Το καταπληκτικό γκολ του Μορόν τελικά δεν αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη ακόμη και αν έφθασε μόλις λίγα λεπτά μακριά πριν την κατακτήσει. Η κεφαλιά του Άλεξιτς στο 94’ ήταν αυτή που διαμόρφωσε το τελικό σκορ και ανάγκασε τον ΑΡΗ μας να αρκεστεί στον 1 βαθμό της ισοπαλίας παρόλο που ήταν καλύτερος του αντιπάλου του. Πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας από τους παίκτες μας, κακές τοποθετήσεις και αντιδράσεις της άμυνας μας στο άναρχο παιχνίδι του Πανσερραϊκού. Πικρή γεύση από το τελικό αποτέλεσμα.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με εξαίρεση τον Φρανκ Βέλεθ και την απουσία του Ζουλ ο ΑΡΗΣ θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατέβηκε με το καλύτερο δυνατό αρχικό σχήμα ύστερα από καιρό. Το κέντρο όταν αμυνόμασταν με τους Βεστράτε, Τσούραζεκ και Νταρίντα έμοιαζε άδειο αλλά όταν είχαμε την μπάλα λειτουργούσε ιδανικά. Με την μπάλα να καταλήγει συνήθως στην δεξιά πλευρά οι κεφάτοι Σουλεϊμάνοφ και Οντουμπάτζιο έκαναν παιχνίδι. Ο ΑΡΗΣ έψαχνε το γκολ, δυσκολευόταν όμως να φτιάξει τις ιδανικές προϋποθέσεις για να το πετύχει.  Στην άλλη πλευρά οι Σερραίοι με μακρινές μπαλιές και άναρχα γεμίσματα προς την εστία μας προσπαθούσαν να φτιάξουν φάσεις. Φάσεις που εύκολα εξουδετέρωναν οι αμυντικοί μας αλλά το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα γεμίσματα στην πλάτη της άμυνας μας αρχικά περνούσαν και ύστερα διώχναμε έδειχναν ότι η αμυντική μας λειτουργία δεν ήταν η ιδανική.

Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Όταν λέμε ότι στον ΑΡΗ φέτος λείπει η ποιότητα σε σχέση με άλλες σεζόν εννοούμε την έλλειψη ποσοτικά παικτών όπως είναι ο Μορόν που με μια κίνηση του μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα της αναμέτρησης. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ισπανός στην φάση του γκολ, όπου κατέβασε την μπάλα, κράτησε την κατοχή βάζοντας πλάτη τους αντίπαλους αμυντικούς και αφού γύρισε εκτέλεσε ένα ασύλληπτο σουτ στο γάμα της εστίας! Γκολ ζωγραφιά που αποτυπώνει με τον πιο ωραίο το περίσσιο ποδοσφαιρικό ταλέντο που χαρακτηρίζει τον Μορόν.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο τρόπος που έψαχνε την ισοφάριση ο Πανσερραϊκός θύμιζε παιχνίδι αλάνας. Σε αυτό το ποδόσφαιρο αλάνας αν και μέχρι τις καθυστερήσεις ο ΑΡΗΣ ήταν αποτελεσματικός φαινόταν ότι η άμυνα μας δεν λειτουργούσε όπως έπρεπε. Και όταν προηγείσαι με αυτό το εύθραυστο 1-0 περιθώρια για αδράνεια και λάθη δεν υπάρχουν. Αδράνεια όπως έδειξε ολόκληρος ο ΑΡΗΣ στην ανασταλτική του λειτουργία γνωρίζοντας ότι απέχει μόλις λίγα λεπτά μακριά από τη νίκη. Ο Ζαμόρα δεν γύρισε ποτέ να βοηθήσει, ο Μοντόγια μπήκε χαλαρά στη φάση και ο Άλεξιτς έδωσε την ευκαιρία στον Πάμπλο Γκαρσία να ζήσει το όνειρο του… κόβοντας βαθμούς από τον ΑΡΗ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Πολλαπλές ερμηνείες έχει η σημερινή μας εμφάνιση. Η ομάδα σε γενικές γραμμές δεν έβγαλε πάθος, είχε περιορισμένα τρεξίματα και σε πολλές μονομαχίες οι παίκτες μας έμπαιναν επιφυλακτικά. Ακόμη και έτσι όμως είδαμε ένα σύνολο που όταν είχε την μπάλα την κυκλοφορούσε εξαιρετικά, δεν αγχωνόταν με την διάθεση των αντιπάλων μας να πιέσουν και εύκολα φθάναμε στην αντίπαλη περιοχή. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ σε μια μέτρια βραδιά ήταν ανώτερος του αντιπάλου και αυτό κάτι δείχνει. Όπως κάτι δείχνει ότι ο Μοντόγια ως αριστερό μπακ κάνει τα λάθη του, ο Φεράρι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και στο κέντρο τουλάχιστον όταν αμυνόμαστε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Έχει στρώσει την ομάδα ο Μάντζιος αλλά για να φθάσουμε φέτος εκεί που θέλουμε θα πρέπει να ανεβάσουμε παραπάνω την απόδοση.  Και όταν αντιμετωπίζεις τα παιχνίδια του πρωταθλήματος διαφορετικά από αυτά του κυπέλλου υπάρχει ο κίνδυνος να παγιωθείς σε μέτρια επίπεδα απόδοσης. Και αυτό είναι κάτι που ο Άκης Μάντζιος θα πρέπει να το προσέξει για την κρίσιμη συνέχεια.

ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ

Όταν προηγείσαι με 1-0 μια κακιά στιγμή είναι αρκετά για να χάσεις τη νίκη όπως έγινε στην φάση της ισοφάρισης. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο… αλλά το να βλέπεις ξανά και ξανά αυτή την ποδοσφαιρική αφέλεια των παικτών μας που επέτρεπαν με ευκολία στους αντιπάλους μας να κάνουν το ένα γέμισμα μετά το άλλο είναι κάτι το διαφορετικό. Κάτι το εκνευριστικό. Ιδιαίτερα όταν παρά την μέτρια εμφάνιση σου είναι ανώτερος του αντιπάλου σου και αξίζεις τη νίκη. ΟΚ, με τη διαχείριση ενόψει κυπέλλου αρκεί αυτές οι χαμηλές πτήσεις στις Σέρρες όπως και στην Κηφισιά να μην μας γίνουν κακή συνήθεια.

ΥΓ. Ζει το όνειρο ο Πάμπλο… Άραγε θα πάρει «πριμ ισοπαλίας με τον ΑΡΗ» από τα αφεντικά του;

ΥΓ2. Εμείς τον Άλκη δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Η Πολιτεία δυστυχώς συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα για τον Άλκη και τον κάθε Άλκη.

Ψυχοβγάλτης… αλλά νικητής βγήκε από τη σημερινή αναμέτρηση ο ΑΡΗΣ μας χάρη στο λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο στην τελευταία φάση του αγώνα! Από τον μέτριο ΑΡΗ του πρώτου ημιχρόνου και την ομάδα που ξέχασε να βγει από τα αποδυτήρια στο Β ημίχρονο φθάσαμε στην ολική μεταμόρφωση των τελευταίων 18’ και το buzzer beater του Φαμπιάνο! Ξέσπασμα χαράς και ανακούφισης με τη λήξη του αγώνα και έντονος όμως προβληματισμός για την εικόνα που παρουσιάσαμε για περίπου 80’.

ΝΩΘΡΟΣ, ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟΣ

Την δουλειά της μίνι προετοιμασίας περιμέναμε να δούμε μέσα στο γήπεδο αλλά σαν να μην πέρασε μια ημέρα από τη διακοπή λόγω εθνικών ομάδων ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Χ με την Κηφισιά. Αργές μεταβιβάσεις, στατικοί σχεδόν όλοι οι παίκτες εκτός των Σουλεϊμάνοφ και Μορόν και ένας μονότονος κουραστικός τρόπος ανάπτυξης που δεν οδηγούσε πουθενά. Μάλιστα και ο Πανσερραϊκός όπως και οι προηγούμενοι αντίπαλοι μας. έχοντας διαβάσει την εμμονή μας με το ανούσιο build up από πίσω πίεζε ψηλά και μας ανάγκαζε σε αυτό το κουραστικό πισωγύρισμα και φλύαρη κατοχή. Έστω όμως και με αυτή την εικόνα ο ΑΡΗΣ μπόρεσε να δημιουργήσει 2-3 καλές ευκαιρίες και μπορούσε ίσως με λίγη τύχη παραπάνω να βρει το γκολ. Παρόλα αυτά, η ομάδα δεν έπειθε ότι μπορούσε να φθάσει τη νίκη.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τι και αν όλοι μας περιμέναμε να δούμε να βγαίνει ένας διαφορετικός ΑΡΗΣ από τα αποδυτήρια που με περισσότερη ένταση και αποφασιστικότητα θα διεκδικούσε τη νίκη… Τελικά ήταν σαν η ομάδα να μην βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια και ο χρόνος κυλούσε χωρίς την παραμικρή υποψία για το πολυπόθητο γκολ.  Επί περίπου 35’ στο Β ημίχρονο είδαμε μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου και έναν ΑΡΗ που δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Δεν απειληθήκαμε σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα αλλά το ζητούμενο εξαρχής ήταν η νίκη και όχι απλά να διατηρήσουμε το μηδέν.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΑΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Και εκεί γύρω στο 78’ που έκανε και μια ανούσια απόπειρα επίθεσης ο Πανσερραϊκός και η απελπισία έμοιαζε να πνίγει άπαντες στο Κλ.Βικελίδης γύρισε ο διακόπτης. Λίγο οι αλλαγές του Μάντζιου με τους Νταρίντα, Παναγίδη και Οντουμπάτζιο να δίνουν μια ζωντάνια η ομάδα, λίγο το ένστικτο επιβίωσης και ξαφνικά ο ΑΡΗΣ από γατάκι μεταμορφώθηκε σε λιοντάρι αποφασισμένο να κατασπαράξει τον αντίπαλο.  Μπαράζ σπουδαίων χαμένων ευκαιριών με Σουλεϊμάνοφ, Σαμόρα, Μορόν, Παναγίδη, Φαμπιάνο. Δοκάρι, οριακές αποκρούσεις από τον MVP τερματοφύλακα του Πανσερραϊκού και την τύχη να φαίνεται να μας γυρίζει την πλάτη για ακόμη μια φορά. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και στο 97’, κυριολεκτικά στην τελευταία φάση του αγώνα ο Φαμπιάνο με ωραία κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα μας.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΥΣ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΠΤΑ

Όσο χαρούμενος και αν είναι ο Άκης Μάντζιος ανήμερα των γενεθλίων του για το δώρο του Φαμπιάνο αλλά τόσο στεναχωρημένος και απογοητευμένος πρέπει να νιώθει για αυτό που παρουσίασε η ομάδα του στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.  Αυτή η μαλθακότητα και η αργή σκέψη που χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας ήταν τα βασικά που έπρεπε να διορθωθούν από την πρώτη ημέρα που ήρθε. Ωστόσο και σήμερα η ομάδα έμοιαζε να βρίσκεται μέχρι το 80’ σε αγωνιστικό αδιέξοδο. Σε ένα αγωνιστικό αδιέξοδο που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν το πρόβλημα ήταν συγκεκριμένοι παίκτες σαν τους Μενέντες, Πάρντο, Φεράρι, Μοντόγια ή αν το αγωνιστικό πλάνο και οι εντολές που έχουν δοθεί απλά δεν κολλάνε… Αποκαρδιωτική εμφάνιση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα απέναντι σε έναν αντίπαλο με μικρό μπάτζετ, μέτριους παίκτες και χωρίς αγωνιστική ταυτότητα.  Αυτά όμως τα τελευταία 17’ όπου ο ΑΡΗΣ έπνιξε τον αντίπαλο ήταν η αντίδραση που δεν είδαμε σε κανένα από τα προηγούμενα παιχνίδια σε τέτοιο βαθμό και θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αγωνιστική ανάκαμψη που προσδοκούμε. Ο Μάντζιος θα πρέπει να ξεψαχνίσει το ρόστερ και να καταλήξει στους παίκτες που μπορεί  να βασίσει τη φετινή μας προσπάθεια. Ευτυχώς ο Σουλεϊμάνοφ δείχνει ικανός να βγει μπροστά και μαζί με τους Νταρίντα, Μορόν(αν και άστοχος ήταν πολύ καλός)  και Βεστράτε να γίνουν σημείο αναφοράς σε κάθε αναμέτρηση. Θετική παρουσία είχε και ο Παναγίδης που επιτέλους πήρε την ευκαιρία που άξιζε. Στον πάγκο έμεινε ο Κάρλσον που θα πρέπει όμως το συντομότερο δυνατό να μπολιαστεί με τους υπόλοιπους μιας και είναι και αυτός από τους παίκτες που μπορούν φέτος να κάνουν την διαφορά.

ΤΟ BUZZER BEATER ΤΟΥ ΦΑΜΠΙΑΝΟ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ

ΑΡΗΣ χωρίς δράμα δεν γίνεται δήλωσε πριν λίγες ημέρες ο Σανόγκο και έσπευσε ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ να τον επιβεβαιώσει! Από την απόγνωση, απογοήτευση και απελπισία μέχρι το 80’ καταλήξαμε στο σφυροκόπημα των τελευταίων 17’ λεπτών και το λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο! Πολύτιμοι βαθμοί, πολύτιμη νίκη ψυχολογίας με τον τρόπο που ήρθε!  Γκολ αφύπνιση  για όλη την ομάδα που θα πρέπει επιτέλους να απαιτεί τη νίκη από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της λήξης. Όσο για τον «επαναστάτη»… πόνος είναι θα περάσει!

ΥΓ. Και όμως για το σημερινό παιχνίδι ο Πάμπλο και ο επίσημος Πανσερραϊκός διαμαρτύρεται για τη διαιτησία! Πόσο πιο αστείοι μπορείτε να γίνετε;

Την αποθέωση γνώρισε ο Ντάρσι Νέτο από τον κόσμο της ομάδος που σχεδόν γέμισε το Κλ.Βικελίδης σε ένα παιχνίδι γιορτή.   Ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν ήταν συγκεντρωμένη στο παιχνίδι αλλά ο Πανσερραϊκός όσο και αν προσπάθησε δεν ήταν σε θέση να χαλάσει το κιτρινόμαυρο πάρτι. Το ζεστό χειροκρότημα που έλαβε ο Π.Μυροφορίδης, ο Δ.Σπανός αλλά και όλοι οι παίκτες της ομάδος ήταν η απόλυτη επιβράβευση από τον κόσμο για την φετινή πετυχημένη χρονιά.

Με το παιχνίδι εξαρχής να έχει πάρει τον χαρακτήρα γιορτής ήταν αναμενόμενο καθαρά αγωνιστικά η εικόνα μας να μην είναι αυτή που έπρεπε. Το πρώτο ημίχρονο πέρασε χωρίς να απειλήσουμε ιδιαίτερα αλλά και με τον Πανσερραϊκό σε αρκετές φάσεις να δείχνει επικίνδυνος. Στην επανάληψη όμως είδαμε έναν ΑΡΗ αποφασισμένο να μην αφήσει την γιορτή να χαλάσει και όσο περνούσε ο χρόνος να αυξάνει σταδιακά την πίεση του.  Στην πρώτη του επαφή με την μπάλα στο 60'  ο Γ.Πασσάς που μόλις είχε περάσει αλλαγή έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μετά από σέντρα του Μπαργκάν.  Από εκείνο το σημείο και μετά ο Πανσερραϊκός έμοιασε να "αδειάζει" και το 2-0  να φαντάζει καθαρά θέμα χρόνου. Και αν και χάθηκαν αρκετές ευκαιρίες τελικά άλλος ένας παίκτης που πέρασε ως αλλαγή κατάφερε να σκοράρει. Σε μια φάση που δεν μύριζε γκολ ο Παυλίδης τρύπωσε πολύ ωραία στην αντίπαλη άμυνα και με κοντινή κεφαλιά έκανε το τελικό 2-0  μετά από σέντρα από τα πόδια του Τζανακάκη. Ένα σκορ που αν και δεν είχε ιδιαίτερη σημασία βοήθησε ώστε να γίνει ακόμη πιο όμορφη η αποψινή ημέα.

 Η συγκίνηση στο πρόσωπο του Νέτο που μας θυμίζει πολύ ωραίες εποχές  και τα χαμόγελα όλων στην ομάδα στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι  ήταν ο όμορφος επίλογος  μιας εφιαλτικής τετραετίας για κάθε Αρειανό.  Η εικόνα με τα εκατοντάδες παιδάκια μέσα στο γήπεδο με την λήξη του αγώνα αλλά και αυτή των πρωταθλητών Κ15 στο ημίχρονο  ήταν ότι πιο αισιόδοξο ζήσαμε μετά από πολύ καιρό.  Υπόσχεση όλων μας θα πρέπει να είναι να μην επιτρέψουμε ο ΑΡΗΣ να μας ξαναφθάσει σε αυτό το σημείο. ΑΡΗΣ πρωταγωνιστής με στόχο την κορυφή!

ΥΓ. Η παρουσία του Ρ.Μπράβο  και οι φήμες για συνεργασία με την ομάδα σε σημαντικό πόστο προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Για τους λάτρεις όμως της λάτιν εποχής του ΑΡΗ ακούγεται σαν εξαιρετικό σενάριο!

ΥΓ2. Και ο Θ.Ναζλίδης στο γήπεδο  όπου παρουσιάζεται ως "κλεισμένος". Δεν θα κρίνουμε αν είναι καλός ή όχι για τον ΑΡΗ της επόμενης χρονιάς αλλά   θα αναμένουμε να δούμε αν τελικά θα κλείσει αλλά και να μάθουμε ποιος τον έκλεισε. Γιατί το να κάνει μια ομάδα μεταγραφικές κινήσεις χωρίς τεχνικό διευθυντή και προπονητή είναι τουλάχιστον αστείο.

Άλλον έναν κακό του δαίμονα των τελευταίων χρόνων ξόρκισε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα παίρνοντας ένα σπουδαίο διπλό σε μια δύσκολη έδρα. Ο Διαμαντόπουλος βρήκε ύστερα από καιρό βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα και ήταν αυτός που έκανε το χρυσό 1-2 όταν όλα έδειχναν ισοπαλία. Φλύαρη η υπεροχή της ομάδος μας που αν και μας άγχωσε αρκετά τελικά μας έκανε να χαμογελούσαμε και δείχνει αποφασισμένη να μην αφήσει να χαθεί το τραίνο της ανόδου φέτος!

Σχεδόν μονότερμα παίζαμε σε όλο το πρώτο ημίχρονο με τους παίκτες του Πανσερραϊκού  να μην περνάνε ούτε καν το κέντρο. Ωστόσο ήταν ολοφάνερο ότι είχαμε σημαντικά προβλήματα στην επιθετική μας ανάπτυξη με τον Πλατέλλα να είναι ο μόνος που προσπαθούσε να δημιουργήσει φάσεις και τον Χαντί που στο πρώτο ημίχρονο έκανε και αυτός αισθητή την παρουσία του. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μας μπήκε δυνατά δημιούργησε 2-3 καλές ευκαιρίες μέχρι ο Σόουζα να κάνει με κεφαλιά το 0-1 μετά από ωραία εκτέλεση φάουλ του Πλατέλλα.  Τις πρώτες 2 φορές που συμπτωματικά οι αντίπαλοι μας σούταραν προς την εστία μας  φάνηκε ότι τους πήγαινε η μπάλα… την μια παραλίγο από το πουθενά να καταλήξει στα δίχτυα ένα σουτ μερικά μέτρα μπροστά από το κέντρο  και την άλλη μια στραβοκλωτσιά κατέληξε στο δοκάρι μας.   Την τρίτη όπου ο παίκτης των Σερρών βρήκε και ελεύθερο πεδίο έξω από την μεγάλη μας περιοχή έστειλε την μπάλα στο γάμα με ένα άπιαστο σουτ όπου σπάνια βλέπεις ιδίως από ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός. Στη συνέχεια είχαμε όπως αναμενόταν τις γνωστές καθυστερήσεις και όλα έδειχναν ότι βαδίζαμε προς το Χ. Ο δραστήριος όμως Διαμαντόπουλος που βοήθησε πολύ την ομάδα περνώντας στην θέση του "άφαντου" Μπαστακού χώθηκε όπως συνηθίζει σε μια φάση που δεν μύριζε γκολ, βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση και έκανε από κοντά το 1-2! Στα ελάχιστα λεπτά που απέμειναν σε μια αντεπίθεση ο Πασσάς έβγαλε την ασιστ στον Τζανακάκη για να γράψει το τελικό 1-3 απέναντι σε μια ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια μας είχε σπάσει τα νεύρα. Δεν είχε νεύρο η ομάδα σήμερα και όπως φάνηκε δεν είχε ούτε πλάνο. Οι ψιλοκρεμαστές μπαλιές κυρίως στο Α ημίχρονο σπάνια έβρισκαν τον στόχο τους. Η ομάδα όμως φαίνεται να έχει μπολιαστεί με τη νίκη, να μένει ανεπηρέαστη από ότι συμβαίνει γύρω της και να παίρνει  τις νίκες.

Μετά το διπλό με τα Τρίκαλα στην πρεμιέρα ήρθε άλλο ένα διπλό σε μια έδρα όπου την προηγούμενη αγωνιστική η 2η της βαθμολογίας Παναχαϊκή έχασε βαθμούς. Μπορεί να μην εντυπωσιάζουμε με την απόδοση μας αλλά οι παίκτες του Δ.Σπανού φαίνονται προσηλωμένοι στον στόχο της ανόδου. Όσο για τους Σερραίους  όσο χαρήκανε τα προηγούμενα χρόνια χαρήκανε… ας ψάξουν αλλού βαθμούς για να σωθούν. Μη σταματάς να τους πονάς ΑΡΕΙΝΑΡΑ!!!!

ΥΓ. Εντάξει… ο διαιτητής δεν μας έσφαξε αλλά και μόνο που συζητιέται καταλαβαίνει κανείς τι τραβάμε από τα κοράκια φέτος. Αν και θα ήταν ενδιαφέρον να μπορούσαμε να δούμε αν στη φάση του γκολ στην περίπτωση που δεν κατέληγε η μπάλα στα δίχτυα αν θα σφύριζε πέναλτι το ξεκάθαρο τράβηγμα φανέλας μέσα στην περιοχή.

Με τον ΑΡΗ μας να μην καταφέρνει να παίρνει τη νίκη κόντρα σε έναν εκ των ουραγών της βαθμολογίας που από του χρόνου θα αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα μπήκαν οι τίτλοι τέλους σε μια χρονιά ντροπής που εξελίχθηκε χειρότερα και από ότι φανταζόμασταν. Η άνοδος μπορεί να μην έχει χαθεί ακόμη μιας και υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για να ανέβουμε ως δεύτεροι ή μέσα από μια διαδικασία μπαράζ αλλά η αποτυχία της επανεκκίνησης του συλλόγου χωρίς χρέη και πάνω σε υγιείς βάσεις ώστε να αποφύγουμε όλα αυτά που μας οδήγησαν ως εδώ είναι δεδομένη...

Αυτή η ομάδα που εδώ και εβδομάδες ακούμε ότι πρόκειται περί ενός τραίνου που στο Β γύρο σαρώνει τα πάντα και ότι η άνοδος θα ήταν εξασφαλισμένη αν δεν υπήρχε το μεγαθήριο με τις πλάτες του συστήματος που ακούει στο όνομα Πανσερραϊκός σήμερα δεν κατάφερε να κερδίσει σε ένα παιχνίδι που μπορεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες να σου έδινε και την άνοδο. Αυτή η εντυπωσιακή ομάδα όπως μας την παρουσίαζαν τα παπαγαλάκια παρασύροντας και μια μεγάλη μερίδα του κόσμου δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε τον ουραγό...  Λες και δεν παίζαμε στη Γ Εθνική στα χειρότερα της(έχει πέσει δραματικά το επίπεδο σε όλες τις κατηγορίες),  λες και δεν είχαμε να κάνουμε με χωριά και πραγματικούς ερασιτέχνες, λες και δεν έπρεπε σαν ΑΡΗΣ να κερδίζουμε τα παιχνίδια με 3 και 4 γκολ διαφορά... Ομάδα που την ανέλαβαν από το +4, την οδήγησαν στο -4 για να φθάσουμε στο τελικό -3 από την κορυφή... Και όμως όλοι όσοι αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ τα έκαναν όλα σωστά και δεν φταίει κανείς τους. Ο Σανιά φταίει που κάηκε στην προετοιμασία? Οι δημοσιογράφοι που μας έσπασαν τα @@ να μας λένε πόσο παικταράς είναι ο Σανιά? Ο Ντομπρασίνοβιτς που έχασε την αισιοδοξία του? Ο Καλαϊτζίδης που είναι πολυτέλεια για τον ΑΡΗ μας? Ο Λ.Παπαδόπουλος  που γνωρίζει τον χώρο του ποδοσφαίρου και της διαιτησίας? Ο Κάλας που επένδυσε την περιουσία του? Οι άνθρωποι του ΑΣ που όλους τους ελέγχουν, όλους μας τους παρουσιάζουν σαν καλούς και σωστούς και μια μέρα μας τα γυρίζουν? Όχι... κανείς δεν φταίει... οι Σερραίοι φταίνε γιατί δεν αφουγκράστηκαν το restart που αποφάσισαν να κάνουν οι "σοφοί" στον ΑΡΗ μας...

Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει όλους εμάς που δεν εμπλεκόμαστε σε παιχνίδια εξουσίας, δεν περιμένουμε μεροκάματο από τον ΑΡΗ, δεν είμαστε ταγμένοι στον στρατό κάποιου "ηγέτη", δεν επιδιώκουμε καλές δημόσιες σχέσεις να σκεφτόμαστε για πολλοστή φορά αν θα πρέπει επιτέλους να αντιδράσουμε σε αυτή τη λεηλασία του συλλόγου και των ιδανικών μας. Άνθρωποι που παίρνουν την ομάδα πρώτη στη βαθμολογία, έχουν την μεταγραφική περίοδο μπροστά τους και καταφέρνουν και την βγάζουν δεύτερη στη Γ Εθνική εμένα ως Αρειανό δεν μπορούν να μου προσφέρουν απολύτως τίποτα. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν μιας και ακόμη ο Γαλανός που όπως μας λένε οι "υπερασπιστές της αλήθειας" του ΑΡΗ δεν πλήρωνε κανέναν είχε καταφέρει να έχει την ομάδα πρώτη. Αν λοιπόν ο "δεν πληρώνω" Γαλανός που είχε την ομάδα πρώτη δεν έκανε για τον ΑΡΗ τότε σίγουρα και όλοι εσείς και οι παρατρεχάμενοι σας δεν έχουν θέση στον ΑΡΗ. Και εδώ φυσικά έρχεται το γνωστό παραμύθι του ποιος θα έρθει? Ένα παραμύθι που είχαμε κουραστεί να ακούμε στον μπασκετικό ΑΡΗ από τον Γ.Δαμιανίδη και τις "πλάτες" του. Και όμως ο Γ.Δαμιανίδης έφυγε, και όμως πραγματικοί νοικοκυραίοι-διαχειριστές βρέθηκαν και όμως η ομάδα βρήκε και πραγματικό επενδυτή που με το καλημέρα έσκασε 400.000 ευρώ αγοράζοντας 3.3 εκ. ευρώ χρέη. Αν λοιπόν δεν υπάρχει κανείς ας κατέβουν αντρίκια, ξεκάθαρα και με πλάνο μέσω του Α.Σ. αυτοί που θέλουν και μπορούν να διαχειριστούν τον σύλλογο και να τρέξουν το ποδοσφαιρικό τμήμα και οι υπόλοιποι οι αποτυχημένοι ας αράξουν σπίτι τους. Μέχρι να εμφανισθεί κάποιος ικανός αυτοί στον Α.Σ. που κάνουν τους παράγοντες και τάχα προασπίζονται τα συμφέροντα του συλλόγου οφείλουν να κάνουν τα πάντα ώστε ο ΑΡΗΣ να διεκδικήσει την άνοδο του ως δεύτερος μπας και καταφέρουμε να σώσουμε κάτι από την φετινή χρονιά...

ΥΓ. Τους λόγους τους έχουμε γράψει αμέτρητες φορές. Όποιος θέλει να τους θυμηθεί ας ρίξει μια ματιά εδώ  "Τζογάροντας" στον ΑΡΗ... αγνοώντας τα προφανή

ΥΓ2. Όπως σε κάθε ταινιά στο τέλους βλέπουμε τους συντελεστές και τις ευχαριστίες έτσι και στο δράμα του ΑΡΗ που μόλις ολοκληρώθηκε(το πρώτο μέρος) να "ευχαριστήσουμε" τους "ήρωες" που έβαλαν τα στήθια τους μπροστά ώστε ο ΑΡΗΣ να καταλήξει στη Γ Εθνική, τους "αγνούς και αθώους" Αρειανούς που για πολλοστή φορά η συμμετοχή τους συνδέεται με καταστροφή για τον ΑΡΗ, για τις "ιερές αγελάδες" του ΑΡΗ που πάντα στηρίζουν τις διοικήσεις της καταστροφής και φυσικά τους "οπαδάρχες" με το αλάθητο κριτήριο που παρέσυραν για ακόμη μια φορά τον κόσμο του ΑΡΗ προς λάθος κατεύθυνση... και φυσικά τους "υπερασπιστές της αλήθειας" που πιθανόν αύριο να μας πουν με το περίσσιο θράσος που τους χαρακτηρίζει το εμετικό "εμείς τα λέγαμε"...

ΥΓ3. Άντε γειά... εσύ και ο Σανιά...

ΥΓ4. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ!

Μετά τις ολιγοήμερες πασχαλινές διακοπές μας και την ανυπόφορη αναγκαστική διακοπή από τα γήπεδα αρχίζουμε να μπαίνουμε σιγά σιγά και πάλι σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Βλέπετε για όλους εμάς που ο ΑΡΗΣ είναι ο τρόπος ζωής και η καθημερινότητα μας τόσο μεγάλη αποχή από τα γήπεδα βλάπτει σοβαρά την υγεία μας. Ιδίως όταν βρισκόμαστε σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τον ΑΡΗ με αποτέλεσμα να αναγκαζόμαστε να πιέζουμε τον εαυτό μας και να μην εξωτερικεύουμε όλα αυτά που σκεφτόμαστε για ότι συμβαίνει γύρω από την αγαπημένη μας ομάδα.

Η εύκολη νίκη επί του Πανσερραϊκού τόνωσε την ψυχολογία μας αλλά η διακοπή του πρωταθλήματος μας έκοψε την ευφορία που αισθανόμασταν μιας και προσγειωθήκαμε στην σκληρή πραγματικότητα που μας θέλει στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας παρακαλώντας για ένα στραβοπάτημα των ανταγωνιστών μας... Την ίδια στιγμή η ροή ειδήσεων των τελευταίων ημερών που περιλαμβάνει "κατσάδες" εξ Αμερικής για όσους τολμάνε να κριτικάρουν, ντροπιαστικές δηλώσεις από ανθρώπους που θα έπρεπε να ξέρουν(και να εκφράζουν) καλύτερα από τον καθένα μας το τι εστί ΑΡΗΣ, "στοχοποίηση" του κόσμου της ομάδος για τα άδεια ταμεία της ΠΑΕ και του ΑΣ αλλά και διάσπαρτες περίεργες αναφορές για την πορεία της εκκαθάρισης αλλά και το ενδεχόμενο η 2η θέση να οδηγεί στην Football League. Τα γνωρίζουμε, τα αναφέρουμε και αναγκαστικά τα προσπερνάμε μιας και τη δεδομένη χρονική στιγμή το 5 στα 5 και το στραβοπάτημα του Πανσερραϊκού είναι το μόνο που πρέπει να μας αναφέρει.

Ο ΑΡΗΣ φέτος είχε από το ξεκίνημα της χρονιάς 3 αποστολές να ολοκληρώσει με επιτυχία. 1) Να βάλει γερές βάσεις εντός και εκτός γηπέδου ώστε να μεγαλουργήσει στο μέλλον, 2) να κερδίσει την άνοδο τερματίζοντας πρώτος, 3) να γίνει η εκκαθάριση της παλιάς ΠΑΕ και η σύσταση της νέας. Ήδη στην πρώτη αποστολή έχουμε αποτυχεί παταγωδός σε αντίθεση με τις άλλες 2 που ακόμη τις παλεύουμε αν και μέσα Απριλίου δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν. Ούτε για πλάκα δεν πρέπει να σκέφτεται κανείς το ενδεχόμενο αποτυχίας και πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να καλλιεργείται κλίμα αποτυχίας. Ο ΑΡΗΣ κόντρα στον Πανσερραϊκό απέδειξε ότι είναι καλύτερος όπως θα το αποδείξει και κόντρα στην Καβάλα. Προσηλωμένοι όλοι στους στόχους μας και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στην ώρα τους...

ΥΓ. Στα επόμενα 4 παιχνίδια σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ θα υπάρχουν κουπόνια ενίσχυσης για το ανδρικό βόλεϊ. Άλλη μια "σπουδαία" κίνηση από τους ανθρώπους του ΑΣ  που φανερώνει σε πόσο "ικανά χέρια" βρίσκεται ο ΑΡΗΣ σήμερα. Όχι πες μου... εσύ θα σκεφτόσουν?

ΥΓ2. Την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι του ΑΣ με κάθε τρόπο προσπαθούν να πείσουν και τον τελευταίο Αρειανό που τους βλέπει καλοπροαίρετα ότι δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) τα γνωστά παπαγαλάκια προσπαθούν με διάφορες μπηχτές να μας πείσουν ότι η ενασχόληση του Γ.Ιωαννίδη με τον ΑΣ να μην είναι και το καλύτερο σενάριο... In KALAS we trust... όπως λένε και οι Αμερικάνοι...

Απάντηση μέσα στο γήπεδο έδωσε ομάδα και κόσμος στην επίδειξη αλαζονείας του Πανσερραϊκού που τις τελευταίες ημέρες προσπάθησε αναίτια να προκαλέσει και να δυναμιτίσει το κλίμα  με κάθε τρόπο. Η "μεγάλη" ομάδα-τραίνο από τις Σέρρες δεν εμφανίσθηκε ποτέ στο γήπεδο και ο ΑΡΗΣ με έναν μονόλογο για 90' έφθασε στη νίκη. Ένα σουτ από στημένο που κατέληξε στο τείχος ήταν ότι καλύτερο είχε να επιδείξει η πρώτη επίθεση της κατηγορίας σήμερα. Την ίδια στιγμή που θα πρέπει να αισθάνονται πολύ τυχεροί που έμεινε μέχρι το τέλος αυτό το φτωχό 1-0.

Ούτε σήμερα ο ΑΡΗΣ εντυπωσίασε με το παιχνίδι του αλλά η διάθεση και η σοβαρότητα που έδειξαν οι παίκτες του Δ.Καλαϊτζίδη ήταν αρκετά ώστε να φθάσουμε σε μια εύκολη νίκη. Στην άμυνα δεν υπήρχε καν υποψία φάσης για τον Πανσερραϊκό ενώ  δημιουργικά με την αδύναμη 3αδα Σανιά, Καλογέρη και Σουνά  ούτε σήμερα να αποδίδει τα αναμενόμενα δεν δημιούργησε όσες ευκαιρίες θα μπορούσε. Ακόμη και έτσι το παιχνίδι ήταν μια παράσταση  για έναν ρόλο και το γκολ αργά ή γρήγορα θα ερχόταν. Ο Γκόλιας με μια εξαιρετική ενέργεια στο 49' έγραψε το τελικό 1-0 και πρόσθεσε άλλη μια καλή εμφάνιση φέτος παρόλο που για μεγάλο χρονικό διάστημα και σχεδόν ανεξήγητα έχασε τη θέση του από τη βασική 11αδα.  Μέχρι το φινάλε της αναμέτρησης υπήρχαν ευκαιρίες για να γίνει το 2-0 με το δοκάρι του Ν'Λουντούλου και την κεφαλιά του Πόι να είναι οι πιο χαρακτηριστικές. Αντίδραση από τον Πανσερραϊκό δεν υπήρχε και κάπως έτσι το σερί της ασταμάτητης ομάδος έλαβε τέλος και η διαφορά μειώθηκε στον 1 βαθμό.

Εκτός από την ομάδα, την δική του απάντηση έδωσε και ο κόσμος του ΑΡΗ γέμισε το γήπεδο αψηφώντας την πίκρα του για το γεγονός ότι κατάντησε να παίζει παιχνίδι δίχως αύριο στη Γ Εθνική και συμπαραστάθηκε στην αγαπημένη του ομάδα λες και έπαιζε κάποιο Ευρωπαϊκό παιχνίδι  ή κάποιον ημιτελικό κυπέλλου. Παράλληλα έστειλε και ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους αυτούς τους περαστικούς από τις διοικήσεις αλλά και τον οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο ότι ο κόσμος του ΑΡΗ ένα κλικ χρειάζεται για να γεμίσει το γήπεδο του. Κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνουμε να απολαμβάνουμε την ομάδα να πετυχαίνει 4-5 γκολ σε κάθε παιχνίδι αντί να περιμένουμε να δούμε που θα σκαλώσουν οι αντίπαλοι μας. Έστω και έτσι αυτό που μετράει είναι το τελικό αποτέλεσμα το οποίο δεν πρέπει να είναι άλλο πέρα από την πρώτη θέση. Οι ασταμάτητοι Σερραίοι τελικά σταμάτησαν και πλέον ευελπιστούμε να συνεχίσουν το αρνητικό σερί που ξεκίνησαν σήμερα.

ΥΓ. Τρικούβερτο γλέντι αναμένεται να διοργανωθεί σήμερα από τους ανθρώπους του ΑΣ. Από κοντά και αυτοί της ΚΜΑ...

ΥΓ2. Αν και το συγκεκριμένο άθλημα δεν με αγγίζει οφείλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στους αθλητές του βόλεϊ που υπό πραγματικά τραγικές συνθήκες κατάφεραν να σώσουν την χρονιά. 

Μέτα και την ολοκλήρωση του ντέρμπι της κατηγορίας μεταξύ του ΑΡΗ και του Πανσερραϊκού αλλά και παρακολουθώντας από την αρχή της χρονιάς την προσπάθεια της αγαπημένης μας ομάδος το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ένα και μοναδικό. Ο ΑΡΗΣ σε αυτή την κατηγορία αγωνίζεται μόνος του και μοναδικός του αντίπαλος είναι ο κακός του εαυτός. Πιο τρανταχτή απόδειξη από το σημερινό παιχνίδι κόντρα στους επίδοξους μνηστήρες της ανόδου δεν υπάρχει. 

Παίζοντας με την μπάλα κάτω, έχοντας την απόλυτη υπεροχή, τον έλεγχο του ρυθμού, τις ευκαιρίες, τα στημένα και το δικαιολογημένο προβάδισμα στο σκορ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κλείσει το ημίχρονο πίσω στο σκορ! Μόλις η μια φορά που πάτησε περιοχή ο Πανσερραϊκός και τα 3 στημένα που κέρδισε στα πρώτα 45' ήταν αρκετά για να κάνει την ανατροπή και από "άρχοντες του αγώνα" να προσπαθούμε να ισοφαρίσουμε. Στο β ημίχρονο φάνηκε για ακόμη μια φορά ότι ο φόβος της αποτυχίας είναι αυτός που βαραίνει τα πόδια των παικτών μας και για αυτό είδαμε έναν διαφορετικό και πολύ κατώτερο του Α' μέρους ΑΡΗ. Σε αυτό συντέλεσε και το παιχνίδι των αντεπιθέσεων με γιόμες από τους αντιπάλους μας αλλά και ο κακός αγωνιστικός χώρος που ολοένα και χειροτέρευε με αποτέλεσμα να αναρωτιόμαστε όλοι μας γιατί συνέχιζαν οι παίκτες μας να προσπαθούν να αναπτυχθούν με την μπάλα κάτω και να αναλώνονται σε τόσες πολλές ανούσιες πάσες στη μεσαία γραμμή. Έστω και έτσι ο μετριότατος  ΑΡΗΣ ήταν καλύτερος του Πανσερραϊκού στην επανάληψη και από την άσπρη βούλα χάρη σε ένα καθαρό πέναλτι(το δεύτερο μιας και λίγο πιο πριν ο διαιτητής είπε παίζεται στην ανατροπή του Πόι) έγινε το τελικό 2-2. Αποτέλεσμα που όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι μπορεί να μας αφήνει ικανοποιημένους αλλά με την συνολική εικόνα των 2 ομάδων και την εμφάνιση του Α ημιχρόνου είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο και να απορείς πότε αυτή η ομάδα επιτέλους θα αποκτήσει νοοτροπία νικητή και θα σταματήσει να αμφισβητεί η ίδια την ανωτερότητα της.

Μπορεί ο ΑΡΗΣ να μην πήρε το τρίποντο και η Καβάλα να μας προσπέρασε αλλά σήμερα νομίζω ότι ο καθένας κατάλαβε ότι η άνοδος πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Αν αυτός ο Πανσερραϊκός είναι ο πιο δυνατός αντίπαλος μας και με την μεταγραφική περίοδο να ξεκινάει σε μερικές ημέρες η ομάδα μπορεί να δυναμώσει και να κάνει στο Β γύρο έναν υγιεινό περίπατο. Απορίας άξιο πως αυτός ο Πανσερραϊκός έχει βλέψεις ανόδου και έχουν το θράσος οι παράγοντες του και μιλάνε για τον ΑΡΗ. Σήμερα αφού δεν κατάφεραν να αρπάξουν το δώρο που τους κάνουμε πολύ σύντομα θα καταλάβουν ότι θα πρέπει μαζί με την Καβάλα να αρχίσουν να κάνουν τα πλάνα τους για του χρόνου. Όσο για εμάς εκτός από την καθιέρωση στην πρώτη θέση θα πρέπει να βελτιωνόμαστε με στόχο την παρουσία μας στην Football League. Μπράβο σε όλα τα αλάνια που βρέθηκαν στις Σέρρες σήμερα και έκαναν μια πολύ ωραία κερκίδα που θαυμάσαμε οι υπόλοιποι online! Κρίμα που η ομάδα δεν μπόρεσε να τους χαρίσει το διπλό...

ΥΓ. Κάποια στιγμή στο Ελληνικό ποδόσφαιρο θα πρέπει να διαχωρίσουμε το πάθος και τον δυναμισμό από την αλητεία και την βλαχομαγκιά. Πρώτα θα πρέπει να το διαχωρίσουν οι διαιτητές που θέτουν τους κανόνες και τα όρια του παιχνιδιού, μετά οι προπονητές που δεν πρέπει να επικροτούν ή να έχουν στα πλάνα τους την αλητεία και τέλος οι ίδιοι ποδοσφαιριστές που θα πρέπει να καταλάβουν ότι αυτός που δεν γνωρίζει ποδόσφαιρο και είναι ατάλαντος καταφεύγει σε χτυπήματα και κοκορομαχίες...

ΥΓ2. Μπράβο στον Πόι για τον επαγγελματισμό του και την ψυχραιμία του παρά τις αμέτρητες προκλήσεις των αντιπάλων.

ΥΓ3. Τα συγχαρητήρια μας στους ιθύνοντες του metrosport.grπου πρόσφεραν στον κόσμο του ΑΡΗ μια τόσο ποιοτική liveμετάδοση.

Με μια εξαιρετική εμφάνιση στο Α' ημίχρονο η ομάδα μας "καθάρισε" το παιχνίδι παρά το γεγονός ότι μόλις στο 3' βρέθηκε πίσω στο σκορ και απέδειξε ότι πλέον με τον Σάκη Τσιώλη στον πάγκο έχει βρει τον καλό της εαυτό! Μπορεί ο Πανσερραϊκός να βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις όπως με τον Πανιώνιο, την Ξάνθη και τον Ηρακλή ενώ ήμασταν ξεκάθαρο φαβορί όχι μόνο δεν κερδίσαμε αλλά γνωρίσαμε και οδυνηρή ήττα.  Σήμερα όμως παρά το μουδιασμένο ξεκίνημα με το εξαιρετικό γκολ του Πάρκερ η ομάδα μας έδειξε ότι δεν ήταν διατιθεμένη να "γκελάρει" και εύκολα ή δύσκολα θα κατακτούσαμε τους 3 βαθμούς της νίκης.

Με τους Μπομπαντίγια, Καστίγιο, Κόκε αλλά και τον Νέτο που ανέβαινε από πίσω να συνδυάζονται εξαιρετικά και να απειλούν διαρκώς την αντίπαλη εστία χρειάστηκαν μόλις 45' για να γυρίσουμε το 0-1 και να πάρουμε και σκορ ασφαλείας. Μάλιστα εάν οι παίκτες μας ήταν πιο αποτελεσματικοί στα σουτ που κάνανε υπό εξαιρετικές προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να είχαμε ακόμη μεγαλύτερο σκορ. Αυτό πάντως που έχει σημασία πέρα από τους 3 βαθμούς είναι το διαφορετικό πρόσωπο που έδειξε η ομάδα σήμερα, ένα πρόσωπο πολύ πιο επιθετικό, πιο αποφασισμένο και με πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση. Εκτός από τους Μπομπαντίγια και Καστίγιο όπου μαζί με τον Νέτο ήταν οι κορυφαίοι για την ομάδα μας σήμερα με εξέπληξε και ευχάριστα ο Σέρχιο Κόκε όπου συνδυάστηκε εξαιρετικά με τους προαναφερθέντες, σέρβιρε έτοιμο γκολ στο Καστίγιο και γενικά ήταν μέσα στις φάσεις έχοντας ουσία στις κινήσεις του, βοηθώντας πάρα πολύ στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδος μας σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που χάνεται μέσα στις εμπνεύσεις του. Ίσως τελικά η αγωνιστική άνοδος του Καστίγιο, η επιστροφή του Μπομπαντίγια και η προσαρμογή του Νέτο στα νέα επιθετικά του καθήκοντα να έχουν απελευθερώσει τον Ισπανό και να τον έχουν όλοι οι παραπάνω βοηθήσει να βγάλει το πραγματικό του ταλέντο. Μοναδική απογοήτευση από το σημερινό παιχνίδι η παρουσία του Τόχα όπου συνεχίζει την πτωτική του πορεία και δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη στην αρχή της σεζόν όπου είχε εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του.

Πλέον με αυτήν την νίκη η ομάδα μας έχει αρκετές ελπίδες να πετύχει τον στόχο της παρά τους 5 βαθμούς διαφοράς με τον Ολυμπιακό Βόλου και όπως όλα δείχνουν το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης θα είναι ένας τελικός και για τις 2 ομάδες. Από την μια η ομάδα της Τρίπολης θα καίγεται για τους βαθμούς της σωτηρίας και από την άλλη εμείς κυνηγώντας το απόλυτο στα 3 τελευταία παιχνίδια θα γίνει ένα πολύ δυνατό παιχνίδι που φυσικά η ομάδα θα πρέπει να κερδίσει. Και αν φέρουν έστω και μια ισοπαλία ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα στα δύσκολα παιχνίδια που έχουν με τον Παναθηναϊκό εντός την τελευταία αγωνιστική ο πρώτος και με τον Ολυμπιακό εκτός η δεύτερη την επόμενη αγωνιστική μετά θα είναι στο χέρι μας να τους "πιάσουμε" και να μπούμε έστω και την τελευταία στιγμή στα πλέιοφς. Κατα τα άλλα εάν θέλουμε να τα βλέπουμε τα πράγματα λίγο πιο θετικά αλλά και μέσα από ένα πιο γενικό πρίσμα ο ΑΡΗΣ με τον Τσιώλη στον πάγκο δείχνει ολοένα και καλύτερος όχι μόνο προς τα αποτελέσματα αλλά και από τον τρόπο που αγωνίζεται. Πολύ πιο επιθετικός, με την μπάλα κάτω, με τους επιθετικούς να αλλάζουν θέσεις διαρκώς και με πολλές κάθετες πάσες να προσπαθούν να τρυπήσουν τις αντίπαλες άμυνες. Την ίδια στιγμή που εάν κάτι φαίνεται να πηγαίνει στραβά βλέπουμε έναν προπονητή που όχι απλά δείχνει ανήσυχος αλλά προσπαθεί με αλλεπάλληλες εσωτερικές αλλαγές κατά την διάρκεια του αγώνα να προσπαθεί να "στρώσει" τα πράγματα και αυτό για την ώρα μοιάζει να είναι και η μεγαλύτερη διαφορά του Τσιώλη από τους προκατόχους του.

Ακόμη δεν έχουμε πετύχει τίποτα αλλά ελπίδες υπάρχουν που πρέπει να συνεχίσουμε να τις κυνηγάμε. Ας κάνουμε εμείς το καθήκον μας και στο τέλος θα κάνουμε το ταμείο. Ακολουθεί μια μεγάλη διακοπή λόγο εθνικών ομάδων κάτι που μόνο ως θετικό μπορούμε να το δούμε μιας και θα έχει περισσότερο χρόνο ο Τσιώλης να δουλέψει με την ομάδα και κάποιοι μικροτραυματισμοί θα ξεπεραστούν εντελώς. Αυτό σημαίνει ότι θα κάνουμε περίπου 1 μήνα για να ξαναδούμε από κοντά την αγαπημένη μας ομάδα. Ως τότε ας ελπίσουμε η ομάδα μας να είναι ακόμη μέσα στους στόχους και ο αγώνας με τον Ολυμπιακό Βόλου να μας βρει όλους στο Κλ.Βικελίδης έτοιμους για το "αλμα" προς τα πλέιοφς! VAMOS ARIANARA!!!!

[youtube=

Μπορεί ο ΑΡΗΣ λόγο της χαζομάρας μερικών συνΑρειανών να στερηθεί την ενίσχυση από τον κόσμο του στο παιχνίδι της Κυριακής αλλά όπως όλα δείχνουν ο Σάκης Τσιώλης είναι αποφασισμένος να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να φτάσουμε στην νίκη και αναμένεται να κατεβάσει την ομάδα με άκρως επιθετικό σχήμα. Σε αυτό συναινεί και η επιστροφή του Μπομπαντίγια που ξεπέρασε το πρόβλημα τραυματισμού και μαζί με τους Καστίγιο και Κόκε θα αποτελέσουν την γραμμή κρούσης σε ένα 4-4-2 σύμφωνα πάντα με τα ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών.

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν χωράνε πολλά σχόλια μιας και τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Από την μια υπάρχει ο Πανσερραϊκός που βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας, ήδη υποβιβασμένος όπου με πολλές αλλαγές στο βασικό του σχήμα χωρίς άγχος θα διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορεί. Από την άλλη είμαστε εμείς όπου παλεύουμε όλη την χρονιά με τον κακό μας εαυτό και έστω την ύστατη στιγμή έχουμε την ευκαιρία να σώσουμε μια αποτυχημένη χρονιά, οπότε η νίκη και οι 3 βαθμοί είναι το ξεκάθαρο κίνητρο που έχουμε σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Τα περιθώρια για χαλάρωση, υπεροψία και αγωνιστικά λάθη έχουν τελειώσει εδώ και καιρό. Πλέον κυριολεκτικά το επόμενο στραβό αποτέλεσμα μπορεί να σημάνει και το τέλος της προσπάθειας μας για την είσοδο στα πλέιοφς. Η νίκη με το ευρύ 4-3 στην Κέρκυρα σίγουρα λειτούργησε θετικά και πιθανόν να βοήθησε την ομάδα να ανακτήσει την χαμένη της αυτοπεποίθηση. Παίκτες σαν τον Κόκε έχουν αποδείξει την αξία τους κατά το παρελθόν αλλά από μόνοι τους μας έχουν δώσει το δικαίωμα όχι μόνο να τους αμφισβητήσουμε αλλά να τους θεωρούμε ανάξιους να φοράνε την φανέλα της ομάδος μας. Ελπίζω ο Ισπανός τώρα που άνοιξε λογαριασμό με τα δίχτυα να συνεχίσει να σκοράρει και να ξαναδούμε έστω και σε αυτές τις τελευταίες αγωνιστικές τον Κόκε που λατρέψαμε. Δεν ξέρω εάν ο Τσιώλης έχει το μαγικό ραβδάκι και έχει καταφέρει να μεταμορφώσει τόσο γρήγορα την ομάδα το σίγουρο όμως είναι ότι έχει δείξει εξαιρετικά αντανακλαστικά και όπως στο παιχνίδι με την Κέρκυρα όπου μέχρι ο ΑΡΗΣ να το γυρίσει προχωρούσε στην μια αλλαγή μετά από την άλλη στα πλάνα του έτσι και με τον Πανσερραϊκό είμαι σίγουρος ότι θα κάνει αυτό που πρέπει.

Όσο για τους αντιπάλους μας και τις αστειότητες του Θεοδωρίδη και των υπολοίπων στο πρώτο παιχνίδι νομίζω ότι πήρε αυτό που του άξιζε, έτσι όπως γίνεται αργά ή γρήγορα σε ομάδες που πλαισιώνονται από ανθρώπους με το ποιόν του συγκεκριμένου ανθρώπου. Θα ήθελα να μπορούσαμε να πάμε στο γήπεδο να εκφράσουμε την "αγάπη" μας για τον συγκεκριμένο άνθρωπο που και αυτός με τον τρόπο του έχει την δική του ιστορία στο βρώμικο ελληνικό πρωτάθλημα γραμμένη με περίεργα γράμματα, γεμάτο σκιές και ερωτηματικά. Ας κάνουμε εμείς το χρέος μας και ας αφήσουμε τους υπόλοιπους στην μιζέρια τους, για αυτό ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ!