Ούτε φέτος κατάφερε ο ΑΡΗΣ να δώσει τέλος στην κακή συνήθεια των τελευταίων χρόνων στο κρατικό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-76. Σε ένα παιχνίδι όπου ουσιαστικά παρουσιαστήκαμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, επιστρέφοντας από το -20 και φθάνοντας μια ανάσα από την ολική ανατροπή. Αποχώρησε τραυματίας ο Σανόγκο που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ μας και ένας από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Εκνευριστικά ανύπαρκτοι οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον…

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Ότι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια για την «πνευματική προετοιμασία» της ομάδας για αυτό το παιχνίδι ισχύει και φέτος. Σε μια ομάδα όπου αποφεύγονται να ορίζονται στόχοι και η «καλή προσπάθεια» παρουσιάζεται ως το βασικό ζητούμενο, όταν δημιουργούνται απαιτήσεις υπάρχει πρόβλημα. Απαιτήσεις όπως το να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι μιας και έχεις αποδείξει ότι μπορείς να το κάνεις μετά από 13 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βραχυκυκλωμένος πνευματικά ξεχνώντας στα αποδυτήρια κάθε θετικό στοιχείο που έχει αυτή η ομάδα. Στοιχεία όπως η πολυδιαφημισμένη άμυνα που ανέδειξε  σε ήρωα τον Τσαϊρέλη και επέτρεψε στον συμπολίτη να τελειώσει το ημίχρονο με 80% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα και 17 ριμπάουντ περισσότερα.

ΣΤΟ 2ο ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΡΗ

Προφανώς και η ανάπαυλα του ημιχρόνου λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες μας. Οι αρνητικές σκέψεις που προϋπήρχαν της αναμέτρησης πλέον ήταν πραγματικότητα και η μοναδική επιλογή που είχαν οι παίκτες του Καστρίτη ήταν να αντιδράσουν δυναμικά. Και αυτό ακριβώς έκαναν!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΟΓΚΟ

Με τον Σανόγκο να ξεκινάει ζεστά το 2ο ημίχρονο ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Σλαφτσάκης και Χάρελ ανέβασαν την πίεση στην άμυνα και ο ΑΡΗΣ με σκορ από Γκάλινατ και Τολιόπουλο ξεκίνησε να ροκανίζει την διαφορά. Ο μπάοκ είχε εγκλωβιστεί από την άμυνα μας και οι παίκτες του Καστρίτη έδειχναν ολοένα και περισσότερο αποφασισμένοι σε αυτή την μάχη.

ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ

Από το 54-34 του πρώτου ημιχρόνου φθάσαμε 7’ 30’’ πριν το τέλος του αγώνα στο -2! Με την ομάδα μας να έχει βρει ρυθμό και την ψυχολογία να είναι με το μέρος μας. Από αυτό το σημείο και μετά φάνηκε ξανά το πόσο ανέτοιμος πνευματικά ήταν. Σπατάλησε 3-4 ευκαιρίες για να ισοφαρίσει ή να προσπαθήσει και έδωσε και πάλι το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει ένα προβάδισμα 6 πόντων. Μείωνε, έφθανε μια ανάσα από την ισοφάριση και ξανά τα ίδια λάθη και οι ίδιες κακές επιθετικές επιλογές. Και αν τα 4 φάουλ του Γκάλινατ με κάμποσο χρόνο να απομένει ήταν η πρώτη ζημιά, ο τραυματισμός του Σανόγκο ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα. Ο Τολιόπουλος δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και κάπου εκεί η αντεπίθεση μας έλαβε τέλος.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Πολύ ντόρος γίνεται για την άμυνα μας και η στατιστική είναι η επιβεβαίωση. Όταν όμως συστηματικά κάτω από το καλάθι σου είσαι αδύναμος σε σημείο που μπορεί ο κάθε Τσαϊρέλης να σου κάνει την ζημιά τότε κάτι δεν πάει καλά. Όπως κάτι δεν πάει καλά όταν οι 3 από τους 6 ξένους σου έπαιξαν συνολικά 28’, πέτυχαν 3 πόντους, μάζεψαν 3 ριμπάουντ,  έδωσαν 2 ασίστ και 3 λάθη... Και αυτά τα προβλήματα δεν έτυχαν απλά σήμερα αλλά μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Και αν για τους ψηλούς υπάρχει το άλλοθι ότι δεν τους τροφοδοτούν σωστά, για τον Κάρ αυτή η εικόνα μετά από 14 επίσημα παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο γιατί δεν σκοράρει αλλά γιατί δεν πασάρει σωστά, δεν κατεβάζει σωστά και δεν μαρκάρει σωστά. Και κάπως έτσι αναγκαστικά ο Καστρίτης έχει περιορίσει τον χρόνο του για το καλό της ομάδας και …αναγκάζεται να δώσει ξανά μπόλικο χρόνο σε έναν Μποχωρίδη που δεν βλέπεται.  Σε μια αγωνιστική χρονιά όπου ο Τολιόπουλος είναι εντυπωσιακά καλύτερος από αυτά που υπολόγιζες και ο άτυχος της βραδιάς Σανόγκο άρχισε να έχει ενεργό ρόλο και στην επίθεση. Πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι 2 παίκτες είναι ανεβασμένοι φέτος και ας προσευχηθούμε όλοι μας να μην είναι σημαντικός ο τραυματισμός του Σανόγκο. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να έχουν την υπογραφή του Καστρίτη αλλά επειδή στον ΑΡΗ των τελευταίων ετών η διοίκηση αρκετές φορές έχει κάνει σημαία της την μη αντικατάσταση παικτών εις το όνομα του οικογενειακού κλίματος… ίσως ο κόουτς να μην έχει και άλλες επιλογές. Επιλογές που θα πρέπει να του δώσει η διοίκηση αν δεν θέλουμε η φετινή χρονιά να πάει στράφι.

ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΨΕΙ

40’ διαρκεί το παιχνίδι, μόλις 20’ αποφάσισε ο ΑΡΗΣ να αγωνισθεί σήμερα. Επέστρεψε από το -20 και στο τέλος τα έκανε όλα χάλια συνεχίζοντας μια αρνητική παράδοση που δεν λέει να την κόψει. Σε κακή βραδιά ο κόουτς, όπως και οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον που παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Συγκινητικός ο Σανόγκο, στην καλύτερη του εμφάνιση που όμως αποχώρησε τραυματίας σε ένα καθοριστικό σημείο της αναμέτρησης. Πλέον ο λόγος στην διοίκηση και στον προπονητή που με τις αποφάσεις τους σχετικά με τους ξένους θα δείξουν αν ο ΑΡΗΣ φέτος έχει αγωνιστικούς στόχους ή όχι.

ΥΓ. Μέρος της «κανονικότητας» μιας ομάδας είναι και η αντικατάσταση παικτών όταν αυτοί δεν αποδίδουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα.

Ως έκπληξη παρουσιάστηκε η νίκη της πρεμιέρας απέναντι στον Παναθηναϊκό με την πλειοψηφία να ασχολείται περισσότερο με το πόσο κακός ήταν ο αντίπαλος μας παρά με την υπερπροσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Μέχρι και αυτή η απώλεια του Β.Καββαδά και η απουσία του 6^ου ξένου πέρασε στα ψιλά. Αυτή τη φορά όμως πιο πλήρης στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι στον συμπολίτη και θα μας δείξει λίγο παραπάνω το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό ΑΡΗ.                                                                                                                     

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και πέρσι ξεκινήσαμε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα η ήττα κόντρα στον μπαογκ με κατεβασμένα χέρια είχε πληγώσει πολύ όλους μας και είχε βάλει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα από νωρίς στην προσπάθεια του συνόλου του Γ.Καστρίτη. Και το χειρότερο από όλα εκείνης της δύσκολης βραδιάς ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αγωνιστικό αλλά πνευματικό. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνέχεια της χρονιάς αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Και αν για κάτι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής αυτό είναι η πνευματική ετοιμότητα των παικτών του. Δεν κατάφερε να τους «προστατέψει» από την έντονη επιθυμία όλων μας για νίκη, δεν κατάφερε να τους προετοιμάσει για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούν ένα τέτοιο παιχνίδι. Για αυτό και η αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχει και μια μορφή άτυπης προσωπικής ρεβάνς του προπονητή μας.

ΠΑΘΟΣ, ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΜΥΝΑ

Σε αυτό το τρίπτυχο βασίστηκε ο περσινός ΑΡΗΣ που μας ενθουσίασε ύστερα από χρόνια, με την ίδια συνταγή φαίνεται να πορευόμαστε και φέτος. Σίγουρα απαιτείται βελτίωση, οπωσδήποτε ζητούμενο είναι και η σταθερότητα στην απόδοση. Για αυτό και η άμυνα θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να αποτελέσει το εφαλτήριο της νίκης μας. Αν «κλειδώσουμε» τον αντίπαλο μετά στην επίθεση η λύση θα βρεθεί. Με προσωπικές ενέργειες των Νότε και Χάγκινς; Με αξιοποίηση των Καββαδά, Γκούντγουιν  και Σανόγκο κοντά στο καλάθι που ο αντίπαλος μας θεωρητικά μειονεκτεί; Θα την βρει την άκρη αρκεί να μην επιτρέψει στον αντίπαλο του να πιστέψει ότι για ακόμη μια χρονιά αυτό θα είναι το παιχνίδι που θα του χαρίσει άπλετη «πίστωση χρόνου».

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Την ευκαιρία να ξορκίσει το περσινό φιάσκο και να βάλει γερές βάσεις για τη συνέχεια του πρωταθλήματος θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το απόγευμα του Σαββάτου στο κρατικό. Αυτή τη φορά ο Καστρίτης σε μια κατά κάποιο τρόπο προσωπική του ρεβάνς θα πρέπει να φανεί πιο έτοιμος. Και αν η ομάδα βγάλει αυτό το πάθος που είδαμε με τον Παναθηναϊκό τότε όλα θα γίνουν εύκολα. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Με τον Χάνλαν να επιστρέφει από τον τραυματισμό του ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας και τον Λόκετ να κερδίζει στην μάχη της παραμονής τον Κλόμπουτσαρ ο ΑΡΗΣ θα διεκδικήσει την 4^η σερί νίκη του μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας. Ο συμπολίτης σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει τα προσχήματα μιας αποτυχημένης όπως εξελίσσεται χρονιάς θέλει πάση θυσία τη νίκη αλλά η εικόνα του ΑΡΗ στα τελευταία παιχνίδια τους έχει τρομοκρατήσει …πόσο μάλλον τώρα που επιστρέφει και ο Χάνλαν.

Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΛΟΚΕΤ

Ο ΑΡΗΣ μέχρι να «εγκατασταθεί» ο μόνιμα MVP της Basket League Κέλι είχε ζοριστεί πολύ και σε κάθε κατάσταση πίεσης ξεδίπλωνε της αδυναμίες του. Κάτι που συνέβαινε και πριν τραυματιστεί ο Χάνλαν μιας και ο μονόπλευρος τρόπος επίθεσης μας ήταν βούτυρο στο ψωμί κάθε αντίπαλης άμυνας. Ενώ όταν το παιχνίδι πήγαινε στα κρίσιμα η έλλειψη εμπειρίας κυρίως στην περιφέρεια ήταν φανερή. Σε αυτό το τελευταίο κομμάτι ως από μηχανής Θεός ήρθε ο Κλόμπουτσαρ και έδειξε πως η αυτονόητη φυσιολογική ψυχραιμία ενός έμπειρου και όχι τόσο φανταζί παίκτη μπορεί να κάνει την διαφορά. Το παιχνίδι με τον Ηρακλή όπως γράψαμε και τότε ήταν κομβικό και ο Σλοβένος ήταν ο «καταλύτης» εκείνης της νίκης. Σε όλο όμως αυτό το διάστημα της απουσίας του Χάνλαν ο Γ.Καστρίτης επένδυσε στις βάσεις που είχε χτίσει αυτή την ομάδα από το καλοκαίρι. Στον γρήγορο ρυθμό, την υψηλή ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και στην κατάθεση ψυχής των παικτών του σε κάθε κομμάτι του παιχνιδιού. Καλύτερος εκφραστής αυτής της λογικής ήταν ο Λόκετ όλο αυτό το χρονικό διάστημα και δίκαια κέρδισε την παραμονή του στην ομάδα. Μια απόφαση που ελπίζουμε να δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση για τη συνέχεια.

ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΧΑΝΛΑΝ – ΚΕΛΙ

Με μια επιφανειακή προσέγγιση της επιστροφής του Χάνλαν θα μιλούσαμε για αλλαγές στις ισορροπίες που έχουν δημιουργηθεί στις τελευταίες αγωνιστικές αλλά και στο μοίρασμα των επιθέσεων μιας και ο Κέλι μονοπωλεί σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειες στην επίθεση όπως ακριβώς έκανε και ο Χάνλαν. Έλα όμως που και οι 2 παίκτες έχουν δείξει ότι έχουν υψηλό μπασκετικό IQ και ότι η επιθετική τους συμπεριφορά ως τώρα με τη φανέλα του ΑΡΗ είναι περισσότερο μονόδρομος παρά προσωπική επιλογή. Κατά τα ψέματα εκτός του Χάνλαν και του Κέλι ο ΑΡΗΣ ως τώρα στα παιχνίδια του δεν είχε άλλες σταθερές στην επίθεση. Ναι και οι υπόλοιποι βοηθάνε αλλά κόντρα σε οργανωμένες άμυνες αν η μπάλα δεν πήγαινε στα χέρια του Χάνλαν και μετέπειτα του Κέλι το πρόβλημα θα ήταν τεράστιο. Πως μπορούν να συνδυαστούν οι 2 τους; Μα φυσικά ανοίγοντας χώρους ο ένας για τον άλλο και απασχολώντας πιο έντονα και οι 2 μαζί τους αντίπαλους αμυντικούς. Κάτι που θα απελευθερώσει όλη την ομάδα επιθετικά και θα της δώσει αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι της.

ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

Διάχυτη η αισιοδοξία όλων για την 4^η σερί νίκη, με την επιστροφή του Χάνλαν και τη συνεργασία του με τον Κέλι να αποτελεί την αιχμή του δόρατος του Αυτοκράτορα. Η παραμονή του Λόκετ φωνάζει ότι ο ΑΡΗΣ δεν θα ξεφύγει από τις σταθερές του που είναι η σκυλίσια άμυνα και η μαχητικότητα σε κάθε φάση, στοιχεία που δύσκολα μπορεί να αντισταθμίσει ο συμπολίτης με την εικόνα που μας έχει δείξει ως τώρα. Αρκεί να μην γίνουν τίποτα «περίεργα» όπως συχνά πυκνά γίνονται με αυτή την ομάδα και ο ΑΡΗΣ θα πανηγυρίσει άλλη μια σημαντική νίκη. ΑΡΗ διπλό διπλό μέσα στο κρατικό!

ΥΓ. Αντανακλαστικά έδειξαν οι bookmakers μετά τις αρχικές «ύποπτα περίεργες» αποδόσεις για μπασκετικό ντέρμπι της πόλης. Ακόμη όμως να δοθεί απόδοση για «διακοπή αγώνα».

ΥΓ2. Η φωτογραφία του άρθρου δείχνει το mood για το σημερινό παιχνίδι!

Νέα ντροπιαστική εμφάνιση και νέα ήττα για την ομάδα μας που συνέχισε ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Λαύριο χωρίς να αλλάξει τίποτα απολύτως. Ομάδα χωρίς πλάνο, διάθεση, πυγμή, παρουσιάστηκε για ελάχιστα λεπτά στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας και στη συνέχεια κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Ξεχώρισε και πάλι ο Κουζέλογλου που για ακόμη μια φορά όμως δεν πήρε τον χρόνο που του αναλογούσε.

Καρμπόν παιχνίδι με αυτό κόντρα στο Λαύριο παρακολουθήσαμε σήμερα με τον ΑΡΗ μας να μπαίνει καλά στο παιχνίδι αλλά γρήγορα να χάνει την συγκέντρωση του πετώντας λευκή πετσέτα στη συνέχεια. Τα ανύπαρκτα αντανακλαστικά από τον πάγκο έδωσαν το δικαίωμα στον Τσαλμπούρη να γίνει ο ήρωας του αγώνα και από εκεί που ο ΑΡΗΣ φαινόταν να έχει φέρει το παιχνίδι εκεί που θέλει τελικά να παλεύει απλά για να σώσει την όποια αγωνιστική αξιοπρέπεια του έχει απομείνει. Ο κορυφαίος της ομάδος μας ο Κουζέλογλου αγωνίσθηκε μόλις 20’ για λόγους που μόνο ο Σάββας Καμπερίδης μπορεί να μας εξηγήσει. Ενώ και σχήματα με παίκτες όπως ο Ντραγκίσεβιτς, ο Ντεκόζι, ο Λίτλ και ο Τσάλμερς που έδειχναν σε διάφορα σημεία του αγώνα να έχουν σφυγμό δεν προτιμήθηκαν. Εντυπωσιακά αρνητικό το 0 στους 5 αιφνιδιασμούς στο τρίτο δεκάλεπτο όπως και η ατολμία της πλειοψηφίας των Ελλήνων παικτών πέρα του Κουζέλογλου που πολλές φορές αναγκάστηκε να πάρει βεβιασμένες προσπάθειες μιας και του έδιναν την μπάλα λίγο πριν λήξει ο χρόνος της επίθεσης.  Αλχημείες και ανούσιο ανακάτεμα της τράπουλας χωρίς την παραμικρή λογική και πλάνο και μια ντροπιαστική εμφάνιση που δεν αντικατοπτρίζεται στο τελικό σκορ και φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του Καμπερίδη. Ένας Καμπερίδης που προφανώς δεν μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν πιο σκληρά, να ακολουθήσουν κάποιο αγωνιστικό πλάνο ή να μπουν στον ρόλο που τους θέλει.

Αν υπάρχει μαγικός διακόπτης που μπορεί να αλλάξει αυτή την εικόνα τότε γρήγορα κάποιος να τον γυρίσει… δύσκολα πάντως αυτά τα 2 μηνιάτικα χρωστούμενα να είναι ο μαγικός διακόπτης.  Ανήμπορος ο Καμπερίδης να διαχειριστεί  την κατάσταση και πλέον η αλλαγή προπονητή μοιάζει το μοναδικό ηλεκτροσοκ που μπορεί να σώσει την κατάσταση.

ΥΓ. Για να λένε τόσοι πολλοί ότι ο Καμπερίδης κάνει πάρα πολλές δουλείες στην ομάδα, περισσότερες από αυτές που του αναλογούν μάλλον έτσι θα είναι. Από αυτά όμως που μπορούμε να δούμε εμείς ως απλοί οπαδοί σίγουρα δεν κάνει την δουλειά του προπονητή για την οποία προσλήφθηκε.

ΥΓ2. Αφού λοιπόν το πλάνο των «μπασκετάνθρωπων» εκεί στην ΚΑΕ ήταν να δώσουν το χρίσμα του προπονητή σε έναν άπειρο προπονητή και σε περίπτωση στραβής να του φορτώσουν την όποια αποτυχία… ας το προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο, να φέρουν τον επόμενο «μαθητευόμενο μάγο» όπως συνηθίζουν μπας και κάτι αλλάξει.

ΥΓ3. Ο Τσαλμπούρης ήταν ένας από τους διαθέσιμους παίκτες στην αγορά και στα οικονομικά του ΑΡΗ ακόμη και μετά την έναρξη του πρωταθλήματος.

ΥΓ4. Το αγωνιστικό θράσος που δείχνει ο Κουζέλογλου προφανώς και προκαλεί αλλεργία. Κράτα και εσύ αγόρι μου την μπάλα μέχρι να τελειώνει ο χρόνος και δώσε την μπάλα όπου βρεις γιατί κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς και εσύ «παλιοχαρακτήρας».

ΥΓ5. Αν πάντως κανείς μου παρουσίαζε τα 2 ρόστερ χωρίς καν να ξέρω έδρες, ομάδες κτλ σίγουρα θα πόνταρα στο ρόστερ του ΑΡΗ και με μια άνεση παραπάνω.

ΥΓ6. Και για να προλάβω τα αρδάκια ναι μάλλον στην περίπτωση Αγραβάνη υπήρχε θέμα όπως φαίνεται από την συνέχεια της πορείας του παλικαριού. Αλλά εκεί είναι η μαγκιά του κάθε παράγοντα και κάθε προπονητή ώστε να διαχειριστεί τον αθλητή και να πάρει αυτά που θέλει πάνω στο παρκέ.

ΥΓ7. Με την εμφάνιση που έκανες και τις 13 βολές παραπάνω που βάρεσες λίγα μπορείς να σχολιάσεις για την διαιτησία. Ωστόσο όταν υπήρχαν τόσα πολλά εξόφθαλμα φάουλ στον αέρα που δεν δόθηκαν και ο τηλεοπτικός φακός δεν μπορούσε να τα κρύψει. Τραγικοί διαιτητές σε ένα τραγικό πρωτάθλημα.

ΥΓ8.  Ελπίζω να κατάλαβαν οι εκνευριστικά καλοπροαίρετοι συνΑρειανοί ότι η έκπληξη δεν ήταν το ναυάγιο σε Λαύριο και Πυλαία αλλά οι νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα.

ΥΓ9. Προφανώς στο σύγχρονο μπάσκετ μπλοκ άουτ δεν υπάρχει, ούτε περιφερειακή άμυνα. Μόνο προσευχή να το χάσει ο αντίπαλος το σουτ και η μπάλα να έρθει πάνω σου.

Η εμφάνιση στο Λαύριο και όλα όσα επακολούθησαν απλά έβγαλαν στην επιφάνεια μια αρρωστημένη κατάσταση που υπάρχει εδώ και καιρό στις τάξεις της ομάδος.  Η οικονομική ασυνέπεια από την αρχή της χρονιάς ήρθε να προστεθεί στην προβληματική αγωνιστική εικόνα της ομάδος(που προς στιγμήν φάνηκε να διορθώνεται) την στιγμή που η ομάδα δίνει ένα σημαντικό παιχνίδι εκτός έδρας όπου η νίκη αγνοείται για σχεδόν 2 χρόνια…

Δύσκολο να επικεντρωθείς καθαρά στο αγωνιστικό όταν μετά την τραγική εμφάνιση στο Λαύριο είχαμε παραιτήσεις(για προσωπικούς πάντα λόγους), καρφιά προς τους παίκτες από τον προπονητή και λογικές αντιδράσεις των παικτών και του τεχνικού τιμ για το οικονομικό. Εύκολα ασκούμαι όλοι μας κριτική για αυτό που βλέπουμε πάνω στο παρκέ δύσκολα όμως να αντιληφθούμε το τι γίνεται όλο το υπόλοιπο διάστημα πέρα των αγώνων. Η πλειοψηφία των παικτών και ιδιαίτερα τα θεωρητικά δυνατά όπλα της ομάδος όπως και ο προπονητής της ομάδος ως τώρα έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων. Εκτός φυσικά και αν όταν στήθηκε αυτή η ομάδα είχε ως στόχο απλά την γρήγορη σωτηρία της ομάδος. Αν αυτός είναι εξαρχής ο στόχος με βάση τις 2 εμφατικές νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα η ομάδα τα πάει καλά με δεδομένο όμως το μπάτζετ σε μια δύσκολη χρονιά από όλες τις πλευρές ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε στο ελάχιστο. Ο συμπολίτης δεν τρομάζει σε καμία περίπτωση. Αυτό όμως που τρομάζει είναι ο δικός μας κακός εαυτός. Αρχίζοντας από τον προπονητή θα πρέπει επιτέλους να δούμε να αρχίσει να υιοθετεί τα «κομμάτια» που ως τώρα δείχνουν να αποδίδουν. Ο φετινός ΑΡΗΣ δεν έχει την πολυτέλεια να «ακυρώνει» παίκτες που ακόμη δεν έχουν βρει τα πατήματα τους αλλά και να αγνοεί αυτούς που δείχνουν να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Αν δεν στηρίξεις τον σχεδιασμό που εσύ έκανες το καλοκαίρι τότε δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η ομάδα να αντέξει. Μιλόσεβιτς και Κουζέλογλου ως τώρα είναι οι πιο σταθεροί παίκτες ενώ και ο «φευγάτος» Ντεκόζι έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει την διαφορά. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει το πλάνο νίκης του Σάββα Καμπερίδη δίνοντας επιτέλους προτεραιότητα σε ότι καλό έχει δείξει ως τώρα η ομάδα και όχι στα θεωρητικά θέλω του κόουτς. Όσο για τους παίκτες μας, το καλύτερο μήνυμα που μπορούν να στείλουν στην διοίκηση σχετικά με το οικονομικό είναι μια επιβλητική εμφάνιση μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας κόντρα σε μια εξίσου προβληματική ομάδα.

Κόντρα στον εξίσου προβληματικό συμπολίτη που με την πρώτη εκτός προγράμματος ήττα(αλλά και νωρίτερα) προχώρησε σε σημαντικές διορθωτικές κινήσεις ο ΑΡΗΣ πρέπει να φανεί ανταγωνιστικός και να αποδείξει κάθε μέλος της ομάδος ότι δικαιολογημένα αποτελεί κομμάτι της φετινής προσπάθειας. Το αν είναι εύκολο όλα τα προβλήματα να μείνουν  στην άκρη για τις 2 ώρες του αγώνα θα φανεί στην πράξη. Για τον οπαδό ο καθρέφτης της ομάδος είναι η εικόνα μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου και εκεί περιμένουμε να δούμε έναν ΑΡΗ που θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να πάρει μια νίκη που την έχουμε τόσο ανάγκη. ΑΡΗ διπλό διπλό μέσα στο κρατικό!

ΥΓ. Τα κακώς κείμενα του φετινού ΑΡΗ τα έχουμε καυτηριάσει αρκετές φορές από το ξεκίνημα της σεζόν. Τα ξεχνάμε όμως για την ώρα όπως ευελπιστούμε να τα ξεχάσουν και όσοι θα εκπροσωπήσουν τον ΑΡΗ μας αύριο το μεσημέρι στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας.

Η γνωστή κακή περιφερειακή άμυνα σε συνδυασμό με την εκπληκτική βραδιά που βρέθηκαν τα δυνατά όπλα του μπαογκ οδήγησαν σε μια εύκολη ήττα σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη είχε ξεχωριστή βαθμολογική σημασία. Σε δυσμενή θέση η ομάδα που φωνάζει ότι για να ανατρέψει την κατάσταση απαιτούνται αλλαγές.

Είχαμε τονίσει πριν από το παιχνίδι ότι η περιφερειακή άμυνα πάνω στα ατού του συμπολίτη θα ήταν ένα από τα στοιχεία που θα έκριναν την αναμέτρηση αλλά όπως φάνηκε στο παρκέ παρουσιαστήκαμε τραγικοί σε αυτό το κομμάτι. Ο Σόρτερ εκμεταλλεύτηκε την κακή αμυντική μας λειτουργία, βρήκε τους χώρους που ήθελε και άρχισε να φορτώνει το καλάθι μας… δίνοντας τον αέρα και στους Σμιθ, Μπράουν και Μπεστ να κάνουν κάτι ανάλογο κυρίως βομβαρδίζοντας έξω από τα 6.75. Ο Καμπερίδης έδειξε σε κάποια φάση να έχει ένα planbμε τον Σιδηροηλία σε ειδική αποστολή αλλά τελικά και αυτό ήταν μια σπασμωδική κίνηση. Το ποσοστό του μπάογκ στα τρίποντα ήταν σχεδόν σε όλο το παιχνίδι πάνω από το 50% και αυτό ήταν αρκετό για να έρθει εύκολα η ήττα σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη θα ήταν καθοριστική για τη συνέχεια. Η καλή επιθετική λειτουργία μας σε μεγάλο κομμάτι του αγώνα μας επέτρεψε να μην χάσουμε από νωρίς την επαφή με το σκορ αλλά όταν δεν παίζεις καθόλου άμυνα και ο αντίπαλος  σου βρίσκεται σε εξαιρετική βραδιά τότε δεν έχεις καμία τύχη. Λίγος ο Μιλόσεβιτς, λίγος ο Φιτζπάτρικ που αδικαιολόγητα δεν πήρε χρόνο συμμετοχής, λίγος ο Μόρις που απλά απέδειξε ξανά ότι στα δύσκολα δεν μπορεί όπως και ο Φλιώνης… Μόνο κάποια ξεσπάσματα στην επίθεση από τον Γκετσεβίτσιους και τον Σλαφτσάκη που όμως στην άμυνα αποδείχθηκαν "τρύπες" για   την ομάδα. Προσπάθησε ο Μποχωρίδης όμως δεν πήρε τις πρωτοβουλίες που έπρεπε αν και του ταίριαζε το παιχνίδι. Ξεχώρισε ο Ντραγκίσεβιτς που στάθηκε στο ύψος του όπως και  ο Μπράουν που για κάποιο λόγο αν και μπήκε ζεστός έπαιξε μόλις 21' …  Εμφανώς κακή η προετοιμασία για αυτό το παιχνίδι από τον Καμπερίδη και τους παίκτες του όπως και η διαχείριση του ρόστερ κατά τη διάρκεια του αγώνα που φώναζε απόγνωση…

Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και γνώρισε εύκολα την ήττα στο ντέρμπι. Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται η ομάδα με το επόμενο στραβοπάτημα να οδηγεί στον γκρεμό. Ξεκάθαρα απαιτούνται αλλαγές για να σωθεί η παρτίδα. Μονόδρομος το 2 στα 2 στα επόμενα παιχνίδια για να δούμε που βρισκόμαστε. Η προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ και όλοι μαζί θα πρέπει να παλέψουμε μέχρι τέλους όπως αρμόζει στην ιστορία αυτού του συλλόγου και του κόσμου του.

ΥΓ. Απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε κίνηση είναι να υπάρχουν χρήματα. Ίσως  κάποια αποδέσμευση ενός μεγάλου συμβολαίου όπως αυτό του Μόρις να βοηθούσε την κατάσταση…

ΥΓ2. 4 γκολ ήταν αρκετά για να γεμίσει το κρατικό γήπεδο της Πυλαίας από περαστικούς μπαογκτζήδες που είπαν να θυμηθούν και άλλα αθλήματα. Άλλωστε ο γιατρός μετά το σαββατιάτικο κάζο συνέστησε από μπάσκετ μέχρι χάντμπολ και ποδηλασία τουλάχιστον για 72ώρες.

Τυφλός εναντίον μονόφθαλμου είναι περισσότερο το αυριανό παιχνίδι στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας( ή στο "πελατάκι" αν προτιμάτε) με τις 2 ομάδες να μην θυμίζουν τίποτα από το ένδοξο παρελθόν τους πέρα από τα σήματα και τις φανέλες. Ο μπάογκ σε μέτρια κατάσταση παρά τη μεγάλη νίκη στην Τενερίφη όπως και ο ΑΡΗΣ μας που πέρα από την αναζήτηση της αγωνιστικής του ταυτότητας έχει να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα των τραυματισμών. Ακόμη και έτσι όμως οποιοδήποτε προγνωστικό θα είναι παρακινδυνευμένο…

Με ωμό ρεαλισμό(όπως θέλουν παράγοντες, προπονητές και παίκτες της ομάδος μας) αν προσεγγίσουμε το παιχνίδι υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί και αυτό δεν είναι ο ΑΡΗΣ. Όταν όμως απέναντι σου έχεις μια ομάδα σαν τον συμπολίτη που πέρα από την προβληματική του εικόνα πάνω στο παρκέ κουβαλάει και τα κόμπλεξ ολόκληρων δεκαετιών τα πάντα είναι ανοιχτά. Μάλιστα το ότι ο μπαογκ(ή ποακ αν προτιμάτε) είναι το φαβορί για τον φετινό ΑΡΗ μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά μιας και αυτό που μας έχει δείξει ως τώρα το σύνολο του Β.Αγγέλου είναι ότι το "πρέπει" στα παιχνίδια χαντακώνει τους παίκτες μας και τους κάνουν να βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν κλειδαρότρυπα.  Οπότε αν ο Β.Αγγέλου προετοιμάζει τους παίκτες του για τη νίκη και όχι για ακόμη μια ήττα-μάθημα τότε ο απελευθερωμένος πνευματικά ΑΡΗΣ χωρίς φόβο μπορεί να πάρει μια σπουδαία νίκη κόντρα σε έναν ταλαίπωρο αντίπαλο, πολύ πιο εύκολα από όσο μπορούμε να φανταστούμε.

Όσο και αν δεν μας αρέσει…  ο ΑΡΗΣ που χάνει από τον διαλυμένο Πανιώνιο, αποκλείεται από κάποιους Φινλανδούς και ηττάται από το φαβορί Περιστέρι μέσα στην έδρα του δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από αυτό το παιχνίδι τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Μόνο να κερδίσει μπορεί. Και αυτό ακριβώς θα πρέπει να κάνει. ΑΡΗ διπλό διπλό μεσά στο κρατικό!

ΥΓ. Την παράσταση πριν το παιχνίδι  την έκλεψε ο Μπάνε που πέρα από την ύστατη προσπάθεια να φέρει τον κόσμο στο γήπεδο είπε αρκετά και ενδιαφέροντα πράγματα σε μια συνέντευξη που πολύ θα θέλαμε όλα αυτά τα χρόνια της ταλαιπωρίας να ακούγαμε κάτι ανάλογο και από τους δικούς μας παράγοντες… Ακόμη και αν η σχέση τους με το μπάσκετ περιορίζεται στην παρακολούθηση της επικράτησης της  παρέας του Γκάλη και του Γιαννάκη επί της παρέας του Πρέλεβιτς και του Φασούλα… Ποτέ δεν είδαμε μπασκετανθρώπους στην ομάδα μας και ποτέ κανείς μα κανείς δεν μίλησε με αυτόν τον τρόπο προς τον κόσμο του ΑΡΗ. Πιθανόν γιατί κανείς τους δεν είχε ούτε έχει την γνώση του χώρου που έχει ο Πρέλεβιτς και ο κάθε Πρέλεβιτς που μεγάλωσε πάνω στα παρκέ. Ελπίζουμε κάποια στιγμή ο ΑΡΗΣ να βρει στη διοίκηση τον δικό του Πρέλεβιτς που θα μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας όσο άσχημη και αν ακούγεται.

ΥΓ2. Με κάθε επισημότητα μέσω του Α.Σ. αλλά και του προέδρου της ΚΑΕ μπάογκ ο συμπολίτης ψάχνει για επενδυτή… όπως ακριβώς έκανε και ο ΑΡΗΣ πολλές φορές τα τελευταία δέκα χρόνια που ταλαιπωρείται… για ένα λέπτο… έχει γίνει? το κάναμε? ποιος? πότε? μισό… μπερδεύτηκα…

Κακός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας  στο σημερινό παιχνίδι απέναντι στον ανύπαρκτο συμπολίτη που είχε όμως στο πλευρό του την διαιτητική τριάδα… 3 διαιτητές που σφύριζαν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια για τις 2 ομάδες, επέτρεψαν στον αντίπαλο μας να παίξει σκληρή επιθετική άμυνα και να φύγει εύκολα στον αιφνιδιασμό με αποτέλεσμα να έρθει η  ήττα.

Νωθρά ξεκίνησε η ομάδα μας το παιχνίδι με τους 3 διαιτητές από τα πρώτα δευτερόλεπτα να δείξουν ξεκάθαρα την πρόθεση τους να υποστηρίξουν τον αντίπαλο μας. Φάουλ με τα μάτια και την ανάσα στην μια πλευρά, φάουλ που δεν δινόντουσαν στην άλλη πλευρά και  κατέληγαν σε "ανόητα λάθη" των παικτών μας. Φάσεις όπως το ανύπαρκτο φάουλ του Πέτγουεϊ που συνοδεύτηκε με τεχνική ποινή, οι 3 φορές που δεν πέρασαν εγκαίρως στο κέντρο, η "άμυνα" του Παπαθεοδώρου πάνω στον Μπέλ, το πιάσιμο ποδιού του παίκτη μας από τον πεσμένο παίκτη του μπάογκ, το επιθετικό ή βήματα του Τζόουνς πάνω στον Αθηναίου, το τετραπλό φάουλ πάνω στον Τσαϊρέλη, η κλωτσιά της μπάλας που οδήγησε σε κλέψιμο και το γεγονός ότι με το που μειώσαμε στον πόντο έκαναν 3 λεπτά για να σφυρίξουν υπέρ μας ήταν πολλά από αυτά που έκριναν την αναμέτρηση μας. Φυσικά το ότι συνέβησαν όλα τα παραπάνω(και ακόμη περισσότερα) δεν διαγραφεί την τραγική εικόνα της δικής μας ομάδος. Κανένα επιθετικό πλάνο με όλους τους παίκτες μας να μην ξέρουν τι να κάνουν την μπάλα. Ενώ και στην άμυνα αρκετά συχνά είδαμε το φαινόμενο να είναι ανοιχτοί όλοι οι διάδρομοι προς το καλάθι μας και ταυτόχρονα να μένει ελεύθερο και το τρίποντο. Ανεξήγητο το σημερινό κοουτσάρισμα του Γιαννάκη. Δεν έδωσε πιο ουσιαστικό ρόλο στον Μπέλ και τον Γουίβερ σε έναν αγώνα που απουσίαζε ο Βον, άφησε ξανά τον Μπένσον παρόλο που έδειχνε να υπερέχει κοντά στο καλάθι ενώ μέχρι και τον Μόραντ που έδωσε ενέργεια στην ομάδα τον ξέχασε στον πάγκο.

 Η  ομάδα ακόμη παλεύει για να κάνει τα βασικά και αυτό όταν συνεχίζει να συμβαίνει μετά από τόσα παιχνίδια δείχνει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Σήμερα μπορεί να έβαλαν τις χερούκλες τους οι γκρί για να χάσουμε από αυτή την αστεία ομάδα αλλά αυτό δεν αναιρεί τα δικά μας λάθη και αδυναμίες. Η ομάδα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να παίζει ουσιαστικό μπάσκετ και όχι να είναι η χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος. Αν για να γίνει αυτό θα πρέπει να αντικατασταθούν κάποιοι από τους ξένους μας τότε ο Δράκος θα πρέπει να είναι ο πρώτος που θα το απαιτήσει γιατί αυτή η εικόνα δεν τιμάει ούτε τον ΑΡΗ αλλά ούτε και τον ίδιο…

ΥΓ. Μετά από τόσα που έχει περάσει αυτός  ο σύλλογος και ο κόσμος του θα ήλπιζες να γινόμασταν ολίγον τι σοφότεροι και να μην επαναλαμβάναμε τα ίδια λάθη. Αντιθέτως βλέπεις ένα "παρεάκι" να έχει παρασύρει μερίδα του κόσμου και να βρίσκει το κουράγιο να "χαρεί που δικαιώνεται" μετά από τέτοιες ήττες. Όποιος έχει τα @@ να αναλάβει την ομάδα ας παρουσιαστεί στον κόσμο και θα τον στηρίξουμε. Μέχρι όμως να φανεί φως στον ορίζοντα, το να "πριονίζετε" η προσπάθεια του Δράκου είναι έγκλημα.

ΥΓ2. Και ας το ξαναγράψουμε συνοπτικά… το ότι η ομάδα ήταν κακή σήμερα δεν αναιρεί το χειρουργείο  που έγινε.

Την δυνατότητα να δώσει τέλος στο αρνητικό σερί με τις 4 συνεχόμενες ήττες θα έχει αύριο ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον εξίσου προβληματικό συμπολίτη. Μπορεί η ομάδα μας να μη βρίσκεται ακόμη σε καλή κατάσταση αλλά σίγουρα αν κάνει έστω τα βασικά που μας έχει δείξει ότι μπορεί θα καταφέρει να φύγει με μια σπουδαία νίκη ψυχολογίας!

Η αισιοδοξία που εκπέμπει ο Π.Γιαννάκης και η πεποίθηση του ότι η ομάδα σύντομα θα βρει το δρόμο της και θα αρχίσει να αποδίδει σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες της είναι αυτό που μας κάνει ακόμη και μετά από ήττες να κρατάμε τα θετικά. Γιατί ανεξάρτητα από τις  συνεχόμενες ήττες και στα 4 τελευταία παιχνίδια η ομάδα έδειξε κάποια καλά στοιχεία αλλά δεν είχε την απαραίτητη σταθερότητα και διάρκεια στο παιχνίδι της. Ιδίως στα τελευταία 2 με Ολυμπιακό και Μπάνβιτ έδειξε ένα πιο σκληρό πρόσωπο στην άμυνα. Στην Τουρκία μάλιστα είδαμε τον Αθηναίου να ανεβάζει στροφές και τον Μπένσον να δίνει λύσεις χωρίς ωστόσο να υπάρχει συνέπεια και συγκέντρωση για 40'. Ο μπαογκ όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι Μπάνβιτ ή Ολυμπιακός. Έχει τα δικά του προβλήματα, με την αποχώρηση του Ντίλαρντ αλλά και τη δυσαρέσκεια του ανερχόμενου γκουρού Παπαθεοδώρου που είναι με το ένα πόδι εκτός της ομάδος. Ενώ και ο Κρούμπαλι μέχρι χθες ήταν εκτός προπονήσεων. Άλλωστε τους είδαμε και στο παιχνίδι του κυπέλλου όπου στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα κάναμε πλάκα και μόνο όταν χαλαρώσαμε κατάφεραν απλά να μειώσουν το τελικό σκορ.  Αν λοιπόν σε εκείνο το παιχνίδι ο Μπένσον και ο Μπελ που μόλις είχαν κατέβει από το αεροδρόμιο τους έκαναν τη ζημιά πόσο τώρα που η ομάδα έχει και κάμποσα παιχνίδια στην πλάτη της. 

Ευκαιρία είναι να πάρουμε μια νίκη ψυχολογίας και παράλληλα να τους βυθίσουμε ακόμη περισσότερο στα προβλήματα τους. Ο Γιαννάκης γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι αυτό το παιχνίδι για όλους μας και είναι βέβαιο ότι θα προετοιμάσει την ομάδα κατάλληλα. Συγκέντρωση, μαχητικότητα και η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα έρθει. Με Δράκο στον πάγκο, από αυτούς τουλάχιστον δεν χάνεις γιατί ξυπνάει τους εφιάλτες τους! ΑΡΗ ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ!

Με τον Ντραγκίσεβιτς να κάνει όργια στο πρώτο ημίχρονο, τον Κάμινγκς να παίρνει την σκυτάλη στο δεύτερο ημίχρονο στο σκοράρισμα, τον Γιάνκοβιτς να βγάζει την ποιότητα του και τον Ξανθόπουλο να παίζει σαν παθιασμένος εικοσάρης ο ΑΡΗΣ μας "σκούπισε" τον συμπολίτη μέσα στην έδρα του στέλνοντας τους για πρόωρες διακοπές. Μια νίκη που αποτελεί τόνωση ηθικού τόσο για όλη την ομάδα όσο και για όλους εμάς και αποκαθιστά κατά κάποιο τρόπο την τάξη μιας και μετά τις 2 ήττες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος αλλά και την μετριότατη εικόνα μας όλη την χρονιά οι "ανύπαρκτοι" συμπολίτες είχαν βγάλει γλώσσα...

Όπως το περιμέναμε εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το σημερινό παιχνίδι με τον ΑΡΗ απελευθερωμένο ψυχολογικά να σουτάρει με εκπληκτικά ποσοστά. Ο Ντραγκίσεβιτς βρήκε τους χώρους, πήρε τις πρωτοβουλίες και για 20' πραγματοποίησε μια ονειρική εμφάνιση υπενθυμίζοντας σε όλους μας ότι ήρθε με τον "τίτλο" του πρώτου σκόρερ της αδριατικής λίγκας. Ο Ξανθόπουλος καθοδηγούσε μαεστρικά την ομάδα, ο Ζάρας στα λίγα λεπτά που αγωνίσθηκε έδωσε λύσεις στην επίθεση ενώ στην άμυνα φανήκαμε σαφώς πιο διαβασμένοι από τον αγώνα του Σαββάτου. Στο τρίτο δεκάλεπτο η πίεση του μπάογκ έγινε έντονη και σε συνδυασμό με την εμετική διαιτησία που πάλευε να γυρίσει το παιχνίδι κατάφερε να μειώσει την διαφορά που είχε φθάσει και στο +13. Εκεί η ομάδα έδειξε χαρακτήρα, έπαιξε καλές άμυνες, βρήκε πόντους από τον Κάμινγκς και τον Γιάνκοβιτς αλλά και βοήθειες από άλλους παίκτες όπως τον Τζάκσον και τον Τσαϊρέλη και διατήρησε το προβάδισμα μέχρι το τέλος. Ένα προβάδισμα που πήρε από την αρχή του αγώνα και δεν τον έχασε ούτε για μια στιγμή!

Μπράβο σε όλους για την σημερινή νίκη μιας και ήταν κάτι που το θέλαμε όλοι πάρα πολύ. Θα πρέπει όμως αυτή την νίκη να μην της δώσουμε παραπάνω αξία από όσο της αναλογεί γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο φετινός ΑΡΗΣ το περασμένο καλοκαίρι "χτίστηκε" για πολλά παραπάνω πράγματα. Το ελάχιστο που θα έπρεπε να είχε κάνει ο φετινός ΑΡΗΣ στο πρωτάθλημα θα έπρεπε να είναι μια πορεία ανάλογη της αποτυχημένης ΑΕΚ όπου θα τον διαχώριζε αγωνιστικά από ομάδες όπως ο μπάογκ, το Ρέθυμνο και ο Κολοσσός. Πλέον θα πρέπει η ομάδα να μην χαλαρώσει αλλά αντιθέτως να πιστέψει ότι μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω. Και αν με τον Ολυμπιακό το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός με την ΑΕΚ οφείλει να τα δώσει όλα για να κατακτήσει την 3η θέση. Έτσι μπας και τελειώσει η χρονιά με ένα αμυδρό χαμόγελο. Όσο για τους ανύπαρκτους απλά φάνηκε η γύμνια τους και το πόσο τυχαίες ήταν οι νίκες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. 

ΥΓ. Δεν θα γκρινιάξουμε σήμερα αν και υπήρχαν σημεία στον αγώνα άξια σχολιασμού... όπως άξιο σχολιασμού είναι η επιλογή των σπίκερ για MVP του αγώνα! Στην Ελλάδα είμαστε και κάπως έτσι χτίζονται καριέρες...

ΥΓ2. Για την Ελληνική διαιτησία τα λόγια είναι περιττά. Παιχνίδι για σεμινάριο διαιτησίας για το πως δεν θα πρέπει να σφυρίζουν.

ΥΓ3. Να κερδίζεις και να μην σε αφήνουν να το χαρείς... αναμενόμενο ότι οι διάφοροι δημοσιογραφίσκοι θα χρησιμοποιούσαν αυτή την νίκη για να συνεχίσουν το έργο τους και να βοηθήσουν την καριέρα του MVP. Καλό θα ήταν όπως ζητάνε από τον κόσμο να μην "πιέζει" τον Λάσκαρη να το κάνουν και ίδιοι. Μας κουράσατε με το αγαπημένο σας παιδί... 

ΥΓ4. Πλέον ούτε με τον ΑΡΗ δεν γεμίζουν οι ανύπαρκτοι το γήπεδο. Σίγουρα η αγάπη του κόσμου του ΑΡΗ για το μπασκετικό τμήμα δεν συγκρίνεται με αυτή των οπαδών του συμπολίτη για την ομάδα τους αλλά καλό είναι να αναγνωρίσουμε ότι όσο "νοικοκύρεμα" και αν κάνεις η έλλειψη οράματος και η αγωνιστική μετριότητα μαθηματικά οδηγεί σε άδειο γήπεδο...