Μια ακόμη «άγευστη» εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας σε αυτή την σειρά των πλέιοφς γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την ΑΕΚ με 2-0. Οι πολλές αλλαγές του Μάντζιου και η χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπισαν το παιχνίδι οι παίκτες μας δεν άφησαν περιθώριο για κανένα άλλο αποτέλεσμα. Προφανώς και η ομάδα επιλέγει παιχνίδια με τα εκτός έδρας να τα αφήνει σε δεύτερη μοίρα και όλο το βάρος να πέφτει στα εντός(εκτός του μπάογκ). Στενάχωρο αλλά και λογικό…

ΑΠΟ ΧΑΛΑΡΟΣ ΕΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ

Μόλις 15’ λεπτά χρειάστηκαν για να επιβληθεί η ΑΕΚ και ο ΑΡΗΣ να μας πείσει ότι κατέβηκε σε ρυθμούς προπόνησης στο αποψινό παιχνίδι. Σε μόνιμη οπισθοχώρηση από τη σέντρα. Χωρίς εντάσεις και γρήγορη σκέψη. Χωρίς τη διάθεση να πιέσουμε, να κλείσουμε χώρους ή να γίνουμε κατά κάποιο τρόπο απειλητικοί. Μια ενδεκάδα γεμάτο «αλλαγές» από παίκτες που θεωρητικά ψάχνουν την ευκαιρία τους για να δείξουν την αξία τους. Περισσότερο όμως έμοιαζαν να βγάζουν την αγγαρεία αντί για τους «βασικούς» που όταν μπήκαν ήταν αργά. Η ΑΕΚ είχε κυριαρχήσει και ο εκνευρισμός από την απάθεια της ομάδας ήταν εμφανής σε όλους. Το ωραίο σουτ του Σαβέριο που ανάγκασε σε μια πολύ ωραία επέμβαση τον Αθανασιάδη ήταν όλη η επίθεση του ΑΡΗ σήμερα και αυτό λέει πολλά. Όπως και τα γκολ που δεχθήκαμε δείχνουν πολλά για την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Κακή εμφάνιση, πάλι καλά να λέμε που φύγαμε με 2 γκολ…

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΗΘΕΛΕ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΚΑΝΕ

Τα πολλά νέα πρόσωπα στην βασική ενδεκάδα έδωσαν εξαρχής το στίγμα της παρουσίας του ΑΡΗ σε αυτό το παιχνίδι. Όπως και στα προηγούμενα πρωταρχικός στόχος ήταν η «διαχείριση» ενόψει τελικού και όλα τα υπόλοιπα πήγαν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό είχε εξαρχής στο μυαλό του ο Μάντζιος και αυτό ακριβώς εφάρμοσε. Το ότι δεν ανταποκρίθηκαν οι παίκτες που επέλεξε είναι άλλο θέμα που θα πρέπει να το δουν. Σίγουρα με αυτές τις πειραματικές ενδεκάδες η ομοιογένεια χάνεται αλλά η μαχητικότητα και η συγκέντρωση που πρέπει να δείξει ο κάθε παίκτης που παίρνει φανέλα βασικού θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη. Δεν το έδειξαν οι αρχικοί 11 και όταν μπήκαν οι «βασικοί» ήταν αργά.

ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Με το τελικό σκορ να έχει διαμορφωθεί πριν καν συμπληρωθούν 15’ και την ομάδα μας μετά βίας να πλησιάζει προς την αντίπαλη περιοχή η ομάδα δεν δικαιούταν τίποτα περισσότερο και μοιραία γνώρισε την ήττα. Μια εικόνα που δεν τιμάει το σύνολο του Άκη Μάντζιου αλλά ας ελπίσουμε το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο τέλος να επιβεβαιωθεί. Καλή η διαχείριση αλλά θα πρέπει και η 11αδα του τελικού να δοκιμασθεί, να ανεβάσει απόδοση και να πιστέψει στις δυνάμεις της. Αναμένουμε τη συνέχεια.

Ούτε την ισοπαλία δεν κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι όπου άξιζε τη νίκη. Κόντρα σε έναν αντίπαλο όπου καιγόταν για τη νίκη και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τον μεγάλο τελικό, η ομάδα έπαιξε επιθετικά, δημιούργησε μπόλικες καλές φάσεις κυνηγώντας με μανία το γκολ αλλά 2 κακές στιγμές του Μπράμπετς διαμόρφωσαν αυτό το 0-2. Απογοήτευση για τον τρόπο που ήρθε αυτή η ήττα από την άλλη όμως υπάρχει ικανοποίηση για την απόδοση της ομάδας που με λίγη αποτελεσματικότητα(ή τύχη) παραπάνω θα μπορούσε να είχε κερδίσει σε ένα βαθμολογικά αδιάφορο παιχνίδι.

ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ

Παθητικό με αντεπιθέσεις τον περιμέναμε τον ΑΡΗ ως συνήθως σε αυτά παιχνίδια αλλά ο Μάντζιος μάλλον ήθελε να μπερδέψει τον αντίπαλο του. Λίγοι θα περίμεναν ότι ο ΑΡΗΣ θα αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο τον Παναθηναϊκό και πιθανόν αυτό να ήταν και το στοιχείο που άλλαξε εξαρχής τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Η ομάδα με Γκαρθία και Νταρίντα στο κέντρο είχε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και μαζί με τον δραστήριο Μορόν τραβούσαν μπροστά και τους υπόλοιπους που σε κάθε ευκαιρία ανέβαιναν ψηλά. Ενώ στην άμυνα οι Φαμπιάνο και Μπράμπετς έμοιαζαν απροσπέλαστοι  παρά  τις δυνατές «μπούκες» του Ιωαννίδη προς την περιοχή μας.  Οι ευκαιρίες και τα σουτ δεν κατέληγαν σε γκολ και αυτό ήταν το μόνο ανησυχητικό αν και υπήρχε η πίστη ότι τελικά θα βρούμε δίχτυα.

Ο ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ ΞΕΛΑΣΠΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Και ενώ το γήπεδο έμοιαζε ανηφορικό για τον Παναθηναϊκό ήρθε η τραγική λάθος πάσα του Μπράμπετς στο 59΄ για να τον βάλει μπροστά στο σκορ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης. Στη συνέχεια οι παίκτες μας προσπάθησαν να το φέρουν στα ίσα αλλά λίγο ο Ντρακόφσκι με τις καλές τοποθετήσεις του, λίγο η τύχη και η ισοφάριση δεν ήρθε ποτέ. Μάλιστα στις καθυστερήσεις ήρθε και το 2^ο δώρο από τον Μπράμπετς όπου μετά από δύσκολη απόκρουση του Κουέστα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μας ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια ημέρα που σίγουρα ο Τσέχος θα θέλει να ξεχάσει. Και μαζί και όλοι εμείς.

ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟ ΓΚΟΛ

Ο ΑΡΗΣ είχε φέρει το παιχνίδι σχεδόν εκεί που ήθελε. Ο Παναθηναϊκός από «φαβορί» είχε μετατραπεί σε «αουτσάιντερ» και το μόνο που έλειπε ήταν το γκολ που θα επιβεβαίωνε την ανωτερότητα μας. Ένα γκολ που δεν ήρθε σε αντίθεση με 2 ατομικά λάθη που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ. Ένα σκορ καθόλου αντιπροσωπευτικό της εικόνας των 2 ομάδων. Πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το τέχνασμα του Μάντζιου να αιφνιδιάσει επιτρέποντας στην ομάδα να παίξει πιο ανοιχτά. Έλειψε η συγκέντρωση στην τελική φάση όπως έλειψε και η τύχη. 2 είναι όμως τα στοιχεία που θα πρέπει να κρατήσουμε από το παιχνίδι. Ένα ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να παίξει στα ίσια(και όχι με κλεφτοπόλεμο) τον Παναθηναϊκό. Δύο ότι θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός ενόψει τελικού. Τίποτα άλλο. Αδιάφορο παιχνίδι, παίξαμε καλά, αξίζαμε τη νίκη …χάσαμε, συνεχίζουμε.

ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣ

Το πόσο μπορείς να διαχωρίσεις την εμφάνιση της ομάδας από το τελικό αποτέλεσμα είναι μεγάλη κουβέντα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε τη νίκη και το απέδειξε με τον τρόπο που αγωνίσθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος. Άξιζε τη νίκη, τελικά όμως δεν πήραμε ούτε το Χ. Καλή η προσπάθεια σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου δεν υπήρχε άλλο κίνητρο πέρα από την αξιοπρέπεια μας. Στον τελικό όμως η προσπάθεια από μόνη της αν δεν έρθει η νίκη δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. Άλλο όμως παιχνίδι ο τελικός και άλλο το σημερινό.

Εξαρχής ήταν δύσκολη η αποστολή του να κερδίσεις σε μια έδρα που έχεις να φύγεις νικητής 22 ολόκληρα χρόνια αλλά ο Μάντζιος και οι παίκτες του έπειθαν με τις τελευταίες εμφανίσεις ότι είχαν την ικανότητα να το πετύχουν. Ωστόσο στην πράξη παρακολουθήσαμε κάτι εντελώς διαφορετικό από τον ανταγωνιστικό ΑΡΗ που περιμέναμε. Εύκολη ήττα από το 6΄,  με την αντίδραση που δεν είδαμε ποτέ από την ομάδα να είναι αυτό που πληγώνει περισσότερο παρά το τελικό 3-0.

ΑΝΕΥΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Όταν μόλις στο 6’ δέχεσαι το πρώτο γκολ και στη συνέχεια παραμένεις σε παθητικό ρόλο τα λόγια περιττεύουν. Αργή σκέψη, αργή εκτέλεση, νωθρότητα και μια γενικότερη αναποτελεσματικότητα σε κάθε μας ενέργεια. Αρκετά προβλήματα στην άμυνα που έμπαζε από όλες τις πλευρές. Την ίδια στιγμή που το «άνευρο» κέντρο και η έλλειψη πίεσης προς τους παίκτες του Ολυμπιακού τους επέτρεπε να κάνουν ανενόχλητοι το παιχνίδι τους και να γίνονται απειλητικοί. Ελάχιστες οι φορές που απειλήσαμε την αντίπαλη εστία, καμία από αυτές δεν ανάγκασε τον Τζολάκη να επέμβει και αυτό τα λέει όλα. Ακόμη και οι αλλαγές που έγιναν, κινήθηκαν στο ίδιο χαμηλό τέμπο. Με εξαίρεση ίσως τον Φαμπιάνο και τον Κουέστα που ήταν ίσως οι μοναδικοί διασωθέντες από το σημερινό ναυάγιο.

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ…

Με τον ίδιο τρόπο όπως αντιμετωπίζει όλες τις ομάδες που βρίσκονται ψηλότερα από εμάς αντιμετώπισε και σήμερα ο ΑΡΗΣ τον Ολυμπιακό.  Η επιλογή του Ρόουζ στο κέντρο άμυνα όπως και η παρουσία του Βεστράτε στο αρχικό σχήμα ήταν στην λογική της «προετοιμασίας» που θέλει όλους τους παίκτες ενόψει τελικού ετοιμοπόλεμους. Αντιθέτως ο Μοντόγια που και αυτός πήρε φανέλα βασικού ήταν περισσότερο λογική επιλογή από τον Φεράρι μιας και προτιμάτε στα περισσότερα παιχνίδια που ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει με αμυντικές… βλέψεις. Για ακόμη όμως ένα παιχνίδι φάνηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν μας ταιριάζει. Η ταχυδύναμη  που χαρακτηρίζει μεγάλο κομμάτι του ρόστερ του είναι κάτι που εμείς για να την κοντράρουμε θα πρέπει οι παίκτες μας να δώσουν το κάτι παραπάνω. Και σήμερα ο ΑΡΗΣ όπως φάνηκε δεν είχε τη διάθεση να ζοριστεί. Δεν μας βγήκε το παιχνίδι από νωρίς και το αφήσαμε στην τύχη του. Όταν όμως λειτουργείς έτσι τότε λογικό είναι η εμπιστοσύνη που έχεις κερδίσει από τον κόσμο και ο σεβασμός από τους αντιπάλους να κλονίζεται. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει πρώτα από όλα τον Μάντζιο και μετέπειτα τους παίκτες του. Άλλο η διαχείριση δυνάμεων και άλλο η πνευματική ετοιμότητα. Σήμερα ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα και το ότι δεν υπήρχε βαθμολογικό κίνητρο δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το κίνητρο είναι να βελτιωθείς αγωνιστικά και να χτίσεις σιδερένια αυτοπεποίθηση ενόψει τελικού. Και με εμφανίσεις σαν την σημερινή δεν το πετυχαίνεις.

ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΤΑΝ… ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ

Εύκολα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε αφήνοντας την ομάδα μας να αρκεστεί στη «διαχείριση» δυνάμεων ενόψει της συνέχειας. Δεν ήταν αδιάφορος ο ΑΡΗΣ σήμερα στο Καραϊσκάκη αλλά με την εικόνα του έδειξε ότι δεν καιγόταν κιόλας… ώστε να τα δώσει όλα για ένα θετικό αποτέλεσμα. Προβλημάτισε η ομάδα με αυτό που παρουσίασε σήμερα στο γήπεδο αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα δεν χάθηκε τίποτα. Το αφήνουμε πίσω μας και κοιτάμε τα επόμενα βήματα αυτής της «προετοιμασίας» πριν τον μεγάλο τελικό.

Ένα εκρηκτικό τετράλεπτο στο Β ημίχρονο ήταν αρκετό για να μετατρέψει το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας σε έναν υγιεινό περίπατο. Η βολίδα του Σουλεϊμάνοφ στο 55’ άνοιξε το σκορ,  το αριστοτεχνικό σουτ του Γκαρθία στο αμέσως επόμενο λεπτό έγραψε το 2-0 και λίγα λεπτά αργότερα ο Μπράμπετς με διπλή προσπάθεια μετά από εκτέλεση κόρνερ «κλειδαμπάρωσε» τη νίκη. Απόλυτη ικανοποίηση για τον Μάντζιο που βλέπει την ομάδα παρά τους όποιους «πειραματισμούς» να γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματική στο παιχνίδι της.

ΔΟΚΙΜΕΣ ΜΕ 4-4-2 ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΛΑΜΙΑ

Με τους Μορόν και Ανσαριφάρντ να ξεκινάνε για πρώτη φορά μαζί σε ένα 4-4-2 από τον Μάντζιο ο ΑΡΗΣ μπήκε κεφάτος στο παιχνίδι κυκλοφορώντας πολύ ωραία την μπάλα προς την αντίπαλη περιοχή. Ο αρχικός ενθουσιασμός δεν έφερε το γρήγορο γκολ και κάπου ξεκίνησε και η Λαμία να φαντάζει πιο απειλητική μέσα στο γήπεδο. Με αυτό το σχήμα ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να αναπτύσσεται πιο καλά μέσα στο γήπεδο, στην άμυνα όμως υπήρχαν κενά και κακές τοποθετήσεις με αποτέλεσμα κάμποσες φορές η Λαμία να βρίσκει χώρο για μακρινές μεταβιβάσεις χωρίς κανέναν παίκτη μας να παρεμβαίνει. Κάτι που έφερε μια ισορροπία στο παιχνίδι που φώναζε ότι έπρεπε να γίνουμε πιο προσεκτικοί στις επιλογές μας.

Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕ ΜΕΣΑ ΣΕ 4’

Σουλεϊμάνωφ, Γκαρθία, Νταρίντα, Μορόν, Ανσαριφάρντ και Φεράρι στα πρώτα 45’ βρέθηκαν αρκετές φορές σε πλεονεκτική θέση ώστε να σπρώξουν την ομάδα στο γκολ. Στο τέλος πάντα όμως τα χαλούσαν. Ιδιαίτερα ο Σουλεϊμάνωφ που ότι δεν έκανε σε όλο το πρώτο ημίχρονο το έκανε στο 55’ όπου την επέλαση του την τελείωσε με μια βολίδα στα αντίπαλα δίχτυα. Για να τον μιμηθεί κατά κάποιο τρόπο ο Μανού Γκαρθία στο αμέσως επόμενο λεπτό. Ο ΑΡΗΣ κυριαρχούσε πλέον στην αναμέτρηση και έψαχνε με μανία και το τρίτο γκολ. Γκολ που βρήκε λίγα λεπτά αργότερα από τον Μπράμπετς. Μάλιστα ο καταιγισμός των γκολ είχε δώσει φτερά στην ομάδα μας που κυνήγησε μέχρι σχεδόν το τέλος του αγώνα και ένα τέταρτο γκολ. Το 3-1 μπήκε κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού με έναν πολύ περίεργο τρόπο όπως ακριβώς εκνευριστικά συνέβαινε από το ξεκίνημα με τις κόντρες να μας πηγαίνουν όλες ανάποδα.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Δεν είναι ότι κερδίσαμε την Λαμία που μας ταλαιπωρεί εδώ και χρόνια αλλά η συνολική εικόνα της ομάδας. Ακόμη και με αυτό το 4-4-2 ο ΑΡΗΣ έβγαλε πολύ καλά στοιχεία στο παιχνίδι του και όταν του βγήκαν λίγο οι φάσεις πήρε αυτό που άξιζε. Παρόλο που τόσο το αρχικό σχήμα όσο και οι αλλαγές έχουν περισσότερο την λογική της διαχείρισης και όχι των απαιτήσεων του αγώνα. Εμπνέει ολοένα και περισσότερη εμπιστοσύνη η ομάδα και αυτό είναι το μεγάλος κέρδος από την αποψινή νίκη. Και φυσικά όλο αυτό είναι έργο του Άκη Μάντζιου που έχει βρει τον τρόπο ώστε οι παίκτες του να παραμένουν ετοιμοπόλεμοι και συγκεντρωμένοι.

ΟΛΑ ΚΥΛΑΝΕ ΙΔΑΝΙΚΑ

Συνεχίζουν να κυλάνε όλα ιδανικά για τον ΑΡΗ μας ενόψει του μεγάλου τελικού με τις δοκιμές του Μάντζιου να οδηγούν σε μια εύκολη νίκη. Το εκρηκτικό τετράλεπτο με τα γκολ των Σουλεϊμάνωφ, Γκαρθία και Μπράμπετς έδωσαν τέλος στο αρνητικό σερί κόντρα στη Λαμία… και πρόσθεσε λίγο ενδιαφέρον για τη συνέχεια των  πλέιοφς. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι ο ΑΡΗΣ μας συνεχίζει να παρουσιάζεται συγκεντρωμένος και αποφασισμένος να εκμεταλλευτεί αυτά τα παιχνίδια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Τα 110 χρόνια ιστορίας του ΑΡΗ μας είναι η ζωντανή απόδειξη του πώς ένας αθλητικός οργανισμός μπορεί να γίνει ένας φάρος ελπίδας και ενότητας, εμπνέοντας και ενώνοντας  ανθρώπους από διαφορετικές τάξεις υπό τη σκιά του αθλητικού πνεύματος και των ιδανικών του.

Το ανεπανάληπτο ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ, ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ μόνο ο ΑΡΗΣ μας το έκανε πράξη.

Από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης του και τις σπουδαίες στιγμές του παρελθόντος και τους τίτλους σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και τα υπόλοιπα τμήματα, μέχρι τα πέτρινα χρόνια της αγωνιστικής απαξίωσης σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ που πλέον ανήκουν στο παρελθόν αλλά και την σημερινή λαμπρή  εκδήλωση στο Ολύμπιον ο ΑΡΗΣ διδάσκει ήθος, πολιτισμό και μια ξεχωριστή κουλτούρα που λίγο αν σε αγγίξει σε αλλάζει σαν άνθρωπο.

Όσοι παρακολουθήσαν αυτή την εκδήλωση το ένιωσαν το συναίσθημα και την ανατριχίλα.

Ένα συναίσθημα και μια ανατριχίλα που αποτελεί την πηγή ενέργειας όλου αυτού του κόσμου που στηρίζει δυναμικά την ομάδα προσδοκώντας στις χαρές και αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις λύπες. Και αυτό αποτελεί την εγγύηση ότι ο ΑΡΗΣ μας θα υπάρχει όσο η γη γυρίζει και ο ήλιος θα φωτίζει!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

Ηχηρή απάντηση από την 1^η αγωνιστική των πλέιοφς στο ερώτημα «τι θα κάνει ο ΑΡΗΣ στα πλέιοφς;» έδωσε η ομάδα μας στην Τούμπα, κερδίζοντας τον μπαογκ με 0-1! Το αριστοτεχνικό γκολ του Μορόν που θύμισε Κάμπορα έγραψε το τελικό 0-1 σε ένα παιχνίδι όπου ολόκληρη η ομάδα λειτούργησε σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Έξαλλα πανηγύρια στα αποδυτήρια από τους θριαμβευτές που συνεχίζουν να διαψεύδουν όλους αυτούς που μας θέλουν αδιάφορους και χαμένους πριν τη σέντρα.

ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙ

Σε αυτό το σημείο του πρωταθλήματος οι ομάδες δεν έχουν πολλά να κρύψουν. Το παιχνίδι του ποακ στο Ζάγκρεμπ ήταν ένα ακόμη παράδειγμα για τις αδυναμίες του σημερινού αντιπάλου και εκεί ακριβώς προσάρμοσε ο Μάντζιος τα πλάνα του. Με μια ενδεκάδα με ελάχιστες διαφοροποιήσεις σε σχέση με τον ημιτελικό του κυπέλλου αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό. Ο ΑΡΗΣ παραχώρησε εξαρχής την κατοχή στον συμπολίτη, με του που πλησίαζε το κέντρο τον έκλεινε και έψαχνε το λάθος που θα του δώσει την ευκαιρία για να χτυπήσει. Όπως ακριβώς έγινε με το γκολ του Μορόν. Ο Σαβέριο εντόπισε μια ολιγωρία της άμυνας του ποακ, πέρασε από τα αριστερά, πάσαρε στον Μορόν που αν και με πλάτη γύρισε ωραία το κορμί του και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ στο 31΄ στην πρώτη μας κατεβασία χωρίς όμως ως εκείνο το σημείο να έχουμε απειληθεί.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Ο Σαβέριο που ξεκίνησε την φάση από όπου προήλθε το 0-1 λίγο έλειψε στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου να γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής του ντέρμπι.  Με εξαιρετικό διάβασμα της αντίπαλης άμυνας και κίνηση με την μπάλα, έφθασε φάτσα με την εστία ανενόχλητος αλλά το σουτ πέρασε πάνω από το δοκάρι. Και αφού δεν έγινε το 0-2 η ομάδα αρκέστηκε στη διαχείριση του σκορ. Κάτι που το πέτυχε εύκολα μιας και με εξαίρεση κάτι κραυγές απελπισίας μπας και παρασύρουν τον διαιτητή και 1-2 καλές τοποθετήσεις του Κουέστα η ομάδα δεν ένιωσε πίεση.       

ΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΜΑΝΤΖΙΟ ΕΦΑΡΜΟΣΘΗΚΕ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Το έχουμε ξαναδεί το έργο, δεν μας κάνει εντύπωση. Ο Μάντζιος ξέρει τον τρόπο να αντιμετωπίζει αυτά τα παιχνίδια και το απέδειξε και σήμερα. Το έχουν κατανοήσει και οι παίκτες του και για αυτό σήμερα όλοι τους ήταν απόλυτα συγκεντρωμένοι. Σωστές αποστάσεις, ελεγχόμενη πίεση την κατάλληλη στιγμή, αποφασιστικότητα στις μονομαχίες και ταχύτητα στο τρανσίσιον.  Αυτά έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, όπως ακριβώς έχει ξανακάνει ακριβώς τα ίδια σε αυτό το γήπεδο με αυτόν τον αντίπαλο. Προφανώς και ο Λουτσέσκου συνεχίζει να υποτιμά τον Μάντζιο και τους παίκτες του μιας και δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Θεωρεί δεδομένο ότι η ομάδα του είναι καλύτερη και θα καταφέρει να επικρατήσει μην μπαίνοντας καν στην διαδικασία να σκεφτεί το πως θα αγωνισθούμε. Αυτή η υπεροψία είναι βούτυρο στο ψωμί του Μάντζιου και για αυτό του έχει πάρει την ταυτότητα του Ρουμάνου προπονητή.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ

Με τον Μορόν να ντύνεται Κάμπορα και να πετυχαίνει ένα εξαιρετικό σεντερφορίσιο γκολ ο ΑΡΗΣ πήρε το διπλό στην Τούμπα σε ένα παιχνίδι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του. Έτσι το είχε σχεδιάσει ο Μάντζιος και έτσι ακριβώς εξελίχθηκε. Απόλυτα συγκεντρωμένοι όλοι οι παίκτες, εκτέλεσαν ιδανικά το πλάνο του προπονητή και πήραν μια σπουδαία νίκη. Πλέον η απάντηση δόθηκε για το τι θα κάνει ο ΑΡΗΣ στα πλέιοφς και αν η σκέψη του είναι από τώρα καρφωμένη στον τελικό. Θα τους γλεντάει όπου τους βρει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Αυτά παθαίνεις όταν υποτιμάς τον ΑΡΗ. Από πρωτοπόρος καταλήγεις δεύτερος και αγχωμένος. Από καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος καταλήγεις άσφαιρος και προβληματισμένος.

ΥΓ2. Σε κεκλεισμένων των θυρών και οι ελάχιστοι «εκλεκτοί» μαζεύτηκαν πίσω από τον πάγκο μας για να δημιουργήσουν κλίμα… Μα πόσο κόμπλεξ ακόμη;

Και με τον πλέον επίσημο τρόπο ο ΑΡΗΣ μας με αυτό το 0-0 σφράγισε το εισιτήριο του για τον μεγάλο τελικό! Δεν του βγήκαν οι φάσεις, αγχώθηκε και για μια δύο στιγμές αλλά ως εκεί. Ο ΑΡΗΣ επιβεβαίωσε το ρόλο του φαβορί και πήρε την αυτονόητη πρόκριση απέναντι στον Παναιτωλικό. Πανζουρλισμός στις κερκίδες του Κλ.Βικελίδης με τον κόσμο να αδιαφορεί για τα «κουλούρια» που παρακολούθησε και να απολαμβάνει με όλο του το είναι αυτήν πρόκριση στον τελικό μετά από 14 ολόκληρα χρόνια.

ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ, ΑΓΧΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Από την μια το άγχος του πρέπει για εμάς από την άλλη το «nothing to lose» του Παναιτωλικού δημιούργησαν εξαρχής ιδιαίτερες συνθήκες στην αναμέτρηση. Ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο, δεν κινδύνευε αλλά όποτε έφθανε στην αντίπαλη περιοχή τα έκανε όλα λάθος. Ο Παναιτωλικός έπαιζε με τον χρόνο θέλοντας να κρατήσει το 0-0 όσο μπορούσε ώστε να μεγαλώσει και άλλο το άγχος μας και ως ένα σημείο αυτό το πλάνο του λειτουργούσε ιδανικά.

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΛΛΑ ΒΟΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ

Μπορεί οι κλασσικές ευκαιρίες που δημιουργήσαμε να ήταν ελάχιστες αλλά οι καταστάσεις όπου μπορούσαμε να σκοράρουμε ήταν πάρα πολλές. Εκεί φάνηκε το πόσο πιεσμένοι ήταν οι παίκτες μας σήμερα μιας και στις περισσότερες από αυτές τις φάσεις δεν καταφέραμε ούτε καν να σουτάρουμε. Λάθος πάσες, άνευρα σουτ πάνω στους αντιπάλους, χαμένα κοντρολ και μια ατολμία που γεννούσε μόνο εκνευρισμό. Ο Παναιτωλικός στα τελευταία 15’ προσπάθησε να γίνει απειλητικός. Είχε μια καλή κεφαλιά που πέρασε δίπλα από το δοκάρι και ως εκεί.  Στο τέλος ο Ανσαριφάρντ αφού μαζί με τον Μορόν δεν κατάφεραν να σκοράρουν λειτούργησε έξυπνα, έπαιξε με τον χρόνο και «κλείδωσε» την πρόκριση.

ΔΕΝ ΣΚΟΡΑΡΕ ΑΛΛΑ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Για πρώτη φορά φέτος ο Άκης Μάντζιος επέλεξε ενδεκάδα με όλους τους παίκτες στη διάθεση του ετοιμοπόλεμους για την πρόκριση και αυτό ήταν το αποτέλεσμα του ροτέισον που παρακολουθούμε εδώ και αρκετά παιχνίδια. Η παρουσία του Βέλεθ επιβεβαίωσε ότι στο πρόσωπο του ο προπονητής μας βρήκε έναν αξιόπιστο αμυντικό χάφ ενώ η ταυτόχρονη παρουσία του Μορόν με τον Ανσαριφάρντ ήταν κάτι καινούργιο που όμως φαινόταν ότι ταίριαζε. Για αυτό δούλευαν εδώ και καιρό ο Μάντζιος και οι παίκτες και σήμερα παρά το 0-0 το κατάφεραν. Και όταν μιλάμε για παιχνίδια που κρίνουν πρόκριση ή τίτλο το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα.  Το αν έπαιξες καλά ή όχι αν στο τέλος πάρεις αυτό που θέλεις δεν θα το θυμάται κανείς.

ΤΙΣ ΕΝΥΤΠΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΑΣ

Την ευκαιρία του να διεκδικήσει το πολυπόθητο κύπελλο επικύρωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, αφήνοντας τον Παναιτωλικό του Πετράκη με τις θετικές εντυπώσεις της προσπάθειας των 20’ του πρώτου αγώνα και της μιας ουσιαστικής ευκαιρίας σήμερα. Ο ΑΡΗΣ αν και αγχωμένος ήταν σοβαρός και πήρε αυτό που ήθελε. Μια πρόκριση ύστερα από 14 χρόνια σε έναν τελικό και μια ευκαιρία για έναν τίτλο ύστερα από ακόμη περισσότερο καιρό... Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία και αυτό φάνηκε από τον τρόπο που πανηγύρισε ο κόσμος την σημερινή πρόκριση. Με την απαίτηση για «Κύπελλο στον Πύργο τον Λευκό» να είναι το σύνθημα στα χείλη όλων μας! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Κρατήσαμε και δυνάμεις για το παιχνίδι της Κυριακής για αυτούς που ρωτάνε και ανησυχούν...

Με τον Μορόν να ισοφαρίζει με πέναλτι στο 97’ η ομάδα μας άντεξε στο πρέσινγκ της ΑΕΚ, του Σιδηρόπουλου και του Varista επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά ότι ο ΑΡΗΣ παίζει για την πάρτη του και μόνο. Ο δραστήριος Φέτφα ισοφάρισε , ο Σαβέριο έκανε προς στιγμή την ανατροπή με ωραία ενέργεια, ο Μορόν από την άσπρη βούλα σόκαρε στο φινάλε την Ένωση. Ικανοποίηση στον κόσμο που είδε την ομάδα να συνεχίζει να ανεβάζει την απόδοση της παρά το εκτεταμένο ροτέισον και να παίρνει αποτέλεσμα σε ένα παιχνίδι που οι υπόλοιποι μας είχαν ξεγραμμένους.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ, ΙΔΙΟ ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Με πολλά νέα πρόσωπα παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο αρχικό σχήμα όπως εξαρχής αναμέναμε. Τα βλέμματα όλων ήταν πάνω στο Φαμπιάνο που μετά από περίπου 2 μήνες απουσίας επέστρεψε στην αγωνιστική δράση. Η αλλαγή προσώπων όμως δεν ήταν αρκετή για να κόψει ο ΑΡΗΣ την τελευταία του κακή συνήθεια και για ακόμη μια φορά μπήκαμε νωθρά επιτρέποντας στην ΑΕΚ νωρίς νωρίς να επιβάλει τον ρυθμό της. Η πλευρά του Μοντόγια από την αρχή είχε πρόβλημα με τον Άμπραμπαντ να μοιάζει με μόνιμη απειλή. Μια απειλή που μετουσιώθηκε σε ένα πέναλτι-φάντασμα από τον Σιδηρόπουλο σε μια φάση όπου ξεκάθαρα ο Άμπραμπαντ κάνει επιθετικό φάουλ στον Μοντόγια. Αχάμπαρος ο Σιδηρόπουλος με τεράστια ευκολία σφύριξε το πέναλτι, με το VAR να μην ασχολείται καν. Μπορεί η ΑΕΚ να είχε ξεκινήσει πολύ καλύτερα το παιχνίδι, το 0-1 όμως διαμορφώθηκε από μια λανθασμένη απόφαση.

ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΜΕ ΦΕΤΦΑ

Πιθανόν και αυτό το προκλητικό σφύριγμα του Σιδηρόπουλου να αφύπνισε την ομάδα μας που αφού συνήλθε από τον τρόπο που ήρθε αυτό το 0-1 άρχισε να βγάζει αντίδραση μέσα στο γήπεδο. Η ένταση στις μονομαχίες ανέβηκε, η κυκλοφορία της μπάλας βελτιώθηκε και με τον Ανσαριφάρντ να μπαίνει έξυπνα στις φάσεις και τον Φετφατζίδη να γίνεται πιο αποτελεσματικός στις επιλογές του, ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε να πλησιάζει στα αντίπαλα δίχτυα. Το σουτ από πλάγια θέση του Ανσαριφάρντ στο 24’ που πέρασε παράλληλα από την εστία ήταν η πρώτη απειλή, ενώ το γκολ του Φετφατζίδη που ακυρώθηκε έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ έχει βρει πλέον τα πατήματα του στο παιχνίδι. Ο ΑΡΗΣ συνέχιζε να ανεβαίνει με κάθε ευκαιρία και στο 44΄ ο Ανσαριφάρντ με μια πολύ έξυπνη κεφαλιά βγάζει την ασίστ στον Φετφατζίδη που κινήθηκε ωραία στον χώρο, πήρε την μπάλα και στη συνέχεια πλάσαρε ιδανικά για το 1-1!

ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΣΑΒΕΡΙΟ

Η ισοφάριση του Φέτφα σκόρπισε ενθουσιασμό και αυτός ο ενθουσιασμός έδωσε ακόμη περισσότερη ώθηση στην ομάδα μας που πλέον έβλεπε ότι δεν είχε λόγο να φοβάται την ΑΕΚ. Με αυτή τη νοοτροπία μπήκε στο Β ημίχρονο παρόλο που ο Μάντζιος στα πλαίσια της διαχείρισης αντικατέστησε τους Ανσαριφάρντ και Φαμπιάνο που ήταν εκ των κορυφαίων στα πρώτα 45’. Ο Μορόν που πέρασε ως αλλαγή κατευθείαν έκανε αισθητή την παρουσία του ταλαιπωρώντας την άμυνα της ΑΕΚ διαρκώς. Μάλιστα στο 48’ κατάφερε να κρατήσει όσο έπρεπε την μπάλα και να την σπάσει ιδανικά για τον Σαβέριο όπου με διπλή προσπάθεια έγραψε το 2-1 ξεσηκώνοντας το Κλ.Βικελίδης!

ΠΙΕΣΕ Η ΑΕΚ, ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΑ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΛΑΘΗ Ο ΑΡΗΣ

Αν και το παιχνίδι είχε γυρίσει υπέρ μας όλοι γνωρίζαμε ότι υπήρχε αρκετός χρόνος και η ΑΕΚ θα ανέβαζε και άλλο την πίεση της. Οι αντίπαλοι μας ανέβασαν τον ρυθμό και έγιναν πιο απειλητικοί με τον Κουέστα όμως να έχει πάντα τις σωστές αντιδράσεις. Στην άμυνα όμως υπήρχαν τρωτά σημεία και πέρα από την μέτρια απόδοση του Μοντόγια και ο Ρόουζ που αντικατέστησε τον πολύ καλό Φαμπιάνο ήταν σε άλλο γήπεδο. Ενώ και ο Φατόρε παρά την καλή εμφάνιση του στην φάση της ισοφάρισης της ΑΕΚ δεν κινήθηκε σωστά. Όσο για τον Πινέδα που με μια δυνατή κεφαλιά έκανε το 2-3, ο Ρόουζ τον είχε χάσει εντελώς.

ΑΠΟΔΟΘΗΚΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΤΟ ΕΥΣΤΟΧΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ

2^η φορά πίσω στο σκορ ο ΑΡΗΣ με τον χρόνο αυτή τη φορά να πιέζει ασφυκτικά. Σουλεϊμάνωφ και Ρούπ που είχαν μπει στο παιχνίδι με ευκολία αχρήστευαν κάθε προϋπόθεση για γκολ, ο Μορόν όμως από την άλλη έδειχνε αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει την προσπάθεια. Όπως και ο Σιδηρόπουλος που σε συνεργασία με τον Ολλανδό στον VAR «άλλαξαν» την αρχική απόφαση για πέναλτι στο καθαρό χτύπημα που δέχεται ο Μορόν στο 88’. Όσο όμως «δασκαλεμένοι» και αν ήταν και οι 2 δεν μπορούσαν να κλείσουν τα μάτια στο καθαρό χέρι του Βύντρα στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης. Ο Μορόν ήταν ψύχραιμος από τα 11 βήματα και με αυτόν τον τρόπο κατά κάποιο τρόπο αποδόθηκε δικαιοσύνη. Κατά κάποιο τρόπο μιας και κανείς δεν ξέρει πως θα μπορούσε να εξελιχθεί η αναμέτρηση με μια διαιτησία 50-50.   

ΤΟ «ΡΟΤΕΪΣΟΝ» ΑΠΟΔΙΔΕΙ

Η επιστροφή του Φαμπιάνο και η παρουσία του Φετφατζίδη και του Ανσαριφάρντ στην βασική ενδεκάδα ήταν οι επιλογές του Μάντζιο που είχαν το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ικανοποιημένο πρέπει να τον άφησαν και οι 3 μιας και ο Φαμπιάνο έμοιαζε σαν να μην έλειψε ούτε μια ημέρα ενώ οι άλλοι 2 συνέχισαν να ανεβάζουν την απόδοση τους. «Βράχος» ο Κουέστα παρά τα 3 γκολ που δέχθηκε δείχνει να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Σχετικά καλά τα πήγαν και οι Ζουλ, Βεστράτε, Παναγίδης, Φατόρε αν και θα μπορούσαν να ήταν πιο ουσιαστικοί στο παιχνίδι τους.  Το ίδιο ισχύει και για τον Σαβέριο που παρά το γκολ που πέτυχε σε αρκετές φάσεις δεν λειτούργησε καλά. Στη σούμα όμως το ταμείο είναι γεμάτο! Λίγες ημέρες πριν τον ημιτελικό και ο Άκης Μάντζιος βλέπει το «ροτέισον» που έχει επιλέξει εδώ και καιρό να αποδίδει καρπούς.

ΣΟΚΑΡΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΨΥΧΟΥΣ

Γκρεμίστηκε άλλος ένας πρωτοπόρος από την κορυφή που ήρθε «καβάλα στο άλογο» στο Κλ.Βικελίδης.   Παρά τις πολλές αλλαγές και την «διαχείριση» από τον Μάντζιο ο ΑΡΗΣ μας στάθηκε καλά, πήρε την ισοπαλία και κέρδισε μερικούς ακόμη «ετοιμοπόλεμους» παίκτες για τη συνέχεια.  Η ομάδα δεν λύγισε από την μαχητική ΑΕΚ, δεν μάσησε από την «πίεση» του Σιδηρόπουλου και του Ολλανδού στο VAR και υπενθύμισε σε όλους ότι ο  ΑΡΗΣ παλεύει πάντα για τη νίκη και μόνο για τη νίκη. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς ενδοιασμούς. Άντε να το εξηγήσεις αυτό σε όποιον δεν είναι ΑΡΗΣ.

ΥΓ. Η ΠΑΕ ΑΡΗΣ προειδοποιεί ότι ο τζόγος και η εμμονή στα διπλά των πρωτοπόρων στο Κλ.Βικελίδης μπορεί να προκαλέσει μεγάλη απώλεια περιουσίας.

Μόλις 2’ άντεξε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό με το γκολ του Μπακασέτα να μας βάζει από τα αποδυτήρια πίσω στο σκορ. Συνήλθε στη συνέχεια, είχε τις στιγμές του αλλά είχε και τον Αλ Χακίμ απέναντι του να μην του επιτρέπει να μπει στο παιχνίδι. Παρόλα αυτά η ομάδα δεν ήταν αυτή που έπρεπε και μόνο ως «διδακτική» θα πρέπει να την δούμε την σημερινή ήττα.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΧΑΛΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕ ΧΟΡΤΑΡΙ

Αρκετές φορές τονίζουμε ότι είναι σημαντικό η ομάδα να μπαίνει στα παιχνίδια δυνατά ώστε να προβληματίζει από νωρίς τον αντίπαλο. Αντ αυτού είδαμε τον απόλυτο αιφνιδιασμό με το 1-0 μόλις στο 3’ και το μπάχαλο που ακολούθησε στην αμυντική μας λειτουργία να είναι οι συνέπειες της χαλαρότητας που δείξαμε με το που πατήσαμε στο χορτάρι.

ΣΥΝΗΛΘΕ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

Αφού ξεπεράσαμε τον πανικό του πρώτου εικοσαλέπτου αρχίσαμε να δείχνουμε τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε σαν ομάδα. Με σωστές τοποθετήσεις και καλή κυκλοφορία της μπάλας ο ΑΡΗΣ μας πήρε την κατοχή, ανέβηκε πιο ψηλά και έψαξε το γκολ της ισοφάρισης. Η κεφαλιά του Ρόουζ, τα σουτ του Νταρίντα, το γύρισμα του Μορόν, η προσπάθεια του Σαμόρα ήταν μερικές από τις στιγμές που ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε με λίγη τύχη παραπάνω να είχε ισοφαρίσει.

ΕΙΧΕ ΠΡΟΘΕΣΗ Ο ΑΛ ΧΑΚΙΜ ΝΑ «ΣΤΗΡΙΞΕΙ» ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Μπορεί το παιχνίδι να ξεκίνησε ιδανικά για τον Παναθηναϊκό και να μην φαίνεται να κινδυνεύει με την απόδοση που είχαμε αλλά στην πορεία άλλαξαν τα πράγματα. Εκεί άρχισε να διακρίνεται ολοένα και πιο έντονα η διάθεση του διαιτητή να φρενάρει την προσπάθεια μας. Ξεκάθαρα φάουλ και κίτρινες κάρτες που «πνιγόντουσαν» με τεράστια ευκολία σε αντίθεση με το ανύπαρκτο φάουλ από όπου προέκυψε το 2-0. Και όταν τα σκληρά και εσκεμμένα φάουλ σου δεν τιμωρούνται με κίτρινες κάρτες τότε μπορείς ανενόχλητος να παίζεις την «επιθετική» σου άμυνα και να κόβεις με ευκολία κάθε προσπάθεια αιφνιδιασμού του αντιπάλου. Γιατί αυτό ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός υπό την ανοχή του Αλ Χακίμ. Σε διαφορετική περίπτωση, δύσκολα να είχε τελειώσει το παιχνίδι με 10 παίκτες.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Δεν είναι μυστικό ότι ο Μάντζιος(όπως και όλος ο σύλλογος ΑΡΗΣ) έχει ως προτεραιότητα το κύπελλο και ο τρόπος που διαχειρίζεται τα παιχνίδια του πρωταθλήματος έχουν αυτόν τον στόχο. Έτσι και σήμερα επέλεξε μια περίεργη ενδεκάδα θέλοντας να δώσει χρόνο σε παίκτες που απουσίαζαν και χρειάζονται αγωνιστικό ρυθμό.  Αν αυτός ο αγώνας ήταν ο τελικός κυπέλλου, αυτή την 11αδα θα κατέβαζε ο Μάντζιος; Όχι! Και αυτό δικαιολογεί πολλά από αυτά που είδαμε σήμερα. Ωστόσο θα πρέπει να μας προβληματίσει η εικόνα της άμυνας μας σε αρκετά σημεία του αγώνα. Και οι 4 της άμυνας έδειχναν ώρες ώρες να τα έχουν χαμένα και να μην ξέρουν πως να κινηθούν μέσα στο γήπεδο. Κατά τα άλλα… διδακτική ήττα και συνεχίζουμε.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΚ ΤΟΥ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ ΣΤΟ «ΤΕΙΧΟΣ» ΑΛ ΧΑΚΙΜ

Μπήκε νωθρός στο παιχνίδι και το πλήρωσε με γκολ από τα αποδυτήρια. Όταν αφυπνίστηκε όμως και άρχισαν οι «πράσινοι» να αγχώνονται βγήκε μπροστά ο Σουηδοϊρακινός διαιτητής και «καθάρισε» το παιχνίδι. Πολλά τα φαλτσοσφυρίγματα από τον διαιτητή όπως και πολλά τα λάθη από την ομάδα μας κυρίως στον τρόπο που αμυνόταν. Συνέχισε το πλάνο διαχείρισης ο Μάντζιος ξεκαθαρίζοντας όμως μετά τη λήξη της αναμέτρησης, ότι μετά την πρόκριση θα δούμε έναν κανονικό ΑΡΗ που θα διεκδικεί τη νίκη με όλες τις δυνάμεις του. Μέχρι τότε, προέχει το κύπελλο.

ΥΓ. Το «όπιο του λαού» λένε είναι το ποδόσφαιρο… κάτι ημέρες όμως σαν την σημερινή όπου η θλίψη για τις 57 χαμένες ψυχές και η οργή για το «έγκλημα των Τεμπών» ξεχειλίζει καλό είναι να γίνεται μια παύση. Μπας και βγαίνοντας για λίγο από τον μικρόκοσμο μας προβληματιστούμε και αφυπνιστούμε.

Με τον Μανού Γκαρθία να έχει μπόλικα κέφια σήμερα και  τους Μορόν και Ανσαριφάρντ να βρίσκουν δίχτυα ο ΑΡΗΣ κέρδισε εύκολα τον ακίνδυνο Βόλο με 2-0! Μπορεί στο 88’ να κλείδωσε η νίκη με το γκολ του Ανσαριφάρντ αλλά είχαν προηγηθεί μπόλικες καλές ευκαιρίες και 2 δοκάρια που η μπάλα δεν μας έκανε το χατίρι. Ενώ και ο Βόλος δεν έδειχνε ικανός να απειλήσει σε κανένα σημείο του αγώνα. Χαμόγελα και ενθουσιασμός στο γεμάτο Κλ.Βικέλιδης με τον κόσμο να φεύγει ικανοποιημένος τόσο από το τελικό αποτέλεσμα όσο και από τη βελτιωμένη εικόνα της ομάδας.

ΑΠΟ ΤΗ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ» ΣΤΟ «ΒΑΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

«Κυκλωμένο» το είχε το παιχνίδι με τον Βόλο ο Μάντζιος και αυτό φάνηκε με τους παίκτες που έδωσε φανέλα βασικού. Με μια ενδεκάδα χωρίς αλχημείες και εναλλακτικές επιλογές(ως έναν βαθμό) ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι. Η προσπάθεια των αντιπάλων μας να κρατήσουν  μπάλα και να χτίσουν παιχνίδι από πίσω προκαλούσε γέλιο και δικαιολογημένα όλο το γήπεδο ζητούσε από τους παίκτες μας να πιέσουν πιο ψηλά. Κάτι που μετά το 33’ το έκαναν οι παίκτες μας αυξάνοντας την πίεση και κυνηγώντας το γκολ με κάθε ευκαιρία. Οι αποκρούσεις του Κόβατς και η «άχαστη» χαμένη ευκαιρία του Μορόν σε κενή εστία από τα 3 μέτρα διατηρούσαν το 0-0. Παρόλα αυτά ο ΑΡΗΣ έπαιζε καλό ποδόσφαιρο, έβρισκε τους τρόπους να γίνεται απειλητικός και το γκολ φαινόταν να πλησιάζει.  

Ο ΓΚΑΡΘΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ, Ο ΜΟΡΟΝ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ

Αν υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά για την μέτρια πορεία της ομάδας από το ξεκίνημα της σεζόν αυτά έχουν τα ονόματα των Γκαρθία και Βέλεθ. Ιδιαίτερα ο Μανού Γκαρθία δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι πόσο έλειψε η δημιουργικότητα του. Από την στιγμή που πάτησε το πόδι του στο χορτάρι έκανε άνω κάτω την αμυντική λειτουργία του Βόλου και κουμάνταρε όλο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας μας. Η ασίστ που βγάζει στον Μόρον λίγο πριν το ημίχρονο για να γράψει το 1-0  είναι ένα ακόμη δείγμα του τεράστιου ταλέντου και μια υπενθύμιση πόσο έλειψε αυτός ο παίκτης από τον φετινό ΑΡΗ. Για τον Μορόν ήταν η ευκαιρία της εξιλέωσης μετά την τεράστια ευκαιρία που σπατάλησε.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΤΟ 2^Ο ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΣΑΡΙΦΑΡΝΤ

Στο  β ημίχρονο ο Βόλος θέλησε να γίνει πιο απειλητικός αλλά φάνηκε ότι δεν μπορούσε. Οι παίκτες μας έλεγχαν με ευκολία τον ρυθμό ψάχνοντας παράλληλα το 2^ο γκολ.  Η κεφαλιά του Νταρίντα στο 71’ όπως και το πολύ ωραίο σουτ του Σαμόρα στο 74’ σταμάτησαν στο δοκάρι. Στο 88’  όμως σε μια φάση  που δεν «μύριζε» γκολ ο Ανσαριφάρντ επιβεβαίωσε το ένστικτο του σκόρερ που τον χαρακτηρίζει, ακολούθησε έξυπνα την πορεία της μπάλας μέσα στην περιοχή του Βόλου και με ένα «τσίμπημα» έκανε το τελικό 2-0! 

ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΒΑΣΙΚΟΥΣ» ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Αν και η «διαχείριση» ήταν αυτό που χαρακτήριζε όλες τις επιλογές του Μάντζιου στα προηγούμενα παιχνίδια, στο σημερινό υπήρχε ξεκάθαρα το «πρέπει» της νίκης για πολλούς και διάφορους λόγους και για αυτό η ενδεκάδα θύμιζε «βασικό σχήμα». Πιθανόν η επιστροφή του Ζουλ και του Φαμπιάνο να διαφοροποιήσει ελαφρώς στην πορεία το «βασικό σχήμα» αλλά ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ δείχνει ικανός να διεκδικήσει το πολυπόθητο κύπελλο. Ιδιαίτερα αν ο Γκαρθία συνεχίσει να ανεβάζει στροφές και ο Βέλεθ παραμένει τόσο αποτελεσματικός στον νέο του ρόλο.  Σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε όλα αυτά τα στοιχεία που θέλουμε να βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι. Είχε σωστή πίεση και καλές αναχαιτήσεις, ουσιαστική κυκλοφορία της μπάλας και δημιουργικότητα στην επίθεση. Βρήκε 2 σεντερφορίσια γκολ ενώ θα μπορούσε εύκολα είτε με λίγο περισσότερη προσοχή είτε με λίγο τύχη να είχε βρει και άλλα γκολ.  Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ τα έκανε όλα σωστά κερδίζοντας πολλά παραπάνω από 3 βαθμούς. Και αυτό είναι επίτευγμα του Μάντζιου και αποτέλεσμα της «διαχείρισης» του. Οι τραυματίες επανέρχονται και ανεβάζουν σταδιακά στροφές και ο ΑΡΗΣ δείχνει να δυναμώνει ολοένα και περισσότερο. Και όλα αυτά με στόχο τον μεγάλο τελικό.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΟΦΕΛΗ

Χαμόγελα και αισιοδοξία μοίρασε η ομάδα μας σήμερα στον κόσμο της που επέστρεψε στο γήπεδο ύστερα από 3 μήνες, κερδίζοντας εύκολα τον Βόλο με 2-0. Μαέστρος ο Μανού Γκαρθία, επέμεινε και σκόραρε ο Μορόν, ενώ και ο Ανσαριφάρντ πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Θεού του πολέμου.  Ανεβάζει στροφές ο ΑΡΗΣ του Άκη Μάντζιου και αυτό φάνηκε και σήμερα. Η «διαχείριση» αποδίδει και από παιχνίδι και παιχνίδι η ομάδα κερδίζει πολλά περισσότερα από τους 3 βαθμούς όπως ακριβώς έγινε και σήμερα! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ε όχι και κίτρινες κάρτες στον Βόλο τον "οικογενειάρχηδων". Ντροπή!!!

ΥΓ2. Πόσο μας έλειψε το γήπεδο!