Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

#ΜΠΑΣΚΕΤ

PlanetARIS

PlanetARIS

Ολοκληρώθηκε μια ακόμη χρονιά για τον μπασκετικό ΑΡΗ με την ομάδα μας να γνωρίζει την αναμενόμενη βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό σε ένα αδιάφορο όπως εξελίχθηκε παιχνίδι. Ακόμη και έτσι ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ δημιούργησε μια ζεστή ατμόσφαιρα και στο τέλος του αγώνα χειροκρότησε τον Γ.Καστρίτη, τους συνεργάτες και τους παίκτες  του για την όλη προσπάθεια κατά την φετινή σεζόν.

ΗΘΕΛΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ

Διαδικαστικό χαρακτήρα είχε από την αρχή μέχρι το τέλος η αναμέτρηση με τους παίκτες μας να μην μπορούν να καλύψουν ούτε σήμερα τις χτυπητές αδυναμίες τους κοντά στο καλάθι. Ενώ η χαρακτηριστική αστοχία μας στα μακρινά σουτ δεν μας επέτρεψε έστω και ανά διαστήματα όπως είχε στο ΣΕΦ να είμαστε ανταγωνιστικοί.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, Η ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Δεν αμφιβάλει κανείς ότι η ομάδα σήμερα ήθελε να προσφέρει κάτι καλύτερο στον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο αλλά όπως φάνηκε δεν μπορούσε… Ωστόσο ο κόσμος δεν πτοήθηκε από τη ροή του αγώνα, είχε παλμό και πρόσφερε στο φινάλε το ζεστό χειροκρότημα στην ομάδα. Κρατάμε τις ωραίες μπασκετικές στιγμές που ζήσαμε φέτος με αυτή την ομάδα, αφήνουμε στην άκρη την απογοητευτική τελική κατάταξη και το πρόωρο φινάλε στην σεζόν.

Λαβωμένος εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ προετοιμαζόταν για αυτό το έτσι και αλλιώς δύσκολο παιχνίδι και λαβωμένος πάλεψε όσο μπορούσε. Η βαριά ήττα δεν αποφεύχθηκε κάτι που λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο ακόμη και αν η ομάδα δεν κατέβαινε με αποστολή ανάγκης.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ, ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Με τους Σανόγκο, Χρηστίδη να είναι εξαρχής εκτός αγώνα και τον Χόχλερ να χάνεται στην πορεία η αδυναμία του ΑΡΗ μας κάτω από το καλάθι ήταν εμφανής. Και όταν πέρα από τα καρφώματα του Χάλ οι υπόλοιποι μπορούν να σουτάρουν άνετα γιατί το επιθετικό ριμπάουντ είναι πολύ πιθανό τότε λογικό είναι να μην μπορούμε να κοιτάξουμε τον αντίπαλο στα μάτια.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Εξαρχής ήταν άνιση η μάχη, οι τραυματισμοί την έκαναν αδύνατη. Παρόλα αυτά οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις δείχνοντας κατά διαστήματα ένα καλό πρόσωπο. Αυτό το καλό πρόσωπο που δείξαμε σε πολλά παιχνίδια, σε μια χρονιά που με λίγη περισσότερη προσοχή θα μπορούσε να τελειώνει καλύτερα.

ΥΓ. Ραντεβού το Σάββατο στο Παλέ!

Μάρτυρες ενός άλλου ακόμη επεισοδίου της εξυγιαντικής σούπερ λίγδας με την αλλαγή των ξένων διαιτητών με το «δικό μας παιδί» Διαμαντόπουλο να είναι ένα πρωτότυπο σενάριο που επιβεβαιώνει την μοναδικότητα του σε παγκόσμιο επίπεδο! Πάλεψαν οι παίκτες του Τερζή με όλες τις δυνάμεις του αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Έδωσε τις απαντήσεις του ο Κουέστα παρά το πλασματικό 3-1.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΗΜΙΑ

Τα σκαμπανεβάσματα που μας συντροφεύουν όλη την χρονιά σήμερα ήταν στα πάνω τους και ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε στιβαρός και αποφασισμένος να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του απέναντι στην ΑΕΚ και στο παρασκήνιο της επιλογής του διαιτητή. Σωστές τοποθετήσεις, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ένας Καμάτσο στην κορυφή που μαζί με τον Ιτούρμπε έδιναν άλλη ζωντάνια στην ομάδα. Το πέναλτι από το πουθενά και το 1-0 έφερε μια κρυάδα αλλά η ομάδα είχε φροντίσει να δείξει τα δόντια της. Η ισοφάριση του Ιτούρμπε λίγο πριν το ημίχρονο σφράγισε την καλή μας παρουσία στο πρώτο ημίχρονο και η «παντοδύναμη» ΑΕΚ άρχισε να ιδρώνει.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ Ο ΤΣΟΥΜΠΕΡ

Στην επανάληψη η ΑΕΚ ήθελε να πιέσει πιο πολύ όπως ήταν φυσιολογικό αλλά αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ σε αντίθεση με τον παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό είχε τις λύσεις. Μάλιστα το 1-2 από τον Καμάτσο που ήταν(?) οριακά οφσάιντ άγχωσε ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους μας που έδειχνε να τα έχουν χαμένα. Ωστόσο σε όλο το Β ημίχρονο ο Διαμαντόπουλος ήταν εκεί να σπρώχνει την ΑΕΚ προς την εστία μας και να επιτρέπει στην ΑΕΚ να αμύνεται με κινήσεις βγαλμένη από αγώνες πάλη. Η φάση του Καμάτσο στην αντεπίθεση του ΑΡΗ που δεν δόθηκε φάουλ και η προσπάθεια του Διαμαντόπουλου να ανακαλύψει ανύπαρκτο χέρι(πέναλτι)  στην πλάτη του Ενκουλού, αδιαφορώντας για το πεντακάθαρο φάουλ που προηγήθηκε νωρίτερα πάνω στον Πάλμα έδειξαν ξεκάθαρα τον τρόπο που σφύριζε ο διαιτητής αλλά και ποιος ήταν ο στόχος του στον αγώνα. Με αυτές τις «πλάτες» η ΑΕΚ έγινε πιο απειλητική και χάρη σε ένα άπιαστο σουτ του Τσούμπερ(που ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά) η αντίσταση μας λύγισε… Μια αντίσταση που πέρα από την συνολική εικόνα της ομάδας μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα είχε πρωταγωνιστή και τον Χουλιάν Κουέστα με σημαντικές πολύ δύσκολες αποκρούσεις.

ΤΑ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΑΤΙ

Περισσότερο ψυχανάλυση παρά αγωνιστική ανάλυση χρίζει το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Από τον καλοστημένο ΑΡΗ με σωστό πλάνο και νοοτροπία στην προσπάθεια αποδόμησης εκ των έσω της πολύ καλής μας παρουσίας. Μπράβε ρε Τερζή που ρίσκαρες με Καμάτσο και Νταμπό και μας βγήκε τόσο καλά! Μπράβο που είχες τα αντανακλαστικά αυτή τη φορά να δεις ότι ο Ετέμπο δεν πατούσε καλά και κινδύνευε να πάρει και 2η κίτρινη κάρτα. Πως γίνεται όμως να βλέπεις από το 61΄ ότι ο Ιτούρμπε δεν μπορεί να προσφέρει άλλο;  Και πως γίνεται από το 61΄και μετά να βγάζεις 3 παίκτες που παίζουν μπροστά και να βάζεις 3 παίκτες που παίζουν στην άμυνα; Σε αυτό το παιχνίδι που είχες την ευκαιρία να τους ξεφτιλίσεις αποφάσισες να κρατήσεις το 1-1; Άραγε αν αυτόν τον Κουέστα τον είχαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια λες να παίρναμε κανά βαθμό παραπάνω;

ΠΟΥΛΗΣΕ ΑΚΡΙΒΑ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥ

Κόντρα στα προγνωστικά και σε όλα τα τραγελαφικά που προηγήθηκαν της αναμέτρησης για να καταλήξουμε στο φιάσκο Διαμαντόπουλου ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις αλλά όπως φάνηκε τελικά δεν ήταν αρκετό. Η έλλειψη βοήθειας από τον πάγκο μας που περισσότερο φρέναρε την όλη προσπάθεια αλλά και ο αφηνιασμένος στο Β ημίχρονο Διαμαντόπουλος έδωσε την δυνατότητα στην ΑΕΚ να πάρει μια νίκη που δεν άξιζε. Κρατάμε την εμφάνιση και ευελπιστούμε να υπάρξει ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Εξαιρετικός ο Χούλιαν Κουέστα στην επιστροφή του, που μάλλον ξανακερδίζει τη θέση του στην ενδεκάδα…

ΥΓ2. Εκεί στην ΕΠΟ… μα τι παράσταση δώσατε πάλι;

Όπως ακριβώς με τον Ιωνικό έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας παίρνοντας ενέργεια από τον κόσμο του έδειξε το καλό του πρόσωπο και κέρδισε εύκολα τον Προμηθέα! Αποθεώθηκε ο Νίκος Γκάλης και η παρέα του στο τελετουργικό της απονομής του 22ου τίτλου της ομάδας. Μια αδικία 37 ετών που δείχνει πολλά για εκείνη την εποχή που ο ΑΡΗΣ μεγαλουργούσε μιας και ακόμη και τότε που είχε όλη την Ελλάδα στο πλευρό του υπήρχαν οι κομπλεξικοί που ότι μπορούσαν να του κλέψουν το κλέβανε.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ

Την διαφορετική νοοτροπία που δείχνει σχεδόν όλη την χρονιά στα εντός και στα εκτός έδρας επιβεβαίωσε ο ΑΡΗΣ μας και σήμερα απέναντι στον Προμηθέα. Από την αρχή μπήκε ορεξάτος, με δύναμη και αποφασιστικότητα ώστε να φθάσει στη νίκη. Με ηγέτη τον Τολιόπουλο και τους υπόλοιπους να προσφέρουν όλοι σημαντικές βοήθειες σε άμυνα και επίθεση δεν άφησε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο του. Μοναδικό εμπόδιο ήταν η χαλάρωση όταν η διαφορά ξεπερνούσε το +15 αλλά και αυτό καταφέραμε στην πορεία του παιχνιδιού να διαχειριστούμε και να μην αγχωθούμε για τη νίκη.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΜΙΑ ΑΔΙΚΙΑ 37 ΕΤΩΝ

Συγκινητικές στιγμές εξελίχθηκαν στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, με τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη να σηκώνει τον 22ο τίτλο της ομάδας ψηλά και το λάβαρο του Super Cup του 1986 να παίρνει τη θέση του στην οροφή του Παλέ! Ζεστό το χειροκρότημα του κόσμου και ένα τεράστιο ευχαριστώ σε αυτή την ομάδα για τις στιγμές που μας χάρισε. Στιγμές που όσο και αν προσπάθησαν οι επόμενοι κανείς δεν κατάφερε ούτε την μυρωδιά της εποχής να πλησιάσει. Πέρα από την αποκατάσταση της αδικίας που είχε γίνει τότε και ο τίτλος δεν είχε αναγνωριστεί όπως θα έπρεπε υπάρχει και ένα ηχηρό χαστούκι σε όλους αυτούς τους «πονεμένους» της εποχής εκείνης που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία. Μιλάνε για τον ΑΡΗ της Ελλάδος λες και ο ΑΡΗΣ ήταν κάποιο «κατεστήμενο» εκείνης της εποχής ανάλογο των «μεγάλων» της σημερινής. Άντε φανταστείτε τώρα να πάρει ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός έναν τίτλο μέσα στο γήπεδο και την ΕΟΚ ή οποιαδήποτε άλλη αθλητική αρχή να ανακαλύπτει κάποιον λόγο για να μην τον αναγνωρίσει. Γελάνε και οι πέτρες… Ο ΑΡΗΣ τότε, όπως πάντα ότι κέρδισε και ότι κερδίζει το κάνει με την αξία του κόντρα σε όλα και όλους!

ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΤΟΥ 1986

Όσο και αν απέχει η σημερινή ομάδα από εκείνες τις σπουδαίες στιγμές, οι χρυσές σελίδες που έχει γράψει ο Αυτοκράτορας παραμένουν ανεξίτηλες στις μνήμες και στις καρδιές μας και μοιάζουν ικανές να εμπνεύσουν τον σύλλογο ακόμη και σήμερα. Παρασυρόμενοι από το κλίμα ενθουσιασμού που υπήρχε στο κατάμεστο Παλέ οι παίκτες του Γ.Καστρίτη κέρδισαν με ευκολία τον Προμηθέα βάζοντας και αυτοί το λιθαράκι τους στην γιορτή που είχε στηθεί. Συγκίνηση και δέος για τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη και την παρέα του που σήκωσαν το super cup του 1986 με καθυστέρηση 37 ετών.  Ευλογημένοι όσοι τα ζήσαμε!

Ένα ημίχρονο αποφάσισε να αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ μας και σήμερα, με την ελπιδοφόρα εμφάνιση των πρώτων 45’ να δίνει τη θέση της στην ανυπαρξία του Β ημιχρόνου που οδήγησε μοιραία στην ήττα. Χωρίς να απειλήσει ιδιαίτερα ο Παναθηναϊκός ανεβάζοντας απλά την πίεση του μετά την ανάπαυλα πήρε αυτό που ήθελε για ακόμη μια φορά. Ανύπαρκτα τα αντανακλαστικά από τον πάγκο με αλλαγές στον «αυτόματο πιλότο» χωρίς νόημα και ουσία.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει διστακτικά στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας από την αρχή πήρε τον έλεγχο του αγώνα, κυκλοφόρησε σε πολλές φάσεις σωστά την μπάλα και ήταν απειλητικός. Ωστόσο δεν μπόρεσε πέρα από κάποια σουτ  του Πάλμα να δημιουργήσει κλασσικές ευκαιρίες και να σκοράρει ώστε να εξαργυρώσει την υπεροχή του στα πρώτα 45’.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΣΤΡΟΦΕΣ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΕΣΒΗΣΕ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ Ο ΑΡΗΣ

Αν μέναμε μόνο στην εικόνα του πρώτου ημιχρόνου θα μπορούσαμε να πούμε ότι τίποτα δεν έδειχνε το τι θα ακολουθήσει στην επανάληψη. Επειδή όμως ο φετινός ΑΡΗΣ μας έχει συνηθίσει σε αυτά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του ακόμη και μέσα στο ίδιο παιχνίδι μάλλον αυτό που συνέβη στο Β ημίχρονο δεν ήταν και τόσο έκπληξη. Ο Παναθηναϊκός όπως κάθε φυσιολογική ομάδα που θέλει να κερδίσει ανέβασε την πίεση και την ένταση στο παιχνίδι του. Από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας δεν είχε καμία απάντηση σε όλο αυτό και κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο παραχώρησε το «τιμόνι» στον αντίπαλο του. Ακόμη και αν ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να δημιουργήσει ουσιαστικές ευκαιρίες πέρα από 1-2 περιπτώσεις οι παίκτες μας φρόντιζαν με τα λάθη τους και τις κακές αντιδράσεις τους να τον σπρώχνουν προς την εστία μας. Το γκολ που έκρινε την αναμέτρηση είναι ένα ακόμη ένα μνημείο αδράνειας και δώρο προς τον αντίπαλο.

ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ Ο ΤΕΡΖΗΣ

Δύσκολα να πεις με σιγουριά πόση επίδραση μπορεί να έχει ένας υπηρεσιακός προπονητής στην ομάδα και αν με τις κινήσεις του μπορεί να αλλάξει τη ροή μιας αναμέτρησης. Αν πάντως δόθηκαν κάποιες οδηγίες στο ημίχρονο σίγουρα αυτές δεν έπιασαν τόπο. Ενώ υπήρχαν κάμποσες κραυγαλέες περιπτώσεις παικτών που δεν είχαν την απαιτούμενη συγκέντρωση και έπρεπε νωρίς νωρίς να αντικατασταθούν. Ετέμπο, Φαμπιάνο και Οντουμπάτζιο ήταν ασταθείς σε όλο το παιχνίδι ενώ και οι Γκαρσία και Μαζικού δεν έδιναν τις βοήθειες που χρειαζόταν η ομάδα.  Ξεχωριστή μνεία θα πρέπει να κάνουμε για τον Καμαρά μιας και το τι θα δεχθεί κόκκινη κάρτα στο παιχνίδι μάλλον στο live στοίχημα θα είχε φραγή… Είναι απορίας άξιο τι άλλο θα πρέπει να κάνει ένας παίκτης για να πεισθεί ο προπονητής να τον τραβήξει στον πάγκο ώστε να μην μείνει η ομάδα με 10 παίκτες. Το συμπέρασμα πάντως που βγαίνει είναι ότι έστω και σαν υπηρεσιακός προπονητής ο Τερζής αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Ακόμη και αυτή η εμμονή στο build up από πίσω και η εξήγηση για τον παραγκωνισμό του Κουέστα δεν πείθει κανέναν.

ΕΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Νέο πισωγύρισμα για την ομάδα μας που μετά και την σημερινή εμφάνιση έπεισε και τον πιο αισιόδοξο φίλο της ομάδας ότι σε ότι  έχει να κάνει με το ευρωπαϊκό εισιτήριο τα πάντα θα κριθούν στα μεταξύ μας παιχνίδια με τον Βόλο. Ο βαθμός στο Καραϊσκάκη και το πρώτο ημίχρονο με τον συμπολίτη μας μπέρδεψε ότι η ομάδα ίσως έχει σφυγμό…  αλλά σήμερα χάνοντας από έναν μετριότατο και σχεδόν ακίνδυνο Παναθηναϊκό έδειξε ότι απλά δεν μπορεί.  Πληγώνει η μηδαμινή αντίδραση(για ακόμη μια φορά) μετά το 0-1. Κακή ανάγνωση και διαχείριση του παιχνιδιού από τον Τερζή που φαίνεται να αδυνατεί να κρατήσει συγκεντρωμένους τους παίκτες του, έστω για την κατάκτηση του στόχου που μας απέμεινε. Συνέλθετε, γιατί κουράσατε…

ΥΓ. Και πως να μπορέσει η ομάδα να δείξει κάτι το διαφορετικό όταν ο προπονητής σου βλέπει τα πλέιοφς ως ευκαιρία να μοιράσει χρόνο σε παίκτες που ήταν όλη την χρονιά θεατές;

Με τον βαθμό της ισοπαλίας θα επιστρέψει ο ΑΡΗΣ μας από τον Πειραιά, σε ένα παιχνίδι που έδειξε ότι η ομάδα  έχει σφυγμό, ισοφαρίζοντας το εις βάρος του 2-0 του Α΄ και βουλώνοντας στόματα.  Από τα χαμένα… των πρώτων 45’ όπου ο Ολυμπιακός είχε στήσει πάρτι, στην αντίδραση του Β ημιχρόνου που μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στο διπλό! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα που απέδειξε ότι όποιος θεωρεί τους βαθμούς απέναντι του δεδομένους, μάλλον στο τέλος θα πληγωθεί.

45’ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ

Από τις χειρότερες εμφανίσεις του ΑΡΗ παρακολουθήσαμε στο πρώτο ημίχρονο με τις επιλογές του Τερζή να ξενίζουν και το πλάνο του να μοιάζει σαν αφηρημένη τέχνη. Βλέποντας τους αντιπάλους μας να επιτίθονται δυναμικά, τους παίκτες μας να μοιάζουν με κώνους και να αδυνατούν να κρατήσουν την μπάλα έστω για 5’’ ο αγώνας φαινόταν ικανός να πάρει μια τρομακτική τροπή. Η άμυνα μας δεν είχε καμία λογική ενώ για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι παίκτες μας έδειχναν ξαφνιασμένοι από την πίεση των αντιπάλων μας.

ΒΓΗΚΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΠΑΛΑ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΕ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Το 2-0 των πρώτων 45’ έμοιαζε απόλυτα φυσιολογικό με τον φόβο περισσότερων γκολ να περνάει από το μυαλό μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε. Έλα όμως που τελικά η ομάδα βγαίνοντας από τα αποδυτήρια αποφάσισε να προσπαθήσει να παίξει την μπάλα που ξέρει. Και όταν μπήκαν πιο δραστήριοι παίκτες σαν τους Ετέμπο, Ιτούρμπε και Καμάτσο  ξαφνικά φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στο γήπεδο από τον ρόλο του κομπάρσου που είχε στο πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα μπόρεσε να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα περισσότερο, έβγαλε ένταση, τρεξίματα και άρχισε να κοιτάει πιο συχνά προς την αντίπαλη εστία. Το πείσμα του Ιτούρμπε σε μια φάση που φαινόταν ακίνδυνη οδήγησε στο 2-1 κλονίζοντας την ηρεμία των γηπεδούχων που μέχρι πριν λίγο έδειχναν καβάλα στο άλογο για μια ακόμη σημαντική νική. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα και αυτό φάνηκε και στη συνέχεια όπου πίεσε, διεκδίκησε και κατάφερε με τον Καμάτσο να ισοφαρίσει σε ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί υπήρχαν και 2 φάσεις μετά την ισοφάριση όπου θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει και το τρίτο γκολ!

ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΟΣ, ΨΥΧΡΟΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Δεν μπορείς να την ψυχολογήσεις αυτή την ομάδα με τίποτα. Εκεί που πιστεύεις ότι θα τα δώσει όλα σε απογοητεύει, και εκεί που τον έχεις χαμένο σου δίνει ένα «χαστούκι χαράς» και σε συνεφέρει! Κάπως έτσι ήταν το σημερινό . Από τις απορίες για τις επιλογές του Τερζή και τον εκνευρισμό για την νωθρότητα των παικτών μας, στην αποθέωση που δεν εγκατέλειψαν την μάχη καταφέρνοντας να φθάσει στην ισοφάριση. Να κρίνεις την κακή παρουσία για περίπου 60’; με αυτή την εικόνα μόνο από τύχη θα καταφέρουμε να βγούμε στην Ευρώπη. Να μείνουμε στην αντίδραση των τελευταίων 30’ και την αποτελεσματικότητα(ή ρέντα αν προτιμάτε) που μας οδήγησε στο Χ; Ας ελπίσουμε οι ίδιοι οι παίκτες και ο προπονητής να καταλάβουν πόσο αδικούν τους εαυτούς και να κρατήσουν οι ίδιοι τα τελευταία τριάντα λεπτά της αναμέτρησης.

«ΦΙΛΙΚΟ» ΚΑΖΟ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Στην απόλυτη διχασμένη προσωπικότητα έχει εξελιχθεί ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ που για ακόμη μια φορά κατάφερε να μας τρελάνει δείχνοντας 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα! Από το δεν βλεπόταν για περίπου 60΄στην αντίδραση που ακολουθήσε και μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στη νίκη! Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε… Κρατάμε τον βαθμό και την ένεση ψυχολογίας και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Πόσα άρθρα άραγε περί «φιλικών» που ξεκίνησαν να γράφονται μετά το 2-0 τελικά κατέληξαν στον DELETE;

Συνεχίστηκε η αρνητική παράδοση απέναντι στον Κολοσσό Ρόδου με μια ακόμη πικρή ήττα που στοιχίζει σημαντικά βαθμολογικά για την ομάδα μας. Ένας ΑΡΗΣ που είχε κέφια στην επίθεση αλλά στην άμυνα απέτυχε παταγωδώς σχεδόν από τα πρώτα λεπτά που πάτησε στα παρκέ. Πολλά τα φθηνά λάθη, μεγάλη αδράνεια στις διεκδικήσεις και μια εικόνα συνολικά κατώτερη του αναμενομένου.

ΕΙΧΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΛΑΝΟ

Ορεξάτος φάνηκε να μπαίνει ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι και χτίζοντας μια μικρή διαφορά 5 πόντων στα πρώτα λεπτά έδειξε ότι κατέβηκε αποφασισμένος για τη νίκη. Η συνέχεια όμως με τον ΑΡΗ να προσπαθεί να ανεβάσει τη διαφορά και τον Κολοσσό σαν τσιμπούρι να παραμένει μια ανάσα από την ισοφάριση έδειχνε ότι κάτι δεν πάει καλά. Μια εικόνα που συνεχίστηκε για αρκετά λεπτά με τον Κολοσσό να προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα και τον ΑΡΗ μας να παραμένει σταθερός στα λάθη του.

ΧΩΡΙΣ ΑΜΥΝΑ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

Όσες λύσεις και αν βρίσκαμε στην επίθεση στην άμυνα τα καταστρέφαμε όλα με περίσσια ευκολία. Οι παίκτες μας κυνηγούσαν λυσσαλέα αλλά χωρίς μυαλό και ένα πλάνο στη σκέψη τους. Αποτέλεσμα όλου αυτού οι αντίπαλοι μας να διαβάσουν την άμυνα μας και να βρίσκουν το ένα ελεύθερο σουτ μετά το άλλο. Είτε κοντά στο καλάθι είτε μακριά ο ΑΡΗΣ αδυνατούσε να μαρκάρει και αυτό ήταν κάτι που αντί να διορθωθεί μέσα στο παιχνίδι διαρκώς χειροτέρευε.

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ

Καθαρά μένοντας στο αγωνιστικό κομμάτι ο ΑΡΗΣ μας έχει μπει σε ένα μοτίβο εδώ και κάμποσες αγωνιστικές που όπως φαίνεται δεν οδηγεί πουθενά. Σε ένα χρονικό σημείο στο πρωτάθλημα όπου η λογική λέει ότι οι ομάδες θα έπρεπε να έχουν οι φορμαριστεί ή να οδεύουν προς αυτό το σημείο, ο ΑΡΗΣ μας δείχνει να «αδειάζει» ολοένα και περισσότερο. Κάτι για το οποίο έχει μεγάλη ευθύνη και ο Καστρίτης μιας και δεν έχει καταφέρει να πείσει τους παίκτες του ότι στον ΑΡΗ εκτός από χειροκροτήματα υπάρχουν και απαιτήσεις. Απαιτήσεις και προσδοκίες που μάλλον οι παίκτες μας δεν αφουγκράζονται.

ΞΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Οι άμυνες κερδίζουν τα παιχνίδια λένε οι περισσότεροι οι προπονητές με κάτι αγώνες σαν τον σημερινό μας στη Ρόδο να αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα. Όταν πετυχαίνεις 90 πόντους αλλά επιτρέπεις στον αντίπαλο σου να σκοράρει περισσότερους, τότε μάλλον πνευματικά δεν ήσουν έτοιμος για ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Και αυτές οι λεπτομέρειες όπως και η συνολική εικόνα(μαζί με τις τελευταίες αγωνιστικές) θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά ενόψει της νέας σεζόν.

Αν είναι δύσκολο ένας θρήσκος, πιστός να εξηγήσει τη θρησκεία και την πίστη του σε έναν άθεο το να εξηγήσουμε εμείς οι Αρειανοί σε οποιοδήποτε φίλαθλο άλλης ομάδας τι σημαίνει να είσαι ΑΡΗΣ είναι αδύνατο.

Η υπερηφάνεια, η πίστη, η αφοσίωση, η αγνή αγάπη, το καθαρό βλέμμα, το απαράμιλλο  θάρρος μπροστά στα δύσκολα και η επιμονή κόντρα σε Θεούς και δαίμονες είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τον ψυχικό κόσμο του Αρειανού.Αν δεν είσαι κάτοικος του πλανήτη ΑΡΗ δεν μπορείς να καταλάβεις!

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Σε ξέφρενο πάρτι από το πρώτο τζάμπολ μέχρι και αρκετή ώρα μετά τη λήξη της αναμέτρησης εξελίχθηκε το παιχνίδι με τον Ιωνικό όπου ο ΑΡΗΣ μας κυριάρχησε με το ευρύ 103-64! Οι παίκτες στο παρκέ χόρευαν, ο κόσμος στην κερκίδα παραληρούσε και κάπως έτσι με μπόλικο πάθος, αγάπη, αφοσίωση, υπερηφάνεια αλλά και αυθορμητισμό ομάδα και κόσμος γιόρτασαν τα 109 χρόνια ζωής της μεγαλύτερης ομάδας στον πλανήτη!

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ

Ο Ιωνικός είχε εξαρχής τα θέματα του με την απουσία των Μαυροκεφαλίδη και Μάντζαρη την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη έψαχναν την ευκαιρία για να ξεπεράσουν τα ψυχολογικά τους. Κάτι άλλωστε που φάνηκε από την αντίδραση του Τολιόπουλου στο πρώτο εύστοχο τρίποντο του μετά από σωρεία αποτυχημένων σουτ στις τελευταίες αναμετρήσεις. Ο ΑΡΗΣ μέσα από την καλή του άμυνα βρήκε τη διάθεση και το κίνητρο που ήθελε επιστρέφοντας στις καλές εμφανίσεις. Ο κόουτς βρήκε την ευκαιρία να μοιράσει τον χρόνο σε όλους τους παίκτες και να δώσει και την ευκαιρία στους μέχρι προσφάτως τραυματίες Χάγκινς, Σανόγκο και Καββαδά να πάρουν χρόνο συμμετοχής χωρίς να υπάρχει πίεση. Όλοι όσοι αγωνίσθηκαν έδειξαν διάθεση και έπαιξαν σε υψηλή ένταση βοηθώντας ο καθένας με τον τρόπο του ώστε να έρθει αυτή η εμφατική νίκη. Ο Ιωνικός δεν μπόρεσε να ακολουθήσει σε κανένα σημείο του αγώνα τον ρυθμό μας και εμείς έχοντας σωστή αγωνιστική νοοτροπία δεν τους χαριστήκαμε και τα κεράσαμε για τα γενέθλια μας 39 πόντους στο κεφάλι!

ΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΕΞΑΔΑΣ

Μετά τις 3 συνεχόμενες ήττες ήρθε η στιγμή για το  ξέσπασμα που προσδοκούσαμε σε αυτές τις τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος.  Θύμα αυτού του ξεσπάσματος ο ταλαίπωρος Ιωνικός όπου σαν σάκος μποξ είδε τον ΑΡΗ να τον τρέχει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα και η διαφορά να καταλήγει στους 39 πόντους! Σημαντική νίκη ψυχολογίας στην ύστατη προσπάθεια για πλασάρισμα στην πρώτη εξάδα.  Ξέφρενο πάρτι στο Παλέ που συνεχίστηκε και μετά τη λήξη του αγώνα, με τα συνθήματα για τα 109 χρόνια ζωής της καψούρας μας και το pyro show να είναι η ξεχωριστή πινελιά μιας σπουδαίας ημέρας για κάθε Αρειανό!

Με το χειρότερο τρόπο ολοκληρώθηκε το ντέρμπι της πόλης για την ομάδα μας όπου γνώρισε μια αναπάντεχη ήττα έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Δεν το τελείωσε στο πρώτο ημίχρονο όπου είχε σπουδαίες ευκαιρίες(και 2 δοκάρια) για να πολλαπλασιάσει τα τέρματα του και έδωσε το δικαίωμα στον διαιτητή και στο VAR να κάνουν τα δικά τους χαρίζοντας ουσιαστικά τη νίκη στον μπάογκ. Σε έναν μπάογκ που όσο παιζόταν ποδόσφαιρο δεν έδειξε τίποτα αλλά με του που έγινε τσίρκο το παιχνίδι έλαμψε με τις αστειότητες του.

ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ

Απόλυτα συγκεντρωμένος στο πλάνο του Τερζή παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο ημίχρονο με τους παίκτες μας να έχουν σωστές τοποθετήσεις και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Ο Πάλμα έδειξε από νωρίς την διάθεση του να πάρει πρωτοβουλίες στην επίθεση και αν και στην πρώτη προσπάθεια του δεν βρήκε εστία, στη δεύτερη με αριστοτεχνικό σουτ έγραψε το 1-0. Η συνέχεια ήταν ανάλογη με τον ΑΡΗ να κινείται όπως πρέπει μέσα στο γήπεδο και να βρίσκει με υπομονή τους τρόπους για να απειλήσει. Καμαρά, Ιτούρμπε και Γκαρσία ήταν οι πρωταγωνιστές στις σημαντικές ευκαιρίες που δημιουργήσαμε με το δοκάρι 2 φορές και μερικές κακές επιλογές στις υπόλοιπες να μας στερούν και ένα δεύτερο γκολ. Η εικόνα έδειχνε τον ΑΡΗ να κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο και πέρα από κάποια δωράκια της άμυνας μας ο μπαογκ δεν είχε τίποτα να επιδείξει.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΣΚΟΡ, ΤΟ VAR ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Όσο καλές και αν έδειχναν οι προϋποθέσεις που είχαν δημιουργηθεί στα πρώτα 45’ για μια εύκολη επικράτηση η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο ΑΡΗΣ οπισθοχώρησε ελαφρώς βγάζοντας αδικαιολόγητο άγχος για την διαφύλαξη του 1-0 ξεχνώντας στα αποδυτήρια την ευκολία με την οποία έλεγχε το παιχνίδι χωρίς να απειλείται ιδιαίτερα. Φυσικά το ότι ο αντίπαλος μας κέρδισε μερικά μέτρα στο γήπεδο δεν σημαίνει ότι έκανε ευκαιρίες… και ως συνήθως ήρθε το VAR για να του δώσει την ώθηση που χρειαζόταν για να κάνει τα δικά του. Με ένα απίστευτο πέναλτι σε μια φάση από αυτές που γίνονται κάμποσες σε κάθε παιχνίδι για άλλη μια φορά ανακαλύφθηκε παράβαση από το VAR και ο μπάογκ από εκεί που δεν μπορούσε να κάνει ούτε μια οργανωμένη επίθεση κατάφερε να ισοφαρίσει και να πάρει πέρα από το γκολ και την ψυχολογία. Σε αυτό το σημείο πέρα από την αδράνεια του Τερζή από τον πάγκο φάνηκε και η κακή μας νοοτροπία. Αντί να ηρεμήσουμε και να ξαναψάξουμε τους τρόπους για να βγούμε μπροστά παρασυρθήκαμε από τα καραγκιοζλίκια των αντιπάλων και αφήσαμε το ποδόσφαιρο στην άκρη. Και όταν το παιχνίδι δεν περιορίζεται στα καθαρά αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ υστερεί… και δέχεται και 2ο γκολ σε μια φάση όπου οι γραμμές του VAR φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί περίεργα. Άλλες φορές στο πόδι, άλλες φορές στο χέρι, άλλες φορές στο σώμα, ανάλογα με το ποιος είναι να ευνοηθεί. Ματς ροντέο, με τον Σουηδό να έχει χάσει τον έλεγχο και τους παίκτες του μπάογκ να δείχνουν με κάθε ευκαιρία το «ποδοσφαιρικό μεγαλείο» που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα. Αντί για 25’ παίξαμε με το ζόρι 10’ σε μια ακόμη αγωνιστική όπου η διαιτησία και το VAR βάζουν την σφραγίδα τους.

ΑΛΛΟ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ

Το να διαχωρίζεις το κομμάτι της διαιτησίας από το υπόλοιπο παιχνίδι είναι ολίγον τι παράλογο μιας και αν δεν υπήρχε το πέναλτι-φάντασμα όλα πιθανόν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όσο παίχτηκε ποδόσφαιρο ότι δεν θα πρέπει να ασχοληθούμε με τα δικά μας λάθη και να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Είδαμε από την μια πλευρά έναν προπονητή να ανακατεύει την τράπουλα και να δίνει ζωντάνια στην ομάδα του και από την άλλη έναν προπονητή χαμένο στην αδράνεια του να παρακολουθεί άπραγος το πρόβλημα στην δεξιά πλευρά της άμυνας μας.  Όσο αφορά το γενικότερο κομμάτι της νοοτροπίας και την αλλαγή σκέψης των παικτών μας που παραχώρησαν αδικαιολόγητα μέτρα στους αντιπάλους μας εκεί πραγματικά δεν ξέρεις που να το χρεώσεις… Αυτές ήταν οι οδηγίες που δόθηκαν στα αποδυτήρια; Λειτούργησαν ενστικτωδώς οι παίκτες μας χάνοντας την συγκέντρωση τους; Άγνωστο… Σίγουρα πάντως ο ΑΡΗΣ άφησε στα αποδυτήρια την προσήλωση στο αρχικό πλάνο και αφέθηκε στο τσίρκο του Β ημιχρόνου που μερικοί το χαρακτηρίζουν ποδόσφαιρο.

ΔΕΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ… ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Όταν δεν καθαρίζεις τη νίκη στο σημείο που κυριαρχείς και αφήνεις τους άλλους να ελπίζουν… τότε ο κάθε διαιτητής, το κάθε VAR και η κάθε ομάδα που προτιμάει παιχνίδι ροντέο αντί για κανονικό ποδόσφαιρο αρπάζει την ευκαιρία για να σου κλέψει τη νίκη που αξίζεις. Ολοκληρωτική ήττα για τον ΑΡΗ μας που δεν μπόρεσε να αντιδράσει σε μια ακόμη ποδοσφαιρική αλητεία εις βάρος  του.

ΥΓ. Όχι ότι αν θα έπαιζε ο Κουέστα η νίκη ήταν εξασφαλισμένη… αλλά θα μας εξηγήσει κανείς με ποιο σκεπτικό επιλέχθηκε ο Σιαμπάνης αντί για τον βασικό τερματοφύλακα(και αρχηγό της ομάδας) στην καλύτερη του φάση από τότε που ήρθε στην ομάδα μας;

Σελίδα 10 από 47

#YELLOW RADIO 101.7

Listen live yellow radio 92.8

#ΣΧΟΛΙΑ

logoFinal2007

Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ  μας μέσω του διαδικτύου!

Newsletter

Εγγραφείτε και ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα θέματα του ΑΡΗ μας!

Λέμε ΟΧΙ στο spam!