αποτελέσματα και βαθμολογίες δεν έχεις τρόπο να αντιδράσεις, τότε οφείλεις να  περιορίσεις τα δικά σου λάθη. Δικά μας λάθη που μαζί με τα εγκληματικά σφυρίγματα μας περιορίζουν στην 5^η θέση.

Το καλό του πρόσωπο μας έδειξε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Παναιτωλικό για περίπου 60’ και με 2 γκολ στο πρώτο ημίχρονο έφθασε στη νίκη. Δεν παρέλειψε όμως να μας υπενθυμίσει με πόση ευκολία κλωτσάει τις ευκαιρίες του αλλά και χάνει τη συγκέντρωση του από προκλητικές διαιτησίες σαν και αυτή του Σιδηρόπουλου(και του Varista) στο Β ημίχρονο. Έβγαλε όμως αντίδραση η ομάδα και σε ένα παγωμένο γήπεδο με ελάχιστο κόσμο κατάφερε να μοιράσει χαμόγελα.

ΕΠΑΙΞΕ ΣΑΝ ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΥΚΟΛΟ

Στροφή 180 μοιρών από την εμφάνιση με τον Λεβαδειακό έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο χορτάρι. Με ένα καταιγιστικό ξεκίνημα όπου μια ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη ο ΑΡΗΣ έμοιαζε άλλη ομάδα. Ο Παναιτωλικός από νωρίς έμοιαζε σαν μποξέρ εγκλωβισμένος στα σχοινιά δεχόμενος συνεχόμενα χτυπήματα με την κεφαλιά του Μορόν μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μόντσου να καταλήγει στα δίχτυα για το 1-0.  Στο 30΄ ο Μόντσου μετά την ασίστ στο πρώτο γκολ με μια απίθανη εκτέλεση φάουλ έκανε το 2-0 «κλειδώνοντας» σε μεγάλο βαθμό τη νίκη. Το παιχνίδι είχε έρθει ακριβώς εκεί που θέλαμε χάρη σε μια γεμάτη εμφάνιση που δεν άφηνε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο. Οι 12 ευκαιρίες(7 στην εστία) στο πρώτο ημίχρονο φώναζαν για ακόμη περισσότερα γκολ στη συνέχεια.

ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ VAR ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΟΥΝ

Εξίσου καλά μπήκε ο ΑΡΗΣ και στο Β ημίχρονο με τους παίκτες μας να θέλουν να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται την υπόθεση νίκη και με ένα τρίτο γκολ. Ένα γκολ που δεν ερχόταν μιας και την τελευταία στιγμή είτε διστάζαμε να σουτάρουμε είτε δεν δίναμε την πάσα στη σωστή στιγμή ακόμη και όταν βγαίναμε στην επίθεση με ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Παρόλα αυτά ο Παναιτωλικός παρέμενε ακίνδυνος. Μια όμως απίστευτη απόφαση του Σιδηρόπουλου σε συνεργασία με το VAR στο 60’ όπου το φάουλ και κίτρινη κάρτα υπέρ μας όπως καταλογίστηκε μετατράπηκε σε απλή κατοχή(!?!?!) χάλασε το μυαλό των παικτών μας. Ένα σφύριγμα που ήρθε σε συνέχεια αρκετών ανάποδων αποφάσεων που κυριολεκτικά αποσυντόνισε την ομάδα μας. Κάτι που φάνηκε μόλις στο επόμενο λεπτό με τον Παναιτωλικό στην πρώτη του ευκαιρία να βρίσκει με τον Ντιαζ το γκολ με όλη την άμυνα στημένη απέναντι του. Η συνέχεια μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης είχε κάμποσες χαμένες ευκαιρίες για το 3-1 αλλά και 1-2 στιγμές για τους αντιπάλους μας όπου θα μπορούσαν να είχαν ισοφαρίσει. Ευτυχώς το 2-1 παρέμεινε αν και θα μπορούσε να είχε έρθει πολύ πιο εύκολα αν αξιοποιούσαμε τις ευκαιρίες μας αλλά και αν Σιδηρόπουλος και VAR έβλεπαν το πέναλτι πάνω στον Νταρίντα στο 77’ από τον Σιέλη.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ

Πολλές οι αδυναμίες του φετινού ΑΡΗ με την τελευταία εικόνα από το ναυάγιο της Λειβαδιάς να είναι αποκαρδιωτική. Το ότι αυτή η ομάδα όμως έχει ποιότητα και όταν παρουσιάζεται πνευματικά έτοιμη μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα δεν το αμφισβητεί κανείς. Και σήμερα ο ΑΡΗΣ για 55’ δεν χωρούσε την παραμικρή αμφισβήτηση παρά μόνο ένα γιατί. Γιατί δεν έπαιξε έτσι και στην Λειβαδιά. Σήμερα πάντως οι παίκτες του Ουζουνίδη μέχρι να κάνει άνω κάτω το παιχνίδι ο Σιδηρόπουλος τα έκαναν όλα τέλεια. Μόντσου και Σιφουέντες κυριαρχούσαν στο κέντρο, ο Φέτφα συνέχισε να εκθέτει τον πρώην προπονητή του, ο Μορόν ήταν ουσιαστικός και ο Σπίκιτς όσο κυλούσε ο χρόνος ανέβαζε την απόδοση του. Με σωστή πίεση,  γρήγορες μεταβιβάσεις και αποφασιστικότητα ο ΑΡΗΣ έφτιαχνε την μια φάση μετά την άλλη. Εκεί όμως φάνηκε και το μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ. Όταν δεν μπορείς να τελειώσεις αυτές τις ευκαιρίες ώστε να πας με ένα ξεκούραστο 4 ή 5-0  τότε κινδυνεύεις από το πουθενά χάρη σε 2-3 ανάποδα σφυρίγματα να αγχωθείς. Το αν ο Ντούντου και ο Σπίκιτς δώσουν λύση σε αυτό το πρόβλημα τότε θα μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Μέχρι τότε όμως θα βασανιζόμαστε χωρίς λόγο όπως σήμερα.  

ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

Άλλος ΑΡΗΣ στη Λειβαδιά, άλλος ΑΡΗΣ ο σημερινός. Για περίπου 55’ ζωγράφιζε μέσα στο γήπεδο,  πέτυχε 2 γκολ(αντί για 4-5) μέχρι να έρθει ο Σιδηρόπουλος με τον Κατσικογιάννη στο VAR για να μας υπενθυμίσουν πόσο εύκολα πέφτουμε στις παγίδες που μας στήνουν. Ευτυχώς πέρα από κάποιες αγχωτικές στιγμές η ομάδα πήρε τη νίκη που δικαιούταν και μαζί 3 πολύτιμους βαθμούς για την μάχη της Ευρώπης. Το αν θα συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς η ομάδα ή με τις πρώτες σταγόνες βροχής θα καταρρεύσει θα το δούμε στη συνέχεια.  Μέχρι τότε κρατάμε τους 3 βαθμούς και συνεχίζουμε. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Το ζήσαμε και αυτό με τον κορυφαίο Έλληνα διαιτητή Σιδηρόπουλο.  Πλέον και τα φάουλ υπέρ του ΑΡΗ θα περνάνε φιλτράρισμα μέσω VAR και θα ακυρώνονται!  Ρε, τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας με αυτούς τους απίθανους!

Μούσκεμα τα έκανε για ακόμη μια φορά μέσα στη βροχή ο ΑΡΗΣ μας καταφέρνοντας να δεχθεί 4 γκολ από τον Λεβαδειακό και να χάσει τις όποιες ελπίδες είχε για την είσοδο στην τετράδα. Και μόνο ότι δέχθηκε 3 γκολ στην αντεπίθεση και 1 από κόρνερ καταδεικνύει το πόσο κακή ήταν η ομάδα μας. Τόσο κακή που δεν μπόρεσε ούτε καν να εκμεταλλευτεί την τύχη του με το αυτογκολ της ισοφάρισης. Έντονος ο εκνευρισμός του Ουζουνίδη με όσα είδε μέσα στο γήπεδο που έφυγε σκασμένος για τα αποδυτήρια. Ακόμη πιο έντονος ο εκνευρισμός του κόσμου που έδωσε δυναμικό παρών στη Λειβαδιά χωρίς όμως να καταφέρει να συγκινήσει τους παίκτες μας…

ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Τους ίδιους 11 με τον Παναθηναϊκό όπως ήταν αναμενόμενο επέλεξε ο Ουζουνίδης, ελπίζοντας σε μια ανάλογη εμφάνιση. Στην πράξη όμως είδαμε σχεδόν άλλη ομάδα. Με εξαίρεση τους Νταρίντα και Σιφουέντες που στα πρώτα 45’ είχαν μια συνέπεια και έντονη συμμετοχή στο παιχνίδι όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Ο Λεβαδειακός όποτε έτρεχε στους χώρους κατάφερνε να μας προκαλεί προβλήματα με τις αντιδράσεις της άμυνας μας να φαίνονται από νωρίς προβληματικές. Το 1-0 ήρθε από μια τέτοια φάση όπου η άμυνα μας πιάστηκε στον ύπνο και επέτρεψε εύκολα στους αντιπάλους μας να τρέξουν από τα πλάγια και να βγάλουν ανενόχλητοι μια παράλληλη με την εστία μας σέντρα για να καταλήξει τελικά στα δίχτυα στο 20’.  Σε ένα χρονικό σημείο όπου ο ΑΡΗΣ είχε αρχίσει να συμμαζεύει την εικόνα του και να διεκδικεί τα ηνία της αναμέτρησης. Κάτι που συνεχίστηκε και μετά το 1-0 με αποτέλεσμα έστω και με αυτογκολ να έρθει η ισοφάριση στο 29’. Στο χρόνο που απέμεινε μέχρι το ημίχρονο η ομάδα μας σε έπειθε ότι είχε βρει ρυθμό και θα έμπαινε στο Β ημίχρονο για να καθαρίσει γρήγορα γρήγορα τη νίκη.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ

Και ενώ μετά την ισοφάριση μπήκαμε στο Β μέρος με την ψυχολογία υπέρ μας μέσα σε λίγα λεπτά γκρεμίστηκαν τα πάντα. Μια εκτέλεση κόρνερ με τον παίκτη της Τρίπολης να σηκώνεται ανενόχλητος και να παίρνει την κεφαλιά στο κέντρο της άμυνας ήταν αρκετό για να μας υπενθυμίσει όλα τα κακώς κείμενα που μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Η απογοήτευση από αυτό το γρήγορο και εύκολο 2-1 είχε και τις προεκτάσεις του. Μόλις 2’ αργότερα άλλη μια αντεπίθεση του Λεβαδειακού, άλλη μια κακή επιστροφή και αντίδραση του ΑΡΗ μας και άλλο ένα εύκολο γκολ για τους γηπεδούχους. Εκεί όσο και αν φώναζε ο Ουζουνίδης και προσπαθούσε να αλλάξει τα πράγματα στο μυαλό των παικτών μας είχε «κλειδώσει» η ήττα.  Μια ήττα που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Φετφατζίδη δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Το 4^ο γκολ του Λεβαδειακού με μια ακόμη αντεπίθεση επισφράγισε το σημερινό ναυάγιο.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, 7 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ…

‘Ανευρα τρεξίματα, κακές τοποθετήσεις ακόμη πιο κακές αντιδράσεις από όλη την μεσοαμυντική μας γραμμή. Η ευκολία με την οποία επιτρέπαμε στους αντιπάλους μας να γίνονται απειλητικοί είχε να κάνει 100% με την έλλειψη συγκέντρωσης. Πάντα η άμυνα μας έμοιαζε ανοργάνωτη, πάντα ο παίκτης που έπρεπε να τρέξει ξεκινούσε με χαρακτηριστική καθυστέρηση. Ενώ στην επίθεση είχαμε τις φάσεις που μπορούσαμε να σουτάρουμε για το γκολ αλλά έλειπε αυτός που θα το τολμούσε. Δεν γίνεται να φθάνεις 2-3 φορές σε πλεονεκτική θέση στη μεγάλη περιοχή, να αλλάζεις πασούλες και κανείς να μην σουτάρει. Ναι είναι σημαντικό το σουτ να γίνει υπό καλές προϋποθέσεις αλλά αν δεν σουτάρεις δεν θα σκοράρεις. Προφανώς και ο προπονητής έχει μερίδιο ευθύνης και για την πνευματική ετοιμότητα των 11 που επέλεξε αλλά πως μπορείς να χρεώσεις στον προπονητή την σημερινή ήττα μόλις 7 ημέρες μετά τον θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού; Σε αυτόν όμως σίγουρα «χρεώνεται» η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Καλά τα λέει, δείχνει να αντιλαμβάνεται το τι ακριβώς συμβαίνει. Το ζητούμενο είναι αν μπορεί να το αλλάξει.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ 5^ης ΘΕΣΗΣ

Ψυχρολουσία, πισωγύρισμα, απογοήτευση….  Η ίδια ενδεκάδα που πάτησε τον φορμαρισμένο Παναθηναϊκό, κόντρα σε έναν πιο αδύναμο αντίπαλο τα έκανε όλα λάθος και διασύρθηκε. Δεν μπορούσε να τρέξει, δεν μπορούσε να σκεφθεί, δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως σύνολο σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα. Ούτε καν η βροντερή παρουσία του κόσμου της ομάδας που χόρευε στη βροχή δεν ήταν ικανή για να τους αφυπνίσει. Η μάχη για την τετράδα κάπου εδώ χάθηκε. Υπάρχει όμως και ο στόχος της Ευρώπης. Αφήνουμε την απογοήτευση στην άκρη και συνεχίζουμε.

ΥΓ. Αν με τα πριμ δεν γίνεται δουλειά ας δοκιμάσει ο Κάρυ και τα πρόστιμα.

ΥΓ2. Δεν μας πάει το παιχνίδι με βροχή... τραγελαφικό αλλά αληθινό. 

Την 3^η συνεχόμενη νίκη του πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό παραμένοντας ζωντανός για την μάχη της τετράδας! Πειστική εμφάνιση από το σύνολο του Ουζουνίδη. Σωστά στημένη η ομάδα, με ξεκάθαρη διάθεση να πιέσει, να ψάξει το γκολ και να πάρει τη νίκη όπως ακριβώς και έκανε! Μια νίκη που θα μπορούσε εύκολα να είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Απαίτηση για διπλό στη Λειβαδιά η ιαχή του κόσμου στο φινάλε μιας μοναδικής κιτρινόμαυρης!

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ

Ένα δεκάλεπτο χρειάστηκαν περίπου οι παίκτες μας για να βρουν τα πατήματα τους και να κόψουν τον αέρα στον Παναθηναϊκό που είχε μπει πιο ορεξάτος και πιο επιθετικός στην αναμέτρηση. Όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα ανέβαζε την απόδοση της, οι παίκτες μας έμπαιναν πιο δυνατά στις φάσεις κερδίζοντας τις περισσότερες μονομαχίες. Οι επελάσεις του Μεντίλ οδήγησαν στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία με την προβολή του Μορόν να κόβεται την τελευταία στιγμή από τον Ίνγκασον. Λίγα λεπτά αργότερα η διαγώνια σουτάρα του Σιφουέντες με τροχιά προς τα δίχτυα ανάγκασε τον Λοντίγκιν σε μια εντυπωσιακή απόκρουση. Ένας Λοντίγκιν που ήταν σε καταπληκτική ημέρα μιας και στη συνέχεια για 2^η φορά καταφέρνει να σταματήσει τον Σαβέριο σε μια δύσκολη φάση. Εκεί που ο ΑΡΗΣ είχε το μομέντουμ ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να χτυπήσει στην αντεπίθεση αλλά Βέλεθ και Κουέστα ήταν σε ετοιμότητα.

Ο ΣΑΒΕΡΙΟ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, Ο ΜΟΡΟΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Ότι δεν κατάφερε να κάνει ο Σαβέριο στην πρώτη του ουσιαστική προσπάθεια το κατάφερε με την δεύτερη. Στο 43΄ σε μια από τις γνωστές «εφόδους» του από τα πλάγια, κατάφερε να φέρει την μπάλα στο καλό του πόδι και με ένα άπιαστο σουτ να ανοίξει το σκορ ξεσηκώνοντας το σχεδόν κατάμεστο Κλ.Βικελίδης! Όπως ιδανικά τελείωσε το Α ημίχρονο έτσι όμορφα ξεκίνησε και το δεύτερο. Μόλις στο 49’ ο Μορόν υποδέχθηκε ωραία την μπάλα μέσα στην μεγάλη περιοχή με το αμυντικό του Παναθηναϊκού να τον ρίχνει στο έδαφος και τον Γερμανό διαιτητή να δίνει το πέναλτι. Ψύχραιμος ο Μορόν πρόσθεσε άλλο ένα γκολ στην συγκομιδή του και έβαλε γερές βάσεις για να έρθει η νίκη.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΚΟΛ

2-0 από το 50’ και όλοι αναμέναμε σύμφωνα με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα ως τώρα αναμέναμε οπισθοχώρηση, νευρικότητα και άγχος μέχρι το τέλος. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν είχε την παραμικρή διάθεση να γκρεμίσει ότι έχτισε. Και αφού πέρασε ένα δεκάλεπτο ανασυγκρότησης με βιαστικά διωξίματα και προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας πήρε ξανά τον έλεγχο. Με καλές τοποθετήσεις, σωστή πίεση, γρήγορες μεταβιβάσεις έκανε τον Παναθηναϊκό να μοιάζει εντελώς ακίνδυνος και ανήμπορος να αντιδράσει. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί θα μπορούσαμε εύκολα να σκοράρουμε και ένα τρίτο γκολ στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Αν και από τους υποστηρικτές του Άκη Μάντζιου που δεν έβλεπε κάποιο νόημα στην αντικατάσταση του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη σήμερα είδαμε έναν ΑΡΗ να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και να έχει ουσία στο παιχνίδι του. Είδαμε παίκτες ψυχωμένους να βγαίνουν μπροστά στην μπάλα, να μην φοβούνται και να αντέχουν μέχρι το τέλος κάνοντας τους αντιπάλους τους να μοιάζουν κουρασμένοι. Όλοι όσοι πήραν ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής εκτός του Σίστο ήταν εξαιρετικοί. Ώρες ώρες η κυκλοφορία της μπάλας και ο τρόπος που αναπτυσσόταν η ομάδα έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Μηχανή με γρανάζια σαν τον Σαβέριο που βρήκε δίχτυα αλλά και τους Μεντίλ και Σπίκιτς που από τις πρώτες παρουσίες τους δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου βγαίνει κερδισμένος! Ξαφνικά οι πτέρυγες απέκτησαν ζωντάνια και ο ΑΡΗΣ μοιάζει πιο απρόβλεπτος πιο απειλητικός. Όλα όμως τα παραπάνω θα έχουν αξία αν αυτή η εμφάνιση αποδειχθεί στην πορεία ότι είναι αποτέλεσμα δουλειάς και όχι μια ευτυχή συγκυρία. Αυτό όμως που σίγουρα συμβαίνει είναι ότι η ομάδα δείχνει να βγαίνει από το αγωνιστικό αδιέξοδο που βρισκόταν παρά τα τελευταία θετικά αποτελέσματα και μοιάζει ικανή να παλέψει κόντρα στα προγνωστικά και τα «μαγειρέματα»...

ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχαμε να δούμε μια τόσο καλή εμφάνιση και δεδομένων των συνθηκών ίσως η σημερινή να ήταν ακόμη καλύτερη. Διαβασμένη η ομάδα, αποφασισμένοι οι παίκτες με τις εντάσεις και τα τρεξίματα που απαιτούνται σε τέτοια παιχνίδια. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Παναθηναϊκό πέρα από του να παραδοθεί στην ανωτερότητα μας! Αυτός ο ΑΡΗΣ που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν φοβάται τίποτα και θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες έχει μέχρι το τέλος. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ένα δίκιο το έχουν. Στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν όταν είσαι του big-πορδ και δεν ευνοείσαι σκανδαλωδώς είναι αδικία!

2^η συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη για την Αρειανάρα μας που μετά το εύκολο πέρασμα από τη Λαμία κατάφερε να πάρει άλλους 3 βαθμούς κόντρα στην μαχητική Καλλιθέα στη Λεωφόρο! Ο Μεντίλ μετά την ασίστ στον Μορόν σήμερα ήταν αυτός που πέτυχε το νικητήριο γκολ βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα μιας ακόμη σπουδαίας εμφάνισης! Αρκετά τα προβλήματα της ομάδας, δεν τελείωσε το παιχνίδι όταν της δόθηκε η ευκαιρία αλλά ευτυχώς δεν το πλήρωσε και κράτησε τη νίκη. Σπουδαία παράσταση από τον κόσμο του ΑΡΗ στο γήπεδο της Λεωφόρου που πανηγύρισε έξαλα τη νίκη.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟΣ

Ήθελε να ελέγξει τον ρυθμό και να κάνει παιχνίδι  είχε όμως τα προβλήματά του. Ο Φετφατζίδης με τον Νταρίντα προσπαθούσαν να βγάλουν την ομάδα μπροστά από την δεξιά πλευρά, κάπου όμως στην τελευταία πάσα γινόταν λάθος. Σίστο και Ζαμόρα δυσκολευόντουσαν να μπουν αποτελεσματικά στις φάσεις και μπλόκαραν τις επιθέσεις μας παρόλο που η άμυνα της Καλλιθέας δεν πατούσε καλά. Κάτι ανάλογο όμως ίσχυε και για την δική μας άμυνα που αν και έμοιαζε συμπαγής είχε το εύκολο λάθος. Λάθος σαν και αυτό στο 17’ από το κακό διώξιμο του Φαμπιανό προς τα πίσω και την κεφαλιά του Λουκίνα με την μπάλα να καταλήγει στο δοκάρι.

Ο ΦΕΤΦΑΤΖΙΔΗΣ ΤΗΝ ΑΣΙΣΤ, Ο ΜΕΝΤΙΛ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΓΚΟΛ

Και οι 2 ομάδες είχαν τα θέματα τους στην άμυνα και έδειχναν ευάλωτες ανά πάσα στιγμή. Σε μια φάση  όπου ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να μπει στην μεγάλη περιοχή οι αμυντικοί της Καλλιθέας αν και φαινόταν να είχαν «καθαρίσει» την φάση, μπερδεύτηκαν, τράκαραν μεταξύ τους και έδωσαν την ευκαιρία στον Φετφατζίδη να μπει χωθεί, να αρπάξει την μπάλα και να σερβίρει το γκολ στον Μεντίλ που ήταν εκεί στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή!

ΔΕΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Η συνέχεια του αγώνα είχε έναν περίεργο ξέφρενο ρυθμό με την Καλλιθέα να θέλει αλλά να μην μπορεί και τον ΑΡΗ μας να χτυπάει με κάθε ευκαιρία στην αντεπίθεση χάνοντας 2 σπουδαίες ευκαιρίες με τον Σίστο από αυτές που δεν χάνονται και μερικές ακόμη με τα άστοχα σουτ του Νταρίντα, του Σιφουέντες και του Μόντσου. Οι αντίπαλοι μας είχαν πρόβλημα στην οργανωμένη και προσπαθούσαν είτε με στημένα είτε με κάποιο λάθος σαν και αυτό του Βέλεθ που παραλίγο θα έβαζε το αυτογκολ να βρει την ισοφάριση. Κάτι όμως που ευτυχώς για εμάς δεν έγινε μιας και όσο περνούσε ο χρόνος η Καλλιθέα έμοιαζε πιο κουρασμένη ενώ ο ΑΡΗΣ μας με την είσοδο των Σαβέριο και Σπίκιτς στα άκρα είχε αποκτήσει περισσότερη ταχύτητα και ευελιξία στο παιχνίδι του. Ναι το 0-1 ήταν αγχωτικό αλλά η εικόνα του αγώνα έγερνε περισσότερο προς το 0-2 παρά προς στην ισοφάριση.

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ

Με τους κραδασμούς της αποχώρησης των Γκαρθία και Σουλεϊμάνωφ να μην έχουν ακόμη κοπάσει και την μεταγραφική ενίσχυση να αφήνει μπόλικα κενά η κατάσταση που έχει να διαχειριστεί ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Μάλιστα οι σημερινές απουσίες των Μορόν, Μπράμπετς, Μάγιο, Ντιαντί και Φρίντεκ την έκαναν ακόμη πιο πολύπλοκη! Μέσα από αυτές τις συνθήκες κατάφερε ο Ουζουνίδης κόντρα στην Καλλιθέα να αξιοποιήσει ιδανικά τον Νταρίντα που σήμερα ήταν παντού, να αναγεννήσει τον Φετφατζίδη(που κακώς είχε ξεχαστεί από τον Μάντζιο) και να βρει στο πρόσωπο του Μεντίλ έναν παίκτη ικανό να καλύψει ολόκληρη την αριστερή πλευρά καλύπτοντας μέχρι και την ανυπαρξία του Σίστο. Αν σε αυτά προσθέσουμε την πολύ καλή παρουσία του Βέλεθ, το ανέβασμα του Μόντσου ιδιαίτερα στο 2^ο ημίχρονο και την φρεσκάδα που πρόσθεσαν οι δραστήριοι Σαβέριο και Σπίκιτς από το 64΄και μετά καταλαβαίνουμε πως ήρθε αυτή η νίκη. Μια νίκη που φέρει την υπογραφή του Ουζουνίδη δεδομένων των προβλημάτων που υπήρχαν. Προβλήματα που δεν τα έκρυψε κάτω από το χαλάκι ο προπονητής μας στη συνέντευξη τύπου παρά το θετικό αποτέλεσμα και αυτό έχει την αξία του. Δείχνει πάντως να βρίσκει το σημείο επαφής με το υπάρχων ρόστερ και αρκετούς παίκτες που έμοιαζαν εκτός πλάνων και αυτό φαίνεται να λειτουργεί θετικά και να αποτυπώνεται σε βαθμούς.

ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ, ΔΕΝ ΚΑΗΚΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΛΠΙΖΕΙ

Με τον Μαροκινό Μεντίλ να προσθέτει μια ακόμη σπουδαία εμφάνιση και να  οδηγεί την ομάδα στη νίκη με το γκολ του μετά την ωραία ασίστ του «αναγεννημένου» Φετφτατζίδη, ο ΑΡΗΣ μας πήρε άλλους 3 βαθμούς και συνεχίζει να ελπίζει. Να ελπίζει και να διεκδικεί την είσοδο του στην τετράδα παρά τις σημαντικές απουσίες σαν και αυτές που είχε και σήμερα αλλά και τα «κενά» που μας αφήνει η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου. Φαίνεται ο Ουζουνίδης να κερδίζει την εμπιστοσύνη των παικτών και να αρχίζει να περνάει αυτά που θέλει στην ομάδα. Και αν μας βγουν 1-2 παίκτες ακόμη σαν τον Μεντίλ(μην τον ματιάξουμε) τότε θα μπορούμε να είμαστε και λίγο πιο ήρεμοι για τη συνέχεια.  Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ο ένας μαλωμένος με το γκολ ο άλλος σαν να μην μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Ο ορισμός του «τα βιογραφικά δεν παίζουν μπάλα» .