Με τα περιθώρια για βαθμολογικές απώλειες να αρχίζουν να στενεύουν απειλητικά, ο ΑΡΗΣ μας με την αγωνιστική του παρουσία στα 2 συνεχόμενα εντός έδρας επέλεξε τον δύσκολο δρόμο προς την Ευρώπη. Αυτόν δηλαδή που επιβάλλει να φύγει αλώβητος από ΟΑΚΑ και Λεωφόρο αλλά και να διεκδικήσει βαθμούς σε όλα τα εναπομείναντα παιχνίδια. Σίγουρα πιο δύσκολα τα πράγματα σε σχέση με το αν είχαμε πάρει τα 2 τρίποντα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ

Αν κάπου ξεχωρίζαμε σε αυτά τα τελευταία ανεπιτυχή παιχνίδια αυτό ήταν η άμυνα με το δίδυμο Μπράμπετς – Φαμπιάνο να τα πηγαίνει εξαιρετικά. Η απουσία όμως του Μπράμπετς λόγω ίωσης περιπλέκει τα πράγματα. Ευτυχώς ο Μπούργος είχε αποφασίσει εγκαίρως την ενεργοποίηση του Μπεναλουάν και έτσι υπάρχει μια εναλλακτική με έναν παίκτη που δεν απουσιάζει μήνες από την δράση. Λογικά Σούντγκρεν και Γκάνεα θα είναι στα άκρα της άμυνας και κάπως έτσι θα διατηρηθεί σε μεγάλο βαθμό η ομοιογένεια στην άμυνα.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας… ναι στην άμυνα αν και οι επιλογές είναι περιορισμένες υπάρχουν λύσεις, μεσοεπιθετικά όμως η αστάθεια της πλειοψηφίας των παικτών και η έλλειψη σέντερ φορ τρομάζει. Όπως και ένα ακόμη ενδεχόμενο πείραμα από τον προπονητή μας τρομάζει μιας και το τελευταίο δεν εξελίχθηκε και τόσο καλά. Η λογική λέει ότι θα επιλεχθούν παίκτες δραστήριοι, με ταχύτητα που ακόμη και αν δεν είναι αποτελεσματικοί στην επίθεση θα καταφέρουν να ανοίξουν με την κίνηση τους αλλά και να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Ο Μαντσίνι θα πρέπει να θεωρείται σίγουρος στο αρχικό σχήμα ενώ και ο Γκαρσία παρόλο που δεν τα πήγε πολύ καλά λογικά θα ξεκινήσει αντί για τον Ιτούρμπε. Όσο για την τριάδα Εντιαγέ, Ματίγια και Σάσα αυτή τη φορά είναι πολύ πιθανό να «σπάσει».

ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ

Όσο δύσκολο και αν φαντάζει ο ΑΡΗΣ να πάρει αυτό που θέλει μακριά από την έδρα έχει αποδείξει ότι έχει τον τρόπο για να το πετύχει. Τα εκτός έδρας μας ταιριάζουν καλύτερα και αυτό έχει φανεί κάμποσες φορές τα τελευταία χρόνια όταν αγωνίζεται στην Αθήνα. Αρκεί οι παίκτες μας να σταματήσουν να αδικούν τους εαυτούς και να δείξουν το καλό τους πρόσωπο αρχίζοντας από σήμερα στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!

ΥΓ. Τα γενέθλια του θα είχε προχθες ο Άλκης Καμπανός αν τα "αδέρφια" αυτής της εγκληματκής οργάνωσης δεν είχαν αποφασίσει τόσο άνανδρα και άδικα να του κόψουν το νήμα της ζωής. Αναμένουμε την απόδοση της δικαιοσύνης. Άλκης ζωντανός για πάντα Αρειανός!

Ούτε βήμα πίσω δεν πρέπει να κάνει η ΚΑΕ ΑΡΗΣ σε αυτή την παρωδία που εξελίσσεται για ακόμη μια φορά μπροστά στα μάτια μας σχετικά με τον ορισμό του γηπέδου που θα διεξαχθεί ο τελικός ανάμεσα στην ομάδα μας και τον Παναθηναϊκό.Οι γνωστοί εντολοδόχοι της ΕΟΚ προσπαθούν για πολλοστή φορά να εξυπηρετήσουν αθλητικά  και πολιτικά συμφέροντα όπως ανενόχλητοι εδώ και χρόνια με κάθε ευκαιρία κάνουν. Αυτή τη φορά όμως ο ΑΡΗΣ δεν είναι σε κατάσταση ανάγκης(τουλάχιστον διοικητικά) και θα τον βρουν μπροστά τους!

Ο επικοινωνιακός ξεπεσμός της ΕΟΚ αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο. Από την μια ο κ.Τσαγκρώνης με τις γνωστές καθησυχαστικές τοποθετήσεις τους που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και ότι μεθοδεύεται κάθε φορά και από την άλλη ο Παναθηναϊκός να δηλώνει την επιθυμία του να γίνει ο τελικός στην Β.Ελλάδα... Η ομάδα δηλαδή που τα τελευταία χρόνια με κάθε ευκαιρία έχει την άνεση και την πολυτέλεια να διεκδικεί το κύπελλο Ελλάδος μέσα στην έδρα του φέτος είπε να κάνει ένα διάλλειμα. Η ομάδα που ούτε καν απέναντι στον Απόλλων Πατρών και το  Ρέθυμνο δεν μπήκε στην διαδικασία να κουνηθεί από το σπίτι της για να πάει στην Πάτρα ή στην Κρήτη για να χαρούν οι τοπικές κοινωνίες αλλά και να δείξει μια στοιχειώδη ανωτερώτητα ως μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στον χώρο του μπάσκετ. Αυτή είναι η "ισονομία" που διεκδικούν οι Γιαννακόπουλοι για την ομάδα τους, απλά αυτή τη φορά δεν έμειναν μόνο στους "μπροστάρηδες" της ΕΟΚ για να κάνουν την δουλειά τους αλλά αποφάσισαν να μας πουλήσουν και τρέλα. Η απάντηση της ΚΑΕ ότι ο τελικός πρέπει να γίνει στο Nick Galis Hall και ότι δεν πρόκειται να κατέβουμε στην Κρήτη ήταν αυτό που σκεφτέται κάθε Αρειανός και για αυτό ακριβώς δεν πρέπει να υποχωρήσει ούτε για μια στιγμή. Καμία απολύτως διαπραγμάτευση. Ξάνθη, Κοζάνη, Λάρισα... αν θέλουν Β.Ελλάδα. Και αν θέλουν να είναι πραγματικοί μάγκες όπως ήταν ο Γκάλης, ο Γιαννάκηγς και τα άλλα παιδιά που δεν μασούσαν από ¨ουδέτερες" έδρες και ας έρθουν να πάρουν το κύπελλο μέσα στο θρυλικό Παλέ. Άλλωστε όπως εύστοχα τόνισαν και από την ΚΑΕ, ανυπομονούμε να τους φιλοξενήσουμε.

Παρά το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζεται και τις διάφορες επιτροπές ,  δυστυχώς στην Ελλάδα ζούμε και γνωρίζουμε ότι άνθρωποι σαν τους "αιωνόβιους" της ΕΟΚ και τους καταστροφείς του Ελληνικού μπάσκετ παράγοντες του Παναθηναϊκού αν θέλουν να κάνουν το δικό τους θα το κάνουν. Αυτό ακριβώς όμως θα πρέπει να πράξει και ο Νίκος Λάσκαρης. Μπορεί αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ φέτος να νοσεί σημαντικά αλλά αυτό ίσως δημιουργτεί πρόσφορο έδαφος για να τραβήξει αυτή την κόντρα στην άκρα και να υψώσει το ανάστημα του απέναντι σε αυτή την σαπίλα. Μακάρι να μην χρειαστεί να φθάσουμε αντιμέτωποι με το δίλλημα αν θα κατέβουμε ή όχι αλλά καλό είναι να ξέρει ο Λάσκαρης ότι αν το πει το ΟΧΙ θα είμαστε στο πλευρό του.

ΥΓ. Μετά και τις τοποθετήσεις των δημοσίων φορέων της Ξάνθης έχει πέσει στο κενό κάθε προσπάθεια παραπληροφόρησης περί άρνησης του Δήμου Ξάνθης, αδυναμίας της αστυνομίας ή καταλληλότητας του γηπέδου.

ΥΓ2. Φώτο από τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος το 1987 στο ΣΕΦ κόντρα στον Πανελλήνιο. Έτσι για να θυμόμαστε τι εστί "ισονομία" επί Αυτοκρατορίας.

ΥΓ3. Τζαμόν Γκόρνταν... επιτέλους μετά από χρόνια ακούμε και το όνομα ενός ξένου που μας ενθουσιάζει και δεν χρειάζεται να ψάξουμε βιντεάκια από το πουθενά για να διαπιστώσουμε την αξία του. Μακάρι να κλείσει το συντομότερο δυνατό.

Με τη γνωστή συνταγή ποδοσφαιρικής αφέλειας και διαιτητικών λαθών ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε ακόμη μια οδυνηρή ήττα που μας φέρνει ακόμη πιο κοντά στην καταστροφή. Μια καταστροφή που εξωαγωνιστικά τη γλιτώσαμε χάρη στη θετική έκβαση της αίτησης για το άρθρο 99 που προστατεύει την ομάδα από τους πιστωτές αλλά όπως φαίνεται μέσα στο γήπεδο τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Εκεί που με το έτσι θέλω η ΕΠΟ αρνήθηκε να εκδώσει τα δελτία των νέων μεταγραφών αν και τον τελευταίο χρόνο η ομάδα έπαιρνε φορολογική ενημερότητα και έκανε μεταγραφές ακριβώς με τον ίδιο τρόπο! Ανεξάρτητα όμως από τα κόλπα της ΕΠΟ και το τι κάνει κάθε διαιτητάκος απέναντι στον ΑΡΗ ο Σ.Παπαδόπουλος και οι παίκτες του οφείλουν να είναι μαχητές και συγκεντρωμένοι στην προσπάθεια της νίκης, κάτι που είδαμε σήμερα μόλις για 15 λεπτά.

Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά με τους παίκτες του Σ.Παπαδόπουλου να δείχνουν ξεκάθαρη διάθεση να κυνηγήσουν το γκολ από  νωρίς. Και αν μόλις στο 15' ο Μανιάς κατάφερε να εκμεταλλευτεί στο απόλυτο την εξαιρετική ασίστ του Τατού η συνέχεια ήταν απογοητευτική. Ξαφνικά είδαμε έναν ΑΡΗ να δυσκολεύεται να περάσει το κέντρο, να κλείνεται με τον πιο ανόητο τρόπο πίσω και να μαρκάρει με τα μάτια. Όλη η ομάδα παρόλο που αμυνόταν έδινε χώρους στους αντιπάλους ακόμη και γύρω από την μεγάλη περιοχή με αποτέλεσμα οι παίκτες της Καλλονής να έχουν την ευκαιρία να βγάλουν συνδυασμούς, να σεντράρουν και να απειλήσουν. Αν και φαινόταν με τον τρόπο που αγωνιζόμασταν ότι η ισοφάριση αργά ή γρήγορα θα ερχόταν έπρεπε o Καμπαξής στο διαιτητικό του ντεμπούτο στη σουπερλίγκα να κλείσει τα μάτια στο οφθαλμοφανέστατο επιθετικό φάουλ από όπου προήλθε η ισοφάριση της Καλλονής. Με την ομάδα μας από πριν την ισοφάριση να έχει πάρει την κάτω βόλτα η κατάρρευση ήταν κάτι το αναμενόμενο... Σε αυτό βοήθησε και ο Σ.Παπαδόπουλος που και αυτός σήμερα φάνηκε να παρασύρεται από την ποδοσφαιρική αφέλεια των παικτών του. Συνεχίζει να μην ρισκάρει με παίκτες σαν τον Ρένια, τον Σουνά ή τον Κοτσαρίδη που έστω για ένα παιχνίδι ή για κάποια λεπτά έδειξαν ότι ίσως να μπορούν να προσφέρουν κάτι σε σχέση με τους υπόλοιπους, να εμπιστεύεται παίκτες που απογοητεύουν από το ξεκίνημα της χρονιάς,  να κάνει αλλαγές από συνήθεια όπως αυτή της μετατόπισης του Τσουμάνη πίσω ενώ ο νεαρός ήταν αρκετά θετικός σαν χαφ, αλλά και του Κοτσαρίδη στο 77' όταν για ακόμη ένα παιχνίδι ο Γ.Παπαδόπουλος ήταν "αόρατος" και ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να παίζει στο κέντρο με έναν παίκτη λιγότερο. Ενώ πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως μια ομάδα που καίγεται για την νίκη αμύνεται τόσο χαμηλά και δεν πιέζει σχεδόν καθόλου. Η εικόνα της ομάδος τα τελευταία 25' ήταν ένα συνονθύλευμα παικτών χωρίς θέσεις και χωρίς θέληση να πολεμήσουν. Μια εικόνα που δεν αρμόζει ούτε στην ιστορία του ΑΡΗ ούτε και στην ποιότητα του κόσμου που διαχρονικά έχει αποδείξει ότι Αρειανός σημαίνει μαχητής.

Πολλοί ήδη προτρέχουν να γράψουν τον επικήδειο της ομάδος μας αλλά όσο υπάρχουν μαθηματικές ελπίδες είναι υποχρέωση κάθε Αρειανού να το παλέψει μέχρι το τέλος! Μοναδική ελπίδα φαντάζει η εικόνα της ομάδος να αλλάξει δραματικά με την προσθήκη των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων. Όχι γιατί πήραμε κάποιους παικταράδες που είναι καλύτεροι από αυτούς που ήδη έχουμε αλλά γιατί ίσως αυτοί που ήρθαν τώρα να έχουν τα ψυχολογικά αποθέματα και τη διάθεση να παλέψουν(για να φανούν και οι ίδιοι) σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που μοιάζουν με παιδάκια έτοιμα να βάλουν τα κλάματα... Δεν είμαστε εμείς εδώ για να προτείνουμε λύσεις αλλά θα πρέπει ο Λ.Σκόρδας να αντιδράσει στο θέμα της διαιτησίας. Είναι σαδιστικό σε 2 παιχνίδια με την Καλλονή να έχεις φάει 2 άκυρα γκολ και ο διαιτητής να σε παίζει εσένα λες και είσαι η ομάδα της γειτονιάς κάποιου χωριού. Μπορεί ο ΑΡΗΣ να είναι μια κακή ομάδα όπως τόσες κακές ομάδες υπάρχουν στη σούπερλιγκα, όλοι οι υπόλοιποι όμως εκτός από εμάς έχουν πάρει καθοριστικά σφυρίγματα που τους έχουν χαρίσει βαθμούς. Επιτέλους μια οργανωμένη αντίδραση από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ θα δούμε αυτή τη χρονιά ή θα την βγάλουμε σιωπηλή διαμαρτυρία? Η ΜΑΧΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ, ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ!