Πικρό ήταν και φέτος το φινάλε στον θεσμό του κυπέλλου παρά την υπερπροσπάθεια των παικτών του Ένινγκ.  Στοίχισαν τελικά οι απουσίες των Βέλεθ και Σόουζα μιας και η αναγκαστική μετατόπιση του εξαιρετικού σήμερα Σάσα στα πλάγια «άδειασε» το κέντρο. Έχασε τη συγκέντρωση της η ομάδα μετά το γκολ του Ντιγκινί στο 92’ με τους παίκτες μας να βιάζονται να πιστέψουν ότι το παιχνίδι είχε κριθεί και τελικά να το πληρώνουν στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων.  

Παιχνίδι τακτικής από τον Ένινγκ κόντρα στη λογική που θέλαμε οι περισσότεροι να δούμε την ομάδα να αγωνίζεται με την εξέλιξη του αγώνα να δικαιώνει σχεδόν στο απόλυτο τον Γερμανό προπονητή. Ο ΑΡΗΣ έδωσε χώρους στην ΑΕΚ και προσπάθησε να αρπάξει την ευκαιρία στην αντεπίθεση αλλά και παράλληλα να διαβάσει τον αντίπαλο και να προσαρμόσει την άμυνα του. Η ΑΕΚ είχε τον πρώτο λόγο στο Α ημίχρονο αλλά οι ευκαιρίες που δημιούργησε ήταν ελάχιστες. Όπως ελάχιστες ήταν και οι δικές μας με τους Κόρχουτ και Φετφατζίδη να σπαταλάνε τις σημαντικότερες.  Εκεί που φάνηκε το άστρο του Ένινγκ ήταν στην επανάληψη. Εκεί όπου άλλος ΑΡΗΣ μπήκε μέσα και έφερε τα πάνω κάτω στο παιχνίδι. Η είσοδος του Μανσίνι έδωσε ζωντάνια στην ομάδα αλλά και το πολυπόθητο γκολ με τον Αργεντινό να εκμεταλλεύεται την ασίστ του Φετφατζίδη.  Με το σκορ πρόκρισης να έχει επιτευχθεί η ομάδα μας φαινόταν να πατάει σαφώς καλύτερα. Το 2-0 από τον Ντιγκινί έγινε σε πανηγυρικούς ρυθμούς και όλοι είχαν πιστέψει ότι η πρόκριση είχε κλειδώσει. Για ακόμη μια φορά η ομάδα φάνηκε αφελής και στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων μετά από έντονη πίεση της ΑΕΚ δέχθηκε την ισοφάριση. Εκεί κάπου άδειασε η ομάδα  από ψυχικές δυνάμεις αλλά και από λύσεις ουσίας στην επίθεση μιας και οι Γκάμα και Φετφατζίδης ήταν στον πάγκο. Ο Λιβάγια αποδείχθηκε ο δήμιος της ομάδος μας και με δεύτερο γκολ τέλειωσε την υπόθεση πρόκριση. Τι και αν το πλάνο του Ένινγκ εφαρμόσθηκε άρτια, τι και αν οι αλλαγές του αποδείχθηκαν κινήσεις-κλειδί, τι και αν ο Μανσίνι πρόσθεσε μια ακόμη καλή εμφάνιση και σκόραρε και ο Φέτφα έδωσε μια εκπληκτική ασίστ.  Το τελικό αποτέλεσμα πάντα είναι αυτό που μετράει και σίγουρα δεν γίνεται κανείς να είναι ικανοποιημένος με το σημερινό.

Χάθηκε άλλη μια σπουδαία ευκαιρία για να πλησιάσουμε σε έναν τίτλο που το έχουμε τόσο ανάγκη αλλά ο ΑΡΗΣ δεν τελειώνει σήμερα… Αυτή η ομάδα με αυτόν τον προπονητή έδειξε και σήμερα ότι με τις κατάλληλες προσθήκες μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα. Τα 60’’ που χώριζαν την ομάδα μας από την πρόκριση στον μεγάλο τελικό και ο «Τίγρης» του ΟΑΚΑ τελικά έδωσαν την πρόκριση στην ΑΕΚ. Ψυχραιμία, ηρεμία και συνεχίζουμε…

ΥΓ. Αν τα 2 παιχνίδια ήταν ανάποδα στη σειρά σήμερα θα βιώναμε μια ακόμη σφαγή μετά από «ντου» του Μελισσανίδη στα αποδυτήρια.

ΥΓ2. Τι κριτική να κάνεις στην ομάδα όταν για λίγα δευτερόλεπτα δεν έχεις προκριθεί στον τελικό…

ΥΓ3. Και αυτό το πράγμα με τις καθυστερήσεις… μπείτε ρε παιδιά από τον πάγκο μέσα… κάντε τα λίγο τα-να-που να κυλήσουν τα δευτερόλεπτα.

ΥΓ4. 4-5 ποιοτικές προσθήκες να κάνεις σε αυτή την ομάδα με αυτόν τον προπονητή και ανεβαίνεις επίπεδο.