Ισοπαλία αποκλεισμός στις λεπτομέρειες για τον ΑΡΗ μας που παρουσιάστηκε αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με την εικόνα του στις τελευταίες αναμετρήσεις. Προηγήθηκε, είχε τις ευκαιρίες του και για το 2^ο γκολ αλλά στο τέλος η ΑΕΚ ήταν αυτή που πήρε αυτό που ήθελε.  Η αναποτελεσματικότητα μας στις κλασσικές ευκαιρίες και η έλλειψη λύσεων από τον πάγκο ήταν αυτά που μας στοίχισαν σήμερα. Παγωμάρα στον κόσμο που αν και είδε την ομάδα να το παλεύει στο τέλος ήρθε ο αποκλεισμός.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΟΡΟΝ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ

Με την έκπληξη στο αρχικό σχήμα να έχει να κάνει με την απουσία του Μορόν και την τοποθέτηση του Ντιαντί στην κορυφή της επίθεσης ο ΑΡΗΣ μπήκε πολύ διαφορετικός σε σχέση με τα τελευταία παιχνίδια. Κάλυπτε σωστά τους χώρους, είχε ένταση στο παιχνίδι του και ανέβαζε τον ρυθμό όποτε του δινόταν η ευκαιρία. Κάτι που αιφνιδίασε την ΑΕΚ και έφερε τον Σουλεϊμάνοφ μια ανάσα από το γκολ μόλις στο 4’. Ο Μπρινιόλι όμως αντέδρασε σωστά. Ξανά ο Σουλεϊμάνοφ αστόχησε παρά την ωραία ενέργεια του αλλά και ο Ντιαντί έχασε μια ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται. Νωρίτερα η ΑΕΚ είχε την δική της μεγάλη στιγμή με τον Οντουμπάτζιο να παίρνει την κεφαλιά ανάμεσα στους 2 κεντρικούς μας αμυντικούς και να στέλνει την μπάλα στο δοκάρι.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΓΚΟΛ Ο ΜΟΡΟΝ

Σαν να μην του έφθανε του Ντιαντί η αστοχία του τραυματίστηκε κιόλας δίνοντας τη θέση του στον Λορέν Μορόν στο 40’. Μόλις λίγα λεπτά αργότερα ο Ισπανός διάβασε ιδανικά την σέντρα του Μόντσου, έκανε σε σωστό timing την κίνηση προς την μπάλα και με ωραία κεφαλιά έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα μας.

ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΟ ΜΟΜΕΝΤΟΥΜ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ

Με τον ΑΡΗ μας να έχει ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα ο ενθουσιασμός στις κερκίδες είχε εκτοξευτεί και έσπρωχνε τους παίκτες μας προς το δεύτερο γκολ. Στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου ο Σίστο παραλίγο να μας έβαζε σε θέση πρόκρισης αλλά ο Μπρινιόλι με μια απίστευτη απόκρουση κράτησε το σκορ. Στη συνέχεια η ΑΕΚ κυρίως χάρη στις αλλαγές που έγιναν άρχισε να ανεβάζει την απόδοση της και να γίνεται πιο απειλητική. Παρόλα αυτά η ομάδα μας έψαχνε την ευκαιρία της για να βρει το γκολ της πρόκρισης και παραλίγο θα το έβρισκε και πάλι από τον Μορόν που στο 78’ πήγε να κρεμάσει τον αντίπαλο γκολκιπερ αλλά χωρίς επιτυχία. Λίγα λεπτά αργότερα η ΑΕΚ κατάφερε να ισοφαρίσει σε μια στιγμή που και η άμυνα μας δεν αντέδρασε σωστά αλλά και η μπάλα μετά την απόκρουση του Κουέστα στρώθηκε στον Μαρσιάλ για να σκοράρει.  Στον χρόνο που απέμεινε δεν παίχτηκε ποδόσφαιρο, με τον Φωτιά, το VAR και τις καθυστερήσεις των παικτών της ΑΕΚ να μας στερούν μια ύστατη προσπάθεια. Ύστατη προσπάθεια που ακόμη και στην τελευταία φάση της αναμέτρησης δεν θέλησε να μας της δώσει ο Φωτιάς. Ένας Φωτιάς που στο Β ημίχρονο έπαιξε ξεκάθαρα ΑΕΚ.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Προσπάθησε, το πάλεψε, έφθασε κοντά στο να πετύχει, στο τέλος όμως δεν τα κατάφερε. Έτρεχε, έβγαινε μπροστά από τη μπάλα, δεν δίσταζε στις μακρινές μπαλιές ενώ στην άμυνα πίεζε σωστά. Μια εικόνα που έκανε το παιχνίδι του Σαββάτου να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση. Σε παιχνίδια σαν και αυτό  όμως τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται πρέπει να τις εκμεταλλεύεσαι και αυτή η αναποτελεσματικότητα, μας στέρησε την πρόκριση. Άγνωστο αν οι ομιλίες του προέδρου ή οι εσωτερικές συζητήσεις ή  απλά ο ποδοσφαιρικός εγωισμός και το κίνητρο της αποψινής αναμέτρησης ήταν αυτό που γύρισε τον διακόπτη σήμερα. Με αυτή την εικόνα και τον Βόλο θα κέρδιζες και σε καμία περίπτωση δεν θα ξεφτιλιζόσουν από την ΑΕΚ το περασμένο Σάββατο. Σε αυτές τις μεταπτώσεις το μεγάλο μερίδιο ευθύνης το έχει  ο Μάντζιος μιας και αυτός ο αποφασίζει ποιος είναι ετοιμοπόλεμος και έχει τη διάθεση να παλέψει. Να παλέψει όπως πάλεψαν οι περισσότεροι σήμερα σε αντίθεση με τα προηγούμενα 2 παιχνίδια. Και από την στιγμή που το κύπελλο είναι παρελθόν, ας μείνουμε στην βελτίωση και στην ελπίδα ότι πρόκειται για κάτι μόνιμο και όχι περιστασιακό.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ, ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Πικρή γεύση αφήνει η σημερινή ισοπαλία μαζί με την απορία του τι θα γινόταν αν ο Σιδηρόπουλος έδινε την κόκκινη στο πρώτο παιχνίδι. Αυτό όμως που μένει είναι ο αποκλεισμός παρά την καλή προσπάθεια που έκανε η ομάδα σήμερα. Αισθητά βελτιωμένη, έβγαλε αντίδραση αλλά όχι όσο χρειαζόταν για να κερδίσει.  Το κύπελλο τελείωσε νωρίς φέτος… ας κρατήσουμε τουλάχιστον αυτή την βελτίωση για τη συνέχεια του πρωταθλήματος.

Δεν απέφυγε την ήττα ο ΑΡΗΣ μας στην Opap Arena κόντρα στην ΑΕΚ και πλέον καλείται στη ρεβάνς στο κατάμεστο όπως αναμένεται Κλ.Βικελίδης να ανατρέψει το εις βάρος του 1-0. Τη σφραγίδα του στο παιχνίδι έβαλε ο Σιδηρόπουλος με την απίστευτη άρνηση του να δώσει την κόκκινη κάρτα στην εγκληματική ενέργεια του Μπρινιόλι αδιαφορώντας μάλιστα και για τις συστάσεις του VAR που τον προέτρεψε να ξαναδεί την φάση πιο καλά. Η εικόνα δεν τον συγκίνησε αφού αίμα δεν είχε χυθεί… και ο αποφασισμένος Σιδηρόπουλος πρόσθεσε στην ελληνική διαιτησία άλλη μια μνημειώδη απόφαση που θα θυμόμαστε για καιρό.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ

Λίγο η κούραση, λίγο οι 5 αλλαγές στο αρχικό σχήμα , λίγο και το ότι το Χ μας βόλευε και ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε αρκετά διστακτικός στο πρώτο ημίχρονο. Η ΑΕΚ είχε την υπεροχή και έψαχνε το γκολ χωρίς να μας αγχώνει ιδιαίτερα αλλά και χωρίς να νιώθει κάποια απειλή. Η χαμηλή ένταση στην πίεση όταν δεν είχαμε την μπάλα και η αργή σκέψη όποτε είχαμε την κατοχή μας οδήγησε σε έναν παθητικό ρόλο.

Ο ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ

«Εμπιστοσύνη στους Έλληνες διαιτητές» είναι το σλόγκαν αλλά αποφάσεις σαν αυτές του Σιδηρόπουλου μόνο δεν βοηθάνε προς αυτή την κατεύθυνση. Σίγουρα όμως βοηθάνε ομάδες σαν την ΑΕΚ να πάρουν αυτό που θέλουν με οποιοδήποτε τρόπο! Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ο μη καταλογισμός της κόκκινης κάρτας στην καρατιά του Μπρινιόλι πάνω στον Σουλεϊμάνoφ στο 34’ από τον Σιδηρόπουλο. Τι και αν ο Φωτιάς από το VAR αδυνατούσε να κλείσει τα μάτια σε αυτό που είδε όλη η Ελλάδα; o Σιδηρόπουλος επιβεβαίωσε το πόσο «σπουδαίος» διαιτητής είναι, ακύρωσε το VAR και μαζί και την νοημοσύνη μας. Μια ξεκάθαρη φάση όπου θα άλλαζε σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες της αναμέτρησης με το σκορ εκείνη την στιγμή να είναι στο 0-0.  Στις καθυστερήσεις με τη βοήθεια της τύχης μετά από εκτέλεση κόρνερ δόθηκε η ευκαιρία στον Μαρσιάλ από κοντά να κάνει το 1-0.

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ …ΑΓΓΙΞΕ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ αναγκαστικά έπρεπε να ανεβάσει την πίεση του και αυτό ακριβώς έκανε. Η ομάδα ανέβηκε πιο ψηλά διεκδικώντας περισσότερες κατοχές σε σχέση με τα πρώτα 45’. Όσο όμως και αν προσπαθούσε στο τέλος πάντα κάτι έλειπε για να φτιάξουμε ουσιαστικές ευκαιρίες.  Ακόμη όμως και με αυτή την προβληματική εικόνα Ντιαντί και Κουάισον θα μπορούσαν τόσο στο 80’ όσο και στην τελευταία φάση του αγώνα να βρουν το γκολ της ισοφάρισης.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ

Με 3 παιχνίδια μέσα σε 1 εβδομάδα ο δρόμος της διαχείρισης δυνάμεων μοιάζει με μονόδρομο για κάθε ομάδα. Έτσι και ο Μάντζιος σήμερα προσπάθησε να διαχειριστεί την κούραση αλλά και τον αγωνιστικό ρυθμό κάποιων βασικών παικτών. Όλο αυτό δεν μας βγήκε μιας και το κενό του Μορόν στην επίθεση και του Σιφουέντες στο κέντρο δεν μπόρεσε να καλυφθεί επαρκώς. Αλλά και αυτοί που ξεκίνησαν και είχαν αγωνισθεί και την Κυριακή έμοιαζαν μια ταχύτητα κάτω στις κινήσεις τους και στην σκέψη τους. Όλα αυτά δείχνουν ότι μπορεί ο ΑΡΗΣ να έχει βαθύ ρόστερ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή συγκεκριμένα κενά δεν μπορούν να καλυφθούν. Κατά τα άλλα θα πρέπει και ο Μάντζιος να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του για αυτά τα παιχνίδια όπου πέρα από τη νίκη βολεύεσαι και με το Χ. Γιατί κινδυνεύεις όπως σήμερα να φύγεις με άδεια χέρια.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ

Δεν έθελξε η ομάδα με την απόδοση της αν και θα μπορούσε έστω και στο φινάλε του αγώνα να ισοφαρίσει. Ενός αγώνα με αλλοιωμένες από τον Σιδηρόπουλο συνθήκες που αγνόησε τις τάπες στο πρόσωπο του Σουλεϊμάνoφ αλλά και τις «συστάσεις» του VAR για να δώσει την πεντακάθαρη κόκκινη κάρτα. Και έτσι όπως το κανόνισε ο Σιδηρόπουλος με μειονέκτημα θα πάμε στη ρεβάνς αλλά…  αυτό το 1-0 μέσα στο Κλ.Βικελίδης δεν φοβίζει κανέναν.

ΥΓ. Εμπιστοσύνη στους Έλληνες διαιτητές και μάλιστα χωρίς VAR! Άκου εκεί να διορθώνουν από το VAR τον Σιδηρόπουλο …ντροπή!

ΥΓ2. Εντωμεταξύ οι καλομαθημένοι οπαδοί της ΑΕΚ μάλλον πίστευαν ότι το VAR φώναξε τον διαιτητή για να ακυρώσει την κίτρινη κάρτα! Έτσι είναι αν συνηθίζεις στην εύνοια, κάπου το όριο της υποκρισίας και της ντροπής χάνεται.

Γρήγορα θα το ξεχάσουμε το σημερινό παιχνίδι, εκεί όπου ο ΑΡΗΣ έκανε απλά το καθήκον του παίρνοντας την πρόκριση επί του Εθνικού Πειραιώς με 0-1. Σκόρερ και κορυφαίος της αναμέτρησης με διαφορά από τον 2^ο ο Νταρίντα που για ακόμη μια φορά δίδαξε τι εστί επαγγελματισμός στο ποδόσφαιρο. Κατά τα άλλα το εκτενές ροτέισον, τα αγωνιστικά λεπτά που πήραν παίκτες που τα είχαν ανάγκη αλλά και η αδιαφορία που έδειξαν συγκεκριμένοι στην ευκαιρία που τους δόθηκε είναι αυτά που κρατάει ο προπονητής μας αλλά και όλοι μας πέρα από την πρόκριση.

Ο ΝΤΑΡΙΝΤΑ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Με τον Νταρίντα να πιάνει υψηλά επίπεδα απόδοσης, αδιαφορώντας  για τον αντίπαλο του ο ΑΡΗΣ προσπάθησε από το ξεκίνημα να εξαργυρώσει την διαφορά δυναμικότητας που εξαρχής υπήρχε ανάμεσα στις 2 ομάδες. Μαζί με τον Ντιαντί ήταν οι πιο δραστήριοι παίκτες της ομάδας και από αυτούς τους 2 προέκυψε και το τελικό 0-1. Ένα 0-1 από το 30’ που διατηρήθηκε εύκολα μέχρι το τέλος αν και υπήρχαν κάποια ατομικά λάθη που παραλίγο θα τα πληρώναμε.

ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΦΑΝΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Τον περσινό ΑΡΗ θυμηθήκαμε βλέποντας το αρχικό σχήμα και από την στιγμή που απέναντι μας είχαμε μια ομάδα Γ Εθνικής περιμέναμε την δουλειά να γίνει πιο εύκολα. Όταν όμως με ελάχιστες εξαιρέσεις πέρα από τους παίκτες που δικαιολογημένα ήταν στα χαμένα βλέπεις μια έλλειψη συγκέντρωσης και αδιαφορία από αρκετούς αναγκαστικά η σκέψη μας πάει στο μόνιμο πρόβλημα νοοτροπίας. Αυτό το διαχρονικό πρόβλημα που δεν μας επιτρέπει ούτε καν απέναντι σε ερασιτεχνικές ομάδες Γ Εθνικής να επιβάλλουμε την κυριαρχία μας εντός των 4 γραμμών. Ναι η ομοιογένεια ήταν λογικό να μην υπάρχει αλλά τα φθηνά λάθη και η έλλειψη έντασης σε αρκετά σημεία της αναμέτρησης είναι κάτι το διαφορετικό. Μακάρι πάντως αυτός ο αγώνας να αποτελέσει την αφορμή για να μπουν κάποια πράγματα σε μια σειρά. Ο φετινός ΑΡΗΣ έχει βάθος πάγκου, μεγάλο εσωτερικό ανταγωνισμό και σε αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να προσαρμοστούν όλοι οι παίκτες μας, είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει. Μόνο έτσι θα βελτιωθούμε.

ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Ο ΑΡΗΣ πέτυχε αυτό που ήθελε σήμερα και όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με ασήμαντες λεπτομέρειες. Για τον προπονητή μας όμως σίγουρα αυτές οι λεπτομέρειες δείχνουν πολλά σχετικά με το επίπεδο ετοιμότητας αλλά και την διάθεση αρκετών παικτών που περιμέναμε σήμερα να αξιοποιήσουν την ευκαιρία που τους δόθηκε. Όπως και να έχει η πρόκριση ήρθε χωρίς ιδιαίτερο άγχος και ο ΑΡΗΣ με ένα σχήμα ειδικών συνθηκών απέφυγε τις παγίδες που κρύβουν παιχνίδια σαν το σημερινό. Κρατάμε την πρόκριση και συνεχίζουμε.

Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στον τελικό του κυπέλλου, δίνοντας το δικαίωμα στη διαιτητή Φραπάρ και στον Παναθηναϊκό να του στερήσουν τον τίτλο. Το γκολ στην τελευταία φάση της αναμέτρησης, όπως και οι 2 αποβολές μέσα σε 5΄ που προηγήθηκαν κατέστρεψαν κάθε πλάνο του Μάντζιου, που μάλλον στην προσπάθεια του να οχυρώσει τακτικά την ομάδα ξέχασε ότι στα μεγάλα παιχνίδια χρειάζονται και άλλα στοιχεία πέρα την τακτική. Έντονες(και δικαιολογημένες) οι αντιδράσεις του Καρυπίδη, του Μάντζιου και των παικτών με τη λήξη του αγώνα προς τη Γαλλίδα διαιτητή που πρωταγωνίστησε στο προμελετημένο έγκλημα που παρακολουθήσαμε.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, Η ΕΙΚΟΝΑ ΦΩΝΑΖΕ ΑΜΥΝΑ

Με τον Μανού Γκαρθία και τον Νταρίντα να ξεκινάνε βασικοί, όπως και ο Σαμόρα όλοι πιστέψαμε ότι ο ΑΡΗΣ θα έμπαινε με το μαχαίρι στα δόντια απαιτώντας τη νίκη. Ωστόσο από τα πρώτα λεπτά ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι ήθελε το παιχνίδι της υπομονής χωρίς να ρισκάρει. Κάτι ανάλογο ίσχυε και για τους αντιπάλους μας μιας και ούτε ο Παναθηναϊκός είχε τη διάθεση να πιέσει ή να επιτεθεί μαζικά. Μπορεί το θέαμα να μην ήταν αρεστό αλλά σε μεγάλο βαθμό έδειχνε να αποδίδει. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ακίνδυνος και εγκλωβισμένος ενώ ο ΑΡΗΣ που έψαχνε τη στιγμή του κατάφερε να φθάσει μια ανάσα από το πολυπόθητο γκολ με τον Λοντίγκιν όμως να αποκρούει την πολύ ωραία κεφαλιά του Φαμπιάνο και τον Μορόν σε δεύτερο χρόνο να μην μπορεί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

ΤΟ ΑΧΑΣΤΟ ΤΟΥ ΖΑΜΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΠΕΤΣΟΚΟΜΑ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΡΑΠΑΡ

Ιδανικά ξεκίνησε το Β ημίχρονο για τον ΑΡΗ  μας με την 2^η κίτρινη κάρτα που οδήγησε στην αποβολή του Κώτσιρα να μας δίνει το αριθμητικό πλεονέκτημα απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που έτσι και αλλιώς έμοιαζε ακίνδυνος. Αυτό το πλεονέκτημα προσπάθησε να εξαργυρώσει η ομάδα με τον Σουλεϊμάνωφ να γυρίζει ιδανικά στον Ζαμόρα στο ύψος της μικρής περιοχής με το σουτ όμως που επιχείρησε να καταλήγει απελπιστικά έξω… Αυτό όμως που ακολούθησε ήταν τραγικό. Μέσα σε 5’ ο ΑΡΗΣ έμεινε με 9 παίκτες με μια 2^η κίτρινη κάρτα εφεύρεση στον Νταρίντα (που όσο και να βλέπεις το replay δεν καταλαβαίνεις γιατί έχει τιμωρηθεί) αλλά και μια βλακώδη ενέργεια του Ζουλ που αντέδρασε με τον χειρότερο τρόπο στο σκληρό φάουλ που δέχθηκε από τον Μπακασέτα.  Ήταν φανερό ότι η Γαλλίδα διαιτητής έψαχνε την ευκαιρία να σπρώξει τον Παναθηναϊκό και την βρήκε από τον Ζουλ χωρίς να χρειαστεί να κάνει τα «μαγικά» της όπως έκανε στην αποβολή του Νταρίντα. Ενώ και λίγο πριν το 90’ που το παιχνίδι φαινόταν να οδηγείται στην παράταση «έπνιξε» την πεντακάθαρη 2^η κίτρινη κάρτα στον Μπερνάρ που με σκληρό εσκεμμένο φάουλ έκοψε την προσπάθεια του Μορόν να βγάλει την ομάδα στην αντεπίθεση. Το γκολ στην τελευταία φάση του αγώνα ήταν μια από αυτές τις τρελές και ταυτόχρονα πικρές στιγμές που έχουμε βιώσει σε τελικούς, νοκ άουτ αγώνες και γενικότερα κρίσιμα παιχνίδια.

ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ, ΞΕΧΑΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ

Εκ του αποτελέσματος όλα σήμερα πήγαν στραβά. Ακόμη και αν μέχρι το σημείο που έμεινε η ομάδα μας με 9 παίκτες είχε περισσότερες και σημαντικότερες ευκαιρίες από τον αντίπαλο τελικά η προσέγγιση του αγώνα αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος λάθος. Επιλέχθηκε η πιο επιθετική ενδεκάδα για να παίξει άμυνα χωρίς όμως σε κανένα σημείο του αγώνα να έχει τη διάθεση να το δείξει με τον τρόπο που αγωνιζόταν. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι στα πλέιοφς είχαμε και 2 παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό με 2 διαφορετικές προσεγγίσεις. Στο Κλ.Βικελίδης η ομάδα έπαιξε επιθετικά, «πάτησε» τον Παναθηναϊκό αλλά στο τέλος ηττήθηκε με 0-2. Αντιθέτως στη Λεωφόρο η ομάδα έπαιξε πιο «τακτικά» και έφθασε σε μια εύκολη νίκη παρά το εύθραυστο τελικό 0-1. Κατά τα άλλα… ναι, καλή η τακτική αλλά σε αυτά τα παιχνίδια θέλει και άλλα πράγματα. Θέλει δύναμη, θέλει πάθος, θέλει αποφασιστικότητα. Αποφασιστικότητα που δεν την είχαμε και ως ένα βαθμό την είχε ο αντίπαλος. Αν έβαζε το γκολ ο Ζαμόρα… αν δεν είχε αποβληθεί άδικα ο Νταρίντα… αν δεν έκανε την ανόητη ενέργεια ο Ζουλ… αν ο Μάντζιος λειτουργούσε πιο έξυπνα και έβγαζε τους παίκτες που είχαν δεχθεί κίτρινη κάρτα μετά την αποβολή του Κώτσιρα μιας και ήταν ξεκάθαρο ότι η διαιτητής έψαχνε την ευκαιρία να επιβάλει την «ισορροπία»… αν έβαζε Βέλεθ όταν μειναμε με 9... Με τα αν δουλειά δεν γίνεται…  Το πρόβλημα είναι γενικότερο και έχει να κάνει με την νοοτροπία του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ που δεν συμβαδίζει με την νοοτροπία του κόσμου του. Το πως μπορεί να διορθωθεί θα πρέπει να το δούμε από αύριο.

ΠΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Πικρή γεύση για ακόμη μια φορά ο τελικός κυπέλλου για τον ΑΡΗ μας που δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες του διψασμένου για έναν τίτλο κόσμου του. Προσδοκίες που είχε δημιουργήσει αυτός ο προπονητής με αυτούς τους παίκτες. Μάλλον όμως δεν είχαν υπολογίσει ότι σήμερα έπρεπε να δώσουν το κάτι παραπάνω ώστε να κερδίσουν και τη Γαλλίδα διαιτητή που μέσα σε 5’ άρπαξε την ευκαιρία για να αφήσει την ομάδα μας με 9 παίκτες. Απογοήτευση, στεναχώρια, αγανάκτηση…  σε μια προβληματική χρονιά από το ξεκίνημα που ούτε στο φινάλε κατάφερε να σωθεί. Συνεχίζουμε όμως... αναμένοντας το επόμενο σπουδαίο ραντεβού με την ιστορία.

ΥΓ. Με τον ορισμό μιας ουδέτερης έδρας όπως είναι το Πανθεσσαλικό αντί για το ΟΑΚΑ, προς στιγμή πιστέψαμε ότι οδηγούμαστε σε έναν τελικό όπου θα παιχτεί στα ίσια. Με το που ξεκίνησε όμως το παιχνίδι το 50-50 πήγε περίπατο.

ΥΓ2. Το διαβάσαμε και αυτό… πολύ κακή η διαιτητής, σωστά όμως τα σφυρίγματα!

ΥΓ3. Σωστή(και δικαιολογημένη) η αντίδραση της ομάδας μετά τη λήξη του αγώνα. Παρόλα αυτά η αντίδραση που θα προτιμούσαμε να δούμε θα έπρεπε να ήταν πριν την έναρξη του αγώνα από τη διοίκηση αλλά και κατά τη διάρκεια του αγώνα από τους παίκτες μας.

Έφθασε η ώρα του μεγάλου τελικού! Η ημέρα που εδώ και μήνες περιμένουμε με περίσσια ανυπομονησία όλοι μας. Το μεγάλο ραντεβού με την ιστορία!

Αυτή τη φορά τα πάντα μοιάζουν διαφορετικά.

Το 50-50 σε ότι αφορά τις συνθήκες του τελικού έχει διασφαλιστεί.

Δεν είναι μια μάχη όπου συμμετέχεις ως το απόλυτο αουτσάιντερ.

Δεν είναι μόνο η δίψα και ο ενθουσιασμός της ομάδας και του κόσμου.

Σε αυτό το ραντεβού ΑΡΗ μου πρέπει να είσαι συνεπής!

Για 1914 λόγους και ακόμη περισσότερους, αυτή η μάχη θα πρέπει να κερδηθεί.

Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ να το σηκώσουμε!

Και με τον πλέον επίσημο τρόπο ο ΑΡΗΣ μας με αυτό το 0-0 σφράγισε το εισιτήριο του για τον μεγάλο τελικό! Δεν του βγήκαν οι φάσεις, αγχώθηκε και για μια δύο στιγμές αλλά ως εκεί. Ο ΑΡΗΣ επιβεβαίωσε το ρόλο του φαβορί και πήρε την αυτονόητη πρόκριση απέναντι στον Παναιτωλικό. Πανζουρλισμός στις κερκίδες του Κλ.Βικελίδης με τον κόσμο να αδιαφορεί για τα «κουλούρια» που παρακολούθησε και να απολαμβάνει με όλο του το είναι αυτήν πρόκριση στον τελικό μετά από 14 ολόκληρα χρόνια.

ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ, ΑΓΧΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Από την μια το άγχος του πρέπει για εμάς από την άλλη το «nothing to lose» του Παναιτωλικού δημιούργησαν εξαρχής ιδιαίτερες συνθήκες στην αναμέτρηση. Ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο, δεν κινδύνευε αλλά όποτε έφθανε στην αντίπαλη περιοχή τα έκανε όλα λάθος. Ο Παναιτωλικός έπαιζε με τον χρόνο θέλοντας να κρατήσει το 0-0 όσο μπορούσε ώστε να μεγαλώσει και άλλο το άγχος μας και ως ένα σημείο αυτό το πλάνο του λειτουργούσε ιδανικά.

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΛΛΑ ΒΟΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ

Μπορεί οι κλασσικές ευκαιρίες που δημιουργήσαμε να ήταν ελάχιστες αλλά οι καταστάσεις όπου μπορούσαμε να σκοράρουμε ήταν πάρα πολλές. Εκεί φάνηκε το πόσο πιεσμένοι ήταν οι παίκτες μας σήμερα μιας και στις περισσότερες από αυτές τις φάσεις δεν καταφέραμε ούτε καν να σουτάρουμε. Λάθος πάσες, άνευρα σουτ πάνω στους αντιπάλους, χαμένα κοντρολ και μια ατολμία που γεννούσε μόνο εκνευρισμό. Ο Παναιτωλικός στα τελευταία 15’ προσπάθησε να γίνει απειλητικός. Είχε μια καλή κεφαλιά που πέρασε δίπλα από το δοκάρι και ως εκεί.  Στο τέλος ο Ανσαριφάρντ αφού μαζί με τον Μορόν δεν κατάφεραν να σκοράρουν λειτούργησε έξυπνα, έπαιξε με τον χρόνο και «κλείδωσε» την πρόκριση.

ΔΕΝ ΣΚΟΡΑΡΕ ΑΛΛΑ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Για πρώτη φορά φέτος ο Άκης Μάντζιος επέλεξε ενδεκάδα με όλους τους παίκτες στη διάθεση του ετοιμοπόλεμους για την πρόκριση και αυτό ήταν το αποτέλεσμα του ροτέισον που παρακολουθούμε εδώ και αρκετά παιχνίδια. Η παρουσία του Βέλεθ επιβεβαίωσε ότι στο πρόσωπο του ο προπονητής μας βρήκε έναν αξιόπιστο αμυντικό χάφ ενώ η ταυτόχρονη παρουσία του Μορόν με τον Ανσαριφάρντ ήταν κάτι καινούργιο που όμως φαινόταν ότι ταίριαζε. Για αυτό δούλευαν εδώ και καιρό ο Μάντζιος και οι παίκτες και σήμερα παρά το 0-0 το κατάφεραν. Και όταν μιλάμε για παιχνίδια που κρίνουν πρόκριση ή τίτλο το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα.  Το αν έπαιξες καλά ή όχι αν στο τέλος πάρεις αυτό που θέλεις δεν θα το θυμάται κανείς.

ΤΙΣ ΕΝΥΤΠΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΑΣ

Την ευκαιρία του να διεκδικήσει το πολυπόθητο κύπελλο επικύρωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, αφήνοντας τον Παναιτωλικό του Πετράκη με τις θετικές εντυπώσεις της προσπάθειας των 20’ του πρώτου αγώνα και της μιας ουσιαστικής ευκαιρίας σήμερα. Ο ΑΡΗΣ αν και αγχωμένος ήταν σοβαρός και πήρε αυτό που ήθελε. Μια πρόκριση ύστερα από 14 χρόνια σε έναν τελικό και μια ευκαιρία για έναν τίτλο ύστερα από ακόμη περισσότερο καιρό... Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία και αυτό φάνηκε από τον τρόπο που πανηγύρισε ο κόσμος την σημερινή πρόκριση. Με την απαίτηση για «Κύπελλο στον Πύργο τον Λευκό» να είναι το σύνθημα στα χείλη όλων μας! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Κρατήσαμε και δυνάμεις για το παιχνίδι της Κυριακής για αυτούς που ρωτάνε και ανησυχούν...

Δεν κατάφερε ο ΑΡΗΣ για 2^η φορά μέσα σε λίγες ημέρες να «σοκάρει» τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας μια λίγο πολύ αναμενόμενη ήττα. Η κούραση ήταν εμφανής στους παίκτες του Καστρίτη που αν και προσπάθησαν σε άμυνα και ριμπάουντ, στην επίθεση μετά τον Τολιόπουλο υπήρχε το χάος. Και αν η διαχείριση δυνάμεων αποτελούσε εξαρχής ένα ζήτημα, η διαχείριση των φάουλ λόγω της «πράσινης ευαισθησίας» των 3 διαιτητών έκανε την κατάσταση πολύ δύσκολη.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ

Αποφασισμένος να παλέψει μπήκε ο ΑΡΗΣ από την πρώτη στιγμή βγάζοντας περίσσια ενέργεια σε κάθε φάση. Το +3 περίπου 2’ πριν την λήξη του πρώτου δεκαλέπτου χάρη στον «αφηνιασμένο» Τολιόπουλο  έδειχνε ότι η ομάδα πατούσε καλά. Ωστόσο σε πολλές φάσεις φάνηκε οι παίκτες μας να μην έχουν καθαρό μυαλό και να πηγαίνουν πολύ άγαρμπα πάνω στους αντιπάλους τους. Κάτι που έδωσε την καλύτερη πάσα στους 3 διαιτητές να φορτώσουν από νωρίς τους παίκτες μας με φάουλ.  Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο Παναθηναϊκός και κατάφερε να προσπεράσει και να ελέγξει το παιχνίδι.

ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΦΑΟΥΛ

Η άμυνα έκανε καλά την δουλειά της όποτε οι 3 διαιτητές δεν έστελναν τους αντιπάλους μας στις βολές αλλά στην επίθεση υπήρχε χοντρό θέμα.  Ο Τολιόπουλος συνέχιζε να παλεύει αλλά έμοιαζε απελπιστικά μόνος στην επίθεση. Η αστοχία στα ελεύθερα μακρινά σουτ και η αδυναμία μας να απειλήσουμε κοντά στο καλάθι ήταν η «δικλείδα ασφαλείας» για τον Παναθηναϊκό που με ευκολία συντηρούσε μια διψήφια διαφορά. Και όποτε πηγαίναμε να βρούμε ρυθμό είχαμε και τους 3 διαιτητές να κάνουν τα δικά τους με σφυρίγματα που ξεπερνούσαν κάθε λογική.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΧΑΟΣ

Σε καμία περίπτωση ένα παιχνίδι σαν το σημερινό δεν μπορεί να αποτελέσει το κριτήριο για σχόλιο επί του αγωνιστικού. Επειδή όμως ο Γκάλινατ αργεί να επιστρέψει θα πρέπει ο Καστρίτης να πιέσει μερικούς από τους παίκτες του να βγουν μπροστά. Τρομερός και σήμερα ο Τολιόπουλος αλλά δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από αυτόν. Και το πρόβλημα δεν μοιάζει να είναι η έλλειψη επιθετικού ταλέντου αλλά η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πρέπει ο Σταρκ, ο Χάρελ και ο Μπλούμπεργκς να γίνουν πιο επιθετικοί. Να αρχίσουν να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες χωρίς την πίεση του χρόνου. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.

ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Από όποια πλευρά και αν το δεις, με τις συνθήκες με τις οποίες διεξάγεται το Final 8 ο ΑΡΗΣ έψαχνε ένα θαύμα για να κατακτήσει το κύπελλο. Μέσα σε 4 ημέρες έπρεπε να δώσει 3 πολύ δυνατά παιχνίδια με τα 2 κόντρα σε ομάδες με πολύ πιο πλούσιο ρόστερ. Ακόμη και έτσι στάθηκε στο ύψος του και σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό και αν ήταν λίγο πιο εύστοχος θα μπορούσε να ξεμπροστιάσει ακόμη περισσότερο τον αντίπαλο μας και τους 3 διαιτητές του. Μπράβο σε όλη την ομάδα για την χαρά που μας έδωσε κόντρα στον συμπολίτη και την συνολική προσπάθεια. Πλησιάζει η στιγμή που αυτές οι περίεργες συνθήκες δεν θα μας αγγίζουν.

ΥΓ. Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να γκρινιάζουν όλες οι ομάδες που συμμετέχουν στο πανηγύρι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού όπου όλα είναι κομμένα ραμμένα στα μέτρα τους. Από την άλλη όμως το να έχεις μια ακόμη ευκαιρία να γλεντήσεις του δίπλα είναι κάτι το ανεκτίμητο!

64-49 έγραφε το σκορ στο 35΄ με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει μια αξιολύπητη εικόνα, κάνοντας τις σπουδαίες εμφανίσεις του τελευταίου μήνα να μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση που ξεθώριαζε. Αυτή ήταν η εικόνα, έτσι νιώθαμε όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο μόνος που έβλεπε διαφορετικά το παιχνίδι ήταν ο Τολιόπουλος! Δεν εγκατέλειψε, το πίστεψε και το κατάφερε σχεδόν μόνος του. 17 πόντοι στην 4^η περίοδο με κάμποσα αρχ@@άτα καλάθια όπως και αυτό που έγραψε το τελικό 74-76! Τα λόγια είναι περιττά και πολύ αδύναμα για να αποτυπώσουμε αυτό που έγινε.

ΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ

Γεμάτος αυτοπεποίθηση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη με πρώτο στόχο απλά να επαναλάβει ότι έκανε την περασμένη Κυριακή με τον συμπολίτη. Εκεί που ο μέτριος ΑΡΗΣ κέρδισε χωρίς να αγχωθεί καθόλου. Στην σκέψη μας, αυτή ήταν η βάση της απόδοσης και μόνο καλύτερα θα μπορούσαμε να παίξουμε. Στο παρκέ όμως όταν μπήκαν οι 2 ομάδες είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό και στις 2 πλευρές. Και αν από τον μπάογκ περιμέναμε να δούμε αντίδραση  από την ομάδα μας όμως δεν περιμέναμε να δούμε αυτό το χάλι. Αστοχία από όλα τα σημεία του γηπέδου, λάθη επί λαθών, άμυνα για γέλια και χαμένες βολές με το τσουβάλι. Μοναδική παρηγοριά η ελπίδα κάποιου ξεσπάσματος όσο μας το επέτρεπε ο χρόνος.

ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Ας μην είμαστε άδικοι. Οι συμπολίτες έμοιαζαν να το θέλουν περισσότερο και να είναι πιο προετοιμασμένοι και συγκεντρωμένοι σε όλα τα επίπεδα. Από την μαχητικότητα που έβγαζαν στα ριμπάουντ, το εύκολο διάβασμα της αδυναμίας μας να αμυνθούμε κάτω από το καλάθι μέχρι και τις προσαρμογές στην άμυνα πάνω στα γκάρντ μας. Η διψήφια διαφορά(+16) που είχαν σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου τρίποντου βομβαρδισμού ή επιθετικού κρεσέντου ενός ή 2 παικτών. Ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας «διαβασμένης»  ομάδας που έπαιζε παθιασμένα, συγκεντρωμένα και λειτουργούσε καλύτερα από εμάς σε κάθε γραμμή του γηπέδου. Και όταν στην υπερπροσπάθεια μας του τρίτου δεκαλέπτου που ρίχνουμε την διαφορά από τους 16 στους 5 πόντους  καταφέρνουν να αντέξουν και να φέρουν το παιχνίδι στο +15 υπέρ τους μόλις 5’  πριν το τέλος, τότε είναι που το κιτρινόμαυρο καράβι αρχίζει να βυθίζεται και το ναυάγιο να μοιάζει αναπόφευκτο.

Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Όταν όμως έχεις καπετάνιο Τολιόπουλο κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένο τίποτα. Τόσο εμείς από τις οθόνες μας  που δικαιολογημένα κάπου στην πορεία πιστέψαμε ότι το παιχνίδι τελείωσε, όσο και ακόμη περισσότερο οι αντίπαλοι μας που νόμιζαν ότι το είχαν καθαρίσει. Όταν όλα έμοιαζαν να έχουν κριθεί  ο Τολιόπουλος βροντοφώναξε παρών. Ξεκίνησε με βομβαρδισμό ροκανίζοντας την διαφορά και στην τελευταία επίθεση μας έκανε χαζό τον Τσαϊρέλη γράφοντας το τελικό 74-76! Στην τελευταία επίθεση του μπαογκ η άμυνα έκανε τη δουλειά της. Αναμενόμενο μιας και οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν καταρρεύσει με την τροπή που πήρε το παιχνίδι. Την άλλη  φορά ας ρωτήσουν πρώτα τον Τολιόπουλο και μετά ας ξεκινήσουν να πανηγυρίζουν.

ΟΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΕΣ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Δεκαετίες ολόκληρες παρακολουθώ αυτό το άθλημα αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν μπορώ να το κατανοήσω με λογικά κριτήρια. Δεν βλεπόταν η ομάδα. Όταν αδυνατείς να σταματήσεις τον Τσαϊρέλη και τον Μαργαρίτη και ο Σχίζας σε καρφώνει στα μούτρα δικαιολογίες δεν χωράνε. Ούτε για τις 10 χαμένες βολές και τα 18 ριμπάουντ λιγότερα χωράνε δικαιολογίες.  Πως αυτή η ομάδα με την τραγική εικόνα που είχε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν εγκατέλειψε; Πως συνέχιζε ο Καστρίτης να δίνει οδηγίες στους παίκτες του βλέποντας να τα κάνουν όλα χάλια χωρίς να παθαίνει εγκεφαλικό; Πως ο Τολιόπουλος όταν όλα δείχνουν χαμένα(όπως και ο ίδιος), ξαφνικά πετάει φωτιές και φέρνει τα πάνω κάτω; Δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά, ούτε κατά διάνοια μπασκετικά. Μόνο μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό που μπορεί να το εξηγήσει. Η λέξη ΑΡΗΣ! Γιατί στον μπασκετικό ΑΡΗ τα όρια και η λογική καταργούνται και τα πάντα μπορούν συμβούν. Αυτό έγινε σήμερα και μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί. Ο Τολιόπουλος έκανε την διαφορά αλλά δεν έπαιζε μόνος του. Δεν χρειάζεται να μας εξηγήσει ο Καστρίτης και οι παίκτες του τι μαγικά έκαναν στο τάιμ άουτ  για να γίνει όλο αυτό. Αρκεί που έγινε!

ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο… πόσταρε λίγο μετά το φινάλε της αναμέτρησης η ΚΑΕ και μάλλον έχει δίκιο. Με αυτόν τον ΑΡΗ τίποτα δεν είναι αδύνατο! Επική εμφάνιση από τον Τολιόπουλο, πήρε από το χεράκι τον «τελειωμένο» ΑΡΗ όταν όλα έδειχναν χαμένα και τον οδήγησε σε μια ιστορική πρόκριση! Δεν ξέρουμε τι μας κρύβει η συνέχεια και αν  θα κάνουμε ένα ακόμη «ηχηρό μπαμ» κόντρα στον Παναθηναϊκό αλλά σήμερα ο ΑΡΗΣ με τον Τολιόπουλο μπροστάρη πρόσθεσε μια ακόμη σελίδα στην πλούσια ιστορία του Αυτοκράτορα. Ανυπομονούμε να διαβάσουμε την επόμενη σελίδα που θα γραφεί από αυτήν την ομάδα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, μας έφτιαξες πάλι!

ΥΓ. Δάκρυσε ο Τολιόπουλος στο φινάλε με την συγκινητική υπερπροσπάθεια του συμπολίτη που έπεσε στο κενό.

ΥΓ2. Με το «μαχαίρι στα δόντια» κατέβηκαν, με μπρατσάκια κολυμπώντας τους βλέπω να επιστρέφουν.

ΥΓ3. Ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ - Επεισόδιο #118

Το πρώτο βήμα για την εξασφάλιση της πρόκρισης στον τελικό του κυπέλου έκανε απόψε ο ΑΡΗΣ στο Αγρίνιο, κερδίζοντας τον Παναιτωλικό με 0-1! Μπορεί να άργησε 20’ να μπει στο παιχνίδι, στη συνέχεια όμως επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί και πήρε αυτό που ήθελε. Καθοριστικός ο Κουέστα με τις αποκρούσεις του που κράτησε το μηδέν όσο ο ΑΡΗΣ παρέπαιε, ογκόλιθος στην άμυνα αλλά και χρυσός σκόρερ ο Βέλεθ! Χαμόγελα και για τον Μανού Γκαρθία που ανεβάζει σταδιακά την απόδοση του με αποκορύφωμα την συστημένη σέντρα στον Βέλεθ για το γκολ που έκρινε τον νικητή.

ΠΑΡΕΠΑΙΕ ΕΠΙ 20’

Εδώ και καιρό ακούγαμε σύσσωμη την ομάδα μετά τις μέτριες πτήσεις της στα παιχνίδια του πρωταθλήματος να ψιθυρίζει  ότι το μυαλό όλων είναι στον ημιτελικό με τον Παναιτωλικό.  Κάτι τέτοιο όμως δεν είδαμε με τη σέντρα του αγώνα. Αντιθέτως είδαμε έναν Παναιτωλικό διψασμένο για να αρπάξει την μεγάλη του ευκαιρία, με τους παίκτες του να έχουν φτερά στα πόδια και να ψάχνουν λυσσαλέα το γκολ. Ένας μόνιμος κίνδυνος γύρω από την εστία μας και κάποιες σημαντικές ευκαιρίες που ανέδειξαν τον Κουέστα σε πρωταγωνιστή για τον ΑΡΗ μας. Ο Ισπανός γκολκίπερ ήταν εκεί που έπρεπε και είχε εξαιρετικές αντιδράσεις σε 3-4 πολύ καλές ευκαιρίες του Παναιτωλικού. Σε αυτό το δύσκολο έργο ο Κούεστα είχε την συμπαράσταση του συμπατριώτη του Βέλεθ που θύμισε σήμερα τον παίκτη που θαυμάσαμε και αγαπήσαμε στην πρώτη του θητεία στην ομάδα.

ΣΥΝΗΛΘΕ ΚΑΙ ΕΘΕΣΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Η εικόνα του ΑΡΗ στα πρώτα 20’ της αναμέτρησης ήταν απογοητευτική και εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτήν που αναμέναμε. Από την στιγμή όμως που ο Παναιτωλικός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το καλό του ξεκίνημα, οι παίκτες του Μάντζιου βρήκαν ρυθμό αλλά και τον τρόπο για να γίνει απειλητικός. Σαβέριο και Μπράμπετς έχασαν σπουδαίες ευκαιρίες για να στείλουν τον ΑΡΗ στα αποδυτήρια με προβάδισμα στο σκορ. Παρόλα αυτά οι ισορροπίες του αγώνα είχαν αλλάξει και πλέον ο ΑΡΗΣ έπειθε ότι θα πάρει την πολυπόθητη νίκη.

Ο ΓΚΑΡΘΙΑ ΣΕΡΒΙΡΕ Ο ΒΕΛΕΘ ΣΚΟΡΑΡΕ

Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ συνέχισε όπως ακριβώς είχε τελειώσει το πρώτο ελέγχοντας τον ρυθμό και , ψάχνοντας το γκολ.  Μπράμπετς και Σουλεϊμάνωφ απείλησαν αλλά δεν τα καταφέραν. Ο ΑΡΗΣ όμως έδειχνε πλέον αποφασισμένος να πάρει τη νίκη και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Χτύπημα σαν και αυτό του Μανού και του Βέλεθ. Η πρώτη μαγική πάσα του Γκαρθία στο Ά ημίχρονο προς τον Σαβέριο χαραμίστηκε, η δεύτερη όμως συστημένη σέντρα προς τον Βέλεθ στο 64’ οδήγησε στο τελικό 0-1!

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με το σκορ πλέον στο 0-1 και τον ΑΡΗ να ελέγχει το παιχνίδι, η απογοήτευση των αντιπάλων μας μετά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν ήταν εμφανής. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι παίκτες μας με ευκολία κυκλοφορούσαν την μπάλα και όποτε έβρισκαν τους χώρους έβγαιναν απειλητικά μπροστά. Ο Μάντζιος φρέσκαρε την ομάδα και όλα κυλούσαν ιδανικά. Τζάμπα άγχος στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης με τους παίκτες μας ανεξήγητα να βιάζονται να εκτελέσουν τα πλάγια και να αρνούνται να πεισματικά να κάνουν έστω και λίγο καθυστέρηση… Καθυστέρηση όπως βλέπουμε σχεδόν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου από όλες τις ομάδες όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι το μόνο που μετράει.

ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ

Κουέστα, Βέλεθ, Γκαρθία και Μορόν έκαναν όλη την δουλειά για την ομάδα μας σήμερα. Ο Κούεστα ήταν η ασπίδα της εστίας, ο Βέλεθ το σημείο αναφοράς στην άμυνα και ο σκόρερ, ο Γκαρθία κράτησε μπάλα και μοίρασε ασίστ ενώ και ο Μορόν με εξαιρετικές τοποθετήσεις και κινήσεις απασχολούσε διαρκώς την αντίπαλη άμυνα. Ο ΑΡΗΣ ήταν το φαβορί της αναμέτρησης και το απέδειξε παίρνοντας τη νίκη και αυτό είναι που μετράει. Το συνέβη στα πρώτα 20΄ και γιατί μπήκε η ομάδα έτσι είναι κάτι που σίγουρα θα πρέπει να το ξεψαχνίσει ο Άκης Μάντζιος και να βρει τη λύση. Στοίχισε η απουσία των Ζούλ και Τζούρασεκ; Βρέθηκε ο Βεστράτε σε πολύ κακή ημέρα; Όποιο και αν είναι το πρόβλημα θα πρέπει ενόψει της συνέχειας να διορθωθεί.

ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Ο Γκαρθία σέρβιρε, ο Βέλεθ το κάρφωσε! Και όσο η ομάδα δεν πατούσε καλά είχε τον Κουέστα φύλακα-άγγελο στην εστία του. Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ άφησε τις εντυπώσεις για τους άλλους και βολεύτηκε με τη νίκη που τον φέρνει μια ανάσα από τον τελικό.  Σίγουρα υπάρχει προβληματισμός για το κακό ξεκίνημα αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτά τα παιχνίδια δεν έχει σημασία τίποτα άλλο εκτός από το τελικό αποτέλεσμα. Και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε αυτό που ήθελε και ετοιμάζει σιγά σιγά βαλίτσες για τον τελικό!

ΥΓ. Συμπαθής ο Πετράκης αλλά τι περιμένατε; Εδώ έφαγε 4 γκολ και μιλούσε για ατυχία και καλή εμφάνιση της ομάδας του. Σήμερα με το φτωχό 0-1 αφηνίασε!

Ισόπαλος με 2-2 αναδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας στον Βόλο, παίρνοντας εύκολα την πρόκριση όπως αναμενόταν μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα. 2 γκολ ο Σαβέριο σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε περισσότερο με αγγαρεία για τους παίκτες μας παρά για έναν προημιτελικό κυπέλλου. Χωρίς διάθεση, περισσότερο προσπαθούσαν να προφυλαχθούν παρά να μπουν στις φάσεις, μένοντας στα βασικά και στο ισόπαλο 2-2.  Μετά από δυόμιση μήνες περίπου βρήκε την ευκαιρία ο κόσμος του ΑΡΗ και βρέθηκε στο γήπεδο του Βόλου, με τους οπαδούς και των 2 ομάδων να ζεσταίνουν την κρύα βραδιά.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ» ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΒΕΛΕΘ

Με την ολοκλήρωση του πρώτου ενενηντάλεπτου στη Θεσσαλονίκη και το 3-0 όπως αυτό διαμορφώθηκε στα τελευταία λεπτά, ο Μάντζιος ένιωσε μια ανακούφιση μιας και στον επαναληπτικό θα μπορούσε να ξεκουράσει τους παίκτες που ήθελε αλλά και να δώσει αγωνιστικό ρυθμό σε άλλους χωρίς το παραμικρό άγχος. Έτσι ακριβώς έπραξε, επιλέγοντας μια πειραματική ενδεκάδα με την επιστροφή του Βέλεθ να είναι το σημείο αναφοράς.

ΣΚΟΡΑΡΕ,  ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕ

Όλες αυτές οι αλλαγές όπως ήταν και το πιο λογικό προκάλεσαν μια δυσλειτουργία που γινόταν πιο έντονη από την έλλειψη έντασης στις ενέργειες των παικτών μας. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο και δεν ένιωθε την παραμικρή απειλή από τους αντιπάλους του. Μάλιστα χάρη στο εύστοχο πέναλτι του Σαβέριο στο 26’  πήρε και το προβάδισμα δείχνοντας ότι με συνοπτικές διαδικασίες θα κερδίσει και αυτό το παιχνίδι. Αυτό πιστέψαμε εμείς που το βλέπαμε, αυτό μάλλον πίστεψαν και οι παίκτες του Άκη Μάντζιου που στη συνέχεια χαλάρωσαν. Σε αντίθεση με την Νίκη Βόλου που παρά το 0-1 είχε κατέβει να απολαύσει το παιχνίδι και να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορεί.  Η ισοφάριση 8΄ αργότερα σε μια φάση που η άμυνα μας αδράνησε και η τύχη ευνόησε τους παίκτες του Βόλου επιβεβαίωσε ότι οι αντίπαλοι μας δεν είχαν διάθεση να τα παρατήσουν τόσο εύκολα. Μάλιστα το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου μας βρήκε πίσω στο σκορ με 2-1 χάρη σε ένα τραγικό γύρισμα του Μπράμπετς προς τον Χουτσεσιώτη.

ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΕΦΥΓΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Η εικόνα ήταν προβληματική και ο Μάντζιος ήταν αναγκασμένος να προχωρήσει σε αλλαγές και πιθανόν να ρίξει παίκτες που δεν είχε σκοπό να τους χρησιμοποιήσει. Έτσι μέσα σε περίπου 12 λεπτά προχώρησε σε 4 αλλαγές. Νταρίντα, Βεστράτε, Μοντόγια και Μενέντεθ μεταμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα μας, ο ΑΡΗΣ ισορρόπησε το παιχνίδι και κατάφερε πάλι με τον Σαβέριο να πετύχει ένα ωραίο γκολ και να διαμορφώσει το τελικό 2-2.

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΕΤΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Όσο και αν σε παιχνίδια όπως το σημερινό η εμφάνιση δεν έχει καμία απολύτως σημασία, δεν παύει να βγαίνουν κάποια συμπεράσματα για όλους τους παίκτες που αγωνίζονται. Ναι είναι λογικό η ομάδα να μην έχει συνοχή αλλά η διάθεση και η προσήλωση που δείχνει ο καθένας ατομικά καταγράφεται. Μπορεί δηλαδή ο κόουτς να διακρίνει αν μπορεί να υπολογίζει στον Σαβέριο ή όχι. Μπορεί να διακρίνει την συνέπεια του Τζούρασεκ, του Φατόρε, του Σαμόρα και του Παναγίδη. Ή και το επίπεδο ετοιμότητας «βασικών» παικτών όπως είναι οι Μπράμπετς, Μοντόγια και Φεράρι. Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ συνεχίσει να ξεχωρίζει παιχνίδια και να μοιράζεται ο χρόνος στους διαθέσιμους παίκτες ανάλογα τότε ίσως είναι προτιμότερο ο Μάντζιος να περιορίσει το ροτέισον και να δώσει ευκαιρίες και χρόνο σε αυτούς που μπορούν να το εκμεταλλευτούν.

ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

Μια εύκολη πρόκριση και διαχείριση του ρόστερ ήταν ο στόχος από το άκουσμα της κλήρωσης και αυτό ακριβώς έγινε σήμερα στον Βόλο. Το αν ο ΑΡΗΣ ήταν ή δεν ήταν καλός έχει την αξία του αλλά στην παρούσα φάση δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που προέχει είναι η ομάδα να παρουσιαστεί στους ημιτελικούς με τον Παναιτωλικό ή τον ΟΦΗ όσο πιο έτοιμη, πλήρης και ενισχυμένη μεταγραφικά γίνεται. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.

ΥΓ. Μια χαρά ο Ανσαριφάρντ για αλλαγή του Μορόν!