Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να ξεκινήσει με μια εντυπωσιακή νίκη στην πρεμιέρα όπως έκανες τις 2 προηγούμενες χρονιές απέναντι στον Παναθηναϊκό και γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό με 72-81. Το πάλεψε η ομάδα, διεκδίκησε τη νίκη σχεδόν μέχρι το τέλος και αν δεν υπήρχε ο εκστασιασμένος Κάνααν με 7 στα 10 τρίποντα και το «πέπλο προστασίας» από τους διαιτητές ίσως και να τα κατάφερνε. Με τα ίσως όμως οι νίκες δεν έρχονται… και ο ΑΡΗΣ μετά την Γκράν Κανάρια παίρνει αρκετά καλό βαθμό σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων που γνώρισε όμως την ήττα.

ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε κανένα σημείο του αγώνα δεν φοβήθηκε ο ΑΡΗΣ τον Ολυμπιακό και αυτό φάνηκε από το πρώτο τζάμπολ της αναμέτρησης. Οι αντίπαλοι μας ήθελαν από νωρίς να πάρουν κεφάλι στο σκορ αλλά η ομάδα μας είχε τις απαντήσεις. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με προσήλωση στην άμυνα και υπομονή στην επίθεση έδειξαν από το ξεκίνημα στον Ολυμπιακό ότι κατέβηκαν αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους. Το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο και παρά την «κακή ημέρα» του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ έμοιαζε ικανός για να κάνει την έκπληξη. Ο Μπλούμπεργκ με καθυστέρηση ενός επίσημου παιχνιδιού συστήθηκε στον κόσμο του ΑΡΗ και έδειξε πόσα μπορεί να προσφέρει. Όπως μπορεί να προσφέρει σημαντικά και ο Λευτέρης Μποχωρίδης δίνοντας λύσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Το 41-40 του ημιχρόνου έδειχνε ότι η μάχη θα συνεχιζόταν μέχρι το τέλος.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΑΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Και αν στα περισσότερα αγωνιστικά προβλήματα όπως στην αντιμετώπιση του Μιλουτίνοφ με τον Σλαφτσάκη και βοήθειες ή στην καθίζηση στο σκοράρισμα με τον Τολιόπουλο να παίρνει μπρος ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις… στην περίπτωση του Κάνααν απλά ήλπιζε να αστοχήσει. Δοκίμασε διαφορετικούς παίκτες πάνω του ο Καστρίτης αλλά το 7 στα 10 τρίποντα τα λέει όλα. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε για ότι απέναντι μας είχαμε μια από τις πιο δυνατές ομάδες της Ευρώπης όπου παρά τις σημαντικές απουσίες της έχει παίκτες σαν τον Πήτερς που μας έκανε μεγάλη ζημιά, τον Γουόκαπ που ήταν καθοριστικός αλλά και τον Λαρετζάκη που πάνω που έδειχνε ο Ολυμπιακός να λυγίζει αυτός τον κράτησε όρθιο. Τον κράτησε όρθιο όπως ακριβώς τον κράτησαν και οι 3 διαιτητές όπου κυρίως στο Β ημίχρονο φρόντισαν και αυτοί ο κουρασμένος πρωταθλητής να μην αγχωθεί…

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ, ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΡ, ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Ο ΝΤΕ ΣΟΟΥΖΑ

Μπορεί σήμερα να ήταν κακός αλλά τον Γκάλινατ τον ξέραμε από πέρσι και φρόντισε απέναντι στην Γκραν Κανάρια να μας υπενθυμίσει τι μπορεί να κάνει. Τον Μπλούμπεργκ που την περασμένη Τετάρτη τον ψάχναμε, σήμερα τον είδαμε να κινείται ωραία στο γήπεδο, να βοηθάει σε άμυνα, ριμπάουντ αλλά και να πυροβολάει με εξαιρετικά ποσοστά έξω από τα 6.75! Ο Καρ μπορεί να μην έκανε κάτι το εξαιρετικό αλλά σίγουρα φάνηκε πιο απελευθερωμένος δείχνοντας ότι θέλει τον χρόνο του. Αυτός που προβλημάτισε ήταν ξανά ο Ντε Σόουζα που μοιάζει να κινείται στα χαμένα χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει ο προπονητής του από αυτόν. Πέρα όμως από τους ξένους δεν πρέπει να προσπερνάμε και τα ελληνόπουλα με τους Μποχωρίδη και Τολιόπουλο να σηκώνουν την ομάδα στις πλάτες τους σε αρκετά σημεία του αγώνα αλλά και τον Σλαφτσάκη να ξεπερνάει τις δυνατότητες του σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι.

ΔΟΥΛΕΨΕ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΑΛΛΑ ΚΟΛΛΗΣΕ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Πνευματικά πανέτοιμη παρέταξε την ομάδα ο Γιάννης Καστρίτης και αυτό φάνηκε τόσο από την ένταση στην άμυνα όσο και από την πολυφωνία στην επίθεση. Το ελληνικό στοιχείο του ΑΡΗ φέτος έχει μια ποιότητα περισσότερη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Ιδιαίτερα από την στιγμή που η πλειοψηφία των ξένων μας φαίνεται να θέλει αρκετό χρόνο προσαρμογής. Ωστόσο εδώ ίσως ο κόουτς να θυσίασε κάποιες παραπάνω πιθανότητες νίκης για να εφαρμόσει το πλάνο του συνολικά. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο χρόνος που έδωσε στον ανέτοιμο Καρ σε αυτό το παιχνίδι όπως εξελίχθηκε όταν θα μπορούσες να μοιράσεις τον χρόνο του σε 3 ετοιμοπόλεμους παίκτες όπως ήταν οι Μποχωρίδης, Τολιόπουλος και Κατσίβελης. Ιδιαίτερα στο κομμάτι της οργάνωσης του παιχνιδιού ίσως ο κόουτς να πρέπει να εμπιστευτεί περισσότερο τον Κατσίβελη από ότι τους Καρ και Τολιόπουλο που σήμερα δεν απέφυγαν τα λάθη. Κατά τα άλλα ο Σλαφτσάκης δικαιώνει τον Καστρίτη παρόλο που η επιλογή του κόουτς να μην ρίξει περισσότερο στην μάχη τον Σανόγκο φάνηκε περίεργη.  Ωστόσο το γεγονός ότι οι παίκτες μας από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν φαίνεται να ασπάζονται τη φιλοσοφία του Καστρίτη είναι κάτι που μας κάνει να αισιοδοξούμε.

ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΑΛΛΑ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Σε ένα ακόμη πολύ απαιτητικό παιχνίδι ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε αν και κοίταξε στα μάτια τον αντίπαλο του. Ο Ολυμπιακός είχε τις λύσεις όταν ζορίστηκε σε αντίθεση με την ομάδα μας που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την αντεπίθεση της. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ φρόντισε όπως και κόντρα στους Ισπανούς να δείξει τα δόντια του… και να αφήσει υποσχέσεις για τη συνέχεια. Και αν έχει αυτό τον κόσμο τόσο δυναμικά στο πλευρό του, δεν έχει να φοβηθεί κανέναν αντίπαλο!

ΥΓ. FULL GLORY JACKET όπως πολύ ωραία το έγραψε  η ΚΑΕ  

Ένα αυτογκολ από το πουθενά και ένα δοκάρι στην προσπάθεια μας για την ολική ανατροπή ήταν αυτά που μας στοιχειώνουν από την σημερινή αναμέτρηση και μας κάνουν να τα βάζουμε με την τύχη μας. Σε ένα παιχνίδι όμως που αν το δούμε ψυχρά και ρεαλιστικά δεν αξίζαμε κάτι παραπάνω από ίσως μια πιο τιμητική ήττα. Όπως και κόντρα στον μπάογκ(παρά το Χ) έτσι και σήμερα φάνηκε ότι υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης και προσανατολισμού σε αυτά τα παιχνίδια. Χρόνος για δάκρυα(και δουλειά) δεν υπάρχει και το παιχνίδι με την Κηφισιά μοιάζει να είναι η ευκαιρία για να βγάλει ο ΑΡΗΣ την αντίδραση που δεν έβγαλε σήμερα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις γραμμές να κινούνται κοντά και σωστά από το ξεκίνημα της αναμέτρησης η ομάδα έδειχνε έτοιμη να αντισταθεί στην αναμενόμενη πίεση των αντιπάλων μας. Τα φθηνά λάθη όμως είναι η αγαπημένη μας κακή συνήθεια και κάπως δώσαμε την δυνατότητα να στον Ολυμπιακό να βγάλει 2 καλές ευκαιρίες και να πάρει αυτοπεποίθηση. Και αν και αποφύγαμε να δεχθούμε το γρήγορο γκολ από αυτά τα λάθη ήρθε το αυτογκολ  του Μπράμπετς σε μια φάση όπου την έλεγχε η άμυνα μας. Ένα γκολ που άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΣΤΟ ΔΟΚΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Σε αντίθεση με ότι είδαμε στα πρώτα 45’ η ομάδα μπήκε ορεξάτη από τα αποδυτήρια με την έμπνευση του Μάντζιου να αποδίδει και τον Πάρντο που είχε περάσει στο παιχνίδι να σκοράρει με μια εκπληκτική βολίδα.  Ισοφάριση σοκ για τους αντιπάλους μας και ώθηση για την ομάδα μας για την συνέχεια. Μια συνέχεια που μας έφερε μια ανάσα από το 1-2 με το σουτ όμως του Νταρίντα να σταματάει τελικά στο δοκάρι.  Η απογοήτευση από μια ακόμη ατυχία εγκλώβισε το μυαλό των παικτών μας; η παρολίγο ανατροπή ξύπνησε τον Ολυμπιακό; ότι και αν συνέβη ο ΑΡΗΣ στη συνέχεια τα παράτησε και αφέθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Μια εικόνα που όχι μόνο δεν τιμάει την ομάδα αλλά δεν αντικατοπτρίζει και την προσπάθεια που έκαναν οι παίκτες μας σήμερα μέχρι ένα σημείο στο παιχνίδι.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕ ΠΟΤΕ

Αποτέλεσμα όπως λέμε ήθελε ο ΑΡΗΣ να πάρει σήμερα και όπως συνηθίζει στα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια ανεξαρτήτου προπονητή κατέβηκε με το μυαλό στην άμυνα. Και τι άλλο θα μπορούσε να παίξει κόντρα στον Ολυμπιακό εκτός έδρας; να παίξει πιο επιθετικά για να τους αγχώσει ή να ταμπουρωθεί στα μετόπισθεν και να κάνει την προσευχή του;  Σε αυτό όμως το παιχνίδι που είδαμε σήμερα δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα… Η έκπληξη με τον Οντουμπάτζιο στα εξτρέμ που μας επιφύλασσε ο Άκης Μάντζιος, (μια κίνηση που ανυπομονούσα κάποια στιγμή να δω) δεν βγήκε σε αντίθεση με την γρήγορη αλλαγή του Πάρντο που οδήγησε στην ισοφάριση και στο καλύτερο χρονικό διάστημα του ΑΡΗ στον αγώνα.  Το πλάνο όμως και η πνευματική ετοιμότητα των παικτών μας δεν ήταν όπως έπρεπε. Οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν πιο μαχητικοί και ουσιαστικοί στις κινήσεις τους και έκαναν σε πολλές φάσεις τους δικούς μας να μοιάζουν ανήμποροι να αντιδράσουν. Το 4-1 που εύκολα θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο ας είναι ένα μάθημα για τον Μάντζιο και τους παίκτες του που θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα αυτά τα παιχνίδια.

ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε όπως έπρεπε για μόλις 15’ δύσκολα να μπορούσε να κερδίσει κάτι παραπάνω από αυτό που πήρε.  Εκτός και αν είχε την τύχη με το  μέρος του… που σήμερα μας γύρισε την πλάτη επιδεικτικά. Παρόλα αυτά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο Ολυμπιακός φάνηκε καλύτερος από εμάς, είχε περισσότερες και ποιοτικότερες λύσεις και πήρε αυτό που ήθελε με εμφατικό τρόπο. Αναγκαστικά η σκέψη του Άκη Μάντζιου αλλά και όλων μας με το σφύριγμα της λήξης πάει στην Κηφισιά και στην διακοπή που ακολουθεί. Στο χέρι τους είναι να μας δείξουν ότι το σημερινό ήταν μια κακή παρένθεση που θα κλείσει την Κυριακή.

 Αποστομωτική απάντηση έδωσε μέσα στο γήπεδο ο ΑΡΗΣ μας προς όλους αυτούς που έβλεπαν την ομάδα μας σε αυτά τα πλέιοφς σαν σάκο του μπόξ και εκτός Ευρώπης, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό με 2-1! Σοβαρός, πειθαρχημένος και με πλάνο για 2^ο συνεχόμενο παιχνίδι κατάφερε να πάρει μια σπουδαία νίκη και να κρατάει το εισιτήριο της Ευρώπης σφιχτά και με τα 2 του χέρια.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΣ

Όπως και κόντρα στον Βόλο έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε διαβασμένος και σοβαρός από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Σωστή η πνευματική προετοιμασία των παικτών από τον Τερζή όπως και η διαχείριση του ρόστερ μιας και κάπως έτσι εξηγείται η παραμονή των Ετέμπο και Ιτούρμπε στον πάγκο. Οι αποστάσεις των γραμμών ήταν σωστές, το κέντρο με την τριάδα Ντουκουρέ , Νταμπό και Νταρίντα δούλευε ιδανικά σε συνεργασία πάντα με τα τρεξίματα του Ματέο Γκαρσία και τις αλλαγές θέσεων με τον Πάλμα. Στα μετόπισθεν ο Εμπακατά έμοιαζε ανεβασμένος μετά την ασίστ στον Βόλο ενώ ο Πίρσμαν ως στόπερ στο πλευρό του Φαμπιάνο ήταν αποτελεσματικός σε κάθε του κίνηση.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΜΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΡΝΕΡ ΤΟΥ ΠΑΛΜΑ

Με τους Νταρίντα και Γκαρσία να απειλούν τα αντίπαλα δίχτυα ο ΑΡΗΣ έδειχνε να κυνηγάει το γκολ ολοένα και περισσότερο. Ένα γκολ που ήρθε με ένα μαγικό χτύπημα κόρνερ του Πάλμα και έστειλε αδιάβαστο τον Πασχαλάκη, εξαργυρώνοντας το καλό πρόσωπο μας μετά τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Το 1-0 ανέβασε και άλλο την ομάδα μας που φώναζε με την εικόνα της ότι θέλει και μπορεί να πετύχει και άλλο γκολ. Γκαρσία και Πάλμα δεν κατάφεραν να κάνουν το 2-0 στις φάσεις που είχαν αλλά ο Νταμπό ήταν εκεί για να εκμεταλλευτεί το λάθος του Μπα και να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα.  Το πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός λίγα λεπτά αργότερα και έκανε το 2-1 προς στιγμή έφερε μια αναστάτωση αλλά γρήγορα οι παίκτες ανάκαμψαν και με ψυχραιμία διατήρησαν το σκορ μέχρι το σφύριγμα της λήξης στο 109’…

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΛΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Παρά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του όλη την χρονιά, ο Πάλμα έχει πέρα από ταλέντο και τεράστια θέληση να ξεχωρίσει. Και αυτό το τελευταίο είναι που τον ωθεί να κάνει το κάτι παραπάνω, να ρισκάρει και να δικαιωθεί όπως έγινε και σήμερα. Δεν είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα στο ποδόσφαιρο το απευθείας γκολ από κόρνερ αλλά ο Πάλμα είναι εδώ για να μας επιβεβαιώσει το πόσο ξεχωριστός είναι.  Αυτό όμως που φάνηκε ακόμη πιο έντονα σήμερα είναι πόσο σημαντικό είναι να αντί να «ακυρώνουμε» με ευκολία παίκτες να προσπαθούμε να τους έχουμε ετοιμοπόλεμους να ψάχνουν την ευκαιρία τους. Νταμπό, Εμπακατά, Πίρσμαν ακόμη και οι Ντουκουρέ, Γκαρσία, Ιτούρμπε και Καμάτσο έχουν περάσει φέτος από χίλια κύματα. Από απλά να τους ανεχόμαστε μέχρι να τους βάλουμε κορδέλα και να τους πάμε στο αεροδρόμιο… Και τελικά τα πράγματα ήρθαν έτσι όπου στα κρίσιμα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Όπως και ο αρχηγός Κουέστα που για κάποιο λόγο στα ξαφνικά βρέθηκε στον πάγκο. Όσες φορές τόλμησε ο Ολυμπιακός να απειλήσει ο Κουέστα ήταν εκεί όπως ακριβώς έπρεπε. Με λίγα λόγια το υλικό πάντα υπήρχε αλλά η διαχείριση του ήταν προβληματική.

ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

Αγκαλιά με τον στόχο της Ευρώπης είναι από σήμερα το βράδυ ο ΑΡΗΣ μας όπου παρουσιάζοντας ένα στιβαρό και σοβαρό πρόσωπο σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα πήρε μια πανάξια νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό. Αποστόμωσε όλους αυτούς που μας είχαν για σάκο του μποξ, αποστόμωσε όλους αυτούς που ακόμη πιστεύουν σε «φιλικά» και ξεκίνησε έστω και στο φινάλε να μοιράζει χαμόγελα σε μια τόσο περίεργη και μίζερη αγωνιστική χρονιά.

ΥΓ. Το πήραν το μάθημα τους οι «καλοθελητές» στο ματς του πρώτου γύρου των πλέιοφς και σήμερα οι κωλοτούμπες αποφεύχθηκαν.

Ολοκληρώθηκε μια ακόμη χρονιά για τον μπασκετικό ΑΡΗ με την ομάδα μας να γνωρίζει την αναμενόμενη βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό σε ένα αδιάφορο όπως εξελίχθηκε παιχνίδι. Ακόμη και έτσι ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ δημιούργησε μια ζεστή ατμόσφαιρα και στο τέλος του αγώνα χειροκρότησε τον Γ.Καστρίτη, τους συνεργάτες και τους παίκτες  του για την όλη προσπάθεια κατά την φετινή σεζόν.

ΗΘΕΛΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ

Διαδικαστικό χαρακτήρα είχε από την αρχή μέχρι το τέλος η αναμέτρηση με τους παίκτες μας να μην μπορούν να καλύψουν ούτε σήμερα τις χτυπητές αδυναμίες τους κοντά στο καλάθι. Ενώ η χαρακτηριστική αστοχία μας στα μακρινά σουτ δεν μας επέτρεψε έστω και ανά διαστήματα όπως είχε στο ΣΕΦ να είμαστε ανταγωνιστικοί.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, Η ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Δεν αμφιβάλει κανείς ότι η ομάδα σήμερα ήθελε να προσφέρει κάτι καλύτερο στον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο αλλά όπως φάνηκε δεν μπορούσε… Ωστόσο ο κόσμος δεν πτοήθηκε από τη ροή του αγώνα, είχε παλμό και πρόσφερε στο φινάλε το ζεστό χειροκρότημα στην ομάδα. Κρατάμε τις ωραίες μπασκετικές στιγμές που ζήσαμε φέτος με αυτή την ομάδα, αφήνουμε στην άκρη την απογοητευτική τελική κατάταξη και το πρόωρο φινάλε στην σεζόν.

Λαβωμένος εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ προετοιμαζόταν για αυτό το έτσι και αλλιώς δύσκολο παιχνίδι και λαβωμένος πάλεψε όσο μπορούσε. Η βαριά ήττα δεν αποφεύχθηκε κάτι που λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο ακόμη και αν η ομάδα δεν κατέβαινε με αποστολή ανάγκης.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ, ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Με τους Σανόγκο, Χρηστίδη να είναι εξαρχής εκτός αγώνα και τον Χόχλερ να χάνεται στην πορεία η αδυναμία του ΑΡΗ μας κάτω από το καλάθι ήταν εμφανής. Και όταν πέρα από τα καρφώματα του Χάλ οι υπόλοιποι μπορούν να σουτάρουν άνετα γιατί το επιθετικό ριμπάουντ είναι πολύ πιθανό τότε λογικό είναι να μην μπορούμε να κοιτάξουμε τον αντίπαλο στα μάτια.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Εξαρχής ήταν άνιση η μάχη, οι τραυματισμοί την έκαναν αδύνατη. Παρόλα αυτά οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις δείχνοντας κατά διαστήματα ένα καλό πρόσωπο. Αυτό το καλό πρόσωπο που δείξαμε σε πολλά παιχνίδια, σε μια χρονιά που με λίγη περισσότερη προσοχή θα μπορούσε να τελειώνει καλύτερα.

ΥΓ. Ραντεβού το Σάββατο στο Παλέ!

Με τον βαθμό της ισοπαλίας θα επιστρέψει ο ΑΡΗΣ μας από τον Πειραιά, σε ένα παιχνίδι που έδειξε ότι η ομάδα  έχει σφυγμό, ισοφαρίζοντας το εις βάρος του 2-0 του Α΄ και βουλώνοντας στόματα.  Από τα χαμένα… των πρώτων 45’ όπου ο Ολυμπιακός είχε στήσει πάρτι, στην αντίδραση του Β ημιχρόνου που μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στο διπλό! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα που απέδειξε ότι όποιος θεωρεί τους βαθμούς απέναντι του δεδομένους, μάλλον στο τέλος θα πληγωθεί.

45’ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ

Από τις χειρότερες εμφανίσεις του ΑΡΗ παρακολουθήσαμε στο πρώτο ημίχρονο με τις επιλογές του Τερζή να ξενίζουν και το πλάνο του να μοιάζει σαν αφηρημένη τέχνη. Βλέποντας τους αντιπάλους μας να επιτίθονται δυναμικά, τους παίκτες μας να μοιάζουν με κώνους και να αδυνατούν να κρατήσουν την μπάλα έστω για 5’’ ο αγώνας φαινόταν ικανός να πάρει μια τρομακτική τροπή. Η άμυνα μας δεν είχε καμία λογική ενώ για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι παίκτες μας έδειχναν ξαφνιασμένοι από την πίεση των αντιπάλων μας.

ΒΓΗΚΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΠΑΛΑ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΕ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Το 2-0 των πρώτων 45’ έμοιαζε απόλυτα φυσιολογικό με τον φόβο περισσότερων γκολ να περνάει από το μυαλό μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε. Έλα όμως που τελικά η ομάδα βγαίνοντας από τα αποδυτήρια αποφάσισε να προσπαθήσει να παίξει την μπάλα που ξέρει. Και όταν μπήκαν πιο δραστήριοι παίκτες σαν τους Ετέμπο, Ιτούρμπε και Καμάτσο  ξαφνικά φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στο γήπεδο από τον ρόλο του κομπάρσου που είχε στο πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα μπόρεσε να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα περισσότερο, έβγαλε ένταση, τρεξίματα και άρχισε να κοιτάει πιο συχνά προς την αντίπαλη εστία. Το πείσμα του Ιτούρμπε σε μια φάση που φαινόταν ακίνδυνη οδήγησε στο 2-1 κλονίζοντας την ηρεμία των γηπεδούχων που μέχρι πριν λίγο έδειχναν καβάλα στο άλογο για μια ακόμη σημαντική νική. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα και αυτό φάνηκε και στη συνέχεια όπου πίεσε, διεκδίκησε και κατάφερε με τον Καμάτσο να ισοφαρίσει σε ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί υπήρχαν και 2 φάσεις μετά την ισοφάριση όπου θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει και το τρίτο γκολ!

ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΟΣ, ΨΥΧΡΟΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Δεν μπορείς να την ψυχολογήσεις αυτή την ομάδα με τίποτα. Εκεί που πιστεύεις ότι θα τα δώσει όλα σε απογοητεύει, και εκεί που τον έχεις χαμένο σου δίνει ένα «χαστούκι χαράς» και σε συνεφέρει! Κάπως έτσι ήταν το σημερινό . Από τις απορίες για τις επιλογές του Τερζή και τον εκνευρισμό για την νωθρότητα των παικτών μας, στην αποθέωση που δεν εγκατέλειψαν την μάχη καταφέρνοντας να φθάσει στην ισοφάριση. Να κρίνεις την κακή παρουσία για περίπου 60’; με αυτή την εικόνα μόνο από τύχη θα καταφέρουμε να βγούμε στην Ευρώπη. Να μείνουμε στην αντίδραση των τελευταίων 30’ και την αποτελεσματικότητα(ή ρέντα αν προτιμάτε) που μας οδήγησε στο Χ; Ας ελπίσουμε οι ίδιοι οι παίκτες και ο προπονητής να καταλάβουν πόσο αδικούν τους εαυτούς και να κρατήσουν οι ίδιοι τα τελευταία τριάντα λεπτά της αναμέτρησης.

«ΦΙΛΙΚΟ» ΚΑΖΟ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Στην απόλυτη διχασμένη προσωπικότητα έχει εξελιχθεί ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ που για ακόμη μια φορά κατάφερε να μας τρελάνει δείχνοντας 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα! Από το δεν βλεπόταν για περίπου 60΄στην αντίδραση που ακολουθήσε και μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στη νίκη! Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε… Κρατάμε τον βαθμό και την ένεση ψυχολογίας και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Πόσα άρθρα άραγε περί «φιλικών» που ξεκίνησαν να γράφονται μετά το 2-0 τελικά κατέληξαν στον DELETE;

Με μια βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκαν οι υποχρεώσεις του ΑΡΗ στο Final 8 του κυπέλλου Ελλάδος. Το κακό ξεκίνημα της 1^ης περιόδου αποδείχθηκε βαρίδιο στην προσπάθεια της ομάδας και παρά την φιλότιμη προσπάθεια στα επόμενα 3 δεκάλεπτα δεν μπορέσαμε ποτέ να μπούμε στο παιχνίδι. Ωστόσο και σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε πολύ καλά στοιχεία και ότι πλέον έχει αποκτήσει και έναν χαρακτήρα που του επιτρέπει να αντιμετωπίζει ακόμη και τα πιο δύσκολα παιχνίδια με μεγάλη ωριμότητα.

ΤΟ ΑΓΧΩΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΨΗΛΟΥΣ

Πέρα από την δεδομένη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες αλλά και τις σημαντικές απουσίες του ΑΡΗ μας εξαρχής υπήρχε ένα σημαντικό ερωτηματικό σχετικά με την αντιμετώπιση του Φάλ κάτω από το καλάθι. Εκεί ο ΑΡΗΣ δεν είχε απάντηση, ο Φάλ ήταν ανίκητος, ο Μπαρτζώκας ως έμπειρος προπονητής και αντιλαμβανόμενος τις δυνατότητες του ΑΡΗ τον άφησε μέσα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη πολύ πιο εύκολα από όσο θα περίμενε. Από την άλλη όμως δεν γίνεται να μην αναγνωρίσουμε την προσπάθεια των παικτών του Γιάννη Καστρίτη που ξεπερνώντας το αρχικό σοκ κατάφεραν να παίξουν καλό μπάσκετ και να κοντράρουν στα επόμενα 3 δεκάλεπτα τον Ολυμπιακό. Και μόνο το επιμέρους σκορ να κοιτάξει κανείς βγάζοντας το πρώτο δεκάλεπτο θα δει ότι ο ΑΡΗΣ έμεινε στο -13 πίσω από τον αντίπαλο του. Διαφορά που και αυτή διαμορφώθηκε κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο όπου η κούραση και η χαλάρωση είχε κάνει την εμφάνιση της. Και όλα αυτά  σε ένα παιχνίδι όπου κάθε σφύριγμα με αμφιβολία ή αν προτιμάτε «κουκούτσι» με τεράστια ευκολία δινόταν εις βάρος της ομάδας μας.

ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί το τελικό σκορ και ο αποκλεισμός να μας πληγώνει… αλλά ο Αρειανός το γνωρίζει το μπάσκετ και ακόμη και σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε μπορεί να διακρίνει μια ομάδα που τα έδωσε όλα σε μια άνιση μάχη και δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθεια. Σίγουρα αυτή η μάχη δεν ήταν για εμάς αλλά ακόμη και στα δύσκολα αυτή η ομάδα σε πείθει ότι μέχρι το τέλος της σεζόν θα τα δώσει όλα για να μας προσφέρει χαρούμενες μπασκετικές στιγμές. Δεν ξενερώνουμε και συνεχίζουμε δυνατά περιμένοντας με ανυπομονησία το επόμενο ραντεβού μας στο θρυλικό Παλέ!

ΥΓ. Παράπονα έχει η Τσαρούχα από τον κόσμο του ΑΡΗ που την κράζει… Ας κάτσει να δει με τους συναδέλφους της που φόρτωσαν κάθε «ανθρώπινο λάθος» ή «κουκούτσι» από το καρπούζι της διαιτησίας που χωρίζεται στα 2 όπως μας έλεγαν κάποτε κάποιοι διαιτητοπατέρες. «Κουκούτσια» που σε καμία περίπτωση δεν τα έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός και σίγουρα δεν τα χρειάζεται και το δύσμοιρο όπως το κατάντησαν Ελληνικό μπάσκετ.

ΥΓ2. Συνέχεια στην παρωδία final 8 έχουμε και σήμερα με τον κόσμο να απουσιάζει. Ακούγοντας όμως ένα στέλεχος της ΚΑΕ(ας μην γράψουμε το όνομα για να μην θεωρηθούμε εμπαθείς) το μεσημέρι στο Yellow και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που ασχολούνται με το μπάσκετ, καταλαβαίνεις γιατί κάθε χρόνο καταλήγουμε στα Δύο Αοράκια, με τον ήλιο να χτυπάει τους παίκτες στο παρκέ αν τα παιχνίδια γίνονται μεσημέρι και τον κόσμο φυσικά να απουσιάζει. Όταν σταματήσει το μπάσκετ να είναι κρατικοδίαιτο ίσως τελικά υπάρξει ελπίδα.

Σε μια εξαρχής δύσκολη αποστολή στο ΣΕΦ ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό με 89-75 με το σύνολο του Γ.Καστρίτη να κερδίζει σε αρκετά σημεία του αγώνα τις εντυπώσεις. Θετικός στην επιστροφή του στα κιτρινόμαυρα ο Βασίλης Χρηστίδης έδειξε ότι σε αυτόν τον ΑΡΗ με τα γνωστά προβλήματα στη θέση των ψηλών μπορεί να δώσει λύσεις. Ξεχώρισε ο Χόχλερ με μια πληθωρική παρουσία, «επέστρεψε» ο Τολιόπουλος στο σκοράρισμα.

ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ

Τι και αν απέναντι μας είχαμε μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας ο ΑΡΗΣ μας εκτέλεσε το πλάνο του χωρίς να υπολογίζει την δυναμική του αντιπάλου. Υψηλή πίεση στην άμυνα, μαχητικότητα στα ριμπάουντ και «χτύπημα» στην επίθεση με κάθε ευκαιρία. Αξιοσημείωτο στοιχείο ήταν οι μάχες κοντά στο καλάθι όπου αν και δεχθήκαμε αρκετά κοψίματα καταφέραμε να βάλουμε κάμποσα καλάθια μέσα από το ζωγραφιστό. Ωστόσο με την ποιότητα που έχει ο Ολυμπιακός και την «ασυλία» από την διαιτησία είναι δύσκολο να διατηρηθείς μέσα στο παιχνίδι. Κρατάμε την καλύτερη εμφάνιση του Χόχλερ από τότε που ήρθε αλλά και  την συνολική προσπάθεια της ομάδας παρά την αστοχία της.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙ-ΣΑΝΟΓΚΟ

 Σε μια χρονική περίοδο όπου ο ΑΡΗΣ καλείται να ξεπεράσει το κενό στους ψηλούς κατάφερε να «μπολιάσει» γρήγορα τον Χρηστίδη και να δείξει ικανός να διαχειριστεί τα προβλήματα του σε μια κομβική περίοδο για την τελική κατάταξη του πρωταθλήματος παρά την ήττα. Απαραίτητη η απόκτηση ενός έμπειρου ψηλού τουλάχιστον μέχρι ο Σανόγκο να είναι απόλυτα έτοιμος.

ΥΓ. Σε κάτι τέτοια παιχνίδια καταλαβαίνεις ακόμη πιο καθαρά πόσο άρρωστη είναι η ελληνική διαιτησία. Μέχρι και η «διαφορά πόντων» προβληματίζει τους διαιτητές αλλά και τους προπονητές …των μόνιμα ευνοημένων.

Με άδεια χέρια γυρίζει για ακόμη μια φορά από το Καραϊσκάκη ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου αν δεν δικαιούταν τη νίκη σίγουρα άξιζε την ισοπαλία. Αυτή τη φορά δεν ακυρώθηκαν 2 γκολ για την ομάδα μας αλλά μόνο 1(!!!), ωστόσο κανείς ακόμη δεν έχει ακόμη καταλάβει γιατί ο Πορτογάλος διαιτητής σφύριξε βιαστικά ακριβώς πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα. Ένας διαιτητής που σε όλο το παιχνίδι σφύριζε ανάποδα προσπαθώντας να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον μετριότατο Ολυμπιακό. Ανοιχτοί λογαριασμοί για τον επαναληπτικό του κυπέλλου που έτσι και αλλιώς για να προκριθείς μια νίκη την χρειαζόσουν…

ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όπως και την Κυριακή έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήταν σωστά στημένος, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να γίνει απειλητικός ενώ ήταν λιγότερο άτολμος όποτε έβγαινε μπροστά. Η είσοδος του Καμαρά στο παιχνίδι έδωσε στον ΑΡΗ αυτή την μαχητικότητα στην επίθεση που έλειπε από το παιχνίδι του πρωταθλήματος ενώ λίγο έλειψε μόλις στο 10’ να χρισθεί σκόρερ όταν οριακά δεν πρόλαβε την παράλληλη σέντρα του Μαζικού.

ΜΕ ΣΦΥΡΙΓΜΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΑΛΛΟΙΩΘΗΚΕ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Τι και αν το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ μετουσιώθηκε σε γκολ με την ωραία κεφαλιά του Ιτούρμπε μετά από εκτέλεση κόρνερ… ο διαιτητής Τιάγκο Μάρτινς είδε(;) επιθετικό φάουλ κάπου και λίγο πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα σταμάτησε το παιχνίδι. Εδώ βέβαια το γράμμα του νόμου λειτουργεί όταν είναι εις βάρος του ΑΡΗ και το VAR δεν μπορούσε να παρέμβει για να διορθώσει ένα ακόμη «λάθος» που μπορεί να μας στέρησε και μια σημαντική νίκη. Μάλιστα αν ισχύει η φημολογία ότι ο διαιτητής σφύριξε κατά λάθος τότε μιλάμε για έναν ακόμη ιστορικό τραγέλαφο στο μίζερο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σφύριγμα όπου το «πνίξιμο» της 2^ης κίτρινης κάρτας του Βουρσάι που πατάει πεντακάθαρα τον αντίπαλο του και τα πολλά φάουλ που δεν έδωσε σε σπρωξίματα των παικτών μας στην επίθεση τα κάνει ανάξια αναφοράς…

ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΕΙ

Αν κάποιος πιστεύει ότι παίζοντας μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού θα κυριαρχήσεις, θα κάνεις μια ντουζίνα ευκαιρίες και θα πετύχεις και 3-4 γκολ μάλλον μπερδεύει το ελληνικό ποδόσφαιρο με κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου τα γκολ είναι πιο εύκολα και τα παιχνίδια διεξάγονται με ίσους όρους και για τις 2 ομάδες. Στην πραγματικότητα η σημερινή εικόνα και των 2 ομάδων ήταν αναμενόμενη. Από την μια ο κουρασμένος ΑΡΗΣ που σε κάποια φάση ξέμεινε από δυνάμεις  από την άλλη ο φρέσκος Ολυμπιακός με τις πολλές αλλαγές που δεν είχε τη συνοχή που θα ήθελε.  Σε αυτό το παιχνίδι θα γίνουν λίγες ευκαιρίες και αυτός που θα πετύχει το γκολ θα κερδίσει όπως και έγινε. Βέβαια ο ΑΡΗΣ πέτυχε πρώτος το γκολ και πιθανόν αυτός να κέρδιζε αν δεν υπήρχε ο Πορτογάλος διαιτητής να ακυρώσει χωρίς λόγο και αιτία το πεντακάθαρο γκολ του Ιτούρμπε. Φυσικά και θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ να είναι πιο τολμηρός, σίγουρα οι παίκτες θα έπρεπε να είναι πιο αποτελεσματικοί στην τελική προσπάθεια και σε καμία περίπτωση αυτές οι στιγμές αδράνειας απέναντι σε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό δεν είναι αποδεκτές. Με αυτές τις συνθήκες ο ΑΡΗΣ πέτυχε γκολ, είχε δοκάρι, δημιούργησε καλές ευκαιρίες όπως αυτή του Ιτούρμπε και του Μπράμπετς και μόνο στα τελευταία 10’ όπου επήλθε η κούραση φάνηκε ο Ολυμπιακός πιο απειλητικός.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ...ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΡΗΣΕΙ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση είτε αυτό έχει να κάνει με την απόδοση της ομάδας μας είτε έχει να κάνει με τον τρόπο που μας σφυρίζουν οι διαιτητές. Όπως λένε κυνικά οι αντίπαλοι μας μετά από τέτοιες «σπουδαίες» νίκες . Στην «λαμπρή» ιστορία του ποδοσφαιρικού Ελλαδιστάν καταγράφηκε άλλη μια ήττα του ΑΡΗ στο Καραϊσκάκη και πλέον ο ΑΡΗΣ μας καλείται να ανατρέψει στο Κλ.Βικελίδης αυτή την κατάσταση.  Απάντηση μας σε αυτή την συνεχόμενη αλητεία πρέπει να είναι η δυναμική στήριξη της ομάδας. Δυναμική στήριξη ώστε να κερδίσουμε την αναποτελεσματικότητα μας, την ατυχία μας, τον διαιτητή που θα μας στείλουν, τους «επιστήμονες» στο VAR και φυσικά τον Ολυμπιακό.

ΥΓ. Με τόσα ακυρωθέν γκολ φέτος η διαιτησία το έχει πάει σε άλλο επίπεδο το πράμα. Πλέον θα αρχίσουμε να απαιτούμε από τους παίκτες μας να σκοράρουν μόνο με μακρινά σουτ για να μην μπορούν να τα ακυρώσουν!

ΥΓ2. Αυτός ο ΑΡΗΣ με αυτή την απόδοση, με άλλους διαιτητές και άλλους VARistes τώρα θα διεκδικούσε στα ίσα το πρωτάθλημα και θα ήταν με το ένα πόδι στην επόμενη φάση του κυπέλλου. Οποιαδήποτε κριτική για το αγωνιστικό μοιραία περνάει σε 2^η μοίρα.

Με ένα ψυχρό γκολ σχεδόν από το πουθενά σε μια στιγμή αδράνειας στα πρώτα δευτερόλεπτα του Β ημιχρόνου ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα σπαταλώντας την όποια καλή προσπάθεια έκανε κυρίως στα πρώτα 45’. Μια ήττα φυσιολογική όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι μιας και η ομάδα μας μετά το γκολ ποτέ δεν αντέδρασε και αρκέστηκε στο τιμητικό 1-0. Και όλα αυτά κόντρα σε έναν Ολυμπιακό που δεν έκανε κάτι το τρομερό, στο Α’ ημίχρονο είχε λιγότερες ευκαιρίες από εμάς αλλά σίγουρα έδειξε σε όλο το παιχνίδι ότι ήθελε τη νίκη πιο πολύ.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΣ

Όπως έπρεπε κατέβηκε η ομάδα σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι εκμηδενίζοντας σε όλο το πρώτο ημίχρονο οποιαδήποτε σκέψη του Ολυμπιακού για γκολ ενώ κατάφερε παράλληλα να δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις από τον αντίπαλο του για να σκοράρει. Ιδιαίτερα η μεσοαμυντική μας λειτουργία ήταν εξαιρετική ενώ οι παίκτες μας με σχετική ευκολία κατάφερναν να κυκλοφορούν την μπάλα παρόλο που προτιμούσαν να την αφήνουν στα πόδια των αντιπάλων στοχεύοντας στην αντεπίθεση.

ΗΡΘΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΧΑΟΣ

Η εικόνα των πρώτων 45’ έδειχνε έναν σκληροτράχηλο ΑΡΗ αποφασισμένο να βάλει τα δύσκολα στον Ολυμπιακό. Έλα όμως που όταν δεν υπάρχει το «κοράκι» στη μέση υπάρχει η επιπολαιότητα μας και αυτές οι κακές στιγμές σαν και αυτή στο πρώτο λεπτό του Β ημιχρόνου που έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να σκοράρει το γκολ που του χάρισε τη νίκη. Και αν αυτές οι κακές στιγμές κάθε ομάδας είναι κομμάτι του παιχνιδιού και ως ένα σημείο δικαιολογούνται αυτό που ακολουθήσε δεν έχει λογική εξήγηση  εκτός… και αν στην σκέψη του Πάρντιου ήταν να πέσει ο ρυθμός και στο τέλος της αναμέτρησης να χτυπήσουμε μπας και κλέψουμε τον βαθμό. Αυτό ως προς τις σκέψεις μιας και στην πράξη είδαμε τους αντιπάλους μας να ανεβαίνουν πιο ψηλά, να διεκδικούν ένα δεύτερο γκολ και την ομάδα μας αντί να πιέζει και να επιτίθεται πιο μαζικά να αρκείται σε αυτή την ήπια ήττα. Φυσικά και δεν σημαίνει ότι αν ο ΑΡΗΣ μετά το 1-0 πίεζε ψηλά θα γυρνούσε το παιχνίδι αλλά το ότι δεν το προσπαθείς καν και αρκείσαι στο τίποτα πληγώνει.

ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ …ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Κόντρα στο Λεβαδειακό η ομάδα έδειξε σημαντικά στοιχεία βελτίωσης σχεδόν σε όλους τους τομείς εκτός από το γκολ. Λόγω όμως της δυναμικής του αντιπάλου «τεχνικά κομμάτια» που είδαμε μεσοβδόμαδα όπως   οι τοποθετήσεις των παικτών, η σωστή πίεση στην άμυνα και η καλή κυκλοφορία της μπάλας πέρασαν στα ψιλά. Σήμερα απέναντι ίσως στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή έδειξε τα ίδια στοιχεία με αρκετά πειστικό τρόπο. Όχι ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει να μείνει σε αυτές τις καλές εντυπώσεις αλλά από εκεί που βρισκόμασταν αγωνιστικά στα χαμένα πλέον είναι ορατό ότι ο Πάρντιου γνωρίζει καλύτερα το ρόστερ του αλλά και οι παίκτες ξέρουν καλύτερα τι θέλει ο προπονητής από αυτούς.  Και ας είμαστε ρεαλιστές... ακόμη και με την απόδοση που είχαμε  σήμερα με λίγη τύχη περισσότερη ή μερικά εκατοστά πιο πίσω από την γραμμή του οφσάιντ θα μπορούσαμε να είχαμε φύγει με βαθμό ή βαθμούς.

ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕ ΚΑΙ ΑΡΚΕΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ

Με τις «καλές εντυπώσεις» των πρώτων 45’ επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από το Καραϊσκάκη όπου γνώρισε την ήττα με ένα γκολ σε μια φάση που δεν φαινόταν δύσκολη. Ναι μεν ο ΑΡΗΣ έδειξε τα «δόντια» του στον Ολυμπιακό και έστειλε το μήνυμα ενόψει των διπλών αναμετρήσεων του κυπέλλου αλλά κάποια στιγμή σε παιχνίδια σαν το σημερινό πρέπει να αρχίσεις να απαιτείς τις νίκες …και όχι να διστάζεις να βγεις μπροστά μην δεχθείς περισσότερα γκολ. Περιμένουμε στο κύπελλο να δούμε έναν ΑΡΗ που δεν θα φοβηθεί τον αντίπαλο του και θα είναι αυτός μέσα στο γήπεδο που με την εικόνα του θα δείχνει ότι θέλει περισσότερο τη νίκη.

ΥΓ. Ήττα εντός προγράμματος μπορεί να πει κανείς αλλά με αυτή την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και το σπάνιο 50-50 που είχαμε σήμερα από τον διαιτητή έπρεπε να αρπάξεις την ευκαιρία.