Την πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup εξασφάλισε ο ΑΡΗΣ μας που ισοπέδωσε κυριολεκτικά την Ουλμ μέσα στο σπίτι της! Η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα έδινε τον ρυθμό και οι παίκτες μας χόρευαν τους αντιπάλους τους. «Διαστημικός» για ακόμη μια φορά(μετά το Τρέντο) ο Χάρελ με 19 πόντους, 7 ασίστ, 8 ριμπάουντ και 6 κλεψίματα πετσόκοψε κάθε ελπίδα των αντιπάλων μας. Πανηγυρικό κλίμα και μπόλικη υπερηφάνεια για αυτό  που είδαμε σήμερα μέσα στο γήπεδο και την πανάξια πρόκριση!

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με την περιφερειακή άμυνα του ΑΡΗ μας από το ξεκίνημα του αγώνα να «μπάζει» και τους Γερμανούς να βομβαρδίζουν με εκπληκτικά ποσοστά τα πράγματα δεν έμοιαζαν καλά. Το 19-11 που προηγήθηκε η Ούλμ και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι μας ήταν μια πρόωρη απογοήτευση. Η λογική αντίδραση που περιμέναμε ήταν να αλλάξει ο κόουτς κάποια πράγματα στην άμυνα ή απλά οι ίδιοι παίκτες που δεν πίεζαν σωστά να ξεκινήσουν να το κάνουν. Έλα όμως που οι παίκτες του Καστρίτη είχαν άλλο πλάνο στο μυαλό τους και στον βομβαρδισμό της Ουλμ απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Τολιόπουλος,  Χάρελ και Μπλούμπεργκς έβαλαν μεγάλα σουτ και το 26-23 που έληξε η 1^η περίοδο ήταν μια ηχηρή απάντηση στο πολύ καλό ξεκίνημα των αντιπάλων μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ… ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ

Τι έγινε ακριβώς στην ανάπαυλα πριν το 2^ο δεκάλεπτο κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με ακρίβεια. Οι παίκτες μας όμως μπήκαν διαφορετικοί μέσα στο παρκέ. Στην άμυνα έμοιαζαν δαιμονισμένοι, στα ριμπάουντ ορμούσαν σαν αγρίμια και στην επίθεση πουλούσαν τρέλα με κάθε τρόπο. Πρώτος από όλους ο Ρόνι Χάρελ που ώρες ώρες ένιωθες ότι δεν είναι μόνο ένας αλλά πάνω στο παρκέ κυκλοφορούν 2-3 Χάρελ ταυτόχρονα. Ήταν παντού, τα έκανε όλα καταγράφοντας μια εξωπραγματική εμφάνιση! Ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πάτησε γκαζι, έφθασε στο +23 και έτσι απλά διέλυσε τους Γερμανούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να μειώσουν κάτω από τους 13 πόντους. Ισοπεδωτική εμφάνιση που δεν αφήνει περιθώρια για οποιοδήποτε άλλο σχόλιο πέρα από θαυμασμό.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΕΜΦΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Κάτι σαν παρουσίαση των δυνατοτήτων που έχει ο φετινός ΑΡΗΣ παρακολουθήσαμε σήμερα στο Ούλμ με την ομάδα να μας αναγκάζει να τρίβουμε τα μάτια μας μη πιστεύοντας αυτά που βλέπουμε από τους παίκτες του Καστρίτη! Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε είδαμε σπουδαία πράγματα. Ακόμη και αυτοί που δεν μπήκαν καλά στο παιχνίδι στην πορεία κατάφεραν να βοηθήσουν και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Αρχηγάρα ξανά ο Τολιόπουλος πρόσθεσε άλλη μια σπουδαία εμφάνιση. Όσο για τον Χάρελ τα λόγια είναι φτωχά για να αποτυπώσουν αυτά που έκανε σήμερα. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ο Μποχωρίδης έλειπε, ο Γκάλινατ αποχώρησε τραυματίας στο τέλος του 1^ου δεκαλέπτου και ο Μπλούμπεργκ τραυματίστηκε στην 4^η περίοδο τότε αυτή η εμφάνιση αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και με τον Στάρκ ακόμη να ψάχνεται αλλά να έχει προλάβει να δείξει τις ικανότητες του… είναι να αναρωτιέσαι που μπορεί να φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Μεγαλειώδη εμφάνιση, επιβλητική νίκη-πρόκριση! Φρούριο στην άμυνα, πολυβόλα στην επίθεση και ένας Χάρελ «σεληνιασμένος» να κάνει τα πάντα πάνω στο παρκέ! Στα χαμένα οι Γερμανοί έμοιαζαν να μην μπορούν να πιστέψουν αυτό που τους συμβαίνει. Ίσως και να ήταν η καλύτερη παράσταση που μας χάρισαν φέτος ο Καστρίτης και οι παίκτες του. Μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη. Μπράβο ρε μάγκες, μας κάνατε υπερήφανους!

ΥΓ. Μια σπίθα θέλει αυτός ο κόσμος και είναι έτοιμος να βάψει όλο τον πλανήτη κιτρινόμαυρο! Μπράβο ρε αλάνια για την υπέροχη κερκίδα!

Την ήττα στην παράταση με 88-99 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από την Ούλμ, σε ένα παιχνίδι όπου αξίζαμε τη νίκη αλλά οι διαιτητές είχαν διαφορετική άποψη.  Οι Γερμανοί ήταν δυνατοί, ο ΑΡΗΣ όμως δεν μάσησε, πάλεψε μέχρι το τέλος αλλά οι 3 διαιτητές από το ξεκίνημα του 4^ου δεκαλέπτου φρόντισαν να μας φράξουν τον δρόμο προς τη νίκη. Πολλά νεύρα στο Παλέ από τα σφυρίγματα των γκρι, ωστόσο στο τέλος ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια της ομάδας παρά την ήττα.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΣ

Το πρώτο ζητούμενο της αναμέτρησης ήταν το πως θα μπει η ομάδα στο παιχνίδι, το δεύτερο ζητούμενο ήταν το πως θα καλυφθεί το κενό του Σανόγκο σε άμυνα και ριμπάουντ. Και στα 2 ο ΑΡΗΣ ήταν συνεπής και οι Γερμανοί κατάλαβαν από νωρίς ότι δεν θα περνούσαν εύκολα από το Παλέ. Καρ και Σόουζα ήταν οι πρωταγωνιστές του πρώτου δεκαλέπτου και μαζί με τον Περσίδη που πήρε χρόνο ο ΑΡΗΣ έκλεισε το δεκάλεπτο με 19-17.

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΑΝ

Ο Κάρ συνέχισε ζεστά στο σκοράρισμα, βρήκε και βοήθειες από τον Τολιόπουλο και τον Μποχωρίδη και ο ΑΡΗΣ πάλευε να χτίσει μια διαφορά ασφαλείας και να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα. Οι Γερμανοί όμως είχαν σχεδόν πάντα την απάντηση καλύπτοντας με ευκολία τις διαφορές 5-6 πόντων που παίρναμε. Αποκορύφωμα της «αντίδρασης» των αντιπάλων μας όποτε πηγαίναμε να  ξεφύγουμε ήταν η φάση περίπου 6’ πριν την λήξη του 3^ου δεκαλέπτου, όπου αν και προηγούμασταν με +6 πόντους κυριολεκτικά σε μια κατεβασία τους πέτυχαν 8 πόντους και προσπέρασαν στο σκορ! Ναι… 8 πόντους! Εύστοχο τρίποντο όπου μετά το σουτ χρεώνεται αντιαθλητικό φάουλ, 2 βολές και από την επαναφορά νέο τρίποντο. Αν και είχε μπόλικο χρόνο ακόμη ίσως και το συγκεκριμένο σημείο να ήταν αυτό που δεν μας επέτρεψε να πάμε στο φινάλε της αναμέτρησης με πλεονέκτημα.

ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΛΛΟΙΩΣΑΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με τις 2 ομάδες να εναλλάσσονται στο προβάδισμα και η παραμικρή λεπτομέρεια ήταν ικανή για να αναδείξει τον νικητή. Πόσο μάλλον μια σειρά από σφυρίγματα που ξεκίνησαν από τις αρχές του 4^ου δεκαλέπτου, κορυφώθηκαν στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας και συνεχίστηκαν και στην παράταση. Γρήγορα φάουλ εις βάρος μας και μπόνους βολών από νωρίς για τους Γερμανούς, ανοχή στα μαρκαρίσματα πάνω στους παίκτες και βήματα που δεν δόθηκαν και οδήγησαν στο τελευταίο καλάθι της Ούλμ στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Ξεκάθαρα βήματα που αν τα σφύριζαν, ο ΑΡΗΣ θα διεκδικούσε τη νίκη σε αυτή την τελευταία φάση που σκόραρε ο Τολίοπουλος και δεν θα έστελνε απλά το παιχνίδι στην παράταση. Το μένος των διαιτητών εξαντλήθηκε… όταν χρέωσαν με τεχνική ποινή τα πανηγύρια του πάγκου στην ισοφάριση με τη λήξη της κανονικής διάρκειας αλλά και στο τζάμπολ της παράτασης όπου έδωσαν αδικαιολόγητα την μπάλα στην Ούλμ. Οι αντίπαλοι μας εκμεταλλεύτηκαν τα δώρα της διαιτησίας, σούταραν εξαιρετικά στην παράταση και έφθασαν στη νίκη χωρίς να αγχωθούν παραπάνω.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ

Μετά από 3 συνεχόμενες ήττες και κάποια αδικαιολόγητα αγωνιστικά κενά στα τελευταία παιχνίδια ο ΑΡΗΣ έπρεπε να αντιδράσει και σε μεγάλο βαθμό το έκανε σήμερα. Έδειξε το πνεύμα του μαχητή που τον χαρακτηρίζει, κάλυψε το σημαντικό κενό του Σανόγκο και διεκδίκησε στα ίσια τη νίκη από την Ούλμ που πέρα από τη δυναμική της είχε και την βοήθεια των διαιτητών. Κυρίως ο Κάρ αλλά και ο Μποχωρίδης με τον Σόουζα ήταν οι παίκτες που είχαν τεθεί υπό έντονη αμφισβήτηση τον τελευταίο καιρό και σήμερα μπορούμε να πούμε ότι αντέδρασαν και αυτοί. Ωστόσο θα μου επιτρέψει ο αγαπητός Καστρίτης να διακρίνω ότι ιδιαίτερα στην παράταση φάνηκε ότι αυτός ο ζήλος να δείξουν στον κόσμο ότι μπορούν να προσφέρουν, μάλλον λειτούργησε αρνητικά. Κακές επιλογές από Κάρ και Σόουζα που μονοπώλησαν τις επιθέσεις μέχρι το παιχνίδι να χαθεί οριστικά. Στα θετικά ότι μπήκε επιτέλους και ο Περσίδης στο ροτέισον εκθέτοντας στα πρώτα λεπτά τον προπονητή του. Στα αρνητικά η μη συμμετοχή του  Φίλλιου για να παίξει 35’ ο Καρ των 7 στα 17 σουτ… αλλά και η κακή διαχείριση στα κρίσιμα λεπτά. Διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά το πρόβλημα της άμυνας μας κάτω από το καλάθι με πολλούς εύκολους πόντους αλλά και με έναν Μπάξτον που όταν αμύνεται δεν ξέρει πως να κινηθεί. Παρόλα αυτά ας κρατήσουμε την βελτιωμένη εικόνα των Κάρ, Μποχωρίδη και Σόουζα ελπίζοντας αυτή να είναι η αρχή για ακόμη καλύτερες εμφανίσεις.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ

Καιρό είχαμε να δούμε τόσο προκλητική διαιτησία… πόσο μάλλον σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι! Ο ΑΡΗΣ έκανε τα λάθη του, είχε και σήμερα τις αδυναμίες του αλλά πάλεψε και άξιζε τη νίκη ή τουλάχιστον την ευκαιρία να παλέψει στα ίσια για τη νίκη. Δεν μας την έδωσαν και η ομάδα γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα στις λεπτομέρειες. Κρατάμε την μαχητικότητα που έδειξε για ακόμη μια φορά αυτή η ομάδα και ευελπιστούμε η βελτίωση που είδαμε σήμερα από τους Κάρ, Μποχωρίδη και Σόουζα να έχει και ανάλογη συνέχεια. Το αν θα μας στοιχίσει ή όχι αυτή η ήττα θα φανεί στην πορεία. 

ΥΓ. Ανεξάρτητα πάντως από το σημερινό παιχνίδι θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν ξεκάθαροι οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΙ στόχοι του φετινού ΑΡΗ. Όσο δεν ξεκαθαρίζουν… σε πρώτο πλάνο θα παραμένει η «προσωπική δικαίωση»  και η «ερμηνεία» του καθενός.

Μόνο ο κόσμος του ΑΡΗ όπως αποδείχθηκε ήταν σήμερα στο γήπεδο με την ομάδα για ακόμη μια φορά να απέχει ουσιαστικά από τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Κουρασμένοι από το τζάμπολ φάνηκαν όλοι παίκτες και το τεχνικό τιμ που μάλλον για άλλο παιχνίδι προετοιμάστηκε δίνοντας το δικαίωμα σε αυτή την μετριότατη Γερμανική ομάδα να μας κερδίσει και δεύτερη φορά φέτος με τεράστια ευκολία.

Αν το πλάνο νίκης που είχε σχεδιάσει ο κόουτς από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν με αυτή την πεντάδα των παικτών που επέλεξε να ξεκινήσει και με αυτή την φιλοσοφία τότε όλη η υπόλοιπη εξέλιξη του αγώνα ήταν απόλυτα φυσιολογική. Μάλιστα το ότι περίμενε το σερί των Γερμανών να φθάσει στο 14-0 για να πάρει το τάιμ άουτ και να αλλάξει κάπως τα πράγματα δείχνει το πόσο ντεφορμέ ήταν και ο Π.Γιαννάκης σήμερα. Κατά τα άλλα δυστυχώς το έργο το είχαμε ξαναδεί. Το τραγικό μας ξεκίνημα με την άμυνα με τα μάτια δίνει ένα τεράστιο ψυχολογικό(και πόντων) προβάδισμα στους αντιπάλους όπου στη συνέχεια κάνουν με τεράστια ευκολία το παιχνίδι τους και για αυτό βλέπουμε τόσο συχνά αυτά τα ρεσιτάλ ευστοχίας. Ως συνέπεια του κακού ξεκινήματος είναι ο εκνευρισμός και η απελπισία σε κάθε κίνηση των παικτών μας. Μοναδική "θετική παραφωνία" στην κακή εικόνα του ΑΡΗ σήμερα ήταν το ντεμπούτο του Ντούβιερ που έδειξε πάρα πολύ καλά στοιχεία σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού. Σε αντίθεση με τον Μάρας που σίγουρα περιμέναμε να δούμε κάτι καλύτερο από αυτά που μας έδειξε σήμερα παρόλο που πλέον έχει και μερικές προπονήσεις στα πόδια του.

Όσο και αν θέλαμε να παλέψει και να προχωρήσει η ομάδα στο BCLόπως φαίνεται στην πράξη δεν μπορεί. Τα συνεχόμενα ταξίδια; οι πολλές αλλαγές στο ρόστερ με ελάχιστες ενδιάμεσες προπονήσεις; η οικονομική και διοικητική ανακατωσούρα; ότι και αν φταίει δεν δικαιολογείται αυτή η εικόνα ιδίως όταν πριν λίγες ημέρες έδειξες σαν ομάδα ότι μπορείς να παίξεις καλό μπάσκετ. Μαθηματικές ελπίδες για πρόκριση υπάρχουν αλλά με τέτοιες εμφανίσεις δεν πας πουθενά. Μοναδική ελπίδα για να σωθεί αγωνιστικά η χρονιά είναι η επιστροφή του Γ.Αθηναίου και  τα 3 συνεχόμενα εντός έδρας  παιχνίδια που πιθανόν να επιτρέψουν στην ομάδα να ξεκουραστεί, να δουλέψει και να βρει έναν πιο σταθερό αγωνιστικό ρυθμό.

ΥΓ. Για τους μάγκες της κερκίδας τα λόγια είναι περιττά! Δίνουν το παράδειγμα προς όλους όσους προτιμούν στα δύσκολα να γυρίζουν την πλάτη στην ομάδα και μετά από κάθε στραβή να αφορίζουν τους πάντες. Μπράβο ρε μάγκες μας δώσατε κουράγιο να αντέξουμε να παρακολουθήσουμε ένα παιχνίδι που μόνο με χάπια και κολλύριο μπορούσαμε να το δούμε όλο!

ΥΓ2. Α ρε κόουτς… πραγματικά θα ήθελα πολύ να μάθω τι είχες στο μυαλό σου όταν ξεκίνησες αυτή την πεντάδα και την κράτησες μέχρι να φθάσει στο -10.

Την τελευταία του ευκαιρία για πρόκριση στην επόμενη φάση του BCLθα διεκδικήσει σήμερα το βράδυ η αγαπημένη μας ομάδα στη Γερμανία όπου θα αντιμετωπίσει την Τέλεκομ Μπον.  Ο Γ.Αθηναίου δεν θα αγωνισθεί ούτε σήμερα σε αντίθεση με τον Ντούβιερ που θα κάνει το ντεμπούτο του και όλοι αναμένουμε να δώσει λύσεις σε μια θέση που πονάει η ομάδα.

Η σημερινή αναμέτρηση μας φέρνει στο μυαλό το πρώτο παιχνίδι και μια ήττα που πόνεσε πολύ και ίσως ήταν η αρχή του τέλους για την ομάδα που έστησε ο Π.Γιαννάκης το καλοκαίρι. Ένα παιχνίδι εύκολο που για πλάκα το κερδίζαμε στο πρώτο ημίχρονο και τελικά με τεράστια ευκολία το χαρίσαμε στον αντίπαλο. Από τότε μέχρι σήμερα το πρόσωπο της ομάδος έχει αλλάξει δραματικά.  4 ξένοι αποχώρησαν , 3 νέοι ξένοι και ο Μποχωρίδης ήρθαν. Αυτό όμως που έχει αλλάξει είναι κυρίως η φιλοσοφία της ομάδος με τους Έλληνες να έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο και να αρχίζουν να αποδίδουν σύμφωνα με τις πραγματικές τους δυνατότητες.  Αν και το μεγάλο πρόβλημα τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η σταθερότητα στην απόδοση ο ΑΡΗΣ με μια εμφάνιση παρόμοια με αυτή  στην Κρήτη θα φύγει σίγουρα νικητής από τη Βόννη. Οι Γερμανοί είναι μια μετριότατη ομάδα που τον τελευταίο καιρό πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Το επιθετικό πρόβλημα με την έλευση του Μποχωρίδη και τις λύσεις που δίνει ο Προύιτ φαίνεται να έχει λυθεί. Η προσήλωση όμως στην άμυνα σε μεγάλο βαθμό έχει χαθεί και εκεί ακριβώς θα πρέπει ο Π.Γιαννάκης να επιμείνει ώστε οι παίκτες του να καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια. Άλλωστε αν κάτι έχει αποδείξει αυτή η ομάδα πάνω στο παρκέ από την αρχή της χρονιάς είναι ότι μπορεί να παίξει καλή άμυνα. 

Θα πρέπει άπαντες να καταλάβουν ότι η πρόκριση στην επόμενη φάση του BCLπρέπει να επιτευχθεί για πολλούς λόγους. Το χρηματικό μπόνους πρόκρισης από την FIBA, το γόητρο του κόσμου , ο αγωνιστικός ρυθμός που προσφέρουν οι 2 αγώνες την εβδομάδα και το πρεστίζ της ομάδος είναι οι πιο σημαντικοί. Και αν οι διοικητικές ζυμώσεις που ανακοινώθηκαν σε περίπου 2 εβδομάδες βγάλουν κάτι καλό γιατί όχι και σε αγωνιστικό επίπεδο ο ΑΡΗΣ να μην είναι σε καλύτερη "θέση" από σήμερα σε Ελλάδα και Ευρώπη; ΑΡΗ ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΛΑΘΩ!

Διπρόσωπος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο σημερινό παιχνίδι, δεν βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια για το Β ημίχρονο και πραγματοποιώντας τραγική εμφάνιση γνώρισε την ήττα από μετριότατη Τέλεκομ Μπον. Ανύπαρκτη άμυνα,  σε άλλο γήπεδο πνευματικά σχεδόν όλοι οι παίκτες, έβγαλαν από τα ρούχα του τον  Π.Γιαννάκη και σκόρπισαν απογοήτευση στους φίλους της ομάδος.

Όπως είχαμε αναφέρει και πριν το παιχνίδι, η νίκη θα κρινόταν σε μεγάλο βαθμό κυρίως από την εικόνα της δικής μας ομάδος. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο πρώτο ημίχρονο όπου αν και δεν πραγματοποιήσαμε κάποια σπουδαία εμφάνιση καταφέραμε να είμαστε  σχετικά εύκολα μπροστά στο σκορ και να προσπαθούμε να χτίσουμε μια διαφορά ασφαλείας. Όλη αυτή η προσπάθεια του πρώτου ημιχρόνου πετάχτηκε στα σκουπίδια και με σωρεία επιπόλαιων λαθών ακόμη και στα πιο απλά πράγματα καταφέραμε να βάλουμε τους Γερμανούς στο παιχνίδι και να τους κάνουμε να πιστέψουν στη νίκη όπου τελικά κατάφεραν να πάρουν. Με τους περιφερειακούς πλην του Φλιώνη που συνεχίζει να εντυπωσιάζει να κάνουν την μια ανοησία μετά την άλλη και τους ψηλούς εκτός των Τσαϊρέλη και Βασιλόπουλου να μην μπορούν να βοηθήσουν σε καμία πλευρά του γηπέδου η ομάδα έδειχνε ανήμπορη να  αντιδράσει. Όπως και ανήμπορος  να αντιδράσει έμοιαζε ο Π.Γιαννάκης στον πάγκο όπου αν είχε το "χάρισμα" να αλλάζει χρώμα όταν νευριάζει όπως ο Ομπράντοβιτς σήμερα θα είχε χτυπήσει κόκκινο. Το συνεχές ροτέισον, η εμμονή σε κάποιους παίκτες αλλά και οι ασταμάτητες δοκιμές σε σχήματα χωρίς ακόμη να έχει καταλήξει σε ένα βασικό σχήμα ή έστω σε 6-7 παίκτες που να εμπιστεύεται λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά φάνηκε να διογκώνουν το πρόβλημα που έτσι και αλλιώς φαίνεται να υπάρχει στην ομάδα. Το 30-46 επιμέρους σκορ του Β ημιχρόνου τα λέει όλα. Τα πάντα φωνάζουν ενίσχυση αν όχι αλλαγές μιας και ο ΑΡΗΣ σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια η βοήθεια που παίρνει από τους ξένους είναι μηδαμινή. Και αν για τον Μόραντ ήταν κάτι το αναμενόμενο το να βλέπεις τον Πέτγουεϊ τόσο άτολμο, τον Μπένσον χωρίς το απαραίτητο πάθος και τους Βον και Μπελ χωρίς ίχνος συγκέντρωσης και αυτοπεποίθησης στις κινήσεις τους  είναι κάτι που δεν το περιμέναμε.  Μια εικόνα που για την ώρα θυμίζει κάτι από την περσινή ταλαίπωρη χρονιά.

Αυτό για το οποίο φωνάζουμε ότι είναι το πιο σημαντικό για την ομάδα μας κάθε χρονιά στο ξεκίνημα είναι από παιχνίδι σε παιχνίδι να υπάρχει βελτίωση. Και δυστυχώς ο ΑΡΗΣ εκεί που θα περιμέναμε μετά την Ναντέρ να αρχίζει να βρίσκει ρυθμό στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακο και την Τέλεκομ Μπον έκανε βήματα προς τα πίσω. Ως ένα σημείο  ο τραυματισμός του Αθηναίου και του Γουίβερ(που σήμερα  έπαιξε τραυματίας)  παίζουν τον ρόλο τους αλλά δεν γίνεται να αποτελούν δικαιολογία. Άλλωστε όταν σε κάθε παιχνίδι χρησιμοποιείς 11 με 12 παίκτες δεν γίνεται να μένεις στην απουσία του ενός. Αναμένουμε να δούμε την αντίδραση της ομάδος  αλλά και την ενίσχυση που πλέον μοιάζει  με μονόδρομο.

ΥΓ. Σχεδόν απίστευτο να τρως 20 πόντους από αυτόν τον Γκάμπλ!

ΥΓ2. 100% δικαιολογημένη η γιούχα(όπως και αδικαιολόγητο το χειροκρότημα) στο φινάλε μιας και όποιος είναι στον ΑΡΗ πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι σε αυτή την ομάδα υπάρχουν απαιτήσεις και εμφανίσεις σαν την σημερινή δεν χωράνε. Ευτυχώς στον πάγκο της ομάδος υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος που το αντιλαμβάνεται αυτό και για αυτό στηρίζουμε  και εμπιστευόμαστε απόλυτα τον Δράκο ότι θα βρει τις λύσεις με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.

Όσο και αν αντιλαμβανόμαστε την διαφορά δυναμικότητας μεταξύ της ομάδος μας και του Ολυμπιακού, η βαριά ήττα της περασμένης Κυριακής δύσκολα μπορεί να "χωνευτεί".  Η αγωνιστικότητα που έδειξε η ομάδα στο τρίτο δεκάλεπτο είναι ο ΑΡΗΣ που θέλουμε να βλέπουμε σε όλα τα παιχνίδια και αυτός ακριβώς πρέπει να είναι ο στόχος του Π.Γιαννάκη και των παικτών του. Το παιχνίδι με την Γερμανική Τέλεκομ Βον αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να επουλώσει η ομάδα τις πληγές της.

Χωρίς τον Αθηναίου και με τον Γουίβερ μάλλον να προφυλάσσεται στην άκρη του πάγκου ο ΑΡΗΣ θα προσπαθήσει να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τον παράγοντα έδρα κάτι που θα του εξασφαλίσει σε μεγάλο βαθμό την πρόκριση. Ιδίως κόντρα στους Γερμανούς που φαντάζει ως μια από τις πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου τα στραβοπατήματα απαγορεύονται. Όσο και αν προσπαθήσουν οι αντίπαλοι μας το παιχνίδι θα κριθεί 100% από τη δική μας προσήλωση στην άμυνα και συγκέντρωση στην επίθεση.  Η άμυνα θα πρέπει να είναι το σημείο αναφοράς σε κάθε παιχνίδι ανεξάρτητα από την επιθετική βραδιά που θα βρεθούν οι παίκτες μας. Στην επίθεση θα πρέπει επιτέλους να αποκτήσει η ομάδα μια σταθερά. Καλό το ροτέισον που έχει όλους τους παίκτες  ετοιμοπόλεμους αλλά κάποια στιγμή συγκεκριμένοι παίκτες όπως ο Βον, ο Μπέλ και ο Πέτγουεϊ να βγουν μπροστά και να αναλάβουν μεγαλύτερο κομμάτι από το επιθετικό φορτίο της ομάδος.  Είναι εκνευριστικό να βλέπεις συχνά πυκνά μέσα στην πεντάδα ο τελευταίος παίκτης που επέλεγες να πάρει την προσπάθεια να καταλήγει να σουτάρει και μάλιστα υπό την πίεση του χρόνου. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να αλλάξει από σήμερα κιόλας.

Ανεξάρτητα από τις άσχημες 3 ήττες που έχουμε κάνει ως τώρα όσο αφορά η ομάδα δείχνει να παίρνει τα αποτελέσματα που χρειάζεται για να  εξασφαλίσει τον χρόνο που απαιτείται για να βελτιωθεί. Ιδίως στην Ευρώπη όπου στη συγκεκριμένη φάση τα πάντα θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα εντός έδρας η ομάδα μας δύσκολα να κινδυνέψει. Το σημαντικότερο από όλα είναι αυτή την αυτοπεποίθηση που του προσφέρουν οι εώς τώρα νίκες να την βγάλει και πάνω στο παρκέ. Άλλωστε ο κόσμος αυτό που απαιτεί είναι να βλέπει την προσπάθεια για τη νίκη με πράξεις και όχι μόνο με φιλότιμα λόγια. Πάμε για ακόμη μια ευρωπαϊκή νίκη ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Χωρίς ενέργεια και με το μυαλό στα μεθεόρτια από την πρόκριση κόντρα στην ΑΕΚ η ομάδα μας γνώρισε ντροπιαστική ήττα από τη γερμανική Σκάιλαϊνερς μέσα στο Nick Galis Hall. Μια ήττα που αναπόφευκτα μας φέρνει πίσω στην σκληρή πραγματικότητα και στα εμφανή αγωνιστικά προβλήματα που συνεχίζουν να ταλανίζουν την ομάδα μας από την αρχή της χρονιάς. Μια εμφάνιση που "φωνάζει" ενίσχυση και όλων πλέον η σκέψη είναι στις επόμενες κινήσεις που θα κάνει η διοίκηση σε συνεργασία με το τεχνικό τιμ.

Ορεξάτη μπήκε η ομάδα σήμερα δείχνοντας αποφασισμένη να αποδείξει ότι η ήττα του πρώτου γύρου ήταν απλά μια άτυχη βραδιά. Με Καββαδά και Γιάνκοβιτς μπορστάρηδες και τον Ζάρα να σκοράρει με κάθε ευκαιρία νωρίς νωρίς φτάσαμε στο +9 χωρίς τίποτα να προμηνύει την εξέλιξη του αγώνα. Κάπου εκεί όμως άρχισε να χάνεται ο ρυθμός και τα γνωστά προβλήματα με την χαλαρή άμυνα και τις κακές επιλογές στην επίθεση να κάνουν την εμφάνιση τους δίνοντας το δικαίωμα στους Γερμανούς όχι μόνο να μειώσουν αλλά να χτίσουν και μια διαφορά υπέρ τους. Φυσικά σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο "καυτός" Ζάρας εξαφανίσθηκε στον πάγκο όπως και ο Καββαδάς όπου από την αρχή του αγώνα είχε προβληματίσει την αντίπαλη άμυνα. Και με τους Γερμανούς να κάνουν ότι θέλουν στο γήπεδο ακολούθησε το απόλυτο βραχυκύκλωμα τόσο μέσα στις 4 γραμμές  του γηπέδου αλλά και παραέξω. Ο κόουτς προσπάθησε με συνεχείς αλλαγές να βρει την λύση αλλά μάλλον μπέρδεψε περισσότερο τους παίκτες του με αποτέλεσμα να μην έρθει ποτέ η αντίδραση και η μετριότατη Σκάιλαϊνερς του Γκόρντον Χέρμπερτ να κερδίζει για 2η φορά φέτος τον ΑΡΗ... Στα ρηχά ο Κάμινγκς, ανύπαρκτος ο Τζένκινς, κακός ο Ντραγκίσεβιτς και με σκαμπανεβάσματα ο Γιάνκοβιτς. Προσπάθησαν οι Καββαδάς, Ζάρας και Ξανθόπουλος χωρίς όμως να τα καταφέρουν...

Η σημερινή ήττα μπορεί να μην σημαίνει και πολλά βαθμολογικά(η 3η θέση βοηθάει στην κλήρωση της επόμενης φάσης) αλλά πληγώνει σημαντικά το γόητρο κάθε Αρειανού. Ήττες σαν και αυτές στην "μαύρη τρύπα" του Πάλε είναι που χαλάνε την νοοτροπία του Αρειανού, τον βάζουν στην ανόητη λογική της επιλογής αγώνων και στόχων και τον αναγκάζουν να συμβιβάζεται με το ενδεχόμενο της αποτυχίας ακόμη και στις πιο αστείες προκλήσεις... Όταν το κατανοήσουν αυτό η διοίκηση, ο προπονητής, οι παίκτες και ο κάθε άνθρωπος που αποτελεί κομμάτι του μπασκετικού ΑΡΗ τότε ίσως και να αρχίσουν να γίνονται ουσιαστικά βήματα προόδου και να ακολουθήσουν και επιτυχίες που να μην χρειάζονται "υπότιτλους" για να καταλάβουμε το πότε πρέπει να χαρούμε...

ΥΓ. Άλλος είχε την φήμη του "ύπνου" και άλλος τον ψιλοπήρε χαλαρά εκεί στην άκρη του πάγκου...

ΥΓ2. Δύο ήττες από τον Γκόρντον Χέρμπερ και τους Γερμανούς του!?!?!?

ΥΓ3. Ο αποτυχημένος-ύπνος Χέρμπερτ που μας έβγαλε τρίτους στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και μας πήγε στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Φαντάσου να σε πήγαινε ο MVP στους 16 της Ευρωλίγκας και να σε έβγαζε τρίτο. Κουστούμι κρεμασμένο θα είχαμε στην οροφή του Παλέ δίπλα στην φανέλα με το νούμερο 6!!!!

ΥΓ4. "Αδιάφορο" παιχνίδι με όλη σχεδόν την ομάδα να σέρνεται... Άραγε αυτά τα 2 τα "πιτσιρίκια" στην άκρη του πάγκου πόσο χειρότερα θα τα κατάφερναν;

YΓ5. Αυτά συμβαίνουν όταν μια νίκη-πρόκριση μήνα Ιανουάριο απέναντι στην ΑΕΚ με 1 πόντο μέσα στο κατάμεστο Παλέ σε παιχνίδι της χρονιάς και σε κατάκτηση στόχου...

ΥΓ6. Και για τους 'χαρούμενους" οπαδούς... το παιχνίδι ήταν αδιάφορο και δεν μας ένοιαζε... μας αναστάτωσε η αποχώρηση του Μπάκνερ... επηρρέασε ψυχολογικά την ομάδα η αρνητική απόφαση για την Μπάνβιτ... αυτό που θέλαμε με την ΑΕΚ το πήραμε.... δηλαδή η Σκάιλαϊνερς που κέρδισε θα σηκώσει κούπα; ποια ενίσχυση, θα χαλάσει η χημεία... σημασία έχει η οικονομική εξυγίανση της ομάδος... ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ???

Σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ μας είχε τον απόλυτο έλεγχο για τη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, η μπασκετική αφέλεια που χαρακτηρίζει την φετινή ομάδα έκανε την εμφάνιση της με αποτέλεσμα να έρθει η ήττα. Μια ήττα που πικραίνει ακόμη περισσότερο αν σκεφτούμε ότι ο σημερινός μας αντίπαλος την προηγούμενη αγωνιστική ηττήθηκε από τους Μπάκεν Μπέαρς... Εντυπωσίασε ο κόσμος του ΑΡΗ στο Φράπορτ Αρένα, όμως για ακόμη μια φορά έφυγε απογοητευμένος από το γήπεδο...

Ο Τζένκινς φάνηκε από το ξεκίνημα ότι ήταν σε μεγάλη ημέρα και αναλαμβάνοντας εκτός από τον ρόλο του σκόρερ και τον ρόλο του οργανωτή κατάφερε να βάλει την ομάδα στη θέση του οδηγού της σημερινής αναμέτρησης. Οι εξαιρετικές ασίστ στον Μπάκνερ πρόσφεραν ουσία και θέαμα ενώ κοντρόλαρε και τον ρυθμό της ομάδος μαζί με τον Ξανθόπουλο σε αντίθεση με τον Κάμινγκς που ήταν τραγικός και όποτε έμπαινε η ομάδα αποσυντονιζόταν. Πέρα από αυτούς τους 2 παίκτες όλοι οι υπόλοιποι είχαν τεράστια σκαμπανεβάσματα στην απόδοση τους τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Αυτό ακριβώς βγήκε και πάνω στο παρκέ και κυρίως στο τέταρτο δεκάλεπτο. Εκεί με τον Κάμινγκς να ξαναπαίρνει σημαντικό  χρόνο συμμετοχής και το τεχνικό τιμ να μην βρίσκει λύσεις,  η ομάδα έδειξε απίστευτη επιπολαιότητα στην επίθεση και την γνωστή χαλαρότητα στην άμυνα. Οι Γερμανοί άρπαξαν την ευκαιρία και πήραν μια σπουδαία νίκη που όπως εξελλισόταν το παιχνίδι δύσκολα να είχαν τύχη.

Η "ασπίδα προστασίας" που άπλωσε ο Ν.Λάσκαρης πάνω από τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του μπορεί προσωρινά να αποπροσανατόλισε τον κόσμο της ομάδος αλλά όπως φάνηκε και σήμερα πάνω στο παρκέ το πρόβλημα είναι αλλού. Καλό λοιπόν είναι ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ αν θέλει να προστατεύσει την επένδυση του να αρχίσει από την ομάδα την ίδια και ύστερα να κοιτάξει τριγύρω για να διορθώσει και τα υπόλοιπα κακώς κείμενα. Όσο η διοίκηση λειτουργεί έτσι μοιρολατρικά άλλο τόσο  θα λειτουργεί και ο προπονητής μας που σήμερα μίλησε για τον στόχο της πρόκρισης(!!!) από τον όμιλο αντί για την κατάκτηση κάποιας προνομιούχας θέσης και σαν CD σε επανάληψη μίλησε για την δουλειά που γίνεται καθημερινά και θα φέρει την βελτίωση... Ας μην αγχωνόμαστε, στο τέλος της σεζόν στο πέμπτο παιχνίδι με την ΑΕΚ θα είμαστε έτοιμοι και τότε θα μπορούμε να πανηγυρίσουμε...

ΥΓ. Μέχρι και οι αρκούδες της Δανίας τους κέρδισαν αυτούς...

ΥΓ2. O coach of the year της Γερμανίας κέρδισε τον coach of the year της Ελλάδας στην προπονητική τιτανομαχία!

ΥΓ3. Κακοί οι Αμερικάνοι, δεν μπορεί ο Ντραγκίσεβιτς, μέτριος ο Γιάνκοβιτς... μόνο ο κόουτς δεν φταίει!

ΥΓ4. Και για τους "χαρούμενους" οπαδούς ήταν τραυματίας ο Σανικίντζε, ο Καββαδάς, ο Μάρμπλ και... ο μπάογκ χθες έχασε από την ανύπαρκτη Όλντεν!

ΥΓ5. Ζούμε για την στιγμή που θα βλέπουμε στο γήπεδο μια ομάδα αντάξια αυτού του κόσμου που ακολουθεί παντού παρά τις πίκρες!

ΥΓ6. Σε μια φυσιολογική ομάδα ο Δ.Πρίφτης θα είχε απολυθεί εδώ και καιρό. Όπως και ένας φυσιολογικός προπονητής που αναγνωρίζει το μερίδιο της ευθύνης του και δεν λειτουργεί σαν δημόσιος υπάλληλος θα είχε ήδη δηλώσει την παραίτηση του.

Τέταρτη συνεχόμενη ήττα για την αγαπημένη μας ομάδα που παρά την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλε για περίπου 3 δεκάλεπτα, στο τέταρτο τα γκρέμισε όλα. Αν και παρουσιαστήκαμε βελτιωμένοι σε σχέση με τις προηγούμενες τραγικές εμφανίσεις τελικά οι γνωστές αδυναμίες κάτω από το καλάθι, η απουσία πλάνου και η κακή ψυχολογία έκαναν και την εμφάνιση τους. Με την διαφορά να φθάνει στο +15(σχεδόν η μεγαλύτερη διαφορά στον αγώνα) η υπόθεση πρόκριση φαίνεται να δυσκολεύει πολύ αν και ακόμη υπάρχει η δυνατότητα να ανατραπεί η κατάσταση.

Με τους Γουότερς και Μακνήλ να βρίσκονται σε καλή ημέρα επιθετικά η ομάδα μπήκε δυνατά και προσπάθησε να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα. Οι Γερμανοί όμως όσο περνούσε ο χρόνος ανέβασαν την πίεση τους και προσπάθησαν στο δεύτερο δεκάλεπτο να ξεφύγουν στο σκορ θυμίζοντας μας τις άσχημες βραδιές με την Αρμάνι και τον Παναθηναϊκό. Εκεί ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα, αντέδρασε δυναμικά ροκανίζοντας την διαφορά σιγά σιγά και φθάνοντας και στο +5 στο τρίτο δεκάλεπτο. Και πάνω που νομίζαμε ότι κάπως έτσι θα κυλήσει το παιχνίδι και στη χειρότερη περίπτωση θα χάναμε οριακά η ομάδα μας μπλόκαρε σε όλες τις γραμμές, τα έκανε όλα λάθος και θυμίζοντας κάτι από Αμαλιάδα μέσα σε ελάχιστα λεπτά έκανε στην Άλμπα ένα δωράκι 15 πόντων... Και όταν το καράβι πέφτει ξαφνικά στα βράχια συνήθως η ευθύνη πέφτει στον καπετάνιο. Ο Δ.Πρίφτης αν και προσπάθησε να ανακατέψει την τράπουλα και να ξεφύγει από το γνωστό πλάνο του ξεκινόντας τον Μούρτο βασικό αντί για τον Πελεκάνο, αφήνοντας τον "καυτό" Γουότερς πιο ελεύθερο μέσα στο γήπεδο και επιλέγοντας να παίξει  σε αρκετά σημεία του αγώνα με 2 πόιντ γκαρντ ή να αφήσει τον Μούρτο να κατεβάσει την μπάλα τελικά δεν μπόρεσε και ο ίδιος να αφήσει τον κακό του εαυτό. Για ανεξήγητο λόγο ο μετριότατος  Χάγκινς έπαιξε μόλις 14' στον αγώνα όταν οι αντίπαλοι ψηλοί έκαναν πάρτι κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο, ο Ξανθόπουλος που ήταν από τους βασικούς παίκτες στα καλά διάστηματα του ΑΡΗ ξεχάστηκε στον πάγκο, ο Κοέν χρησιμοποιήθηκε και πάλι κυρίως σαν με-το-ζόρι-σέντερ, υπήρξε μια εμμονή στον πολύ κακό σήμερα Γουάιτ και το χειρότερο στο τέλος δεν μπόρεσε να βρει τον τρόπο να καθοδηγήσει τους παίκτες του ώστε να διαχειριστούν καλύτερα τα τελευταία λεπτά και να μην χάσουμε με μια τόσο μεγάλη διαφορά από την στιγμή που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην υπόθεση πρόκριση. Ο Τσούπκοβιτς που μέχρι πριν λίγο καιρό προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι "κολλάει" με την υπόλοιπη ομάδα και ότι μπορεί να βοηθήσει ούτε σήμερα συμπεριλαμβανόταν στο πλάνο του κόουτς. Και κάπως έτσι με τεράστια ευκολία ο ΑΡΗΣ πέταξε την σημερινή του προσπάθεια στα σκουπίδια απέναντι σε μια σοβαρή και πειθαρχημένη ομάδα όπως ήταν η Άλμπα που όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάποια ομάδα φόβητρο που δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε.

Αν και οι διαφωνίες  μεταξύ "αισιόδοξων" και "ανυπόμονων" γύρω από τον μπασκετικό ΑΡΗ τις τελευταίες εβδομάδες έχουν κουράσει είναι στενάχωρο για όλους μας να πρέπει ο ΑΡΗΣ να γνωρίσει 4 συνεχόμενες ήττες με άσχημο τρόπο για να καταλήξουμε ότι φέτος στον μπασκετικό ΑΡΗ κάτι δεν έχει γίνει σωστά από την αρχή... Οι υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη ήταν από την αρχή γνωστές, το πρόγραμμα ήταν από την αρχή γνωστό. Για αυτές τις διοργανώσεις "χτίστηκε" το καλοκαίρι ο ΑΡΗΣ και σε αυτές θα πρέπει να ανταπεξέλθει. Αν λοιπόν ο κόουτς όπως δήλωσε μετά το παιχνίδι η ομάδα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές τις συνθήκες τότε καλό είναι να το μεταφέρει αυτό και στην διοίκηση και ας πράξουν ανάλογα με τις βλέψεις που είχαν όταν σχεδίαζαν τον ΑΡΗ το καλοκαίρι. Ένα τεράστιο μπράβο στα παλικάρια που κιτρίνισαν και το Βερολίνο! Τουλάχιστον αυτός ο κόσμος  όπως διαχρονικά έχει αποδείξει μπορεί να ανταπεξέλθει. Και στα εκτός έδρας... και στις "αγωνιστικές σφαλιάρες" ... Ας παραδειγματιστούν κάποιοι από αυτούς και ας κατανοήσουν επιτέλους σε ποια ομάδα βρίσκονται...

ΥΓ. Αν και η ομάδα φαίνεται να έχει ξεφουσκώσει τίποτα δεν έχει χάθει όσο αφορά την πρόκριση. Προστατεύεις την έδρα σου, κερδίζεις στην Λιθουανία και προκρίνεσαι.

ΥΓ2. Ευτυχώς η Αρμάνι κατάφερε να κερδίσει με τα χίλια ζόρια μέσα στην έδρα της αυτήν την Νεπτούνας που διαλύσαμε μέσα στο Παλέ.

ΥΓ3. Αυτά συμβαίνουν σε μια ομάδα όταν αντί να αναγνωρίζει και να διορθώνει τα προβλήματα της κάθεται και θριαμβολογεί σε κάθε της νίκη ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.

Σε ένα παιχνίδι όπου παίζεται η μισή πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup ο ΑΡΗΣ μας θα προσπαθήσει ύστερα από 3 σερί ήττες να παρουσιαστεί έτοιμος και με μια νίκη να δώσει τέλος σε αυτή την "κοιλιά" όπως την έχουν βαφτίσει οι πιο καλοπροαίρετοι και αισιόδοξοι φίλοι της ομάδος. Αυτή τη φορά αντίπαλος μας δεν θα είναι κάποιο μεγαθήριο της Ευρωλίγκας αλλά η Γερμανίκη Άλμπα Βερολίνου που όσο και αν την "ψηλώσουμε"(όπως συνηθίζεται με όλους τους αντιπάλους του ΑΡΗ) δεν παύει να είναι μια Γερμανική ομάδα, που δεν έχει να επιδείξει τίποτα σπουδαίο στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, στο Last 32 πέρασε με την ψυχή στο στόμα από έναν σχετικά εύκολο όμιλο, την προηγούμενη αγωνιστική έχασε από την Νεπτούνας και στο τελευταίο της παιχνίδι στη Γερμανία πέτυχε μόλις 43 πόντους... Όλα αυτά σε αντιδιαστολή με την μεγάλη νίκη επί της Αρμάνι στην πρεμιέρα του Last 32.

Όπως συμβαίνει στα περισσότερα παιχνίδια το τελευταίο χρονικό διάστημα πρωταρχικός στόχος για την ομάδα είναι να αφήσει το κακό της πρόσωπο στην άκρη και να δείξει την μαχητικότητα και αποτελεσματικότητα που έβγαλε στα περισσότερα παιχνίδια από το ξεκίνημα της σεζόν. Οι τελευταίες εμφανίσεις παρά την σκληρή κριτική που έχουμε ασκήσει στον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν το πραγματικό πρόσωπο του ΑΡΗ και της προσπάθειας που έχει γίνει φέτος. Ναι ο ΑΡΗΣ έχει τρανταχτές αδυναμίες από το καλοκαίρι, οι παίκτες έχουν κομπλεξαριστεί, ο προπονητής έχει θολώσει... όλα αυτά όμως πρέπει σήμερα να λάβουν τέλος και με μια νίκη-ηλεκτροσοκ να γυρίσουν ανάποδα του αρνητικό κλίμα. Τα ψηλά κορμιά που έχουν Γερμανοί κάτω από το καλάθι θα είναι το σημαντικότερο πρόβλημα και μόνο με ομαδική προσπάθεια και μπόλικη ενέργεια σε όλες τις φάσεις θα μπορέσουμε να τους αντιμετωπίσουμε. Ενώ εκεί που θα φανεί ξεκάθαρα αν ο Δ.Πρίφτης έχει βρει τον διακόπτη για να αλλάξει την ψυχολογική κατάσταση των παικτών μας είναι η επίθεση. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια λειτουργεί απελπιστικά σπασμωδικά κάτι που δεν πρέπει να γίνει σήμερα. Εξίσου σημαντικό είναι οι παίκτες μας να κατανοήσουν και την σημασία του αγώνα σε σχέση με την προσπάθεια που κάνουν για πρόκριση στην επόμενη φάση. Όπως φαίνεται ο ΑΡΗΣ θα κοντραριστεί με την Άλμπα για τη δεύτερη θέση και αυτό σημαίνει ότι ακόμη και η διαφορά πόντων σε μια ήττα παίζει τον ρόλο. Ας ελπίσουμε σήμερα να δούμε τον παθιασμένο ΑΡΗ που ξέρουμε και να υπενθυμίσουμε στους Γερμανούς ότι μετά τον Νοβίτσκι υπάρχει μόνο το χάος!

Και σήμερα όπως όλα δείχνουν ο ΑΡΗΣ στο Βερολίνο όχι μόνο δεν θα είναι μόνος του αλλά θα έχει και την βοήθεια του κόσμου που αναμένεται να δώσει δυναμικό παρών στην Mercedes-Benz Arena. Μακάρι οι παίκτες του Δ.Πρίφτη να εμπνευστούν από την τρέλα του Αρειανού που ακόμη και αυτές τις ηχηρές σφαλιάρες από Αρμάνι και Παναθηναϊκό τις γράφει στα @@ του και συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει και γουστάρει. Και αν η παρουσία του κόσμου δεν τους κάνει πλέον αίσθηση γιατί την θεωρούν δεδομένη ας σκεφτούν σαν σκληροί επαγγελματίες ότι το παρών θα δώσει η οικογένεια Λάσκαρη και μετά τον αγώνα θα ακολουθήσει νέο συμβούλιο όπου εκτός απροόπτου θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις. Ο στόχος της πρόκρισης είναι στο χέρι τους οπότε ας δείξουν ότι εκτός από θέληση υπάρχει και η ικανότητα για να τον πετύχουν!