Με νίκη η αγαπημένη μας ομάδα στην Καρδίτσα έδωσε τέλος στο μαρτύριο τεσσάρων χρόνων με την ελπίδα όλων μας να μην ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές. Μια ξεχωριστή πανάξια νίκη που για ακόμη μια φορά μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανοι που είμαστε Αρειανοί. Γιατί όταν ζεις σε μια χώρα όπου όσοι καίγονται για βαθμούς τις τελευταίες αγωνιστικές μεταμορφώνονται σε τρένα και οπαδοί ζητάνε από τις ομάδες τους να χάσουν για να βοηθήσουν ή να βλάψουν άλλες ομάδες, ε ναι σαν Αρειανοί πρέπει να νιώθουμε υπερηφάνεια που δεν χαρίσαμε ούτε τον σωτήριο βαθμό της ισοπαλίας σε ένα 100% αδιάφορο παιχνίδι .

Ο Δ.Σπανός όπως ήταν αναμενόμενο και σήμερα παρέταξε την ομάδα με μπόλικες αλλαγές. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους παίκτες να μετατρέψουν το παιχνίδι σε μονόλογο και να φθάσουν κάμποσες φορές κοντά στο γκολ. Το τετ α τετ του Πασσά   ήταν η σημαντικότερη φάση του Α΄ημιχρόνου όπου η υπέρ μας κατοχή είχε ξεπεράσει ακόμη και το 70%. Στην επανάληψη όμως είδαμε έναν άλλο ΑΡΗ που παρασυρόμενος από τον αργό ρυθμό των παικτών της Καρδίτσας που στόχευε στο 0-0 είδαμε περισσότερο την ομάδα να κάνει αγγαρεία παρά να διεκδικεί τη νίκη.  Πέρα από ένα δοκάρι του Τσουμάνη δεν μπορέσαμε να απειλήσουμε ουσιαστικά την Καρδίτσα μέχρι τις καθυστερήσεις του αγώνα όπου ο Πασσάς πολύ ωραία έσπασε το τεχνητό οφσάιντ των γηπεδούχων βρέθηκε με αντίπαλο τον τερματοφύλακα και κέρδισε ένα πεντακάθαρο πέναλτι. Ο Λώττας ψύχραιμα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα χαρίζοντας τη δίκαιη νίκη στην ομάδα μας στέλνοντας ταυτόχρονα την Καρδίτσα στην Γ Εθνική.

Και τυπικά η περιπλάνηση μας στις χαμηλές κατηγορίες έλαβε τέλος.  Τα λάθη που μας οδήγησαν σε αυτή την τετραετή περιπέτεια καλό είναι να μην τα ξεχάσουμε ποτέ ώστε να μην  τα επαναλάβουμε. Αυτά όμως που περάσαμε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ορίζουν το μέλλον μας και καλό είναι ότι όσοι στο μυαλό τους κάνουν σκέψεις όπως σιγά σιγά και βήμα βήμα να τις αφήσουν στην άκρη.. Όχι άλλες εκπτώσεις  στα όνειρα μας. Μοναδικός στόχος η κορυφή!

ΥΓ. Ποτέ δεν με έψησε ο προπονητής Σπανός και παρά την πετυχημένη του πορεία δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα. Αν κάτι όμως αναγνωρίζω στον συγκεκριμένο προπονητή είναι η ειλικρίνεια και η ευθύτητα του στις συνεντεύξεις τύπου. Ποτέ δεν προσπάθησε να μας πείσει ότι είδε κάτι διαφορετικό στο γήπεδο, ποτέ δεν άφησε υπονοούμενα για οτιδήποτε, ποτέ δεν κρύφθηκε πίσω από το δάχτυλο του. Σε ευχαριστούμε για την συνεισφορά σου και σου ευχόμαστε ολόψυχα καλή τύχη!

Την αποθέωση γνώρισε ο Ντάρσι Νέτο από τον κόσμο της ομάδος που σχεδόν γέμισε το Κλ.Βικελίδης σε ένα παιχνίδι γιορτή.   Ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν ήταν συγκεντρωμένη στο παιχνίδι αλλά ο Πανσερραϊκός όσο και αν προσπάθησε δεν ήταν σε θέση να χαλάσει το κιτρινόμαυρο πάρτι. Το ζεστό χειροκρότημα που έλαβε ο Π.Μυροφορίδης, ο Δ.Σπανός αλλά και όλοι οι παίκτες της ομάδος ήταν η απόλυτη επιβράβευση από τον κόσμο για την φετινή πετυχημένη χρονιά.

Με το παιχνίδι εξαρχής να έχει πάρει τον χαρακτήρα γιορτής ήταν αναμενόμενο καθαρά αγωνιστικά η εικόνα μας να μην είναι αυτή που έπρεπε. Το πρώτο ημίχρονο πέρασε χωρίς να απειλήσουμε ιδιαίτερα αλλά και με τον Πανσερραϊκό σε αρκετές φάσεις να δείχνει επικίνδυνος. Στην επανάληψη όμως είδαμε έναν ΑΡΗ αποφασισμένο να μην αφήσει την γιορτή να χαλάσει και όσο περνούσε ο χρόνος να αυξάνει σταδιακά την πίεση του.  Στην πρώτη του επαφή με την μπάλα στο 60'  ο Γ.Πασσάς που μόλις είχε περάσει αλλαγή έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μετά από σέντρα του Μπαργκάν.  Από εκείνο το σημείο και μετά ο Πανσερραϊκός έμοιασε να "αδειάζει" και το 2-0  να φαντάζει καθαρά θέμα χρόνου. Και αν και χάθηκαν αρκετές ευκαιρίες τελικά άλλος ένας παίκτης που πέρασε ως αλλαγή κατάφερε να σκοράρει. Σε μια φάση που δεν μύριζε γκολ ο Παυλίδης τρύπωσε πολύ ωραία στην αντίπαλη άμυνα και με κοντινή κεφαλιά έκανε το τελικό 2-0  μετά από σέντρα από τα πόδια του Τζανακάκη. Ένα σκορ που αν και δεν είχε ιδιαίτερη σημασία βοήθησε ώστε να γίνει ακόμη πιο όμορφη η αποψινή ημέα.

 Η συγκίνηση στο πρόσωπο του Νέτο που μας θυμίζει πολύ ωραίες εποχές  και τα χαμόγελα όλων στην ομάδα στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι  ήταν ο όμορφος επίλογος  μιας εφιαλτικής τετραετίας για κάθε Αρειανό.  Η εικόνα με τα εκατοντάδες παιδάκια μέσα στο γήπεδο με την λήξη του αγώνα αλλά και αυτή των πρωταθλητών Κ15 στο ημίχρονο  ήταν ότι πιο αισιόδοξο ζήσαμε μετά από πολύ καιρό.  Υπόσχεση όλων μας θα πρέπει να είναι να μην επιτρέψουμε ο ΑΡΗΣ να μας ξαναφθάσει σε αυτό το σημείο. ΑΡΗΣ πρωταγωνιστής με στόχο την κορυφή!

ΥΓ. Η παρουσία του Ρ.Μπράβο  και οι φήμες για συνεργασία με την ομάδα σε σημαντικό πόστο προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Για τους λάτρεις όμως της λάτιν εποχής του ΑΡΗ ακούγεται σαν εξαιρετικό σενάριο!

ΥΓ2. Και ο Θ.Ναζλίδης στο γήπεδο  όπου παρουσιάζεται ως "κλεισμένος". Δεν θα κρίνουμε αν είναι καλός ή όχι για τον ΑΡΗ της επόμενης χρονιάς αλλά   θα αναμένουμε να δούμε αν τελικά θα κλείσει αλλά και να μάθουμε ποιος τον έκλεισε. Γιατί το να κάνει μια ομάδα μεταγραφικές κινήσεις χωρίς τεχνικό διευθυντή και προπονητή είναι τουλάχιστον αστείο.

Ξεχωριστό το σημερινό παιχνίδι στο Κλεάνθης Βικελίδης για 2 εντελώς διαφορετικούς λόγους. Λόγους ικανούς να γεμίσουν το Κλ.Βικελίδης για να δώσουμε το ζεστό χειροκρότημα στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Ντάρσι Νέτο αλλά και σε αυτή την ομάδα που κατάφερε φέτος εύκολα να δώσει τέλος στο μαρτύριο 4 χρόνων!

Για τον Νέτο τα λόγια είναι περιττά μιας και είναι ο παίκτης που στην σύγχρονη ιστορία του ΑΡΗ κατάφερε να συνδυάσει ιδανικά την αγωνιστική του ικανότητα και τον επαγγελματισμό του με την αγάπη του για την ομάδα και τον κόσμο της. Παίκτης που από την πρώτη ημέρα της παρουσίας του στον ΑΡΗ μέχρι και την τελευταία κάθε φορά που πατούσε στο χόρτο τα έδινε όλα μέσα στο γήπεδο και αυτό του το αναγνώρισε ο κόσμος.  Ντελικάτος παίκτης, δεν προκάλεσε ποτέ αλλά όποτε χρειάστηκε έδειξε και τον τσαμπουκά που χρειάστηκε και λείπει γενικότερα από τον ΑΡΗ. Ενώ και στην επιστροφή του στα δύσκολα χρόνια έδειξε το ήθος του μιας και απέφυγε να εκμεταλλευτεί την αγάπη του κόσμου για να πιέσει καταστάσεις και αποδέχθηκε με σεμνότητα τις αποφάσεις του προπονητή του ακόμη και όταν οι περισσότεροι από εμάς απορούσαν που δεν του δινόταν σοβαρή ευκαιρία για να αποδείξει αν αντέχει ακόμη. Μπορεί η λάτιν φουρνιά να άφησε  πίσω τις ανάμεικτα συναισθήματα  αλλά σίγουρα μας χάρισε αξιομνημόνευτες στιγμές αλλά και ανθρώπους σαν τον Νέτο που τίμησαν την φανέλα! Σε ευχαριστούμε Νέτο!

Και φυσικά όσο αυτονόητο και αν θεωρούμε την άνοδο δεν πρέπει να υποτιμάμε την προσπάθεια που έγινε φέτος  για τον απλό λόγο ότι τα τελευταία χρόνια ζήσαμε 2 μνημειώδεις αποτυχίες(μια στη Γ και μια στη Β) σε κάτι που και τότε θεωρούσαμε δεδομένο. Ο Π.Μυροφορίδης, ο Δ.Σπανός και οι παίκτες του είτε είναι δεν  είναι του χρόνου σίγουρα αξίζουν το χειροκρότημα μας γιατί πολύ απλά πέτυχαν τον στόχο τους. Όσο για τον Θ.Καρυπίδη…   θα πρέπει να περιμένει για αυτό το χειροκρότημα γιατί ακόμη βρίσκεται στην αρχή του δρόμου που έχει να διανύσει μέχρι να φθάσει ο ΑΡΗΣ  εκεί που αξίζει. Γιατί όποιος πιστεύει ότι με την άνοδο επετεύχθη ο στόχος μάλλον είναι αρκετά αφελής. ΑΡΗΣ πρωταγωνιστής και τίποτα λιγότερο από αυτό!

ΥΓ.  Πάντως σε ότι έχει να κάνει με τον  Θ.Καρυπίδη είναι ίσως η πρώτη φορά σε όλα τα τμήματα του συλλόγου που αντιμετωπίζουμε έναν πρόεδρο με κριτήριο τις πράξεις του χωρίς σάλια, περιτυλίγματα και υπότιτλους. Κατά διαβολική σύμπτωση μπορεί και να είναι ο μοναδικός πρόεδρος χωρίς δημοσιογραφικές πλάτες και αυλικούς να πλέκουν μέρα παρά μέρα το εγκώμιο του.

ΥΓ2. Εντάξει, σίγουρα ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να ασχολείται με Λαμίες  και Πανσερραϊκούς… αλλά όπως και να το κάνουμε μια χαρά που αυτή η ομαδούλα που εκμεταλλευομένη  τις συγκυρίες  μας πούλησε τρέλα με τον πλέον άκομψο τρόπο παίρνει τελικά αυτό που της αξίζει είναι κάτι  που μας κάνει να χαμογελάμε λίγο παραπάνω.

Μόνο αδιάφορος δεν παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Σπάρτη όπου και φιλοδώρησε την τοπική ομάδα με 3 γκολ! 2 γκολ Διαμαντόπουλος και 1 ο Πασσάς σε ένα παιχνίδι όπου με λίγη περισσότερη συγκέντρωση στην τελικά προσπάθεια θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει πολλά περισσότερα γκολ!

Με πολλές αλλαγές επέλεξε να παρατάξει την ομάδα ο Δ.Σπάνος θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δώσει χρόνο συμμετοχής σε παίκτες που δεν πήραν αρκετές ευκαιρίες μέσα στη χρονιά. Και αν κανείς θα περίμενε ότι αυτές οι αλλαγές σε συνδυασμό με την έλλειψη στόχου θα συνέθεταν μια κακή εικόνα για την ομάδα μας, αυτό που είδαμε μέσα στο γήπεδο ήταν τελείως διαφορετικό. Από την αρχή η ομάδα μας πήρε τον έλεγχο του παιχνιδιού και δεν άφησε κανένα περιθώριο στους παίκτες της Σπάρτης να πιστέψουν στη νίκη. Μπορεί το γκολ να άργησε να έρθει αλλά η διαφορά δυναμικότητας ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Το 0-1 έγινε στο 44' από την άσπρη βούλα με τον Διαμαντόπουλο ψύχραιμα να κοροϊδεύει τον γκολκίπερ με το σόου που ακολούθησε αυτή την φάση να μας υπενθυμίζει ότι στο Ελλαδιστάν ακόμη και στις πιο καθαρές φάσεις μπορούμε να βιώσουμε το θέατρο του παραλόγου.  Στο 62΄ ο Πασσάς πίεσε και έκλεψε έξυπνα την μπάλα έξω από την μεγάλη περιοχή της Σπάρτης και με ωραίο σουτ έκανε το 0-2! Οι ευκαιρίες συνεχίστηκαν για τον ΑΡΗ με το 0-3 να γίνεται στο 76' από τον Διαμαντόπουλο μετά από ωραία αντεπίθεση και ασίστ του Πασσά! Γενικά η ομάδα δεν υστέρησε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, σχεδόν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν είχαν θετική παρουσία ενώ θα πρέπει να κάνουμε και μια ιδιαίτερη αναφορά στον τερματοφύλακα Καντιμοίρη που τις ελάχιστες φορές που απειλήθηκε ήταν αυτός που έπρεπε να είναι.

2 ακόμη αγωνιστικές έμειναν για να τελειώσει αυτή η τετραετής περιπέτεια του ΑΡΗ μας μακριά από την φυσική του θέση. Η προπονητολόγια και η μεταγραφολογία καλά κρατεί αλλά καλό θα είναι ο Θ.Καρυπίδης να μην επιτρέψει να συνεχισθεί για πολύ ακόμη και με τις κινήσεις του να δείξει το πλάνο για την νέα σεζόν. Όσο πιο γρήγορα κλείσει το θέμα του νέου προπονητή όσο και των αλλαγών στο ρόστερ τόσο πιο ήρεμο θα είναι το καλοκαίρι μας. Ένα ήρεμο καλοκαίρι… που τόσο το έχουμε ανάγκη όλοι μας!

ΥΓ. Ο καθένας έχει την προσωπική του άποψη για παίκτες και προπονητές. Ο χρόνος όμως  και η πορεία του καθενός είναι ο ξεκάθαρος κριτής για τον αν κάποιος αξίζει ή όχι. Πολυδιαφημισμένη εκείνη η φουρνιά των πιτσιρικάδων με πολλούς να επιμένουν ότι ο ΑΡΗΣ είχε βρει φλέβα χρυσού. Το αποτέλεσμα μετά από χρόνια δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

ΥΓ2. Μπορεί να διαφωνούσαμε και να εξακολουθούμε να διαφωνούμε με τους υποστηρικτές του "restart" αλλά δεν παύει η στιγμή της μεγάλης επιστροφής να μας χαροποιεί και να μας ενώνει όλους! Τη Κυριακή όλοι στο Κλεάνθης Βικελίδης!

Με 2 γκολ στο πρώτα 45 λεπτά του αγώνα, η αγαπημένη μας ομάδα σφράγισε το εισιτήριο της επιστροφής στην φυσική της θέση!  Οι ποδοσφαιριστές της ομάδος όπως και ο Δ.Σπανός δικαιολογημένα απέσπασαν το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου του ΑΡΗ που βρέθηκε σήμερα στην Άρτα μιας και κατάφεραν περίπου 1 μήνα νωρίτερα πριν την λήξη του πρωταθλήματος να πετύχουν εκεί που οι προκάτοχοι τους πέρσι απέτυχαν!

Αποφασισμένη μπήκε η ομάδα για να πάρει τους 3 βαθμούς της και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λεπτά που παρά την διάθεση που έδειξαν οι γηπεδούχοι οι παίκτες μας με σοβαρότητα και συγκέντρωση έλεγχαν τον ρυθμό του αγώνα.  Το 1-0  ήρθε στο 13΄ με το Διαμαντόπουλο να προσπαθεί να γυρίσει προς τον Κάσσο, η μπάλα να κοντράρει και να στρώνεται ιδανικά με αποτέλεσμα να  στείλει ο τελευταίος την μπάλα στα δίχτυα! Στη συνέχεια υπήρξαν κάποιες καλές ευκαιρίες κυρίως με τον Πλατέλλα χωρίς ωστόσο να γίνει το γκολ.  Στο 44' στη συνέχεια της εκτέλεσης  του κόρνερ η μπάλα έφθασε ξανά στα πόδια του Μπαργκάν που έκανε την σέντρα στο δεύτερο δοκάρι δίνοντας την ευκαιρία στον Σόουζα να πετύχει ένα πανέμορφο γκολ  κλειδώνοντας με αυτόν τον τρόπο την νίκη. Αν και οι παίκτες του Καραϊσκάκη δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια δεν κατάφεραν να σκοράρουν κυρίως χάρη στις εξαιρετικές τοποθετήσεις  και αντιδράσεις του τερματοφύλακα Καντιμοίρη που αναμφίβολα ήταν στους διακριθέντες του σημερινού αγώνα.

Ολοκληρώθηκε και μαθηματικά  το μαρτύριο των 4 τελευταίων χρόνων όπου ο Αρειανός έζησε πρωτόγνωρες καταστάσεις που πλήγωσαν σημαντικά το γόητρο του.  Σίγουρα υπάρχει ικανοποίηση και ενθουσιασμός που επιστρέφουμε αλλά όλα αυτά θα έχουν ελάχιστη σημασία αν δεν δούμε στη συνέχεια από τον κ.Καρυπίδη να γίνονται κινήσεις που θα ξαναδώσουν στον Αρειανό την ελπίδα για κάτι καλό.  Χρέος όλων μας είναι να πιέσουμε προς αυτή την κατεύθυνση γιατί τα ημίμετρα και οι εκπτώσεις στα όνειρα μας  ήταν αυτά που μας οδήγησαν σε αυτόν τον εφιάλτη. Ποτέ ξανά!

ΥΓ.  Δεν το αναφέραμε το πεντακάθαρο πέναλτι με τον Απόλλων Πόντου γιατί παρασυρθήκαμε από την κάκιστη εμφάνιση της ομάδος. Σήμερα πάλι δεν δόθηκε ένα καθαρό πέναλτι. Ίσως να πρέπει να κάνουμε μια σούμα να δούμε πόσα πέναλτι μας αρνήθηκαν φέτος τα κοράκια.

ΥΓ2. Μπράβο στα Αρειανά που κιτρίνισαν και την Άρτα!

ΥΓ3. Και τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε να μιλάμε για την επόμενη ημέρα χωρίς άγχος!

ΥΓ4. Οεοεοεοε οεοεοεοε ερχόμαστε μ@##@#!# να σας γ@##@#$

Χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρει ο ΑΡΗΣ μας κατάφερε με χαρακτηριστική ευκολία να πετύχει 3 γκολ και να φθάσει ακόμη πιο κοντά στην άνοδο και μαθηματικά! Ο Διαμαντόπουλος με 2 γκολ και ο Πλατέλλας με ακόμη ένα ήταν οι παίκτες που ξεχώρισαν απέναντι σε μια ομάδα που παρουσιάστηκε πολύ αδύναμη για να αντισταθεί.

Εντελώς διαφορετικό πρόσωπο σε σχέση με το παιχνίδι στην Καλαμαριά έδειξε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Από την αρχή παρουσιάστηκε σοβαρός και αποφασισμένος για τη νίκη σε τέτοιο βαθμό όπου το γκολ έμοιαζε με τυπική διαδικασία. Και στην πρώτη μεγάλη φάση στο 10' ο Διαμαντόπουλος δεν μπόρεσε να νικήσει τον αντίπαλο γκολκιπερ, 12 λεπτά αργότερα δεν άφησε την ωραία ασίστ του Πασσά ανεκμετάλλευτη και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα! Ο μονόλογος της ομάδος μας συνεχίστηκε μέχρι την λήξη του ημιχρόνου με το μακρινό σουτ του Πλατέλλα που σταμάτησε στο δοκάρι να είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία μας. Στο 52' αυτή τη φορά ο Πλατέλλας βρήκε τον στόχο κάνοντας με σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή το 2-0. Σκορ που ουσιαστικά κλείδωσε την νίκη μιας και η ομάδα της Λάρισας ήταν επιθετικά ανύπαρκτη. Στο 72' ο Διαμαντόπουλος πιστοποίησε ότι μαζί με τον Πλατέλλα είναι το βαρόμετρο του φετινού ΑΡΗ σκοράροντας για ακόμη μια φορά μετά από σέντρα του Μπαργκάν! Η συνέχεια κύλησε χωρίς κάποια ιδιαίτερη φάση και με τις 2 ομάδες απλά να αφήνουν τα λεπτά να περνάνε αδιάφορα.

Το αυτονόητο έκανε σήμερα η ομάδα μας αφήνοντας πίσω της την πολύ κακή εμφάνιση της περασμένης Κυριακής. Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι που με την κατάσταση που επικρατεί στον Πανσερραϊκό ίσως και να ήταν το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι μας.  Είτε σε μια πανηγυρική ατμόσφαιρα σε ένα γεμάτο Κλ.Βικελίδης την πρότελευταία αγωνιστική, είτε με μια πιο σεμνή τελετή στην Καρδίτσα ο ΑΡΗΣ επιστρέφει εκεί που ανήκει!

ΥΓ. Σε σήριαλ αναμένεται να εξελιχθεί το τηλεοπτικό για την επόμενη σεζόν και αυτό είναι ένα χαρτί που θα πρέπει ο Καρυπίδης να παίξει πολύ έξυπνα. Μπορεί από την μια να το δεις  πολύ απλά και να πεις θα πάω εκεί που θα μου δώσουν περισσότερα αλλά αν βάλεις κάτω τους συσχετισμούς μπορεί και να συμφέρει να πας εκεί που θα χάσουν οι άλλοι περισσότερα.

ΥΓ2. Λογικό να συζητιέται στα καφενεία ποιος θα μείνει και ποιος θα έρθει αλλά το να ρωτάμε  ξανά και ξανά από τους πρωταγωνιστές της φετινής χρονιάς αν θα είναι εδώ του χρόνου έχει ήδη καταντήσει κουραστικό.

Την ευκαιρία να περάσει ξανά στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και να φθάσει και μια ανάσα από την μαθηματική εξασφάλιση της ανόδου πέταξε πριν από λίγο με τεράστια ευκολία η αγαπημένη μας ομάδα στο γήπεδο της Καλαμαριάς.  Οι παίκτες του Δ.Σπανού δεν μπήκαν ποτέ στον ρυθμό του αγώνα και αν και δεν απειλήθηκαν ουσιαστικά από τον αντίπαλο δεν μπόρεσαν ούτε για μια στιγμή να πείσουν ότι σήμερα είχαν στο μυαλό τους την λέξη νίκη.

Και μόνο από την ενδεκάδα που παρέταξε ο Δ.Σπανός πήραμε το μήνυμα ότι σήμερα κάτι δεν πάει καλά συνολικά… Ομάδα χωρίς φουνταριστό επιθετικό λογικό είναι να μην έχει επιθετικές βλέψεις στο παιχνίδι και αυτό ακριβώς είδαμε σε όλο το πρώτο ημίχρονο με μόλις μια υποψία ευκαιρίας με τον Πασά να μην προλαβαίνει να βάλει το κεφάλι στην πολύ καλή σέντρα του Πλατέλα.  Αυτή η αδιάφορη και άνευρη εικόνα της ομάδος τα πρώτα 45' προφανώς και δεν "ενόχλησε"  τον Δ.Σπανό που αποφάσισε να περιμένει μέχρι το 67' για να κάνει την πρώτη του αλλαγή, ενώ τις άλλες 2 αλλαγές τις έκανε στα τελευταία δέκα λεπτά χωρίς ωστόσο να δούμε κάτι διαφορετικό στο Β ημίχρονο πέρα από πιο συγκροτημένη άμυνα.

Από χαλαρός ως αδιάφορος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μιας και η εικόνα που παρουσίασε ήταν από τις χειρότερες της χρονιάς. Και όταν αυτοί οι  παίκτες με αυτόν τον προπονητή τώρα που το άγχος έχει φύγει από πάνω μας αγωνίζονται έτσι τότε λογικό είναι ολοένα και περισσότερο να ακούγονται πιο δυνατά οι φωνές που ζητάνε ριζικές αλλαγές. Και αν για τους περισσότερους από εμάς η πρώτη θέση δεν αποτελεί στόχο που αν δεν επιτευχθεί θα στεναχωρηθούμε για τον προπονητή και τους παίκτες του θα έπρεπε να  ήταν ξεκάθαρος στόχος. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν… ούτε όμως λόγος για να το τραβήξουμε περισσότερο. Ας ελπίσουμε απλά να ήταν το τελευταίο για φέτος που βασανίστηκαν με τέτοιον τρόπο τα ματάκια μας.

ΥΓ. Ο ΑΡΗΣ κατά 99.9% έχει πετύχει τον στόχο του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλος αυτός ο μηχανισμός Καρυπίδης-Μυροφορίδης-Σπανός  δουλεύει σωστά. Και οι μεταγραφές του Ιανουαρίου είναι η καλύτερη απόδειξη. Τότε που πήγαν να μας πείσουν ότι η "επιλογή" Μπαστακού έγινε κατόπιν σκέψης και προγραμματισμού.

ΥΓ2. Πολλοί χαλιούνται που βλέπουν την συσπείρωση του κόσμου γύρω από την ομάδα παρά τα όσα τραβάμε σαν σύλλογος. Ζέσταμα είναι όλα αυτά για τη νέα χρονιά!

Άλλους 3 βαθμούς πρόσθεσε η αγαπημένη μας ομάδα με το σημερινό εντυπωσιακό 5-2 κόντρα στον Παναιγιάλειο φθάνοντας ακόμη πιο κοντά στην εξασφάλιση της ανόδου και μαθηματικά! Αν και από το ξεκίνημα ήταν φανερό ότι δεν πατούσαμε καλά αμυντικά, η διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν εμφανής με αποτέλεσμα αυτό  το τελικό 5-2 να αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του αγώνα.

Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα ήταν φανερό ότι ο ΑΡΗΣ δεν είχε την διάθεση να πετάξει βαθμούς στον σημερινό αγώνα.  Η ομάδα μπήκε με ξεκάθαρο επιθετικό προσανατολισμό, κυνήγησε από νωρίς το γκολ και κατάφερε να πετύχει στο 25' χάρη στον πολύ δραστήριο και σήμερα Πλατέλλα.  Το κενό του Δεληζήση όμως είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετά κενά στην άμυνα μας με τον Παναιγιάλειο σε μια τυχερή φάση να καταφέρνει να κάνει το 1-1 ελάχιστα λεπτά πριν το 45'. Η ισοφάριση αν και έφερε εκνευρισμό στην κερκίδα δεν πτόησε τους παίκτες του Δ.Σπανού.  Ο Διαμαντόπουλος εκμεταλλεύτηκε την σέντρα του Τζανακάκη και με πλασέ έδωσε και πάλι το προβάδισμα. Λίγα λεπτά αργότερα ο Μπαργκάν που είχε περάσει νωρίτερα στο παιχνίδι με εξαιρετική εκτέλεση φάουλ έδωσε έναν αέρα 2  τερμάτων. Μια διαφορά τερμάτων που δεν κράτησε και πολύ μιας και με μια αντεπίθεση οι παίκτες του Παναιγιάλειου κατάφεραν να μειώσουν σε 3-2 και να μας αγχώσουν προσωρινά.  Η ομάδα όμως ήταν αποφασισμένη να πάρει το τρίποντο, συνέχισε να απειλεί και κατάφερε με ωραίο τελείωμα στην κίνηση ο Διαμαντόπουλος  να στείλει την μπάλα στα δίχτυα μετά από ασιστ του Μπαργκάν που επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις. Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Κανακούδης με ένα εντυπωσιακό σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή κάνοντας το τελικό 5-2.

Η εμπιστοσύνη που εμπνέει η ομάδα του Δ.Σπανού μας κάνει να αισθανόμαστε άνετοι όσο αφορά την εξασφάλιση της ανόδου. Σύντομα όπως όλα δείχνουν αυτή η περιπέτεια θα ολοκληρωθεί . Όσο θα φθάνουμε προς το τέλος η συζήτηση για την επόμενη χρονιά θα φουντώνει. Το δεδομένο είναι ένα και αυτό θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στο μυαλό του κ.Καρυπίδη.  Ο ΑΡΗΣ δεν γίνεται να επιστρέψει ως κομπάρσος στην σουπερλίγκα. Ιδίως όταν το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι τόσο χαμηλό. Οπότε όλες οι συμφωνίες αλλά και ο σχεδιασμός που θα ακολουθήσει θα πρέπει να έχουν αυτό το δεδομένο ως βάση και τίποτα λιγότερο από αυτό.  Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

ΥΓ.  Ακόμη έχουμε κάμποσες αγωνιστικές μπροστά μας και ήδη η συζήτηση για προπονητές, τεχνικούς διευθυντές και παίκτες έχει αρχίσει και κουράζει.  Από την αρχή ήταν γνωστό ότι αυτή η  ομάδα στήθηκε σύμφωνα με τις απαιτήσεις της  Football League. Το αν θα ενισχυθεί η φετινή η ομάδα σε σημαντικό βαθμό ώστε να δείξει ένα πολύ πιο δυνατό πρόσωπο του χρόνου ή θα στηθεί σχεδόν από το μηδέν μια νέα δυνατή ομάδα, ελάχιστη σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι του χρόνου η επιστροφή μας στην σουπερλίγκα να είναι με έναν ΑΡΗ όπως τον μάθαμε από μικρά παιδιά και ακόμη πιο δυνατό!

Την πρώτη ήττα στη φετινή χρονιά γνώρισε η ομάδα μας στην Κρήτη απέναντι στον ΟΦΗ σε ένα παιχνίδι όπου το γόητρο ήταν αυτό που μετρούσε πιο πολύ παρά οι 3 βαθμοί. Ωστόσο η αστοχία των παικτών μας στην τελική προσπάθεια, η ρέντα του ΟΦΗ που σκόραρε κόντρα στην ροή του αγώνα και η προκλητική διαιτησία αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια για τον ΑΡΗ μας.

Προσηλωμένοι στο πλάνο της ομάδος παρουσιάστηκαν οι παίκτες μας σήμερα από το πρώτο λεπτό κάνοντας ξεκάθαρο στον αντίπαλο ότι σήμερα κατεβήκαμε για τη νίκη. Οι παίκτες του Δ.Σπανού όχι μόνο δεν αιφνιδιάστηκαν από τον ενθουσιασμό των γηπεδούχων αλλά κατάφεραν εκτός από τον έλεγχο του ρυθμού να δημιουργήσουν σημαντικές ευκαιρίες για να ανοίξουν το σκορ. Μοναδικό εμπόδιο στο παιχνίδι μας ήταν η εχθρική διαιτησία που επιδεικτικά έδειχνε παίζεται τόσο στα σκληρά φάουλ των αντιπάλων όσο και στο ξεκάθαρο επιθετικό φάουλ του Βουό που λίγο έλειψε να οδηγήσει στο 1-0. Μπορεί στη φάση με τον Βουό να την γλιτώσαμε αλλά λίγο πριν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο σε μια ανύποπτη φάση ο ΟΦΗ κατάφερε να σκοράρει παρόλο που σε όλο το ημίχρονο δεν είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια φυσιολογική ευκαιρία. Η τύχη του ΟΦΗ συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο όταν στην πρώτη επίσκεψη προς την εστία μας το μακρινό σουτ του Βουό κόντραρε και κατέληξε στα δίχτυα. Η προσπάθεια για να ανατραπεί το αποτέλεσμα ουσιαστικά ολοκληρώθηκε μόλις στο 57'  όταν ο Πασάς με ωραίο μακρινό σουτ έκανε το  2-1 αλλά το κοράκι αποφάσισε αντί να αφήσει το πλεονέκτημα να γυρίσει πίσω την φάση(!!!) και να δώσει υπέρ μας φάουλ! Τα υπόλοιπα λεπτά κύλησαν σχεδόν αδιάφορα με το σουτ του Μπαργκάν από φάουλ που σταμάτησε με υπερπροσπάθεια ο τερματοφύλακας του ΟΦΗ να είναι η μοναδική αξιόλογη ευκαιρία που σημειώθηκε. Ήταν φανερό ότι οι παίκτες μας είχαν απογοητευτεί από την ατυχία τους αλλά και από την αντιμετώπιση που είχαν από τον διαιτητή.

Όσο αδιάφορο και αν ήταν βαθμολογικά το παιχνίδι θα ήταν ψέμα να πούμε ότι δεν μας πίκρανε το τελικό αποτέλεσμα. Άλλωστε όταν είσαι οπαδός του ΑΡΗ δεν γίνεται να μην σε ενοχλεί η ήττα, πόσο μάλλον από μια ομάδα σαν τον ΟΦΗ που δεν έδειξε και τίποτα το ιδιαίτερο σήμερα. Πάντως θα πρέπει να  αναγνωρίσουμε την συνολική επιτυχία του Δ.Σπανού και των παικτών του που κατάφεραν ένα παιχνίδι που στην αρχή της χρονιάς να θεωρούσαμε ως κομβικό για την προσπάθεια της ανόδου τελικά να αποτελεί τυπική διαδικασία. Δεν ξενερώνουμε και συνεχίζουμε ακόμη πιο δυνατά μέχρι να τελειώσει και τυπικά αυτή η περιπέτεια στα "χωράφια" του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

ΥΓ. Έστειλε και εκπρόσωπο η παράγκα στο γήπεδο για να διασφαλίσει ότι όλα θα κυλήσουν "ομαλά".

ΥΓ2. Ελπίζω ο κ.Καρυπίδης σήμερα να το πήρε το μήνυμα ενόψει της επόμενης χρονιάς.

Μπροστά σε περισσότερους από 15.000 φίλους της ομάδος που δημιούργησαν την γνωστή καταπληκτική ατμόσφαιρα στο Κλ.Βικελίδης η αγαπημένη μας ομάδα πήρε τη νίκη απέναντι στην μαχητική Δράμα αυξάνοντας την διαφορά από την 3η θέση στο +13. Το γκολ του Δεληζήση στο ξεκίνημα του αγώνα αποδείχθηκε αρκετό για να έρθει το τρίποντο ενώ  χάθηκαν και κάμποσες κλασσικές ευκαιρίες ώστε να φθάσουμε στη νίκη πιο εύκολα.

Δυνατά μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στον αγώνα με ξεκάθαρο στόχο να "κλειδώσει" τη νίκη όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Κάτι που έγινε μόλις στον 5' με τον Δεληζήση να σηκώνεται δυνατά και μετά από εκτέλεση κόρνερ με κεφαλιά να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Η συνέχεια φάνταζε ιδανική για την ομάδα μας που  είχε την απόλυτη υπεροχή και με ωραίους συνδυασμούς έφθανε στην αντίπαλη εστία. Αυτό που έλειπε όμως ήταν το γκολ μιας και οι παίκτες μας τουλάχιστον σε 3 περιπτώσεις που βρέθηκαν μια ανάσα από το 2-0 κατάφεραν να χάσουν φαινομενικά εύκολες ευκαιρίες. Στην επανάληψη για ανεξήγητο λόγο είδαμε έναν άλλον ΑΡΗ, από τους χειρότερους της φετινής χρονιάς που με το ζόρι περνούσε το κέντρο. Οι παίκτες της Δόξας με σαφώς περισσότερη διάθεση και αποφασιστικότητα πίεζαν, απειλούσαν την εστία μας χωρίς ωστόσο να δημιουργήσουν κάποια κλασσική ευκαιρία. Προς το τέλος του αγώνα καταφέραμε να ισορροπήσουμε το παιχνίδι διατηρώντας στα τελευταία λεπτά το εύθραυστο 1-0 χωρίς ιδιαίτερο άγχος.

Μετά και από την σημερινή νίκη μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε αγκαλιά με την άνοδο. Ναι μεν ακόμη μαθηματικά δεν έχει τελειώσει τίποτα αλλά στις εναπομείναντες αγωνιστικές(μείον  τα 2 παιχνίδια νίκες στα χαρτιά) θα πρέπει κυριολεκτικά να αυτοκτονήσουμε. Πλέον με το άγχος να έχει φύγει θα πρέπει ο Δ.Σπανός και οι παίκτες του να "κλειδώσουν" και την πρώτη θέση καθαρά για λόγους γοήτρου. Το παιχνίδι με τον ΟΦΗ την Τετάρτη μόνο αδιάφορο δεν είναι. Έτσι γερά ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Άλλη μια επίδειξη του εστί μπάτσοι είδαμε σήμερα. Τρελό κόμπλεξ που κάποια στιγμή μπορεί να μας γυρίσει το μυαλό και θα αρχίσουμε να σας πετάμε πάλι έξω από τις κερκίδες όπως είχαμε κάνει τότε στο γήπεδο της Καλαμαριάς… μην παίζετε με τα ήδη τσακισμένα  νεύρα μας.