Ούτε φέτος κατάφερε ο ΑΡΗΣ να δώσει τέλος στην κακή συνήθεια των τελευταίων χρόνων στο κρατικό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-76. Σε ένα παιχνίδι όπου ουσιαστικά παρουσιαστήκαμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, επιστρέφοντας από το -20 και φθάνοντας μια ανάσα από την ολική ανατροπή. Αποχώρησε τραυματίας ο Σανόγκο που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ μας και ένας από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Εκνευριστικά ανύπαρκτοι οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον…

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Ότι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια για την «πνευματική προετοιμασία» της ομάδας για αυτό το παιχνίδι ισχύει και φέτος. Σε μια ομάδα όπου αποφεύγονται να ορίζονται στόχοι και η «καλή προσπάθεια» παρουσιάζεται ως το βασικό ζητούμενο, όταν δημιουργούνται απαιτήσεις υπάρχει πρόβλημα. Απαιτήσεις όπως το να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι μιας και έχεις αποδείξει ότι μπορείς να το κάνεις μετά από 13 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βραχυκυκλωμένος πνευματικά ξεχνώντας στα αποδυτήρια κάθε θετικό στοιχείο που έχει αυτή η ομάδα. Στοιχεία όπως η πολυδιαφημισμένη άμυνα που ανέδειξε  σε ήρωα τον Τσαϊρέλη και επέτρεψε στον συμπολίτη να τελειώσει το ημίχρονο με 80% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα και 17 ριμπάουντ περισσότερα.

ΣΤΟ 2ο ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΡΗ

Προφανώς και η ανάπαυλα του ημιχρόνου λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες μας. Οι αρνητικές σκέψεις που προϋπήρχαν της αναμέτρησης πλέον ήταν πραγματικότητα και η μοναδική επιλογή που είχαν οι παίκτες του Καστρίτη ήταν να αντιδράσουν δυναμικά. Και αυτό ακριβώς έκαναν!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΟΓΚΟ

Με τον Σανόγκο να ξεκινάει ζεστά το 2ο ημίχρονο ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Σλαφτσάκης και Χάρελ ανέβασαν την πίεση στην άμυνα και ο ΑΡΗΣ με σκορ από Γκάλινατ και Τολιόπουλο ξεκίνησε να ροκανίζει την διαφορά. Ο μπάοκ είχε εγκλωβιστεί από την άμυνα μας και οι παίκτες του Καστρίτη έδειχναν ολοένα και περισσότερο αποφασισμένοι σε αυτή την μάχη.

ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ

Από το 54-34 του πρώτου ημιχρόνου φθάσαμε 7’ 30’’ πριν το τέλος του αγώνα στο -2! Με την ομάδα μας να έχει βρει ρυθμό και την ψυχολογία να είναι με το μέρος μας. Από αυτό το σημείο και μετά φάνηκε ξανά το πόσο ανέτοιμος πνευματικά ήταν. Σπατάλησε 3-4 ευκαιρίες για να ισοφαρίσει ή να προσπαθήσει και έδωσε και πάλι το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει ένα προβάδισμα 6 πόντων. Μείωνε, έφθανε μια ανάσα από την ισοφάριση και ξανά τα ίδια λάθη και οι ίδιες κακές επιθετικές επιλογές. Και αν τα 4 φάουλ του Γκάλινατ με κάμποσο χρόνο να απομένει ήταν η πρώτη ζημιά, ο τραυματισμός του Σανόγκο ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα. Ο Τολιόπουλος δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και κάπου εκεί η αντεπίθεση μας έλαβε τέλος.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Πολύ ντόρος γίνεται για την άμυνα μας και η στατιστική είναι η επιβεβαίωση. Όταν όμως συστηματικά κάτω από το καλάθι σου είσαι αδύναμος σε σημείο που μπορεί ο κάθε Τσαϊρέλης να σου κάνει την ζημιά τότε κάτι δεν πάει καλά. Όπως κάτι δεν πάει καλά όταν οι 3 από τους 6 ξένους σου έπαιξαν συνολικά 28’, πέτυχαν 3 πόντους, μάζεψαν 3 ριμπάουντ,  έδωσαν 2 ασίστ και 3 λάθη... Και αυτά τα προβλήματα δεν έτυχαν απλά σήμερα αλλά μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Και αν για τους ψηλούς υπάρχει το άλλοθι ότι δεν τους τροφοδοτούν σωστά, για τον Κάρ αυτή η εικόνα μετά από 14 επίσημα παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο γιατί δεν σκοράρει αλλά γιατί δεν πασάρει σωστά, δεν κατεβάζει σωστά και δεν μαρκάρει σωστά. Και κάπως έτσι αναγκαστικά ο Καστρίτης έχει περιορίσει τον χρόνο του για το καλό της ομάδας και …αναγκάζεται να δώσει ξανά μπόλικο χρόνο σε έναν Μποχωρίδη που δεν βλέπεται.  Σε μια αγωνιστική χρονιά όπου ο Τολιόπουλος είναι εντυπωσιακά καλύτερος από αυτά που υπολόγιζες και ο άτυχος της βραδιάς Σανόγκο άρχισε να έχει ενεργό ρόλο και στην επίθεση. Πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι 2 παίκτες είναι ανεβασμένοι φέτος και ας προσευχηθούμε όλοι μας να μην είναι σημαντικός ο τραυματισμός του Σανόγκο. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να έχουν την υπογραφή του Καστρίτη αλλά επειδή στον ΑΡΗ των τελευταίων ετών η διοίκηση αρκετές φορές έχει κάνει σημαία της την μη αντικατάσταση παικτών εις το όνομα του οικογενειακού κλίματος… ίσως ο κόουτς να μην έχει και άλλες επιλογές. Επιλογές που θα πρέπει να του δώσει η διοίκηση αν δεν θέλουμε η φετινή χρονιά να πάει στράφι.

ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΨΕΙ

40’ διαρκεί το παιχνίδι, μόλις 20’ αποφάσισε ο ΑΡΗΣ να αγωνισθεί σήμερα. Επέστρεψε από το -20 και στο τέλος τα έκανε όλα χάλια συνεχίζοντας μια αρνητική παράδοση που δεν λέει να την κόψει. Σε κακή βραδιά ο κόουτς, όπως και οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον που παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Συγκινητικός ο Σανόγκο, στην καλύτερη του εμφάνιση που όμως αποχώρησε τραυματίας σε ένα καθοριστικό σημείο της αναμέτρησης. Πλέον ο λόγος στην διοίκηση και στον προπονητή που με τις αποφάσεις τους σχετικά με τους ξένους θα δείξουν αν ο ΑΡΗΣ φέτος έχει αγωνιστικούς στόχους ή όχι.

ΥΓ. Μέρος της «κανονικότητας» μιας ομάδας είναι και η αντικατάσταση παικτών όταν αυτοί δεν αποδίδουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα.

Ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας γνωρίζοντας ακόμη μια ήττα χωρίς ουσιαστικά να παλέψει. Για ένα δεκάλεπτο έπαιξε μπάσκετ και μετά εξαφανίσθηκε. Συνεργοί στο πάρτυ αηδίας που ζήσαμε σήμερα ήταν οι  διαιτητές που όχι μόνο έδωσαν ώθηση στο συμπολίτη για να φθάσει στη νίκη αλλά έκλεισαν και τα αυτιά τους στα εμετικά συνθήματα για νεκρούς…

ΤΟΝ ΜΠΛΟΚΑΡΑΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με καλή άμυνα αλλά και μακρινά σουτ που του έδωσαν και ένα προβάδισμα 7 πόντων. Όσο όμως και αν προσπάθησε δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την διαιτητική τριάδα που έστελνε με κάθε ευκαιρία τους αντιπάλους μας στις βολές. Η μεγάλη διαφορά στα φάουλ και στις βολές, τα 4(!!!) επιθετικά φάουλ που μας χρέωσαν, τα αντιαθλητικά που δεν είδαν και η μονόπλευρη ανοχή στην σκληρή άμυνα ήταν μερικά από αυτά που άλλαξαν τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ

Πολλά πράγματα λείπουν από το παιχνίδι μας τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι. Οι αλληλοκαλύψεις στην άμυνα είναι για γέλια ενώ η έλλειψη κίνησης  χωρίς την μπάλα μπλοκάρει κάθε σκέψη για μια οργανωμένη αποτελεσματική επίθεση. Αυτό όμως που πραγματικά φαίνεται ανησυχητικό είναι η εμμονή σε ένα συγκεκριμένο στυλ άμυνας όταν όλα στο παιχνίδι σου φωνάζουν ότι δεν βγαίνει. Δεν γίνεται να σου  «τρυπώνουν» συνεχώς μέσα στην ρακέτα και εσύ να συνεχίζεις να στέλνεις τους ψηλούς σου να πιέσουν στο κέντρο. Όσο και αν εκτιμάμε το έργο του Γ.Καστρίτη δεν παύει αυτή η έλλειψη προσαρμοστικότητας να είναι μια από τις αδυναμίες του. Όπως και αυτό της επιλογής του 6^ου ξένου… Και όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που και αυτή κάνει τη δική της οικονομική εξυγίανση και έχει ένα ροστέρ που αν το δεις συνολικά είναι να τραβάς τα μαλλιά σου που σε κέρδισε τόσο εύκολα.

ΜΕΤΡΗΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ

Θα μετρήσει τις δυνάμεις του λέγαμε στην Πυλαία… και αποτύχαμε παταγωδώς εντός και εκτός παρκέ. Η διαρκής έλλειψη σεβασμού από την διαιτησία, η διοικητική ανυπαρξία-απάθεια ακόμη και σε μια αυτονόητη διαμαρτυρία για αυτά που γινόντουσαν πάνω στο παρκέ και «τραγουδούσαν» στις κερκίδες ήταν το κερασάκι της τούρτας μιας άψυχης και απογοητευτικής εμφάνισης των παικτών του Γ.Καστρίτη για 30’.  Στο ίδιο έργο θεατές με τους «διθυράμβους» σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον μπασκετικό ΑΡΗ απλά για λίγο να κοπάζουν…

ΥΓ. Φυσικά και δεν περιμέναμε από τους διαιτητές να έχουν το ήθος και την ευθιξία να αντιδράσουν στον οχετό της κερκίδας. Κανείς άλλος δεν υπήρχε;

ΥΓ2. Αναμένοντας τον 6ο ξένο που θα κάνει τη διαφορά… για να είμαστε έτοιμοι στα κρίσιμα παιχνίδια όπου κρίνονται οι τίτλοι!

Νέα ντροπιαστική εμφάνιση και νέα ήττα για την ομάδα μας που συνέχισε ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Λαύριο χωρίς να αλλάξει τίποτα απολύτως. Ομάδα χωρίς πλάνο, διάθεση, πυγμή, παρουσιάστηκε για ελάχιστα λεπτά στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας και στη συνέχεια κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Ξεχώρισε και πάλι ο Κουζέλογλου που για ακόμη μια φορά όμως δεν πήρε τον χρόνο που του αναλογούσε.

Καρμπόν παιχνίδι με αυτό κόντρα στο Λαύριο παρακολουθήσαμε σήμερα με τον ΑΡΗ μας να μπαίνει καλά στο παιχνίδι αλλά γρήγορα να χάνει την συγκέντρωση του πετώντας λευκή πετσέτα στη συνέχεια. Τα ανύπαρκτα αντανακλαστικά από τον πάγκο έδωσαν το δικαίωμα στον Τσαλμπούρη να γίνει ο ήρωας του αγώνα και από εκεί που ο ΑΡΗΣ φαινόταν να έχει φέρει το παιχνίδι εκεί που θέλει τελικά να παλεύει απλά για να σώσει την όποια αγωνιστική αξιοπρέπεια του έχει απομείνει. Ο κορυφαίος της ομάδος μας ο Κουζέλογλου αγωνίσθηκε μόλις 20’ για λόγους που μόνο ο Σάββας Καμπερίδης μπορεί να μας εξηγήσει. Ενώ και σχήματα με παίκτες όπως ο Ντραγκίσεβιτς, ο Ντεκόζι, ο Λίτλ και ο Τσάλμερς που έδειχναν σε διάφορα σημεία του αγώνα να έχουν σφυγμό δεν προτιμήθηκαν. Εντυπωσιακά αρνητικό το 0 στους 5 αιφνιδιασμούς στο τρίτο δεκάλεπτο όπως και η ατολμία της πλειοψηφίας των Ελλήνων παικτών πέρα του Κουζέλογλου που πολλές φορές αναγκάστηκε να πάρει βεβιασμένες προσπάθειες μιας και του έδιναν την μπάλα λίγο πριν λήξει ο χρόνος της επίθεσης.  Αλχημείες και ανούσιο ανακάτεμα της τράπουλας χωρίς την παραμικρή λογική και πλάνο και μια ντροπιαστική εμφάνιση που δεν αντικατοπτρίζεται στο τελικό σκορ και φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του Καμπερίδη. Ένας Καμπερίδης που προφανώς δεν μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν πιο σκληρά, να ακολουθήσουν κάποιο αγωνιστικό πλάνο ή να μπουν στον ρόλο που τους θέλει.

Αν υπάρχει μαγικός διακόπτης που μπορεί να αλλάξει αυτή την εικόνα τότε γρήγορα κάποιος να τον γυρίσει… δύσκολα πάντως αυτά τα 2 μηνιάτικα χρωστούμενα να είναι ο μαγικός διακόπτης.  Ανήμπορος ο Καμπερίδης να διαχειριστεί  την κατάσταση και πλέον η αλλαγή προπονητή μοιάζει το μοναδικό ηλεκτροσοκ που μπορεί να σώσει την κατάσταση.

ΥΓ. Για να λένε τόσοι πολλοί ότι ο Καμπερίδης κάνει πάρα πολλές δουλείες στην ομάδα, περισσότερες από αυτές που του αναλογούν μάλλον έτσι θα είναι. Από αυτά όμως που μπορούμε να δούμε εμείς ως απλοί οπαδοί σίγουρα δεν κάνει την δουλειά του προπονητή για την οποία προσλήφθηκε.

ΥΓ2. Αφού λοιπόν το πλάνο των «μπασκετάνθρωπων» εκεί στην ΚΑΕ ήταν να δώσουν το χρίσμα του προπονητή σε έναν άπειρο προπονητή και σε περίπτωση στραβής να του φορτώσουν την όποια αποτυχία… ας το προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο, να φέρουν τον επόμενο «μαθητευόμενο μάγο» όπως συνηθίζουν μπας και κάτι αλλάξει.

ΥΓ3. Ο Τσαλμπούρης ήταν ένας από τους διαθέσιμους παίκτες στην αγορά και στα οικονομικά του ΑΡΗ ακόμη και μετά την έναρξη του πρωταθλήματος.

ΥΓ4. Το αγωνιστικό θράσος που δείχνει ο Κουζέλογλου προφανώς και προκαλεί αλλεργία. Κράτα και εσύ αγόρι μου την μπάλα μέχρι να τελειώνει ο χρόνος και δώσε την μπάλα όπου βρεις γιατί κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς και εσύ «παλιοχαρακτήρας».

ΥΓ5. Αν πάντως κανείς μου παρουσίαζε τα 2 ρόστερ χωρίς καν να ξέρω έδρες, ομάδες κτλ σίγουρα θα πόνταρα στο ρόστερ του ΑΡΗ και με μια άνεση παραπάνω.

ΥΓ6. Και για να προλάβω τα αρδάκια ναι μάλλον στην περίπτωση Αγραβάνη υπήρχε θέμα όπως φαίνεται από την συνέχεια της πορείας του παλικαριού. Αλλά εκεί είναι η μαγκιά του κάθε παράγοντα και κάθε προπονητή ώστε να διαχειριστεί τον αθλητή και να πάρει αυτά που θέλει πάνω στο παρκέ.

ΥΓ7. Με την εμφάνιση που έκανες και τις 13 βολές παραπάνω που βάρεσες λίγα μπορείς να σχολιάσεις για την διαιτησία. Ωστόσο όταν υπήρχαν τόσα πολλά εξόφθαλμα φάουλ στον αέρα που δεν δόθηκαν και ο τηλεοπτικός φακός δεν μπορούσε να τα κρύψει. Τραγικοί διαιτητές σε ένα τραγικό πρωτάθλημα.

ΥΓ8.  Ελπίζω να κατάλαβαν οι εκνευριστικά καλοπροαίρετοι συνΑρειανοί ότι η έκπληξη δεν ήταν το ναυάγιο σε Λαύριο και Πυλαία αλλά οι νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα.

ΥΓ9. Προφανώς στο σύγχρονο μπάσκετ μπλοκ άουτ δεν υπάρχει, ούτε περιφερειακή άμυνα. Μόνο προσευχή να το χάσει ο αντίπαλος το σουτ και η μπάλα να έρθει πάνω σου.

Η εμφάνιση στο Λαύριο και όλα όσα επακολούθησαν απλά έβγαλαν στην επιφάνεια μια αρρωστημένη κατάσταση που υπάρχει εδώ και καιρό στις τάξεις της ομάδος.  Η οικονομική ασυνέπεια από την αρχή της χρονιάς ήρθε να προστεθεί στην προβληματική αγωνιστική εικόνα της ομάδος(που προς στιγμήν φάνηκε να διορθώνεται) την στιγμή που η ομάδα δίνει ένα σημαντικό παιχνίδι εκτός έδρας όπου η νίκη αγνοείται για σχεδόν 2 χρόνια…

Δύσκολο να επικεντρωθείς καθαρά στο αγωνιστικό όταν μετά την τραγική εμφάνιση στο Λαύριο είχαμε παραιτήσεις(για προσωπικούς πάντα λόγους), καρφιά προς τους παίκτες από τον προπονητή και λογικές αντιδράσεις των παικτών και του τεχνικού τιμ για το οικονομικό. Εύκολα ασκούμαι όλοι μας κριτική για αυτό που βλέπουμε πάνω στο παρκέ δύσκολα όμως να αντιληφθούμε το τι γίνεται όλο το υπόλοιπο διάστημα πέρα των αγώνων. Η πλειοψηφία των παικτών και ιδιαίτερα τα θεωρητικά δυνατά όπλα της ομάδος όπως και ο προπονητής της ομάδος ως τώρα έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων. Εκτός φυσικά και αν όταν στήθηκε αυτή η ομάδα είχε ως στόχο απλά την γρήγορη σωτηρία της ομάδος. Αν αυτός είναι εξαρχής ο στόχος με βάση τις 2 εμφατικές νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα η ομάδα τα πάει καλά με δεδομένο όμως το μπάτζετ σε μια δύσκολη χρονιά από όλες τις πλευρές ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε στο ελάχιστο. Ο συμπολίτης δεν τρομάζει σε καμία περίπτωση. Αυτό όμως που τρομάζει είναι ο δικός μας κακός εαυτός. Αρχίζοντας από τον προπονητή θα πρέπει επιτέλους να δούμε να αρχίσει να υιοθετεί τα «κομμάτια» που ως τώρα δείχνουν να αποδίδουν. Ο φετινός ΑΡΗΣ δεν έχει την πολυτέλεια να «ακυρώνει» παίκτες που ακόμη δεν έχουν βρει τα πατήματα τους αλλά και να αγνοεί αυτούς που δείχνουν να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Αν δεν στηρίξεις τον σχεδιασμό που εσύ έκανες το καλοκαίρι τότε δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η ομάδα να αντέξει. Μιλόσεβιτς και Κουζέλογλου ως τώρα είναι οι πιο σταθεροί παίκτες ενώ και ο «φευγάτος» Ντεκόζι έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει την διαφορά. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει το πλάνο νίκης του Σάββα Καμπερίδη δίνοντας επιτέλους προτεραιότητα σε ότι καλό έχει δείξει ως τώρα η ομάδα και όχι στα θεωρητικά θέλω του κόουτς. Όσο για τους παίκτες μας, το καλύτερο μήνυμα που μπορούν να στείλουν στην διοίκηση σχετικά με το οικονομικό είναι μια επιβλητική εμφάνιση μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας κόντρα σε μια εξίσου προβληματική ομάδα.

Κόντρα στον εξίσου προβληματικό συμπολίτη που με την πρώτη εκτός προγράμματος ήττα(αλλά και νωρίτερα) προχώρησε σε σημαντικές διορθωτικές κινήσεις ο ΑΡΗΣ πρέπει να φανεί ανταγωνιστικός και να αποδείξει κάθε μέλος της ομάδος ότι δικαιολογημένα αποτελεί κομμάτι της φετινής προσπάθειας. Το αν είναι εύκολο όλα τα προβλήματα να μείνουν  στην άκρη για τις 2 ώρες του αγώνα θα φανεί στην πράξη. Για τον οπαδό ο καθρέφτης της ομάδος είναι η εικόνα μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου και εκεί περιμένουμε να δούμε έναν ΑΡΗ που θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να πάρει μια νίκη που την έχουμε τόσο ανάγκη. ΑΡΗ διπλό διπλό μέσα στο κρατικό!

ΥΓ. Τα κακώς κείμενα του φετινού ΑΡΗ τα έχουμε καυτηριάσει αρκετές φορές από το ξεκίνημα της σεζόν. Τα ξεχνάμε όμως για την ώρα όπως ευελπιστούμε να τα ξεχάσουν και όσοι θα εκπροσωπήσουν τον ΑΡΗ μας αύριο το μεσημέρι στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας.