Αίσιο φινάλε είχε το σήριαλ της επιστροφής του Ματέο Γκαρσία στον ΑΡΗ με τον παίκτη να υπογράφει και να είναι άμεσα διαθέσιμος για το παιχνίδι της Κυριακής με τον Παναθηναϊκό. Ένα σήριαλ που ολοκληρώθηκε μαζί με αυτό της πώλησης του Φετφατζίδη κάτι αναμενόμενο σε μεγάλο βαθμό μιας και πριν ολοκληρωθεί η περσινή σεζόν τόσο ο παίκτης όσο και η διοίκηση είχαν πάρει τις αποφάσεις τους.

Όποια και αν είναι τα οφέλη από την πώληση του Φετφατζίδη δεν παύει να υπάρχει και το αγωνιστικό κόστος. Και όταν μιλάμε για έναν παίκτη της ποιότητας του Φέτφα το αγωνιστικό κόστος είναι μεγάλος. Όταν όμως ο παίκτης μέσα στο μυαλό πριν ολοκληρωθούν τα πλέιοφς είχε πάρει την απόφαση του να αποχωρήσει  για ένα παχυλό συμβόλαιο τότε σίγουρα το μυαλό του ήταν «φευγάτο» εδώ και καιρό. Ναι μεν ο καλός Γκαρσία μπορεί να καλύψει επάξια το κενό του αλλά στον ΑΡΗ που οραματιζόμαστε χωράνε όχι μόνο οι 2 συγκεκριμένοι παίκτες αλλά και σαφώς καλύτεροι και περισσότεροι. Επειδή όμως το «όραμα» απέχει πολύ θα πρέπει να δούμε το σήμερα και να αναγνωρίσουμε ότι η διοίκηση έκανε ένα deal που αν πετύχει η ομάδα μας θα βγει κερδισμένη ποικιλοτρόπως. Βραχυπρόθεσμα αν ο παίκτης δώσει αυτά που προσδοκούμε η ομάδα θα ανέβει επίπεδο και θα αρχίσει να ξεδιπλώνει το ποδόσφαιρο που μπορεί να παίξει. Μακρυπρόθεσμα μαζί με την αγωνιστική άνοδο της ομάδος λόγω Γκαρσία θα ανεβαίνει και η χρηματιστηριακή αξία του παίκτη. Ο Ματέο στο προηγούμενο πέρασμα του έπεισε για τις δυνατότητες του. Πλέον πιο ώριμος πνευματικά και σωματικά ίσως να μπορεί να δώσει και το κάτι παραπάνω. Καλό το 4ετές συμβόλαιο  αν και στην Ελλάδα δεν έχουν και τόσο σημασία… αυτό όμως που προέχει είναι ο παίκτης να μπολιάσει γρήγορα με τους υπόλοιπους και αυτή η σημαντική κίνηση να αρχίσει να αποδίδει.

Πέρα από τα ξεκάθαρα αγωνιστικά συν πλην με την μεταγραφή του Γκαρσία και την πώληση του Φετφατζίδη η ομάδα δείχνει με αυτή την κίνηση ότι βλέπει πλέον με πιο ρεαλιστική ματιά το «σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο». Εκεί όπου μια ομάδα είναι σημαντικό να προσφέρει στους παίκτες τις προϋποθέσεις να κάνουν το βήμα παραπάνω στην καριέρα τους (ή απλά να αυξήσουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους) αλλά και κάθε παίκτης πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επένδυση. Και αυτή η επένδυση για να αποδώσει και να φέρει κέρδος πρέπει να θωρακιστεί με πληρότητα σε όλες τις θέσεις εντός και εκτός γηπέδου. Αντίο  Φέτφα! Welcome back Mateo Garcia!

ΥΓ. Τον Μαρτίνη σαν παίκτη δεν τον γνωρίζω όπως και οι περισσότεροι. Αυτό όμως που είναι πασίγνωστο και πολλοί το ξεχνάνε… είναι ότι κάποιες ομάδες  στην Ελλάδα σε αντίθεση με τον ΑΡΗ, επενδύουν στις ακαδημίες τους περισσότερα χρήματα από όσο είναι το μπάτζετ μας.

Ισοπαλία που μοιάζει περισσότερο με ήττα κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι σε μια από τις πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος που ήταν σχεδόν 6 μήνες σε απραξία. Χωρίς τίποτα να φαίνεται να έχει αλλάξει πέρα από τους νέους πειραματισμούς του νέου μας προπονητή ο ΑΡΗΣ έδειξε μια από τα ίδια πληρώνοντας τα λάθη και την ατολμία του.  Ατολμία που φάνηκε τόσο στο ξεκίνημα του αγώνα όσο και στο διάστημα που είχαμε φέρει το παιχνίδι στο 2-2.

Νέος προπονητής νέα πλάνα λέει η λογική, αλλά όταν όμως αυτά τα νέα πλάνα συμπεριλαμβάνουν νέους παραλογισμούς μαζί με επιλογές που έχουν ξαναδοκιμαστεί και αποτύχει τα λόγια είναι περιττά. Δίδυμο Σάσα-Ματίγια με τον Ισπανό να δικαιώνεται με το εντυπωσιακό χτύπημα φάουλ ως εκεί. Σάσα ως δεξί μπακ να βγαίνει ως αλλαγή γιατί δεν έπεισε ως δεξί μπακ. Ντάκοβιτς πρώτη πρώτη αλλαγή ακυρώνοντας τον βασικό στόπερ της ομάδος λες και η επιθετική πρωτοβουλία των αντιπάλων μας είχαν να κάνουν με τις αντιδράσεις των 2 στοπερ. Μανσίνι σε άλλη μια θέση «έμπνευση» μακριά από εκεί που υποτίθεται ότι αγωνίζεται. Και ένας Λόπεθ μόνος στην επίθεση με τους υπόλοιπους της μεσοεπιθετικής γραμμής να κινούνται περιφερειακά και να μην πατάνε περιοχή ακολουθώντας τις φάσεις.   Ναι μεν και στα 2 γκολ φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης ο Κουέστα(τον ματιάξαμε) αλλά η όλη αμυντική προσέγγιση της ομάδος στο παιχνίδι ήταν απελπιστικά λάθος. Καμία πίεση στον αντίπαλο και αδικαιολόγητη οπισθοχώρηση που φώναζε στους παίκτες των Ιωαννίνων να βγουν μπροστά και να κάνουν παιχνίδι. Όπως δηλαδή ακριβώς έγινε… και  από τη θέση του φαβορί πριν την έναρξη του αγώνα βρεθήκαμε να χάνουμε με 2-0 στο 22’. Η συνέχεια έδειξε ότι ο ΑΡΗΣ αδίκησε για ακόμη μια φορά τον εαυτό του φοβούμενος να επιβάλλει την ανωτερότητα του και το πλήρωσε. Λίγο περισσότερο νεύρο και το μονόδρομο ανέβασμα(μετά το 0-2) της ομάδος προς την αντίπαλη εστία ήταν αυτά που οδήγησαν στην αφύπνιση των παικτών μας και σε μια εικόνα που δεν θυμίζει τον ΑΡΗ των πρώτων 25’. Με σαφώς μεγαλύτερη πίεση, τρεξίματα και ευκαιρίες για γκολ. Όταν όμως χάρη στις γκολάρες των Φετφατζίδη και Ματίγια ήρθε σχετικά νωρίς η ισοφάριση φάνηκε ξανά η μίζερη νοοτροπία της ομάδος και η ατολμία μας σε όλο της το μεγαλείο. Εκεί που θα περίμενες να «καταπιούμε» τον ΠΑΣ Γιάννινα είδαμε μια ομάδα να παίζει τόσο χαλαρά λες και ήταν μπροστά στο σκορ ή απλά ήταν ικανοποιημένη με το Χ. Όσο γίνονται αυτοί οι πειραματισμοί και η ομάδα στο σύνολο της παρουσιάζεται τόσο ασύνδετη η ατομική κριτική δεν έχει νόημα. Δεν μπορεί ο Λόπεθ μόνος του να σηκώσει τον ΑΡΗ επιθετικά, δεν γίνεται να περιμένουμε το καλό χτύπημα του Ματίγια με οποιοδήποτε κόστος, δεν γίνεται να θυσιάζονται παίκτες σαν τον Τζέγκο που είναι αξιόπιστος στα καθήκοντα που αναλαμβάνει να τρώει πάγκο για να χωρέσουν οι «βασικοί», δεν γίνεται έτσι απλά να ακυρώνεις τον βασικό σου στόπερ προσφέροντας λύσεις περιορισμένων δυνατοτήτων. Πόσο μάλλον δεν γίνεται να υποδέχεσαι στην έδρα σου τα Γιάννενα και στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα να νιώθεις ότι απειλείσαι παρά να απειλείς.

Δεν την γλίτωσε αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ μας όπως στις πρώτες 2 αγωνιστικές γνωρίζοντας μια  ισοπαλία που μοιάζει περισσότερο με ήττα. Έτσι απλά πετάχτηκαν 2 βαθμοί και η ευκαιρία η ομάδα να βρει την ηρεμία της μέσα από νίκες. Όπως φάνηκε η πίστωση χρόνου που δεν δόθηκε στον Ένινγκ πλέον θα πρέπει να δοθεί απλόχερα στον Άκη Μάντζιο. Όπως και η δυνατότητα για κάποιες μεταγραφικές κινήσεις που κρίνονται απαραίτητες. Όσο για το ποδόσφαιρο κυριαρχίας που σε κάτι παιχνίδια σαν το σημερινό επιβάλλεται να παίζουμε, θέλει ακόμη πολύ πολύ δουλειά…

ΥΓ. Πόσο σωστό και λογικό είναι να κρίνεις παίκτες που παίζουν σε λάθος θέσεις ως λύσεις ανάγκης;

ΥΓ2. Που δηλαδή εμείς να ήμασταν μετά από 6 μήνες απραξίας χωρίς κανένα επίσημο παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα με 3 επίσημα παιχνίδια. Ήττα από τα αποδυτήρια…

ΥΓ3. Τελικά τι είναι προτιμότερο; Ανούσια κατοχή έξω από την περιοχή μας με τους αντιπάλους μας όποτε περνούν το κέντρο να μοιάζουν απειλητικοί ή συμπαγής άμυνα και ουσιαστικές ευκαιρίες όπως είδαμε στον Βόλο;  

ΥΓ4. Αυτό ρε παιδιά το ότι η ομάδα δεν πάει για πρωτάθλημα και θα παλέψει για την 4^η-5^η θέση δεν μπορώ να το καταλάβω… Αποτελεί δικαιολογία για να μην εκμεταλλευτείς την κλήρωση και να κάνεις το 3στα3;

Ανοιχτή πληγή παραμένει ο αποκλεισμός από τους ουκρανούς με τα όσα ακολούθησαν το βράδυ της Πέμπτης ίσως και να πονάνε περισσότερο από το σύντομο και οδυνηρό ευρωπαϊκό μας ταξίδι. Η απόλυση του Ένινγκ, η «παραίτηση» του Τερζή, ο ερχομός του Άκη Μάντζιου και η παραίτηση του Άγγελου Χαριστέα συνθέτουν το σκηνικό της επόμενης με το διπλό στο Βόλο να πέρασε και να μην ακούμπησε.

Προφανώς και μια αποτυχία όπως ήρθε αυτή στην προσπάθεια για την είσοδο στους ομίλους του Europa League έχει τα πάντα μέσα. Από λανθασμένες αποφάσεις στο σχεδιασμό της ομάδος, το σκάουτινγκ του αντιπάλου, τις επιλογές του προπονητή αλλά και την απόδοση των παικτών μέσα στο γήπεδο. Υπεύθυνοι προφανώς και υπάρχουν και με μια γρήγορη ματιά είναι πολλοί περισσότεροι από 2-3 άτομα. Λογική η αγανάκτηση του κόσμου, λογική και η αγανάκτηση του Καρυπίδη που εκτός της ξεφτίλας πληγώθηκε και οικονομικά από αυτή την ιστορία. Παρόλα αυτά δεν γίνεται επίσημα η ομάδα μας που εκφράζεται κυρίως(αν όχι πλέον και αποκλειστικά)  από τον Θόδωρο Καρυπίδη να λειτουργεί τόσο σπασμωδικά και επιπόλαια. Γιατί μόνο ως σπασμωδικές και επιπόλαιες κινήσεις θεωρούνται μεταμεσονύκτιες αποφάσεις απόλυσης προπονητή μετά από μόλις 2 επίσημα παιχνίδια, οι φήμες ότι έτσι και αλλιώς δεν τον ήθελε, η ακύρωση της φιλοσοφίας που εξέφραζε μέχρι προσφάτως ο πρώην τεχνικός διευθυντής αλλά και των δημόσιων τοποθετήσεων των ανθρώπων της ομάδος περί σταθερού τεχνικού τιμ που θα πλαισιώνει τον εκάστοτε προπονητή… Η δε στροφή στην ελληνική σχολή προπονητικής δίνοντας μια χρυσή ευκαιρία σε έναν προπονητή που δεν έχει δοκιμαστεί σε καράβια μεγάλα σαν και αυτό του ΑΡΗ ίσως αποτελεί και μεγαλύτερη ήττα από αυτήν της Πέμπτης. Όχι γιατί ο συμπαθής Άκης Μάντζιος που τίμησε τη φανέλα του ΑΡΗ σαν παίκτης δεν είναι ικανός αλλά γιατί πάρα πολύ απλά έλληνας προπονητής δεν υπάρχει… ΄Η τουλάχιστον δεν υπάρχει για αυτό το «όραμα» που κάθε φίλαθλος έχει για την ομάδα του. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τι εστί Έλληνας προπονητής…  η ίδια η ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου αποτυπώνει ξεκάθαρα τη θέση του.  Ενώ αν κάτσεις να ερμηνεύσεις λίγο πιο περίπλοκα αυτή την απόφαση του προέδρου μετά τη «διαδρομή» Σπανός-Ερέρα-Παντελίδης-Ένινγκ τότε είναι που θα απογοητευτείς. Το αποτέλεσμα όλων αυτών αντί ο ΑΡΗΣ να ψάχνει να διορθώσει τα κακώς κείμενα το γρηγορότερο δυνατό να αποφασίζει να τα γκρεμίσει και να χτίσει όλα από την αρχή… με τη διαφορά ότι δεν είμαστε στην αρχή…

Το να κρίνεις το τεχνικό τιμ και όλους τους υπεύθυνους του καλοκαιρινού σχεδιασμού μετά από μόλις 2 επίσημα παιχνίδια είναι από μόνο του παράλογο από όποια πλευρά και αν το δεις. Ακόμη και αν μιλάμε για έναν ντροπιαστικό αποκλεισμό και μια σημαντική οικονομική χασούρα. Όταν θα αρχίσεις να δείχνεις σαν ομάδα ότι λειτουργείς σοβαρά βάσει πλάνου και σέβεσαι τις επιλογές σου, τότε και ο κάθε Αρειανός θα αρχίζει να πιστεύει σε πολυετή projects και δεν θα βλέπει τον κάθε προπονητή και τεχνικό διευθυντή ως αναλώσιμους και εξιλαστήρια θύματα. Μακάρι μέσα στο γήπεδο ο Καρυπίδης να δικαιωθεί για τις επιλογές του. Μακάρι ο Άκης Μάντζιος με την παρουσία του στον ΑΡΗ να αλλάξει το στάτους των Ελλήνων προπονητών! Καλώς όρισες στον ΑΡΗ Άκη Μάντζιο!

ΥΓ. Προφανώς και ο Αρειανός ξεχνάει τις απίθανες προσωπικότητες που έχουν εμπλακεί με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ και για αυτό εξαντλεί την αυστηρότητα του στον Άγγελο Χαριστέα. Την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική προσωπικότητα που υπάρχει αυτή στην στιγμή στην σουπερλίγκα ως παράγοντας-μέλος ομάδος.

ΥΓ2.  Ακριβώς αυτές τις συμπεριφορές βλέπουν βετεράνοι του συλλόγου και δεν πλησιάζουν σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ούτε χρόνο δεν έκλεισε… χωρίς να έχει κάνει το δικαίωμα να κάνει μεταγραφές… και με το που το αποκτάει  μετά από μόλις 2 παιχνίδια τον «ακυρώνουν» σε όλα όσα πρόλαβε και είπε από την πρώτη ημέρα που ήρθε και τον οδηγούν σε παραίτηση.

ΥΓ3. Να λέμε και του στραβού το δίκιο… ο Αρειανός δεν είναι συνηθισμένος στο να έχει ποδοσφαιρικές προσωπικότητες σε σημαντικά πόστα στην ομάδα. Με τόσα χρόνια «μπολιασμένος» με τους εμπειρογνώμονες-τεχνοκράτες των καφενείων της Αλκμήνης οτιδήποτε διαφορετικό ξενίζει.

ΥΓ4. Ευτυχώς που ο ΑΡΗΣ είχε το δικό του τεχνικό τιμ και ανθρώπους όταν ήρθε ο Ένινγκ και δεν χρειαζόταν να φέρει τους δικούς του. Πετυχημένη συνταγή..

ΥΓ5. Στο προσκήνιο πάλι η μεταγραφή Φέτφα. Να παρακαλάμε να τελειώσουν γρήγορα οι μεταγραφές γιατί η φάση θυμίζει Γιουνές-Μπάσα-Μαβράϊ.

Βαθειά ψυχολογική ανάσα πήρε ο ΑΡΗΣ σήμερα στο Βόλο όπου με αυτό το 0-1 άφησε πίσω του το φιάσκο της αποκλεισμού. Ο Απόστολος Τερζής και αυτή τη φορά στο «ντεμπούτο» του αποδείχθηκε γουρλής αλλά και πιο ορθολογικός σε όλες σχεδόν τις αποφάσεις του. Ξεχώρισε ο Γκάμα που σκόραρε από το πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος. Ικανοποίηση για την συνολική αντίδραση της ομάδας.

Μετά την ήττα της Πέμπτης και την αποχώρηση του Ένινγκ το ζητούμενο ήταν η αντίδραση των παικτών. Μια αντίδραση που τουλάχιστον σε θέμα διάθεσης και συγκέντρωσης την είδαμε σήμερα. Οι αντίπαλοι μας θέλησαν από νωρίς να πάρουν τον έλεγχο του αγώνα αλλά αυτό που τελικά κατάφεραν ήταν να πάρουν μια ανούσια και φλύαρη κατοχή μπάλας. Ο ΑΡΗΣ μας αν και δυσκολευόταν να κρατήσει την μπάλα αρκετά όποτε υπήρχαν οι προϋποθέσεις έβγαινε μπροστά με ωραίο passing game διεκδικώντας το γκολ. Κάτι που φαινόταν ξεκάθαρα και από τις ευκαιρίες και τα κόρνερ του αγώνα όπου η υπεροχή μας ήταν ξεκάθαρη. Σε μια από αυτές τις φάσεις μόλις στο 15΄ο Γκάμα έκανε ωραία ντρίπλα στον αμυντικό του Βόλου μην αφήνοντας του άλλη επιλογή από το φάουλ-πέναλτι. Στη συνέχεια ο Βόλος ήθελε να πιέσει παραπάνω και να γίνει πιο απειλητικός αλλά από εκείνο το σημείο και μετά η ομάδα μας έδειξε ότι είχε την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό που της έλειπε την Πέμπτη. Με σωστές τοποθετήσεις, σίγουρες απομακρύνεις και καλές πρώτες πάσες εξαφάνισε τις επιθετικές διαθέσεις των αντιπάλων μας με χαρακτηριστική ευκολία. Καθάρισε τα πάντα ο Σάκιτς, σταθεροί οι Ρόζ και Ντάκοβιτς και βελτιωμένος ο Γκανέα που και πάλι όμως ήταν ο αδύναμος κρίκος στην άμυνα. Με πολλά τρεξίματα οι Τζέγκο και Σάσα δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους να αναπτυχθούν από το κέντρο. Στην επίθεση αν και πάλι έλειψαν οι εμπνεύσεις υπήρχε περισσότερη ενέργεια και ταχύτητα στο παιχνίδι μας κάτι που μας έδωσε τη δυνατότητα εκτός του πέναλτι να δημιουργήσουμε 4-5 καλές ευκαιρίες για το δεύτερο γκολ. Πιο καλά έδεσε η τριάδα Γκάμα, Φέτφα και Μπερτόγλιο με τον Φέτφα στο κέντρο. Δεν τροφοδοτήθηκε αρκετά ο Λόπεθ που όμως δείχνει ότι έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά. Πολύ δραστήριος ο Μάνος που λίγο έλειψε σε 2 περιπτώσεις να πετύχει το γκολ. Στα αρνητικά η φιλοσοφία με την οποία κατέβηκε η ομάδα σε ένα παιχνίδι όπου θα έπρεπε να έχει τον πρώτο λόγο. Ναι μεν πήραμε τους 3 βαθμούς της νίκης αλλά το να μην πιέζεις καθόλου και να αφήνεις διαρκώς την μπάλα στον αντίπαλο όταν παίζεις κόντρα σε ομάδες στο επίπεδο του Βόλου δεν ταιριάζει στον ΑΡΗ. Σίγουρα στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε τα πάντα δικαιολογούνται, αρκεί να μην μας γίνεται συνήθεια.

Το «ηλεκτροσόκ» της απόλυσης του Ένινγκ  και ο εγωισμός των παικτών που βρέθηκαν στο στόχαστρο του πρώην προπονητή τους μετά τον αποκλεισμό της Πέμπτης αφύπνισαν την ομάδα και την οδήγησαν στη νίκη. Εμφανώς βελτιωμένοι, με περισσότερη διάθεση και συγκέντρωση πήραν το διπλό στο Βόλο χωρίς καν να δείξουν κάτι το εντυπωσιακό. Σίγουρα σε αυτό βοήθησαν και οι πιο ορθολογικές επιλογές του Τερζή πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Κρατάμε τους 3 βαθμούς και περιμένουμε να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ στη συνέχεια!

ΥΓ. Άγνωστο(?) αν ο τραυματισμός του Σάκιτς στο χέρι οδήγησε στην αντικατάσταση του στο 86’. Διαφορετικά δεν αλλάζεις έναν εκ των κορυφαίων σου σήμερα στην άμυνα με έναν πιτσιρικά στο χρονικό σημείο που ξέρεις ότι όλος ο Βόλος θα βγει μπροστά άναρχα και τσαμπουκαλεμένα.

ΥΓ2. Βελτιωμένος ο Γκανέα με καλέα ανεβάσματα αλλά από την αρχή μοιάζει με πληγή στην άμυνα.  Μακάρι να έρθει ο Χατζησαφί γιατί θα χρειαστεί όπως χρειάζεται σε όλες τις θέσεις της άμυνας.

Σαν να μην κατέβηκε ποτέ ο ΑΡΗΣ στο γήπεδο… τα έκανε όλα στραβά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα γνωρίζοντας μια πικρή ιστορική ήττα. Από τις αλχημείες της τελευταίας στιγμής και την προσέγγιση του παιχνιδιού από τον Ένινγκ μέχρι την άνευρη παρουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των παικτών. Ο ΑΡΗΣ απέναντι σε μια άτεχνη ομάδα που δεν είχε να παρατάξει τίποτα περισσότερο από μαχητικότητα και δύναμη γνώρισε εύκολα την ήττα μη καταφέρνοντας ούτε για μια στιγμή να δικαιώσει τον ρόλο του φαβορί στη αποψινή αναμέτρηση.

Όταν μετά από μια ολόκληρη προετοιμασία με διαδοχικά φιλικά και ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια σου επιλέγεις να κάνεις εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά πάνω στα οποία δούλεψες τότε οποιοδήποτε αρνητικό αποτέλεσμα φαντάζει λογικό. Κάπως έτσι εξηγούνται οι επιλογές του Ένινγκ στο στήσιμο της ομάδος αλλά και το πλάνο νίκης που κατέληξε σε κουρελόχαρτο. Ο Σάσα για πρώτη φορά δεξί μπακ ενώ υπήρχε η επιλογή του Ροζ που από ότι έδειξε στα προηγούμενα παιχνίδια εκεί για την ώρα λειτουργεί καλύτερα, δίδυμο Τζέγκο – Ματίγια στο κέντρο, επιθετικοί που διστάζουν να πατήσουν στην περιοχή και Γκάμα – Φετφατζίδης να κόβουν χωρίς λόγο και στόχο προς τον άξονα. Την ίδια στιγμή που η άμυνα μας έμοιαζε με απέραντο σκορποχώρι όπου οι μακρινές μπαλιές και τα άτσαλα διωξίματα των Ουκρανών γινόντουσαν ευκαιρίες. Ευκαιρίες που ο ΑΡΗΣ δεν έκανε και δεν μπορούσε να κάνει με τον τρόπο που αγωνιζόταν. Αργές μεταβιβάσεις, εκνευριστική στατικότητα και μια ανούσια κατοχή της μπάλας που έδινε την άνεση του χρόνου στους αντιπάλους μας να οργανωθούν στην άμυνα τους. Φυσικά οι παίκτες είναι αυτοί που καλούνται μέσα στο γήπεδο να εφαρμόσουν το όποιο πλάνο και όταν χάνεις κάθε διεκδίκηση της μπάλας, δεν μπορείς να κάνεις κοντρόλ και οι απομακρύνσεις σου είναι από τραγικές ως επικίνδυνες οι όποιες σκέψεις του προπονητή πάνε περίπατο… Αυτόν τον ΑΡΗ είδαμε σήμερα με το σουτ του Γκάμα να αποτελεί την φωτεινή εξαίρεση, την φιλότιμη προσπάθεια των Τζέγκο, Σάσα,  Μπερτόγλιο και Ντάκοβιτς να είναι τα μοναδικά ίχνη ζωντάνιας στην ομάδα και τον Κουέστα σε κάμποσες περιπτώσεις να περιορίζει το μέγεθος της σημερινής ξεφτίλας.

Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για την σημερινή ντροπιαστική ήττα. Άπαντες υπεύθυνοι για αυτό που βιώσαμε. Από τον προπονητή που αναίρεσε τον ίδιο του τον εαυτό με τις επιλογές του αλλά και τους παίκτες ατομικά που αδίκησαν τους εαυτούς τους με την απάθεια στο παιχνίδι τους.  Χειρότερο από όλα όμως ήταν η νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίσαμε τους Ουκρανούς που αντί να «φτιαχτούμε» από τα κέφια της κληρωτίδας και να κάνουμε τα αυτονόητα λυγίσαμε από το βάρος του «πρέπει»  και καταρρεύσαμε μέσα στο γήπεδο. Όσο άδοξη και σύντομη και αν είναι η φετινή ευρωπαϊκή περιπέτεια η ομάδα θα πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Να διορθωθούν τα κακώς κείμενα το συντομότερο δυνατό και η συνέχεια της σεζόν να κάνει το σημερινό φιάσκο μια κακή ανάμνηση που θα ξεχαστεί.

ΥΓ. Ούτε ατυχία, ούτε αδικία, ούτε καμία δικαιολογία… απλά πήραμε αυτό που αξίζαμε μέσα στο γήπεδο.

ΥΓ2. 28 παιχνίδια αήττητος κόντρα σε μεγαθήρια και πας και χάνεις από ένα χωριό της Ουκρανίας...

ΥΓ3. Πολύ νωρίς ακόμη για να  βγάλουμε συμπεράσματα για τους παίκτες μας αλλά θα πρέπει η ομάδα να ενισχυθεί ώστε να μην δούμε φαινόμενα σαν τα περσινά και να περιμένουμε τον Ρόζ να καλύψει επαρκώς τη θέση του δεξιού μπακ και τον Ντάκοβιτς τη θέση του αριστερού μπακ.

ΥΓ4. Μοναδικό γιατρικό οι νίκες.

ΥΓ5. Όαση στη σημερινή ημέρα η επιστροφή του Ματέο Γκαρσία!