Μια από τα ίδια τον ΑΡΗ μας στο Βόλο, όπου με μια νερόβραστη εμφάνιση απώλεσε και τις τελευταίες πιθανότητες του για την είσοδο του στην τετράδα. Χωρίς την απαραίτητη αποφασιστικότητα η ομάδα, κατάφερε να φάει ένα ακόμη γκολ από κόρνερ και να αφεθεί τελικώς στις διαθέσεις του προκλητικού Παπαδόπουλου που μαζί με το VAR καθάρισαν την μπουγάδα για τον άμεσα ενδιαφερόμενο συμπολίτη. Οργισμένη ανακοίνωση από την ΠΑΕ που κάποια στιγμή θα πρέπει όμως να βρει τους τρόπους για να προστατεύει την ομάδα από διαιτησίες σαν τη σημερινή.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΕΥΡΟ

Με τον Φατόρε να ξεκινάει στο άκρο της άμυνας και τον Μοντόγια να ξεκινάει στα χαφ ο ΑΡΗΣ σε ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια της χρονιάς  αναγκαστικά κατέβηκε με σύνθεση ανάγκης. Κάτι που μαζί με την γενικότερη νωθρότητα που χαρακτήριζε την πλειοψηφία των παικτών μας οδήγησε σε μια ανούσια υπεροχή και μια εικόνα που δεν θύμιζε σε τίποτα τον ΑΡΗ που είδαμε κόντρα στον Παναιτωλικό. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ ήταν καλύτερος μέσα στο γήπεδο, είχε τις στιγμές  του με το σουτ του Μορόν και τη φάση του πέναλτι πάνω στον Νταρίντα όπου Παπαδόπουλος και VAR το έπνιξαν αλλά επί της ουσίας πέταξε με ευκολία τα πρώτα 45’ στα σκουπίδια.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΠΕΟΥ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΦΕΤΦΑΤΖΙΔΗ

Πιο ορεξάτος μπήκε στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ μας χωρίς ωστόσο να μπορεί να γίνει όσο απειλητικός θα ήθελε. Έστω και με αυτή την εικόνα μια έμπνευση του Φετφατζίδη από τα δεξιά σε μια προσπάθεια να κάνει το γέμισμα μέσα στην περιοχή η μπάλα πήρε μια περίεργη τροχιά και με λίγη δόση τύχης κατέληξε στα δίχτυα για το 0-1! Επειδή όμως όταν μιλάμε για ΑΡΗ στο Ελληνικό πρωτάθλημα τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ζήσαμε αλλά μια μνημειώδη στιγμή της εξυγίανσης. Χωρίς να φαίνεται ο λόγος παρέμβασης του VAR, o Μπέος έκανε ντου στο γήπεδο και απαίτησε από τον διαιτητή να δει την φάση στο VAR. Το VAR γύρισε τη φάση 15’’ πίσω, είδε παράβαση στο ύψος του κέντρου από τον Φαμπιάνο και κάπως έτσι ένα ακόμη γκολ ακυρώθηκε για την ομάδα μας με έναν τρόπο που σπάνια βλέπεις να συμβαίνει σε παιχνίδια που δεν αγωνίζεται ο ΑΡΗΣ. Και όλα αυτά όταν στην αμέσως προηγούμενη φάση μέσα στη μεγάλη περιοχή ο Φετφατζίδης δέχεται κλωτσιά από τον αντίπαλο του χωρίς φυσικά να καταλογιστεί το πέναλτι.

ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΒΟΥΛΑ, ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Το προβάδισμα που μας έκλεψαν στο γκολ του Φετφατζίδη ήρθε λίγα λεπτά αργότερα από τα 11 βήματα. Το καθαρό χέρι του αμυντικού του Βόλου μέσα στην περιοχή δεν γινόταν να το πνίξουν και έτσι ο Μορόν με 2^η προσπάθεια έκανε το 0-1 στο 65’.  Ένα προβάδισμα που διατηρήθηκε για περίπου 5’ μιας και στο πρώτο κόρνερ που κέρδισε στη συνέχεια του αγώνα η άμυνα μας είχε για πολλοστή φορά τη γνωστή κακή αντίδραση στα στημένα δίνοντας την ευκαιρία στον Χέρμανσον να σκοράρει χωρίς καμία πίεση. Κανείς δεν πήδηξε στον αέρα ενώ και ο Μεντίλ ήταν πολύ μακριά από τον χώρο ευθύνης του. Τόσο πριν την ισοφάριση όσο και μετά ο Κουέστα εκτέθηκε από την άμυνα του και αναγκάστηκε να κάνει 2 εντυπωσιακές αποκρούσεις για να κρατήσει αρχικά το προβάδισμα μας και στη συνέχεια το Χ. Τα τελευταία 15’ κύλησαν με τον Παπαδόπουλο να σφυρίζει σε κάθε υποψία ευκαιρίας μας, όπως και ο επόπτης που βιαστικά σήκωνε την σημαία ακόμη και εκεί που δεν υπήρχε οφσάιντ. Η φάση του Ντούντου στο 80’ σε μια φάση που εύκολα θα μπορούσε να είχε γίνει το 1-2 ήταν η μοναδική ουσιαστική απόπειρα για να αντιδράσουμε και να πάρουμε τη νίκη.

ΑΣΤΑΘΗΣ, ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ ΣΤΗ ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ

Το μεγάλο στοίχημα του Ουζουνίδη για το σημερινό παιχνίδι ήταν να πείσει τους παίκτες του να δείξουν το ίδιο πρόσωπο με αυτό κόντρα στον Παναιτωλικό. Δεν τα κατάφερε και σε μεγάλο βαθμό αυτό ήταν που μας κόστισε τη νίκη. Κόντρα σε έναν τόσο μέτριο αντίπαλο όπως ο σημερινός Βόλος αν ο ΑΡΗΣ παρουσιαζόταν όπως έπρεπε, ο Παπαδόπουλος και ο Τζήλος δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Όταν όμως αναγκάζεσαι να βάλεις τον  παροπλισμένο Φατόρε στο αρχικό σχήμα, τον Μοντόγια  σε θέση που φυσιολογικά δεν θα τον έβαζες ποτέ και οι αλλαγές σου γίνονται απλά για να γίνουν τότε δύσκολα να ξεφύγεις από το αποτέλεσμα που σου είχαν προκαθορίσει. Όταν μάλιστα και η άμυνα σου τρώει για πολλοστή φορά τέτοιο γκολ κατά κάποιο τρόπο χάνεις και το δίκιο σου. Κατά κάποιο τρόπο… μιας και ποτέ δεν θα μάθουμε τι παιχνίδι θα παρακολουθούσαμε αν δινόταν το πέναλτι στον Νταρίντα, μετρούσε το γκολ του Φετφατζίδη και έβγαινε με κόκκινη όπως έπρεπε ο Μύγας. Με τα αν όμως δεν πας πουθενά.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΛΑΘΗ» ΤΟΥΣ

Δεν έθελξε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την απόδοση του αλλά υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να είχε φύγει με το διπλό από τον Βόλο και να έβλεπε τη συνέχεια του πρωταθλήματος με άλλο ενδιαφέρον. Όταν όμως δεν πατάς τον αντίπαλο και λειτουργείς για πολλοστή φορά ερασιτεχνικά σε μια στημένη φάση τότε γίνεσαι εύκολη λεία για τον κάθε Παπαδόπουλο και Τζήλο που αποδέχθηκαν με τεράστια ευκολία την «παρέμβαση» του Μπέου. Και αν απέναντι σε αυτή τη «συμμορία» που διαμορφώνει αποτελέσματα και βαθμολογίες δεν έχεις τρόπο να αντιδράσεις, τότε οφείλεις να  περιορίσεις τα δικά σου λάθη. Δικά μας λάθη που μαζί με τα εγκληματικά σφυρίγματα μας περιορίζουν στην 5^η θέση.

Το καλό του πρόσωπο μας έδειξε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Παναιτωλικό για περίπου 60’ και με 2 γκολ στο πρώτο ημίχρονο έφθασε στη νίκη. Δεν παρέλειψε όμως να μας υπενθυμίσει με πόση ευκολία κλωτσάει τις ευκαιρίες του αλλά και χάνει τη συγκέντρωση του από προκλητικές διαιτησίες σαν και αυτή του Σιδηρόπουλου(και του Varista) στο Β ημίχρονο. Έβγαλε όμως αντίδραση η ομάδα και σε ένα παγωμένο γήπεδο με ελάχιστο κόσμο κατάφερε να μοιράσει χαμόγελα.

ΕΠΑΙΞΕ ΣΑΝ ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΥΚΟΛΟ

Στροφή 180 μοιρών από την εμφάνιση με τον Λεβαδειακό έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο χορτάρι. Με ένα καταιγιστικό ξεκίνημα όπου μια ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη ο ΑΡΗΣ έμοιαζε άλλη ομάδα. Ο Παναιτωλικός από νωρίς έμοιαζε σαν μποξέρ εγκλωβισμένος στα σχοινιά δεχόμενος συνεχόμενα χτυπήματα με την κεφαλιά του Μορόν μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μόντσου να καταλήγει στα δίχτυα για το 1-0.  Στο 30΄ ο Μόντσου μετά την ασίστ στο πρώτο γκολ με μια απίθανη εκτέλεση φάουλ έκανε το 2-0 «κλειδώνοντας» σε μεγάλο βαθμό τη νίκη. Το παιχνίδι είχε έρθει ακριβώς εκεί που θέλαμε χάρη σε μια γεμάτη εμφάνιση που δεν άφηνε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο. Οι 12 ευκαιρίες(7 στην εστία) στο πρώτο ημίχρονο φώναζαν για ακόμη περισσότερα γκολ στη συνέχεια.

ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ VAR ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΟΥΝ

Εξίσου καλά μπήκε ο ΑΡΗΣ και στο Β ημίχρονο με τους παίκτες μας να θέλουν να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται την υπόθεση νίκη και με ένα τρίτο γκολ. Ένα γκολ που δεν ερχόταν μιας και την τελευταία στιγμή είτε διστάζαμε να σουτάρουμε είτε δεν δίναμε την πάσα στη σωστή στιγμή ακόμη και όταν βγαίναμε στην επίθεση με ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Παρόλα αυτά ο Παναιτωλικός παρέμενε ακίνδυνος. Μια όμως απίστευτη απόφαση του Σιδηρόπουλου σε συνεργασία με το VAR στο 60’ όπου το φάουλ και κίτρινη κάρτα υπέρ μας όπως καταλογίστηκε μετατράπηκε σε απλή κατοχή(!?!?!) χάλασε το μυαλό των παικτών μας. Ένα σφύριγμα που ήρθε σε συνέχεια αρκετών ανάποδων αποφάσεων που κυριολεκτικά αποσυντόνισε την ομάδα μας. Κάτι που φάνηκε μόλις στο επόμενο λεπτό με τον Παναιτωλικό στην πρώτη του ευκαιρία να βρίσκει με τον Ντιαζ το γκολ με όλη την άμυνα στημένη απέναντι του. Η συνέχεια μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης είχε κάμποσες χαμένες ευκαιρίες για το 3-1 αλλά και 1-2 στιγμές για τους αντιπάλους μας όπου θα μπορούσαν να είχαν ισοφαρίσει. Ευτυχώς το 2-1 παρέμεινε αν και θα μπορούσε να είχε έρθει πολύ πιο εύκολα αν αξιοποιούσαμε τις ευκαιρίες μας αλλά και αν Σιδηρόπουλος και VAR έβλεπαν το πέναλτι πάνω στον Νταρίντα στο 77’ από τον Σιέλη.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ

Πολλές οι αδυναμίες του φετινού ΑΡΗ με την τελευταία εικόνα από το ναυάγιο της Λειβαδιάς να είναι αποκαρδιωτική. Το ότι αυτή η ομάδα όμως έχει ποιότητα και όταν παρουσιάζεται πνευματικά έτοιμη μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα δεν το αμφισβητεί κανείς. Και σήμερα ο ΑΡΗΣ για 55’ δεν χωρούσε την παραμικρή αμφισβήτηση παρά μόνο ένα γιατί. Γιατί δεν έπαιξε έτσι και στην Λειβαδιά. Σήμερα πάντως οι παίκτες του Ουζουνίδη μέχρι να κάνει άνω κάτω το παιχνίδι ο Σιδηρόπουλος τα έκαναν όλα τέλεια. Μόντσου και Σιφουέντες κυριαρχούσαν στο κέντρο, ο Φέτφα συνέχισε να εκθέτει τον πρώην προπονητή του, ο Μορόν ήταν ουσιαστικός και ο Σπίκιτς όσο κυλούσε ο χρόνος ανέβαζε την απόδοση του. Με σωστή πίεση,  γρήγορες μεταβιβάσεις και αποφασιστικότητα ο ΑΡΗΣ έφτιαχνε την μια φάση μετά την άλλη. Εκεί όμως φάνηκε και το μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ. Όταν δεν μπορείς να τελειώσεις αυτές τις ευκαιρίες ώστε να πας με ένα ξεκούραστο 4 ή 5-0  τότε κινδυνεύεις από το πουθενά χάρη σε 2-3 ανάποδα σφυρίγματα να αγχωθείς. Το αν ο Ντούντου και ο Σπίκιτς δώσουν λύση σε αυτό το πρόβλημα τότε θα μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Μέχρι τότε όμως θα βασανιζόμαστε χωρίς λόγο όπως σήμερα.  

ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

Άλλος ΑΡΗΣ στη Λειβαδιά, άλλος ΑΡΗΣ ο σημερινός. Για περίπου 55’ ζωγράφιζε μέσα στο γήπεδο,  πέτυχε 2 γκολ(αντί για 4-5) μέχρι να έρθει ο Σιδηρόπουλος με τον Κατσικογιάννη στο VAR για να μας υπενθυμίσουν πόσο εύκολα πέφτουμε στις παγίδες που μας στήνουν. Ευτυχώς πέρα από κάποιες αγχωτικές στιγμές η ομάδα πήρε τη νίκη που δικαιούταν και μαζί 3 πολύτιμους βαθμούς για την μάχη της Ευρώπης. Το αν θα συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς η ομάδα ή με τις πρώτες σταγόνες βροχής θα καταρρεύσει θα το δούμε στη συνέχεια.  Μέχρι τότε κρατάμε τους 3 βαθμούς και συνεχίζουμε. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Το ζήσαμε και αυτό με τον κορυφαίο Έλληνα διαιτητή Σιδηρόπουλο.  Πλέον και τα φάουλ υπέρ του ΑΡΗ θα περνάνε φιλτράρισμα μέσω VAR και θα ακυρώνονται!  Ρε, τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας με αυτούς τους απίθανους!

Μούσκεμα τα έκανε για ακόμη μια φορά μέσα στη βροχή ο ΑΡΗΣ μας καταφέρνοντας να δεχθεί 4 γκολ από τον Λεβαδειακό και να χάσει τις όποιες ελπίδες είχε για την είσοδο στην τετράδα. Και μόνο ότι δέχθηκε 3 γκολ στην αντεπίθεση και 1 από κόρνερ καταδεικνύει το πόσο κακή ήταν η ομάδα μας. Τόσο κακή που δεν μπόρεσε ούτε καν να εκμεταλλευτεί την τύχη του με το αυτογκολ της ισοφάρισης. Έντονος ο εκνευρισμός του Ουζουνίδη με όσα είδε μέσα στο γήπεδο που έφυγε σκασμένος για τα αποδυτήρια. Ακόμη πιο έντονος ο εκνευρισμός του κόσμου που έδωσε δυναμικό παρών στη Λειβαδιά χωρίς όμως να καταφέρει να συγκινήσει τους παίκτες μας…

ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Τους ίδιους 11 με τον Παναθηναϊκό όπως ήταν αναμενόμενο επέλεξε ο Ουζουνίδης, ελπίζοντας σε μια ανάλογη εμφάνιση. Στην πράξη όμως είδαμε σχεδόν άλλη ομάδα. Με εξαίρεση τους Νταρίντα και Σιφουέντες που στα πρώτα 45’ είχαν μια συνέπεια και έντονη συμμετοχή στο παιχνίδι όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Ο Λεβαδειακός όποτε έτρεχε στους χώρους κατάφερνε να μας προκαλεί προβλήματα με τις αντιδράσεις της άμυνας μας να φαίνονται από νωρίς προβληματικές. Το 1-0 ήρθε από μια τέτοια φάση όπου η άμυνα μας πιάστηκε στον ύπνο και επέτρεψε εύκολα στους αντιπάλους μας να τρέξουν από τα πλάγια και να βγάλουν ανενόχλητοι μια παράλληλη με την εστία μας σέντρα για να καταλήξει τελικά στα δίχτυα στο 20’.  Σε ένα χρονικό σημείο όπου ο ΑΡΗΣ είχε αρχίσει να συμμαζεύει την εικόνα του και να διεκδικεί τα ηνία της αναμέτρησης. Κάτι που συνεχίστηκε και μετά το 1-0 με αποτέλεσμα έστω και με αυτογκολ να έρθει η ισοφάριση στο 29’. Στο χρόνο που απέμεινε μέχρι το ημίχρονο η ομάδα μας σε έπειθε ότι είχε βρει ρυθμό και θα έμπαινε στο Β ημίχρονο για να καθαρίσει γρήγορα γρήγορα τη νίκη.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ

Και ενώ μετά την ισοφάριση μπήκαμε στο Β μέρος με την ψυχολογία υπέρ μας μέσα σε λίγα λεπτά γκρεμίστηκαν τα πάντα. Μια εκτέλεση κόρνερ με τον παίκτη της Τρίπολης να σηκώνεται ανενόχλητος και να παίρνει την κεφαλιά στο κέντρο της άμυνας ήταν αρκετό για να μας υπενθυμίσει όλα τα κακώς κείμενα που μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Η απογοήτευση από αυτό το γρήγορο και εύκολο 2-1 είχε και τις προεκτάσεις του. Μόλις 2’ αργότερα άλλη μια αντεπίθεση του Λεβαδειακού, άλλη μια κακή επιστροφή και αντίδραση του ΑΡΗ μας και άλλο ένα εύκολο γκολ για τους γηπεδούχους. Εκεί όσο και αν φώναζε ο Ουζουνίδης και προσπαθούσε να αλλάξει τα πράγματα στο μυαλό των παικτών μας είχε «κλειδώσει» η ήττα.  Μια ήττα που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Φετφατζίδη δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Το 4^ο γκολ του Λεβαδειακού με μια ακόμη αντεπίθεση επισφράγισε το σημερινό ναυάγιο.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, 7 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ…

‘Ανευρα τρεξίματα, κακές τοποθετήσεις ακόμη πιο κακές αντιδράσεις από όλη την μεσοαμυντική μας γραμμή. Η ευκολία με την οποία επιτρέπαμε στους αντιπάλους μας να γίνονται απειλητικοί είχε να κάνει 100% με την έλλειψη συγκέντρωσης. Πάντα η άμυνα μας έμοιαζε ανοργάνωτη, πάντα ο παίκτης που έπρεπε να τρέξει ξεκινούσε με χαρακτηριστική καθυστέρηση. Ενώ στην επίθεση είχαμε τις φάσεις που μπορούσαμε να σουτάρουμε για το γκολ αλλά έλειπε αυτός που θα το τολμούσε. Δεν γίνεται να φθάνεις 2-3 φορές σε πλεονεκτική θέση στη μεγάλη περιοχή, να αλλάζεις πασούλες και κανείς να μην σουτάρει. Ναι είναι σημαντικό το σουτ να γίνει υπό καλές προϋποθέσεις αλλά αν δεν σουτάρεις δεν θα σκοράρεις. Προφανώς και ο προπονητής έχει μερίδιο ευθύνης και για την πνευματική ετοιμότητα των 11 που επέλεξε αλλά πως μπορείς να χρεώσεις στον προπονητή την σημερινή ήττα μόλις 7 ημέρες μετά τον θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού; Σε αυτόν όμως σίγουρα «χρεώνεται» η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Καλά τα λέει, δείχνει να αντιλαμβάνεται το τι ακριβώς συμβαίνει. Το ζητούμενο είναι αν μπορεί να το αλλάξει.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ 5^ης ΘΕΣΗΣ

Ψυχρολουσία, πισωγύρισμα, απογοήτευση….  Η ίδια ενδεκάδα που πάτησε τον φορμαρισμένο Παναθηναϊκό, κόντρα σε έναν πιο αδύναμο αντίπαλο τα έκανε όλα λάθος και διασύρθηκε. Δεν μπορούσε να τρέξει, δεν μπορούσε να σκεφθεί, δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως σύνολο σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα. Ούτε καν η βροντερή παρουσία του κόσμου της ομάδας που χόρευε στη βροχή δεν ήταν ικανή για να τους αφυπνίσει. Η μάχη για την τετράδα κάπου εδώ χάθηκε. Υπάρχει όμως και ο στόχος της Ευρώπης. Αφήνουμε την απογοήτευση στην άκρη και συνεχίζουμε.

ΥΓ. Αν με τα πριμ δεν γίνεται δουλειά ας δοκιμάσει ο Κάρυ και τα πρόστιμα.

ΥΓ2. Δεν μας πάει το παιχνίδι με βροχή... τραγελαφικό αλλά αληθινό. 

Την 3^η συνεχόμενη νίκη του πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό παραμένοντας ζωντανός για την μάχη της τετράδας! Πειστική εμφάνιση από το σύνολο του Ουζουνίδη. Σωστά στημένη η ομάδα, με ξεκάθαρη διάθεση να πιέσει, να ψάξει το γκολ και να πάρει τη νίκη όπως ακριβώς και έκανε! Μια νίκη που θα μπορούσε εύκολα να είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Απαίτηση για διπλό στη Λειβαδιά η ιαχή του κόσμου στο φινάλε μιας μοναδικής κιτρινόμαυρης!

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ

Ένα δεκάλεπτο χρειάστηκαν περίπου οι παίκτες μας για να βρουν τα πατήματα τους και να κόψουν τον αέρα στον Παναθηναϊκό που είχε μπει πιο ορεξάτος και πιο επιθετικός στην αναμέτρηση. Όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα ανέβαζε την απόδοση της, οι παίκτες μας έμπαιναν πιο δυνατά στις φάσεις κερδίζοντας τις περισσότερες μονομαχίες. Οι επελάσεις του Μεντίλ οδήγησαν στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία με την προβολή του Μορόν να κόβεται την τελευταία στιγμή από τον Ίνγκασον. Λίγα λεπτά αργότερα η διαγώνια σουτάρα του Σιφουέντες με τροχιά προς τα δίχτυα ανάγκασε τον Λοντίγκιν σε μια εντυπωσιακή απόκρουση. Ένας Λοντίγκιν που ήταν σε καταπληκτική ημέρα μιας και στη συνέχεια για 2^η φορά καταφέρνει να σταματήσει τον Σαβέριο σε μια δύσκολη φάση. Εκεί που ο ΑΡΗΣ είχε το μομέντουμ ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να χτυπήσει στην αντεπίθεση αλλά Βέλεθ και Κουέστα ήταν σε ετοιμότητα.

Ο ΣΑΒΕΡΙΟ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, Ο ΜΟΡΟΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Ότι δεν κατάφερε να κάνει ο Σαβέριο στην πρώτη του ουσιαστική προσπάθεια το κατάφερε με την δεύτερη. Στο 43΄ σε μια από τις γνωστές «εφόδους» του από τα πλάγια, κατάφερε να φέρει την μπάλα στο καλό του πόδι και με ένα άπιαστο σουτ να ανοίξει το σκορ ξεσηκώνοντας το σχεδόν κατάμεστο Κλ.Βικελίδης! Όπως ιδανικά τελείωσε το Α ημίχρονο έτσι όμορφα ξεκίνησε και το δεύτερο. Μόλις στο 49’ ο Μορόν υποδέχθηκε ωραία την μπάλα μέσα στην μεγάλη περιοχή με το αμυντικό του Παναθηναϊκού να τον ρίχνει στο έδαφος και τον Γερμανό διαιτητή να δίνει το πέναλτι. Ψύχραιμος ο Μορόν πρόσθεσε άλλο ένα γκολ στην συγκομιδή του και έβαλε γερές βάσεις για να έρθει η νίκη.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΚΟΛ

2-0 από το 50’ και όλοι αναμέναμε σύμφωνα με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα ως τώρα αναμέναμε οπισθοχώρηση, νευρικότητα και άγχος μέχρι το τέλος. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν είχε την παραμικρή διάθεση να γκρεμίσει ότι έχτισε. Και αφού πέρασε ένα δεκάλεπτο ανασυγκρότησης με βιαστικά διωξίματα και προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας πήρε ξανά τον έλεγχο. Με καλές τοποθετήσεις, σωστή πίεση, γρήγορες μεταβιβάσεις έκανε τον Παναθηναϊκό να μοιάζει εντελώς ακίνδυνος και ανήμπορος να αντιδράσει. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί θα μπορούσαμε εύκολα να σκοράρουμε και ένα τρίτο γκολ στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Αν και από τους υποστηρικτές του Άκη Μάντζιου που δεν έβλεπε κάποιο νόημα στην αντικατάσταση του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη σήμερα είδαμε έναν ΑΡΗ να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και να έχει ουσία στο παιχνίδι του. Είδαμε παίκτες ψυχωμένους να βγαίνουν μπροστά στην μπάλα, να μην φοβούνται και να αντέχουν μέχρι το τέλος κάνοντας τους αντιπάλους τους να μοιάζουν κουρασμένοι. Όλοι όσοι πήραν ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής εκτός του Σίστο ήταν εξαιρετικοί. Ώρες ώρες η κυκλοφορία της μπάλας και ο τρόπος που αναπτυσσόταν η ομάδα έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Μηχανή με γρανάζια σαν τον Σαβέριο που βρήκε δίχτυα αλλά και τους Μεντίλ και Σπίκιτς που από τις πρώτες παρουσίες τους δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου βγαίνει κερδισμένος! Ξαφνικά οι πτέρυγες απέκτησαν ζωντάνια και ο ΑΡΗΣ μοιάζει πιο απρόβλεπτος πιο απειλητικός. Όλα όμως τα παραπάνω θα έχουν αξία αν αυτή η εμφάνιση αποδειχθεί στην πορεία ότι είναι αποτέλεσμα δουλειάς και όχι μια ευτυχή συγκυρία. Αυτό όμως που σίγουρα συμβαίνει είναι ότι η ομάδα δείχνει να βγαίνει από το αγωνιστικό αδιέξοδο που βρισκόταν παρά τα τελευταία θετικά αποτελέσματα και μοιάζει ικανή να παλέψει κόντρα στα προγνωστικά και τα «μαγειρέματα»...

ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχαμε να δούμε μια τόσο καλή εμφάνιση και δεδομένων των συνθηκών ίσως η σημερινή να ήταν ακόμη καλύτερη. Διαβασμένη η ομάδα, αποφασισμένοι οι παίκτες με τις εντάσεις και τα τρεξίματα που απαιτούνται σε τέτοια παιχνίδια. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Παναθηναϊκό πέρα από του να παραδοθεί στην ανωτερότητα μας! Αυτός ο ΑΡΗΣ που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν φοβάται τίποτα και θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες έχει μέχρι το τέλος. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ένα δίκιο το έχουν. Στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν όταν είσαι του big-πορδ και δεν ευνοείσαι σκανδαλωδώς είναι αδικία!

2^η συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη για την Αρειανάρα μας που μετά το εύκολο πέρασμα από τη Λαμία κατάφερε να πάρει άλλους 3 βαθμούς κόντρα στην μαχητική Καλλιθέα στη Λεωφόρο! Ο Μεντίλ μετά την ασίστ στον Μορόν σήμερα ήταν αυτός που πέτυχε το νικητήριο γκολ βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα μιας ακόμη σπουδαίας εμφάνισης! Αρκετά τα προβλήματα της ομάδας, δεν τελείωσε το παιχνίδι όταν της δόθηκε η ευκαιρία αλλά ευτυχώς δεν το πλήρωσε και κράτησε τη νίκη. Σπουδαία παράσταση από τον κόσμο του ΑΡΗ στο γήπεδο της Λεωφόρου που πανηγύρισε έξαλα τη νίκη.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟΣ

Ήθελε να ελέγξει τον ρυθμό και να κάνει παιχνίδι  είχε όμως τα προβλήματά του. Ο Φετφατζίδης με τον Νταρίντα προσπαθούσαν να βγάλουν την ομάδα μπροστά από την δεξιά πλευρά, κάπου όμως στην τελευταία πάσα γινόταν λάθος. Σίστο και Ζαμόρα δυσκολευόντουσαν να μπουν αποτελεσματικά στις φάσεις και μπλόκαραν τις επιθέσεις μας παρόλο που η άμυνα της Καλλιθέας δεν πατούσε καλά. Κάτι ανάλογο όμως ίσχυε και για την δική μας άμυνα που αν και έμοιαζε συμπαγής είχε το εύκολο λάθος. Λάθος σαν και αυτό στο 17’ από το κακό διώξιμο του Φαμπιανό προς τα πίσω και την κεφαλιά του Λουκίνα με την μπάλα να καταλήγει στο δοκάρι.

Ο ΦΕΤΦΑΤΖΙΔΗΣ ΤΗΝ ΑΣΙΣΤ, Ο ΜΕΝΤΙΛ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΓΚΟΛ

Και οι 2 ομάδες είχαν τα θέματα τους στην άμυνα και έδειχναν ευάλωτες ανά πάσα στιγμή. Σε μια φάση  όπου ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να μπει στην μεγάλη περιοχή οι αμυντικοί της Καλλιθέας αν και φαινόταν να είχαν «καθαρίσει» την φάση, μπερδεύτηκαν, τράκαραν μεταξύ τους και έδωσαν την ευκαιρία στον Φετφατζίδη να μπει χωθεί, να αρπάξει την μπάλα και να σερβίρει το γκολ στον Μεντίλ που ήταν εκεί στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή!

ΔΕΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Η συνέχεια του αγώνα είχε έναν περίεργο ξέφρενο ρυθμό με την Καλλιθέα να θέλει αλλά να μην μπορεί και τον ΑΡΗ μας να χτυπάει με κάθε ευκαιρία στην αντεπίθεση χάνοντας 2 σπουδαίες ευκαιρίες με τον Σίστο από αυτές που δεν χάνονται και μερικές ακόμη με τα άστοχα σουτ του Νταρίντα, του Σιφουέντες και του Μόντσου. Οι αντίπαλοι μας είχαν πρόβλημα στην οργανωμένη και προσπαθούσαν είτε με στημένα είτε με κάποιο λάθος σαν και αυτό του Βέλεθ που παραλίγο θα έβαζε το αυτογκολ να βρει την ισοφάριση. Κάτι όμως που ευτυχώς για εμάς δεν έγινε μιας και όσο περνούσε ο χρόνος η Καλλιθέα έμοιαζε πιο κουρασμένη ενώ ο ΑΡΗΣ μας με την είσοδο των Σαβέριο και Σπίκιτς στα άκρα είχε αποκτήσει περισσότερη ταχύτητα και ευελιξία στο παιχνίδι του. Ναι το 0-1 ήταν αγχωτικό αλλά η εικόνα του αγώνα έγερνε περισσότερο προς το 0-2 παρά προς στην ισοφάριση.

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ

Με τους κραδασμούς της αποχώρησης των Γκαρθία και Σουλεϊμάνωφ να μην έχουν ακόμη κοπάσει και την μεταγραφική ενίσχυση να αφήνει μπόλικα κενά η κατάσταση που έχει να διαχειριστεί ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Μάλιστα οι σημερινές απουσίες των Μορόν, Μπράμπετς, Μάγιο, Ντιαντί και Φρίντεκ την έκαναν ακόμη πιο πολύπλοκη! Μέσα από αυτές τις συνθήκες κατάφερε ο Ουζουνίδης κόντρα στην Καλλιθέα να αξιοποιήσει ιδανικά τον Νταρίντα που σήμερα ήταν παντού, να αναγεννήσει τον Φετφατζίδη(που κακώς είχε ξεχαστεί από τον Μάντζιο) και να βρει στο πρόσωπο του Μεντίλ έναν παίκτη ικανό να καλύψει ολόκληρη την αριστερή πλευρά καλύπτοντας μέχρι και την ανυπαρξία του Σίστο. Αν σε αυτά προσθέσουμε την πολύ καλή παρουσία του Βέλεθ, το ανέβασμα του Μόντσου ιδιαίτερα στο 2^ο ημίχρονο και την φρεσκάδα που πρόσθεσαν οι δραστήριοι Σαβέριο και Σπίκιτς από το 64΄και μετά καταλαβαίνουμε πως ήρθε αυτή η νίκη. Μια νίκη που φέρει την υπογραφή του Ουζουνίδη δεδομένων των προβλημάτων που υπήρχαν. Προβλήματα που δεν τα έκρυψε κάτω από το χαλάκι ο προπονητής μας στη συνέντευξη τύπου παρά το θετικό αποτέλεσμα και αυτό έχει την αξία του. Δείχνει πάντως να βρίσκει το σημείο επαφής με το υπάρχων ρόστερ και αρκετούς παίκτες που έμοιαζαν εκτός πλάνων και αυτό φαίνεται να λειτουργεί θετικά και να αποτυπώνεται σε βαθμούς.

ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ, ΔΕΝ ΚΑΗΚΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΛΠΙΖΕΙ

Με τον Μαροκινό Μεντίλ να προσθέτει μια ακόμη σπουδαία εμφάνιση και να  οδηγεί την ομάδα στη νίκη με το γκολ του μετά την ωραία ασίστ του «αναγεννημένου» Φετφτατζίδη, ο ΑΡΗΣ μας πήρε άλλους 3 βαθμούς και συνεχίζει να ελπίζει. Να ελπίζει και να διεκδικεί την είσοδο του στην τετράδα παρά τις σημαντικές απουσίες σαν και αυτές που είχε και σήμερα αλλά και τα «κενά» που μας αφήνει η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου. Φαίνεται ο Ουζουνίδης να κερδίζει την εμπιστοσύνη των παικτών και να αρχίζει να περνάει αυτά που θέλει στην ομάδα. Και αν μας βγουν 1-2 παίκτες ακόμη σαν τον Μεντίλ(μην τον ματιάξουμε) τότε θα μπορούμε να είμαστε και λίγο πιο ήρεμοι για τη συνέχεια.  Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ο ένας μαλωμένος με το γκολ ο άλλος σαν να μην μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Ο ορισμός του «τα βιογραφικά δεν παίζουν μπάλα» .

Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας στη Λαμία που κατάφερε να κερδίσει τον κακό του δαίμονα με 2-0! Την παράσταση έκλεψε ο συνήθης ύποπτος Λορέν Μορόν με τα 2 γκολ αλλά και ο Μεντίλ που σέρβιρε το πρώτο γκολ αλλά και είχε μια συνολικά εξαιρετική παρουσία! Πιο απελευθερωμένη η ομάδα χωρίς το «πρέπει» να περάσει η μπάλα από τα πόδια του Μανού Γκαρθία ωστόσο δυσκολεύτηκε αρκετά στο να δημιουργήσει ευκαιρίες.

ΕΙΧΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ

Με στόχο να ελέγξει το παιχνίδι από το ξεκίνημα είχε ο ΑΡΗΣ μας και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε. Η Λαμία σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο απλά έψαχνε ένα λάθος μπας και καταφέρει να βγει μπροστά. Το πρόβλημα όμως για ακόμη μια φορά ήταν η αργή κυκλοφορία και η έλλειψη δημιουργίας όποτε φθάναμε έξω από την περιοχή του αντιπάλου. Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε γρήγορα, πάντα κάποιος έπαιρνε την απόφαση να παγώσει το ρυθμό και να γυρίσει τη μπάλα πίσω ακόμη και αν είχε διάπλατο τον δρόμο μπροστά ή οι συμπαίκτες του ήδη είχαν κάνει τη σωστή κίνηση. Η καλά οργανωμένη άμυνα της Λαμίας έκανε εύκολα τη δουλειά της και κάπως έτσι έληξε το πρώτο ημίχρονο με τα σουτ των Νταρίντα, Μόντσου και Μορόν να μην βρίσκουν στόχο.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ!

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε πιο δυνατά με τον Φετφατζίδη από τη δεξιά πλευρά να συνεχίζει να ταλαιπωρεί την άμυνα της Λαμίας και τον Μεντίλ από την αριστερή πλευρά να τρέχει ασταμάτητα και να αποτελεί μια μόνιμη απειλή. Στο 66΄ ο Μόντσου που είχε διαβάσει το παιχνίδι του Μεντίλ του έβγαλε μια εξαιρετική κάθετη πάση και αυτός με απίστευτη ταχύτητα υποδέχθηκε τη μπάλα έβγαλε την τέλεια σέντρα στον Μορόν και ο Ισπανός με ιδανικό τρόπο κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα! Η πλάστιγγα της νίκης έγερνε για τα καλά προς την πλευρά μας αλλά απέναντι στη Λαμία με το σκορ στο 1 γκολ δεν μπορείς να είσαι ήρεμος. Όταν όμως ο Μορόν έχει κέφια μπορείς! Αφού πρώτα Σαβέριο, Ζαμόρα και Νταρίντα έχασαν ξανά και ξανά τα άχαστα, ήρθε η σειρά του Ισπανού με μια μαγική προσωπική ενέργεια να χορέψει την άμυνα της Λαμίας και να πλασάρει ιδανικά για το 0-2! Στα τελευταία 15’ της αναμέτρησης χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ ενώ στο 88’ η Λαμία έμεινε και με 10 παίκτες μετά την αγκωνία του Φουρτάδο στον Βέλεθ.

ΠΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ

Δύσκολα να ξεχάσουμε πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει τέτοια παιχνίδια όπου στην μια από τις 2 φορές που περνάει το κέντρο ο αντίπαλος να βρίσκει δίχτυα. Σήμερα ευτυχώς δεν έγινε αυτό. Δεν έγινε γιατί ο ΑΡΗΣ δεν επέτρεψε στη Λαμία να σκεφθεί ότι μπορεί να απειλήσει. Ήταν σωστά στημένος και κρατούσε με ευκολία την μπάλα ακόμη και όταν οι αντίπαλοι μας πίεζαν. Ο Γκαρθία απουσίαζε και δεν έψαχνε όλη η ομάδα τον τρόπο να τον βρει και να τον συνδυαστεί μαζί του. Είδαμε τις πτέρυγες επιτέλους να συμμετέχουν στο παιχνίδι με τον Φετφατζίδη να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Ενώ και στα αριστερά αν και ο Σίστο ήταν από τους χειρότερους, ο Μεντίλ(που μπήκε από σπόντα λόγω τραυματισμού του Φρίντεκ στο 5’) ήταν ασταμάτητος και κάλυπτε όλη την πλευρά με τεράστια ευκολία. Φάσεις σαν και αυτή του 0-1 κάναμε άλλες 5 στο παιχνίδι. Δεν έγιναν όλες γκολ αλλά αυτές οι προσπάθειες έλειπαν στα προηγούμενα παιχνίδια γιατί τα πάντα έπρεπε να περάσουν από τον άξονα. Πέρα του Μορόν και τον Μεντίλ που ξεχωρίσαν κανείς δεν μπορείς να πεις ότι έκανε κάτι το σπουδαίο. Όλοι όμως μαζί είχαν έναν ενεργό ρόλο και συμμετοχή στο παιχνίδι. Και αυτό ίσως είναι η παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για τη συνέχεια όπου περιμένουμε να δούμε και άλλους παίκτες σαν τον Μεντίλ να μπαίνουν και να κάνουν τη διαφορά.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Με τον Λορέν Μορόν να σκοράρει 2 φορές και τον Μεντίλ να οργώνει την αριστερή πλευρά και να δίνει την ασίστ για το πρώτο γκολ, ο ΑΡΗΣ επέστρεψε στις νίκες ύστερα από περίπου 1.5 μήνα! Κατάφερε να ξεπεράσει τις απουσίες του, το κακό φεγγάρι και επιτέλους να εξαργυρώσει τη βελτίωση του Β ημίχρονου με 2 γκολ.  Σημαντική νίκη για την ομάδα μας σε ένα χρονικό σημείο όπου όλα έμοιαζαν δυσοίωνα . Όχι ότι με αυτή τη νίκη ξαφνικά έστρωσαν όλα αλλά σίγουρα βοηθάει τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Μετά τις «δυνατές» αποχωρήσεις αναμένουμε και την ανάλογη ενίσχυση.

Σε ένα από τα πιο ήσυχα ντέρμπι των τελευταίων ετών παρακολουθήσαμε σήμερα με τις 2 ομάδες να μοιράζονται τις εντυπώσεις και να αρκούνται στον βαθμό της ισοπαλίας. Λίγες ευκαιρίες και για τις 2 πλευρές που περισσότερο είχαν στο μυαλό τους το μηδέν στην άμυνα παρά να βρουν το γκολ. Κάτι όμως που βόλευε εξαρχής τους αντιπάλους μας που πλέον έχουν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα για την μάχη της τετράδας. Παρόλα αυτά σημασία έχει η ομάδα να επιστρέψει άμεσα στις νίκες που αγνοεί εδώ και κάμποσες αγωνιστικές.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Δεκαπέντε λεπτά περίπου κράτησε η κυριαρχία του ΑΡΗ μας στο παιχνίδι με ένα ξεκίνημα που σε έπειθε ότι αν συνεχίζαμε σε αυτό το ρυθμό, αργά ή γρήγορα το γκολ θα ερχόταν. Πνευματικά έτοιμοι, με καλές τοποθετήσεις, πίεση ψηλά και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας προς την επίθεση. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά ψάχνοντας την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ και αναγκάζοντας τον ποακ σε παθητικό ρόλο. Παρά την υπεροχή του στο ξεκίνημα η πρώτη και σημαντικότερη ευκαιρία για να βάλουμε το γκολ ήρθε στο 25’ από λάθος του αντιπάλου με τον Νταρίντα αρχικά αν και σε πλεονεκτική θέση να αιφνιδιάζετε και το σουτ του Σουλεϊμάνοφ στη συνέχεια να το μπλοκάρει ο Κοτάρσκι.

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΘΙΖΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Πλησιάζοντας προς το ημίχρονο η όλη εικόνα του αγώνα είχε αλλάξει. Ξαφνικά η πίεση ψηλά σταμάτησε, οι παίκτες μας έδειχναν πιο φοβισμένοι και από εκεί που με 2-3 κινήσεις βγαίναμε μπροστά ξεκίνησε μια ταλαιπωρία της μπάλας στο δικό μας μισό και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να ανέβουν και να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν ακόμη και να πάρουν τη νίκη. Τα προβλήματα στην αμυντική μας λειτουργία γινόταν ολοένα και πιο έντονα, τα λάθη πιο συχνά και η μόνιμη διστακτικότητα στην επίθεση μπλόκαρε τη δημιουργία κάθε ουσιαστικής ευκαιρίας. Ο Κουέστα και ο Φαμπιάνο στα κρίσιμα προστάτεψαν την εστία, στην επίθεση όμως τα σουτ των Μόντσου, Σιφουέντες και Γκαρθία που έγιναν υπό σχετικά καλές προϋποθέσεις δεν βρήκαν στόχο. Στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και οι 2 ομάδες έμοιαζαν να κάθονται στο Χ χωρίς να έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Με τον Φρίντεκ να αγωνίζεται τελικά κανονικά αν και ανέτοιμος, τον Γκαρθία να μετατοπίζεται στις πτέρυγες(αν και σύγκλινε διαρκώς στο κέντρο), τον Νταρίντα στο κέντρο ως αντι-Γκαρθία, τον Φαμπιάνο τελικά να καλύπτει τη θέση του δεξί μπακ και τον Βέλεθ να τον αναπληρώνει στο κέντρο της άμυνας ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με ένα σχήμα ανάγκης με τους πιο ετοιμοπόλεμους παίκτες που πιθανόν να είχε ο Ουζουνίδης. Ως ένα βαθμό όλες αυτές οι επιλογές απέδωσαν μιας και τα προβλήματα που έπρεπε να διαχειριστεί ο κόουτς ήταν πολλά. Επί της ουσίας όμως ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να είναι όσο αποτελεσματικός ήθελε και έπρεπε να είναι ώστε να πάρει τη νίκη. Ναι μεν ο συμπολίτης πουλάει ακόμη το παραμύθι της διεκδίκησης του πρωταθλήματος αλλά εμείς ούτε σαν παραμύθι πλέον δεν μπορούμε να αναφέρουμε την 4η θέση. Το παιχνίδι ήταν ανοιχτό από την αρχή ως το τέλος και στα 3 αποτελέσματα αλλά ο ΑΡΗΣ όφειλε να ρισκάρει.  Το αν ήταν ανεβασμένος ο Σιφουέντες, αν ανταποκρίθηκε ο Φαμπιάνο και ο ανέτοιμος Φρίντεκ από την στιγμή που δεν ήρθε  η νίκη δεν έχει καμία σημασία.

ΕΚΑΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Την τελευταία του ρεαλιστική ελπίδα για είσοδο στην τετράδα σπατάλησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στο Χ με τον συμπολίτη. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να ανακατέψει την τράπουλα για να καλύψει τα προβλήματα στα μπακ και στις πτέρυγες ωστόσο όμως φοβήθηκε να ρισκάρει περισσότερο και να αποδεχθεί ότι  η νίκη ήταν το ζητούμενο και τίποτα λιγότερο από τους 3 βαθμούς. Δεν τα καταφέραμε και πλέον πάμε για νέους στόχους. Είτε μιλάμε όμως ακόμη για 4η θέση είτε μιλάμε για την 5η κοινός παρονομαστής είναι η νίκη και οι 3 βαθμοί. Νίκη σαν και αυτή που έπρεπε να πάρουμε σήμερα για να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η συνέχεια του πρωταθλήματος για τον Αρειανό και περισσότερο άγχος για τον συμπολίτη. Την είχαμε την ευκαιρία, την κάψαμε και αυτή.

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ από το Καραϊσκάκη όπου δεν κατάφερε να πάρει ούτε τον βαθμό της ισοπαλίας παρόλο που προηγήθηκε με 0-1 και έδειχνε να πατάει καλά στην αναμέτρηση. Ο φθηνός τρόπος όπως μου δέχθηκε τα 2 γκολ επισκίασε τα πάντα. Σχεδόν τα πάντα… μιας και η διάθεση του Σουηδού ρέφερι να «σπρώξει» τον Ολυμπιακό με την υπερβολική 2^η κίτρινη στο Μοντόγια και το «πνίξιμο» του πέναλτι πάνω στον Νταρίντα στο ξεκίνημα του αγώνα δεν κρύβεται εύκολα.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ «ΕΠΝΙΞΑΝ» ΤΟ ΠΕΝΑΛΤΙ

Σε ένα πρωτάθλημα παρωδία με τον Ολυμπιακό να κάνει φέτος τα κουμάντα κατεβαίνεις υποψιασμένος και ελπίζεις ο ξένος διαιτητής να κάνει το χρέος του, να παίξουν οι 2 ομάδες μπαλίτσα και να κερδίσει ο καλύτερος ή και να λήξει Χ. Έλα όμως που στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν αυτό δεν γίνεται. Μόλις λίγα λεπτά μετά τη σέντρα, ο Νταρίντα υποδέχεται ωραία την μπάλα και μπαίνει στην περιοχή του Ολυμπιακού και έρχεται ο Ροντινέι και τον κλωτσάει. Έτσι απλά, χωρίς να έχει καμία σχέση με την μπάλα και ρίχνει κάτω τον Νταρίντα. Κάτι φυσικά που δεν ήταν στα πλάνα του Σουηδού διαιτητή και του Varista για αυτό και δεν είδε κανείς τους τίποτα. Όταν λοιπόν γίνεται αυτή η φάση τι να περιμένεις για τη συνέχεια; Τα φάουλ γύρω από την περιοχή του Ολυμπιακού που δεν μας τα έδιναν ποτέ; Τα σπρωξίματα πάνω στον Μορόν και τις αγκαλιές πάνω στον Φέτφα και τον Σουλεϊμάνωφ; Την ανύπαρκτη 2^η κίτρινη κάρτα – αποβολή στον Μοντόγια; Προφανώς και προσπάθησαν να κρατήσουν τα προσχήματα και ακύρωσαν τα 2 γκολ του Ολυμπιακού μιας και στις συγκεκριμένες φάσεις δεν μπορούσαν να ξαναδιαψεύσουν την εικόνα όπως έκαναν στο πέναλτι του Νταρίντα αν και ο Σουηδός όπως φάνηκε από τον φακό το πάλεψε πάρα πολύ για να μετρήσει και αυτό το γκολ.

ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Με αυτές τις συνθήκες στο παιχνίδι η ομάδα πατούσε καλά. Ήξερε πως να λειτουργεί στην άμυνα φορτώνοντας το κέντρο και αφήνοντας τις πλευρές πιο χαλαρές, είχε συγκέντρωση και μετέφερε εύκολα και γρήγορα την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση. Ταυτόχρονα είχε καλές αντιδράσεις όποτε του δινόταν η ευκαιρία και έψαχνε τη στιγμή του για να βγει μπροστά. Σε μια φάση όπου ξεκίνησε από κλέψιμο του Μορόν στον χώρο του κέντρου, οι παίκτες μας συνδυάστηκαν σωστά, η μπάλα κατέληξε πάλι στον Ισπανό όπου με μια πολύ ωραία κίνηση και ακόμη πιο ωραίο ευθύβολο σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή έκανε στο 36’ το 0-1! Στα λεπτά που ακολούθησαν μέχρι το ημίχρονο ο Φρίντεκ άνοιξε τον χορό των λαθών με τον Κουέστα όμως να σταματάει τον Μάρτινς διατηρώντας το 0-1.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΑ ΦΘΗΝΑ ΤΟΥ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΟΥ

Σε έπειθε ο ΑΡΗΣ του Α ημιχρόνου ότι μπορεί να φύγει νικητής παρόλο που ο Νίμπεργκ σφύριζε Ολυμπιακό μιας και οι αντίπαλοι μας δυσκολευόντουσαν πολύ να δημιουργήσουν φάσεις. Και επειδή δυσκολευόντουσαν είπαμε να τους βοηθήσουμε από μόνοι μας… Μόντσου και Μπράμπετς συνδυάστηκαν για να δώσουν την ευκαιρία στον Κωστούλα μόλις στο 52’ να ισοφαρίσει. Ο Μοντόγια συνέχισε να μπαίνει άγαρμπα στις φάσεις με τον Σουηδό να αρπάζει την ευκαιρία και να τον αποβάλλει σε μια φάση όπου δύσκολα δίνεται κίτρινη κάρτα. Τη χαριστική βολή την έδωσε ο Ρόουζ που έχασε τη θέση του επιτρέποντας στον Κωστούλα να γίνει ο ήρωας του αγώνα με 2 γκολ. Ένα δεύτερο γκολ λίγα λεπτά πριν το τελικό σφύριγμα της λήξης σε ένα σημείο του αγώνα όπου θεωρητικά όλη η προσήλωση των παικτών μας ήταν στην άμυνα.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΛΗΣ

Να στείλει τις επιθέσεις του Ολυμπιακού στα πλάγια και να ψάξει με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας την αντεπίθεση ήταν το πλάνο και σε μεγάλο βαθμό οι παίκτες του Ουζουνίδη το εφάρμοσαν άψογα. Οι αντίπαλοι μας είχαν την υπεροχή, έκαναν παιχνίδι αλλά δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν ευκαιρίες πέρα από κάποιες εξαιρέσεις. Τα 2 γκολ ήταν από φθηνά ατομικά λάθη και ακόμη και αν στο 2^ο γκολ παίζαμε με 10 παίκτες δεν αποτελεί δικαιολογία.  Η ομάδα για ακόμη ένα παιχνίδι δεν μπόρεσε να έχει διάρκεια και δεν κατάφερε να κερδίσει κάτι από τα καλά της διαστήματα. Πέρα από τις απουσίες που υπήρχαν πριν την έναρξη της αναμέτρησης, είχαμε και τις ατυχίες με τους τραυματισμούς(πριν και κατά την διάρκεια( και τις αναγκαστικές αλλαγές που χάλασαν τα πλάνα του Ουζουνίδη αλλά πλέον το πρόβλημα στο ρόστερ πέρα από ποιοτικό αρχίζει και γίνεται και ποσοτικό. Προφανώς και ο τρόπος που θα διαχειριστεί αυτή τη δύσκολη κατάσταση ο νέος προπονητής θα καθορίσει και τη συνέχεια μας στο πρωτάθλημα.

ΕΧΑΣΕ ΒΑΘΜΟΥΣ , ΕΧΑΣΕ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Είχε το προβάδισμα στο σκορ, σε έπειθε ότι μπορεί να τα καταφέρει και να αντέξει στην «πίεση» του σουηδού ρέφερι και του Ολυμπιακού στο τέλος όμως τα έκανε όλα λάθος και έμεινε με το απόλυτο τίποτα. Έχασε τους βαθμούς, έχασε την ευκαιρία να «ανέβει» ψυχολογικά, έχασε και άλλους 2 παίκτες από τραυματισμούς.  Ανεξάρτητα από το πόσο μακριά φαντάζει αυτή τη στιγμή η τετράδα, η ομάδα φωνάζει για μεταγραφική ενίσχυση και ίσως πλέον να είναι και ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει η κατάσταση. Το χαρτί του προπονητή το «κάψαμε», σειρά τώρα οι μεταγραφές.

ΥΓ. Το πόσο αρρωστημένο είναι το ποδοσφαιρικό περιβάλλον και πόσο έχει περάσει στο πετσί των οπαδών των ομάδων του big-πορδ η εύνοια και οι αβάντες το καταλαβαίνεις από παιχνίδια σαν το σημερινό. Όταν αυτή τη φάση του Νταρίντα λες ότι δεν είναι πέναλτι και ότι το σπρώξιμο στον Μπράμπετς πριν το γκολ που ορθώς ακυρώθηκε δεν είναι φάουλ, τότε μάλλον το βλέπουμε εντελώς διαφορετικά το ποδόσφαιρο.

ΥΓ2. Και κάπου εκεί στη σαπίλα του ποδοσφαίρου κολλάνε και τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Αυτά που στα ρεπορτάζ τους και στα highlights τους δεν έχουν τη φάση του Νταρίντα. Σαν να μην έγινε ποτέ!

Με σβηστές τις μηχανές… μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο 2025 καταφέρνοντας να χάσει με 0-2 από έναν σχεδόν ανύπαρκτο ΟΦΗ. Άνευρος και άναρχος από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα, συνθέτοντας μια εικόνα πλήρους αδιαφορίας. Δικαιολογημένο το ξέσπασμα του κόσμου στο Β ημίχρονο με άπαντες να αναρωτιούνται που χάθηκε ο ΑΡΗΣ που μέχρι τη σφαγή με τον Παναιτωλικό σε έπειθε ότι φέτος μπορούσε να πρωταγωνιστήσει. Στα χαμένα και ο Ουζουνίδης που προτίμησε να ασχοληθεί με τις αντιδράσεις της κερκίδας παρά με την απαράδεκτη εικόνα της ομάδας που προπονεί.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Το γνωστό κουραστικό σενάριο που μας έχει συνηθίσει η ομάδα μας παρακολουθήσαμε από το ξεκίνημα του αγώνα με τον ΟΦΗ να αμύνεται, τον ΑΡΗ μας να έχει την κατοχή και τον έλεγχο της αναμέτρησης αλλά όλο αυτό να μετουσιώνεται στο απόλυτο τίποτα. Κάκιστος ο ΟΦΗ, με το ζόρι περνούσε το κέντρο χωρίς καν να δείχνει διάθεση να κοιτάξει προς την εστία μας. Μάλιστα υπήρχαν και 2-3 κραυγαλέα λάθη της άμυνας τους λες και μας φώναζαν να σπεύσουμε να βάλουμε το γκολ. Αντί για γκολ όμως είχαμε κάποιες ημιτελείς προσπάθειες και ψόφια σουτ χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Σε ένα πρώτο ημίχρονο που ναι μεν δεν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε σημαντικές ευκαιρίες αλλά δεν νιώθαμε και την παραμικρή απειλή.

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΙΔΡΩΣΕΙ Ο ΟΦΗ ΒΡΗΚΕ 2 ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΝΑ ΠΑΡΕΜΕΝΕΙ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΕΑΤΗΣ

Κάτι από Τρίπολη θύμισε ο ΑΡΗΣ με το που βγήκε από τα αποδυτήρια για το Β ημίχρονο. Τα λάθη και η ασυνεννοησία άρχισαν να αυξάνονται απειλητικά, η ένταση στα τρεξίματα και τις μονομαχίες έπεσε και άλλο και ξαφνικά τίποτα δεν σε έπειθε ότι μπορούσε να έρθει η νίκη. Το 0-1 με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 58’ στην πρώτη ευκαιρία του ΟΦΗ απλά επιβεβαίωσε ότι η ομάδα σήμερα ήταν στα χαμένα. Τα λεπτά που ακολούθησαν το γκολ έδειξαν ότι δεν υπήρχε η παραμικρή διάθεση και ψυχικά αποθέματα ώστε η ομάδα να αντιδράσει. Είτε έκανε τις αλλαγές ο Ουζουνίδης είτε όχι, είτε με 10 παίκτες είτε με 9, η εικόνα της ομάδας ήταν συνολικά κακή με μοναδική ίσως εξαίρεση τον Φαμπιάνο που δυστυχώς θα στερηθούμε από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Το 2ο γκολ έμοιαζε με φυσικό επακόλουθο της αγωνιστικής μας κατάρρευσης όπως και ένα 3ο που απλά έτυχε να μην μπει.

ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ

Δεν χωράει πολύ κριτική το σημερινό παιχνίδι. Η ομάδα μπήκε χωρίς διάθεση και χωρίς ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό. Ο ΟΦΗ μας έδωσε το τιμόνι και εμείς δεν ξέραμε προς τα που θέλαμε να πάμε. Τάχα επιλέξαμε ένα παιχνίδι υπομονής και επιθέσεις χωρίς βιασύνη αλλά όταν σχεδόν από όλους τους παίκτες απουσιάζει επιδεικτικά η ένταση, το πάθος, η ταχύτητα και η γρήγορη σκέψη δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα. Ούτε φυσικά μπορείς να περιμένεις να σου αλλάξει κάτι ο προπονητής παρά τις όποιες αλλαγές μιας και εξαρχής ο προπονητής απέτυχε σε ότι είχε στο μυαλό του. Δεν βρήκε τους ετοιμοπόλεμους, δεν κατάφερε να τους πείσει να προσπαθήσουν. Θα το πετύχαινε κατά την διάρκεια του αγώνα με 3-4 αλλαγές προσώπων; Όχι. Το πρόβλημα μοιάζει πολύ πιο πολύπλοκο από 2-3 αγωνιστικά ζητήματα. Πιθανόν και ο Ουζουνίδης χωρίς την αρωγή της διοίκησης να μην μπορεί να το λύσει. Αν όμως δεν λυθεί τώρα που υπάρχει και το «χαρτί» των μεταγραφών τότε δεν θα λυθεί ποτέ. Για αυτό ας ασχοληθεί ο Ουζουνίδης με τους παίκτες του και ας αφήσει τον κόσμο να βγάζει τον καημό του.

ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΠΤΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Σχεδόν ανεξήγητη μοιάζει η αγωνιστική κατρακύλα της ομάδας μας και όλο αυτό που βιώνουμε μετά τον αγώνα στο Αγρίνιο. Όταν ο ανύπαρκτος ΟΦΗ με συνοπτικές διαδικασίες βρίσκει 2 γκολ και εσύ παραμένεις απαθής τότε το ελάχιστο που οφείλεις να κάνεις είναι σκύψεις το κεφάλι και να υποσχεθείς ότι θα δουλέψεις να λύσεις τα όποια προβλήματα. Και αν κάνεις σωστά την δουλειά σου και παλεύεις όπως οφείλεις μέσα στο γήπεδο τότε κανείς δεν θα σε γιουχάρει. Ακόμη και αν χάσεις… Όταν όμως κοροϊδεύεις όπως σήμερα δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Συνέλθετε!

ΥΓ. Προφανώς και η αλλαγή προπονητή είχε να κάνει με τις απαιτήσεις που υπήρχαν και την είσοδο στην 4αδα. Αν ήταν να αναπροσαρμόσουμε τους στόχους για να νιώσουμε καλύτερα τότε μια χαρά ήταν όλα και πριν την αλλαγή προπονητή.

ΥΓ2. Καλή η συγγνώμη μετά το στραπάτσο στην Τρίπολη αλλά όπως ισχύει πάντα οι πράξεις κάνουν την διαφορά και αυτή την συγγνώμη δεν την είδαμε σήμερα. Πλέον περιμένουμε από την διοίκηση πράξεις και μόνο πράξεις.

ΥΓ3. Στο μπάσκετ η ομάδα δεν κερδίζει, φταίει ο κόσμος. Στο ποδόσφαιρο η ομάδα δεν κερδίζει, πάλι ο κόσμος φταίει. Έτσι όπως το πάνε σε λίγο θα μας επιβάλλουν και πρόστιμο για το κακό που προκαλούμε!